Úrlausnir.is - Merkimiði - 2. mgr. 236. gr. almennra hegningarlaga, nr. 19/1940

Úrlausnir Hæstaréttar Íslands

Hrd. 1992:556 nr. 114/1992^[PDF]

Hrd. 1995:752 nr. 498/1993 (Kraftlyftingar - Vaxtarræktarummæli)^[PDF]

Hrd. nr. 491/2006 dags. 11. október 2007^[HTML]

Hrd. nr. 330/2010 dags. 10. mars 2011 (Áfrýjunarstefna)^[HTML]

Hrd. nr. 329/2010 dags. 10. mars 2011^[HTML]

Hrd. nr. 158/2011 dags. 15. desember 2011^[HTML]

Hrd. nr. 591/2011 dags. 31. maí 2012 (Ærumeiðingar í DV)^[HTML]
Ný lög um fjölmiðla tóku við af eldri lögum um prentrétt, er færðu refsi- og fébótaábyrgð á efni rita frá höfundi þess, hafi hann verið nafngreindur, yfir á nafngreinda viðmælendur séu ummælin höfð rétt eftir þeim og með samþykki þeirra. Í máli þessu höfðu verið birt ummæli eftir nafngreindan einstakling eftir gildistöku laganna, en viðtalið hafði verið tekið fyrir gildistökuna. 2. mgr. 2. gr. almennra hegningarlaga kveður á um að við tilvik eins og þessi falli einnig niður aðrar afleiðingar sem refsinæmi hans samkvæmt eldri lögum leiddi af sér.

Hæstiréttur skýrði ákvæðið á þá leið að þar væri verið að vísa til önnur viðurlög en refsingu, en hins vegar raskaði það ekki bótarétti sem hafði þegar stofnast. Þrátt fyrir að ómerking ummæla á grundvelli almennra hegningarlaga teldist til refsikenndra viðurlaga væri hún í eðli sínu staðfesting á því að óviðurkvæmileg ummæli skyldu verða að engu hafandi. Af þessari ástæðu voru þau ekki jöfnuð við íþyngjandi viðurlaga í þessu samhengi. Ummælin voru því dæmd ómerk en miskabæturnar lækkaðar.

Hrd. nr. 671/2011 dags. 14. júní 2012^[HTML]

Hrd. nr. 214/2014 dags. 20. nóvember 2014^[HTML]

Hrd. nr. 183/2014 dags. 11. desember 2014^[HTML]

Hrd. nr. 299/2014 dags. 11. desember 2014^[HTML]

Hrd. nr. 184/2014 dags. 11. desember 2014^[HTML]

Hrd. nr. 215/2014 dags. 18. desember 2014^[HTML]

Hrd. nr. 729/2017 dags. 26. júní 2018 (Ærumeiðing)^[HTML]