Úrlausnir.is

Yfirlit

Hæstaréttardómar (1313)
Dómasafn Hæstaréttar (344)
Umboðsmaður Alþingis (79)
Stjórnartíðindi (2149)
Dómasafn Félagsdóms (291)
Dómasafn Landsyfirréttar (7)
Alþingistíðindi (1208)
Ársskýrslur umboðsmanns Alþingis (40)
EES-viðbætir við Stjórnartíðindi ESB (1270)
Alþingi (3479)
Aðrir úrlausnaraðilar

• Áfrýjunarnefnd neytendamála (11)
• Endurupptökudómur (2)
• Félagsdómur (310)
• Héraðsdómur Austurlands (22)
• Héraðsdómur Norðurlands eystra (58)
• Héraðsdómur Norðurlands vestra (13)
• Héraðsdómur Reykjaness (205)
• Héraðsdómur Reykjavíkur (1010)
• Héraðsdómur Suðurlands (52)
• Héraðsdómur Vestfjarða (6)
• Héraðsdómur Vesturlands (27)
• Kærunefnd greiðsluaðlögunarmála (2)
• Kærunefnd húsamála (27)
• Kærunefnd jafnréttismála (1)
• Kærunefnd útboðsmála (220)
• Kærunefnd útlendingamála (44)
• Landsréttur (256)
• Landsyfirréttur (5)
• Mannréttindadómstóll Evrópu (2)
• Matsnefnd eignarnámsbóta (6)
• Óbyggðanefnd (31)
• Póst- og fjarskiptastofnun (30)
• Úrskurðarnefnd atvinnuleysistrygginga og vinnumarkaðsaðgerða (1)
• Úrskurðarnefnd félagsþjónustu og húsnæðismála (3)
• Úrskurðarnefnd fjarskipta- og póstmála (7)
• Úrskurðarnefnd fæðingar- og foreldraorlofsmála (5)
• Úrskurðarnefnd um upplýsingamál (57)
• Úrskurðarnefnd velferðarmála (12)

Fara á yfirlit

Úrlausnir Hæstaréttar Íslands

Hrd. 1925:31 nr. 17/1924 ^[PDF]

---

Hrd. 1926:364 nr. 10/1926 ^[PDF]

---

Hrd. 1929:967 nr. 46/1928 ^[PDF]

---

Hrd. 1929:982 nr. 7/1929 (Bankaráðsmaður í Landsbankanum) ^[PDF]

---

Hrd. 1932:647 nr. 128/1931 ^[PDF]

---

Hrd. 1934:611 nr. 67/1933 ^[PDF]

---

Hrd. 1934:858 nr. 45/1934 ^[PDF]

---

Hrd. 1936:6 nr. 184/1934 ^[PDF]

---

Hrd. 1939:45 nr. 53/1937 ^[PDF]

---

Hrd. 1939:443 nr. 3/1939 ^[PDF]

---

Hrd. 1941:298 nr. 94/1941 ^[PDF]

---

Hrd. 1942:5 nr. 55/1941 (Hverfisgata 94) ^[PDF]

---

Hrd. 1944:98 nr. 107/1943 ^[PDF]

---

Hrd. 1964:122 nr. 96/1962 ^[PDF]

---

Hrd. 1965:212 nr. 77/1962 ^[PDF]

---

Hrd. 1965:925 nr. 180/1965 ^[PDF]

---

Hrd. 1966:591 nr. 80/1965 (Skattkrafa) ^[PDF]

---

Hrd. 1966:704 nr. 57/1966 (Kvöldsöluleyfi) ^[PDF]
Aðili fékk leyfi til kvöldsölu frá sveitarfélaginu og greiddi gjaldið. Sveitarfélagið hætti við og endurgreiddi gjaldið. Meiri hluti Hæstaréttar taldi að óheimilt hafi verið að afturkalla leyfið enda ekkert sem gaf til kynna að hann hefði misfarið með leyfið.

Lögreglan hafði innsiglað búðina og taldi meiri hluti Hæstaréttar að eigandi búðarinnar hefði átt að fá innsiglinu hnekkt í stað þess að brjóta það.

---

Hrd. 1966:758 nr. 107/1965 ^[PDF]

---

Hrd. 1967:604 nr. 10/1967 ^[PDF]

---

Hrd. 1967:639 nr. 18/1967 ^[PDF]

---

Hrd. 1967:655 nr. 197/1966 ^[PDF]

---

Hrd. 1967:895 nr. 21/1967 ^[PDF]

---

Hrd. 1967:1055 nr. 22/1967 ^[PDF]

---

Hrd. 1969:671 nr. 5/1969 ^[PDF]

---

Hrd. 1969:721 nr. 36/1969 ^[PDF]

---

Hrd. 1969:1213 nr. 84/1969 (Sokkaverksmiðjan Eva) ^[PDF]
Gerð var krafa um dagsektir þar til veðbandslausn á keyptri eign færi fram.

---

Hrd. 1969:1361 nr. 128/1969 (Bollagata - Þrjú ár of mikið) ^[PDF]

---

Hrd. 1970:244 nr. 214/1969 ^[PDF]

---

Hrd. 1971:179 nr. 177/1969 (Keðjuhús) ^[PDF]

---

Hrd. 1972:977 nr. 152/1971 (Stóra-Hof, búseta eiginkonu) ^[PDF]
K hafði flutt af eigninni en ekki fallist á kröfu M þar sem hún átti enn lögheimili þar og litið á flutning hennar til Reykjavíkur sem tímabundinn.

---

Hrd. 1973:93 nr. 148/1972 ^[PDF]

---

Hrd. 1973:742 nr. 137/1972 ^[PDF]

---

Hrd. 1973:837 nr. 135/1973 ^[PDF]

---

Hrd. 1973:974 nr. 115/1972 ^[PDF]

---

Hrd. 1974:626 nr. 43/1973 ^[PDF]

---

Hrd. 1975:404 nr. 154/1972 (Mjólkurflutningar) ^[PDF]

---

Hrd. 1977:58 nr. 20/1974 ^[PDF]

---

Hrd. 1977:712 nr. 94/1976 ^[PDF]

---

Hrd. 1978:15 nr. 1/1978 (Launamunur) ^[PDF]

---

Hrd. 1978:344 nr. 47/1978 ^[PDF]

---

Hrd. 1978:387 nr. 167/1976 ^[PDF]

---

Hrd. 1978:926 nr. 139/1978 ^[PDF]

---

Hrd. 1979:640 nr. 107/1979 ^[PDF]

---

Hrd. 1981:299 nr. 41/1981 (Fagrabrekka) ^[PDF]

---

Hrd. 1981:785 nr. 185/1978 ^[PDF]

---

Hrd. 1981:910 nr. 131/1979 ^[PDF]

---

Hrd. 1981:928 nr. 151/1979 ^[PDF]

---

Hrd. 1981:1029 nr. 136/1981 (Oddhólsmál I) ^[PDF]

---

Hrd. 1981:1160 nr. 63/1979 ^[PDF]

---

Hrd. 1981:1243 nr. 84/1979 ^[PDF]

---

Hrd. 1982:437 nr. 117/1979 ^[PDF]

---

Hrd. 1982:576 nr. 212/1979 ^[PDF]

---

Hrd. 1982:1538 nr. 142/1979 ^[PDF]

---

Hrd. 1984:336 nr. 41/1982 ^[PDF]

---

Hrd. 1984:648 nr. 75/1984 (Félagsdómur) ^[PDF]

---

Hrd. 1985:92 nr. 167/1982 (Oddhólsmál I) ^[PDF]

---

Hrd. 1986:55 nr. 11/1986 ^[PDF]

---

Hrd. 1986:1176 nr. 111/1985 ^[PDF]

---

Hrd. 1986:1371 nr. 87/1985 ^[PDF]

---

Hrd. 1986:1473 nr. 18/1985 ^[PDF]

---

Hrd. 1986:1541 nr. 162/1985 ^[PDF]

---

Hrd. 1986:1551 nr. 39/1986 (Flóagaflstorfan) ^[PDF]

---

Hrd. 1986:1742 nr. 223/1984 (Íbúðaval hf - Brekkubyggð) ^[PDF]

---

Hrd. 1987:77 nr. 202/1985 ^[PDF]

---

Hrd. 1987:330 nr. 24/1986 ^[PDF]

---

Hrd. 1987:497 nr. 165/1986 (Sólberg - Setberg) ^[PDF]

---

Hrd. 1987:1201 nr. 235/1984 (Gröf - Ytri-Tjarnir ^[PDF]

---

Hrd. 1987:1247 nr. 207/1986 ^[PDF]

---

Hrd. 1987:1395 nr. 71/1986 ^[PDF]

---

Hrd. 1988:29 nr. 338/1986 ^[PDF]

---

Hrd. 1988:116 nr. 331/1986 ^[PDF]

---

Hrd. 1988:1381 nr. 22/1987 (Grunnskólakennari - Ráðning stundakennara) ^[PDF]
Deilt var um hvort ríkissjóður eða sveitarfélagið bæri ábyrgð á greiðslu launa í kjölfar ólögmætrar uppsagnar stundakennara við grunnskóla. Hæstiréttur leit til breytingar sem gerð var á frumvarpinu við meðferð þess á þingi til marks um það að stundakennarar séu ríkisstarfsmenn. Ríkissjóður hafði þar að auki fengið greidd laun beint frá fjármálaráðuneytinu án milligöngu sveitarfélagsins. Ríkissjóður bar því ábyrgð á greiðslu launa stundakennarans.

---

Hrd. 1988:1624 nr. 210/1988 ^[PDF]

---

Hrd. 1988:1696 nr. 137/1987 ^[PDF]

---

Hrd. 1989:370 nr. 210/1987 ^[PDF]

---

Hrd. 1989:696 nr. 19/1988 ^[PDF]

---

Hrd. 1989:762 nr. 156/1989 ^[PDF]

---

Hrd. 1989:799 nr. 306/1987 (Hringbraut) ^[PDF]

---

Hrd. 1989:1050 nr. 272/1988 (Renault) ^[PDF]
Greitt fyrir bíl með tveimur skuldabréfum og veð reyndist handónýtt.
Dánarbú seljanda vildi bifreiðina aftur greidda. Ástand bifreiðarinnar hefði verið slíkt að það væri langtum minna en hið greidda bréf. Seljandinn hafði gott tækifæri til að kanna skuldabréfin og veðið, og kaupandinn skoðað bílinn fyrir kaup. Hæstiréttur taldi því báða aðila hafa tekið áhættu sem þeir voru látnir sæta, og því sýknað af kröfunni.

---

Hrd. 1989:1358 nr. 2/1988 (Sjallinn á Akureyri) ^[PDF]

---

Hrd. 1989:1705 nr. 275/1987 ^[PDF]

---

Hrd. 1990:1003 nr. 237/1990 ^[PDF]

---

Hrd. 1990:1437 nr. 273/1988 ^[PDF]

---

Hrd. 1990:1637 nr. 443/1989 ^[PDF]

---

Hrd. 1990:1659 nr. 29/1989 (Leigukaupasamningur) ^[PDF]

---

Hrd. 1991:1524 nr. 332/1989 (Mýrarás) ^[PDF]

---

Hrd. 1991:1704 nr. 215/1990 ^[PDF]

---

Hrd. 1992:8 nr. 497/1989 ^[PDF]

---

Hrd. 1992:549 nr. 222/1990 ^[PDF]

---

Hrd. 1992:1101 nr. 490/1991 ^[PDF]

---

Hrd. 1992:1295 nr. 294/1992 ^[PDF]

---

Hrd. 1992:1858 nr. 156/1987 (Sæból) ^[PDF]

---

Hrd. 1992:1950 nr. 112/1989 (Háaleitisbraut) ^[PDF]

---

Hrd. 1992:1962 nr. 129/1991 (BHMR-dómur) ^[PDF]

---

Hrd. 1992:2064 nr. 18/1989 (Arkitektinn) ^[PDF]

---

Hrd. 1993:8 nr. 451/1992 ^[PDF]

---

Hrd. 1993:140 nr. 303/1992 ^[PDF]

---

Hrd. 1993:226 nr. 360/1992 (Svipting umgengnisréttar) ^[PDF]

---

Hrd. 1993:455 nr. 315/1990 ^[PDF]

---

Hrd. 1993:1205 nr. 431/1989 ^[PDF]

---

Hrd. 1993:1282 nr. 119/1990 ^[PDF]

---

Hrd. 1993:1820 nr. 147/1991 (Ábúðarjörð - Haffjarðará I) ^[PDF]

---

Hrd. 1993:2099 nr. 439/1993 ^[PDF]

---

Hrd. 1993:2139 nr. 248/1991 ^[PDF]

---

Hrd. 1993:2147 nr. 313/1990 ^[PDF]

---

Hrd. 1993:2285 nr. 167/1991 (Framnesvegur) ^[PDF]

---

Hrd. 1993:2328 nr. 255/1992 (Íslandsbanki - Fjárdráttur - Gilsdómur) ^[PDF]
Bankastjóri réð mann sem bendlaður hafði verið við fjárdrátt í öðrum banka, líklega sem greiða við tengdaforeldra þess manns. Maðurinn var svo staðinn að fjárdrætti í þeim banka. Bankastjórinn hafði samband við tengdaforeldrana og gerði þeim að greiða skuldina vegna fjárdráttarins ella yrði málið kært til lögreglu. Var svo samningur undirritaður þess efnis.

Fyrir dómi var samningurinn ógiltur á grundvelli 36. gr. samningalaga, nr. 7/1936, sökum ójafnræðis við samningsgerðina. Í kröfugerð málsins var ekki byggt á nauðung.

---

Hrd. 1994:79 nr. 442/1993 (Skinkumál) ^[PDF]
Deilt var um hvort framleiðsluráð gæti kveðið á um bann við innflutningi á vöru á grundvelli lagaákvæðis sem skyldaði umleitan álits framleiðsluráðs þegar flytja ætti inn landbúnaðarvöru.

Meirihluti Hæstaréttar (4 af 7) túlkaði lagaákvæðið með þeim hætti að verið væri að tryggja rétt framleiðsluráðsins til umsagnar en ekki sjálfstæða heimild til innflutningstakmörkunar á landbúnaðarvörum. Stjórnvaldsákvarðanir ráðherra um synjun á tollafgreiðslu varanna voru því ógiltar.

---

Hrd. 1994:190 nr. 401/1990 ^[PDF]

---

Hrd. 1994:271 nr. 62/1991 (Timburgólf - Gólf í einingahúsi) ^[PDF]

---

Hrd. 1994:436 nr. 58/1994 ^[PDF]

---

Hrd. 1994:469 nr. 198/1993 (Flugumferðarstjórar) ^[PDF]

---

Hrd. 1994:748 nr. 300/1991 (Einangrunarvistin - Agaviðurlög í fangelsi) ^[PDF]
Lög kváðu á um að beiting agaviðurlaga með setningu fanga í einangrun teldist ekki til afplánunartímans, og lengdi því refsinguna. Hæstiréttur taldi það andstætt 2. gr. stjórnarskrárinnar að gera slíkt án dóms. Fallist var því á skaðabótakröfu fangans.

---

Hrd. 1994:901 nr. 34/1991 ^[PDF]

---

Hrd. 1994:1001 nr. 347/1991 ^[PDF]

---

Hrd. 1994:1282 nr. 21/1991 ^[PDF]

---

Hrd. 1994:1476 nr. 281/1991 (Launaskattur - Atvinnuvegaflokkun Hagstofu Íslands) ^[PDF]
Með lögum var lagður á launaskattur ásamt heimild til að ákveða álagningu launaskatts á atvinnutekjur hjá fyrirtækjum sem flokkuðust undir fiskverkun og iðnað samkvæmt atvinnuvegaflokkun Hagstofu Íslands. Þá var sett reglugerð þar sem heimildin var nýtt og með henni var fylgiskjal með hluta af atvinnuvegaflokkun Hagstofu Íslands. Síðar var gefin út önnur reglugerð er tók við af hinni fyrri en án birtingar úr atvinnuvegaflokkuninni, og var það heldur ekki gert síðar. Enn síðar voru birt lög þar sem vinnulaun og þóknanir fyrir störf hjá fyrirtækjum sem flokkast undir fiskverkun og iðnað skv. atvinnuvegaflokkun Hagstofu Íslands væru undanþegin skattinum.

Blikksmiðameistari kærði áætlun skattstjóra um álögð gjöld sem endaði á stjórnsýslustigi með álagningu 3,5% launaskatts á vinnu við uppsetningu loftræstikerfa á byggingarstað. Taldi meistarinn að verkið væri undanþegið launaskattsskyldu og að fáránlegt væri að álagning þessa skattar færi eftir því hvar hann ynni verkið . Lögtak varð síðan gert í fasteign hans til tryggingar á skuld hans vegna greiðslu þessa skatts.

Meirihluti Hæstaréttar mat það svo að eingöngu hefði verið hægt að byggja á þeim hlutum atvinnuvegaflokkunarinnar sem hafði þá þegar verið birtur, og því var hafnað að líta á hluta hennar sem óbirtur voru við meðferð málsins og ríkið vísaði í til stuðnings máli sínu. Vísaði hann einnig til þess að löggjafinn hefði ætlað að undanþágan næði einvörðungu til þess hluta sem unninn væri á verkstæðum en ekki samsetningar hluta utan þeirra, hefði þurft að taka það skýrt fram við setningu laganna. Með hliðsjón af þessu var ekki gerður greinarmunur á þessum þáttum starfseminnar.

---

Hrd. 1994:1528 nr. 521/1993 ^[PDF]

---

Hrd. 1994:1704 nr. 360/1994 (Skipholt) ^[PDF]

---

Hrd. 1994:1719 nr. 346/1994 (Þrotabú Miklagarðs) ^[PDF]

---

Hrd. 1994:2398 nr. 417/1992 (Sunnuflöt) ^[PDF]

---

Hrd. 1994:2814 nr. 324/1991 ^[PDF]

---

Hrd. 1995:347 nr. 122/1993 ^[PDF]

---

Hrd. 1995:440 nr. 325/1992 (Álftafell) ^[PDF]
Samningur var gerður um kaup á skipi upp á 190 milljónir en fyrirvari gerður um að kostnaður við viðgerðir yrðu dregnar frá. Gagnaðili samþykkti með viðbót um að semja þyrfti um lækkunina.

---

Hrd. 1995:648 nr. 238/1993 (Flugslys) ^[PDF]

---

Hrd. 1995:1091 nr. 276/1993 (Leiga) ^[PDF]

---

Hrd. 1995:1161 nr. 341/1992 (Mótorbáturinn Dagný) ^[PDF]
Krafist var ógildingar á kaupsamningi um bát. Ný lög um stjórn fiskveiða tóku gildi eftir söluna þar sem leyft var framsal á aflaheimild báta, og jókst virði báta verulega við gildistöku laganna. Kaupverðið var um 1,6 milljón og síðar kom út mat um virði bátsins ásamt aflahlutdeild um að hann hefði orðið um 5 milljóna króna virði. Seljandinn ætlaði að kaupa sér stærri bát en bátarnir sem hann hugðist ætla að kaupa ruku upp í verði.

Meirihlutinn taldi að ógilda ætti samninginn á grundvelli 36. gr. sml.

Í sératkvæðum minnihlutans var staða aðila talin jöfn við samningsgerðina og að ekki ætti að ógilda samninginn. Báðir aðilar höfðu vitneskju um fyrirhugaða löggjöf.

Dómurinn hefur verið nokkuð gagnrýndur.

---

Hrd. 1995:1175 nr. 342/1992 (Umboð lögmanns - Trillur) ^[PDF]

---

Hrd. 1995:1333 nr. 383/1993 ^[PDF]

---

Hrd. 1995:1375 nr. 274/1993 ^[PDF]

---

Hrd. 1995:1493 nr. 56/1993 ^[PDF]

---

Hrd. 1995:1572 nr. 58/1994 (Sjávarréttir) ^[PDF]

---

Hrd. 1995:1658 nr. 445/1993 ^[PDF]

---

Hrd. 1995:1692 nr. 90/1993 ^[PDF]

---

Hrd. 1995:1760 nr. 416/1992 (Hafeldi) ^[PDF]

---

Hrd. 1995:1785 nr. 177/1995 (Þingeyrarkirkja) ^[PDF]

---

Hrd. 1995:1863 nr. 245/1994 (Þverársel) ^[PDF]

---

Hrd. 1995:2003 nr. 271/1995 ^[PDF]

---

Hrd. 1995:2175 nr. 418/1993 (Rauðilækur) ^[PDF]

---

Hrd. 1995:2461 nr. 87/1994 ^[PDF]

---

Hrd. 1995:2712 nr. 344/1993 ^[PDF]

---

Hrd. 1995:2958 nr. 8/1994 ^[PDF]

---

Hrd. 1995:2972 nr. 9/1994 ^[PDF]

---

Hrd. 1995:3081 nr. 99/1994 ^[PDF]

---

Hrd. 1995:3153 nr. 375/1993 ^[PDF]

---

Hrd. 1995:3169 nr. 166/1994 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:240 nr. 402/1994 (Borgarheiði 11) ^[PDF]

---

Hrd. 1996:489 nr. 23/1995 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:522 nr. 416/1994 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:696 nr. 92/1995 (Blikdalur) ^[PDF]
Hæstiréttur taldi tiltekin ítaksréttindi hafi verið talin glötuð til eilífðarnóns.

---

Hrd. 1996:812 nr. 119/1994 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:1143 nr. 498/1994 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:1279 nr. 405/1994 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:1422 nr. 150/1995 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:1542 nr. 137/1995 (Tígulgosinn hf.) ^[PDF]
Kaupsamningur hafði verið stofnaður í nafni óstofnaðs félags. Dómsmál var svo höfðað vegna samningsins á hendur því. Málinu var vísað frá þar sem málið var höfðað gegn hinu óstofnaða félagi en ekki þess stofnaða enda hafði hið síðarnefnda félag tekið við skyldum fyrrnefnda félagsins og að greiðslan hafði á stofndeginum ekki enn fallið í gjalddaga.

---

Hrd. 1996:1580 nr. 378/1994 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:1769 nr. 29/1995 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:1779 nr. 162/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:2245 nr. 26/1995 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:2340 nr. 236/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:2409 nr. 312/1996 (Sparisjóður Höfðhverfinga) ^[PDF]

---

Hrd. 1996:2501 nr. 201/1995 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:2561 nr. 242/1995 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:2727 nr. 238/1995 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:2733 nr. 1/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:2786 nr. 276/1995 (Langholtsvegur) ^[PDF]

---

Hrd. 1996:3088 nr. 386/1996 (Landvernd) ^[PDF]

---

Hrd. 1996:3251 nr. 11/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:3267 nr. 349/1995 (Ábyrgð á VISA úttektum) ^[PDF]

---

Hrd. 1996:3331 nr. 378/1995 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:3647 nr. 106/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:4018 nr. 431/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:30 nr. 10/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:157 nr. 60/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:244 nr. 16/1997 (Grund) ^[PDF]

---

Hrd. 1997:342 nr. 230/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:538 nr. 302/1996 (Sumarhús á Spáni - La Marina) ^[PDF]
Íslenskir seljendur og íslenskir kaupendur.
Spænskur lögmaður gerir samninginn.
Afturkölluð kaupin og seljandinn fékk húsið aftur, en kaupverðinu ekki skilað.
Kaupandinn heldur fram að hann hafi verið neyddur til að skrifa undir skjalið.
Litið var á aðstæður við samningsgerðina, er tók 1-2 klst. Vitni gáfu til kynna að kaupandinn hefði verið glaður og farið með seljandanum út að borða eftir á.

---

Hrd. 1997:773 nr. 197/1996 (Smiðjuvegur) ^[PDF]

---

Hrd. 1997:887 nr. 262/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:1282 nr. 134/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:1409 nr. 287/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:1423 nr. 323/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:1487 nr. 293/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:1693 nr. 351/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:1998 nr. 162/1997 (Haffjarðará II) ^[PDF]

---

Hrd. 1997:2025 nr. 346/1996 (Syðribrú - Forkaupsréttur sveitarfélags) ^[PDF]

---

Hrd. 1997:2227 nr. 342/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:2252 nr. 321/1997 (Fljótasel, húsaleiga, tímamark, skipti á milli hjóna) ^[PDF]
M og K höfðu slitið samvistum og K flutti út.
K vildi meina að M hefði verið skuldbundinn til að greiða húsaleigu vegna leigu á húsnæðinu sem K flutti í. Þeirri kröfu var hafnað á þeim grundvelli að maki gæti einvörðungu skuldbundið hinn á meðan samvistum stendur.

M var eini þinglýsti eigandi fasteignar. K hélt því fram að hún ætti hluta í henni.
Framlögin til fasteignarinnar voru rakin.
Þinglýsing eignarinnar réð ekki úrslitum, þó hún hafi verið talin gefa sterkar vísbendingar.
Strangt í þessum dómi að eingöngu sé farið í peningana og eignarhlutföll í þessari fasteign og fyrri fasteignum sem þau höfðu átt, en ekki einnig farið í önnur framlög K.
K var talin hafa 25% eignarhlutdeild.

---

Hrd. 1997:2345 nr. 387/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:2488 nr. 456/1996 (Hofstaðir - Laxá - Ákvörðun Náttúruverndarráðs) ^[PDF]

---

Hrd. 1997:2752 nr. 50/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:2779 nr. 7/1997 (Hafald hf.) ^[PDF]
Umdeild túlkun á sennilegri afleiðingu.
Skipið Særún er eign G. Særún er svo flutt milli umdæma og á henni hvíldu 7 milljónir króna og 0,5 milljónir á öðrum veðrétti. Þurfti því að flytja veðréttinn í skipabækur hins umdæmisins. Hins vegar gleymdist að flytja 7 milljóna króna veðið. Síðar gaf Landsbankinn út veðskuldabréf byggt á því að það lægi 0,5 milljón króna lán.

Hæstiréttur taldi að fyrirsvarsmenn Særúnar hefðu vísvitandi nýtt sér mistökin og því væri ekki um sennilega afleiðingu að ræða.

---

Hrd. 1997:2805 nr. 269/1996 (Jón E. Jakobsson I) ^[PDF]
Dómurinn er til marks um að allsherjarveð í öllum skuldum útgefanda við tiltekinn aðila, hverju nafni sem þær nefnist, teljist fullnægjandi lýsing skulda í tryggingarbréfi.

---

Hrd. 1997:2862 nr. 2/1997 (Inntak hf.) ^[PDF]

---

Hrd. 1997:2939 nr. 427/1996 (Baughús - Viðskeyting vegna framkvæmda) ^[PDF]

---

Hrd. 1997:3087 nr. 21/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:3465 nr. 475/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:3537 nr. 86/1997 (Flugumferðarstjóri) ^[PDF]

---

Hrd. 1997:3560 nr. 87/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:3574 nr. 88/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:137 nr. 286/1997 (Siglfirðingur ehf.) ^[PDF]

---

Hrd. 1998:305 nr. 80/1997 (Byggingarvísitala) ^[PDF]

---

Hrd. 1998:386 nr. 43/1998 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:471 nr. 179/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:500 nr. 208/1997 (Barnsburðarleyfi) ^[PDF]

---

Hrd. 1998:601 nr. 476/1997 (Möðrufell í Eyjafjarðarsveit - Dalabyggð - Röksemdir ráðuneytis) ^[PDF]

---

Hrd. 1998:737 nr. 265/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:799 nr. 305/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:881 nr. 310/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:1067 nr. 122/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:1082 nr. 455/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:1209 nr. 225/1997 (Mb. Freyr) ^[PDF]
Verið að selja krókabát. Síðar voru sett lög sem hækkuðu verðmæti bátsins. Seljandinn taldi sig hafa átt að fá meira fyrir bátinn og bar fyrir sig að hann hafi verið ungur og óreyndur. Talið að hann hefði getað ráðfært sig við föður sinn.

Þessi dómur er umdeildur þar sem Hæstiréttur nefndi að seljandinn hefði getað gert hitt eða þetta.

---

Hrd. 1998:1272 nr. 161/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:1281 nr. 275/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:1469 nr. 186/1997 (Lyfjaverslun Íslands) ^[PDF]

---

Hrd. 1998:1496 nr. 463/1997 ^[PDF]

---

Hrú. 1998:2608 nr. 169/1998 (Fagtún) ^[PDF]
Hæstaréttardómur sem kveðinn var upp í málinu: Hrd. 1999:4429 nr. 169/1998 (Fagtún)^ⓘ

---

Hrd. 1998:2930 nr. 36/1998 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:3037 nr. 31/1998 (Gráðugur fasteignasali) ^[PDF]

---

Hrd. 1998:3086 nr. 491/1997 (Þverholt) ^[PDF]

---

Hrd. 1998:3194 nr. 453/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:3438 nr. 30/1998 (Bókbær) ^[PDF]

---

Hrd. 1998:3538 nr. 202/1998 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:3551 nr. 203/1998 (Lyfjaverslun ríkisins) ^[PDF]

---

Hrd. 1998:3563 nr. 204/1998 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:3575 nr. 205/1998 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:3587 nr. 206/1998 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:3771 nr. 107/1998 (Haffjarðará III - Verslun í Hafnarfirði) ^[PDF]

---

Hrd. 1998:3798 nr. 80/1998 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:4042 nr. 10/1998 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:4406 nr. 166/1998 (Iðnaðarmálagjald) ^[PDF]

---

Hrd. 1998:4433 nr. 207/1998 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:4500 nr. 474/1998 ^[PDF]

---

Hrd. 1999:252 nr. 517/1997 (Áfengissala)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:568 nr. 328/1998 (Gamli Álafoss hf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:592 nr. 329/1998 (Farg hf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:942 nr. 139/1997 (Rithandarrannsókn ekki afgerandi, litið til annarra atvika)^{[HTML] [PDF]}
Reynt var að sýna fram á fölsun rithandar með rannsókn.

Einstaklingur hafði fengið námslán og fengið skuldabréf. Haldið því fram að undirritunin á skuldabréfinu hefði verið fölsuð. Rannsóknin benti ekki nægileg líking væri fyrir því að um fölsun hefði verið að ræða, en heldur ekki í hina áttina. Að endingu var greiðsluskyldan staðfest.

---

Hrd. 1999:1398 nr. 129/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:1653 nr. 371/1998^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:1709 nr. 403/1998 (Ósoneyðandi efni)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:1817 nr. 406/1998^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:1955 nr. 436/1998 (Söluturninn Svali)^{[HTML] [PDF]}
Aðili leigði húsnæði undir verslun til tíu ára. Skyldmenni tóku að sér ábyrgð á efndum samningsins af hálfu leigjanda.

Hæstiréttur sneri við héraðsdómi og féllst ekki á ógildingu þar sem aðilar gætu ekki búist við að samningar séu áhættulausir.

---

Hrd. 1999:1965 nr. 402/1998^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:1995 nr. 414/1998 (Suðurlandsbraut 14)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:2015 nr. 151/1999 (Táknmálstúlkun)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:2202 nr. 93/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:2239 nr. 22/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:2414 nr. 509/1998^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:2701 nr. 232/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:2910 nr. 263/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:2988 nr. 270/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:3373 nr. 251/1999 (Ytri-Langamýri)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:3484 nr. 167/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:3799 nr. 114/1999 (MS-félagið)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:3843 nr. 417/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:3910 nr. 189/1999 (Rúðuglersdómur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:4218 nr. 214/1999 (Suðurlandsbraut 4a - Ábyrgð á leigu)^{[HTML] [PDF]}
Ágreiningur var um í ljósi þess að seljandi húsnæðis hafði ábyrgst skaðleysi leigusamninga í kaupsamningi. Leigjendur vanefndu svo leigusamninginn með því að greiða ekki leigugjaldið. Hæstiréttur leit svo á að ábyrgðaryfirlýsinguna ætti ekki að túlka svo víðtækt að seljandinn væri að taka að sér ábyrgð á vanefndum leigusamningsins.

Kaupandi fasteignarinnar leitaði til seljandans sem innti af hendi hluta upphæðarinnar og neitaði hann svo að greiða meira. Seljandinn krafðist endurgreiðslu um þrettán mánuðum síðar, með gagnstefnu í héraði. Litið var til þess að báðir aðilar höfðu mikla reynslu og var seljandinn álitinn hafa greitt inn á kröfuna af stórfelldu gáleysi. Kaupandinn var álitinn vera grandlaus. Ekki var fallist á endurgreiðslukröfu seljandans.

---

Hrd. 1999:4402 nr. 240/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:4495 nr. 235/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:4622 nr. 260/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:4727 nr. 300/1999 (Saumastofa - Saumnálin)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:4804 nr. 225/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:4916 nr. 236/1999 (Erla María Sveinbjörnsdóttir)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:5028 nr. 326/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:132 nr. 311/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:220 nr. 350/1999 (Bílasalan Borg)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:383 nr. 277/1999 (Uppsögn lektors í spænsku við HÍ)^{[HTML] [PDF]}
Samkvæmt reglum er giltu á þeim tíma þurfti staðfestingu ráðherra til að ráða starfsfólk. Óheimilt var að segja upp lektornum án staðfestingar ráðherra þar sem ráðherra kom að staðfestingu ráðningar hans.

---

Hrd. 2000:609 nr. 401/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:701 nr. 412/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:738 nr. 325/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:945 nr. 437/1999 (Bakki)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:1017 nr. 386/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:1139 nr. 469/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:1145 nr. 436/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:2064 nr. 35/2000 (Starfslokayfirlýsing)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:2174 nr. 69/2000 (Skilyrði fyrir kindakjöt og mjólk - Greiðslumark II)^{[HTML] [PDF]}
Greiðslukerfi í landbúnaði var breytt og höfðaði sauðfjárbóndi einn mál þar sem verið væri að hygla kúabændum við þær breytingar.

Hæstiréttur féllst ekki á að í því fælist óheimil mismunun í skilningi jafnræðisreglu stjórnarskrárinnar þar sem löggjafanum hafi ekki verið skylt að láta sömu lagareglur gilda um allar greinar landbúnaðar. Þá hafi þeir breytingar sem áttu sér stað verið gerðar í lögmætum tilgangi, til þess fallnar að ná fram ákveðnum markmiðum í sauðfjárrækt og náðu til allra er stunduðu hana.

---

Hrd. 2000:2713 nr. 150/2000 (Lóðir í Hafnarfirði - Kjóahraun)^[HTML]

---

Hrd. 2000:2742 nr. 115/2000 (Þverholt)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:3042 nr. 372/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:3182 nr. 364/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:3781 nr. 146/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:4074 nr. 155/2000 (SR-Mjöl)^{[HTML] [PDF]}
Gengið hafði verið frá kaupum SR-Mjöls á skipi og 50% kaupverðsins greitt, en svo voru samþykkt lög á Alþingi er gerðu skipið svo gott sem verðlaust. SR-Mjöl keypti veiðileyfi skips en ekki aflahlutdeildina. Veiðileyfið varð verðlaust. Krafist var ógildingar kaupsamningsins.

Látið þar við sitja að frekari efndir samkvæmt samningnum voru felldar niður, sýknað af endurgreiðslukröfu og aðilarnir látnir bera hallann af lagabreytingunum.

---

Hrd. 2000:4122 nr. 153/2000 (Kauphóll)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:4170 nr. 284/2000 (Fjallalind)^{[HTML] [PDF]}
Kröfu tjónvalds um lækkun á bótakröfu tjónþola var synjað, en forsendur þeirrar kröfu voru þær að tjónþoli hefði átt að takmarka tjón sitt með því að vanefna samninginn fyrir sitt leyti.

---

Hrd. 2000:4317 nr. 219/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:4412 nr. 214/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:4480 nr. 125/2000 (Öryrkjadómur I)^{[HTML] [PDF]}
Niðurstöðu málsins fyrir Hæstarétti er oft skipt í tímabil: Fyrri tímabilið er krafa er átti við 1. janúar 1994 til 31. desember 1998 og hið seinna frá 1. janúar 1999. Ástæða skiptingarinnar er sú að forsendur úrlausnarinnar fyrir sitt hvort tímabilið voru mismunandi í mikilvægum aðalatriðum.

Þann 1. janúar 1994 tóku gildi ný heildarlög til almannatrygginga en við setningu þeirra var í gildi reglugerð, um tekjutryggingu, heimilisuppbót og heimildarhækkanir, með stoð í eldri lögunum. Ný reglugerð, um tekjutryggingu, var síðan sett 5. september 1995 með stoð í nýju lögunum en þar var kveðið á um heimild til lækkunar á greiðslum byggðum á tekjum maka örorkulífeyrisþegans. Þann 1. janúar 1999 var reglugerðarákvæðinu færð lagastoð með gildistöku breytingarlaga nr. 149/1998.

Ágreiningurinn í máli er varðaði fyrra tímabilið sneri í meginatriðum um hvort íslenska ríkið hafi haft lagaheimild til að skerða tekjur örorkulífeyrisþegans með umræddum hætti á meðan því stóð. Er kom að seinna tímabilinu kom það ekki sérstaklega til álita enda hafði lögunum verið breytt til að koma slíkri á en þá reyndi sérstaklega á samræmi hennar við stjórnarskrá.

Niðurstaða Hæstaréttar var sú að skerðingarheimildin hafi verið óheimil vegna beggja tímabilanna. Allir dómararnir sem dæmdu í málinu voru sammála um fyrra tímabilið. Tveir dómaranna skiluðu sératkvæði þar sem þeir lýstu sig ósammála meirihlutanum um niðurstöðuna um seinna tímabilið en voru sammála að öðru leyti.

Forsendur niðurstöðu meirihlutans um seinna tímabilið voru í megindráttum þær að þar sem tekjur maka skiptu ekki máli við annars konar greiðslur frá ríkinu, eins og slysatrygginga og sjúkratrygginga, væri talið í gildi sé sú aðalregla að greiðslur úr opinberum sjóðum skuli vera án tillits til tekna maka, og vísað þar til jafnræðisreglu stjórnarskrárinnar. Þó megi taka tillit til hjúskaparstöðu fólks varðandi framfærslu ef málefnaleg rök styðja slíkt.

76. gr. stjórnarskrárinnar, nr. 33/1944, spilar hér stórt hlutverk. Meirihlutinn taldi að þrátt fyrir að löggjafinn hafi talsvert svigrúm til mats við að ákveða inntak þeirrar aðstoðar sem ákvæðið kveður á um, þá komist dómstólar ekki hjá því að taka afstöðu til þess hvort það fyrirkomulag sé í samræmi við önnur ákvæði stjórnarskrárinnar eins og þau séu skýrð með hliðsjón af þeim þjóðréttarlegu skuldbindingum sem íslenska ríkið hefur undirgengist.

Þá leit meirihlutinn svo á að við breytingarnar sem urðu að núverandi 1. mgr. 76. gr. stjórnarskrárinnar, nr. 33/1944, en við þær breytingar var fellt út orðalag um undanþágu ríkisins frá því að veita slíka aðstoð í þeim tilvikum þegar viðkomandi nyti ekki þegar framfærslu annarra en í greinargerð var lýst því yfir að ekki væri um efnislega breytingu að ræða. Meirihluti Hæstaréttar taldi að þrátt fyrir staðhæfinguna í lögskýringargögnum hefði breytingin á ákvæðinu samt sem áður slík áhrif.

Eftirmálar dómsúrlausnarinnar fyrir Hæstarétti voru miklir og hefur Hæstiréttur í síðari dómaframkvæmd minnkað áhrif dómsins að einhverju leyti.

---

Hrd. 2001:84 nr. 172/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:135 nr. 265/2000 (Rauðsíða ehf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:507 nr. 23/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:617 nr. 309/2000 (Leigusamningur - Stöðvarleyfi)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:918 nr. 336/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:946 nr. 359/2000 (Laxalind)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:1090 nr. 58/2000 (Vatnsendi)^{[HTML] [PDF]}
ÞH gerði kröfu á hendur L um niðurfellingu eignarnáms á spildu af landi Vatnsenda er fram hafði farið árið 1947. Kröfuna byggði hann á að því sem eignarnáminu var ætlað að ná fram á sínum tíma hefði ekki gengið eftir, og að L ætlaði að selja Kópavogsbæ landið undir íbúðabyggð í stað þess að skila því.

Við nánari eftirgrennslan kom í ljós að eingöngu lítill hluti af hinu eignarnumda landsvæðis hafði verið notað til þess að reisa fjarskiptamannvirki og því stórt svæði sem ekki hafði verið notað í þeim tilgangi. Héraðsdómur taldi að afsalið sem gefið var út árið 1947 hafi verið algert og því ætti eignarnámsþolinn enga kröfu til þess að fá aftur landspildur sem væru ekki notaðar í samræmi við eignarnámsheimildina. Hæstiréttur staðfesti niðurstöðu héraðsdóms en tók þó fram slík endurheimt á landi þyrfti ekki að fara fram nema fyrir lægi lagaheimild eða sérstakar aðstæður.

---

Hrd. 2001:1188 nr. 354/2000 (Tolleftirlit með bókasendingum)^{[HTML] [PDF]}
Hæstiréttur taldi að sú framkvæmd að opna allar fyrirvaralaust og án samþykkis viðtakenda póstsendinga til þess að finna reikninga í pökkum, væri óheimil. Tollyfirvöld sýndu ekki fram á að það hefði verið nauðsynlegt.

---

Hrd. 2001:1212 nr. 266/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:1245 nr. 257/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:1435 nr. 85/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:1446 nr. 86/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:1558 nr. 442/2000 (Þórsgata)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:2328 nr. 16/2001 (Skandia)^{[HTML] [PDF]}
Fjallar um afleiðusamning. Krafist var ógildingar á samningnum en ekki var fallist á það þar sem öll lög gerðu ráð fyrir slíkum samningi.

---

Hrd. 2001:2366 nr. 65/2001 (Ytri-Langamýri)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:2505 nr. 17/2001 (Lánasýslan)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:3025 nr. 3/2001 (Eystrasalt)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:3416 nr. 162/2001 (Bæjarstjóri)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:3434 nr. 277/2001 (Alþýðusamband Íslands)^{[HTML] [PDF]}
Reynt var á hvort uppbygging Alþýðusambandsins væri slík að hún heimilaði málsókn þess vegna hagsmuna félagsmanna undirfélaga sinna.

---

Hrd. 2001:3451 nr. 129/2001 (Slys í Vestfjarðagöngum - Áhættutaka III - Farþegi í bifreið)^{[HTML] [PDF]}
Tímamótadómur þar sem breytt var frá fyrri fordæmum um að farþegar missi bótarétt þegar þeir fá sér far með ölvuðum ökumönnum þar sem um hefði verið að ræða áhættutöku, og talið að farþegar undir slíkum kringumstæðum beri í staðinn meðábyrgð á tjóninu.

---

Hrd. 2001:3566 nr. 90/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:3914 nr. 396/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:3950 nr. 418/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:4097 nr. 398/2001 (Global Refund á Íslandi)^{[HTML] [PDF]}
Samningsákvæði um samkeppnisbann kvað á um að það gilti „for hele Skandinavien“ (á allri Skandinavíu) og snerist ágreiningurinn um hvort Ísland væri innifalið í þeirri skilgreiningu. Hæstiréttur féllst ekki á að það gilti á Íslandi.

---

Hrd. 2001:4472 nr. 245/2001 (Handsal)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:4559 nr. 204/2001 (Lífeyrissjóður sjómanna V)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:4604 nr. 225/2001 (Selásblettur II)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:4629 nr. 442/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:243 nr. 5/2002^[HTML]

---

Hrd. 2002:393 nr. 266/2001 (Sambúðarslit - Kranabíllinn ehf.)^{[HTML] [PDF]}
Deilt var um fjárslitasamning á milli M og K. Þau höfðu rekið saman einkahlutafélag og M vanefnir þá skuldbindingu samkvæmt samningnum. Hann beitti fyrir sér að K hefði ekki getað borið fyrir sig samninginn á grundvelli 33. gr. samningalaga, nr. 7/1936.

Hæstiréttur sneri héraðsdómi við og taldi samningsákvæðin vera skýr og að þau bæði hefðu verið fullkunnugt um þá þætti fyrirtækisins sem skiptu máli. Hæstiréttur hafnaði einnig að 36. gr. samningalaganna ætti við.

---

Hrd. 2002:445 nr. 297/2001 (Bílaþvottavélar)^{[HTML] [PDF]}
Tjón vegna galla á bílaþvottastöð taldist sannað með öðrum hætti en með matsgerð. Hins vegar náðist ekki að sanna rekstrartjón en þar taldi Hæstiréttur að matsgerð hefði þurft til þess.

---

Hrd. 2002:456 nr. 390/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:655 nr. 312/2001 (Tennisæfing)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:837 nr. 279/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:872 nr. 376/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:1051 nr. 326/2001 (Hársnyrtistofa)^{[HTML] [PDF]}
Kona hafði verið ráðin til starfa og í ráðningarsamningnum var í uppsagnarákvæðinu skylda hennar til að greiða tilteknar greiðslur. Hæstiréttur taldi að þó ákvæðið hefði verið óvenjulegt var það samt sem áður nokkuð skýrt og ekki hægt að teygja þá túlkun.

---

Hrd. 2002:1058 nr. 345/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:1087 nr. 88/2002 (Kísiliðjan, Mývatni)^{[HTML] [PDF]}
Hæstiréttur taldi að ekki hefði verið hægt að bæta úr annmarka á lögvörðum hagsmunum eftir á.

---

Hrd. 2002:1176 nr. 354/2001 (Söltunarfélag Dalvíkur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:1282 nr. 134/2002^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:1617 nr. 435/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:1687 nr. 428/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:2292 nr. 65/2002^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:2553 nr. 323/2002 (Eignarhaldsfélagið Hvammskógur ehf. gegn Kára Stefánssyni)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:2617 nr. 291/2002^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:3295 nr. 144/2002 (Eignarhaldsfélag Hörpu hf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:3365 nr. 464/2002 (Kjarasamningar sjómanna)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:3373 nr. 157/2002 (Sorpförgun fyrir Varnarliðið)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:3401 nr. 112/2002 (Greiðslumiðlun)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:3409 nr. 110/2002 (Hrísrimi)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:3429 nr. 258/2002^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:3492 nr. 479/2002^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:3525 nr. 147/2002^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:3623 nr. 233/2002^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:3686 nr. 167/2002 (ASÍ-dómur - Lagasetning á sjómannaverkfall)^{[HTML] [PDF]}
Í málinu var deilt um lagasetningu á verkföll og verkbönn ýmissa félaga innan Sjómannasambands Íslands og Farmanna- og fiskimannasambands Íslands, og eru þau félög innan ASÍ. ASÍ stefndi ríkinu og Samtökum atvinnulífsins til að fá úr skorið um lögmæti lagasetningarinnar. Hæstiréttur staðfesti dóm héraðsdóms með vísan til forsendna hans.

Megindeilurnar byggðust á því að með setningu laganna væri vegið að samningsfrelsi þeirra og verkfallsrétti sem nyti verndar 74. gr. stjórnarskrárinnar, sbr. 11. gr. MSE. Þá snerust þær einnig um að lögin hefðu einnig náð yfir aðildarfélög sem höfðu ekki tekið þátt í umræddum aðgerðum. Að auki var vísað til jafnræðisreglu 65. gr. stjórnarskrárinnar þar sem eitt aðildarfélaga Samtaka atvinnulífsins hafði gert kjarasamning við Vélstjórafélag Íslands um mörg atriði nátengd deilumálunum sem gerðardómur skyldi líta til.

Litið var til þess að með sérstakri upptalningu á stéttarfélögum í 74. gr. yrðu gerðar ríkari kröfur til takmarkana á réttindum þeirra. Hins vegar var ákvæðið ekki túlkað með þeim hætti að löggjafanum væri óheimilt að setja lög sem stöðvuðu vinnustöðvanir tímabundið. Við setningu laganna hafði verkfallið þá staðið í sex vikur og taldi löggjafinn að ef ekkert væri gert hefði það neikvæð áhrif á almannahagsmuni. Ekki voru talin efni til þess að hnekkja því mati löggjafans.

Lagasetningin kvað á um að gerðardómur myndi ákvarða kjör allra aðildarfélaganna og jafnframt þeirra sem ekki höfðu tekið þátt í umræddum aðgerðum. Í greinargerð viðurkenndi íslenska ríkið að það hefði ekki verið ætlun laganna að þau næðu jafnframt yfir félög sem hvorki væru í verkfalli né verkbanni við gildistöku laganna. Gerðardómur taldi sig samt knúinn til þess að ákvarða einnig kjör þeirra sökum lagafyrirmælanna og takmarkaðs valdsviðs. Dómur héraðsdóms, með vísan til 1. mgr. 74. gr. stjórnarskrárinnar, taldi að almannaheill hafi ekki krafist svo víðtæks gildissviðs og var því dæmt að umrætt bann laganna næði ekki yfir þau né ákvörðun gerðardómsins.

Dómsorð:
Fallist er á kröfu stefnanda að því leyti, að viðurkennt er að Verkalýðsfélagi Snæfellsbæjar, Verkalýðsfélaginu Stjörnunni í Grundarfirði og Verkalýðsfélagi Stykkishólms sé, þrátt fyrir ákvæði l. gr., 2. gr., og 3. gr. laga nr. 34/2001, heimilt að efna til verkfalls og að ákvörðun gerðardóms samkvæmt sömu lögum ráði ekki kjörum fiskimanna í þessum félögum.
Stefndu, íslenska ríkið og Samtök atvinnulífsins, skulu að öðru leyti vera sýknir af kröfum stefnanda, Alþýðusambands Íslands, í máli þessu.
Málskostnaður fellur niður.

---

Hrd. 2002:3713 nr. 491/2002 (Núpalind - Hótun um sjálfsmorð og fasteignakaup)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:3925 nr. 517/2002^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:4050 nr. 205/2002^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:4098 nr. 530/2002 (Betri Pizzur ehf. gegn Papa John ́s International Inc.)^{[HTML] [PDF]}
Ekki var fallist á að ákvæði í sérleyfissamningi um að tiltekinn breskur gerðardómur færi með lögsögu ágreinings um tiltekin atriði samningsins fæli í sér skerðingu á aðgengi að dómstólum. Var því haldið fram að hinn mikli kostnaður er fælist í meðferð mála við þann dómstól jafnaði til afsals á aðgengi að óhlutdrægum og óvilhöllum dómstóli til lausnar ágreiningsins.

Dómstólar nefndu að stefnanda málsins, Betri Pizzur ehf., hefði mátt gera sér grein fyrir kostnaðarlegum afleiðingum gerðardómsmeðferðar ef á reyndi og ósannað að hinn stefndi hefði átt að veita stefnanda sérstakar upplýsingar um þetta. Ástæðan fyrir því að stefnandinn hafi fallist á gerðardómsmeðferð var ekki talin hafa verið vegna lakari samningsstöðu hans. Þá var ekki fallist á málsástæður um svik, óheiðarleika né ósanngirni í tengslum við samningsgerðina né síðar. Var því málinu vísað frá dómi.

---

Hrd. 2002:4195 nr. 164/2002^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:4217 nr. 174/2002 (Grundartangahöfn)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:115 nr. 343/2002 (Starfslokasamningur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:422 nr. 400/2002 (Byggingarsamvinnufélag I)^{[HTML] [PDF]}
Fjölbýlishús var reist af Samtökum aldraðra, sem voru byggingarsamvinnufélag. Í samþykktum félagsins var í 17. gr. var kveðið á um forkaupsrétt félagsins á íbúðum ásamt kvöðum um hámarkssöluverð íbúðanna. VG átti íbúð í fjölbýlishúsinu en lést svo. VJ keypti íbúðina af dánarbúinu og féll byggingarsamvinnufélagið frá forkaupsréttinum. Á íbúðinni lá fyrir þinglýst sem kvöð á hana yfirlýsingu um að íbúðin skyldi aldrei seld né afhent til afnota öðrum en þeim sem væru orðnir 63 ára að aldri og félagar í Samtökum aldraðra, en ekkert minnst á hámarkssöluverð.

Hæstiréttur taldi að áskilnaður samþykktanna um hámarkssöluverðið yrði ekki beitt gagnvart aðila sem eigi var kunnugt um skuldbindinguna að þeim tíma liðnum sem lögin áskildu. Þá var VJ ekki meðlimur í Samtökum aldraðra og ekki sannað að henni hefði verið kunnugt um það skilyrði samþykktanna.

---

Hrd. 2003:489 nr. 257/2002 (Sápudælur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:506 nr. 329/2002 (Bátasmiður - Gáski)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:730 nr. 349/2002^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:1261 nr. 333/2002 (Valhöll)^{[HTML] [PDF]}
Fasteignasali lét duga að treysta einhliða yfirlýsingu seljandans um engar skuldir við húsfélag en svo reyndist ekki vera. Þetta var ekki talið uppfylla skilyrðið um faglega þjónustu.

---

Hrd. 2003:1334 nr. 93/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:1559 nr. 466/2002^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:1576 nr. 497/2002 (Björgunarsveitarmaður - Fall af þaki)^{[HTML] [PDF]}
Björgunarsveitarmaður var að festa þakplötur í óveðri. Hann varð fyrir líkamstjóni og krafði húseigandann um bætur á grundvelli reglna um óbeðinn erindisrekstur. Hæstiréttur taldi skilyrðin um óbeðinn erindisrekstur ekki eiga við í málinu.

---

Hrd. 2003:1682 nr. 515/2002^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:2045 nr. 477/2002 (Bókadómur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:2649 nr. 13/2003 (Jarðvinna)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:2809 nr. 278/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:2899 nr. 287/2003 (Þrotabú Netverks ehf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:2946 nr. 320/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:3121 nr. 21/2003 (Grjótvarða)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:3185 nr. 77/2003 (Hvammur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:3343 nr. 79/2003 (Eyvindarstaðavegur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:3355 nr. 46/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:3542 nr. 124/2003 (Plast, miðar og tæki)^{[HTML] [PDF]}
Talið var að samningskveðið févíti sem lagt var á starfsmann sökum brota hans á ákvæði ráðningarsamnings um tímabundið samkeppnisbann hafi verið hóflegt.

---

Hrd. 2003:3597 nr. 105/2003 (Múm - Plötuútgáfusamningur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:3698 nr. 37/2003 (Grænmetismál)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:3855 nr. 210/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:3867 nr. 211/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:3885 nr. 312/2003 (Frjáls fjölmiðlun)^{[HTML] [PDF]}
Kaupandi neitaði að greiða eftirstöðvar í hlutabréfakaupum þar sem verðmæti félagsins væri lægra en það sem var uppgefið. Síðar fór félagið í gjaldþrot. Hæstiréttur leit svo á að um væri að ræða gölluð kaup og ákvarðaði að kaupandinn hefði átt að greiða það sem hann hafði þegar greitt og eftirstöðvarnar sem hann neitaði að greiða yrðu felldar niður.

---

Hrd. 2003:3910 nr. 102/2003 (Hafnarstræti 17)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:4075 nr. 78/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:4202 nr. 217/2003 (Veiðireynsla)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:4430 nr. 319/2003 (Bæklunarlæknar)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:4547 nr. 447/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:23 nr. 248/2003 (Hekluminjasafn)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:38 nr. 264/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:70 nr. 9/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:273 nr. 227/2003 (Nathan & Olsen ehf.)^{[HTML] [PDF]}
Gerð var áreiðanleikakönnun vegna kaupa á fyrirtæki og benti hún á ýmsa ágalla. Í kjölfarið var samið um afslátt af kaupverðinu. Nokkrum mánuðum eftir afhendingu komst kaupandinn að því að ástandið hjá fyrirtækinu hefði verið enn verra. Hæstiréttur taldi kaupandann ekki geta borið þetta fyrir sig gagnvart seljandanum þótt áreiðanleikakönnunin hafi ekki gefið rétta mynd af stöðunni.

---

Hrd. 2004:397 nr. 481/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:446 nr. 239/2003 (Kennari í námsleyfi - Greiðslur úr námsleyfasjóði)^{[HTML] [PDF]}
Stjórn námsleyfasjóðs var óheimilt að beita nýjum reglum um úthlutun námsleyfa afturvirkt á ákvarðanir sem þegar höfðu verið teknar.

---

Hrd. 2004:519 nr. 269/2003 (Nýbrauð)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:731 nr. 323/2003 (Skífan hf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:840 nr. 261/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:856 nr. 361/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:879 nr. 347/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:1293 nr. 275/2003 (Niðurlagning stöðu - Prófessor við læknadeild)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:1328 nr. 408/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:1353 nr. 349/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:1361 nr. 350/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:1369 nr. 351/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:1376 nr. 352/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:1384 nr. 353/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:1647 nr. 409/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:1806 nr. 410/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:1854 nr. 77/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:1905 nr. 366/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:2184 nr. 370/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:2272 nr. 136/2004 (Sóleyjarimi)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:2325 nr. 22/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:2448 nr. 482/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:2806 nr. 76/2004 (Landspítali)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:3029 nr. 324/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:3059 nr. 248/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:3175 nr. 383/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:3202 nr. 57/2004 (Boðagrandi)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:3424 nr. 398/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:3587 nr. 117/2004 (Breki KE 61 - Magnel - Veiki kokkurinn)^{[HTML] [PDF]}
Matsveinn á skipi og var ráðningarfyrirkomulag hans sérstakt miðað við almennan vinnumarkað. Hann veikist og taldi sig eiga veikindarétt. Vinnuveitandinn réð hann stöðugt til skamms tíma og taldi matsveinninn það vera til málamynda.

Hæstiréttur nefndi að samkvæmt sjómannalögum væri hægt að gera tímabundna ráðningarsamninga en litið á aðstæður. Þar sem útgerðin var í fjárhagskröggum og allir sjómennirnir voru einnig ráðnir í tímabundinn tíma með því markmiði að bjarga útgerðinni. Taldi hann því fyrirkomulagið í þessu tilviki hafi ekki verið ósanngjarnt. Ekki var sýnt fram á að um hefði verið að ræða málamyndagerning.

---

Hrd. 2004:3624 nr. 131/2004 (Ísnet)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:3691 nr. 174/2004 (Atlantsskip)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:4070 nr. 412/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:4147 nr. 189/2004 (Spölur ehf. - Afhending veglykils)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:4327 nr. 212/2004 (Viðveruskylda kennara)^{[HTML] [PDF]}
Deilt var um uppgjör launa þar sem kennarinn hafði ekki samfelldar kennslustundir og hvort kennaranum bæri að vera á staðnum í eyðunum.

---

Hrd. 2004:4355 nr. 221/2004 (Loðnuvinnslan)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:4888 nr. 184/2004 (Aflétting lána)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:4918 nr. 192/2004 (Hreimur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:12 nr. 507/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:64 nr. 10/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:378 nr. 273/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:409 nr. 329/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:417 nr. 330/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:578 nr. 25/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:823 nr. 65/2005 (Framsal sakamanns)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:833 nr. 400/2004 (Melabraut)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:864 nr. 394/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:1096 nr. 389/2004 (Bernhard - Ofgreitt fé)^{[HTML] [PDF]}
Hæstiréttur taldi að aðili er ofgreiddi ætti ekki rétt á dráttarvöxtum frá því ofgreiðslan átti sér stað.

---

Hrd. 2005:1150 nr. 73/2005 (Tengsl við erfðaskrá)^{[HTML] [PDF]}
M hafði verið giftur áður og átt börn með fyrri eiginkonu sinni. M og K gerðu síðan kaupmála um að eignir hans yrðu séreign M og ákvæði til að tryggja stöðu K við andlát. Kaupmálinn og erfðaskrárnar áttu síðan að verka saman. Erfðaskrá M var síðan úrskurðuð ógild.
K hélt því fram að um væri að ræða brostnar forsendur og því ætti kaupmálinn ekki að gilda, en þeirri kröfu var hafnað. Dómstólar ýjuðu að því að það hefði verið að halda því fram ef sú forsenda hefði verið rituð í kaupmálann.

---

Hrd. 2005:1171 nr. 109/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:1402 nr. 107/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:1408 nr. 128/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:1817 nr. 473/2004 (Raðgreiðslusamningar - Greiðslumiðlun hf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:1870 nr. 475/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:1973 nr. 170/2005 (Læknafélag Íslands)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:2096 nr. 163/2005 (Sparisjóður Hafnarfjarðar)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:2261 nr. 11/2005 (Geislagata)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:2403 nr. 222/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:2440 nr. 38/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:2757 nr. 259/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:2910 nr. 334/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:2938 nr. 366/2005 (Grísará)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:3090 nr. 365/2005 (Elliðahvammur II)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:3234 nr. 60/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:3255 nr. 61/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:3274 nr. 62/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:3296 nr. 86/2005 (Fiskiskipið Valur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:3315 nr. 87/2005 (Valur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:3532 nr. 70/2005 (Norðan heiða)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:3665 nr. 105/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:3936 nr. 122/2005 (Landssími Íslands)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:4003 nr. 104/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:4204 nr. 147/2005 (Móar)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:4389 nr. 154/2005 (Sæfari)^{[HTML] [PDF]}
Aðili seldi alla hluti sína í einkahlutafélagi og rifti svo kaupsamningnum daginn eftir gjalddaga. Hæstiréttur taldi vanefndina svo óverulega miðað við hagsmuni seljanda á þessum tímapunkti að ekki hefði verið nægt tilefni til að rifta kaupsamningnum þótt kaupandinn hefði verið í vanskilum með alla peningagreiðsluna. Hagsmunir seljandans voru taldir nægilega tryggðir með dráttarvöxtum.

---

Hrd. 2005:4407 nr. 463/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:4560 nr. 132/2005 (Grafík)^{[HTML] [PDF]}
Uppsögn verkkaupa á verktaka talin óheimil. Hinn fyrrnefndi var álitinn eiga rétt á efndabótum.

---

Hrd. 2005:4621 nr. 200/2005 (Smíðakennari)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:4634 nr. 245/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:4697 nr. 482/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:5071 nr. 214/2005 (Stóri-Skógur)^{[HTML] [PDF]}
Í þessu tilviki var forkaupsréttur að jörð bundinn við eiganda annarar tilgreindrar jarðar „að frágengnum þeim er kynnu að eiga hann lögum samkvæmt“.

---

Hrd. 2005:5171 nr. 292/2005 (Sóleyjarimi)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:607 nr. 328/2005 (Vorsabær)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:657 nr. 382/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:843 nr. 393/2005 (Kasper ehf. - Ölgerðin)^{[HTML] [PDF]}
Kasper rak bar á Höfðabakka og átti Ölgerðin að ráða hljómsveitir til að spila á barnum. Ölgerðin taldi forsendur samningsins brostnar þar sem bjórsalan hefði ekki orðið eins mikil og búist var og vildi ekki lengur ráða hljómsveitir til að spila á barnum, og beitti fyrir sig orðalagi viðaukasamnings sem Hæstiréttur túlkaði sem skilyrði. Ölgerðin var sýknuð af kröfum Kaspers ehf.

---

Hrd. 2006:903 nr. 392/2005 (Impregilo SpA)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:956 nr. 412/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:1278 nr. 443/2005 (Þverfell)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:1354 nr. 433/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:1618 nr. 159/2006^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:1643 nr. 170/2006^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:1689 nr. 220/2005 (Tóbaksdómur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:2279 nr. 496/2005 (Fjall og Breiðármörk í Öræfum - Skeiðársandur (Skaftafell II))^{[HTML] [PDF]}
Íslenska ríkið lýsti yfir kröfu á hluta tiltekinna jarða. Dómurinn er sérstakur fyrir það að ekki væri um að ræða afréttir, heldur jarðir. Á þessu tímabili hafði verið hlýindaskeið og jöklar því hopað. Landamerkjabréfin voru gerð þegar jöklarnir höfðu skriðið fram megnið af landinu. Í mörg hundruð ár höfðu ekki verið nein raunveruleg afnot af því landi sem jöklarnir höfðu skriðið yfir. Síðar hopuðu jöklarnir eitthvað.

---

Hrd. 2006:2394 nr. 247/2006^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:2449 nr. 466/2005 (Garður)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:2646 nr. 274/2006^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:2693 nr. 280/2006^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:3013 nr. 307/2006^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:3130 nr. 1/2006^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:3581 nr. 58/2006 (VÍS II)^{[HTML] [PDF]}
Ekki var fallist á með tjónþola að áætlun VÍS á vátryggingaskuld vegna slyss tjónþolans og færsla hennar í bótasjóð sinn hefði falið í sér viðurkenningu er hefði rofið fyrningu.

---

Hrd. 2006:3674 nr. 63/2006^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:3810 nr. 498/2005 (Stafafell - Lón í Hornafirði)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:3896 nr. 67/2006 (Þingvellir - Skjaldbreiður)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:4052 nr. 111/2006^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:4101 nr. 153/2006^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:4269 nr. 51/2006 (Berjarimi)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:4405 nr. 143/2006 (NorðurBragð)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:4483 nr. 174/2006 (Handveðsyfirlýsing)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:4599 nr. 205/2006^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:4700 nr. 215/2006^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:4737 nr. 225/2006^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:4786 nr. 194/2006 (Svenni EA - Aflaheimildir)^{[HTML] [PDF]}
Seljandinn sá eftir að hafa selt bát á svo lágu verði og krafðist breytinga á kaupverði til hækkunar.

---

Hrd. 2006:5332 nr. 290/2006 (Byggingarfélagið Hyrna - Tjarnartún - Verðtrygging í kaupsamningi)^{[HTML] [PDF]}
E gerði kauptilboð í eina af þeim íbúðum sem byggingarfélag var að reisa, og var það svo samþykkt. Í samningnum var bætt við orðalaginu „Allar greiðslur samkvæmt kaupsamningi þessum eru vísitölutryggðar og hækka í samræmi við breytingar á byggingavísitölu og miðast við grunnvísitölu 285,6.“ og einnig var þar að finna ákvæði um að uppgjör vegna vísitöluhækkunar færi fram við útgáfu afsals. Varð þetta til þess að kaupverðið hækkaði um 666 þúsund krónur strax við undirritun.

Hæstiréttur vísaði meðal annars til þess að vísitalan hafi strax við samningsgerð verið 14 mánaða gömul. Þá var litið til stöðu samningsaðila og að ákvæðið hafi ekki verið kynnt kaupanda með fullnægjandi hætti. Téðu ákvæði var vikið til hliðar á grundvelli 36. gr. samningalaga, nr. 7/1936.

---

Hrd. 2006:5539 nr. 238/2006^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 640/2006 dags. 10. janúar 2007 (Höfðabakki)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 120/2006 dags. 15. febrúar 2007 (Karl K. Karlsson - ÁTVR)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 117/2007 dags. 14. mars 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 289/2006 dags. 22. mars 2007 (Landskiptagerð - Grjóteyri)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 466/2006 dags. 22. mars 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 138/2007 dags. 22. mars 2007 (Landspildan)^{[HTML] [PDF]}
Settar voru þrjár jafnstæðar dómkröfur þar sem að í einni þeirra var krafist tiltekinnar beitingar ákvæðis erfðafestusamnings en í annarri þeirra krafist ógildingar þess ákvæðis. Þótti það vera ódómtækt.

---

Hrd. 510/2006 dags. 29. mars 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 173/2007 dags. 11. apríl 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 24/2007 dags. 16. maí 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 392/2006 dags. 31. maí 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 518/2006 dags. 7. júní 2007 (FL-Group)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 656/2006 dags. 7. júní 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 591/2006 dags. 7. júní 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 580/2006 dags. 14. júní 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 303/2007 dags. 15. júní 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 623/2006 dags. 18. júní 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 41/2007 dags. 13. september 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 523/2006 dags. 20. september 2007 (Starfsmannaleigur - Impregilo SpA)^{[HTML] [PDF]}
Spurt var um hver ætti að skila skattinum. Fyrirætlað í lögskýringargögnum en kom ekki fram í lagatextanum, og því ekki hægt að byggja á lagaákvæðinu.

---

Hrd. 15/2007 dags. 20. september 2007 (Trésmiðja Snorra Hjaltasonar hf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 141/2007 dags. 18. október 2007 (Fasteignasalar)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 659/2006 dags. 18. október 2007 (Hellisvellir)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 12/2007 dags. 18. október 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 65/2007 dags. 25. október 2007 (Heiðarbær)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 60/2007 dags. 25. október 2007 (Hákot - Deildartún)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 118/2007 dags. 22. nóvember 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 612/2007 dags. 5. desember 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 292/2007 dags. 13. desember 2007 (Keilufell)^{[HTML] [PDF]}
Skilyrði um gallaþröskuld var ekki talið vera uppfyllt þar sem flatarmálsmunur einbýlishúss samkvæmt söluyfirliti og kaupsamningi borið saman við raunstærð reyndist vera 14,4%.

---

Hrd. 196/2007 dags. 13. desember 2007 (Auto Ísland ehf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 605/2007 dags. 18. desember 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 239/2007 dags. 20. desember 2007 (Berufjarðará)^{[HTML] [PDF]}
Spildu var skipt úr jörð en ekki var vikið að vatni eða veiðiréttar. Eigendurnir töldu sig hafa óskiptan veiðirétt í sameign við hinn hluta jarðarinnar. Hæstiréttur féllst ekki á það.

---

Hrd. 80/2007 dags. 20. desember 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 245/2007 dags. 17. janúar 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 31/2008 dags. 23. janúar 2008 (Galtalækjarskógur)^{[HTML] [PDF]}
Ekki var tekið fram hver spildan var sem var leigð.

---

Hrd. 211/2007 dags. 24. janúar 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 181/2007 dags. 24. janúar 2008 (Álftarós)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 224/2007 dags. 31. janúar 2008 (Fiskhausar)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 187/2007 dags. 7. febrúar 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 325/2007 dags. 14. febrúar 2008 (Uppgjör fasteignakaupa - Lögmenn reikna lokagreiðslu - Fulning)^{[HTML] [PDF]}
Dómurinn fjallar um mat hvort viðsemjandinn hafi verið í góðri trú eða ekki, og hvort viðsemjandinn hafi haft áhrif á það.

Samkomulag var gert eftir að galli kom upp en samkomulagið byggði á röngum tölum, sem sagt reikningsleg mistök, en afskipti kaupandans voru talin hafa valdið því. Seljandinn var því ekki talinn skuldbundinn af fjárhæðinni.

---

Hrd. 284/2007 dags. 28. febrúar 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 332/2007 dags. 6. mars 2008 (Jurtaríki)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 518/2007 dags. 13. mars 2008 (Svæfingalæknir)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 366/2007 dags. 23. apríl 2008 (Portus - Tónlistarhúsið Harpan)^{[HTML] [PDF]}
Tveir aðilar sem höfðu ekki verið valdir til að fá sérleyfi til byggingar, eign og rekstur tónlistar- og ráðstefnuhúsið Hörpuna, kröfðust afrits af samkomulags sem Austurhöfn-TR ehf., fyrirtæki stofnað af íslenska ríkinu og Reykjavíkurborg, gerði við Portus ehf. Þeirri beiðni var synjað af hálfu Ríkiskaupa og Reykjavíkurborgar og var henni skotið til úrskurðarnefndar upplýsingamála sem féllst svo á beiðnina.

Hæstiréttur hafnaði málsástæðu um að samningurinn félli utan við gildissvið upplýsingalaga og vísaði þar á meðal að í þeim lögum hefði ekki verið neinn áskilnaður um ákvörðun er varðaði rétt eða skyldu manna. Þá var einnig getið þess í dómnum að Ríkiskaup sáu um þau innkaup sem voru aðdragandi samningins auk þess að hann var undirritaður af fulltrúum íslenska ríkisins og Reykjavíkurborgar. Ljóst var að Ríkiskaup og Reykjavíkurborg höfðu haft samninginn undir höndum vegna verkefna þeirra á sviði stjórnsýslu.

---

Hrd. 195/2008 dags. 29. apríl 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 450/2007 dags. 8. maí 2008 (Hópbílaleigan I)^{[HTML] [PDF]}
Aðili var lægstbjóðandi í akstur á tveimur tilteknum svæðum. Samt sem áður var tilboði hans hafnað á grundvelli fjárhagslegrar getu og tæknilegs hæfis sem voru ekki tiltekin sérstaklega í útboðsgögnum. Fyrir Hæstarétti var viðurkenndur réttur hans til skaðabóta.

---

Hrd. 455/2007 dags. 15. maí 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 480/2007 dags. 22. maí 2008 (Spekt)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 257/2008 dags. 26. maí 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 474/2007 dags. 5. júní 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 290/2008 dags. 6. júní 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 291/2008 dags. 6. júní 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 467/2007 dags. 12. júní 2008 (Aldraður maður og sala báts - Ingvar ÍS 770)^{[HTML] [PDF]}
Ekkert kom fram í málinu um andlega annmarka seljandans. Vitni sögðu líka að seljandinn hafi vitað af því að söluverð bátsins var lægra en virði hans. Þá var litið til þess að um tvö ár voru liðin frá sölunni og þar til formleg krafa um hærra verð var borin fram. Hæstiréttur hafnaði því að breyta kaupsamningnum til hækkunar kaupverðs þar sem ekki væru uppfyllt skilyrði 36. gr. samningalaga, nr. 7/1936.

---

Hrd. 559/2007 dags. 12. júní 2008 (Öndvegisréttir)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 549/2007 dags. 19. júní 2008 (Iceland Express)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 613/2007 dags. 19. júní 2008 (Haukagil)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 446/2008 dags. 2. september 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 550/2006 dags. 18. september 2008 (Faxaflóahafnir)^{[HTML] [PDF]}
Aðili taldi að Faxaflóahöfnum hafi verið óheimilt að setja áfenga og óáfenga drykki í mismunandi gjaldflokka vörugjalds hafnarinnar og höfðaði mál á grundvelli meints brots á jafnræðisreglu 11. gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993 og 65. gr. stjórnarskrárinnar.

Hæstiréttur leit svo á að áfengar og óáfengar drykkjarvörur væru eðlisólíkar og því ekki um sambærilegar vörur að ræða, og hafnaði því þeirri málsástæðu.

---

Hrd. 604/2007 dags. 25. september 2008 (Búvélar)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 596/2007 dags. 2. október 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 640/2007 dags. 2. október 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 550/2007 dags. 2. október 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 23/2008 dags. 9. október 2008 (Jörðin Brakandi)^{[HTML] [PDF]}
Jörðin var seld einu barnanna fyrir nokkuð lítið fé miðað við virði hennar. Barnið hafði búið á jörðinni og sá um rekstur hennar.

---

Hrd. 121/2008 dags. 6. nóvember 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 623/2008 dags. 2. desember 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 147/2008 dags. 18. desember 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 427/2008 dags. 18. desember 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 19/2008 dags. 22. janúar 2009 (Fasteignir Vesturbyggðar ehf.)^{[HTML] [PDF]}
Stjórnin vildi reka framkvæmdastjórann og taldi hann að ekki hefði verið rétt staðið að uppsögninni þar sem stjórnin hefði ekki gætt stjórnsýslulaganna við það ferli. Hæstiréttur taldi að um einkaréttarlegt félag væri að ræða en ekki stjórnvald. Þó félaginu væri falin verkefni stjórnvalda að einhverju leyti er stjórnsýslulög giltu um, þá giltu þau ekki um starfsmannahald félagsins. Hins vegar þurfti að líta til þess að í ráðningarsamningnum við framkvæmdastjórann hafði stjórn félagsins samið um víðtækari rétt framkvæmdastjórans er kæmi að uppsögn hans þannig að hann átti rétt á bótum vegna uppsagnarinnar.

---

Hrd. 133/2008 dags. 22. janúar 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 199/2008 dags. 22. janúar 2009 (Kaupás)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 329/2008 dags. 29. janúar 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 266/2008 dags. 5. febrúar 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2/2009 dags. 6. febrúar 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 15/2009 dags. 10. febrúar 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 202/2008 dags. 12. febrúar 2009 (Rektor)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 402/2008 dags. 26. febrúar 2009 (Fosshótel - Barónsstígur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 406/2008 dags. 26. febrúar 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 391/2008 dags. 12. mars 2009 (Glitur ehf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 470/2008 dags. 19. mars 2009 (Bæjarlind)^{[HTML] [PDF]}
Ekki hafði verið tilgreint í tilkynningu til forkaupsréttarhafa á hvaða verði hver eignarhluti væri verðlagður. Leiddi það til þess að forkaupsréttarhafinn gæti beitt fyrir sér að greiða það verð sem væri í stærðarhlutfalli eignarinnar af heildarsölunni.

---

Hrd. 467/2008 dags. 26. mars 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 397/2008 dags. 2. apríl 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 134/2009 dags. 2. apríl 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 533/2008 dags. 7. apríl 2009 (Síðumúli)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 495/2008 dags. 6. maí 2009 (Neðristígur 11)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 565/2008 dags. 14. maí 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 443/2008 dags. 20. maí 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 210/2009 dags. 27. maí 2009 (Heiðmörk)^{[HTML] [PDF]}
Skógræktarfélagið fer í mál við Kópavogsbæ þar sem Reykjavíkurborg ætti landið.
Dómurinn er til marks um að tré sem er fast við landareignina er hluti af fasteigninni en þegar það hefur verið tekið upp er það lausafé.
Hæstiréttur taldi að Kópavogsbær bæri skaðabótaábyrgð.

---

Hrd. 150/2008 dags. 4. júní 2009 (Bergþórshvoll)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 697/2008 dags. 11. júní 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 173/2009 dags. 12. júní 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 172/2009 dags. 12. júní 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 174/2009 dags. 12. júní 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 604/2008 dags. 18. júní 2009 (Vanhæfur dómari)^{[HTML] [PDF]}
P krafðist frekari bóta í kjölfar niðurstöðunnar í Dómur MDE Pétur Thór Sigurðsson gegn Íslandi dags. 10. apríl 2003 (39731/98)^ⓘ.

Hæstiréttur féllst á að íslenska ríkið bæri bótaábyrgð en P sýndi ekki fram á að niðurstaða málsins hefði verið önnur ef annar dómari hefði komið í stað þess dómara sem álitinn var vanhæfur. Taldi hann því að P hefði ekki sýnt fram á að hann ætti rétt á frekari bótum en MDE hafði dæmt P til handa.

---

Hrd. 626/2008 dags. 18. júní 2009 (Fífuhvammur í Kópavogi - Digranesvegur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 667/2008 dags. 18. júní 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 461/2009 dags. 31. ágúst 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 416/2009 dags. 31. ágúst 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 24/2009 dags. 24. september 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 596/2008 dags. 24. september 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 228/2009 dags. 29. október 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 95/2009 dags. 26. nóvember 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 145/2009 dags. 26. nóvember 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 119/2009 dags. 17. desember 2009 (Gunnar Þ. gegn NBI hf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 147/2009 dags. 21. desember 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 166/2009 dags. 14. janúar 2010 (Starfsmannaleiga)^{[HTML] [PDF]}
Fyrirtækið S var ráðið til að setja upp loftræstikerfi í Flugstöð Leifs Eiríkssonar á árinu 2000. S fékk portúgalska fyrirtækið M sem undirverktaka sem myndi útvega þjónustu starfsmanna. Fyrirtækið M sæi síðan um launagreiðslur til starfsmannanna sem það útvegaði. Skattstjórinn taldi að umræddir starfsmenn fyrirtækisins M bæru skattskyldu hér á landi og því bæri S að halda eftir staðgreiðslu af launum þeirra.

Hæstiréttur taldi að fyrirtækið M væri launagreiðandinn en ekki S. Tvísköttunarsamningur milli Íslands og Portúgals hafði verið undirritaður var 2. ágúst 1999 og var gildistaka hans auglýst af utanríkisráðuneytinu 31. maí 2002, en hann var ekki auglýstur í C-deild Stjórnartíðinda fyrr en 18. desember 2003. Mat Hæstiréttur því sem svo að hin takmarkaða skattskylda M hefði fallið niður frá ársbyrjun 2003 þó birtingu hans hafi skort á þeim tíma. Úrskurður skattstjóra var því ógiltur.

---

Hrd. 759/2009 dags. 20. janúar 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 164/2009 dags. 21. janúar 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 127/2009 dags. 18. febrúar 2010 (Klingenberg og Cochran ehf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 68/2010 dags. 19. febrúar 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 142/2009 dags. 25. febrúar 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 403/2009 dags. 11. mars 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 161/2010 dags. 23. mars 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 167/2010 dags. 24. mars 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 149/2010 dags. 24. mars 2010 (Moderna Finance AB)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 430/2009 dags. 25. mars 2010 (Ný gögn fyrir Hæstarétti)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 442/2009 dags. 30. mars 2010 (Arion banki hf. - Lundur rekstrarfélag - Viðbótartrygging)^{[HTML] [PDF]}
Í gjaldmiðla- og vaxtaskiptasamningi var sett krafa um að viðskiptamaður setti viðbótartryggingu fyrir viðskiptunum við ákveðnar aðstæður. Skilmálarnir um skilgreiningu á tryggingaþörf samningsins voru óljósir að því marki hverjar skyldur viðskiptamannsins voru að því marki og var semjandi skilmálanna látinn bera hallann af óskýrleika orðalagsins enda var ekki úr því bætt með kynningu eða á annan hátt.

---

Hrd. 560/2009 dags. 29. apríl 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 449/2009 dags. 12. maí 2010 (Umferðarslys á Arnarnesvegi - Sjúkrakostnaður)^{[HTML] [PDF]}
Kveðið á um að eingöngu sá er varð fyrir tjóninu geti krafist bótanna.

---

Hrd. 617/2009 dags. 20. maí 2010 (Sambúð - Vatnsendi)^{[HTML] [PDF]}
Andlag samnings varð verðmeira eftir samningsgerð og samningi breytt þannig að greiða yrði viðbótarfjárhæð.

---

Hrd. 452/2009 dags. 20. maí 2010 (Framkvæmdastjóri)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 471/2009 dags. 27. maí 2010 (Innheimtufyrirtæki)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 563/2009 dags. 27. maí 2010 (Unnarholtskot II)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 184/2009 dags. 3. júní 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 585/2009 dags. 3. júní 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 324/2010 dags. 8. júní 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 347/2010 dags. 16. júní 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 327/2010 dags. 16. júní 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 331/2010 dags. 18. júní 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 383/2010 dags. 13. ágúst 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 408/2010 dags. 20. ágúst 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 471/2010 dags. 16. september 2010 (Vextir gengistryggðs láns)^{[HTML] [PDF]}
Lán bundið gengi tveggja erlendra gjaldmiðla. Ágreiningur var um hvaða vexti skuldari ætti að greiða í ljósi þess að gengislán voru dæmd hafa verið ólögmæt. Hæstiréttur leit svo á að þetta lán hefði verið óverðtryggt þar sem ekki var um það samið. Með því hefðu vextir einnig verið kipptir úr sambandi og því bæri lánið almenna vexti sbr. 4. gr. laga um vexti og verðtryggingu, nr. 38/2001.

---

Hrd. 716/2009 dags. 30. september 2010 (Hótel Saga)^{[HTML] [PDF]}
Hafnað því að eigandi og rekstraraðili hótelsins bæri ábyrgð á líkamstjóni gests sem var á árshátíð í sal. Verktaki sá um atburðinn á grundvelli þjónustusamnings við hótelið og sá alfarið um það.

---

Hrd. 684/2009 dags. 14. október 2010 (Þjóðhátíðarlundur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 702/2009 dags. 21. október 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 713/2009 dags. 21. október 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 708/2009 dags. 4. nóvember 2010 (Óttarsstaðir - Straumsbúið o.fl.)^{[HTML] [PDF]}
Ætlað tjón vegna umhverfismengunar. Tjónþoli taldi að hann ætti rétt á bótum þar sem hann mætti ekki nota landið til að reisa íbúðarhús.

---

Hrd. 715/2009 dags. 25. nóvember 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 714/2009 dags. 2. desember 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 637/2010 dags. 2. desember 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 185/2010 dags. 2. desember 2010 (Klettháls)^{[HTML] [PDF]}
Staðfest var að heimilt væri að nýta fyrnda gagnkröfu til skuldajafnaðar þar sem gagnkrafan var samrætt aðalkröfunni.

---

Hrd. 79/2010 dags. 9. desember 2010 (Biðskýlið Njarðvík - Skaðsemisábyrgð og EES tilskipun - Sælgætisúði)^{[HTML] [PDF]}
Framleiðendur og dreifingaraðilar voru álitnir bótaskyldir gagnvart stúlku sem lenti í tjóni vegna sælgætisúða.

---

Hrd. 641/2010 dags. 14. desember 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 314/2010 dags. 16. desember 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 165/2010 dags. 20. janúar 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 376/2010 dags. 27. janúar 2011 (Aflahlutdeild)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 145/2010 dags. 27. janúar 2011 (Leiruland)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 348/2010 dags. 27. janúar 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 304/2010 dags. 3. febrúar 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 38/2011 dags. 7. febrúar 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 603/2010 dags. 14. febrúar 2011 (Tölvu-Pósturinn)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 427/2010 dags. 17. febrúar 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 660/2010 dags. 18. febrúar 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 444/2010 dags. 3. mars 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 24/2011 dags. 14. mars 2011^{[HTML] [PDF]}
Aðili setti tvær vélar að veði og seldi síðan tækin án þess að geta um veðin. Veðhafarnir sóttu síðan að veðinu sem kaupandinn andmælti. Hæstiréttur taldi að kaupandinn hafi sýnt af sér gáleysi með því að athuga ekki hvort áhvílandi veð væru á tækinu, einkum í ljósi þess að hann var fjármálafyrirtæki. Hann taldi hins vegar að háttsemi seljanda við kaupin hafi verið svo andstæð góðri trú og heiðarleika að það leiddi til þess að gáleysi kaupanda fæli ekki í sér brottfall bótaábyrgðar seljanda.

---

Hrd. 68/2011 dags. 23. mars 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 529/2010 dags. 24. mars 2011 (Samskip - Tali ehf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 626/2010 dags. 31. mars 2011 (Ummæli yfirmanns eftirlitssviðs RSK)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 390/2010 dags. 31. mars 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 498/2010 dags. 31. mars 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 561/2010 dags. 7. apríl 2011 (Gift fjárfestingarfélag)^{[HTML] [PDF]}
Rannsóknarskýrsla Alþingis leysti Gift fjárfestingarfélagið ekki undan skyldu sinni til að sanna óheiðarleika Landsbankans við samningsgerðina.

Hæstiréttur nefnir að síðari atvik eftir samningsgerðina réttlættu heldur ekki beitingu 36. gr. samningalaga, nr. 7/1936.

---

Hrd. 525/2010 dags. 7. apríl 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 225/2011 dags. 13. maí 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 77/2011 dags. 23. maí 2011 (skilmálar við afleiðuviðskipti)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 257/2010 dags. 26. maí 2011 (Ístak)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 302/2011 dags. 27. maí 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 259/2011 dags. 30. maí 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 155/2011 dags. 9. júní 2011 (Motormax)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 667/2010 dags. 16. júní 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 542/2010 dags. 21. júní 2011 (Álftaneslaug)^{[HTML] [PDF]}
Deilt var um uppgjör verksamnings um sundlaug á Álftanesi. Verktakinn vildi að samningnum yrði breytt því hann vildi hærri greiðslu vegna ófyrirsjáanlegra verðlagshækkana sem urðu á tímabilinu og jafnframt á 36. gr. samningalaga.

Byggingavísitalan hækkaði ekki um 4% eins og áætlað hafði verið, heldur yfir 20%.
Hæstiréttur synjaði kröfu verktakans um breytingu vegna brostinna forsendna, en hins vegar fallist á að breyta honum á grundvelli 36. gr. samningalaganna.

---

Hrd. 546/2010 dags. 21. júní 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 379/2011 dags. 7. júlí 2011 (BSI Spain Wealth Management A.V., S.A.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 450/2011 dags. 2. september 2011 (Urðarhvarf)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 474/2011 dags. 6. september 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 398/2011 dags. 12. október 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 241/2010 dags. 13. október 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 415/2011 dags. 18. október 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 720/2010 dags. 20. október 2011 (Skuld vegna húsbyggingar)^{[HTML] [PDF]}
M og K ætluðu að byggja hús.
K sagði að þau hefðu keypt lóðina og þau hafi ætlað að byggja hús. Einnig að þau hefðu ákveðið að K yrði skráður þinglýstur eigandi en M yrði einn skráður lántaki.
M sagðist hafa fengið lánið og samið við verktakann.
Verktakinn var byrjaður að byggja þegar efnahagshrunið 2008 varð og í kjölfarið varð M gjaldþrota.
Verktakinn vildi láta líta út fyrir að hann hefði samið við þau bæði. Hann hafði gefið út reikning sem var greiddur af bankareikningi K.
Niðurstaðan var sú að verktakinn hefði samið við M og eingöngu við hann. Ekki hafði talist sannað að K bæri ábyrgð á skuldbindingunni gagnvart verktakanum.

---

Hrd. 721/2010 dags. 20. október 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 282/2011 dags. 20. október 2011 (Þrotabú AB 258)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 340/2011 dags. 28. október 2011 (Neyðarlögin - FSCS)^{[HTML] [PDF]}
Við hrun fjármálamarkaðarins árið 2008 voru sett svokölluð neyðarlög (nr. 125/2008). Í 6. gr. laganna var bætt við nýju ákvæði í lög um fjármálafyrirtæki er kvað á að „[v]ið skipti á búi fjármálafyrirtækis njóta kröfur vegna innstæðna, samkvæmt lögum um innstæðutryggingar og tryggingakerfi fyrir fjárfesta, rétthæðar skv. 1. mgr. 112. gr. laga um gjaldþrotaskipti o.fl.“. Þetta olli ósáttum við slitameðferð Landsbanka Íslands hf. og fór það fyrir dóm.

Einn kröfuhafinn, breskur tryggingarsjóður fyrir viðskiptavini viðurkenndra fjármálafyrirtækja (FSCS), krafðist viðurkenningar á kröfu sem slitastjórnin hafði samþykkt sem forgangskröfu. Aðrir kröfuhafar voru ekki sáttir og báru upp ágreining sinn við slitastjórnina. Slitastjórnin vísaði ágreiningnum til héraðsdóms.

Hæstiréttur viðurkenndi kröfu FSCS um að krafa þeirra skyldi sett í hærri forgang við skipti búsins. Við úrlausnina þurfti Hæstiréttur að meta stjórnskipulegt gildi 6. gr. laga nr. 125/2008. Þar mat hann svo á að aðstæður fjármálamarkaðarins væru slíkar að bæði stjórnvöld og Alþingi töldu ókleift að endurfjármagna bankana með fé úr ríkissjóði svo þeir gætu starfað áfram. Að auki stefndu önnur stærri fjármálafyrirtæki í óefni og var staða þeirra tæp. Með hliðsjón af „þeim mikla og fordæmalausa vanda, sem við var að etja, og þeim skýru markmiðum sem stefnt var að, verður við úrlausn um lögmæti ákvarðana löggjafans að játa honum ríku svigrúmi við mat á því hvaða leiðir skyldu farnar til að bregðast við því flókna og hættulega ástandi sem upp var komið“.

Þegar kom að mögulegu tjóni sóknaraðila vegna lagabreytinganna var litið til þess að Landsbankinn hafði þegar á þessu stigi höfðað nokkur skaðabótamál og riftunarmál en óljóst væri um árangur þeirra málsókna þegar dómurinn var kveðinn upp og því ókleift að vita á þeim tíma hve mikið myndi fást greitt af þeim þegar uppi væri staðið.

Rök Hæstaréttar varðandi breytingar á rétthæð krafna voru í grunni séð þau að allt frá 1974 hafi komið ítrekað fram í löggjöf breytingar á ákvæðum laga um skipun krafna í réttindaröð á þann veg að forgangskröfur hafi verið ýmist rýmkaðar eða þrengdar, sem hefur áhrif á stöðu annarra krafna í hag eða óhag. Með hliðsjón af þessu var ekki fallist á málatilbúnað sóknaraðila um að þeir hafi haft réttmætar væntingar til þess að reglunum yrði ekki breytt þeim í óhag.

Kröfuhafar komu á framfæri málatilbúnaði um að löggjöfin fæli í sér afturvirkar skerðingar á réttindum þeirra. Hæstiréttur mat málatilbúnaðinn á þann veg að breytingarnar sem löggjöfin fól í sér giltu um skipti almennt sem hæfust eftir gildistöku laganna. Löggjöfin mælti ekki fyrir um breytingar á skipan skipta sem væru þegar hafin eða væri þegar lokið. Af þeirri ástæðu hafnaði hann þeirri málsástæðu kröfuhafanna.

---

Hrd. 313/2011 dags. 28. október 2011 (Neyðarlögin)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 312/2011 dags. 28. október 2011 (Neyðarlögin)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 341/2011 dags. 28. október 2011 (Neyðarlögin)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 301/2011 dags. 28. október 2011 (Neyðarlögin)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 300/2011 dags. 28. október 2011 (Neyðarlögin)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 314/2011 dags. 28. október 2011 (Neyðarlögin)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 310/2011 dags. 28. október 2011 (Neyðarlögin)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 311/2011 dags. 28. október 2011 (Neyðarlögin)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 669/2010 dags. 3. nóvember 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 11/2011 dags. 3. nóvember 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 566/2011 dags. 3. nóvember 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 55/2011 dags. 3. nóvember 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 10/2011 dags. 3. nóvember 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 700/2010 dags. 10. nóvember 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 330/2011 dags. 10. nóvember 2011 (Málatilbúnaður)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 87/2011 dags. 17. nóvember 2011 (Héðinsreitur)^{[HTML] [PDF]}
Fjármögnunarsamningur milli Byrs sparisjóðs og byggingarverktaka. Sparisjóðurinn tilkynnti að sökum forsendubrestar væri fjármögnunarsamningurinn niðurfallinn. Í bréfi sparisjóðsins kom fram að forsendurnar hefðu verið mikill byggingarhraði og fastmótuð byggingaráætlun en það hefði ekki gengið upp vegna ýmissa vandkvæða, meðal annars tafir á útgáfu byggingarleyfis.

Fyrir dómi krafðist sparisjóðurinn riftunar. Hæstiréttur taldi að sparisjóðurinn hefði haft fulla vitneskju um tafirnar á verkinu og skammur byggingartími hafi ekki verið ákvörðunarástæða. Þá taldi hann að byggingarverktakanum hafi verið kunnugt um þær forsendur sem sparisjóðurinn tefldi fram.

Varðandi kröfur á sviði kröfuréttar taldi Hæstiréttur ekki hafa verið sýnt fram á vanefnd er gæti réttlætt riftun, hvorki samkvæmt almennum reglum né samkvæmt samningi þeirra.

---

Hrd. 119/2011 dags. 24. nóvember 2011 (Stofnfjárkaup)^{[HTML] [PDF]}
Glitnir kynnti viðskiptin og nefndi að fólk myndi ekki tapa meiru en tiltekinni upphæð. Litið á að kaupandinn hafi ekki vitað mikið um málefnið.

---

Hrd. 93/2011 dags. 24. nóvember 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 117/2011 dags. 24. nóvember 2011 (Stofnfjárkaup)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 118/2011 dags. 24. nóvember 2011 (Stofnfjárkaup)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 124/2011 dags. 24. nóvember 2011 (Sjóferðir Arnars ehf. - Vélbáturinn Þingey)^{[HTML] [PDF]}
Álitamál 1:
Kaupandi vélbáts átti að greiða eina milljón við undirritun og einnig standa við síðari greiðslu. Ljóst þótti að kaupandinn greiddi ekki fyrri greiðsluna á þeim tíma en seljandinn þinglýsti samt sem áður samningnum. Kaupandinn innti af hendi þá greiðslu síðar án athugasemda frá seljandanum. Hæstiréttur taldi að seljandinn gæti ekki notað þessa vanefnd gegn kaupandanum síðar af þeim sökum þegar aðrar vanefndir voru bornar upp.

Álitamál 2:
Afhenda átti bát eigi síðar en tiltekinn dag á atvinnustöð kaupanda að Húsavík. Hæstiréttur taldi að hér hafi verið um reiðukaup að ræða og 3. mgr. 6. gr. laga um lausafjárkaup, nr. 50/2000, ætti við. Seljandinn var talinn vera skyldugur til þess að tilkynna kaupandanum tímanlega hvenær afhending fyrir þann dag ætti að fara fram. Þá taldi Hæstiréttur að um hefði verið um afhendingardrátt að ræða sökum þess að báturinn hafi ekki verið í umsömdu ástandi og kaupandinn því ekki getað tekið við bátnum.

Í ljósi vanefnda beggja aðila væru ekki skilyrði uppfyllt um riftun samningsins.

---

Hrd. 427/2011 dags. 24. nóvember 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 441/2011 dags. 28. nóvember 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 129/2011 dags. 1. desember 2011 (Atorka)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 76/2011 dags. 1. desember 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 597/2011 dags. 2. desember 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 134/2011 dags. 8. desember 2011 (Ferliverk á FSA)^{[HTML] [PDF]}
Sjúklingur hlaut líkamstjón í hnéaðgerð sem framkvæmd var á sjúkrahúsinu. Hæstiréttur taldi að um hefði verið um verksamning að ræða, og sneri héraðsdómi við. Sjúkrahúsið var því ekki talið bera ábyrgð á saknæmri háttsemi læknisins á grundvelli vinnuveitandaábyrgðar.

---

Hrd. 242/2011 dags. 8. desember 2011 (Ákvörðun árslauna til hjúkrunarfræðings í endurupptökumáli)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 62/2011 dags. 8. desember 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 619/2011 dags. 8. desember 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 629/2011 dags. 14. desember 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 288/2011 dags. 15. desember 2011 (20 ára sambúð)^{[HTML] [PDF]}
K og M gerðu fjárskiptasamning sín á milli eftir nær 20 ára sambúð. Eignir beggja voru alls 60 milljónir og skuldir beggja alls 30 milljónir. Eignamyndun þeirra fór öll fram á sambúðartíma þeirra. Í samningnum var kveðið á um að M héldi eftir meiri hluta eignanna en myndi í staðinn taka að sér allar skuldir þeirra beggja.

K krafðist svo ógildingar á samningnum og bar fram ýmis ákvæði samningalaga, 7/1936, eins og óheiðarleika og að M hafi nýtt sér yfirburðastöðu sína með misneytingu. Hæstiréttur taldi hvorugt eiga við en breytti samningnum á grundvelli 36. gr. samningalaganna. Tekið var tillit til talsverðrar hækkunar eignanna við efnahagshrunið 2008 og var M gert að greiða K mismuninn á milli þeirra 5 milljóna sem hún fékk og þeirra 15 milljóna sem helmingur hennar hefði átt að vera.

---

Hrd. 244/2011 dags. 15. desember 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 131/2011 dags. 15. desember 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 656/2011 dags. 19. desember 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 84/2011 dags. 26. janúar 2012 (Jakob Traustason)^{[HTML] [PDF]}
Verðmæti spildu jókst eftir undirritun samnings.
Hæstiréttur féllst ekki á svik.
Tíminn sem leið milli undirritunar skjalanna tveggja var einn þáttur þess að ekki hefði verið hægt að byggja á óheiðarleika við ógildingu þar sem þær gátu aflað sér upplýsinga í millitíðinni.

---

Hrd. 245/2011 dags. 26. janúar 2012 (Framvirkir samningar)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 15/2012 dags. 30. janúar 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 405/2011 dags. 9. febrúar 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 408/2011 dags. 9. febrúar 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 10/2012 dags. 13. febrúar 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 9/2012 dags. 13. febrúar 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 12/2012 dags. 13. febrúar 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 11/2012 dags. 13. febrúar 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 82/2012 dags. 20. febrúar 2012 (Dittó)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 149/2012 dags. 15. mars 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 513/2011 dags. 22. mars 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 106/2012 dags. 23. mars 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 510/2011 dags. 29. mars 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 142/2012 dags. 2. apríl 2012 (Fons)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 550/2011 dags. 26. apríl 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 212/2012 dags. 26. apríl 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 622/2011 dags. 3. maí 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 248/2012 dags. 3. maí 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 262/2012 dags. 9. maí 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 518/2011 dags. 10. maí 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 501/2011 dags. 10. maí 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 590/2011 dags. 16. maí 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 527/2011 dags. 16. maí 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 230/2012 dags. 18. maí 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 652/2011 dags. 24. maí 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 326/2012 dags. 24. maí 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 404/2011 dags. 31. maí 2012 (Ráðstöfun byggingarréttar)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 369/2011 dags. 31. maí 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 391/2011 dags. 31. maí 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 367/2012 dags. 6. júní 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 535/2011 dags. 7. júní 2012 (Skil á lóð til Reykjavíkurborgar)^{[HTML] [PDF]}
Dómurinn er dæmi um réttarframkvæmd þar sem krafist er þess að hver sem vill bera fyrir sig venju þurfi að leiða tilvist og efni hennar í ljós. Í málinu tókst ekki að sýna fram á að það hafi verið venjuhelguð framkvæmd að hægt væri að skila lóðum til Reykjavíkurborgar með einhliða gjörningi lóðarhafa og fengið endurgreiðslu á lóðargjöldum.

---

Hrd. 392/2011 dags. 7. júní 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 524/2011 dags. 7. júní 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 393/2011 dags. 7. júní 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 332/2012 dags. 11. júní 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 3/2012 dags. 15. júní 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 46/2012 dags. 19. júní 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 471/2012 dags. 17. ágúst 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 459/2012 dags. 22. ágúst 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 455/2012 dags. 23. ágúst 2012 (Alnus)^{[HTML] [PDF]}
Alus og Gamli Glitnir.
Glitnir seldi ýmis bréf og kaupverðið lánað af Glitni.
Alnus lenti í mínus vegna þeirra.
Haldið fram minniháttar nauðung og vísað til þess að bankastjóri Glitnis hefði hringt í framkvæmdarstjóra Alnusar að næturlagi og fengið hann til að ganga að samningum, og þyrfti að greiða um 90 milljónir ef hann kjaftaði frá samningaviðræðunum.
Nauðungin átti að hafa falist í því að ef ekki hefði verið gengið að uppgjörssamningnum myndu öll lán félagsins við bankann verða gjaldfelld.
Hæstiréttur taldi að ekki hefði verið um nauðung að ræða, m.a. vegna þess að Glitnir hefði eingöngu beitt lögmætum aðferðum.

---

Hrd. 501/2012 dags. 24. ágúst 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 451/2012 dags. 27. ágúst 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 446/2012 dags. 27. ágúst 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 578/2012 dags. 12. september 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 514/2012 dags. 18. september 2012 (Síminn - Skipti)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 667/2011 dags. 20. september 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 75/2012 dags. 27. september 2012 (Sala verslunar)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 350/2011 dags. 27. september 2012 (Hofsafréttur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 421/2011 dags. 27. september 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 50/2012 dags. 27. september 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 129/2012 dags. 27. september 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 552/2012 dags. 9. október 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 233/2011 dags. 18. október 2012 (Kárahnjúkavirkjun)^{[HTML] [PDF]}
Samið var um árið 2005 um framsal vatnsréttinda á vatnasvæði Kárahnjúkavirkjunar sem reisa átti á svæðinu og að réttarstaðan samkvæmt samningnum yrði að öllu leyti jafngild eignarnámi þeirra réttinda. Á grundvelli samningsins var skipuð sérstök matsnefnd sem ákveða ætti umfang og verðmæti þeirra réttinda. Sumir landeigendanna voru sáttir við niðurstöðuna en margir þeirra ekki.

Hópur landeigenda fór í dómsmál til að hnekkja niðurstöðu nefndarinnar hvað varðaði verðmæti réttindanna, og vísuðu til matsgerðar tveggja dómkvaddra matsmanna. Töldu þeir að nefndin hefði beitt rangri aðferðafræði og því hefðu bæturnar verið alltof lágar.

Hæstiréttur nefndi að þar sem fallréttindi væru afar sérstök þyrfti að beita afbrigðum frá hinum hefðbundnu aðferðum við mat á eignarnámsbótum enda lítill eða enginn virkur markaður fyrir nýtingu slíkra réttinda hér á landi. Hann féllst á aðferðafræðina sem matsnefndin beitti þar sem hún var í samræmi við gildandi réttarframkvæmd í viðlíka málum. Þá þyrfti einnig að hafa í huga þær miklu fjárfestingar er fælust í leit og vinnslu á þeirri orkuauðlind, markað fyrir orkuna, og fleiri atriði. Þó féllst hann á með héraðsdómi að við hæfi væri að hækka þær bætur sem landeigendur áttu að fá samkvæmt matsnefndinni.

---

Hrd. 169/2012 dags. 1. nóvember 2012 (h.v. tengdasonurinn)^{[HTML] [PDF]}
Maður vann hjá Landsbankanum og gangast tengdaforeldrar hans við ábyrgð á láni. Talin var hafa verið skylda á Landsbankanum á að kynna tengdaforeldrunum slæma fjárhagsstöðu mannsins. Landsbankinn var talinn hafa verið grandsamur um að ákvörðun tengdaforeldranna hafi verið reist á röngum upplýsingum. Greiðslumatið nefndi eingöngu eitt lánið sem þau gengust í ábyrgð fyrir. Auk þess var það aðfinnsluvert að bankinn hafi falið tengdasyninum sjálfum um að bera samninginn undir tengdaforeldra sína.

Samþykki þeirra um að veita veðleyfið var takmarkað við 6,5 milljónir.

---

Hrd. 66/2012 dags. 1. nóvember 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 619/2012 dags. 5. nóvember 2012 (þb. Baugs gegn stjórnendatryggjendum)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 547/2011 dags. 8. nóvember 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 625/2012 dags. 12. nóvember 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 255/2012 dags. 15. nóvember 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 161/2012 dags. 15. nóvember 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 213/2012 dags. 29. nóvember 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 177/2012 dags. 29. nóvember 2012 (Krókabátur og kvótaálag - Vinnslustöðin)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 208/2012 dags. 29. nóvember 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 343/2012 dags. 6. desember 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 713/2012 dags. 11. desember 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 256/2012 dags. 13. desember 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 236/2012 dags. 19. desember 2012 (Starfslok fangavarðar)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 308/2012 dags. 19. desember 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 169/2011 dags. 17. janúar 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 10/2013 dags. 24. janúar 2013 (Landsbankinn gegn Flugastraumi)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 280/2012 dags. 24. janúar 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 253/2012 dags. 24. janúar 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 738/2012 dags. 25. janúar 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 344/2012 dags. 31. janúar 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 438/2012 dags. 7. febrúar 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 19/2013 dags. 8. febrúar 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 390/2012 dags. 14. febrúar 2013^{[HTML] [PDF]}
Glitnir tók stjórnendaábyrgðatryggingar hjá TM. TM endurtryggði svo áhættuna hjá bresku vátryggingafélagi með öðrum skilmálum. Glitnir fékk framlengingu. Ef tiltekin skilyrðu væru uppfyllt gilti 72ja mánaða tilkynningartími.

Erlenda félagið dekkaði eingöngu tilkynningar vegna atburða á tilteknu tímabili er tilkynntar voru innan ákveðins frestar.

Degi fyrir lok frestarins óskaði starfsmaður Glitnis að endurnýja trygginguna og ef það væri ekki hægt að kaupa viðbótartímabil. TM svaraði að þau þyrftu tiltekin gögn til að meta það. Glitnir sendi ekki umsóknina né umbeðnar fjárhagsupplýsingar. Í lok júní 2009 kemur tölvupóstur frá Glitni um að þau séu búin að kaupa tryggingu annars staðar.

Einhverju síðar gerði Glitnir kröfur í trygginguna. Byggt var á hluta A3 þar sem þau töldu að TM hefði neitað. TM byggði á því að neitun hefði ekki átt sér stað þar sem eingöngu hefði verið beðið um gögn og þar að auki hafi Glitnir ekki greitt gjaldið sem hefði átt að greiða fyrir viðbótarverndina.

---

Hrd. 484/2012 dags. 14. febrúar 2013 (Ferjubakki)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 30/2013 dags. 14. febrúar 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 23/2013 dags. 15. febrúar 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 532/2012 dags. 21. febrúar 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 554/2012 dags. 21. febrúar 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 17/2013 dags. 25. febrúar 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 116/2013 dags. 1. mars 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 588/2012 dags. 7. mars 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 127/2013 dags. 12. mars 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 722/2012 dags. 22. mars 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 613/2012 dags. 26. mars 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 585/2012 dags. 26. mars 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 196/2013 dags. 15. apríl 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 614/2012 dags. 18. apríl 2013 (Lóðir í Reykjavík)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 680/2012 dags. 18. apríl 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 615/2012 dags. 18. apríl 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 616/2012 dags. 18. apríl 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 253/2013 dags. 22. apríl 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 711/2012 dags. 23. apríl 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 672/2012 dags. 24. apríl 2013 (Lýsing hf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 612/2012 dags. 24. apríl 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 190/2013 dags. 24. apríl 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 631/2012 dags. 2. maí 2013 (LBI hf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 632/2012 dags. 2. maí 2013 (Árekstur á Hringbraut/Birkimel)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 633/2012 dags. 2. maí 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 634/2012 dags. 2. maí 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 702/2012 dags. 2. maí 2013 (Klettaklifur)^{[HTML] [PDF]}
Kona var í klettaklifri í Ástralíu og slasaðist illa. Talið hafði verið upp með tæmandi hætti að slys væru ekki bætt vegna tiltekinn íþrótta, meðal annars fjallaklifur. Talið var að undanþágan ætti ekki við um klettaklifur og fékk hún því bæturnar greiddar út.

Vátryggingartakinn hafði verið spurður við töku tryggingarinnar hvort viðkomandi stundaði fjallaklifur eða klettaklifur. Það var merki um að vátryggingarfélagið gerði greinarmun á þessu tvennu.

---

Hrd. 726/2012 dags. 2. maí 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 715/2012 dags. 2. maí 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 630/2012 dags. 2. maí 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 596/2012 dags. 16. maí 2013 (Deka Bank Deutsche Girozentrale gegn íslenska ríkinu)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 753/2012 dags. 16. maí 2013 (Þrotabú Icarusar ehf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 757/2012 dags. 16. maí 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 3/2013 dags. 16. maí 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 758/2012 dags. 23. maí 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 43/2013 dags. 23. maí 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 26/2013 dags. 23. maí 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 50/2013 dags. 30. maí 2013 (Plastiðjan)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 41/2013 dags. 30. maí 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 328/2013 dags. 31. maí 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 327/2013 dags. 31. maí 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 380/2013 dags. 18. júní 2013 (Vottun fullnægjandi)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 460/2013 dags. 12. júlí 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 459/2013 dags. 12. júlí 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 524/2013 dags. 9. september 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 146/2013 dags. 12. september 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 87/2013 dags. 12. september 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 454/2013 dags. 12. september 2013 (Bank Pekao S.A. Centrala)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 499/2013 dags. 19. september 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 437/2013 dags. 20. september 2013 (Skútuvogur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 490/2013 dags. 23. september 2013 (Endurfjármögnunarsamningur Giftar)^{[HTML] [PDF]}
Loforðsgjafinn var Kaupþing og móttakandi Gift, og þriðji aðilinn SPRON verðbréf ehf. Kaupþing hafði tekið að sér að greiða skuldir Giftar til tiltekins þriðja aðila. Deilt var um hvort SPRON ætti beinan rétt til efnda á þeim samningi. Svo var ekki að mati Hæstaréttar.

---

Hrd. 493/2013 dags. 23. september 2013 (Afleiðusamningur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 344/2013 dags. 27. september 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 343/2013 dags. 27. september 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 117/2013 dags. 3. október 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 505/2013 dags. 3. október 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 231/2013 dags. 3. október 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 489/2013 dags. 8. október 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 70/2013 dags. 10. október 2013 (Kaup á hlutabréfum í Glitni)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 617/2012 dags. 10. október 2013 (Land á Hellisheiði)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 194/2013 dags. 10. október 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 555/2013 dags. 14. október 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 554/2013 dags. 14. október 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 586/2013 dags. 15. október 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 191/2012 dags. 17. október 2013 (Frávísun norsks ríkisborgara)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 303/2013 dags. 17. október 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 313/2013 dags. 17. október 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 569/2013 dags. 21. október 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 238/2013 dags. 24. október 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 552/2013 dags. 28. október 2013 (Commerzbank II)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 254/2013 dags. 31. október 2013 (K7 ehf.)^{[HTML] [PDF]}
Í ráðningarsamningi starfsmanns hönnunarfyrirtækis var ákvæði um bann við ráðningu á önnur störf á samningstímanum án samþykkis fyrirtækisins. Starfsmaðurinn tók að sér hönnunarverk fyrir annað fyrirtæki og fékk greiðslu fyrir það. Hæstiréttur taldi þá háttsemi réttlæta fyrirvaralausa riftun ráðningarsamningsins en hins vegar ekki synjun vinnuveitandans um að greiða fyrir þau verk sem starfsmaðurinn hefði þegar unnið fyrir vinnuveitandann áður en riftunin fór fram.

---

Hrd. 314/2013 dags. 31. október 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 302/2013 dags. 7. nóvember 2013 (Vinnulyftur ehf. / KPMG)^{[HTML] [PDF]}
KPMG var með milligöngu um sölu á fyrirtæki en gætti ekki nægilega vel að hagsmunum seljandans. Sérfræðingur frá KPMG var látinn bera ⅔ hluta bótaskyldunnar á grundvelli sérfræðiábyrgðar en viðskiptavinurinn restina sökum skorts á varkárni.

---

Hrd. 324/2013 dags. 7. nóvember 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 337/2013 dags. 14. nóvember 2013 (Reynir Finndal)^{[HTML] [PDF]}
Fallist var á kröfu um viðbótargreiðslu þar sem eingöngu hefði verið greitt einu sinni af láninu.

---

Hrd. 284/2013 dags. 14. nóvember 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 677/2013 dags. 21. nóvember 2013 (Gálgahraun)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 384/2013 dags. 21. nóvember 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 348/2013 dags. 21. nóvember 2013 (Yfirdráttarlán)^{[HTML] [PDF]}
Skuldarar greiddu miðað við gengisbindingu sem stóðst svo ekki.

---

Hrd. 391/2013 dags. 21. nóvember 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 376/2013 dags. 28. nóvember 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 108/2013 dags. 28. nóvember 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 393/2013 dags. 5. desember 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 423/2013 dags. 12. desember 2013 (Pizza - Pizza ehf.)^{[HTML] [PDF]}
Starfsmaður hafði þegar ákveðið að hefja samkeppni við vinnuveitanda sinn og taldi Hæstiréttur að þær fyrirætlanir réttlættu fyrirvaralausa brottvikningu.

---

Hrd. 430/2013 dags. 12. desember 2013 (Flugastraumur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 463/2013 dags. 12. desember 2013 (Hagar)^{[HTML] [PDF]}
Hagar var nokkuð stórt fyrirtæki og var lántaki stórs gengisláns. Lánveitandi krafðist mikillar viðbótargreiðslu.

Hæstiréttur leit svo á að um væri að ræða lán til fjárfestinga sem var sérstaklega sniðið að því. Auk þess myndi viðbótargreiðslan ekki leiða til mikils óhagræðis fyrir lántaka. Fallist var því á viðbótargreiðsluna.

---

Hrd. 762/2013 dags. 13. desember 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 359/2013 dags. 16. janúar 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 394/2013 dags. 16. janúar 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 661/2013 dags. 16. janúar 2014 (Gísli)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 191/2013 dags. 16. janúar 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 413/2013 dags. 16. janúar 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 412/2013 dags. 16. janúar 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 563/2013 dags. 23. janúar 2014 (Sparisjóður Keflavíkur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 577/2013 dags. 23. janúar 2014 (Draupnir)^{[HTML] [PDF]}
Ágreiningur milli banka og fjárfestingarfélags.
Draupnir fékk lánað fyrir byggingu Norðurturnsins og veðið í fyrirhugaðri byggingu.
Hæstiréttur taldi að ekki hefði verið sýnt fram á beitingu neinna þvingana og að bankinn hefði eingöngu beitt heimildum sem bankinn hafði og mátti beita.

---

Hrd. 425/2013 dags. 23. janúar 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 719/2013 dags. 28. janúar 2014 (Einkabankaþjónusta - Sala hlutabréfa)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 611/2013 dags. 30. janúar 2014 (Samþykki ógilt)^{[HTML] [PDF]}
K hafði undirritað tryggingarbréf vegna lántöku M með 3. veðrétti í fasteign K. K byggði kröfu sína á 36. gr. samningalaga um að ekki væri hægt að bera ábyrgðaryfirlýsingu hennar samkvæmt tryggingarbréfinu fyrir sig þar sem ekki hefði verið fylgt skilyrðum og skyldum samkvæmt samkomulagi um notkun ábyrgða á skuldum einstaklinga frá 1. nóvember 2001, sem var þá í gildi. Fyrirsvarsmenn varnaraðila hefðu vitað að lánið til M væri vegna áhættufjárfestinga. Greiðslugeta M hafði ekki verið könnuð sérstaklega áður en lánið var veitt og báru gögn málsins ekki með sér að hann gæti staðið undir greiðslubyrði þess. Varnaraðilinn hefði ekki haft samband við K vegna ábyrgðar hennar, en augljós aðstöðumunur hefði verið með aðilum.

---

Hrd. 670/2013 dags. 30. janúar 2014 (JPY)^{[HTML] [PDF]}
Ágreiningur um hvort réttilega hefði verið bundið við gengi erlends gjaldmiðils. Lánsfjárhæðin samkvæmt skuldabréfi var tilgreind vera í japönskum jenum og að óheimilt væri að breyta upphæðinni yfir í íslenskar krónur. Tryggingarbréf var gefið út þar sem tiltekin var hámarksfjárhæð í japönskum jenum eða jafnvirði annarrar fjárhæðar í íslenskum krónum.

Í dómi Hæstiréttur var ekki fallist á með útgefanda tryggingarbréfsins að hámarkið væri bundið við upphæðina í íslenskum krónum og því fallist á að heimilt hafði verið að binda það við gengi japanska yensins.

---

Hrd. 33/2014 dags. 4. febrúar 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 630/2013 dags. 20. febrúar 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 106/2014 dags. 20. febrúar 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 648/2013 dags. 27. febrúar 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 108/2014 dags. 3. mars 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 602/2013 dags. 6. mars 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 638/2013 dags. 13. mars 2014 (Lýsing hf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 157/2014 dags. 13. mars 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 171/2014 dags. 19. mars 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 773/2013 dags. 20. mars 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 177/2014 dags. 21. mars 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 175/2014 dags. 24. mars 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 187/2014 dags. 26. mars 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 734/2013 dags. 27. mars 2014 (Lífland)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 750/2013 dags. 27. mars 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 665/2013 dags. 27. mars 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 207/2014 dags. 31. mars 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 178/2014 dags. 1. apríl 2014 (Blikanes - VG Investment A/S)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 179/2014 dags. 1. apríl 2014 (VG Investment A/S)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 180/2014 dags. 1. apríl 2014 (VG Investment A/S)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 181/2014 dags. 1. apríl 2014 (VG Investment A/S)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 717/2013 dags. 3. apríl 2014 (Lýsing hf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 647/2013 dags. 3. apríl 2014 (Straumborg gegn Glitni)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 749/2013 dags. 3. apríl 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 542/2013 dags. 10. apríl 2014 (Atorka Group hf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 227/2014 dags. 30. apríl 2014 (Búseturéttur - Drekavogur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 246/2014 dags. 5. maí 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 288/2014 dags. 12. maí 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 218/2014 dags. 14. maí 2014 (Stefnumið ehf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 760/2013 dags. 22. maí 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 339/2014 dags. 22. maí 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 26/2014 dags. 28. maí 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 475/2014 dags. 4. júní 2014 (Forkaupsréttur að fiskiskipi - Síldarvinnslan)^{[HTML] [PDF]}
Sveitarfélag taldi sig geta gengið inn í hlutabréfakaup á grundvelli forkaupsréttar. Téður forkaupsréttur byggðist á lagaákvæði um að sveitarfélög hefðu forkaupsrétt á fiskiskipum er hefðu leyfi til veiða í atvinnuskyni til útgerðar sem hefði heimilisfesti í öðru sveitarfélagi, og ætti þá sveitarstjórnin í sveitarfélagi seljanda forkaupsrétt á skipinu.

Héraðsdómur hafði samþykkt kröfu sveitarfélagsins á þeim grundvelli að með sölu á hlutabréfum fyrirtækis væri verið að fara fram hjá markmiði lagaákvæðisins. Hæstiréttur var á öðru máli og taldi að ákvæði stjórnarskrár um friðhelgi eignarréttur mæltu gegn því að lögjafna á þessum forsendum, og synjaði því kröfu sveitarfélagsins.

---

Hrd. 50/2014 dags. 5. júní 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 373/2014 dags. 5. júní 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 438/2014 dags. 10. júlí 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 518/2014 dags. 25. ágúst 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 492/2014 dags. 25. ágúst 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 561/2014 dags. 4. september 2014 (Hljómalindarreitur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 11/2014 dags. 11. september 2014 (Toppfiskur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 57/2014 dags. 11. september 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 90/2014 dags. 11. september 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 591/2014 dags. 17. september 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 789/2013 dags. 18. september 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 778/2013 dags. 25. september 2014 (Héðinsfjarðargöng II)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 170/2014 dags. 25. september 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 70/2014 dags. 25. september 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 560/2014 dags. 30. september 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 92/2013 dags. 2. október 2014 (Atli Gunnarsson)^{[HTML] [PDF]}
Synjað var skaðabótakröfu vegna ætlaðra mistaka við lagasetningu þar sem ekki var talið að meint mistök hafi verið nógu bersýnileg og alvarleg til að dæma bætur.

---

Hrd. 94/2014 dags. 2. október 2014 (Sveitarfélagið Skagafjörður - Lánasjóður sveitarfélaga I)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 197/2014 dags. 2. október 2014 (Farmgjald)^{[HTML] [PDF]}
Seljandi þjónustunnar var íslenskt fyrirtæki með höfuðstöðvar í Reykjavík en kaupandi hennar var sænskur lögaðili með varnarþing í Malmö í Svíþjóð. Þjónustan fólst í því að seljandinn flutti farm með skipi frá Þýskalandi til Reykjavíkur og þaðan landleiðina til Þingeyrar. Kaupandinn var ekki sáttur við reikning seljandans þar sem farmgjaldið væri hærra en hann taldi umsamið.

Seljandinn höfðaði svo dómsmál fyrir Héraðsdómi Reykjavíkur til innheimtu reikningsins og kaupandinn krafðist frávísunar á grundvelli þess að Lúganósamningsins komi í veg fyrir rekstur málsins á Íslandi. Hæstiréttur taldi að viðskiptin féll undir þann samning og að hann væri fullnægjandi réttarheimild til að virkja ákvæði í samningi málsaðilanna um að íslensk lög giltu um hann og að deilumál sem kynnu að rísa um hann yrðu úrskurðuð af íslenskum dómstólum. Leit rétturinn svo á að þar sem höfuðstöðvar seljandans væru í Reykjavík og að þetta væri flutningastarfsemi með kaupskipum hefði seljandanum verið réttilega heimilt að höfða það fyrir Héraðsdómi Reykjavíkur þar sem ekki skipti máli hvort þjónustan hafi verið þegin í þeirri þinghá þar sem starfstöðin væri.

---

Hrd. 109/2014 dags. 2. október 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 111/2014 dags. 9. október 2014 (Vífilfell)^{[HTML] [PDF]}
Deilt var um hvort kolsýrðir drykkir teldust til vatnsdrykkja og taldi Vífillfell það ekki nógu vel rannsakað. Fyrir Hæstarétti byrjaði Samkeppniseftirlitið að koma með nýjar málsástæður og málsgögn. Hæstiréttur taldi að ekki væri horft á gögn sem voru ekki til fyrir.

---

Hrd. 115/2014 dags. 16. október 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 232/2014 dags. 30. október 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 82/2014 dags. 6. nóvember 2014 (Grimsborgir II - Ásborgir)^{[HTML] [PDF]}
Aðili keypti af sveitarfélagi tvær byggingarlóðir í landi og ætlaði að koma þar upp íbúðarbyggð. Fáeinum árum eftir kaupin uppgötvar kaupandinn umræður um það hvort skilgreina ætti svæðið einnig sem atvinnusvæði, og svo verður af því. Hæstiréttur taldi að seljandinn hefði brotið á samningsskyldum sínum með saknæmum hætti með þeirri endurskilgreiningu. Þetta var talið vera eftirfarandi vanefnd á kaupsamningi þeirra.

---

Hrd. 176/2014 dags. 6. nóvember 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 700/2014 dags. 6. nóvember 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 127/2014 dags. 6. nóvember 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 110/2014 dags. 6. nóvember 2014 (Eykt)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 202/2014 dags. 6. nóvember 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 707/2014 dags. 10. nóvember 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 148/2014 dags. 13. nóvember 2014 (Adakris)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 301/2014 dags. 13. nóvember 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 269/2014 dags. 20. nóvember 2014 (PWC)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 195/2014 dags. 20. nóvember 2014 (Exista)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 786/2013 dags. 4. desember 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 598/2014 dags. 4. desember 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 293/2014 dags. 4. desember 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 235/2014 dags. 11. desember 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 746/2014 dags. 11. desember 2014 (ALMC II)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 292/2014 dags. 11. desember 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 386/2014 dags. 11. desember 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 345/2014 dags. 11. desember 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 758/2014 dags. 16. desember 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 289/2014 dags. 18. desember 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 326/2014 dags. 22. desember 2014 (Notkun fjárhagslegra upplýsinga í hefndarskyni)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 370/2014 dags. 15. janúar 2015 (Hringiðan ehf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 409/2014 dags. 15. janúar 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 320/2014 dags. 15. janúar 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 422/2014 dags. 15. janúar 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 11/2015 dags. 15. janúar 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 140/2014 dags. 22. janúar 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 270/2014 dags. 29. janúar 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 271/2014 dags. 29. janúar 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 407/2014 dags. 29. janúar 2015 (Vingþór - Grjótháls)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 42/2015 dags. 29. janúar 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 823/2014 dags. 30. janúar 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 24/2015 dags. 30. janúar 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 397/2014 dags. 5. febrúar 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 394/2014 dags. 5. febrúar 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 369/2014 dags. 12. febrúar 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 406/2014 dags. 12. febrúar 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 145/2014 dags. 12. febrúar 2015 (Al-Thani)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 423/2014 dags. 19. febrúar 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 378/2014 dags. 26. febrúar 2015 (Skiptasamningur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 129/2015 dags. 2. mars 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 121/2015 dags. 4. mars 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 515/2014 dags. 5. mars 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 381/2014 dags. 5. mars 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 516/2014 dags. 5. mars 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 626/2014 dags. 5. mars 2015 (Stefanía)^{[HTML] [PDF]}
Kröfuhafinn var ekki talinn geta borið fyrir sig vitneskjuskort um samningsatriði sökum þess að útsendir innheimtuseðlar báru með sér að hann var krafinn um verðbætur og um breytilega vexti. Því var hafnað að kröfuhafinn hefði ekki getað verið mögulegt að afla nánari upplýsinga um það.

---

Hrd. 413/2014 dags. 5. mars 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 149/2015 dags. 10. mars 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 216/2014 dags. 12. mars 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 474/2014 dags. 12. mars 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 507/2014 dags. 12. mars 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 566/2014 dags. 19. mars 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 602/2014 dags. 19. mars 2015 (Þorsklifur)^{[HTML] [PDF]}
Æ rifti samstarfssamningi sínum við J er kvað á um framleiðslu og dreifingu á niðursoðinni þorsklifur, er gerður var til fimm ára. J höfðaði svo í kjölfarið viðurkenningarmál gegn Æ. Forsenda riftunarinnar var sú að Æ hafi komist að því að J hefði farið í samkeppnisrekstur á tímabilinu. Í samningnum voru engin samkeppnishamlandi ákvæði en Hæstiréttur taldi að Æ hafi verið rétt að rifta samningnum þar sem samkeppnisrekstur J hefði verið ósamrýmanlegur tillits- og trúnaðarskyldum hans. J var ekki talinn hafa sannað að vitneskja Æ um hinn væntanlega rekstur hafi legið fyrir við samningsgerðina.

---

Hrd. 558/2014 dags. 19. mars 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 567/2014 dags. 19. mars 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 618/2014 dags. 26. mars 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 215/2015 dags. 13. apríl 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 247/2015 dags. 15. apríl 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 232/2015 dags. 17. apríl 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 233/2015 dags. 17. apríl 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 577/2014 dags. 22. apríl 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 220/2015 dags. 27. apríl 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 295/2015 dags. 28. apríl 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 605/2014 dags. 30. apríl 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 655/2014 dags. 30. apríl 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 291/2015 dags. 5. maí 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 588/2014 dags. 7. maí 2015 (Einelti af hálfu slökkviliðsstjóra)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 587/2014 dags. 7. maí 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 160/2015 dags. 13. maí 2015 (Verðtrygging)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 678/2014 dags. 13. maí 2015 (Niðurlagning stöðu)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 697/2014 dags. 13. maí 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 738/2014 dags. 13. maí 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 726/2014 dags. 21. maí 2015 (Fjarðabyggð gegn Lánasjóði sveitarfélaga ohf.)^{[HTML] [PDF]}
Fjarðabyggð byggði á að samningur ætti að vera ógiltur sökum brostinna forsenda af þeirri ástæðu að gengi íslensku krónunnar hefði fallið meira en sveitarfélagið gerði ráð fyrir. Hæstiréttur taldi það ósannað að fyrir hafi legið ákvörðunarástæða um að gengisþróun yrði með tilteknum hætti né að stefndi hefði mátt vita um slíka forsendu af hálfu sveitarfélagsins.

---

Hrd. 752/2014 dags. 28. maí 2015 (Jökulsárlón - Spilda úr landi Fells - Riftun)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 337/2015 dags. 28. maí 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 357/2015 dags. 28. maí 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 761/2014 dags. 4. júní 2015 (Höfðabrekka 27)^{[HTML] [PDF]}
Fasteign var keypt á 18 milljónir króna. Gallar komu í ljós eftir afhendingu. Dómkvaddur matsmaður ritaði matsgerð og stóð í henni að úrbætur á þeim myndu kosta 11,9 milljónir (um 66% af kaupverðinu). Hæstiréttur féllst á að kaupanda hefði verið heimilt að rifta kaupsamningnum á grundvelli verulegrar vanefndar.

---

Hrd. 550/2014 dags. 11. júní 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 742/2014 dags. 11. júní 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 30/2015 dags. 18. júní 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 834/2014 dags. 18. júní 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 848/2014 dags. 18. júní 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 467/2015 dags. 13. ágúst 2015 (Verkfallsmál)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 481/2015 dags. 20. ágúst 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 448/2015 dags. 24. ágúst 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 438/2015 dags. 24. ágúst 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 433/2015 dags. 24. ágúst 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 505/2015 dags. 27. ágúst 2015 (Ísland Express ehf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 51/2015 dags. 10. september 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 552/2015 dags. 15. september 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 181/2015 dags. 17. september 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 423/2015 dags. 24. september 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 553/2015 dags. 30. september 2015 (Berlice ehf. - Þorsteinn Hjaltested - Afleiðutengd skuldabréf)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 106/2015 dags. 8. október 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 35/2015 dags. 15. október 2015 (Atlantsolía II)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 34/2015 dags. 15. október 2015 (Atlantsolía I)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 195/2015 dags. 15. október 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 130/2015 dags. 22. október 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2/2015 dags. 29. október 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 703/2015 dags. 4. nóvember 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 229/2015 dags. 5. nóvember 2015 (Erfingjar sjálfskuldarábyrgðarmanns - Námslán)^{[HTML] [PDF]}
SH gekkst í sjálfskuldarábyrgð fyrir námslánum annars aðila en hann lést síðan. Um mánuði eftir andlátið hætti lánþeginn að greiða af láninu. Síðar sama ár var veitt leyfi til einkaskipta á búinu. Um tveimur árum eftir andlát SH tilkynnti lánveitandinn lánþeganum að öll skuldin hefði verið gjaldfelld vegna verulegra vanskila. Erfingjar SH bæru sem erfingjar dánarbús hans óskipta ábyrgð á umræddri skuld.

Í málinu var deilt um það hvort erfingjarnir hafi gengist undir skuldina. Erfingjarnir báru fyrir sig að hún hefði fallið niður við andlát sjálfskuldarábyrgðarmannsins, lögjafnað frá ákvæði er kvæði um niðurfellingu hennar við andlát lánþegans. Hæstiréttur synjaði þeirri málsástæðu á þeim forsendum að með sjálfskuldarábyrgðinni á námslánunum hefðu stofnast tryggingarréttindi í formi persónulegra skuldbindinga sem nytu verndar eignarréttarákvæðis stjórnarskrárinnar, er kæmi bæði í veg fyrir að ákvæðið væri túlkað rýmra en leiddi af því í bókstaflegum skilningi orðanna og að beitt yrði lögjöfnun með þessum hætti.

Þá var jafnframt hafnað málsástæðu um ógildingu á grundvelli 36. gr. samningalaga, nr. 7/1936.

---

Hrd. 128/2015 dags. 5. nóvember 2015 (Bónusgrísinn)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 226/2015 dags. 5. nóvember 2015 (Sértæk skuldaaðlögun á Gnoðarvogi 60)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 718/2015 dags. 12. nóvember 2015 (Safn)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 721/2015 dags. 12. nóvember 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 347/2015 dags. 12. nóvember 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 100/2015 dags. 19. nóvember 2015^{[HTML] [PDF]}
Hæstiréttur taldi að lán með óheyrilega háa vexti hefði verið vaxtalaust af þeim sökum, sem sagt ekki beitt fyllingu. Hins vegar bar það dráttarvexti frá málshöfðun.

---

Hrd. 243/2015 dags. 26. nóvember 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 752/2015 dags. 30. nóvember 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 112/2015 dags. 3. desember 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 478/2014 dags. 3. desember 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 776/2015 dags. 3. desember 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 134/2015 dags. 10. desember 2015 (Parlogis)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 292/2015 dags. 17. desember 2015 (Lánasjóður sveitarfélaga II)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 346/2015 dags. 17. desember 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 825/2015 dags. 6. janúar 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 324/2015 dags. 14. janúar 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 807/2015 dags. 20. janúar 2016 (Gunnars majónes)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 318/2015 dags. 21. janúar 2016 (Tollkvóti)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 319/2015 dags. 21. janúar 2016 (Tollkvóti)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 317/2015 dags. 21. janúar 2016 (Aðföng - Tollkvóti)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 808/2015 dags. 26. janúar 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 381/2015 dags. 4. febrúar 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 757/2015 dags. 4. febrúar 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 396/2015 dags. 11. febrúar 2016 (Snorri í Betel)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 253/2015 dags. 11. febrúar 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 383/2015 dags. 18. febrúar 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 379/2015 dags. 18. febrúar 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 560/2015 dags. 18. febrúar 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 406/2015 dags. 18. febrúar 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 416/2015 dags. 18. febrúar 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 563/2015 dags. 25. febrúar 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 110/2016 dags. 29. febrúar 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 111/2016 dags. 29. febrúar 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 449/2015 dags. 3. mars 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 388/2015 dags. 3. mars 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 468/2015 dags. 10. mars 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 410/2015 dags. 17. mars 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 478/2015 dags. 22. mars 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 500/2015 dags. 22. mars 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 677/2015 dags. 14. apríl 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 592/2015 dags. 14. apríl 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 649/2015 dags. 14. apríl 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 616/2015 dags. 20. apríl 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 632/2015 nr. 28. apríl 2016 (Glerárgata 28)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 74/2015 dags. 28. apríl 2016 (Milestone - Endurskoðendur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 590/2015 dags. 28. apríl 2016 (Drykkjarvörusamningur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 615/2015 dags. 28. apríl 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 225/2016 dags. 29. apríl 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 130/2016 dags. 4. maí 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 574/2015 dags. 4. maí 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 537/2015 dags. 4. maí 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 247/2016 dags. 6. maí 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 541/2015 dags. 12. maí 2016 (Suðurnesjalína 2)^{[HTML] [PDF]}
Ógilt eignarnám er framkvæmt var vegna raforkuvirkis.

---

Hrd. 512/2015 dags. 12. maí 2016 (Suðurnesjalína 2)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 511/2015 dags. 12. maí 2016 (Suðurnesjalína 2)^{[HTML] [PDF]}
Landsnet ákvað að láta setja upp háspennulínur í lofti milli Hafnarfjarðar og Reykjanesbæjar árið 2008 í þeim tilgangi að styrkja afhendingaröryggi raforku á Suðurnesjum. Fyrir var Suðurnesjalína 1 sem var á hámarksnýtingu og eina línan þar á milli. Línan myndu þá fara um tugi jarða, þar á meðal jörð Sveitarfélagsins Voga. Ráðherra ákvað árið 2014 að heimila Landsneti ótímabundið eignarnám á tilteknum svæðum í þeim tilgangi.

Sveitarfélagið taldi að ekki hefðu verið uppfyllt skilyrði um almenningsþörf og meðalhóf sökum þess að ráðherrann sinnti ekki rannsóknarskyldu sinni áður en hann veitti heimildina, að samráðsskyldan gagnvart sér hafi verið brotin, og að brotið hafi verið gegn andmælareglunni. Íslenska ríkið andmælti þeim málatilbúnaði þar sem hann hafi boðað til kynningarfunda um málið og að tillögur Landsnets hafi farið í gegnum viðeigandi ferli hjá Skipulagsstofnun og Orkustofnun.

Meiri hluti Hæstaréttar tók undir með sveitarfélaginu að þeir möguleikar að grafa háspennulínuna ofan í jörð hafi ekki verið skoðaðir nógu vel af hálfu Landsnets. Þá hafi eignarnámsþolarnir andmælt tillögunum á sínum tíma og bent á raunhæfa kosti þess að grafa þær í staðinn ofan í jörð. Þrátt fyrir þetta hafi Landsnet ekki farið í neitt mat á þeim möguleika og vísað í staðinn til almennra sjónarmiða um kosti og galla jarðstrengja. Ráðherra hafi þrátt fyrir að málið hafi verið í þessum búningi látið hjá líða að láta rannsaka þann valkost betur. Með hliðsjón af því sem kom fram féllst meiri hluti Hæstaréttar á ógildingu ákvörðunar ráðherra um heimild til eignarnáms. Minni hluti Hæstaréttar taldi að ekki væru efni til að fallast á ógildingarkröfuna.

---

Hrd. 513/2015 dags. 12. maí 2016 (Suðurnesjalína 2)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 311/2016 dags. 12. maí 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 327/2016 dags. 19. maí 2016 (Svertingsstaðir)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 648/2015 dags. 26. maí 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 304/2016 dags. 30. maí 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 637/2015 dags. 2. júní 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 638/2015 dags. 2. júní 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 600/2015 dags. 2. júní 2016 (Hópbílaleigan ehf. III)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 354/2016 dags. 8. júní 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 580/2015 dags. 9. júní 2016 (Gildi krafna)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 678/2015 dags. 9. júní 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 826/2015 dags. 9. júní 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 268/2016 dags. 9. júní 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 810/2015 dags. 16. júní 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 458/2016 dags. 5. september 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 512/2016 dags. 5. september 2016 (Slökkviliðsstjóri)^{[HTML] [PDF]}
Ákvæði kjarasamnings um frávikningu frá réttinum til úrlausnar ágreinings fyrir dómstólum var talið of misvísandi til að það gæti verið bindandi. Því var synjað kröfu málsaðila um frávísun málsins frá héraðsdómi.

---

Hrd. 568/2016 dags. 6. september 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 517/2016 dags. 7. september 2016 (Samtök sparifjáreigenda)^{[HTML] [PDF]}
Samtök sparifjáreigenda höfðuðu mál á hendur fimm mönnum er voru að afplána refsingu í fangelsinu að Kvíabryggju. Í héraðsdómi var máli vísað frá á þeim forsendum að fangar teldust ekki eiga fasta búsetu í fangelsinu sbr. ákvæði laga um lögheimili þar sem fram kom að dvöl í fangelsi ígilti ekki fastri búsetu, og því væri ekki hægt að byggja afplánunarstað fangans sem grundvöll fyrir varnarþingi í málinu í skilningi 1. mgr. 32. gr. laga um meðferð einkamála, nr. 91/1991.

Hæstiréttur var sammála því mati héraðsdóms en ógilti svo þann úrskurð á þeim forsendum að slíkt hefði verið heimilt skv. 4. mgr. 32. gr. laganna. Stefnandi í héraði vísaði til þess ákvæðis í munnlegum málflutningi en stefndu í héraði andmæltu því á þeim vettvangi þar sem þess hefði ekki verið getið í stefnu, en héraðsdómari sinnti ekki þeim andmælum. Hæstiréttur tók fram að eigi væri skylt að taka fram í héraðsdómsstefnu á hvaða grundvelli stefnandi teldi stefna eiga varnarþing í þeirri þinghá, né að stefnandinn þurfi að svara fyrir fram atriðum sem stefndi gæti reynt að beita sér fyrir í þeim efnum. Með hliðsjón af þessum atriðum og öðrum felldi hann úrskurð héraðsdóms úr gildi og kvað á um að málið skyldi hljóta efnislega umfjöllun hjá héraðsdómi.

---

Hrd. 469/2016 dags. 12. september 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 816/2015 dags. 15. september 2016 (Loforð fjármálaráðherra um endurgreiðslu skatts)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 691/2015 dags. 15. september 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 209/2016 dags. 15. september 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 429/2016 dags. 16. september 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 428/2016 dags. 16. september 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 641/2015 dags. 22. september 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 88/2016 dags. 22. september 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 30/2016 dags. 29. september 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 821/2015 dags. 6. október 2016 (Ella ÍS 119 - Gír í vélbát)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 39/2016 dags. 6. október 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 64/2016 dags. 6. október 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 658/2016 dags. 12. október 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 207/2015 dags. 13. október 2016^{[HTML] [PDF]}
Fyrir Hæstarétti var tekin fyrir krafa ákærða um niðurfellingu máls sökum tafa á rannsókn málsins, og var fallist á hana. Þá gagnrýndi Hæstiréttur meðal annars þann langa tíma sem það tók ákæruvaldið að skila málsgögnum til Hæstaréttar en þegar gögnunum var skilað höfðu liðið ellefu ár frá hinu ætlaða broti.

---

Hrd. 749/2015 dags. 13. október 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 828/2015 dags. 13. október 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 34/2016 dags. 13. október 2016 (Þorbjörn hf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 109/2016 dags. 13. október 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 76/2016 dags. 20. október 2016 (K meðvituð um óljóst verðmat)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 71/2016 dags. 20. október 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 117/2016 dags. 27. október 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 556/2016 dags. 10. nóvember 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 92/2016 dags. 10. nóvember 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 44/2016 dags. 17. nóvember 2016 (Ice Lagoon)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 841/2015 dags. 17. nóvember 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 96/2016 dags. 17. nóvember 2016 (Fjármögnunarleiga)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 245/2016 dags. 8. desember 2016 (Sameiginlegur lögmaður)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 118/2016 dags. 8. desember 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 775/2016 dags. 8. desember 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 769/2016 dags. 14. desember 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 212/2016 dags. 15. desember 2016 (Íslandsstofa)^{[HTML] [PDF]}
Íslandsstofa stofnaði til útboðs um rammasamning. Hæstiréttur taldi hana bundna af meginreglum stjórnsýsluréttar þar sem hún var (þá) ótvírætt stjórnvald í skilningi íslenskra laga.

---

Hrd. 660/2016 dags. 15. desember 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 218/2016 dags. 15. desember 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 214/2016 dags. 15. desember 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 306/2016 dags. 15. desember 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 222/2016 dags. 20. desember 2016 (Austurstræti 10A ehf.)^{[HTML] [PDF]}
Aðili seldi öðrum aðila, fyrir 115 milljónir króna, einkahlutafélagið Austurstræti 10A ehf., og átti að afhenda eignina 15. desember 2014. Eina eign þess félags var eign að þessu heimilisfangi. Á þeirri eign hvíldi 49 milljón króna lán sem kaupandi félagsins samdi um að yfirtaka. Greiða skyldi af því 16 milljónir við kaupsamning, 7 milljónir þremur mánuðum síðar, 6 milljónir sex mánuðum síðar, sömu upphæð níu mánuðum síðar, 7,5 milljónir tólf mánuðum síðar. Kaupandi skuldbatt sig þar að auki selja félagið Gjáhellu 7 ehf. sem stofna ætti um samnefnda fasteign, að virði 23,5 milljónir króna. Svo reyndist vera að félagið Gjáhella 7 ehf. hefði ekki verið eign kaupandans og ætlaði kaupandi sér að redda sér þeirri eign.

Seljandinn rifti svo samningnum þann 19. desember 2014, þ.e. fjórum dögum eftir umsaminn afhendingardag, vegna meintra verulegra vanefnda kaupanda, þar á meðal væru yfir 20 milljóna veð enn áhvílandi á Gjáhellu 7. Þessari riftun andmælti kaupandi þann 23. desember sama ár. Kaupandinn krafðist fyrir dómi viðurkenningar um gildi þessa samnings og að seljanda væri skylt að framselja eignirnar.

Hæstiréttur tók fram að heildarmat á málsatvikum réði því hvort um hefði verið verulega vanefnd að ræða. Hlutfall Gjáhellu 7 af vanefndinni var um 20,4%, að í samningnum var óljóst hvort seljandi eða kaupandi ætti að hlutast til um stofnun einkahlutafélagsins utan um þá fasteign, og að seljandi hefði sjálfur veðsett 27 milljónir af Austurstræti 10A og því sjálfur vanefnt kaupsamninginn. Í ljósi þessara atriða féllst hann ekki á riftun samningsins.

---

Hrd. 438/2016 dags. 19. janúar 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 278/2016 dags. 26. janúar 2017 (Umboðsmaður skuldara)^{[HTML] [PDF]}
Starfsmaður umboðsmanns skuldara skipti sér af þremur málum fyrrverandi eiginmanns síns. Hæstiréttur taldi að veita hefði átt starfsmanninum áminningu þar sem afskiptin voru ekki það alvarleg að þau réttlættu fyrirvaralausa brottvikningu úr starfi.

---

Hrd. 260/2016 dags. 26. janúar 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 273/2015 dags. 2. febrúar 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 378/2016 dags. 2. febrúar 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 380/2016 dags. 9. febrúar 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 477/2016 dags. 2. mars 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 371/2016 dags. 9. mars 2017 (Einar Valur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 121/2017 dags. 15. mars 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 302/2016 dags. 16. mars 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 444/2016 dags. 16. mars 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 464/2016 dags. 23. mars 2017 (Molden Enterprises Ltd. gegn Sjóklæðagerðinni)^{[HTML] [PDF]}
Greiðslur vegna starfsloka fyrrum forstjóra aðila. Sjóklæðagerðin var þriðji aðili og ekki aðili að samningnum. Egus hafði lofað að halda tilteknu félagi skaðlaust af starfslokasamningnum. Vísað frá héraðsdómi í Hæstarétti sökum varnarþingsákvæðis samningsins.

---

Hrd. 432/2016 dags. 23. mars 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 405/2016 dags. 23. mars 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 318/2016 dags. 30. mars 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 489/2016 dags. 30. mars 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 492/2016 dags. 6. apríl 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 389/2016 dags. 6. apríl 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 507/2016 dags. 6. apríl 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 499/2016 dags. 6. apríl 2017 (Slökkvilið höfuðborgarsvæðisins)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 137/2017 dags. 6. apríl 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 495/2016 dags. 11. apríl 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 189/2016 dags. 11. maí 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 587/2016 dags. 11. maí 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 621/2016 dags. 11. maí 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 211/2017 dags. 12. maí 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 212/2017 dags. 12. maí 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 596/2016 dags. 18. maí 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 768/2016 dags. 1. júní 2017 (Ferðaþjónusta fatlaðra)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 510/2016 dags. 1. júní 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 535/2016 dags. 1. júní 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 541/2016 dags. 1. júní 2017 (Hæfi dómara)^{[HTML] [PDF]}
Aðili taldi að dómari málsins í héraði hefði spurt einkennilega og ekki gætt sín nægilega vel. Hæstiréttur taldi að það hafi gengið svo langt að vísa ætti málinu á ný til málsmeðferðar í héraði.

---

Hrd. 485/2016 dags. 1. júní 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 298/2017 dags. 1. júní 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 672/2016 dags. 15. júní 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 607/2016 dags. 15. júní 2017 (Jón Óskar)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 193/2017 dags. 15. júní 2017 (Kröflulína 4 og 5)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 347/2017 dags. 15. júní 2017 (Óundirritaður verksamningur)^{[HTML] [PDF]}
Málsástæða aðila sett fram fyrir Hæstarétti um að málatilbúnaður gagnaðila síns í héraði hefði ekki uppfyllt skilyrði eml. um skýran og glöggan málatilbúnað var ekki talinn koma til álita, nema að því leyti sem hann innihéldi galla á málatilbúnaði sem heimilt væri að vísa frá ex officio.

---

Hrd. 703/2016 dags. 20. júní 2017 (Hluti eignar/öll eign - Klofinn dómur)^{[HTML] [PDF]}
Deilt um það hvort veðskuldabréfin báru það með sér að öll fasteignin hefði verið sett að veði, ekki eingöngu eignarhluti E. Ekki lá fyrir annað en að K og E hefði átt eignina að jöfnu í óskiptri sameign.

Undirritun K á veðskuldabréfin báru ekki skýrt með sér að hann hafi samþykkt veðsetningu síns eignarhluta í fasteigninni og önnur gögn málsins veittu ekki vísbendingu um aðra ætlun K. Í hf. vísaði til venju við undirritun þinglýstra eigenda á veðskjöl en studdi þetta ekki með gögnum og yrði slíkri málsástæðu ekki beitt gegn mótmælum K.

Litið var svo á að þar sem Í hf. væri fjármálastofnun væru gerðar kröfur til þeirra um að skjalagerð og skjalafrágangur sé vandaður þegar um er að ræða mikilvægar ráðstafanir eins og þessar og tryggi skýrar og ótvíræðar sannanir fyrir veðréttindum. Slíkan óskýrleika verði að túlka Í hf. í óhag.

---

Hrd. 352/2017 dags. 21. ágúst 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 597/2016 dags. 21. september 2017 (Úttekt af bankareikningum - Fasteign afsalað til sonar sambýliskonu)^{[HTML] [PDF]}
Dánarbú eldri manns (A) er tekið til skipta. Búið er tekið til opinberra skipta. Fyrir andlátið hafði A selt syni sambýliskonu sinnar (B) fasteign. Dánarbúið fór svo í mál gegn B þar sem kaupverðið var greitt en ekki í peningum.

Hæstiréttur taldi í ljósi þess að seljandinn hafi verið með Alzheimer og samkvæmt læknismati hafi hann verið heilabilaður við samningsgerðina, og að B hafi átt að vera fullkunnugt um það ástand.

Deilt var um fjármuni sem B hafi átt að hafa tekið út af bankareikningi A. B tókst ekki að sýna fram á að fjármunirnir hafi verið nýttir í þágu A né verið innan umboðsins og var því gert að endurgreiða fjármunina.

---

Hrd. 619/2016 dags. 21. september 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 610/2016 dags. 5. október 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 505/2016 dags. 12. október 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 633/2017 dags. 24. október 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 633/2016 dags. 2. nóvember 2017 (Úkraínskt félag)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 20/2017 dags. 9. nóvember 2017 (Byggingarsamvinnufélag II)^{[HTML] [PDF]}
Hér er um að ræða sama fjöleignarhús og í Hrd. 2003:422 nr. 400/2002 (Byggingarsamvinnufélag I)^ⓘ nema verklaginu hafði verið breytt þannig að kaupendur gengust undir sérstaka skuldbindingu um hámarkssöluverð með umsókn um félagsaðild, ásamt því að kvaðirnar voru tíundaðar í kauptilboði í íbúðina og í kaupsamningi. Hæstiréttur taldi það hafa verið fullnægjandi þannig að erfingjar dánarbús eiganda íbúðarinnar voru bundnir af þeim.

---

Hrd. 774/2016 dags. 9. nóvember 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 780/2016 dags. 9. nóvember 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 464/2017 dags. 9. nóvember 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 771/2016 dags. 16. nóvember 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 770/2016 dags. 16. nóvember 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 672/2017 dags. 20. nóvember 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 668/2017 dags. 21. nóvember 2017 (Orkuveita Reykjavíkur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 655/2016 dags. 30. nóvember 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 114/2017 dags. 30. nóvember 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 681/2016 dags. 7. desember 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 863/2016 dags. 7. desember 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 710/2017 dags. 13. desember 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 646/2016 dags. 19. desember 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 86/2017 dags. 19. desember 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 750/2017 dags. 16. janúar 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 677/2016 dags. 18. janúar 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 683/2016 dags. 25. janúar 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 869/2016 dags. 15. febrúar 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 74/2017 dags. 15. febrúar 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 6/2017 dags. 15. febrúar 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 195/2017 dags. 22. febrúar 2018 (Vitneskja um ójafna hluti)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 175/2017 dags. 8. mars 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 262/2017 dags. 15. mars 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 279/2017 dags. 22. mars 2018 (pr.pr. Ístraktor)^{[HTML] [PDF]}
Kona hafði fengið umboð til að skuldbinda Ístraktor en umboðið hennar var ekki prókúruumboð. Haldið var því fram að undirritun hennar hefði ekki væri rétt. Hæstiréttur taldi að þar sem konan hafði umboðið til að undirrita samninginn og því myndi sú yfirsjón að rita pr.pr. ekki hagga gildi undirritunarinnar.

---

Hrd. 221/2017 dags. 22. mars 2018 (Hýsing)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 170/2017 dags. 27. mars 2018 (Eyrartröð)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 271/2017 dags. 20. apríl 2018 (Skaginn hf.)^{[HTML] [PDF]}
Ágreiningur var um riftun vinnusamnings er klæddur hafði verið í búning verksamnings. Starfsmaðurinn sýndi tómlæti við að skila inn umsömdum vinnustundum sem var látið átölulaust í nokkurn tíma. Viðsemjandi fyrirtækis starfsmannsins rifti þeim samningi svo fyrirvaralaust. Hæstiréttur mat ekki svo að um hefði verið um verulega vanefnd að ræða og að vanefndirnar hefðu verið þess eðlis að viðsemjandinn hefði átt að veita áminningu áður en hann færi að rifta samningnum. Hefði því komið til greina skaðabótakrafa ef slíkri hefði verið haldið uppi, en slíkri kröfu var ekki til að dreifa í málinu.

---

Hrd. 438/2017 dags. 20. apríl 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 303/2017 dags. 20. apríl 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 237/2017 dags. 26. apríl 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 506/2016 dags. 3. maí 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 321/2017 dags. 3. maí 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 312/2017 dags. 9. maí 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 342/2017 dags. 9. maí 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 431/2017 dags. 9. maí 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 443/2017 dags. 9. maí 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 601/2017 dags. 17. maí 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 600/2017 dags. 17. maí 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 325/2017 dags. 17. maí 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 752/2017 dags. 17. maí 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 524/2017 dags. 24. maí 2018 (Bókun hjá sýslumanni)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 543/2017 dags. 24. maí 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 485/2017 dags. 31. maí 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 604/2017 dags. 7. júní 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 622/2017 dags. 7. júní 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 597/2017 dags. 7. júní 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 552/2017 dags. 7. júní 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 584/2017 dags. 7. júní 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 585/2017 dags. 7. júní 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 647/2017 dags. 21. júní 2018 (Kálfaströnd)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 756/2017 dags. 21. júní 2018 (Stapi lífeyrissjóður)^{[HTML] [PDF]}
Framkvæmdastjóri lífeyrissjóðs komst að því að nafn hans hafi verið í Panama-skjölum nokkrum og samkvæmt þeim átti hann tvö félög í Panama án þess að hafa upplýst stjórn sjóðsins um það. Þegar hann varð uppvís um væntanlega fjölmiðlaumfjöllun um eignarhaldið ritaði hann tilkynningu á vef sjóðsins að hann myndi stíga til hliðar. Stjórn sjóðsins ræddi málið og ákvað að synja honum um lausn í uppsagnarfresti á grundvelli meintra brota á trúnaðarskyldu framkvæmdastjórans.

Framkvæmdastjórinn var ekki sammála þessu mati sjóðsins og fór í dómsmál til að innheimta launin í uppsagnarfrestinum og vann það mál í héraði þar sem litið var svo á að yfirlýsingin á vef sjóðsins hefði ekki falið í sér afsal á þeim launum auk þess sem þetta væri ekki svo mikil vanefnd að réttlætti fyrirvaralausri riftun. Hæstiréttur staðfesti svo hinn áfrýjaða dóm með vísan til forsendna hans.

---

Hrd. 651/2017 dags. 21. júní 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 623/2017 dags. 21. júní 2018 (Lambhagabúið)^{[HTML] [PDF]}
Ekki er nægilegt að skuldari hafi boðið fram tillögu að lausn gagnvart kröfuhafa, án þess að bjóða fram greiðsluna sjálfa.

---

Hrd. 636/2017 dags. 26. júní 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 17/2018 dags. 17. september 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 495/2017 dags. 20. september 2018 (Hagaflöt 20)^{[HTML] [PDF]}
Fasteign var keypt á 71 milljón króna. Kaupandi taldi hana verulega gallaða og aflaði sér matsgerðar um þá. Samkvæmt henni námu gallarnir alls 3,2 milljónum (4,5% af kaupverðinu). Kaupandi bar fyrir sig að seljandi hefði bakað sér sök vegna vanrækslu upplýsingaskyldu sinnar.

Hæstiréttur féllst ekki á hina meintu vanrækslu upplýsingarskyldunnar og taldi að gallarnir væru ekki nógu miklar til að heimila riftun án hinnar meintu sakar. Hins vegar féllst hann á skaðabótakröfu kaupandans upp á 1,1 milljón króna.

---

Hrd. 638/2017 dags. 27. september 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 639/2017 dags. 27. september 2018 (Gjaldeyriseftirlit Seðlabankans)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 434/2017 dags. 4. október 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 364/2017 dags. 4. október 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 154/2017 dags. 11. október 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 614/2017 dags. 11. október 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 838/2017 dags. 18. október 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 329/2017 dags. 18. október 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 275/2017 dags. 25. október 2018 (Jarðhitaréttindi í Skútustaðahreppi)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 844/2017 dags. 1. nóvember 2018 (Yfirdráttur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 855/2017 dags. 15. nóvember 2018 (Gerðakot)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 811/2017 dags. 22. nóvember 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 576/2017 dags. 22. nóvember 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 508/2017 dags. 6. desember 2018 (Huginn - Úthlutun aflaheimilda í makríl)^{[HTML] [PDF]}
Í lögum um veiðar fyrir utan lögsögu íslenska ríkisins er kveðið á um að ef samfelld veiðireynsla liggur fyrir mætti úthluta með tilteknum hætti.

---

Hrd. 586/2017 dags. 6. desember 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 509/2017 dags. 6. desember 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 13/2019 dags. 21. mars 2019^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 33/2018 dags. 21. maí 2019 (Hluthafasamkomulag)^{[HTML] [PDF]}
Tvær fjölskyldur áttu saman hlutafélag, um helming hvor. Önnur þeirra samanstóð af fjórum einstaklingum, er gerðu hluthafasamning sín á milli árið 2010 og svo var hluthafasamningur milli allra hluthafa. Í fyrrnefnda samningnum var ákvæði um að samþykki allra aðila þess samnings þyrfti svo einn gæti framselt hlut sinn. Einn aðilinn að fyrrnefnda samningnum framseldi hluta sinn til erlends einkahlutafélags, án þess að afla slíkrar heimildar, og það félag framseldi svo þann hluta til einkahlutafélags í fullri eigu þess einstaklings. Þessir gjörningar voru álitnir heimilaðir samkvæmt síðarnefnda samningnum, svo breyttum árið 2014.

Hæstiréttur taldi að fyrstnefndi framsalsgerningurinn væri brot á fyrrnefnda samningnum þrátt fyrir að hinn endanlegi eigandi væri fyrirtæki í fullri eigu viðkomandi einstaklings. Litið var á að hluthafinn ætti um 34% hlut í hlutafélaginu er stæði af 69% af þeim 50% hlut sem hluthafasamningurinn næði yfir. Sá sem rifti samningnum var talinn eiga verulegra hagsmuna að gæta í þessu og ekki væri tryggt að félagið sem ætti þennan 34% hlut kæmist ekki í eigu utanaðkomandi aðila. Væri því um verulega vanefnd að ræða og gæti hver og einn hinna aðila hluthafasamningsins rift honum á þeim forsendum.

---

Hrd. 12/2018 dags. 21. maí 2019 (Endurupptaka - Skattur - Ne bis in idem)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 7/2019 dags. 31. maí 2019 (Áreiðanleikakönnun)^{[HTML] [PDF]}
Einkahlutafélag lét fjármálafyrirtæki gera áreiðanleikakönnun og taldi hinn síðarnefnda hafa gert hana illa.

Engar skráðar reglur lágu fyrir um framkvæmd áreiðanleikakannana en litið var til fyrirheita sem fjármálafyrirtækið gaf út. Ekki var talið hafa verið til staðar gáleysi af hálfu fjármálafyrirtækisins fyrir að hafa ekki skoðað fleiri atriði en það hefði sjálft talið upp.

---

Hrd. 9/2019 dags. 5. júní 2019^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 8/2019 dags. 12. júní 2019 (Kleifar)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 10/2019 dags. 26. júní 2019^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 33/2019 dags. 29. ágúst 2019^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 26/2019 dags. 18. september 2019^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 17/2019 dags. 23. október 2019^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 18/2019 dags. 30. október 2019 (Stýriverktaka)^{[HTML] [PDF]}
Íslenskir Aðalverktakar gerðu samning 2006 um byggingu Hörpunnar. Sömdu um stýriverktöku þegar bílakjallarinn var byggður. ÍAV hélt því fram að þetta næði yfir allan bílakjallarann. Deilt var um hvort stýriverktakan væri kvöð á eigninni eða kröfuréttindi. Hæstiréttur taldi að um væru kröfuréttindi að ræða.

Til þess að eignarréttindi geta stofnast þurfa þau í eðli sínu að geta talist vera hlutbundin réttindi og að það hafi verið ætlan samningsaðila að stofna slík réttindi. ÍAV áttu því eingöngu kröfu um þetta gagnvart gamla eigandanum á grundvelli síðara atriðisins.

---

Hrd. 46/2019 dags. 30. október 2019^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 19/2019 dags. 5. febrúar 2020^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 7/2020 dags. 20. maí 2020^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 8/2020 dags. 20. maí 2020 (JTWROS)^{[HTML] [PDF]}
Dómurinn er til marks um það að Hæstiréttur getur beitt erlendum réttarreglum.

---

Hrd. 53/2019 dags. 25. maí 2020^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 39/2019 dags. 4. júní 2020 (Norðurturninn)^{[HTML] [PDF]}
Um er að ræða áfrýjun á Lrd. 647/2018 dags. 7. júní 2019 (Norðurturninn)^ⓘ þar sem komist var að þeirri niðurstöðu að hinn áfrýjaði dómur skyldi verða óraskaður.

---

Hrd. 56/2019 dags. 8. júní 2020^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 3/2020 dags. 16. júní 2020^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 20/2020 dags. 10. desember 2020^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 42/2019 dags. 7. janúar 2021^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 37/2020 dags. 12. janúar 2021^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 17/2020 dags. 4. febrúar 2021^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 18/2020 dags. 4. febrúar 2021^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 26/2020 dags. 4. mars 2021^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 34/2019 dags. 12. mars 2021^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 18/2021 dags. 3. nóvember 2021^[HTML]

---

Hrd. 31/2021 dags. 16. desember 2021^[HTML]

---

Hrd. 41/2021 dags. 13. apríl 2022^[HTML]

---

Hrd. 3/2022 dags. 1. júní 2022^[HTML]

---

Hrd. 2/2022 dags. 19. október 2022^[HTML]

---

Hrd. 30/2022 dags. 30. nóvember 2022^[HTML]

---

Hrd. 37/2022 dags. 15. febrúar 2023^[HTML]

---

Hrd. 48/2022 dags. 29. mars 2023^[HTML]

---

Hrd. 38/2023 dags. 18. ágúst 2023^[HTML]

---

Hrd. 33/2023 dags. 19. febrúar 2024^[HTML]

---

Hrd. 29/2023 dags. 19. febrúar 2024^[HTML]

---

Hrd. 24/2023 dags. 28. febrúar 2024^[HTML]

---

Hrd. 23/2023 dags. 27. mars 2024^[HTML]

---

Hrd. 22/2023 dags. 27. mars 2024^[HTML]

---

Hrd. 21/2023 dags. 27. mars 2024^[HTML]

---

Hrd. 20/2023 dags. 27. mars 2024^[HTML]

---

Hrd. 47/2023 dags. 12. júní 2024^[HTML]

---