Stefndi var eiginkona stefnanda og bæði með skráð sama lögheimili, en hún flutti til Tælands að hennar eigin sögn en neitaði að gefa upp aðsetur sitt til stefnanda. Stefnandi birti stefnu um höfðun skilnaðarmáls í Lögbirtingablaðinu þar sem hann taldi sig ekki getað aflað nauðsynlegra upplýsinga til að birta henni stefnuna. Hæstiréttur taldi það ekki nægja og vísaði málinu frá héraðsdómi.
Í framhaldinu fór fram málshöfðun sem leiddu til Hrd. 1995:966 nr. 112/1995 (Tælenska konan II)ⓘ og svo Hrd. 1995:2031 nr. 308/1995 (Tælenska konan III)ⓘ.