Úrlausnir.is

Hrd. 1996:858 nr. 309/1994 (Grafarvogssókn) ^[PDF]
Þrotabú verktakafyrirtækis höfðaði mál gegn Grafarvogssókn og tryggingafélagi og setti fram dómkröfur sínar þannig að Grafarvogssókn bæri að greiða sér fjárhæð og tryggingafélagið yrði að þola dóm í málinu á hendur sókninni.

Hæstiréttur taldi að þar sem engri dómkröfu hefði verið beint að tryggingafélaginu né því stefnt til réttargæslu í málinu, væri rétt að vísa málsókninni gagnvart því ex officio frá héraðsdómi.

Hrd. 1996:892 nr. 410/1994 ^[PDF]

Hrd. 1996:901 nr. 463/1994 ^[PDF]

Hrd. 1996:1023 nr. 19/1995 ^[PDF]

Hrd. 1996:1236 nr. 483/1994 (Aflagrandi 20) ^[PDF]

Hrd. 1996:1432 nr. 482/1994 ^[PDF]

Hrd. 1996:1580 nr. 378/1994 ^[PDF]

Hrd. 1996:1673 nr. 231/1994 (Lóðamörk) ^[PDF]

Hrd. 1996:1720 nr. 45/1995 ^[PDF]

Hrd. 1996:1753 nr. 141/1995 ^[PDF]
Ekki var fallist á að eintak það sem kröfuhafinn hafði undir höndum væri samrit af skuldabréfinu, en í aðdraganda málsins hafði skuldari afhent kröfuhafanum tvö eintök af skuldabréfinu án aðgreiningar um hvort þeirra væri frumritið og hvort þeirra væri samrit þess.

Hrd. 1996:2701 nr. 57/1995 ^[PDF]

Hrd. 1996:2737 nr. 195/1995 ^[PDF]

Hrd. 1996:2786 nr. 276/1995 (Langholtsvegur) ^[PDF]

Hrd. 1996:2987 nr. 330/1995 ^[PDF]

Hrd. 1996:3093 nr. 351/1995 (Hlíðarbær) ^[PDF]

Hrd. 1996:3130 nr. 337/1995 (Slys við framkvæmdir á vegum Vegagerðar ríkisins) ^[PDF]

Hrd. 1996:3169 nr. 307/1995 ^[PDF]

Hrd. 1996:3277 nr. 417/1995 ^[PDF]

Hrd. 1996:3309 nr. 306/1995 (Sigluberg hf.) ^[PDF]

Hrd. 1996:3316 nr. 309/1995 ^[PDF]

Hrd. 1996:3417 nr. 90/1996 ^[PDF]

Hrd. 1996:3457 nr. 433/1995 ^[PDF]

Hrd. 1996:3875 nr. 171/1996 ^[PDF]

Hrd. 1996:3893 nr. 259/1996 ^[PDF]

Hrd. 1996:3911 nr. 242/1996 (Range Rover I) ^[PDF]
Kaupandi hélt því fram að bréfið væri gott enda væri verið að greiða inn á það. Einnig hélt hann því fram að hann hefði greitt á þeirri forsendu að um væri að ræða fullnaðargreiðslu. Hæstiréttur taldi ósannað, gegn andmælum seljanda, að þetta hefði talist vera fullnaðargreiðsla.

Hrd. 1996:3920 nr. 270/1996 (Siglufjarðarapótek) ^[PDF]

Hrd. 1996:4045 nr. 235/1996 ^[PDF]

Hrd. 1996:4171 nr. 423/1996 ^[PDF]

Hrd. 1996:4260 nr. 427/1995 (Jöfnunargjald á franskar kartöflur) ^[PDF]
Almenn lagaheimild var til staðar til að hækka jöfnunargjaldið á franskar kartöflur. Gjaldið var svo hækkað úr 40% í 190%. Ekki voru talin vera fyrir hendi réttlætanleg sjónarmið um að hækka gjaldið eins mikið og gert var. Íslenska ríkið gat ekki sýnt fram á að vandi við niðurgreiðslur og erlendir markaðir hafi verið sjónarmið sem íslenska ríkið hafi byggt á við beitingu þeirrar heimildar.

Hrd. 1997:86 nr. 317/1995 (Brúttólestir) ^[PDF]

Hrd. 1997:157 nr. 60/1996 ^[PDF]

Hrd. 1997:567 nr. 421/1995 ^[PDF]

Hrd. 1997:591 nr. 156/1996 ^[PDF]

Hrd. 1997:759 nr. 163/1996 ^[PDF]

Hrd. 1997:850 nr. 85/1997 ^[PDF]

Hrd. 1997:939 nr. 304/1996 ^[PDF]

Hrd. 1997:977 nr. 224/1996 (Fjármögnunarleiga) ^[PDF]

Hrd. 1997:1008 nr. 255/1996 (Útsendingarstjórar) ^[PDF]

Hrd. 1997:1065 nr. 355/1996 ^[PDF]

Hrd. 1997:1106 nr. 119/1997 ^[PDF]

Hrd. 1997:1447 nr. 334/1996 ^[PDF]

Hrd. 1997:1630 nr. 228/1996 ^[PDF]

Hrd. 1997:1641 nr. 229/1996 ^[PDF]

Hrd. 1997:1651 nr. 352/1996 (Íblöndunarefni) ^[PDF]

Hrd. 1997:1731 nr. 391/1996 ^[PDF]

Hrd. 1997:2087 nr. 369/1996 ^[PDF]

Hrd. 1997:2563 nr. 42/1997 (Reykhóll) ^[PDF]

Hrd. 1997:2578 nr. 43/1997 ^[PDF]

Hrd. 1997:2625 nr. 156/1997 (Kirkjugarðar Reykjavíkurprófastsdæma) ^[PDF]

Hrd. 1997:2742 nr. 32/1997 ^[PDF]

Hrd. 1997:2773 nr. 457/1996 ^[PDF]

Hrd. 1997:2816 nr. 157/1997 (Tæknifrjóvgun) ^[PDF]
Kona fer í tæknifrjóvgun en hafði ekki skriflegt samþykki mannsins. Maðurinn taldi sig ekki vita að konan væri að fara í tæknifrjóvgun og sagðist hafa lagst gegn tæknifrjóvguninni, og vildi því ekki gangast við að vera faðir barnanna, en sá vitnisburður var talinn ótrúverðugur.

Maðurinn var dæmdur faðir barnsins þrátt fyrir skýrt lagaákvæði um að fyrir þurfi að liggja skriflegt samþykki M sökum þátttöku hans í ferlinu.

Hrd. 1997:2862 nr. 2/1997 (Inntak hf.) ^[PDF]

Hrd. 1997:2894 nr. 474/1996 ^[PDF]

Hrd. 1997:2939 nr. 427/1996 (Baughús - Viðskeyting vegna framkvæmda) ^[PDF]

Hrd. 1997:2956 nr. 22/1997 (Skotvopn) ^[PDF]

Hrd. 1997:3039 nr. 97/1997 (Freyja hf. - Eftirlaunasamningur) ^[PDF]

Hrd. 1997:3111 nr. 450/1996 ^[PDF]

Hrd. 1997:3124 nr. 433/1997 ^[PDF]

Hrd. 1997:3160 nr. 39/1997 ^[PDF]

Hrd. 1997:3274 nr. 51/1997 (Endurákvörðun skatta) ^[PDF]

Hrd. 1997:3431 nr. 74/1997 ^[PDF]

Hrd. 1997:3457 nr. 84/1997 ^[PDF]

Hrd. 1997:3510 nr. 152/1997 (Teppadómur) ^[PDF]
Á fékk lánað tvö austurlensk teppi frá teppaverslun. Hann undirritaði yfirlýsingu um að hann væri að fá teppin lánuð í þrjá daga og að hafi teppunum ekki verið skilað innan tólf daga væru komin á viðskipti án afsláttar. Á skilaði ekki teppunum fyrr en löngu eftir að sá frestur var liðinn.

Á krafðist þess að ógilda kaupsamninginn á þeim forsendum að um væri að ræða einhliða skilmála og að fyrirkomulagið væri andstætt góðum viðskiptavenjum (aðallega 36. gr. samningalaga). Ógildingarkröfunni var synjað þar sem áðurgreind lánsskilyrði voru talin vera nægilega skýr, meðal annars þar sem þau komu fram í stóru letri við hliðina á fyrirsögn skjalsins.

Hrd. 1997:3731 nr. 72/1997 ^[PDF]

Hrd. 1997:3759 nr. 165/1997 ^[PDF]

Hrd. 1998:347 nr. 13/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:433 nr. 214/1997 ^[PDF]

Hrd. 1998:500 nr. 208/1997 (Barnsburðarleyfi) ^[PDF]

Hrd. 1998:601 nr. 476/1997 (Möðrufell í Eyjafjarðarsveit - Dalabyggð - Röksemdir ráðuneytis) ^[PDF]

Hrd. 1998:897 nr. 132/1997 ^[PDF]

Hrd. 1998:1067 nr. 122/1997 ^[PDF]

Hrd. 1998:1115 nr. 335/1997 ^[PDF]

Hrd. 1998:1272 nr. 161/1997 ^[PDF]

Hrd. 1998:1300 nr. 500/1997 ^[PDF]

Hrd. 1998:1595 nr. 398/1997 (Kælismiðjan Frost) ^[PDF]

Hrd. 1998:1602 nr. 309/1997 ^[PDF]

Hrd. 1998:1653 nr. 251/1997 (Uppgreiðsla skuldabréfs - Mistök banka) ^[PDF]
Skuldabréf gefið út vegna gatnagerðargjalda vegna fasteignar í Reykjavík. Bréfið var vaxtalaust og bankinn látinn innheimta bréfið. Fyrsta afborgun bréfsins var túlkuð sem höfuðstóll og afhent fullnaðarkvittun þegar hún var greidd. Við lok síðustu greiðslunnar var bréfinu aflýst en skuldarinn hafði í raun greitt einvörðungu ⅓ af skuldinni. Skuldarinn lést og spurði ekkja skuldarans bankann hvort þetta væri rétt, sem bankinn játti. Talið var að ekkjan hefði átt að vita af mistökum bankans. Greiðsluseðlarnir voru því ekki skuldbindandi fyrir kröfuhafann.

Hrd. 1998:1694 nr. 153/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:1705 nr. 254/1997 ^[PDF]

Hrd. 1998:2049 nr. 370/1997 ^[PDF]

Hrd. 1998:2187 nr. 247/1997 (Lækjarás 34c, riftun, skuldir) ^[PDF]

Hrd. 1998:2270 nr. 218/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:2528 nr. 418/1997 (Sjálfstæði dómarafulltrúa og 6. gr. MSE) ^[PDF]
Mál hafði verið dæmt af dómarafulltrúa í héraði sem var svo talin vera andstæð stjórnarskrá. Málsaðilinn höfðaði skaðabótamál vegna aukins málskostnaðar og var fallist á bótaskyldu vegna þessa, þrátt fyrir að slíkt fyrirkomulag hafi tíðkast lengi vel.

Hrd. 1998:2573 nr. 239/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:2884 nr. 522/1997 ^[PDF]

Hrd. 1998:2902 nr. 499/1997 ^[PDF]

Hrd. 1998:2913 nr. 436/1997 ^[PDF]

Hrd. 1998:3144 nr. 392/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:3156 nr. 34/1998 (Jónsbókarréttur - Hella) ^[PDF]

Hrd. 1998:3164 nr. 19/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:3460 nr. 50/1998 (Lyfjaeftirlitsgjald I) ^[PDF]
Lyfsala var gert að greiða Lyfjaeftirliti ríkisins eftirlitsgjald sem skilgreint var í reglugerð sem tiltekið hlutfall „veltu og/eða umfangi eftirlitsskyldrar starfsemi“. Hæstiréttur taldi að skýra hefði lagaákvæðið á þann hátt að um væri að ræða heimild til þess að leggja á þjónustugjald og ekki voru færð viðhlítandi rök af hálfu stjórnvalda fyrir því að veltan ein og sér endurspeglaði þörfina á eftirliti með einstökum lyfjabúðum. Eftirlitsgjaldið sem lagt var á með reglugerðinni var ekki talið standast kröfur 40. og 77. gr. stjórnarskrárinnar.

Hrd. 1998:3618 nr. 113/1998 (Álfaheiði) ^[PDF]

Hrd. 1998:3682 nr. 53/1998 (Slökkviliðsmenn) ^[PDF]

Hrd. 1998:3745 nr. 99/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:3808 nr. 120/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:3957 nr. 150/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:3975 nr. 108/1998 (Tryggingarráð - Tryggingastofnun - Örorkulífeyrir) ^[PDF]

Hrd. 1998:4022 nr. 91/1998 (Kvótadómur) ^[PDF]
Hjón skildu og gerðu á endanum þrjá samninga. Þau gerðu samning í apríl en svo var K ósátt og gerður var annar samningur sama mánuð. Síðar á árinu var svo gerður þriðji samningurinn.
Deilt var síðan um hvort miða skyldi verðmatið við fyrsta samninginn eða seinasta samninginn. Héraðsdómur vildi miða við tímasetningu fyrsta samningsins en Hæstiréttur við seinasta samninginn þar sem hann hefði verið hinn endanlegi samningur.

Hrd. 1998:4232 nr. 190/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:4310 nr. 199/1998 (Gallerí Sport) ^[PDF]

Hrd. 1998:4361 nr. 228/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:4369 nr. 229/1998 (Kaupfélag) ^[PDF]

Hrd. 1998:4471 nr. 465/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:4524 nr. 494/1998 (Snóksdalur) ^[PDF]

Hrd. 1998:4533 nr. 224/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:4552 nr. 312/1998 (Flutningur Landmælinga Íslands) ^[PDF]
Ráðherra gaf út fyrirmæli um að færa ætti Landmælingar Íslands frá Reykjavík til Akraness. Hæstiréttur taldi að þrátt fyrir að engin bein fyrirmæli væru um það í lögum að ríkisstofnunin skuli staðsett í Reykjavík væri það ekki til þess að ráðherra hefði frjálst val um staðsetningu hennar. Ákvarðanir um heimili stofnunar og varnarþing væru meðal grundvallaratriða í skipulagi hennar og því yrðu breytingar sem þessar að hafa skýra heimild í almennum lögum.

Hrd. 1999:94 nr. 324/1998 (Lífeyrissjóður verzlunarmanna - Kastalagerði)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:252 nr. 517/1997 (Áfengissala)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:654 nr. 278/1998 (Framleiðsluréttur á mjólk)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:686 nr. 279/1998 (Framleiðsluréttur á mjólk)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:802 nr. 247/1998 (Svæðisskrifstofa málefna fatlaðra)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:894 nr. 235/1998^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:1127 nr. 397/1998^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:1137 nr. 382/1998 (Vörulagerinn)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:1407 nr. 420/1998^[HTML] ^[PDF]
Aðili átti hús og tryggði innbúið. Trygging upp á 4 milljónir. Flytur síðan til Spánar og leigir húsið. Síðan leigir hann öðrum aðila eftir það. Síðar byrja vandræði með vandræðagemsa sem rækja komur sínar til leigutakans. Síðan óskar vátryggingartakinn eftir hækkun á innbústryggingunni.

Síðan hverfur allt innbúið og það ónýtt. Vátryggingarfélagið synjaði kröfu vátryggingartakans þar sem hann upplýsti félagið ekki um þessa auknu áhættu sem hann vissi um á þeim tíma.

Hrd. 1999:1505 nr. 137/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:1551 nr. 318/1998 (Meðferðarheimili)^[HTML] ^[PDF]
Líta mátti til sjónarmiða um ásakanir um ölvun og kynferðislega áreitni gagnvart forstöðumanni þegar tekin var ákvörðun um að synja um framlengingu á samningi.

Hrd. 1999:1709 nr. 403/1998 (Ósoneyðandi efni)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:1782 nr. 442/1998^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:1817 nr. 406/1998^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:1900 nr. 440/1998 (Húsnæðissamvinnufélög)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:1939 nr. 385/1998^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:2025 nr. 428/1998 (Eignamiðstöðin Hátún og makaskipti)^[HTML] ^[PDF]
Hjón komu við á fasteignasölu og vildu framkvæma makaskipti. Ekki tókst að ganga frá þeim viðskiptum. Höfðu þau veitt fasteignasölunni söluumboð en Hæstiréttur taldi það hafa verið einskorðað við makaskiptin. Hjónin höfðu samband við fasteignasalann og sögðust ekki þurfa lengur aðstoð að halda og sömdu sjálf beint við kaupendur. Hæstiréttur taldi að umboðið hefði þá fallið niður.

Hrd. 1999:2282 nr. 502/1998 (Hávöxtunarfélagið)^[HTML] ^[PDF]
Starfsmaður verðbréfafyrirtækis gerði mistök við kaup á skuldabréfi fyrir viðskiptavin sem leiddi til tjóns fyrir viðskiptavininn, sem það krafðist síðan vátryggjanda sinn um fjárhæð er samsvaraði sinna eigin bóta til viðskiptavinarins. Verðbréfafyrirtækið bar það fyrir sig að það væri viðskiptavinur í skilningi laga um verðbréfaviðskipti og verðbréfasjóði og því næði starfsábyrgðartrygging þess til mistaka starfsmannsins.

Hæstiréttur mat það svo að orðalag og efnisskipan laganna bæri það ekki með sér að verðbréfafyrirtækið teldist sem viðskiptavinur í þeim skilningi, og synjaði því kröfu þess.

Hrd. 1999:2467 nr. 496/1998^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:2529 nr. 499/1998 (Norberg)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:2682 nr. 506/1998^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:2692 nr. 231/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:2713 nr. 35/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:2777 nr. 40/1999 (Krýsuvík og Stóri Nýibær)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:2829 nr. 56/1999 (Torghöllin)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:3132 nr. 239/1999 (Kynfaðernismál)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:3189 nr. 24/1999^[HTML]

Hrd. 1999:3335 nr. 431/1998 (Háfur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:3373 nr. 251/1999 (Ytri-Langamýri)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:3386 nr. 65/1999 (Good Morning America)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:3645 nr. 58/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:3662 nr. 59/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:3734 nr. 116/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:3750 nr. 156/1999 (Skattaupplýsingar)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:3799 nr. 114/1999 (MS-félagið)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:3910 nr. 189/1999 (Rúðuglersdómur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:3985 nr. 250/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:4189 nr. 196/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:4316 nr. 131/1999 (Hekla hf.)^[HTML] ^[PDF]
Hekla krafðist endurgreiðslu vaxta af kröfu vegna ofgreidds virðisaukaskatts og deilt var um í málinu hvort krafan bæri dráttarvexti eða aðra vexti þar sem lög um tekju- og eignaskatt kváðu á um dráttarvexti en ekki lög um virðisaukaskatt. Hæstiréttur taldi að túlka bæri ákvæðið þröngt þar sem víðari túlkun fæli í sér frávik frá þeirri meginreglu kröfuréttar um dráttarvexti við endurheimtu ofgreidds fjár.

Hrd. 1999:4429 nr. 169/1998 (Fagtún)^[HTML]
Hæstaréttarúrskurður sem kveðinn var upp í málinu: Hrú. 1998:2608 nr. 169/1998 (Fagtún)^ⓘ

Verktakafyrirtæki bauð í framkvæmdir til að byggja Borgarholtsskóla. Fyrirtækið varð aðalverktaki er naut svo liðsinnis undirverktakann Fagtún er átti að sjá um þakeiningar. Þær voru smíðaðar í Noregi. Samningur milli byggingarnefndar skólans og verktakafyrirtækisins hljóðaði hins vegar upp á að þakeiningarnar yrðu smíðaðar á Íslandi. Fagtún var svo komið út úr verkinu af þeim sökum en það stefndi svo íslenska ríkinu ásamt fleirum til greiðslu skaðabóta. EFTA-dómstóllinn var spurður hvort slíkt samningsákvæði stæðist EES-samninginn en mat dómstólsins var að það bryti gegn 11. gr. hans.

Fagtún byggði bótakröfu sína á skaðabótum utan samninga og EES-reglunum en íslenska ríkið benti á að ekkert samningssamband væri milli Fagtúns og bygginganefndar Borgarholtsskóla. Hæstiréttur tók undir að samningsákvæðið, sem sett var eftir að útboðið fór fram, færi gegn EES-samningnum. Þá nefndi rétturinn að þar sem Fagtún var hrundið frá verkinu á grundvelli ólögmæts samningsákvæðis hefði byggingarnefndin valdið Fagtúni tjóni með saknæmum hætti er það bæri bótaábyrgð á. Hæstiréttur féllst á bótalið Fagtúns um að það ætti að fá bætt missis hagnaðar. Bótafjárhæðin tók mið af því að litið var á framlagða reikninga en þó lagt til grundvallar að þeir voru ekki unnir af óvilhöllum matsmönnum og fjárhæðin því dæmd að álitum.

Hrd. 1999:4631 nr. 211/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:4662 nr. 472/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:4723 nr. 203/1999 (Lögjöfnun)^[HTML] ^[PDF]
Kona kemur og segir að hin stefnda kona hafi ranglega verið skráð sem móðir hennar, og vefengir móðerni sitt. Krafist var mannerfðafræðilegrar rannsóknar en barnalögin kváðu eingöngu á um slíkt í tilviki vefengingar á faðerni. Samþykkt var að beita lögjöfnun.

Ekki er vitað að hvaða niðurstöðu dómstólar kæmust ef á reyndi í dag sökum athugasemda við barnalögin frá 2003.

Hrd. 1999:4727 nr. 300/1999 (Saumastofa - Saumnálin)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:4769 nr. 195/1999 (Lífeyrissjóður sjómanna - Kjartan Ásmundsson)^[HTML] ^[PDF]
Á sumum prófum hefur verið ranglega vísað til ártals dómsins sem 1994.

K var stýrimaður á skipi árið 1978 þegar hann varð fyrir slysi við sjómennsku. Hann fékk 100% örorkumat er kom að fyrri störfum. Varanleg almenn örorka var metin sem 25%.

Á þeim tíma sem slysið var voru viðmið örorku á þann veg að hún var metin með hliðsjón af því starfi sem viðkomandi gegndi á þeim tíma. Árið 1992 voru sett lög sem breyttu því mati þannig að eingöngu væri byggt á hæfi til almennra starfa og til að eiga rétt á greiðslum frá L yrði almenna örorkan að vera a.m.k. 35%. Við þessa breytingu missti K rétt sinn til greiðslu lífeyris úr sjóðum L.

Í málinu hélt K því fram að lífeyrisréttur sinn nyti verndar 72. gr. stjórnarskrárinnar og þyrfti að byggja á skýrri lagaheimild. L vísaði til hallarekstur sjóðsins og því hefði L óskað eftir lagabreytingum sem varð síðan af.

Hæstiréttur taldi að málefnalegar forsendur hefðu legið að baki skerðingunum og að breytingin hefði verið almenn og tók til allra sem nutu eða gátu notið örorkulífeyris úr sjóðnum. Lagabreytingin kvað á um fimm ára aðlögunarfrest sem gilti jafnt um alla sjóðfélaga. Sýknaði því Hæstiréttur Lífeyrissjóðinn og íslenska ríkið af kröfum K.

K skaut síðan málinu til Mannréttindadómstóls Evrópu (umsókn nr. 60669/00) sem dæmdi honum síðan í hag.

Hrd. 1999:4804 nr. 225/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:4820 nr. 267/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:4833 nr. 200/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:5007 nr. 269/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:87 nr. 284/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:265 nr. 317/1999 (Líkamsárás á Akranesi)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:373 nr. 305/1999 (Matsgerðin)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:447 nr. 371/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:468 357/1999 (Starfslokasamningur starfsmanns við Landsbanka Íslands)^[HTML] ^[PDF]
Landsbankinn, sem þá var í ríkiseigu, sagði upp starfsmanni. Gerðu aðilar sín á milli starfslokasamning þar sem fram kom að um væri að ræða endanlegt uppgjör og hvorugur aðili ætti kröfu á hinn.

Hæstiréttur tók undir með héraðsdómi að um ekki hefði verið ólögmæt nauðung að ræða þar sem efni samningsins kvað á um betri hagsmuni fyrir stefnanda heldur en ef honum hefði verið sagt upp. Hins vegar ógilti Hæstiréttur nokkur ákvæði samningsins á grundvelli 36. gr. samningalaga, nr. 7/1936, þar sem þau fólu í sér afsal á greiðslum sem starfsmaðurinn hefði ella hlotið við niðurlagningu starfs síns. Bankastjórn hefði með því hlunnfarið starfsmanninn og við samningsgerðina naut starfsmaðurinn ekki aðstoðar lögmanns.

Hrd. 2000:571 nr. 356/1999 (Matsreglur ríkisskattstjóra)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:609 nr. 401/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:617 nr. 327/1999 (Afturköllun flugumferðarstjóraskírteinis)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:670 nr. 434/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:701 nr. 412/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:712 nr. 369/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:738 nr. 325/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:752 nr. 368/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:800 nr. 62/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:974 nr. 426/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:1002 nr. 360/1999 (Menntamálaráðuneytið)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:1252 nr. 340/1999 (Óvirk lífeyrisréttindi - Lífeyrissjóður sjómanna)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:1379 nr. 324/1999 (Smyrlaberg - Ákvörðun um innlausn jarðarhluta)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:1621 nr. 15/2000 (Stjörnugrís I)^[HTML] ^[PDF]
Of víðtækt framsal til ráðherra um hvort framkvæmdir þyrftu að fara í mat á umhverfisáhrifum.

Hrd. 2000:1900 nr. 10/2000 (Mjódd - Aðferð fjöleignarhúsalaga - Göngugata)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:1970 nr. 190/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:2008 nr. 501/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:2073 nr. 33/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:2131 nr. 486/1999 (Dómnefnd um lektorsstarf)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:2200 nr. 440/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:2271 nr. 53/2000 (Rúllubindivél)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:2301 nr. 70/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:2622 nr. 313/2000 (Óstaðfest samkomulag)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:2648 nr. 334/2000 (Húsasmiðjan)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:2788 nr. 324/2000 (Hornafjörður - Umráð yfir grjóti - Siglingastofnun ríkisins)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:2819 nr. 346/2000 (Opinber gjöld)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:2887 nr. 72/2000 (Menntaskólinn í Kópavogi)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:3007 nr. 138/2000 (Parketfjöl)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:3182 nr. 364/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:3208 nr. 32/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:3239 nr. 178/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:3359 nr. 154/2000 (Sorpgeymsla)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:3428 nr. 99/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:3467 nr. 143/2000 (Brunabótafélagið)^[HTML] ^[PDF]
Fyrirkomulag var um að félagsmenn í tryggingafélagi myndu eingöngu fá tilbaka það sem þeir lögðu í félagið ef því yrði slitið.
Félagsmaður lést og erfingjar hans kröfðust þess að fá hans hlut í félaginu, en var synjað um það.
Hæstiréttur taldi að eignarhluturinn hefði ekki erfst og hefði fallið til félagsins sjálfs við andlátið.

Hrd. 2000:3543 nr. 218/2000 (Ísfélagsdómur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:3799 nr. 207/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:4122 nr. 153/2000 (Kauphóll)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:4155 nr. 75/2000 (Hleðsluforrit)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:4191 nr. 208/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:4205 nr. 209/2000 (Varanlegt fóstur)^[HTML] ^[PDF]
Lagaákvæðið sjálft var túlkað á þá leið að með varanlegu fóstri sé átt við að það haldist þar til forsjárskyldur féllu niður samkvæmt lögum en ekki að fósturbarn hverfi aftur til foreldra sinna að nýju að því ástandi loknu.

Hrd. 2000:4236 nr. 403/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:69 nr. 217/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:362 nr. 9/2001^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:520 nr. 459/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:665 nr. 350/2000 (Bifreiðar og landbúnaðarvélar hf.)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:1023 nr. 269/2000 (2 klst. gæsla)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:1090 nr. 58/2000 (Vatnsendi)^[HTML] ^[PDF]
ÞH gerði kröfu á hendur L um niðurfellingu eignarnáms á spildu af landi Vatnsenda er fram hafði farið árið 1947. Kröfuna byggði hann á að því sem eignarnáminu var ætlað að ná fram á sínum tíma hefði ekki gengið eftir, og að L ætlaði að selja Kópavogsbæ landið undir íbúðabyggð í stað þess að skila því.

Við nánari eftirgrennslan kom í ljós að eingöngu lítill hluti af hinu eignarnumda landsvæðis hafði verið notað til þess að reisa fjarskiptamannvirki og því stórt svæði sem ekki hafði verið notað í þeim tilgangi. Héraðsdómur taldi að afsalið sem gefið var út árið 1947 hafi verið algert og því ætti eignarnámsþolinn enga kröfu til þess að fá aftur landspildur sem væru ekki notaðar í samræmi við eignarnámsheimildina. Hæstiréttur staðfesti niðurstöðu héraðsdóms en tók þó fram slík endurheimt á landi þyrfti ekki að fara fram nema fyrir lægi lagaheimild eða sérstakar aðstæður.

Hrd. 2001:1154 nr. 84/2001 (Varmárbakkar)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:1212 nr. 266/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:1226 nr. 429/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:1574 nr. 361/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:1614 nr. 434/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:1756 nr. 146/2001 (Haffærnisskírteini)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:1772 nr. 136/2001^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:1943 nr. 20/2001^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:2048 nr. 348/2000 (Breiðabólsstaður II)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:2292 nr. 451/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:2529 nr. 22/2001 (Lögmannsþóknun)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:2701 nr. 222/2001^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:2716 nr. 233/2001^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:2746 nr. 268/2001^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:2752 nr. 270/2001^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:2773 nr. 262/2001^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:2810 nr. 295/2001^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:2873 nr. 325/2001^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:2917 nr. 114/2001 (Byggingarleyfi fellt úr gildi - Heiðargerði)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:2975 nr. 154/2001 (Bárugata - Forgangsáhrif þinglýsingar - Nunnudómur hinn fyrri)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:3134 nr. 57/2001^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:3203 nr. 119/2001^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:3215 nr. 118/2001^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:3279 nr. 101/2001^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:3344 nr. 142/2001^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:3358 nr. 39/2001^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:3416 nr. 162/2001 (Bæjarstjóri)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:3495 nr. 379/2001^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:3543 nr. 181/2001 (Skíðakona í Hlíðafjalli, Akureyri)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:3690 nr. 404/2001 (Fölsun föður)^[HTML] ^[PDF]
Fjárnám framkvæmt á grundvelli skuldabréfs. Það var ógilt fyrir héraðsdómi en fyrir Hæstarétti voru lögð fram gögn með viðurkenningu viðkomandi á að hafa falsað undirritunina. Hæstiréttur ógilti fjárnámið þar sem kominn var réttmætur vafi á því að skuldbindingin hefði verið gild.

Hrd. 2001:3699 nr. 405/2001 (Fölsun föður)^[HTML] ^[PDF]
Fjárnám framkvæmt á grundvelli skuldabréfs. Það var ógilt fyrir héraðsdómi en fyrir Hæstarétti voru lögð fram gögn með viðurkenningu viðkomandi á að hafa falsað undirritunina. Hæstiréttur ógilti fjárnámið þar sem kominn var réttmætur vafi á því að skuldbindingin hefði verið gild.

Hrd. 2001:3723 nr. 120/2001 (Landsímamál)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:3766 nr. 283/2001^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:3914 nr. 396/2001^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:4051 nr. 169/2001^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:4163 nr. 74/2001^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:4188 nr. 229/2001^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:4201 nr. 69/2001^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:4319 nr. 195/2001 (Hópuppsagnir)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:4330 nr. 196/2001 (Kaupfélag Þingeyinga)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:4377 nr. 203/2001 (The Fashion Group)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:4390 nr. 178/2001^[HTML] ^[PDF]
Íslenska ríkið var krafið um skaðabætur þar sem sakborningur í nauðgunarmáli var ekki í gæsluvarðhald né farbanni eftir rannsókn málsins og þar til tekin var ákvörðun um ákæru. Urðu afleiðingarnar þær að hann fór til Grænlands áður en ákæra og fyrirkall hafði verið birt honum. Tilraun ríkissaksóknara um að fá hann framseldan tókst ekki þannig að hann taldi sig ekki geta aðhafst frekar.

Hæstiréttur staðfesti sýknudóm héraðsdóms á þeim grundvelli að ákvörðun ríkissaksóknara um að krefjast ekki gæsluvarðhalds eða farbanns sæti ekki endurskoðun dómstóla.

Hrd. 2001:4454 nr. 210/2001^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:4495 nr. 265/2001 (VÍS I)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:4712 nr. 186/2001 (Svalbakur ÞH)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:4722 nr. 187/2001 (Svalbakur ÞH)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:4732 nr. 188/2001 (Svalbakur ÞH)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:4754 nr. 190/2001 (Ráðningarsamningur - Skipverji)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:4779 nr. 253/2001 (Lífeyrisréttindi utan skipta)^[HTML] ^[PDF]
Hreinræktað dæmi um dóm um hvort lífeyrisréttindin eigi að vera utan eða innan skipta.
K gerði fjárkröfu í lífeyrisréttindi M. Fallist var á þá fjárkröfu.

Hrd. 2001:4788 nr. 163/2001^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:79 nr. 13/2002 (Félagsbústaðir - Meistaravellir)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:92 nr. 9/2002^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:123 nr. 15/2002^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:232 nr. 34/2002 (Krafa á K vegna skatta M)^[HTML] ^[PDF]
Þau höfðu slitið fjárfélagi og var gengið á K vegna skatta M. K taldi sig ekki bera ábyrgð á þeim.

Hrd. 2002:419 nr. 333/2001 (Sápugerðin Frigg I)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:553 nr. 57/2002^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:655 nr. 312/2001 (Tennisæfing)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:678 nr. 355/2001 (Tollurinn út fyrir valdmörk sín - Sake)^[HTML] ^[PDF]
Mjöður hafði verið tollaður sem sósa í mörg ár en hann var áfengur. Lagt var hald á eina sendinguna og óvissa var um hvort álitaefnið ætti heima hjá tollyfirvöldum eða lögreglunni.

Hrd. 2002:796 nr. 349/2001 (Ármúli)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:860 nr. 278/2001 (Knattborðsstofa)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:900 nr. 298/2001 (Samkaup - Verslunarstjóri)^[HTML] ^[PDF]
Verslunarstjóra hafði án fullnægjandi ástæðu verið vikið fyrirvaralaust úr starfi en ekki þótti réttlætanlegt að víkja honum svo skjótt úr starfi. Fallist var á bótakröfu verslunarstjórans, er nam m.a. launum út uppsagnarfrestsins, en hins vegar var sú krafa lækkuð þar sem starfsmaðurinn hafði ekki reynt að leita sér að nýrri vinnu á því tímabili.

Hrd. 2002:960 nr. 30/2002 (Erfðaskrá en ekki til erfingja beggja)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:1093 nr. 113/2002^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:1195 nr. 363/2001 (Garðsendi 21)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:1212 nr. 306/2001 (Lögmaður og vitni)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:1429 nr. 339/2001^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:1441 nr. 340/2001^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:1452 nr. 341/2001^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:1464 nr. 342/2001^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:1729 nr. 200/2002^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:1913 nr. 286/2001^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:1994 nr. 26/2002^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:2124 nr. 24/2002 (Skiptaverðmæti)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:2152 nr. 25/2002^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:2183 nr. 251/2001^[HTML] ^[PDF]
83ja ára kona seldi spildu úr jörð sinni til G. Börn konunnar riftu samningnum þar sem þau töldu hana ekki hafa gert sér grein fyrir því hvað hún hefði verið að gera. Í málinu var meint vanheilsa hennar ekki sönnuð og því var hún talin hafa verið hæf til að stofna til löggerningsins.

Hrd. 2002:2208 nr. 107/2002^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:2396 nr. 449/2001^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:2445 nr. 27/2002^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:2730 nr. 90/2002 (Hjúkrunarforstjóri)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:2784 nr. 20/2002^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:2910 nr. 103/2002^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:3118 nr. 445/2002 (Lífeyrisréttindi, tímamörk í mati)^[HTML] ^[PDF]
Hreinræktað dæmi um dóm um hvort lífeyrisréttindin eigi að vera utan eða innan skipta.

K krafðist að lífeyrisréttindi M ættu að koma til skipta.
Deilt var um verðmat á þeim.
K fékk matsmann til að framkvæma verðmat miðað við viðmiðunardag skipta.
K hefði átt að miða fjölda stiga í lífeyrisréttindunum við viðmiðunardag skipta en verðmætið við þann dag sem verðmat fór fram.

Hrd. 2002:3136 nr. 175/2002 (Vélamiðstöð Reykjavíkurborgar)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:3182 nr. 155/2002 (Njálsgata 33 - Sér Danfoss)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:3210 nr. 294/2002^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:3555 nr. 240/2002 (Óþarfar málalengingar)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:3835 nr. 243/2002 (Fylgjulos)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:3861 nr. 223/2002 (Safamýri 27)^[HTML] ^[PDF]
Fasteignasali og seljandi fasteignar voru báðir dæmdir í in solidum ábyrgð gagnvart kaupanda til að greiða honum bætur vegna gólfhalla sem var í fasteign. Bótaábyrgð seljandans var túlkuð vera innan samninga en bótaábyrgð fasteignasalans utan samninga.

Hrd. 2002:3910 nr. 501/2002 (Hallsvegur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:4111 nr. 538/2002^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:4290 nr. 244/2002 (Líftrygging - Nánustu vandamenn)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:101 nr. 152/2002 (Sparisjóður Ólafsfjarðar)^[HTML] ^[PDF]
Kona gekkst í ábyrgð fyrir yfirdráttarheimild fyrir dóminn sinn. Hún hafði skrifað undir víxil án þess að fjárhæðin hafi verið tilgreind. Síðan hækkaði heimildin. Talið var að hún bæri ekki ábyrgð á hærri upphæð en yfirdráttarheimildin var á þeim tíma þegar hún undirritaði víxilinn.

Hrd. 2003:173 nr. 572/2002 (Skífan - Innheimta sektar)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:198 nr. 335/2002 (Tölvuþjónustan)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:303 nr. 301/2002^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:506 nr. 329/2002 (Bátasmiður - Gáski)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:527 nr. 30/2003^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:545 nr. 352/2002 (Smáragata)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:718 nr. 421/2002 (Knattspyrnumót)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:784 nr. 542/2002 (Einkadans)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:804 nr. 446/2002 (Þátttakandi í deilu)^[HTML] ^[PDF]
Sambúð K og M hófst 1992 og hjúskapur stofnaður 1996. Samvistarslit urðu í desember 2001 og flutti K börn þeirra til annars manns í janúar 2002, og búið þar síðan.

Ágreiningur var um forsjá sonar þeirra en K hafði verið dæmd forsjá dóttur þeirra í héraði, sem M og féllst á undir rekstri málsins þar.

Bæði K og M voru talin vera hæfir uppalendur og hafi aðstöðu heima hjá sér fyrir soninn. Honum á að hafa þótt vænt um báða foreldra sína en hefði haft einarðan vilja um að búa hjá föður sínum. Að mati sálfræðingsins mælti ekkert gegn því að systkinin alist upp á sitt hvoru heimilinu.

K og M töldu hafa bæði viljað sameiginlega forsjá en útilokuðu síðar þann möguleika. Staðan varð því sú að eini valmöguleikinn væri að velja á milli annarra hjónanna til að fara eitt með forsjána. Deilan hafði neikvæð áhrif á líðan sonarins þar sem þrýst var mikið á hann af hálfu foreldra sinna að gera upp á milli þeirra, sem Hæstiréttur taldi ganga þvert á skyldur þeirra sem foreldra.

Hæstiréttur taldi að almennt væri æskilegt að systkinin byggju saman og að vilji sonarins til að búa hjá föður sínum hefði ekki verið eins sterkur og héraðsdómur lýsti. Sonurinn hafi þó sterk jákvæð tengsl við föður sinn og að faðir hans hafi tíma og svigrúm til að annast hann. Auk þessa væri aldursmunur á systkinunum. Í ljósi þessa og fleiri atriða taldi Hæstiréttur það ekki vega þyngra að systkinin yrðu ekki aðskilin, sérstaklega með hliðsjón af rúmri umgengni þeirra systkina við hvort annað og báða foreldra sína.

Hrd. 2003:913 nr. 462/2002 (Læknaráð)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:1193 nr. 357/2002^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:1875 nr. 153/2003^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:1918 nr. 413/2002^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:2329 nr. 499/2002 (Hlutabréfakaup)^[HTML] ^[PDF]
J keypti hlutabréf árið 1996 og nýtti sér frádráttarheimild þágildandi laga til að draga frá allt að 80% fjárfestingarinnar frá tekjum sínum og var heimilt að flytja frádrátt til annarra skattára og nýta á næstu fimm árum. Í ársbyrjun 1997 tóku í gildi ný lög þar sem frádráttarheimildin var lækkuð í áföngum á næstu þremur árum en farið yrði með eldri ónýttan frádrátt með sama hætti og ef til hans hefði verið stofnað eftir gildistöku laganna.

Í málinu byggði J á því að með því að lækka frádráttarheimild hans með þessum hætti ætti sér stað afturvirk skerðing á rétti sem hann hefði löglega til unnið og féllst meirihluti Hæstaréttar á það.

Hrd. 2003:2412 nr. 2/2003^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:2452 nr. 516/2002 (Tunnuhurðin)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:2459 nr. 557/2002 (Brian Tracy)^[HTML] ^[PDF]
Sigurður gerð samning við Fannýju um námskeiðshald á Brian Tracy námskeiði. Erlendu aðilarnir neita að afhenda kennsluefnið vegna skuldar Fannýjar við þá. Fanný stefndi Sigurði vegna vanefnda þar sem hann hélt eftir greiðslu.

Hæstiréttur taldi Sigurð hafa verið rétt að halda eftir greiðslum vegna atvika sem áttu við um Fannýju, og sýknaði hann því af kröfum hennar.

Hrd. 2003:2477 nr. 68/2003^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:2507 nr. 548/2002^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:2693 nr. 39/2003 (Nunnudómur hinn síðari - Samtök um kvennaathvarf II)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:2922 nr. 302/2003^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:3089 nr. 50/2003 (Hlíðasmári - Gúmmítékki)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:3298 nr. 303/2003^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:3575 nr. 81/2003^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:3633 nr. 388/2003 (British Tobacco)^[HTML] ^[PDF]
Sett voru lög sem höfðu meðal annars þau áhrif að ekki hefði mátt hafa tóbak sýnilegt gagnvart almenningi. Tóbaksframleiðandi fór í mál gegn íslenska ríkinu þar sem það taldi lögin andstæð hagsmunum sínum vegna minni sölu. Héraðsdómur taldi framleiðandann skorta lögvarða hagsmuni þar sem ÁTVR væri seljandi tóbaks en ekki framleiðandinn. Hæstiréttur var ekki sammála því mati héraðsdóms og taldi tóbaksframleiðandann hafa lögvarða hagsmuni um úrlausn dómkröfunnar.

Hrd. 2003:3885 nr. 312/2003 (Frjáls fjölmiðlun)^[HTML] ^[PDF]
Kaupandi neitaði að greiða eftirstöðvar í hlutabréfakaupum þar sem verðmæti félagsins væri lægra en það sem var uppgefið. Síðar fór félagið í gjaldþrot. Hæstiréttur leit svo á að um væri að ræða gölluð kaup og ákvarðaði að kaupandinn hefði átt að greiða það sem hann hafði þegar greitt og eftirstöðvarnar sem hann neitaði að greiða yrðu felldar niður.

Hrd. 2003:4058 nr. 155/2003 (Lyngheiði 6)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:4141 nr. 245/2003^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:4202 nr. 217/2003 (Veiðireynsla)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:4547 nr. 447/2003^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:4612 nr. 207/2003^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:121 nr. 201/2003 (Kaldasel)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:257 nr. 226/2003 (Aflahlutdeild)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:308 nr. 158/2003^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:382 nr. 332/2003 (Gautavík 1)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:584 nr. 490/2003^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:632 nr. 276/2003^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:731 nr. 323/2003 (Skífan hf.)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:766 nr. 309/2003 (Núpur II)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:791 nr. 301/2003^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:1293 nr. 275/2003 (Niðurlagning stöðu - Prófessor við læknadeild)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:1771 nr. 389/2003^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:1872 nr. 128/2004 (Meðalganga - Forsjá 2)^[HTML] ^[PDF]
Meðalgöngu eiginkonu málsaðila í forsjármáli var synjað meðal annars á þeim grundvelli að réttur hennar til lögbundinnar forsjár skv. barnalögum var bundinn við að eiginmaður hennar færi með forsjá barnsins. Hún var af þeim sökum ekki talin hafa nógu sjálfstæða hagsmuni af úrlausn málsins.

Hrd. 2004:2047 nr. 3/2004 (Bakkafoss)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:2052 nr. 483/2003 (Boðagrandi - Flatarmálságreiningur - Húsaleigugreiðsla)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:2336 nr. 15/2004^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:2654 nr. 66/2004^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:2795 nr. 58/2004 (Hrauneyjarfossstöð)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:2806 nr. 76/2004 (Landspítali)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:2847 nr. 67/2004^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:2861 nr. 75/2004^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:3132 nr. 333/2004^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:3330 nr. 95/2004 (Karfavogur 33)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:3368 nr. 50/2004 (Slys á Keflavíkurvegi)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:3649 nr. 104/2004^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:3660 nr. 105/2004^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:3670 nr. 106/2004^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:3691 nr. 174/2004 (Atlantsskip)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:4021 nr. 198/2004 (Ísland/Frakkland)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:4339 nr. 220/2004^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:4355 nr. 221/2004 (Loðnuvinnslan)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:4394 nr. 151/2004^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:4472 nr. 190/2004 (Kjötvinnslan)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:4539 nr. 203/2004 (Ingvar Helgason)^[HTML] ^[PDF]
Samningi var sagt upp í andstöðu við lög. Umboðsmaður fyrirtækisins á Akranesi höfðaði mál gegn því en ekki var fallist á bótakröfu hans þar sem hann gat ekki sýnt fram á að vanefndin hefði leitt til tjóns fyrir hann.

Hrd. 2004:4666 nr. 452/2004 (Leikskálar)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:4709 nr. 154/2004^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:4734 nr. 265/2004^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:4776 nr. 204/2004 (Flugþjónustan - Hlaðmaður)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:4908 nr. 164/2004^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:5030 nr. 201/2004^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:5102 nr. 291/2004^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:229 nr. 304/2004^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:436 nr. 305/2004 (Axlarbrot)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:522 nr. 339/2004^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:537 nr. 222/2004^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:613 nr. 370/2004^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:779 nr. 303/2004 (Kona féll fram af svölum á Kanaríeyjum)^[HTML] ^[PDF]
Í skilmálum var ákvæði um að vátryggður fengi ekki tjón bætt ef vátryggður hefði stefnt sér í hættu af nauðsynjalausu. Vátryggður hafði neytt áfengis og hafði 3 prómill af áfengi, og var í erjum við eiginmann sinn. Hann ýtti við henni er varð til þess að hún datt af svölunum og lést. Erfingjar hennar kröfðust bóta af vátryggingafélaginu en var synjað. Í dómnum var niðurstaðan að ekki væri hægt að beita skilmálsákvæðisins þar sem ölvun hennar ein og sér hefði ekki leitt til falls hennar af svölunum.

Hrd. 2005:833 nr. 400/2004 (Melabraut)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:864 nr. 394/2004^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:955 nr. 84/2005^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:960 nr. 380/2004 (GlaxoSmithKline - Lyf - Lamictal)^[HTML] ^[PDF]
Aukaverkun á lyfi, sem ekki var listuð, varð til þess að neytandi varð 75% öryrki.

Hrd. 2005:988 nr. 401/2004 (Kópavogsbraut)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:1009 nr. 402/2004^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:1072 nr. 386/2004 (Byggingarvinna)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:1096 nr. 389/2004 (Bernhard - Ofgreitt fé)^[HTML] ^[PDF]
Hæstiréttur taldi að aðili er ofgreiddi ætti ekki rétt á dráttarvöxtum frá því ofgreiðslan átti sér stað.

Hrd. 2005:1141 nr. 85/2005^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:1150 nr. 73/2005 (Tengsl við erfðaskrá)^[HTML] ^[PDF]
M hafði verið giftur áður og átt börn með fyrri eiginkonu sinni. M og K gerðu síðan kaupmála um að eignir hans yrðu séreign M og ákvæði til að tryggja stöðu K við andlát. Kaupmálinn og erfðaskrárnar áttu síðan að verka saman. Erfðaskrá M var síðan úrskurðuð ógild.
K hélt því fram að um væri að ræða brostnar forsendur og því ætti kaupmálinn ekki að gilda, en þeirri kröfu var hafnað. Dómstólar ýjuðu að því að það hefði verið að halda því fram ef sú forsenda hefði verið rituð í kaupmálann.

Hrd. 2005:1222 nr. 363/2004 (15% eignamyndun)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:1237 nr. 349/2004 (Þjórsártún)^[HTML] ^[PDF]
Vegagerðin sóttist eftir eignarnámi á spildu úr landi Þjórsártúns vegna lagningu vegar yfir Þjórsá. Eignarnámið sjálft studdi við ákvæði þágildandi vegalaga er kvað á um skyldu landareigenda til að láta af hendi land vegna vegalagningar. Síðar sendi hún inn beiðni um að matsnefnd eignarnámsbóta mæti hæfilega eignarnámsbætur og beiðni um snemmbær umráð hins eignarnumda sem nefndin heimilaði. Hún mat síðan eignarnámið með þremur matsliðum.

Þegar K leitaði eftir greiðslum eignarnámsbótanna kvað Vegagerðin að hún ætlaði eingöngu að hlíta úrskurðinum hvað varðaði einn matsliðinn og tilkynnti að hún ætlaði að fara fram á dómkvaðningu matsmanna. K andmælti þar sem hún taldi Vegagerðina bundna af úrskurði matsnefndarinnar og að matsgerð þeirrar nefndar sé réttari en matsgerð dómkvaddra matsmanna. Vegagerðin hélt því fram að lögin kvæðu á um heimild dómstóla um úrlausn ágreinings um fjárhæðir og því heimilt að kveða dómkvadda matsmenn.

Hinir dómkvöddu matsmenn komust að annari niðurstöðu en matsnefnd eignarnámsbóta og lækkuðu stórlega virði spildunnar. Héraðsdómur féllst á kröfu K um að farið yrði eftir úrskurði matsnefndar eignarnámsbóta þar sem mati matsnefndarinnar hefði ekki verið hnekkt.

Hæstiréttur tók undir með héraðsdómi að heimilt hefði verið að leggja ágreininginn undir dómstóla en hins vegar væru úrskurðir matsnefndarinnar ekki sjálfkrafa réttari en matsgerðir dómkvaddra matsmanna heldur yrði að meta það í hverju tilviki. Í þessu tilviki hefði úrskurður matsnefndarinnar verið lítið rökstuddur á meðan matsgerð hinna dómkvöddu manna væri ítarlegri, og því ætti að byggja á hinu síðarnefnda. Þá gekk hann lengra og dæmdi K lægri fjárhæð en matsgerð dómkvöddu mannana hljóðaði upp á þar sem hvorki matsnefndin né dómkvöddu mennirnir hafi rökstutt almenna verðrýrnun sem á að hafa orðið á landinu meðfram veginum með fullnægjandi hætti, né hafi K sýnt fram á hana með öðrum hætti í málinu.

Hrd. 2005:1507 nr. 453/2004^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:1694 nr. 34/2005 (Leynir)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:1840 nr. 505/2004 (Hereford steikhús - Framkvæmdir í verslunarhúsnæði)^[HTML] ^[PDF]
Gerður var samningur um að reka mætti verslun á 2. hæð. Deilt var um hvort mætti breyta versluninni sem sett var upp þar í veitingahús.

Hrd. 2005:1870 nr. 475/2004^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:2040 nr. 494/2004^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:2382 nr. 498/2004^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:2440 nr. 38/2005^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:2469 nr. 36/2005^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:2493 nr. 29/2005^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:2612 nr. 50/2005^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:2620 nr. 99/2005 (Þrotabú Málunar og spörslunar)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:2674 nr. 42/2005 (Vörslufé)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:2825 nr. 339/2005^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:2925 nr. 312/2005^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:2981 nr. 309/2005 (Hótel Valhöll)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:2999 nr. 294/2005 (Sönn íslensk sakamál - Miskabætur)^[HTML] ^[PDF]
Nokkrir aðilar settu fram eina dómkröfu um miskabætur vegna umfjöllunar þáttarins „Sönn sakamál“ sem bæði RÚV og þrotabú framleiðanda þáttarins ættu að greiða, án þess að tiltekið væri að um væri óskipta ábyrgð þeirra að ræða.

Í dómi Hæstaréttar kom fram að skilyrði samlagsaðildar töldust uppfyllt, enda hefðu stefndu í héraði ekki gert kröfu um frávísun á grundvelli heimildarbrestar til aðilasamlags, né af öðrum ástæðum. Þar sem krafa stefnenda fól í sér að bæturnar yrðu dæmdar til þeirra óskiptar, án þess að sá annmarki væri leiðréttur, tók Hæstiréttur undir með héraðsdómi að dómkrafan væri ódómtæk. Var því úrskurður héraðsdóms um ex officio frávísun staðfestur.

Hrd. 2005:3132 nr. 75/2005 (Húsasmiðjan gegn Stáliðjunni)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:3157 nr. 481/2004^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:3569 nr. 123/2005^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:3601 nr. 101/2005 (Vatnsendablettur I)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:3665 nr. 105/2005^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:3791 nr. 114/2005^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:3816 nr. 116/2005 (Rykbindisalt)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:3920 nr. 149/2005^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:3936 nr. 122/2005 (Landssími Íslands)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:4013 nr. 118/2005 (Ljósuvík)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:4111 nr. 139/2005^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:4246 nr. 230/2005 (Kaffi Nauthóll)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:4506 nr. 182/2005 (Héðinsfjarðargöng I)^[HTML] ^[PDF]
Vegagerðin bauð út verk á Evrópska efnahagssvæðinu um gerð Héðinsfjarðarganga. Lægsta boðið var sameiginlegt tilboð íslensks aðila og dansks aðila sem var 3,2% yfir kostnaðaráætlun. Fyrir tilkynningu úrslita útboðsins samþykkti ríkisstjórn Íslands að fresta verkinu um þrjú ár og nýtt útboð færi fram miðað við það. Í kjölfarið tilkynnti Vegagerðin öllum bjóðendum að öllum tilboðum hefði verið hafnað á grundvelli þensluástands í þjóðfélaginu og að stofnunin fengi ekki nægt fjármagn fyrir þessar framkvæmdir.

Aðilarnir er áttu lægsta boðið kærðu ákvörðunina til kærunefndar útboðsmála og taldi nefndin að ákvörðunin hefði verið ólögmæt og að hún væri skaðabótaskyld, þó án afstöðu til efndabóta. Þeir höfðuðu svo viðurkenningarmál fyrir dómstólum um skaðabætur. Hæstiréttur taldi að þó lagaheimild væri sannarlega til staðar um að hafna öllum tilboðum væri þó ekki hægt að beita þeirri heimild án þess að fyrir lægju bæði málefnalegar og rökstuddar ástæður. Hann taldi engar málefnalegar ástæður liggja fyrir þeirri ákvörðun. Nefndi hann þar að auki að á Vegagerðinni hefði legið sönnunarbyrðin um að ekki hefði verið samið við lægstbjóðendur en hún axlaði ekki þá sönnunarbyrði. Þar sem lægstbjóðendur hefðu boðið sem næmi hærri fjárhæð en kostnaðaráætlun hljóðaði upp á var talið að þeir hefðu sýnt fram á að þeir hefðu orðið fyrir tjóni. Var því viðurkennd bótaskylda íslenska ríkisins gagnvart lægstbjóðendum.

Hrd. 2005:4912 nr. 265/2005^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:5039 nr. 483/2005 (Bugðulækur)^[HTML] ^[PDF]
Ágreiningur var um hvort dómari hefði getað sameinað mál. Hæstiréttur taldi að héraðsdómara bæri ex officio skyldu að skoða hvort skilyrði séu til að uppfylla mál, óháð athugasemdaleysi málsaðila. Hæstiréttur ómerkti málsmeðferðina frá sameiningu málanna í héraði og lagði fyrir héraðsdómara að aðskilja þau og taka umrætt mál til efnismeðferðar.

Hrd. 2005:5089 nr. 280/2005 (Framnesvegur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:156 nr. 313/2005 (Tjónamat og skoðun - Alþjóðleg miðlun)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:192 nr. 388/2005 (Vatnsréttindi Króks)^[HTML] ^[PDF]
Jörð var seld án þess að getið hefði verið um aðskilnað vatnsréttinda frá henni en það hafði átt sér stað árið 1918 (um 74 árum áður). Talið var að kaupandinn hefði verið grandlaus, þó þekkt höfðu verið mörg tilvik í því nágrenni að algengt hefði verið að skilja slík réttindi frá.

Hrd. 2006:293 nr. 252/2005 (Björgunarlaun)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:320 nr. 370/2005^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:387 nr. 316/2005 (Fæðingardeild Landspítalans)^[HTML] ^[PDF]
Líkamstjón varð á barni við fæðingu þess. Fæðingarlæknirinn var sýknaður af bótakröfu þar sem hann hafði unnið í samræmi við hefðbundið verklag.

Hrd. 2006:414 nr. 369/2005^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:572 nr. 351/2005 (Leiguhúsnæði skóla)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:834 nr. 391/2005 (Breiðabólsstaður)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:843 nr. 393/2005 (Kasper ehf. - Ölgerðin)^[HTML] ^[PDF]
Kasper rak bar á Höfðabakka og átti Ölgerðin að ráða hljómsveitir til að spila á barnum. Ölgerðin taldi forsendur samningsins brostnar þar sem bjórsalan hefði ekki orðið eins mikil og búist var og vildi ekki lengur ráða hljómsveitir til að spila á barnum, og beitti fyrir sig orðalagi viðaukasamnings sem Hæstiréttur túlkaði sem skilyrði. Ölgerðin var sýknuð af kröfum Kaspers ehf.

Hrd. 2006:1249 nr. 427/2005^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:1354 nr. 433/2005^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:1589 nr. 403/2005^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:1689 nr. 220/2005 (Tóbaksdómur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:1776 nr. 462/2005 (Bann við að sýna tóbak)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:2056 nr. 200/2006 (Réttur til húsnæðis/útburður)^[HTML] ^[PDF]
Hjón bjuggu á jörð í eigu föður K. Þau höfðu aðstoðað við reksturinn og ákváðu þau svo að skilja. K vildi að M flyttu út þar sem faðir hennar hafi átt jörðina, en M neitaði því.
M hélt því fram að hann ætti einhvern ábúðarrétt. Héraðsdómur tók undir þau rök en Hæstiréttur var ósammála og taldi hana eiga rétt á að vera þar en ekki M. Samþykkt var beiðni K um útburð á M.

Hrd. 2006:2074 nr. 486/2005^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:2101 nr. 505/2005^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:2125 nr. 202/2006 (Skuld v. ölvunaraksturs, 2. mgr. 106. gr.)^[HTML] ^[PDF]
M hafði verið sektaður vegna ölvunaraksturs og vildi að sú upphæð teldist vera skuld hans við skipti hans við K.
Dómstólar tóku ekki afstöðu til þess hvort K bæri ábyrgð á greiðslu þeirrar skuldar en sú skuld var ekki talin með í skiptunum.

Hrd. 2006:2141 nr. 203/2006^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:2449 nr. 466/2005 (Garður)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:2469 nr. 511/2005 (Fjarskiptamastur - Gullver)^[HTML] ^[PDF]
Ætlunin var að segja upp fjarskiptamastur á tiltekinn stað. Talið var að eignarnámsþolinn bæri sönnunarbyrðina um að rannsókn í undirbúningi ákvörðunar um eignarnám hefði verið ófullnægjandi.

Hrd. 2006:2745 nr. 549/2005^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:2872 nr. 517/2005^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:2948 nr. 547/2005^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:3189 nr. 7/2006 (Njálsgata)^[HTML] ^[PDF]
Hús byggt 1904 og keypt 2003. Húsið hafði verið endurgert að miklu leyti árið 1992. Margir gallar komu í ljós, þar á meðal í upplýsingaskyldu, en hitakerfið var ranglega sagt vera sérstakt Danfoss hitakerfi en var í sameign. Verðrýrnunin hefði verið 800 þúsund ef upplýsingarnar hefðu verið réttar og að auki voru aðrir gallar. Hæstiréttur lagði saman alla gallana við matið á gallaþröskuldinum, en héraðsdómur hafði skilið galla á upplýsingaskyldu frá öðrum.

Hrd. 2006:3307 nr. 380/2006 (Dalsbraut 1K)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:3315 nr. 382/2006^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:3674 nr. 63/2006^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:3727 nr. 35/2006 (Starfslokasamningur framkvæmdastjóra Gildis)^[HTML] ^[PDF]
Fallist var á brostnar forsendur um vel unnin störf í starfslokasamningi þegar uppgötvað var að framkvæmdastjórinn hafði brotið af sér í starfi.

Hrd. 2006:3745 nr. 553/2005^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:3896 nr. 67/2006 (Þingvellir - Skjaldbreiður)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:3954 nr. 135/2006^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:4277 nr. 161/2006^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:4425 nr. 122/2006 (Synjun Mosfellsbæjar á umsókn um byggingarleyfi)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:4445 nr. 149/2006 (Ísþorskur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:4786 nr. 194/2006 (Svenni EA - Aflaheimildir)^[HTML] ^[PDF]
Seljandinn sá eftir að hafa selt bát á svo lágu verði og krafðist breytinga á kaupverði til hækkunar.

Hrd. 2006:4807 nr. 386/2006 (Hlíðarendi í Fljótshlíð)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:4919 nr. 198/2006 (Vinnueftirlit ríkisins - Erlend kona slasast við að henda rusli í gám á lóð Ingvars Helgasonar hf.)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:4934 nr. 237/2006 (Kröfur foreldra)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:5284 nr. 260/2006 (Skemmtistaður í Þingholtsstræti)^[HTML] ^[PDF]
Sjónarmið um að ölvað fólk sem er farið út úr veitingastaðnum sé á eigin ábyrgð en Hæstiréttur tók ekki undir það, heldur bæri ábyrgð innan skynsamlegra marka.

Hrd. 2006:5547 nr. 310/2006^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:5685 nr. 105/2006^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 650/2006 dags. 16. janúar 2007^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 335/2006 dags. 8. febrúar 2007 (Íslenskar getraunir)^[HTML] ^[PDF]
Fótboltaleikur hafði verið ranglega skráður í leikskrá og keypti stefnandi miða í Lengjunni eftir að raunverulega leiknum var lokið. Hæstiréttur taldi að eðli leiksins væri slíkt að kaupandi miða ætti að giska á úrslit leikja áður en þeim er lokið, og sýknaði því Íslenskar getraunir af kröfu miðakaupanda um greiðslu vinningsfjársins umfram það sem hann lagði inn.

Ekki vísað til 32. gr. samningalaganna í dómnum þó byggt hafi verið á henni í málflutningi.

Hrd. 120/2006 dags. 15. febrúar 2007 (Karl K. Karlsson - ÁTVR)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 370/2006 dags. 15. febrúar 2007 (Keðjur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 358/2006 dags. 15. febrúar 2007 (Fersk ýsa)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 85/2007 dags. 26. febrúar 2007^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 435/2006 dags. 1. mars 2007 (Yfirgangssemi)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 442/2006 dags. 1. mars 2007^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 474/2006 dags. 8. mars 2007 (Þjófavarnarkerfi ekki virkt)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 425/2006 dags. 15. mars 2007 (Kambasel 69-85)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 500/2006 dags. 15. mars 2007 (Álafossvegur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 485/2006 dags. 22. mars 2007 (Slys í Suðurveri)^[HTML] ^[PDF]
Vinnuveitandinn útvegaði vörurnar og fór tjónþolinn, sem var starfsmaður hans, á milli verslana til að dreifa þeim. Vinnuveitandi tjónþola var sýknaður af kröfu tjónþola sökum þess að hann hafði ekkert um að segja um verslunarhúsnæðið í þeirri verslun þar sem tjónið átti sér stað.

Hrd. 396/2006 dags. 22. mars 2007 (Líftrygging)^[HTML] ^[PDF]
Maðurinn gaf ekki upp að hann væri með kransæðasjúkdóm og vátryggingafélagið neitaði að greiða líftrygginguna þegar á reyndi.

Hrd. 466/2006 dags. 22. mars 2007^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 498/2006 dags. 29. mars 2007^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 433/2006 dags. 29. mars 2007^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 519/2006 dags. 26. apríl 2007 (Umgengnisréttur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 551/2006 dags. 26. apríl 2007 (Þrándarstaðir)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 586/2006 dags. 26. apríl 2007^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 647/2006 dags. 10. maí 2007 (Salmann Tamimi gegn Landspítala-háskólasjúkrahúsi - Uppsögn ríkisstarfsmanns)^[HTML] ^[PDF]
Ríkisstarfsmanni var sagt upp vegna útskiptingar á tölvukerfum og fór hann í mál. Hæstiréttur nefndi að það skipti máli í hvaða starf viðkomandi var ráðinn og ef starfi er skipt út fyrir annað þurfi að kanna hvort finna megi önnur störf innan stjórnvaldsins sem starfsmaðurinn er hæfur til að gegna. Talið var að uppsögnin hafi verið ólögmæt.

Hrd. 536/2006 dags. 16. maí 2007^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 448/2006 dags. 16. maí 2007^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 24/2007 dags. 16. maí 2007^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 227/2007 dags. 16. maí 2007^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 400/2006 dags. 7. júní 2007^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 440/2006 dags. 7. júní 2007^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 304/2007 dags. 12. júní 2007 (3 ár ekki skammur tími, hafnað)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 23/2007 dags. 14. júní 2007 (Þórsmörk)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 22/2007 dags. 14. júní 2007 (Þórsmörk og Goðaland)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 28/2007 dags. 14. júní 2007^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 25/2007 dags. 14. júní 2007^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 623/2006 dags. 18. júní 2007^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 323/2007 dags. 15. ágúst 2007^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 427/2007 dags. 24. ágúst 2007 (Stöðugleiki)^[HTML] ^[PDF]
Framhald atburðarásar: Hrd. 140/2008 dags. 30. október 2008 (Tengsl umfram stöðugleika)^ⓘ

Hrd. 523/2006 dags. 20. september 2007 (Starfsmannaleigur - Impregilo SpA)^[HTML] ^[PDF]
Spurt var um hver ætti að skila skattinum. Fyrirætlað í lögskýringargögnum en kom ekki fram í lagatextanum, og því ekki hægt að byggja á lagaákvæðinu.

Hrd. 70/2007 dags. 20. september 2007^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 479/2007 dags. 25. september 2007^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 74/2007 dags. 27. september 2007^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 662/2006 dags. 4. október 2007^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 27/2007 dags. 4. október 2007 (Tindfjallajökull - Grænafjall - Þjóðlenda)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 37/2007 dags. 4. október 2007^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 99/2007 dags. 11. október 2007 (Skaftártunguafréttur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 141/2007 dags. 18. október 2007 (Fasteignasalar)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 619/2006 dags. 18. október 2007^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 659/2006 dags. 18. október 2007 (Hellisvellir)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 69/2007 dags. 18. október 2007 (Álfasteinn)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 109/2007 dags. 25. október 2007 (Þjóðkirkjan og önnur trúfélög - Ásatrúarfélagið)^[HTML] ^[PDF]
Í þessu máli reyndi á í fyrsta skipti á þau forréttindi sem Þjóðkirkjan fær umfram önnur trúfélög. Ásatrúarfélagið stefndi ríkinu á þeim forsendum að aukin fjárframlög ríkisins til Þjóðkirkjunnar miðað við önnur trúfélög fælu í sér ólögmæta mismunun.

Hæstiréttur mat það svo að þær auknu skyldur sem ríkið setur á Þjóðkirkjuna leiddu til þess að hún og Ásatrúarfélagið væru ekki í sambærilegri stöðu og því væri ekki um mismunun að ræða.

Hrd. 65/2007 dags. 25. október 2007 (Heiðarbær)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 129/2007 dags. 1. nóvember 2007 (Óljós ráðstöfun reiðufjár)^[HTML] ^[PDF]
Fullorðin kona á hjúkrunarheimili átti fasteign sem hún selur síðan. Hún leggur kaupverðið inn á bankabók sína og síðan fara kaupendur fasteignarinnar í mál við hana til að heimta skaðabætur.

Hún deyr á meðan málið er í gangi og síðan fellur dómur þar sem kveðið var um kröfu upp á 4-5 milljónir sem gerð var á dánarbúið. Ekki fundust neinar eignir í búinu fyrir þeirri kröfu og ættingjarnir höfnuðu að taka við skuldbindingum búsins.

Hún hafði beðið ættingja hennar um að taka út peningana úr bankareikningnum. Ættingjarnir sögðust hafa afhent henni peningana og væri þeim óviðkomandi hvað hún gerði við þá eftir það.

Krafist var lögreglurannsóknar en ekki var sannað að ættingjarnir hefðu stungið fénu undan.

Hrd. 594/2006 dags. 1. nóvember 2007 (Brekkuás)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 148/2007 dags. 1. nóvember 2007^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 7/2007 dags. 8. nóvember 2007^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 151/2007 dags. 15. nóvember 2007 (Unnarsholtskot - Gjafir)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 114/2007 dags. 15. nóvember 2007^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 19/2007 dags. 22. nóvember 2007 (Strandasel)^[HTML] ^[PDF]
Fasteign byggð 1977 og keypt 2004. Gallinn var í halla gólfs í sólstofu sem byggð hafði verið árið 1992. Gallinn var ekki nógu mikill til að uppfylla lagakröfur um gallaþröskuld, og hann var talinn það augljós að undantekning um vanrækslu á upplýsingaskyldu var ekki talin eiga við.

Hrd. 118/2007 dags. 22. nóvember 2007^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 189/2007 dags. 29. nóvember 2007^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 153/2007 dags. 13. desember 2007 (Flugslys í Hvalfirði)^[HTML] ^[PDF]
Flugkennari losnaði undan bótaskyldu.

Hrd. 152/2007 dags. 13. desember 2007 (Landspilda úr Teigstorfu, á Þveráraurum)^[HTML] ^[PDF]
Aðilar kröfðust viðurkenningar á því að hefð hefði unnist á landspildu innan girðingar lands þeirra. Girðingin hafi átt að hafa verið reist fyrir 1960. Lögð hafði verið fram landskiptabeiðni áður en hefðun væri fullnuð, með vitneskju aðilanna sem kröfðust viðurkenningarinnar, og því hefðu þeir ekki getað hafa talið hafa eignast landspilduna á grundvelli hefðunar.

Hrd. 208/2007 dags. 20. desember 2007 (Stangarhylur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 656/2007 dags. 16. janúar 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 655/2007 dags. 16. janúar 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 89/2007 dags. 17. janúar 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 128/2007 dags. 24. janúar 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 262/2007 dags. 24. janúar 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 216/2007 dags. 31. janúar 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 158/2007 dags. 31. janúar 2008 (Vopnað rán)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 645/2006 dags. 21. febrúar 2008 (Jarðefni - Gangadómar - Reyðarfjarðargöng)^[HTML] ^[PDF]
Snerist um borun jarðganga um Almannaskarð, og Reyðarfjarðar og Fáskrúðsfjarðar. Eignarnám var gert í fjöllunum. Vegagerðin nýtti jarðefnið til að leggja vegi og deilt var um hvort eignarnámið hafi náð yfir jarðefnanýtingu. Hæstiréttur taldi að jarðefnið væri hluti fjallsins en efnatakan var svo dýr að hún hefði ekki verið arðbær, og því hefði jarðefnið ekki verðgildi gagnvart jarðeigandanum.

Hrd. 644/2006 dags. 21. febrúar 2008 (Jarðefni - Gangadómar - Almannaskarðsgöng I)^[HTML] ^[PDF]
Snerist um borun jarðganga um Almannaskarð, og Reyðarfjarðar og Fáskrúðsfjarðar. Eignarnám var gert í fjöllunum. Vegagerðin nýtti jarðefnið til að leggja vegi og deilt var um hvort eignarnámið hafi náð yfir jarðefnanýtingu. Hæstiréttur taldi að jarðefnið væri hluti fjallsins en efnatakan var svo dýr að hún hefði ekki verið arðbær, og því hefði jarðefnið ekki verðgildi gagnvart jarðeigandanum.

Hrd. 220/2007 dags. 28. febrúar 2008 (Áfengisvandi)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 332/2007 dags. 6. mars 2008 (Jurtaríki)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 384/2007 dags. 13. mars 2008 (Ekki leiðbeint - Vankunnátta um helmingaskipti)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 293/2007 dags. 13. mars 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 437/2007 dags. 10. apríl 2008 (Kvikmyndin Hafið)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 444/2007 dags. 17. apríl 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 425/2007 dags. 23. apríl 2008 (Ósæmileg ummæli í stefnu)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 411/2007 dags. 30. apríl 2008 (Sálfræðingafélagið)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 184/2008 dags. 30. apríl 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 458/2007 dags. 15. maí 2008 (Sýkt blóð)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 472/2007 dags. 22. maí 2008 (Veraldarvinir)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 417/2007 dags. 22. maí 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 308/2007 dags. 29. maí 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 494/2007 dags. 29. maí 2008 (Lögmæt forföll)^[HTML] ^[PDF]
Lögmaður málsaðila var veikur og hafði hann upplýst dómara um það. Dómari hefði átt að fresta þinghaldinu en gerði það ekki. Hæstiréttur taldi það brot á jafnræði málsaðila.

Hrd. 506/2007 dags. 5. júní 2008 (Gámaleiga)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 302/2008 dags. 11. júní 2008 (Garðabær)^[HTML] ^[PDF]
K var skrifuð fyrir eign en M taldi sig eiga hlutdeild.
M var talinn hafa lagt fram of lítið til að það skapaði hlutdeild.
Hæstiréttur nefnir að M hefði ekki lagt fram kröfu um endurgreiðslu vegna vinnu við eignina.

Hrd. 559/2007 dags. 12. júní 2008 (Öndvegisréttir)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 555/2007 dags. 12. júní 2008 (Ummæli á Internetinu)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 549/2007 dags. 19. júní 2008 (Iceland Express)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 567/2007 dags. 19. júní 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 397/2007 dags. 19. júní 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 330/2008 dags. 26. júní 2008 (Innkeyrsla)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 430/2007 dags. 18. september 2008 (Hjúkrunarfræðingur á geðsviði)^[HTML] ^[PDF]
X starfaði sem hjúkrunarfræðingur á geðsviði Landspítala Íslands ásamt hjúkrunarfræðingnum Y. Y sakaði X um kynferðislega áreitni utan vinnustaðar og lýsti því yfir að hann væri tilbúinn til þess að færa sig milli deilda.

Yfirmenn X ákváðu að færa X milli deilda gegn vilja hennar vegna ágreiningsins sem ríkti meðal þeirra tveggja og að ágreiningurinn truflaði starfsemina. Landspítalinn hélt því fram að um væri að ræða ákvörðun á grundvelli stjórnunarréttar vinnuveitenda og því ættu reglur stjórnsýsluréttarins ekki við.

Hæstiréttur taldi að ákvörðunin hefði slík áhrif á æru X, réttindi hennar og réttarstöðu hennar að öðru leyti, að hún teldist vera stjórnvaldsákvörðun. Fallist var á kröfu X um ógildingu þeirrar ákvörðunar Landspítalans um að flytja hana úr starfi milli deilda og greiðslu miskabóta.

Hrd. 487/2007 dags. 18. september 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 652/2007 dags. 25. september 2008 (Bjarkarland)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 484/2007 dags. 25. september 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 523/2007 dags. 25. september 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 610/2007 dags. 2. október 2008 (Sólheimatorfa)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 654/2007 dags. 2. október 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 78/2008 dags. 16. október 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 106/2008 dags. 16. október 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 672/2007 dags. 23. október 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 509/2007 dags. 23. október 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 140/2008 dags. 30. október 2008 (Tengsl umfram stöðugleika)^[HTML] ^[PDF]
Framhald af: Hrd. 427/2007 dags. 24. ágúst 2007 (Stöðugleiki)^ⓘ

K og M kynntust árið 1997 og tóku stuttu síðar upp sambúð. Þau eignuðust tvö börn saman, A árið 1998 og B árið 2001. Sambúð þeirra lauk árið 2003. Þau tvö gerðu samkomulag um sameiginlega forsjá barnanna tveggja, en A myndi eiga lögheimili hjá K og B hjá M. Samkomulagið var staðfest af sýslumanni sama ár.

Börnin bjuggu síðan vikulega til skiptist hjá hvoru foreldrinu. Vorið 2006 óskaði K eftir því að lögheimili beggja barnanna yrðu færð til hennar en eftir sáttameðferðina var ákveðið að lögheimilisfyrirkomulagið yrði óbreytt. K vildi flytja inn til annars manns ári síðar en ekki náðust sættir milli hennar og M um flutning barnanna. Hún fór svo í þetta forsjármál.

Hún krafðist bráðabirgðaúrskurðar um að hún fengi óskipta forsjá barnanna, sem var svo hafnað af héraðsdómi með úrskurði en hins vegar var fallist á til bráðabirgða að lögheimili barnanna yrði hjá henni á meðan málarekstri stæði. M skaut bráðabirgðaúrskurðinum til Hæstaréttar, er varð að máli nr. 427/2007, en þar var staðfest synjun héraðsdóms um bráðabirgðaforsjá en felldur úr gildi sá hluti úrskurðarins um að lögheimili beggja barnanna yrði hjá K.

K gerði dómkröfu um að fyrra samkomulag hennar við M yrði fellt úr gildi og henni falið óskipt forsjá barnanna A og B, og ákveðið í dómnum hvernig umgengninni við M yrði háttað. Einnig krafðist hún einfalds meðlags frá M með hvoru barninu.

M gerði sambærilegar forsjárkröfur gagnvart K, og umgengni eins og lýst var nánar í stefnu.
Fyrir héraðsdómi gaf matsmaður skýrslu og lýsti þeirri skoðun sinni að eldra barnið hefði lýst skýrum vilja til að vera hjá móður, en eldra barnið hefði ekki viljað taka afstöðu. Matsmaðurinn taldi drengina vera mjög tengda.

Fyrir Hæstarétti var lögð fram ný matsgerð sem gerð var eftir dómsuppsögu í héraði. Samkvæmt henni voru til staðar jákvæð tengsl barnsins A við foreldra sína, en mun sterkari í garð móður sinnar. Afstaða barnsins A teldist skýr og afdráttarlaus á þá vegu að hann vilji búa hjá móður sinni og fara í umgengni til föður síns. Því var ekki talið að breytingar á búsetu hefðu neikvæð áhrif.

Tengsl barnsins B við foreldra sína voru jákvæð og einnig jákvæð í garð stjúpföður en neikvæð gagnvart stjúpmóður. Hins vegar voru ekki næg gögn til þess að fá fram afstöðu hans til búsetu.

Hæstiréttur taldi með hliðsjón af þessu að K skyldi fara með óskipta forsjá barnanna A og B. M skyldi greiða einfalt meðlag með hvoru barnanna, og rækja umgengni við þau.

Hrd. 70/2008 dags. 30. október 2008 (Kostnaður vegna málsmeðferðar í Landbúnaðarráðuneytinu - Varnargarður í Hvítá III - Blöndal)^[HTML] ^[PDF]
Ekki algengt að slík bótaskylda sé dæmd. Hæstiréttur taldi að mistökin á stjórnsýslustigi hefðu verið svo mikil að háttsemin teldist saknæm og ólögmæt og bæri ríkið því bótaskyldu vegna kostnaðar aðilanna vegna meðferð málsins á stjórnsýslustigi.

Hrd. 115/2008 dags. 6. nóvember 2008 (Lyngberg)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 151/2008 dags. 20. nóvember 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 606/2008 dags. 25. nóvember 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 209/2008 dags. 11. desember 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 147/2008 dags. 18. desember 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 668/2008 dags. 16. janúar 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 246/2008 dags. 22. janúar 2009 (Vatnsendablettur II - Eignarnám)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 248/2008 dags. 22. janúar 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 247/2008 dags. 22. janúar 2009 (Markleysa - Vatnsendi)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 297/2008 dags. 12. febrúar 2009 (Þýðing uppáskrifta fyrir gildi landamerkjabréfs - Landamerki)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 259/2008 dags. 19. febrúar 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 320/2008 dags. 19. febrúar 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 332/2008 dags. 26. febrúar 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 75/2009 dags. 2. mars 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 326/2008 dags. 5. mars 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 481/2008 dags. 5. mars 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 456/2008 dags. 12. mars 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 363/2008 dags. 19. mars 2009 (Slys í jarðgöngum eftir sprengingu)^[HTML] ^[PDF]
Synjað um hlutlæga ábyrgð á grundvelli þess að ekki væri um lögfesta heimild fyrir henni. Dæmd var bótaskylda á grundvelli sakarreglunnar.

Hrd. 470/2008 dags. 19. mars 2009 (Bæjarlind)^[HTML] ^[PDF]
Ekki hafði verið tilgreint í tilkynningu til forkaupsréttarhafa á hvaða verði hver eignarhluti væri verðlagður. Leiddi það til þess að forkaupsréttarhafinn gæti beitt fyrir sér að greiða það verð sem væri í stærðarhlutfalli eignarinnar af heildarsölunni.

Hrd. 379/2008 dags. 19. mars 2009 (Lindargata 33)^[HTML] ^[PDF]
Synjað var um skaðabætur vegna leigu á öðru húsnæði á meðan endurbætur færu fram á þeim grundvelli að saknæm háttsemi gagnaðilans var ekki sönnuð, þrátt fyrir að fallist hafði verið á skaðabætur vegna beins tjóns.

Hrd. 263/2008 dags. 26. mars 2009 (Stúlka með Asperger heilkenni)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 467/2008 dags. 26. mars 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 529/2008 dags. 2. apríl 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 134/2009 dags. 2. apríl 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 538/2008 dags. 7. apríl 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 444/2008 dags. 7. apríl 2009 (Sumarhús af sameiginlegri lóð - Miðengi - Sunnuhvoll II)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 486/2008 dags. 7. apríl 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 533/2008 dags. 7. apríl 2009 (Síðumúli)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 157/2009 dags. 24. apríl 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 451/2008 dags. 30. apríl 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 445/2008 dags. 6. maí 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 495/2008 dags. 6. maí 2009 (Neðristígur 11)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 575/2008 dags. 28. maí 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 666/2008 dags. 11. júní 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 652/2008 dags. 18. júní 2009 (Ritalín)^[HTML] ^[PDF]
Dæmi um talsverða þróun aðstæðna á meðan dómsmeðferð stendur.
Deilt var um forsjá en eingöngu hvort barnið ætti að taka ritalín eða ekki.
Barnið var hjá föður sínum en í móðir þess með umgengni. Móðirin vildi að barnið tæki ritalín en faðirinn ekki.
Fyrir héraðsdómi réð neitun föðursins um að barnið tæki ritalín úrslitum varðandi forsjána, og fékk faðirinn hana ekki. Eftir dómsuppsögu í héraðsdómi skipti faðirinn um skoðun og leyfði barninu að taka lyfið. Hann gaf út yfirlýsingu þess efnis.
Hæstiréttur vísaði til þess að aðstæður hefðu gjörbreyst og dæmdi föðurnum forsjána.

Hrd. 616/2008 dags. 18. júní 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 690/2008 dags. 18. júní 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 425/2009 dags. 5. ágúst 2009 (Brottnám frá USA)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 38/2009 dags. 17. september 2009 (Vantaði sérfróða - Tyrkland)^[HTML] ^[PDF]
Mælt var fyrir um meðlag meðfram dómsúrlausn um forsjá.

Hrd. 686/2008 dags. 24. september 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 102/2009 dags. 24. september 2009 (Brú á Jökuldal)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 20/2009 dags. 1. október 2009 (Rafvirkjanemi)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 35/2009 dags. 8. október 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 65/2009 dags. 8. október 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 345/2008 dags. 8. október 2009 (Jarðgöng 3 - Almannaskarðsgöng II)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 25/2009 dags. 15. október 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 552/2008 dags. 15. október 2009 (Veiðiréttur í Apavatni)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 553/2008 dags. 15. október 2009 (Veiðiréttur í Apavatni)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 64/2009 dags. 22. október 2009 (Langamýri - Eignarhlutföll - Lán)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 94/2009 dags. 22. október 2009 (Eignir, sjálftaka)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 685/2008 dags. 29. október 2009 (Afréttur Seltjarnarness hins forna - Lyklafell)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 112/2009 dags. 29. október 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 256/2009 dags. 5. nóvember 2009 (Þriðja tilraun)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 117/2009 dags. 12. nóvember 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 149/2009 dags. 19. nóvember 2009 (Verkstæðisskúr á Akureyrarflugvelli)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 72/2009 dags. 26. nóvember 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 103/2009 dags. 10. desember 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 759/2009 dags. 20. janúar 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 230/2009 dags. 21. janúar 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 148/2009 dags. 21. janúar 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 12/2010 dags. 26. janúar 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 143/2009 dags. 28. janúar 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 88/2009 dags. 4. febrúar 2010 (Arðskrá Veiðifélags Miðfirðinga)^[HTML] ^[PDF]
Arði var úthlutað eftir aðskrá. Þegar arðskrá er metin er horft til fjölda atriða. Hæstiréttur taldi sér óheimilt að endurskoða þetta nema hvað varðar ómálefnanleg sjónarmið.

Hrd. 279/2009 dags. 4. febrúar 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 243/2009 dags. 11. febrúar 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 355/2009 dags. 18. febrúar 2010 (Málamyndaafsal um sumarbústað)^[HTML] ^[PDF]
Krafa var ekki talin njóta lögverndar þar sem henni var ætlað að skjóta eignum undan aðför.

Hrd. 329/2009 dags. 18. febrúar 2010 (Sjóslys á Viðeyjarsundi)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 81/2010 dags. 19. febrúar 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 288/2009 dags. 25. febrúar 2010 (Runnið á þilfari)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 412/2009 dags. 25. febrúar 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 334/2009 dags. 25. febrúar 2010 (Landspilda nr. 381 á Vatnsenda)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 335/2009 dags. 4. mars 2010 (Hið íslenska gáfumannafélag ehf.)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 454/2009 dags. 11. mars 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 373/2009 dags. 18. mars 2010 (Sjónarmið um kostnað vegna umgengni)^[HTML] ^[PDF]
Nefnir að meginreglan sé að umgengnisforeldrið eigi að bera kostnaðinn. Nefnt sjónarmið um að meta þyrfti efnahag fólksins.
Ekki hafði verið lagt neitt mat á fjárhagslega stöðu fólksins.

Hrd. 413/2009 dags. 18. mars 2010 (Annmarkar á stefnu)^[HTML] ^[PDF]
Stefnandi máls í héraði þingfesti mál í héraði án þess að málatilbúnaður fylgdi, aflaði svo matsgerðar og lagði svo fram sundurliðaða og rökstudda kröfu. Hæstiréttur taldi það óheimilt óháð afstöðu hins stefnda og vísaði málinu frá héraðsdómi ex officio.

Hrd. 378/2009 dags. 18. mars 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 409/2009 dags. 25. mars 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 265/2009 dags. 30. mars 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 175/2010 dags. 20. apríl 2010 (Skilnaður f. dómi)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 192/2010 dags. 20. apríl 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 526/2009 dags. 29. apríl 2010 (Dekkjaróla)^[HTML] ^[PDF]
Talið var að allt verklag hefði verið rétt.

Hrd. 182/2010 dags. 30. apríl 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 211/2010 dags. 30. apríl 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 230/2010 dags. 11. maí 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 268/2010 dags. 21. maí 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 523/2009 dags. 27. maí 2010 (Sýningarbásar)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 471/2009 dags. 27. maí 2010 (Innheimtufyrirtæki)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 563/2009 dags. 27. maí 2010 (Unnarholtskot II)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 532/2009 dags. 27. maí 2010 (Dýragarðurinn)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 198/2009 dags. 3. júní 2010 (Ölfus- og Selvogsafréttur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 184/2009 dags. 3. júní 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 646/2009 dags. 10. júní 2010 (Laugardalslaug)^[HTML] ^[PDF]
Maður stingur sér í öllu afli ofan í grynnri enda sundlaugar og verður fyrir tjóni, með 100% örorku. Á skilti við laugina stóð D-0,96. Maðurinn var af erlendu bergi brotinn og skildi ekki merkinguna. Meðábyrgðin í þessu máli hafði samt verið augljós undir venjulegum kringumstæðum.
Litið til þess að Reykjavíkurborg væri stór aðili sem nyti ýmislegra fjárhagslegra réttinda og vátryggingar.

Hrd. 494/2009 dags. 10. júní 2010 (Ketilsstaðir)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 340/2010 dags. 16. júní 2010 (Uppgröftur líks)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 153/2010 dags. 16. júní 2010 (Lýsing - Gengislánadómur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 92/2010 dags. 16. júní 2010 (SP-Fjármögnun - Gengislán)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 44/2010 dags. 16. júní 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 327/2010 dags. 16. júní 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 438/2009 dags. 21. júní 2010 (Séreignarlífeyrissparnaður)^[HTML] ^[PDF]
K missti manninn sinn og sat í óskiptu búi. Hún hélt að hún fengi séreignarlífeyrissparnað M.

Lífeyrissjóðurinn neitaði að láta það af hendi þrátt fyrir kröfu K.

Niðurstaðan verður sú að séreignarlífeyrissparnaður greiðist framhjá dánarbúinu og beint til maka og barna.

Hrd. 372/2010 dags. 21. júní 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 436/2010 dags. 19. júlí 2010 (Aðalskipulag Flóahrepps - Urriðafossvirkjun - Flýtimeðferð)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 440/2010 dags. 13. ágúst 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 478/2010 dags. 26. ágúst 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 473/2009 dags. 16. september 2010 (Krepputunga)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 462/2010 dags. 16. september 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 516/2009 dags. 30. september 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 4/2010 dags. 7. október 2010 (Athafnaleysi)^[HTML] ^[PDF]
Erfingjar dánarbús eru með efasemdir um að úttektir hafi farið út í að greiða reikninga hins látna innan umboðs.

Hrd. 546/2009 dags. 7. október 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 531/2010 dags. 12. október 2010 (Hjólhýsi)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 28/2010 dags. 14. október 2010 (Fjölskyldunefnd)^[HTML] ^[PDF]
Forsjá barns var komin til fjölskyldunefndar og ekki var búið að skipa því lögráðamann. Talið var því að skort hafi heimild til að áfrýja fyrir hönd þess.

Hrd. 519/2010 dags. 20. október 2010 (Strýtusel 15)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 289/2010 dags. 28. október 2010 (Bolungarvík - Sjómaður sofnar)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 141/2010 dags. 28. október 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 193/2010 dags. 11. nóvember 2010 (Átök um umgengni)^[HTML] ^[PDF]
Dæmi um það hvernig umgengnin var ákveðin mismunandi eftir barni.

Hrd. 101/2010 dags. 11. nóvember 2010 (Utanhúsviðgerðir í Hraunbæ)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 188/2010 dags. 18. nóvember 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 113/2010 dags. 25. nóvember 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 166/2010 dags. 25. nóvember 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 715/2009 dags. 25. nóvember 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 223/2010 dags. 25. nóvember 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 488/2009 dags. 2. desember 2010 (Ásbjarnarnes)^[HTML] ^[PDF]
Snýr að reglu 20. kapítúla Kaupabálkar Jónsbókar um rétt til að slíta sameign.

Hrd. 714/2009 dags. 2. desember 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 146/2010 dags. 2. desember 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 185/2010 dags. 2. desember 2010 (Klettháls)^[HTML] ^[PDF]
Staðfest var að heimilt væri að nýta fyrnda gagnkröfu til skuldajafnaðar þar sem gagnkrafan var samrætt aðalkröfunni.

Hrd. 628/2010 dags. 7. desember 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 80/2010 dags. 9. desember 2010 (Kiðjaberg - Brottflutningur mannvirkis)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 264/2010 dags. 16. desember 2010 (Rarik)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 647/2010 dags. 16. desember 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 349/2010 dags. 27. janúar 2011 (Húftrygging - Markaðsverð bifreiðar)^[HTML] ^[PDF]
Álitaefni um hvað teldist vera markaðsverð bifreiðar sem eigandinn hafði flutt sjálfur inn. Eigandinn keyrði á steinvegg og skemmdi hana. Bíllinn var ekki til sölu hér á landi. Eigandinn vildi fá fjárhæð er samsvaraði kostnaði bíls af þeirri tegund við innflutning frá Þýskalandi. Hæstiréttur féllst á það sjónarmið.

Hrd. 313/2010 dags. 27. janúar 2011 (Kerfi fyrirtækjaþjónusta - Vatnshreinsivél)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 244/2010 dags. 27. janúar 2011 (Hjúkrunarfræðingur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 145/2010 dags. 27. janúar 2011 (Leiruland)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 348/2010 dags. 27. janúar 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 375/2010 dags. 3. febrúar 2011 (Slípirokkur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 20/2011 dags. 7. febrúar 2011 (Hagsmunir barna)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 433/2010 dags. 10. febrúar 2011 (Mjólkursamsalan)^[HTML] ^[PDF]
Þó Vinnueftirlitið hafði ekki gert neinar athugasemdir við kæliskáp bar vinnuveitandinn samt sem áður bótaábyrgð.

Hrd. 387/2010 dags. 10. febrúar 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 299/2010 dags. 10. febrúar 2011 (Valþjófsstaðir)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 579/2010 dags. 10. febrúar 2011 (Flóahreppur - Urriðafossvirkjun)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 604/2010 dags. 14. febrúar 2011 (Mjóstræti - Frjálsi fjárfestingarbankinn - Gengistrygging)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 401/2010 dags. 17. febrúar 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 53/2011 dags. 18. febrúar 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 22/2011 dags. 18. febrúar 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 83/2011 dags. 18. febrúar 2011 (Sebastes ehf.)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 350/2010 dags. 24. febrúar 2011 (Miklar umgengnistálmanir - Áhrif á forsjárhæfni)^[HTML] ^[PDF]
Alvarleg athugasemd varð gerð um forsjárhæfni beggja.
Ekki umdeilt að K hefði tálmað umgengni.
M var gagnrýndur fyrir að fylgja rétti sínum til umgengni of hart.

Kjarnadæmi um það hvernig úrlausnarkerfið gagnast ekki til að leysa úr svona málum.
Pabbinn höfðaði nýtt forsjármál í þetta skiptið. Fyrsta málið í þessari atburðarrás hafði verið höfðað mörgum árum árum.
Ekki dæmigerð forsjárdeila.

Hrd. 405/2010 dags. 24. febrúar 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 328/2010 dags. 24. febrúar 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 425/2010 dags. 24. febrúar 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 457/2010 dags. 3. mars 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 57/2011 dags. 10. mars 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 66/2011 dags. 10. mars 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 114/2011 dags. 21. mars 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 68/2011 dags. 23. mars 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 85/2011 dags. 29. mars 2011 (Aðalstræti II)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 96/2011 dags. 29. mars 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 437/2010 dags. 31. mars 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 187/2011 dags. 11. apríl 2011 (HOB-vín)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 199/2011 dags. 11. apríl 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 412/2010 dags. 14. apríl 2011 (Bótaábyrgð ráðherra vegna dómaraskipunar)^[HTML] ^[PDF]
Sérstök dómnefnd hafði farið yfir umsóknir um skipun í embætti héraðsdómara og flokkaði þrjá efstu umsækjendurna sem hæfustu. Aðili sem raðaðist í 5. sæti í röð dómnefndarinnar hafði verið aðstoðarmaður dómsmálaráðherra er fór með skipunarvaldið. Ad hoc ráðherra var svo settur yfir málið og vék frá niðurstöðu dómnefndarinnar með því að skipa þann aðila.

Einn af þeim sem dómnefndin hafði sett í flokk hæfustu fór svo í bótamál gegn ríkinu og ad hoc ráðherrann sjálfan. Hæstiréttur sýknaði aðila af kröfunni um fjárhagstjón þar sem umsækjandinn hafði ekki sannað að hann hefði hlotið stöðuna þótt ákvörðun ad hoc ráðherrans hefði verið í samræmi við niðurstöðu dómnefndarinnar. Hins vegar taldi Hæstiréttur að bæði ad hoc ráðherrann og íslenska ríkið bæru sameiginlega miskabótaábyrgð með því að fara framhjá honum á listanum og velja umsækjanda sem var neðar á lista dómnefndarinnar.

Hrd. 500/2010 dags. 14. apríl 2011 (Jöfnunarsjóður alþjónustu)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 560/2010 dags. 14. apríl 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 177/2011 dags. 15. apríl 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 381/2010 dags. 19. apríl 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 577/2010 dags. 19. apríl 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 463/2010 dags. 19. apríl 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 282/2010 dags. 12. maí 2011 (Íslenskir aðalverktakar)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 473/2010 dags. 12. maí 2011 (Réttur til að skila úthlutaðri lóð)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 474/2010 dags. 12. maí 2011 (Réttur til að skila úthlutaðri lóð)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 475/2010 dags. 12. maí 2011 (Réttur til að skila úthlutaðri lóð)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 533/2010 dags. 26. maí 2011 (Syðra Fjall 1)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 388/2010 dags. 26. maí 2011 (Heimreið í óskiptri sameign)^[HTML] ^[PDF]
Í eldri húsum var það þannig að stundum var kjöllurum breytt í nokkrar íbúðir og eingöngu 1-2 bílskúrar. Greint var á hvort að eignaskiptayfirlýsingin leiddi til þess að svæðið fyrir framan bílskúrinn teldist sameign þótt bílskúrinn sjálfur væri séreign.

Hrd. 700/2009 dags. 26. maí 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 367/2010 dags. 26. maí 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 251/2011 dags. 27. maí 2011 (Undirritun/vottun ófullnægjandi)^[HTML] ^[PDF]
Hrl. vottaði kaupmála en var ekki viðstaddur undirritun eða staðfestingu hans.

Hrd. 232/2011 dags. 30. maí 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 259/2011 dags. 30. maí 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 640/2010 dags. 1. júní 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 338/2011 dags. 9. júní 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 155/2011 dags. 9. júní 2011 (Motormax)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 326/2011 dags. 14. júní 2011 (Sjóður 9)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 289/2011 dags. 15. júní 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 351/2011 dags. 15. júní 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 667/2010 dags. 16. júní 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 328/2011 dags. 20. júní 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 462/2011 dags. 12. ágúst 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 452/2011 dags. 24. ágúst 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 476/2011 dags. 2. september 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 428/2011 dags. 2. september 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 450/2011 dags. 2. september 2011 (Urðarhvarf)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 480/2010 dags. 22. september 2011 (Kaldakinn - Gjafagerningur jarðar)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 293/2010 dags. 22. september 2011 (Þorvaldsstaðir og Hamar)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 294/2010 dags. 22. september 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 368/2010 dags. 22. september 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 664/2010 dags. 6. október 2011 (Spónarplata)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 719/2010 dags. 6. október 2011 (Samson)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 538/2011 dags. 18. október 2011 (Laugavegur 16)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 704/2010 dags. 20. október 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 706/2010 dags. 20. október 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 60/2011 dags. 27. október 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 340/2011 dags. 28. október 2011 (Neyðarlögin - FSCS)^[HTML] ^[PDF]
Við hrun fjármálamarkaðarins árið 2008 voru sett svokölluð neyðarlög (nr. 125/2008). Í 6. gr. laganna var bætt við nýju ákvæði í lög um fjármálafyrirtæki er kvað á að „[v]ið skipti á búi fjármálafyrirtækis njóta kröfur vegna innstæðna, samkvæmt lögum um innstæðutryggingar og tryggingakerfi fyrir fjárfesta, rétthæðar skv. 1. mgr. 112. gr. laga um gjaldþrotaskipti o.fl.“. Þetta olli ósáttum við slitameðferð Landsbanka Íslands hf. og fór það fyrir dóm.

Einn kröfuhafinn, breskur tryggingarsjóður fyrir viðskiptavini viðurkenndra fjármálafyrirtækja (FSCS), krafðist viðurkenningar á kröfu sem slitastjórnin hafði samþykkt sem forgangskröfu. Aðrir kröfuhafar voru ekki sáttir og báru upp ágreining sinn við slitastjórnina. Slitastjórnin vísaði ágreiningnum til héraðsdóms.

Hæstiréttur viðurkenndi kröfu FSCS um að krafa þeirra skyldi sett í hærri forgang við skipti búsins. Við úrlausnina þurfti Hæstiréttur að meta stjórnskipulegt gildi 6. gr. laga nr. 125/2008. Þar mat hann svo á að aðstæður fjármálamarkaðarins væru slíkar að bæði stjórnvöld og Alþingi töldu ókleift að endurfjármagna bankana með fé úr ríkissjóði svo þeir gætu starfað áfram. Að auki stefndu önnur stærri fjármálafyrirtæki í óefni og var staða þeirra tæp. Með hliðsjón af „þeim mikla og fordæmalausa vanda, sem við var að etja, og þeim skýru markmiðum sem stefnt var að, verður við úrlausn um lögmæti ákvarðana löggjafans að játa honum ríku svigrúmi við mat á því hvaða leiðir skyldu farnar til að bregðast við því flókna og hættulega ástandi sem upp var komið“.

Þegar kom að mögulegu tjóni sóknaraðila vegna lagabreytinganna var litið til þess að Landsbankinn hafði þegar á þessu stigi höfðað nokkur skaðabótamál og riftunarmál en óljóst væri um árangur þeirra málsókna þegar dómurinn var kveðinn upp og því ókleift að vita á þeim tíma hve mikið myndi fást greitt af þeim þegar uppi væri staðið.

Rök Hæstaréttar varðandi breytingar á rétthæð krafna voru í grunni séð þau að allt frá 1974 hafi komið ítrekað fram í löggjöf breytingar á ákvæðum laga um skipun krafna í réttindaröð á þann veg að forgangskröfur hafi verið ýmist rýmkaðar eða þrengdar, sem hefur áhrif á stöðu annarra krafna í hag eða óhag. Með hliðsjón af þessu var ekki fallist á málatilbúnað sóknaraðila um að þeir hafi haft réttmætar væntingar til þess að reglunum yrði ekki breytt þeim í óhag.

Kröfuhafar komu á framfæri málatilbúnaði um að löggjöfin fæli í sér afturvirkar skerðingar á réttindum þeirra. Hæstiréttur mat málatilbúnaðinn á þann veg að breytingarnar sem löggjöfin fól í sér giltu um skipti almennt sem hæfust eftir gildistöku laganna. Löggjöfin mælti ekki fyrir um breytingar á skipan skipta sem væru þegar hafin eða væri þegar lokið. Af þeirri ástæðu hafnaði hann þeirri málsástæðu kröfuhafanna.

Hrd. 341/2011 dags. 28. október 2011 (Neyðarlögin)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 561/2011 dags. 2. nóvember 2011 (Stórólfur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 725/2010 dags. 3. nóvember 2011 (Kaðall)^[HTML] ^[PDF]
Slys í fiskvinnslusal hafði ekki verið tilkynnt þrátt fyrir lagaskyldu. Tjón var ósannað.

Hrd. 453/2009 dags. 3. nóvember 2011 (Veiðifélag Miðfirðinga - Veiðiréttur í Ytri Rangá - Kotvöllur)^[HTML] ^[PDF]
Skógræktarfélag Rangæinga krafðist viðurkenningar á veiðirétti sínum í Eystri-Rangá og Fiská á grundvelli jarðarinnar Kotvöllur sem lá þó ekki að þeim, byggt á að...:

Félaginu hafði verið ákvörðuð hlutdeild í arðskrá Veiðifélags Eystri-Rangár árið 1999.
Umráðamenn Kotvallar hafi um áratugabil átt aðild að því veiðifélagi og forvera þess.
Kotvöllur hafi átt land að Eystri-Rangá fram til landskipta er fóru fram árið 1963, auk hlutdeildar landsins í sameiginlegu landi Vallartorfu ásamt meðfylgjandi hlunnindum þeirra, sem aldrei hafi verið skipt.
Veiðirétturinn hafi unnist fyrir hefð.

Hæstiréttur taldi ósannað í málinu að Kotvellir hafi fram til landskiptanna tilheyrt óskiptu landi er lægi að þessum ám, og bæri skógræktarfélagið þá sönnunarbyrði sem það axlaði svo ekki. Væri því ekki hægt að líta svo á að réttlætt væri undantekning frá meginreglunni um að veiðiréttur væri eingöngu á hendi þeirra sem ættu land að vatni.

Hrd. 55/2011 dags. 3. nóvember 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 520/2011 dags. 3. nóvember 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 585/2011 dags. 11. nóvember 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 110/2011 dags. 17. nóvember 2011 (Iceland Travel)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 470/2010 dags. 17. nóvember 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 151/2011 dags. 17. nóvember 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 194/2011 dags. 17. nóvember 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 605/2011 dags. 18. nóvember 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 551/2011 dags. 23. nóvember 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 162/2011 dags. 24. nóvember 2011 (Úthlutun lóðar í Kópavogi)^[HTML] ^[PDF]
Jafnræðisreglunnar var ekki gætt um þá einstaklinga sem hlut áttu að máli. Játa varð þeim er stýrðu úthlutuninni eitthvað svigrúm en þó að gættum 11. gr. stjórnsýslulaga og meginreglum stjórnsýsluréttarins.

Hrd. 179/2011 dags. 24. nóvember 2011 (Meðferð bankaláns)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 118/2011 dags. 24. nóvember 2011 (Stofnfjárkaup)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 120/2011 dags. 24. nóvember 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 226/2011 dags. 1. desember 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 247/2011 dags. 1. desember 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 116/2011 dags. 1. desember 2011 (Vélar og verkfæri ehf.)^[HTML] ^[PDF]
Vélar og verkfæri kærði ákvörðun Samkeppniseftirlitsins til áfrýjunarnefndar, sem taldi svo að endurskilgreina þyrfti svo markaðinn. Hæstiréttur taldi að ákvörðun lægra setta stjórnvaldsins raknaði með ógildingu hins æðra.

Hrd. 597/2011 dags. 2. desember 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 635/2011 dags. 7. desember 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 242/2011 dags. 8. desember 2011 (Ákvörðun árslauna til hjúkrunarfræðings í endurupptökumáli)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 221/2011 dags. 8. desember 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 262/2011 dags. 8. desember 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 260/2011 dags. 8. desember 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 288/2011 dags. 15. desember 2011 (20 ára sambúð)^[HTML] ^[PDF]
K og M gerðu fjárskiptasamning sín á milli eftir nær 20 ára sambúð. Eignir beggja voru alls 60 milljónir og skuldir beggja alls 30 milljónir. Eignamyndun þeirra fór öll fram á sambúðartíma þeirra. Í samningnum var kveðið á um að M héldi eftir meiri hluta eignanna en myndi í staðinn taka að sér allar skuldir þeirra beggja.

K krafðist svo ógildingar á samningnum og bar fram ýmis ákvæði samningalaga, 7/1936, eins og óheiðarleika og að M hafi nýtt sér yfirburðastöðu sína með misneytingu. Hæstiréttur taldi hvorugt eiga við en breytti samningnum á grundvelli 36. gr. samningalaganna. Tekið var tillit til talsverðrar hækkunar eignanna við efnahagshrunið 2008 og var M gert að greiða K mismuninn á milli þeirra 5 milljóna sem hún fékk og þeirra 15 milljóna sem helmingur hennar hefði átt að vera.

Hrd. 318/2011 dags. 15. desember 2011 (Ferð úr landi)^[HTML] ^[PDF]
M sóttist eftir að fara með barnið úr landi til umgengni.
K kvað á um að ekki mætti fara með barnið úr landi án hennar samþykkis.

Hrd. 656/2011 dags. 19. desember 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 265/2011 dags. 20. desember 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 386/2011 dags. 19. janúar 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 396/2011 dags. 19. janúar 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 699/2011 dags. 23. janúar 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 208/2011 dags. 26. janúar 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 298/2011 dags. 26. janúar 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 84/2011 dags. 26. janúar 2012 (Jakob Traustason)^[HTML] ^[PDF]
Verðmæti spildu jókst eftir undirritun samnings.
Hæstiréttur féllst ekki á svik.
Tíminn sem leið milli undirritunar skjalanna tveggja var einn þáttur þess að ekki hefði verið hægt að byggja á óheiðarleika við ógildingu þar sem þær gátu aflað sér upplýsinga í millitíðinni.

Hrd. 15/2012 dags. 30. janúar 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 367/2011 dags. 2. febrúar 2012 (Asperger stúlkan)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 423/2011 dags. 2. febrúar 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 220/2011 dags. 2. febrúar 2012 (Aðalgata Stykkishólmsbæjar - Gullver)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 270/2011 dags. 2. febrúar 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 271/2011 dags. 2. febrúar 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 269/2011 dags. 2. febrúar 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 600/2011 dags. 15. febrúar 2012 (Gengisdómur - Elvira)^[HTML] ^[PDF]
Gengistryggð lán höfðu áður verið dæmd ólögmæt af Hæstarétti og í kjölfarið voru samþykkt lög sem kváðu á um að slík lán ættu að bera seðlabankavexti í stað hinna ólögmætu vaxta. Bankarnir fóru þá að endurreikna vexti slíkra lána í samræmi við hin nýju lög.

Hæstiréttur kvað á um að „[m]eð almennum lögum [væri] ekki unnt með svo íþyngjandi hætti sem á reyndi í málinu, að hrófla með afturvirkum hætti við réttarreglum um efni skuldbindinga og greiðslur skulda frá því sem gilti þegar til þeirra var stofnað og af þeim greitt“. Braut þetta því í bága við 72. gr. stjórnarskrárinnar.

Lántakendur hefðu í góðri trú greitt af þessum lánum. Hins vegar lá fyrir misskilningur um efni laganna. Litið var til þess að lánveitandinn var stórt fjármálafyrirtæki og þyrfti að bera áhættuna af þessu. Hann gæti því ekki endurreiknað greiðslurnar aftur í tímann en gæti gert það til framtíðar.

Hrd. 82/2012 dags. 20. febrúar 2012 (Dittó)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 468/2011 dags. 23. febrúar 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 72/2011 dags. 23. febrúar 2012 (Valitor/Borgun - Upplýsingar um kreditkortanotkun)^[HTML] ^[PDF]
Valitor á að boðið viðskiptavinum Borgunar upp á ókeypis notkun á posum hjá þeim. Borgun veitti upplýsingar sem Samkeppniseftirlitið þurrkaði út að hluta áður en þær voru afhentar Valitor. Dómstólar töldu að Samkeppniseftirlitið hefði átt að framkvæma mat á hagsmunum einstaklinganna sem komu á framfæri ábendingum.

Valitor gerði kröfu um ógildingu á ákvörðunar áfrýjunarnefndar samkeppnismála og einnig ógildingu á ákvörðun Samkeppniseftirlitsins. Hæstiréttur taldi að ekki þyrfti að krefjast ógildingar á ákvörðun lægra setta stjórnvaldsins.

Hrd. 430/2011 dags. 23. febrúar 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 56/2012 dags. 24. febrúar 2012 (Hlutabréf/peningar)^[HTML] ^[PDF]
Kaupmáli lá fyrir um að hlutabréfaeign M yrði séreign.
Andvirðið hafði verið lagt inn á reikning en hann notaður afar frjálslega. Tekið var út af honum í ýmsum tilgangi.
Talið var að orðið hafi verið slík samblöndun að séreignin hafi horfið.

Hrd. 478/2011 dags. 1. mars 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 482/2011 dags. 1. mars 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 497/2011 dags. 1. mars 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 85/2012 dags. 2. mars 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 389/2011 dags. 8. mars 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 113/2012 dags. 12. mars 2012 (Norðurklöpp)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 506/2011 dags. 22. mars 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 508/2011 dags. 22. mars 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 156/2012 dags. 22. mars 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 510/2011 dags. 29. mars 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 212/2012 dags. 26. apríl 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 229/2012 dags. 27. apríl 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 206/2012 dags. 27. apríl 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 216/2012 dags. 27. apríl 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 539/2011 dags. 10. maí 2012 (Skortur á heimild í reglugerð)^[HTML] ^[PDF]
Íbúðalánasjóði krafðist bankaábyrgðar til tryggingar fyrir láni á grundvelli stjórnvaldsfyrirmæla sem áttu sér svo ekki lagastoð.

Hrd. 501/2011 dags. 10. maí 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 545/2011 dags. 16. maí 2012 (Nýbygging í Kópavogi)^[HTML] ^[PDF]
Vinnueftirlitið taldi tröppurnar ekki henta við verkið en Hæstiréttur var ósammála því.

Hrd. 7/2012 dags. 24. maí 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 521/2011 dags. 24. maí 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 546/2011 dags. 24. maí 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 652/2011 dags. 24. maí 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 591/2011 dags. 31. maí 2012 (Ærumeiðingar í DV)^[HTML] ^[PDF]
Ný lög um fjölmiðla tóku við af eldri lögum um prentrétt, er færðu refsi- og fébótaábyrgð á efni rita frá höfundi þess, hafi hann verið nafngreindur, yfir á nafngreinda viðmælendur séu ummælin höfð rétt eftir þeim og með samþykki þeirra. Í máli þessu höfðu verið birt ummæli eftir nafngreindan einstakling eftir gildistöku laganna, en viðtalið hafði verið tekið fyrir gildistökuna. 2. mgr. 2. gr. almennra hegningarlaga kveður á um að við tilvik eins og þessi falli einnig niður aðrar afleiðingar sem refsinæmi hans samkvæmt eldri lögum leiddi af sér.

Hæstiréttur skýrði ákvæðið á þá leið að þar væri verið að vísa til önnur viðurlög en refsingu, en hins vegar raskaði það ekki bótarétti sem hafði þegar stofnast. Þrátt fyrir að ómerking ummæla á grundvelli almennra hegningarlaga teldist til refsikenndra viðurlaga væri hún í eðli sínu staðfesting á því að óviðurkvæmileg ummæli skyldu verða að engu hafandi. Af þessari ástæðu voru þau ekki jöfnuð við íþyngjandi viðurlaga í þessu samhengi. Ummælin voru því dæmd ómerk en miskabæturnar lækkaðar.

Hrd. 535/2011 dags. 7. júní 2012 (Skil á lóð til Reykjavíkurborgar)^[HTML] ^[PDF]
Dómurinn er dæmi um réttarframkvæmd þar sem krafist er þess að hver sem vill bera fyrir sig venju þurfi að leiða tilvist og efni hennar í ljós. Í málinu tókst ekki að sýna fram á að það hafi verið venjuhelguð framkvæmd að hægt væri að skila lóðum til Reykjavíkurborgar með einhliða gjörningi lóðarhafa og fengið endurgreiðslu á lóðargjöldum.

Hrd. 613/2011 dags. 7. júní 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 392/2011 dags. 7. júní 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 524/2011 dags. 7. júní 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 393/2011 dags. 7. júní 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 375/2012 dags. 11. júní 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 341/2012 dags. 12. júní 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 30/2012 dags. 14. júní 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 549/2011 dags. 14. júní 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 554/2011 dags. 14. júní 2012 (Tjörvastaðir)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 563/2011 dags. 14. júní 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 655/2011 dags. 14. júní 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 455/2012 dags. 23. ágúst 2012 (Alnus)^[HTML] ^[PDF]
Alus og Gamli Glitnir.
Glitnir seldi ýmis bréf og kaupverðið lánað af Glitni.
Alnus lenti í mínus vegna þeirra.
Haldið fram minniháttar nauðung og vísað til þess að bankastjóri Glitnis hefði hringt í framkvæmdarstjóra Alnusar að næturlagi og fengið hann til að ganga að samningum, og þyrfti að greiða um 90 milljónir ef hann kjaftaði frá samningaviðræðunum.
Nauðungin átti að hafa falist í því að ef ekki hefði verið gengið að uppgjörssamningnum myndu öll lán félagsins við bankann verða gjaldfelld.
Hæstiréttur taldi að ekki hefði verið um nauðung að ræða, m.a. vegna þess að Glitnir hefði eingöngu beitt lögmætum aðferðum.

Hrd. 518/2012 dags. 29. ágúst 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 530/2012 dags. 31. ágúst 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 67/2012 dags. 20. september 2012 (Frávísun)^[HTML] ^[PDF]
K höfðaði mál með kröfu um opinber skipti en gerði það eins og um væri einkamál að ræða.

K vildi meina að þau hefðu ruglað saman reitum sínum það mikið að skráningin hafi verið röng þar sem hún sé raunverulegur eigandi tiltekinnar eignar. Hún vildi fá úr því skorið að hún ætti eignina.
Hæstiréttur synjaði að taka afstöðu til þeirrar kröfu.

Hrd. 104/2012 dags. 20. september 2012 (Rúllustigi)^[HTML] ^[PDF]
Sérstaklega vísað til sérstöku hættunnar af þessu.

Hrd. 38/2012 dags. 20. september 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 88/2012 dags. 20. september 2012 (Stefna sem málsástæða)^[HTML] ^[PDF]
Hæstiréttur gerði aðfinnslur um að héraðsdómari hafi tekið upp í dóminn langar orðréttar lýsingar úr stefnum og úr fræðiritum.

Hrd. 99/2012 dags. 27. september 2012 (Tré fellt)^[HTML] ^[PDF]
Líkamstjón varð við fellingu trés.
Engar reglur voru til staðar en stuðst var við fræðsluefni sem lá fyrir.

Hrd. 350/2011 dags. 27. september 2012 (Hofsafréttur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 702/2011 dags. 27. september 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 457/2011 dags. 11. október 2012 (Krýsuvík)^[HTML] ^[PDF]
Deilur um landamerki um Stóru Vatnsleysu og Krýsuvíkur. Sem sagt hvaða landamerki ættu að gilda og landamerki Krýsuvíkar var talið gilda, en um hundrað árum síðar komu aðrir aðilar sem sögðu að eigendur Krýsuvíkur á þeim tíma hefðu ekki verið raunverulegir eigendur. Hæstiréttur vísaði til gildi þinglýstra skjala þar til annað kæmi í ljós.

Hrd. 117/2012 dags. 11. október 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 233/2011 dags. 18. október 2012 (Kárahnjúkavirkjun)^[HTML] ^[PDF]
Samið var um árið 2005 um framsal vatnsréttinda á vatnasvæði Kárahnjúkavirkjunar sem reisa átti á svæðinu og að réttarstaðan samkvæmt samningnum yrði að öllu leyti jafngild eignarnámi þeirra réttinda. Á grundvelli samningsins var skipuð sérstök matsnefnd sem ákveða ætti umfang og verðmæti þeirra réttinda. Sumir landeigendanna voru sáttir við niðurstöðuna en margir þeirra ekki.

Hópur landeigenda fór í dómsmál til að hnekkja niðurstöðu nefndarinnar hvað varðaði verðmæti réttindanna, og vísuðu til matsgerðar tveggja dómkvaddra matsmanna. Töldu þeir að nefndin hefði beitt rangri aðferðafræði og því hefðu bæturnar verið alltof lágar.

Hæstiréttur nefndi að þar sem fallréttindi væru afar sérstök þyrfti að beita afbrigðum frá hinum hefðbundnu aðferðum við mat á eignarnámsbótum enda lítill eða enginn virkur markaður fyrir nýtingu slíkra réttinda hér á landi. Hann féllst á aðferðafræðina sem matsnefndin beitti þar sem hún var í samræmi við gildandi réttarframkvæmd í viðlíka málum. Þá þyrfti einnig að hafa í huga þær miklu fjárfestingar er fælust í leit og vinnslu á þeirri orkuauðlind, markað fyrir orkuna, og fleiri atriði. Þó féllst hann á með héraðsdómi að við hæfi væri að hækka þær bætur sem landeigendur áttu að fá samkvæmt matsnefndinni.

Hrd. 464/2012 dags. 18. október 2012 (Borgarbyggð)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 96/2012 dags. 25. október 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 624/2012 dags. 26. október 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 486/2011 dags. 1. nóvember 2012 (Meðgöngueitrun)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 181/2012 dags. 1. nóvember 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 192/2012 dags. 15. nóvember 2012 (Grindavíkurbær - Skaðabætur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 69/2012 dags. 15. nóvember 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 255/2012 dags. 15. nóvember 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 264/2012 dags. 29. nóvember 2012 (Café Amsterdam)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 177/2012 dags. 29. nóvember 2012 (Krókabátur og kvótaálag - Vinnslustöðin)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 314/2012 dags. 6. desember 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 250/2012 dags. 6. desember 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 265/2012 dags. 13. desember 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 303/2012 dags. 13. desember 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 260/2012 dags. 13. desember 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 719/2012 dags. 13. desember 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 704/2012 dags. 14. desember 2012 (Sjónarmið / Bein og óbein framlög)^[HTML] ^[PDF]
Sönnunarbyrðin fyrir því að annar en þinglýstur eigandi geti krafist eignarhluta liggur hjá þeim aðila er ber uppi þá kröfu. K var talin bera sönnunarbyrði um að hún hefði veitt framlög, bein eða óbein, til eignarinnar.

K og M hófu sambúð apríl-maí 2002 og slitu henni mánaðarmótin janúar-febrúar 2010. Viðmiðunardagur skipta er 1. febrúar 2010, og var ekki gerður ágreiningur um það. Við upphaf sambúðarinnar kveðst M hafa átt verulegar eignir, þar á meðal fengið um 9 milljónir í slysabætur 27. maí 2001. Fyrir sambúðartímann hafi hann fest kaup á íbúð sem síðar seldist fyrir 18,6 milljónir, og hafi fengið 10 milljónir í sinn hlut. Fjárhæðin hafi runnið í raðhús sem keypt var á 20,5 milljónir, og höfðu 11,5 milljónir verið teknar að láni að auki til að fjármagna kaupin. Þá hafi M lagt fram fé til að fullgera húsið og unnið að standsetningu þess ásamt iðnarmönnum. M hafi því átt húsið að öllu leyti áður en sambúð hófst. M er eini þinglýsti eigandi hússins.

Á meðan sambúðartímanum stóð stóð K í umfangsmiklum bifreiðaviðskiptum að frumkvæði M en K hafi verið skráður eigandi þeirra, tryggingataki og annað sem til hafi þurft vegna þeirra viðskipta. M, sem var bifreiðasmiður, gerði þær upp og seldi aftur. Tekjur þeirra af þessu voru töluverðar og hafi K litið svo á að þær hafi verið sameiginlegar. Tekjurnar voru hins vegar ekki taldar fram til skatts. M andmælti staðhæfingu K um að hún hafi átt mikinn þátt í bifreiðaviðskiptum sínum og því að hún hafi í einhverjum tilvikum lagt fram fé til kaupa á bifreiðum í einhverjum tilvikum. M kveðst hafa stundað viðskiptin á eigin kennitölu og hafi í öllum tilvikum séð um að greiða seljendum bifreiða og taka við fé frá kaupendum þegar þær voru svo aftur seldar. Engin gögn lágu fyrir um framlög K til bifreiðakaupa, en á skattframtölum þeirra mátti sjá að K hafi alls keypt og selt 21 bifreið á árunum 2002 til 2009.

Þau eignuðust tvö börn á sambúðartímanum, árin 2003 og 2005, og kveðst K þá hafa verið meira heimavinnandi en M við umönnun þeirra, auk þess að hún hafi stundað nám hluta af tímanum. Þetta hafi valdið því að launatekjur K hafi verið lægri en hjá M og hún hafi þar að auki tekið námslán sem hafi að óskiptu runnið til framfærslu heimilis þeirra. M mótmælti því að námslánið hafi runnið til sameiginlegs heimilishalds. Bæði lögðu þau fram greiðslur vegna kostnaðar vegna heimilisreksturs, en M hafi þó greitt mun meira en K þar sem hann var tekjuhærri.

Fyrir héraði krafðist K þess:
1. Að tiltekin fasteign kæmi við opinber skipti á búi aðila þannig að 30% eignarhlutur kæmi í hlut K en 70% í hlut M.
2. Að aðrar eignir aðila sem til staðar voru við slit óvígðrar sambúðar, þ.e. sumarhús, ökutækjaeign og bankainnistæður á beggja nafni komi til skipta á milli aðila að jöfnu.
3. Að skuld á nafni K við LÍN, eins og hún var við sambúðarslit, komi til skipta á milli aðila að jöfnu.
4. Að skuld á nafni K við skattstjóra miðað við álagningu í ágúst 2011 komi til skipta á milli aðila að jöfnu.
5. Að M beri að greiða K helming húsaleigukostnaðar hennar tímabilið mars 2010 til mars 2012, alls 2 milljónir króna.
6. Að hafnað verði að aðrar eignir eða skuldir verði teknar með í skiptin á búi þeirra en fram koma í dómkröfum K.
7. Að M greiði málskostnað og að M greiði óskipt kostnað við skiptameðferð bús þeirra.

Fyrir héraði krafðist M þess:
1. Að hafnað verði dómkröfum K nr. 1-6 að undanskilinni dómkröfu 4.
2. Að K greiði málskostnað og að M greiði óskipt kostnað við skiptameðferð bús þeirra.

Fyrir héraðsdómi var dómkröfum K ýmist hafnað eða vísað frá dómi nema kröfu um að skattaskuld á nafni K miðað við álagningu í ágúst 2011 komi til skipta milli aðila að jöfnu, en M hafði samþykkt þá kröfu. Kröfum beggja varðandi skiptakostnað var sömuleiðis vísað frá dómi. Forsendur frávísana dómkrafna voru þær að skiptastjóri hafði ekki vísað þeim til héraðsdóms, sbr. 3. tl. 1. mgr. 122. gr. l. nr. 20/1991. Málskostnaður var felldur niður.

Hæstiréttur staðfesti úrskurð héraðsdóms nema að því leyti að K hafi átt 20% eignarhlutdeild í fasteigninni og 15% eignarhlutdeild í sumarhúsinu við fjárslitin. Leit Hæstiréttur svo á málavexti að meðal þeirra hafi verið rík fjármálaleg samstaða milli þeirra, meðal annars í sameiginlegum bifreiðaviðskiptum, hafi K öðlast hlutdeild í eignamyndun á sambúðartímanum. Kaupin á sumarhúsinu voru fjármögnuð með sölu á þremur skuldlausum bifreiðum, ein þeirra var þá í eigu K. Þá breytti Hæstiréttur ákvæðum úrskurðarins um niðurfellingu málskostnaðar, en M var dæmdur til að greiða 600 þúsund í málskostnað í héraði ásamt kærumálskostnaði fyrir Hæstarétti.

Hrd. 725/2012 dags. 17. desember 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 350/2012 dags. 19. desember 2012 (Gangaslagur í MR)^[HTML] ^[PDF]
Tjónþoli fékk bætur eftir að hafa hálsbrotnað í gangaslag sem var algengur innan þess skóla, þrátt fyrir að skólinn hafi gert einhverjar ráðstafanir til að koma í veg fyrir háttsemina. Hins vegar þurfti tjónþolinn að bera hluta tjónsins sjálfur vegna meðábyrgðar hans.

Skortur var á mati sem sýndi læknisfræðilega þörf fyrir breytingu á húsnæði.

Hrd. 304/2012 dags. 19. desember 2012 (Oddviti F-lista)^[HTML] ^[PDF]
Reykjavíkurborg greiddi lögbundin framlög til F-listans og var greitt inn á tiltekinn bankareikning borgarmálafélags F-listans sem oddviti flokksins hafði áður stofnað sem klofningsflokk frá hinum. Ekki var fallist á að oddvitinn hefði haft stöðuumboð fyrir F-listann til að breyta ráðstöfuninni. F-listinn hafði tilkynnt borginni um umboðsskortinn.

Vísað var til ákvæða laganna um að framlögin ættu að vera greidd til stjórnmálaflokka en einstakir frambjóðendur þeirra ættu ekki sjálfstætt tilkall til þeirra. Einnig var litið til þess að oddvitinn var forseti borgarstjórnar á þeim tíma og því ekki talið að borgin hefði verið grandlaus um þetta.

Hrd. 236/2012 dags. 19. desember 2012 (Starfslok fangavarðar)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 308/2012 dags. 19. desember 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 727/2012 dags. 14. janúar 2013 (Ekkja og sonur)^[HTML] ^[PDF]
Dæmi um það sem má óttast þegar til staðar er sameiginlegt barn og stjúpbarn.

K sat í óskiptu búi í skjóli erfðaskrár með sameiginlegu barni. Stjúpbarnið fer að spyrja K um ráðstafanir hennar en hún svarar engu. Það fer til sýslumanns og biður um lista yfir skulda og eignir, og lærir að eignirnar hafa rýrnað eitthvað.

K hafði selt ýmsar fasteignir og tekið ýmis lán. Síðan tók hún um 20 milljónir út úr bankabók og lánaði sameiginlega barninu. Óljóst var á skuldaviðurkenningu um hvenær ætti að greiða af láninu og hvernig, og það þótti ekki vera í lagi.

Hrd. 386/2012 dags. 17. janúar 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 752/2012 dags. 21. janúar 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 490/2012 dags. 24. janúar 2013 (Út í nám - Umgengni)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 280/2012 dags. 24. janúar 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 253/2012 dags. 24. janúar 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 426/2012 dags. 31. janúar 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 344/2012 dags. 31. janúar 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 12/2013 dags. 1. febrúar 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 438/2012 dags. 7. febrúar 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 445/2012 dags. 7. febrúar 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 457/2012 dags. 7. febrúar 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 409/2012 dags. 14. febrúar 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 462/2012 dags. 14. febrúar 2013 (Sólheimar 25)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 537/2012 dags. 14. febrúar 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 550/2012 dags. 14. febrúar 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 388/2012 dags. 21. febrúar 2013 (Læknisskoðun)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 433/2011 dags. 21. febrúar 2013 (Steinvarartunga)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 554/2012 dags. 21. febrúar 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 495/2012 dags. 21. febrúar 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 39/2013 dags. 26. febrúar 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 544/2012 dags. 28. febrúar 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 432/2011 dags. 28. febrúar 2013 (Þorbrandsstaðatungur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 538/2012 dags. 28. febrúar 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 534/2012 dags. 28. febrúar 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 116/2013 dags. 1. mars 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 653/2012 dags. 7. mars 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 545/2012 dags. 7. mars 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 591/2012 dags. 7. mars 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 533/2012 dags. 14. mars 2013 (MP banki hf.)^[HTML] ^[PDF]
Kona setti með handveðsetningu til MP banka sem tryggingu og einnig tiltekinn reikning í hennar eigu hjá Kaupþingi. Innstæða hafði verið flutt af þessum reikningi til MP banka. Hún krafði bankann um féð þar sem hún taldi bankann hafa ráðstafað fénu án leyfis. Hæstiréttur taldi að handveðsetningin hefði ekki fallið niður vegna þessa.

Hrd. 641/2012 dags. 21. mars 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 136/2013 dags. 22. mars 2013 (Omme-lift)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 119/2013 dags. 25. mars 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 114/2013 dags. 25. mars 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 604/2012 dags. 26. mars 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 606/2012 dags. 26. mars 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 652/2012 dags. 26. mars 2013 (Smyrill)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 580/2012 dags. 26. mars 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 613/2012 dags. 26. mars 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 585/2012 dags. 26. mars 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 155/2013 dags. 8. apríl 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 202/2013 dags. 9. apríl 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 186/2013 dags. 9. apríl 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 203/2013 dags. 9. apríl 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 185/2013 dags. 9. apríl 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 222/2013 dags. 17. apríl 2013 (Latibær II)^[HTML] ^[PDF]
Reynt hafði verið á samskonar fjárfestingar í fyrri Latabæjardómnum sem var svo vísað til í þessum dómi.

Hrd. 614/2012 dags. 18. apríl 2013 (Lóðir í Reykjavík)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 615/2012 dags. 18. apríl 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 616/2012 dags. 18. apríl 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 179/2013 dags. 18. apríl 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 245/2013 dags. 23. apríl 2013 (Askar Capital hf.)^[HTML] ^[PDF]
Veðsetningin var talin ógild. Stjórnarmaður lánaði félaginu fé og tók veð í félaginu. Það var ekki borið undir stjórnina. Bæði mikilsháttar ráðstöfun og varðaði stjórnarmann.

Hrd. 189/2013 dags. 23. apríl 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 268/2013 dags. 30. apríl 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 712/2012 dags. 2. maí 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 701/2012 dags. 3. maí 2013 (Vatnsendi 6)^[HTML] ^[PDF]
Greint var á um staðsetningu beins eignarréttar að jörðinni Vatnsenda, þ.e. hvort hann hefði í raun færst frá dánarbúi SKLH til MSH eða hvort hann væri enn í dánarbúinu. Hæstiréttur taldi að um hið síðarnefnda væri að ræða.

Hrd. 263/2013 dags. 8. maí 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 748/2012 dags. 16. maí 2013 (Rúta - Stigaslys)^[HTML] ^[PDF]
Tjónþoli féll niður stiga við vinnu við að fjarlægja ryk af þaki rútu. Hæstiréttur vísaði til skráðra hátternisreglna, reglugerða settum á grundvelli almennra laga. Þótt var óforsvaranlegt að nota venjulegan stiga við þetta tiltekna verk án sérstakra öryggisráðstafana. Litið var svo á að auðvelt hefði verið að útvega vinnupall. Starfsmaðurinn var látinn bera 1/3 tjónsins vegna óvarfærni við verkið.

Hrd. 596/2012 dags. 16. maí 2013 (Deka Bank Deutsche Girozentrale gegn íslenska ríkinu)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2/2013 dags. 16. maí 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 15/2013 dags. 16. maí 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 750/2012 dags. 23. maí 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 335/2013 dags. 27. maí 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 332/2013 dags. 28. maí 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 340/2013 dags. 29. maí 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 96/2013 dags. 30. maí 2013 (Óseyrarbraut - Vinnuslys)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 749/2012 dags. 30. maí 2013 (Lagaheimild skilyrða fyrir eftirgjöf á vörugjaldi)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 52/2013 dags. 30. maí 2013 (Stjórnvaldssekt)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1/2013 dags. 30. maí 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 300/2013 dags. 31. maí 2013 (Skoðuð framlög beggja - K flutti fasteign í búið)^[HTML] ^[PDF]
K átti fasteign en hafði tekið mest að láni fyrir stofnun hjúskapar.
K og M höfðu verið gift í um þrjú ár.
Fjallaði ekki um hvort M hafði eignast einhvern hlut í eigninni.
M hafði borgað um helming af afborgunum lánsins og eitthvað aðeins meira.
Héraðsdómur hafði fallist á helmingaskipti en Hæstiréttur féllst ekki á það þar sem ekki var litið á að greiðslur M hefðu falið í sér framlag til eignamyndunar og ekki merki um fjárhagslega samstöðu.
Horft mikið á fjárhagslegu samstöðuna.
Hæstiréttur hefur fallist sjaldan á slíkar kröfur.

Hrd. 328/2013 dags. 31. maí 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 327/2013 dags. 31. maí 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 62/2013 dags. 6. júní 2013 (Óvátryggt ökutæki)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 131/2013 dags. 6. júní 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 55/2013 dags. 6. júní 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 164/2013 dags. 6. júní 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 364/2013 dags. 7. júní 2013 (Tómlæti)^[HTML] ^[PDF]
Ef maður bíður of lengi með að koma með kröfu um ógildingu, þá er hún of seint fram komin.

Erfingi vefengdi erfðaskrá þremur árum eftir fyrsta skiptafund. Á þeim skiptafundi mætti sá erfingi með lögmanni og tjáði sig ekki þegar sýslumaður spurði hvort einhver vefengdi hana.

Skiptum var ekki lokið þegar krafan var sett fram en voru vel á veg komin.

Hrd. 91/2013 dags. 13. júní 2013 (Umfjöllun um þarfir barns)^[HTML] ^[PDF]
Fjallað var um þarfir barns í umgengni.
2 ára gamalt barn sem hafði verið í einhvern tíma í viku/viku umgengni.
K sagði að barninu liði rosalega illa með það fyrirkomulag en M var algjörlega ósammála því.
Sérfræðingarnir sögðu að 2ja ára barn réði mjög illa við svona skipti. Börn kvarta að jafnaði við þá aðila sem þau treysti best, sem í þessu tilfelli hefði verið K.

Hrd. 75/2013 dags. 13. júní 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 86/2013 dags. 13. júní 2013 (Fyrirvari)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 61/2013 dags. 13. júní 2013 (Bótaréttur og búsetuskilyrði)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 112/2013 dags. 13. júní 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 380/2013 dags. 18. júní 2013 (Vottun fullnægjandi)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 363/2013 dags. 18. júní 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 90/2013 dags. 19. júní 2013 (Ljósastandur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 383/2013 dags. 19. júní 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 444/2013 dags. 8. júlí 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 486/2013 dags. 25. júlí 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 520/2013 dags. 2. september 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 557/2013 dags. 6. september 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 454/2013 dags. 12. september 2013 (Bank Pekao S.A. Centrala)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 543/2013 dags. 16. september 2013 (Tjarnarvellir)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 499/2013 dags. 19. september 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 437/2013 dags. 20. september 2013 (Skútuvogur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 550/2013 dags. 20. september 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 547/2012 dags. 26. september 2013 (Landamerki Reykjahlíðar)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 411/2012 dags. 26. september 2013 (Þingeyjarsveit)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 413/2012 dags. 26. september 2013 (Bleikmýrardalur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 498/2013 dags. 2. október 2013 (SevenMiles)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 589/2013 dags. 4. október 2013 (TIF)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 617/2012 dags. 10. október 2013 (Land á Hellisheiði)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 554/2013 dags. 14. október 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 313/2013 dags. 17. október 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 569/2013 dags. 21. október 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 627/2013 dags. 21. október 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 249/2013 dags. 24. október 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 405/2013 dags. 24. október 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 372/2013 dags. 24. október 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 201/2013 dags. 31. október 2013 (Nauðungarvistun I)^[HTML] ^[PDF]
Bótaréttur vegna frelsissviptingar af ósekju getur verið viðurkenndur þrátt fyrir að lagaheimild sé fyrir frelsissviptingunni og hún framkvæmd í góðri trú.

Hrd. 674/2013 dags. 4. nóvember 2013 (Skilnaðarleyfi / andlát)^[HTML] ^[PDF]
M hafði óskað skilnaðar að borði og sæng og óskaði opinberra skipta. M lést hins vegar rétt fyrir fyrsta skiptafundinn er varð til þess að skiptaferlinu var lokað. Börn M andmæltu og kröfðust þess að sýslumaður myndi gefa út leyfi til skilnaðar að borði og sæng miðað við daginn sem lögmaður K afhenti sýslumanni með úrskurð héraðsdóms um opinber skipti. Sýslumaður synjaði beiðninni.

Niðurstaða málsins var sú að fallist var á kröfu K um opinber skipti þar sem hún gæti lagt fram slíka kröfu sem maki M, þar sem skilnaðarleyfið hafði ekki verið gefið út fyrir andlátið.

Hrd. 200/2013 dags. 7. nóvember 2013 (Viðskiptablaðið)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 237/2013 dags. 7. nóvember 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 334/2013 dags. 7. nóvember 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 368/2013 dags. 7. nóvember 2013 (Stoðir)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 337/2013 dags. 14. nóvember 2013 (Reynir Finndal)^[HTML] ^[PDF]
Fallist var á kröfu um viðbótargreiðslu þar sem eingöngu hefði verið greitt einu sinni af láninu.

Hrd. 462/2013 dags. 21. nóvember 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 384/2013 dags. 21. nóvember 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 348/2013 dags. 21. nóvember 2013 (Yfirdráttarlán)^[HTML] ^[PDF]
Skuldarar greiddu miðað við gengisbindingu sem stóðst svo ekki.

Hrd. 391/2013 dags. 21. nóvember 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 720/2013 dags. 27. nóvember 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 546/2012 dags. 28. nóvember 2013 (Eyvindarstaðaheiði)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 514/2013 dags. 5. desember 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 446/2013 dags. 5. desember 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 740/2013 dags. 6. desember 2013 (Vatnsendi 7)^[HTML] ^[PDF]
Í máli þessu var deilt um það hvort réttur aðila til lands hefði verið beinn eða óbeinn eignarréttur að landinu. Hæstiréttur taldi að um hefði verið að ræða óbeinan eignarrétt og því ætti að leiðrétta þinglýsingabækur.

Hrd. 736/2013 dags. 11. desember 2013 (Starfsráð FÍA)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 468/2013 dags. 12. desember 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 744/2013 dags. 13. desember 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 466/2013 dags. 17. desember 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 517/2013 dags. 17. desember 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 767/2013 dags. 8. janúar 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 528/2013 dags. 16. janúar 2014 (Starfsmaður Alþingis)^[HTML] ^[PDF]
Starfsmanni hjá Alþingi var sagt upp og taldi hann að ekki hefði verið staðið rétt að andmælarétti hans. Hæstiréttur taldi stjórnsýslulögin ekki eiga við um Alþingi en taldi hins vegar að óskráðar meginreglur stjórnsýsluréttar gætu gilt þar sem við ætti.

Hrd. 523/2013 dags. 16. janúar 2014 (Gjalddagi láns)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 413/2013 dags. 16. janúar 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 412/2013 dags. 16. janúar 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 14/2014 dags. 20. janúar 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2/2014 dags. 21. janúar 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 563/2013 dags. 23. janúar 2014 (Sparisjóður Keflavíkur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 577/2013 dags. 23. janúar 2014 (Draupnir)^[HTML] ^[PDF]
Ágreiningur milli banka og fjárfestingarfélags.
Draupnir fékk lánað fyrir byggingu Norðurturnsins og veðið í fyrirhugaðri byggingu.
Hæstiréttur taldi að ekki hefði verið sýnt fram á beitingu neinna þvingana og að bankinn hefði eingöngu beitt heimildum sem bankinn hafði og mátti beita.

Hrd. 529/2013 dags. 23. janúar 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 570/2013 dags. 23. janúar 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 584/2013 dags. 6. febrúar 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 805/2013 dags. 10. febrúar 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 687/2013 dags. 13. febrúar 2014 (Afneita barni)^[HTML] ^[PDF]
K og M hófu sambúð haustið 2000 eftir að K flutti til Íslands. Þau gengu í hjúskap árið 2001. Þau eignuðust síðan barnið A árið 2004. K átti fyrir barnið B sem býr hjá K. Þau skildu að borði og sæng árið 2009 og voru ásátt um sameiginlega forsjá beggja á A, að lögheimili A yrði hjá K, og að M myndi greiða K einfalt meðlag.

Ágreiningur kom upp fljótlega eftir skilnaðinn um umgengni A við M og krafðist M úrskurðar sýslumanns og krafðist viku/viku umgengni en K vildi eingöngu umgengni aðra hvora helgi. Sýslumaður kvað upp úrskurð sem fór ákveðna millileið.

M höfðaði mál gegn K þar sem hann krafðist fullrar forsjár barnsins A, að henni yrði gert að greiða honum einfalt meðlag frá dómsuppkvaðningu og að inntak umgengnisréttar yrði ákveðið með dómi.
K gerði einnig kröfu um fulla forsjá og að M yrði áfram gert að greiða henni einfalt meðlag.

M kvað sig hafa rökstuddan grun um ofbeldi sem A yrði fyrir á heimili K, og vísaði til þess að A hafi sagt honum frá tveimur atvikum. Kærasti K átti að hafa ýtt A upp við vegg og skammað A, á meðan K hafi fylgst með en ekkert aðhafst. K sagðist kannast við það atvik en lýst með öðrum hætti. Síðan hafi K átt að hafa rassskellt A með inniskó. K neitaði staðfastlega að það hafi átt sér stað, en viðurkenndi að hafa einu sinni rassskellt B með þeim hætti, en hún hafi einsett sér það að láta slíkt aldrei gerast aftur.

Barnavernd skoðaði aðstæður í ljósi framangreindra atvika ásamt fleiri sem upptalin voru í dómnum. Niðurstaðan var sú að ekki væri tilefni til frekari afskipta miðað við fyrirliggjandi gögn.
Héraðsdómur taldi að þau atvik sem M lýsti fælu ekki í sér ofbeldi og hefðu einar og sér ekki áhrif á niðurstöðu forsjárdeilu þeirra beggja. Þá lægju engin gögn fyrir í málinu sem styddu fullyrðingar M um að A liði illa hjá K. Í matsgerð dómkvadds matsmann kom fram að forsjárhæfni bæði K og M væri mjög góð.

Héraðsdómur taldi í ljósi heildstæðs mats á málavöxtum leiði til þess að K ætti að fara með fulla forsjá með A, og telur upp þrjú atriði sem vegi þyngst:
* Að í fyrsta lagi hafi A búið alla ævi hjá móður sinni og að B búi þar einnig, ásamt því að A gangi vel í skólanum og hafi sterk félagsleg tengsl.
* Í öðru lagi að M sé líklegri en K til að hindra eða takmarka umgengni A við hitt foreldrið sem fengi ekki forsjána. K hafði lýst því að hún sé jákvæð fyrir aukinni umgengni M við A, og hún hafði ekki áður hindrað umgengni í samræmi við úrskurð sýslumanns. M hafi aftur á móti sett fram hugmyndir um takmarkaðri umgengni K við A. M taldi það ekki mikilvægt að A kynntist heimalandi og tungumáli K, en dómkvaddur matsmaður taldi það mikilvægt.
* Í þriðja lagi var K talin vera hæfari uppalanda að ýmsu leyti þó þau bæði séu almennt hæf til að ala upp A. Persónulegir eiginleikar K væru taldir öflugri og uppbyggilegri en hjá M. Þá taldi héraðsdómur að M hefði stöðvað umgengni A við K á veikum forsendum mestallt sumarið árið 2012. M hafði einnig lýst því yfir að ef hann fengi ekki forsjána myndi hann slíta öll tengsl við A, en óljóst var hvort um væri að ræða hótun sem M myndi ekki standa við eða raunverulegan ásetning þegar yfirlýsingin var gefin, en með henni taldi héraðsdómur felast í því að M hefði skort alvarlegt innsæi í þarfir A. Matsmaður hafði lýst því fyrir dómi að slíkar aðgerðir myndu valda barninu verulegu og alvarlegu tjóni.

Héraðsdómur taldi ekki tilefni til að breyta fyrirkomulagi umgenginnar út frá gildandi úrskurði sýslumanns, en ekkert væri því til fyrirstöðu að auka við hana ef K og M kæmu sér saman um það.

Hæstiréttur staðfesti dóm héraðsdóms með vísan til forsendna hans.

Hrd. 596/2013 dags. 13. febrúar 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 72/2014 dags. 13. febrúar 2014 (Glitnir banki - LBI)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 7/2014 dags. 13. febrúar 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 15/2014 dags. 13. febrúar 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 28/2014 dags. 17. febrúar 2014 (Annar bróðir fær arf)^[HTML] ^[PDF]
Hjón eiga tvo syni og þau gera allt í einu erfðaskrá til hagsbóta öðrum þeirra. Eftir lát hjónanna deila bræðurnir um erfðaskrána og fannst bróðurnum sem fékk ekki arf að hjónin hafi ekki haft næga vitræna getu. Hann hafi alltaf hjálpað þeim.

Hinn bróðirinn sagði sögu um að hjónin hefðu gengist í ábyrgð fyrir þann bróður sem þau arfleiddu ekki, og þær ábyrgðir hefðu fallið fyrir lát þeirra. Þau hefðu síðan minnkað samband sitt við hann.

Hjónin fóru fjórum sinnum til lögmanns til að ræða gerð erfðaskrárinnar. Ekki voru merki um að bróðirinn sem fékk arf hafi komið að gerð erfðaskrárinnar né mætt með þeim á fundina með lögmanninum.

Ekki kom fram í vottorðinu að vottarnir væru tilkvaddir né um að þeir vissu að þetta væri erfðaskrá. Hæstiréttur taldi að þetta hafi legið fyrir í kringumstæðunum er umluktu téðar vottanir að um væri að ræða þessi atriði. Í vottorðunum var ekki tilgreint heimilisfang en ekki minnst á það í dómnum.

Haldið uppi sökum um misneytingu.

Hrd. 99/2014 dags. 20. febrúar 2014 (Hjúkrunarheimilið Eir)^[HTML] ^[PDF]
Eir er sjálfseignarstofnun. Skv. lögunum sem hjúkrunarheimilið starfaði eftir voru takmarkanir á sölu og veðsetningu, þ.e. að afla þurfi samþykkis tiltekinna aðila.

Eir veðsetti margar öryggisíbúðir án þess að samþykkin lágu fyrir og voru þau þinglýst. Mál var höfðað um gildi þinglýsingarinnar. Hæstiréttur taldi að um hefði verið að ræða mistök við þinglýsingu að ræða en málinu var vísað frá þar sem skorti lögvarða hagsmuni.

Hrd. 642/2013 dags. 20. febrúar 2014 (Skjaldberg)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 630/2013 dags. 20. febrúar 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 664/2013 dags. 27. febrúar 2014 (Veigur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 651/2013 dags. 27. febrúar 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 648/2013 dags. 27. febrúar 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 602/2013 dags. 6. mars 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 638/2013 dags. 13. mars 2014 (Lýsing hf.)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 163/2014 dags. 17. mars 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 633/2013 dags. 20. mars 2014 (Ásgarður 131 - Seljendur sýknaðir)^[HTML] ^[PDF]
Seljendur fóru í verulegar framkvæmdir í kjallara fasteignar og frágangurinn eftir framkvæmdirnar varð slíkur að hann leiddi til rakaskemmda auk fleiri skemmda. Seldu þeir svo eignina fyrir 30 milljónir króna. Var talið að um galla hefði verið að ræða en ekki nægur til að heimila riftun, en hins vegar féllst Hæstiréttur á kröfu kaupanda um skaðabætur úr ábyrgðartryggingu fasteignasalans.

Hrd. 632/2013 dags. 20. mars 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 187/2014 dags. 26. mars 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 623/2013 dags. 27. mars 2014 (Slys á Flugvallarbraut)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 205/2014 dags. 31. mars 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 207/2014 dags. 31. mars 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 87/2010 dags. 3. apríl 2014 (Hróarsholt)^[HTML] ^[PDF]
Tekist á um meinta fölsun. Maður krafðist viðurkenningar gagnvart tengdaföður á að hafa eignast landspildu sem hann og systkini hans hefðu erft eftir föður sinn.
Stefnandinn hafði falsað yfirlýsingu stefnda, samkvæmt rannsókn á rithönd.

Hrd. 718/2013 dags. 3. apríl 2014 (Krókur í Borgarbyggð)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 749/2013 dags. 3. apríl 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 203/2014 dags. 9. apríl 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 802/2013 dags. 10. apríl 2014 (Landspildur á Vatnsendabletti)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 234/2014 dags. 30. apríl 2014 (Þrjú laus blöð o.fl.)^[HTML] ^[PDF]
Erfðaskráin var gerð á þremur lausum blöðum. Meginefnið var á tveimur þeirra en undirritunin var á því þriðja. Blaðsíðurnar með meginefninu voru ekki undirritaðar né vottfestar.

Hrd. 246/2014 dags. 5. maí 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 218/2014 dags. 14. maí 2014 (Stefnumið ehf.)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 304/2014 dags. 14. maí 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 713/2013 dags. 15. maí 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 672/2013 dags. 15. maí 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 777/2013 dags. 22. maí 2014 (Kojuslys)^[HTML] ^[PDF]
Talið var að tjónþoli hafi orðið að sæta meðábyrgð að 1/3 hluta þar sem hann hafi ekki gætt sín nægilega.

Hrd. 825/2013 dags. 22. maí 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 826/2013 dags. 22. maí 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 26/2014 dags. 28. maí 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 696/2013 dags. 5. júní 2014 (Dyravarsla - Ellefan)^[HTML] ^[PDF]
Dyravörður hafði synjað R inngöngu á veitingastað með ýtingum hans og annars dyravarðar. Um 15 mínútum eftir þau samskipti, þegar R hafi verið kominn nokkurn spöl frá veitingastaðnum, hafi dyraverðirnir ráðist á hann. Ekki var fallist á kröfu R um skaðabætur frá vinnuveitendum dyravarðanna á grundvelli vinnuveitandaábyrgðar þar sem framferði dyravarðanna var of fjarri starfsskyldum þeirra.

Hrd. 373/2014 dags. 5. júní 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 25/2014 dags. 5. júní 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 787/2013 dags. 12. júní 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 609/2013 dags. 12. júní 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 391/2014 dags. 13. júní 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 63/2014 dags. 18. júní 2014 (Sameiginleg forsjá)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 415/2014 dags. 24. júní 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 410/2014 dags. 25. ágúst 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 518/2014 dags. 25. ágúst 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 396/2014 dags. 25. ágúst 2014 (Fasteignaverkefni - Berlin ehf.)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 539/2014 dags. 4. september 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 561/2014 dags. 4. september 2014 (Hljómalindarreitur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 457/2014 dags. 9. september 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 472/2014 dags. 10. september 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 11/2014 dags. 11. september 2014 (Toppfiskur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 503/2014 dags. 11. september 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 90/2014 dags. 11. september 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 540/2014 dags. 16. september 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 47/2014 dags. 18. september 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 142/2014 dags. 18. september 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 78/2014 dags. 18. september 2014 (Eigin áhætta vátryggðs)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 24/2014 dags. 18. september 2014 (Vaskárdalur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 360/2013 dags. 18. september 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 51/2014 dags. 25. september 2014 (Ráðning sveitarstjóra)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 170/2014 dags. 25. september 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 92/2013 dags. 2. október 2014 (Atli Gunnarsson)^[HTML] ^[PDF]
Synjað var skaðabótakröfu vegna ætlaðra mistaka við lagasetningu þar sem ekki var talið að meint mistök hafi verið nógu bersýnileg og alvarleg til að dæma bætur.

Hrd. 94/2014 dags. 2. október 2014 (Sveitarfélagið Skagafjörður - Lánasjóður sveitarfélaga I)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 109/2014 dags. 2. október 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 628/2014 dags. 7. október 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 640/2014 dags. 8. október 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 46/2014 dags. 9. október 2014 (Skólastjóri afhendir dagbók)^[HTML] ^[PDF]
Sveitarfélag var sýknað af kröfu um bótaábyrgð. Skólastjóri afhenti ríkissaksóknara dagbók sem stúlka hafði skrifað þar sem innihald bókarinnar voru meðal annars hugrenningar um ætluð kynferðisbrot. Skólastjórinn var síðan dæmdur á grundvelli sakarábyrgðar.

Hrd. 124/2014 dags. 9. október 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 189/2014 dags. 9. október 2014 (Heildverslun)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 111/2014 dags. 9. október 2014 (Vífilfell)^[HTML] ^[PDF]
Deilt var um hvort kolsýrðir drykkir teldust til vatnsdrykkja og taldi Vífillfell það ekki nógu vel rannsakað. Fyrir Hæstarétti byrjaði Samkeppniseftirlitið að koma með nýjar málsástæður og málsgögn. Hæstiréttur taldi að ekki væri horft á gögn sem voru ekki til fyrir.

Hrd. 152/2014 dags. 9. október 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 648/2014 dags. 13. október 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 126/2014 dags. 16. október 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 279/2014 dags. 16. október 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 141/2014 dags. 23. október 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 680/2014 dags. 29. október 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 334/2014 dags. 30. október 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 663/2014 dags. 30. október 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 694/2014 dags. 4. nóvember 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 82/2014 dags. 6. nóvember 2014 (Grimsborgir II - Ásborgir)^[HTML] ^[PDF]
Aðili keypti af sveitarfélagi tvær byggingarlóðir í landi og ætlaði að koma þar upp íbúðarbyggð. Fáeinum árum eftir kaupin uppgötvar kaupandinn umræður um það hvort skilgreina ætti svæðið einnig sem atvinnusvæði, og svo verður af því. Hæstiréttur taldi að seljandinn hefði brotið á samningsskyldum sínum með saknæmum hætti með þeirri endurskilgreiningu. Þetta var talið vera eftirfarandi vanefnd á kaupsamningi þeirra.

Hrd. 176/2014 dags. 6. nóvember 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 700/2014 dags. 6. nóvember 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 707/2014 dags. 10. nóvember 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 83/2014 dags. 20. nóvember 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 214/2014 dags. 20. nóvember 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 195/2014 dags. 20. nóvember 2014 (Exista)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 446/2014 dags. 20. nóvember 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 112/2014 dags. 27. nóvember 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 786/2013 dags. 4. desember 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 29/2014 dags. 4. desember 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 293/2014 dags. 4. desember 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 292/2014 dags. 11. desember 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 289/2014 dags. 18. desember 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 326/2014 dags. 22. desember 2014 (Notkun fjárhagslegra upplýsinga í hefndarskyni)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 852/2014 dags. 5. janúar 2015 (Hafnað/vilji)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 377/2014 dags. 15. janúar 2015 (Uppsögn)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 409/2014 dags. 15. janúar 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 14/2015 dags. 23. janúar 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 395/2014 dags. 29. janúar 2015 (Flugfreyja)^[HTML] ^[PDF]
Flugfélag hafði neitað að leggja fram mikilvægar upplýsingar, meðal annars flugrita, til að upplýsa um orsök slyss þrátt fyrir áskorun um það. Hæstiréttur lagði af þeirri ástæðu sönnunarbyrðina á flugfélagið.

Hrd. 270/2014 dags. 29. janúar 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 407/2014 dags. 29. janúar 2015 (Vingþór - Grjótháls)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 77/2015 dags. 4. febrúar 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 70/2015 dags. 4. febrúar 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 76/2015 dags. 5. febrúar 2015 (Laugavegur 47)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 56/2015 dags. 10. febrúar 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 406/2014 dags. 12. febrúar 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 92/2015 dags. 17. febrúar 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 91/2015 dags. 17. febrúar 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 423/2014 dags. 19. febrúar 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 440/2014 dags. 26. febrúar 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 497/2014 dags. 26. febrúar 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 378/2014 dags. 26. febrúar 2015 (Skiptasamningur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 465/2014 dags. 26. febrúar 2015 (Seljavegur)^[HTML] ^[PDF]
14% flatarmálsmunur var ekki talinn duga.

Hrd. 441/2014 dags. 26. febrúar 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 751/2014 dags. 5. mars 2015 (Vatnsendi 8)^[HTML] ^[PDF]
Litið var svo á að ákvörðun skiptastjóra dánarbús MSH um að úthluta beinum eignarrétti jarðarinnar Vatnsenda til ÞH væri ógild þar sem MSH hefði fengið jörðina afhenta til umráða og afnota, þar sem hinn beini eignarréttur hefði ekki verið til staðar á þeim tíma. Hæstiréttur leit svo á að þau réttindi gætu aldrei gengið til baka til dánarbúsins, óháð því hvort það sé vegna brostinna forsendna fyrir erfðaskránni, andláts MSH né brot ÞH á erfðaskránni, en í síðastnefnda tilvikinu myndi jörðin ganga til næsta rétthafa frekar en aftur til dánarbúsins.

Hrd. 150/2015 dags. 11. mars 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 545/2014 dags. 12. mars 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 188/2015 dags. 17. mars 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 535/2014 dags. 19. mars 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 602/2014 dags. 19. mars 2015 (Þorsklifur)^[HTML] ^[PDF]
Æ rifti samstarfssamningi sínum við J er kvað á um framleiðslu og dreifingu á niðursoðinni þorsklifur, er gerður var til fimm ára. J höfðaði svo í kjölfarið viðurkenningarmál gegn Æ. Forsenda riftunarinnar var sú að Æ hafi komist að því að J hefði farið í samkeppnisrekstur á tímabilinu. Í samningnum voru engin samkeppnishamlandi ákvæði en Hæstiréttur taldi að Æ hafi verið rétt að rifta samningnum þar sem samkeppnisrekstur J hefði verið ósamrýmanlegur tillits- og trúnaðarskyldum hans. J var ekki talinn hafa sannað að vitneskja Æ um hinn væntanlega rekstur hafi legið fyrir við samningsgerðina.

Hrd. 583/2014 dags. 26. mars 2015 (Hjarðarhagi)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 639/2014 dags. 31. mars 2015 (Aumur og marinn)^[HTML] ^[PDF]
Sjómaður fékk greitt 12 sinnum inn á tjónið yfir árstímabil. Félagið hafnaði svo greiðsluskyldu þar sem það taldi skorta orsakasamband. Hæstiréttur taldi að greiðslurnar hefðu falið í sér viðurkenningu á greiðsluskyldunni og hefði félagið getað komið með þetta talsvert fyrr.

Hrd. 671/2014 dags. 31. mars 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 682/2014 dags. 31. mars 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 232/2015 dags. 17. apríl 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 233/2015 dags. 17. apríl 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 267/2015 dags. 17. apríl 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 578/2014 dags. 22. apríl 2015 (Hönnuður)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 295/2015 dags. 28. apríl 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 585/2014 dags. 7. maí 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 690/2014 dags. 7. maí 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 678/2014 dags. 13. maí 2015 (Niðurlagning stöðu)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 662/2014 dags. 13. maí 2015 (Dráttarvél II)^[HTML] ^[PDF]
Ósérfróður einstaklingur um dráttarvélar sá auglýsingu um dráttarvél, 14 ára, til sölu og greiddi fyrir hana 2,2 milljónir króna. Kemur svo í ljós að hún var haldin miklum göllum. Dómkvaddur matsmaður mat viðgerðarkostnað vera á milli 922-2177 þúsund krónur (42-99% af kaupverðinu).

Héraðsdómur féllst ekki á riftun vegna vanrækslu kaupandans á skoðunarskyldu sinni en Hæstiréttur sneri því við og vísaði til þess að kaupandinn hefði getað treyst á yfirlýsingu seljandans um að hún hefði verið öll nýuppgerð og yfirfarin. Á móti hefði kaupandi ekki sinnt hvatningu seljanda um að skoða hana sjálfur sem fékk þó ekki mikið vægi sökum yfirlýsingar í auglýsingunni og að kaupandinn hefði ekki haft sérfræðiþekkingu. Því væri ekki við kaupanda að sakast um að hafa ekki tekið eftir göllum sem honum voru ekki sýnilegar við kaupin. Gallinn félli því undir gallahugtak 17. gr. laga um lausafjárkaup, nr. 50/2000. Af þessu leiddi að Hæstiréttur féllst á riftun kaupandans á kaupunum.

Hrd. 53/2015 dags. 13. maí 2015 (Umráðataka vegna Suðurnesjalínu 2)^[HTML] ^[PDF]
Ágreiningur var um úrskurð matsnefnd eignarnámsbóta vegna snemmbærrar umráðasviptingu landspilda fimm jarða vegna lagningu Suðurnesjalínu 2. Ráðherra hafði áður orðið við beiðni Landsnets um heimild til eignarnáms þessa lands, með vísan til almannaþarfar.

Hæstiréttur taldi að ekki dugði að vísa eingöngu til þeirra almennu sjónarmiða um nauðsyn eignarnámsheimildarinnar, heldur þyrfti einnig að færa fram rök fyrir matsnefndinni að snemmbær umráðasvipting skv. 14. gr. laga um framkvæmd eignarnáms, nr. 11/1973, væri nauðsynleg. Þar sem slík rök voru ekki flutt fyrir matsnefndinni brast henni lagaskilyrði til að verða við þeirri beiðni, og þar af leiðandi var sá úrskurður hennar felldur úr gildi.

Hrd. 726/2014 dags. 21. maí 2015 (Fjarðabyggð gegn Lánasjóði sveitarfélaga ohf.)^[HTML] ^[PDF]
Fjarðabyggð byggði á að samningur ætti að vera ógiltur sökum brostinna forsenda af þeirri ástæðu að gengi íslensku krónunnar hefði fallið meira en sveitarfélagið gerði ráð fyrir. Hæstiréttur taldi það ósannað að fyrir hafi legið ákvörðunarástæða um að gengisþróun yrði með tilteknum hætti né að stefndi hefði mátt vita um slíka forsendu af hálfu sveitarfélagsins.

Hrd. 760/2014 dags. 28. maí 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 761/2014 dags. 4. júní 2015 (Höfðabrekka 27)^[HTML] ^[PDF]
Fasteign var keypt á 18 milljónir króna. Gallar komu í ljós eftir afhendingu. Dómkvaddur matsmaður ritaði matsgerð og stóð í henni að úrbætur á þeim myndu kosta 11,9 milljónir (um 66% af kaupverðinu). Hæstiréttur féllst á að kaupanda hefði verið heimilt að rifta kaupsamningnum á grundvelli verulegrar vanefndar.

Hrd. 731/2014 dags. 4. júní 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 369/2015 dags. 4. júní 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 833/2014 dags. 11. júní 2015 (Hæfi / breytingar eftir héraðsdóm)^[HTML] ^[PDF]
Uppnám sem héraðsdómur olli.

Héraðsdómur dæmdi föðurnum forsjá á báðum börnunum og þá fór mamman í felur með börnin.

M krafðist nýs mats eftir uppkvaðningu dóms héraðsdóms, og tók Hæstiréttur það fyrir.

K var talin hæfari skv. matsgerð en talið mikilvægara í dómi héraðsdóms að eldra barnið vildi ekki vera hjá K, heldur M, og að ekki ætti að skilja börnin að. Hæstiréttur var ósammála þeim forsendum og dæmdu forsjá þannig að eitt barnið væri í forsjá K og hitt forsjá M.

Talið að M hefði innrætt í eldri barnið hatur gagnvart K.

Matsmaður var í algjörum vandræðum í málinu.

Hrd. 837/2014 dags. 11. júní 2015 (Creditinfo)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 742/2014 dags. 11. júní 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 599/2014 dags. 11. júní 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 822/2014 dags. 18. júní 2015 (Isavia ohf.)^[HTML] ^[PDF]
Á höfðaði skaðabótamál gegn Isavia ohf. vegna brottreksturs hans úr starfsþjálfun til flugumferðarstjóra, sem Isavia sá um. Með lögum nr. 102/2006 var ríkisstjórninni heimilt að stofna það hlutafélag sem stefnt er í þessu máli og öðlaðist það félag ýmsar lagaheimildir til að annast tilteknar skyldur Flugmálastjórnar Íslands, þar á meðal umrædda starfsþjálfun. Leit Hæstiréttur svo á að ákvæði stjórnsýslulaga giltu um þær ákvarðanir innan þess verksviðs enda hefðu starfsmenn stjórnsýslunnar þurft að fylgja þeim hefði ákvörðunin verið tekin þar. Sökum skilmálana er giltu um námið var ekki talið að hann ætti rétt á bótum vegna fjártjóns en hins vegar voru dæmdar miskabætur.

Hrd. 400/2015 dags. 24. júní 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 467/2015 dags. 13. ágúst 2015 (Verkfallsmál)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 521/2015 dags. 20. ágúst 2015 (Meint gjöf og arður)^[HTML] ^[PDF]
K fékk leyfi til setu í óskiptu búi og seldi einu þeirra fasteign undir markaðsverði. Tvö önnur börn hennar fóru í mál vegna þess. Ekki var kallaður til dómkvaddur matsmaður.

Ósannað var talið að um væri að ræða gjöf. Minnst var á í dómnum að hún hefði fengið greiddar 9,3 milljónir í arð sem rök fyrir því að ekki væri að óttast rýrnun, en ekki höfðu verið gerðar athugasemdir um það í rekstri málsins.

Hrd. 481/2015 dags. 20. ágúst 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 472/2015 dags. 24. ágúst 2015 (Aðgangur að útboðsgögnum)^[HTML] ^[PDF]
Fallist var á að Isavia myndi afhenda gögn en Isavia neitaði samt sem áður. Krafist var svo aðfarargerðar á grundvelli stjórnvaldsákvörðunarinnar. Isavia krafðist svo flýtimeðferðar þar sem ella kæmi aðilinn ekki vörnum við. Hæstiréttur synjaði því þar sem Isavia gæti komið vörnum sínum að í aðfararmálinu.

Hrd. 533/2015 dags. 7. september 2015 (Karl Steingrímsson gegn Þrotabúi Vindasúla)^[HTML] ^[PDF]
Sóknaraðili krafðist afhendingu gagna sem voru í vörslum skiptastjóra þrotabús sem búið var að ljúka skiptum á. Þrotabúið var því ekki talið hæft til að eiga aðild að dómsmáli.

Hrd. 637/2014 dags. 10. september 2015 (Brekka - Snartarstaðir)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 5/2015 dags. 10. september 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 51/2015 dags. 10. september 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 8/2015 dags. 17. september 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 61/2015 dags. 17. september 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 180/2015 dags. 24. september 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 846/2014 dags. 1. október 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 22/2015 dags. 8. október 2015 (Þjóðskrá - Skráning og mat vatnsréttinda - Jökulsá á Dal)^[HTML] ^[PDF]
Sveitarfélagið tók upp á því að vatnsréttindi yrðu skráð sérstaklega en það vildi Landsvirkjun ekki. Fallist var á sjónarmið sveitarfélagsins á stjórnsýslustigi. Landsvirkjun hélt því fram að það hefði ekki verið gert með þessum hætti. Ekki var talið að komin hefði verið á stjórnsýsluframkvæmd hvað þetta varðaði.

Hrd. 189/2015 dags. 8. október 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 306/2015 dags. 15. október 2015 (Baklóð - Laugavegur 87)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 224/2015 dags. 29. október 2015 (Leita sátta nema báðir aðilar óski lögskilnaðar)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 115/2015 dags. 29. október 2015 (Söfnunarsjóður lífeyrisréttinda)^[HTML] ^[PDF]
Fjallar um mörk stjórnvalds og einkaréttarlegs lögaðila.
Umboðsmaður hafði í mörg ár byggt á því að þar sem Söfnunarsjóðinn ynni á grundvelli sérlaga félli sjóðurinn undir eftirlit umboðsmanns. Hæstiréttur var ósammála þar sem sjóðurinn starfaði einnig samkvæmt hinum almennu lögum um lífeyrissjóði.

Hrd. 128/2015 dags. 5. nóvember 2015 (Bónusgrísinn)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 173/2015 dags. 5. nóvember 2015 (Hestamannafélagið Funi - Reiðvegur)^[HTML] ^[PDF]
A krafðist ógildingar á ákvörðun ráðherra um að heimila Hestamannafélagsinu Funa að gera eignarnám í hluta lands í eigu A og nýta andlag eignarnámsins til lagningar reiðstígs.

Fyrir lágu tvær mögulegar leiðir sem reiðstígurinn hefði farið, þar sem önnur myndi liggja um austanverða Eyjafjarðará er myndi þvera Munkaþverá og hinn valkosturinn var að leggja hann um vestanverða Eyjafjarðará án þess að þvera Munkaþverá. Ráðherra valdi fyrrnefndu leiðina með rökstuðningi um aukið umferðaröryggi gagnvart bílaumferð er leiddi síður til þess að hestar myndu fælast, og því lægi fyrir almenningsþörf.

Hæstiréttur tók almennt undir mat ráðherra um almenningsþörfina en taldi hins vegar að ekki hefði nægilega verið gætt að meðalhófi, meðal annars sökum þess takmarkaða hóps er myndi ferðast um stíginn og að stígurinn yrði í einkaeigu. Þá nefndi hann að hinn valkosturinn hefði ekki verið nógu vel rannsakaður og borinn saman við hagsmuni eignarnámsþolans. Féllst Hæstiréttur því á kröfuna um ógildingu ákvörðunar ráðherra.

Hrd. 226/2015 dags. 5. nóvember 2015 (Sértæk skuldaaðlögun á Gnoðarvogi 60)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 210/2015 dags. 5. nóvember 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 211/2015 dags. 5. nóvember 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 71/2015 dags. 12. nóvember 2015 (Líkamsrækt)^[HTML] ^[PDF]
Tjónvaldur hefði átt að hafa gert sér grein fyrir tjónshættu en gerði ekkert í því. Gerðar voru úrbætur á tækinu eftir slysið.

Hrd. 347/2015 dags. 12. nóvember 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 260/2015 dags. 10. desember 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 299/2015 dags. 10. desember 2015 (Girðing)^[HTML] ^[PDF]
Ágreiningur var um hvort skylda lægi á íslenska ríkinu eða kirkjumálasjóði til að greiða kostnað við að koma aftur upp girðingu. Hæstiréttur dæmdi í öðru máli árið 2014 að íslenska ríkinu bæri ekki að taka þátt í þeim kostnaði. Í þessu máli taldi hann að fyrningarfrestur þeirrar kröfu hefði ekki hafist fyrr en að gengnum fyrrnefndum dómi réttarins því það var ekki fyrr en þá sem tjónþoli gat vitað hver bæri hina lagalegu ábyrgð.

Hrd. 238/2015 dags. 10. desember 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 297/2015 dags. 10. desember 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 785/2015 dags. 14. desember 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 288/2015 dags. 17. desember 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 290/2015 dags. 17. desember 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 172/2015 dags. 17. desember 2015 (KAX)^[HTML] ^[PDF]
KS var að láta reisa einbýlishús og réð KAX sem lögmann vegna ágreinings sem átti sér stað í tengslum við byggingu þess. Deilurnar í þessu máli snerust um það að KS hefði ráðið KAX til að vinna verkið en ekki fulltrúa hans. Hæstiréttur taldi að KS hefði átt að vera ljóst að KAX ynni ekki einn að verkinu og átti skilningurinn að vera sá að KAX væri í forsvari í dómsmálinu.

Hrd. 2/2016 dags. 18. janúar 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 293/2015 dags. 21. janúar 2016 (Hlaupahjól)^[HTML] ^[PDF]
Beitt var reglum um gangandi vegfarendur um aðila á hlaupahjóli, hvað varðaði hugsanlega meðábyrgð hans.

Hrd. 246/2015 dags. 21. janúar 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 593/2015 dags. 21. janúar 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 318/2015 dags. 21. janúar 2016 (Tollkvóti)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 319/2015 dags. 21. janúar 2016 (Tollkvóti)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 193/2015 dags. 21. janúar 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 317/2015 dags. 21. janúar 2016 (Aðföng - Tollkvóti)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 757/2015 dags. 4. febrúar 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 456/2015 dags. 4. febrúar 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 396/2015 dags. 11. febrúar 2016 (Snorri í Betel)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 411/2015 dags. 11. febrúar 2016 (Markarfljót - Varnargarður við Þórólfsfell)^[HTML] ^[PDF]
Krafist var ógildingar á framkvæmdarleyfi vegna varnargarðs sem hafði eyðilagst og endurreistur með öðrum hætti en hann var.

Landeigendur komu með ýmsar ábendingar um legu varnargarðsins sem átti að endurbyggja, annmarka á plönum, ásamt öðrum atriðum, er leiddi til þess að sönnunarbyrðin um að rannsóknarskyldu í undirbúningi ákvörðunar um eignarnám fluttist yfir til stjórnvaldsins.

Hrd. 383/2015 dags. 18. febrúar 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 379/2015 dags. 18. febrúar 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 425/2015 dags. 18. febrúar 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 560/2015 dags. 18. febrúar 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 406/2015 dags. 18. febrúar 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 416/2015 dags. 18. febrúar 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 415/2015 dags. 22. febrúar 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 477/2015 dags. 25. febrúar 2016 (Harpa-tónlistarhús)^[HTML] ^[PDF]
Harpa kvartaði undan háum fasteignagjöldum. Snerist um það hvort að aðferðin sem beitt væri við fasteignamatið væri rétt. Harpa taldi aðferðina ranga og fór með sigur á hólmi í málinu.

Hrd. 530/2015 dags. 3. mars 2016 (Lambhagi - Langanesmelar)^[HTML] ^[PDF]
Stóð skýrt í samningnum að verið væri að selja jörð með áskilnaði um að laxveiðiréttindin yrðu eftir.

Hrd. 449/2015 dags. 3. mars 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 468/2015 dags. 10. mars 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 121/2016 dags. 16. mars 2016 (Vatnsendi 10)^[HTML] ^[PDF]
Hæstiréttur felldi úr gildi úrskurð héraðsdóms um frávísun máls er sneri að því hvort Kópavogsbær hafi greitt réttum aðila þær eignarnámsbætur sem ÞH fékk. Hæstiréttur taldi þýðingarmest í málinu að fyrir liggi eðli og umfang þeirra óbeinu eignarréttinda sem hvíla á jörðinni. Héraðsdómi var gert að taka málið til efnismeðferðar.

Hrd. 464/2015 dags. 17. mars 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 170/2016 dags. 17. mars 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 478/2015 dags. 22. mars 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 536/2015 dags. 22. mars 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 549/2015 dags. 14. apríl 2016 (Deiliskipulag - Gróðurhús)^[HTML] ^[PDF]
Kostnaður vegna vinnu við gagnaöflun innan fyrirtækis fékkst ekki viðurkenndur sem tjón.

Hrd. 592/2015 dags. 14. apríl 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 568/2015 dags. 14. apríl 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 239/2016 dags. 20. apríl 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 172/2016 dags. 26. apríl 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 615/2015 dags. 28. apríl 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 585/2015 dags. 4. maí 2016 (Kostnaður vegna málsmeðferðar fyrir Tryggingastofnun ríkisins)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 547/2015 dags. 12. maí 2016 (Krikaskóli í Mosfellsbæ)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 546/2015 dags. 12. maí 2016 (Krikaskóli í Mosfellsbæ)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 545/2015 dags. 12. maí 2016 (Krikaskóli í Mosfellsbæ)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 544/2015 dags. 12. maí 2016 (Krikaskóli í Mosfellsbæ)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 543/2015 dags. 12. maí 2016 (Krikaskóli í Mosfellsbæ)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 542/2015 dags. 12. maí 2016 (Krikaskóli í Mosfellsbæ)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 567/2015 dags. 12. maí 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 583/2015 dags. 19. maí 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 639/2015 dags. 2. júní 2016 (Kerskel)^[HTML] ^[PDF]
Litið var svo á að háttsemi tjónþola hafi falið í sér stórfellt gáleysi. Vísað var til skráðra varúðarreglna og að vinnuveitandinn hafi ekki gætt að settum öryggisreglum. Tjónþoli vék samt frá þessum reglum þrátt fyrir að hafa verið ljóst um hættuna af því. Hann var látinn bera þriðjung tjónsins sjálfur.

Hrd. 643/2015 dags. 2. júní 2016 (Laugar í Súgandafirði)^[HTML] ^[PDF]
Sveitarfélag keypti jarðhita af bónda og ætlaði að nota jarðhitann fyrir hitaveitu. Hæstiréttur leyfði þessu að ágangast þar sem þetta væri í hag almennings og ekki í andstöðu við tilgang laganna.

Hrd. 531/2015 dags. 2. júní 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 67/2016 dags. 9. júní 2016 (Tengsl / tálmanir / tilraun)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 580/2015 dags. 9. júní 2016 (Gildi krafna)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 678/2015 dags. 9. júní 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 713/2015 dags. 9. júní 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 810/2015 dags. 16. júní 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 540/2015 dags. 16. júní 2016 (Laugarásvegur 62 - Matsgerð)^[HTML] ^[PDF]
Miklar yfirlýsingar fóru fram í fasteignaauglýsingu, sem sem að fasteign hefði verið endurbyggð frá grunni, en raunin var að stór hluti hennar var upprunalegur.

Hæstiréttur nefndi að með afdráttarlausum yfirlýsingum sé seljandi ekki eingöngu að ábyrgjast réttmæti upplýsinganna heldur einnig ábyrgjast gæði verksins. Reynist þær upplýsingar ekki sannar þurfi seljandinn að skila þeirri verðmætaaukningu aftur til kaupandans.

Hrd. 450/2016 dags. 31. ágúst 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 475/2016 dags. 31. ágúst 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 455/2016 dags. 7. september 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 579/2016 dags. 9. september 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 209/2016 dags. 15. september 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 850/2015 dags. 29. september 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 30/2016 dags. 29. september 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 16/2016 dags. 29. september 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 821/2015 dags. 6. október 2016 (Ella ÍS 119 - Gír í vélbát)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 647/2016 dags. 10. október 2016 (Gegn vilja foreldris)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 47/2016 dags. 13. október 2016 (Afleiðingar ógildis erfðaskrár)^[HTML] ^[PDF]
Framkvæmd vottunar.

Erfingjarnir fóru til tryggingarfélags lögmannsins og kröfðust bóta, og samþykkti tryggingarfélagið það.

Deilan snerist um kostnað. Erfingjarnir vildu einnig að tryggingarfélagið greiddi kostnaðinn en það taldi að það þyrfti ekki að greiða hann.

Hrd. 676/2015 dags. 13. október 2016 (Vörulager)^[HTML] ^[PDF]
Ósannað var verðmæti vörulagers þar sem málsaðilinn lét hjá líða að afla sönnunargagna því til sönnunar.

Hrd. 796/2015 dags. 13. október 2016 (Suðurnesjalína 2 - Leyfi Orkustofnunar)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 833/2015 dags. 13. október 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 94/2016 dags. 20. október 2016 (Hitaveita Egilsstaða og Fella ehf. og Fljótsdalshérað gegn Lánasjóði sveitarfélaga ohf.)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 855/2015 dags. 20. október 2016 (SPB)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 84/2016 dags. 20. október 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 814/2015 dags. 27. október 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 168/2016 dags. 27. október 2016 (Þrotabú IceCapitals ehf.)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 556/2016 dags. 10. nóvember 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 96/2016 dags. 17. nóvember 2016 (Fjármögnunarleiga)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 74/2016 dags. 24. nóvember 2016 (Háteigsvegur 24)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 80/2016 dags. 1. desember 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 78/2016 dags. 1. desember 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 769/2016 dags. 14. desember 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 449/2016 dags. 15. desember 2016 (Ómerking/heimvísun)^[HTML] ^[PDF]
Hæstiréttur ómerkti úrskurð/dóm héraðsdóms.

Mamman flutti til útlanda með barnið fljótlega eftir uppkvaðningu niðurstöðu héraðsdóms og Hæstiréttur ómerkti á þeim grundvelli að aðstæður hefðu breyst svo mikið.

Niðurstaða héraðsdóms byggði mikið á matsgerð um hæfi foreldra.

Hafnað skýrt í héraðsdómi að dæma sameiginlega forsjá.

K var talin miklu hæfari en M til að sjá um barnið samkvæmt matsgerð.

Ekki minnst á í héraðsdómi að það væri forsenda úrskurðarins að hún myndi halda sig hér á landi, en Hæstiréttur vísaði til slíkra forsenda samt sem áður.

K fór í tvö fjölmiðlaviðtöl, annað þeirra nafnlaust og hitt þeirra undir fullu nafni. Hún nefndi að hann hefði sakaferil að baki. M dreifði kynlífsmyndum af henni á yfirmenn hennar og vinnufélaga.

M tilkynnti K til barnaverndaryfirvalda um að hún væri óhæf móðir.

Hrd. 212/2016 dags. 15. desember 2016 (Íslandsstofa)^[HTML] ^[PDF]
Íslandsstofa stofnaði til útboðs um rammasamning. Hæstiréttur taldi hana bundna af meginreglum stjórnsýsluréttar þar sem hún var (þá) ótvírætt stjórnvald í skilningi íslenskra laga.

Hrd. 267/2016 dags. 15. desember 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 214/2016 dags. 15. desember 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 222/2016 dags. 20. desember 2016 (Austurstræti 10A ehf.)^[HTML] ^[PDF]
Aðili seldi öðrum aðila, fyrir 115 milljónir króna, einkahlutafélagið Austurstræti 10A ehf., og átti að afhenda eignina 15. desember 2014. Eina eign þess félags var eign að þessu heimilisfangi. Á þeirri eign hvíldi 49 milljón króna lán sem kaupandi félagsins samdi um að yfirtaka. Greiða skyldi af því 16 milljónir við kaupsamning, 7 milljónir þremur mánuðum síðar, 6 milljónir sex mánuðum síðar, sömu upphæð níu mánuðum síðar, 7,5 milljónir tólf mánuðum síðar. Kaupandi skuldbatt sig þar að auki selja félagið Gjáhellu 7 ehf. sem stofna ætti um samnefnda fasteign, að virði 23,5 milljónir króna. Svo reyndist vera að félagið Gjáhella 7 ehf. hefði ekki verið eign kaupandans og ætlaði kaupandi sér að redda sér þeirri eign.

Seljandinn rifti svo samningnum þann 19. desember 2014, þ.e. fjórum dögum eftir umsaminn afhendingardag, vegna meintra verulegra vanefnda kaupanda, þar á meðal væru yfir 20 milljóna veð enn áhvílandi á Gjáhellu 7. Þessari riftun andmælti kaupandi þann 23. desember sama ár. Kaupandinn krafðist fyrir dómi viðurkenningar um gildi þessa samnings og að seljanda væri skylt að framselja eignirnar.

Hæstiréttur tók fram að heildarmat á málsatvikum réði því hvort um hefði verið verulega vanefnd að ræða. Hlutfall Gjáhellu 7 af vanefndinni var um 20,4%, að í samningnum var óljóst hvort seljandi eða kaupandi ætti að hlutast til um stofnun einkahlutafélagsins utan um þá fasteign, og að seljandi hefði sjálfur veðsett 27 milljónir af Austurstræti 10A og því sjálfur vanefnt kaupsamninginn. Í ljósi þessara atriða féllst hann ekki á riftun samningsins.

Hrd. 834/2016 dags. 4. janúar 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 798/2016 dags. 6. janúar 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 836/2016 dags. 12. janúar 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 866/2016 dags. 18. janúar 2017 (Vinnukona - Túlkun 10. gr. barnalaga)^[HTML] ^[PDF]
Barn fæðist um árið 1926 og það höfðar dómsmálið löngu, löngu síðar. Málið var höfðað gegn hálfsystkinum barnsins þar sem aðrir aðilar voru látnir.

Móðir þess var í vist og varð ófrísk. Hún giftist öðrum manni fyrir fæðingu barnsins og sá aðili varð skráður faðir barnsins.

Bakkað aðeins með kröfuna í hrd. barátta fyrir lífsýni seríunni. Þó þurfti að sýna fram á að móðirin og hinn meinti faðir höfðu þekkst.

Hrd. 438/2016 dags. 19. janúar 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 254/2016 dags. 19. janúar 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 278/2016 dags. 26. janúar 2017 (Umboðsmaður skuldara)^[HTML] ^[PDF]
Starfsmaður umboðsmanns skuldara skipti sér af þremur málum fyrrverandi eiginmanns síns. Hæstiréttur taldi að veita hefði átt starfsmanninum áminningu þar sem afskiptin voru ekki það alvarleg að þau réttlættu fyrirvaralausa brottvikningu úr starfi.

Hrd. 260/2016 dags. 26. janúar 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 357/2016 dags. 26. janúar 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 331/2016 dags. 26. janúar 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 312/2016 dags. 2. febrúar 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 358/2016 dags. 2. febrúar 2017 (Lækjarsmári 7)^[HTML] ^[PDF]
Dómurinn er til marks um það að gallaþröskuldur laga um fasteignakaup eigi ekki við þegar seljandi vanrækir upplýsingaskyldu sína. Kaupanda var því dæmdur afsláttur af kaupverði.

Hrd. 248/2016 dags. 2. febrúar 2017 (Sjóklæðagerðin - KPMG)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 380/2016 dags. 9. febrúar 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 372/2016 dags. 9. febrúar 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 382/2016 dags. 9. febrúar 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 15/2017 dags. 15. febrúar 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 293/2016 dags. 23. febrúar 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 460/2016 dags. 2. mars 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 387/2016 dags. 2. mars 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 477/2016 dags. 2. mars 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 46/2017 dags. 8. mars 2017 (Ofgreitt/hafnað endurgreiðslu)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 404/2016 dags. 9. mars 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 418/2016 dags. 16. mars 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 124/2017 dags. 17. mars 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 146/2017 dags. 20. mars 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 464/2016 dags. 23. mars 2017 (Molden Enterprises Ltd. gegn Sjóklæðagerðinni)^[HTML] ^[PDF]
Greiðslur vegna starfsloka fyrrum forstjóra aðila. Sjóklæðagerðin var þriðji aðili og ekki aðili að samningnum. Egus hafði lofað að halda tilteknu félagi skaðlaust af starfslokasamningnum. Vísað frá héraðsdómi í Hæstarétti sökum varnarþingsákvæðis samningsins.

Hrd. 367/2016 dags. 30. mars 2017 (Staðgöngumæðrun)^[HTML] ^[PDF]
Lesbíur fóru til Bandaríkjanna sem höfðu samið við staðgöngumóður um að ganga með barn. Dómstóll í Bandaríkjunum gaf út úrskurð um að lesbíurnar væru foreldrar barnsins.

Þær komu aftur til Íslands og krefjast skráningar barnsins í þjóðskrá. Þjóðskrá Íslands spyr um uppruna barnsins og þær gefa upp fyrirkomulagið um staðgöngumæðrun. Þjóðskrá Íslands synjar um skráninguna og þær kærðu ákvörðunina til ráðuneytisins. Þar fór ákvörðunin til dómstóla sem endaði með synjun Hæstaréttar.

Barnið var sett í forsjá barnaverndaryfirvalda sem settu það í fóstur, þar var því ráðstafað í fóstur hjá lesbíunum sökum tengsla við barnið.

Hrd. 525/2016 dags. 6. apríl 2017 (Sjúklingatrygging)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 462/2016 dags. 6. apríl 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 499/2016 dags. 6. apríl 2017 (Slökkvilið höfuðborgarsvæðisins)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 678/2016 dags. 11. apríl 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 242/2017 dags. 9. maí 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 250/2017 dags. 11. maí 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 563/2016 dags. 18. maí 2017 (Kjötbökumálið)^[HTML] ^[PDF]
Matvælastofnun hafði keypt eina pakkningu af kjötbökum til rannsóknar og fann ekkert nautakjöt í bökunni. Fyrirtækið var beitt viðurlögum og birti Matvælastofnun tilkynningu um það á vefsíðu sinni.

Fyrirtækið fór í mál. Hæstiréttur vísaði til þess að með reglugerð var búið að ákveða að heilbrigðiseftirlitið hefði þurft að birta slíkar upplýsingar og brast því Matvælastofnun heimild til þess.

Hrd. 596/2016 dags. 18. maí 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 768/2016 dags. 1. júní 2017 (Ferðaþjónusta fatlaðra)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 501/2016 dags. 1. júní 2017 (Tímabil atvinnuleysisbóta)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 624/2016 dags. 8. júní 2017 (101 Skuggahverfi)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 318/2017 dags. 14. júní 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 527/2016 dags. 15. júní 2017 (Umtalsverðar eignir - Riftun - Kaupmáli)^[HTML] ^[PDF]
K og M hófu sambúð árið 2002 en gengu hjónaband 31. janúar 2009. Þau gerðu kaupmála 28. janúar 2009 og var hann móttekinn til skráningar í kaupmálabók sýslumanns 30. s.m. Þann dag afsalaði M þremur bifreiðum í sinni eigu til K.

Í hrd. 204/2014 var tekin til greina krafa Landsbankans hf. um að bú M yrði tekið til gjaldþrotaskipta. Frestdagur við skiptin var 12. febrúar 2013 og lauk kröfulýsingarfresti 10. maí 2014. Lýstar kröfur í búið námu 2.336.688.534 kr.

Við skoðun skiptastjóra á eignum og skuldum búsins taldi hann að M hefði ráðstafað verulegum hluta eigna sinna án endurgjalds. Höfðað var mál til riftunar á ráðstöfunum samkvæmt kaupmálanum og afsals á bifreiðunum. Málið var þingfest en K mætti ekki á þing. Málið var dómtekið en vísað frá þar sem það hafði verið höfðað að liðnum málshöfðunarfresti skv. 148. gjaldþrotalaga. Hæstiréttur felldi úr gildi frávísunarúrskurðinn með dómi í máli nr. 495/2015 og lagði fyrir héraðsdóm að taka það til efnismeðferðar. Dómur gekk síðan í málinu þar sem ráðstöfununum var rift og K gert að afhenda þrotabúinu eignirnar. K óskaði endurupptöku á málinu og var fallist á þá beiðni og kvað upp þann dóm sem áfrýjað var í þessu máli.

Hrd. 761/2016 dags. 15. júní 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 193/2017 dags. 15. júní 2017 (Kröflulína 4 og 5)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 347/2017 dags. 15. júní 2017 (Óundirritaður verksamningur)^[HTML] ^[PDF]
Málsástæða aðila sett fram fyrir Hæstarétti um að málatilbúnaður gagnaðila síns í héraði hefði ekki uppfyllt skilyrði eml. um skýran og glöggan málatilbúnað var ekki talinn koma til álita, nema að því leyti sem hann innihéldi galla á málatilbúnaði sem heimilt væri að vísa frá ex officio.

Hrd. 703/2016 dags. 20. júní 2017 (Hluti eignar/öll eign - Klofinn dómur)^[HTML] ^[PDF]
Deilt um það hvort veðskuldabréfin báru það með sér að öll fasteignin hefði verið sett að veði, ekki eingöngu eignarhluti E. Ekki lá fyrir annað en að K og E hefði átt eignina að jöfnu í óskiptri sameign.

Undirritun K á veðskuldabréfin báru ekki skýrt með sér að hann hafi samþykkt veðsetningu síns eignarhluta í fasteigninni og önnur gögn málsins veittu ekki vísbendingu um aðra ætlun K. Í hf. vísaði til venju við undirritun þinglýstra eigenda á veðskjöl en studdi þetta ekki með gögnum og yrði slíkri málsástæðu ekki beitt gegn mótmælum K.

Litið var svo á að þar sem Í hf. væri fjármálastofnun væru gerðar kröfur til þeirra um að skjalagerð og skjalafrágangur sé vandaður þegar um er að ræða mikilvægar ráðstafanir eins og þessar og tryggi skýrar og ótvíræðar sannanir fyrir veðréttindum. Slíkan óskýrleika verði að túlka Í hf. í óhag.

Hrd. 334/2017 dags. 21. júní 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 427/2017 dags. 25. júlí 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 352/2017 dags. 21. ágúst 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 346/2017 dags. 28. ágúst 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 366/2017 dags. 28. ágúst 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 380/2017 dags. 28. ágúst 2017^[HTML] ^[PDF]
Málsástæða komst ekki að í Hæstarétti þar sem hún var ekki borin upp í héraði.

Hrd. 479/2017 dags. 30. ágúst 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 597/2016 dags. 21. september 2017 (Úttekt af bankareikningum - Fasteign afsalað til sonar sambýliskonu)^[HTML] ^[PDF]
Dánarbú eldri manns (A) er tekið til skipta. Búið er tekið til opinberra skipta. Fyrir andlátið hafði A selt syni sambýliskonu sinnar (B) fasteign. Dánarbúið fór svo í mál gegn B þar sem kaupverðið var greitt en ekki í peningum.

Hæstiréttur taldi í ljósi þess að seljandinn hafi verið með Alzheimer og samkvæmt læknismati hafi hann verið heilabilaður við samningsgerðina, og að B hafi átt að vera fullkunnugt um það ástand.

Deilt var um fjármuni sem B hafi átt að hafa tekið út af bankareikningi A. B tókst ekki að sýna fram á að fjármunirnir hafi verið nýttir í þágu A né verið innan umboðsins og var því gert að endurgreiða fjármunina.

Hrd. 650/2016 dags. 21. september 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 613/2016 dags. 21. september 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 572/2016 dags. 21. september 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 173/2017 dags. 5. október 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 554/2017 dags. 11. október 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 684/2016 dags. 19. október 2017 (Kostnaður vegna málsmeðferðar í umhverfisráðuneytinu)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 610/2017 dags. 7. nóvember 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 716/2016 dags. 9. nóvember 2017 (Upphlutur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 20/2017 dags. 9. nóvember 2017 (Byggingarsamvinnufélag II)^[HTML] ^[PDF]
Hér er um að ræða sama fjöleignarhús og í Hrd. 2003:422 nr. 400/2002 (Byggingarsamvinnufélag I)^ⓘ nema verklaginu hafði verið breytt þannig að kaupendur gengust undir sérstaka skuldbindingu um hámarkssöluverð með umsókn um félagsaðild, ásamt því að kvaðirnar voru tíundaðar í kauptilboði í íbúðina og í kaupsamningi. Hæstiréttur taldi það hafa verið fullnægjandi þannig að erfingjar dánarbús eiganda íbúðarinnar voru bundnir af þeim.

Hrd. 464/2017 dags. 9. nóvember 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 668/2017 dags. 21. nóvember 2017 (Orkuveita Reykjavíkur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 114/2017 dags. 30. nóvember 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 707/2017 dags. 12. desember 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 763/2017 dags. 13. desember 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 710/2017 dags. 13. desember 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 711/2017 dags. 14. desember 2017 (Eignarnámsbætur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 617/2016 dags. 19. desember 2017 (Gunnar - Endurgreiðsla ofgreiddra skatta)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 867/2016 dags. 19. desember 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 762/2017 dags. 3. janúar 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 778/2017 dags. 5. janúar 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 750/2017 dags. 16. janúar 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 666/2016 dags. 18. janúar 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 667/2016 dags. 18. janúar 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 804/2016 dags. 25. janúar 2018 (Lóð við Reykjaneshöfn)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 482/2017 dags. 15. febrúar 2018 (Ekki sameiginleg forsjá)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 869/2016 dags. 15. febrúar 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 796/2016 dags. 15. febrúar 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 54/2017 dags. 15. febrúar 2018 (Greiðslumat)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 848/2016 dags. 1. mars 2018 (Langvinnar deilur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 141/2017 dags. 1. mars 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 185/2017 dags. 1. mars 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 215/2017 dags. 8. mars 2018 (Fiskverkun)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 159/2017 dags. 8. mars 2018 (Greiðsluaðlögun)^[HTML] ^[PDF]
Skuldari fór í greiðsluaðlögun og fékk greiðsluskjól er fólst í því að enginn kröfuhafi mátti beita vanefndaúrræðum á hendur skuldaranum á þeim tíma. Þegar greiðsluskjólið leið undir lok fór einn kröfuhafi skuldarans í dómsmál og krafðist dráttarvaxta fyrir það tímabil.

Hæstiréttur synjaði dráttarvaxtakröfunni fyrir tímabilið sem greiðsluskjólsúrræðið var virkt á þeim forsendum að lánardrottnar mættu ekki krefjast né taka við greiðslum frá skuldara á meðan það ástand varaði og ættu því ekki kröfu á dráttarvexti. Hins vegar reiknast almennir vextir á umræddu tímabili.

Hrd. 149/2017 dags. 8. mars 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 262/2017 dags. 15. mars 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 218/2017 dags. 15. mars 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 278/2017 dags. 15. mars 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 507/2017 dags. 22. mars 2018 (Munur á hæfi/tengsl/stöðugleiki)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 91/2017 dags. 22. mars 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 340/2017 dags. 22. mars 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 221/2017 dags. 22. mars 2018 (Hýsing)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 115/2017 dags. 22. mars 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 42/2017 dags. 27. mars 2018 (Heiðarvegur 10 - Græðisbraut)^[HTML] ^[PDF]
Óþinglýstur réttur til bílastæða á landi sem tilheyrir þriðja aðila. Reyndi á grandleysi þegar landið var selt. Hæstiréttur vísaði til augljósra ummerkja á landinu og hefði kaupandinn þá átt að kynna sér nánar forsögu þeirra.

Hrd. 170/2017 dags. 27. mars 2018 (Eyrartröð)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 210/2017 dags. 20. apríl 2018 (Slys við Bolöldu)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 238/2017 dags. 20. apríl 2018 (Endurákvörðun virðisaukaskatts)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 328/2017 dags. 20. apríl 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 739/2017 dags. 26. apríl 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 237/2017 dags. 26. apríl 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 478/2017 dags. 3. maí 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 418/2017 dags. 3. maí 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 462/2017 dags. 9. maí 2018 (Atvinnurekandi)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 312/2017 dags. 9. maí 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 424/2017 dags. 9. maí 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 443/2017 dags. 9. maí 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 511/2017 dags. 17. maí 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 543/2017 dags. 24. maí 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 817/2017 dags. 31. maí 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 485/2017 dags. 31. maí 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 423/2017 dags. 31. maí 2018 (Vinnuslys)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 619/2017 dags. 7. júní 2018 (Andlegt ástand)^[HTML] ^[PDF]
Ekki hafði komið ógildingarmál af þessum toga í nokkra áratugi fyrir þennan dóm.
K var lögráða en með skertan þroska, á við 6-8 ára barn, samkvæmt framlögðu mati.
M hafði áður sótt um dvalarleyfi hér á landi en fengið synjun. Talið er að hann hafi gifst henni til þess að fá dvalarleyfi. Hann sótti aftur um dvalarleyfi um fimm dögum eftir hjónavígsluna.
Ekki deilt um það að hún hafi samþykkt hjónavígsluna hjá sýslumanni á þeim tíma.
Héraðsdómur synjaði um ógildingu þar sem dómarinn taldi að hér væri frekar um að ræða eftirsjá, sem væri ekki ógildingarástæðu. Hæstiréttur sneri því við þar sem hann jafnaði málsatvikin við að K hefði verið viti sínu fjær þar sem hún vissi ekki hvað hún væri að skuldbinda sig til.

Hrd. 611/2017 dags. 7. júní 2018 (Perlan RE sökk)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 815/2017 dags. 7. júní 2018 (Lögreglumaður)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 557/2017 dags. 7. júní 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 618/2017 dags. 21. júní 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 623/2017 dags. 21. júní 2018 (Lambhagabúið)^[HTML] ^[PDF]
Ekki er nægilegt að skuldari hafi boðið fram tillögu að lausn gagnvart kröfuhafa, án þess að bjóða fram greiðsluna sjálfa.

Hrd. 160/2017 dags. 20. september 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 589/2017 dags. 4. október 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 434/2017 dags. 4. október 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 364/2017 dags. 4. október 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 827/2017 dags. 11. október 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 614/2017 dags. 11. október 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 849/2017 dags. 18. október 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 838/2017 dags. 18. október 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 106/2017 dags. 25. október 2018 (aðgengi fatlaðs einstaklings að fasteignum á vegum sveitarfélags)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 812/2017 dags. 25. október 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 788/2017 dags. 25. október 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 306/2017 dags. 25. október 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 373/2017 dags. 1. nóvember 2018 (Deloitte ehf.)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 834/2017 dags. 8. nóvember 2018 (Fífuhvammur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 828/2017 dags. 15. nóvember 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 795/2017 dags. 15. nóvember 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 632/2017 dags. 22. nóvember 2018 (Grenlækur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 28/2018 dags. 5. desember 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 843/2017 dags. 6. desember 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 21/2018 dags. 23. janúar 2019^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 33/2018 dags. 21. maí 2019 (Hluthafasamkomulag)^[HTML] ^[PDF]
Tvær fjölskyldur áttu saman hlutafélag, um helming hvor. Önnur þeirra samanstóð af fjórum einstaklingum, er gerðu hluthafasamning sín á milli árið 2010 og svo var hluthafasamningur milli allra hluthafa. Í fyrrnefnda samningnum var ákvæði um að samþykki allra aðila þess samnings þyrfti svo einn gæti framselt hlut sinn. Einn aðilinn að fyrrnefnda samningnum framseldi hluta sinn til erlends einkahlutafélags, án þess að afla slíkrar heimildar, og það félag framseldi svo þann hluta til einkahlutafélags í fullri eigu þess einstaklings. Þessir gjörningar voru álitnir heimilaðir samkvæmt síðarnefnda samningnum, svo breyttum árið 2014.

Hæstiréttur taldi að fyrstnefndi framsalsgerningurinn væri brot á fyrrnefnda samningnum þrátt fyrir að hinn endanlegi eigandi væri fyrirtæki í fullri eigu viðkomandi einstaklings. Litið var á að hluthafinn ætti um 34% hlut í hlutafélaginu er stæði af 69% af þeim 50% hlut sem hluthafasamningurinn næði yfir. Sá sem rifti samningnum var talinn eiga verulegra hagsmuna að gæta í þessu og ekki væri tryggt að félagið sem ætti þennan 34% hlut kæmist ekki í eigu utanaðkomandi aðila. Væri því um verulega vanefnd að ræða og gæti hver og einn hinna aðila hluthafasamningsins rift honum á þeim forsendum.

Hrd. 26/2019 dags. 18. september 2019^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 23/2019 dags. 25. september 2019 (Slys á sjó)^[HTML] ^[PDF]
Sykursjúkur sjómaður slasast á tá á sjó og leiddi slysið til örorku tjónþola. Inniheldur umfjöllun um sennilega afleiðingu.

Hrd. 17/2019 dags. 23. október 2019^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 38/2019 dags. 27. nóvember 2019^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 40/2019 dags. 16. desember 2019^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 41/2019 dags. 22. janúar 2020 (Niðurrif á friðuðu húsi)^[HTML] ^[PDF]
Fólk höfðaði mál gegn Hafnarfjarðarbæ um að fá tiltekið deiliskipulag fellt niður þar sem þau vildu rífa niður hús og byggja annað í staðinn. Minjastofnun féllst á það með skilyrði um að nýja húsið félli að götumyndinni. Hæstiréttur taldi skilyrðið ólögmætt þar sem Minjastofnun var ekki lagalega heimilt að setja skilyrði um nýja húsið.

Hrd. 1/2020 dags. 31. mars 2020 (Náttúruvernd 2 málsóknarfélag)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 8/2020 dags. 20. maí 2020 (JTWROS)^[HTML] ^[PDF]
Dómurinn er til marks um það að Hæstiréttur getur beitt erlendum réttarreglum.

Hrd. 52/2019 dags. 25. maí 2020^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 39/2019 dags. 4. júní 2020 (Norðurturninn)^[HTML] ^[PDF]
Um er að ræða áfrýjun á Lrd. 647/2018 dags. 7. júní 2019 (Norðurturninn)^ⓘ þar sem komist var að þeirri niðurstöðu að hinn áfrýjaði dómur skyldi verða óraskaður.

Hrd. 10/2020 dags. 24. september 2020^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 19/2020 dags. 29. október 2020^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 25/2020 dags. 17. desember 2020^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 17/2020 dags. 4. febrúar 2021^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 18/2020 dags. 4. febrúar 2021^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 9/2020 dags. 5. febrúar 2021^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 22/2020 dags. 11. febrúar 2021^[HTML] ^[PDF]

Ár	Bls. nr.
1993-1996	97, 303, 309-310, 318, 326, 330, 341, 353, 405, 426, 451, 459, 491, 509, 551, 560, 610, 632, 671, 680, 688
1997-2000	7, 102, 117, 259, 321-322, 328, 338, 344, 347, 353, 397, 423, 439, 449, 474, 516, 564, 566, 605-606, 614, 636, 641

Merkimiði - XXI. kafli laga um meðferð einkamála, nr. 91/1991

Yfirlit

Úrlausnir Hæstaréttar Íslands

Aðrar úrlausnir

Endurupptökudómur

Félagsdómur

Héraðsdómur Austurlands

Héraðsdómur Norðurlands eystra

Héraðsdómur Norðurlands vestra

Héraðsdómur Reykjaness

Héraðsdómur Reykjavíkur

Héraðsdómur Suðurlands

Héraðsdómur Vestfjarða

Héraðsdómur Vesturlands

Landsréttur

Úrskurðarnefnd velferðarmála

Prentað dómasafn Hæstaréttar

Prentað dómasafn Félagsdóms

Alþingi

Löggjafarþing 120

Þingmál A331 (stofnun hlutafélags um rekstur Póst- og símamálastofnunar)^[HTML]

Löggjafarþing 146

Þingmál A622 (tillögur dómsmálaráðherra um skipun dómara við Landsrétt)^[HTML]

Löggjafarþing 149

Þingmál A344 (meðferð einkamála)^[HTML]

Löggjafarþing 150

Þingmál A159 (meðferð einkamála)^[HTML]

Löggjafarþing 151

Þingmál A101 (meðferð einkamála)^[HTML]

Löggjafarþing 152

Þingmál A368 (meðferð einkamála)^[HTML]

Löggjafarþing 153

Þingmál A403 (meðferð einkamála)^[HTML]

Ár	Bls. nr.
1993	1502
1994	1305, 2600
1995	50, 56, 958, 1316, 1491, 2441, 2452, 2588, 2632
1996	275-276, 296, 494, 543, 706, 872, 899, 908, 1046, 1244, 1246-1247, 1437, 1440, 1596, 1598, 1682, 1731, 1757, 2704, 2748, 2799, 2999, 3103, 3136, 3174, 3282, 3310, 3320, 3426, 3463, 3885, 3902, 3915, 3931, 4049, 4184, 4278
1997	96, 170, 598, 766, 943, 981, 1018, 1068, 1104, 1107, 1111, 1339, 1452, 1637, 1648, 1655, 2102, 2571, 2586, 2638, 2641, 2703, 2749, 2777, 2825, 2882, 2900, 2951, 2963, 3049, 3115, 3134, 3167, 3169, 3284, 3434, 3463, 3770
1998	355, 438, 512, 597, 614, 911, 1077, 1121, 1278, 1310, 1312, 1546, 1600, 1658, 1660, 1711, 1713, 1736, 2056-2057, 2202, 2276, 2537, 2584, 2900, 2905, 2924-2925, 2927, 3150, 3161, 3169, 3178, 3470, 3623, 3693, 3755, 3814, 3967, 3989, 4035, 4244, 4317, 4366, 4371, 4477, 4479, 4530, 4548, 4564