Úrlausnir.is

Yfirlit

Hæstaréttardómar (269)
Umboðsmaður Alþingis (2)
Stjórnartíðindi - Bls (6)
Stjórnartíðindi - Auglýsingar (9)
Alþingistíðindi (16)
Alþingi (60)
Aðrir úrlausnaraðilar

• Áfrýjunarnefnd neytendamála (2)
• Héraðsdómur Austurlands (9)
• Héraðsdómur Norðurlands eystra (37)
• Héraðsdómur Norðurlands vestra (15)
• Héraðsdómur Reykjaness (217)
• Héraðsdómur Reykjavíkur (540)
• Héraðsdómur Suðurlands (58)
• Héraðsdómur Vestfjarða (18)
• Héraðsdómur Vesturlands (17)
• Innanríkisráðuneytið (1)
• Kærunefnd lausafjár- og þjónustukaupa (249)
• Kærunefnd útboðsmála (7)
• Kærunefnd vöru- og þjónustukaupa (6)
• Landsréttur (92)
• Persónuvernd (2)
• Úrskurðarnefnd í vátryggingamálum (1)
• Úrskurðarnefnd um upplýsingamál (1)
• Úrskurðarnefnd um viðskipti við fjármálafyrirtæki (3)
• Yfirskattanefnd (5)

Fara á yfirlit

Úrlausnir Hæstaréttar Íslands

Hrd. 2002:445 nr. 297/2001 (Bílaþvottavélar)^{[HTML] [PDF]}
Tjón vegna galla á bílaþvottastöð taldist sannað með öðrum hætti en með matsgerð. Hins vegar náðist ekki að sanna rekstrartjón en þar taldi Hæstiréttur að matsgerð hefði þurft til þess.

---

Hrd. 2002:952 nr. 81/2002^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:83 nr. 334/2002 (Elliðavatn)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:139 nr. 226/2002 (Skarð)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:506 nr. 329/2002 (Bátasmiður - Gáski)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:2507 nr. 548/2002^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:3492 nr. 140/2003 (Fagsmíði)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:3885 nr. 312/2003 (Frjáls fjölmiðlun)^{[HTML] [PDF]}
Kaupandi neitaði að greiða eftirstöðvar í hlutabréfakaupum þar sem verðmæti félagsins væri lægra en það sem var uppgefið. Síðar fór félagið í gjaldþrot. Hæstiréttur leit svo á að um væri að ræða gölluð kaup og ákvarðaði að kaupandinn hefði átt að greiða það sem hann hafði þegar greitt og eftirstöðvarnar sem hann neitaði að greiða yrðu felldar niður.

---

Hrd. 2003:4242 nr. 185/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:4256 nr. 194/2003 (Björgunarbátur)^{[HTML] [PDF]}
Sbr. matsgerð var sýnt fram á að báturinn gæti ekki náð tilætluðum hraða þar sem ganghraðinn væri ekki í samræmi við smíðalýsingar. Bóta var krafist um þann kostnað sem þyrfti að reiða af hendi til að breyta bátnum.

---

Hrd. 2003:4340 nr. 212/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:23 nr. 248/2003 (Hekluminjasafn)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:273 nr. 227/2003 (Nathan & Olsen ehf.)^{[HTML] [PDF]}
Gerð var áreiðanleikakönnun vegna kaupa á fyrirtæki og benti hún á ýmsa ágalla. Í kjölfarið var samið um afslátt af kaupverðinu. Nokkrum mánuðum eftir afhendingu komst kaupandinn að því að ástandið hjá fyrirtækinu hefði verið enn verra. Hæstiréttur taldi kaupandann ekki geta borið þetta fyrir sig gagnvart seljandanum þótt áreiðanleikakönnunin hafi ekki gefið rétta mynd af stöðunni.

---

Hrd. 2004:529 nr. 254/2003 (Hópferðabifreið)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:555 nr. 218/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:671 nr. 322/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:721 nr. 299/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:1147 nr. 304/2003 (Kolgerði)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:1445 nr. 343/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:1629 nr. 379/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:1684 nr. 358/2003 (Naustabryggja)^{[HTML] [PDF]}
Kaupendur íbúðar fengu hana afhenta á réttum tíma en hún var þó ekki fullbúin. Ekki var talið að í þessu hafi falist greiðsludráttur þar sem orsökina mátti rekja til beiðni kaupendanna sjálfra um frestun á ýmsum þáttum verksins.

---

Hrd. 2004:1771 nr. 389/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:1958 nr. 119/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:2039 nr. 471/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:2548 nr. 30/2004 (Þitt mál)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:2727 nr. 213/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:2795 nr. 58/2004 (Hrauneyjarfossstöð)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:3223 nr. 90/2004 (Tæknival)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:4420 nr. 163/2004 (Brattakinn)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:4610 nr. 256/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:99 nr. 13/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:229 nr. 304/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:339 nr. 342/2004 (Líkkistur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:378 nr. 273/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:719 nr. 54/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:758 nr. 376/2004 (Brekkugerði)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:1861 nr. 496/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:2049 nr. 448/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:2147 nr. 479/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:2295 nr. 189/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:3157 nr. 481/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:3660 nr. 96/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:3816 nr. 116/2005 (Rykbindisalt)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:4389 nr. 154/2005 (Sæfari)^{[HTML] [PDF]}
Aðili seldi alla hluti sína í einkahlutafélagi og rifti svo kaupsamningnum daginn eftir gjalddaga. Hæstiréttur taldi vanefndina svo óverulega miðað við hagsmuni seljanda á þessum tímapunkti að ekki hefði verið nægt tilefni til að rifta kaupsamningnum þótt kaupandinn hefði verið í vanskilum með alla peningagreiðsluna. Hagsmunir seljandans voru taldir nægilega tryggðir með dráttarvöxtum.

---

Hrd. 2005:4653 nr. 238/2005 (Prammi)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:4989 nr. 233/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:5039 nr. 483/2005 (Bugðulækur)^{[HTML] [PDF]}
Ágreiningur var um hvort dómari hefði getað sameinað mál. Hæstiréttur taldi að héraðsdómara bæri ex officio skyldu að skoða hvort skilyrði séu til að uppfylla mál, óháð athugasemdaleysi málsaðila. Hæstiréttur ómerkti málsmeðferðina frá sameiningu málanna í héraði og lagði fyrir héraðsdómara að aðskilja þau og taka umrætt mál til efnismeðferðar.

---

Hrd. 2006:351 nr. 363/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:431 nr. 25/2006 (Jeep Grand Cherokee)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:834 nr. 391/2005 (Breiðabólsstaður)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:1249 nr. 427/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:1556 nr. 453/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:1679 nr. 424/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:2513 nr. 502/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:2531 nr. 34/2006^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:3393 nr. 337/2006^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:4277 nr. 161/2006^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:4370 nr. 537/2006^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:4454 nr. 99/2006 (Hressingarskálinn)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:4700 nr. 215/2006^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:4767 nr. 221/2006 (Hlutafélag)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:4786 nr. 194/2006 (Svenni EA - Aflaheimildir)^{[HTML] [PDF]}
Seljandinn sá eftir að hafa selt bát á svo lágu verði og krafðist breytinga á kaupverði til hækkunar.

---

Hrd. 2006:5221 nr. 167/2006^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:5725 nr. 336/2006 (Þjónustusamningur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 481/2006 dags. 22. mars 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 517/2006 dags. 26. apríl 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 588/2006 dags. 10. maí 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 591/2006 dags. 7. júní 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 580/2006 dags. 14. júní 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 623/2006 dags. 18. júní 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 41/2007 dags. 13. september 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 176/2007 dags. 8. nóvember 2007 (Yamaha)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 157/2007 dags. 29. nóvember 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 605/2007 dags. 18. desember 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 177/2007 dags. 20. desember 2007 (BB & synir ehf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 310/2007 dags. 7. febrúar 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 68/2008 dags. 12. febrúar 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 248/2007 dags. 10. apríl 2008 (Iveco bátavél)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 461/2007 dags. 17. apríl 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 494/2007 dags. 29. maí 2008 (Lögmæt forföll)^{[HTML] [PDF]}
Lögmaður málsaðila var veikur og hafði hann upplýst dómara um það. Dómari hefði átt að fresta þinghaldinu en gerði það ekki. Hæstiréttur taldi það brot á jafnræði málsaðila.

---

Hrd. 506/2007 dags. 5. júní 2008 (Gámaleiga)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 519/2007 dags. 5. júní 2008 (Hvíta myllan)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 549/2007 dags. 19. júní 2008 (Iceland Express)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 182/2008 dags. 20. nóvember 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 80/2008 dags. 20. nóvember 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 79/2008 dags. 20. nóvember 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 210/2008 dags. 11. desember 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 147/2008 dags. 18. desember 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 343/2008 dags. 22. janúar 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 279/2008 dags. 29. janúar 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 392/2008 dags. 5. mars 2009 (Sala veiðiheimilda - Þórsberg ehf. gegn Skarfakletti)^{[HTML] [PDF]}
Kvóta og skipasalan gerði skriflegt tilboð til Þórsbergs um sölu tiltekinna veiðiheimilda. Þórsbergi var stefnt til að greiða. Talið var að um hefði verið að ræða umsýsluviðskipti og vísað í óskráðar reglur fjármunaréttar.

---

Hrd. 114/2009 dags. 23. mars 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 93/2009 dags. 27. mars 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 443/2008 dags. 20. maí 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 125/2008 dags. 28. maí 2009 (Landfylling sjávarjarða - Slétta - Sanddæluskip)^{[HTML] [PDF]}
Álverið í Reyðarfirði.
Jarðefni tekið innan netlaga. Það var talið hafa fjárhagslegt gildi og bótaskylt.

---

Hrd. 165/2009 dags. 11. júní 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 280/2009 dags. 15. júní 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 667/2008 dags. 18. júní 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 408/2009 dags. 25. ágúst 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 45/2009 dags. 24. september 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 126/2009 dags. 19. nóvember 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 111/2009 dags. 19. nóvember 2009 (Framkvæmdastjóri)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 103/2009 dags. 10. desember 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 759/2009 dags. 20. janúar 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 11/2010 dags. 10. febrúar 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 321/2009 dags. 11. febrúar 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 127/2009 dags. 18. febrúar 2010 (Klingenberg og Cochran ehf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 375/2009 dags. 25. febrúar 2010 (Maresco)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 407/2009 dags. 29. apríl 2010 (Stofnfjárbréf)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 230/2010 dags. 11. maí 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 523/2009 dags. 27. maí 2010 (Sýningarbásar)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 324/2010 dags. 8. júní 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 513/2010 dags. 20. september 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 39/2010 dags. 14. október 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 302/2010 dags. 25. nóvember 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 619/2010 dags. 26. nóvember 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 637/2010 dags. 2. desember 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 650/2010 dags. 18. janúar 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 165/2010 dags. 20. janúar 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 376/2010 dags. 27. janúar 2011 (Aflahlutdeild)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 83/2011 dags. 18. febrúar 2011 (Sebastes ehf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 417/2010 dags. 24. febrúar 2011 (Útgerðartækni ehf. )^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 128/2011 dags. 9. mars 2011 (Samruni)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 24/2011 dags. 14. mars 2011^{[HTML] [PDF]}
Aðili setti tvær vélar að veði og seldi síðan tækin án þess að geta um veðin. Veðhafarnir sóttu síðan að veðinu sem kaupandinn andmælti. Hæstiréttur taldi að kaupandinn hafi sýnt af sér gáleysi með því að athuga ekki hvort áhvílandi veð væru á tækinu, einkum í ljósi þess að hann var fjármálafyrirtæki. Hann taldi hins vegar að háttsemi seljanda við kaupin hafi verið svo andstæð góðri trú og heiðarleika að það leiddi til þess að gáleysi kaupanda fæli ekki í sér brottfall bótaábyrgðar seljanda.

---

Hrd. 68/2011 dags. 23. mars 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 529/2010 dags. 24. mars 2011 (Samskip - Tali ehf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 548/2010 dags. 31. mars 2011 (Innkeyrsluhurðir)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 386/2010 dags. 31. mars 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 498/2010 dags. 31. mars 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 623/2010 dags. 7. apríl 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 525/2010 dags. 7. apríl 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 487/2010 dags. 19. apríl 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 634/2010 dags. 9. júní 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 315/2011 dags. 15. júní 2011 (Gjaldeyristakmarkanir)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 458/2010 dags. 16. júní 2011 (Sjálfseignarstofnun)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 667/2010 dags. 16. júní 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 720/2010 dags. 20. október 2011 (Skuld vegna húsbyggingar)^{[HTML] [PDF]}
M og K ætluðu að byggja hús.
K sagði að þau hefðu keypt lóðina og þau hafi ætlað að byggja hús. Einnig að þau hefðu ákveðið að K yrði skráður þinglýstur eigandi en M yrði einn skráður lántaki.
M sagðist hafa fengið lánið og samið við verktakann.
Verktakinn var byrjaður að byggja þegar efnahagshrunið 2008 varð og í kjölfarið varð M gjaldþrota.
Verktakinn vildi láta líta út fyrir að hann hefði samið við þau bæði. Hann hafði gefið út reikning sem var greiddur af bankareikningi K.
Niðurstaðan var sú að verktakinn hefði samið við M og eingöngu við hann. Ekki hafði talist sannað að K bæri ábyrgð á skuldbindingunni gagnvart verktakanum.

---

Hrd. 330/2011 dags. 10. nóvember 2011 (Málatilbúnaður)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 124/2011 dags. 24. nóvember 2011 (Sjóferðir Arnars ehf. - Vélbáturinn Þingey)^{[HTML] [PDF]}
Álitamál 1:
Kaupandi vélbáts átti að greiða eina milljón við undirritun og einnig standa við síðari greiðslu. Ljóst þótti að kaupandinn greiddi ekki fyrri greiðsluna á þeim tíma en seljandinn þinglýsti samt sem áður samningnum. Kaupandinn innti af hendi þá greiðslu síðar án athugasemda frá seljandanum. Hæstiréttur taldi að seljandinn gæti ekki notað þessa vanefnd gegn kaupandanum síðar af þeim sökum þegar aðrar vanefndir voru bornar upp.

Álitamál 2:
Afhenda átti bát eigi síðar en tiltekinn dag á atvinnustöð kaupanda að Húsavík. Hæstiréttur taldi að hér hafi verið um reiðukaup að ræða og 3. mgr. 6. gr. laga um lausafjárkaup, nr. 50/2000, ætti við. Seljandinn var talinn vera skyldugur til þess að tilkynna kaupandanum tímanlega hvenær afhending fyrir þann dag ætti að fara fram. Þá taldi Hæstiréttur að um hefði verið um afhendingardrátt að ræða sökum þess að báturinn hafi ekki verið í umsömdu ástandi og kaupandinn því ekki getað tekið við bátnum.

Í ljósi vanefnda beggja aðila væru ekki skilyrði uppfyllt um riftun samningsins.

---

Hrd. 76/2011 dags. 1. desember 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 690/2010 dags. 7. desember 2011 (Völuteigur 31 og 31a)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 131/2011 dags. 15. desember 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 252/2011 dags. 2. febrúar 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 220/2011 dags. 2. febrúar 2012 (Aðalgata Stykkishólmsbæjar - Gullver)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 77/2012 dags. 16. febrúar 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 481/2011 dags. 1. mars 2012 (Kristján Sveinbjörnsson gegn Jóni Egilssyni)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 507/2011 dags. 15. mars 2012 (Orkuveitan)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 522/2011 dags. 22. mars 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 508/2011 dags. 22. mars 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 501/2011 dags. 10. maí 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 326/2012 dags. 24. maí 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 315/2012 dags. 29. maí 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 524/2011 dags. 7. júní 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 455/2012 dags. 23. ágúst 2012 (Alnus)^{[HTML] [PDF]}
Alus og Gamli Glitnir.
Glitnir seldi ýmis bréf og kaupverðið lánað af Glitni.
Alnus lenti í mínus vegna þeirra.
Haldið fram minniháttar nauðung og vísað til þess að bankastjóri Glitnis hefði hringt í framkvæmdarstjóra Alnusar að næturlagi og fengið hann til að ganga að samningum, og þyrfti að greiða um 90 milljónir ef hann kjaftaði frá samningaviðræðunum.
Nauðungin átti að hafa falist í því að ef ekki hefði verið gengið að uppgjörssamningnum myndu öll lán félagsins við bankann verða gjaldfelld.
Hæstiréttur taldi að ekki hefði verið um nauðung að ræða, m.a. vegna þess að Glitnir hefði eingöngu beitt lögmætum aðferðum.

---

Hrd. 667/2011 dags. 20. september 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 13/2012 dags. 4. október 2012 (Hrófá í Strandabyggð)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 131/2012 dags. 11. október 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 151/2012 dags. 25. október 2012 (Olíusamráð)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 182/2012 dags. 25. október 2012 (Veiðarfæri)^{[HTML] [PDF]}
Norskt félag keypti veiðarfæri af íslensku félagi og svo fórust veiðarfærin í flutningi til Noregs. Ágreiningur var um hvort áhættuskiptin hefðu farið fram áður, og taldi Hæstiréttur svo hafa verið.

---

Hrd. 658/2012 dags. 2. nóvember 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 650/2012 dags. 14. nóvember 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 255/2012 dags. 15. nóvember 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 264/2012 dags. 29. nóvember 2012 (Café Amsterdam)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 260/2012 dags. 13. desember 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 387/2012 dags. 31. janúar 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 17/2013 dags. 25. febrúar 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 570/2012 dags. 28. febrúar 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 579/2012 dags. 21. mars 2013 (Húsaleiga eftir nauðungarsölu)^{[HTML] [PDF]}
Hjón bjuggu í húsi og lentu í greiðsluvandræðum. Húsið var síðan selt á nauðungaruppboði. Þau fengu að búa áfram í húsinu.
M hafði verið í samskiptum við bankann og gekk frá því samkomulagi.
Bankinn vildi koma þeim út þar sem þau höfðu ekki greitt húsaleiguna.
K hélt því fram að hún væri ekki skuldbundin og því ekki hægt að ganga að henni, en því var hafnað. K bar því sameiginlega ábyrgð með M á greiðslu húsaleigunnar til bankans.

---

Hrd. 136/2013 dags. 22. mars 2013 (Omme-lift)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 173/2013 dags. 16. apríl 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 144/2013 dags. 19. september 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 511/2013 dags. 8. október 2013 (Snjóflóðavarnargarður)^{[HTML] [PDF]}
Stefnandi máls í héraði höfðaði mál gegn nokkrum aðilum. Gagnvart tveimur stefndu lá fyrir sitt hvor samningurinn þar sem kveðið var á um mismunandi varnarþing. Hæstiréttur taldi þetta ekki leiða til þess að stefnandi væri firrtur rétti sínum til að velja varnarþing í samræmi við heimild 1. mgr. 42. gr. laga um meðferð einkamála, nr. 91/1991.

---

Hrd. 70/2013 dags. 10. október 2013 (Kaup á hlutabréfum í Glitni)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 390/2013 dags. 10. október 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 236/2013 dags. 17. október 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 237/2013 dags. 7. nóvember 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 720/2013 dags. 27. nóvember 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 246/2013 dags. 28. nóvember 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 393/2013 dags. 5. desember 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 467/2013 dags. 5. desember 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 509/2013 dags. 16. janúar 2014 (Afleiðusamningur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 425/2013 dags. 23. janúar 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 719/2013 dags. 28. janúar 2014 (Einkabankaþjónusta - Sala hlutabréfa)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 624/2013 dags. 6. febrúar 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 592/2013 dags. 6. febrúar 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 144/2014 dags. 6. mars 2014 (Félag fasteignasala)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 638/2013 dags. 13. mars 2014 (Lýsing hf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 157/2014 dags. 13. mars 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 639/2013 dags. 20. mars 2014 (Samtök sunnlenskra sveitarfélaga gegn Bílum og fólki ehf. - Strætó útboð)^{[HTML] [PDF]}
Útboð fór fram á akstri almenningsfarartækja. Engar athugasemdir voru gerðar við fundinn þar sem tilboðin voru opnuð. Um tveimur mínútum fyrir slit fundarins barst tölvupóstur þar sem kostnaður tilboðs, sem var hið lægsta, hefði verið misritaður þar sem á það vantaði kostnaðarliði. Litið var svo á að tilboðið hefði verið gilt þar sem ekki var sýnt fram á misritun.

Hæstiréttur taldi að útbjóðanda hafði verið rétt að lýsa yfir riftun samningsins þar sem ljóst þótti að lægstbjóðandi ætlaði sér ekki að efna samninginn í samræmi við tilboðið, á grundvelli almennra reglna kröfuréttar um fyrirsjáanlegar vanefndir.

---

Hrd. 546/2013 dags. 27. mars 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 205/2014 dags. 31. mars 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 178/2014 dags. 1. apríl 2014 (Blikanes - VG Investment A/S)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 179/2014 dags. 1. apríl 2014 (VG Investment A/S)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 180/2014 dags. 1. apríl 2014 (VG Investment A/S)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 181/2014 dags. 1. apríl 2014 (VG Investment A/S)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 717/2013 dags. 3. apríl 2014 (Lýsing hf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 647/2013 dags. 3. apríl 2014 (Straumborg gegn Glitni)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 230/2014 dags. 29. apríl 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 218/2014 dags. 14. maí 2014 (Stefnumið ehf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 305/2014 dags. 14. maí 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 713/2013 dags. 15. maí 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 281/2014 dags. 23. maí 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 728/2013 dags. 28. maí 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 50/2014 dags. 5. júní 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 367/2014 dags. 18. september 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 58/2014 dags. 18. september 2014 (Fonsi)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 84/2014 dags. 25. september 2014 (Sjóklæðagerðin)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 114/2014 dags. 25. september 2014 (Faris)^{[HTML] [PDF]}
Tæp þrjú ár liðu þangað til krafist var leiðréttingar og var það talið of langur tími, einkum í ljósi þess að sá er krafðist viðbótargreiðslunnar var bókhaldsskylt atvinnufyrirtæki.

---

Hrd. 109/2014 dags. 2. október 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 189/2014 dags. 9. október 2014 (Heildverslun)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 190/2014 dags. 23. október 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 148/2014 dags. 13. nóvember 2014 (Adakris)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 195/2014 dags. 20. nóvember 2014 (Exista)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 153/2014 dags. 11. desember 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 792/2014 dags. 16. desember 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 807/2014 dags. 14. janúar 2015 (Hallgrímur SI)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 270/2014 dags. 29. janúar 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 271/2014 dags. 29. janúar 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 216/2014 dags. 12. mars 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 605/2014 dags. 30. apríl 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 662/2014 dags. 13. maí 2015 (Dráttarvél II)^{[HTML] [PDF]}
Ósérfróður einstaklingur um dráttarvélar sá auglýsingu um dráttarvél, 14 ára, til sölu og greiddi fyrir hana 2,2 milljónir króna. Kemur svo í ljós að hún var haldin miklum göllum. Dómkvaddur matsmaður mat viðgerðarkostnað vera á milli 922-2177 þúsund krónur (42-99% af kaupverðinu).

Héraðsdómur féllst ekki á riftun vegna vanrækslu kaupandans á skoðunarskyldu sinni en Hæstiréttur sneri því við og vísaði til þess að kaupandinn hefði getað treyst á yfirlýsingu seljandans um að hún hefði verið öll nýuppgerð og yfirfarin. Á móti hefði kaupandi ekki sinnt hvatningu seljanda um að skoða hana sjálfur sem fékk þó ekki mikið vægi sökum yfirlýsingar í auglýsingunni og að kaupandinn hefði ekki haft sérfræðiþekkingu. Því væri ekki við kaupanda að sakast um að hafa ekki tekið eftir göllum sem honum voru ekki sýnilegar við kaupin. Gallinn félli því undir gallahugtak 17. gr. laga um lausafjárkaup, nr. 50/2000. Af þessu leiddi að Hæstiréttur féllst á riftun kaupandans á kaupunum.

---

Hrd. 697/2014 dags. 13. maí 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 510/2014 dags. 11. júní 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 438/2015 dags. 24. ágúst 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 553/2015 dags. 30. september 2015 (Berlice ehf. - Þorsteinn Hjaltested - Afleiðutengd skuldabréf)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 718/2015 dags. 12. nóvember 2015 (Safn)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 112/2015 dags. 3. desember 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 246/2015 dags. 21. janúar 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 356/2015 dags. 21. janúar 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 286/2015 dags. 4. febrúar 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 378/2015 dags. 18. febrúar 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 449/2015 dags. 3. mars 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 388/2015 dags. 3. mars 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 232/2016 dags. 20. apríl 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 225/2016 dags. 29. apríl 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 517/2016 dags. 7. september 2016 (Samtök sparifjáreigenda)^{[HTML] [PDF]}
Samtök sparifjáreigenda höfðuðu mál á hendur fimm mönnum er voru að afplána refsingu í fangelsinu að Kvíabryggju. Í héraðsdómi var máli vísað frá á þeim forsendum að fangar teldust ekki eiga fasta búsetu í fangelsinu sbr. ákvæði laga um lögheimili þar sem fram kom að dvöl í fangelsi ígilti ekki fastri búsetu, og því væri ekki hægt að byggja afplánunarstað fangans sem grundvöll fyrir varnarþingi í málinu í skilningi 1. mgr. 32. gr. laga um meðferð einkamála, nr. 91/1991.

Hæstiréttur var sammála því mati héraðsdóms en ógilti svo þann úrskurð á þeim forsendum að slíkt hefði verið heimilt skv. 4. mgr. 32. gr. laganna. Stefnandi í héraði vísaði til þess ákvæðis í munnlegum málflutningi en stefndu í héraði andmæltu því á þeim vettvangi þar sem þess hefði ekki verið getið í stefnu, en héraðsdómari sinnti ekki þeim andmælum. Hæstiréttur tók fram að eigi væri skylt að taka fram í héraðsdómsstefnu á hvaða grundvelli stefnandi teldi stefna eiga varnarþing í þeirri þinghá, né að stefnandinn þurfi að svara fyrir fram atriðum sem stefndi gæti reynt að beita sér fyrir í þeim efnum. Með hliðsjón af þessum atriðum og öðrum felldi hann úrskurð héraðsdóms úr gildi og kvað á um að málið skyldi hljóta efnislega umfjöllun hjá héraðsdómi.

---

Hrd. 821/2015 dags. 6. október 2016 (Ella ÍS 119 - Gír í vélbát)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 15/2016 dags. 27. október 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 96/2016 dags. 17. nóvember 2016 (Fjármögnunarleiga)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 212/2016 dags. 15. desember 2016 (Íslandsstofa)^{[HTML] [PDF]}
Íslandsstofa stofnaði til útboðs um rammasamning. Hæstiréttur taldi hana bundna af meginreglum stjórnsýsluréttar þar sem hún var (þá) ótvírætt stjórnvald í skilningi íslenskra laga.

---

Hrd. 222/2016 dags. 20. desember 2016 (Austurstræti 10A ehf.)^{[HTML] [PDF]}
Aðili seldi öðrum aðila, fyrir 115 milljónir króna, einkahlutafélagið Austurstræti 10A ehf., og átti að afhenda eignina 15. desember 2014. Eina eign þess félags var eign að þessu heimilisfangi. Á þeirri eign hvíldi 49 milljón króna lán sem kaupandi félagsins samdi um að yfirtaka. Greiða skyldi af því 16 milljónir við kaupsamning, 7 milljónir þremur mánuðum síðar, 6 milljónir sex mánuðum síðar, sömu upphæð níu mánuðum síðar, 7,5 milljónir tólf mánuðum síðar. Kaupandi skuldbatt sig þar að auki selja félagið Gjáhellu 7 ehf. sem stofna ætti um samnefnda fasteign, að virði 23,5 milljónir króna. Svo reyndist vera að félagið Gjáhella 7 ehf. hefði ekki verið eign kaupandans og ætlaði kaupandi sér að redda sér þeirri eign.

Seljandinn rifti svo samningnum þann 19. desember 2014, þ.e. fjórum dögum eftir umsaminn afhendingardag, vegna meintra verulegra vanefnda kaupanda, þar á meðal væru yfir 20 milljóna veð enn áhvílandi á Gjáhellu 7. Þessari riftun andmælti kaupandi þann 23. desember sama ár. Kaupandinn krafðist fyrir dómi viðurkenningar um gildi þessa samnings og að seljanda væri skylt að framselja eignirnar.

Hæstiréttur tók fram að heildarmat á málsatvikum réði því hvort um hefði verið verulega vanefnd að ræða. Hlutfall Gjáhellu 7 af vanefndinni var um 20,4%, að í samningnum var óljóst hvort seljandi eða kaupandi ætti að hlutast til um stofnun einkahlutafélagsins utan um þá fasteign, og að seljandi hefði sjálfur veðsett 27 milljónir af Austurstræti 10A og því sjálfur vanefnt kaupsamninginn. Í ljósi þessara atriða féllst hann ekki á riftun samningsins.

---

Hrd. 411/2016 dags. 19. janúar 2017 (Vélasamstæða)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 305/2016 dags. 26. janúar 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 293/2016 dags. 23. febrúar 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 424/2016 dags. 23. febrúar 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 442/2016 dags. 30. mars 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 137/2017 dags. 6. apríl 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 688/2016 dags. 20. júní 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 500/2016 dags. 21. september 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 635/2016 dags. 12. október 2017 (Reynivellir)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 721/2016 dags. 30. nóvember 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 91/2017 dags. 22. mars 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 221/2017 dags. 22. mars 2018 (Hýsing)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 170/2017 dags. 27. mars 2018 (Eyrartröð)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 271/2017 dags. 20. apríl 2018 (Skaginn hf.)^{[HTML] [PDF]}
Ágreiningur var um riftun vinnusamnings er klæddur hafði verið í búning verksamnings. Starfsmaðurinn sýndi tómlæti við að skila inn umsömdum vinnustundum sem var látið átölulaust í nokkurn tíma. Viðsemjandi fyrirtækis starfsmannsins rifti þeim samningi svo fyrirvaralaust. Hæstiréttur mat ekki svo að um hefði verið um verulega vanefnd að ræða og að vanefndirnar hefðu verið þess eðlis að viðsemjandinn hefði átt að veita áminningu áður en hann færi að rifta samningnum. Hefði því komið til greina skaðabótakrafa ef slíkri hefði verið haldið uppi, en slíkri kröfu var ekki til að dreifa í málinu.

---

Hrd. 321/2017 dags. 3. maí 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 312/2017 dags. 9. maí 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 424/2017 dags. 9. maí 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 443/2017 dags. 9. maí 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 471/2017 dags. 7. júní 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 267/2017 dags. 14. júní 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 618/2017 dags. 21. júní 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 306/2017 dags. 25. október 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 33/2018 dags. 21. maí 2019 (Hluthafasamkomulag)^{[HTML] [PDF]}
Tvær fjölskyldur áttu saman hlutafélag, um helming hvor. Önnur þeirra samanstóð af fjórum einstaklingum, er gerðu hluthafasamning sín á milli árið 2010 og svo var hluthafasamningur milli allra hluthafa. Í fyrrnefnda samningnum var ákvæði um að samþykki allra aðila þess samnings þyrfti svo einn gæti framselt hlut sinn. Einn aðilinn að fyrrnefnda samningnum framseldi hluta sinn til erlends einkahlutafélags, án þess að afla slíkrar heimildar, og það félag framseldi svo þann hluta til einkahlutafélags í fullri eigu þess einstaklings. Þessir gjörningar voru álitnir heimilaðir samkvæmt síðarnefnda samningnum, svo breyttum árið 2014.

Hæstiréttur taldi að fyrstnefndi framsalsgerningurinn væri brot á fyrrnefnda samningnum þrátt fyrir að hinn endanlegi eigandi væri fyrirtæki í fullri eigu viðkomandi einstaklings. Litið var á að hluthafinn ætti um 34% hlut í hlutafélaginu er stæði af 69% af þeim 50% hlut sem hluthafasamningurinn næði yfir. Sá sem rifti samningnum var talinn eiga verulegra hagsmuna að gæta í þessu og ekki væri tryggt að félagið sem ætti þennan 34% hlut kæmist ekki í eigu utanaðkomandi aðila. Væri því um verulega vanefnd að ræða og gæti hver og einn hinna aðila hluthafasamningsins rift honum á þeim forsendum.

---

Hrd. 36/2019 dags. 20. desember 2019 (Verktaki nr. 16)^{[HTML] [PDF]}
Í málinu lá fyrir munnlegur samningur eiganda mannvirkis við byggingarstjóra þrátt fyrir að í lögum um mannvirki var kveðið á um skyldu um skriflegra samninga í þeim tilvikum. Hæstiréttur minntist á meginregluna um formfrelsi samninga og leit hann svo á að í lögunum væri ekki áskilið að gildi samningsins sé bundið við að hann sé skriflegur, og stæði því umrætt lagaákvæði ekki í vegi fyrir gildi hins umdeilda samnings.

---

Hrd. 28/2020 dags. 4. febrúar 2021^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 30/2022 dags. 30. nóvember 2022^[HTML]

---

Hrd. 33/2023 dags. 19. febrúar 2024^[HTML]

---

Hrd. 29/2023 dags. 19. febrúar 2024^[HTML]

---