Úrlausnir.is


Merkimiði - VII. kafli barnalaga, nr. 20/1992

Síað eftir merkimiðanum „VII. kafli barnalaga, nr. 20/1992“.
Sýna merkimiða.
ⓘ = Hlekkurinn inniheldur nánari upplýsingar um efni merkimiðans.

Úrlausnir Hæstaréttar Íslands

Úrlausnir sem hafa þennan merkimiða. Athugið að taka ekki þessum lista sem tæmandi.

Hrd. 1997:2180 nr. 308/1997 [PDF]


Hrd. 1997:2729 nr. 402/1997 (Blóðrannsókn - Meintur faðir höfðar I) [PDF]


Hrd. 1998:2467 nr. 123/1998 (Umgengnistálmanir) [PDF]


Hrd. 1998:4167 nr. 223/1998 (Faðernismál) [PDF]


Hrd. 1999:3132 nr. 239/1999 (Kynfaðernismál)[HTML] [PDF]


Hrd. 1999:4723 nr. 203/1999 (Lögjöfnun)[HTML] [PDF]
Kona kemur og segir að hin stefnda kona hafi ranglega verið skráð sem móðir hennar, og vefengir móðerni sitt. Krafist var mannerfðafræðilegrar rannsóknar en barnalögin kváðu eingöngu á um slíkt í tilviki vefengingar á faðerni. Samþykkt var að beita lögjöfnun.

Ekki er vitað að hvaða niðurstöðu dómstólar kæmust ef á reyndi í dag sökum athugasemda við barnalögin frá 2003.


Hrd. 2000:663 nr. 37/2000 (Tvöfalt dánarbú)[HTML] [PDF]
Hjón hér á landi ættleiddu dreng árið 1962. Altalað um að maðurinn gæti ekki eignast barn. Árið 2006 verður maðurinn mikið veikur og leggst á spítala. Þá kemur kona frá Bretlandi ásamt dreng og segist vera konan hans á Bretlandi og að drengurinn sé sonur mannsins. Svo deyr maðurinn. Við skipti dánarbús mannsins brást hinn ættleiddi illa við þegar drengnum frá Bretlandi var teflt fram sem erfingja.

Drengurinn frá Bretlandi nefndi að maðurinn hefði viðurkennt faðernið og þurfti þá að fara í eldri reglur og mátað við. Samtímaheimildirnar voru fátæklegar. Hæstiréttur taldi of óskýrt og gat ekki viðurkennt faðernisviðurkenninguna.

Ættleiddi sonurinn krafðist mannerfðafræðilegrar rannsóknar í stað þess að krefjast þess að skortur á faðernisviðurkenningu yrði til þess að málið félli á því.

Hrd. 2002:4045 nr. 525/2002 (Faðernismál)[HTML] [PDF]
Í barnalögum mátti finna ákvæði er hljóðaði á þá leið að höfða mætti mál hér á landi ef móðir barns eða barn væru búsett á Íslandi, og jafnframt sé þar að finna sérreglur um varnarþing vegna slíkra mála. Synjað var kröfu um að lögjafna út frá þessum reglum þar sem ákvæðin geymdu undantekningu frá almennum reglum réttarfars um lögsögu dómstóla og varnarþing, og því skorti heimild til að reka málið fyrir íslenskum dómstólum. Málinu var því vísað frá dómi.

Hrd. 2003:3504 nr. 401/2003[HTML] [PDF]