Lögreglustjóri gaf út ákæru vegna ætlaðs brots á 217. gr. almennra hegningarlaga, nr. 19/1940. Brotaþoli tjáði, þegar rannsókn þess var lokið, að viðkomandi vildi ekki að málið héldi áfram sem sakamál. Ákæruvaldið gaf út ákæru samt sem áður, þrátt fyrir ákvæði um að ekki skuli aðhafst án þess að sá sem misgert var við óski þess séu ekki almannahagsmunir að baki. Við rekstur dómsmálsins var krafist frávísunar á málinu þar sem ekki fylgdi nægur rökstuðningur fyrir almannahagsmununum sem réttlættu þetta frávik frá óskum brotaþola. Hæstiréttur leit svo á að mat ákæruvaldsins á almannahagsmunum sætti ekki endurskoðun dómstóla.
Úrlausnin á vef Hæstaréttar - PDF-eintak af úrlausninni