Úrlausnir.is

Yfirlit

Hæstaréttardómar (1636)
Dómasafn Hæstaréttar (768)
Umboðsmaður Alþingis (209)
Stjórnartíðindi (184)
Dómasafn Félagsdóms (37)
Alþingistíðindi (618)
Ársskýrslur umboðsmanns Alþingis (76)
EES-viðbætir við Stjórnartíðindi ESB (226)
Alþingi (7103)
Aðrir úrlausnaraðilar

• Áfrýjunarnefnd neytendamála (8)
• Endurupptökudómur (37)
• Félagsdómur (111)
• Fjarskiptastofa (3)
• Héraðsdómur Austurlands (33)
• Héraðsdómur Norðurlands eystra (49)
• Héraðsdómur Norðurlands vestra (16)
• Héraðsdómur Reykjaness (68)
• Héraðsdómur Reykjavíkur (1385)
• Héraðsdómur Suðurlands (44)
• Héraðsdómur Vestfjarða (7)
• Héraðsdómur Vesturlands (29)
• Kærunefnd barnaverndarmála (2)
• Kærunefnd húsamála (1)
• Kærunefnd jafnréttismála (8)
• Kærunefnd útboðsmála (59)
• Kærunefnd útlendingamála (567)
• Landsréttur (411)
• Mannanafnanefnd (8)
• Mannréttindadómstóll Evrópu (2)
• Matsnefnd eignarnámsbóta (22)
• Óbyggðanefnd (73)
• Póst- og fjarskiptastofnun (72)
• Úrskurðarnefnd almannatrygginga (5)
• Úrskurðarnefnd félagsþjónustu og húsnæðismála (5)
• Úrskurðarnefnd fjarskipta- og póstmála (28)
• Úrskurðarnefnd fæðingar- og foreldraorlofsmála (10)
• Úrskurðarnefnd um upplýsingamál (96)
• Úrskurðarnefnd velferðarmála (52)

Fara á yfirlit

Úrlausnir Hæstaréttar Íslands

Hrd. 1974:13 nr. 159/1973 ^[PDF]

---

Hrd. 1974:648 nr. 31/1973 ^[PDF]

---

Hrd. 1975:10 nr. 18/1972 ^[PDF]

---

Hrd. 1975:55 nr. 65/1971 (Arnarvatnsheiði) ^[PDF]
SÓ seldi hluta Arnarvatnsheiðar árið 1880 en áskildi að hann og erfingjar hans, sem kunni að búa á tilteknu nánar afmörkuðu svæði, að hefðu rétt til eggjatöku og silungsveiði í því landi fyrir sig og sína erfingja. Kaupendurnir skiptu síðan landinu upp í tvo hluta og seldu síðan hlutana árið 1884 til tveggja nafngreindra hreppa. Löngu síðar fóru aðrir að veiða silunga á svæðinu og var þá deilt um hvort túlka mætti það afsal er fylgdi jörðinni árið 1880 á þann veg að erfingjarnir hefðu einkarétt á þessum veiðum eða deildu þeim réttindum með eigendum jarðarinnar hverju sinni.

Hæstiréttur vísaði til þess að það væri „forn og ný réttarregla, að landeigandi eigi fiskveiði í vötnum á landi sínu, [...] þá var rík ástæða til þess, að [SÓ] kvæði afdráttarlaust að orði, ef ætlun hans var sú, að enginn réttur til silungsveiði í vötnum á hinu selda landi fylgdi með við sölu þess“. Ákvæðin um þennan áskilnað voru talin óskýr að þessu leyti og litið til mótmæla hreppsbænda á tilteknum manntalsþingum sem merki þess að bændurnir hafi ekki litið þannig á ákvæðin að allur silungsrétturinn hafi verið undanskilinn sölunni. Þar að auki höfðu fylgt dómsmálinu ýmis vottorð manna er bjuggu í nágrenninu að þeir hefðu stundað silungsveiði á landinu án sérstaks leyfis niðja [SÓ]s.

---

Hrd. 1976:874 nr. 54/1975 ^[PDF]

---

Hrd. 1977:198 nr. 142/1975 ^[PDF]

---

Hrd. 1977:972 nr. 199/1974 (Uppsögn slökkviliðsmanns) ^[PDF]
Málið er dæmi um löghelgan venju þar sem hún telst sanngjörn, réttlát og haganleg.

---

Hrd. 1978:15 nr. 1/1978 (Launamunur) ^[PDF]

---

Hrd. 1978:210 nr. 163/1977 ^[PDF]

---

Hrd. 1978:693 nr. 175/1976 ^[PDF]

---

Hrd. 1978:1178 nr. 227/1977 ^[PDF]

---

Hrd. 1978:1322 nr. 204/1976 ^[PDF]

---

Hrd. 1981:182 nr. 33/1978 (Mývatnsbotn) ^[PDF]
Greint var á um eignarhald á botni Mývatns og önnur verðmæti á botni Mývatns utan netlaga, og kröfðust landeigendur þeirra landa er lágu að Mývatni að þau teldust óskipt sameign þeirra allra. Fyrir héraði hófst málið með stefnu í júlímánuði 1974 sem að endingu varð að áðurgreindri kröfu. Ríkið höfðaði gagnsök sama mánuð sem að endingu varð sambærileg þeirra sem landeigendurnir gerðu, nema eignarhaldið færi til sín. Aukadómþing Þingeyjarsýslu dæmdi ríkinu í vil með gagnályktun á 1. tölul. 4. gr. vatnalaga nr. 15/1923 þar sem hinum málsaðilunum tókst ekki að sýna fram á að eignarrétturinn að Mývatnsbotni utan netlaga hefði stofnast með lögum eða með öðrum viðurkenndum hætti. Taldi hann í ljósi þessa að ríkið teldist réttmætur eigandi umrædds svæðis.

Fyrir Hæstarétti var málinu vísað frá héraði hvað varðaði kröfur tveggja ábúenda þar sem jarðirnar voru í ríkiseigu, sökum þess að það væri andstætt meginreglum réttarfars um aðild að aðili hafi uppi kröfur gegn sjálfum sér. Litið var svo á að frávísun þeirra krafna leiddi ekki til frávísun málsins í heild.

Hæstiréttur leit svo á að fyrir gildistöku vatnalaganna hafi engin lagaákvæði kveðið beinlínis á um eignarrétt yfir botnum stöðuvatna. Í málinu höfðu áfrýjendur ekki getað sýnt fram á að eignarréttur hafi myndast með öðrum hætti yfir botni Mývatns utan netlaga er leiddi til skerðingar eignarréttinda með 4. gr. vatnalaganna. Var ríkið því sýknað af þeirri kröfu áfrýjenda.

Hvað kröfu ríkisins varðaði vísaði Hæstiréttur til þess að 4. gr. vatnalaganna kvað heldur ekki um að ríkið teldist eigandi Mývatnsbotns utan netlaga né þeirra verðmæta sem tilheyrðu því svæði. Aukinheldur hafi ríkið heldur ekki sýnt fram á í málinu að það hafi stofnað til eignarréttarins með öðrum hætti. Voru landeigendurnir því einnig sýknaðir af kröfum ríkisins. Hins vegar kom fram að handhafar ríkisvalds gætu í skjóli valdheimilda sinna ráðið meðferð og nýtingu botns Mývatns og botnsverðmæta utan netlaga.

---

Hrd. 1981:1584 nr. 199/1978 (Landmannaafréttardómur síðari) ^[PDF]
Íslenska ríkið hóf mál fyrir aukadómþingi Rangárvallasýslu árið 1975 með eignardómsstefnu þar sem krafist var viðurkenningar á beinum eignarrétti ríkisins á Landmannaafrétti. Tilefnið var ágreiningur um réttarstöðu afréttanna vegna virkjanaframkvæmda hins opinbera við Tungnaá og Þórisvatn. Ríkið taldi sig ávallt hafa átt svæðið án þess að formleg staðfesting hafi verið á þeim rétti, en tók þó fram að það viðurkenndi þegar áunninn upprekstrarréttindi og önnur afréttarnot annarra aðila reist á lögum og venjum.

Meiri hluti aukadómþingsins féllst á kröfu íslenska ríkisins. Sératkvæði eins dómandans hljóðaði upp á sýknu af þeirri kröfu.

Meiri hluti Hæstaréttar taldi að málsvörn áfrýjenda um að þeir ættu landið en ekki ríkið hefði þegar verið tekin fyrir og dæmd í öðru máli málsaðilanna, hrd. Landmannaafréttur I. Enginn áfrýjenda gat sýnt fram á að þeir hafi haft neinn rýmri rétt til afréttanna en málsaðilar téðs máls Hæstaréttar. Annar málatilbúnaður og gögn var síðan ekki sinnt ýmist vegna vanreifunar eða vegna óskýrleika.

Þrátt fyrir þetta taldi meiri hlutinn sig bæran til að leysa úr viðurkenningarkröfu ríkisins um að það ætti beinan eignarrétt á Landmannaafrétti. Gat hann þess að Alþingi hafi ekki sett lög um þetta efni sem hefði verið eðlileg leið. Meiri hlutinn féllst ekki á þann málatilbúnað að íslenska ríkið hafi átt svæðið frá stofnun allsherjarríkisins né að beinn eignarréttur hafi stofnast með lögum eða öðrum hætti eins og eignarhefð. Tilvísanir íslenska ríkisins í námulög, vatnalög og eldri lög um nýbýli voru ekki talin duga að þessu leyti. Meiri hlutinn taldi að bærir handhafar ríkisvalds gætu sett reglur í skjóli valdheimilda sinna um meðferð og nýtingu landsvæðisins. Með hliðsjón af þessu taldi meirihlutinn að ekki væri unnt að taka kröfu íslenska ríkisins til greina.

Sératkvæði tveggja manna minni hluta Hæstaréttar voru um hið andstæða á þeim forsendum að í meginatriðum um þegar hefði verið leyst úr þeim hluta málsins fyrir Hæstarétti er varðaði veiðirétt og vatnsföll á sama svæði af hálfu sömu aðila, án þess að málatilbúnaðurinn hafi verið til þess fallinn að aðgreina það fordæmi né lögð fram ný gögn er gæfu tilefni til annarrar niðurstöðu.

---

Hrd. 1982:527 nr. 53/1982 ^[PDF]

---

Hrd. 1983:145 nr. 59/1980 ^[PDF]

---

Hrd. 1984:1444 nr. 25/1983 ^[PDF]

---

Hrd. 1985:150 nr. 218/1984 (Landsbankarán) ^[PDF]

---

Hrd. 1985:692 nr. 116/1983 ^[PDF]

---

Hrd. 1987:757 nr. 262/1986 ^[PDF]

---

Hrd. 1987:1018 nr. 175/1986 (Gengismunur) ^[PDF]

---

Hrd. 1987:1273 nr. 258/1986 ^[PDF]

---

Hrd. 1989:1022 nr. 29/1987 ^[PDF]

---

Hrd. 1989:1218 nr. 269/1988 ^[PDF]

---

Hrd. 1990:2 nr. 120/1989 (Aðskilnaðardómur III) ^[PDF]
G var sakaður um skjalafals auk þess að hafa ranglega látið skrifa vörur á fyrirtæki án heimildar. Málið var rekið á dómþingi sakadóms Árnessýslu og dæmdi dómarafulltrúi í málinu en hann starfaði á ábyrgð sýslumanns. Samkvæmt skjölunum var málið rannsakað af lögreglunni í Árnessýslu og ekki séð að dómarafulltrúinn hafi haft önnur afskipti af málinu en þau að senda málið til fyrirsagnar ríkissaksóknara.

Hæstiréttur rakti forsögu þess að fyrirkomulagið hafi áður verið talist standast stjórnarskrá með vísan til 2. gr. hennar þar sem 61. gr. hennar gerði ráð fyrir því að dómendur geti haft umboðsstörf á hendi. Þessi dómsúrlausn er þekkt fyrir það að Hæstiréttur hvarf frá þessari löngu dómaframkvæmd án þess að viðeigandi lagabreytingar höfðu átt sér stað. Ný lög um aðskilnað dómsvalds og umboðsvalds í héraði höfðu verið sett en áttu ekki að taka gildi fyrr en 1. júlí 1992, meira en tveimur árum eftir að þessi dómur væri kveðinn upp.

Þau atriði sem Hæstiréttur sagði að líta ætti á í málinu (bein tilvitnun úr dómnum):
* Í stjórnarskrá lýðveldisins er byggt á þeirri meginreglu, að ríkisvaldið sé þríþætt og að sérstakir dómarar fari með dómsvaldið.
* Þær sérstöku sögulegu og landfræðilegu aðstæður, sem bjuggu því að baki, að sömu menn fara utan Reykjavíkur oftsinnis bæði með stjórnsýslu og dómstörf, hafa nú minni þýðingu en fyrr, meðal annars vegna greiðari samgangna en áður var.
* Alþingi hefur sett lög um aðskilnað dómsvalds og umboðsvalds í héraði, sem taka eigi gildi 1. júlí 1992.
* Ísland hefur að þjóðarétti skuldbundið sig til að virða mannréttindasáttmála Evrópu.
* Mannréttindanefnd Evrópu hefur einróma ályktað, að málsmeðferðin í máli Jóns Kristinssonar, sem fyrr er lýst, hafi ekki verið í samræmi við 6. gr. 1. mgr. mannréttindasáttmálans.
* Ríkisstjórn Íslands hefur, eftir að fyrrgreindu máli var skotið til Mannréttindadómstóls Evrópu, gert sátt við Jón Kristinsson, svo og annan mann sem kært hefur svipað málefni með þeim hætti sem lýst hefur verið.
* Í 36. gr. 7. tl. laga nr. 85/1936 um meðferð einkamála í héraði segir meðal annars, að dómari skuli víkja úr dómarasæti, ef hætta er á því, „að hann fái ekki litið óhlutdrægt á málavöxtu“. Þessu ákvæði ber einnig að beita um opinber mál samkvæmt 15. gr. 2. mgr. laga nr. 74/1974 um meðferð opinberra mála.
* Í máli þessu er ekkert komið fram, sem bendir til þess, að dómarafulltrúinn, sem kvað upp héraðsdóminn, hafi litið hlutdrægt á málavöxtu. Hins vegar verður að fallast á það með Mannréttindanefnd Evrópu, að almennt verði ekki talin næg trygging fyrir óhlutdrægni í dómstörfum, þegar sami maður vinnur bæði að þeim og lögreglustjórn.

Með hliðsjón af þessu leit Hæstiréttur svo á að skýra beri ætti tilvitnuð ákvæði einkamálalaga og sakamálalaga á þann hátt að sýslumanninum og dómarafulltrúanum hefði borið að víkja sæti í málinu. Hinn áfrýjaði dómur var felldur úr gildi og öll málsmeðferðin fyrir sakadómi, og lagt fyrir sakadóminn að taka málið aftur til löglegrar meðferðar og dómsálagningar.

---

Hrd. 1992:401 nr. 274/1991 (Staðahaldarinn í Viðey) ^[PDF]

---

Hrd. 1992:1962 nr. 129/1991 (BHMR-dómur) ^[PDF]

---

Hrd. 1993:683 nr. 125/1993 ^[PDF]

---

Hrd. 1993:1521 nr. 278/1993 ^[PDF]

---

Hrd. 1993:2061 nr. 291/1993 (Hrönn hf.) ^[PDF]

---

Hrd. 1994:748 nr. 300/1991 (Einangrunarvistin - Agaviðurlög í fangelsi) ^[PDF]
Lög kváðu á um að beiting agaviðurlaga með setningu fanga í einangrun teldist ekki til afplánunartímans, og lengdi því refsinguna. Hæstiréttur taldi það andstætt 2. gr. stjórnarskrárinnar að gera slíkt án dóms. Fallist var því á skaðabótakröfu fangans.

---

Hrd. 1994:758 nr. 10/1994 (Skattfrjáls jöfnunarhlutabréf) ^[PDF]

---

Hrd. 1994:1451 nr. 270/1994 (EES-samningur) ^[PDF]
„[D]ómstólar verða ekki krafðir álits um lögfræðileg efni nema að því leyti, sem nauðsynlegt er til úrlausnar um ákveðna kröfu í dómsmáli.“

---

Hrd. 1994:1815 nr. 292/1994 ^[PDF]

---

Hrd. 1995:53 nr. 8/1995 ^[PDF]

---

Hrd. 1995:626 nr. 245/1993 ^[PDF]

---

Hrd. 1995:752 nr. 498/1993 (Kraftlyftingar - Vaxtarræktarummæli) ^[PDF]

---

Hrd. 1995:1103 nr. 96/1995 ^[PDF]

---

Hrd. 1995:1542 nr. 93/1995 (Hið íslenska kennarafélag) ^[PDF]

---

Hrd. 1995:1979 nr. 206/1995 ^[PDF]

---

Hrd. 1995:1980 nr. 207/1995 ^[PDF]

---

Hrd. 1995:2172 nr. 328/1995 ^[PDF]

---

Hrd. 1995:2300 nr. 478/1993 (Þungaskattur) ^[PDF]

---

Hrd. 1995:2328 nr. 290/1993 ^[PDF]

---

Hrd. 1995:2678 nr. 109/1994 ^[PDF]

---

Hrd. 1995:2744 nr. 504/1993 ^[PDF]

---

Hrd. 1995:2830 nr. 356/1993 ^[PDF]

---

Hrd. 1995:2886 nr. 326/1994 (Baader Ísland hf.) ^[PDF]
Gefið var út veðskuldabréf vegna skuldar sem var þegar til staðar. Veðið var sett á fiskvinnsluvél en þinglýsingarstjóra láðist að minnast á að um 40 önnur veð voru á undan.

Hæstiréttur taldi að um þinglýsingarmistök hefðu átt sér stað en efaðist um að Baader hefði orðið fyrir tjóni þar sem það hefði ekki haft nein áhrif á stofnun skuldarinnar sem tryggja átti.

---

Hrd. 1995:2994 nr. 343/1994 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:40 nr. 419/1995 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:205 nr. 67/1994 (Gleðskapur við Bergþórugötu) ^[PDF]

---

Hrd. 1996:390 nr. 209/1994 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:503 nr. 417/1994 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:613 nr. 458/1994 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:629 nr. 427/1993 (Grundarstígur 23) ^[PDF]
Kaupandi fasteignar krafði seljanda hennar um skaðabætur er næmu 44 milljónum króna en kaupverð fasteignarinnar var um 5 milljónir króna. Hæstiréttur taldi kaupandann ekki hafa sýnt seljandanum nægilega tillitssemi við kröfugerðina og eðlilegra hefði verið að rifta samningnum en að setja fram svo háa skaðabótakröfu.

---

Hrd. 1996:973 nr. 104/1996 (Iðnlánasjóðsgjald og iðnaðarmálagjald) ^[PDF]

---

Hrd. 1996:1089 nr. 339/1994 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:1108 nr. 98/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:1298 nr. 138/1994 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:1697 nr. 34/1995 (Drengur fellur í pytt - Hitavatnsleiðslur að sundlaug) ^[PDF]

---

Hrd. 1996:1955 nr. 310/1995 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:2255 nr. 132/1995 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:2328 nr. 281/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:2376 nr. 247/1996 (Ítalía pizza sf.) ^[PDF]

---

Hrd. 1996:2428 nr. 337/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:2457 nr. 64/1995 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:2584 nr. 187/1995 (Skylduaðild að lífeyrissjóðum) ^[PDF]

---

Hrd. 1996:2701 nr. 57/1995 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:2707 nr. 58/1995 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:2776 nr. 230/1995 (Veiðileyfissvipting) ^[PDF]

---

Hrd. 1996:2806 nr. 220/1995 (Hilda Hafsteinsdóttir) ^[PDF]

---

Hrd. 1996:2956 nr. 110/1995 (Útflutningsleyfi - Samherji) ^[PDF]
Ekki mátti framselja vald til ráðherra um að hvort takmarka mætti innflutning á vöru og hvernig.

---

Hrd. 1996:3002 nr. 221/1995 (Fullvirðisréttur og greiðslumark í landbúnaði - Greiðslumark I - Fosshólar) ^[PDF]

---

Hrd. 1996:3114 nr. 429/1995 (Álagning bifreiðagjalds eftir þyngd bifreiða) ^[PDF]

---

Hrd. 1996:3130 nr. 337/1995 (Slys við framkvæmdir á vegum Vegagerðar ríkisins) ^[PDF]

---

Hrd. 1996:3169 nr. 307/1995 ^[PDF]

---

Hrú. 1996:3212 nr. 311/1995 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:3237 nr. 409/1995 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:3291 nr. 397/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:3417 nr. 90/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:3466 nr. 25/1996 (Kirkjuferja - Kaup á loðdýrahúsum) ^[PDF]
Meirihluti Hæstaréttar skýrði orðið ‚lán‘ í skilningi 40. gr. stjórnarskrárinnar rúmt þannig að það næði jafnframt yfir tilvik þar sem veitt væri viðtaka eldri lána í gegnum fasteignakaup. Gagnstæð skýring hefði annars leitt til víðtækari heimildir framkvæmdarvaldsins til lántöku en stjórnarskrárgjafinn ætlaðist til og skert þannig fjárstjórnarvald Alþingis.

Það athugast að oft er vísað til þessa blaðsíðutals í tengslum við dóminn ‚Kirkjuferjuhjáleiga‘, en sá dómur er í raun hrd. 1996:3482. Þessi mál eru samt sams konar.

---

Hrd. 1996:3482 nr. 26/1996 (Kirkjuferjuhjáleiga) ^[PDF]

---

Hrd. 1996:3628 nr. 278/1995 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:3647 nr. 106/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:3683 nr. 56/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:3760 nr. 431/1995 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:3920 nr. 270/1996 (Siglufjarðarapótek) ^[PDF]

---

Hrd. 1996:3962 nr. 286/1996 (Lyfjalög - Lyfsöluleyfi) ^[PDF]

---

Hrd. 1996:4045 nr. 235/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:4112 nr. 290/1996 (Flugmaður) ^[PDF]

---

Hrd. 1996:4248 nr. 432/1995 (Verkfræðistofa) ^[PDF]

---

Hrd. 1996:4260 nr. 427/1995 (Jöfnunargjald á franskar kartöflur) ^[PDF]
Almenn lagaheimild var til staðar til að hækka jöfnunargjaldið á franskar kartöflur. Gjaldið var svo hækkað úr 40% í 190%. Ekki voru talin vera fyrir hendi réttlætanleg sjónarmið um að hækka gjaldið eins mikið og gert var. Íslenska ríkið gat ekki sýnt fram á að vandi við niðurgreiðslur og erlendir markaðir hafi verið sjónarmið sem íslenska ríkið hafi byggt á við beitingu þeirrar heimildar.

---

Hrd. 1997:86 nr. 317/1995 (Brúttólestir) ^[PDF]

---

Hrd. 1997:106 nr. 318/1995 (Brúttólestir) ^[PDF]

---

Hrd. 1997:116 nr. 319/1995 (Brúttólestir) ^[PDF]

---

Hrd. 1997:157 nr. 60/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:350 nr. 290/1995 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:433 nr. 40/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:490 nr. 110/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:591 nr. 156/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:602 nr. 88/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:683 nr. 147/1996 (Kistustökk í leikfimi - Örorka unglingsstúlku) ^[PDF]

---

Hrd. 1997:759 nr. 163/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:829 nr. 220/1996 (Fíkniefnahundar) ^[PDF]

---

Hrd. 1997:1008 nr. 255/1996 (Útsendingarstjórar) ^[PDF]

---

Hrd. 1997:1023 nr. 194/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:1115 nr. 126/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:1162 nr. 66/1996 (Auðkúluheiði) ^[PDF]

---

Hrd. 1997:1183 nr. 67/1996 (Eyvindarstaðaheiði) ^[PDF]

---

Hrd. 1997:1388 nr. 79/1996 (Smiður sem vann við að leggja þakplötur féll ofan af þaki) ^[PDF]

---

Hrd. 1997:1457 nr. 178/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:1499 nr. 447/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:1509 nr. 448/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:1519 nr. 188/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:1544 nr. 310/1996 (Veiting kennarastöðu) ^[PDF]
Umsækjandi um kennarastöðu átti, á meðan umsóknarferlinu stóð, í forsjárdeilum vegna barna sinna. Þá átti umsækjandi einnig í deilum vegna innheimtu gjalda í hreppnum. Byggt var á nokkrum sjónarmiðum fyrir synjun, meðal annars að viðkomandi hafi ekki greitt tiltekin gjöld til sveitarfélagsins. Hæstiréttur taldi ómálefnalegt að beita því vegna umsóknar hans um kennarastöðu.

---

Hrd. 1997:1593 nr. 129/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:1615 nr. 335/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:1630 nr. 228/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:1641 nr. 229/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:1693 nr. 351/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:1719 nr. 199/1997 (Eftirlit Fiskistofu á Flæmingjagrunni) ^[PDF]

---

Hrd. 1997:1727 nr. 198/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:1792 nr. 358/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:2025 nr. 346/1996 (Syðribrú - Forkaupsréttur sveitarfélags) ^[PDF]

---

Hrú. 1997:2070 nr. 311/1995 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:2190 nr. 338/1997 (Dómur ranglega nefndur úrskurður) ^[PDF]

---

Hrd. 1997:2216 nr. 316/1997 (Kennarasamband Íslands) ^[PDF]

---

Hrd. 1997:2298 nr. 292/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:2303 nr. 73/1997 (Sæfell) ^[PDF]

---

Hrd. 1997:2307 nr. 342/1996 (Sólborg) ^[PDF]

---

Hrd. 1997:2336 nr. 350/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:2488 nr. 456/1996 (Hofstaðir - Laxá - Ákvörðun Náttúruverndarráðs) ^[PDF]

---

Hrd. 1997:2540 nr. 401/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:2563 nr. 42/1997 (Reykhóll) ^[PDF]

---

Hrd. 1997:2578 nr. 43/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:2707 nr. 435/1996 (Vistun á Unglingaheimili ríkisins) ^[PDF]
Óljóst var hvernig framlenging á vistun á unglingaheimili þjónaði þeim tilgangi að stúlka öðlaðist bata. Hún var á móti framlengingunni.

---

Hrd. 1997:2742 nr. 32/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:2773 nr. 457/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:2779 nr. 7/1997 (Hafald hf.) ^[PDF]
Umdeild túlkun á sennilegri afleiðingu.
Skipið Særún er eign G. Særún er svo flutt milli umdæma og á henni hvíldu 7 milljónir króna og 0,5 milljónir á öðrum veðrétti. Þurfti því að flytja veðréttinn í skipabækur hins umdæmisins. Hins vegar gleymdist að flytja 7 milljóna króna veðið. Síðar gaf Landsbankinn út veðskuldabréf byggt á því að það lægi 0,5 milljón króna lán.

Hæstiréttur taldi að fyrirsvarsmenn Særúnar hefðu vísvitandi nýtt sér mistökin og því væri ekki um sennilega afleiðingu að ræða.

---

Hrd. 1997:2828 nr. 302/1997 (Framsal sakamanna til Bandaríkjanna) ^[PDF]
Bandarísk hjón voru framseld til Bandaríkjanna. Bandarísku stjórnvöldin handtóku hjónin með því að setja þau í járn. Talið var að íslensk stjórnvöld hefðu átt að skilyrða framsalið til að koma í veg fyrir vanvirðandi meðferð.

---

Hrd. 1997:2856 nr. 429/1997 (Fremri Langey í Dalabyggð - Dýrahald) ^[PDF]
Dómkröfum beindum að umhverfisráðherra, er hafði aðkomu að stjórnsýslumáli sem æðra stjórnvald, var vísað ex officio frá héraðsdómi þar sem ráðherrann var ekki talinn hafa lögvarða hagsmuni af úrlausn málsins.

---

Hrd. 1997:2894 nr. 474/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:2956 nr. 22/1997 (Skotvopn) ^[PDF]

---

Hrd. 1997:3023 nr. 52/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:3039 nr. 97/1997 (Freyja hf. - Eftirlaunasamningur) ^[PDF]

---

Hrd. 1997:3111 nr. 450/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:3120 nr. 430/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:3150 nr. 243/1997 (Fyrirtæki meðdómsmanns til rannsóknar) ^[PDF]

---

Hrd. 1997:3182 nr. 94/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:3274 nr. 51/1997 (Endurákvörðun skatta) ^[PDF]

---

Hrd. 1997:3337 nr. 457/1997 (Valdimar Jóhannesson - Veiðileyfamálið) ^[PDF]

---

Hrd. 1997:3537 nr. 86/1997 (Flugumferðarstjóri) ^[PDF]

---

Hrd. 1997:3560 nr. 87/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:3574 nr. 88/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:3608 nr. 127/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:3683 nr. 203/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:3698 nr. 501/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:3749 nr. 200/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:3776 nr. 325/1996 (Starfsuppsögn) ^[PDF]

---

Hrd. 1997:3786 nr. 326/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:18 nr. 520/1997 (Félag íslenskra stórkaupmanna) ^[PDF]

---

Hrd. 1998:67 nr. 4/1998 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:128 nr. 98/1997 (Landsbankinn) ^[PDF]

---

Hrd. 1998:137 nr. 286/1997 (Siglfirðingur ehf.) ^[PDF]

---

Hrd. 1998:227 nr. 124/1997 (Levis gallabuxur) ^[PDF]

---

Hrd. 1998:238 nr. 138/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:374 nr. 7/1998 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:441 nr. 56/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:500 nr. 208/1997 (Barnsburðarleyfi) ^[PDF]

---

Hrd. 1998:536 nr. 224/1997 (Aukatekjur presta) ^[PDF]

---

Hrd. 1998:601 nr. 476/1997 (Möðrufell í Eyjafjarðarsveit - Dalabyggð - Röksemdir ráðuneytis) ^[PDF]

---

Hrd. 1998:750 nr. 359/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:799 nr. 305/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:829 nr. 78/1998 (Yfirskattanefnd - Frávísun) ^[PDF]

---

Hrd. 1998:867 nr. 345/1997 (Ferðaskrifstofan Vilborg) ^[PDF]

---

Hrd. 1998:881 nr. 310/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:914 nr. 253/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:922 nr. 477/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:939 nr. 462/1994 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:1094 nr. 150/1997 (Skattlagning söluhagnaðar af fasteign) ^[PDF]

---

Hrd. 1998:1115 nr. 335/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:1227 nr. 267/1997 (Aðaltún 22) ^[PDF]

---

Hrd. 1998:1238 nr. 268/1997 (Aðaltún 10) ^[PDF]

---

Hrd. 1998:1252 nr. 269/1997 (Aðaltún 12) ^[PDF]

---

Hrd. 1998:1257 nr. 270/1997 (Aðaltún 20) ^[PDF]

---

Hrd. 1998:1262 nr. 271/1997 (Aðaltún 24) ^[PDF]

---

Hrd. 1998:1267 nr. 272/1997 (Aðaltún 18) ^[PDF]

---

Hrd. 1998:1291 nr. 215/1997 (Skrifstofustjóri) ^[PDF]

---

Hrd. 1998:1361 nr. 132/1998 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:1446 nr. 311/1995 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:1537 nr. 293/1997 (Stimpilgjald) ^[PDF]

---

Hrd. 1998:1662 nr. 347/1997 (Lyfjaverðlagsnefnd) ^[PDF]

---

Hrd. 1998:1677 nr. 348/1997 (Lyfjaverðlagsnefnd) ^[PDF]

---

Hrd. 1998:1976 nr. 311/1997 (Breytt mat á örorku - Reikniregla) ^[PDF]
Sett var ný reikniregla um umreikning. Haldið var því fram að reiknireglan væri gölluð því hún bætti ekki alla starfsorkuskerðingu. Hæstiréttur var ósammála þar sem veita ætti löggjafanum svigrúm til að stilla þetta af.

---

Hrd. 1998:2002 nr. 312/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:2021 nr. 389/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:2140 nr. 368/1997 (Lífeyrissjóður sjómanna - Sjómaður) ^[PDF]

---

Hrd. 1998:2270 nr. 218/1998 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:2528 nr. 418/1997 (Sjálfstæði dómarafulltrúa og 6. gr. MSE) ^[PDF]
Mál hafði verið dæmt af dómarafulltrúa í héraði sem var svo talin vera andstæð stjórnarskrá. Málsaðilinn höfðaði skaðabótamál vegna aukins málskostnaðar og var fallist á bótaskyldu vegna þessa, þrátt fyrir að slíkt fyrirkomulag hafi tíðkast lengi vel.

---

Hrú. 1998:2608 nr. 169/1998 (Fagtún) ^[PDF]
Hæstaréttardómur sem kveðinn var upp í málinu: Hrd. 1999:4429 nr. 169/1998 (Fagtún)^ⓘ

---

Hrd. 1998:2851 nr. 397/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:2913 nr. 436/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:2930 nr. 36/1998 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:2971 nr. 85/1998 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:3058 nr. 386/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:3194 nr. 453/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:3217 nr. 412/1998 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:3238 nr. 40/1998 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:3259 nr. 242/1997 (Notaðir vélsleðar) ^[PDF]

---

Hrd. 1998:3398 nr. 101/1998 (Kvensjúkdómalæknir lokar skurðstofu) ^[PDF]

---

Hrd. 1998:3418 nr. 25/1998 (Krókabátar) ^[PDF]
Lög voru birt en áttu ekki að koma til framkvæmda fyrr en á ákveðnum degi síðar sama ár. Með lögunum var skilgreindur frestur fyrir veiðimenn til að velja kerfi fyrir lok tiltekins dags, sem var nokkrum dögum eftir birtinguna. Stjórnvöld úrskurðuðu í máli vegna þessa áður en lögin komu til framkvæmda. Hæstiréttur ógilti úrskurðinn á þeim forsendum að óheimilt var að byggja úrskurð á lagaákvæði sem ekki var komið til framkvæmda.

---

Hrd. 1998:3460 nr. 50/1998 (Lyfjaeftirlitsgjald I) ^[PDF]
Lyfsala var gert að greiða Lyfjaeftirliti ríkisins eftirlitsgjald sem skilgreint var í reglugerð sem tiltekið hlutfall „veltu og/eða umfangi eftirlitsskyldrar starfsemi“. Hæstiréttur taldi að skýra hefði lagaákvæðið á þann hátt að um væri að ræða heimild til þess að leggja á þjónustugjald og ekki voru færð viðhlítandi rök af hálfu stjórnvalda fyrir því að veltan ein og sér endurspeglaði þörfina á eftirliti með einstökum lyfjabúðum. Eftirlitsgjaldið sem lagt var á með reglugerðinni var ekki talið standast kröfur 40. og 77. gr. stjórnarskrárinnar.

---

Hrd. 1998:3538 nr. 202/1998 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:3551 nr. 203/1998 (Lyfjaverslun ríkisins) ^[PDF]

---

Hrd. 1998:3563 nr. 204/1998 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:3575 nr. 205/1998 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:3587 nr. 206/1998 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:3599 nr. 46/1998 (Héraðsdýralæknir) ^[PDF]

---

Hrd. 1998:3651 nr. 119/1998 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:3682 nr. 53/1998 (Slökkviliðsmenn) ^[PDF]

---

Hrd. 1998:3781 nr. 93/1998 (Viðbótarálagning) ^[PDF]

---

Hrd. 1998:3844 nr. 102/1998 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:3857 nr. 151/1998 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:3957 nr. 150/1998 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:4076 nr. 145/1998 (Desemberdómur um stjórn fiskveiða - Valdimarsdómur) ^[PDF]
Sjávarútvegsráðuneytið synjaði beiðni umsækjanda um almennt leyfi til fiskveiða í atvinnuskyni auk sérstaks leyfis til veiða á tilteknum tegundum. Vísaði ráðherra á 5. gr. þágildandi laga um stjórn fiskveiða sem batt leyfin við fiskiskip og yrðu ekki veitt einstaklingum eða lögpersónum. Forsenda veitingu sérstakra leyfa væri að viðkomandi fiskiskip hefði jafnframt leyfi til veiða í atvinnuskyni, og var því þeim hluta umsóknarinnar um sérstakt leyfi jafnframt hafnað.

Umsækjandinn höfðaði mál til ógildingar þeirrar ákvörðunar og vísaði til þess að 5. gr. laganna bryti í bága við jafnræðisreglu stjórnarskrárinnar sem og ákvæðis hennar um atvinnufrelsi. Héraðsdómur sýknaði íslenska ríkið af þeirri kröfu en Hæstiréttur var á öðru máli. Hæstiréttur taldi að almennt væri heimilt að setja skorður á atvinnufrelsi til fiskveiða við strendur Íslands, en slíkar skorður yrðu að samrýmast grundvallarreglum stjórnarskrárinnar.

Hæstiréttur taldi að með því að binda veiðiheimildirnar við fiskiskip, hefði verið sett tilhögun sem fæli í sér mismunun milli þeirra er áttu skip á tilteknum tíma, og þeirra sem hafa ekki átt og eiga ekki kost að komast í slíka aðstöðu. Þrátt fyrir brýnt mikilvægi þess að grípa til sérstakra úrræða á sínum tíma vegna þverrandi fiskistofna við Íslands, var talið að ekki hafði verið sýnt fram á nauðsyn þess að lögbinda þá mismunun um ókomna tíð. Íslenska ríkið hafði í málinu ekki sýnt fram á að engin vægari úrræði væru til staðar til að ná því lögmæta markmiði. Hæstiréttur féllst því ekki á að áðurgreind mismunun væri heimild til frambúðar og dæmdi því í hag umsækjandans.

---

Hrd. 1998:4180 nr. 146/1998 (Jöfnunargjald) ^[PDF]

---

Hrd. 1998:4196 nr. 109/1998 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:4278 nr. 471/1998 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:4328 nr. 147/1998 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:4342 nr. 187/1998 (Sómastaðir - Niðurrif) ^[PDF]

---

Hrd. 1998:4406 nr. 166/1998 (Iðnaðarmálagjald) ^[PDF]

---

Hrd. 1998:4552 nr. 312/1998 (Flutningur Landmælinga Íslands) ^[PDF]
Ráðherra gaf út fyrirmæli um að færa ætti Landmælingar Íslands frá Reykjavík til Akraness. Hæstiréttur taldi að þrátt fyrir að engin bein fyrirmæli væru um það í lögum að ríkisstofnunin skuli staðsett í Reykjavík væri það ekki til þess að ráðherra hefði frjálst val um staðsetningu hennar. Ákvarðanir um heimili stofnunar og varnarþing væru meðal grundvallaratriða í skipulagi hennar og því yrðu breytingar sem þessar að hafa skýra heimild í almennum lögum.

---

Hrd. 1999:4 nr. 6/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:94 nr. 324/1998 (Lífeyrissjóður verzlunarmanna - Kastalagerði)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:158 nr. 237/1998^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:390 nr. 177/1998 (Blindur nemandi við HÍ)^{[HTML] [PDF]}
Blindur nemandi sótti um og fékk inngöngu í HÍ. Síðar hrökklaðist nemandinn úr námi vegna skorts á aðgengi að kennsluefni sem hann gæti nýtt sér. Hæstiréttur túlkaði skyldur HÍ gagnvart nemandanum í ljósi ákvæða MSE um jafnræði og réttar til menntunar.

---

Hrd. 1999:486 nr. 263/1998 (Litli-Langidalur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:654 nr. 278/1998 (Framleiðsluréttur á mjólk)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:686 nr. 279/1998 (Framleiðsluréttur á mjólk)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:709 nr. 271/1998^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:750 nr. 55/1999 (Lunde Varv)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:957 nr. 275/1998^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:973 nr. 343/1998^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:1080 nr. 254/1998^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:1096 nr. 255/1998^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:1112 nr. 256/1998^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:1298 nr. 388/1998^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:1398 nr. 129/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:1404 nr. 81/1999 (Flutningur sýslumanns)^{[HTML] [PDF]}
Sýslumaður var fluttur á milli embætta en kaus að fara á eftirlaun. Litið var svo á að um væri að ræða fleiri kröfur um sama efnið þar sem ein krafan var innifalin í hinni.

---

Hrd. 1999:1551 nr. 318/1998 (Meðferðarheimili)^{[HTML] [PDF]}
Líta mátti til sjónarmiða um ásakanir um ölvun og kynferðislega áreitni gagnvart forstöðumanni þegar tekin var ákvörðun um að synja um framlengingu á samningi.

---

Hrd. 1999:1606 nr. 386/1998 (Síldarverksmiðjur ríkisins)^{[HTML] [PDF]}
Síldarverksmiðjur ríkisins voru einkavæddar, stöður lagðar niður og fengu sumir starfsmenn boð um að flytjast yfir í hið nýja félag. Ágreiningur var um hvort bæta bæri innheimtukostnað starfsmanns við að leita til lögmanns um að innheimta fyrir sig ógreidd biðlaun sem starfsmaðurinn taldi sig eiga rétt á, en engin krafa var gerð um þann innheimtukostnað í kröfugerðinni. Hæstiréttur taldi að framsetning sakarefnisins hefði verið í það miklu ósamræmi að vísa bæri frá því máli frá héraðsdómi.

---

Hrd. 1999:1617 nr. 387/1998^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:1709 nr. 403/1998 (Ósoneyðandi efni)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:1782 nr. 442/1998^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:1946 nr. 286/1998^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:2015 nr. 151/1999 (Táknmálstúlkun)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:2056 nr. 336/1998^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:2105 nr. 393/1998^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:2259 nr. 446/1998^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:2306 nr. 384/1998^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:2446 nr. 178/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:2621 nr. 468/1998^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:2651 nr. 63/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:2666 nr. 461/1998 (Sorpstöð Suðurlands)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:2756 nr. 32/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:2777 nr. 40/1999 (Krýsuvík og Stóri Nýibær)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:2794 nr. 450/1998 (Kolbeinsstaðarhreppur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:2809 nr. 451/1998^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:2857 nr. 219/1998^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:2885 nr. 33/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:2984 nr. 248/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:2997 nr. 302/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:3032 nr. 320/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:3090 nr. 255/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:3140 nr. 345/1999 (Samtök fiskvinnslustöðva án útgerðar)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:3386 nr. 65/1999 (Good Morning America)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:3400 nr. 66/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:3401 nr. 67/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:3402 nr. 68/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:3403 nr. 69/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:3404 nr. 70/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:3504 nr. 53/1999 (Biðlaunaréttur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:3514 nr. 85/1999 (Biðlaunaréttur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:3589 nr. 168/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:3858 nr. 422/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:3862 nr. 230/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:3956 nr. 424/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:4199 nr. 186/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:4208 nr. 271/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:4234 nr. 223/1999 (Niðurlagning stöðu - Ótímabundinn starfsmaður hjá RÚV - Biðlaun)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:4247 nr. 132/1999 (Forstjóri Landmælinga ríkisins - Brottvikning)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:4290 nr. 295/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:4316 nr. 131/1999 (Hekla hf.)^{[HTML] [PDF]}
Hekla krafðist endurgreiðslu vaxta af kröfu vegna ofgreidds virðisaukaskatts og deilt var um í málinu hvort krafan bæri dráttarvexti eða aðra vexti þar sem lög um tekju- og eignaskatt kváðu á um dráttarvexti en ekki lög um virðisaukaskatt. Hæstiréttur taldi að túlka bæri ákvæðið þröngt þar sem víðari túlkun fæli í sér frávik frá þeirri meginreglu kröfuréttar um dráttarvexti við endurheimtu ofgreidds fjár.

---

Hrd. 1999:4429 nr. 169/1998 (Fagtún)^[HTML]
Hæstaréttarúrskurður sem kveðinn var upp í málinu: Hrú. 1998:2608 nr. 169/1998 (Fagtún)^ⓘ

Verktakafyrirtæki bauð í framkvæmdir til að byggja Borgarholtsskóla. Fyrirtækið varð aðalverktaki er naut svo liðsinnis undirverktakann Fagtún er átti að sjá um þakeiningar. Þær voru smíðaðar í Noregi. Samningur milli byggingarnefndar skólans og verktakafyrirtækisins hljóðaði hins vegar upp á að þakeiningarnar yrðu smíðaðar á Íslandi. Fagtún var svo komið út úr verkinu af þeim sökum en það stefndi svo íslenska ríkinu ásamt fleirum til greiðslu skaðabóta. EFTA-dómstóllinn var spurður hvort slíkt samningsákvæði stæðist EES-samninginn en mat dómstólsins var að það bryti gegn 11. gr. hans.

Fagtún byggði bótakröfu sína á skaðabótum utan samninga og EES-reglunum en íslenska ríkið benti á að ekkert samningssamband væri milli Fagtúns og bygginganefndar Borgarholtsskóla. Hæstiréttur tók undir að samningsákvæðið, sem sett var eftir að útboðið fór fram, færi gegn EES-samningnum. Þá nefndi rétturinn að þar sem Fagtún var hrundið frá verkinu á grundvelli ólögmæts samningsákvæðis hefði byggingarnefndin valdið Fagtúni tjóni með saknæmum hætti er það bæri bótaábyrgð á. Hæstiréttur féllst á bótalið Fagtúns um að það ætti að fá bætt missis hagnaðar. Bótafjárhæðin tók mið af því að litið var á framlagða reikninga en þó lagt til grundvallar að þeir voru ekki unnir af óvilhöllum matsmönnum og fjárhæðin því dæmd að álitum.

---

Hrd. 1999:4631 nr. 211/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:4700 nr. 276/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:4769 nr. 195/1999 (Lífeyrissjóður sjómanna - Kjartan Ásmundsson)^{[HTML] [PDF]}
Á sumum prófum hefur verið ranglega vísað til ártals dómsins sem 1994.

K var stýrimaður á skipi árið 1978 þegar hann varð fyrir slysi við sjómennsku. Hann fékk 100% örorkumat er kom að fyrri störfum. Varanleg almenn örorka var metin sem 25%.

Á þeim tíma sem slysið var voru viðmið örorku á þann veg að hún var metin með hliðsjón af því starfi sem viðkomandi gegndi á þeim tíma. Árið 1992 voru sett lög sem breyttu því mati þannig að eingöngu væri byggt á hæfi til almennra starfa og til að eiga rétt á greiðslum frá L yrði almenna örorkan að vera a.m.k. 35%. Við þessa breytingu missti K rétt sinn til greiðslu lífeyris úr sjóðum L.

Í málinu hélt K því fram að lífeyrisréttur sinn nyti verndar 72. gr. stjórnarskrárinnar og þyrfti að byggja á skýrri lagaheimild. L vísaði til hallarekstur sjóðsins og því hefði L óskað eftir lagabreytingum sem varð síðan af.

Hæstiréttur taldi að málefnalegar forsendur hefðu legið að baki skerðingunum og að breytingin hefði verið almenn og tók til allra sem nutu eða gátu notið örorkulífeyris úr sjóðnum. Lagabreytingin kvað á um fimm ára aðlögunarfrest sem gilti jafnt um alla sjóðfélaga. Sýknaði því Hæstiréttur Lífeyrissjóðinn og íslenska ríkið af kröfum K.

K skaut síðan málinu til Mannréttindadómstóls Evrópu (umsókn nr. 60669/00) sem dæmdi honum síðan í hag.

---

Hrd. 1999:4793 nr. 278/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:4820 nr. 267/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:4872 nr. 190/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:4899 nr. 281/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:4906 nr. 332/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:4916 nr. 236/1999 (Erla María Sveinbjörnsdóttir)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:4997 nr. 219/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:5028 nr. 326/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:38 nr. 502/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:132 nr. 311/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:383 nr. 277/1999 (Uppsögn lektors í spænsku við HÍ)^{[HTML] [PDF]}
Samkvæmt reglum er giltu á þeim tíma þurfti staðfestingu ráðherra til að ráða starfsfólk. Óheimilt var að segja upp lektornum án staðfestingar ráðherra þar sem ráðherra kom að staðfestingu ráðningar hans.

---

Hrd. 2000:545 nr. 393/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:571 nr. 356/1999 (Matsreglur ríkisskattstjóra)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:617 nr. 327/1999 (Afturköllun flugumferðarstjóraskírteinis)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:653 nr. 18/2000 (Breiðabólsstaður I)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:752 nr. 368/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:897 nr. 310/1999 (Lækur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:974 nr. 426/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:1002 nr. 360/1999 (Menntamálaráðuneytið)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:1056 nr. 378/1999 (Landsbanki Íslands)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:1072 nr. 377/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:1174 nr. 358/1999 (Jöfnunargjald)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:1183 nr. 359/1999 (Jöfnunargjald - Sama sakarefni)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:1211 nr. 329/1999 (Jöfnunargjald)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:1228 nr. 82/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:1252 nr. 340/1999 (Óvirk lífeyrisréttindi - Lífeyrissjóður sjómanna)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:1309 nr. 455/1999 (Íslenskir aðalverktakar)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:1322 nr. 407/1999 (Brúnir og Tjarnir - Jarðasala I)^{[HTML] [PDF]}
Íslenska ríkið seldi tilteknar jarðir til S án auglýsingar. Þ var ekki sáttur við það og sóttist eftir ógildingu sölunnar og útgáfu afsalsins til S. Hæstiréttur nefndi að ákvarðanir stjórnvalda um ráðstafanir á eignum ríkisins gilti meðal annars jafnræðisregla stjórnsýsluréttarins er myndi leiða til þess að auglýsa skyldi fyrirætlaðar sölur á eignum ríkisins til að veita öllum borgurum sama tækifæri til að gera kauptilboð. Hins vegar taldi rétturinn málsástæður í þessu máli ekki nægar ástæður til þess að ógilda gerningana.

---

Hrd. 2000:1344 nr. 95/2000 (Dýri BA 98)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:1353 nr. 435/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:1500 nr. 361/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:1521 nr. 461/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:1534 nr. 12/2000 (Vatneyrardómur)^{[HTML] [PDF]}
Skipstjóri, ásamt öðrum aðila, voru ákærðir fyrir brot gegn ýmsum lögum fyrir að hafa haldið til botnvörpuveiða án nokkurra aflaheimilda til veiðanna. Báðir viðurkenndu að hafa enga aflaheimild en sögðu að lagaskyldan um aflaheimild bryti í bága við stjórnarskrárvarin réttindi þeirra.

Meirihluti Hæstaréttar féllst ekki á þá málsvörn og beitti samræmisskýringu á milli 65. og 75. gr. stjórnarskrárinnar. Talið var að löggjafinn hafi almenna heimild til að takmarka frelsi manna til að stunda fiskveiðar í atvinnuskyni, en yrði þá að gæta jafnræðis. Takmarkanir á leyfilegum heildarafla verði að vera nauðsynlegar og þær yrðu að vera reistar á efnislegum mælikvarða (málefnalegum sjónarmiðum) svo jafnræðis sé gætt. Þá nefndi Hæstiréttur að þó slíkt mat væri á valdi löggjafans væri það samt hlutverk dómstóla að leysa úr því hvort lögin sem reist væru á því mati samræmdust grundvallarreglum stjórnarskrárinnar. Hæstiréttur taldi að umrædd takmörkun hefði verið reist á málefnalegum sjónarmiðum.

Í dómnum var vísað til desemberdómsins um stjórn fiskveiða og skýrt frá því að í þeim dómi hafði ekki verið tekin frekari afstaða til þess hvort viðurkenna átti rétt málsaðilans á úthlutun aflaheimilda. Með framangreindu hafnaði Hæstiréttur málsástæðum þeirra ákærðu um að umrætt mál hefði skorið úr um stjórnskipulegt gildi 7. gr. laga um stjórn fiskveiða.

---

Hrd. 2000:1597 nr. 128/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:1621 nr. 15/2000 (Stjörnugrís I)^{[HTML] [PDF]}
Of víðtækt framsal til ráðherra um hvort framkvæmdir þyrftu að fara í mat á umhverfisáhrifum.

---

Hrd. 2000:1811 nr. 152/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:1825 nr. 30/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:2008 nr. 501/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:2099 nr. 80/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:2131 nr. 486/1999 (Dómnefnd um lektorsstarf)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:2174 nr. 69/2000 (Skilyrði fyrir kindakjöt og mjólk - Greiðslumark II)^{[HTML] [PDF]}
Greiðslukerfi í landbúnaði var breytt og höfðaði sauðfjárbóndi einn mál þar sem verið væri að hygla kúabændum við þær breytingar.

Hæstiréttur féllst ekki á að í því fælist óheimil mismunun í skilningi jafnræðisreglu stjórnarskrárinnar þar sem löggjafanum hafi ekki verið skylt að láta sömu lagareglur gilda um allar greinar landbúnaðar. Þá hafi þeir breytingar sem áttu sér stað verið gerðar í lögmætum tilgangi, til þess fallnar að ná fram ákveðnum markmiðum í sauðfjárrækt og náðu til allra er stunduðu hana.

---

Hrd. 2000:2213 nr. 126/2000 (Oddi hf.)^{[HTML] [PDF]}
Ekki talið að með áritun sinni á tryggingarbréf hefði veðsali einungis veitt samþykki sitt fyrir veðandlaginu sjálfu en ekki persónulegri ábyrgð.

---

Hrd. 2000:2224 nr. 16/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:2301 nr. 70/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:2315 nr. 73/2000 (Fiskistofa)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:2346 nr. 231/2000 (Sveinspróf)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:2562 nr. 253/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:2733 nr. 57/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:2922 nr. 124/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:2946 nr. 91/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:2971 nr. 79/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:3042 nr. 372/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:3118 nr. 92/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:3135 nr. 175/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:3168 nr. 173/2000 (Sýslumaðurinn á Húsavík)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:3182 nr. 364/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:3208 nr. 32/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:3252 nr. 157/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:3268 nr. 158/2000 (Sýslumaður)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:3495 nr. 196/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:3543 nr. 218/2000 (Ísfélagsdómur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:3587 nr. 97/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:3781 nr. 146/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:3799 nr. 207/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:3962 nr. 415/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:3986 nr. 159/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:3995 nr. 160/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:4036 nr. 201/2000 (Kæra um kynferðisbrot)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:4074 nr. 155/2000 (SR-Mjöl)^{[HTML] [PDF]}
Gengið hafði verið frá kaupum SR-Mjöls á skipi og 50% kaupverðsins greitt, en svo voru samþykkt lög á Alþingi er gerðu skipið svo gott sem verðlaust. SR-Mjöl keypti veiðileyfi skips en ekki aflahlutdeildina. Veiðileyfið varð verðlaust. Krafist var ógildingar kaupsamningsins.

Látið þar við sitja að frekari efndir samkvæmt samningnum voru felldar niður, sýknað af endurgreiðslukröfu og aðilarnir látnir bera hallann af lagabreytingunum.

---

Hrd. 2000:4236 nr. 403/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:4261 nr. 430/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:4317 nr. 219/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:4389 nr. 447/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:4480 nr. 125/2000 (Öryrkjadómur I)^{[HTML] [PDF]}
Niðurstöðu málsins fyrir Hæstarétti er oft skipt í tímabil: Fyrri tímabilið er krafa er átti við 1. janúar 1994 til 31. desember 1998 og hið seinna frá 1. janúar 1999. Ástæða skiptingarinnar er sú að forsendur úrlausnarinnar fyrir sitt hvort tímabilið voru mismunandi í mikilvægum aðalatriðum.

Þann 1. janúar 1994 tóku gildi ný heildarlög til almannatrygginga en við setningu þeirra var í gildi reglugerð, um tekjutryggingu, heimilisuppbót og heimildarhækkanir, með stoð í eldri lögunum. Ný reglugerð, um tekjutryggingu, var síðan sett 5. september 1995 með stoð í nýju lögunum en þar var kveðið á um heimild til lækkunar á greiðslum byggðum á tekjum maka örorkulífeyrisþegans. Þann 1. janúar 1999 var reglugerðarákvæðinu færð lagastoð með gildistöku breytingarlaga nr. 149/1998.

Ágreiningurinn í máli er varðaði fyrra tímabilið sneri í meginatriðum um hvort íslenska ríkið hafi haft lagaheimild til að skerða tekjur örorkulífeyrisþegans með umræddum hætti á meðan því stóð. Er kom að seinna tímabilinu kom það ekki sérstaklega til álita enda hafði lögunum verið breytt til að koma slíkri á en þá reyndi sérstaklega á samræmi hennar við stjórnarskrá.

Niðurstaða Hæstaréttar var sú að skerðingarheimildin hafi verið óheimil vegna beggja tímabilanna. Allir dómararnir sem dæmdu í málinu voru sammála um fyrra tímabilið. Tveir dómaranna skiluðu sératkvæði þar sem þeir lýstu sig ósammála meirihlutanum um niðurstöðuna um seinna tímabilið en voru sammála að öðru leyti.

Forsendur niðurstöðu meirihlutans um seinna tímabilið voru í megindráttum þær að þar sem tekjur maka skiptu ekki máli við annars konar greiðslur frá ríkinu, eins og slysatrygginga og sjúkratrygginga, væri talið í gildi sé sú aðalregla að greiðslur úr opinberum sjóðum skuli vera án tillits til tekna maka, og vísað þar til jafnræðisreglu stjórnarskrárinnar. Þó megi taka tillit til hjúskaparstöðu fólks varðandi framfærslu ef málefnaleg rök styðja slíkt.

76. gr. stjórnarskrárinnar, nr. 33/1944, spilar hér stórt hlutverk. Meirihlutinn taldi að þrátt fyrir að löggjafinn hafi talsvert svigrúm til mats við að ákveða inntak þeirrar aðstoðar sem ákvæðið kveður á um, þá komist dómstólar ekki hjá því að taka afstöðu til þess hvort það fyrirkomulag sé í samræmi við önnur ákvæði stjórnarskrárinnar eins og þau séu skýrð með hliðsjón af þeim þjóðréttarlegu skuldbindingum sem íslenska ríkið hefur undirgengist.

Þá leit meirihlutinn svo á að við breytingarnar sem urðu að núverandi 1. mgr. 76. gr. stjórnarskrárinnar, nr. 33/1944, en við þær breytingar var fellt út orðalag um undanþágu ríkisins frá því að veita slíka aðstoð í þeim tilvikum þegar viðkomandi nyti ekki þegar framfærslu annarra en í greinargerð var lýst því yfir að ekki væri um efnislega breytingu að ræða. Meirihluti Hæstaréttar taldi að þrátt fyrir staðhæfinguna í lögskýringargögnum hefði breytingin á ákvæðinu samt sem áður slík áhrif.

Eftirmálar dómsúrlausnarinnar fyrir Hæstarétti voru miklir og hefur Hæstiréttur í síðari dómaframkvæmd minnkað áhrif dómsins að einhverju leyti.

---

Hrd. 2001:78 nr. 462/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:84 nr. 172/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:114 nr. 302/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:178 nr. 202/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:208 nr. 249/2000 (Lífeyrissjóður bankamanna)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:229 nr. 250/2000 (Lífeyrissjóður bankamanna)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:311 nr. 271/2000 (Agaviðurlög)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:345 nr. 256/2000 (Bakverkur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:557 nr. 388/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:879 nr. 49/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:901 nr. 180/2000 (Læknamistök)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:978 nr. 320/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:1007 nr. 365/2000 (Líkbörur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:1023 nr. 269/2000 (2 klst. gæsla)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:1090 nr. 58/2000 (Vatnsendi)^{[HTML] [PDF]}
ÞH gerði kröfu á hendur L um niðurfellingu eignarnáms á spildu af landi Vatnsenda er fram hafði farið árið 1947. Kröfuna byggði hann á að því sem eignarnáminu var ætlað að ná fram á sínum tíma hefði ekki gengið eftir, og að L ætlaði að selja Kópavogsbæ landið undir íbúðabyggð í stað þess að skila því.

Við nánari eftirgrennslan kom í ljós að eingöngu lítill hluti af hinu eignarnumda landsvæðis hafði verið notað til þess að reisa fjarskiptamannvirki og því stórt svæði sem ekki hafði verið notað í þeim tilgangi. Héraðsdómur taldi að afsalið sem gefið var út árið 1947 hafi verið algert og því ætti eignarnámsþolinn enga kröfu til þess að fá aftur landspildur sem væru ekki notaðar í samræmi við eignarnámsheimildina. Hæstiréttur staðfesti niðurstöðu héraðsdóms en tók þó fram slík endurheimt á landi þyrfti ekki að fara fram nema fyrir lægi lagaheimild eða sérstakar aðstæður.

---

Hrd. 2001:1188 nr. 354/2000 (Tolleftirlit með bókasendingum)^{[HTML] [PDF]}
Hæstiréttur taldi að sú framkvæmd að opna allar fyrirvaralaust og án samþykkis viðtakenda póstsendinga til þess að finna reikninga í pökkum, væri óheimil. Tollyfirvöld sýndu ekki fram á að það hefði verið nauðsynlegt.

---

Hrd. 2001:1382 nr. 368/2000 (Lögreglumaður)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:1398 nr. 390/2000 (Jarðasala II)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:1497 nr. 373/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:1606 nr. 413/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:1707 nr. 460/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:1744 nr. 124/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:1756 nr. 146/2001 (Haffærnisskírteini)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:1885 nr. 25/2001 (Sýslumannsflutningur - Tilflutningur í starfi)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:1977 nr. 4/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:2008 nr. 2/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:2028 nr. 113/2001 (Stjörnugrís II - Hæfi ráðherra)^{[HTML] [PDF]}
Stjörnugrís hf. (S) leitaði til heilbrigðisnefndar um fyrirhugaða stækkun svínabús í samræmi við nýsett lög um umhverfismat. Við meðferð málsins aflaði heilbrigðisnefndin skriflegs álits umhverfisráðuneytisins um hvort henni væri heimilt að gefa út starfsleyfi samkvæmt eldri lögunum eða hvort það yrði að gefa út samkvæmt nýju lögunum þar sem krafist væri mats á umhverfisáhrifum. Ráðuneytið leit svo á að nýju lögin ættu að gilda. S kærði niðurstöðuna til umhverfisráðherra og krafðist ógildingar á ákvörðun heilbrigðisnefndarinnar og krafðist þess að bæði umhverfisráðherra og allt starfsfólk ráðuneytisins viki sæti í málinu.

Hæstiréttur taldi að umhverfisráðherra hefði verið vanhæfur til meðferðar málsins á æðra stjórnsýslustigi þar sem álitið sem heilbrigðisnefndin aflaði frá ráðuneytinu hafi verið skrifað í umboði ráðherra og þar af leiðandi falið í sér afstöðu ráðherra sjálfs, óháð því hvort ráðherrann sjálfur hafi kveðið upp úrskurðinn eða starfsmenn þeir sem undirrituðu bréfið.

---

Hrd. 2001:2048 nr. 348/2000 (Breiðabólsstaður II)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:2189 nr. 66/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:2245 nr. 67/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:2281 nr. 173/2001 (Hverfell)^{[HTML] [PDF]}
Hæstiréttur taldi stefnendur málsins hefði skort lögvarða hagsmuni af því að leyst yrði úr fyrir dómi hvernig nafn fjalls yrði stafsett á landakorti.

---

Hrd. 2001:2302 nr. 54/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:2352 nr. 7/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:2458 nr. 209/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:2505 nr. 17/2001 (Lánasýslan)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:2547 nr. 40/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:2873 nr. 325/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:2917 nr. 114/2001 (Byggingarleyfi fellt úr gildi - Heiðargerði)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:3025 nr. 3/2001 (Eystrasalt)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:3069 nr. 102/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:3134 nr. 57/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:3215 nr. 118/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:3344 nr. 142/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:3434 nr. 277/2001 (Alþýðusamband Íslands)^{[HTML] [PDF]}
Reynt var á hvort uppbygging Alþýðusambandsins væri slík að hún heimilaði málsókn þess vegna hagsmuna félagsmanna undirfélaga sinna.

---

Hrd. 2001:3534 nr. 410/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:3537 nr. 411/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:3566 nr. 90/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:3577 nr. 145/2001 (Ríp)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:3676 nr. 31/2001 (15 ára agaleysi)^{[HTML] [PDF]}
Forsjármál höfðað af föður barns gagnvart móður þess, til breytingar á samningi um forsjá á þann hátt að forsjáin verði falin honum.

Faðir og móður barnsins höfðu skilið að borði og sæng árið 1991 en ekkert stendur í dómnum um lögskilnað.
Barnið bjó hjá föður sínum veturinn 1997-8 en sökum óánægju móðurinnar með þá tilhögun ákvað hún að barnið flytti á annað heimili í sveitinni og nefndi að barnið hefði sóst eftir því að koma aftur heim.
Matsmaður nefndi að móðirin hafi lengi átt við þunglyndi og alkóhólisma að stríða. Barnið var í góðum tengslum við báða foreldra þess en samdi ekki við vin móður sinnar sem flutt hafði þá inn á heimili móður sinnar.

Á meðan málið var rekið fyrir Hæstarétti hafði barnið nokkrum sinnum leitað til Rauðakrosshússins vegna áfengisneyslu og erfiðleika á heimili móðurinnar. Námsframvinda barnsins var algjörlega óviðunandi og skólasókn þess slök.

Í viðbótarálitsgerð fyrir Hæstarétti kom fram að hegðun barnsins hafi verið afleiðing aga- og uppeldisleysis um langan tíma. Í henni kemur einnig fram að áfengisneyslan á heimili móður þess olli umróti og slæmri lífsfestu.

Talið var að vilji barnsins skipti verulegu máli um úrslit málsins. En hins vegar sé ekki skýr vilji þess um að vilja vera hjá móður. Þá nefndi Hæstiréttur að hafi viljinn verið fyrir hendi hafi hann aðallega stjórnast af því að hún get náð sínu fram gagnvart móður sinni.

Áhyggjur lágu fyrir um að faðirinn væri nokkuð lengi að heiman þar sem hann var skipstjóri sem fór í langa róðra. Hann hafði þó breytt vinnu sinni og því sé hann ekki eins lengi að heiman í einu.

Sökum uppeldisskilyrðanna hjá móður barnsins og að faðirinn sé almennt talinn hæfur til að fara með þá forsjá, ásamt málavöxtum málsins í heild, þá hafi Hæstiréttur talið rétt að verða við kröfu föðursins um að forsjáin yrði hjá honum. Þó yrði að tryggja að gott samband verði milli barnsins og móðurinnar og umgengni yrði komið í fast horf.

---

Hrd. 2001:3756 nr. 131/2001 (Efnaverkfræðingur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:3950 nr. 418/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:3962 nr. 417/2001 (Gagnagrunnur á heilbrigðissviði)^{[HTML] [PDF]}
Ágreiningur var hvort dóttir látins manns hefði lögvarða hagsmuni af kröfu um að tilteknar upplýsingar um föður sinn færu ekki í gagnagrunn Íslenskrar erfðagreiningar. Hæstiréttur taldi að með því að hægt væri að ráða heilsufarsupplýsingar um hana út frá gögnum um föður sinn, þá hefði hún lögvarða hagsmuni af þeirri úrlausn.

---

Hrd. 2001:4126 nr. 423/2001 (Mismunun vegna sjómannaafsláttar - frávísun)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:4188 nr. 229/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:4201 nr. 69/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:4389 nr. 223/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:4390 nr. 178/2001^{[HTML] [PDF]}
Íslenska ríkið var krafið um skaðabætur þar sem sakborningur í nauðgunarmáli var ekki í gæsluvarðhald né farbanni eftir rannsókn málsins og þar til tekin var ákvörðun um ákæru. Urðu afleiðingarnar þær að hann fór til Grænlands áður en ákæra og fyrirkall hafði verið birt honum. Tilraun ríkissaksóknara um að fá hann framseldan tókst ekki þannig að hann taldi sig ekki geta aðhafst frekar.

Hæstiréttur staðfesti sýknudóm héraðsdóms á þeim grundvelli að ákvörðun ríkissaksóknara um að krefjast ekki gæsluvarðhalds eða farbanns sæti ekki endurskoðun dómstóla.

---

Hrd. 2001:4559 nr. 204/2001 (Lífeyrissjóður sjómanna V)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:4620 nr. 431/2001 (Hundahald II - Hundur í Bessastaðahreppi)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:4629 nr. 442/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:28 nr. 315/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:143 nr. 331/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:546 nr. 49/2002^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:623 nr. 348/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:643 nr. 255/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:957 nr. 94/2002^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:1024 nr. 397/2001 (Minnisblaðsdómur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:1087 nr. 88/2002 (Kísiliðjan, Mývatni)^{[HTML] [PDF]}
Hæstiréttur taldi að ekki hefði verið hægt að bæta úr annmarka á lögvörðum hagsmunum eftir á.

---

Hrd. 2002:1372 nr. 394/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:1418 nr. 156/2002 (Yfirskattanefnd - Virðisaukaskattur - Málshöfðunarfrestur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:1429 nr. 339/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:1441 nr. 340/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:1452 nr. 341/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:1464 nr. 342/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:1703 nr. 12/2002^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:1902 nr. 216/2002 (Hælisleitandi)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:1906 nr. 217/2002 (Umsókn um hæli)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:1994 nr. 26/2002^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:2208 nr. 107/2002^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:2241 nr. 231/2002 (Kárahnjúkavirkjun)^{[HTML] [PDF]}
Aðilar sem nutu rýmkaðrar aðilar á stjórnsýslustigi gátu ekki notið hennar fyrir dómstólum þar sem löggjöf sem aðilarnir nýttu til að eiga aðild að stjórnsýslumálinu sjálfu var afmörkuð við stjórnsýslumálsmeðferð en náði ekki til meðferðar dómsmála vegna þeirra. Fyrir dómi varð því að meta lögvörðu hagsmunina á grundvelli almennra reglna, en stefnendur málsins í héraði voru ekki taldir njóta lögvarinna hagsmuna til að fá leyst úr þeim tilteknu dómkröfum sem þeir lögðu fram.

---

Hrd. 2002:2396 nr. 449/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:2432 nr. 72/2002 (Krónusprengja)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:2507 nr. 356/2002 (Bandaríki Norður-Ameríku)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:2627 nr. 270/2002^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:2679 nr. 124/2002^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:2855 nr. 310/2002^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:2901 nr. 92/2002 (Tilfærslur í starfi)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:2989 nr. 32/2002^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:3035 nr. 68/2002^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:3066 nr. 121/2002 (Sýslumaður á Keflavíkurflugvelli)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:3265 nr. 239/2002^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:3373 nr. 157/2002 (Sorpförgun fyrir Varnarliðið)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:3459 nr. 142/2002^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:3492 nr. 479/2002^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:3525 nr. 147/2002^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:3534 nr. 194/2002^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:3555 nr. 240/2002 (Óþarfar málalengingar)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:3686 nr. 167/2002 (ASÍ-dómur - Lagasetning á sjómannaverkfall)^{[HTML] [PDF]}
Í málinu var deilt um lagasetningu á verkföll og verkbönn ýmissa félaga innan Sjómannasambands Íslands og Farmanna- og fiskimannasambands Íslands, og eru þau félög innan ASÍ. ASÍ stefndi ríkinu og Samtökum atvinnulífsins til að fá úr skorið um lögmæti lagasetningarinnar. Hæstiréttur staðfesti dóm héraðsdóms með vísan til forsendna hans.

Megindeilurnar byggðust á því að með setningu laganna væri vegið að samningsfrelsi þeirra og verkfallsrétti sem nyti verndar 74. gr. stjórnarskrárinnar, sbr. 11. gr. MSE. Þá snerust þær einnig um að lögin hefðu einnig náð yfir aðildarfélög sem höfðu ekki tekið þátt í umræddum aðgerðum. Að auki var vísað til jafnræðisreglu 65. gr. stjórnarskrárinnar þar sem eitt aðildarfélaga Samtaka atvinnulífsins hafði gert kjarasamning við Vélstjórafélag Íslands um mörg atriði nátengd deilumálunum sem gerðardómur skyldi líta til.

Litið var til þess að með sérstakri upptalningu á stéttarfélögum í 74. gr. yrðu gerðar ríkari kröfur til takmarkana á réttindum þeirra. Hins vegar var ákvæðið ekki túlkað með þeim hætti að löggjafanum væri óheimilt að setja lög sem stöðvuðu vinnustöðvanir tímabundið. Við setningu laganna hafði verkfallið þá staðið í sex vikur og taldi löggjafinn að ef ekkert væri gert hefði það neikvæð áhrif á almannahagsmuni. Ekki voru talin efni til þess að hnekkja því mati löggjafans.

Lagasetningin kvað á um að gerðardómur myndi ákvarða kjör allra aðildarfélaganna og jafnframt þeirra sem ekki höfðu tekið þátt í umræddum aðgerðum. Í greinargerð viðurkenndi íslenska ríkið að það hefði ekki verið ætlun laganna að þau næðu jafnframt yfir félög sem hvorki væru í verkfalli né verkbanni við gildistöku laganna. Gerðardómur taldi sig samt knúinn til þess að ákvarða einnig kjör þeirra sökum lagafyrirmælanna og takmarkaðs valdsviðs. Dómur héraðsdóms, með vísan til 1. mgr. 74. gr. stjórnarskrárinnar, taldi að almannaheill hafi ekki krafist svo víðtæks gildissviðs og var því dæmt að umrætt bann laganna næði ekki yfir þau né ákvörðun gerðardómsins.

Dómsorð:
Fallist er á kröfu stefnanda að því leyti, að viðurkennt er að Verkalýðsfélagi Snæfellsbæjar, Verkalýðsfélaginu Stjörnunni í Grundarfirði og Verkalýðsfélagi Stykkishólms sé, þrátt fyrir ákvæði l. gr., 2. gr., og 3. gr. laga nr. 34/2001, heimilt að efna til verkfalls og að ákvörðun gerðardóms samkvæmt sömu lögum ráði ekki kjörum fiskimanna í þessum félögum.
Stefndu, íslenska ríkið og Samtök atvinnulífsins, skulu að öðru leyti vera sýknir af kröfum stefnanda, Alþýðusambands Íslands, í máli þessu.
Málskostnaður fellur niður.

---

Hrd. 2002:3721 nr. 496/2002^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:3767 nr. 482/2002 (Viðbygging við flugskýli - Flugskýli I)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:3835 nr. 243/2002 (Fylgjulos)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:3910 nr. 501/2002 (Hallsvegur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:4071 nr. 299/2002^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:4166 nr. 328/2002 (Bandaríska sendiráðið)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:4363 nr. 277/2002 (Tækja-Tækni)^{[HTML] [PDF]}
Kostnaður vegna gagnaöflunar gagnvart stjórnvöldum var ekki viðurkenndur sem tjón þar sem ekki lá fyrir að það þurfti að úthýsa þeirri vinnu til utanaðkomandi aðila.

---

Hrd. 2003:38 nr. 565/2002 (Örorkunefnd)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:115 nr. 343/2002 (Starfslokasamningur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:231 nr. 309/2002 (Skammel)^{[HTML] [PDF]}
Bótaábyrgð lögð á Landspítalann og ríkið þegar skurðhjúkrunarfræðingur féll um skammel sem einhver starfsfélagi tjónþolans skildi eftir.

---

Hrd. 2003:271 nr. 16/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:435 nr. 393/2002 (Alþingismaður)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:673 nr. 568/2002 (Kárahnjúkamál II)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:718 nr. 421/2002 (Knattspyrnumót)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:784 nr. 542/2002 (Einkadans)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:1024 nr. 72/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:1085 nr. 438/2002 (Lyfjaeftirlitsgjald II)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 327/2001 [engin bls.] dags. 20. mars 2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:1334 nr. 93/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:1500 nr. 338/2002 (Tollvörður - Bótaskylda vegna rangrar frávikningar)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:1888 nr. 150/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:1918 nr. 413/2002^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:2045 nr. 477/2002 (Bókadómur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:2170 nr. 510/2002 (Framhaldsskólakennari - Bakari)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:2313 nr. 168/2003 (Kaupréttur að jörð - Stóri-Klofi)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:2329 nr. 499/2002 (Hlutabréfakaup)^{[HTML] [PDF]}
J keypti hlutabréf árið 1996 og nýtti sér frádráttarheimild þágildandi laga til að draga frá allt að 80% fjárfestingarinnar frá tekjum sínum og var heimilt að flytja frádrátt til annarra skattára og nýta á næstu fimm árum. Í ársbyrjun 1997 tóku í gildi ný lög þar sem frádráttarheimildin var lækkuð í áföngum á næstu þremur árum en farið yrði með eldri ónýttan frádrátt með sama hætti og ef til hans hefði verið stofnað eftir gildistöku laganna.

Í málinu byggði J á því að með því að lækka frádráttarheimild hans með þessum hætti ætti sér stað afturvirk skerðing á rétti sem hann hefði löglega til unnið og féllst meirihluti Hæstaréttar á það.

---

Hrd. 2003:2346 nr. 560/2002^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:2477 nr. 68/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:2752 nr. 225/2003 (Íslenski reiðskólinn)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:2791 nr. 268/2003^{[HTML] [PDF]}
Í máli þessu var tekin til úrlausnar krafa ákæruvaldsins um framlengingu á gæsluvarðhaldi yfir hermanni.

Hermaður bandaríkjahers er vann við herstöðina á Keflavíkurflugvelli var sakaður um tilraun til manndráps í Reykjavík. Hann var handtekinn af lögreglu og svo úrskurðaður í gæsluvarðhald. Varnarliðið óskaði þess við utanríkisráðuneytið að því yrði fengin lögsaga yfir meðferð málsins yfir hermanninum sem ráðuneytið vildi fallast á, sem sendi svo beiðni um flutning þess frá ríkissaksóknara. Ríkissaksóknari synjaði hins vegar beiðninni og taldi embætti sitt hafa lögsöguna. Hæstiréttur staðfesti þann skilning.

---

Hrd. 2003:2809 nr. 278/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:2890 nr. 286/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:2946 nr. 320/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:2970 nr. 520/2002^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:3058 nr. 34/2003 (Trygging ferðaskrifstofu)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:3163 nr. 41/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:3239 nr. 23/2003 (Sýking í hælbeini)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:3292 nr. 135/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:3323 nr. 144/2003 (Skattskyld hlunnindi)^{[HTML] [PDF]}
Eftir hlutafélagavæðingu ríkisbanka var ákveðið að hækka hlutafé annars þeirra með því að bjóða starfsmönnum sínum að kaupa hlutabréf í honum á lægra gengi en almenningi bauðst stuttu síðar þegar bréfin voru seld opinberlega. Skattayfirvöld túlkuðu verðmuninn sem skattskyld hlunnindi og færðu hann til tekna starfsmannsins. Starfsmaðurinn krafðist ógildingar úrskurðar yfirskattanefndar sem staðfesti ákvörðun skattayfirvalda.

Hæstiréttur staðfesti héraðsdóm með vísan til röksemda hans. Héraðsdómur taldi að túlka ætti ákvæði laga um tekju- og eignaskatt um hvað teljist til skattskyldra tekna með rúmum hætti og sýknaði því íslenska ríkið af kröfum starfsmannsins.

---

Hrd. 2003:3411 nr. 549/2002 (Öryrkjadómur II)^{[HTML] [PDF]}
Eftir uppkvaðningu fyrri öryrkjadómsins, hrd. Öryrkjadómur I (2000:4480), samþykkti Alþingi lög er kváðu á um skerðingar kröfuréttinda er Hæstiréttur staðfesti í þeim dómi á þann veg að kröfur vegna tiltekins tímabils teldust fyrndar og kröfur vegna annars tiltekins tímabils voru lækkaðar.

Öryrki er varð fyrir skerðingu vegna laganna höfðaði dómsmál á þeim grundvelli þess að viðkomandi ætti að fá fullar bætur. Hæstiréttur tók undir og áréttaði að kröfuréttur hefði stofnast með fyrrnefndum dómi Hæstaréttar sem mætti ekki skerða með afturvirkum og íþyngjandi hætti.

---

Hrd. 2003:3618 nr. 128/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:3633 nr. 388/2003 (British Tobacco)^{[HTML] [PDF]}
Sett voru lög sem höfðu meðal annars þau áhrif að ekki hefði mátt hafa tóbak sýnilegt gagnvart almenningi. Tóbaksframleiðandi fór í mál gegn íslenska ríkinu þar sem það taldi lögin andstæð hagsmunum sínum vegna minni sölu. Héraðsdómur taldi framleiðandann skorta lögvarða hagsmuni þar sem ÁTVR væri seljandi tóbaks en ekki framleiðandinn. Hæstiréttur var ekki sammála því mati héraðsdóms og taldi tóbaksframleiðandann hafa lögvarða hagsmuni um úrlausn dómkröfunnar.

---

Hrd. 2003:3953 nr. 169/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:3977 nr. 422/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:3986 nr. 426/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:3996 nr. 238/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:4153 nr. 151/2003 (Gagnagrunnur á heilbrigðissviði)^{[HTML] [PDF]}
Á grundvelli skyldna í 1. mgr. 71. gr. stjórnarskrárinnar var ekki talið fullnægjandi framkvæmd yfirlýsts markmiðs laga er heimiluðu söfnun ópersónugreinanlegra upplýsinga í gagnagrunn á heilbrigðissviði, að kveða á um ýmiss konar eftirlit með gerð og starfrækslu gagnagrunns opinberra stofnana og nefnda án þess að þær hafi ákveðin og lögmælt viðmið að styðjast í störfum sínum. Þá nægði heldur ekki að fela ráðherra að kveða á um skilmála í rekstrarleyfi né fela öðrum handhöfum opinbers valds að setja eða samþykkja verklagsreglur þess efnis.

---

Hrd. 2003:4220 nr. 189/2003 (Fífusel)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:4306 nr. 439/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:4366 nr. 145/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:4476 nr. 177/2003 (Greiðslumark III)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:4547 nr. 447/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:4573 nr. 468/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:4597 nr. 247/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:4612 nr. 207/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:171 nr. 280/2003 (Kárahnjúkavirkjun)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:397 nr. 481/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:432 nr. 237/2003^{[HTML] [PDF]}
F krafðist bóta vegna ólögmætrar handtöku en sú handtaka hafði verið reist á almennum grunsemdum um fíkniefnamisferli, studdum sögusögnum og vitneskju um brotaferil hans, en hún var ekki heldur reist á rannsókn á neinu tilteknu broti. Hæstiréttur féllst á að handtakan hefði verið ólögmæt og féllst á bótakröfu F gegn íslenska ríkinu.

---

Hrd. 2004:446 nr. 239/2003 (Kennari í námsleyfi - Greiðslur úr námsleyfasjóði)^{[HTML] [PDF]}
Stjórn námsleyfasjóðs var óheimilt að beita nýjum reglum um úthlutun námsleyfa afturvirkt á ákvarðanir sem þegar höfðu verið teknar.

---

Hrd. 2004:540 nr. 234/2003 (Starfsmaður á Sólheimum)^{[HTML] [PDF]}
Vistmaður á sambýli réðst á starfsmann en starfsmaðurinn vildi sækja bætur vegna árásarinnar. Gerð var lagaleg krafa um framlagningu kæru en starfsmaðurinn vildi það ekki. Honum var því synjað af bætur af hálfu bótanefndar og sótt hann því dómsmál til að fá ákvörðuninni hnekkt. Eftir höfðun málsins var fjarlægð áðurnefnd lagaleg krafa um kæru og í framhaldinu var dómkrafa starfsmannsins um ógildingu ákvörðunarinnar samþykkt.

---

Hrd. 2004:584 nr. 490/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:615 nr. 337/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:624 nr. 338/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:757 nr. 324/2003 (Sprengjuviðvörun)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:791 nr. 301/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:850 nr. 334/2003 (Fiskiskip - Stimpilgjald við sölu fiskiskips)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:879 nr. 347/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:1178 nr. 365/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:1239 nr. 344/2002 (Sara Lind Eggertsdóttir - Slagæðaleggur)^{[HTML] [PDF]}
Þessi dómsúrlausn Hæstaréttar var til umfjöllunar í Dómur MDE Sara Lind Eggertsdóttir gegn Íslandi dags. 5. júlí 2007 (31930/04)^ⓘ.

---

Hrd. 2004:1353 nr. 349/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:1361 nr. 350/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:1369 nr. 351/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:1376 nr. 352/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:1384 nr. 353/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:1431 nr. 371/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:1487 nr. 108/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:1647 nr. 409/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:1905 nr. 366/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:1955 nr. 146/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:1958 nr. 119/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:2104 nr. 428/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:2134 nr. 4/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:2205 nr. 466/2003 (Tryggingarvíxill)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:2336 nr. 15/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:2423 nr. 386/2003 (Aðflutningsgjöld)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:2509 nr. 171/2004 (Skipulag Strandahverfis - Sjáland - Skrúðás)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:2720 nr. 195/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:2760 nr. 52/2004 (Brottvísun útlendings - Hættulegur hagsmunum almennings)^{[HTML] [PDF]}
K kom til Íslands frá Litháen og var með dvalarleyfi. Dvalarleyfið var síðan afturkallað þar sem útlendingaeftirlitið hefði komist á snoðir um ákæru fyrir glæp í heimalandi sínu en síðan dæmdur sekur en verið ósakhæfur, og að útlendingaeftirlitið efaðist um réttmæti útskriftar hans. Hann var síðan útskrifaður sem heilbrigður og fer síðar til Íslands. Greint var á um það hvort heimilt hefði verið að afturkalla það, meðal annars á þeim forsendum að málið hefði ekki verið rannsakað nægilega.

Hæstiréttur felldi úr gildi afturköllunina á dvalarleyfi K og þar af leiðandi grundvöll brottvísunarinnar. Í síðara máli Hrd. 56/2008 dags. 16. október 2008 (Bætur vegna hrd. 52/2004)^ⓘ fékk K miskabætur vegna brottvísunarinnar.

---

Hrd. 2004:2806 nr. 76/2004 (Landspítali)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:2847 nr. 67/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:2861 nr. 75/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:2964 nr. 266/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:3097 nr. 276/2004 (Markaðssetning á lyfjum)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:3649 nr. 104/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:3660 nr. 105/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:3670 nr. 106/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:3691 nr. 174/2004 (Atlantsskip)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:3796 nr. 48/2004 (Biskupstungur - Framaafréttur - Úthlíð)^{[HTML] [PDF]}
Íslenska ríkið stefndi í héraði nánar tilgreindum aðilum til ógildingar á tilteknum hluta úrskurðar óbyggðanefndar er fjallaði um tiltekin mörk milli eignarlands og þjóðlenda. Gagnsakarmál voru höfðuð af tveim stefndu í málinu.

Niðurstaða héraðsdóms var staðfesting úrskurðar óbyggðanefndar að öllu leyti nema að landið í kringum Hagafell, eins og það var afmarkað í úrskurðinum, teldist afréttur Bláskógabyggðar. Öðrum kröfum gagnstefnenda var vísað frá dómi.

Hæstiréttur staðfesti héraðsdóm, að hluta til með vísan til forsendna hans. Í dómnum rekur Hæstiréttur niðurstöðu hrd. Landmannaafréttur I og II, markmið laga þjóðlendulaga, og III. kafla laganna um setningu og hlutverk óbyggðanefndar. Fyrsta landsvæðið sem nefndin fjallaði um var norðanverð Árnessýsla sem hún gerði í sjö málum. Málið sem var skotið til dómstóla var eitt þeirra.

Hæstiréttur taldi greina þurfti, í ljósi þjóðlendulaganna, á milli þjóðlendna og ríkisjarða þar sem íslenska ríkið ætti ekki beinan eignarrétt að svæðum er teljast til þjóðlendna. Sérstaða þjóðlendna væri sú að um væri að ræða forræði yfir tilteknum heimildum á landi sem enginn gæti sannað eignarrétt sinn að.

Fyrir dómi hélt íslenska ríkið því fram að óbyggðanefnd hafi hafnað málatilbúnaði íslenska ríkisins um að nánar afmörkuð landsvæði teldust til þjóðlenda en án þess að taka afstöðu til þess hvaða aðilar teldust vera handhafar eignarréttinda innan þess. Taldi íslenska ríkið því rétt að krefjast endurskoðunar á þeim hluta úrskurðarins þar sem óbyggðanefnd á að hafa lagt alla sönnunarbyrðina á íslenska ríkið um að ekki sé um eignarland að ræða.

Til stuðnings máli sínu vísaði ríkið meðal annars til landamerkjalaga nr. 5/1882 en þar hafi fyrst verið kveðið á um skyldu til jarðeigenda um að gera landamerkjabréf fyrir jarðir sínar. Þau bréf hafi verið einhliða samin og því ekki tæk sem sönnun á eignarhaldi og þar að auki merki um að jarðeigendur hafi í einhverjum tilvikum verið að eigna sér eigandalaust land. Um mörk landsvæða í slíkum landamerkjabréfum sé um að ræða samning milli hlutaðeigandi aðila sem sé ríkinu óviðkomandi. Þá væri heldur ekki hægt að líta svo á að athugasemdalausar þinglýsingar landamerkjabréfa hafi falið í sér viðurkenningu ríkisins á efni þeirra, hvort sem það hafi verið með athöfn eða athafnaleysi.

Af hálfu stefndu í málinu var þeim málflutningi ríkisins andmælt á þeim forsendum að landamerki hvað aðliggjandi jarðir ræðir séu samkomulag þeirra eigenda og að íslenska ríkið ætti að bera sönnunarbyrðina fyrir því að hin þinglýstu jarðamerki væru röng. Séu lagðar fram ríkari kröfur um eignarheimildir myndi það leiða til meira ónæðis og kostnaðar en gagnvart öðrum landeigendum, ásamt því að leiða til óvissu um eignarréttinn. Athugasemdalaus þinglýsing hafi þar að auki falið í sér réttmætar væntingar þinglýsenda.

Hæstiréttur taldi að þinglýsing landamerkjabréfa væri ekki óyggjandi sönnun á mörkum lands heldur þyrfti að meta hvert bréf sérstaklega. Þar leit hann meðal annars á það hvort eigendur aðliggjandi jarða hafi samþykkt mörkin og hvort ágreiningur hefði verið borinn upp. Þá voru aðrar heimildir og gögn jafnan metin samhliða. Með hliðsjón af þessu mati var ekki fallist á kröfu íslenska ríkisins um ógildingu úrskurðar óbyggðanefndar.

---

Hrd. 2004:3895 nr. 47/2004 (Biskupstungnaafréttur „norðan vatna“)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:3973 nr. 80/2004 (Þveráraurar)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:4014 nr. 251/2004 (EES-reglugerð - Hvíldartími ökumanna)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:4044 nr. 409/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:4063 nr. 417/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:4147 nr. 189/2004 (Spölur ehf. - Afhending veglykils)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:4285 nr. 422/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:4339 nr. 220/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:4355 nr. 221/2004 (Loðnuvinnslan)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:4394 nr. 151/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:4545 nr. 178/2004 (Brjóstaminnkun)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:4618 nr. 134/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:4666 nr. 452/2004 (Leikskálar)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:4697 nr. 468/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:4709 nr. 154/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:4724 nr. 234/2004 (Hreindýrakjöt)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:5078 nr. 294/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:30 nr. 504/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:170 nr. 257/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:315 nr. 306/2004 (Síldarvinnslan hf.)^{[HTML] [PDF]}
Síldarvinnslunni var gert að greiða stimpilgjald þegar fyrirtækið óskaði eftir að umskrá þinglýstar fasteignir annars fyrirtækis eftir að samruna fyrirtækjanna beggja. Fór þá hið álagða stimpilgjald eftir eignarhlut í hinu sameinaða félagi. Í lögunum sem sýslumaður vísaði til voru ákvæðin bundin við tilvik þar sem eigendaskipti eiga sér stað, en ekki væri um slíkt að ræða í tilviki samruna.

Hæstiréttur túlkaði lögin um stimpilgjald með þeim hætti að stimpilskylda laganna ætti ekki við um eigendaskipti vegna samruna fyrirtækja, og því uppfyllti gjaldtakan ekki skilyrði stjórnarskrár um að heimildir stjórnvalda til innheimtu gjalda af þegnum yrðu að vera fortakslausar og ótvíræðar.

---

Hrd. 2005:325 nr. 350/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:409 nr. 329/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:417 nr. 330/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:436 nr. 305/2004 (Axlarbrot)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:530 nr. 354/2004 (Bótanefnd samkvæmt lögum nr. 69/1995)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:537 nr. 222/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:613 nr. 370/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:948 nr. 68/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:960 nr. 380/2004 (GlaxoSmithKline - Lyf - Lamictal)^{[HTML] [PDF]}
Aukaverkun á lyfi, sem ekki var listuð, varð til þess að neytandi varð 75% öryrki.

---

Hrd. 2005:1175 nr. 88/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:1208 nr. 311/2004 (Háttsemi sakbornings)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:1237 nr. 349/2004 (Þjórsártún)^{[HTML] [PDF]}
Vegagerðin sóttist eftir eignarnámi á spildu úr landi Þjórsártúns vegna lagningu vegar yfir Þjórsá. Eignarnámið sjálft studdi við ákvæði þágildandi vegalaga er kvað á um skyldu landareigenda til að láta af hendi land vegna vegalagningar. Síðar sendi hún inn beiðni um að matsnefnd eignarnámsbóta mæti hæfilega eignarnámsbætur og beiðni um snemmbær umráð hins eignarnumda sem nefndin heimilaði. Hún mat síðan eignarnámið með þremur matsliðum.

Þegar K leitaði eftir greiðslum eignarnámsbótanna kvað Vegagerðin að hún ætlaði eingöngu að hlíta úrskurðinum hvað varðaði einn matsliðinn og tilkynnti að hún ætlaði að fara fram á dómkvaðningu matsmanna. K andmælti þar sem hún taldi Vegagerðina bundna af úrskurði matsnefndarinnar og að matsgerð þeirrar nefndar sé réttari en matsgerð dómkvaddra matsmanna. Vegagerðin hélt því fram að lögin kvæðu á um heimild dómstóla um úrlausn ágreinings um fjárhæðir og því heimilt að kveða dómkvadda matsmenn.

Hinir dómkvöddu matsmenn komust að annari niðurstöðu en matsnefnd eignarnámsbóta og lækkuðu stórlega virði spildunnar. Héraðsdómur féllst á kröfu K um að farið yrði eftir úrskurði matsnefndar eignarnámsbóta þar sem mati matsnefndarinnar hefði ekki verið hnekkt.

Hæstiréttur tók undir með héraðsdómi að heimilt hefði verið að leggja ágreininginn undir dómstóla en hins vegar væru úrskurðir matsnefndarinnar ekki sjálfkrafa réttari en matsgerðir dómkvaddra matsmanna heldur yrði að meta það í hverju tilviki. Í þessu tilviki hefði úrskurður matsnefndarinnar verið lítið rökstuddur á meðan matsgerð hinna dómkvöddu manna væri ítarlegri, og því ætti að byggja á hinu síðarnefnda. Þá gekk hann lengra og dæmdi K lægri fjárhæð en matsgerð dómkvöddu mannana hljóðaði upp á þar sem hvorki matsnefndin né dómkvöddu mennirnir hafi rökstutt almenna verðrýrnun sem á að hafa orðið á landinu meðfram veginum með fullnægjandi hætti, né hafi K sýnt fram á hana með öðrum hætti í málinu.

---

Hrd. 2005:1306 nr. 348/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:1446 nr. 136/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:1534 nr. 474/2004 (Frístundabyggð - Sumarhús - Bláskógabyggð)^{[HTML] [PDF]}
Krafist var viðurkenningar á því að hjón ásamt börnum þeirra ættu lögheimili að tilteknu húsi á svæði sem sveitarfélagið hafði skipulagt sem frístundabyggð. Hagstofan hafði synjað þeim um þá skráningu.

Hæstiréttur taldi að sóknaraðilar ættu rétt á að ráða búsetu sinni sbr. 4. mgr. 66. gr. stjórnarskrárinnar og lægju ekki fyrir haldbærar lagaheimildir til að takmarka rétt sóknaraðilanna til að skrá lögheimili þeirra á húsið í frístundabyggðinni. Þar sem sóknaraðilarnir höfðu fasta búsetu í húsinu í samræmi við 2. mgr. 1. gr. laga um lögheimili og 1. mgr. ákvæðisins yrði skýrt á þann veg að lögheimili væri sá staður sem maður hefði fasta búsetu, var krafa sóknaraðila tekin til greina.

Niðurstaðan er talin óvenjuleg að því leyti að í stað þess að eingöngu ómerkja synjunina sjálfa var jafnframt tekin ný ákvörðun í hennar stað.

---

Hrd. 2005:1578 nr. 441/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:1861 nr. 496/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:1961 nr. 146/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:1973 nr. 170/2005 (Læknafélag Íslands)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:1980 nr. 192/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:2040 nr. 494/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:2130 nr. 365/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:2209 nr. 186/2005 (Sauðlauksdalsflugvöllur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:2245 nr. 501/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:2397 nr. 212/2005 (Vörubretti)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:2419 nr. 225/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:2503 nr. 20/2005 (Starfsleyfi álvers í Reyðarfirði)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:2567 nr. 217/2005 (Hólar)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:2579 nr. 232/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:2596 nr. 97/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:2974 nr. 352/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:2981 nr. 309/2005 (Hótel Valhöll)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:3015 nr. 367/2005 (Skaftafell I og III í Öræfum - Óbyggðanefnd)^{[HTML] [PDF]}
Íslenska ríkið var stefnandi þjóðlendumáls og var dómkröfum þess beint að nokkrum jarðeigendum auk þess að það stefndi sjálfu sér sem eigenda sumra jarðanna sem undir voru í málinu. Hæstiréttur mat það svo að sami aðili gæti ekki stefnt sjálfum sér og vísaði frá þeim kröfum sem íslenska ríkið beindi gegn sér sjálfu.

---

Hrd. 2005:3214 nr. 248/2005 (Innheimta sakarkostnaðar)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:3370 nr. 112/2005 (Tollstjóri)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:3413 nr. 59/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:3431 nr. 33/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:3465 nr. 49/2005 (Brot á kynfrelsi)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:3592 nr. 78/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:3714 nr. 429/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:3816 nr. 116/2005 (Rykbindisalt)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:3830 nr. 108/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:3920 nr. 149/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:4074 nr. 439/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:4090 nr. 444/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:4131 nr. 213/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:4191 nr. 184/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:4199 nr. 185/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:4256 nr. 164/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:4285 nr. 172/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:4377 nr. 194/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:4407 nr. 463/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:4418 nr. 251/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:4438 nr. 204/2005 (Fegurðarsamkeppni)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:4506 nr. 182/2005 (Héðinsfjarðargöng I)^{[HTML] [PDF]}
Vegagerðin bauð út verk á Evrópska efnahagssvæðinu um gerð Héðinsfjarðarganga. Lægsta boðið var sameiginlegt tilboð íslensks aðila og dansks aðila sem var 3,2% yfir kostnaðaráætlun. Fyrir tilkynningu úrslita útboðsins samþykkti ríkisstjórn Íslands að fresta verkinu um þrjú ár og nýtt útboð færi fram miðað við það. Í kjölfarið tilkynnti Vegagerðin öllum bjóðendum að öllum tilboðum hefði verið hafnað á grundvelli þensluástands í þjóðfélaginu og að stofnunin fengi ekki nægt fjármagn fyrir þessar framkvæmdir.

Aðilarnir er áttu lægsta boðið kærðu ákvörðunina til kærunefndar útboðsmála og taldi nefndin að ákvörðunin hefði verið ólögmæt og að hún væri skaðabótaskyld, þó án afstöðu til efndabóta. Þeir höfðuðu svo viðurkenningarmál fyrir dómstólum um skaðabætur. Hæstiréttur taldi að þó lagaheimild væri sannarlega til staðar um að hafna öllum tilboðum væri þó ekki hægt að beita þeirri heimild án þess að fyrir lægju bæði málefnalegar og rökstuddar ástæður. Hann taldi engar málefnalegar ástæður liggja fyrir þeirri ákvörðun. Nefndi hann þar að auki að á Vegagerðinni hefði legið sönnunarbyrðin um að ekki hefði verið samið við lægstbjóðendur en hún axlaði ekki þá sönnunarbyrði. Þar sem lægstbjóðendur hefðu boðið sem næmi hærri fjárhæð en kostnaðaráætlun hljóðaði upp á var talið að þeir hefðu sýnt fram á að þeir hefðu orðið fyrir tjóni. Var því viðurkennd bótaskylda íslenska ríkisins gagnvart lægstbjóðendum.

---

Hrd. 2005:4621 nr. 200/2005 (Smíðakennari)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:4707 nr. 353/2005 (Myndlistarsýning)^{[HTML] [PDF]}
Listaverk sem ríkið fékk að láni voru til sýnis á Þingvöllum. Ríkið ákvað svo einhliða að hafa þau áfram án þess að afla heimildar. Svo eyðilögðust þau á því tímabili af óhappatilviljun. Íslenska ríkið var talið bera hlutlæga ábyrgð á því tjóni sökum casus mixtus cum culpa.

---

Hrd. 2005:4722 nr. 354/2005 (Listaverk - Myndlistarsýning)^{[HTML] [PDF]}
Listaverk sem ríkið fékk að láni voru til sýnis á Þingvöllum. Ríkið ákvað svo einhliða að hafa þau áfram án þess að afla heimildar. Svo eyðilögðust þau á því tímabili af óhappatilviljun. Íslenska ríkið var talið bera hlutlæga ábyrgð á því tjóni sökum casus mixtus cum culpa.

---

Hrd. 2005:4745 nr. 199/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:4897 nr. 499/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:4924 nr. 239/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:4940 nr. 175/2005 (Framkvæmdastjóri Jafnréttisstofu)^{[HTML] [PDF]}
V höfðaði skaðabótamál á hendur íslenska ríkinu vegna málsmeðferðar félagsmálaráðherra við starfslok hennar úr starfi framkvæmdastýru Jafnréttisstofu. V hafði lagt til að hún viki tímabundið úr starfi á meðan mál um ráðningu leikhússtjóra Leikfélags Akureyrar væri til meðferðar hjá dómstólum. Félagsmálaráðherra hafði látið hjá líða að fallast á þetta boð V.

Hæstiréttur taldi að ráðherra hefði átt að fallast á þetta boð þar sem í því hefði falist vægari valkostur en að víkja henni varanlega úr embættinu.

---

Hrd. 2005:5200 nr. 514/2005 (Skógræktarfélagið Hnúki gegn íslenska ríkinu)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:5217 nr. 315/2005 (Iðnaðarmálagjald)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:4 nr. 3/2006^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:57 nr. 228/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:192 nr. 388/2005 (Vatnsréttindi Króks)^{[HTML] [PDF]}
Jörð var seld án þess að getið hefði verið um aðskilnað vatnsréttinda frá henni en það hafði átt sér stað árið 1918 (um 74 árum áður). Talið var að kaupandinn hefði verið grandlaus, þó þekkt höfðu verið mörg tilvik í því nágrenni að algengt hefði verið að skilja slík réttindi frá.

---

Hrd. 2006:231 nr. 11/2006^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:234 nr. 12/2006^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:308 nr. 317/2005 (Sýking í baki)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:387 nr. 316/2005 (Fæðingardeild Landspítalans)^{[HTML] [PDF]}
Líkamstjón varð á barni við fæðingu þess. Fæðingarlæknirinn var sýknaður af bótakröfu þar sem hann hafði unnið í samræmi við hefðbundið verklag.

---

Hrd. 2006:465 nr. 337/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:519 nr. 321/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:607 nr. 328/2005 (Vorsabær)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:745 nr. 376/2005 (Heimilisfræðikennari)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:773 nr. 383/2005 (Kynferðisbrot IV)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:866 nr. 371/2005 (Síldeyjardómur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:1006 nr. 372/2005 (Námur í Skipalóni)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:1020 nr. 411/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:1149 nr. 384/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:1278 nr. 443/2005 (Þverfell)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:1296 nr. 406/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:1351 nr. 132/2006^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:1575 nr. 490/2005 (Kæra lögreglumanna)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:1589 nr. 403/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:1689 nr. 220/2005 (Tóbaksdómur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:1776 nr. 462/2005 (Bann við að sýna tóbak)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:1899 nr. 168/2006^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:1916 nr. 432/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:2074 nr. 486/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:2121 nr. 233/2006^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:2203 nr. 345/2005 (Fell)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:2252 nr. 454/2005 (Ærfjall, fyrir landi Kvískerja í Öræfum - Þjóðlendumál)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:2279 nr. 496/2005 (Fjall og Breiðármörk í Öræfum - Skeiðársandur (Skaftafell II))^{[HTML] [PDF]}
Íslenska ríkið lýsti yfir kröfu á hluta tiltekinna jarða. Dómurinn er sérstakur fyrir það að ekki væri um að ræða afréttir, heldur jarðir. Á þessu tímabili hafði verið hlýindaskeið og jöklar því hopað. Landamerkjabréfin voru gerð þegar jöklarnir höfðu skriðið fram megnið af landinu. Í mörg hundruð ár höfðu ekki verið nein raunveruleg afnot af því landi sem jöklarnir höfðu skriðið yfir. Síðar hopuðu jöklarnir eitthvað.

---

Hrd. 2006:2469 nr. 511/2005 (Fjarskiptamastur - Gullver)^{[HTML] [PDF]}
Ætlunin var að segja upp fjarskiptamastur á tiltekinn stað. Talið var að eignarnámsþolinn bæri sönnunarbyrðina um að rannsókn í undirbúningi ákvörðunar um eignarnám hefði verið ófullnægjandi.

---

Hrd. 2006:2556 nr. 520/2005 (Aðfangaeftirlitið)^{[HTML] [PDF]}
Rukkað var þjónustugjald fyrir svokallað aðfangaeftirlit. Reynt á hvort það mátti leggja gjaldið og hvort rækja mætti eftirlitið. Brotið var bæði á formreglu og heimildarreglu lögmætisreglunnar.

---

Hrd. 2006:2650 nr. 210/2006^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:2693 nr. 280/2006^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:2745 nr. 549/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:2851 nr. 248/2006 (Skattrannsókn)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:2948 nr. 547/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:3375 nr. 379/2006 (Rekstur frísvæðis)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:3440 nr. 407/2006^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:3447 nr. 434/2006^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:3569 nr. 112/2006^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:3649 nr. 72/2006^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:3745 nr. 553/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:3774 nr. 497/2005 (Hoffells-Lambatungur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:3810 nr. 498/2005 (Stafafell - Lón í Hornafirði)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:3896 nr. 67/2006 (Þingvellir - Skjaldbreiður)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:3963 nr. 133/2006 (Hrunaheiðar)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:4052 nr. 111/2006^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:4087 nr. 93/2006^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:4542 nr. 563/2006^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:4611 nr. 186/2006 (Traktorsgrafa)^{[HTML] [PDF]}
Ekki voru hagsmunir til þess að haldleggja traktorsgröfu lengur.

---

Hrd. 2006:5244 nr. 145/2006 (Bjartur í Vík ehf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:5370 nr. 286/2006^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:5403 nr. 160/2006^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:5467 nr. 603/2006^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:5547 nr. 310/2006^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 639/2006 dags. 10. janúar 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 650/2006 dags. 16. janúar 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 50/2007 dags. 31. janúar 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2/2007 dags. 31. janúar 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 395/2006 dags. 1. febrúar 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 304/2006 dags. 8. febrúar 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 120/2006 dags. 15. febrúar 2007 (Karl K. Karlsson - ÁTVR)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 327/2006 dags. 15. febrúar 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 315/2006 dags. 8. mars 2007 (Glútaraldehýð)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 345/2006 dags. 8. mars 2007 (Kaupþing banki hf. - Skattaupplýsingar)^{[HTML] [PDF]}
Ríkisskattstjóri óskaði eftir ítarlegum upplýsingum um stóran hóp aðila hjá Kaupþing banka en var synjað. Hæstiréttur taldi að afhending upplýsinganna ætti að fara fram og vísaði til þess að tilgangurinn með lagaheimildinni hefði verið málefnalegur og beiting ríkisskattstjóra hafi verið í samræmi við meðalhófsreglu stjórnsýslulaganna.

---

Hrd. 325/2006 dags. 8. mars 2007 (Landsbanki Íslands hf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 455/2006 dags. 15. mars 2007 (Skattfrelsi Orkuveitu Reykjavíkur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 373/2006 dags. 15. mars 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 92/2007 dags. 16. mars 2007 (Olíusamráðsdómur - Forstjórar olíufélaga)^{[HTML] [PDF]}
Forstjórar olíufélaga voru ákærðir. Álitið var að skilin á milli rannsóknar samkeppnisyfirvalda og sakamálarannsóknar lögreglu. Ákærunni var vísað frá dómi þar sem fyrrnefnda rannsóknin var framkvæmd á þeim grundvelli að ákærðu voru neyddir að lögum til að fella á sig sök, sem notað var svo gegn þeim í síðarnefndu rannsókninni. Hæstiréttur taldi þetta leiða til þess að rannsóknin var ónýt að öllu leyti.

---

Hrd. 289/2006 dags. 22. mars 2007 (Landskiptagerð - Grjóteyri)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 516/2006 dags. 29. mars 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 551/2006 dags. 26. apríl 2007 (Þrándarstaðir)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 326/2006 dags. 3. maí 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 588/2006 dags. 10. maí 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 536/2006 dags. 16. maí 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 448/2006 dags. 16. maí 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 571/2006 dags. 16. maí 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 24/2007 dags. 16. maí 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 590/2006 dags. 24. maí 2007 (Öryrkjabandalag Íslands - Loforð ráðherra um hækkun örorkulífeyris)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 642/2006 dags. 24. maí 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 275/2007 dags. 30. maí 2007^{[HTML] [PDF]}
Hæstiréttur staðfesti úrskurð héraðsdómara um að hann víki ekki sæti, en í héraði var sú krafa reist á því að fyrri dómar héraðsdómarans í sambærilegum málum hefðu mótað skoðanir dómarans með þeim hætti að óhlutdrægnin hefði með réttu verið dregin í efa.

---

Hrd. 635/2006 dags. 31. maí 2007 (Fannborg)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 4/2007 dags. 31. maí 2007 (Höskuldsstaðir)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 23/2007 dags. 14. júní 2007 (Þórsmörk)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 22/2007 dags. 14. júní 2007 (Þórsmörk og Goðaland)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 599/2006 dags. 14. júní 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 580/2006 dags. 14. júní 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 648/2006 dags. 14. júní 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 26/2007 dags. 14. júní 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 28/2007 dags. 14. júní 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 25/2007 dags. 14. júní 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 5/2007 dags. 14. júní 2007 (Lögreglumaður - Túlkun kjarasamnings)^{[HTML] [PDF]}
Árið 2004 hafði fallið dómur er staðfesti skilning stéttarfélagsins á túlkun samningsins. Íslenska ríkið leiðrétti í samræmi við þann dóm en greiddi enga dráttarvexti. Lögreglumaður setti fram viðurkenningarkröfu um að íslenska ríkið myndi greiða dráttarvexti af vangoldnum launum hans. Hæstiréttur mat svo að dráttarvextir hefðu átt að greiðast frá gjalddaga hver mánaðarmót af þeirri upphæð sem vangreidd var. Þó lögfræðilegur vafi hafi verið á túlkun viðkomandi kjarasamningsákvæðis var niðurstaðan samt sem áður sú að skilningur íslenska ríkisins laut lægra haldi og gat ekki skýlt sér bak við vanþekkingu sína.

---

Hrd. 396/2007 dags. 23. ágúst 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 331/2007 dags. 27. ágúst 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 416/2007 dags. 29. ágúst 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 523/2006 dags. 20. september 2007 (Starfsmannaleigur - Impregilo SpA)^{[HTML] [PDF]}
Spurt var um hver ætti að skila skattinum. Fyrirætlað í lögskýringargögnum en kom ekki fram í lagatextanum, og því ekki hægt að byggja á lagaákvæðinu.

---

Hrd. 15/2007 dags. 20. september 2007 (Trésmiðja Snorra Hjaltasonar hf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 182/2007 dags. 27. september 2007 (Leyfi til námuvinnslu á hafsbotni - Björgun)^{[HTML] [PDF]}
Árið 1990 fékk félagið Björgun opinbert leyfi til að vinna efni á hafsbotni til 30 ára. Árið 2000 öðluðust svo gildi lög um eignarrétt íslenska ríkisins á hafsbotninum er fólu í sér breytingar á skilyrðum til að fá útgefin eins leyfi og Björgun hafði undir höndum. Með lögunum var almennt orðað bráðabirgðaákvæði um að þáverandi handhafar slíkra leyfa skyldu halda þeim í 5 ár eftir gildistöku laganna.

Árið 2004 fékk svo Björgun tilkynningu um að leyfið þeirra myndi renna út á næsta ári. Félagið sótti þá um endurnýjun á leyfinu til Skipulagsstofnunar en var þá tilkynnt að leyfið þeirra yrði háð mati á umhverfisáhrifum. Björgun var ekki sátt með það.

Hæstiréttur tók undir með Björgun að um væri að ræða skerðingu á eignarréttindum og atvinnuréttindum, ásamt því að lagabreytingin hefði verið sérlega íþyngjandi gagnvart félaginu. Þó var ekki fallist á bótaskyldu þar sem hann taldi að uppfyllt hefðu verið skilyrði um almenningsþörf og ríkir almannahagsmunir væru fyrir því að vernda hafsbotninn. Þá vísaði hann til þess að grundvöllur lagasetningarinnar hefði verið umhverfisvernd og framkvæmd þjóðréttarskuldbindinga íslenska ríkisins. Þessi sjónarmið hefðu meira vægi en eignarréttindi Björgunar á leyfinu en skerðingin væri ekki það mikil að hún stofnaði til bótaskyldu af hendi íslenska ríkisins.

---

Hrd. 74/2007 dags. 27. september 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 27/2007 dags. 4. október 2007 (Tindfjallajökull - Grænafjall - Þjóðlenda)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 478/2007 dags. 4. október 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 37/2007 dags. 4. október 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 99/2007 dags. 11. október 2007 (Skaftártunguafréttur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 516/2007 dags. 15. október 2007 (Ólögmæt handtaka, fjártjón/miski)^{[HTML] [PDF]}
Aðili bar upp viðurkenningarkröfu vegna meintrar ólögmætrar handtöku og einnig bótakröfu. Hæstiréttur taldi að um væri að ræða tvær aðskildar kröfur.

---

Hrd. 619/2006 dags. 18. október 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 79/2007 dags. 18. október 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 47/2007 dags. 18. október 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 109/2007 dags. 25. október 2007 (Þjóðkirkjan og önnur trúfélög - Ásatrúarfélagið)^{[HTML] [PDF]}
Í þessu máli reyndi á í fyrsta skipti á þau forréttindi sem Þjóðkirkjan fær umfram önnur trúfélög. Ásatrúarfélagið stefndi ríkinu á þeim forsendum að aukin fjárframlög ríkisins til Þjóðkirkjunnar miðað við önnur trúfélög fælu í sér ólögmæta mismunun.

Hæstiréttur mat það svo að þær auknu skyldur sem ríkið setur á Þjóðkirkjuna leiddu til þess að hún og Ásatrúarfélagið væru ekki í sambærilegri stöðu og því væri ekki um mismunun að ræða.

---

Hrd. 65/2007 dags. 25. október 2007 (Heiðarbær)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 554/2007 dags. 31. október 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 548/2007 dags. 31. október 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 148/2007 dags. 1. nóvember 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 145/2007 dags. 8. nóvember 2007 (Kirkjubæjarskólalóð)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 663/2006 dags. 8. nóvember 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 569/2007 dags. 12. nóvember 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 119/2007 dags. 22. nóvember 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 44/2007 dags. 22. nóvember 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 612/2007 dags. 5. desember 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 160/2007 dags. 6. desember 2007 (Fótarmissir)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 634/2007 dags. 10. desember 2007 (Framsal sakamanns)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 89/2007 dags. 17. janúar 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 262/2007 dags. 24. janúar 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 187/2007 dags. 7. febrúar 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 645/2006 dags. 21. febrúar 2008 (Jarðefni - Gangadómar - Reyðarfjarðargöng)^{[HTML] [PDF]}
Snerist um borun jarðganga um Almannaskarð, og Reyðarfjarðar og Fáskrúðsfjarðar. Eignarnám var gert í fjöllunum. Vegagerðin nýtti jarðefnið til að leggja vegi og deilt var um hvort eignarnámið hafi náð yfir jarðefnanýtingu. Hæstiréttur taldi að jarðefnið væri hluti fjallsins en efnatakan var svo dýr að hún hefði ekki verið arðbær, og því hefði jarðefnið ekki verðgildi gagnvart jarðeigandanum.

---

Hrd. 644/2006 dags. 21. febrúar 2008 (Jarðefni - Gangadómar - Almannaskarðsgöng I)^{[HTML] [PDF]}
Snerist um borun jarðganga um Almannaskarð, og Reyðarfjarðar og Fáskrúðsfjarðar. Eignarnám var gert í fjöllunum. Vegagerðin nýtti jarðefnið til að leggja vegi og deilt var um hvort eignarnámið hafi náð yfir jarðefnanýtingu. Hæstiréttur taldi að jarðefnið væri hluti fjallsins en efnatakan var svo dýr að hún hefði ekki verið arðbær, og því hefði jarðefnið ekki verðgildi gagnvart jarðeigandanum.

---

Hrd. 107/2008 dags. 29. febrúar 2008 (Viðurkenning á fyrningu)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 104/2008 dags. 4. mars 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 114/2008 dags. 14. mars 2008 (Hringvegur um Hornafjörð)^{[HTML] [PDF]}
Landeigendur sem voru ekki aðilar máls á ákveðnu stjórnsýslustigi voru samt sem áður taldir geta orðið aðilar að dómsmáli á grundvelli lögvarinna hagsmuna um úrlausnarefnið.

---

Hrd. 366/2007 dags. 23. apríl 2008 (Portus - Tónlistarhúsið Harpan)^{[HTML] [PDF]}
Tveir aðilar sem höfðu ekki verið valdir til að fá sérleyfi til byggingar, eign og rekstur tónlistar- og ráðstefnuhúsið Hörpuna, kröfðust afrits af samkomulags sem Austurhöfn-TR ehf., fyrirtæki stofnað af íslenska ríkinu og Reykjavíkurborg, gerði við Portus ehf. Þeirri beiðni var synjað af hálfu Ríkiskaupa og Reykjavíkurborgar og var henni skotið til úrskurðarnefndar upplýsingamála sem féllst svo á beiðnina.

Hæstiréttur hafnaði málsástæðu um að samningurinn félli utan við gildissvið upplýsingalaga og vísaði þar á meðal að í þeim lögum hefði ekki verið neinn áskilnaður um ákvörðun er varðaði rétt eða skyldu manna. Þá var einnig getið þess í dómnum að Ríkiskaup sáu um þau innkaup sem voru aðdragandi samningins auk þess að hann var undirritaður af fulltrúum íslenska ríkisins og Reykjavíkurborgar. Ljóst var að Ríkiskaup og Reykjavíkurborg höfðu haft samninginn undir höndum vegna verkefna þeirra á sviði stjórnsýslu.

---

Hrd. 195/2008 dags. 29. apríl 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 309/2007 dags. 30. apríl 2008 (Tjón af olíusamráði - Ker)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 411/2007 dags. 30. apríl 2008 (Sálfræðingafélagið)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 379/2007 dags. 8. maí 2008 (Sala á Íslenskum aðalverktökum hf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 450/2007 dags. 8. maí 2008 (Hópbílaleigan I)^{[HTML] [PDF]}
Aðili var lægstbjóðandi í akstur á tveimur tilteknum svæðum. Samt sem áður var tilboði hans hafnað á grundvelli fjárhagslegrar getu og tæknilegs hæfis sem voru ekki tiltekin sérstaklega í útboðsgögnum. Fyrir Hæstarétti var viðurkenndur réttur hans til skaðabóta.

---

Hrd. 458/2007 dags. 15. maí 2008 (Sýkt blóð)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 270/2008 dags. 19. maí 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 264/2008 dags. 18. júní 2008 (Vestfjarðarvegur - Fuglaverndarfélag Íslands)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 397/2007 dags. 19. júní 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 407/2008 dags. 28. júlí 2008 (Framsal sakamanns)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 404/2008 dags. 2. september 2008 (Arnórsstaðir)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 487/2007 dags. 18. september 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 56/2008 dags. 16. október 2008 (Bætur vegna hrd. 52/2004)^{[HTML] [PDF]}
K fékk miskabætur vegna brottvísunar hans er var felld úr gildi með Hrd. 2004:2760 nr. 52/2004 (Brottvísun útlendings - Hættulegur hagsmunum almennings)^ⓘ.

---

Hrd. 78/2008 dags. 16. október 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 106/2008 dags. 16. október 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 491/2007 dags. 23. október 2008 (Áfengisauglýsingabann II)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 672/2007 dags. 23. október 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 70/2008 dags. 30. október 2008 (Kostnaður vegna málsmeðferðar í Landbúnaðarráðuneytinu - Varnargarður í Hvítá III - Blöndal)^{[HTML] [PDF]}
Ekki algengt að slík bótaskylda sé dæmd. Hæstiréttur taldi að mistökin á stjórnsýslustigi hefðu verið svo mikil að háttsemin teldist saknæm og ólögmæt og bæri ríkið því bótaskyldu vegna kostnaðar aðilanna vegna meðferð málsins á stjórnsýslustigi.

---

Hrd. 143/2008 dags. 6. nóvember 2008 (Áfengisauglýsing II)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 54/2008 dags. 6. nóvember 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 566/2008 dags. 6. nóvember 2008 (Skálmholtshraun í Flóahreppi)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 121/2008 dags. 6. nóvember 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 607/2008 dags. 13. nóvember 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 187/2008 dags. 20. nóvember 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 606/2008 dags. 25. nóvember 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 623/2008 dags. 2. desember 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 152/2008 dags. 4. desember 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 209/2008 dags. 11. desember 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 234/2008 dags. 18. desember 2008 (Virðisaukaskattskuld)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 671/2008 dags. 18. desember 2008 (Teigsskógur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 147/2008 dags. 18. desember 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 427/2008 dags. 18. desember 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 670/2008 dags. 15. janúar 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 691/2008 dags. 19. janúar 2009 (11 mánaða dráttur ekki talinn nægja)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 239/2008 dags. 22. janúar 2009 (Framhaldsskólakennari)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2/2009 dags. 6. febrúar 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 442/2008 dags. 12. febrúar 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 50/2006 dags. 19. febrúar 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 75/2009 dags. 2. mars 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 460/2008 dags. 5. mars 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 352/2008 dags. 5. mars 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 353/2008 dags. 12. mars 2009 (Hælisumsókn - Hælisleitandi frá Máritaníu)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 391/2008 dags. 12. mars 2009 (Glitur ehf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 456/2008 dags. 12. mars 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 425/2008 dags. 19. mars 2009 (Vegagerðin og eignarnám - Brekka í Núpasveit)^{[HTML] [PDF]}
Vegagerðin vildi leggja þjóðveg og valdi leið er myndi krefjast eignarnáms jarðarinnar Brekku í Núpasveit. Í þeim tilgangi fékk Vegagerðin framkvæmdaleyfi frá sveitarfélaginu og krafðist umrædds eignarnáms, er eigendur jarðarinnar voru ekki sáttir með. Yfirlýstur tilgangur þeirrar tilteknu leiðar væri að stytta akstursvegalengdir milli þéttbýliskjarna og þar af leiðandi stuðla að myndun eins þjónustusvæðis. Nokkrir möguleikar voru fyrir hendi og voru valkostirnir sendir til úrskurðar hjá Skipulagsstofnun og við málsmeðferð hennar leitaði hún umsagnar sveitarfélagsins. Hún taldi þrjár leiðir koma helst til greina (nr. 140, 141, og 150) en taldi þá leið sem málið snýst um (nr. 141) vera þá álitlegustu. Fornleifavernd ríkisins ritaði til Skipulagsstofnunar í tilefni úrskurðsins og taldi hina völdu leið þrengja mjög að fornminjum á svæðinu og leið nr. 150 vera ákjósanlegri.

Eigendurnir kærðu úrskurð Skipulagsstofnunar til ráðherra og færðu í kæru sinni rök fyrir leið nr. 150 og tefldu því einnig fram að hægt væri að nýta jarðir sem íslenska ríkið ætti þá þegar. Ábúendurnir kærðu þá einnig úrskurð Skipulagsstofnunar þar sem andmælt væri vali á leið nr. 150. Ráðherra taldi ekki ástæðu til annars en að staðfesta hinn kærða úrskurð en þó með skilyrðum eftir því hvaða leið yrði valin.

Fyrir héraðsdómi kröfðust eigendurnir ógildingar á eignarnáminu og framkvæmdaleyfinu. Í héraði voru málsúrslit þau að bæði Vegagerðin og sveitarfélagið voru sýknuð af téðum kröfum eigendanna.

Hæstiréttur sýknaði sveitarfélagið af kröfu um ógildingu framkvæmdaleyfisins þar sem ekki fundust annmarkar í stjórnsýslumeðferð málsins er réttlætti það, en hann ógilti hins vegar eignarnámið á þeim forsendum að Vegagerðin gat ekki sýnt fram á að leið nr. 141 hafi verið betri en hinar, þar á meðal á grundvelli óstuddra yfirlýsinga um kostnaðarauka ef leið nr. 150 yrði valin í staðinn. Þær jarðir sem leið 150 hefði legið um voru allar í eign ríkisins og því leitt til vægari aðgerða gagnvart almenningi en hinar leiðirnar.

---

Hrd. 478/2008 dags. 19. mars 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 218/2008 dags. 19. mars 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 138/2009 dags. 27. mars 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 11/2009 dags. 3. apríl 2009 (Albanskir hælisleitendur)^{[HTML] [PDF]}
Rúm túlkun lögsögureglna.
Eitt hjóna, sem bæði voru albanskir hælisleitendur, vildi skilja en hvorugt hafði skráð lögheimili á Íslandi. Hæstiréttur taldi að heimilt hefði verið að höfða það mál fyrir íslenskum dómstólum.

---

Hrd. 451/2008 dags. 30. apríl 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 445/2008 dags. 6. maí 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 562/2008 dags. 14. maí 2009 (Vatnsréttindi Þjórsár - Landsvirkjun - Skálmholtshraun)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 477/2008 dags. 14. maí 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 239/2009 dags. 18. maí 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 443/2008 dags. 20. maí 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 520/2008 dags. 28. maí 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 150/2008 dags. 4. júní 2009 (Bergþórshvoll)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 270/2009 dags. 16. júní 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 604/2008 dags. 18. júní 2009 (Vanhæfur dómari)^{[HTML] [PDF]}
P krafðist frekari bóta í kjölfar niðurstöðunnar í Dómur MDE Pétur Thór Sigurðsson gegn Íslandi dags. 10. apríl 2003 (39731/98)^ⓘ.

Hæstiréttur féllst á að íslenska ríkið bæri bótaábyrgð en P sýndi ekki fram á að niðurstaða málsins hefði verið önnur ef annar dómari hefði komið í stað þess dómara sem álitinn var vanhæfur. Taldi hann því að P hefði ekki sýnt fram á að hann ætti rétt á frekari bótum en MDE hafði dæmt P til handa.

---

Hrd. 616/2008 dags. 18. júní 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 24/2009 dags. 24. september 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 102/2009 dags. 24. september 2009 (Brú á Jökuldal)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 17/2009 dags. 24. september 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 533/2009 dags. 7. október 2009 (Stóri-Klofi)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 35/2009 dags. 8. október 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 39/2009 dags. 8. október 2009 (Berghóll)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 693/2008 dags. 8. október 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 345/2008 dags. 8. október 2009 (Jarðgöng 3 - Almannaskarðsgöng II)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 472/2009 dags. 13. október 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 44/2009 dags. 15. október 2009 (Svipting ökuréttar)^{[HTML] [PDF]}
Tjónþoli var að ósekju sviptur ökurétti en Hæstiréttur féllst ekki á bætur vegna þess.

---

Hrd. 22/2009 dags. 22. október 2009 (Vegalagning í Nesjum í Hornafirði - Hornafjarðarfljót)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 685/2008 dags. 29. október 2009 (Afréttur Seltjarnarness hins forna - Lyklafell)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 583/2009 dags. 6. nóvember 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 255/2009 dags. 12. nóvember 2009 (Leó - Stimpilgjald af fjárnámsendurritum)^{[HTML] [PDF]}
Á grundvelli kröfu L var gert fjárnám í þremur fasteignum og afhenti L sýslumanni endurrit úr gerðabók vegna þessa fjárnáms til þinglýsingar. Var honum þá gert að greiða þinglýsingargjald og stimpilgjald. L höfðaði svo þetta mál þar sem hann krafðist endurgreiðslu stimpilgjaldsins. Að mati Hæstaréttar skorti lagastoð fyrir töku stimpilgjaldsins þar sem lagaákvæði skorti fyrir innheimtu þess vegna endurrits fjárnámsgerðar enda yrði hún hvorki lögð að jöfnu við skuldabréf né teldist hún til tryggingarbréfa. Ákvæði 1. mgr. 77. gr. stjórnarskrárinnar stóð því í vegi fyrir beitingu lögjöfnunar í þessu skyni.

---

Hrd. 122/2009 dags. 19. nóvember 2009 (Arnórsstaðapartur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 120/2009 dags. 19. nóvember 2009 (Arnórsstaðir)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 149/2009 dags. 19. nóvember 2009 (Verkstæðisskúr á Akureyrarflugvelli)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 69/2009 dags. 19. nóvember 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 600/2009 dags. 25. nóvember 2009 (Skjöl á erlendu tungumáli)^{[HTML] [PDF]}
Héraðsdómur vísaði frá máli 27 erlendra banka gegn Seðlabanka Íslands, og var ein af mörgum frávísunarástæðum sú að stefnendur málsins hafi lagt fram átján skjöl á erlendum tungumálum án þýðinga á íslensku. Hæstiréttur staðfesti hinn kærða úrskurð héraðsdóms af þessari og fleirum ástæðum, og staðhæfði þar að auki að framlagning skjala á íslensku væri meginreglan en að þýða þurfi þá hluta sem byggt væri á eða sérstaklega vísað til í málinu nema dómarinn telji sér fært að þýða það.

---

Hrd. 601/2009 dags. 25. nóvember 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 662/2009 dags. 1. desember 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 509/2009 dags. 3. desember 2009 (Fíkniefni á skútu)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 121/2009 dags. 3. desember 2009 (Elínarmálið - Elín-ÞH)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 181/2009 dags. 10. desember 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 688/2009 dags. 15. desember 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 699/2009 dags. 16. desember 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 676/2009 dags. 16. desember 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 698/2009 dags. 17. desember 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 147/2009 dags. 21. desember 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 166/2009 dags. 14. janúar 2010 (Starfsmannaleiga)^{[HTML] [PDF]}
Fyrirtækið S var ráðið til að setja upp loftræstikerfi í Flugstöð Leifs Eiríkssonar á árinu 2000. S fékk portúgalska fyrirtækið M sem undirverktaka sem myndi útvega þjónustu starfsmanna. Fyrirtækið M sæi síðan um launagreiðslur til starfsmannanna sem það útvegaði. Skattstjórinn taldi að umræddir starfsmenn fyrirtækisins M bæru skattskyldu hér á landi og því bæri S að halda eftir staðgreiðslu af launum þeirra.

Hæstiréttur taldi að fyrirtækið M væri launagreiðandinn en ekki S. Tvísköttunarsamningur milli Íslands og Portúgals hafði verið undirritaður var 2. ágúst 1999 og var gildistaka hans auglýst af utanríkisráðuneytinu 31. maí 2002, en hann var ekki auglýstur í C-deild Stjórnartíðinda fyrr en 18. desember 2003. Mat Hæstiréttur því sem svo að hin takmarkaða skattskylda M hefði fallið niður frá ársbyrjun 2003 þó birtingu hans hafi skort á þeim tíma. Úrskurður skattstjóra var því ógiltur.

---

Hrd. 143/2009 dags. 28. janúar 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 53/2010 dags. 1. febrúar 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 88/2009 dags. 4. febrúar 2010 (Arðskrá Veiðifélags Miðfirðinga)^{[HTML] [PDF]}
Arði var úthlutað eftir aðskrá. Þegar arðskrá er metin er horft til fjölda atriða. Hæstiréttur taldi sér óheimilt að endurskoða þetta nema hvað varðar ómálefnanleg sjónarmið.

---

Hrd. 68/2010 dags. 19. febrúar 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 330/2009 dags. 25. febrúar 2010 (Endurkrafa bótanefndar)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 351/2009 dags. 25. febrúar 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 257/2009 dags. 25. febrúar 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 142/2009 dags. 25. febrúar 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 109/2010 dags. 26. febrúar 2010 (Framsal til Brasilíu)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 290/2009 dags. 4. mars 2010 (Úrskurður ráðuneytis)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 370/2009 dags. 11. mars 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 441/2009 dags. 18. mars 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 129/2010 dags. 19. mars 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 132/2010 dags. 23. mars 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 386/2009 dags. 25. mars 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 409/2009 dags. 25. mars 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 689/2009 dags. 21. apríl 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 560/2009 dags. 29. apríl 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 215/2010 dags. 29. apríl 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 245/2009 dags. 6. maí 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 198/2009 dags. 3. júní 2010 (Ölfus- og Selvogsafréttur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 184/2009 dags. 3. júní 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 266/2010 dags. 14. júní 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 340/2010 dags. 16. júní 2010 (Uppgröftur líks)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 457/2009 dags. 16. júní 2010 (Gæsluvarðhald)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 436/2010 dags. 19. júlí 2010 (Aðalskipulag Flóahrepps - Urriðafossvirkjun - Flýtimeðferð)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 447/2010 dags. 19. júlí 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 383/2010 dags. 13. ágúst 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 435/2010 dags. 20. ágúst 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 434/2010 dags. 20. ágúst 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 394/2010 dags. 23. ágúst 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 473/2009 dags. 16. september 2010 (Krepputunga)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 371/2010 dags. 22. september 2010 (Skattálag - Ne bis in idem I)^{[HTML] [PDF]}
A, B, C, og D voru ákærð fyrir skattalagabrot. Fyrir héraðsdómi var málinu vísað frá að hluta en ákæruvaldið kærði þann úrskurð til Hæstaréttar. Þau ákærðu héldu því fram að þau myndu annars þurfa að þola tvöfalda refsingu þar sem skattayfirvöld höfðu þá þegar beitt refsingu í formi skattaálags.

Hæstiréttur vísaði til 2. gr. laganna um mannréttindasáttmála Evrópu um að dómar MDE væru ekki bindandi að landsrétti. Þrátt fyrir að innlendir dómstólar litu til dóma MDE við úrlausn mála hjá þeim væri það samt sem áður hlutverk löggjafans að gera nauðsynlegar breytingar á landsrétti til að efna þær þjóðréttarlegu skuldbindingar. Þá vísaði Hæstiréttur til þess að dómaframkvæmd MDE hvað úrlausnarefnið varðaði væri misvísandi. MDE hafi í sinni dómaframkvæmd hafnað því að 4. gr. 7. viðaukans yrði metin á þann hátt að mögulegt væri að fjalla um endurákvörðun skatta og beitingu álags í sitt hvoru málinu. Sökum þessarar óvissu vildi Hæstiréttur ekki slá því á föstu að um brot væri að ræða á MSE fyrr en það væri skýrt að íslensk lög færu í bága við hann að þessu leyti.

Úrskurðurinn var felldur úr gildi og lagt fyrir héraðsdóm að taka málið til efnismeðferðar.

---

Hrd. 722/2009 dags. 7. október 2010 (Hvammur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 379/2009 dags. 7. október 2010 (Heiðarmúli)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 723/2009 dags. 7. október 2010 (Laxárdalur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 748/2009 dags. 7. október 2010 (Vatnsendi, Svalbarðshreppi)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 749/2009 dags. 7. október 2010 (Þverfellsland)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 546/2009 dags. 7. október 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 517/2009 dags. 7. október 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 750/2009 dags. 7. október 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 69/2010 dags. 14. október 2010 (Endurkrafa - Bótanefnd)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 615/2009 dags. 14. október 2010 (Hælisumsókn - Hælisleitandi frá Íran)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 779/2009 dags. 14. október 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 781/2009 dags. 14. október 2010 (Matsmaður VÍS)^{[HTML] [PDF]}
Sérfróður meðdómsmaður, sem var læknir, hafði gert margar matsgerðir fyrir einn aðila málsins áður fyrr. Hæstiréttur taldi að hann hefði átt að víkja úr sæti á grundvelli þess mikla viðskiptasambands sem þar væri á milli.

---

Hrd. 28/2010 dags. 14. október 2010 (Fjölskyldunefnd)^{[HTML] [PDF]}
Forsjá barns var komin til fjölskyldunefndar og ekki var búið að skipa því lögráðamann. Talið var því að skort hafi heimild til að áfrýja fyrir hönd þess.

---

Hrd. 504/2008 dags. 18. október 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 702/2009 dags. 21. október 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 18/2010 dags. 21. október 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 708/2009 dags. 4. nóvember 2010 (Óttarsstaðir - Straumsbúið o.fl.)^{[HTML] [PDF]}
Ætlað tjón vegna umhverfismengunar. Tjónþoli taldi að hann ætti rétt á bótum þar sem hann mætti ekki nota landið til að reisa íbúðarhús.

---

Hrd. 262/2010 dags. 8. nóvember 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 768/2009 dags. 11. nóvember 2010 (Almenningsskógar Álftaneshrepps)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 188/2010 dags. 18. nóvember 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 113/2010 dags. 25. nóvember 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 166/2010 dags. 25. nóvember 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 770/2009 dags. 25. nóvember 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 726/2009 dags. 25. nóvember 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 736/2009 dags. 25. nóvember 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 731/2009 dags. 25. nóvember 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 742/2009 dags. 25. nóvember 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 738/2009 dags. 25. nóvember 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 732/2009 dags. 25. nóvember 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 730/2009 dags. 25. nóvember 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 741/2009 dags. 25. nóvember 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 727/2009 dags. 25. nóvember 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 729/2009 dags. 25. nóvember 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 739/2009 dags. 25. nóvember 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 743/2009 dags. 25. nóvember 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 735/2009 dags. 25. nóvember 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 737/2009 dags. 25. nóvember 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 734/2009 dags. 25. nóvember 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 728/2009 dags. 25. nóvember 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 733/2009 dags. 25. nóvember 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 740/2009 dags. 25. nóvember 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 223/2010 dags. 25. nóvember 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 714/2009 dags. 2. desember 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 79/2010 dags. 9. desember 2010 (Biðskýlið Njarðvík - Skaðsemisábyrgð og EES tilskipun - Sælgætisúði)^{[HTML] [PDF]}
Framleiðendur og dreifingaraðilar voru álitnir bótaskyldir gagnvart stúlku sem lenti í tjóni vegna sælgætisúða.

---

Hrd. 647/2010 dags. 16. desember 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 213/2010 dags. 20. janúar 2011 (Hilmir)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 212/2010 dags. 20. janúar 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 688/2010 dags. 26. janúar 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 145/2010 dags. 27. janúar 2011 (Leiruland)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 148/2010 dags. 27. janúar 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 718/2010 dags. 4. febrúar 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 20/2011 dags. 7. febrúar 2011 (Hagsmunir barna)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 38/2011 dags. 7. febrúar 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 299/2010 dags. 10. febrúar 2011 (Valþjófsstaðir)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 579/2010 dags. 10. febrúar 2011 (Flóahreppur - Urriðafossvirkjun)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 22/2011 dags. 18. febrúar 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1/2011 dags. 18. febrúar 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 425/2010 dags. 24. febrúar 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 52/2011 dags. 9. mars 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 341/2010 dags. 10. mars 2011 (Meðgöngueitrun)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 42/2011 dags. 10. mars 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 333/2010 dags. 24. mars 2011 (Asbest)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 626/2010 dags. 31. mars 2011 (Ummæli yfirmanns eftirlitssviðs RSK)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 496/2010 dags. 7. apríl 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 176/2011 dags. 8. apríl 2011 (Bobby Fischer - Hjúskapur í Japan)^{[HTML] [PDF]}
Í þessu máli reyndi á innlenda viðurkenningu á hjónaböndum sem stofnuð eru erlendis með öðrum hætti en hér á landi. Það snerist um erfðarétt maka Bobbie Fischers en hún taldi að til hjúskaparins hefði stofnast í Japan.
Í Japan nægir að senda ákveðið eyðublað til yfirvalda til að stofna til hjónabands en ekki framkvæmd sérstök athöfn.

Í fyrra máli fyrir Hæstarétti taldi Hæstiréttur að ekki hefðu verið lögð fram næg gögn til að sýna fram á það. Það var hins vegar ekki vandamál í þetta skiptið.

---

Hrd. 187/2011 dags. 11. apríl 2011 (HOB-vín)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 199/2011 dags. 11. apríl 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 188/2011 dags. 12. apríl 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 189/2011 dags. 12. apríl 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 412/2010 dags. 14. apríl 2011 (Bótaábyrgð ráðherra vegna dómaraskipunar)^{[HTML] [PDF]}
Sérstök dómnefnd hafði farið yfir umsóknir um skipun í embætti héraðsdómara og flokkaði þrjá efstu umsækjendurna sem hæfustu. Aðili sem raðaðist í 5. sæti í röð dómnefndarinnar hafði verið aðstoðarmaður dómsmálaráðherra er fór með skipunarvaldið. Ad hoc ráðherra var svo settur yfir málið og vék frá niðurstöðu dómnefndarinnar með því að skipa þann aðila.

Einn af þeim sem dómnefndin hafði sett í flokk hæfustu fór svo í bótamál gegn ríkinu og ad hoc ráðherrann sjálfan. Hæstiréttur sýknaði aðila af kröfunni um fjárhagstjón þar sem umsækjandinn hafði ekki sannað að hann hefði hlotið stöðuna þótt ákvörðun ad hoc ráðherrans hefði verið í samræmi við niðurstöðu dómnefndarinnar. Hins vegar taldi Hæstiréttur að bæði ad hoc ráðherrann og íslenska ríkið bæru sameiginlega miskabótaábyrgð með því að fara framhjá honum á listanum og velja umsækjanda sem var neðar á lista dómnefndarinnar.

---

Hrd. 500/2010 dags. 14. apríl 2011 (Jöfnunarsjóður alþjónustu)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 200/2011 dags. 15. apríl 2011 (Útflutningsálag)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 527/2010 dags. 12. maí 2011 (Iceland Excursions)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 225/2011 dags. 13. maí 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 302/2011 dags. 27. maí 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 338/2011 dags. 9. júní 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 326/2011 dags. 14. júní 2011 (Sjóður 9)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 546/2010 dags. 21. júní 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 370/2011 dags. 29. júlí 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 371/2011 dags. 29. júlí 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 480/2011 dags. 19. ágúst 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 293/2010 dags. 22. september 2011 (Þorvaldsstaðir og Hamar)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 294/2010 dags. 22. september 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 40/2011 dags. 29. september 2011 (Hóll)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 56/2011 dags. 29. september 2011 (Hvannstaðir og Víðirhóll)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 75/2011 dags. 29. september 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 241/2010 dags. 13. október 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 706/2010 dags. 20. október 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 282/2011 dags. 20. október 2011 (Þrotabú AB 258)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 12/2011 dags. 27. október 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 340/2011 dags. 28. október 2011 (Neyðarlögin - FSCS)^{[HTML] [PDF]}
Við hrun fjármálamarkaðarins árið 2008 voru sett svokölluð neyðarlög (nr. 125/2008). Í 6. gr. laganna var bætt við nýju ákvæði í lög um fjármálafyrirtæki er kvað á að „[v]ið skipti á búi fjármálafyrirtækis njóta kröfur vegna innstæðna, samkvæmt lögum um innstæðutryggingar og tryggingakerfi fyrir fjárfesta, rétthæðar skv. 1. mgr. 112. gr. laga um gjaldþrotaskipti o.fl.“. Þetta olli ósáttum við slitameðferð Landsbanka Íslands hf. og fór það fyrir dóm.

Einn kröfuhafinn, breskur tryggingarsjóður fyrir viðskiptavini viðurkenndra fjármálafyrirtækja (FSCS), krafðist viðurkenningar á kröfu sem slitastjórnin hafði samþykkt sem forgangskröfu. Aðrir kröfuhafar voru ekki sáttir og báru upp ágreining sinn við slitastjórnina. Slitastjórnin vísaði ágreiningnum til héraðsdóms.

Hæstiréttur viðurkenndi kröfu FSCS um að krafa þeirra skyldi sett í hærri forgang við skipti búsins. Við úrlausnina þurfti Hæstiréttur að meta stjórnskipulegt gildi 6. gr. laga nr. 125/2008. Þar mat hann svo á að aðstæður fjármálamarkaðarins væru slíkar að bæði stjórnvöld og Alþingi töldu ókleift að endurfjármagna bankana með fé úr ríkissjóði svo þeir gætu starfað áfram. Að auki stefndu önnur stærri fjármálafyrirtæki í óefni og var staða þeirra tæp. Með hliðsjón af „þeim mikla og fordæmalausa vanda, sem við var að etja, og þeim skýru markmiðum sem stefnt var að, verður við úrlausn um lögmæti ákvarðana löggjafans að játa honum ríku svigrúmi við mat á því hvaða leiðir skyldu farnar til að bregðast við því flókna og hættulega ástandi sem upp var komið“.

Þegar kom að mögulegu tjóni sóknaraðila vegna lagabreytinganna var litið til þess að Landsbankinn hafði þegar á þessu stigi höfðað nokkur skaðabótamál og riftunarmál en óljóst væri um árangur þeirra málsókna þegar dómurinn var kveðinn upp og því ókleift að vita á þeim tíma hve mikið myndi fást greitt af þeim þegar uppi væri staðið.

Rök Hæstaréttar varðandi breytingar á rétthæð krafna voru í grunni séð þau að allt frá 1974 hafi komið ítrekað fram í löggjöf breytingar á ákvæðum laga um skipun krafna í réttindaröð á þann veg að forgangskröfur hafi verið ýmist rýmkaðar eða þrengdar, sem hefur áhrif á stöðu annarra krafna í hag eða óhag. Með hliðsjón af þessu var ekki fallist á málatilbúnað sóknaraðila um að þeir hafi haft réttmætar væntingar til þess að reglunum yrði ekki breytt þeim í óhag.

Kröfuhafar komu á framfæri málatilbúnaði um að löggjöfin fæli í sér afturvirkar skerðingar á réttindum þeirra. Hæstiréttur mat málatilbúnaðinn á þann veg að breytingarnar sem löggjöfin fól í sér giltu um skipti almennt sem hæfust eftir gildistöku laganna. Löggjöfin mælti ekki fyrir um breytingar á skipan skipta sem væru þegar hafin eða væri þegar lokið. Af þeirri ástæðu hafnaði hann þeirri málsástæðu kröfuhafanna.

---

Hrd. 276/2011 dags. 28. október 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 313/2011 dags. 28. október 2011 (Neyðarlögin)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 312/2011 dags. 28. október 2011 (Neyðarlögin)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 341/2011 dags. 28. október 2011 (Neyðarlögin)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 301/2011 dags. 28. október 2011 (Neyðarlögin)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 300/2011 dags. 28. október 2011 (Neyðarlögin)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 314/2011 dags. 28. október 2011 (Neyðarlögin)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 277/2011 dags. 28. október 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 310/2011 dags. 28. október 2011 (Neyðarlögin)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 311/2011 dags. 28. október 2011 (Neyðarlögin)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 453/2009 dags. 3. nóvember 2011 (Veiðifélag Miðfirðinga - Veiðiréttur í Ytri Rangá - Kotvöllur)^{[HTML] [PDF]}
Skógræktarfélag Rangæinga krafðist viðurkenningar á veiðirétti sínum í Eystri-Rangá og Fiská á grundvelli jarðarinnar Kotvöllur sem lá þó ekki að þeim, byggt á að...:

1. Félaginu hafði verið ákvörðuð hlutdeild í arðskrá Veiðifélags Eystri-Rangár árið 1999.
2. Umráðamenn Kotvallar hafi um áratugabil átt aðild að því veiðifélagi og forvera þess.
3. Kotvöllur hafi átt land að Eystri-Rangá fram til landskipta er fóru fram árið 1963, auk hlutdeildar landsins í sameiginlegu landi Vallartorfu ásamt meðfylgjandi hlunnindum þeirra, sem aldrei hafi verið skipt.
4. Veiðirétturinn hafi unnist fyrir hefð.

Hæstiréttur taldi ósannað í málinu að Kotvellir hafi fram til landskiptanna tilheyrt óskiptu landi er lægi að þessum ám, og bæri skógræktarfélagið þá sönnunarbyrði sem það axlaði svo ekki. Væri því ekki hægt að líta svo á að réttlætt væri undantekning frá meginreglunni um að veiðiréttur væri eingöngu á hendi þeirra sem ættu land að vatni.

---

Hrd. 705/2010 dags. 3. nóvember 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 608/2011 dags. 23. nóvember 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 100/2011 dags. 24. nóvember 2011 (Eiður Smári - Fjármál knattspyrnumanns)^{[HTML] [PDF]}
Eiður Smári (E) höfðaði mál á hendur ritstjórum DV ásamt höfundi greinar þar sem hann teldi að þær umfjallanir væru til þess gerðar að vega að rétti hans til friðhelgis einkalífs.

E taldi að lögjafna bæri ákvæði laga um prentrétt á þann hátt að ákvæðin um ábyrgð á efni ættu einnig við um efni sem birt væru á vefútgáfu blaðsins. Ekki var fallist á slíka lögjöfnun.

Ekki var fallist á að umfjöllunin um fjármál E ættu ekki erindi til almennings þar sem hún væri í samræmi við stöðu þjóðfélagsmála á þeim tíma. Þá var einnig litið til þess að E væri þjóðþekktur knattspyrnumaður sem viki sér ekki undan fjölmiðlaumfjöllun sem slíkur. Hvað umfjallanir um spilafíkn E var að ræða var ekki fallist á að sú umfjöllun bryti í bága við friðhelgi einkalífs E þar sem um væri að ræða endursögn áður birtrar umfjöllunar í erlendum fjölmiðlum og að E hefði sjálfur gert spilafíkn sína að umtalsefni í viðtölum.

---

Hrd. 179/2011 dags. 24. nóvember 2011 (Meðferð bankaláns)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 118/2011 dags. 24. nóvember 2011 (Stofnfjárkaup)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 257/2011 dags. 24. nóvember 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 116/2011 dags. 1. desember 2011 (Vélar og verkfæri ehf.)^{[HTML] [PDF]}
Vélar og verkfæri kærði ákvörðun Samkeppniseftirlitsins til áfrýjunarnefndar, sem taldi svo að endurskilgreina þyrfti svo markaðinn. Hæstiréttur taldi að ákvörðun lægra setta stjórnvaldsins raknaði með ógildingu hins æðra.

---

Hrd. 641/2011 dags. 2. desember 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 258/2011 dags. 8. desember 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 612/2011 dags. 8. desember 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 631/2011 dags. 9. desember 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 670/2011 dags. 17. janúar 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 130/2011 dags. 19. janúar 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 443/2011 dags. 19. janúar 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 699/2011 dags. 23. janúar 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 37/2012 dags. 24. janúar 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 245/2011 dags. 26. janúar 2012 (Framvirkir samningar)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 175/2011 dags. 26. janúar 2012 (HH o.fl. gegn íslenska ríkinu)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 447/2011 dags. 27. janúar 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 220/2011 dags. 2. febrúar 2012 (Aðalgata Stykkishólmsbæjar - Gullver)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 405/2011 dags. 9. febrúar 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 77/2012 dags. 16. febrúar 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 468/2011 dags. 23. febrúar 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 495/2011 dags. 1. mars 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 70/2012 dags. 5. mars 2012 (Arfur til kirkjunnar)^{[HTML] [PDF]}
M gerði erfðaskrá K til hagsbóta. Hún hafði hjálpað honum lengi gegnum árin.

Þegar hann var kominn á elliheimili missti hann systur sína og vildi svo gera nýja erfðaskrá. Samband M við K hafði dofnað. Talið var að M hefði átt frumkvæði að framkvæmd breytinga á fyrri erfðaskránni, sem varð svo hin seinni.

Lögmaður gerir erfðaskrána og vottorðið. Auk þess vottar fulltrúi sýslumanns. Hann deyr svo stuttu síðar. Gallar voru á vottorði seinni erfðaskrárinnar að því leyti að orðalagið um vottun um andlegt hæfi var klúðurslegt.

Í seinni erfðaskránni var kirkja arfleidd að eignum og hún auðkennd með kennitölu. Engar kirkjur hafa kennitölur, heldur kirkjusóknir. Kirkjusóknin fór í málið við eldri bréferfingja. Í erfðaskránni stóð kirkja en ekki kirkjusókn.

Hæstiréttur taldi að M hefði verið hæfur til að gera hina nýju erfðaskrá, þrátt fyrir kröfu K um að hann hefði ekki verið það. Í niðurstöðunni var það rökstutt að kirkjan væri eign kirkjusóknarinnar og hún bæri ábyrgð á kirkjunni, og fékk því arfinn.

---

Hrd. 492/2011 dags. 8. mars 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 389/2011 dags. 8. mars 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 532/2011 dags. 15. mars 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 263/2011 dags. 26. apríl 2012 (Skattlagning aflamarks)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 523/2011 dags. 26. apríl 2012 (Stjörnugrís III - Svínabú í Hvalfjarðarsveit)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 266/2012 dags. 30. apríl 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 622/2011 dags. 3. maí 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 272/2012 dags. 7. maí 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 226/2012 dags. 8. maí 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 156/2011 dags. 24. maí 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 598/2011 dags. 31. maí 2012 (Atvinnusjúkdómur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 417/2011 dags. 7. júní 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 554/2011 dags. 14. júní 2012 (Tjörvastaðir)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 655/2011 dags. 14. júní 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 393/2012 dags. 15. júní 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 407/2012 dags. 10. ágúst 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 480/2012 dags. 27. ágúst 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 510/2012 dags. 29. ágúst 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 506/2012 dags. 6. september 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 590/2012 dags. 11. september 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 416/2011 dags. 20. september 2012 (Íslenskir aðalverktakar hf. - NCC International AS - Héðinsfjarðargöng II)^{[HTML] [PDF]}
Framhald af atburðarásinni í Hrd. 2005:4506 nr. 182/2005 (Héðinsfjarðargöng I)^ⓘ en eftir þau málalok náðust ekki sættir um bætur. Var þá sett fram bótakrafa studd með matsgerð dómkvaddra matsmanna. Þar sem verkið hafði verið unnið var hægt að taka mið af því, en þar spilaði inn í að verkið reyndist flóknara en áður sýndist.

---

Hrd. 65/2012 dags. 20. september 2012 (Bræðraklif - Reykjahlíð)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 59/2012 dags. 20. september 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 45/2012 dags. 27. september 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 350/2011 dags. 27. september 2012 (Hofsafréttur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 702/2011 dags. 27. september 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 457/2011 dags. 11. október 2012 (Krýsuvík)^{[HTML] [PDF]}
Deilur um landamerki um Stóru Vatnsleysu og Krýsuvíkur. Sem sagt hvaða landamerki ættu að gilda og landamerki Krýsuvíkar var talið gilda, en um hundrað árum síðar komu aðrir aðilar sem sögðu að eigendur Krýsuvíkur á þeim tíma hefðu ekki verið raunverulegir eigendur. Hæstiréttur vísaði til gildi þinglýstra skjala þar til annað kæmi í ljós.

---

Hrd. 636/2012 dags. 15. október 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 233/2011 dags. 18. október 2012 (Kárahnjúkavirkjun)^{[HTML] [PDF]}
Samið var um árið 2005 um framsal vatnsréttinda á vatnasvæði Kárahnjúkavirkjunar sem reisa átti á svæðinu og að réttarstaðan samkvæmt samningnum yrði að öllu leyti jafngild eignarnámi þeirra réttinda. Á grundvelli samningsins var skipuð sérstök matsnefnd sem ákveða ætti umfang og verðmæti þeirra réttinda. Sumir landeigendanna voru sáttir við niðurstöðuna en margir þeirra ekki.

Hópur landeigenda fór í dómsmál til að hnekkja niðurstöðu nefndarinnar hvað varðaði verðmæti réttindanna, og vísuðu til matsgerðar tveggja dómkvaddra matsmanna. Töldu þeir að nefndin hefði beitt rangri aðferðafræði og því hefðu bæturnar verið alltof lágar.

Hæstiréttur nefndi að þar sem fallréttindi væru afar sérstök þyrfti að beita afbrigðum frá hinum hefðbundnu aðferðum við mat á eignarnámsbótum enda lítill eða enginn virkur markaður fyrir nýtingu slíkra réttinda hér á landi. Hann féllst á aðferðafræðina sem matsnefndin beitti þar sem hún var í samræmi við gildandi réttarframkvæmd í viðlíka málum. Þá þyrfti einnig að hafa í huga þær miklu fjárfestingar er fælust í leit og vinnslu á þeirri orkuauðlind, markað fyrir orkuna, og fleiri atriði. Þó féllst hann á með héraðsdómi að við hæfi væri að hækka þær bætur sem landeigendur áttu að fá samkvæmt matsnefndinni.

---

Hrd. 6/2012 dags. 25. október 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 151/2012 dags. 25. október 2012 (Olíusamráð)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 624/2012 dags. 26. október 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 486/2011 dags. 1. nóvember 2012 (Meðgöngueitrun)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 178/2012 dags. 1. nóvember 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 547/2011 dags. 8. nóvember 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 69/2012 dags. 15. nóvember 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 185/2012 dags. 15. nóvember 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 177/2012 dags. 29. nóvember 2012 (Krókabátur og kvótaálag - Vinnslustöðin)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 153/2012 dags. 6. desember 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 708/2012 dags. 6. desember 2012 (Uppheimar ehf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 250/2012 dags. 6. desember 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 703/2012 dags. 10. desember 2012 (Al-Thani)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 350/2012 dags. 19. desember 2012 (Gangaslagur í MR)^{[HTML] [PDF]}
Tjónþoli fékk bætur eftir að hafa hálsbrotnað í gangaslag sem var algengur innan þess skóla, þrátt fyrir að skólinn hafi gert einhverjar ráðstafanir til að koma í veg fyrir háttsemina. Hins vegar þurfti tjónþolinn að bera hluta tjónsins sjálfur vegna meðábyrgðar hans.

Skortur var á mati sem sýndi læknisfræðilega þörf fyrir breytingu á húsnæði.

---

Hrd. 236/2012 dags. 19. desember 2012 (Starfslok fangavarðar)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 169/2011 dags. 17. janúar 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 4/2013 dags. 21. janúar 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 10/2013 dags. 24. janúar 2013 (Landsbankinn gegn Flugastraumi)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 352/2012 dags. 31. janúar 2013 (LSR - Lífeyrissjóður starfsmanna ríkisins)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 416/2012 dags. 31. janúar 2013 (Endurgreiðsla virðisaukaskatts)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 437/2012 dags. 31. janúar 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 445/2012 dags. 7. febrúar 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 74/2012 dags. 7. febrúar 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 532/2012 dags. 21. febrúar 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 433/2011 dags. 21. febrúar 2013 (Steinvarartunga)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 495/2012 dags. 21. febrúar 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 432/2011 dags. 28. febrúar 2013 (Þorbrandsstaðatungur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 555/2012 dags. 28. febrúar 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 534/2012 dags. 28. febrúar 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 418/2012 dags. 28. febrúar 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 115/2013 dags. 8. mars 2013 (Skotæfingasvæði)^{[HTML] [PDF]}
Þar sagði Hæstiréttur í fyrsta skipti að óþarfi hafi verið að stefna sveitarfélaginu, en áður hafði ekki verið gerð athugasemd við það að sleppa þeim.

---

Hrd. 605/2012 dags. 14. mars 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 137/2013 dags. 14. mars 2013 (Útgáfa afsals)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 652/2012 dags. 26. mars 2013 (Smyrill)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 155/2013 dags. 8. apríl 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 156/2013 dags. 8. apríl 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 203/2013 dags. 9. apríl 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 678/2012 dags. 24. apríl 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 695/2012 dags. 24. apríl 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 715/2012 dags. 2. maí 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 263/2013 dags. 8. maí 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 306/2013 dags. 10. maí 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 259/2013 dags. 15. maí 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 596/2012 dags. 16. maí 2013 (Deka Bank Deutsche Girozentrale gegn íslenska ríkinu)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 753/2012 dags. 16. maí 2013 (Þrotabú Icarusar ehf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 15/2013 dags. 16. maí 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 11/2013 dags. 23. maí 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 49/2013 dags. 23. maí 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 26/2013 dags. 23. maí 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 749/2012 dags. 30. maí 2013 (Lagaheimild skilyrða fyrir eftirgjöf á vörugjaldi)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 52/2013 dags. 30. maí 2013 (Stjórnvaldssekt)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 352/2013 dags. 5. júní 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 131/2013 dags. 6. júní 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 55/2013 dags. 6. júní 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 20/2013 dags. 13. júní 2013 (Runnið til á pappír)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 121/2013 dags. 13. júní 2013 (Uppsögn hjúkrunarfræðings vegna ávirðinga)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 61/2013 dags. 13. júní 2013 (Bótaréttur og búsetuskilyrði)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 172/2013 dags. 13. júní 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 98/2013 dags. 19. júní 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 386/2013 dags. 28. ágúst 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 392/2013 dags. 28. ágúst 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 410/2013 dags. 30. ágúst 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 435/2013 dags. 9. september 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 162/2013 dags. 12. september 2013 (Flugskýli II)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 656/2012 dags. 19. september 2013 (Möðruvallaafréttur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 494/2013 dags. 19. september 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 572/2013 dags. 19. september 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 553/2013 dags. 24. september 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 547/2012 dags. 26. september 2013 (Landamerki Reykjahlíðar)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 411/2012 dags. 26. september 2013 (Þingeyjarsveit)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 413/2012 dags. 26. september 2013 (Bleikmýrardalur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 109/2013 dags. 26. september 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 178/2013 dags. 3. október 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 142/2013 dags. 3. október 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 70/2013 dags. 10. október 2013 (Kaup á hlutabréfum í Glitni)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 617/2012 dags. 10. október 2013 (Land á Hellisheiði)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 191/2012 dags. 17. október 2013 (Frávísun norsks ríkisborgara)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 313/2013 dags. 17. október 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 405/2013 dags. 24. október 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 227/2013 dags. 24. október 2013 (Olíusamráð)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 226/2013 dags. 24. október 2013 (Olíusamráð)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 201/2013 dags. 31. október 2013 (Nauðungarvistun I)^{[HTML] [PDF]}
Bótaréttur vegna frelsissviptingar af ósekju getur verið viðurkenndur þrátt fyrir að lagaheimild sé fyrir frelsissviptingunni og hún framkvæmd í góðri trú.

---

Hrd. 334/2013 dags. 7. nóvember 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 368/2013 dags. 7. nóvember 2013 (Stoðir)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 381/2013 dags. 14. nóvember 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 677/2013 dags. 21. nóvember 2013 (Gálgahraun)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 361/2013 dags. 21. nóvember 2013 (Ræktunarsamband)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 377/2013 dags. 21. nóvember 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 546/2012 dags. 28. nóvember 2013 (Eyvindarstaðaheiði)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 721/2013 dags. 28. nóvember 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 748/2013 dags. 5. desember 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 752/2013 dags. 6. desember 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 436/2013 dags. 12. desember 2013 (Hópbílaleigan ehf. II)^{[HTML] [PDF]}
Framhald af atburðarásinni í Hrd. 450/2007 dags. 8. maí 2008 (Hópbílaleigan I)^ⓘ. Krafist var skaðabóta og matsgerð lögð fram þeim til stuðnings, og þær svo viðurkenndar af Hæstarétti.

---

Hrd. 430/2013 dags. 12. desember 2013 (Flugastraumur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 445/2013 dags. 17. desember 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 816/2013 dags. 8. janúar 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 413/2013 dags. 16. janúar 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1/2014 dags. 20. janúar 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 814/2013 dags. 22. janúar 2014 (Norræn handtökuskipun)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 529/2013 dags. 23. janúar 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 545/2013 dags. 30. janúar 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 584/2013 dags. 6. febrúar 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 805/2013 dags. 10. febrúar 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 3/2014 dags. 12. febrúar 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 481/2013 dags. 13. febrúar 2014^{[HTML] [PDF]}
Þrír stjórnendur sóttu í trygginguna þar sem Glitnir hefði sótt mál gegn þeim í New York. Málskostnaðurinn væri að hrannast upp og töldu þeir að tryggingin ætti að dekka hann.

TM byggði á að frumkvæði þess sem hættir skipti máli en slíkt ætti ekki við í máli þeirra þar sem slitastjórn tók við. Málið féll á því að 72ja mánaða tímabilið ætti ekki við þar sem Glitnir hafði sagst hafa fengið aðra tryggingu.

---

Hrd. 607/2013 dags. 13. febrúar 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 612/2013 dags. 13. febrúar 2014 (Tungufell)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 606/2013 dags. 13. febrúar 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 119/2014 dags. 26. febrúar 2014 (Gálgahraun II)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 643/2013 dags. 27. febrúar 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 651/2013 dags. 27. febrúar 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 73/2014 dags. 27. febrúar 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 144/2014 dags. 6. mars 2014 (Félag fasteignasala)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 638/2013 dags. 13. mars 2014 (Lýsing hf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 632/2013 dags. 20. mars 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 678/2013 dags. 20. mars 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 177/2014 dags. 21. mars 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 200/2014 dags. 26. mars 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 199/2014 dags. 26. mars 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 205/2014 dags. 31. mars 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 207/2014 dags. 31. mars 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 717/2013 dags. 3. apríl 2014 (Lýsing hf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 726/2013 dags. 10. apríl 2014 (Auðlegðarskattur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 221/2014 dags. 28. apríl 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 267/2014 dags. 29. apríl 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 237/2014 dags. 2. maí 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 246/2014 dags. 5. maí 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 290/2014 dags. 7. maí 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 286/2014 dags. 22. maí 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 287/2014 dags. 23. maí 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 818/2013 dags. 28. maí 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 373/2014 dags. 5. júní 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 308/2014 dags. 6. júní 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 774/2013 dags. 12. júní 2014 (Lóð í Þormóðsdal)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 609/2013 dags. 12. júní 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 414/2014 dags. 24. júní 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 490/2014 dags. 25. ágúst 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 461/2014 dags. 4. september 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 24/2014 dags. 18. september 2014 (Vaskárdalur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 360/2013 dags. 18. september 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 778/2013 dags. 25. september 2014 (Héðinsfjarðargöng II)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 92/2013 dags. 2. október 2014 (Atli Gunnarsson)^{[HTML] [PDF]}
Synjað var skaðabótakröfu vegna ætlaðra mistaka við lagasetningu þar sem ekki var talið að meint mistök hafi verið nógu bersýnileg og alvarleg til að dæma bætur.

---

Hrd. 642/2014 dags. 8. október 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 640/2014 dags. 8. október 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 311/2014 dags. 9. október 2014 (Nauðungarvistun II)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 111/2014 dags. 9. október 2014 (Vífilfell)^{[HTML] [PDF]}
Deilt var um hvort kolsýrðir drykkir teldust til vatnsdrykkja og taldi Vífillfell það ekki nógu vel rannsakað. Fyrir Hæstarétti byrjaði Samkeppniseftirlitið að koma með nýjar málsástæður og málsgögn. Hæstiréttur taldi að ekki væri horft á gögn sem voru ekki til fyrir.

---

Hrd. 629/2014 dags. 10. október 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 648/2014 dags. 13. október 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 126/2014 dags. 16. október 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 279/2014 dags. 16. október 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 115/2014 dags. 16. október 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 172/2014 dags. 23. október 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 659/2014 dags. 23. október 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 679/2014 dags. 29. október 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 334/2014 dags. 30. október 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 222/2014 dags. 30. október 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 685/2014 dags. 3. nóvember 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 696/2014 dags. 3. nóvember 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 694/2014 dags. 4. nóvember 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 701/2014 dags. 6. nóvember 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 110/2014 dags. 6. nóvember 2014 (Eykt)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 702/2014 dags. 6. nóvember 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 160/2014 dags. 20. nóvember 2014 (Fasteignamatsgjald)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 430/2014 dags. 4. desember 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 376/2014 dags. 4. desember 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 762/2014 dags. 4. desember 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 747/2014 dags. 10. desember 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 800/2014 dags. 17. desember 2014 (Háskólinn í Reykjavík)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 326/2014 dags. 22. desember 2014 (Notkun fjárhagslegra upplýsinga í hefndarskyni)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 377/2014 dags. 15. janúar 2015 (Uppsögn)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 364/2014 dags. 15. janúar 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 370/2014 dags. 15. janúar 2015 (Hringiðan ehf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 39/2015 dags. 16. janúar 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 12/2015 dags. 19. janúar 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 808/2014 dags. 20. janúar 2015 (Leyfi til að reisa og reka raforkuflutningsvirki - Suðurnesjalína 2)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 37/2015 dags. 23. janúar 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 823/2014 dags. 30. janúar 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 46/2015 dags. 2. febrúar 2015 (Gjald vegna skipunar tveggja sérfræðinga til að hafa sértækt eftirlit með rekstri hans)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 77/2015 dags. 4. febrúar 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 387/2014 dags. 5. febrúar 2015 (Ráðning afleysingalæknis í síma)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 397/2014 dags. 5. febrúar 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 86/2015 dags. 11. febrúar 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 145/2014 dags. 12. febrúar 2015 (Al-Thani)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 92/2015 dags. 17. febrúar 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 105/2015 dags. 17. febrúar 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 481/2014 dags. 19. febrúar 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 459/2014 dags. 19. febrúar 2015 (Kirkjuhurð)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 381/2014 dags. 5. mars 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 140/2015 dags. 10. mars 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 141/2015 dags. 10. mars 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 149/2015 dags. 10. mars 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 431/2014 dags. 12. mars 2015 (Skaðabótamál vegna símahlerunar)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 631/2014 dags. 12. mars 2015 (Endurgreiðsla virðisaukaskatts)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 656/2014 dags. 12. mars 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 174/2015 dags. 16. mars 2015 (Landamerki)^{[HTML] [PDF]}
Ágreiningur var um landamerki milli tveggja jarða. Héraðsdómari taldi gögnin of óskýr til að leggja mat á mörkin vegna skorts á hnitum. Hæstiréttur taldi að dómaranum í héraði hefði verið rétt að kalla eftir hnitsettum kröfum.

---

Hrd. 592/2014 dags. 19. mars 2015 (Veitingaleyfi)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 583/2014 dags. 26. mars 2015 (Hjarðarhagi)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 218/2015 dags. 27. mars 2015 (Kröfuhafar Glitnis hf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 633/2014 dags. 31. mars 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 256/2015 dags. 17. apríl 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 257/2015 dags. 17. apríl 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 258/2015 dags. 17. apríl 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 255/2015 dags. 17. apríl 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 259/2015 dags. 17. apríl 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 594/2014 dags. 22. apríl 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 220/2015 dags. 27. apríl 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 291/2015 dags. 5. maí 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 585/2014 dags. 7. maí 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 160/2015 dags. 13. maí 2015 (Verðtrygging)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 678/2014 dags. 13. maí 2015 (Niðurlagning stöðu)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 53/2015 dags. 13. maí 2015 (Umráðataka vegna Suðurnesjalínu 2)^{[HTML] [PDF]}
Ágreiningur var um úrskurð matsnefnd eignarnámsbóta vegna snemmbærrar umráðasviptingu landspilda fimm jarða vegna lagningu Suðurnesjalínu 2. Ráðherra hafði áður orðið við beiðni Landsnets um heimild til eignarnáms þessa lands, með vísan til almannaþarfar.

Hæstiréttur taldi að ekki dugði að vísa eingöngu til þeirra almennu sjónarmiða um nauðsyn eignarnámsheimildarinnar, heldur þyrfti einnig að færa fram rök fyrir matsnefndinni að snemmbær umráðasvipting skv. 14. gr. laga um framkvæmd eignarnáms, nr. 11/1973, væri nauðsynleg. Þar sem slík rök voru ekki flutt fyrir matsnefndinni brast henni lagaskilyrði til að verða við þeirri beiðni, og þar af leiðandi var sá úrskurður hennar felldur úr gildi.

---

Hrd. 579/2014 dags. 21. maí 2015 (Straumur og Berjanes)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 284/2015 dags. 27. maí 2015 (Ógilding á launaákvörðun Kjararáðs)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 802/2014 dags. 28. maí 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 837/2014 dags. 11. júní 2015 (Creditinfo)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 742/2014 dags. 11. júní 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 599/2014 dags. 11. júní 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 848/2014 dags. 18. júní 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 484/2015 dags. 27. júlí 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 394/2015 dags. 12. ágúst 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 467/2015 dags. 13. ágúst 2015 (Verkfallsmál)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 470/2015 dags. 27. ágúst 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 460/2015 dags. 7. september 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 637/2014 dags. 10. september 2015 (Brekka - Snartarstaðir)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 61/2015 dags. 17. september 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 84/2015 dags. 24. september 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 26/2015 dags. 24. september 2015 (Tollafgreiðsla flugvélar)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 49/2015 dags. 24. september 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 846/2014 dags. 1. október 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 114/2015 dags. 1. október 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 132/2015 dags. 1. október 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 22/2015 dags. 8. október 2015 (Þjóðskrá - Skráning og mat vatnsréttinda - Jökulsá á Dal)^{[HTML] [PDF]}
Sveitarfélagið tók upp á því að vatnsréttindi yrðu skráð sérstaklega en það vildi Landsvirkjun ekki. Fallist var á sjónarmið sveitarfélagsins á stjórnsýslustigi. Landsvirkjun hélt því fram að það hefði ekki verið gert með þessum hætti. Ekki var talið að komin hefði verið á stjórnsýsluframkvæmd hvað þetta varðaði.

---

Hrd. 83/2015 dags. 8. október 2015 (Geysir)^{[HTML] [PDF]}
Íslenska ríkið átti Geysi og einkaaðilar áttu umliggjandi svæði í sérstakri sameign. Einkaaðilarnir ákváðu að stofna einkahlutafélagið Landeigendafélagið Geysi í kringum rekstur svæðisins án samþykkis íslenska ríkisins og þrátt fyrir mótmæli þess. Félagið ákvað svo að setja gjaldskrá þar sem innheimt væri gjald af ferðamönnum á svæðinu og sóttist þá íslenska ríkið eftir lögbanni á gjaldheimtuna, sem var til meðferðar í dómsmáli þessu.

Hæstiréttur vísaði til óskráðrar meginreglu að meiri háttar ráðstafanir eigenda sérstakrar sameignar þyrftu samþykki þeirra allra. Að auki hafði ráðstöfunin áhrif á landsvæði sem var að fullu í eign íslenska ríkisins. Þar sem samþykki íslenska ríkisins skorti vegna þessara ráðstafana hefði setning umræddrar gjaldskrár verið óheimil. Staðfesti Hæstiréttur því lögbannið í ljósi þess að innheimta gjaldsins hefði brotið gegn eignarréttindum íslenska ríkisins.

---

Hrd. 456/2014 dags. 8. október 2015 (Imon ehf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 164/2015 dags. 8. október 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 127/2015 dags. 15. október 2015 (Dyrhólaey)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 116/2015 dags. 15. október 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 743/2014 dags. 22. október 2015 (Nýjabæjarafréttur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 210/2015 dags. 5. nóvember 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 211/2015 dags. 5. nóvember 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 687/2015 dags. 12. nóvember 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 683/2015 dags. 12. nóvember 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 686/2015 dags. 12. nóvember 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 682/2015 dags. 12. nóvember 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 198/2015 dags. 12. nóvember 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 681/2015 dags. 12. nóvember 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 684/2015 dags. 12. nóvember 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 217/2015 dags. 12. nóvember 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 685/2015 dags. 16. nóvember 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 745/2015 dags. 18. nóvember 2015 (Háfell)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 146/2015 dags. 19. nóvember 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 147/2015 dags. 19. nóvember 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 138/2015 dags. 26. nóvember 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 112/2015 dags. 3. desember 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 299/2015 dags. 10. desember 2015 (Girðing)^{[HTML] [PDF]}
Ágreiningur var um hvort skylda lægi á íslenska ríkinu eða kirkjumálasjóði til að greiða kostnað við að koma aftur upp girðingu. Hæstiréttur dæmdi í öðru máli árið 2014 að íslenska ríkinu bæri ekki að taka þátt í þeim kostnaði. Í þessu máli taldi hann að fyrningarfrestur þeirrar kröfu hefði ekki hafist fyrr en að gengnum fyrrnefndum dómi réttarins því það var ekki fyrr en þá sem tjónþoli gat vitað hver bæri hina lagalegu ábyrgð.

---

Hrd. 345/2015 dags. 17. desember 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 168/2015 dags. 17. desember 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 812/2015 dags. 7. janúar 2016 (RR-Skil)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 324/2015 dags. 14. janúar 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 318/2015 dags. 21. janúar 2016 (Tollkvóti)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 319/2015 dags. 21. janúar 2016 (Tollkvóti)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 317/2015 dags. 21. janúar 2016 (Aðföng - Tollkvóti)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 462/2015 dags. 28. janúar 2016 (Eyrarhóll)^{[HTML] [PDF]}
Rækjuveiðar voru kvótasettar en síðan var kvótinn afnuminn af stjórnvöldum. Nokkrum árum síðar voru rækjuveiðar aftur kvótasettar. Aðili er hafði áður fengið kvóta til rækjuveiða vildi aftur kvóta en fékk ekki þar sem hann uppfyllti ekki skilyrði laganna. Hæstiréttur taldi aðferðina málefnalega og synjaði kröfu hans. Aðilinn gæti hins vegar keypt kvóta.

---

Hrd. 461/2015 dags. 28. janúar 2016 (Halldór fiskvinnsla)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 282/2015 dags. 28. janúar 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 281/2015 dags. 28. janúar 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 12/2016 dags. 3. febrúar 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 320/2015 dags. 4. febrúar 2016 (Óhefðbundin sambúð - gjöf við slit - Skattlögð gjöf)^{[HTML] [PDF]}
Skattamál. Ríkið var í máli við K.
Eiginmaður K, M, var breskur ríkisborgari.
Þau eignuðust barn en ekki löngu eftir það slíta þau sambúðinni.
M keypti fasteign sem K bjó í ásamt barni þeirra.
Gerðu samning um að K myndi halda íbúðinni og fengi 40 milljónir að auki, en M héldi eftir öllum öðrum eignum. M var sterkefnaður.
Skatturinn krefst síðan tekjuskatts af öllum gjöfunum.
Niðurstaðan var sú að K þurfti að greiða tekjuskatt af öllu saman.

Málið er sérstakt hvað varðar svona aðstæður sambúðarslita. Skatturinn lítur venjulega framhjá þessu.

---

Hrd. 278/2015 dags. 4. febrúar 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 842/2014 dags. 4. febrúar 2016^{[HTML] [PDF]}
Verið var að rannsaka meinta markaðsmisnotkun banka í rannsókn á efnahagshruninu 2008. Hæstiréttur mat svo á að hlustun á síma sakbornings í kjölfar skýrslutöku, þar sem hann neitaði að tjá sig um sakargiftir, hefði verið umfram meðalhóf. Líta ætti því framhjá þeim upptökum.

---

Hrd. 272/2015 dags. 4. febrúar 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 277/2015 dags. 4. febrúar 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 69/2016 dags. 9. febrúar 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 396/2015 dags. 11. febrúar 2016 (Snorri í Betel)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 305/2015 dags. 11. febrúar 2016 (Gjaldtaka í Reykjahlíð)^{[HTML] [PDF]}
Eigendur nokkurra lögbýla að Hverum við Námafjall og Leirhnúk stofnuðu einkahlutafélag L um tilteknar ráðstafanir á Reykjahlíð, sem var í sérstakri sameign þeirra allra. Eigendur nokkurra af þeim jörðum, er áttu samtals næstum 30% hluta af sameigninni, kröfðust staðfestingar á lögbanni gegn innheimtu L á aðgangsgjaldi að Hverum við Námafjall og Leirhnúk.

Hæstiréttur leit svo á að gjaldtakan hefði verið meiriháttar breyting á nýtingu landsins og því þurft að byggjast á ótvíræðu samþykki allra sameigenda. Ekki hafði mátt sjá að ótvírætt samþykki allra sameigenda hefði legið fyrir enda mátti ekki sjá á samþykktum L að eigendur sérstöku sameignarinnar hefðu afsalað þeim rétti til þess með ótvíræðum hætti, né tekið undir málatilbúnað L um að téðir eigendur hefðu samþykkt gjaldtökuna á vettvangi félagsins. Skorti því L heimild til gjaldtökunnar og lögbannið því staðfest.

---

Hrd. 382/2015 dags. 11. febrúar 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 333/2015 dags. 11. febrúar 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 253/2015 dags. 11. febrúar 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 72/2016 dags. 11. febrúar 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 383/2015 dags. 18. febrúar 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 425/2015 dags. 18. febrúar 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 375/2015 dags. 18. febrúar 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 560/2015 dags. 18. febrúar 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 426/2015 dags. 18. febrúar 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 424/2015 dags. 18. febrúar 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 68/2016 dags. 19. febrúar 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 129/2016 dags. 23. febrúar 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 477/2015 dags. 25. febrúar 2016 (Harpa-tónlistarhús)^{[HTML] [PDF]}
Harpa kvartaði undan háum fasteignagjöldum. Snerist um það hvort að aðferðin sem beitt væri við fasteignamatið væri rétt. Harpa taldi aðferðina ranga og fór með sigur á hólmi í málinu.

---

Hrd. 451/2015 dags. 3. mars 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 468/2015 dags. 10. mars 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 417/2015 dags. 10. mars 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 121/2016 dags. 16. mars 2016 (Vatnsendi 10)^{[HTML] [PDF]}
Hæstiréttur felldi úr gildi úrskurð héraðsdóms um frávísun máls er sneri að því hvort Kópavogsbær hafi greitt réttum aðila þær eignarnámsbætur sem ÞH fékk. Hæstiréttur taldi þýðingarmest í málinu að fyrir liggi eðli og umfang þeirra óbeinu eignarréttinda sem hvíla á jörðinni. Héraðsdómi var gert að taka málið til efnismeðferðar.

---

Hrd. 506/2015 dags. 22. mars 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 549/2015 dags. 14. apríl 2016 (Deiliskipulag - Gróðurhús)^{[HTML] [PDF]}
Kostnaður vegna vinnu við gagnaöflun innan fyrirtækis fékkst ekki viðurkenndur sem tjón.

---

Hrd. 140/2016 dags. 19. apríl 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 224/2016 dags. 26. apríl 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 172/2016 dags. 26. apríl 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 615/2015 dags. 28. apríl 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 585/2015 dags. 4. maí 2016 (Kostnaður vegna málsmeðferðar fyrir Tryggingastofnun ríkisins)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 130/2016 dags. 4. maí 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 604/2015 dags. 4. maí 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 541/2015 dags. 12. maí 2016 (Suðurnesjalína 2)^{[HTML] [PDF]}
Ógilt eignarnám er framkvæmt var vegna raforkuvirkis.

---

Hrd. 512/2015 dags. 12. maí 2016 (Suðurnesjalína 2)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 577/2015 dags. 12. maí 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 511/2015 dags. 12. maí 2016 (Suðurnesjalína 2)^{[HTML] [PDF]}
Landsnet ákvað að láta setja upp háspennulínur í lofti milli Hafnarfjarðar og Reykjanesbæjar árið 2008 í þeim tilgangi að styrkja afhendingaröryggi raforku á Suðurnesjum. Fyrir var Suðurnesjalína 1 sem var á hámarksnýtingu og eina línan þar á milli. Línan myndu þá fara um tugi jarða, þar á meðal jörð Sveitarfélagsins Voga. Ráðherra ákvað árið 2014 að heimila Landsneti ótímabundið eignarnám á tilteknum svæðum í þeim tilgangi.

Sveitarfélagið taldi að ekki hefðu verið uppfyllt skilyrði um almenningsþörf og meðalhóf sökum þess að ráðherrann sinnti ekki rannsóknarskyldu sinni áður en hann veitti heimildina, að samráðsskyldan gagnvart sér hafi verið brotin, og að brotið hafi verið gegn andmælareglunni. Íslenska ríkið andmælti þeim málatilbúnaði þar sem hann hafi boðað til kynningarfunda um málið og að tillögur Landsnets hafi farið í gegnum viðeigandi ferli hjá Skipulagsstofnun og Orkustofnun.

Meiri hluti Hæstaréttar tók undir með sveitarfélaginu að þeir möguleikar að grafa háspennulínuna ofan í jörð hafi ekki verið skoðaðir nógu vel af hálfu Landsnets. Þá hafi eignarnámsþolarnir andmælt tillögunum á sínum tíma og bent á raunhæfa kosti þess að grafa þær í staðinn ofan í jörð. Þrátt fyrir þetta hafi Landsnet ekki farið í neitt mat á þeim möguleika og vísað í staðinn til almennra sjónarmiða um kosti og galla jarðstrengja. Ráðherra hafi þrátt fyrir að málið hafi verið í þessum búningi látið hjá líða að láta rannsaka þann valkost betur. Með hliðsjón af því sem kom fram féllst meiri hluti Hæstaréttar á ógildingu ákvörðunar ráðherra um heimild til eignarnáms. Minni hluti Hæstaréttar taldi að ekki væru efni til að fallast á ógildingarkröfuna.

---

Hrd. 513/2015 dags. 12. maí 2016 (Suðurnesjalína 2)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 311/2016 dags. 12. maí 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 597/2015 dags. 19. maí 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 627/2015 dags. 26. maí 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 595/2015 dags. 2. júní 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 531/2015 dags. 2. júní 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 600/2015 dags. 2. júní 2016 (Hópbílaleigan ehf. III)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 420/2015 dags. 2. júní 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 661/2015 dags. 9. júní 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 268/2016 dags. 9. júní 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 86/2016 dags. 9. júní 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 427/2016 dags. 10. júní 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 607/2015 dags. 16. júní 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 458/2016 dags. 5. september 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 455/2016 dags. 7. september 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 816/2015 dags. 15. september 2016 (Loforð fjármálaráðherra um endurgreiðslu skatts)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 789/2015 dags. 15. september 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 88/2016 dags. 22. september 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 850/2015 dags. 29. september 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 498/2015 dags. 6. október 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 796/2015 dags. 13. október 2016 (Suðurnesjalína 2 - Leyfi Orkustofnunar)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 749/2015 dags. 13. október 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 37/2016 dags. 13. október 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 20/2016 dags. 13. október 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 11/2016 dags. 13. október 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 710/2016 dags. 18. október 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 59/2016 dags. 20. október 2016 (Torfufell)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 84/2016 dags. 20. október 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 845/2015 dags. 27. október 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 322/2016 dags. 10. nóvember 2016 (Hnjótafjall)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 323/2016 dags. 10. nóvember 2016 (Skíðadalsafréttur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 556/2016 dags. 10. nóvember 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 53/2016 dags. 10. nóvember 2016 (Sjúkratryggingar Íslands I)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 135/2016 dags. 24. nóvember 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 80/2016 dags. 1. desember 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 78/2016 dags. 1. desember 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 17/2016 dags. 1. desember 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 106/2016 dags. 8. desember 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 104/2016 dags. 8. desember 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 102/2016 dags. 8. desember 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 107/2016 dags. 8. desember 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 101/2016 dags. 8. desember 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 103/2016 dags. 8. desember 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 108/2016 dags. 8. desember 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 105/2016 dags. 8. desember 2016 (Gálgahraun II)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 100/2016 dags. 8. desember 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 769/2016 dags. 14. desember 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 18/2016 dags. 15. desember 2016 (Kæra stjórnvalds á máli til lögreglu)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 212/2016 dags. 15. desember 2016 (Íslandsstofa)^{[HTML] [PDF]}
Íslandsstofa stofnaði til útboðs um rammasamning. Hæstiréttur taldi hana bundna af meginreglum stjórnsýsluréttar þar sem hún var (þá) ótvírætt stjórnvald í skilningi íslenskra laga.

---

Hrd. 660/2016 dags. 15. desember 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 784/2016 dags. 15. desember 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 812/2016 dags. 4. janúar 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 826/2016 dags. 12. janúar 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 808/2016 dags. 12. janúar 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 837/2016 dags. 13. janúar 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 838/2016 dags. 17. janúar 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 839/2016 dags. 17. janúar 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 278/2016 dags. 26. janúar 2017 (Umboðsmaður skuldara)^{[HTML] [PDF]}
Starfsmaður umboðsmanns skuldara skipti sér af þremur málum fyrrverandi eiginmanns síns. Hæstiréttur taldi að veita hefði átt starfsmanninum áminningu þar sem afskiptin voru ekki það alvarleg að þau réttlættu fyrirvaralausa brottvikningu úr starfi.

---

Hrd. 260/2016 dags. 26. janúar 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 331/2016 dags. 26. janúar 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 250/2016 dags. 2. febrúar 2017 (Bjargráðasjóður - Stjörnugrís III)^{[HTML] [PDF]}
Einstaklingur sem þurfti að borga búnaðargjald (vegna landbúnaðarstarfsemi) vildi fá það endurgreitt. Það gjald hafði runnið til Svínaræktarfélags Íslands, Bændasamtakanna og Bjargráðasjóðs. Vildi einstaklingurinn meina að með skyldu til greiðslu gjaldanna til þessara einkaaðila sé verið að greiða félagsgjald. Hæstiréttur nefndi að í tilviki Bjargráðasjóðs að sökum hlutverks sjóðsins og að stjórn sjóðsins væri skipuð af ráðherra yrði að líta til þess að sjóðurinn væri stjórnvald, og því væri um skatt að ræða.

---

Hrd. 273/2015 dags. 2. febrúar 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 329/2016 dags. 2. febrúar 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 248/2016 dags. 2. febrúar 2017 (Sjóklæðagerðin - KPMG)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 300/2016 dags. 2. febrúar 2017 (Samþykki veðsetningar)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 401/2016 dags. 2. febrúar 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 223/2016 dags. 9. febrúar 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 319/2016 dags. 9. febrúar 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 376/2016 dags. 16. febrúar 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 575/2016 dags. 16. febrúar 2017 (Framkvæmdaleyfi vegna Suðurnesjalínu 2)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 62/2017 dags. 22. febrúar 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 809/2015 dags. 23. febrúar 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 388/2016 dags. 23. febrúar 2017 (Bensínstöð)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 387/2016 dags. 2. mars 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 418/2016 dags. 16. mars 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 345/2016 dags. 16. mars 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 85/2017 dags. 16. mars 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 124/2017 dags. 17. mars 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 213/2016 dags. 23. mars 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 367/2016 dags. 30. mars 2017 (Staðgöngumæðrun)^{[HTML] [PDF]}
Lesbíur fóru til Bandaríkjanna sem höfðu samið við staðgöngumóður um að ganga með barn. Dómstóll í Bandaríkjunum gaf út úrskurð um að lesbíurnar væru foreldrar barnsins.

Þær komu aftur til Íslands og krefjast skráningar barnsins í þjóðskrá. Þjóðskrá Íslands spyr um uppruna barnsins og þær gefa upp fyrirkomulagið um staðgöngumæðrun. Þjóðskrá Íslands synjar um skráninguna og þær kærðu ákvörðunina til ráðuneytisins. Þar fór ákvörðunin til dómstóla sem endaði með synjun Hæstaréttar.

Barnið var sett í forsjá barnaverndaryfirvalda sem settu það í fóstur, þar var því ráðstafað í fóstur hjá lesbíunum sökum tengsla við barnið.

---

Hrd. 566/2016 dags. 30. mars 2017 (Á eyrunum)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 461/2016 dags. 30. mars 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 318/2016 dags. 30. mars 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 525/2016 dags. 6. apríl 2017 (Sjúklingatrygging)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 544/2016 dags. 11. apríl 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 189/2017 dags. 25. apríl 2017 (Hamarshjáleiga)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 197/2017 dags. 25. apríl 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 224/2017 dags. 27. apríl 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 264/2017 dags. 16. maí 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 196/2017 dags. 16. maí 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 391/2016 dags. 24. maí 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 498/2016 dags. 24. maí 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 285/2017 dags. 30. maí 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 768/2016 dags. 1. júní 2017 (Ferðaþjónusta fatlaðra)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 501/2016 dags. 1. júní 2017 (Tímabil atvinnuleysisbóta)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 535/2016 dags. 1. júní 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 298/2017 dags. 1. júní 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 335/2017 dags. 6. júní 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 193/2017 dags. 15. júní 2017 (Kröflulína 4 og 5)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 451/2017 dags. 31. júlí 2017 (Landsréttur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 452/2017 dags. 31. júlí 2017 (Landsréttur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 395/2017 dags. 28. ágúst 2017 (Ytri-Hólmur)^{[HTML] [PDF]}
Skjal var móttekið til þinglýsingar árið 1958 en ekki fært í þinglýsingarbókina. Það var síðar leiðrétt. Ekki var talið að vafinn væri nægur til að útiloka að mistökin hefðu verið augljós.

---

Hrd. 426/2017 dags. 28. ágúst 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 400/2017 dags. 28. ágúst 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 479/2017 dags. 30. ágúst 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 650/2016 dags. 21. september 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 779/2016 dags. 21. september 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 93/2017 dags. 28. september 2017 (Djúpidalur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 94/2017 dags. 28. september 2017 (Hvassafell)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 610/2016 dags. 5. október 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 635/2016 dags. 12. október 2017 (Reynivellir)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 505/2016 dags. 12. október 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 684/2016 dags. 19. október 2017 (Kostnaður vegna málsmeðferðar í umhverfisráðuneytinu)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 156/2016 dags. 19. október 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 372/2017 dags. 2. nóvember 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 689/2016 dags. 2. nóvember 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 670/2017 dags. 3. nóvember 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 464/2017 dags. 9. nóvember 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 686/2017 dags. 9. nóvember 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 862/2016 dags. 16. nóvember 2017 (Staðarmörk Reykjavíkur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 687/2016 dags. 16. nóvember 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 702/2017 dags. 29. nóvember 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 655/2016 dags. 30. nóvember 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 763/2017 dags. 13. desember 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 710/2017 dags. 13. desember 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 354/2017 dags. 14. desember 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 415/2017 dags. 14. desember 2017 (Hatursorðræða)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 577/2017 dags. 14. desember 2017 (Hatursorðræða)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 591/2017 dags. 19. desember 2017 (Skipun landsréttardómara)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 592/2017 dags. 19. desember 2017 (Skipun landsréttardómara)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 617/2016 dags. 19. desember 2017 (Gunnar - Endurgreiðsla ofgreiddra skatta)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 856/2017 dags. 17. janúar 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 666/2016 dags. 18. janúar 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 667/2016 dags. 18. janúar 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 740/2016 dags. 18. janúar 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 831/2017 dags. 18. janúar 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 347/2016 dags. 25. janúar 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 4/2017 dags. 25. janúar 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 72/2017 dags. 1. febrúar 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 120/2017 dags. 15. febrúar 2018 (Mamma veit best)^{[HTML] [PDF]}
Ágreiningur var um rétta tollflokkun tiltekinnar vöru. Dómari í héraði sýknaði af kröfu byggt á niðurstöðu eigin Google-leitar er leiddi á upplýsingar um vöruna á vef framleiðanda vörunnar og nefndi að þessar upplýsingar voru öllum aðgengilegar. Hæstiréttur ómerkti niðurstöðuna þar sem hann taldi það ekki heimilt.

---

Hrd. 185/2017 dags. 1. mars 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 158/2017 dags. 1. mars 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 5/2018 dags. 8. mars 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 191/2017 dags. 8. mars 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 145/2017 dags. 8. mars 2018 (Sjúkratryggingar Íslands)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 151/2017 dags. 8. mars 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 149/2017 dags. 8. mars 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 115/2017 dags. 22. mars 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 238/2017 dags. 20. apríl 2018 (Endurákvörðun virðisaukaskatts)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 328/2017 dags. 20. apríl 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 493/2017 dags. 20. apríl 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 269/2017 dags. 20. apríl 2018 (Þrotabú KNH ehf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 353/2017 dags. 20. apríl 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 418/2017 dags. 3. maí 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 462/2017 dags. 9. maí 2018 (Atvinnurekandi)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 187/2017 dags. 17. maí 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 10/2018 dags. 24. maí 2018 (Umferðarlagabrot)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 501/2017 dags. 24. maí 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 14/2018 dags. 30. maí 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 817/2017 dags. 31. maí 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 491/2017 dags. 31. maí 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 815/2017 dags. 7. júní 2018 (Lögreglumaður)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 604/2017 dags. 7. júní 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 622/2017 dags. 7. júní 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 552/2017 dags. 7. júní 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 557/2017 dags. 7. júní 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 578/2017 dags. 7. júní 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 755/2017 dags. 21. júní 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 17/2018 dags. 17. september 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 160/2017 dags. 20. september 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 638/2017 dags. 27. september 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 639/2017 dags. 27. september 2018 (Gjaldeyriseftirlit Seðlabankans)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 590/2017 dags. 4. október 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 589/2017 dags. 4. október 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 154/2017 dags. 11. október 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 827/2017 dags. 11. október 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 816/2017 dags. 11. október 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 614/2017 dags. 11. október 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 275/2017 dags. 25. október 2018 (Jarðhitaréttindi í Skútustaðahreppi)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 735/2017 dags. 1. nóvember 2018 (Fögrusalir)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 851/2017 dags. 1. nóvember 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 795/2017 dags. 15. nóvember 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 632/2017 dags. 22. nóvember 2018 (Grenlækur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 842/2017 dags. 22. nóvember 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 811/2017 dags. 22. nóvember 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 576/2017 dags. 22. nóvember 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 546/2017 dags. 22. nóvember 2018 (Innnes II)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 545/2017 dags. 22. nóvember 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 544/2017 dags. 22. nóvember 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 508/2017 dags. 6. desember 2018 (Huginn - Úthlutun aflaheimilda í makríl)^{[HTML] [PDF]}
Í lögum um veiðar fyrir utan lögsögu íslenska ríkisins er kveðið á um að ef samfelld veiðireynsla liggur fyrir mætti úthluta með tilteknum hætti.

---

Hrd. 857/2017 dags. 6. desember 2018 (Zoe)^{[HTML] [PDF]}
Foreldrar barns kröfðust þess að úrskurður mannanafnanefndar um að synja barninu um að heita Zoe yrði ógiltur, og einnig viðurkenningu um að barnið mætti heita það. Úrskurðurinn byggði á því að ekki mætti rita nöfn með zetu. Hæstiréttur vísaði til reglugerðar þar sem heimilt var að rita mannanöfn með zetu. Hæstiréttur ógilti úrskurð mannanafnanefndar en vísaði frá viðurkenningarkröfunni.

Eftir málslokin komst mannanafnanefnd að þeirri niðurstöðu að hún mætti heita Zoe.

---

Hrd. 843/2017 dags. 6. desember 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 586/2017 dags. 6. desember 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 509/2017 dags. 6. desember 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 32/2018 dags. 8. janúar 2019^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 27/2018 dags. 6. mars 2019 (Hjúkrunarfræðingur)^{[HTML] [PDF]}
Hæstiréttur taldi að ekki væri hægt að beita hlutlægri ábyrgð við mat á bótakröfu vegna rannsóknar á meintu manndrápi af gáleysi við vinnu sína, sem viðkomandi var sýknaður fyrir dómi.

---

Hrd. 12/2019 dags. 19. mars 2019 (Tekjutengdar greiðslur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 13/2019 dags. 21. mars 2019^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 34/2018 dags. 14. maí 2019 (Jöfnunarsjóður sveitarfélaga - Tekjustofnum sveitarfélaga breytt með reglugerð)^{[HTML] [PDF]}
Gerð var breyting á lögum og með reglugerð var kveðið á um að sum sveitarfélög fengju ekki jöfnunargjöldin lengur. Sveitarfélagið var ekki sátt og fer fram á það við dómi að íslenska ríkið greiði þeim samsvarandi upphæð og ef niðurfellingin hefði ekki orðið.

Hæstiréttur klofnaði í niðurstöðu sinni. Meiri hlutinn taldi að hér væri um að ræða of víðtækt framsal valds og féllst því á kröfu sveitarfélagsins. Ágreiningurinn milli meiri og minni hluta virðist felast í því hversu strangar kröfur þarf að gera til slíks framsals.

---

Hrd. 12/2018 dags. 21. maí 2019 (Endurupptaka - Skattur - Ne bis in idem)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 7/2019 dags. 31. maí 2019 (Áreiðanleikakönnun)^{[HTML] [PDF]}
Einkahlutafélag lét fjármálafyrirtæki gera áreiðanleikakönnun og taldi hinn síðarnefnda hafa gert hana illa.

Engar skráðar reglur lágu fyrir um framkvæmd áreiðanleikakannana en litið var til fyrirheita sem fjármálafyrirtækið gaf út. Ekki var talið hafa verið til staðar gáleysi af hálfu fjármálafyrirtækisins fyrir að hafa ekki skoðað fleiri atriði en það hefði sjálft talið upp.

---

Hrd. 5/2019 dags. 4. júní 2019 (Vogun)^{[HTML] [PDF]}
Í málinn var deilt um hvaða dag ætti að telja sem stofndag skaðabótakröfu enda skipti það máli upp á það hvort krafan ætti að teljast fyrnd. Krafan beindist að fyrrum hluthafa í Landsbankanum fyrir efnahagshrunið 2008 af hálfu annarra hluthafa. Meðal ágreiningsefna málsins var hvort fyrningartíminn færi eftir eldri, er giltu út árið 2007, eða nýrri fyrningarlögum er tóku við. Hæstiréttur mat það svo að í þeim tilvikum þar sem atvikin höfðu átt sér stað árið 2007 færi fyrningarfresturinn eftir eldri lögunum, þrátt fyrir að tjónið hefði ekki uppgötvast fyrr en löngu síðar. Öðrum ágreiningsefnum var vísað til lægri dómstiga til nýrrar meðferðar.

Dómurinn er einnig til marks um að Hæstiréttur lítur til kenninga fræðimanna.

---

Hrd. 6/2019 dags. 4. júní 2019^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 24/2019 dags. 6. júní 2019^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 20/2019 dags. 12. júní 2019^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 45/2019 dags. 15. október 2019^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 17/2019 dags. 23. október 2019^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 21/2019 dags. 30. október 2019^{[HTML] [PDF]}
F skilaði inn umsókn um leyfi til að taka barn í fóstur. Barnaverndarstofa synjaði umsókninni án þess að bjóða henni að taka námskeið þar sem hæfi hennar yrði metið, á þeim grundvelli að það væri tilhæfulaust sökum ástands hennar. Hæstiréttur taldi að synjun umsóknar F á þessu stigi hefði verið brot á rannsóknarreglu stjórnsýsluréttarins.

---

Hrd. 18/2019 dags. 30. október 2019 (Stýriverktaka)^{[HTML] [PDF]}
Íslenskir Aðalverktakar gerðu samning 2006 um byggingu Hörpunnar. Sömdu um stýriverktöku þegar bílakjallarinn var byggður. ÍAV hélt því fram að þetta næði yfir allan bílakjallarann. Deilt var um hvort stýriverktakan væri kvöð á eigninni eða kröfuréttindi. Hæstiréttur taldi að um væru kröfuréttindi að ræða.

Til þess að eignarréttindi geta stofnast þurfa þau í eðli sínu að geta talist vera hlutbundin réttindi og að það hafi verið ætlan samningsaðila að stofna slík réttindi. ÍAV áttu því eingöngu kröfu um þetta gagnvart gamla eigandanum á grundvelli síðara atriðisins.

---

Hrd. 47/2019 dags. 18. nóvember 2019^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 40/2019 dags. 16. desember 2019^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 12/2020 dags. 10. mars 2020^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1/2020 dags. 31. mars 2020 (Náttúruvernd 2 málsóknarfélag)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 30/2019 dags. 28. apríl 2020 (LMFÍ lagði fram kvörtun á hendur félagsmanni)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 50/2019 dags. 4. maí 2020^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 7/2020 dags. 20. maí 2020^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 8/2020 dags. 20. maí 2020 (JTWROS)^{[HTML] [PDF]}
Dómurinn er til marks um það að Hæstiréttur getur beitt erlendum réttarreglum.

---

Hrd. 52/2019 dags. 25. maí 2020^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 3/2020 dags. 16. júní 2020^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2/2020 dags. 19. júní 2020^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 14/2020 dags. 19. nóvember 2020^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 31/2020 dags. 9. desember 2020^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 32/2020 dags. 9. desember 2020^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 42/2019 dags. 7. janúar 2021^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 17/2020 dags. 4. febrúar 2021^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 18/2020 dags. 4. febrúar 2021^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 9/2020 dags. 5. febrúar 2021^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 27/2020 dags. 11. febrúar 2021^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 23/2020 dags. 11. febrúar 2021^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 22/2020 dags. 11. febrúar 2021^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 26/2020 dags. 4. mars 2021^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 34/2019 dags. 12. mars 2021^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 35/2019 dags. 12. mars 2021 (Markaðsmisnotkun - Landsbankinn)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 38/2020 dags. 25. mars 2021^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 41/2020 dags. 13. október 2021^[HTML]

---

Hrd. 21/2021 dags. 11. nóvember 2021^[HTML]

---

Hrd. 22/2021 dags. 18. nóvember 2021^[HTML]

---

Hrd. 28/2021 dags. 25. nóvember 2021^[HTML]

---

Hrd. 46/2021 dags. 2. mars 2022^[HTML]

---

Hrd. 25/2022 dags. 9. maí 2022^[HTML]

---

Hrd. 35/2020 dags. 22. júní 2022^[HTML]

---

Hrd. 24/2022 dags. 28. september 2022^[HTML]

---

Hrd. 14/2022 dags. 28. september 2022^[HTML]

---

Hrd. 7/2022 dags. 5. október 2022^[HTML]

---

Hrd. 17/2022 dags. 2. nóvember 2022^[HTML]

---

Hrd. 16/2022 dags. 2. nóvember 2022^[HTML]

---

Hrd. 15/2022 dags. 2. nóvember 2022^[HTML]

---

Hrd. 8/2022 dags. 9. nóvember 2022^[HTML]

---

Hrd. 10/2022 dags. 9. nóvember 2022^[HTML]

---

Hrd. 28/2022 dags. 7. desember 2022^[HTML]

---

Hrd. 38/2022 dags. 1. mars 2023^[HTML]

---

Hrd. 48/2022 dags. 29. mars 2023^[HTML]

---

Hrd. 44/2022 dags. 19. apríl 2023^[HTML]

---

Hrd. 47/2022 dags. 10. maí 2023^[HTML]

---

Hrd. 45/2022 dags. 23. maí 2023^[HTML]

---

Hrd. 37/2023 dags. 6. september 2023^[HTML]

---

Hrd. 56/2022 dags. 4. október 2023^[HTML]

---

Hrd. 9/2023 dags. 25. október 2023^[HTML]

---

Hrd. 16/2023 dags. 1. nóvember 2023^[HTML]

---

Hrd. 39/2023 dags. 22. desember 2023^[HTML]

---

Hrd. 43/2023 dags. 14. febrúar 2024^[HTML]

---

Hrd. 24/2023 dags. 28. febrúar 2024^[HTML]

---

Hrd. 36/2023 dags. 27. mars 2024^[HTML]

---

Hrd. 23/2023 dags. 27. mars 2024^[HTML]

---

Hrd. 22/2023 dags. 27. mars 2024^[HTML]

---

Hrd. 21/2023 dags. 27. mars 2024^[HTML]

---

Hrd. 20/2023 dags. 27. mars 2024^[HTML]

---

Hrd. 34/2023 dags. 6. maí 2024^[HTML]

---

Hrd. 52/2023 dags. 15. maí 2024^[HTML]

---

Hrd. 48/2023 dags. 15. maí 2024^[HTML]

---

Hrd. 24/2024 dags. 19. júní 2024^[HTML]

---