Fara á yfirlitÚrlausnir Hæstaréttar Íslands
Hrd. 2002:2710 nr. 78/2002[HTML]
Hrd. 2002:4379 nr. 292/2002[HTML][PDF]
Hrd. 2003:173 nr. 572/2002 (Skífan - Innheimta sektar)[HTML]
Hrd. 2003:2373 nr. 504/2002 (Tjaldanes 9)[HTML]
Hrd. 2003:2435 nr. 527/2002 (Cafe Margret ehf.)[HTML]
Hrd. 2003:3046 nr. 65/2003 (Hóla-Biskup)[HTML]Samkomulag var um eignarhald aðilanna Þ og H til helmings hvor í hestinum Hóla-Biskup. H fékk síðar heilablóðfall og var í kjölfarið sviptur fjárræði sínu vegna afleiðinga þess. Þ flutti hestinn til útlanda án vitneskju H og lögráðamanns hans. Athæfið var kært af hálfu H með kröfu um skaðabætur og miskabætur.
Í lögregluskýrslu kom fram að Þ héldi því fram að brostnar forsendur hefðu verið á samkomulaginu þar sem hún hefði ein borið kostnaðinn af hestinum, og ætti því hann að fullu. Sökum tímaskorts af hennar hálfu ákvað Þ að flytja hestinn út þar sem hann hafði ekki verið í notkun undanfarið, þar á meðal til undaneldis, og reynt að koma honum í verð. Hélt hún því fram að athæfið hefði verið í samræmi við samkomulag hennar við H frá því áður en H veiktist.
Þ var ekki talin hafa getað sýnt fram á að athæfið hafi verið hluti af samkomulagi hennar við H. Þar sem ekki var heimilt með lögmætum hætti að flytja hestinn aftur til Íslands var Þ talin hafa svipt H eignarráðum yfir hestinum og bæri því skaðabótaábyrgð. Miskabótakrafan var ekki tekin til greina.
Hrd. 2003:3469 nr. 52/2003[HTML]
Hrd. 2003:4410 nr. 163/2003 (Hitaveita Dalabyggðar - Aðveituæð)[HTML]
Hrd. 2004:257 nr. 226/2003 (Aflahlutdeild)[HTML]
Hrd. 2004:640 nr. 265/2003 (Sleipnir - Forgangsréttarákvæði í kjarasamningi)[HTML]
Hrd. 2004:656 nr. 266/2003[HTML]
Hrd. 2004:965 nr. 305/2003 (Corona)[HTML]
Hrd. 2004:1147 nr. 304/2003 (Kolgerði)[HTML]
Hrd. 2004:1402 nr. 368/2003 (Brotthlaup)[HTML]
Hrd. 2004:1421 nr. 340/2003[HTML]
Hrd. 2004:1782 nr. 375/2003[HTML]
Hrd. 2004:1788 nr. 376/2003[HTML]
Hrd. 2004:1981 nr. 443/2003 (Óvígð sambúð - Endurgreiðsla)[HTML]Stutt sambúð.
Keypt fasteign og K millifærði fjárhæðir yfir á M. Svo slitnar sambúðin og K vill eitthvað til baka.
Krefst endurgreiðslu á fjármunum á grundvelli forsendubrestar.
Fékk endurgreiðsluna ásamt dráttarvöxtum.
K og M voru í óvígðri sambúð frá 1. september 1998 með hléum þar til endanlega slitnaði upp úr sambandi þeirra vorið 2002. Fyrir upphafi sambúðarinnar átti K barn sem hún sá um. Þau höfðu ráðgert að ganga í hjónaband 1. janúar 2000 en ekkert varð úr þeim áformum vegna deilna þeirra um kaupmála sem M vildi gera fyrir vígsluna. Ekki náðist samkomulag eftir að slitnaði upp úr sambúðinni og gerði þá K kröfu um opinber skipti með vísan í 100. gr. l. nr. 20/1991. Þeirri kröfu var hafnað með úrskurði héraðsdóms þann 18. október 2002 á þeim forsendum að sambúðin hefði ekki staðið samfellt í tvö ár.
K krafðist staðfestingar á kyrrsetningargerð að um 6,7 milljónum króna í tiltekinni fasteign. Þá krafðist K greiðslu af hendi M til hennar að um 5,6 milljónum króna ásamt vöxtum og dráttarvöxtum, eða lægri upphæð að mati dómsins. Þá krafðist K endurgreiðslu á greiðslum hennar til M á tilteknu tímabili uppreiknuðum miðað við lánskjaravísitölu.
Til vara áðurgreindri kröfu krafðist K staðfestingu á áðurgreindri kyrrsetningargerð, greiðslu tiltekinnar (lægri) upphæðar af hendi M til hennar ásamt vöxtum og dráttarvöxtum, eða lægri upphæð að mati dómsins.
Fyrir héraðsdómi var aðalkröfu K, er varðaði uppreiknaða upphæð miðað við lánskjaravísitölu, hafnað þar sem ekki lægi fyrir samningur milli aðila um verðtryggt lán eins og heimilt sé að gera skv. 14. gr. l. nr. 38/2001 og ekki lágu fyrir nein haldbær rök fyrir heimild til að uppreikna greiðslurnar um þeim hætti. Varakröfu K var einnig hafnað vegna sönnunarskorts. Kyrrsetningin var felld úr gildi.
Hæstiréttur sneri við niðurstöðu héraðsdóms er varðaði höfnun á varakröfu K og staðfesti kyrrsetninguna. Hann felldi niður málskostnað í héraði og dæmdi M til að greiða K málskostnað fyrir Hæstarétti.
Hrd. 2004:2205 nr. 466/2003 (Tryggingarvíxill)[HTML]
Hrd. 2004:2548 nr. 30/2004 (Þitt mál)[HTML]
Hrd. 2004:2666 nr. 53/2004[HTML]
Hrd. 2004:2943 nr. 230/2004[HTML]
Hrd. 2004:3202 nr. 57/2004 (Boðagrandi)[HTML]
Hrd. 2004:4529 nr. 202/2004[HTML]
Hrd. 2005:150 nr. 301/2004[HTML]
Hrd. 2005:229 nr. 304/2004[HTML]
Hrd. 2005:339 nr. 342/2004 (Líkkistur)[HTML]
Hrd. 2005:522 nr. 339/2004[HTML]
Hrd. 2005:779 nr. 303/2004 (Kona féll fram af svölum á Kanaríeyjum)[HTML]Í skilmálum var ákvæði um að vátryggður fengi ekki tjón bætt ef vátryggður hefði stefnt sér í hættu af nauðsynjalausu. Vátryggður hafði neytt áfengis og hafði 3 prómill af áfengi, og var í erjum við eiginmann sinn. Hann ýtti við henni er varð til þess að hún datt af svölunum og lést. Erfingjar hennar kröfðust bóta af vátryggingafélaginu en var synjað. Í dómnum var niðurstaðan að ekki væri hægt að beita skilmálsákvæðisins þar sem ölvun hennar ein og sér hefði ekki leitt til falls hennar af svölunum.
Hrd. 2005:864 nr. 394/2004[HTML]
Hrd. 2005:1096 nr. 389/2004 (Bernhard - Ofgreitt fé)[HTML]Hæstiréttur taldi að aðili er ofgreiddi ætti ekki rétt á dráttarvöxtum frá því ofgreiðslan átti sér stað.
Hrd. 2005:1861 nr. 496/2004[HTML]
Hrd. 2005:2469 nr. 36/2005[HTML]
Hrd. 2005:3500 nr. 495/2004[HTML]
Hrd. 2005:3816 nr. 116/2005 (Rykbindisalt)[HTML]
Hrd. 2005:4121 nr. 207/2005 (Gunnvör)[HTML]
Hrd. 2005:4204 nr. 147/2005 (Móar)[HTML]
Hrd. 2005:4621 nr. 200/2005 (Smíðakennari)[HTML]
Hrd. 2005:5071 nr. 214/2005 (Stóri-Skógur)[HTML]Í þessu tilviki var forkaupsréttur að jörð bundinn við eiganda annarar tilgreindrar jarðar „að frágengnum þeim er kynnu að eiga hann lögum samkvæmt“.
Hrd. 2005:5089 nr. 280/2005 (Framnesvegur)[HTML]
Hrd. 2005:5237 nr. 208/2005 (Bætur frá Tryggingastofnun)[HTML]
Hrd. 2006:293 nr. 252/2005 (Björgunarlaun)[HTML]
Hrd. 2006:498 nr. 362/2005[HTML]
Hrd. 2006:843 nr. 393/2005 (Kasper ehf. - Ölgerðin)[HTML]Kasper rak bar á Höfðabakka og átti Ölgerðin að ráða hljómsveitir til að spila á barnum. Ölgerðin taldi forsendur samningsins brostnar þar sem bjórsalan hefði ekki orðið eins mikil og búist var og vildi ekki lengur ráða hljómsveitir til að spila á barnum, og beitti fyrir sig orðalagi viðaukasamnings sem Hæstiréttur túlkaði sem skilyrði. Ölgerðin var sýknuð af kröfum Kaspers ehf.
Hrd. 2006:1135 nr. 264/2005 (Kransæðasjúkdómur)[HTML]
Hrd. 2006:1249 nr. 427/2005[HTML]
Hrd. 2006:1326 nr. 360/2005[HTML]
Hrd. 2006:1618 nr. 159/2006[HTML]
Hrd. 2006:2531 nr. 34/2006[HTML]
Hrd. 2006:3042 nr. 552/2005[HTML]
Hrd. 2006:3219 nr. 32/2006[HTML]
Hrd. 2006:3393 nr. 337/2006[HTML]
Hrd. 2006:3476 nr. 354/2006 (Frávísun kröfuliða)[HTML]
Hrd. 2006:4587 nr. 173/2006[HTML]
Hrd. 2006:4611 nr. 186/2006 (Traktorsgrafa)[HTML]Ekki voru hagsmunir til þess að haldleggja traktorsgröfu lengur.
Hrd. 2006:4690 nr. 182/2006 (Festarfell)[HTML]
Hrd. 2006:5134 nr. 222/2006 (Jökull)[HTML]
Hrd. 2006:5221 nr. 167/2006[HTML]
Hrd. 2006:5696 nr. 263/2006 (Kona undir áfengisáhrifum ók á steinvegg)[HTML]
Hrd. nr. 319/2006 dags. 18. janúar 2007[HTML]
Hrd. nr. 474/2005 dags. 18. janúar 2007[HTML]
Hrd. nr. 366/2006 dags. 15. febrúar 2007 (Brekkuland 3 - Réttarágalli - Umferðarréttur)[HTML]Hæstiréttur féllst ekki á það með kaupanda, er hélt eftir greiðslu, að réttarágalli hefði legið fyrir vegna umferðarréttar skv. aðalskipulagi. Þetta hefði legið fyrir á aðalskipulaginu í lengri tíma og báðum aðilum hefði verið jafn skylt að kynna sér skipulagið áður en viðskiptin fóru fram.
Hrd. nr. 552/2006 dags. 29. mars 2007[HTML]
Hrd. nr. 535/2006 dags. 2. apríl 2007[HTML]
Hrd. nr. 542/2006 dags. 26. apríl 2007[HTML]
Hrd. nr. 543/2006 dags. 3. maí 2007[HTML]
Hrd. nr. 629/2006 dags. 16. maí 2007[HTML]
Hrd. nr. 590/2006 dags. 24. maí 2007 (Öryrkjabandalag Íslands - Loforð ráðherra um hækkun örorkulífeyris)[HTML]
Hrd. nr. 598/2006 dags. 24. maí 2007[HTML]
Hrd. nr. 658/2006 dags. 14. júní 2007 (Sætún)[HTML]
Hrd. nr. 5/2007 dags. 14. júní 2007 (Lögreglumaður - Túlkun kjarasamnings)[HTML]Árið 2004 hafði fallið dómur er staðfesti skilning stéttarfélagsins á túlkun samningsins. Íslenska ríkið leiðrétti í samræmi við þann dóm en greiddi enga dráttarvexti. Lögreglumaður setti fram viðurkenningarkröfu um að íslenska ríkið myndi greiða dráttarvexti af vangoldnum launum hans. Hæstiréttur mat svo að dráttarvextir hefðu átt að greiðast frá gjalddaga hver mánaðarmót af þeirri upphæð sem vangreidd var. Þó lögfræðilegur vafi hafi verið á túlkun viðkomandi kjarasamningsákvæðis var niðurstaðan samt sem áður sú að skilningur íslenska ríkisins laut lægra haldi og gat ekki skýlt sér bak við vanþekkingu sína.
Hrd. nr. 32/2007 dags. 13. september 2007 (Landsbanki Íslands hf. - Launaútreikningur)[HTML]Mistök leiddu til of hárrar launagreiðslu og þremur árum síðar var krafist endurgreiðslu fyrir því ofgreidda. Hæstiréttur vísaði til þess að meginregla gilti um rétt skuldara til slíkrar endurkröfu sem á væru undantekningar. Í því sambandi nefndi hann að launagreiðandanum hefði átt að vera mistökin ljós, þar sem hann var banki, og var endurkröfunni því synjað.
Hrd. nr. 93/2007 dags. 27. september 2007[HTML]
Hrd. nr. 61/2007 dags. 11. október 2007 (Jakob Valgeir ehf. - Vélstjóri)[HTML]Í kjarasamningum hafði í langan tíma verið ákvæði er kvað á um að skipverji skyldi greiða útgerðarmanni jafngildi launa á fullum uppsagnarfresti ef hann færi fyrirvaralaust úr starfi án lögmætra ástæðna, óháð því hvort sannanlegt tjón hefði hlotist af eður ei né hvort upphæð þess væri jöfn eða hærri en sú fjárhæð. Taldi Hæstiréttur að kjarasamningsákvæðið hefði mörg einkenni févítis. Ákvæði þar að lútandi var síðar lögfest en í stað fulls uppsagnarfrests var kveðið á um hálfan uppsagnarfrest. Með hliðsjón af þessari forsögu var lagaákvæðið skýrt eftir orðanna hljóðan.
Hrd. nr. 46/2007 dags. 11. október 2007[HTML]
Hrd. nr. 58/2007 dags. 25. október 2007 (Klettháls)[HTML]
Hrd. nr. 135/2007 dags. 8. nóvember 2007[HTML]
Hrd. nr. 176/2007 dags. 8. nóvember 2007 (Yamaha)[HTML]
Hrd. nr. 153/2007 dags. 13. desember 2007 (Flugslys í Hvalfirði)[HTML]Flugkennari losnaði undan bótaskyldu.
Hrd. nr. 327/2007 dags. 13. desember 2007 (Vinna við gerð byggingarnefndateikninga)[HTML]
Hrd. nr. 292/2007 dags. 13. desember 2007 (Keilufell)[HTML]Skilyrði um gallaþröskuld var ekki talið vera uppfyllt þar sem flatarmálsmunur einbýlishúss samkvæmt söluyfirliti og kaupsamningi borið saman við raunstærð reyndist vera 14,4%.
Hrd. nr. 240/2007 dags. 20. desember 2007 (Örorkulífeyrir)[HTML]
Hrd. nr. 195/2007 dags. 17. janúar 2008 (Umferðarslys - Sjálfsmorð)[HTML]
Hrd. nr. 310/2007 dags. 7. febrúar 2008[HTML]
Hrd. nr. 230/2007 dags. 14. febrúar 2008 (Kross - Ný-fiskur)[HTML]Krafist var andvirði fisks sem var landað á tilteknu tímabili. Kross fór í málið gegn loforðsgjafanum (Ný-fiski). Hæstiréttur taldi að samningurinn bæri með sér að Kross hefði átt sjálfstæðan rétt til efnda þótt því fyrirtæki hefði ekki verið tilkynnt um tilvist samningsins.
Hrd. nr. 223/2007 dags. 21. febrúar 2008 (Innbú)[HTML]
Hrd. nr. 236/2007 dags. 21. febrúar 2008 (Þorskflök)[HTML]
Hrd. nr. 284/2007 dags. 28. febrúar 2008[HTML]
Hrd. nr. 289/2007 dags. 6. mars 2008[HTML]
Hrd. nr. 288/2007 dags. 6. mars 2008[HTML]
Hrd. nr. 434/2007 dags. 13. mars 2008[HTML]
Hrd. nr. 200/2007 dags. 13. mars 2008 (Óvígð sambúð - Fjárskipti)[HTML]
Hrd. nr. 467/2007 dags. 12. júní 2008 (Aldraður maður og sala báts - Ingvar ÍS 770)[HTML]Ekkert kom fram í málinu um andlega annmarka seljandans. Vitni sögðu líka að seljandinn hafi vitað af því að söluverð bátsins var lægra en virði hans. Þá var litið til þess að um tvö ár voru liðin frá sölunni og þar til formleg krafa um hærra verð var borin fram. Hæstiréttur hafnaði því að breyta kaupsamningnum til hækkunar kaupverðs þar sem ekki væru uppfyllt skilyrði 36. gr. samningalaga, nr. 7/1936.
Hrd. nr. 555/2007 dags. 12. júní 2008 (Ummæli á Internetinu)[HTML]
Hrd. nr. 549/2007 dags. 19. júní 2008 (Iceland Express)[HTML]
Hrd. nr. 672/2007 dags. 23. október 2008[HTML]
Hrd. nr. 55/2008 dags. 6. nóvember 2008 (Bumbuslagur)[HTML]Ekki litið svo á að bumbuslagurinn hafi falið í sér stórfellt gáleysi.
Hrd. nr. 122/2008 dags. 6. nóvember 2008[HTML]
Hrd. nr. 587/2008 dags. 13. nóvember 2008[HTML]
Hrd. nr. 586/2008 dags. 13. nóvember 2008[HTML]
Hrd. nr. 583/2008 dags. 13. nóvember 2008[HTML]
Hrd. nr. 582/2008 dags. 13. nóvember 2008[HTML]
Hrd. nr. 585/2008 dags. 13. nóvember 2008[HTML]
Hrd. nr. 193/2008 dags. 27. nóvember 2008[HTML]
Hrd. nr. 246/2008 dags. 22. janúar 2009 (Vatnsendablettur II - Eignarnám)[HTML]
Hrd. nr. 199/2008 dags. 22. janúar 2009 (Kaupás)[HTML]
Hrd. nr. 379/2008 dags. 19. mars 2009 (Lindargata 33)[HTML]Synjað var um skaðabætur vegna leigu á öðru húsnæði á meðan endurbætur færu fram á þeim grundvelli að saknæm háttsemi gagnaðilans var ekki sönnuð, þrátt fyrir að fallist hafði verið á skaðabætur vegna beins tjóns.
Hrd. nr. 416/2008 dags. 19. mars 2009[HTML]
Hrd. nr. 605/2008 dags. 26. mars 2009[HTML]
Hrd. nr. 397/2008 dags. 2. apríl 2009[HTML]
Hrd. nr. 134/2009 dags. 2. apríl 2009[HTML]
Hrd. nr. 485/2008 dags. 30. apríl 2009[HTML]
Hrd. nr. 125/2008 dags. 28. maí 2009 (Landfylling sjávarjarða - Slétta - Sanddæluskip)[HTML]Álverið í Reyðarfirði.
Jarðefni tekið innan netlaga. Það var talið hafa fjárhagslegt gildi og bótaskylt.
Hrd. nr. 596/2008 dags. 24. september 2009[HTML]
Hrd. nr. 145/2009 dags. 26. nóvember 2009[HTML]
Hrd. nr. 202/2009 dags. 17. desember 2009 (Lambeyri)[HTML]
Hrd. nr. 375/2009 dags. 25. febrúar 2010 (Maresco)[HTML]
Hrd. nr. 411/2009 dags. 4. mars 2010[HTML]
Hrd. nr. 374/2009 dags. 18. mars 2010 (Rithandarrannsókn lögð til grundvallar)[HTML]Varðandi Sophiu Hansen í baráttu hennar um börnin hennar.
Hún hafði falsað skuldaviðurkenningu manns á viðurkenningarbréf.
Hún hélt því fram síðar að hennar nafn hefði verið falsað á bréfinu.
Niðurstaða rannsóknarinnar bentu eindregið til þess að hún hefði ritað sitt eigið nafn á skjölin.
Hrd. nr. 149/2010 dags. 24. mars 2010 (Moderna Finance AB)[HTML]
Hrd. nr. 404/2009 dags. 25. mars 2010 (Mýrar á Fljótsdalshéraði - Fljótsdalslína 3 og 4)[HTML]
Hrd. nr. 437/2009 dags. 21. apríl 2010[HTML]
Hrd. nr. 747/2009 dags. 6. maí 2010 (Skráning, framlög)[HTML]
Hrd. nr. 449/2009 dags. 12. maí 2010 (Umferðarslys á Arnarnesvegi - Sjúkrakostnaður)[HTML]Kveðið á um að eingöngu sá er varð fyrir tjóninu geti krafist bótanna.
Hrd. nr. 459/2009 dags. 20. maí 2010 (Bakkastaðir)[HTML]
Hrd. nr. 523/2009 dags. 27. maí 2010 (Sýningarbásar)[HTML]
Hrd. nr. 471/2009 dags. 27. maí 2010 (Innheimtufyrirtæki)[HTML]
Hrd. nr. 646/2009 dags. 10. júní 2010 (Laugardalslaug)[HTML]Maður stingur sér í öllu afli ofan í grynnri enda sundlaugar og verður fyrir tjóni, með 100% örorku. Á skilti við laugina stóð D-0,96. Maðurinn var af erlendu bergi brotinn og skildi ekki merkinguna. Meðábyrgðin í þessu máli hafði samt verið augljós undir venjulegum kringumstæðum.
Litið til þess að Reykjavíkurborg væri stór aðili sem nyti ýmislegra fjárhagslegra réttinda og vátryggingar.
Hrd. nr. 610/2009 dags. 23. september 2010[HTML]
Hrd. nr. 470/2009 dags. 7. október 2010[HTML]Afhendingardráttur var til staðar af hálfu seljanda og héldi kaupendur eftir eigin greiðslum á meðan honum stóð. Frumkvæðisskylda var lögð á kaupendur fasteignar á þeirri stundu sem fasteignin var afhent og þurftu þeir því að greiða dráttarvexti frá afhendingardegi og þar til þeir létu greiðslu sína af hendi.
Hrd. nr. 519/2010 dags. 20. október 2010 (Strýtusel 15)[HTML]
Hrd. nr. 116/2010 dags. 21. október 2010[HTML]
Hrd. nr. 57/2010 dags. 11. nóvember 2010[HTML]
Hrd. nr. 558/2009 dags. 18. nóvember 2010 (Hafnarstræti 11)[HTML]
Hrd. nr. 715/2009 dags. 25. nóvember 2010[HTML]
Hrd. nr. 213/2010 dags. 20. janúar 2011 (Hilmir)[HTML]
Hrd. nr. 683/2010 dags. 26. janúar 2011[HTML]
Hrd. nr. 300/2010 dags. 27. janúar 2011 (Hamravík 40)[HTML]
Hrd. nr. 229/2010 dags. 10. febrúar 2011[HTML]
Hrd. nr. 427/2010 dags. 17. febrúar 2011[HTML]
Hrd. nr. 401/2010 dags. 17. febrúar 2011[HTML]
Hrd. nr. 24/2011 dags. 14. mars 2011[HTML]Aðili setti tvær vélar að veði og seldi síðan tækin án þess að geta um veðin. Veðhafarnir sóttu síðan að veðinu sem kaupandinn andmælti. Hæstiréttur taldi að kaupandinn hafi sýnt af sér gáleysi með því að athuga ekki hvort áhvílandi veð væru á tækinu, einkum í ljósi þess að hann var fjármálafyrirtæki. Hann taldi hins vegar að háttsemi seljanda við kaupin hafi verið svo andstæð góðri trú og heiðarleika að það leiddi til þess að gáleysi kaupanda fæli ekki í sér brottfall bótaábyrgðar seljanda.
Hrd. nr. 386/2010 dags. 31. mars 2011[HTML]
Hrd. nr. 560/2010 dags. 14. apríl 2011[HTML]
Hrd. nr. 463/2010 dags. 19. apríl 2011[HTML]
Hrd. nr. 474/2010 dags. 12. maí 2011 (Réttur til að skila úthlutaðri lóð)[HTML]
Hrd. nr. 667/2010 dags. 16. júní 2011[HTML]
Hrd. nr. 542/2010 dags. 21. júní 2011 (Álftaneslaug)[HTML]Deilt var um uppgjör verksamnings um sundlaug á Álftanesi. Verktakinn vildi að samningnum yrði breytt því hann vildi hærri greiðslu vegna ófyrirsjáanlegra verðlagshækkana sem urðu á tímabilinu og jafnframt á 36. gr. samningalaga.
Byggingavísitalan hækkaði ekki um 4% eins og áætlað hafði verið, heldur yfir 20%.
Hæstiréttur synjaði kröfu verktakans um breytingu vegna brostinna forsendna, en hins vegar fallist á að breyta honum á grundvelli 36. gr. samningalaganna.
Hrd. nr. 81/2011 dags. 13. október 2011 (Kaupþing - IceCapital)[HTML]Bankar keyptu mikið af eigin bréfum en kappkostuðu við að fara ekki yfir 5% mörkin.
Fyrirtækið IceCapital ehf. (þá Sund ehf.) hafði gert samning við banka um eignastýringu. Fjárfestingarstefnunni hafði verið breytt þannig að heimilt hafði verið að fjárfesta öllu fénu í hlutabréf. Bankinn nýtti sér það til að láta fyrirtækið kaupa hlut í sjálfum sér. Handveð voru lögð fram í hlutabréfunum sjálfum.
Hæstiréttur taldi ósannað að beitt hafi verið svikum, þrátt fyrir að Rannsóknarskýrsla Alþingis hafi verið lögð fram.
Hrd. nr. 26/2011 dags. 3. nóvember 2011[HTML]
Hrd. nr. 700/2010 dags. 10. nóvember 2011[HTML]
Hrd. nr. 119/2011 dags. 24. nóvember 2011 (Stofnfjárkaup)[HTML]Glitnir kynnti viðskiptin og nefndi að fólk myndi ekki tapa meiru en tiltekinni upphæð. Litið á að kaupandinn hafi ekki vitað mikið um málefnið.
Hrd. nr. 76/2011 dags. 1. desember 2011[HTML]
Hrd. nr. 224/2011 dags. 15. desember 2011 (Lögmannsþóknun)[HTML]Samningur var talinn hafa sterkust tengsl við Kanada. Kanadískt félag stefndi málinu á Íslandi.
Hafnað var dráttarvaxtakröfu á þeim grundvelli að ef samningurinn færi eftir kanadískum lögum, þá væri ekki hægt að beita ákvæðum íslensku vaxtalaganna um dráttarvexti og ekki var upplýst í málinu hvernig því væri háttað í Kanada.
Hrd. nr. 131/2011 dags. 15. desember 2011[HTML]
Hrd. nr. 383/2011 dags. 20. desember 2011[HTML]
Hrd. nr. 513/2011 dags. 22. mars 2012[HTML]
Hrd. nr. 522/2011 dags. 22. mars 2012[HTML]
Hrd. nr. 204/2012 dags. 27. apríl 2012 (Eignamyndun -Endurgreiðsla)[HTML]M krafðist endurgreiðslu á 1,3 milljónum.
Eign keypt á nafni K og bæði lántakendur. M hafði greitt 1,3 milljónir inn á lánið.
Hæstarétti þótti M ekki hafa sett málið rétt fram.
M og K hófu sambúð árið 2006 og stóð hún til ársins 2009. Fasteignin var keypt árið 2007 og var K eini skráði eigandi hennar. Samkvæmt íbúðalánum sem færð voru í þinglýsingabók sem hvíla á fyrsta og öðrum veðrétti fasteignarinnar var K skráð sem A-skuldari en M sem B-skuldari.
M greiddi 1,3 milljónir inn á umrætt lán í mars 2008. Hann kvaðst hafa verið að leggja fram sinn skerf til eignamyndunar í búinu en K sagði þetta hafa verið gert til að lækka mánaðarlega greiðslubyrði þess. K kvaðst hafa boðið M upp á viðurkenndan eignarhluta í eigninni á móti en því boði hafi verið hafnað.
M sendi bréf til K, dags. 6. september 2010, og gerði þar kröfu til K um endurgreiðslu á láni. Er rakið í bréfinu að M hafi lánað K umræddar 1,3 milljónir til kaupa í íbúðinni. K svaraði M með bréfi dags. 21. september 2010 og hafnaði þeirri kröfu á þeim forsendum að um hefði verið að ræða framlag M til sameiginlegs heimilisreksturs á meðan sambúðinni stóð, en ekki lán.
M krafðist þess að K yrði gert að greiða honum 1,3 milljónir króna auk almennra vaxta frá tilteknum degi til greiðsludags. Til vara krafðist hann viðurkenningar á 10,44% eignarhluta hans í tiltekinni eign ásamt öllu sem eignarhlutanum fylgi og fylgja beri, og að K verði gert að gefa út afsal fyrir þeim hluta.
K krafðist frávísunar á kröfum M, en sýknu af varakröfu. Til vara krafðist hún sýknu af öllum kröfum en til þrautavara að viðurkenndur verði 89,56% eignarhluti hennar og að hvorum aðila fyrir sig beri ábyrgð á öllum áhvílandi skuldum til samræmis við eignarhlut.
Héraðsdómur Norðurlands eystra vísaði málinu frá dómi sökum þverstæðu í málagrundvelli. Hæstiréttur staðfesti þann úrskurð.
Hrd. nr. 539/2011 dags. 10. maí 2012 (Skortur á heimild í reglugerð)[HTML]Íbúðalánasjóði krafðist bankaábyrgðar til tryggingar fyrir láni á grundvelli stjórnvaldsfyrirmæla sem áttu sér svo ekki lagastoð.
Hrd. nr. 518/2011 dags. 10. maí 2012[HTML]
Hrd. nr. 367/2012 dags. 6. júní 2012[HTML]
Hrd. nr. 535/2011 dags. 7. júní 2012 (Skil á lóð til Reykjavíkurborgar)[HTML]Dómurinn er dæmi um réttarframkvæmd þar sem krafist er þess að hver sem vill bera fyrir sig venju þurfi að leiða tilvist og efni hennar í ljós. Í málinu tókst ekki að sýna fram á að það hafi verið venjuhelguð framkvæmd að hægt væri að skila lóðum til Reykjavíkurborgar með einhliða gjörningi lóðarhafa og fengið endurgreiðslu á lóðargjöldum.
Hrd. nr. 392/2011 dags. 7. júní 2012[HTML]
Hrd. nr. 524/2011 dags. 7. júní 2012[HTML]
Hrd. nr. 636/2011 dags. 7. júní 2012[HTML]
Hrd. nr. 377/2012 dags. 8. júní 2012[HTML]
Hrd. nr. 341/2012 dags. 12. júní 2012[HTML]
Hrd. nr. 655/2011 dags. 14. júní 2012[HTML]
Hrd. nr. 416/2011 dags. 20. september 2012 (Íslenskir aðalverktakar hf. - NCC International AS - Héðinsfjarðargöng II)[HTML]Framhald af atburðarásinni í
Hrd. 2005:4506 nr. 182/2005 (Héðinsfjarðargöng I)ⓘ en eftir þau málalok náðust ekki sættir um bætur. Var þá sett fram bótakrafa studd með matsgerð dómkvaddra matsmanna. Þar sem verkið hafði verið unnið var hægt að taka mið af því, en þar spilaði inn í að verkið reyndist flóknara en áður sýndist.
Hrd. nr. 75/2012 dags. 27. september 2012 (Sala verslunar)[HTML]
Hrd. nr. 116/2012 dags. 4. október 2012[HTML]
Hrd. nr. 467/2011 dags. 11. október 2012[HTML]
Hrd. nr. 406/2011 dags. 18. október 2012[HTML]
Hrd. nr. 19/2012 dags. 25. október 2012[HTML]
Hrd. nr. 176/2012 dags. 25. október 2012[HTML]
Hrd. nr. 417/2012 dags. 15. nóvember 2012[HTML]
Hrd. nr. 644/2012 dags. 20. nóvember 2012[HTML]
Hrd. nr. 671/2012 dags. 22. nóvember 2012[HTML]
Hrd. nr. 158/2012 dags. 29. nóvember 2012[HTML]
Hrd. nr. 208/2012 dags. 29. nóvember 2012[HTML]
Hrd. nr. 673/2012 dags. 30. nóvember 2012[HTML]
Hrd. nr. 239/2012 dags. 13. desember 2012[HTML]
Hrd. nr. 350/2012 dags. 19. desember 2012 (Gangaslagur í MR)[HTML]Tjónþoli fékk bætur eftir að hafa hálsbrotnað í gangaslag sem var algengur innan þess skóla, þrátt fyrir að skólinn hafi gert einhverjar ráðstafanir til að koma í veg fyrir háttsemina. Hins vegar þurfti tjónþolinn að bera hluta tjónsins sjálfur vegna meðábyrgðar hans.
Skortur var á mati sem sýndi læknisfræðilega þörf fyrir breytingu á húsnæði.
Hrd. nr. 304/2012 dags. 19. desember 2012 (Oddviti F-lista)[HTML]Reykjavíkurborg greiddi lögbundin framlög til F-listans og var greitt inn á tiltekinn bankareikning borgarmálafélags F-listans sem oddviti flokksins hafði áður stofnað sem klofningsflokk frá hinum. Ekki var fallist á að oddvitinn hefði haft stöðuumboð fyrir F-listann til að breyta ráðstöfuninni. F-listinn hafði tilkynnt borginni um umboðsskortinn.
Vísað var til ákvæða laganna um að framlögin ættu að vera greidd til stjórnmálaflokka en einstakir frambjóðendur þeirra ættu ekki sjálfstætt tilkall til þeirra. Einnig var litið til þess að oddvitinn var forseti borgarstjórnar á þeim tíma og því ekki talið að borgin hefði verið grandlaus um þetta.
Hrd. nr. 240/2012 dags. 19. desember 2012[HTML]
Hrd. nr. 351/2012 dags. 17. janúar 2013[HTML]
Hrd. nr. 333/2012 dags. 24. janúar 2013[HTML]
Hrd. nr. 346/2012 dags. 31. janúar 2013[HTML]
Hrd. nr. 12/2013 dags. 1. febrúar 2013[HTML]
Hrd. nr. 457/2012 dags. 7. febrúar 2013[HTML]
Hrd. nr. 30/2013 dags. 14. febrúar 2013[HTML]
Hrd. nr. 608/2012 dags. 14. mars 2013[HTML]
Hrd. nr. 579/2012 dags. 21. mars 2013 (Húsaleiga eftir nauðungarsölu)[HTML]Hjón bjuggu í húsi og lentu í greiðsluvandræðum. Húsið var síðan selt á nauðungaruppboði. Þau fengu að búa áfram í húsinu.
M hafði verið í samskiptum við bankann og gekk frá því samkomulagi.
Bankinn vildi koma þeim út þar sem þau höfðu ekki greitt húsaleiguna.
K hélt því fram að hún væri ekki skuldbundin og því ekki hægt að ganga að henni, en því var hafnað. K bar því sameiginlega ábyrgð með M á greiðslu húsaleigunnar til bankans.
Hrd. nr. 642/2012 dags. 21. mars 2013 (Ábyrgð þriðja manns á raforkuskuldum)[HTML]
Hrd. nr. 15/2013 dags. 16. maí 2013[HTML]
Hrd. nr. 34/2013 dags. 23. maí 2013[HTML]
Hrd. nr. 52/2013 dags. 30. maí 2013 (Stjórnvaldssekt)[HTML]
Hrd. nr. 352/2013 dags. 5. júní 2013[HTML]
Hrd. nr. 694/2012 dags. 6. júní 2013[HTML]
Hrd. nr. 86/2013 dags. 13. júní 2013 (Fyrirvari)[HTML]
Hrd. nr. 705/2012 dags. 13. júní 2013[HTML]
Hrd. nr. 240/2013 dags. 26. september 2013[HTML]
Hrd. nr. 254/2013 dags. 31. október 2013 (K7 ehf.)[HTML]Í ráðningarsamningi starfsmanns hönnunarfyrirtækis var ákvæði um bann við ráðningu á önnur störf á samningstímanum án samþykkis fyrirtækisins. Starfsmaðurinn tók að sér hönnunarverk fyrir annað fyrirtæki og fékk greiðslu fyrir það. Hæstiréttur taldi þá háttsemi réttlæta fyrirvaralausa riftun ráðningarsamningsins en hins vegar ekki synjun vinnuveitandans um að greiða fyrir þau verk sem starfsmaðurinn hefði þegar unnið fyrir vinnuveitandann áður en riftunin fór fram.
Hrd. nr. 314/2013 dags. 31. október 2013[HTML]
Hrd. nr. 284/2013 dags. 14. nóvember 2013[HTML]
Hrd. nr. 381/2013 dags. 14. nóvember 2013[HTML]
Hrd. nr. 514/2013 dags. 5. desember 2013[HTML]
Hrd. nr. 430/2013 dags. 12. desember 2013 (Flugastraumur)[HTML]
Hrd. nr. 394/2013 dags. 16. janúar 2014[HTML]
Hrd. nr. 661/2013 dags. 16. janúar 2014 (Gísli)[HTML]
Hrd. nr. 523/2013 dags. 16. janúar 2014 (Gjalddagi láns)[HTML]
Hrd. nr. 191/2013 dags. 16. janúar 2014[HTML]
Hrd. nr. 413/2013 dags. 16. janúar 2014[HTML]
Hrd. nr. 412/2013 dags. 16. janúar 2014[HTML]
Hrd. nr. 812/2013 dags. 29. janúar 2014[HTML]
Hrd. nr. 545/2013 dags. 30. janúar 2014[HTML]
Hrd. nr. 544/2013 dags. 30. janúar 2014 (Hótel Húsavík)[HTML]
Hrd. nr. 62/2014 dags. 5. febrúar 2014[HTML]
Hrd. nr. 599/2013 dags. 6. febrúar 2014 (Andleg vanlíðan)[HTML]
Hrd. nr. 592/2013 dags. 6. febrúar 2014[HTML]
Hrd. nr. 582/2013 dags. 13. febrúar 2014 (Íslandshótel hf.)[HTML]Starfsmaður tók sér vín í heimildarleysi sem var á boðstólnum í starfsmannaveislu auk þess notaði starfsmaðurinn ekki stimpilklukku vinnustaðarins í samræmi við fyrirmæli. Talið var henni til hags að hún hafði skýrt yfirmanni frá brotinu skjótlega og bætt fyrir það, auk þess skildi hún ekki gildi yfirlýsingar sem hún undirritaði sökum tungumálaörðugleika. Hæstiréttur taldi því ekki vera um brot að ræða sem réttlætt hefði fyrirvaralausa brottvikningu úr starfi, heldur hefði þurft áminningu.
Hrd. nr. 664/2013 dags. 27. febrúar 2014 (Veigur)[HTML]
Hrd. nr. 161/2014 dags. 13. mars 2014[HTML]
Hrd. nr. 139/2014 dags. 24. mars 2014 (Fjárúttektir - Umboðsmannamál)[HTML]
Hrd. nr. 734/2013 dags. 27. mars 2014 (Lífland)[HTML]
Hrd. nr. 546/2013 dags. 27. mars 2014[HTML]
Hrd. nr. 802/2013 dags. 10. apríl 2014 (Landspildur á Vatnsendabletti)[HTML]
Hrd. nr. 672/2013 dags. 15. maí 2014[HTML]
Hrd. nr. 825/2013 dags. 22. maí 2014[HTML]
Hrd. nr. 760/2013 dags. 22. maí 2014[HTML]
Hrd. nr. 826/2013 dags. 22. maí 2014[HTML]
Hrd. nr. 696/2013 dags. 5. júní 2014 (Dyravarsla - Ellefan)[HTML]Dyravörður hafði synjað R inngöngu á veitingastað með ýtingum hans og annars dyravarðar. Um 15 mínútum eftir þau samskipti, þegar R hafi verið kominn nokkurn spöl frá veitingastaðnum, hafi dyraverðirnir ráðist á hann. Ekki var fallist á kröfu R um skaðabætur frá vinnuveitendum dyravarðanna á grundvelli vinnuveitandaábyrgðar þar sem framferði dyravarðanna var of fjarri starfsskyldum þeirra.
Hrd. nr. 25/2014 dags. 5. júní 2014[HTML]
Hrd. nr. 539/2014 dags. 4. september 2014[HTML]
Hrd. nr. 11/2014 dags. 11. september 2014 (Toppfiskur)[HTML]
Hrd. nr. 78/2014 dags. 18. september 2014 (Eigin áhætta vátryggðs)[HTML]
Hrd. nr. 789/2013 dags. 18. september 2014[HTML]
Hrd. nr. 84/2014 dags. 25. september 2014 (Sjóklæðagerðin)[HTML]
Hrd. nr. 778/2013 dags. 25. september 2014 (Héðinsfjarðargöng II)[HTML]
Hrd. nr. 197/2014 dags. 2. október 2014 (Farmgjald)[HTML]Seljandi þjónustunnar var íslenskt fyrirtæki með höfuðstöðvar í Reykjavík en kaupandi hennar var sænskur lögaðili með varnarþing í Malmö í Svíþjóð. Þjónustan fólst í því að seljandinn flutti farm með skipi frá Þýskalandi til Reykjavíkur og þaðan landleiðina til Þingeyrar. Kaupandinn var ekki sáttur við reikning seljandans þar sem farmgjaldið væri hærra en hann taldi umsamið.
Seljandinn höfðaði svo dómsmál fyrir Héraðsdómi Reykjavíkur til innheimtu reikningsins og kaupandinn krafðist frávísunar á grundvelli þess að Lúganósamningsins komi í veg fyrir rekstur málsins á Íslandi. Hæstiréttur taldi að viðskiptin féll undir þann samning og að hann væri fullnægjandi réttarheimild til að virkja ákvæði í samningi málsaðilanna um að íslensk lög giltu um hann og að deilumál sem kynnu að rísa um hann yrðu úrskurðuð af íslenskum dómstólum. Leit rétturinn svo á að þar sem höfuðstöðvar seljandans væru í Reykjavík og að þetta væri flutningastarfsemi með kaupskipum hefði seljandanum verið réttilega heimilt að höfða það fyrir Héraðsdómi Reykjavíkur þar sem ekki skipti máli hvort þjónustan hafi verið þegin í þeirri þinghá þar sem starfstöðin væri.
Hrd. nr. 111/2014 dags. 9. október 2014 (Vífilfell)[HTML]Deilt var um hvort kolsýrðir drykkir teldust til vatnsdrykkja og taldi Vífillfell það ekki nógu vel rannsakað. Fyrir Hæstarétti byrjaði Samkeppniseftirlitið að koma með nýjar málsástæður og málsgögn. Hæstiréttur taldi að ekki væri horft á gögn sem voru ekki til fyrir.
Hrd. nr. 141/2014 dags. 23. október 2014[HTML]
Hrd. nr. 127/2014 dags. 6. nóvember 2014[HTML]
Hrd. nr. 110/2014 dags. 6. nóvember 2014 (Eykt)[HTML]
Hrd. nr. 148/2014 dags. 13. nóvember 2014 (Adakris)[HTML]
Hrd. nr. 269/2014 dags. 20. nóvember 2014 (PWC)[HTML]
Hrd. nr. 195/2014 dags. 20. nóvember 2014 (Exista)[HTML]
Hrd. nr. 598/2014 dags. 4. desember 2014[HTML]
Hrd. nr. 29/2014 dags. 4. desember 2014[HTML]
Hrd. nr. 270/2014 dags. 29. janúar 2015[HTML]
Hrd. nr. 91/2015 dags. 17. febrúar 2015[HTML]
Hrd. nr. 378/2014 dags. 26. febrúar 2015 (Skiptasamningur)[HTML]
Hrd. nr. 625/2014 dags. 5. mars 2015 (Eyjólfur)[HTML]
Hrd. nr. 626/2014 dags. 5. mars 2015 (Stefanía)[HTML]Kröfuhafinn var ekki talinn geta borið fyrir sig vitneskjuskort um samningsatriði sökum þess að útsendir innheimtuseðlar báru með sér að hann var krafinn um verðbætur og um breytilega vexti. Því var hafnað að kröfuhafinn hefði ekki getað verið mögulegt að afla nánari upplýsinga um það.
Hrd. nr. 413/2014 dags. 5. mars 2015[HTML]
Hrd. nr. 431/2014 dags. 12. mars 2015 (Skaðabótamál vegna símahlerunar)[HTML]
Hrd. nr. 631/2014 dags. 12. mars 2015 (Endurgreiðsla virðisaukaskatts)[HTML]
Hrd. nr. 558/2014 dags. 19. mars 2015[HTML]
Hrd. nr. 597/2014 dags. 26. mars 2015[HTML]
Hrd. nr. 634/2014 dags. 22. apríl 2015[HTML]
Hrd. nr. 594/2014 dags. 22. apríl 2015[HTML]
Hrd. nr. 588/2014 dags. 7. maí 2015 (Einelti af hálfu slökkviliðsstjóra)[HTML]
Hrd. nr. 580/2014 dags. 7. maí 2015[HTML]
Hrd. nr. 674/2014 dags. 11. júní 2015[HTML]
Hrd. nr. 438/2015 dags. 24. ágúst 2015[HTML]
Hrd. nr. 434/2015 dags. 24. ágúst 2015[HTML]
Hrd. nr. 5/2015 dags. 10. september 2015[HTML]
Hrd. nr. 4/2015 dags. 10. september 2015[HTML]
Hrd. nr. 3/2015 dags. 10. september 2015[HTML]
Hrd. nr. 7/2015 dags. 10. september 2015[HTML]
Hrd. nr. 6/2015 dags. 10. september 2015[HTML]
Hrd. nr. 1/2015 dags. 24. september 2015[HTML]
Hrd. nr. 15/2015 dags. 24. september 2015[HTML]
Hrd. nr. 66/2015 dags. 1. október 2015[HTML]
Hrd. nr. 111/2015 dags. 15. október 2015 (Ásatún 6-8)[HTML]
Hrd. nr. 229/2015 dags. 5. nóvember 2015 (Erfingjar sjálfskuldarábyrgðarmanns - Námslán)[HTML]SH gekkst í sjálfskuldarábyrgð fyrir námslánum annars aðila en hann lést síðan. Um mánuði eftir andlátið hætti lánþeginn að greiða af láninu. Síðar sama ár var veitt leyfi til einkaskipta á búinu. Um tveimur árum eftir andlát SH tilkynnti lánveitandinn lánþeganum að öll skuldin hefði verið gjaldfelld vegna verulegra vanskila. Erfingjar SH bæru sem erfingjar dánarbús hans óskipta ábyrgð á umræddri skuld.
Í málinu var deilt um það hvort erfingjarnir hafi gengist undir skuldina. Erfingjarnir báru fyrir sig að hún hefði fallið niður við andlát sjálfskuldarábyrgðarmannsins, lögjafnað frá ákvæði er kvæði um niðurfellingu hennar við andlát lánþegans. Hæstiréttur synjaði þeirri málsástæðu á þeim forsendum að með sjálfskuldarábyrgðinni á námslánunum hefðu stofnast tryggingarréttindi í formi persónulegra skuldbindinga sem nytu verndar eignarréttarákvæðis stjórnarskrárinnar, er kæmi bæði í veg fyrir að ákvæðið væri túlkað rýmra en leiddi af því í bókstaflegum skilningi orðanna og að beitt yrði lögjöfnun með þessum hætti.
Þá var jafnframt hafnað málsástæðu um ógildingu á grundvelli 36. gr. samningalaga, nr. 7/1936.
Hrd. nr. 198/2015 dags. 12. nóvember 2015[HTML]
Hrd. nr. 100/2015 dags. 19. nóvember 2015[HTML]Hæstiréttur taldi að lán með óheyrilega háa vexti hefði verið vaxtalaust af þeim sökum, sem sagt ekki beitt fyllingu. Hins vegar bar það dráttarvexti frá málshöfðun.
Hrd. nr. 752/2015 dags. 30. nóvember 2015[HTML]
Hrd. nr. 112/2015 dags. 3. desember 2015[HTML]
Hrd. nr. 134/2015 dags. 10. desember 2015 (Parlogis)[HTML]
Hrd. nr. 292/2015 dags. 17. desember 2015 (Lánasjóður sveitarfélaga II)[HTML]
Hrd. nr. 290/2015 dags. 17. desember 2015[HTML]
Hrd. nr. 304/2015 dags. 17. desember 2015 (Skeifan)[HTML]
Hrd. nr. 303/2015 dags. 17. desember 2015 (Skeifan)[HTML]
Hrd. nr. 381/2015 dags. 4. febrúar 2016[HTML]
Hrd. nr. 382/2015 dags. 11. febrúar 2016[HTML]
Hrd. nr. 253/2015 dags. 11. febrúar 2016[HTML]
Hrd. nr. 560/2015 dags. 18. febrúar 2016[HTML]
Hrd. nr. 590/2015 dags. 28. apríl 2016 (Drykkjarvörusamningur)[HTML]
Hrd. nr. 579/2015 dags. 28. apríl 2016[HTML]
Hrd. nr. 578/2015 dags. 28. apríl 2016[HTML]
Hrd. nr. 247/2016 dags. 6. maí 2016[HTML]
Hrd. nr. 333/2016 dags. 24. maí 2016[HTML]
Hrd. nr. 479/2015 dags. 2. júní 2016[HTML]
Hrd. nr. 349/2015 dags. 2. júní 2016[HTML]
Hrd. nr. 580/2015 dags. 9. júní 2016 (Gildi krafna)[HTML]
Hrd. nr. 540/2015 dags. 16. júní 2016 (Laugarásvegur 62 - Matsgerð)[HTML]Miklar yfirlýsingar fóru fram í fasteignaauglýsingu, sem sem að fasteign hefði verið endurbyggð frá grunni, en raunin var að stór hluti hennar var upprunalegur.
Hæstiréttur nefndi að með afdráttarlausum yfirlýsingum sé seljandi ekki eingöngu að ábyrgjast réttmæti upplýsinganna heldur einnig ábyrgjast gæði verksins. Reynist þær upplýsingar ekki sannar þurfi seljandinn að skila þeirri verðmætaaukningu aftur til kaupandans.
Hrd. nr. 491/2016 dags. 24. ágúst 2016[HTML]
Hrd. nr. 455/2016 dags. 7. september 2016[HTML]
Hrd. nr. 658/2016 dags. 12. október 2016[HTML]
Hrd. nr. 855/2015 dags. 20. október 2016 (SPB)[HTML]
Hrd. nr. 168/2016 dags. 27. október 2016 (Þrotabú IceCapitals ehf.)[HTML]
Hrd. nr. 117/2016 dags. 27. október 2016[HTML]
Hrd. nr. 73/2016 dags. 10. nóvember 2016[HTML]
Hrd. nr. 841/2015 dags. 17. nóvember 2016[HTML]
Hrd. nr. 96/2016 dags. 17. nóvember 2016 (Fjármögnunarleiga)[HTML]
Hrd. nr. 186/2016 dags. 1. desember 2016[HTML]
Hrd. nr. 17/2016 dags. 1. desember 2016[HTML]
Hrd. nr. 769/2016 dags. 14. desember 2016[HTML]
Hrd. nr. 191/2016 dags. 15. desember 2016[HTML]
Hrd. nr. 240/2016 dags. 20. desember 2016[HTML]
Hrd. nr. 150/2016 dags. 20. desember 2016 (Hraðfrystihús Hellissands)[HTML]
Hrd. nr. 149/2016 dags. 20. desember 2016 (Guðmundur Runólfsson)[HTML]
Hrd. nr. 82/2016 dags. 20. desember 2016 (Festir)[HTML]
Hrd. nr. 808/2016 dags. 12. janúar 2017[HTML]
Hrd. nr. 850/2016 dags. 17. janúar 2017[HTML]
Hrd. nr. 411/2016 dags. 19. janúar 2017 (Vélasamstæða)[HTML]
Hrd. nr. 278/2016 dags. 26. janúar 2017 (Umboðsmaður skuldara)[HTML]Starfsmaður umboðsmanns skuldara skipti sér af þremur málum fyrrverandi eiginmanns síns. Hæstiréttur taldi að veita hefði átt starfsmanninum áminningu þar sem afskiptin voru ekki það alvarleg að þau réttlættu fyrirvaralausa brottvikningu úr starfi.
Hrd. nr. 260/2016 dags. 26. janúar 2017[HTML]
Hrd. nr. 331/2016 dags. 26. janúar 2017[HTML]
Hrd. nr. 250/2016 dags. 2. febrúar 2017 (Bjargráðasjóður - Stjörnugrís III)[HTML]Einstaklingur sem þurfti að borga búnaðargjald (vegna landbúnaðarstarfsemi) vildi fá það endurgreitt. Það gjald hafði runnið til Svínaræktarfélags Íslands, Bændasamtakanna og Bjargráðasjóðs. Vildi einstaklingurinn meina að með skyldu til greiðslu gjaldanna til þessara einkaaðila sé verið að greiða félagsgjald. Hæstiréttur nefndi að í tilviki Bjargráðasjóðs að sökum hlutverks sjóðsins og að stjórn sjóðsins væri skipuð af ráðherra yrði að líta til þess að sjóðurinn væri stjórnvald, og því væri um skatt að ræða.
Hrd. nr. 312/2016 dags. 2. febrúar 2017[HTML]
Hrd. nr. 380/2016 dags. 9. febrúar 2017[HTML]
Hrd. nr. 46/2017 dags. 8. mars 2017 (Ofgreitt - Hafnað endurgreiðslu)[HTML]
Hrd. nr. 371/2016 dags. 9. mars 2017 (Einar Valur)[HTML]
Hrd. nr. 444/2016 dags. 16. mars 2017[HTML]
Hrd. nr. 162/2017 dags. 31. mars 2017[HTML]
Hrd. nr. 596/2016 dags. 18. maí 2017[HTML]
Hrd. nr. 768/2016 dags. 1. júní 2017 (Ferðaþjónusta fatlaðra)[HTML]
Hrd. nr. 308/2017 dags. 1. júní 2017[HTML]
Hrd. nr. 607/2016 dags. 15. júní 2017 (Jón Óskar)[HTML]
Hrd. nr. 597/2016 dags. 21. september 2017 (Úttekt af bankareikningum - Fasteign afsalað til sonar sambýliskonu)[HTML]Dánarbú eldri manns (A) er tekið til skipta. Búið er tekið til opinberra skipta. Fyrir andlátið hafði A selt syni sambýliskonu sinnar (B) fasteign. Dánarbúið fór svo í mál gegn B þar sem kaupverðið var greitt en ekki í peningum.
Hæstiréttur taldi í ljósi þess að seljandinn hafi verið með Alzheimer og samkvæmt læknismati hafi hann verið heilabilaður við samningsgerðina, og að B hafi átt að vera fullkunnugt um það ástand.
Deilt var um fjármuni sem B hafi átt að hafa tekið út af bankareikningi A. B tókst ekki að sýna fram á að fjármunirnir hafi verið nýttir í þágu A né verið innan umboðsins og var því gert að endurgreiða fjármunina.
Hrd. nr. 656/2016 dags. 21. september 2017[HTML]
Hrd. nr. 572/2016 dags. 21. september 2017[HTML]
Hrd. nr. 687/2016 dags. 16. nóvember 2017[HTML]
Hrd. nr. 868/2016 dags. 23. nóvember 2017 (Kraninn)[HTML]
Hrd. nr. 702/2017 dags. 29. nóvember 2017[HTML]
Hrd. nr. 617/2016 dags. 19. desember 2017 (Gunnar - Endurgreiðsla ofgreiddra skatta)[HTML]
Hrd. nr. 720/2016 dags. 1. febrúar 2018[HTML]
Hrd. nr. 77/2017 dags. 8. febrúar 2018[HTML]
Hrd. nr. 869/2016 dags. 15. febrúar 2018[HTML]
Hrd. nr. 159/2017 dags. 8. mars 2018 (Greiðsluaðlögun)[HTML]Skuldari fór í greiðsluaðlögun og fékk greiðsluskjól er fólst í því að enginn kröfuhafi mátti beita vanefndaúrræðum á hendur skuldaranum á þeim tíma. Þegar greiðsluskjólið leið undir lok fór einn kröfuhafi skuldarans í dómsmál og krafðist dráttarvaxta fyrir það tímabil.
Hæstiréttur synjaði dráttarvaxtakröfunni fyrir tímabilið sem greiðsluskjólsúrræðið var virkt á þeim forsendum að lánardrottnar mættu ekki krefjast né taka við greiðslum frá skuldara á meðan það ástand varaði og ættu því ekki kröfu á dráttarvexti. Hins vegar reiknast almennir vextir á umræddu tímabili.
Hrd. nr. 814/2016 dags. 15. mars 2018[HTML]
Hrd. nr. 217/2017 dags. 15. mars 2018[HTML]
Hrd. nr. 218/2017 dags. 15. mars 2018[HTML]
Hrd. nr. 279/2017 dags. 22. mars 2018 (pr.pr. Ístraktor)[HTML]Kona hafði fengið umboð til að skuldbinda Ístraktor en umboðið hennar var ekki prókúruumboð. Haldið var því fram að undirritun hennar hefði ekki væri rétt. Hæstiréttur taldi að þar sem konan hafði umboðið til að undirrita samninginn og því myndi sú yfirsjón að rita pr.pr. ekki hagga gildi undirritunarinnar.
Hrd. nr. 305/2017 dags. 27. mars 2018[HTML]
Hrd. nr. 238/2017 dags. 20. apríl 2018 (Endurákvörðun virðisaukaskatts)[HTML]
Hrd. nr. 493/2017 dags. 20. apríl 2018[HTML]
Hrd. nr. 431/2017 dags. 9. maí 2018[HTML]
Hrd. nr. 325/2017 dags. 17. maí 2018[HTML]
Hrd. nr. 556/2017 dags. 31. maí 2018[HTML]
Hrd. nr. 755/2017 dags. 21. júní 2018[HTML]
Hrd. nr. 853/2017 dags. 20. september 2018[HTML]
Hrd. nr. 644/2017 dags. 20. september 2018[HTML]
Hrd. nr. 495/2017 dags. 20. september 2018 (Hagaflöt 20)[HTML]Fasteign var keypt á 71 milljón króna. Kaupandi taldi hana verulega gallaða og aflaði sér matsgerðar um þá. Samkvæmt henni námu gallarnir alls 3,2 milljónum (4,5% af kaupverðinu). Kaupandi bar fyrir sig að seljandi hefði bakað sér sök vegna vanrækslu upplýsingaskyldu sinnar.
Hæstiréttur féllst ekki á hina meintu vanrækslu upplýsingarskyldunnar og taldi að gallarnir væru ekki nógu miklar til að heimila riftun án hinnar meintu sakar. Hins vegar féllst hann á skaðabótakröfu kaupandans upp á 1,1 milljón króna.
Hrd. nr. 638/2017 dags. 27. september 2018[HTML]
Hrd. nr. 639/2017 dags. 27. september 2018 (Gjaldeyriseftirlit Seðlabankans)[HTML]
Hrd. nr. 364/2017 dags. 4. október 2018[HTML]
Hrd. nr. 838/2017 dags. 18. október 2018[HTML]
Hrd. nr. 835/2017 dags. 18. október 2018[HTML]
Hrd. nr. 844/2017 dags. 1. nóvember 2018 (Yfirdráttur)[HTML]
Hrd. nr. 18/2018 dags. 16. janúar 2019 (Álag á skattstofna og ábyrgð maka - Ekki ábyrgð á álagi)[HTML]K var rukkuð um vangoldna skatta M og lætur reyna á allt í málinu. Meðal annars að verið sé að rukka K um bæði skattinn og álagið. Álagið er refsing og því ætti hún ekki að bera ábyrgð á því.
Hæsturéttur vísaði í dómaframkvæmd MSE og þar var búið að kveða á um að skattaálög séu refsikennd viðurlög. Löggjafinn hafði ekki orðað það nógu skýrt að makinn bæri ábyrgð á greiðslu álagsins og þurfti K því ekki að greiða skattinn þar sem bæði skatturinn og álagið voru saman í dómkröfu.
Hrd. nr. 17/2019 dags. 23. október 2019[HTML]
Hrd. nr. 40/2019 dags. 16. desember 2019[HTML]
Hrd. nr. 36/2019 dags. 20. desember 2019 (Verktaki nr. 16)[HTML]Í málinu lá fyrir munnlegur samningur eiganda mannvirkis við byggingarstjóra þrátt fyrir að í lögum um mannvirki var kveðið á um skyldu um skriflegra samninga í þeim tilvikum. Hæstiréttur minntist á meginregluna um formfrelsi samninga og leit hann svo á að í lögunum væri ekki áskilið að gildi samningsins sé bundið við að hann sé skriflegur, og stæði því umrætt lagaákvæði ekki í vegi fyrir gildi hins umdeilda samnings.
Hrd. nr. 56/2019 dags. 8. júní 2020[HTML]
Hrd. nr. 19/2020 dags. 29. október 2020[HTML]
Hrd. nr. 53/2021 dags. 1. júní 2022[HTML]