Yfirlit

Hæstaréttardómar (29)
Dómasafn Hæstaréttar (6)
Lögbirtingablað (25)
Aðrir úrlausnaraðilar

• Héraðsdómur Austurlands (4)
• Héraðsdómur Norðurlands eystra (5)
• Héraðsdómur Reykjaness (16)
• Héraðsdómur Reykjavíkur (47)
• Héraðsdómur Suðurlands (3)
• Héraðsdómur Vesturlands (1)
• Landsréttur (35)

Fara á yfirlit

Úrlausnir Hæstaréttar Íslands

Hrd. 1999:2186 nr. 188/1998^[HTML][PDF]

---

Hrd. 2000:3051 nr. 356/2000 (Hótel Egilsstaðir)^[HTML][PDF]

---

Hrd. 2000:3268 nr. 158/2000 (Sýslumaður)^[HTML][PDF]

---

Hrd. 2000:4306 nr. 285/2000 (Gripið og greitt I)^[HTML][PDF]

---

Hrd. 2001:1885 nr. 25/2001 (Sýslumannsflutningur - Tilflutningur í starfi)^[HTML]

---

Hrd. 2003:3698 nr. 37/2003 (Grænmetismál)^[HTML]

---

Hrd. 2004:2548 nr. 30/2004 (Þitt mál)^[HTML]

---

Hrd. 2004:4472 nr. 190/2004 (Kjötvinnslan)^[HTML]

---

Hrd. 2005:5039 nr. 483/2005 (Bugðulækur)^[HTML]
Ágreiningur var um hvort dómari hefði getað sameinað mál. Hæstiréttur taldi að héraðsdómara bæri ex officio skyldu að skoða hvort skilyrði séu til að uppfylla mál, óháð athugasemdaleysi málsaðila. Hæstiréttur ómerkti málsmeðferðina frá sameiningu málanna í héraði og lagði fyrir héraðsdómara að aðskilja þau og taka umrætt mál til efnismeðferðar.

---

Hrd. 2005:5071 nr. 214/2005 (Stóri-Skógur)^[HTML]
Í þessu tilviki var forkaupsréttur að jörð bundinn við eiganda annarar tilgreindrar jarðar „að frágengnum þeim er kynnu að eiga hann lögum samkvæmt“.

---

Hrd. nr. 596/2007 dags. 2. október 2008^[HTML]

---

Hrd. nr. 137/2009 dags. 14. janúar 2010 (Task)^[HTML]

---

Hrd. nr. 411/2009 dags. 4. mars 2010^[HTML]

---

Hrd. nr. 270/2011 dags. 2. febrúar 2012^[HTML]

---

Hrd. nr. 271/2011 dags. 2. febrúar 2012^[HTML]

---

Hrd. nr. 269/2011 dags. 2. febrúar 2012^[HTML]

---

Hrd. nr. 491/2011 dags. 16. maí 2012^[HTML]

---

Hrd. nr. 233/2011 dags. 18. október 2012 (Kárahnjúkavirkjun)^[HTML]
Samið var um árið 2005 um framsal vatnsréttinda á vatnasvæði Kárahnjúkavirkjunar sem reisa átti á svæðinu og að réttarstaðan samkvæmt samningnum yrði að öllu leyti jafngild eignarnámi þeirra réttinda. Á grundvelli samningsins var skipuð sérstök matsnefnd sem ákveða ætti umfang og verðmæti þeirra réttinda. Sumir landeigendanna voru sáttir við niðurstöðuna en margir þeirra ekki.

Hópur landeigenda fór í dómsmál til að hnekkja niðurstöðu nefndarinnar hvað varðaði verðmæti réttindanna, og vísuðu til matsgerðar tveggja dómkvaddra matsmanna. Töldu þeir að nefndin hefði beitt rangri aðferðafræði og því hefðu bæturnar verið alltof lágar.

Hæstiréttur nefndi að þar sem fallréttindi væru afar sérstök þyrfti að beita afbrigðum frá hinum hefðbundnu aðferðum við mat á eignarnámsbótum enda lítill eða enginn virkur markaður fyrir nýtingu slíkra réttinda hér á landi. Hann féllst á aðferðafræðina sem matsnefndin beitti þar sem hún var í samræmi við gildandi réttarframkvæmd í viðlíka málum. Þá þyrfti einnig að hafa í huga þær miklu fjárfestingar er fælust í leit og vinnslu á þeirri orkuauðlind, markað fyrir orkuna, og fleiri atriði. Þó féllst hann á með héraðsdómi að við hæfi væri að hækka þær bætur sem landeigendur áttu að fá samkvæmt matsnefndinni.

---

Hrd. nr. 276/2012 dags. 13. desember 2012 (Bergsmári 4)^[HTML]

---

Hrd. nr. 423/2013 dags. 12. desember 2013 (Pizza - Pizza ehf.)^[HTML]
Starfsmaður hafði þegar ákveðið að hefja samkeppni við vinnuveitanda sinn og taldi Hæstiréttur að þær fyrirætlanir réttlættu fyrirvaralausa brottvikningu.

---

Hrd. nr. 128/2014 dags. 3. mars 2014 (Viðurkenning um myntkörfulán og krafa um greiðslu samkvæmt sama láni)^[HTML]
Skuldari bar upp viðurkenningarkröfu um ólögmæta gengistryggingu en kröfuhafi krafðist greiðslu á tilteknum skuldum í öðru máli. Skuldarinn taldi að síðarnefnda málið væri hið sama og hið fyrra og ætti að vísa síðara málinu frá. Hæstiréttur tók ekki undir það.

---

Hrd. nr. 717/2014 dags. 25. nóvember 2014^[HTML]

---

Hrd. nr. 246/2015 dags. 21. janúar 2016^[HTML]

---

Hrd. nr. 752/2017 dags. 17. maí 2018^[HTML]

---

Hrd. nr. 495/2017 dags. 20. september 2018 (Hagaflöt 20)^[HTML]
Fasteign var keypt á 71 milljón króna. Kaupandi taldi hana verulega gallaða og aflaði sér matsgerðar um þá. Samkvæmt henni námu gallarnir alls 3,2 milljónum (4,5% af kaupverðinu). Kaupandi bar fyrir sig að seljandi hefði bakað sér sök vegna vanrækslu upplýsingaskyldu sinnar.

Hæstiréttur féllst ekki á hina meintu vanrækslu upplýsingarskyldunnar og taldi að gallarnir væru ekki nógu miklar til að heimila riftun án hinnar meintu sakar. Hins vegar féllst hann á skaðabótakröfu kaupandans upp á 1,1 milljón króna.

---

Hrd. nr. 57/2019 dags. 9. júní 2020^[HTML]

---

Hrd. nr. 42/2019 dags. 7. janúar 2021^[HTML]

---

Hrd. nr. 26/2020 dags. 4. mars 2021^[HTML]

---

Hrd. nr. 25/2024 dags. 26. febrúar 2025^[HTML]

---