Fara á yfirlitÚrlausnir Hæstaréttar Íslands
Hrd. 1996:11 nr. 413/1995[PDF]
Hrd. 1996:2766 nr. 379/1995 (Kaldrananeshreppur)[PDF]
Hrd. 1996:3298 nr. 401/1996 (Prentsmiðjan Oddi hf.)[PDF]
Hrd. 1996:3358 nr. 184/1995[PDF]
Hrd. 1999:3931 nr. 103/1999 (Stjórn Viðlagatryggingar Íslands)[HTML][PDF]
Hrd. 2000:3093 nr. 101/2000 (Uppgjör bóta)[HTML][PDF]
Hrd. 2000:4122 nr. 153/2000 (Kauphóll)[HTML][PDF]
Hrd. 2001:2245 nr. 67/2001[HTML]
Hrd. 2001:4163 nr. 74/2001[HTML]
Hrd. 2002:1319 nr. 171/2002 (Wellington Management Services Ltd.)[HTML]
Hrd. 2002:2445 nr. 27/2002[HTML]
Hrd. 2002:2730 nr. 90/2002 (Hjúkrunarforstjóri)[HTML]
Hrd. 2002:3861 nr. 223/2002 (Safamýri 27)[HTML]Fasteignasali og seljandi fasteignar voru báðir dæmdir í in solidum ábyrgð gagnvart kaupanda til að greiða honum bætur vegna gólfhalla sem var í fasteign. Bótaábyrgð seljandans var túlkuð vera innan samninga en bótaábyrgð fasteignasalans utan samninga.
Hrd. 2003:1046 nr. 409/2002[HTML]
Hrd. 2003:1451 nr. 476/2002 (Kiðjaberg)[HTML]
Hrd. 2003:1576 nr. 497/2002 (Björgunarsveitarmaður - Fall af þaki)[HTML]Björgunarsveitarmaður var að festa þakplötur í óveðri. Hann varð fyrir líkamstjóni og krafði húseigandann um bætur á grundvelli reglna um óbeðinn erindisrekstur. Hæstiréttur taldi skilyrðin um óbeðinn erindisrekstur ekki eiga við í málinu.
Hrd. 2004:323 nr. 283/2003 (Uppgjör bóta fyrir missi framfæranda II)[HTML]
Hrd. 2004:2677 nr. 331/2003[HTML]
Hrd. 2004:4676 nr. 463/2004[HTML]
Hrd. 2005:578 nr. 25/2005[HTML]
Hrd. 2005:643 nr. 364/2004[HTML]
Hrd. 2005:4506 nr. 182/2005 (Héðinsfjarðargöng I)[HTML]Vegagerðin bauð út verk á Evrópska efnahagssvæðinu um gerð Héðinsfjarðarganga. Lægsta boðið var sameiginlegt tilboð íslensks aðila og dansks aðila sem var 3,2% yfir kostnaðaráætlun. Fyrir tilkynningu úrslita útboðsins samþykkti ríkisstjórn Íslands að fresta verkinu um þrjú ár og nýtt útboð færi fram miðað við það. Í kjölfarið tilkynnti Vegagerðin öllum bjóðendum að öllum tilboðum hefði verið hafnað á grundvelli þensluástands í þjóðfélaginu og að stofnunin fengi ekki nægt fjármagn fyrir þessar framkvæmdir.
Aðilarnir er áttu lægsta boðið kærðu ákvörðunina til kærunefndar útboðsmála og taldi nefndin að ákvörðunin hefði verið ólögmæt og að hún væri skaðabótaskyld, þó án afstöðu til efndabóta. Þeir höfðuðu svo viðurkenningarmál fyrir dómstólum um skaðabætur. Hæstiréttur taldi að þó lagaheimild væri sannarlega til staðar um að hafna öllum tilboðum væri þó ekki hægt að beita þeirri heimild án þess að fyrir lægju bæði málefnalegar og rökstuddar ástæður. Hann taldi engar málefnalegar ástæður liggja fyrir þeirri ákvörðun. Nefndi hann þar að auki að á Vegagerðinni hefði legið sönnunarbyrðin um að ekki hefði verið samið við lægstbjóðendur en hún axlaði ekki þá sönnunarbyrði. Þar sem lægstbjóðendur hefðu boðið sem næmi hærri fjárhæð en kostnaðaráætlun hljóðaði upp á var talið að þeir hefðu sýnt fram á að þeir hefðu orðið fyrir tjóni. Var því viðurkennd bótaskylda íslenska ríkisins gagnvart lægstbjóðendum.
Hrd. 2006:1643 nr. 170/2006[HTML]
Hrd. 2006:4289 nr. 54/2006 (Eyrarvegur 34 - Landsafl hf.)[HTML]Fasteignasala gerði GG, fyrir hönd eigenda lóðarinnar E, kauptilboð í lóð GG. Síðar gerði GG gagntilboð fyrir sína hönd og annarra eigenda lóðarinnar og var það samþykkt. Hins vegar neitaði GG síðan að veita samþykki gagntilboðsins móttöku. Eigendur lóðarinnar stofnuðu síðan einkahlutafélag og afsöluðu lóð sinni til þess. Fyrir dómi var síðan krafist þess að viðurkennt yrði að með samþykkt gagntilboðsins hafi komist á bindandi kaupsamningur.
Hæstiréttur taldi að þar sem umboð hinna lóðareigendanna sem GG sagðist hafa þegar hann gerði gagntilboðið voru ekki skrifleg, uppfyllti það ekki skilyrði laga til þess að það gæti orðið bindandi þar sem það gæti ekki orðið skuldbindandi fyrir sameigendur hans. Umboðsmaðurinn var ekki sérfróður aðili og var því ekki talinn hafa mátt vita af þánýlegri lagabreytingu um að hin nauðsynlegu umboð yrðu að vera skrifleg. Kröfu um skaðabætur var synjað þar sem fulltrúum Landsafls hefði átt að gera sér ljóst að umboð GG hefði ekki verið fullnægjandi.
Hrd. 2006:4786 nr. 194/2006 (Svenni EA - Aflaheimildir)[HTML]Seljandinn sá eftir að hafa selt bát á svo lágu verði og krafðist breytinga á kaupverði til hækkunar.
Hrd. 2006:5284 nr. 260/2006 (Skemmtistaður í Þingholtsstræti)[HTML]Sjónarmið um að ölvað fólk sem er farið út úr veitingastaðnum sé á eigin ábyrgð en Hæstiréttur tók ekki undir það, heldur bæri ábyrgð innan skynsamlegra marka.
Hrd. nr. 581/2006 dags. 2. apríl 2007 (Álversslys)[HTML]
Hrd. nr. 61/2007 dags. 11. október 2007 (Jakob Valgeir ehf. - Vélstjóri)[HTML]Í kjarasamningum hafði í langan tíma verið ákvæði er kvað á um að skipverji skyldi greiða útgerðarmanni jafngildi launa á fullum uppsagnarfresti ef hann færi fyrirvaralaust úr starfi án lögmætra ástæðna, óháð því hvort sannanlegt tjón hefði hlotist af eður ei né hvort upphæð þess væri jöfn eða hærri en sú fjárhæð. Taldi Hæstiréttur að kjarasamningsákvæðið hefði mörg einkenni févítis. Ákvæði þar að lútandi var síðar lögfest en í stað fulls uppsagnarfrests var kveðið á um hálfan uppsagnarfrest. Með hliðsjón af þessari forsögu var lagaákvæðið skýrt eftir orðanna hljóðan.
Hrd. nr. 301/2007 dags. 18. mars 2008 (Elliðahvammur)[HTML]
Hrd. nr. 445/2007 dags. 8. maí 2008[HTML]
Hrd. nr. 363/2008 dags. 19. mars 2009 (Slys í jarðgöngum eftir sprengingu)[HTML]Synjað um hlutlæga ábyrgð á grundvelli þess að ekki væri um lögfesta heimild fyrir henni. Dæmd var bótaskylda á grundvelli sakarreglunnar.
Hrd. nr. 117/2009 dags. 12. nóvember 2009[HTML]
Hrd. nr. 107/2009 dags. 12. nóvember 2009 (Troja trésmiðja - Matsgerð um ökuhraða)[HTML]Einhliða skýrslu var aflað um atriði án þess að gagnaðili fékk færi á að koma að eigin hagsmunum og sjónarmiðum. Var hún af þeim ástæðum ekki talin hafa þýðingu í málinu.
Hrd. nr. 119/2009 dags. 17. desember 2009 (Gunnar Þ. gegn NBI hf.)[HTML]
Hrd. nr. 50/2010 dags. 3. febrúar 2010 (Hafsbrún ehf.)[HTML]Samningur á milli aðila um varnarþing sem var svo hunsað. Ósannað var um að samkomulag hefði verið á milli lögmanna aðilanna þess efnis.
Hrd. nr. 442/2009 dags. 30. mars 2010 (Arion banki hf. - Lundur rekstrarfélag - Viðbótartrygging)[HTML]Í gjaldmiðla- og vaxtaskiptasamningi var sett krafa um að viðskiptamaður setti viðbótartryggingu fyrir viðskiptunum við ákveðnar aðstæður. Skilmálarnir um skilgreiningu á tryggingaþörf samningsins voru óljósir að því marki hverjar skyldur viðskiptamannsins voru að því marki og var semjandi skilmálanna látinn bera hallann af óskýrleika orðalagsins enda var ekki úr því bætt með kynningu eða á annan hátt.
Hrd. nr. 455/2009 dags. 30. mars 2010 (Ábyrgð við skuldskeytingu)[HTML]
Hrd. nr. 230/2010 dags. 11. maí 2010[HTML]
Hrd. nr. 92/2010 dags. 16. júní 2010 (SP-Fjármögnun - Gengislán)[HTML]
Hrd. nr. 715/2009 dags. 25. nóvember 2010[HTML]
Hrd. nr. 79/2010 dags. 9. desember 2010 (Biðskýlið Njarðvík - Skaðsemisábyrgð og EES tilskipun - Sælgætisúði)[HTML]Framleiðendur og dreifingaraðilar voru álitnir bótaskyldir gagnvart stúlku sem lenti í tjóni vegna sælgætisúða.
Hrd. nr. 80/2010 dags. 9. desember 2010 (Kiðjaberg - Brottflutningur mannvirkis)[HTML]
Hrd. nr. 438/2010 dags. 3. mars 2011[HTML]
Hrd. nr. 199/2011 dags. 11. apríl 2011[HTML]
Hrd. nr. 522/2010 dags. 19. maí 2011[HTML]
Hrd. nr. 700/2009 dags. 26. maí 2011[HTML]
Hrd. nr. 542/2010 dags. 21. júní 2011 (Álftaneslaug)[HTML]Deilt var um uppgjör verksamnings um sundlaug á Álftanesi. Verktakinn vildi að samningnum yrði breytt því hann vildi hærri greiðslu vegna ófyrirsjáanlegra verðlagshækkana sem urðu á tímabilinu og jafnframt á 36. gr. samningalaga.
Byggingavísitalan hækkaði ekki um 4% eins og áætlað hafði verið, heldur yfir 20%.
Hæstiréttur synjaði kröfu verktakans um breytingu vegna brostinna forsendna, en hins vegar fallist á að breyta honum á grundvelli 36. gr. samningalaganna.
Hrd. nr. 379/2011 dags. 7. júlí 2011 (BSI Spain Wealth Management A.V., S.A.)[HTML]
Hrd. nr. 123/2011 dags. 17. nóvember 2011 (Kambavað í Reykjavík - Byggingarstjórinn)[HTML]
Hrd. nr. 619/2011 dags. 8. desember 2011[HTML]
Hrd. nr. 244/2011 dags. 15. desember 2011[HTML]
Hrd. nr. 285/2011 dags. 15. desember 2011[HTML]
Hrd. nr. 180/2012 dags. 2. apríl 2012 (Erfingjar - Samaðild)[HTML]
Hrd. nr. 549/2011 dags. 14. júní 2012[HTML]
Hrd. nr. 3/2012 dags. 15. júní 2012[HTML]
Hrd. nr. 45/2012 dags. 27. september 2012[HTML]
Hrd. nr. 350/2011 dags. 27. september 2012 (Hofsafréttur)[HTML]
Hrd. nr. 19/2012 dags. 25. október 2012[HTML]
Hrd. nr. 176/2012 dags. 25. október 2012[HTML]
Hrd. nr. 66/2012 dags. 1. nóvember 2012[HTML]
Hrd. nr. 623/2012 dags. 21. mars 2013 (Árekstur á Hringbraut - Bætur fyrir missi framfæranda)[HTML]
Hrd. nr. 34/2013 dags. 23. maí 2013[HTML]
Hrd. nr. 43/2013 dags. 23. maí 2013[HTML]
Hrd. nr. 45/2013 dags. 30. maí 2013[HTML]
Hrd. nr. 511/2013 dags. 8. október 2013 (Snjóflóðavarnargarður)[HTML]Stefnandi máls í héraði höfðaði mál gegn nokkrum aðilum. Gagnvart tveimur stefndu lá fyrir sitt hvor samningurinn þar sem kveðið var á um mismunandi varnarþing. Hæstiréttur taldi þetta ekki leiða til þess að stefnandi væri firrtur rétti sínum til að velja varnarþing í samræmi við heimild 1. mgr. 42. gr. laga um meðferð einkamála, nr. 91/1991.
Hrd. nr. 284/2013 dags. 14. nóvember 2013[HTML]
Hrd. nr. 546/2012 dags. 28. nóvember 2013 (Eyvindarstaðaheiði)[HTML]
Hrd. nr. 626/2013 dags. 27. febrúar 2014 (Stiginn í mjölhúsinu)[HTML]Starfsmaður sem hafði starfað lengi hjá fyrirtæki var beðinn um að þrífa mjölhús. Hann ætlaði að klifra upp stigann og festa hann þegar hann væri kominn upp á hann. Á leiðinni upp slasaðist starfsmaðurinn.
Hæstiréttur féllst ekki á með héraðsdómi að beita reglunni um stórfellt gáleysi.
Hrd. nr. 615/2013 dags. 27. mars 2014 (Stóra-Árvík)[HTML]Eigandi eignarhlutar að jörðinni Stóru-Árvík fékk þann eignarhluta með gjafagerningi árið 1976 sem hann þinglýsti svo. Árið 2009, eftir andlát móttakanda eignarhlutans, kom krafan sem á reyndi í þessu máli, um að þinglýsingabók yrði leiðrétt á grundvelli þess að erfingjar gefandans hefðu ekki undirritað gjafabréfið né hefði það verið vottað. Sýslumaður hafði synjað kröfunni á þeim grundvelli að þetta hefði ekki verið óvenjulegt á þeim tíma.
Hæstiréttur taldi ákvæði 1. mgr. 33. gr. þinglýsingarlaganna, um að móttakandi réttinda þyrfti ekki að þola að heimildarbréf fyrirrennara hans væri ógilt væri hann grandlaus, ekki eiga við þar sem úthlutun arfs felur ekki í sér samning. Þó var kröfu erfingjanna að endingu hafnað sökum tómlætis þar sem þau höfðu lengi vitneskju um gjafabréfið og höfðu sumir þeirra jafnvel vottað gerninga gjafþegans þar sem eignarréttindum jarðarinnar var ráðstafað.
Hrd. nr. 856/2014 dags. 7. janúar 2015[HTML]
Hrd. nr. 509/2014 dags. 26. febrúar 2015[HTML]
Hrd. nr. 378/2014 dags. 26. febrúar 2015 (Skiptasamningur)[HTML]
Hrd. nr. 474/2014 dags. 12. mars 2015[HTML]
Hrd. nr. 475/2014 dags. 4. júní 2015 (Forkaupsréttur að fiskiskipi - Síldarvinnslan)[HTML]Sveitarfélag taldi sig geta gengið inn í hlutabréfakaup á grundvelli forkaupsréttar. Téður forkaupsréttur byggðist á lagaákvæði um að sveitarfélög hefðu forkaupsrétt á fiskiskipum er hefðu leyfi til veiða í atvinnuskyni til útgerðar sem hefði heimilisfesti í öðru sveitarfélagi, og ætti þá sveitarstjórnin í sveitarfélagi seljanda forkaupsrétt á skipinu.
Héraðsdómur hafði samþykkt kröfu sveitarfélagsins á þeim grundvelli að með sölu á hlutabréfum fyrirtækis væri verið að fara fram hjá markmiði lagaákvæðisins. Hæstiréttur var á öðru máli og taldi að ákvæði stjórnarskrár um friðhelgi eignarréttur mæltu gegn því að lögjafna á þessum forsendum, og synjaði því kröfu sveitarfélagsins.
Hrd. nr. 481/2015 dags. 20. ágúst 2015[HTML]
Hrd. nr. 51/2015 dags. 10. september 2015[HTML]
Hrd. nr. 743/2014 dags. 22. október 2015 (Nýjabæjarafréttur)[HTML]
Hrd. nr. 153/2015 dags. 22. október 2015[HTML]
Hrd. nr. 196/2015 dags. 29. október 2015[HTML]
Hrd. nr. 71/2015 dags. 12. nóvember 2015 (Líkamsrækt)[HTML]Tjónvaldur hefði átt að hafa gert sér grein fyrir tjónshættu en gerði ekkert í því. Gerðar voru úrbætur á tækinu eftir slysið.
Hrd. nr. 293/2015 dags. 21. janúar 2016 (Hlaupahjól)[HTML]Beitt var reglum um gangandi vegfarendur um aðila á hlaupahjóli, hvað varðaði hugsanlega meðábyrgð hans.
Hrd. nr. 396/2015 dags. 11. febrúar 2016 (Snorri - Ummæli um samkynhneigð á vefmiðli)[HTML]
Hrd. nr. 397/2015 dags. 18. febrúar 2016 (Lóðaskil í Hafnarfirði)[HTML]Engin stjórnsýsluframkvæmd var fyrir hendi um að lóðum hafi verið skilað.
Hrd. nr. 416/2015 dags. 18. febrúar 2016[HTML]
Hrd. nr. 810/2015 dags. 16. júní 2016[HTML]
Hrd. nr. 517/2016 dags. 7. september 2016 (Samtök sparifjáreigenda)[HTML]Samtök sparifjáreigenda höfðuðu mál á hendur fimm mönnum er voru að afplána refsingu í fangelsinu að Kvíabryggju. Í héraðsdómi var máli vísað frá á þeim forsendum að fangar teldust ekki eiga fasta búsetu í fangelsinu sbr. ákvæði laga um lögheimili þar sem fram kom að dvöl í fangelsi ígilti ekki fastri búsetu, og því væri ekki hægt að byggja afplánunarstað fangans sem grundvöll fyrir varnarþingi í málinu í skilningi 1. mgr. 32. gr. laga um meðferð einkamála, nr. 91/1991.
Hæstiréttur var sammála því mati héraðsdóms en ógilti svo þann úrskurð á þeim forsendum að slíkt hefði verið heimilt skv. 4. mgr. 32. gr. laganna. Stefnandi í héraði vísaði til þess ákvæðis í munnlegum málflutningi en stefndu í héraði andmæltu því á þeim vettvangi þar sem þess hefði ekki verið getið í stefnu, en héraðsdómari sinnti ekki þeim andmælum. Hæstiréttur tók fram að eigi væri skylt að taka fram í héraðsdómsstefnu á hvaða grundvelli stefnandi teldi stefna eiga varnarþing í þeirri þinghá, né að stefnandinn þurfi að svara fyrir fram atriðum sem stefndi gæti reynt að beita sér fyrir í þeim efnum. Með hliðsjón af þessum atriðum og öðrum felldi hann úrskurð héraðsdóms úr gildi og kvað á um að málið skyldi hljóta efnislega umfjöllun hjá héraðsdómi.
Hrd. nr. 691/2015 dags. 15. september 2016[HTML]
Hrd. nr. 209/2016 dags. 15. september 2016[HTML]
Hrd. nr. 574/2016 dags. 16. september 2016[HTML]
Hrd. nr. 119/2016 dags. 27. október 2016[HTML]
Hrd. nr. 96/2016 dags. 17. nóvember 2016 (Fjármögnunarleiga)[HTML]
Hrd. nr. 411/2016 dags. 19. janúar 2017 (Vélasamstæða)[HTML]
Hrd. nr. 464/2016 dags. 23. mars 2017 (Molden Enterprises Ltd. gegn Sjóklæðagerðinni)[HTML]Greiðslur vegna starfsloka fyrrum forstjóra aðila. Sjóklæðagerðin var þriðji aðili og ekki aðili að samningnum. Egus hafði lofað að halda tilteknu félagi skaðlaust af starfslokasamningnum. Vísað frá héraðsdómi í Hæstarétti sökum varnarþingsákvæðis samningsins.
Hrd. nr. 555/2017 dags. 11. október 2017[HTML]
Hrd. nr. 643/2016 dags. 2. nóvember 2017[HTML]
Hrd. nr. 644/2016 dags. 2. nóvember 2017[HTML]
Hrd. nr. 645/2016 dags. 2. nóvember 2017[HTML]
Hrd. nr. 845/2017 dags. 11. janúar 2018[HTML]
Hrd. nr. 30/2017 dags. 22. febrúar 2018[HTML]
Hrd. nr. 215/2017 dags. 8. mars 2018 (Fiskverkun)[HTML]
Hrd. nr. 305/2017 dags. 27. mars 2018[HTML]
Hrd. nr. 321/2017 dags. 3. maí 2018[HTML]
Hrd. nr. 511/2017 dags. 17. maí 2018[HTML]
Hrd. nr. 455/2017 dags. 24. maí 2018[HTML]
Hrd. nr. 583/2017 dags. 31. maí 2018[HTML]
Hrd. nr. 611/2017 dags. 7. júní 2018 (Perlan RE sökk)[HTML]
Hrd. nr. 623/2017 dags. 21. júní 2018 (Lambhagabúið)[HTML]Ekki er nægilegt að skuldari hafi boðið fram tillögu að lausn gagnvart kröfuhafa, án þess að bjóða fram greiðsluna sjálfa.
Hrd. nr. 798/2017 dags. 20. september 2018 (Langalína 2)[HTML]Banki tók ákvörðun um húsbyggingu og var stjórnin ekki talin bera ábyrgð, heldur bankinn sjálfur.
Hrd. nr. 56/2019 dags. 8. júní 2020[HTML]
Hrd. nr. 21/2020 dags. 10. desember 2020[HTML]
Hrd. nr. 20/2020 dags. 10. desember 2020[HTML]