Úrlausnir.is


Merkimiði - 60. gr. barnalaga, nr. 20/1992

Síað eftir merkimiðanum „60. gr. barnalaga, nr. 20/1992“.
Sýna merkimiða.
ⓘ = Hlekkurinn inniheldur nánari upplýsingar um efni merkimiðans.

Úrlausnir Hæstaréttar Íslands

Úrlausnir sem hafa þennan merkimiða. Athugið að taka ekki þessum lista sem tæmandi.

Hrd. 1993:1374 nr. 263/1993 [PDF]


Hrd. 1995:970 nr. 116/1995 [PDF]


Hrd. 1996:3451 nr. 413/1996 [PDF]


Hrd. 1997:474 nr. 133/1996 (Eftirlit / hlutverk) [PDF]


Hrd. 1998:2253 nr. 116/1998 [PDF]


Hrd. 1999:1182 nr. 289/1998[HTML] [PDF]


Hrd. 1999:3421 nr. 372/1999[HTML] [PDF]


Hrd. 2001:2622 nr. 358/2000[HTML] [PDF]


Hrd. 2001:2807 nr. 294/2001[HTML] [PDF]


Hrd. 2001:4256 nr. 430/2001[HTML] [PDF]


Hrd. 2002:2580 nr. 337/2002[HTML] [PDF]


Hrd. 2002:3447 nr. 262/2002[HTML] [PDF]


Hrd. 2003:804 nr. 446/2002 (Þátttakandi í deilu)[HTML] [PDF]
Sambúð K og M hófst 1992 og hjúskapur stofnaður 1996. Samvistarslit urðu í desember 2001 og flutti K börn þeirra til annars manns í janúar 2002, og búið þar síðan.

Ágreiningur var um forsjá sonar þeirra en K hafði verið dæmd forsjá dóttur þeirra í héraði, sem M og féllst á undir rekstri málsins þar.

Bæði K og M voru talin vera hæfir uppalendur og hafi aðstöðu heima hjá sér fyrir soninn. Honum á að hafa þótt vænt um báða foreldra sína en hefði haft einarðan vilja um að búa hjá föður sínum. Að mati sálfræðingsins mælti ekkert gegn því að systkinin alist upp á sitt hvoru heimilinu.

K og M töldu hafa bæði viljað sameiginlega forsjá en útilokuðu síðar þann möguleika. Staðan varð því sú að eini valmöguleikinn væri að velja á milli annarra hjónanna til að fara eitt með forsjána. Deilan hafði neikvæð áhrif á líðan sonarins þar sem þrýst var mikið á hann af hálfu foreldra sinna að gera upp á milli þeirra, sem Hæstiréttur taldi ganga þvert á skyldur þeirra sem foreldra.

Hæstiréttur taldi að almennt væri æskilegt að systkinin byggju saman og að vilji sonarins til að búa hjá föður sínum hefði ekki verið eins sterkur og héraðsdómur lýsti. Sonurinn hafi þó sterk jákvæð tengsl við föður sinn og að faðir hans hafi tíma og svigrúm til að annast hann. Auk þessa væri aldursmunur á systkinunum. Í ljósi þessa og fleiri atriða taldi Hæstiréttur það ekki vega þyngra að systkinin yrðu ekki aðskilin, sérstaklega með hliðsjón af rúmri umgengni þeirra systkina við hvort annað og báða foreldra sína.

Hrd. 2003:2412 nr. 2/2003[HTML] [PDF]