Úrlausnir.is

Yfirlit

Hæstaréttardómar (1486)
Dómasafn Hæstaréttar (758)
Umboðsmaður Alþingis (737)
Stjórnartíðindi (1834)
Dómasafn Félagsdóms (121)
Dómasafn Landsyfirréttar (6)
Alþingistíðindi (1118)
Ársskýrslur umboðsmanns Alþingis (372)
EES-viðbætir við Stjórnartíðindi ESB (472)
Lovsamling for Island (2)
Alþingi (5678)
Aðrir úrlausnaraðilar

• Áfrýjunarnefnd neytendamála (8)
• Endurupptökudómur (5)
• Félagsdómur (121)
• Fjarskiptastofa (4)
• Héraðsdómur Austurlands (24)
• Héraðsdómur Norðurlands eystra (52)
• Héraðsdómur Norðurlands vestra (13)
• Héraðsdómur Reykjaness (178)
• Héraðsdómur Reykjavíkur (1076)
• Héraðsdómur Suðurlands (46)
• Héraðsdómur Vestfjarða (16)
• Héraðsdómur Vesturlands (33)
• Kærunefnd greiðsluaðlögunarmála (2)
• Kærunefnd húsamála (173)
• Kærunefnd jafnréttismála (34)
• Kærunefnd útboðsmála (45)
• Kærunefnd útlendingamála (30)
• Landsréttur (302)
• Landsyfirréttur (2)
• Mannréttindadómstóll Evrópu (2)
• Matsnefnd eignarnámsbóta (3)
• Nefnd um eftirlit með lögreglu (2)
• Óbyggðanefnd (33)
• Póst- og fjarskiptastofnun (35)
• Úrskurðarnefnd almannatrygginga (7)
• Úrskurðarnefnd atvinnuleysistrygginga og vinnumarkaðsaðgerða (46)
• Úrskurðarnefnd félagsþjónustu og húsnæðismála (20)
• Úrskurðarnefnd fjarskipta- og póstmála (11)
• Úrskurðarnefnd fæðingar- og foreldraorlofsmála (4)
• Úrskurðarnefnd um upplýsingamál (133)
• Úrskurðarnefnd velferðarmála (157)

Fara á yfirlit

Úrlausnir Hæstaréttar Íslands

Hrd. 1929:977 nr. 28/1928 ^[PDF]

---

Hrd. 1929:1027 nr. 83/1928 ^[PDF]

---

Hrd. 1933:432 nr. 20/1933 (Vörubílastöðin) ^[PDF]

---

Hrd. 1934:639 nr. 156/1933 ^[PDF]

---

Hrd. 1936:467 nr. 21/1936 ^[PDF]

---

Hrd. 1937:227 kærumálið nr. 1/1937 ^[PDF]

---

Hrd. 1938:580 nr. 57/1938 ^[PDF]

---

Hrd. 1941:71 nr. 3/1941 ^[PDF]

---

Hrd. 1941:107 nr. 101/1940 (Hrafntinna) ^[PDF]

---

Hrd. 1942:134 nr. 98/1941 ^[PDF]

---

Hrd. 1944:192 nr. 63/1943 ^[PDF]

---

Hrd. 1945:406 kærumálið nr. 13/1945 ^[PDF]

---

Hrd. 1947:578 nr. 79/1947 ^[PDF]

---

Hrd. 1948:151 nr. 107/1947 ^[PDF]

---

Hrd. 1948:428 nr. 63/1948 (Ásvallagata 69 - Húseign byggingarsamvinnufélags) ^[PDF]

---

Hrd. 1953:434 nr. 149/1952 ^[PDF]

---

Hrd. 1953:643 nr. 124/1951 (Áætlunarbílar Mosfellssveitar) ^[PDF]

---

Hrd. 1957:185 nr. 35/1957 ^[PDF]

---

Hrd. 1957:595 nr. 175/1957 ^[PDF]

---

Hrd. 1958:12 nr. 220/1957 ^[PDF]

---

Hrd. 1959:122 nr. 51/1958 ^[PDF]

---

Hrd. 1959:145 nr. 215/1957 ^[PDF]

---

Hrd. 1959:489 nr. 80/1958 ^[PDF]

---

Hrd. 1959:541 nr. 134/1958 (Kvennaheimilið Hallveigarstaðir) ^[PDF]

---

Hrd. 1959:634 nr. 42/1959 (Skattaskuldir, sönnun) ^[PDF]
Hjón að rífast innbyrðis. Ekkert deilt um staðgreiðslu skatta árið sem þau voru að skilja. M hélt því fram að hann hefði greitt skattaskuldir K langt aftur í tímann. M krafðist þess að K myndi greiða honum skuldina og því myndi skuldin koma inn í skiptin. Þeirri kröfu var hafnað.
Ekkert tíðkast á þeim tíma að vera með kvittanir vegna greiðslu skulda innbyrðis.

---

Hrd. 1960:541 nr. 157/1959 ^[PDF]

---

Hrd. 1961:324 nr. 132/1958 ^[PDF]

---

Hrd. 1963:378 nr. 64/1962 (Stórholt) ^[PDF]

---

Hrd. 1963:674 nr. 104/1962 (Ólöglegur innflutningur á vörum og gjaldeyrisskil) ^[PDF]

---

Hrd. 1964:79 nr. 31/1963 ^[PDF]

---

Hrd. 1964:417 nr. 7/1963 ^[PDF]

---

Hrd. 1964:936 nr. 108/1963 ^[PDF]

---

Hrd. 1964:942 nr. 109/1963 ^[PDF]

---

Hrd. 1964:948 nr. 110/1963 ^[PDF]

---

Hrd. 1964:954 nr. 111/1963 ^[PDF]

---

Hrd. 1965:224 nr. 141/1964 ^[PDF]

---

Hrd. 1965:400 nr. 129/1964 ^[PDF]

---

Hrd. 1965:466 nr. 75/1965 ^[PDF]

---

Hrd. 1965:552 nr. 101/1964 ^[PDF]

---

Hrd. 1966:266 nr. 34/1966 ^[PDF]

---

Hrd. 1966:275 nr. 161/1964 ^[PDF]

---

Hrd. 1967:259 nr. 34/1967 ^[PDF]

---

Hrd. 1967:604 nr. 10/1967 ^[PDF]

---

Hrd. 1967:655 nr. 197/1966 ^[PDF]

---

Hrd. 1967:707 nr. 176/1965 (Hjaltalínsreitir) ^[PDF]

---

Hrd. 1969:305 nr. 129/1968 ^[PDF]

---

Hrd. 1969:510 nr. 128/1967 (Nýjabæjarafréttarmál) ^[PDF]

---

Hrd. 1970:512 nr. 10/1970 (Mjólkursala) ^[PDF]
Framleiðsluráð landbúnaðarins tók ákvörðun 7. desember 1961 um að Ólafsfjörður væri talinn vera sérstakt mjólkursölusvæði að beiðni tiltekins kaupfélags, og hafði kaupfélagið því einkaleyfi til að selja mjólk á því svæði. Þessi ákvörðun var ekki birt þar sem það var venjulega ekki gert. Tveir menn voru síðan ákærðir fyrir að hafa flutt mjólk til Ólafsfjarðar frá Akureyri og selt hana úr kæligeymslu eða heimsendu til viðskiptavina á vegum tiltekinnar verslunar.

Meirihluti Hæstaréttar vísaði til ákvæðis þess efnis að samkvæmt lögum um birtingu laga og stjórnvaldaerinda skuli birta í Lögbirtingablaði auglýsingar um sérleyfi er stjórnvöld veittu, og taldi ákvörðun framleiðsluráðsins falla undir slíkt. Vísað var til þess að þar sem ákvörðunin „varðaði ótiltekinn fjölda manna og skyldi samkvæmt efni sínu gilda um langan ótiltekinn tíma, og brot gegn henni gat varðað refsingu“ var óheimilt að beita refsingu fyrir brot gegn þessari ákvörðun fyrr en lögmælt birting hefði farið fram.

---

Hrd. 1970:897 nr. 247/1969 ^[PDF]

---

Hrd. 1971:467 nr. 120/1969 ^[PDF]

---

Hrd. 1971:670 nr. 33/1971 ^[PDF]

---

Hrd. 1971:1164 nr. 131/1970 ^[PDF]

---

Hrd. 1972:215 nr. 223/1970 ^[PDF]

---

Hrd. 1972:657 nr. 116/1971 ^[PDF]

---

Hrd. 1972:821 nr. 63/1971 ^[PDF]

---

Hrd. 1972:920 nr. 158/1971 (Skipun eða ráðning ríkisstarfsmanns - Kópavogshæli) ^[PDF]

---

Hrd. 1972:977 nr. 152/1971 (Stóra-Hof, búseta eiginkonu) ^[PDF]
K hafði flutt af eigninni en ekki fallist á kröfu M þar sem hún átti enn lögheimili þar og litið á flutning hennar til Reykjavíkur sem tímabundinn.

---

Hrd. 1973:27 nr. 55/1972 ^[PDF]

---

Hrd. 1973:459 nr. 32/1972 ^[PDF]

---

Hrd. 1973:887 nr. 107/1972 ^[PDF]

---

Hrd. 1974:469 nr. 171/1972 ^[PDF]

---

Hrd. 1974:660 nr. 94/1973 ^[PDF]

---

Hrd. 1974:1170 nr. 128/1973 ^[PDF]

---

Hrd. 1975:164 nr. 37/1973 (Fóstureyðing - Rauðir hundar) ^[PDF]

---

Hrd. 1975:283 nr. 185/1973 ^[PDF]

---

Hrd. 1975:611 nr. 161/1972 (Hraunbær 34) ^[PDF]

---

Hrd. 1975:777 nr. 37/1974 ^[PDF]

---

Hrd. 1976:399 nr. 61/1976 ^[PDF]

---

Hrd. 1977:67 nr. 10/1977 ^[PDF]

---

Hrd. 1977:614 nr. 4/1976 ^[PDF]

---

Hrd. 1977:972 nr. 199/1974 (Uppsögn slökkviliðsmanns) ^[PDF]
Málið er dæmi um löghelgan venju þar sem hún telst sanngjörn, réttlát og haganleg.

---

Hrd. 1977:1328 nr. 54/1976 (Keflavíkurflugvöllur) ^[PDF]

---

Hrd. 1978:15 nr. 1/1978 (Launamunur) ^[PDF]

---

Hrd. 1978:105 nr. 99/1976 ^[PDF]

---

Hrd. 1978:722 nr. 15/1976 ^[PDF]

---

Hrd. 1978:738 nr. 172/1976 ^[PDF]

---

Hrd. 1978:893 nr. 32/1976 (Óvígð sambúð - Vinnuframlag á heimili - Ráðskonulaun V) ^[PDF]

---

Hrd. 1978:926 nr. 139/1978 ^[PDF]

---

Hrd. 1978:1198 nr. 65/1975 ^[PDF]

---

Hrd. 1978:1307 nr. 211/1976 ^[PDF]

---

Hrd. 1979:377 nr. 207/1977 ^[PDF]

---

Hrd. 1979:544 nr. 86/1977 (Launaflokkur) ^[PDF]
Starfsmaður fékk greitt samkvæmt einum launaflokki en taldi sig eiga að fá greitt samkvæmt öðrum launaflokki, og höfðaði mál til að fá mismuninn. Í héraði breytti dómari kröfunni í viðurkenningu en hún var upprunalega greiðslukrafa. Hæstiréttur taldi þá kröfu ódómhæfa enda hvarf fjárhæðin út, og vísaði málinu frá héraðsdómi.

---

Hrd. 1979:640 nr. 107/1979 ^[PDF]

---

Hrd. 1979:1199 nr. 232/1977 (Gimbrar) ^[PDF]
Ábúandi átti að greiða leigu með gimbrum en hann hætti því og afhenti í staðinn 10 dilka. Hæstiréttur taldi að það hefði verið hægt að gera eitthvað í þessu ef gerð hefði verið athugasemd á sínum tíma, en svo var ekki gert.

---

Hrd. 1980:768 nr. 79/1979 ^[PDF]

---

Hrd. 1980:827 nr. 41/1980 (Búskipti) ^[PDF]

---

Hrd. 1980:1034 nr. 171/1977 ^[PDF]

---

Hrd. 1980:1068 nr. 30/1978 ^[PDF]

---

Hrd. 1980:1198 nr. 57/1980 ^[PDF]

---

Hrd. 1980:1362 nr. 73/1978 ^[PDF]

---

Hrd. 1980:1474 nr. 115/1980 ^[PDF]

---

Hrd. 1980:1489 nr. 116/1980 (Opinber skipti) ^[PDF]

---

Hrd. 1980:1831 nr. 33/1980 ^[PDF]

---

Hrd. 1981:547 nr. 222/1978 ^[PDF]

---

Hrd. 1981:834 nr. 198/1978 (Bæjarlögmaður) ^[PDF]

---

Hrd. 1981:1584 nr. 199/1978 (Landmannaafréttardómur síðari) ^[PDF]
Íslenska ríkið hóf mál fyrir aukadómþingi Rangárvallasýslu árið 1975 með eignardómsstefnu þar sem krafist var viðurkenningar á beinum eignarrétti ríkisins á Landmannaafrétti. Tilefnið var ágreiningur um réttarstöðu afréttanna vegna virkjanaframkvæmda hins opinbera við Tungnaá og Þórisvatn. Ríkið taldi sig ávallt hafa átt svæðið án þess að formleg staðfesting hafi verið á þeim rétti, en tók þó fram að það viðurkenndi þegar áunninn upprekstrarréttindi og önnur afréttarnot annarra aðila reist á lögum og venjum.

Meiri hluti aukadómþingsins féllst á kröfu íslenska ríkisins. Sératkvæði eins dómandans hljóðaði upp á sýknu af þeirri kröfu.

Meiri hluti Hæstaréttar taldi að málsvörn áfrýjenda um að þeir ættu landið en ekki ríkið hefði þegar verið tekin fyrir og dæmd í öðru máli málsaðilanna, hrd. Landmannaafréttur I. Enginn áfrýjenda gat sýnt fram á að þeir hafi haft neinn rýmri rétt til afréttanna en málsaðilar téðs máls Hæstaréttar. Annar málatilbúnaður og gögn var síðan ekki sinnt ýmist vegna vanreifunar eða vegna óskýrleika.

Þrátt fyrir þetta taldi meiri hlutinn sig bæran til að leysa úr viðurkenningarkröfu ríkisins um að það ætti beinan eignarrétt á Landmannaafrétti. Gat hann þess að Alþingi hafi ekki sett lög um þetta efni sem hefði verið eðlileg leið. Meiri hlutinn féllst ekki á þann málatilbúnað að íslenska ríkið hafi átt svæðið frá stofnun allsherjarríkisins né að beinn eignarréttur hafi stofnast með lögum eða öðrum hætti eins og eignarhefð. Tilvísanir íslenska ríkisins í námulög, vatnalög og eldri lög um nýbýli voru ekki talin duga að þessu leyti. Meiri hlutinn taldi að bærir handhafar ríkisvalds gætu sett reglur í skjóli valdheimilda sinna um meðferð og nýtingu landsvæðisins. Með hliðsjón af þessu taldi meirihlutinn að ekki væri unnt að taka kröfu íslenska ríkisins til greina.

Sératkvæði tveggja manna minni hluta Hæstaréttar voru um hið andstæða á þeim forsendum að í meginatriðum um þegar hefði verið leyst úr þeim hluta málsins fyrir Hæstarétti er varðaði veiðirétt og vatnsföll á sama svæði af hálfu sömu aðila, án þess að málatilbúnaðurinn hafi verið til þess fallinn að aðgreina það fordæmi né lögð fram ný gögn er gæfu tilefni til annarrar niðurstöðu.

---

Hrd. 1982:437 nr. 117/1979 ^[PDF]

---

Hrd. 1982:546 nr. 106/1979 ^[PDF]

---

Hrd. 1982:664 nr. 198/1979 ^[PDF]

---

Hrd. 1982:730 nr. 210/1979 ^[PDF]

---

Hrd. 1982:740 nr. 211/1979 ^[PDF]

---

Hrd. 1982:1107 nr. 5/1980 ^[PDF]

---

Hrd. 1982:1412 nr. 132/1979 ^[PDF]

---

Hrd. 1982:1706 nr. 86/1980 ^[PDF]

---

Hrd. 1982:1801 nr. 142/1980 ^[PDF]

---

Hrd. 1982:1968 nr. 108/1981 (Nýja bílasmiðjan) ^[PDF]

---

Hrd. 1983:574 nr. 54/1981 (Nýr ráðningarsamningur ríkisstarfsmanns) ^[PDF]

---

Hrd. 1983:1179 nr. 66/1981 (Vestmannaeyjar) ^[PDF]

---

Hrd. 1983:1655 nr. 205/1981 ^[PDF]

---

Hrd. 1983:1967 nr. 49/1982 (Eitt ár + ekki samstaða) ^[PDF]

---

Hrd. 1984:336 nr. 41/1982 ^[PDF]

---

Hrd. 1984:361 nr. 95/1982 ^[PDF]

---

Hrd. 1984:427 nr. 181/1982 ^[PDF]

---

Hrd. 1984:648 nr. 75/1984 (Félagsdómur) ^[PDF]

---

Hrd. 1984:1126 nr. 126/1982 (Afturköllun á rétti til að stunda leigubifreiðaakstur) ^[PDF]
Ekki var talin vera lagastoð fyrir afturköllun á tilteknu leyfi en það talið í lagi.

---

Hrd. 1984:1281 nr. 213/1984 ^[PDF]

---

Hrd. 1984:1458 nr. 88/1984 ^[PDF]

---

Hrd. 1985:43 nr. 12/1983 (Fjörður) ^[PDF]
Sjómaður sótti kröfumál gegn eiganda skips til greiðslu vangreiddra launa. Deilt var í málinu um hvort sjómaðurinn teldist skipverji í skilningi lagaákvæðis er kvað á um rétt til kaups til handa skipverja sökum óvinnufærni, þar sem sjómaðurinn hafði einvörðungu verið ráðinn tímabundið.

Hæstiréttur samþykkti kröfuna á þeim forsendum að athugasemdir við ákvæðið í greinargerð frumvarpsins kvæðu skýrt á um að það ætti jafnt við skipverja sem væru ráðnir ótímabundið sem og tímabundið.

---

Hrd. 1985:231 nr. 34/1985 ^[PDF]

---

Hrd. 1985:322 nr. 9/1985 (Rauðilækur með 2 ár) ^[PDF]

---

Hrd. 1985:599 nr. 100/1985 ^[PDF]

---

Hrd. 1985:953 nr. 171/1985 ^[PDF]

---

Hrd. 1985:1085 nr. 194/1985 ^[PDF]

---

Hrd. 1985:1156 nr. 208/1983 ^[PDF]

---

Hrd. 1985:1185 nr. 8/1985 ^[PDF]

---

Hrd. 1985:1296 nr. 201/1983 (Lífeyrissjóður hjúkrunarkvenna - Verðbætur á lífeyri) ^[PDF]

---

Hrd. 1985:1360 nr. 138/1984 ^[PDF]

---

Hrd. 1985:1516 nr. 60/1984 (Miðbraut) ^[PDF]

---

Hrd. 1986:59 nr. 229/1983 ^[PDF]

---

Hrd. 1986:762 nr. 135/1986 ^[PDF]

---

Hrd. 1986:1055 nr. 85/1985 (Lögfræðingur) ^[PDF]

---

Hrd. 1986:1534 nr. 187/1985 ^[PDF]

---

Hrd. 1986:1571 nr. 41/1986 ^[PDF]

---

Hrd. 1986:1580 nr. 43/1986 ^[PDF]

---

Hrd. 1986:1589 nr. 45/1986 ^[PDF]

---

Hrd. 1987:330 nr. 24/1986 ^[PDF]

---

Hrd. 1987:437 nr. 35/1986 (Atvikalýsing) ^[PDF]

---

Hrd. 1987:658 nr. 53/1986 ^[PDF]

---

Hrd. 1987:769 nr. 261/1986 (Verkfall hjá Ríkisútvarpinu) ^[PDF]

---

Hrd. 1987:1110 nr. 194/1987 ^[PDF]

---

Hrd. 1987:1533 nr. 242/1986 ^[PDF]

---

Hrd. 1987:1706 nr. 241/1986 ^[PDF]

---

Hrd. 1988:590 nr. 113/1987 ^[PDF]

---

Hrd. 1988:608 nr. 103/1988 ^[PDF]

---

Hrd. 1988:835 nr. 358/1987 ^[PDF]

---

Hrd. 1988:1260 nr. 337/1988 (Óljós en búið að efna) ^[PDF]

---

Hrd. 1988:1307 nr. 116/1987 (Barborðið) ^[PDF]

---

Hrd. 1988:1354 nr. 336/1988 ^[PDF]

---

Hrd. 1988:1432 nr. 305/1988 (Helmingaskipti - Skammvinnur hjúskapur) ^[PDF]

---

Hrd. 1988:1689 nr. 412/1988 ^[PDF]

---

Hrd. 1989:28 nr. 5/1989 (Ríkisendurskoðun) ^[PDF]
Ríkisendurskoðun hafði krafist aðgangs að sjúkraskýrslum ákveðins tímabils í því skyni að sannreyna hvort gjaldskrárreikningar sem nafngreindur heimilislæknir hafði gert og fengið greitt fyrir ættu stoð í skýrslunum. Eingöngu trúnaðarlæknir stofnunarinnar fengi að kynna sér efni skýrslnanna en ekki aðrir starfsmenn stofnunarinnar. Í málinu var vísað til almenns ákvæðis í lögum þar sem stofnunin hefði fengið víðtækar heimildir til þess að kanna gögn er lægju til grundvallar reikningsgerð á hendur ríkinu. Læknirinn mótmælti og krafðist þess að aðgangi stofnunarinnar og trúnaðarlæknisins yrði synjað á grundvelli einkalífsvernd sjúklinganna og leyndarskyldu lækna.

Hæstiréttur taldi í ljósi eðli málsins að aðrir starfsmenn heilbrigðisstofnunarinnar hljóti að hafa vitneskju um gögnin og þar að auki bera reikningarnir með sér að tilteknar aðgerðir hafi verið gerðar. Því væri ekki um að ræða meginbreytingar varðandi leynd gagnanna þó trúnaðarlæknir, sem bundinn væri þagnarskyldu, myndi kynna sér gögnin á vegum Ríkisendurskoðunar að því marki sem krafist var í málinu. Var því lækninum skylt, að mati réttarins, að verða við kröfu Ríkisendurskoðunar um aðgang að gögnunum.

Í ræðu framsögumanns þingnefndar í neðri deild Alþingis, við afgreiðslu frumvarpsins, sagði að viðhorf þingnefndarinnar að til að viðhalda trúnaði við sjúklinga myndi sérstakur trúnaðarlæknir á vegum Ríkisendurskoðunar annast athuganir stofnunarinnar á sjúkragögnum er lægju til grundvallar greiðslum til lækna. Talið er að ræðan hafi haft verulega þýðingu fyrir úrslit málsins í Hæstarétti.

---

Hrd. 1989:380 nr. 369/1987 („Gjöf“ á bifreið) ^[PDF]

---

Hrd. 1989:1218 nr. 269/1988 ^[PDF]

---

Hrd. 1989:1473 nr. 34/1988 (Tækjasalan) ^[PDF]

---

Hrd. 1989:1492 nr. 176/1988 ^[PDF]

---

Hrd. 1989:1627 nr. 252/1989 (Áfengiskaup hæstaréttardómara) ^[PDF]
Forseti Hæstaréttar var sakaður um að hafa misnotað hlunnindi sem handhafi forsetavalds með því að kaupa mikið magn áfengis á kostnaðarverði, þ.e. án áfengisgjalds, með lagaheimild sem þá var til staðar. Forseti Íslands veitti forseta Hæstaréttar lausn um stundarsakir og svo höfðað dómsmál um lausn til frambúðar. Settur Hæstiréttur í málinu taldi að skortur á hámarki í lagaheimildinni skipti ekki máli og með þessu athæfi hefði hæstaréttardómarinn rýrt það almenna traust sem hann átti að njóta og staðfesti þar af leiðandi varanlega lausn hans úr embættinu.

---

Hrd. 1990:25 nr. 22/1988 (Sparisjóður Súðavíkur) ^[PDF]

---

Hrd. 1990:190 nr. 162/1988 ^[PDF]

---

Hrd. 1990:293 nr. 483/1989 ^[PDF]

---

Hrd. 1990:452 nr. 283/1988 ^[PDF]

---

Hrd. 1990:664 nr. 177/1990 ^[PDF]

---

Hrd. 1990:1008 nr. 383/1988 ^[PDF]

---

Hrd. 1991:14 nr. 165/1989 ^[PDF]

---

Hrd. 1991:745 nr. 390/1989 (Þverás, fjárnám) ^[PDF]
Skuldheimtumenn M fara að heimili þeirra og biðja K um að benda á eignir. K andmælir því ekki og fjárnámið fór því fram.
Hæstiréttur nefndi að augljóst var að K hafi haldið að henni væri skylt að benda á eignir og benti því á eigin eignir. Augljóst var að K ætti eignirnar og þær stóðu ekki til ábyrgðar á skuldum M. Henni var ekki leiðbeint um að hún bæri ábyrgð og var fjárnámið því fellt úr gildi.

---

Hrd. 1991:879 nr. 180/1991 (K krafðist aflýsingar skuldabréfs) ^[PDF]

---

Hrd. 1991:936 nr. 19/1991 ^[PDF]

---

Hrd. 1991:1571 nr. 414/1988 (Skólavörðustígur - Gjöf foreldra til K) ^[PDF]
Búið að selja íbúðina á uppboði áður en dómur féll.
* Fjallar um gjafir

---

Hrd. 1991:1592 nr. 453/1989 ^[PDF]

---

Hrd. 1991:1966 nr. 226/1990 ^[PDF]

---

Hrd. 1992:84 nr. 7/1992 ^[PDF]

---

Hrd. 1992:379 nr. 60/1992 ^[PDF]

---

Hrd. 1992:401 nr. 274/1991 (Staðahaldarinn í Viðey) ^[PDF]

---

Hrd. 1992:560 nr. 345/1991 ^[PDF]

---

Hrd. 1992:651 nr. 489/1989 ^[PDF]

---

Hrd. 1992:671 nr. 490/1989 ^[PDF]

---

Hrd. 1992:682 nr. 491/1989 ^[PDF]

---

Hrd. 1992:945 nr. 289/1989 (Rauðagerði, riftun) ^[PDF]
Ekki var verið að rifta kaupmála, heldur fjárskiptasamningi vegna skilnaðar. Samkvæmt honum var um gjöf að ræða, en slíkt er óheimilt ef þau eiga ekki efni á að greiða skuldir sínar.

---

Hrd. 1992:1029 nr. 4/1990 ^[PDF]

---

Hrd. 1992:1209 nr. 30/1990 (Sumarbústaður) ^[PDF]

---

Hrd. 1992:1276 nr. 257/1992 ^[PDF]

---

Hrd. 1992:1292 nr. 252/1992 (Bíll, hljómflutningstæki, fjárnám) ^[PDF]
Hæstiréttur nefndi að augljóst var að K hafi haldið að henni væri skylt að benda á eignir og benti því á eigin eignir. Augljóst var að K ætti eignirnar og þær stóðu ekki til ábyrgðar á skuldum M. K benti á eignir sínar sem eignir hans.

---

Hrd. 1992:1425 nr. 154/1991 (Skógarás) ^[PDF]

---

Hrd. 1992:1434 nr. 91/1992 (Stálvík hf.) ^[PDF]
Iðnlánasjóður tók veð í fasteigninni ásamt lausafé, þ.m.t. skurðarvél. Annar veðhafi hafði fengið veð í skurðarvélinni en lausafjárbókin nefndi ekkert um áhvílandi veð á henni.

---

Hrd. 1992:1457 nr. 67/1992 ^[PDF]

---

Hrd. 1992:1494 nr. 47/1992 ^[PDF]

---

Hrd. 1992:2021 nr. 478/1991 ^[PDF]

---

Hrd. 1992:2232 nr. 88/1989 (Reynt að rifta veðbandslausn) ^[PDF]

---

Hrd. 1992:2302 nr. 280/1990 ^[PDF]

---

Hrd. 1992:2325 nr. 471/1989 (Látraströnd, skuldheimtumenn) ^[PDF]
Gerður hafði verið kaupmáli þar sem eign hafði verið gerð að séreign K.
Kaupmálanum hafði ekki verið breytt þrátt fyrir að eignin hafði tekið ýmsum breytingum.
K hélt því fram að hún ætti hluta af eigninni við Látraströnd þrátt fyrir skráningu á nafni M.

Hæstiréttur taldi sannfærandi að hún hefði látið hluta séreignarinnar í eignina við Látraströndina. Hins vegar skipti það ekki máli þar sem sú eign var þinglýst eign M.
Dómurinn sérstakur þar sem þetta var sá eini þar sem byggt var á þinglýsingu einni saman.

---

Hrd. 1993:23 nr. 10/1993 ^[PDF]

---

Hrd. 1993:373 nr. 164/1990 (Málamyndaskuld) ^[PDF]
Hjónin höfðu búið í íbúð sem afi M átti og leigði þeim hana. Afinn seldi íbúðina og þau keyptu sér aðra. Óljóst var hvort afinn hafi látið þau fá peninga að gjöf eða láni.

K flytur út og um mánuði eftir að þau ákváðu að skilja útbjó M skuldabréf þar sem hann stillti því þannig upp að hann skrifaði undir skuldabréf þar sem hann skuldaði afanum peninga, og skrifaði M einn undir þau. M vildi stilla því upp að skuldirnar væru sín megin svo K ætti minna tilkall til eignanna. Afinn sagðist ekki myndi rukka eitt eða neitt og leit ekki svo á að honum hefði verið skuldað neitt. K vildi meina að skuldirnar væru til málamynda og tóku dómstólar undir það.

---

Hrd. 1993:416 nr. 183/1989 ^[PDF]

---

Hrd. 1993:961 nr. 57/1991 ^[PDF]

---

Hrd. 1993:1192 nr. 182/1993 ^[PDF]

---

Hrd. 1993:1205 nr. 431/1989 ^[PDF]

---

Hrd. 1993:1217 nr. 124/1993 (Leigubílastjóraaldur) ^[PDF]

---

Hrd. 1993:1251 nr. 211/1993 ^[PDF]

---

Hrd. 1993:1282 nr. 119/1990 ^[PDF]

---

Hrd. 1993:1887 nr. 346/1990 ^[PDF]

---

Hrd. 1993:1960 nr. 19/1992 ^[PDF]

---

Hrd. 1993:2230 nr. 339/1990 (Helga Kress - Veiting lektorsstöðu) ^[PDF]
Kvenkyns umsækjandi var hæfari en karl sem var ráðinn. Synjað var miskabótakröfu hennar þar sem hún var orðinn prófessor þegar málið var dæmt.

---

Hrd. 1994:69 nr. 201/1990 ^[PDF]

---

Hrd. 1994:124 nr. 14/1994 ^[PDF]

---

Hrd. 1994:147 nr. 462/1991 ^[PDF]

---

Hrd. 1994:221 nr. 47/1994 ^[PDF]

---

Hrd. 1994:469 nr. 198/1993 (Flugumferðarstjórar) ^[PDF]

---

Hrd. 1994:526 nr. 377/1991 (Jörðin Hagavík) ^[PDF]
Foreldrar M skiptu jörðinni Hagavík milli M og systkina hans með ósk um að hún yrði skilgreind sem séreign í hjúskap. M og systkini hans skiptu síðar jörðinni upp í þrjá hluta sem endaði á því að M fékk stærri hlut. Þessa viðbót greiddi M til systkina sinna með hjúskapareign, en þó er látið liggja milli hluta hvort um hefði verið að ræða hjúskapareign M eða K, eða jafnvel beggja.

Deilt var um í málinu hvort viðbótin teldist séreign M eða ekki. Hæstiréttur taldi að viðbótin teldist séreign M þar sem ekki væri hægt að skipta henni frekar upp en K ætti kröfu á endurgjald þar sem greitt var fyrir viðbótina með hjúskapareign.

K bar sönnunarbyrðina á því að sýna fram á að M ætti ekki viðbótina að séreign. Henni tókst það ekki.

---

Hrd. 1994:606 nr. 189/1993 (Reykjavíkurvegur, riftun, ábyrgð f. barn) ^[PDF]

---

Hrd. 1994:1371 nr. 12/1991 ^[PDF]

---

Hrd. 1994:1586 nr. 336/1994 ^[PDF]

---

Hrd. 1994:1603 nr. 310/1994 ^[PDF]

---

Hrd. 1994:1743 nr. 381/1994 (Mikligarður) ^[PDF]

---

Hrd. 1994:1839 nr. 11/1991 (Sportvöruverslun) ^[PDF]
Viðskipti áttu sér stað um rekstur sportvöruverslunar og fasteigninni þar sem verslunin var staðsett, og gerður sitt hvor samningurinn. Meðal forsendna var að seljandinn hugðist áfram ætla að vera heildsali fyrir vörumerkið Puma á Íslandi. Rekstur verslunarinnar gengur ekki svo vel eftir kaupin, meðal annars þar sem heildsalan varð gjaldþrota, og telur kaupandinn að hann hafi verið blekktur. Kaupandinn beitti þá stöðvunarréttinum á sína greiðslu fyrir fasteignina, og var fallist á það.

---

Hrd. 1994:1855 nr. 175/1991 ^[PDF]

---

Hrd. 1994:1906 nr. 357/1992 ^[PDF]

---

Hrd. 1994:2271 nr. 46/1992 (Íslandsbanki - Þrotabú Íslensk-portúgalska) ^[PDF]

---

Hrd. 1994:2275 nr. 302/1994 ^[PDF]

---

Hrd. 1994:2935 nr. 378/1993 ^[PDF]

---

Hrd. 1995:215 nr. 239/1992 (Hamraborg 14 og 14A) ^[PDF]

---

Hrd. 1995:248 nr. 316/1991 ^[PDF]

---

Hrd. 1995:257 nr. 317/1991 ^[PDF]

---

Hrd. 1995:267 nr. 27/1992 ^[PDF]

---

Hrd. 1995:382 nr. 190/1992 (Afturköllun á setningu kennara - Fjölbrautaskólinn í Breiðholti) ^[PDF]

---

Hrd. 1995:453 nr. 445/1992 ^[PDF]

---

Hrd. 1995:462 nr. 372/1992 (Myndbandaleiga) ^[PDF]

---

Hrd. 1995:540 nr. 434/1992 (Þverholt) ^[PDF]
Þinglýst tryggingarbréf á Þverholt 20 en síðan er eigninni skipt upp í Þverholt 20, 22, 24, 26, 28, 30, og 32. Við skiptin lætur þinglýsingarstjórinn bréfið eingöngu á Þverholt 20 hlutann.

---

Hrd. 1995:736 nr. 339/1993 ^[PDF]

---

Hrd. 1995:1075 nr. 269/1992 (Klausturhólar) ^[PDF]

---

Hrd. 1995:1091 nr. 276/1993 (Leiga) ^[PDF]

---

Hrd. 1995:1131 nr. 22/1994 ^[PDF]

---

Hrd. 1995:1347 nr. 41/1993 (Niðurlagning stöðu) ^[PDF]

---

Hrd. 1995:1431 nr. 431/1992 ^[PDF]

---

Hrd. 1995:1436 nr. 432/1992 ^[PDF]

---

Hrd. 1995:1440 nr. 433/1992 ^[PDF]

---

Hrd. 1995:1444 nr. 103/1994 (Dómarafulltrúi - Aðskilnaðardómur VI) ^[PDF]

---

Hrd. 1995:1542 nr. 93/1995 (Hið íslenska kennarafélag) ^[PDF]

---

Hrd. 1995:1572 nr. 58/1994 (Sjávarréttir) ^[PDF]

---

Hrd. 1995:1586 nr. 232/1994 (Húsvarðaríbúðin í Efstaleiti) ^[PDF]

---

Hrd. 1995:1706 nr. 40/1994 ^[PDF]

---

Hrd. 1995:1760 nr. 416/1992 (Hafeldi) ^[PDF]

---

Hrd. 1995:1777 nr. 384/1993 ^[PDF]

---

Hrd. 1995:1863 nr. 245/1994 (Þverársel) ^[PDF]

---

Hrd. 1995:2016 nr. 272/1995 (Vörðufell) ^[PDF]

---

Hrd. 1995:2226 nr. 461/1994 (Féfang hf.) ^[PDF]

---

Hrd. 1995:2342 nr. 93/1994 ^[PDF]

---

Hrd. 1995:2417 nr. 359/1994 (Prestadómur) ^[PDF]
Forseti Íslands gaf út bráðabirgðalög er skylduðu Kjaradóm til að taka nýja ákvörðun í stað fyrri ákvörðunar er hækkuðu laun tiltekinna embættis- og starfsmanna ríkisins, og dró þessi nýja ákvörðun úr fyrri hækkun. Prestur stefndi ráðherra fyrir dóm og krafðist mismun þeirra fjárhæða.

Meirihluti Hæstaréttar taldi ekki ástæðu til þess að efast um það mat bráðabirgðalöggjafans á brýnni nauðsyn í skilningi 28. gr. stjórnarskrárinnar, sem hann framkvæmdi við setningu bráðabirgðalaganna, né að hann hafi misbeitt því valdi.

Í þessum dómi reyndi í fyrsta skipti á hin hertu skilyrði 28. gr. stjórnarskrárinnar um setningu bráðabirgðalaga eins og henni hafði verið breytt árið 1991.

---

Hrd. 1995:2433 nr. 233/1994 ^[PDF]

---

Hrd. 1995:2445 nr. 236/1993 (Íslandsbanki - Þrotabú Álafoss) ^[PDF]

---

Hrd. 1995:2502 nr. 353/1995 ^[PDF]

---

Hrd. 1995:2552 nr. 248/1993 ^[PDF]

---

Hrd. 1995:2610 nr. 146/1995 ^[PDF]

---

Hrd. 1995:2744 nr. 504/1993 ^[PDF]

---

Hrd. 1995:2760 nr. 366/1995 ^[PDF]

---

Hrd. 1995:2788 nr. 120/1994 (Íslandsbanki - Einar Pétursson) ^[PDF]

---

Hrd. 1995:2921 nr. 464/1994 ^[PDF]

---

Hrd. 1995:2941 nr. 500/1993 (Árlax) ^[PDF]

---

Hrd. 1995:3169 nr. 166/1994 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:40 nr. 419/1995 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:198 nr. 42/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:240 nr. 402/1994 (Borgarheiði 11) ^[PDF]

---

Hrd. 1996:401 nr. 257/1994 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:405 nr. 135/1995 (Samvinnubankinn) ^[PDF]

---

Hrd. 1996:480 nr. 190/1994 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:598 nr. 297/1994 (Miðholt, veðsetning vegna skulda fyrirtækis, aðild - Ölvun í Búnaðarbankanum) ^[PDF]
Veðsali beitti fyrir sér að hann hefði verið ölvaður þegar hann skrifaði undir veð, en það þótti ósannað.

---

Hrd. 1996:678 nr. 81/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:1279 nr. 405/1994 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:1432 nr. 482/1994 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:1580 nr. 378/1994 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:1646 nr. 109/1995 (Söluturninn Ísborg) ^[PDF]
Ógilding skv. 33. gr. samningalaga, nr. 7/1936, vegna fötlunarástands kaupandans. Seljandinn var talinn hafa mátt vita um andlega annmarka kaupandans.

---

Hrd. 1996:2042 nr. 155/1995 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:2245 nr. 26/1995 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:2313 nr. 241/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:2445 nr. 341/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:2466 nr. 216/1995 (Staða skulda við fasteignasölu) ^[PDF]
Kaupendur fóru í bótamál gegn seljendum og fasteignasala. Kaupendurnir voru upplýstir um veðskuld sem þeir tóku svo yfir, og þær uppreiknaðar. Fjárhagsstaða seljandanna var slæm á þeim tíma og lágu fyrir aðrar veðskuldir sem seljendur ætluðu að aflétta en gerðu svo ekki.

Fasteignin var svo seld á nauðungaruppboði. Fasteignasalinn var talinn hafa skapað sér bótaábyrgð með því að hafa ekki látið vita af hinum veðskuldunum með hliðsjón af slæmri fjárhagsstöðu seljendanna en svo tókst ekki að sanna tjónið.

---

Hrd. 1996:2584 nr. 187/1995 (Skylduaðild að lífeyrissjóðum) ^[PDF]

---

Hrd. 1996:2701 nr. 57/1995 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:2707 nr. 58/1995 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:2727 nr. 238/1995 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:2956 nr. 110/1995 (Útflutningsleyfi - Samherji) ^[PDF]
Ekki mátti framselja vald til ráðherra um að hvort takmarka mætti innflutning á vöru og hvernig.

---

Hrd. 1996:2987 nr. 330/1995 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:3002 nr. 221/1995 (Fullvirðisréttur og greiðslumark í landbúnaði - Greiðslumark I - Fosshólar) ^[PDF]

---

Hrd. 1996:3169 nr. 307/1995 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:3251 nr. 11/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:3298 nr. 401/1996 (Prentsmiðjan Oddi hf.) ^[PDF]

---

Hrd. 1996:3417 nr. 90/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:3563 nr. 418/1995 (Smiður búsettur á Selfossi) ^[PDF]

---

Hrd. 1996:3639 nr. 38/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:3760 nr. 431/1995 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:3920 nr. 270/1996 (Siglufjarðarapótek) ^[PDF]

---

Hrd. 1996:4018 nr. 431/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:4045 nr. 235/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:4228 nr. 141/1996 (Vélar og Þjónusta) ^[PDF]

---

Hrd. 1996:4248 nr. 432/1995 (Verkfræðistofa) ^[PDF]

---

Hrd. 1996:4284 nr. 186/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:208 nr. 233/1995 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:244 nr. 16/1997 (Grund) ^[PDF]

---

Hrd. 1997:350 nr. 290/1995 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:490 nr. 110/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:591 nr. 156/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:786 nr. 283/1996 (Vöruflutningahús) ^[PDF]
Þ tók vörubifreið á leigu frá L og bað N um að skipta út palli bifreiðarinnar fyrir svokallað vöruflutningahús. Þ lenti svo í vanskilum við L og hafði því bifreiðina ekki lengur á leigu. N gerði svo kröfu um eignarréttindi í vöruflutningahúsinu eftir að Þ hafði skilað bifreiðinni til L.

Hæstiréttur fór í hagsmunamat sökum þess að leigusamningurinn veitti engar vísbendingar um úrlausn ágreiningsins. Meðal atriða sem litið var til væri að kostnaður við að fjarlægja húsið af bifreiðinni og koma henni í fyrra stand hefði orðið mikill, auk þess sem ekki lægi fyrir hvað N hafi gert við það sem fjarlægt var af á bifreiðinni vegna viðskeytingar hússins. Í ljósi matsins taldi Hæstiréttur að L ætti vöruflutningahúsið að fullu. Varakröfu N um að fá bætur ef ekki yrði fallist á eignarréttarkröfu þeirra var vísað sjálfkrafa frá dómi sökum vanreifunar.

---

Hrd. 1997:862 nr. 91/1997 (Handknattleiksdeild Fylkis) ^[PDF]

---

Hrd. 1997:1008 nr. 255/1996 (Útsendingarstjórar) ^[PDF]

---

Hrd. 1997:1130 nr. 306/1996 (Ofbeldi, kaupmáli til að komast hjá bótum) ^[PDF]
Kona kærir M fyrir tilraun til ofbeldis og nauðgunar. Hann neitar sökum.
M gerði síðar kaupmála við eiginkonu sína (K) um að gefa henni eigur sínar til að komast hjá því að greiða konunni bætur.
Konan var með skaðabótakröfu og M sagðist vera eignalaus. Hún krafðist svo gjaldþrotaskipta og kemst þá að því að M var búinn að gera þennan kaupmála við K.
Sönnunarbyrðin var á K um að það væri um venjulega gjöf að ræða og að M væri gjaldfær, og tókst henni ekki að sanna það. Kaupmálanum var því rift.

---

Hrd. 1997:1162 nr. 66/1996 (Auðkúluheiði) ^[PDF]

---

Hrd. 1997:1183 nr. 67/1996 (Eyvindarstaðaheiði) ^[PDF]

---

Hrd. 1997:1304 nr. 175/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:1499 nr. 447/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:1509 nr. 448/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:1537 nr. 288/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:1560 nr. 244/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:1630 nr. 228/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:1704 nr. 350/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:1754 nr. 389/1996 (Byggingarsamvinnufélag - Vantaði kaupmála um gjöf) ^[PDF]
Undirstöðudómur um að gjöf án kaupmála sé ógild.
Skuldheimtumenn fóru í mál til riftunar á gjafagerningi.
K átti íbúð og hafði átt hana í talsverðan tíma og bjó þar með M.
Íbúðin er svo seld og gerðu þau samning við byggingasamvinnufélag um að byggja nýja íbúð.
Fyrst var gerður samningur við bæði en síðar eingöngu á nafni M.
K varð síðar gjaldþrota og þá verður þessi saga dularfull.
Héraðsdómur taldi að K hefði eingöngu gefið M helminginn en Hæstiréttur taldi hana eiga íbúðina að fullu þrátt fyrir að íbúðin hefði öll verið á nafni M.
Ekki hafði tekist að sanna að M hefði átt hluta í íbúðinni. M varð því að skila því sem hann fékk.

---

Hrd. 1997:1792 nr. 358/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:1948 nr. 196/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:2155 nr. 300/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:2275 nr. 336/1997 (Meðlagsskuld) ^[PDF]

---

Hrd. 1997:2440 nr. 385/1996 (Þjófnaður úr húsi í Vogunum) ^[PDF]
Maður átti hús og ákvað að leigja húsið og geyma allt innbúið í háaloftinu. Maðurinn fékk síðan fréttir af því að “fólk með fortíð og takmarkaða framtíð” fór að venja komur sínar í háaloftið. Hann gerði samt sem áður engar ráðstafanir til að passa upp á innbúið. Svo fór að hluta af innbúinu var stolið. Vátryggingarfélagið bar fyrir sig vanrækslu á varúðarreglu að koma ekki mununum fyrir annars staðar.

---

Hrd. 1997:2463 nr. 412/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:2470 nr. 458/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:2488 nr. 456/1996 (Hofstaðir - Laxá - Ákvörðun Náttúruverndarráðs) ^[PDF]

---

Hrd. 1997:2828 nr. 302/1997 (Framsal sakamanna til Bandaríkjanna) ^[PDF]
Bandarísk hjón voru framseld til Bandaríkjanna. Bandarísku stjórnvöldin handtóku hjónin með því að setja þau í járn. Talið var að íslensk stjórnvöld hefðu átt að skilyrða framsalið til að koma í veg fyrir vanvirðandi meðferð.

---

Hrd. 1997:2885 nr. 464/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:2918 nr. 432/1996 (Ákvörðun byggingarnefndar - Blómaskáli) ^[PDF]

---

Hrd. 1997:3012 nr. 28/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:3111 nr. 450/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:3124 nr. 433/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:3182 nr. 94/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:3537 nr. 86/1997 (Flugumferðarstjóri) ^[PDF]

---

Hrd. 1997:3560 nr. 87/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:3574 nr. 88/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:3645 nr. 217/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:3776 nr. 325/1996 (Starfsuppsögn) ^[PDF]

---

Hrd. 1997:3786 nr. 326/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:67 nr. 4/1998 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:305 nr. 80/1997 (Byggingarvísitala) ^[PDF]

---

Hrd. 1998:374 nr. 7/1998 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:441 nr. 56/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:500 nr. 208/1997 (Barnsburðarleyfi) ^[PDF]

---

Hrd. 1998:583 nr. 458/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:750 nr. 359/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:951 nr. 129/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:979 nr. 372/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:1209 nr. 225/1997 (Mb. Freyr) ^[PDF]
Verið að selja krókabát. Síðar voru sett lög sem hækkuðu verðmæti bátsins. Seljandinn taldi sig hafa átt að fá meira fyrir bátinn og bar fyrir sig að hann hafi verið ungur og óreyndur. Talið að hann hefði getað ráðfært sig við föður sinn.

Þessi dómur er umdeildur þar sem Hæstiréttur nefndi að seljandinn hefði getað gert hitt eða þetta.

---

Hrd. 1998:1291 nr. 215/1997 (Skrifstofustjóri) ^[PDF]

---

Hrd. 1998:1537 nr. 293/1997 (Stimpilgjald) ^[PDF]

---

Hrd. 1998:1824 nr. 185/1998 (Viðurkenningardómur) ^[PDF]

---

Hrd. 1998:1870 nr. 331/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:2049 nr. 370/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:2363 nr. 20/1998 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:2390 nr. 478/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:2528 nr. 418/1997 (Sjálfstæði dómarafulltrúa og 6. gr. MSE) ^[PDF]
Mál hafði verið dæmt af dómarafulltrúa í héraði sem var svo talin vera andstæð stjórnarskrá. Málsaðilinn höfðaði skaðabótamál vegna aukins málskostnaðar og var fallist á bótaskyldu vegna þessa, þrátt fyrir að slíkt fyrirkomulag hafi tíðkast lengi vel.

---

Hrd. 1998:2670 nr. 268/1998 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:2930 nr. 36/1998 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:3096 nr. 497/1997 (Iðnlánasjóður - Nýsköpunarsjóður atvinnulífsins) ^[PDF]

---

Hrd. 1998:3194 nr. 453/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:3315 nr. 124/1998 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:3538 nr. 202/1998 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:3551 nr. 203/1998 (Lyfjaverslun ríkisins) ^[PDF]

---

Hrd. 1998:3563 nr. 204/1998 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:3575 nr. 205/1998 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:3587 nr. 206/1998 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:3639 nr. 17/1998 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:3711 nr. 97/1998 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:3721 nr. 111/1998 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:3745 nr. 99/1998 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:3844 nr. 102/1998 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:3857 nr. 151/1998 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:4133 nr. 168/1998 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:4196 nr. 109/1998 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:4342 nr. 187/1998 (Sómastaðir - Niðurrif) ^[PDF]

---

Hrd. 1998:4374 nr. 122/1998 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:4406 nr. 166/1998 (Iðnaðarmálagjald) ^[PDF]

---

Hrd. 1998:4512 nr. 488/1998 (Vanhæfi meðdómsmanns) ^[PDF]

---

Hrd. 1998:4552 nr. 312/1998 (Flutningur Landmælinga Íslands) ^[PDF]
Ráðherra gaf út fyrirmæli um að færa ætti Landmælingar Íslands frá Reykjavík til Akraness. Hæstiréttur taldi að þrátt fyrir að engin bein fyrirmæli væru um það í lögum að ríkisstofnunin skuli staðsett í Reykjavík væri það ekki til þess að ráðherra hefði frjálst val um staðsetningu hennar. Ákvarðanir um heimili stofnunar og varnarþing væru meðal grundvallaratriða í skipulagi hennar og því yrðu breytingar sem þessar að hafa skýra heimild í almennum lögum.

---

Hrd. 1999:139 nr. 269/1998 (Starfslok)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:338 nr. 8/1999 (Lindalax)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:568 nr. 328/1998 (Gamli Álafoss hf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:592 nr. 329/1998 (Farg hf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:724 nr. 379/1998 (Akraneskaupstaður)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:794 nr. 291/1998^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:802 nr. 247/1998 (Svæðisskrifstofa málefna fatlaðra)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:1073 nr. 90/1999 (Híbýli hf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:1080 nr. 254/1998^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:1096 nr. 255/1998^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:1112 nr. 256/1998^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:1404 nr. 81/1999 (Flutningur sýslumanns)^{[HTML] [PDF]}
Sýslumaður var fluttur á milli embætta en kaus að fara á eftirlaun. Litið var svo á að um væri að ræða fleiri kröfur um sama efnið þar sem ein krafan var innifalin í hinni.

---

Hrd. 1999:1407 nr. 420/1998^{[HTML] [PDF]}
Aðili átti hús og tryggði innbúið. Trygging upp á 4 milljónir. Flytur síðan til Spánar og leigir húsið. Síðan leigir hann öðrum aðila eftir það. Síðar byrja vandræði með vandræðagemsa sem rækja komur sínar til leigutakans. Síðan óskar vátryggingartakinn eftir hækkun á innbústryggingunni.

Síðan hverfur allt innbúið og það ónýtt. Vátryggingarfélagið synjaði kröfu vátryggingartakans þar sem hann upplýsti félagið ekki um þessa auknu áhættu sem hann vissi um á þeim tíma.

---

Hrd. 1999:1542 nr. 391/1998^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:1551 nr. 318/1998 (Meðferðarheimili)^{[HTML] [PDF]}
Líta mátti til sjónarmiða um ásakanir um ölvun og kynferðislega áreitni gagnvart forstöðumanni þegar tekin var ákvörðun um að synja um framlengingu á samningi.

---

Hrd. 1999:1579 nr. 409/1998^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:1606 nr. 386/1998 (Síldarverksmiðjur ríkisins)^{[HTML] [PDF]}
Síldarverksmiðjur ríkisins voru einkavæddar, stöður lagðar niður og fengu sumir starfsmenn boð um að flytjast yfir í hið nýja félag. Ágreiningur var um hvort bæta bæri innheimtukostnað starfsmanns við að leita til lögmanns um að innheimta fyrir sig ógreidd biðlaun sem starfsmaðurinn taldi sig eiga rétt á, en engin krafa var gerð um þann innheimtukostnað í kröfugerðinni. Hæstiréttur taldi að framsetning sakarefnisins hefði verið í það miklu ósamræmi að vísa bæri frá því máli frá héraðsdómi.

---

Hrd. 1999:1617 nr. 387/1998^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:1645 nr. 149/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:1666 nr. 454/1998^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:1808 nr. 383/1998^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:1965 nr. 402/1998^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:2076 nr. 266/1998 (Háskólabíó)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:2261 nr. 487/1998 (Stjórnarmaður í hlutafélagi - Búlandstindur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:2414 nr. 509/1998^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:2919 nr. 268/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:3109 nr. 282/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:3196 nr. 78/1999 (Ristill - Eftirmeðferð)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:3373 nr. 251/1999 (Ytri-Langamýri)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:3438 nr. 150/1999 (Umferðarslys I)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:3504 nr. 53/1999 (Biðlaunaréttur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:3514 nr. 85/1999 (Biðlaunaréttur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:3582 nr. 87/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:3679 nr. 409/1999 (Fimleikahús ÍR - Kaþólska biskupsdæmið)^{[HTML] [PDF]}
ÍR leigði lóð af kaþólska biskupsdæminu á Íslandi árið 1930 til nota fyrir íþróttahús. Leigusamningurinn átti að renna út árið 1964 og var í honum ákvæði að eftir lok leigutímans skyldi leigutakinn fjarlægja húsið af lóðinni og skila henni vel frágenginni nema leigusamningurinn yrði framlengdur. Þá kom fram að leigusalinn hefði áskilið sér rétt til að kaupa húsið af leigjandanum við lok leigusamningsins. Þegar samningurinn rann svo út var húsið ekki fjarlægt, lóðinni ekki skilað, og biskupsdæmið nýtti heldur ekki kauprétt sinn í húsinu.

ÍR byggði á því að félagið ætti lóðina á grundvelli hefðunar þar sem biskupsdæmið hefði fyrst gert kröfu um endurheimt á umráðum lóðarinnar árið 1987. Hins vegar var lagt fyrir dóm bréf sem ÍR hafði sent til sveitarfélags árið 1970 þar sem því var boðið að kaupa húsið, en viðurkenndu í sama bréfi eignarhald biskupsdæmisins á lóðinni. Hæstiréttur taldi að með þeirri viðurkenningu hefði ÍR viðurkennt að félagið nyti einungis afnotaréttar af lóðinni og hefði því ekki getað áunnið sér eignarhefð á lóðinni.

---

Hrd. 1999:3750 nr. 156/1999 (Skattaupplýsingar)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:3985 nr. 250/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:4234 nr. 223/1999 (Niðurlagning stöðu - Ótímabundinn starfsmaður hjá RÚV - Biðlaun)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:4247 nr. 132/1999 (Forstjóri Landmælinga ríkisins - Brottvikning)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:4402 nr. 240/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:4523 nr. 226/1999 (Hafnarstræti 20)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:4583 nr. 192/1999 (SÁÁ)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:4727 nr. 300/1999 (Saumastofa - Saumnálin)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:4793 nr. 278/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:4916 nr. 236/1999 (Erla María Sveinbjörnsdóttir)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:4956 nr. 296/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:4965 nr. 307/1999 (Afferming tengivagns)^{[HTML] [PDF]}
Ekki var talið að tjónið hafi verið vegna notkunar bifreiðarinnar þar sem hún var kyrrstæð og verið var að afferma hana.

---

Hrd. 2000:179 nr. 218/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:220 nr. 350/1999 (Bílasalan Borg)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:383 nr. 277/1999 (Uppsögn lektors í spænsku við HÍ)^{[HTML] [PDF]}
Samkvæmt reglum er giltu á þeim tíma þurfti staðfestingu ráðherra til að ráða starfsfólk. Óheimilt var að segja upp lektornum án staðfestingar ráðherra þar sem ráðherra kom að staðfestingu ráðningar hans.

---

Hrd. 2000:447 nr. 371/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:468 357/1999 (Starfslokasamningur starfsmanns við Landsbanka Íslands)^{[HTML] [PDF]}
Landsbankinn, sem þá var í ríkiseigu, sagði upp starfsmanni. Gerðu aðilar sín á milli starfslokasamning þar sem fram kom að um væri að ræða endanlegt uppgjör og hvorugur aðili ætti kröfu á hinn.

Hæstiréttur tók undir með héraðsdómi að um ekki hefði verið ólögmæt nauðung að ræða þar sem efni samningsins kvað á um betri hagsmuni fyrir stefnanda heldur en ef honum hefði verið sagt upp. Hins vegar ógilti Hæstiréttur nokkur ákvæði samningsins á grundvelli 36. gr. samningalaga, nr. 7/1936, þar sem þau fólu í sér afsal á greiðslum sem starfsmaðurinn hefði ella hlotið við niðurlagningu starfs síns. Bankastjórn hefði með því hlunnfarið starfsmanninn og við samningsgerðina naut starfsmaðurinn ekki aðstoðar lögmanns.

---

Hrd. 2000:505 nr. 348/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:617 nr. 327/1999 (Afturköllun flugumferðarstjóraskírteinis)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:712 nr. 369/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:766 nr. 411/1999 (Snæland 8)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:789 nr. 48/2000 (Samtök atvinnulífsins - Skaðabætur vegna verkfalls)^{[HTML] [PDF]}
Tvö verkalýðsfélög boðuðu vinnustöðvun gegn Vinnuveitendafélagi Vestfjarða. Fyrirtækið Frosti hf., sem var aðili að vinnuveitendafélaginu, lét sigla einu skipa sinna til hafnar utan svæðis verkalýðsfélaganna til að landa, en þar komu félagsmenn í verkalýðsfélögunum í veg fyrir löndun. Fór skipið svo til annarrar hafnar en tókst það heldur ekki þar. Annað skip fyrirtækisins gerði svo tilraun til löndunar í enn annarri höfn en tókst það heldur ekki. Fyrirtækið fékk svo greitt úr vinnudeilusjóði Vinnuveitendasambandsins (síðar Samtök Atvinnulífsins) og framseldi svo allar ódæmdar bótakröfur vegna deilunnar til þeirra samtaka.

SA fór svo í skaðabótamál gegn verkalýðsfélögunum tveimur og þeim félagsmönnum sem áttu þátt í að hindra téðar landanir. Sumir félagsmenn tóku þátt í öllum aðgerðunum en sumir eingöngu í hluta þeirra. Í stefnunni var tilgreind heildarfjárhæð í einni dómkröfu en svo var ítarleg sundurliðun í henni hvaða hlutfalls af þeirri upphæð væri krafist af hverjum og einum. Hæstiréttur taldi orðalagið villandi en kröfugerðin hefði þó verið nægilega ljós að ekki ætti að beita frávísun.

Hæstiréttur taldi að skilyrðum um kröfusamlag væru uppfyllt þar sem um væri að ræða þrjár samkynja kröfur, þ.e. allar um greiðslu peningafjárhæðar, og hver þeirra vegna sjálfstæðra atvika. Þá var þeim öllum beint að verkalýðsfélögunum tveimur auk tveggja félagsmanna. Þó svo hefði ekki verið nákvæmlega eins háttað um hina félagsmennina sem voru til varnar var litið svo á að Samtök atvinnulífsins hafi verið heimilt að sækja þau í þessu máli á grundvelli aðilasamlags enda væri meint bótaskylda hinna rakin til sömu atvika. Var því ekki fallist kröfu málsaðila um frávísun málsins.

---

Hrd. 2000:800 nr. 62/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:897 nr. 310/1999 (Lækur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:931 nr. 71/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:945 nr. 437/1999 (Bakki)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:1017 nr. 386/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:1040 nr. 6/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:1056 nr. 378/1999 (Landsbanki Íslands)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:1072 nr. 377/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:1252 nr. 340/1999 (Óvirk lífeyrisréttindi - Lífeyrissjóður sjómanna)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:1309 nr. 455/1999 (Íslenskir aðalverktakar)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:1322 nr. 407/1999 (Brúnir og Tjarnir - Jarðasala I)^{[HTML] [PDF]}
Íslenska ríkið seldi tilteknar jarðir til S án auglýsingar. Þ var ekki sáttur við það og sóttist eftir ógildingu sölunnar og útgáfu afsalsins til S. Hæstiréttur nefndi að ákvarðanir stjórnvalda um ráðstafanir á eignum ríkisins gilti meðal annars jafnræðisregla stjórnsýsluréttarins er myndi leiða til þess að auglýsa skyldi fyrirætlaðar sölur á eignum ríkisins til að veita öllum borgurum sama tækifæri til að gera kauptilboð. Hins vegar taldi rétturinn málsástæður í þessu máli ekki nægar ástæður til þess að ógilda gerningana.

---

Hrd. 2000:1353 nr. 435/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:1379 nr. 324/1999 (Smyrlaberg - Ákvörðun um innlausn jarðarhluta)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:1702 nr. 474/1999 (Stífluð skólplögn)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:1932 nr. 133/2000 dags. 18. maí 2000 (Uppsögn læknaprófessors)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:1965 nr. 189/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:1980 nr. 192/2000 (Helmingaskiptaregla laga nr. 31/1993)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:2174 nr. 69/2000 (Skilyrði fyrir kindakjöt og mjólk - Greiðslumark II)^{[HTML] [PDF]}
Greiðslukerfi í landbúnaði var breytt og höfðaði sauðfjárbóndi einn mál þar sem verið væri að hygla kúabændum við þær breytingar.

Hæstiréttur féllst ekki á að í því fælist óheimil mismunun í skilningi jafnræðisreglu stjórnarskrárinnar þar sem löggjafanum hafi ekki verið skylt að láta sömu lagareglur gilda um allar greinar landbúnaðar. Þá hafi þeir breytingar sem áttu sér stað verið gerðar í lögmætum tilgangi, til þess fallnar að ná fram ákveðnum markmiðum í sauðfjárrækt og náðu til allra er stunduðu hana.

---

Hrd. 2000:2224 nr. 16/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:2245 nr. 213/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:2271 nr. 53/2000 (Rúllubindivél)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:2488 nr. 54/2000 (Rækjukaup)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:2633 nr. 282/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:2878 nr. 105/2000 (Framhaldsskólakennari - Áminning)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:2887 nr. 72/2000 (Menntaskólinn í Kópavogi)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:2946 nr. 91/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:3252 nr. 157/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:3268 nr. 158/2000 (Sýslumaður)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:3305 nr. 203/2000 (Skipaþjónusta Suðurlands hf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:3428 nr. 99/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:3440 nr. 147/2000 (Taka barns af heimili)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:3467 nr. 143/2000 (Brunabótafélagið)^{[HTML] [PDF]}
Fyrirkomulag var um að félagsmenn í tryggingafélagi myndu eingöngu fá tilbaka það sem þeir lögðu í félagið ef því yrði slitið.
Félagsmaður lést og erfingjar hans kröfðust þess að fá hans hlut í félaginu, en var synjað um það.
Hæstiréttur taldi að eignarhluturinn hefði ekki erfst og hefði fallið til félagsins sjálfs við andlátið.

---

Hrd. 2000:3563 nr. 195/2000 (Héraðsnefnd Austur-Húnvetninga)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:3744 nr. 199/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:3757 nr. 151/2000 (Uppsögn vagnstjóra hjá Strætó)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:4220 nr. 441/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:4403 nr. 156/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:4480 nr. 125/2000 (Öryrkjadómur I)^{[HTML] [PDF]}
Niðurstöðu málsins fyrir Hæstarétti er oft skipt í tímabil: Fyrri tímabilið er krafa er átti við 1. janúar 1994 til 31. desember 1998 og hið seinna frá 1. janúar 1999. Ástæða skiptingarinnar er sú að forsendur úrlausnarinnar fyrir sitt hvort tímabilið voru mismunandi í mikilvægum aðalatriðum.

Þann 1. janúar 1994 tóku gildi ný heildarlög til almannatrygginga en við setningu þeirra var í gildi reglugerð, um tekjutryggingu, heimilisuppbót og heimildarhækkanir, með stoð í eldri lögunum. Ný reglugerð, um tekjutryggingu, var síðan sett 5. september 1995 með stoð í nýju lögunum en þar var kveðið á um heimild til lækkunar á greiðslum byggðum á tekjum maka örorkulífeyrisþegans. Þann 1. janúar 1999 var reglugerðarákvæðinu færð lagastoð með gildistöku breytingarlaga nr. 149/1998.

Ágreiningurinn í máli er varðaði fyrra tímabilið sneri í meginatriðum um hvort íslenska ríkið hafi haft lagaheimild til að skerða tekjur örorkulífeyrisþegans með umræddum hætti á meðan því stóð. Er kom að seinna tímabilinu kom það ekki sérstaklega til álita enda hafði lögunum verið breytt til að koma slíkri á en þá reyndi sérstaklega á samræmi hennar við stjórnarskrá.

Niðurstaða Hæstaréttar var sú að skerðingarheimildin hafi verið óheimil vegna beggja tímabilanna. Allir dómararnir sem dæmdu í málinu voru sammála um fyrra tímabilið. Tveir dómaranna skiluðu sératkvæði þar sem þeir lýstu sig ósammála meirihlutanum um niðurstöðuna um seinna tímabilið en voru sammála að öðru leyti.

Forsendur niðurstöðu meirihlutans um seinna tímabilið voru í megindráttum þær að þar sem tekjur maka skiptu ekki máli við annars konar greiðslur frá ríkinu, eins og slysatrygginga og sjúkratrygginga, væri talið í gildi sé sú aðalregla að greiðslur úr opinberum sjóðum skuli vera án tillits til tekna maka, og vísað þar til jafnræðisreglu stjórnarskrárinnar. Þó megi taka tillit til hjúskaparstöðu fólks varðandi framfærslu ef málefnaleg rök styðja slíkt.

76. gr. stjórnarskrárinnar, nr. 33/1944, spilar hér stórt hlutverk. Meirihlutinn taldi að þrátt fyrir að löggjafinn hafi talsvert svigrúm til mats við að ákveða inntak þeirrar aðstoðar sem ákvæðið kveður á um, þá komist dómstólar ekki hjá því að taka afstöðu til þess hvort það fyrirkomulag sé í samræmi við önnur ákvæði stjórnarskrárinnar eins og þau séu skýrð með hliðsjón af þeim þjóðréttarlegu skuldbindingum sem íslenska ríkið hefur undirgengist.

Þá leit meirihlutinn svo á að við breytingarnar sem urðu að núverandi 1. mgr. 76. gr. stjórnarskrárinnar, nr. 33/1944, en við þær breytingar var fellt út orðalag um undanþágu ríkisins frá því að veita slíka aðstoð í þeim tilvikum þegar viðkomandi nyti ekki þegar framfærslu annarra en í greinargerð var lýst því yfir að ekki væri um efnislega breytingu að ræða. Meirihluti Hæstaréttar taldi að þrátt fyrir staðhæfinguna í lögskýringargögnum hefði breytingin á ákvæðinu samt sem áður slík áhrif.

Eftirmálar dómsúrlausnarinnar fyrir Hæstarétti voru miklir og hefur Hæstiréttur í síðari dómaframkvæmd minnkað áhrif dómsins að einhverju leyti.

---

Hrd. 2001:178 nr. 202/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:208 nr. 249/2000 (Lífeyrissjóður bankamanna)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:229 nr. 250/2000 (Lífeyrissjóður bankamanna)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:410 nr. 343/2000 (Rækjufarmur)^{[HTML] [PDF]}
Veitt frjáls trygging til vátryggingartaka á skipaafgreiðslu á Ísafirði.

Tiltekin tjón voru undanþegin vátryggingunni. Aðilinn var ósáttur við undanþáguákvæðið og vildi fá því breytt, og urðu mikil bréfasamskipti milli hans og tryggingafélagsins. Tryggingafélagið féllst að lokum á einhverja rýmkun tryggingarinnar.

Gámur með frosnum rækjum bilar og leiðir til skemmda á rækjunni. Tryggingafélagið synjaði greiðslu bóta þar sem það taldi að rýmkunin hefði eingöngu átt við út- og uppskipun. Hæstiréttur taldi ákvæðið hafa verið óskýrt og ef félagið ætlaði að gera þessa takmörkun fyrst verið væri að útvíkka aðalskilmálana að gera það skýrt, og þyrfti því að bera hallan af þeim óskýrleika. Í þeim tilgangi horfði Hæstiréttur meðal til bréfasamskiptanna sem fóru fram vegna útvíkkunarinnar.

---

Hrd. 2001:535 nr. 33/2001 (Hólafélagið ehf. - Málamyndagerningur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:848 nr. 375/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:891 nr. 50/2001 (Fimleikafélag Hafnarfjarðar)^{[HTML] [PDF]}

---

hrd. 2001:1073 nr. 279/2000 (Geitaskarð)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:1090 nr. 58/2000 (Vatnsendi)^{[HTML] [PDF]}
ÞH gerði kröfu á hendur L um niðurfellingu eignarnáms á spildu af landi Vatnsenda er fram hafði farið árið 1947. Kröfuna byggði hann á að því sem eignarnáminu var ætlað að ná fram á sínum tíma hefði ekki gengið eftir, og að L ætlaði að selja Kópavogsbæ landið undir íbúðabyggð í stað þess að skila því.

Við nánari eftirgrennslan kom í ljós að eingöngu lítill hluti af hinu eignarnumda landsvæðis hafði verið notað til þess að reisa fjarskiptamannvirki og því stórt svæði sem ekki hafði verið notað í þeim tilgangi. Héraðsdómur taldi að afsalið sem gefið var út árið 1947 hafi verið algert og því ætti eignarnámsþolinn enga kröfu til þess að fá aftur landspildur sem væru ekki notaðar í samræmi við eignarnámsheimildina. Hæstiréttur staðfesti niðurstöðu héraðsdóms en tók þó fram slík endurheimt á landi þyrfti ekki að fara fram nema fyrir lægi lagaheimild eða sérstakar aðstæður.

---

Hrd. 2001:1188 nr. 354/2000 (Tolleftirlit með bókasendingum)^{[HTML] [PDF]}
Hæstiréttur taldi að sú framkvæmd að opna allar fyrirvaralaust og án samþykkis viðtakenda póstsendinga til þess að finna reikninga í pökkum, væri óheimil. Tollyfirvöld sýndu ekki fram á að það hefði verið nauðsynlegt.

---

Hrd. 2001:1382 nr. 368/2000 (Lögreglumaður)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:1398 nr. 390/2000 (Jarðasala II)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:1606 nr. 413/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:1719 nr. 457/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:1756 nr. 146/2001 (Haffærnisskírteini)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:1837 nr. 155/2001 (Faðernisviðurkenning - Málshöfðunarfrestur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:1885 nr. 25/2001 (Sýslumannsflutningur - Tilflutningur í starfi)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:2139 nr. 135/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:2328 nr. 16/2001 (Skandia)^{[HTML] [PDF]}
Fjallar um afleiðusamning. Krafist var ógildingar á samningnum en ekki var fallist á það þar sem öll lög gerðu ráð fyrir slíkum samningi.

---

Hrd. 2001:2366 nr. 65/2001 (Ytri-Langamýri)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:2401 nr. 32/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:2494 nr. 68/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:2505 nr. 17/2001 (Lánasýslan)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:2716 nr. 233/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:2810 nr. 295/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:2901 nr. 117/2001 (Kaupskylda sveitarstjórnar)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:3215 nr. 118/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:3434 nr. 277/2001 (Alþýðusamband Íslands)^{[HTML] [PDF]}
Reynt var á hvort uppbygging Alþýðusambandsins væri slík að hún heimilaði málsókn þess vegna hagsmuna félagsmanna undirfélaga sinna.

---

Hrd. 2001:3451 nr. 129/2001 (Slys í Vestfjarðagöngum - Áhættutaka III - Farþegi í bifreið)^{[HTML] [PDF]}
Tímamótadómur þar sem breytt var frá fyrri fordæmum um að farþegar missi bótarétt þegar þeir fá sér far með ölvuðum ökumönnum þar sem um hefði verið að ræða áhættutöku, og talið að farþegar undir slíkum kringumstæðum beri í staðinn meðábyrgð á tjóninu.

---

Hrd. 2001:3577 nr. 145/2001 (Ríp)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:3723 nr. 120/2001 (Landsímamál)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:3756 nr. 131/2001 (Efnaverkfræðingur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:3841 nr. 97/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:4025 nr. 215/2001 (Persónutrygging - Örorka)^{[HTML] [PDF]}
Fyrir gildistöku skaðabótalaga, nr. 50/1993, var ekki gerður sérstakur greinarmunur á varanlegri örorku og varanlegum miska.

Tjónþoli í áburðarverksmiðju missti annan fótinn og var metinn með einhvern varanlegan miska og varanlega örorku. Kjarasamningsbundin trygging vinnuveitandans kvað eingöngu á um greiðslu vegna læknisfræðilegrar örorku, og eingöngu þær greiddar. Hæstiréttur taldi að svo ætti ekki að fara og dæmdi aukalegar bætur til tjónþola af hendi vinnuveitanda mannsins.

---

Hrd. 2001:4260 nr. 153/2001 (Lykilhótel)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:4319 nr. 195/2001 (Hópuppsagnir)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:4330 nr. 196/2001 (Kaupfélag Þingeyinga)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:4559 nr. 204/2001 (Lífeyrissjóður sjómanna V)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:631 nr. 289/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:688 nr. 285/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:884 nr. 335/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:978 nr. 292/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:1140 nr. 115/2002^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:1176 nr. 354/2001 (Söltunarfélag Dalvíkur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:1372 nr. 394/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:1429 nr. 339/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:1441 nr. 340/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:1452 nr. 341/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:1464 nr. 342/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:1564 nr. 185/2002 (Fasteignafélagið Rán útburðargerð)^{[HTML] [PDF]}
Þegar málinu var skotið til Hæstaréttar hafði útburðargerðin liðið undir lok og því skorti lögvörðu hagsmunina.

---

Hrd. 2002:1568 nr. 186/2002 (Fiskverkunarhús)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:1981 nr. 448/2001 (Íbúðalánasjóður - Langholtsvegur)^{[HTML] [PDF]}
Íbúðalaunasjóður krafðist nauðungarsölu á íbúð með áhvílandi láni frá þeim. Hann kaupir svo íbúðina á sömu nauðungarsölu á lægra verði. Fólkið sem bjó í íbúðinni vildi kaupa íbúðina á því verði sem hann keypti hana á.

---

Hrd. 2002:2013 nr. 439/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:2056 nr. 7/2002 (Eldsvoði - Gastankur lyftara)^{[HTML] [PDF]}
Reynt á hvað teldist vera eldsvoði. Gasknúnir lyftarar voru í hleðslu yfir nótt. Gasslanga losnaði og komst rafneisti í er olli sprengingu. Skemmdir urðu á húsnæðinu og nærliggjandi húsi.

Vátryggingarfélagið er tryggði nærliggjandi húsið bætti skemmdirnar á því húsi og endurkrafði vátryggingarfélag fiskþurrkunarinnar. Síðarnefnda vátryggingarfélagið synjaði og beitti undanþágu er fjallaði um tjón af völdum eldsvoða. Vísað var í greinargerð eldri laga um brunatryggingar er innihélt skilgreiningu á hugtakinu eldsvoði. Hæstiréttur kvað á um að greiða skuli endurkröfuna.

---

Hrd. 2002:2208 nr. 107/2002^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:2507 nr. 356/2002 (Bandaríki Norður-Ameríku)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:2553 nr. 323/2002 (Eignarhaldsfélagið Hvammskógur ehf. gegn Kára Stefánssyni)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:2730 nr. 90/2002 (Hjúkrunarforstjóri)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:2901 nr. 92/2002 (Tilfærslur í starfi)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:3118 nr. 445/2002 (Lífeyrisréttindi, tímamörk í mati)^{[HTML] [PDF]}
Hreinræktað dæmi um dóm um hvort lífeyrisréttindin eigi að vera utan eða innan skipta.

K krafðist að lífeyrisréttindi M ættu að koma til skipta.
Deilt var um verðmat á þeim.
K fékk matsmann til að framkvæma verðmat miðað við viðmiðunardag skipta.
K hefði átt að miða fjölda stiga í lífeyrisréttindunum við viðmiðunardag skipta en verðmætið við þann dag sem verðmat fór fram.

---

Hrd. 2002:3136 nr. 175/2002 (Vélamiðstöð Reykjavíkurborgar)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:3153 nr. 165/2002 (Bónusvideó)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:3275 nr. 143/2002^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:3295 nr. 144/2002 (Eignarhaldsfélag Hörpu hf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:3310 nr. 101/2002 (Lífeyrissjóður hjúkrunarfræðinga)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:3555 nr. 240/2002 (Óþarfar málalengingar)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:3582 nr. 486/2002^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:3623 nr. 233/2002^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:4089 nr. 524/2002 (Laugavegur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:4217 nr. 174/2002 (Grundartangahöfn)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:21 nr. 556/2002^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:115 nr. 343/2002 (Starfslokasamningur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:557 nr. 383/2002 (Byggingarfélagið Sólhof hf. - Lækjarsmári)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:718 nr. 421/2002 (Knattspyrnumót)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:730 nr. 349/2002^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:874 nr. 214/2002 (Bifreiðar og landbúnaðarvélar hf. II)^{[HTML] [PDF]}
Rör í brunakerfi réð ekki við íslenskt vatn og var dæmdur afsláttur.

---

Hrd. 2003:1500 nr. 338/2002 (Tollvörður - Bótaskylda vegna rangrar frávikningar)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:1690 nr. 433/2002^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:1859 nr. 156/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:1904 nr. 435/2002 (Umferðarmiðstöð á Selfossi)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:2170 nr. 510/2002 (Framhaldsskólakennari - Bakari)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:2780 nr. 240/2003 (Skeljungur á Hornafirði)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:2890 nr. 286/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:2955 nr. 327/2003 (Íslenskur markaður hf.)^[HTML]

---

Hrd. 2003:3006 nr. 551/2002^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:3104 nr. 564/2002^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:3185 nr. 77/2003 (Hvammur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:3355 nr. 46/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:3597 nr. 105/2003 (Múm - Plötuútgáfusamningur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:3618 nr. 128/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:3698 nr. 37/2003 (Grænmetismál)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:3855 nr. 210/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:3867 nr. 211/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:4058 nr. 155/2003 (Lyngheiði 6)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:4366 nr. 145/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:4597 nr. 247/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:4626 nr. 173/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:79 nr. 2/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:139 nr. 344/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:273 nr. 227/2003 (Nathan & Olsen ehf.)^{[HTML] [PDF]}
Gerð var áreiðanleikakönnun vegna kaupa á fyrirtæki og benti hún á ýmsa ágalla. Í kjölfarið var samið um afslátt af kaupverðinu. Nokkrum mánuðum eftir afhendingu komst kaupandinn að því að ástandið hjá fyrirtækinu hefði verið enn verra. Hæstiréttur taldi kaupandann ekki geta borið þetta fyrir sig gagnvart seljandanum þótt áreiðanleikakönnunin hafi ekki gefið rétta mynd af stöðunni.

---

Hrd. 2004:446 nr. 239/2003 (Kennari í námsleyfi - Greiðslur úr námsleyfasjóði)^{[HTML] [PDF]}
Stjórn námsleyfasjóðs var óheimilt að beita nýjum reglum um úthlutun námsleyfa afturvirkt á ákvarðanir sem þegar höfðu verið teknar.

---

Hrd. 2004:509 nr. 229/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:615 nr. 337/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:624 nr. 338/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:671 nr. 322/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:700 nr. 209/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:965 nr. 305/2003 (Corona)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:1159 nr. 342/2003 (Skagstrendingur hf.)^{[HTML] [PDF]}
Útgerðarfélag sagði starfsmanni upp og starfsmaðurinn stefndi því þar sem hann taldi að uppsögnin ætti að vera í samræmi við ákvæði laga um réttindi og skyldur starfsmanna ríkisins. Hæstiréttur synjaði ósk hans um lögjöfnun á þeim grundvelli að ríkisstarfsmenn njóti slíkra réttinda í skiptum fyrir lægri laun en gengur og gerist á almennum markaði.

---

Hrd. 2004:1282 nr. 64/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:1293 nr. 275/2003 (Niðurlagning stöðu - Prófessor við læknadeild)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:1328 nr. 408/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:1392 nr. 355/2003 (Samvistarslitin)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:1431 nr. 371/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:1533 nr. 354/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:1553 nr. 382/2003 (Dómnefndarálit)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:1794 nr. 411/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:2272 nr. 136/2004 (Sóleyjarimi)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:2325 nr. 22/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:2439 nr. 21/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:2632 nr. 162/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:2806 nr. 76/2004 (Landspítali)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:2964 nr. 266/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:3011 nr. 302/2004 (Þrotabú Móa hf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:3072 nr. 267/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:3145 nr. 343/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:3398 nr. 358/2004 (Siðanefnd Háskóla Íslands)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:3717 nr. 114/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:3796 nr. 48/2004 (Biskupstungur - Framaafréttur - Úthlíð)^{[HTML] [PDF]}
Íslenska ríkið stefndi í héraði nánar tilgreindum aðilum til ógildingar á tilteknum hluta úrskurðar óbyggðanefndar er fjallaði um tiltekin mörk milli eignarlands og þjóðlenda. Gagnsakarmál voru höfðuð af tveim stefndu í málinu.

Niðurstaða héraðsdóms var staðfesting úrskurðar óbyggðanefndar að öllu leyti nema að landið í kringum Hagafell, eins og það var afmarkað í úrskurðinum, teldist afréttur Bláskógabyggðar. Öðrum kröfum gagnstefnenda var vísað frá dómi.

Hæstiréttur staðfesti héraðsdóm, að hluta til með vísan til forsendna hans. Í dómnum rekur Hæstiréttur niðurstöðu hrd. Landmannaafréttur I og II, markmið laga þjóðlendulaga, og III. kafla laganna um setningu og hlutverk óbyggðanefndar. Fyrsta landsvæðið sem nefndin fjallaði um var norðanverð Árnessýsla sem hún gerði í sjö málum. Málið sem var skotið til dómstóla var eitt þeirra.

Hæstiréttur taldi greina þurfti, í ljósi þjóðlendulaganna, á milli þjóðlendna og ríkisjarða þar sem íslenska ríkið ætti ekki beinan eignarrétt að svæðum er teljast til þjóðlendna. Sérstaða þjóðlendna væri sú að um væri að ræða forræði yfir tilteknum heimildum á landi sem enginn gæti sannað eignarrétt sinn að.

Fyrir dómi hélt íslenska ríkið því fram að óbyggðanefnd hafi hafnað málatilbúnaði íslenska ríkisins um að nánar afmörkuð landsvæði teldust til þjóðlenda en án þess að taka afstöðu til þess hvaða aðilar teldust vera handhafar eignarréttinda innan þess. Taldi íslenska ríkið því rétt að krefjast endurskoðunar á þeim hluta úrskurðarins þar sem óbyggðanefnd á að hafa lagt alla sönnunarbyrðina á íslenska ríkið um að ekki sé um eignarland að ræða.

Til stuðnings máli sínu vísaði ríkið meðal annars til landamerkjalaga nr. 5/1882 en þar hafi fyrst verið kveðið á um skyldu til jarðeigenda um að gera landamerkjabréf fyrir jarðir sínar. Þau bréf hafi verið einhliða samin og því ekki tæk sem sönnun á eignarhaldi og þar að auki merki um að jarðeigendur hafi í einhverjum tilvikum verið að eigna sér eigandalaust land. Um mörk landsvæða í slíkum landamerkjabréfum sé um að ræða samning milli hlutaðeigandi aðila sem sé ríkinu óviðkomandi. Þá væri heldur ekki hægt að líta svo á að athugasemdalausar þinglýsingar landamerkjabréfa hafi falið í sér viðurkenningu ríkisins á efni þeirra, hvort sem það hafi verið með athöfn eða athafnaleysi.

Af hálfu stefndu í málinu var þeim málflutningi ríkisins andmælt á þeim forsendum að landamerki hvað aðliggjandi jarðir ræðir séu samkomulag þeirra eigenda og að íslenska ríkið ætti að bera sönnunarbyrðina fyrir því að hin þinglýstu jarðamerki væru röng. Séu lagðar fram ríkari kröfur um eignarheimildir myndi það leiða til meira ónæðis og kostnaðar en gagnvart öðrum landeigendum, ásamt því að leiða til óvissu um eignarréttinn. Athugasemdalaus þinglýsing hafi þar að auki falið í sér réttmætar væntingar þinglýsenda.

Hæstiréttur taldi að þinglýsing landamerkjabréfa væri ekki óyggjandi sönnun á mörkum lands heldur þyrfti að meta hvert bréf sérstaklega. Þar leit hann meðal annars á það hvort eigendur aðliggjandi jarða hafi samþykkt mörkin og hvort ágreiningur hefði verið borinn upp. Þá voru aðrar heimildir og gögn jafnan metin samhliða. Með hliðsjón af þessu mati var ekki fallist á kröfu íslenska ríkisins um ógildingu úrskurðar óbyggðanefndar.

---

Hrd. 2004:3895 nr. 47/2004 (Biskupstungnaafréttur „norðan vatna“)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:3973 nr. 80/2004 (Þveráraurar)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:4044 nr. 409/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:4070 nr. 412/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:4095 nr. 187/2004 (Orlof)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:4285 nr. 422/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:4309 nr. 211/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:4327 nr. 212/2004 (Viðveruskylda kennara)^{[HTML] [PDF]}
Deilt var um uppgjör launa þar sem kennarinn hafði ekki samfelldar kennslustundir og hvort kennaranum bæri að vera á staðnum í eyðunum.

---

Hrd. 2004:4529 nr. 202/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:4689 nr. 459/2004 (Sóleyjarimi)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:4918 nr. 192/2004 (Hreimur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:5001 nr. 390/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:5078 nr. 294/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:315 nr. 306/2004 (Síldarvinnslan hf.)^{[HTML] [PDF]}
Síldarvinnslunni var gert að greiða stimpilgjald þegar fyrirtækið óskaði eftir að umskrá þinglýstar fasteignir annars fyrirtækis eftir að samruna fyrirtækjanna beggja. Fór þá hið álagða stimpilgjald eftir eignarhlut í hinu sameinaða félagi. Í lögunum sem sýslumaður vísaði til voru ákvæðin bundin við tilvik þar sem eigendaskipti eiga sér stað, en ekki væri um slíkt að ræða í tilviki samruna.

Hæstiréttur túlkaði lögin um stimpilgjald með þeim hætti að stimpilskylda laganna ætti ekki við um eigendaskipti vegna samruna fyrirtækja, og því uppfyllti gjaldtakan ekki skilyrði stjórnarskrár um að heimildir stjórnvalda til innheimtu gjalda af þegnum yrðu að vera fortakslausar og ótvíræðar.

---

Hrd. 2005:325 nr. 350/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:446 nr. 286/2004 (Olíuverslun Íslands hf. - Marz AK 80)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:470 nr. 344/2004 (Djúpiklettur - Yfirtaka löndunar)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:643 nr. 364/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:730 nr. 48/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:787 nr. 375/2004 (Fréttablaðið - Blaðamaður)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:864 nr. 394/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:1086 nr. 378/2004 (Uppsögn á reynslutíma)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:1402 nr. 107/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:1807 nr. 159/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:1870 nr. 475/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:1961 nr. 146/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:1973 nr. 170/2005 (Læknafélag Íslands)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:2245 nr. 501/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:2302 nr. 202/2005 (Iceland Seafood International - Lögbann)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:2368 nr. 23/2005 (Niðurlagning stöðu)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:2503 nr. 20/2005 (Starfsleyfi álvers í Reyðarfirði)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:2596 nr. 97/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:2962 nr. 340/2005 (Brekka - Ábúðarsamningur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:2938 nr. 366/2005 (Grísará)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:3015 nr. 367/2005 (Skaftafell I og III í Öræfum - Óbyggðanefnd)^{[HTML] [PDF]}
Íslenska ríkið var stefnandi þjóðlendumáls og var dómkröfum þess beint að nokkrum jarðeigendum auk þess að það stefndi sjálfu sér sem eigenda sumra jarðanna sem undir voru í málinu. Hæstiréttur mat það svo að sami aðili gæti ekki stefnt sjálfum sér og vísaði frá þeim kröfum sem íslenska ríkið beindi gegn sér sjálfu.

---

Hrd. 2005:3380 nr. 51/2005 (Kostnaður vegna skólagöngu fatlaðs barns)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:3394 nr. 66/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:3431 nr. 33/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:3569 nr. 123/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:3580 nr. 76/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:3665 nr. 105/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:3936 nr. 122/2005 (Landssími Íslands)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:4111 nr. 139/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:4407 nr. 463/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:4560 nr. 132/2005 (Grafík)^{[HTML] [PDF]}
Uppsögn verkkaupa á verktaka talin óheimil. Hinn fyrrnefndi var álitinn eiga rétt á efndabótum.

---

Hrd. 2005:4847 nr. 485/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:4940 nr. 175/2005 (Framkvæmdastjóri Jafnréttisstofu)^{[HTML] [PDF]}
V höfðaði skaðabótamál á hendur íslenska ríkinu vegna málsmeðferðar félagsmálaráðherra við starfslok hennar úr starfi framkvæmdastýru Jafnréttisstofu. V hafði lagt til að hún viki tímabundið úr starfi á meðan mál um ráðningu leikhússtjóra Leikfélags Akureyrar væri til meðferðar hjá dómstólum. Félagsmálaráðherra hafði látið hjá líða að fallast á þetta boð V.

Hæstiréttur taldi að ráðherra hefði átt að fallast á þetta boð þar sem í því hefði falist vægari valkostur en að víkja henni varanlega úr embættinu.

---

Hrd. 2005:5071 nr. 214/2005 (Stóri-Skógur)^{[HTML] [PDF]}
Í þessu tilviki var forkaupsréttur að jörð bundinn við eiganda annarar tilgreindrar jarðar „að frágengnum þeim er kynnu að eiga hann lögum samkvæmt“.

---

Hrd. 2005:5118 nr. 289/2005 (Ísland DMC - Ferðaskrifstofa Akureyrar)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:5171 nr. 292/2005 (Sóleyjarimi)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:5200 nr. 514/2005 (Skógræktarfélagið Hnúki gegn íslenska ríkinu)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:51 nr. 526/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:156 nr. 313/2005 (Tjónamat og skoðun - Alþjóðleg miðlun)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:192 nr. 388/2005 (Vatnsréttindi Króks)^{[HTML] [PDF]}
Jörð var seld án þess að getið hefði verið um aðskilnað vatnsréttinda frá henni en það hafði átt sér stað árið 1918 (um 74 árum áður). Talið var að kaupandinn hefði verið grandlaus, þó þekkt höfðu verið mörg tilvik í því nágrenni að algengt hefði verið að skilja slík réttindi frá.

---

Hrd. 2006:657 nr. 382/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:745 nr. 376/2005 (Heimilisfræðikennari)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:799 nr. 347/2005 (Biðlaun)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:1149 nr. 384/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:1176 nr. 441/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:1296 nr. 406/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:1364 nr. 445/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:1509 nr. 455/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:1618 nr. 159/2006^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:2032 nr. 196/2006^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:2252 nr. 454/2005 (Ærfjall, fyrir landi Kvískerja í Öræfum - Þjóðlendumál)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:2279 nr. 496/2005 (Fjall og Breiðármörk í Öræfum - Skeiðársandur (Skaftafell II))^{[HTML] [PDF]}
Íslenska ríkið lýsti yfir kröfu á hluta tiltekinna jarða. Dómurinn er sérstakur fyrir það að ekki væri um að ræða afréttir, heldur jarðir. Á þessu tímabili hafði verið hlýindaskeið og jöklar því hopað. Landamerkjabréfin voru gerð þegar jöklarnir höfðu skriðið fram megnið af landinu. Í mörg hundruð ár höfðu ekki verið nein raunveruleg afnot af því landi sem jöklarnir höfðu skriðið yfir. Síðar hopuðu jöklarnir eitthvað.

---

Hrd. 2006:2449 nr. 466/2005 (Garður)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:2705 nr. 36/2006 (Lífeyrir)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:2851 nr. 248/2006 (Skattrannsókn)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:2894 nr. 8/2006 (Tómas Zoëga)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:3364 nr. 372/2006 (Hagamelur 22)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:3447 nr. 434/2006^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:3745 nr. 553/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:3774 nr. 497/2005 (Hoffells-Lambatungur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:3810 nr. 498/2005 (Stafafell - Lón í Hornafirði)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:3963 nr. 133/2006 (Hrunaheiðar)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:4013 nr. 60/2006^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:4041 nr. 117/2006^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:4128 nr. 503/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:4405 nr. 143/2006 (NorðurBragð)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:4666 nr. 548/2006 (Atlantsskip)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:4737 nr. 225/2006^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:4828 nr. 547/2006 (Vilji hjóna - engin krafa)^{[HTML] [PDF]}
Málið var rekið af börnum M úr fyrra hjónabandi gagnvart börnum K úr fyrra hjónabandi. Sameiginleg börn M og K stóðu ekki að málinu.

K var í hjúskap við fyrrum eiginmann á meðan hluta af sambúð hennar og M stóð.
M og K höfðu gert kaupmála.
M og K dóu með stuttu millibili og í málinu reyndi hvort regla erfðaréttar um að hvorugt hjónanna myndi erfa hitt, ætti við eða ekki, þar sem M hafði ekki sótt um leyfi til setu í óskiptu búi þegar hann lést.

Eign hafði verið gerð að séreign K en hún hafði tekið breytingum.
Spurningin var hvort eignin hefði öll verið séreign K eða eingöngu að hluta.
Rekja þurfti sögu séreignarinnar.
Talið var að séreign K hefði verið að lágmarki 60%. Skera þurfti síðan út um stöðu hinna 40%. Niðurstaða Hæstaréttar var að þau hefðu verið að öllu leyti séreign K og fór því í dánarbú hennar.

Engin endurgjaldskrafa var höfð uppi í málinu.

---

Hrd. 2006:4891 nr. 195/2006 (Sendiráðsprestur í London)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:5134 nr. 222/2006 (Jökull)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:5356 nr. 267/2006 (Impregilo SpA)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:5662 nr. 339/2006 (Saurbær)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 6/2007 dags. 18. janúar 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 241/2006 dags. 22. febrúar 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 438/2006 dags. 1. mars 2007 (Sinfóníuhljómsveit Íslands)^{[HTML] [PDF]}
Reynt var á hvort stjórnsýslulögin ættu við. Starfsmanni hljómsveitarinnar hafði verið sagt upp þar sem hann stæði sig ekki nógu vel í starfi, og var ekki veittur andmælaréttur. Hæstiréttur taldi að hljómsveitin teldist ekki ríkisstofnun en hins vegar ættu stjórnsýslulögin við. Hún væri stjórnvald sökum þess að hún væri í eigu opinberra aðila og rekin fyrir almannafé.

---

Hrd. 106/2007 dags. 5. mars 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 105/2007 dags. 5. mars 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 405/2006 dags. 8. mars 2007 (Djúpavogshreppur)^{[HTML] [PDF]}
Með lögum var kveðið á um lokun B-deildar Lífeyrissjóðs starfsmanna ríkisins gagnvart nýjum launagreiðendum en launagreiðendur er höfðu fyrir gildistöku laganna heimild til að greiða í hann mættu gera það áfram. Sveitarstjóri Djúpavogs hafði áður greitt í þá deild fyrir gildistöku laganna. Lögum um lífeyrissjóðinn hafði þá verið breytt til þess að heimila sveitarfélögum að greiða iðgjöld fyrir starfsmenn sína en það væri samt háð samþykki stjórnar sjóðsins, og með breytingarlögunum er lokuðu deildinni hefði einnig verið bætt við ákvæði er kvæði á um að kennarar og skólastjórnendur skóla reknum af sveitarfélögum skyldu vera sjóðsfélagar í lífeyrissjóðnum og greiða iðgjöld til hans. Djúpivogur túlkaði þetta ákvæði á þann veg að þar með væri sveitarfélagið komið með slíka heimild án takmarkana.

Með vísan til frumvarps laganna, sögulegri skýringu og almennu markmiði laganna skýrði Hæstiréttur lagaákvæðið á þann veg að sveitarfélagið gæti einvörðungu greitt áfram vegna þeirra starfsmanna sinna sem höfðu sérstaka heimild stjórnar sjóðsins til slíks, en þannig háttaði ekki um sveitarfélagið. Ef lögin yrðu túlkuð á þann hátt sem Djúpivogur taldi að ætti að túlka þau væri ekki hægt að ná því markmiði laganna að loka B-deild sjóðsins. Lífeyrissjóðurinn var því sýknaður af viðurkenningarkröfu sveitarfélagsins.

---

Hrd. 123/2007 dags. 19. mars 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 466/2006 dags. 22. mars 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 115/2007 dags. 23. mars 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 199/2007 dags. 23. apríl 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 198/2007 dags. 23. apríl 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 517/2006 dags. 26. apríl 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 647/2006 dags. 10. maí 2007 (Salmann Tamimi gegn Landspítala-háskólasjúkrahúsi - Uppsögn ríkisstarfsmanns)^{[HTML] [PDF]}
Ríkisstarfsmanni var sagt upp vegna útskiptingar á tölvukerfum og fór hann í mál. Hæstiréttur nefndi að það skipti máli í hvaða starf viðkomandi var ráðinn og ef starfi er skipt út fyrir annað þurfi að kanna hvort finna megi önnur störf innan stjórnvaldsins sem starfsmaðurinn er hæfur til að gegna. Talið var að uppsögnin hafi verið ólögmæt.

---

Hrd. 4/2007 dags. 31. maí 2007 (Höskuldsstaðir)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 440/2006 dags. 7. júní 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 591/2006 dags. 7. júní 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 271/2007 dags. 7. júní 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 580/2006 dags. 14. júní 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 5/2007 dags. 14. júní 2007 (Lögreglumaður - Túlkun kjarasamnings)^{[HTML] [PDF]}
Árið 2004 hafði fallið dómur er staðfesti skilning stéttarfélagsins á túlkun samningsins. Íslenska ríkið leiðrétti í samræmi við þann dóm en greiddi enga dráttarvexti. Lögreglumaður setti fram viðurkenningarkröfu um að íslenska ríkið myndi greiða dráttarvexti af vangoldnum launum hans. Hæstiréttur mat svo að dráttarvextir hefðu átt að greiðast frá gjalddaga hver mánaðarmót af þeirri upphæð sem vangreidd var. Þó lögfræðilegur vafi hafi verið á túlkun viðkomandi kjarasamningsákvæðis var niðurstaðan samt sem áður sú að skilningur íslenska ríkisins laut lægra haldi og gat ekki skýlt sér bak við vanþekkingu sína.

---

Hrd. 356/2007 dags. 13. júlí 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 323/2007 dags. 15. ágúst 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 396/2007 dags. 23. ágúst 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 451/2007 dags. 7. september 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 408/2007 dags. 18. september 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 523/2006 dags. 20. september 2007 (Starfsmannaleigur - Impregilo SpA)^{[HTML] [PDF]}
Spurt var um hver ætti að skila skattinum. Fyrirætlað í lögskýringargögnum en kom ekki fram í lagatextanum, og því ekki hægt að byggja á lagaákvæðinu.

---

Hrd. 9/2007 dags. 27. september 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 109/2007 dags. 25. október 2007 (Þjóðkirkjan og önnur trúfélög - Ásatrúarfélagið)^{[HTML] [PDF]}
Í þessu máli reyndi á í fyrsta skipti á þau forréttindi sem Þjóðkirkjan fær umfram önnur trúfélög. Ásatrúarfélagið stefndi ríkinu á þeim forsendum að aukin fjárframlög ríkisins til Þjóðkirkjunnar miðað við önnur trúfélög fælu í sér ólögmæta mismunun.

Hæstiréttur mat það svo að þær auknu skyldur sem ríkið setur á Þjóðkirkjuna leiddu til þess að hún og Ásatrúarfélagið væru ekki í sambærilegri stöðu og því væri ekki um mismunun að ræða.

---

Hrd. 67/2007 dags. 25. október 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 135/2007 dags. 8. nóvember 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 163/2007 dags. 8. nóvember 2007 (Pétursbúð)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 127/2007 dags. 22. nóvember 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 118/2007 dags. 22. nóvember 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 157/2007 dags. 29. nóvember 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 212/2007 dags. 20. desember 2007 (V&Þ - Tíföld frestun)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 286/2007 dags. 17. janúar 2008 (Lífeyrissjóður starfsmanna Reykjavíkurborgar)^{[HTML] [PDF]}
Hæstiréttur taldi að ákvæði stjórnsýslulaga giltu ekki um Lífeyrissjóð starfsmanna Reykjavíkurborgar þar sem um hann giltu ákvæði laga nr. 129/1997 um skyldutryggingu lífeyrisréttinda og starfsemi lífeyrissjóða. Þá gat Hæstiréttur þess að engin sérákvæði væru í lögum sem giltu um starfsemi sjóðsins sem gerði hann frábrugðinn öðrum lífeyrissjóðum, og breytti sú staðreynd ekki því mati þó svo að samþykktir sjóðsins kvæðu á um að eigendur hans teldust vera Reykjavíkurborg og sjóðfélagar, og að hinn fyrrnefndi skipaði þrjá stjórnarmenn í fimm manna stjórn sjóðsins og Starfsmannafélag Reykjavíkurborgar tvo.

---

Hrd. 9/2008 dags. 23. janúar 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 181/2007 dags. 24. janúar 2008 (Álftarós)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 262/2007 dags. 24. janúar 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 224/2007 dags. 31. janúar 2008 (Fiskhausar)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 158/2007 dags. 31. janúar 2008 (Vopnað rán)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 142/2007 dags. 7. febrúar 2008 (Olíusamráð - Reykjavíkurborg)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 50/2008 dags. 8. febrúar 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 68/2008 dags. 12. febrúar 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 61/2008 dags. 22. febrúar 2008^{[HTML] [PDF]}
Maður fann eftirfararbúnað í bifreið sinni og krafðist þess að þeirri rannsóknaraðgerð yrði hætt. Lögmaður mannsins bað um gögn málsins eftir að málinu lauk fyrir Hæstarétti. Hæstiréttur taldi að lögmaðurinn hefði ekki verið við slíkur eftir dómsuppsögu fyrir Hæstarétti. Við það hafi lokið skipun lögmannsins sem verjanda sakbornings og hafði hann ekki réttarstöðu sem slíkur.

---

Hrd. 284/2007 dags. 28. febrúar 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 558/2007 dags. 10. apríl 2008 (Ummæli yfirmanns Samkeppnisstofnunar)^{[HTML] [PDF]}
Forstjórinn mætti á fund kúabónda og hraunaði yfir fundarmenn.
Hæstiréttur taldi það ekki hafa leitt til vanhæfis í því tilviki.

---

Hrd. 366/2007 dags. 23. apríl 2008 (Portus - Tónlistarhúsið Harpan)^{[HTML] [PDF]}
Tveir aðilar sem höfðu ekki verið valdir til að fá sérleyfi til byggingar, eign og rekstur tónlistar- og ráðstefnuhúsið Hörpuna, kröfðust afrits af samkomulags sem Austurhöfn-TR ehf., fyrirtæki stofnað af íslenska ríkinu og Reykjavíkurborg, gerði við Portus ehf. Þeirri beiðni var synjað af hálfu Ríkiskaupa og Reykjavíkurborgar og var henni skotið til úrskurðarnefndar upplýsingamála sem féllst svo á beiðnina.

Hæstiréttur hafnaði málsástæðu um að samningurinn félli utan við gildissvið upplýsingalaga og vísaði þar á meðal að í þeim lögum hefði ekki verið neinn áskilnaður um ákvörðun er varðaði rétt eða skyldu manna. Þá var einnig getið þess í dómnum að Ríkiskaup sáu um þau innkaup sem voru aðdragandi samningins auk þess að hann var undirritaður af fulltrúum íslenska ríkisins og Reykjavíkurborgar. Ljóst var að Ríkiskaup og Reykjavíkurborg höfðu haft samninginn undir höndum vegna verkefna þeirra á sviði stjórnsýslu.

---

Hrd. 228/2008 dags. 29. apríl 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 237/2008 dags. 8. maí 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 207/2008 dags. 8. maí 2008 (Ákvörðun ríkissaksóknara um niðurfellingu rannsóknar)^{[HTML] [PDF]}
Barn hafði dáið með voveiflegum hætti og málið var svo fellt niður. Sú niðurfelling var kærð til ríkissaksóknara sem staðfesti niðurstöðuna. Foreldrarnir fóru í dómsmál og kröfðust ógildingar niðurfellingarinnar. Hæstiréttur klofnaði og taldi meiri hlutinn sig ekki geta endurskoðað ákvarðanir ríkissaksóknara og vísaði málinu því frá. Minni hlutinn taldi það leiða af 70. gr. stjórnarskrárinnar að hægt væri að fá endurskoðun dómstóla á slíkum ákvörðunum.

---

Hrd. 556/2007 dags. 12. júní 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 298/2008 dags. 16. júní 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 264/2008 dags. 18. júní 2008 (Vestfjarðarvegur - Fuglaverndarfélag Íslands)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 549/2007 dags. 19. júní 2008 (Iceland Express)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 567/2007 dags. 19. júní 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 358/2008 dags. 5. september 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 430/2007 dags. 18. september 2008 (Hjúkrunarfræðingur á geðsviði)^{[HTML] [PDF]}
X starfaði sem hjúkrunarfræðingur á geðsviði Landspítala Íslands ásamt hjúkrunarfræðingnum Y. Y sakaði X um kynferðislega áreitni utan vinnustaðar og lýsti því yfir að hann væri tilbúinn til þess að færa sig milli deilda.

Yfirmenn X ákváðu að færa X milli deilda gegn vilja hennar vegna ágreiningsins sem ríkti meðal þeirra tveggja og að ágreiningurinn truflaði starfsemina. Landspítalinn hélt því fram að um væri að ræða ákvörðun á grundvelli stjórnunarréttar vinnuveitenda og því ættu reglur stjórnsýsluréttarins ekki við.

Hæstiréttur taldi að ákvörðunin hefði slík áhrif á æru X, réttindi hennar og réttarstöðu hennar að öðru leyti, að hún teldist vera stjórnvaldsákvörðun. Fallist var á kröfu X um ógildingu þeirrar ákvörðunar Landspítalans um að flytja hana úr starfi milli deilda og greiðslu miskabóta.

---

Hrd. 596/2007 dags. 2. október 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 630/2007 dags. 2. október 2008 (Fiskmarkaður Suðurnesja)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 23/2008 dags. 9. október 2008 (Jörðin Brakandi)^{[HTML] [PDF]}
Jörðin var seld einu barnanna fyrir nokkuð lítið fé miðað við virði hennar. Barnið hafði búið á jörðinni og sá um rekstur hennar.

---

Hrd. 669/2007 dags. 9. október 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 231/2008 dags. 16. október 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 69/2008 dags. 23. október 2008 (Aðild - Kaupsamningur feðga)^{[HTML] [PDF]}
Maður í óskiptu búi seldi syni sínum jörð úr búinu. Eftir andlát mannsins vildi dóttir hans ógilda samninginn á grundvelli óheiðarleika.

Hæstiréttur taldi að hún gæti ekki átt lögvarða hagsmuni enda var dánarbúið enn í skiptum og hún því ekki fengið neina kröfu.

---

Hrd. 122/2008 dags. 6. nóvember 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 54/2008 dags. 6. nóvember 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 559/2008 dags. 6. nóvember 2008 (Istorrent)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 121/2008 dags. 6. nóvember 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 28/2008 dags. 13. nóvember 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 57/2008 dags. 20. nóvember 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 34/2008 dags. 11. desember 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 427/2008 dags. 18. desember 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 670/2008 dags. 15. janúar 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 19/2008 dags. 22. janúar 2009 (Fasteignir Vesturbyggðar ehf.)^{[HTML] [PDF]}
Stjórnin vildi reka framkvæmdastjórann og taldi hann að ekki hefði verið rétt staðið að uppsögninni þar sem stjórnin hefði ekki gætt stjórnsýslulaganna við það ferli. Hæstiréttur taldi að um einkaréttarlegt félag væri að ræða en ekki stjórnvald. Þó félaginu væri falin verkefni stjórnvalda að einhverju leyti er stjórnsýslulög giltu um, þá giltu þau ekki um starfsmannahald félagsins. Hins vegar þurfti að líta til þess að í ráðningarsamningnum við framkvæmdastjórann hafði stjórn félagsins samið um víðtækari rétt framkvæmdastjórans er kæmi að uppsögn hans þannig að hann átti rétt á bótum vegna uppsagnarinnar.

---

Hrd. 239/2008 dags. 22. janúar 2009 (Framhaldsskólakennari)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 248/2008 dags. 22. janúar 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 247/2008 dags. 22. janúar 2009 (Markleysa - Vatnsendi)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 318/2008 dags. 5. febrúar 2009 (Fæðingarorlof)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 202/2008 dags. 12. febrúar 2009 (Rektor)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 296/2008 dags. 12. febrúar 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 320/2008 dags. 19. febrúar 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 402/2008 dags. 26. febrúar 2009 (Fosshótel - Barónsstígur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 426/2008 dags. 5. mars 2009 (Eiðismýri - Búseti)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 208/2008 dags. 5. mars 2009 (Lónsbraut - Milliloft)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 353/2008 dags. 12. mars 2009 (Hælisumsókn - Hælisleitandi frá Máritaníu)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 470/2008 dags. 19. mars 2009 (Bæjarlind)^{[HTML] [PDF]}
Ekki hafði verið tilgreint í tilkynningu til forkaupsréttarhafa á hvaða verði hver eignarhluti væri verðlagður. Leiddi það til þess að forkaupsréttarhafinn gæti beitt fyrir sér að greiða það verð sem væri í stærðarhlutfalli eignarinnar af heildarsölunni.

---

Hrd. 397/2008 dags. 2. apríl 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 565/2008 dags. 14. maí 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 443/2008 dags. 20. maí 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 520/2008 dags. 28. maí 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 173/2009 dags. 12. júní 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 172/2009 dags. 12. júní 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 174/2009 dags. 12. júní 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 396/2009 dags. 21. ágúst 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 24/2009 dags. 24. september 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 596/2008 dags. 24. september 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 53/2009 dags. 1. október 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 472/2009 dags. 13. október 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 122/2009 dags. 19. nóvember 2009 (Arnórsstaðapartur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 120/2009 dags. 19. nóvember 2009 (Arnórsstaðir)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 126/2009 dags. 19. nóvember 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 95/2009 dags. 26. nóvember 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 132/2009 dags. 26. nóvember 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 121/2009 dags. 3. desember 2009 (Elínarmálið - Elín-ÞH)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 699/2009 dags. 16. desember 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 704/2009 dags. 16. desember 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 119/2009 dags. 17. desember 2009 (Gunnar Þ. gegn NBI hf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 166/2009 dags. 14. janúar 2010 (Starfsmannaleiga)^{[HTML] [PDF]}
Fyrirtækið S var ráðið til að setja upp loftræstikerfi í Flugstöð Leifs Eiríkssonar á árinu 2000. S fékk portúgalska fyrirtækið M sem undirverktaka sem myndi útvega þjónustu starfsmanna. Fyrirtækið M sæi síðan um launagreiðslur til starfsmannanna sem það útvegaði. Skattstjórinn taldi að umræddir starfsmenn fyrirtækisins M bæru skattskyldu hér á landi og því bæri S að halda eftir staðgreiðslu af launum þeirra.

Hæstiréttur taldi að fyrirtækið M væri launagreiðandinn en ekki S. Tvísköttunarsamningur milli Íslands og Portúgals hafði verið undirritaður var 2. ágúst 1999 og var gildistaka hans auglýst af utanríkisráðuneytinu 31. maí 2002, en hann var ekki auglýstur í C-deild Stjórnartíðinda fyrr en 18. desember 2003. Mat Hæstiréttur því sem svo að hin takmarkaða skattskylda M hefði fallið niður frá ársbyrjun 2003 þó birtingu hans hafi skort á þeim tíma. Úrskurður skattstjóra var því ógiltur.

---

Hrd. 759/2009 dags. 20. janúar 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 164/2009 dags. 21. janúar 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 222/2009 dags. 28. janúar 2010 (Ósamþykktur fyrirvari við greiðslu til Arion banka)^{[HTML] [PDF]}
Stefnandi setti fyrirvara í uppgjör við greiðslu veðkröfu um endurheimta hluta hennar. Hæstiréttur taldi að eðli fyrirvarans væri slíkur að í honum fólst nýtt tilboð. Þar sem stefndi hafði ekki samþykkt tilboðið væri hann ekki bundinn af því.

---

Hrd. 277/2009 dags. 28. janúar 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 773/2009 dags. 1. febrúar 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 211/2009 dags. 4. mars 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 441/2009 dags. 18. mars 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 149/2010 dags. 24. mars 2010 (Moderna Finance AB)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 430/2009 dags. 25. mars 2010 (Ný gögn fyrir Hæstarétti)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 404/2009 dags. 25. mars 2010 (Mýrar á Fljótsdalshéraði - Fljótsdalslína 3 og 4)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 442/2009 dags. 30. mars 2010 (Arion banki hf. - Lundur rekstrarfélag - Viðbótartrygging)^{[HTML] [PDF]}
Í gjaldmiðla- og vaxtaskiptasamningi var sett krafa um að viðskiptamaður setti viðbótartryggingu fyrir viðskiptunum við ákveðnar aðstæður. Skilmálarnir um skilgreiningu á tryggingaþörf samningsins voru óljósir að því marki hverjar skyldur viðskiptamannsins voru að því marki og var semjandi skilmálanna látinn bera hallann af óskýrleika orðalagsins enda var ekki úr því bætt með kynningu eða á annan hátt.

---

Hrd. 163/2010 dags. 16. apríl 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 162/2010 dags. 16. apríl 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 208/2010 dags. 14. maí 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 617/2009 dags. 20. maí 2010 (Sambúð - Vatnsendi)^{[HTML] [PDF]}
Andlag samnings varð verðmeira eftir samningsgerð og samningi breytt þannig að greiða yrði viðbótarfjárhæð.

---

Hrd. 451/2009 dags. 20. maí 2010 (Rekstrarstjóri)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 452/2009 dags. 20. maí 2010 (Framkvæmdastjóri)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 471/2009 dags. 27. maí 2010 (Innheimtufyrirtæki)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 532/2009 dags. 27. maí 2010 (Dýragarðurinn)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 485/2009 dags. 3. júní 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 266/2010 dags. 14. júní 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 383/2010 dags. 13. ágúst 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 419/2010 dags. 20. ágúst 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 420/2010 dags. 23. ágúst 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 471/2010 dags. 16. september 2010 (Vextir gengistryggðs láns)^{[HTML] [PDF]}
Lán bundið gengi tveggja erlendra gjaldmiðla. Ágreiningur var um hvaða vexti skuldari ætti að greiða í ljósi þess að gengislán voru dæmd hafa verið ólögmæt. Hæstiréttur leit svo á að þetta lán hefði verið óverðtryggt þar sem ekki var um það samið. Með því hefðu vextir einnig verið kipptir úr sambandi og því bæri lánið almenna vexti sbr. 4. gr. laga um vexti og verðtryggingu, nr. 38/2001.

---

Hrd. 610/2009 dags. 23. september 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 178/2010 dags. 30. september 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 499/2010 dags. 5. október 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 4/2010 dags. 7. október 2010 (Athafnaleysi)^{[HTML] [PDF]}
Erfingjar dánarbús eru með efasemdir um að úttektir hafi farið út í að greiða reikninga hins látna innan umboðs.

---

Hrd. 615/2009 dags. 14. október 2010 (Hælisumsókn - Hælisleitandi frá Íran)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 504/2008 dags. 18. október 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 702/2009 dags. 21. október 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 34/2010 dags. 28. október 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 262/2010 dags. 8. nóvember 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 151/2010 dags. 11. nóvember 2010 (Lóðaskil í Reykjavíkurborg - Hádegismóar)^{[HTML] [PDF]}
Hugar ehf. hafði fengið úthlutað lóð til atvinnustarfsemi frá Reykjavíkurborg og átti þess í stað að greiða gatnagerðargjald og kaupverð byggingarréttarins. Fyrirtækið krafðist í kjölfar efnahagshrunsins 2008 að skila lóðinni gegn endurgreiðslu en þá hafði Reykjavíkurborg breytt stjórnsýsluframkvæmd sinni og byrjað að neita að taka aftur við lóðum í ljósi skipulagsmarkmiða og að ólíklegt væri að sóst yrði um úthlutun á þeim lóðum sem yrði skilað.

Dómurinn er til marks um þá meginreglu að óheimilt væri að breyta langvarandi og kunnri stjórnsýsluframkvæmd með íþyngjandi hætti gagnvart almenningi einvörðungu á þeim grundvelli að málefnalegar ástæður liggi þar fyrir, heldur verði að taka formlega ákvörðun þar að lútandi þannig að aðilar sem eigi hagsmuna að niðurstöðunni geti gætt hagsmuna sinna.

Þrátt fyrir þetta synjaði Hæstiréttur málsástæðu fyrirtækisins um að venja hefði myndast um endurgreiðslu gjaldanna af hálfu Reykjavíkurborgar vegna skila á atvinnuhúsalóðum þar sem ekki hefði verið nóg að benda á fáein tilvik því til stuðnings.

---

Hrd. 101/2010 dags. 11. nóvember 2010 (Utanhúsviðgerðir í Hraunbæ)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 223/2010 dags. 25. nóvember 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 488/2009 dags. 2. desember 2010 (Ásbjarnarnes)^{[HTML] [PDF]}
Snýr að reglu 20. kapítúla Kaupabálkar Jónsbókar um rétt til að slíta sameign.

---

Hrd. 624/2010 dags. 8. desember 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 128/2010 dags. 9. desember 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 76/2010 dags. 9. desember 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 646/2010 dags. 14. desember 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 647/2010 dags. 16. desember 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 638/2010 dags. 24. janúar 2011 (Njála)^{[HTML] [PDF]}
Fjármálafyrirtæki bauð upp á áhættusama gerninga og aðilar gátu tekið þátt í þeim.
Landsbankinn gerði afleiðusamninga við Njálu ehf. og var hinn síðarnefndi ranglega flokkaður sem fagfjárfestir. Njála byggði á því að ekki hefði verið heimilt að flokka fyrirtækið með þeim hætti.

Hæstiréttur féllst á að Landsbankinn hefði ekki átt að flokka Njálu sem slíkan, en hins vegar stóð ekki í lögum að hægt hefði verið að ógilda samning vegna annmarka af þeim toga. Taldi Hæstiréttur að sjónarmið um ógildingu á grundvelli brostinna forsenda ættu ekki við við og hafnaði því einnig ógildingu af þeirri málsástæðu.

---

Hrd. 688/2010 dags. 26. janúar 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 244/2010 dags. 27. janúar 2011 (Hjúkrunarfræðingur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 376/2010 dags. 27. janúar 2011 (Aflahlutdeild)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 675/2010 dags. 28. janúar 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 678/2010 dags. 28. janúar 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 677/2010 dags. 28. janúar 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 676/2010 dags. 28. janúar 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 603/2010 dags. 14. febrúar 2011 (Tölvu-Pósturinn)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 444/2010 dags. 3. mars 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 457/2010 dags. 3. mars 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 472/2010 dags. 3. mars 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 19/2011 dags. 4. mars 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 30/2011 dags. 8. mars 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 31/2011 dags. 8. mars 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 128/2011 dags. 9. mars 2011 (Samruni)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 133/2011 dags. 18. mars 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 68/2011 dags. 23. mars 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 626/2010 dags. 31. mars 2011 (Ummæli yfirmanns eftirlitssviðs RSK)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 548/2010 dags. 31. mars 2011 (Innkeyrsluhurðir)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 386/2010 dags. 31. mars 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 176/2011 dags. 8. apríl 2011 (Bobby Fischer - Hjúskapur í Japan)^{[HTML] [PDF]}
Í þessu máli reyndi á innlenda viðurkenningu á hjónaböndum sem stofnuð eru erlendis með öðrum hætti en hér á landi. Það snerist um erfðarétt maka Bobbie Fischers en hún taldi að til hjúskaparins hefði stofnast í Japan.
Í Japan nægir að senda ákveðið eyðublað til yfirvalda til að stofna til hjónabands en ekki framkvæmd sérstök athöfn.

Í fyrra máli fyrir Hæstarétti taldi Hæstiréttur að ekki hefðu verið lögð fram næg gögn til að sýna fram á það. Það var hins vegar ekki vandamál í þetta skiptið.

---

Hrd. 187/2011 dags. 11. apríl 2011 (HOB-vín)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 412/2010 dags. 14. apríl 2011 (Bótaábyrgð ráðherra vegna dómaraskipunar)^{[HTML] [PDF]}
Sérstök dómnefnd hafði farið yfir umsóknir um skipun í embætti héraðsdómara og flokkaði þrjá efstu umsækjendurna sem hæfustu. Aðili sem raðaðist í 5. sæti í röð dómnefndarinnar hafði verið aðstoðarmaður dómsmálaráðherra er fór með skipunarvaldið. Ad hoc ráðherra var svo settur yfir málið og vék frá niðurstöðu dómnefndarinnar með því að skipa þann aðila.

Einn af þeim sem dómnefndin hafði sett í flokk hæfustu fór svo í bótamál gegn ríkinu og ad hoc ráðherrann sjálfan. Hæstiréttur sýknaði aðila af kröfunni um fjárhagstjón þar sem umsækjandinn hafði ekki sannað að hann hefði hlotið stöðuna þótt ákvörðun ad hoc ráðherrans hefði verið í samræmi við niðurstöðu dómnefndarinnar. Hins vegar taldi Hæstiréttur að bæði ad hoc ráðherrann og íslenska ríkið bæru sameiginlega miskabótaábyrgð með því að fara framhjá honum á listanum og velja umsækjanda sem var neðar á lista dómnefndarinnar.

---

Hrd. 273/2010 dags. 14. apríl 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 154/2011 dags. 14. apríl 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 178/2011 dags. 28. apríl 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 77/2011 dags. 23. maí 2011 (skilmálar við afleiðuviðskipti)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 302/2011 dags. 27. maí 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 259/2011 dags. 30. maí 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 155/2011 dags. 9. júní 2011 (Motormax)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 289/2011 dags. 15. júní 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 351/2011 dags. 15. júní 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 328/2011 dags. 20. júní 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 546/2010 dags. 21. júní 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 334/2011 dags. 21. júní 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 379/2011 dags. 7. júlí 2011 (BSI Spain Wealth Management A.V., S.A.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 450/2011 dags. 2. september 2011 (Urðarhvarf)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 402/2011 dags. 2. september 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 437/2011 dags. 2. september 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 377/2011 dags. 2. september 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 474/2011 dags. 6. september 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 398/2011 dags. 12. október 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 81/2011 dags. 13. október 2011 (Kaupþing - IceCapital)^{[HTML] [PDF]}
Bankar keyptu mikið af eigin bréfum en kappkostuðu við að fara ekki yfir 5% mörkin.

Fyrirtækið IceCapital ehf. (þá Sund ehf.) hafði gert samning við banka um eignastýringu. Fjárfestingarstefnunni hafði verið breytt þannig að heimilt hafði verið að fjárfesta öllu fénu í hlutabréf. Bankinn nýtti sér það til að láta fyrirtækið kaupa hlut í sjálfum sér. Handveð voru lögð fram í hlutabréfunum sjálfum.

Hæstiréttur taldi ósannað að beitt hafi verið svikum, þrátt fyrir að Rannsóknarskýrsla Alþingis hafi verið lögð fram.

---

Hrd. 241/2010 dags. 13. október 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 706/2010 dags. 20. október 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 282/2011 dags. 20. október 2011 (Þrotabú AB 258)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 725/2010 dags. 3. nóvember 2011 (Kaðall)^{[HTML] [PDF]}
Slys í fiskvinnslusal hafði ekki verið tilkynnt þrátt fyrir lagaskyldu. Tjón var ósannað.

---

Hrd. 669/2010 dags. 3. nóvember 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 700/2010 dags. 10. nóvember 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 648/2010 dags. 10. nóvember 2011 (Fiskislóð)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 576/2011 dags. 11. nóvember 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 87/2011 dags. 17. nóvember 2011 (Héðinsreitur)^{[HTML] [PDF]}
Fjármögnunarsamningur milli Byrs sparisjóðs og byggingarverktaka. Sparisjóðurinn tilkynnti að sökum forsendubrestar væri fjármögnunarsamningurinn niðurfallinn. Í bréfi sparisjóðsins kom fram að forsendurnar hefðu verið mikill byggingarhraði og fastmótuð byggingaráætlun en það hefði ekki gengið upp vegna ýmissa vandkvæða, meðal annars tafir á útgáfu byggingarleyfis.

Fyrir dómi krafðist sparisjóðurinn riftunar. Hæstiréttur taldi að sparisjóðurinn hefði haft fulla vitneskju um tafirnar á verkinu og skammur byggingartími hafi ekki verið ákvörðunarástæða. Þá taldi hann að byggingarverktakanum hafi verið kunnugt um þær forsendur sem sparisjóðurinn tefldi fram.

Varðandi kröfur á sviði kröfuréttar taldi Hæstiréttur ekki hafa verið sýnt fram á vanefnd er gæti réttlætt riftun, hvorki samkvæmt almennum reglum né samkvæmt samningi þeirra.

---

Hrd. 93/2011 dags. 24. nóvember 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 117/2011 dags. 24. nóvember 2011 (Stofnfjárkaup)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 118/2011 dags. 24. nóvember 2011 (Stofnfjárkaup)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 266/2011 dags. 24. nóvember 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 427/2011 dags. 24. nóvember 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 257/2011 dags. 24. nóvember 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 441/2011 dags. 28. nóvember 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 129/2011 dags. 1. desember 2011 (Atorka)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 247/2011 dags. 1. desember 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 76/2011 dags. 1. desember 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 633/2011 dags. 7. desember 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 227/2011 dags. 8. desember 2011 (Rafmagnsslys)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 258/2011 dags. 8. desember 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 262/2011 dags. 8. desember 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 62/2011 dags. 8. desember 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 260/2011 dags. 8. desember 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 629/2011 dags. 14. desember 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 654/2011 dags. 14. desember 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 678/2011 dags. 17. janúar 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 332/2011 dags. 19. janúar 2012 (Hamraborg 14)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 245/2011 dags. 26. janúar 2012 (Framvirkir samningar)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 15/2012 dags. 30. janúar 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 8/2012 dags. 6. febrúar 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 408/2011 dags. 9. febrúar 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 9/2012 dags. 13. febrúar 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 342/2011 dags. 16. febrúar 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 82/2012 dags. 20. febrúar 2012 (Dittó)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 471/2011 dags. 23. febrúar 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 461/2011 dags. 1. mars 2012 (Þorbjörn hf. gegn Byr sparisjóði)^{[HTML] [PDF]}
Þorbjörn hefði ekki getað afturkallað munnlegt loforð um greiðslu á víxli. Ekki var til staðar rýmri afturköllunarfrestur.

---

Hrd. 505/2011 dags. 8. mars 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 389/2011 dags. 8. mars 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 113/2012 dags. 12. mars 2012 (Norðurklöpp)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 513/2011 dags. 22. mars 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 106/2012 dags. 23. mars 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 550/2011 dags. 26. apríl 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 212/2012 dags. 26. apríl 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 190/2012 dags. 27. apríl 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 189/2012 dags. 27. apríl 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 206/2012 dags. 27. apríl 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 272/2012 dags. 7. maí 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 518/2011 dags. 10. maí 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 590/2011 dags. 16. maí 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 156/2011 dags. 24. maí 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 546/2011 dags. 24. maí 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 326/2012 dags. 24. maí 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 404/2011 dags. 31. maí 2012 (Ráðstöfun byggingarréttar)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 369/2011 dags. 31. maí 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 391/2011 dags. 31. maí 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 568/2011 dags. 31. maí 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 327/2012 dags. 6. júní 2012 (Drómi)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 328/2012 dags. 6. júní 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 367/2012 dags. 6. júní 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 535/2011 dags. 7. júní 2012 (Skil á lóð til Reykjavíkurborgar)^{[HTML] [PDF]}
Dómurinn er dæmi um réttarframkvæmd þar sem krafist er þess að hver sem vill bera fyrir sig venju þurfi að leiða tilvist og efni hennar í ljós. Í málinu tókst ekki að sýna fram á að það hafi verið venjuhelguð framkvæmd að hægt væri að skila lóðum til Reykjavíkurborgar með einhliða gjörningi lóðarhafa og fengið endurgreiðslu á lóðargjöldum.

---

Hrd. 341/2012 dags. 12. júní 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 655/2011 dags. 14. júní 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 32/2012 dags. 19. júní 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 46/2012 dags. 19. júní 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 486/2012 dags. 20. júlí 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 455/2012 dags. 23. ágúst 2012 (Alnus)^{[HTML] [PDF]}
Alus og Gamli Glitnir.
Glitnir seldi ýmis bréf og kaupverðið lánað af Glitni.
Alnus lenti í mínus vegna þeirra.
Haldið fram minniháttar nauðung og vísað til þess að bankastjóri Glitnis hefði hringt í framkvæmdarstjóra Alnusar að næturlagi og fengið hann til að ganga að samningum, og þyrfti að greiða um 90 milljónir ef hann kjaftaði frá samningaviðræðunum.
Nauðungin átti að hafa falist í því að ef ekki hefði verið gengið að uppgjörssamningnum myndu öll lán félagsins við bankann verða gjaldfelld.
Hæstiréttur taldi að ekki hefði verið um nauðung að ræða, m.a. vegna þess að Glitnir hefði eingöngu beitt lögmætum aðferðum.

---

Hrd. 451/2012 dags. 27. ágúst 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 578/2012 dags. 12. september 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 472/2012 dags. 26. september 2012 (Latibær)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 702/2011 dags. 27. september 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 552/2012 dags. 9. október 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 457/2011 dags. 11. október 2012 (Krýsuvík)^{[HTML] [PDF]}
Deilur um landamerki um Stóru Vatnsleysu og Krýsuvíkur. Sem sagt hvaða landamerki ættu að gilda og landamerki Krýsuvíkar var talið gilda, en um hundrað árum síðar komu aðrir aðilar sem sögðu að eigendur Krýsuvíkur á þeim tíma hefðu ekki verið raunverulegir eigendur. Hæstiréttur vísaði til gildi þinglýstra skjala þar til annað kæmi í ljós.

---

Hrd. 658/2011 dags. 18. október 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 464/2012 dags. 18. október 2012 (Borgarbyggð)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 19/2012 dags. 25. október 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 176/2012 dags. 25. október 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 624/2012 dags. 26. október 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 66/2012 dags. 1. nóvember 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 619/2012 dags. 5. nóvember 2012 (þb. Baugs gegn stjórnendatryggjendum)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 277/2012 dags. 8. nóvember 2012 (Stjörnugríssamruni)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 547/2011 dags. 8. nóvember 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 644/2012 dags. 20. nóvember 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 184/2012 dags. 29. nóvember 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 183/2012 dags. 29. nóvember 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 673/2012 dags. 30. nóvember 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 256/2012 dags. 13. desember 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 720/2012 dags. 18. desember 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 236/2012 dags. 19. desember 2012 (Starfslok fangavarðar)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 724/2012 dags. 10. janúar 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 169/2011 dags. 17. janúar 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 386/2012 dags. 17. janúar 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 352/2012 dags. 31. janúar 2013 (LSR - Lífeyrissjóður starfsmanna ríkisins)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 426/2012 dags. 31. janúar 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 346/2012 dags. 31. janúar 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 384/2012 dags. 7. febrúar 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 74/2012 dags. 7. febrúar 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 37/2013 dags. 11. febrúar 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 30/2013 dags. 14. febrúar 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 554/2012 dags. 21. febrúar 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 17/2013 dags. 25. febrúar 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 536/2012 dags. 28. febrúar 2013 (Viðbygging sumarhúss)^{[HTML] [PDF]}
Framkvæmdir við viðbyggingu sumarhúss. Skírskotað til stórfelldrar slysahættu.

Málið var höfðað gegn:
P, byggingarstjóra framkvæmda og skráðum húsasmíðameistara,
R, smið ráðnum í framkvæmdirnar á grundvelli verksamnings við sumarhúsaeigandann,
S, eiganda sumarhússins, og
V ehf., sem vátryggjanda ábyrgðartrygginga P og S

Tjónþoli var sonur eiganda sumarhúss og aðstoðaði föður sinn við byggingu viðbyggingar meðfram ýmsum öðrum. Búið var að steypa kjallaraveggi og grunnplötuna en upp úr henni stóðu járnteinar. Hurð var við rýmið. Um kvöldið fengu nokkrir sér í tá og fóru að sofa. Maðurinn í svefngalsa fer samt sem áður um hurðina og dettur þannig að teinarnir fóru í gegnum búk hans, og hlaut því líkamstjón.

Fallist var á bótaábyrgð allra sem málið var höfðað gegn. Auk þess var talið að R hefði átt að gera sér grein fyrir hættunni á staðnum. P var ekki geta talinn geta komist framhjá lögbundinni ábyrgð húsasmíðameistara með því að fela R tiltekið verk.

Síðar höfðaði tjónþolinn mál gagnvart vátryggingafélagi sínu um greiðslur úr frítímaslysatryggingu sinni, er varð Hrd. 821/2013 dags. 22. maí 2014 (Maður féll ofan á steyputeina í grunni viðbyggingar)^ⓘ.

---

Hrd. 555/2012 dags. 28. febrúar 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 418/2012 dags. 28. febrúar 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 570/2012 dags. 28. febrúar 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 79/2013 dags. 1. mars 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 599/2012 dags. 7. mars 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 588/2012 dags. 7. mars 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 569/2012 dags. 7. mars 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 130/2013 dags. 13. mars 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 173/2013 dags. 16. apríl 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 222/2013 dags. 17. apríl 2013 (Latibær II)^{[HTML] [PDF]}
Reynt hafði verið á samskonar fjárfestingar í fyrri Latabæjardómnum sem var svo vísað til í þessum dómi.

---

Hrd. 503/2012 dags. 18. apríl 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 744/2012 dags. 18. apríl 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 179/2013 dags. 18. apríl 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 711/2012 dags. 23. apríl 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 189/2013 dags. 23. apríl 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 695/2012 dags. 24. apríl 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 631/2012 dags. 2. maí 2013 (LBI hf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 632/2012 dags. 2. maí 2013 (Árekstur á Hringbraut/Birkimel)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 633/2012 dags. 2. maí 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 634/2012 dags. 2. maí 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 630/2012 dags. 2. maí 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 701/2012 dags. 3. maí 2013 (Vatnsendi 6)^{[HTML] [PDF]}
Greint var á um staðsetningu beins eignarréttar að jörðinni Vatnsenda, þ.e. hvort hann hefði í raun færst frá dánarbúi SKLH til MSH eða hvort hann væri enn í dánarbúinu. Hæstiréttur taldi að um hið síðarnefnda væri að ræða.

---

Hrd. 229/2013 dags. 7. maí 2013 (ALMC I)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 769/2012 dags. 8. maí 2013 (Norðurmjólk - Plasteyri)^{[HTML] [PDF]}
Auðhumla var sýknuð af kröfum Plasteyris þar sem ekki var litið svo á að ekki væri kominn eiginlegur samningur.

---

Hrd. 263/2013 dags. 8. maí 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 282/2013 dags. 14. maí 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 275/2013 dags. 14. maí 2013 (Stefnubirting á Spáni)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 596/2012 dags. 16. maí 2013 (Deka Bank Deutsche Girozentrale gegn íslenska ríkinu)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 34/2013 dags. 23. maí 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 750/2012 dags. 23. maí 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 758/2012 dags. 23. maí 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 331/2013 dags. 28. maí 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 328/2013 dags. 31. maí 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 327/2013 dags. 31. maí 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 85/2013 dags. 6. júní 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 131/2013 dags. 6. júní 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 121/2013 dags. 13. júní 2013 (Uppsögn hjúkrunarfræðings vegna ávirðinga)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 35/2013 dags. 13. júní 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 98/2013 dags. 19. júní 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 499/2013 dags. 19. september 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 437/2013 dags. 20. september 2013 (Skútuvogur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 490/2013 dags. 23. september 2013 (Endurfjármögnunarsamningur Giftar)^{[HTML] [PDF]}
Loforðsgjafinn var Kaupþing og móttakandi Gift, og þriðji aðilinn SPRON verðbréf ehf. Kaupþing hafði tekið að sér að greiða skuldir Giftar til tiltekins þriðja aðila. Deilt var um hvort SPRON ætti beinan rétt til efnda á þeim samningi. Svo var ekki að mati Hæstaréttar.

---

Hrd. 493/2013 dags. 23. september 2013 (Afleiðusamningur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 553/2013 dags. 24. september 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 240/2013 dags. 26. september 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 344/2013 dags. 27. september 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 343/2013 dags. 27. september 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 231/2013 dags. 3. október 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 562/2013 dags. 4. október 2013 (Stapi lífeyrissjóður)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 489/2013 dags. 8. október 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 620/2013 dags. 8. október 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 586/2013 dags. 15. október 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 191/2012 dags. 17. október 2013 (Frávísun norsks ríkisborgara)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 303/2013 dags. 17. október 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 405/2013 dags. 24. október 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 372/2013 dags. 24. október 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 663/2013 dags. 24. október 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 238/2013 dags. 24. október 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 302/2013 dags. 7. nóvember 2013 (Vinnulyftur ehf. / KPMG)^{[HTML] [PDF]}
KPMG var með milligöngu um sölu á fyrirtæki en gætti ekki nægilega vel að hagsmunum seljandans. Sérfræðingur frá KPMG var látinn bera ⅔ hluta bótaskyldunnar á grundvelli sérfræðiábyrgðar en viðskiptavinurinn restina sökum skorts á varkárni.

---

Hrd. 337/2013 dags. 14. nóvember 2013 (Reynir Finndal)^{[HTML] [PDF]}
Fallist var á kröfu um viðbótargreiðslu þar sem eingöngu hefði verið greitt einu sinni af láninu.

---

Hrd. 284/2013 dags. 14. nóvember 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 381/2013 dags. 14. nóvember 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 695/2013 dags. 19. nóvember 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 462/2013 dags. 21. nóvember 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 348/2013 dags. 21. nóvember 2013 (Yfirdráttarlán)^{[HTML] [PDF]}
Skuldarar greiddu miðað við gengisbindingu sem stóðst svo ekki.

---

Hrd. 396/2013 dags. 28. nóvember 2013 (Orkuveita Reykjavíkur - Vatnsgjald I)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 397/2013 dags. 28. nóvember 2013 (Vatnsgjald II)^{[HTML] [PDF]}
Lagaákvæði í vatnsveitulögum gerði ráð fyrir því að innheimt væri vatnsgjald af öllum fasteignum þar sem vatn gátu notið. Hæstiréttur taldi að orðalagið vera slíkt að óheimilt væri að heimta vatnsgjaldið vegna tímabils áður en búið væri að tengja vatnið.

---

Hrd. 367/2013 dags. 28. nóvember 2013 (Aztiq Pharma)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 514/2013 dags. 5. desember 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 468/2013 dags. 12. desember 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 463/2013 dags. 12. desember 2013 (Hagar)^{[HTML] [PDF]}
Hagar var nokkuð stórt fyrirtæki og var lántaki stórs gengisláns. Lánveitandi krafðist mikillar viðbótargreiðslu.

Hæstiréttur leit svo á að um væri að ræða lán til fjárfestinga sem var sérstaklega sniðið að því. Auk þess myndi viðbótargreiðslan ekki leiða til mikils óhagræðis fyrir lántaka. Fallist var því á viðbótargreiðsluna.

---

Hrd. 528/2013 dags. 16. janúar 2014 (Starfsmaður Alþingis)^{[HTML] [PDF]}
Starfsmanni hjá Alþingi var sagt upp og taldi hann að ekki hefði verið staðið rétt að andmælarétti hans. Hæstiréttur taldi stjórnsýslulögin ekki eiga við um Alþingi en taldi hins vegar að óskráðar meginreglur stjórnsýsluréttar gætu gilt þar sem við ætti.

---

Hrd. 539/2013 dags. 16. janúar 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 797/2013 dags. 20. janúar 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1/2014 dags. 20. janúar 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 14/2014 dags. 20. janúar 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 563/2013 dags. 23. janúar 2014 (Sparisjóður Keflavíkur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 577/2013 dags. 23. janúar 2014 (Draupnir)^{[HTML] [PDF]}
Ágreiningur milli banka og fjárfestingarfélags.
Draupnir fékk lánað fyrir byggingu Norðurturnsins og veðið í fyrirhugaðri byggingu.
Hæstiréttur taldi að ekki hefði verið sýnt fram á beitingu neinna þvingana og að bankinn hefði eingöngu beitt heimildum sem bankinn hafði og mátti beita.

---

Hrd. 529/2013 dags. 23. janúar 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 425/2013 dags. 23. janúar 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 719/2013 dags. 28. janúar 2014 (Einkabankaþjónusta - Sala hlutabréfa)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 812/2013 dags. 29. janúar 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 670/2013 dags. 30. janúar 2014 (JPY)^{[HTML] [PDF]}
Ágreiningur um hvort réttilega hefði verið bundið við gengi erlends gjaldmiðils. Lánsfjárhæðin samkvæmt skuldabréfi var tilgreind vera í japönskum jenum og að óheimilt væri að breyta upphæðinni yfir í íslenskar krónur. Tryggingarbréf var gefið út þar sem tiltekin var hámarksfjárhæð í japönskum jenum eða jafnvirði annarrar fjárhæðar í íslenskum krónum.

Í dómi Hæstiréttur var ekki fallist á með útgefanda tryggingarbréfsins að hámarkið væri bundið við upphæðina í íslenskum krónum og því fallist á að heimilt hafði verið að binda það við gengi japanska yensins.

---

Hrd. 545/2013 dags. 30. janúar 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 613/2013 dags. 6. febrúar 2014 (Orkuveita Reykjavíkur - Fráveitugjald)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 805/2013 dags. 10. febrúar 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 604/2013 dags. 13. febrúar 2014 (Icelandair ehf. - Uppsögn)^{[HTML] [PDF]}
Flugstjóra var vikið úr starfi fyrirvaralaust sökum ávirðinga auk annarra atvika er áttu sér stað. Hæstiréttur taldi brottvikninguna hafa verið ólögmæta. Þá hélt Icelandair fram ýmsum öðrum atvikum en rétturinn taldi þau haldlaus í málinu þar sem félagið hefði ekki veitt flugstjóranum áminningu vegna þeirra á sínum tíma.

---

Hrd. 608/2013 dags. 13. febrúar 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 117/2014 dags. 25. febrúar 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 144/2014 dags. 6. mars 2014 (Félag fasteignasala)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 157/2014 dags. 13. mars 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 125/2014 dags. 21. mars 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 734/2013 dags. 27. mars 2014 (Lífland)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 750/2013 dags. 27. mars 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 665/2013 dags. 27. mars 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 178/2014 dags. 1. apríl 2014 (Blikanes - VG Investment A/S)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 179/2014 dags. 1. apríl 2014 (VG Investment A/S)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 180/2014 dags. 1. apríl 2014 (VG Investment A/S)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 181/2014 dags. 1. apríl 2014 (VG Investment A/S)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 182/2014 dags. 1. apríl 2014 (VG Investment A/S)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 647/2013 dags. 3. apríl 2014 (Straumborg gegn Glitni)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 542/2013 dags. 10. apríl 2014 (Atorka Group hf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 802/2013 dags. 10. apríl 2014 (Landspildur á Vatnsendabletti)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 221/2014 dags. 28. apríl 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 217/2014 dags. 29. apríl 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 227/2014 dags. 30. apríl 2014 (Búseturéttur - Drekavogur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 255/2014 dags. 2. maí 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 288/2014 dags. 12. maí 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 218/2014 dags. 14. maí 2014 (Stefnumið ehf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 672/2013 dags. 15. maí 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 328/2014 dags. 20. maí 2014 (Klausturhvammur 20)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 286/2014 dags. 22. maí 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 287/2014 dags. 23. maí 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 338/2014 dags. 28. maí 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 37/2014 dags. 28. maí 2014 (Réttarfarssekt - Al Thani-málið)^{[HTML] [PDF]}
Verjendur voru í ágreiningi við dómara. Dómari þurfti að fara frá málinu vegna heilsu og kom nýr dómari. Verjendurnir sögðu sig frá máli stuttu fyrir aðalmeðferð og lagði dómari á þá sekt án þess að þeir fengju tækifæri til að tjá sig um það. Hæstiréttur taldi það ekki leiða til réttarspjalla og ekki brjóta í bága við meginregluna um réttláta málsmeðferð enda gátu þeir andmælt þessum réttarfarssektum fyrir Hæstarétti.

Dómurinn var kærður til MDE sem gerði engar athugasemdir, bæði í neðri deild og efri deild.

---

Hrd. 13/2014 dags. 12. júní 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 403/2014 dags. 16. júní 2014 (Lekamálið)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 374/2014 dags. 16. júní 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 438/2014 dags. 10. júlí 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 480/2014 dags. 11. júlí 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 524/2014 dags. 29. ágúst 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 539/2014 dags. 4. september 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 461/2014 dags. 4. september 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 561/2014 dags. 4. september 2014 (Hljómalindarreitur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 573/2014 dags. 9. september 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 11/2014 dags. 11. september 2014 (Toppfiskur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 90/2014 dags. 11. september 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 591/2014 dags. 17. september 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 64/2014 dags. 18. september 2014 (Eineilti af hálfu skólastjóra)^{[HTML] [PDF]}
Einelti af hálfu skólastjóra gagnvart kennara. Ekki talið að um vinnuveitandaábyrgð væri að ræða.

---

Hrd. 789/2013 dags. 18. september 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 75/2014 dags. 25. september 2014 (Uppsögn)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 51/2014 dags. 25. september 2014 (Ráðning sveitarstjóra)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 154/2014 dags. 2. október 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 113/2014 dags. 2. október 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 111/2014 dags. 9. október 2014 (Vífilfell)^{[HTML] [PDF]}
Deilt var um hvort kolsýrðir drykkir teldust til vatnsdrykkja og taldi Vífillfell það ekki nógu vel rannsakað. Fyrir Hæstarétti byrjaði Samkeppniseftirlitið að koma með nýjar málsástæður og málsgögn. Hæstiréttur taldi að ekki væri horft á gögn sem voru ekki til fyrir.

---

Hrd. 650/2014 dags. 17. október 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 172/2014 dags. 23. október 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 663/2014 dags. 30. október 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 176/2014 dags. 6. nóvember 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 700/2014 dags. 6. nóvember 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 127/2014 dags. 6. nóvember 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 202/2014 dags. 6. nóvember 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 718/2014 dags. 18. nóvember 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 146/2014 dags. 4. desember 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 598/2014 dags. 4. desember 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 293/2014 dags. 4. desember 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 386/2014 dags. 11. desember 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 787/2014 dags. 11. desember 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 792/2014 dags. 16. desember 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 289/2014 dags. 18. desember 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 92/2014 dags. 18. desember 2014 (Bær)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 326/2014 dags. 22. desember 2014 (Notkun fjárhagslegra upplýsinga í hefndarskyni)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 857/2014 dags. 7. janúar 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 855/2014 dags. 9. janúar 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 377/2014 dags. 15. janúar 2015 (Uppsögn)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 389/2014 dags. 15. janúar 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 364/2014 dags. 15. janúar 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 320/2014 dags. 15. janúar 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 140/2014 dags. 22. janúar 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 87/2014 dags. 22. janúar 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 88/2014 dags. 22. janúar 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 86/2014 dags. 22. janúar 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 89/2014 dags. 22. janúar 2015 (Vogir)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 407/2014 dags. 29. janúar 2015 (Vingþór - Grjótháls)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 42/2015 dags. 29. janúar 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 823/2014 dags. 30. janúar 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 24/2015 dags. 30. janúar 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 387/2014 dags. 5. febrúar 2015 (Ráðning afleysingalæknis í síma)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 397/2014 dags. 5. febrúar 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 464/2014 dags. 12. febrúar 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 98/2015 dags. 13. febrúar 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 92/2015 dags. 17. febrúar 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 420/2014 dags. 19. febrúar 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 378/2014 dags. 26. febrúar 2015 (Skiptasamningur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 122/2015 dags. 2. mars 2015 (Eignir í útlöndum)^{[HTML] [PDF]}
Hjón voru að skilja og gerðu fjárskiptasamning, og var enginn ágreiningur um hann. Samningurinn var svo samþykktur af sýslumanni. Skilnaðurinn gekk svo í gegn árið 2008.

M varð síðar gjaldþrota. K höfðar í kjölfarið mál og krefst afhendingar á hlutabréfum sem voru föst inn í Kaupþing banka sem hafði farið á hausinn. Ekki var minnst á hlutabréfin í fjárskiptasamningnum. Þrotabú M taldi hlutabréfin vera eign M.
Þá kom í ljós að þau höfðu gert tvo samninga en eingöngu annar þeirra var staðfestur af sýslumanni. Í honum voru eignir þeirra sem voru staðsettar á Íslandi. Hinn samningurinn innihélt samkomulag um skiptingu eigna þeirra erlendis og ætluðu að halda honum leyndum nema nauðsyn krefði.
Í leynisamningnum stóð að K ætti hlutabréfin og viðurkenndi M það.

Dómstólar töldu hinn leynda fjárskiptasamning ekki gildan þar sem hann hafði ekki verið staðfestur. K hefði því ekki eignast hlutabréfin og því ekki fengið þau afhent.
Dómstóllinn ýjaði að því að K hefði mögulega getað beitt fyrir sér að hinn staðfesti samningur teldist ósanngjarn þar sem hann tæki ekki yfir allar eignir þeirra.

---

Hrd. 129/2015 dags. 2. mars 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 121/2015 dags. 4. mars 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 751/2014 dags. 5. mars 2015 (Vatnsendi 8)^{[HTML] [PDF]}
Litið var svo á að ákvörðun skiptastjóra dánarbús MSH um að úthluta beinum eignarrétti jarðarinnar Vatnsenda til ÞH væri ógild þar sem MSH hefði fengið jörðina afhenta til umráða og afnota, þar sem hinn beini eignarréttur hefði ekki verið til staðar á þeim tíma. Hæstiréttur leit svo á að þau réttindi gætu aldrei gengið til baka til dánarbúsins, óháð því hvort það sé vegna brostinna forsendna fyrir erfðaskránni, andláts MSH né brot ÞH á erfðaskránni, en í síðastnefnda tilvikinu myndi jörðin ganga til næsta rétthafa frekar en aftur til dánarbúsins.

---

Hrd. 216/2014 dags. 12. mars 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 466/2014 dags. 12. mars 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 474/2014 dags. 12. mars 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 566/2014 dags. 19. mars 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 602/2014 dags. 19. mars 2015 (Þorsklifur)^{[HTML] [PDF]}
Æ rifti samstarfssamningi sínum við J er kvað á um framleiðslu og dreifingu á niðursoðinni þorsklifur, er gerður var til fimm ára. J höfðaði svo í kjölfarið viðurkenningarmál gegn Æ. Forsenda riftunarinnar var sú að Æ hafi komist að því að J hefði farið í samkeppnisrekstur á tímabilinu. Í samningnum voru engin samkeppnishamlandi ákvæði en Hæstiréttur taldi að Æ hafi verið rétt að rifta samningnum þar sem samkeppnisrekstur J hefði verið ósamrýmanlegur tillits- og trúnaðarskyldum hans. J var ekki talinn hafa sannað að vitneskja Æ um hinn væntanlega rekstur hafi legið fyrir við samningsgerðina.

---

Hrd. 618/2014 dags. 26. mars 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 218/2015 dags. 27. mars 2015 (Kröfuhafar Glitnis hf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 215/2015 dags. 13. apríl 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 228/2015 dags. 17. apríl 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 251/2015 dags. 21. apríl 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 250/2015 dags. 21. apríl 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 594/2014 dags. 22. apríl 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 577/2014 dags. 22. apríl 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 655/2014 dags. 30. apríl 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 588/2014 dags. 7. maí 2015 (Einelti af hálfu slökkviliðsstjóra)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 587/2014 dags. 7. maí 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 160/2015 dags. 13. maí 2015 (Verðtrygging)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 678/2014 dags. 13. maí 2015 (Niðurlagning stöðu)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 738/2014 dags. 13. maí 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 726/2014 dags. 21. maí 2015 (Fjarðabyggð gegn Lánasjóði sveitarfélaga ohf.)^{[HTML] [PDF]}
Fjarðabyggð byggði á að samningur ætti að vera ógiltur sökum brostinna forsenda af þeirri ástæðu að gengi íslensku krónunnar hefði fallið meira en sveitarfélagið gerði ráð fyrir. Hæstiréttur taldi það ósannað að fyrir hafi legið ákvörðunarástæða um að gengisþróun yrði með tilteknum hætti né að stefndi hefði mátt vita um slíka forsendu af hálfu sveitarfélagsins.

---

Hrd. 791/2014 dags. 21. maí 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 284/2015 dags. 27. maí 2015 (Ógilding á launaákvörðun Kjararáðs)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 357/2015 dags. 28. maí 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 837/2014 dags. 11. júní 2015 (Creditinfo)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 550/2014 dags. 11. júní 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 742/2014 dags. 11. júní 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 822/2014 dags. 18. júní 2015 (Isavia ohf.)^{[HTML] [PDF]}
Á höfðaði skaðabótamál gegn Isavia ohf. vegna brottreksturs hans úr starfsþjálfun til flugumferðarstjóra, sem Isavia sá um. Með lögum nr. 102/2006 var ríkisstjórninni heimilt að stofna það hlutafélag sem stefnt er í þessu máli og öðlaðist það félag ýmsar lagaheimildir til að annast tilteknar skyldur Flugmálastjórnar Íslands, þar á meðal umrædda starfsþjálfun. Leit Hæstiréttur svo á að ákvæði stjórnsýslulaga giltu um þær ákvarðanir innan þess verksviðs enda hefðu starfsmenn stjórnsýslunnar þurft að fylgja þeim hefði ákvörðunin verið tekin þar. Sökum skilmálana er giltu um námið var ekki talið að hann ætti rétt á bótum vegna fjártjóns en hins vegar voru dæmdar miskabætur.

---

Hrd. 848/2014 dags. 18. júní 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 409/2015 dags. 17. ágúst 2015 (Margar fasteignir)^{[HTML] [PDF]}
K sagðist hafa fengið föðurarf og hafði hún fjárfest honum í fasteign(um).
Kaupmáli hafði verið gerður um að sá arfur væri séreign.
K gat ekki rakið sögu séreignarinnar, heldur reiknaði út verðmæti hennar en Hæstiréttur taldi það ekki vera nóg.
Kröfugerð K var einnig ófullnægjandi.

---

Hrd. 480/2015 dags. 18. ágúst 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 481/2015 dags. 20. ágúst 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 438/2015 dags. 24. ágúst 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 433/2015 dags. 24. ágúst 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 505/2015 dags. 27. ágúst 2015 (Ísland Express ehf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 510/2015 dags. 1. september 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 460/2015 dags. 7. september 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 51/2015 dags. 10. september 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 184/2015 dags. 17. september 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 181/2015 dags. 17. september 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 81/2015 dags. 24. september 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 423/2015 dags. 24. september 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 553/2015 dags. 30. september 2015 (Berlice ehf. - Þorsteinn Hjaltested - Afleiðutengd skuldabréf)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 846/2014 dags. 1. október 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 66/2015 dags. 1. október 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 22/2015 dags. 8. október 2015 (Þjóðskrá - Skráning og mat vatnsréttinda - Jökulsá á Dal)^{[HTML] [PDF]}
Sveitarfélagið tók upp á því að vatnsréttindi yrðu skráð sérstaklega en það vildi Landsvirkjun ekki. Fallist var á sjónarmið sveitarfélagsins á stjórnsýslustigi. Landsvirkjun hélt því fram að það hefði ekki verið gert með þessum hætti. Ekki var talið að komin hefði verið á stjórnsýsluframkvæmd hvað þetta varðaði.

---

Hrd. 106/2015 dags. 8. október 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 636/2015 dags. 13. október 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 35/2015 dags. 15. október 2015 (Atlantsolía II)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 34/2015 dags. 15. október 2015 (Atlantsolía I)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 252/2015 dags. 22. október 2015 (Hvaleyrarbraut 22)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 130/2015 dags. 22. október 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 115/2015 dags. 29. október 2015 (Söfnunarsjóður lífeyrisréttinda)^{[HTML] [PDF]}
Fjallar um mörk stjórnvalds og einkaréttarlegs lögaðila.
Umboðsmaður hafði í mörg ár byggt á því að þar sem Söfnunarsjóðinn ynni á grundvelli sérlaga félli sjóðurinn undir eftirlit umboðsmanns. Hæstiréttur var ósammála þar sem sjóðurinn starfaði einnig samkvæmt hinum almennu lögum um lífeyrissjóði.

---

Hrd. 2/2015 dags. 29. október 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 707/2015 dags. 3. nóvember 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 458/2014 dags. 12. nóvember 2015 (Refsing skilorðsbundin að fullu vegna óhóflegs dráttar á málsmeðferð)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 198/2015 dags. 12. nóvember 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 194/2015 dags. 19. nóvember 2015 (Miðhraun 14)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 197/2015 dags. 19. nóvember 2015 (Kvistaland)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 243/2015 dags. 26. nóvember 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 112/2015 dags. 3. desember 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 94/2015 dags. 3. desember 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 261/2015 dags. 10. desember 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 134/2015 dags. 10. desember 2015 (Parlogis)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 263/2015 dags. 17. desember 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 825/2015 dags. 6. janúar 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 812/2015 dags. 7. janúar 2016 (RR-Skil)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 807/2015 dags. 20. janúar 2016 (Gunnars majónes)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 808/2015 dags. 26. janúar 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 396/2015 dags. 11. febrúar 2016 (Snorri í Betel)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 305/2015 dags. 11. febrúar 2016 (Gjaldtaka í Reykjahlíð)^{[HTML] [PDF]}
Eigendur nokkurra lögbýla að Hverum við Námafjall og Leirhnúk stofnuðu einkahlutafélag L um tilteknar ráðstafanir á Reykjahlíð, sem var í sérstakri sameign þeirra allra. Eigendur nokkurra af þeim jörðum, er áttu samtals næstum 30% hluta af sameigninni, kröfðust staðfestingar á lögbanni gegn innheimtu L á aðgangsgjaldi að Hverum við Námafjall og Leirhnúk.

Hæstiréttur leit svo á að gjaldtakan hefði verið meiriháttar breyting á nýtingu landsins og því þurft að byggjast á ótvíræðu samþykki allra sameigenda. Ekki hafði mátt sjá að ótvírætt samþykki allra sameigenda hefði legið fyrir enda mátti ekki sjá á samþykktum L að eigendur sérstöku sameignarinnar hefðu afsalað þeim rétti til þess með ótvíræðum hætti, né tekið undir málatilbúnað L um að téðir eigendur hefðu samþykkt gjaldtökuna á vettvangi félagsins. Skorti því L heimild til gjaldtökunnar og lögbannið því staðfest.

---

Hrd. 333/2015 dags. 11. febrúar 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 253/2015 dags. 11. febrúar 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 364/2015 dags. 11. febrúar 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 397/2015 dags. 18. febrúar 2016 (Lóðaskil í Hafnarfirði)^{[HTML] [PDF]}
Engin stjórnsýsluframkvæmd var fyrir hendi um að lóðum hafi verið skilað.

---

Hrd. 383/2015 dags. 18. febrúar 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 110/2016 dags. 29. febrúar 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 111/2016 dags. 29. febrúar 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 471/2015 dags. 3. mars 2016 (Glammastaðir)^{[HTML] [PDF]}
Heimilt var að selja veiðiréttinn þar sem landið var í eyði.

---

Hrd. 530/2015 dags. 3. mars 2016 (Lambhagi - Langanesmelar)^{[HTML] [PDF]}
Stóð skýrt í samningnum að verið væri að selja jörð með áskilnaði um að laxveiðiréttindin yrðu eftir.

---

Hrd. 138/2016 dags. 15. mars 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 136/2016 dags. 15. mars 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 121/2016 dags. 16. mars 2016 (Vatnsendi 10)^{[HTML] [PDF]}
Hæstiréttur felldi úr gildi úrskurð héraðsdóms um frávísun máls er sneri að því hvort Kópavogsbær hafi greitt réttum aðila þær eignarnámsbætur sem ÞH fékk. Hæstiréttur taldi þýðingarmest í málinu að fyrir liggi eðli og umfang þeirra óbeinu eignarréttinda sem hvíla á jörðinni. Héraðsdómi var gert að taka málið til efnismeðferðar.

---

Hrd. 529/2015 dags. 17. mars 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 410/2015 dags. 17. mars 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 617/2015 dags. 14. apríl 2016 (Drómi)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 592/2015 dags. 14. apríl 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 649/2015 dags. 14. apríl 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 575/2015 dags. 14. apríl 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 74/2015 dags. 28. apríl 2016 (Milestone - Endurskoðendur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 619/2015 dags. 28. apríl 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 618/2015 dags. 28. apríl 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 620/2015 dags. 28. apríl 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 621/2015 dags. 28. apríl 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 615/2015 dags. 28. apríl 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 227/2016 dags. 29. apríl 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 271/2016 dags. 2. maí 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 247/2016 dags. 6. maí 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 246/2016 dags. 6. maí 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 541/2015 dags. 12. maí 2016 (Suðurnesjalína 2)^{[HTML] [PDF]}
Ógilt eignarnám er framkvæmt var vegna raforkuvirkis.

---

Hrd. 512/2015 dags. 12. maí 2016 (Suðurnesjalína 2)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 511/2015 dags. 12. maí 2016 (Suðurnesjalína 2)^{[HTML] [PDF]}
Landsnet ákvað að láta setja upp háspennulínur í lofti milli Hafnarfjarðar og Reykjanesbæjar árið 2008 í þeim tilgangi að styrkja afhendingaröryggi raforku á Suðurnesjum. Fyrir var Suðurnesjalína 1 sem var á hámarksnýtingu og eina línan þar á milli. Línan myndu þá fara um tugi jarða, þar á meðal jörð Sveitarfélagsins Voga. Ráðherra ákvað árið 2014 að heimila Landsneti ótímabundið eignarnám á tilteknum svæðum í þeim tilgangi.

Sveitarfélagið taldi að ekki hefðu verið uppfyllt skilyrði um almenningsþörf og meðalhóf sökum þess að ráðherrann sinnti ekki rannsóknarskyldu sinni áður en hann veitti heimildina, að samráðsskyldan gagnvart sér hafi verið brotin, og að brotið hafi verið gegn andmælareglunni. Íslenska ríkið andmælti þeim málatilbúnaði þar sem hann hafi boðað til kynningarfunda um málið og að tillögur Landsnets hafi farið í gegnum viðeigandi ferli hjá Skipulagsstofnun og Orkustofnun.

Meiri hluti Hæstaréttar tók undir með sveitarfélaginu að þeir möguleikar að grafa háspennulínuna ofan í jörð hafi ekki verið skoðaðir nógu vel af hálfu Landsnets. Þá hafi eignarnámsþolarnir andmælt tillögunum á sínum tíma og bent á raunhæfa kosti þess að grafa þær í staðinn ofan í jörð. Þrátt fyrir þetta hafi Landsnet ekki farið í neitt mat á þeim möguleika og vísað í staðinn til almennra sjónarmiða um kosti og galla jarðstrengja. Ráðherra hafi þrátt fyrir að málið hafi verið í þessum búningi látið hjá líða að láta rannsaka þann valkost betur. Með hliðsjón af því sem kom fram féllst meiri hluti Hæstaréttar á ógildingu ákvörðunar ráðherra um heimild til eignarnáms. Minni hluti Hæstaréttar taldi að ekki væru efni til að fallast á ógildingarkröfuna.

---

Hrd. 513/2015 dags. 12. maí 2016 (Suðurnesjalína 2)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 630/2015 dags. 19. maí 2016 (Sumarhús)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 648/2015 dags. 26. maí 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 693/2015 dags. 26. maí 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 330/2016 dags. 30. maí 2016 (Aðili flutti mál sitt sjálfur)^{[HTML] [PDF]}
Máli var vísað frá í héraði og ekki var upplýst að dómarinn hefði fullnægt leiðbeiningarskyldunni. Frávísunin var felld úr gildi og héraðsdómi gert að taka það til löglegrar meðferðar að nýju.

---

Hrd. 304/2016 dags. 30. maí 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 637/2015 dags. 2. júní 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 643/2015 dags. 2. júní 2016 (Laugar í Súgandafirði)^{[HTML] [PDF]}
Sveitarfélag keypti jarðhita af bónda og ætlaði að nota jarðhitann fyrir hitaveitu. Hæstiréttur leyfði þessu að ágangast þar sem þetta væri í hag almennings og ekki í andstöðu við tilgang laganna.

---

Hrd. 598/2015 dags. 2. júní 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 353/2016 dags. 7. júní 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 355/2016 dags. 7. júní 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 340/2016 dags. 7. júní 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 322/2015 dags. 9. júní 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 625/2015 dags. 9. júní 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 323/2015 dags. 9. júní 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 678/2015 dags. 9. júní 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 356/2016 dags. 14. júní 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 408/2016 dags. 16. júní 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 491/2016 dags. 24. ágúst 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 508/2016 dags. 5. september 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 509/2016 dags. 5. september 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 455/2016 dags. 7. september 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 469/2016 dags. 12. september 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 557/2016 dags. 13. september 2016 (Heiðarvegur 10)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 511/2016 dags. 15. september 2016 (Skipta jafnt eignum þeirra - Sameign eftir 16 ár)^{[HTML] [PDF]}
M hafði staðið í miklum verðbréfaviðskiptum og hafði miklar tekjur.
K hafði sáralitlar tekjur en sá um börn.
K fékk fyrirfram greiddan arf og arð, alls um 30 milljónir. Hann rann inn í bú þeirra.
M hafði unnið í fyrirtæki í eigu fjölskyldu K og fékk góð laun þar.
Þau voru talin vera sameigendur alls þess sem M hafði eignast.

---

Hrd. 709/2015 dags. 15. september 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 758/2015 dags. 15. september 2016 (Búseti hsf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 528/2016 dags. 16. september 2016 (365 miðlar ehf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 429/2016 dags. 16. september 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 428/2016 dags. 16. september 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 641/2015 dags. 22. september 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 88/2016 dags. 22. september 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 623/2016 dags. 12. október 2016 (Vaxtaendurskoðun)^{[HTML] [PDF]}
Vísað var til að sökum þess að engin fyrirmæli voru í nýju lögunum um lagaskil þeirra og eldri laganna bæri að leysa úr ágreiningi um skyldur er stofnaðar voru í tíð eldri laga á grundvelli eldri laganna en ekki þeirra nýrri. Skipti þá engu þótt skyldurnar hafi að einhverju leyti verið ítarlegri skilgreindar í nýju lögunum en þeim eldri.

Í þessu máli var ágreiningur um skyldu lánveitenda um upplýsingagjöf um vexti við gerð lánssamnings að því leyti að bankinn tilgreindi ekki við hvaða aðstæður óbreytilegir vextir myndu breytast. Staðfesti Hæstiréttur því niðurstöðu Neytendastofu og áfrýjunarnefndar neytendamála um að bankinn hefði brotið eldri lögin að þessu leyti.

---

Hrd. 658/2016 dags. 12. október 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 828/2015 dags. 13. október 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 429/2015 dags. 13. október 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 34/2016 dags. 13. október 2016 (Þorbjörn hf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 84/2016 dags. 20. október 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 71/2016 dags. 20. október 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 845/2015 dags. 27. október 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 738/2015 dags. 3. nóvember 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 96/2016 dags. 17. nóvember 2016 (Fjármögnunarleiga)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 33/2016 dags. 24. nóvember 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 135/2016 dags. 24. nóvember 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 729/2016 dags. 1. desember 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 18/2016 dags. 15. desember 2016 (Kæra stjórnvalds á máli til lögreglu)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 191/2016 dags. 15. desember 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 218/2016 dags. 15. desember 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 214/2016 dags. 15. desember 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 306/2016 dags. 15. desember 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 150/2016 dags. 20. desember 2016 (Hraðfrystihús Hellissands)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 149/2016 dags. 20. desember 2016 (Guðmundur Runólfsson)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 82/2016 dags. 20. desember 2016 (Festir)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 836/2016 dags. 12. janúar 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 850/2016 dags. 17. janúar 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 438/2016 dags. 19. janúar 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 272/2016 dags. 19. janúar 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 274/2016 dags. 19. janúar 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 273/2016 dags. 19. janúar 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 254/2016 dags. 19. janúar 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 275/2016 dags. 19. janúar 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 278/2016 dags. 26. janúar 2017 (Umboðsmaður skuldara)^{[HTML] [PDF]}
Starfsmaður umboðsmanns skuldara skipti sér af þremur málum fyrrverandi eiginmanns síns. Hæstiréttur taldi að veita hefði átt starfsmanninum áminningu þar sem afskiptin voru ekki það alvarleg að þau réttlættu fyrirvaralausa brottvikningu úr starfi.

---

Hrd. 331/2016 dags. 26. janúar 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 273/2015 dags. 2. febrúar 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 338/2016 dags. 2. febrúar 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 242/2016 dags. 2. febrúar 2017 (Innnes ehf. I)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 312/2016 dags. 2. febrúar 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 241/2016 dags. 2. febrúar 2017 (Dalsnes)^{[HTML] [PDF]}
Krafan um viðbótargreiðslu samsvaraði 15% af tekjum eins árs hjá lántaka og 10% af eigin fé hans. Fallist var á hana.

---

Hrd. 248/2016 dags. 2. febrúar 2017 (Sjóklæðagerðin - KPMG)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 376/2016 dags. 16. febrúar 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 477/2016 dags. 2. mars 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 404/2016 dags. 9. mars 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 43/2017 dags. 13. mars 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 64/2017 dags. 13. mars 2017 (Þjóðskjalasafn)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 418/2016 dags. 16. mars 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 483/2016 dags. 30. mars 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 461/2016 dags. 30. mars 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 489/2016 dags. 30. mars 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 152/2017 dags. 5. apríl 2017 (Skipt að jöfnu verðmæti hlutafjár)^{[HTML] [PDF]}
Dómkröfu K var hafnað í héraðsdómi en fallist á hana fyrir Hæstarétti þar sem litið var sérstaklega til þess að sambúðin hafði varið í 15 ár, aðilar voru eignalausir í upphafi hennar og ríkti fjárhagsleg samstaða í öllum atriðum. Einnig var reifað um að aðilar höfðu sætt sig að óbreyttu við helmingaskipti á öðrum eigum þeirra. Jafnframt var litið til framlaga þeirra til öflunar launatekna, eignamyndunar og uppeldis barna og heimilishalds, og að ekki hefði hallað á annað þeirra heildstætt séð.

Ekki var deilt um að félagið sem M stofnaði var hugarfóstur hans, hann hafi stýrt því og byggt upp án beinnar aðkomu K. Verðmætin sem M skapaði með rekstri félagsins hafi meðal annars orðið til vegna framlags K til annarra þátta er vörðuðu sambúð þeirra beggja og fjárhagslega afkomu. Ekki væru haldbær rök um að annað skiptafyrirkomulag ætti að gilda um félagið en aðrar eigur málsaðilanna.

Hæstiréttur taldi ekki þurfa að sanna framlög til hverrar og einnar eignar, ólíkt því sem hann gerði í dómi í Hrd. 254/2011 dags. 1. júní 2011 (Almenn hlutdeild í öllum eignum)^ⓘ.

---

Hrd. 770/2015 dags. 6. apríl 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 384/2016 dags. 6. apríl 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 504/2016 dags. 6. apríl 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 389/2016 dags. 6. apríl 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 507/2016 dags. 6. apríl 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 197/2017 dags. 25. apríl 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 189/2016 dags. 11. maí 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 200/2016 dags. 11. maí 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 621/2016 dags. 11. maí 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 211/2017 dags. 12. maí 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 212/2017 dags. 12. maí 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 596/2016 dags. 18. maí 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 537/2016 dags. 18. maí 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 778/2016 dags. 1. júní 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 624/2016 dags. 8. júní 2017 (101 Skuggahverfi)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 861/2016 dags. 15. júní 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 388/2017 dags. 21. ágúst 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 426/2017 dags. 28. ágúst 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 380/2017 dags. 28. ágúst 2017^{[HTML] [PDF]}
Málsástæða komst ekki að í Hæstarétti þar sem hún var ekki borin upp í héraði.

---

Hrd. 650/2016 dags. 21. september 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 625/2016 dags. 21. september 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 649/2016 dags. 12. október 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 627/2017 dags. 17. október 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 625/2017 dags. 17. október 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 628/2017 dags. 17. október 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 633/2017 dags. 24. október 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 645/2016 dags. 2. nóvember 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 771/2016 dags. 16. nóvember 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 770/2016 dags. 16. nóvember 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 680/2016 dags. 23. nóvember 2017 (K/F Stjörnan)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 868/2016 dags. 23. nóvember 2017 (Kraninn)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 694/2017 dags. 28. nóvember 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 702/2017 dags. 29. nóvember 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 655/2016 dags. 30. nóvember 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 669/2017 dags. 5. desember 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 718/2016 dags. 7. desember 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 830/2016 dags. 14. desember 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 711/2017 dags. 14. desember 2017 (Eignarnámsbætur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 10/2017 dags. 19. desember 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 86/2017 dags. 19. desember 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 740/2016 dags. 18. janúar 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 683/2016 dags. 25. janúar 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 77/2017 dags. 8. febrúar 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 185/2017 dags. 1. mars 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 164/2017 dags. 8. mars 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 814/2016 dags. 15. mars 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 236/2017 dags. 15. mars 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 218/2017 dags. 15. mars 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 28/2017 dags. 15. mars 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 261/2017 dags. 27. mars 2018 (Handveðsettir fjármálagerningar)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 23/2017 dags. 20. apríl 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 328/2017 dags. 20. apríl 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 269/2017 dags. 20. apríl 2018 (Þrotabú KNH ehf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 303/2017 dags. 20. apríl 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 312/2017 dags. 9. maí 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 424/2017 dags. 9. maí 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 325/2017 dags. 17. maí 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 613/2017 dags. 24. maí 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 344/2017 dags. 31. maí 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 491/2017 dags. 31. maí 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 8/2018 dags. 5. júní 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 557/2017 dags. 7. júní 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 584/2017 dags. 7. júní 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 578/2017 dags. 7. júní 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 585/2017 dags. 7. júní 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 267/2017 dags. 14. júní 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 594/2017 dags. 14. júní 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 647/2017 dags. 21. júní 2018 (Kálfaströnd)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 618/2017 dags. 21. júní 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 651/2017 dags. 21. júní 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 626/2017 dags. 21. júní 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 755/2017 dags. 21. júní 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 636/2017 dags. 26. júní 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 637/2017 dags. 26. júní 2018^{[HTML] [PDF]}
Sveitarfélagið Ölfus sagði upp stuðningsfulltrúanum B í kjölfar atviks sem hann átti í gagnvart einum íbúa sambýlis sem hann starfaði á. Hæstiréttur taldi að brot sveitarfélagsins á rannsóknarskyldu þess leiddu þegar af þeirri ástæðu til þess að brottvikning B úr starfi hefði verið ólögmæt, og því dæmt til að greiða B skaðabætur og miskabætur.

---

Hrd. 798/2017 dags. 20. september 2018 (Langalína 2)^{[HTML] [PDF]}
Banki tók ákvörðun um húsbyggingu og var stjórnin ekki talin bera ábyrgð, heldur bankinn sjálfur.

---

Hrd. 760/2017 dags. 20. september 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 160/2017 dags. 20. september 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 638/2017 dags. 27. september 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 639/2017 dags. 27. september 2018 (Gjaldeyriseftirlit Seðlabankans)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 364/2017 dags. 4. október 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 827/2017 dags. 11. október 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 816/2017 dags. 11. október 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 190/2017 dags. 18. október 2018 (LÍN og sjálfskuldarábyrgð)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 835/2017 dags. 18. október 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 275/2017 dags. 25. október 2018 (Jarðhitaréttindi í Skútustaðahreppi)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 855/2017 dags. 15. nóvember 2018 (Gerðakot)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 828/2017 dags. 15. nóvember 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 842/2017 dags. 22. nóvember 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 508/2017 dags. 6. desember 2018 (Huginn - Úthlutun aflaheimilda í makríl)^{[HTML] [PDF]}
Í lögum um veiðar fyrir utan lögsögu íslenska ríkisins er kveðið á um að ef samfelld veiðireynsla liggur fyrir mætti úthluta með tilteknum hætti.

---

Hrd. 586/2017 dags. 6. desember 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 509/2017 dags. 6. desember 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 18/2018 dags. 16. janúar 2019 (Álag á skattstofna og ábyrgð maka - Ekki ábyrgð á álagi)^{[HTML] [PDF]}
K var rukkuð um vangoldna skatta M og lætur reyna á allt í málinu. Meðal annars að verið sé að rukka K um bæði skattinn og álagið. Álagið er refsing og því ætti hún ekki að bera ábyrgð á því.

Hæsturéttur vísaði í dómaframkvæmd MSE og þar var búið að kveða á um að skattaálög séu refsikennd viðurlög. Löggjafinn hafði ekki orðað það nógu skýrt að makinn bæri ábyrgð á greiðslu álagsins og þurfti K því ekki að greiða skattinn þar sem bæði skatturinn og álagið voru saman í dómkröfu.

---

Hrd. 29/2018 dags. 22. mars 2019^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 12/2018 dags. 21. maí 2019 (Endurupptaka - Skattur - Ne bis in idem)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 4/2019 dags. 28. maí 2019 (Reiknistofa bankanna)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 3/2019 dags. 28. maí 2019 (Reiknistofa bankanna I)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 7/2019 dags. 31. maí 2019 (Áreiðanleikakönnun)^{[HTML] [PDF]}
Einkahlutafélag lét fjármálafyrirtæki gera áreiðanleikakönnun og taldi hinn síðarnefnda hafa gert hana illa.

Engar skráðar reglur lágu fyrir um framkvæmd áreiðanleikakannana en litið var til fyrirheita sem fjármálafyrirtækið gaf út. Ekki var talið hafa verið til staðar gáleysi af hálfu fjármálafyrirtækisins fyrir að hafa ekki skoðað fleiri atriði en það hefði sjálft talið upp.

---

Hrd. 8/2019 dags. 12. júní 2019 (Kleifar)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 20/2019 dags. 12. júní 2019^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 29/2019 dags. 27. júní 2019^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 26/2019 dags. 18. september 2019^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 21/2019 dags. 30. október 2019^{[HTML] [PDF]}
F skilaði inn umsókn um leyfi til að taka barn í fóstur. Barnaverndarstofa synjaði umsókninni án þess að bjóða henni að taka námskeið þar sem hæfi hennar yrði metið, á þeim grundvelli að það væri tilhæfulaust sökum ástands hennar. Hæstiréttur taldi að synjun umsóknar F á þessu stigi hefði verið brot á rannsóknarreglu stjórnsýsluréttarins.

---

Hrd. 19/2019 dags. 5. febrúar 2020^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 30/2019 dags. 28. apríl 2020 (LMFÍ lagði fram kvörtun á hendur félagsmanni)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 51/2019 dags. 4. maí 2020^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 7/2020 dags. 20. maí 2020^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 8/2020 dags. 20. maí 2020 (JTWROS)^{[HTML] [PDF]}
Dómurinn er til marks um það að Hæstiréttur getur beitt erlendum réttarreglum.

---

Hrd. 56/2019 dags. 8. júní 2020^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 57/2019 dags. 9. júní 2020^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 19/2020 dags. 29. október 2020^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 21/2020 dags. 10. desember 2020^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 20/2020 dags. 10. desember 2020^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 24/2020 dags. 22. desember 2020^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 17/2020 dags. 4. febrúar 2021^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 13/2021 dags. 25. febrúar 2021^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 40/2020 dags. 29. apríl 2021^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2/2021 dags. 12. maí 2021^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 15/2021 dags. 23. september 2021 (MeToo brottvikning)^[HTML]

---

Hrd. 54/2021 dags. 11. janúar 2022^[HTML]

---

Hrd. 32/2021 dags. 9. febrúar 2022^[HTML]

---

Hrd. 43/2021 dags. 30. mars 2022^[HTML]

---

Hrd. 41/2021 dags. 13. apríl 2022^[HTML]

---

Hrd. 25/2022 dags. 9. maí 2022^[HTML]

---

Hrd. 53/2021 dags. 1. júní 2022^[HTML]

---

Hrd. 3/2022 dags. 1. júní 2022^[HTML]

---

Hrd. 22/2022 dags. 2. nóvember 2022^[HTML]

---

Hrd. 18/2022 dags. 9. nóvember 2022^[HTML]

---

Hrd. 32/2022 dags. 16. nóvember 2022^[HTML]

---

Hrd. 55/2022 dags. 19. desember 2022^[HTML]

---

Hrd. 29/2022 dags. 21. desember 2022^[HTML]

---

Hrd. 58/2022 dags. 25. janúar 2023^[HTML]

---

Hrd. 40/2022 dags. 1. mars 2023^[HTML]

---

Hrd. 5/2023 dags. 28. júní 2023^[HTML]

---

Hrd. 7/2023 dags. 18. október 2023^[HTML]

---

Hrd. 39/2023 dags. 22. desember 2023^[HTML]

---

Hrd. 30/2023 dags. 6. mars 2024^[HTML]

---

Hrd. 23/2023 dags. 27. mars 2024^[HTML]

---

Hrd. 22/2023 dags. 27. mars 2024^[HTML]

---

Hrd. 21/2023 dags. 27. mars 2024^[HTML]

---

Hrd. 20/2023 dags. 27. mars 2024^[HTML]

---

Hrd. 48/2023 dags. 15. maí 2024^[HTML]

---

Hrd. 47/2023 dags. 12. júní 2024^[HTML]

---

Hrd. 4/2024 dags. 19. júní 2024^[HTML]

---

Hrd. 54/2023 dags. 26. júní 2024^[HTML]

---

Hrd. 51/2023 dags. 26. júní 2024^[HTML]

---

Hrd. 50/2023 dags. 26. júní 2024^[HTML]

---

Hrd. 41/2023 dags. 26. júní 2024^[HTML]

---