Skuldari taldi sig hafa verið í vafa um hverjum hann ætti að greiða en héraðsdómur taldi engan vafa hafa verið fyrir hendi. Hann mat svo að með því hafi skilyrðin fyrir geymslugreiðslunni ekki verið fyrir hendi, og taldi gjaldfellinguna heimila.
Hæstiréttur sneri dómnum við og nefndi að skuldarinn hafði verið haldinn misskilningi um greiðsluna og þótt geymslugreiðslan hafi ekki uppfyllt öll skilyrðin hafi verið sýnt fram á viljann og getuna til að inna greiðsluna af hendi, meðal annars í ljósi þess að geymslugreiðslan hafi farið fram afar nálægt gjalddaga. Taldi hann því að gjaldfellingin hefði ekki verið heimil.