Úrlausnir.is

Yfirlit

Hæstaréttardómar (1980)
Dómasafn Hæstaréttar (1108)
Umboðsmaður Alþingis (84)
Stjórnartíðindi (240)
Dómasafn Félagsdóms (243)
Dómasafn Landsyfirréttar (2)
Alþingistíðindi (650)
Ársskýrslur umboðsmanns Alþingis (42)
EES-viðbætir við Stjórnartíðindi ESB (297)
Alþingi (2504)
Aðrir úrlausnaraðilar

• Áfrýjunarnefnd neytendamála (27)
• Endurupptökudómur (3)
• Félagsdómur (186)
• Fjarskiptastofa (3)
• Héraðsdómur Austurlands (35)
• Héraðsdómur Norðurlands eystra (71)
• Héraðsdómur Norðurlands vestra (25)
• Héraðsdómur Reykjaness (378)
• Héraðsdómur Reykjavíkur (1312)
• Héraðsdómur Suðurlands (77)
• Héraðsdómur Vestfjarða (16)
• Héraðsdómur Vesturlands (46)
• Kærunefnd greiðsluaðlögunarmála (1)
• Kærunefnd húsamála (58)
• Kærunefnd jafnréttismála (7)
• Kærunefnd útboðsmála (847)
• Landsréttur (379)
• Landsyfirréttur (3)
• Matsnefnd eignarnámsbóta (8)
• Óbyggðanefnd (25)
• Póst- og fjarskiptastofnun (22)
• Úrskurðarnefnd atvinnuleysistrygginga og vinnumarkaðsaðgerða (2)
• Úrskurðarnefnd félagsþjónustu og húsnæðismála (1)
• Úrskurðarnefnd fjarskipta- og póstmála (5)
• Úrskurðarnefnd um upplýsingamál (51)
• Úrskurðarnefnd velferðarmála (17)

Fara á yfirlit

Úrlausnir Hæstaréttar Íslands

Hrd. 1923:400 nr. 32/1922 ^[PDF]

---

Hrd. 1930:197 nr. 94/1929 (Hallveigarstígur 2) ^[PDF]

---

Hrd. 1931:93 nr. 70/1930 ^[PDF]

---

Hrd. 1932:634 nr. 9/1931 (Hallgrímur Benediktsson) ^[PDF]
Skuldajöfnuði var mótmælt þar sem yfirlýsanda skuldajafnaðar bar eingöngu að efna hluta kröfunnar. Hæstiréttur taldi það ekki skipta máli.

---

Hrd. 1932:647 nr. 128/1931 ^[PDF]

---

Hrd. 1932:879 nr. 182/1932 ^[PDF]

---

Hrd. 1934:639 nr. 156/1933 ^[PDF]

---

Hrd. 1937:237 nr. 143/1936 ^[PDF]

---

Hrd. 1937:350 nr. 140/1936 (Álafoss) ^[PDF]

---

Hrd. 1938:121 nr. 61/1937 ^[PDF]

---

Hrd. 1938:753 nr. 67/1938 (Kulkompagni) ^[PDF]

---

Hrd. 1939:88 nr. 102/1937 ^[PDF]

---

Hrd. 1941:220 nr. 27/1941 ^[PDF]

---

Hrd. 1941:257 nr. 72/1941 ^[PDF]

---

Hrd. 1941:263 nr. 75/1941 ^[PDF]

---

Hrd. 1941:298 nr. 94/1941 ^[PDF]

---

Hrd. 1942:5 nr. 55/1941 (Hverfisgata 94) ^[PDF]

---

Hrd. 1943:108 nr. 69/1942 ^[PDF]

---

Hrd. 1944:52 nr. 68/1943 ^[PDF]

---

Hrd. 1944:59 nr. 73/1942 ^[PDF]

---

Hrd. 1944:183 nr. 100/1941 (Smurningsolía) ^[PDF]

---

Hrd. 1944:286 kærumálið nr. 9/1944 ^[PDF]

---

Hrd. 1945:22 nr. 108/1944 ^[PDF]

---

Hrd. 1945:287 nr. 57/1944 (Flotastjórn Bandaríkjanna) ^[PDF]

---

Hrd. 1946:314 nr. 38/1945 ^[PDF]

---

Hrd. 1946:384 nr. 152/1945 (Torfbirgðir) ^[PDF]

---

Hrd. 1946:460 nr. 26/1945 ^[PDF]

---

Hrd. 1947:72 nr. 44/1943 (Lækjarbotnar) ^[PDF]

---

Hrd. 1947:274 nr. 121/1945 ^[PDF]

---

Hrd. 1947:293 nr. 76/1945 (Kostnaður við vegalagningu) ^[PDF]
Davíð, sem var aldraður, samdi um vegalagningu á/við jörð og varð kostnaður hennar nokkuð hár. Nágranninn ætlaði að leggja eitthvað í þetta. Verðmatið fór fram með mati tveggja dómkvaddra manna. Davíð var talinn hafa ekki gert sér grein fyrir því hversu fjárfrekar skuldbindingarnar voru sem hann gekk undir miðað við sína hagi og átti nágrannanum að hafa verið það ljóst. Samningurinn var ógiltur á grundvelli 1. mgr. 31. gr. samningalaganna með lögjöfnun.

---

Hrd. 1947:304 nr. 134/1946 (Bókhaldsbrot) ^[PDF]

---

Hrd. 1948:66 nr. 44/1947 ^[PDF]

---

Hrd. 1948:587 nr. 154/1948 (Skattfrelsi stríðsáhættuþóknunar loftskeytamanns) ^[PDF]

---

Hrd. 1949:236 nr. 111/1948 ^[PDF]

---

Hrd. 1949:365 nr. 81/1948 ^[PDF]

---

Hrd. 1949:478 nr. 16/1948 (e/s Garnes) ^[PDF]

---

Hrd. 1950:106 nr. 141/1947 ^[PDF]

---

Hrd. 1950:117 nr. 60/1948 (Rafveita Ólafsfjarðar) ^[PDF]

---

Hrd. 1950:241 nr. 156/1949 ^[PDF]

---

Hrd. 1951:542 nr. 16/1950 ^[PDF]

---

Hrd. 1952:71

---

Hrd. 1952:328 nr. 167/1950 ^[PDF]

---

Hrd. 1952:527 nr. 8/1951 ^[PDF]

---

Hrd. 1952:629 nr. 82/1951 (Víðimelur) ^[PDF]
M og K bjuggu í tveggja hæða húsi með kjallara. M var þinglýstur eigandi íbúðanna og seldi þriðja aðila íbúðir á báðum hæðunum án samþykkis K, þar á meðal íbúðina sem þau tvö bjuggu í.
K fór í riftunarmál gagnvart þriðja aðilanum til að rifta sölunum á báðum íbúðunum. Hæstiréttur féllst á riftunina fyrir þær báðar, þrátt fyrir að hvorugt þeirra bjuggu í annarri þeirra.

Reifað var að umboðsmaður kaupandans hafi verið kunnugt um að bæði M og K bjuggu í annarri þeirra, og varð sú grandsemi hans til téðrar riftunar. Í síðari hjúskaparlögum skiptir þó grandleysi ekki máli.

---

Hrd. 1952:664 nr. 98/1951 ^[PDF]

---

Hrd. 1953:120 nr. 95/1951 ^[PDF]

---

Hrd. 1953:343 nr. 16/1953 (Dynskógajárnið - E/s Persier) ^[PDF]

---

Hrd. 1953:358 nr. 128/1952 ^[PDF]

---

Hrd. 1953:439 nr. 3/1952 ^[PDF]

---

Hrd. 1953:617 nr. 61/1952 ^[PDF]

---

Hrd. 1953:623 nr. 3/1950 (Hlið) ^[PDF]

---

Hrd. 1953:643 nr. 124/1951 (Áætlunarbílar Mosfellssveitar) ^[PDF]

---

Hrd. 1954:166 nr. 24/1950 (Langholtsvegslóð) ^[PDF]

---

Hrd. 1954:190 nr. 52/1953 (Umsjónarlaun) ^[PDF]

---

Hrd. 1954:329 nr. 146/1952 ^[PDF]

---

Hrd. 1954:460 nr. 188/1952 ^[PDF]

---

Hrd. 1954:637 nr. 133/1953 ^[PDF]

---

Hrd. 1954:727 nr. 10/1954 ^[PDF]

---

Hrd. 1955:39 nr. 61/1954 (Hverfisgata) ^[PDF]

---

Hrd. 1955:64 nr. 5/1955 ^[PDF]

---

Hrd. 1955:390 nr. 179/1953 ^[PDF]

---

Hrd. 1955:443 nr. 131/1953 (Leigugjald) ^[PDF]

---

Hrd. 1955:517 nr. 48/1954 ^[PDF]

---

Hrd. 1955:691 nr. 20/1955 (Laxagata - Grunnleigusamningur) ^[PDF]
Leiguverð var miðað við fasteignamat. Þegar samningurinn var gerður fór fasteignamatið fram á 10 ára fresti. Hins vegar verður lagabreyting sem var óhagfelld fyrir landeigandann með því að kveða á um að fasteignamatið færi fram á 20 ára fresti og sett hámarksupphæð sem miða mætti við í matinu.

Hæstiréttur féllst á breytingu á samningnum þar sem forsendurnar voru svo veigamiklar og að gera ætti mat á 10 ára fresti eftir hvert fasteignamat af dómkvöddum mönnum.

---

Hrd. 1956:79 nr. 140/1954 ^[PDF]

---

Hrd. 1956:318 nr. 27/1953 ^[PDF]

---

Hrd. 1956:605 nr. 52/1955 ^[PDF]

---

Hrd. 1956:784 nr. 115/1953 ^[PDF]

---

Hrd. 1957:185 nr. 35/1957 ^[PDF]

---

Hrd. 1957:501 nr. 48/1955 ^[PDF]

---

Hrd. 1958:31 nr. 170/1956 ^[PDF]

---

Hrd. 1958:130 nr. 121/1957 ^[PDF]

---

Hrd. 1958:588 nr. 94/1958 ^[PDF]

---

Hrd. 1959:793 nr. 34/1959 (Öryggis- og kynditæki) ^[PDF]

---

Hrd. 1960:134 nr. 2/1960 ^[PDF]

---

Hrd. 1961:86 nr. 57/1960 ^[PDF]

---

Hrd. 1961:261 nr. 120/1960 (Akstur) ^[PDF]

---

Hrd. 1961:305 nr. 132/1960 ^[PDF]

---

Hrd. 1962:243 nr. 154/1961 ^[PDF]

---

Hrd. 1962:881 nr. 9/1962 ^[PDF]

---

Hrd. 1963:137 nr. 112/1962 (Bílskúrsréttindi) ^[PDF]

---

Hrd. 1963:179 nr. 56/1962 ^[PDF]

---

Hrd. 1963:295 nr. 51/1963 ^[PDF]

---

Hrd. 1963:324 nr. 47/1963 ^[PDF]

---

Hrd. 1963:674 nr. 104/1962 (Ólöglegur innflutningur á vörum og gjaldeyrisskil) ^[PDF]

---

Hrd. 1964:79 nr. 31/1963 ^[PDF]

---

Hrd. 1964:229 nr. 41/1963 ^[PDF]

---

Hrd. 1964:618 nr. 13/1963 ^[PDF]

---

Hrd. 1965:8 nr. 13/1964 ^[PDF]

---

Hrd. 1965:63 nr. 87/1964 (Skaftahlíð) ^[PDF]

---

Hrd. 1965:153 nr. 166/1964 ^[PDF]

---

Hrd. 1965:169 nr. 221/1960 (Varmahlíð) ^[PDF]
Skagafjörður vildi stofnsetja héraðsskóla árið 1936. Var framkvæmdin sú að íslenska ríkið tók jörðina Varmahlíð eignarnámi af V og leigði félagi sem sveitarfélagið stofnaði undir þann rekstur.

Þingmaður Varmahlíðar tjáði við V að hann ætlaði sér að leggja fram frumvarp um eignarnám eða leigunám á landi Varmahlíðar þar sem enginn vilji væri fyrir sölu jarðarinnar. V vildi ekki láta af hendi alla jörðina en lýsti sig reiðubúinn til að selja hluta jarðarinnar en því var ekki tekið. Frumvarpið varð síðar samþykkt sem lög nr. 29/1939 er veitti ríkisstjórninni heimild til eignarnámsins í þeim tilgangi. Samningar tókust ekki þannig að V sá til tilneyddan til að gefa út afsal fyrir jörðinni til ríkisins áður en eignarnámið fór fram, en í því var enginn áskilnaður um héraðsskóla.

Ríkisstjórnin afsalaði svo félaginu jörðinni með því skilyrði að reistur yrði héraðsskóli. Ekki var byrjað að reisa héraðsskólann fyrr en árið 1945 en stuttu eftir það urðu grundvallarbreytingar á skólakerfinu þar sem héraðsskólar urðu hluti af almenna skólakerfinu. Í kjölfarið hættu framkvæmdir við byggingu skólans. Árið 1956 var samþykkt ályktun um að reisa þar í staðinn heimavistarbarnaskóla ásamt útleigu húsakynna undir ýmsan atvinnurekstur.

Þá krafði V ráðherra um að afhenda sér aftur jörðina sökum þess að grundvöllur eignarnámsheimildarinnar væri brostinn. Er ráðherra féllst ekki á það krafðist V fyrir dómi að samningur sinn um afhendingu jarðarinnar til ríkisstjórnarinnar yrði ógiltur, ásamt ýmsum öðrum ráðstöfunum sem af því leiddi. Meðal málatilbúnaðar V var að umfang eignarnámsins hefði verið talsvert meira en nauðsyn krafði, að hann hefði verið neyddur til að selja jörðina sökum hættu á að hann hefði fengið enn minna fyrir hana en ella. Þó afsalið hefði ekki minnst á héraðsskóla hefði það samt sem áður verið forsendan fyrir útgáfu þess.

Hæstiréttur staðfesti hinn áfrýjaða dóm með vísan til forsendna en í þeim dómi kom fram að ekki yrði hnekkt mati löggjafans um almenningsþörf með setningu þessara sérlaga um eignarnám á jörð í hans eigu. Augljóst þótti að forsendur þess að V hafi látið af hendi nauðugur af hendi væru þessi sérlög, þó að kaupverðinu undanskildu, og yrði því ekki firrtur þeim rétti að geta endurheimt jörðina sökum skorts á fyrirvara í afsalinu ef notkun hennar væri svo andstæð þeim tilgangi sem lá að baki eignarnámsheimildinni að hann ætti af þeim sökum lögvarinn endurheimturétt.

Ekki var fallist á ógildingu afsals ríkisins til félagsins þar sem það var í samræmi við þann tilgang sem eignarnámsheimildin byggðist á, og félagið væri enn viljugt til að vinna að því markmiði, og því enn í samræmi við tilgang eignarnámsins. Þá skipti máli að V gerði engar virkar og raunhæfar ráðstafanir í langan tíma frá því að honum varð ljóst að forsendurnar hefðu brostið, til endurheimt jarðarinnar. Kröfum V um ógildingu eignarnámsins var því synjað.

---

Hrd. 1965:268 nr. 7/1964 (Reykir) ^[PDF]

---

Hrd. 1965:466 nr. 75/1965 ^[PDF]

---

Hrd. 1966:112 nr. 94/1965 ^[PDF]

---

Hrd. 1966:163 nr. 205/1965 ^[PDF]

---

Hrd. 1966:231 nr. 86/1965 (Eldavélarsamstæða) ^[PDF]

---

Hrd. 1966:313 nr. 32/1965 ^[PDF]

---

Hrd. 1966:758 nr. 107/1965 ^[PDF]

---

Hrd. 1966:814 nr. 155/1965 ^[PDF]

---

Hrd. 1967:117 nr. 3/1967 (Kol og Salt) ^[PDF]

---

Hrd. 1967:552 nr. 53/1966 ^[PDF]

---

Hrd. 1967:655 nr. 197/1966 ^[PDF]

---

Hrd. 1967:707 nr. 176/1965 (Hjaltalínsreitir) ^[PDF]

---

Hrd. 1967:753 nr. 49/1967 ^[PDF]

---

Hrd. 1967:867 nr. 239/1966 (Gagnkrafa gegn framfærslukröfu - Lögmaður) ^[PDF]

---

Hrd. 1967:910 nr. 155/1967 (Margrétarhús) ^[PDF]

---

Hrd. 1967:960 nr. 24/1967 (Raflampar höfðu verið seldir) ^[PDF]

---

Hrd. 1967:985 nr. 56/1967 ^[PDF]

---

Hrd. 1968:18 nr. 9/1967 ^[PDF]

---

Hrd. 1968:52 nr. 28/1967 (Gulltryggur) ^[PDF]

---

Hrd. 1968:848 nr. 127/1968 ^[PDF]

---

Hrd. 1968:1091 nr. 60/1968 ^[PDF]

---

Hrd. 1968:1244 nr. 14/1967 ^[PDF]

---

Hrd. 1969:335 nr. 30/1968 (Blikklögn - Ákvæðisvinna) ^[PDF]

---

Hrd. 1969:393 nr. 118/1968 ^[PDF]

---

Hrd. 1969:663 nr. 16/1969 (Mercedes Benz) ^[PDF]

---

Hrd. 1969:708 nr. 69/1969 (Milliganga um sölu erlendrar alfræðiorðabókar hérlendis) ^[PDF]

---

Hrd. 1969:839 nr. 119/1968 ^[PDF]

---

Hrd. 1969:845 nr. 56/1968 (Skipasmíðastöð KEA) ^[PDF]

---

Hrd. 1969:1070 nr. 115/1968 (Snorrastaðir) ^[PDF]

---

Hrd. 1969:1205 nr. 163/1968 ^[PDF]

---

Hrd. 1969:1213 nr. 84/1969 (Sokkaverksmiðjan Eva) ^[PDF]
Gerð var krafa um dagsektir þar til veðbandslausn á keyptri eign færi fram.

---

Hrd. 1970:647 nr. 180/1969 (m/s Ísborg) ^[PDF]
Kjallaraíbúð var seld og helmingur kaupverðs hennar var greitt með handhafaskuldabréfum útgefnum af öðrum. Síðar urðu atvikin þau að kröfurnar voru ekki greiddar. Kaupandi íbúðarinnar var talinn hafa verið var um slæma stöðu skuldara skuldabréfanna m.a. þar sem hann var í stjórn þess. Kaupandinn var því talinn þurfa að standa skil á þeim hluta greiðslunnar sem kröfurnar áttu að standa fyrir.

---

Hrd. 1970:700 nr. 74/1970 ^[PDF]

---

Hrd. 1970:749 nr. 52/1970 ^[PDF]

---

Hrd. 1970:968 nr. 198/1970 ^[PDF]

---

Hrd. 1970:971 nr. 180/1970 ^[PDF]

---

Hrd. 1971:179 nr. 177/1969 (Keðjuhús) ^[PDF]

---

Hrd. 1971:435 nr. 189/1970 ^[PDF]

---

Hrd. 1971:579 nr. 110/1970 (Efnisflutningar) ^[PDF]

---

Hrd. 1971:610 nr. 69/1970 ^[PDF]

---

Hrd. 1971:873 nr. 150/1970 ^[PDF]

---

Hrd. 1971:943 nr. 151/1971 ^[PDF]

---

Hrd. 1971:950 nr. 231/1969 ^[PDF]

---

Hrd. 1971:1004 nr. 39/1970 (Grímshagi) ^[PDF]

---

Hrd. 1972:4 nr. 149/1970 ^[PDF]

---

Hrd. 1972:12 nr. 102/1970 ^[PDF]

---

Hrd. 1972:93 nr. 145/1970 (ÁTVR) ^[PDF]
Kona rak verslun í eigin nafni þar sem hún stofnaði ekki félag um það. Bróðir hennar rak verslunina vegna veikinda hennar. Hann stofnaði til viðskipta við ÁTVR og ætlaði ÁTVR síðan að innheimta skuld. Konan nefndi að á þeim tíma hefði bróðir hennar tekið við rekstrinum og því hefði hann stofnað til skuldina sjálfur en ekki í umboði hennar. ÁTVR var talið grandlaust þar sem það hefði ekki vitað af þessum eigendaskiptum.

---

Hrd. 1972:144 nr. 8/1971 (Háaloft) ^[PDF]
Í afsali hinnar seldu eignar, útgefnu 29. apríl 1967, kom fram að háaloft fylgdi íbúð. Því afsali var svo þinglýst með athugasemdum og kvað ein þeirra um að háalofts yfir íbúðinni hefði ekki verið getið á afsalinu sem seljandinn framvísaði þegar hann keypti íbúðina á sínum tíma.

Síðari eftirgrennslan kaupanda leiddi í ljós að háaloftið væri sameign hússins, og sótti hann því eftir matsgerð dómkvaddra matsmanna til að meta tjónið af ágangi annarra íbúa um háaloftið. Í matsgerðinni var litið svo á að þetta teldist eigi bótahæft. Hæstiréttur staðfesti niðurstöðu dómsins í héraði að gefinni þeirri athugasemd að kaupandinn hefði ekki leitt fram neinar sönnur er hnekktu því mati matsgerðarinnar.

---

Hrd. 1972:747 nr. 123/1971 (Bifreiðakaup ólögráða manns) ^[PDF]

---

Hrd. 1972:821 nr. 63/1971 ^[PDF]

---

Hrd. 1972:972 nr. 48/1972 (Þórkötlustaðir) ^[PDF]

---

Hrd. 1972:977 nr. 152/1971 (Stóra-Hof, búseta eiginkonu) ^[PDF]
K hafði flutt af eigninni en ekki fallist á kröfu M þar sem hún átti enn lögheimili þar og litið á flutning hennar til Reykjavíkur sem tímabundinn.

---

Hrd. 1973:93 nr. 148/1972 ^[PDF]

---

Hrd. 1973:178 nr. 132/1971 ^[PDF]

---

Hrd. 1973:194 nr. 123/1972 ^[PDF]

---

Hrd. 1973:254 nr. 12/1971 ^[PDF]

---

Hrd. 1973:270 nr. 77/1972 ^[PDF]

---

Hrd. 1973:278 nr. 108/1971 (Smáraflöt 49) ^[PDF]

---

Hrd. 1973:366 nr. 70/1972 ^[PDF]

---

Hrd. 1973:624 nr. 72/1973 ^[PDF]

---

Hrd. 1973:742 nr. 137/1972 ^[PDF]

---

Hrd. 1973:846 nr. 35/1972 ^[PDF]

---

Hrd. 1973:887 nr. 107/1972 ^[PDF]

---

Hrd. 1973:962 nr. 128/1972 ^[PDF]

---

Hrd. 1973:974 nr. 115/1972 ^[PDF]

---

Hrd. 1974:571 nr. 71/1974 ^[PDF]

---

Hrd. 1974:626 nr. 43/1973 ^[PDF]

---

Hrd. 1974:639 nr. 19/1973 ^[PDF]

---

Hrd. 1974:860 nr. 150/1974 ^[PDF]

---

Hrd. 1974:1079 nr. 44/1973 ^[PDF]

---

Hrd. 1974:1170 nr. 128/1973 ^[PDF]

---

Hrd. 1975:83 nr. 97/1973 ^[PDF]

---

Hrd. 1975:195 nr. 150/1973 ^[PDF]

---

Hrd. 1975:263 nr. 68/1974 ^[PDF]

---

Hrd. 1975:283 nr. 185/1973 ^[PDF]

---

Hrd. 1975:396 nr. 73/1974 ^[PDF]

---

Hrd. 1975:532 nr. 120/1973 ^[PDF]

---

Hrd. 1975:1032 nr. 3/1974 (Vörubirgðir) ^[PDF]

---

Hrd. 1976:82 nr. 202/1974 ^[PDF]

---

Hrd. 1976:164 nr. 180/1974 ^[PDF]

---

Hrd. 1976:656 nr. 147/1975 (Forsjá barns) ^[PDF]

---

Hrd. 1976:680 nr. 155/1974 ^[PDF]

---

Hrd. 1976:810 nr. 63/1976 ^[PDF]

---

Hrd. 1976:908 nr. 216/1974 (Hamranes) ^[PDF]
Útgerð veðsetti skipið Hamranes með skilmálum um að veðsetningin næði einnig til vátryggingabóta. Skipverjar voru taldir sökkt skipinu með saknæmum hætti og útgerðin ekki talin geta átt rétt á vátryggingabótum. Hins vegar var talið að veðhafinn gæti haft slíkan rétt þó vátryggingartakinn, útgerðin, ætti ekki rétt á þeim.

---

Hrd. 1976:1030 nr. 95/1975 (Tjarnargata) ^[PDF]

---

Hrd. 1976:1105 nr. 169/1974 (Garðakot) ^[PDF]

---

Hrd. 1977:766 nr. 149/1976 (Tómasarhagi) ^[PDF]

---

Hrd. 1977:844 nr. 58/1975 ^[PDF]

---

Hrd. 1977:1132 nr. 222/1976 ^[PDF]

---

Hrd. 1978:27 nr. 150/1975 ^[PDF]

---

Hrd. 1978:177 nr. 92/1976 ^[PDF]

---

Hrd. 1978:344 nr. 47/1978 ^[PDF]

---

Hrd. 1978:653 nr. 12/1976 ^[PDF]

---

Hrd. 1978:722 nr. 15/1976 ^[PDF]

---

Hrd. 1978:738 nr. 172/1976 ^[PDF]

---

Hrd. 1978:903 nr. 178/1976 (Hamraborg) ^[PDF]

---

Hrd. 1978:912 nr. 179/1976 (Hamraborg 16 - Miðbæjarframkvæmdir) ^[PDF]

---

Hrd. 1978:947 nr. 38/1977 ^[PDF]

---

Hrd. 1978:1322 nr. 204/1976 ^[PDF]

---

Hrd. 1979:158 nr. 218/1977 ^[PDF]

---

Hrd. 1979:167 nr. 22/1977 (Sléttuhraun) ^[PDF]

---

Hrd. 1979:178 nr. 223/1976 (Miðvangur 125 - Lóðarréttindi) ^[PDF]

---

Hrd. 1979:360 nr. 16/1977 ^[PDF]

---

Hrd. 1979:544 nr. 86/1977 (Launaflokkur) ^[PDF]
Starfsmaður fékk greitt samkvæmt einum launaflokki en taldi sig eiga að fá greitt samkvæmt öðrum launaflokki, og höfðaði mál til að fá mismuninn. Í héraði breytti dómari kröfunni í viðurkenningu en hún var upprunalega greiðslukrafa. Hæstiréttur taldi þá kröfu ódómhæfa enda hvarf fjárhæðin út, og vísaði málinu frá héraðsdómi.

---

Hrd. 1979:873 nr. 136/1979 ^[PDF]

---

Hrd. 1979:962 nr. 15/1978 (Gölluð fasteign) ^[PDF]

---

Hrd. 1979:1251 nr. 39/1978 (Verksamningur) ^[PDF]

---

Hrd. 1979:1294 nr. 92/1978 (Heiðarlundur) ^[PDF]

---

Hrd. 1980:66 nr. 135/1977 (Sólbjörg EA-142) ^[PDF]
Bátakaup. Kaupandi vissi af fyrrum ágreiningi um galla. Ekki var fallist á bætur.

---

Hrd. 1980:745 nr. 95/1977 ^[PDF]

---

Hrd. 1980:1068 nr. 30/1978 ^[PDF]

---

Hrd. 1980:1091 nr. 51/1977 ^[PDF]

---

Hrd. 1980:1207 nr. 108/1978 ^[PDF]

---

Hrd. 1980:1291 nr. 98/1978 (Leigusamningur) ^[PDF]

---

Hrd. 1980:1415 nr. 23/1978 (Litlu hjónin - Kjallaraíbúð) ^[PDF]
Hjón ætluðu að selja íbúð sína. Nágranni þeirra fær veður af ætlan þeirra og sannfærði þau um að selja honum íbúðina á 1,3 milljónir og að hann sem nágranni þeirra ætti forkaupsrétt. Eiginleg útborgun var engin þar sem hann greiddi með víxlum og skuldabréfi.

Talið að nágrannanum hefði átt að vera ljós aðstöðumunur er sneri að því að hjónin voru bæði með lága greindarvísitölu. Fallist var á ógildingu samningsins.

---

Hrd. 1980:1510 nr. 149/1980 ^[PDF]

---

Hrd. 1981:54 nr. 29/1978 ^[PDF]

---

Hrd. 1981:233 nr. 140/1978 ^[PDF]

---

Hrd. 1981:247 nr. 209/1978 ^[PDF]

---

Hrd. 1981:303 nr. 98/1979 ^[PDF]

---

Hrd. 1981:310 nr. 298/1979 ^[PDF]

---

Hrd. 1981:748 nr. 50/1979 ^[PDF]

---

Hrd. 1981:785 nr. 185/1978 ^[PDF]

---

Hrd. 1981:834 nr. 198/1978 (Bæjarlögmaður) ^[PDF]

---

Hrd. 1981:997 nr. 224/1978 (m.b. Skálafell) ^[PDF]
Bátur var keyptur og hann fórst. Vátryggingarfé var ráðstafað í áhvílandi skuldir. Kaupendur kröfðust riftunar á þessu og nefndu m.a. að þau hefðu ekki fengið upplýsingar um áhvílandi skuldir og að seljandinn hafði ekki viðhlítandi eignarheimild. Talið var að þessir misbrestir væru það miklir að það réttlætti riftun.

---

Hrd. 1981:1160 nr. 63/1979 ^[PDF]

---

Hrd. 1981:1219 nr. 75/1978 ^[PDF]

---

Hrd. 1981:1357 nr. 203/1979 (Afl) ^[PDF]

---

Hrd. 1982:428 nr. 150/1978 ^[PDF]

---

Hrd. 1982:546 nr. 106/1979 ^[PDF]

---

Hrd. 1982:593 nr. 156/1979 ^[PDF]

---

Hrd. 1982:1198 nr. 151/1980 (Veiðarfærageymsla) ^[PDF]

---

Hrd. 1982:1368 nr. 193/1982 ^[PDF]

---

Hrd. 1982:1583 nr. 25/1980 ^[PDF]

---

Hrd. 1982:1706 nr. 86/1980 ^[PDF]

---

Hrd. 1982:1801 nr. 142/1980 ^[PDF]

---

Hrd. 1982:1921 nr. 225/1980 (Gamli frímerkjakaupamaðurinn) ^[PDF]
Meirihlutinn taldi að viðsemjendur mannsins hafi ekki verið grandsamir um ástand mannsins.

Athuga hefði samt að verðbólga var á undanförnu tímabili og því breyttist verðlag hratt. Það hafði eðlilega áhrif á gengi gjaldmiðla. Gamli maðurinn var ekki var um þetta og taldi sig því hafa verið að fá meira en raunin varð.

---

Hrd. 1983:89 nr. 50/1981 ^[PDF]

---

Hrd. 1983:260 nr. 192/1979 ^[PDF]

---

Hrd. 1983:281 nr. 193/1979 ^[PDF]

---

Hrd. 1983:316 nr. 53/1979 ^[PDF]

---

Hrd. 1983:421 nr. 171/1980 ^[PDF]

---

Hrd. 1983:574 nr. 54/1981 (Nýr ráðningarsamningur ríkisstarfsmanns) ^[PDF]

---

Hrd. 1983:621 nr. 250/1980 (Málefni ófjárráða) ^[PDF]

---

Hrd. 1983:643 nr. 53/1981 (Marc Aurel) ^[PDF]

---

Hrd. 1983:851 nr. 1/1981 ^[PDF]

---

Hrd. 1983:1096 nr. 177/1982 ^[PDF]

---

Hrd. 1983:1374 nr. 216/1981 (Mb. Særún) ^[PDF]
Aðili fer með skjöl til þinglýsingar.
Bátur í Vestmannaeyjum.
Fasteignir í Hafnarfirði.
Kyrrsetningargerð varðandi bát.
Átt að afhenda kyrrsetningargerð í röngu umdæmi og “þinglýsir henni”. Gerðin fékk því ekki réttarvernd.

---

Hrd. 1983:1508 nr. 69/1980 (Garðaflöt 23) ^[PDF]

---

Hrd. 1983:1664 nr. 139/1981 ^[PDF]

---

Hrd. 1983:1740 nr. 116/1981 ^[PDF]

---

Hrd. 1983:1938 nr. 201/1981 ^[PDF]

---

Hrd. 1983:2076 nr. 132/1981 (Sandur - Spilda úr landi Sands) ^[PDF]

---

Hrd. 1983:2148 nr. 157/1981 (Raflagnir) ^[PDF]

---

Hrd. 1984:56 nr. 44/1982 ^[PDF]

---

Hrd. 1984:148 nr. 108/1982 ^[PDF]

---

Hrd. 1984:165 nr. 93/1982 (Andlegt ástand) ^[PDF]
M sagðist hafa verið miður sín og að K hefði beitt sig þvingunum. Það var ekki talið sannað.

---

Hrd. 1984:172 nr. 12/1982 (Flóagaflsey) ^[PDF]

---

Hrd. 1984:208 nr. 85/1981 (Gatnagerðargjöld í Mosó) ^[PDF]

---

Hrd. 1984:361 nr. 95/1982 ^[PDF]

---

Hrd. 1984:871 nr. 106/1984 ^[PDF]

---

Hrd. 1984:1030 nr. 16/1982 ^[PDF]

---

Hrd. 1984:1096 nr. 165/1982 (Vélbáturinn Hamravík) ^[PDF]
Aðilar sömdu um kaup á vélbáti (Hamravík) og lá fyrir við samningsgerð að lög heimiluðu ekki innflutning á bátnum. Menn voru að reyna að leggja fram sérstakt frumvarp um innflutning á þessum bát en það náði ekki fram að ganga.

Hæstiréttur taldi samningurinn hafa fallið úr gildi og hvor aðili bæri ábyrgð gagnvart hinum vegna þessa. Vísað var til þess að samningsaðilarnir hafi vitað hver lagalegan staðan hefði verið á þeim tíma.

---

Hrd. 1984:1373 nr. 105/1983 ^[PDF]

---

Hrd. 1984:1391 nr. 150/1982 (Eyrarkot) ^[PDF]

---

Hrd. 1985:3 nr. 40/1983 (Breiðvangur) ^[PDF]

---

Hrd. 1985:59 nr. 222/1982 ^[PDF]

---

Hrd. 1985:92 nr. 167/1982 (Oddhólsmál I) ^[PDF]

---

Hrd. 1985:431 nr. 191/1982 ^[PDF]

---

Hrd. 1985:613 nr. 23/1983 ^[PDF]

---

Hrd. 1985:671 nr. 187/1983 (Nóatún - Gnoðavogur) ^[PDF]

---

Hrd. 1985:832 nr. 192/1983 (Frumkvæði á hallaðan M - K annaðist barn - K naut ekki lífeyris frá M) ^[PDF]

---

Hrd. 1985:1247 nr. 226/1983 (Karfavogur) ^[PDF]
Fimm hús voru í röð og undir einu þeirra var kolakjallari sem var notaður til að kynda þau öll. Svo voru húsin hitaveituvædd og þá myndaðist ónotað rými. Eigendur húsanna deildu um eignarhald rýmisins þar sem eigendur hinna húsanna vildu eiga hlutdeild í rýminu. Hæstiréttur taldi að rýmið væri sameign húsanna fimm.

---

Hrd. 1985:1284 nr. 232/1983 (Fremri-Nýpur) ^[PDF]
Kaupandi taldi sig eiga bótakröfu gagnvart seljanda þar sem hinn síðarnefndi hafi vitað að túnstærðin hefði ranglega verið gefin upp sem 70 hektarar þegar hún reyndist eingöngu vera 52 hektarar. Hann hélt því eftir sumum afborgunum og vaxtagreiðslum, sem varð til þess að seljandinn gjaldfelldi eftirstöðvarnar. Hæstiréttur taldi það óheimilt þar sem engin heimild var til þess að gjaldfella þær í kaupsamningnum.

---

Hrd. 1985:1322 nr. 73/1984 ^[PDF]

---

Hrd. 1985:1327 nr. 105/1984 ^[PDF]

---

Hrd. 1985:1465 nr. 238/1985 ^[PDF]

---

Hrd. 1985:1516 nr. 60/1984 (Miðbraut) ^[PDF]

---

Hrd. 1986:59 nr. 229/1983 ^[PDF]

---

Hrd. 1986:427 nr. 194/1983 ^[PDF]

---

Hrd. 1986:528 nr. 116/1984 ^[PDF]

---

Hrd. 1986:1236 nr. 76/1985 ^[PDF]

---

Hrd. 1986:1318 nr. 169/1986 ^[PDF]

---

Hrd. 1986:1371 nr. 87/1985 ^[PDF]

---

Hrd. 1986:1498 nr. 247/1984 ^[PDF]

---

Hrd. 1986:1742 nr. 223/1984 (Íbúðaval hf - Brekkubyggð) ^[PDF]

---

Hrd. 1986:1759 nr. 237/1985 (Fasteignakaup) ^[PDF]

---

Hrd. 1986:1770 nr. 252/1984 (Kópubraut) ^[PDF]

---

Hrd. 1987:253 nr. 186/1985 (Mjólkurkælir) ^[PDF]

---

Hrd. 1987:260 nr. 16/1986 ^[PDF]

---

Hrd. 1987:330 nr. 24/1986 ^[PDF]

---

Hrd. 1987:430 nr. 95/1985 (Hegranes) ^[PDF]

---

Hrd. 1987:473 nr. 95/1986 (Valdsmaður - Fjárhæð meðlags) ^[PDF]

---

Hrd. 1987:490 nr. 166/1986 ^[PDF]

---

Hrd. 1987:961 nr. 120/1986 ^[PDF]

---

Hrd. 1987:1031 nr. 134/1986 ^[PDF]

---

Hrd. 1987:1059 nr. 228/1986 ^[PDF]

---

Hrd. 1987:1201 nr. 235/1984 (Gröf - Ytri-Tjarnir ^[PDF]

---

Hrd. 1987:1293 nr. 251/1986 (Endurskoðandinn) ^[PDF]
Endurskoðandi gekkst undir bann við að starfa fyrir viðskiptamenn endurskoðunarskrifstofunnar í tvö ár eftir starfslok.
Hann hóf störf í eigin endurskoðunarskrifstofu og þjónustaði einhverja viðskiptamenn fyrri vinnuveitanda.
Hann var dæmdur til að greiða bætur.

---

Hrd. 1987:1374 nr. 14/1986 (Samvinnufélagið Hreyfill) ^[PDF]

---

Hrd. 1987:1533 nr. 242/1986 ^[PDF]

---

Hrd. 1987:1540 nr. 246/1986 ^[PDF]

---

Hrd. 1988:29 nr. 338/1986 ^[PDF]

---

Hrd. 1988:157 nr. 3/1987 ^[PDF]

---

Hrd. 1988:203 nr. 365/1987 (Ytri-Njarðvík) ^[PDF]

---

Hrd. 1988:474 nr. 34/1987 (Hallaði á K á marga vísu) ^[PDF]

---

Hrd. 1988:590 nr. 113/1987 ^[PDF]

---

Hrd. 1988:603 nr. 312/1986 (Granaskjól 20 - Bárugata 11) ^[PDF]

---

Hrd. 1988:734 nr. 106/1987 ^[PDF]

---

Hrd. 1988:772 nr. 267/1986 ^[PDF]

---

Hrd. 1988:831 nr. 264/1987 ^[PDF]

---

Hrd. 1988:1039 nr. 186/1988 ^[PDF]

---

Hrd. 1988:1211 nr. 261/1987 (Flotvörpuhlerar) ^[PDF]

---

Hrd. 1988:1252 nr. 5/1987 ^[PDF]

---

Hrd. 1988:1422 nr. 244/1988 (Oddhólsmál II) ^[PDF]

---

Hrd. 1988:1624 nr. 210/1988 ^[PDF]

---

Hrd. 1989:58 nr. 84/1988 ^[PDF]

---

Hrd. 1989:239 nr. 218/1987 (Vífilfell) ^[PDF]
Systkini eiga stór fyrirtæki, meðal annars Vífilfell. Þau voru misvirk í stjórn en einn bróðirinn er að reka það. Ein systirin fær heilasjúkdóm og fer í margar geislameðferðir. Augljóst var að hún hafði hlotið alvarlegan skaða. Síðan gerði hún erfðaskrá þar sem hún arfleiddi einn bróður sinn að sínum hlut.

Læknarnir voru mjög misvísandi um hvort hún væri hæf til að gera erfðaskrá. Ekkert læknisvottorð var til fyrir þann dag sem hún gerði erfðaskrána.

Allir sammála um að aðgerðirnar gerðar á K hefðu valdið einhverri andlegri skerðingu í kjölfarið. Þurfti þá að meta áhrif skerðingarinnar á hæfi hennar til að gera erfðaskrá á þeim tíma sem hún var undirrituð/samþykkt.

Vottorðið var svolítið gallað. Fulltrúi sýslumanns í Reykjavík hafði notað sama textann á vottorðið árum saman, eða jafnvel áratugum saman. Hæstiréttur leit á að það væri gallað en það kæmi ekki að sök.

Hæstiréttur klofnaði og taldi meirihlutinn hana hæfa en minnihlutinn ekki. Hún var talin hafa skilið það nógu vel um hversu mikið virði væri að ræða.

---

Hrd. 1989:329 nr. 39/1988 (Dráttarvél) ^[PDF]
H krafðist greiðslu af seljanda dráttarvélar sem hann keypti sökum þess að seljandinn synjaði, á grundvelli ábyrgðarskírteinisins, beiðni H um að bera kostnaðinn við að flytja vélina til og frá viðgerðarstað.

Í lagaákvæðinu var kveðið á um að ábyrgðaryfirlýsing mætti eingöngu gefa út ef hún veitti viðtakanda betri rétt en hann hefði samkvæmt gildandi lögum en í athugasemdunum og framsöguræðu ráðherra kom fram að ætlun löggjafans hafi verið sú að það ætti einvörðungu við um ábyrgðartíma vara. Hæstiréttur taldi ekki ástæðu til þess að víkja frá skýrum orðum lagaákvæðisins á grundvelli þessara lögskýringargagna.

---

Hrd. 1989:696 nr. 19/1988 ^[PDF]

---

Hrd. 1989:776 nr. 100/1988 ^[PDF]

---

Hrd. 1989:799 nr. 306/1987 (Hringbraut) ^[PDF]

---

Hrd. 1989:1268 nr. 259/1988 ^[PDF]

---

Hrd. 1989:1473 nr. 34/1988 (Tækjasalan) ^[PDF]

---

Hrd. 1989:1586 nr. 76/1988 ^[PDF]

---

Hrd. 1990:20 nr. 482/1989 ^[PDF]

---

Hrd. 1990:190 nr. 162/1988 ^[PDF]

---

Hrd. 1990:490 nr. 278/1987 ^[PDF]

---

Hrd. 1990:639 nr. 249/1988 ^[PDF]

---

Hrd. 1990:645 nr. 334/1989 (Drekavogur - Misneyting) ^[PDF]

---

Hrd. 1990:688 nr. 63/1989 ^[PDF]

---

Hrd. 1990:699 nr. 111/1988 (Hvolpadauði í minkabúi í Skagafirði) ^[PDF]
Í seinni hluta aprílmánaðar kom í ljós að óvenjulegur hvolpadauði hafði átt sér stað. Eigandi búsins leitaði til dýralæknis og sýni voru tekin í maí og send. Í lok júní var send tilkynning til vátryggingafélagsins. Ástæðan var síðan rekin til óheppilegrar samsetningar á fóðri.

Vátryggingafélagið beitti því fyrir sér að það hefði ekki átt tækifæri til að meta tjónið, en ekki fallist á það. Litið var til þess að félagið hafði ekkert gert í kjölfar tilkynningarinnar, eins og með því að gera tilraun til að meta tjónið.

---

Hrd. 1990:1003 nr. 237/1990 ^[PDF]

---

Hrd. 1990:1437 nr. 273/1988 ^[PDF]

---

Hrd. 1991:3 nr. 447/1990 (Olíuverslun Íslands) ^[PDF]

---

Hrd. 1991:194 nr. 419/1988 ^[PDF]

---

Hrd. 1991:334 nr. 80/1989 (Borgartún) ^[PDF]

---

Hrd. 1991:561 nr. 72/1989 (Ömmudómur II, barnabarn) ^[PDF]
Um er að ræða sömu atvik og í Ömmudómi I^ⓘ nema hér var um að ræða afsal til barnabarns konunnar sem var grandlaust um misneytinguna. Í þessum dómi var afsalið ógilt á grundvelli 36. gr. samningalaga nr. 7/1936 þrátt fyrir að um misneytingu hafi verið að ræða.

---

Hrd. 1991:570 nr. 73/1989 (Misneyting - Ömmudómur I) ^[PDF]
Fyrrverandi stjúpdóttir fer að gefa sig eldri manni. Hann gerir erfðaskrá og gefur henni peninga, og þar að auki gerir hann kaupsamning. Hún er síðan saksótt í einkamáli.

Héraðsdómur ógilti erfðaskrána á grundvelli 34. gr. erfðalaga, nr. 8/1962, en Hæstiréttur ógilti hana á grundvelli 37. gr. erfðalaganna um misneytingu og því ekki á grundvelli þess að arfleifandinn hafi verið óhæfur til að gera erfðaskrána. Aðrir gerningar voru ógiltir á grundvelli 31. gr. samningalaga, nr. 7/1936.

Arfleifandi var enn á lífi þegar málið var til úrlausnar hjá dómstólum.

---

Hrd. 1991:936 nr. 19/1991 ^[PDF]

---

Hrd. 1991:1334 nr. 364/1989 ^[PDF]

---

Hrd. 1991:1613 nr. 60/1990 (Tækja-tækni) ^[PDF]

---

Hrd. 1991:1704 nr. 215/1990 ^[PDF]

---

Hrd. 1991:1738 nr. 418/1988 ^[PDF]

---

Hrd. 1991:1759 nr. 31/1989 ^[PDF]

---

Hrd. 1991:2022 nr. 243/1990 ^[PDF]

---

Hrd. 1992:342 nr. 352/1989 (Umboð lögmanns ófullnægjandi) ^[PDF]

---

Hrd. 1992:651 nr. 489/1989 ^[PDF]

---

Hrd. 1992:945 nr. 289/1989 (Rauðagerði, riftun) ^[PDF]
Ekki var verið að rifta kaupmála, heldur fjárskiptasamningi vegna skilnaðar. Samkvæmt honum var um gjöf að ræða, en slíkt er óheimilt ef þau eiga ekki efni á að greiða skuldir sínar.

---

Hrd. 1992:1240 nr. 397/1988 ^[PDF]

---

Hrd. 1992:1343 nr. 435/1990 ^[PDF]

---

Hrd. 1992:1462 nr. 307/1990 ^[PDF]

---

Hrd. 1992:1720 nr. 344/1989 (Grísará) ^[PDF]

---

Hrd. 1992:1858 nr. 156/1987 (Sæból) ^[PDF]

---

Hrd. 1992:2095 nr. 308/1989 ^[PDF]

---

Hrd. 1992:2155 nr. 403/1989 ^[PDF]

---

Hrd. 1992:2198 nr. 442/1992 (Autohaus Feldstrasse) ^[PDF]

---

Hrd. 1992:2203 nr. 107/1991 ^[PDF]

---

Hrd. 1992:2285 nr. 213/1989 ^[PDF]

---

Hrd. 1993:42 nr. 434/1989 ^[PDF]

---

Hrd. 1993:132 nr. 327/1990 (Stekkjarholt 2, Akranesi) ^[PDF]

---

Hrd. 1993:140 nr. 303/1992 ^[PDF]

---

Hrd. 1993:455 nr. 315/1990 ^[PDF]

---

Hrd. 1993:469 nr. 429/1989 (Fasteign og uppþvottavél) ^[PDF]
Dráttarvextir voru dæmdir frá dómsuppsögudegi í Hæstarétti, án þess að það var skýrt nánar.

---

Hrd. 1993:553 nr. 204/1989 ^[PDF]

---

Hrd. 1993:572 nr. 464/1989 ^[PDF]

---

Hrd. 1993:807 nr. 259/1992 ^[PDF]

---

Hrd. 1993:1131 nr. 418/1990 (Snjósleði) ^[PDF]

---

Hrd. 1993:1144 nr. 220/1990 ^[PDF]

---

Hrd. 1993:1205 nr. 431/1989 ^[PDF]

---

Hrd. 1993:1276 nr. 54/1992 ^[PDF]

---

Hrd. 1993:1352 nr. 132/1990 ^[PDF]

---

Hrd. 1993:1628 nr. 90/1990 (Skíðaumboð) ^[PDF]

---

Hrd. 1993:1675 nr. 121/1989 ^[PDF]

---

Hrd. 1993:1703 nr. 24/1990 ^[PDF]

---

Hrd. 1993:1737 nr. 51/1990 ^[PDF]

---

Hrd. 1993:2147 nr. 313/1990 ^[PDF]

---

Hrd. 1993:2323 nr. 497/1993 ^[PDF]

---

Hrd. 1993:2328 nr. 255/1992 (Íslandsbanki - Fjárdráttur - Gilsdómur) ^[PDF]
Bankastjóri réð mann sem bendlaður hafði verið við fjárdrátt í öðrum banka, líklega sem greiða við tengdaforeldra þess manns. Maðurinn var svo staðinn að fjárdrætti í þeim banka. Bankastjórinn hafði samband við tengdaforeldrana og gerði þeim að greiða skuldina vegna fjárdráttarins ella yrði málið kært til lögreglu. Var svo samningur undirritaður þess efnis.

Fyrir dómi var samningurinn ógiltur á grundvelli 36. gr. samningalaga, nr. 7/1936, sökum ójafnræðis við samningsgerðina. Í kröfugerð málsins var ekki byggt á nauðung.

---

Hrd. 1994:190 nr. 401/1990 ^[PDF]

---

Hrd. 1994:271 nr. 62/1991 (Timburgólf - Gólf í einingahúsi) ^[PDF]

---

Hrd. 1994:333 nr. 134/1991 ^[PDF]

---

Hrd. 1994:387 nr. 202/1991 (Vogatunga) ^[PDF]

---

Hrd. 1994:436 nr. 58/1994 ^[PDF]

---

Hrd. 1994:469 nr. 198/1993 (Flugumferðarstjórar) ^[PDF]

---

Hrd. 1994:891 nr. 214/1991 (Grund í Skorradal) ^[PDF]

---

Hrd. 1994:901 nr. 34/1991 ^[PDF]

---

Hrd. 1994:1357 nr. 184/1992 ^[PDF]

---

Hrd. 1994:1439 nr. 124/1992 ^[PDF]

---

Hrd. 1994:1743 nr. 381/1994 (Mikligarður) ^[PDF]

---

Hrd. 1994:1839 nr. 11/1991 (Sportvöruverslun) ^[PDF]
Viðskipti áttu sér stað um rekstur sportvöruverslunar og fasteigninni þar sem verslunin var staðsett, og gerður sitt hvor samningurinn. Meðal forsendna var að seljandinn hugðist áfram ætla að vera heildsali fyrir vörumerkið Puma á Íslandi. Rekstur verslunarinnar gengur ekki svo vel eftir kaupin, meðal annars þar sem heildsalan varð gjaldþrota, og telur kaupandinn að hann hafi verið blekktur. Kaupandinn beitti þá stöðvunarréttinum á sína greiðslu fyrir fasteignina, og var fallist á það.

---

Hrd. 1994:2384 nr. 334/1991 ^[PDF]

---

Hrd. 1994:2398 nr. 417/1992 (Sunnuflöt) ^[PDF]

---

Hrd. 1994:2464 nr. 442/1994 ^[PDF]

---

Hrd. 1994:2527 nr. 245/1991 (Sala fasteignar - Brot gegn lögum um sölu fasteigna) ^[PDF]
Seljendur voru fasteignasalarnir sjálfir. Þrátt fyrir að brotið hefði verið á lögum um sölu fasteigna leiddi það ekki til ógildingu sölunnar.

---

Hrd. 1994:2799 nr. 417/1991 ^[PDF]

---

Hrd. 1994:2814 nr. 324/1991 ^[PDF]

---

Hrd. 1995:228 nr. 20/1995 ^[PDF]

---

Hrd. 1995:248 nr. 316/1991 ^[PDF]

---

Hrd. 1995:257 nr. 317/1991 ^[PDF]

---

Hrd. 1995:267 nr. 27/1992 ^[PDF]

---

Hrd. 1995:440 nr. 325/1992 (Álftafell) ^[PDF]
Samningur var gerður um kaup á skipi upp á 190 milljónir en fyrirvari gerður um að kostnaður við viðgerðir yrðu dregnar frá. Gagnaðili samþykkti með viðbót um að semja þyrfti um lækkunina.

---

Hrd. 1995:462 nr. 372/1992 (Myndbandaleiga) ^[PDF]

---

Hrd. 1995:509 nr. 222/1993 (Kleppsvegur) ^[PDF]

---

Hrd. 1995:669 nr. 281/1992 ^[PDF]

---

Hrd. 1995:822 nr. 292/1993 ^[PDF]

---

Hrd. 1995:867 nr. 193/1992 ^[PDF]

---

Hrd. 1995:881 nr. 206/1993 ^[PDF]

---

Hrd. 1995:923 nr. 237/1993 ^[PDF]

---

Hrd. 1995:1161 nr. 341/1992 (Mótorbáturinn Dagný) ^[PDF]
Krafist var ógildingar á kaupsamningi um bát. Ný lög um stjórn fiskveiða tóku gildi eftir söluna þar sem leyft var framsal á aflaheimild báta, og jókst virði báta verulega við gildistöku laganna. Kaupverðið var um 1,6 milljón og síðar kom út mat um virði bátsins ásamt aflahlutdeild um að hann hefði orðið um 5 milljóna króna virði. Seljandinn ætlaði að kaupa sér stærri bát en bátarnir sem hann hugðist ætla að kaupa ruku upp í verði.

Meirihlutinn taldi að ógilda ætti samninginn á grundvelli 36. gr. sml.

Í sératkvæðum minnihlutans var staða aðila talin jöfn við samningsgerðina og að ekki ætti að ógilda samninginn. Báðir aðilar höfðu vitneskju um fyrirhugaða löggjöf.

Dómurinn hefur verið nokkuð gagnrýndur.

---

Hrd. 1995:1175 nr. 342/1992 (Umboð lögmanns - Trillur) ^[PDF]

---

Hrd. 1995:1333 nr. 383/1993 ^[PDF]

---

Hrd. 1995:1459 nr. 156/1995 (Fiskistofa) ^[PDF]

---

Hrd. 1995:1493 nr. 56/1993 ^[PDF]

---

Hrd. 1995:1499 nr. 446/1992 ^[PDF]

---

Hrd. 1995:1646 nr. 316/1992 (Öryggisþjónustan Vari) ^[PDF]

---

Hrd. 1995:1658 nr. 445/1993 ^[PDF]

---

Hrd. 1995:1692 nr. 90/1993 ^[PDF]

---

Hrd. 1995:1745 nr. 42/1993 ^[PDF]

---

Hrd. 1995:1749 nr. 43/1993 (Samherji) ^[PDF]

---

Hrd. 1995:1760 nr. 416/1992 (Hafeldi) ^[PDF]

---

Hrd. 1995:1807 nr. 170/1993 (Bakkasíða) ^[PDF]

---

Hrd. 1995:1863 nr. 245/1994 (Þverársel) ^[PDF]

---

Hrd. 1995:2101 nr. 362/1992 ^[PDF]

---

Hrd. 1995:2130 nr. 26/1993 ^[PDF]

---

Hrd. 1995:2148 nr. 281/1993 ^[PDF]

---

Hrd. 1995:2154 nr. 338/1993 ^[PDF]

---

Hrd. 1995:2175 nr. 418/1993 (Rauðilækur) ^[PDF]

---

Hrd. 1995:2315 nr. 367/1993 (Silungakvísl 6) ^[PDF]

---

Hrd. 1995:2456 nr. 204/1995 ^[PDF]

---

Hrd. 1995:2657 nr. 487/1993 ^[PDF]

---

Hrd. 1995:3012 nr. 388/1995 (Hraunbæjarveð, hrein hjúskapareign) ^[PDF]
M hafði ákveðið að hjálpa bróður K við að taka lán.
Bankinn vildi ábyrgðarmann á lánið og gekkst M við því. Bróðirinn borgaði síðan ekki og þurfti M sjálfur að taka lán til að standa skil á ábyrgð sinni.

Bankinn vildi ekki lána M án veðs að allri fasteigninni sem M og K áttu saman.
K samþykkir veðsetninguna með undirskrift í reit er tilgreindi samþykki maka. Deilt var um hvort hún væri að samþykkja að M mætti veðsetja eignina eða hvort hún hefði (einnig) verið að taka ábyrgð á skuldinni.

M og K skildu og fóru að raða eignum og skuldum. Þau komust síðan að því að það skipti talsverðu máli hvort lánið væri á þeim báðum eða eingöngu hjá M.

Hæstiréttur leit svo á að undirskrift K væri eingöngu um samþykki um að M veðsetti eignina en ekki að hún hefði ábyrgst lán M. Lánið var því álitið að öllu leyti hjá M.

---

Hrd. 1995:3098 nr. 386/1995 ^[PDF]

---

Hrd. 1995:3117 nr. 408/1995 ^[PDF]

---

Hrd. 1995:3153 nr. 375/1993 ^[PDF]

---

Hrd. 1995:3169 nr. 166/1994 ^[PDF]

---

Hrd. 1995:3222 nr. 208/1994 ^[PDF]

---

Hrd. 1995:3229 nr. 364/1991 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:51 nr. 234/1994 (Barnaljóð) ^[PDF]
Styrktarfélag krabbameinssjúkra barna (SKB) gerði samning við Klettaútgáfuna um útgáfu bókarinnar Barnaljóð. Samið var um að SKB fengi fasta greiðslu á hvert selt eintak og var auglýst að bókin hafi verið seld til styrktar félaginu. Bókin varð svo metsölubók og hagnaðist útgefandinn verulega á því.

SKB vildi fá hlutdeild í þessum aukna hagnaði og krafðist beitingar 36. gr. samningalaga, nr. 7/1936, í þeim tilgangi en á það var ekki fallist. Litið var til þess að SKB bar enga áhættu af útgáfunni.

---

Hrd. 1996:85 nr. 225/1994 (Laufásvegur) ^[PDF]

---

Hrd. 1996:96 nr. 169/1994 (Miðholt) ^[PDF]

---

Hrd. 1996:126 nr. 401/1994 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:270 nr. 36/1996 (Saurar) ^[PDF]

---

Hrd. 1996:313 nr. 333/1994 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:358 nr. 110/1994 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:489 nr. 23/1995 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:522 nr. 416/1994 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:598 nr. 297/1994 (Miðholt, veðsetning vegna skulda fyrirtækis, aðild - Ölvun í Búnaðarbankanum) ^[PDF]
Veðsali beitti fyrir sér að hann hefði verið ölvaður þegar hann skrifaði undir veð, en það þótti ósannað.

---

Hrd. 1996:629 nr. 427/1993 (Grundarstígur 23) ^[PDF]
Kaupandi fasteignar krafði seljanda hennar um skaðabætur er næmu 44 milljónum króna en kaupverð fasteignarinnar var um 5 milljónir króna. Hæstiréttur taldi kaupandann ekki hafa sýnt seljandanum nægilega tillitssemi við kröfugerðina og eðlilegra hefði verið að rifta samningnum en að setja fram svo háa skaðabótakröfu.

---

Hrd. 1996:812 nr. 119/1994 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:931 nr. 227/1994 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:949 nr. 42/1994 (Túlkun á samningi) ^[PDF]

---

Hrd. 1996:1143 nr. 498/1994 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:1236 nr. 483/1994 (Aflagrandi 20) ^[PDF]

---

Hrd. 1996:1279 nr. 405/1994 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:1347 nr. 123/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:1356 nr. 118/1996 (Skandia) ^[PDF]

---

Hrd. 1996:1422 nr. 150/1995 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:1443 nr. 270/1995 (Áburðarverksmiðjan - Lífeyrissjóður SÁR) ^[PDF]

---

Hrd. 1996:1646 nr. 109/1995 (Söluturninn Ísborg) ^[PDF]
Ógilding skv. 33. gr. samningalaga, nr. 7/1936, vegna fötlunarástands kaupandans. Seljandinn var talinn hafa mátt vita um andlega annmarka kaupandans.

---

Hrd. 1996:1735 nr. 411/1994 (Vesturberg 79) ^[PDF]

---

Hrd. 1996:1820 nr. 385/1994 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:1826 nr. 386/1994 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:2063 nr. 131/1995 (Grensásvegur) ^[PDF]

---

Hrd. 1996:2284 nr. 237/1996 (Bókbandsvél) ^[PDF]
Kaupsamningur var gerður um bókbandsvél og þeim rétti var ráðstafað. Fallist var á kröfu aðila um að fá vélina afhenta.

---

Hrd. 1996:2466 nr. 216/1995 (Staða skulda við fasteignasölu) ^[PDF]
Kaupendur fóru í bótamál gegn seljendum og fasteignasala. Kaupendurnir voru upplýstir um veðskuld sem þeir tóku svo yfir, og þær uppreiknaðar. Fjárhagsstaða seljandanna var slæm á þeim tíma og lágu fyrir aðrar veðskuldir sem seljendur ætluðu að aflétta en gerðu svo ekki.

Fasteignin var svo seld á nauðungaruppboði. Fasteignasalinn var talinn hafa skapað sér bótaábyrgð með því að hafa ekki látið vita af hinum veðskuldunum með hliðsjón af slæmri fjárhagsstöðu seljendanna en svo tókst ekki að sanna tjónið.

---

Hrd. 1996:2501 nr. 201/1995 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:2598 nr. 490/1994 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:2659 nr. 348/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:2727 nr. 238/1995 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:2766 nr. 379/1995 (Kaldrananeshreppur) ^[PDF]

---

Hrd. 1996:2987 nr. 330/1995 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:3002 nr. 221/1995 (Fullvirðisréttur og greiðslumark í landbúnaði - Greiðslumark I - Fosshólar) ^[PDF]

---

Hrd. 1996:3093 nr. 351/1995 (Hlíðarbær) ^[PDF]

---

Hrd. 1996:3154 nr. 282/1995 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:3178 nr. 260/1995 ^[PDF]
Fagmenn í fasteignaviðskiptum áttu að hafa séð að áhættan yrði meiri en tjónþolinn átti að sjá fyrir. Ósannað þótti að fagmennirnir hafi kynnt þessa auknu áhættu fyrir tjónþolanum.

---

Hrd. 1996:3196 nr. 333/1995 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:3267 nr. 349/1995 (Ábyrgð á VISA úttektum) ^[PDF]

---

Hrd. 1996:3298 nr. 401/1996 (Prentsmiðjan Oddi hf.) ^[PDF]

---

Hrd. 1996:3316 nr. 309/1995 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:3466 nr. 25/1996 (Kirkjuferja - Kaup á loðdýrahúsum) ^[PDF]
Meirihluti Hæstaréttar skýrði orðið ‚lán‘ í skilningi 40. gr. stjórnarskrárinnar rúmt þannig að það næði jafnframt yfir tilvik þar sem veitt væri viðtaka eldri lána í gegnum fasteignakaup. Gagnstæð skýring hefði annars leitt til víðtækari heimildir framkvæmdarvaldsins til lántöku en stjórnarskrárgjafinn ætlaðist til og skert þannig fjárstjórnarvald Alþingis.

Það athugast að oft er vísað til þessa blaðsíðutals í tengslum við dóminn ‚Kirkjuferjuhjáleiga‘, en sá dómur er í raun hrd. 1996:3482. Þessi mál eru samt sams konar.

---

Hrd. 1996:3482 nr. 26/1996 (Kirkjuferjuhjáleiga) ^[PDF]

---

Hrd. 1996:3639 nr. 38/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:3663 nr. 37/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:3760 nr. 431/1995 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:4018 nr. 431/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:86 nr. 317/1995 (Brúttólestir) ^[PDF]

---

Hrd. 1997:126 nr. 222/1995 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:446 nr. 189/1996 (Glerísetning) ^[PDF]

---

Hrd. 1997:538 nr. 302/1996 (Sumarhús á Spáni - La Marina) ^[PDF]
Íslenskir seljendur og íslenskir kaupendur.
Spænskur lögmaður gerir samninginn.
Afturkölluð kaupin og seljandinn fékk húsið aftur, en kaupverðinu ekki skilað.
Kaupandinn heldur fram að hann hafi verið neyddur til að skrifa undir skjalið.
Litið var á aðstæður við samningsgerðina, er tók 1-2 klst. Vitni gáfu til kynna að kaupandinn hefði verið glaður og farið með seljandanum út að borða eftir á.

---

Hrd. 1997:746 nr. 207/1996 (Grensásvegur) ^[PDF]

---

Hrd. 1997:773 nr. 197/1996 (Smiðjuvegur) ^[PDF]

---

Hrd. 1997:887 nr. 262/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:930 nr. 195/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:1008 nr. 255/1996 (Útsendingarstjórar) ^[PDF]

---

Hrd. 1997:1162 nr. 66/1996 (Auðkúluheiði) ^[PDF]

---

Hrd. 1997:1183 nr. 67/1996 (Eyvindarstaðaheiði) ^[PDF]

---

Hrd. 1997:1269 nr. 222/1996 (Félagsbúið Stekkum) ^[PDF]

---

Hrd. 1997:1409 nr. 287/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:1423 nr. 323/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:1528 nr. 292/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:1560 nr. 244/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:1693 nr. 351/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:1808 nr. 363/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:2012 nr. 372/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:2025 nr. 346/1996 (Syðribrú - Forkaupsréttur sveitarfélags) ^[PDF]

---

Hrd. 1997:2087 nr. 369/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:2227 nr. 342/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:2252 nr. 321/1997 (Fljótasel, húsaleiga, tímamark, skipti á milli hjóna) ^[PDF]
M og K höfðu slitið samvistum og K flutti út.
K vildi meina að M hefði verið skuldbundinn til að greiða húsaleigu vegna leigu á húsnæðinu sem K flutti í. Þeirri kröfu var hafnað á þeim grundvelli að maki gæti einvörðungu skuldbundið hinn á meðan samvistum stendur.

M var eini þinglýsti eigandi fasteignar. K hélt því fram að hún ætti hluta í henni.
Framlögin til fasteignarinnar voru rakin.
Þinglýsing eignarinnar réð ekki úrslitum, þó hún hafi verið talin gefa sterkar vísbendingar.
Strangt í þessum dómi að eingöngu sé farið í peningana og eignarhlutföll í þessari fasteign og fyrri fasteignum sem þau höfðu átt, en ekki einnig farið í önnur framlög K.
K var talin hafa 25% eignarhlutdeild.

---

Hrd. 1997:2470 nr. 458/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:2602 nr. 441/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:2773 nr. 457/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:2779 nr. 7/1997 (Hafald hf.) ^[PDF]
Umdeild túlkun á sennilegri afleiðingu.
Skipið Særún er eign G. Særún er svo flutt milli umdæma og á henni hvíldu 7 milljónir króna og 0,5 milljónir á öðrum veðrétti. Þurfti því að flytja veðréttinn í skipabækur hins umdæmisins. Hins vegar gleymdist að flytja 7 milljóna króna veðið. Síðar gaf Landsbankinn út veðskuldabréf byggt á því að það lægi 0,5 milljón króna lán.

Hæstiréttur taldi að fyrirsvarsmenn Særúnar hefðu vísvitandi nýtt sér mistökin og því væri ekki um sennilega afleiðingu að ræða.

---

Hrd. 1997:2792 nr. 274/1996 (Laugarvellir) ^[PDF]

---

Hrd. 1997:2805 nr. 269/1996 (Jón E. Jakobsson I) ^[PDF]
Dómurinn er til marks um að allsherjarveð í öllum skuldum útgefanda við tiltekinn aðila, hverju nafni sem þær nefnist, teljist fullnægjandi lýsing skulda í tryggingarbréfi.

---

Hrd. 1997:2862 nr. 2/1997 (Inntak hf.) ^[PDF]

---

Hrd. 1997:2939 nr. 427/1996 (Baughús - Viðskeyting vegna framkvæmda) ^[PDF]

---

Hrd. 1997:3087 nr. 21/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:3300 nr. 96/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:3408 nr. 76/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:3510 nr. 152/1997 (Teppadómur) ^[PDF]
Á fékk lánað tvö austurlensk teppi frá teppaverslun. Hann undirritaði yfirlýsingu um að hann væri að fá teppin lánuð í þrjá daga og að hafi teppunum ekki verið skilað innan tólf daga væru komin á viðskipti án afsláttar. Á skilaði ekki teppunum fyrr en löngu eftir að sá frestur var liðinn.

Á krafðist þess að ógilda kaupsamninginn á þeim forsendum að um væri að ræða einhliða skilmála og að fyrirkomulagið væri andstætt góðum viðskiptavenjum (aðallega 36. gr. samningalaga). Ógildingarkröfunni var synjað þar sem áðurgreind lánsskilyrði voru talin vera nægilega skýr, meðal annars þar sem þau komu fram í stóru letri við hliðina á fyrirsögn skjalsins.

---

Hrd. 1997:3517 nr. 128/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:3537 nr. 86/1997 (Flugumferðarstjóri) ^[PDF]

---

Hrd. 1997:3560 nr. 87/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:3574 nr. 88/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:3587 nr. 160/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:3640 nr. 192/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:3712 nr. 189/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:106 nr. 155/1997 (Hafnað bágri heilsu M) ^[PDF]

---

Hrd. 1998:255 nr. 223/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:386 nr. 43/1998 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:400 nr. 140/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:471 nr. 179/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:490 nr. 193/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:632 nr. 163/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:737 nr. 265/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:756 nr. 288/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:792 nr. 306/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:799 nr. 305/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:867 nr. 345/1997 (Ferðaskrifstofan Vilborg) ^[PDF]

---

Hrd. 1998:1042 nr. 103/1998 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:1082 nr. 455/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:1094 nr. 150/1997 (Skattlagning söluhagnaðar af fasteign) ^[PDF]

---

Hrd. 1998:1209 nr. 225/1997 (Mb. Freyr) ^[PDF]
Verið að selja krókabát. Síðar voru sett lög sem hækkuðu verðmæti bátsins. Seljandinn taldi sig hafa átt að fá meira fyrir bátinn og bar fyrir sig að hann hafi verið ungur og óreyndur. Talið að hann hefði getað ráðfært sig við föður sinn.

Þessi dómur er umdeildur þar sem Hæstiréttur nefndi að seljandinn hefði getað gert hitt eða þetta.

---

Hrd. 1998:1315 nr. 324/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:1572 nr. 248/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:1653 nr. 251/1997 (Uppgreiðsla skuldabréfs - Mistök banka) ^[PDF]
Skuldabréf gefið út vegna gatnagerðargjalda vegna fasteignar í Reykjavík. Bréfið var vaxtalaust og bankinn látinn innheimta bréfið. Fyrsta afborgun bréfsins var túlkuð sem höfuðstóll og afhent fullnaðarkvittun þegar hún var greidd. Við lok síðustu greiðslunnar var bréfinu aflýst en skuldarinn hafði í raun greitt einvörðungu ⅓ af skuldinni. Skuldarinn lést og spurði ekkja skuldarans bankann hvort þetta væri rétt, sem bankinn játti. Talið var að ekkjan hefði átt að vita af mistökum bankans. Greiðsluseðlarnir voru því ekki skuldbindandi fyrir kröfuhafann.

---

Hrd. 1998:1705 nr. 254/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:1724 nr. 346/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:1745 nr. 380/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:1938 nr. 178/1998 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:2049 nr. 370/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:2180 nr. 325/1997 (Upphafsdagur dráttarvaxta) ^[PDF]
Forkaupsréttarhafi gengur inn í samning um kaup á jörð. Í kaupsamningi og veðskuldabréfi var ártalið skráð 1994 en seljandinn taldi sig eiga rétt á vöxtunum frá 1993.

---

Hrd. 1998:2187 nr. 247/1997 (Lækjarás 34c, riftun, skuldir) ^[PDF]

---

Hrd. 1998:2573 nr. 239/1998 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:2616 nr. 338/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:2851 nr. 397/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:2913 nr. 436/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:2930 nr. 36/1998 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:3181 nr. 432/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:3194 nr. 453/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:3238 nr. 40/1998 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:3286 nr. 318/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:3369 nr. 24/1998 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:3438 nr. 30/1998 (Bókbær) ^[PDF]

---

Hrd. 1998:3664 nr. 414/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:3729 nr. 100/1998 (Lokauppgjör) ^[PDF]

---

Hrd. 1998:3798 nr. 80/1998 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:3821 nr. 452/1998 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:3992 nr. 110/1998 (Efnalaugin Hreinar línur) ^[PDF]
Eigandi efnalaugarinnar fékk milligöngumann (fyrirtækjasala) til að selja hana. Kaupandinn gerði tilboð upp á 5 milljónir en fyrirtækjasalinn hafði metið það á 4,8 milljónir. Seljandinn var talinn hafa vitað að kaupandinn hafi verið í rangri trú um verðmat fyrirtækisins og gat því ekki byggt á samningnum.

---

Hrd. 1998:4022 nr. 91/1998 (Kvótadómur) ^[PDF]
Hjón skildu og gerðu á endanum þrjá samninga. Þau gerðu samning í apríl en svo var K ósátt og gerður var annar samningur sama mánuð. Síðar á árinu var svo gerður þriðji samningurinn.
Deilt var síðan um hvort miða skyldi verðmatið við fyrsta samninginn eða seinasta samninginn. Héraðsdómur vildi miða við tímasetningu fyrsta samningsins en Hæstiréttur við seinasta samninginn þar sem hann hefði verið hinn endanlegi samningur.

---

Hrd. 1998:4042 nr. 10/1998 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:4189 nr. 57/1998 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:4262 nr. 167/1998 (Ferðaþjónusta á Breiðamerkursandi - Jökulsárlón) ^[PDF]

---

Hrd. 1998:4320 nr. 200/1998 (Borgarfell) ^[PDF]

---

Hrd. 1998:4369 nr. 229/1998 (Kaupfélag) ^[PDF]

---

Hrd. 1999:139 nr. 269/1998 (Starfslok)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:173 nr. 411/1997 (Olíuverslun Íslands hf. - Bensínstöð)^{[HTML] [PDF]}
Aðili semur við OLÍS um að reka og sjá um eftirlit bensínstöðvar á Húsavík. Lánsviðskipti voru óheimil nema með samþykki OLÍS. Tap varð á rekstrinum og fór stöðin í skuld.

Starfsmenn OLÍS hefðu átt að gera sér grein fyrir rekstrinum og stöðunni. OLÍS gerði ekki allsherjarúttekt á rekstrinum þrátt fyrir að hafa vitað af slæmri stöðu hans.
Matsmenn höfðu talið að samningurinn bæri með sér fyrirkomulag sem væri dæmt til að mistakast.

Beitt var sjónarmiðum um andstæðu við góðar viðskiptavenjur í skilningi 36. gr. samningalaga, nr. 7/1936.

---

Hrd. 1999:252 nr. 517/1997 (Áfengissala)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:262 nr. 241/1998^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:338 nr. 8/1999 (Lindalax)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:363 nr. 250/1998 (Lindarbyggð)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:568 nr. 328/1998 (Gamli Álafoss hf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:592 nr. 329/1998 (Farg hf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:654 nr. 278/1998 (Framleiðsluréttur á mjólk)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:686 nr. 279/1998 (Framleiðsluréttur á mjólk)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:770 nr. 319/1998 (Suðurlandsbraut 12)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:942 nr. 139/1997 (Rithandarrannsókn ekki afgerandi, litið til annarra atvika)^{[HTML] [PDF]}
Reynt var að sýna fram á fölsun rithandar með rannsókn.

Einstaklingur hafði fengið námslán og fengið skuldabréf. Haldið því fram að undirritunin á skuldabréfinu hefði verið fölsuð. Rannsóknin benti ekki nægileg líking væri fyrir því að um fölsun hefði verið að ræða, en heldur ekki í hina áttina. Að endingu var greiðsluskyldan staðfest.

---

Hrd. 1999:1247 nr. 243/1998 (Skeljatangi)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:1407 nr. 420/1998^{[HTML] [PDF]}
Aðili átti hús og tryggði innbúið. Trygging upp á 4 milljónir. Flytur síðan til Spánar og leigir húsið. Síðan leigir hann öðrum aðila eftir það. Síðar byrja vandræði með vandræðagemsa sem rækja komur sínar til leigutakans. Síðan óskar vátryggingartakinn eftir hækkun á innbústryggingunni.

Síðan hverfur allt innbúið og það ónýtt. Vátryggingarfélagið synjaði kröfu vátryggingartakans þar sem hann upplýsti félagið ekki um þessa auknu áhættu sem hann vissi um á þeim tíma.

---

Hrd. 1999:1551 nr. 318/1998 (Meðferðarheimili)^{[HTML] [PDF]}
Líta mátti til sjónarmiða um ásakanir um ölvun og kynferðislega áreitni gagnvart forstöðumanni þegar tekin var ákvörðun um að synja um framlengingu á samningi.

---

Hrd. 1999:1680 nr. 284/1998 (Laugavegur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:1900 nr. 440/1998 (Húsnæðissamvinnufélög)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:1955 nr. 436/1998 (Söluturninn Svali)^{[HTML] [PDF]}
Aðili leigði húsnæði undir verslun til tíu ára. Skyldmenni tóku að sér ábyrgð á efndum samningsins af hálfu leigjanda.

Hæstiréttur sneri við héraðsdómi og féllst ekki á ógildingu þar sem aðilar gætu ekki búist við að samningar séu áhættulausir.

---

Hrd. 1999:2202 nr. 93/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:2239 nr. 22/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:2294 nr. 504/1998 (Samningur um helmingaskipti - 23 ár)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:2405 nr. 4/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:2505 nr. 10/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:2701 nr. 232/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:2777 nr. 40/1999 (Krýsuvík og Stóri Nýibær)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:2885 nr. 33/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:2910 nr. 263/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:3351 nr. 127/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:3362 nr. 88/1999 (Bílasala)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:3373 nr. 251/1999 (Ytri-Langamýri)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:3424 nr. 379/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:3475 nr. 188/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:3484 nr. 167/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:3742 nr. 82/1999 (Skuldabréf)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:3799 nr. 114/1999 (MS-félagið)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:3910 nr. 189/1999 (Rúðuglersdómur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:4305 nr. 176/1999 (Sláturfélagið)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:4495 nr. 235/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:4514 nr. 197/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:4727 nr. 300/1999 (Saumastofa - Saumnálin)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:4793 nr. 278/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:4804 nr. 225/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:5007 nr. 269/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:115 nr. 339/1999 (Hitt húsið - Tímarit)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:220 nr. 350/1999 (Bílasalan Borg)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:244 nr. 293/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:468 357/1999 (Starfslokasamningur starfsmanns við Landsbanka Íslands)^{[HTML] [PDF]}
Landsbankinn, sem þá var í ríkiseigu, sagði upp starfsmanni. Gerðu aðilar sín á milli starfslokasamning þar sem fram kom að um væri að ræða endanlegt uppgjör og hvorugur aðili ætti kröfu á hinn.

Hæstiréttur tók undir með héraðsdómi að um ekki hefði verið ólögmæt nauðung að ræða þar sem efni samningsins kvað á um betri hagsmuni fyrir stefnanda heldur en ef honum hefði verið sagt upp. Hins vegar ógilti Hæstiréttur nokkur ákvæði samningsins á grundvelli 36. gr. samningalaga, nr. 7/1936, þar sem þau fólu í sér afsal á greiðslum sem starfsmaðurinn hefði ella hlotið við niðurlagningu starfs síns. Bankastjórn hefði með því hlunnfarið starfsmanninn og við samningsgerðina naut starfsmaðurinn ekki aðstoðar lögmanns.

---

Hrd. 2000:594 nr. 362/1999 (Bílaleigubifreið)^{[HTML] [PDF]}
Krafist var greiðslu vegna 427 km er átti að hafa fallið á þremur dögum vegna ferða milli Sandgerðis og Reykjavíkur.

---

Hrd. 2000:670 nr. 434/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:738 nr. 325/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:860 nr. 431/1999 (Ingolf Jón Petersen gegn Samvinnusjóði Íslands hf. - Bifreiðaviðskipti)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:897 nr. 310/1999 (Lækur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:945 nr. 437/1999 (Bakki)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:1183 nr. 359/1999 (Jöfnunargjald - Sama sakarefni)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:1211 nr. 329/1999 (Jöfnunargjald)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:1279 nr. 430/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:2090 nr. 42/2000 (Ármúli)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:2099 nr. 80/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:2174 nr. 69/2000 (Skilyrði fyrir kindakjöt og mjólk - Greiðslumark II)^{[HTML] [PDF]}
Greiðslukerfi í landbúnaði var breytt og höfðaði sauðfjárbóndi einn mál þar sem verið væri að hygla kúabændum við þær breytingar.

Hæstiréttur féllst ekki á að í því fælist óheimil mismunun í skilningi jafnræðisreglu stjórnarskrárinnar þar sem löggjafanum hafi ekki verið skylt að láta sömu lagareglur gilda um allar greinar landbúnaðar. Þá hafi þeir breytingar sem áttu sér stað verið gerðar í lögmætum tilgangi, til þess fallnar að ná fram ákveðnum markmiðum í sauðfjárrækt og náðu til allra er stunduðu hana.

---

Hrd. 2000:2271 nr. 53/2000 (Rúllubindivél)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:2682 nr. 94/2000 (Fljótasel 34)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:2713 nr. 150/2000 (Lóðir í Hafnarfirði - Kjóahraun)^[HTML]

---

Hrd. 2000:2742 nr. 115/2000 (Þverholt)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:3093 nr. 101/2000 (Uppgjör bóta)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:3118 nr. 92/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:3395 nr. 144/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:3526 nr. 135/2000 (Fjárskipti og meðlag)^{[HTML] [PDF]}
M og K höfðu komið sér saman um venjulegan samning. Hins vegar gerðu þau annan hliðarsamning þar sem K fékk meira í sinn hlut og þar með væru meðlagsgreiðslurnar uppgerðar.
Nokkrum árum eftir krafðist K M um meðlag sem M taldi ekki heimilt. Þær kröfur voru taldar of óskýrar.
Dómstólar nefndu að ekki sé heimilt að greiða það í einu lagi en þó gæti K ekki allt í einu farið að rukka M um meðlag eftir að hafa látið það ógert í langan tíma, við þessar aðstæður.

---

Hrd. 2000:3563 nr. 195/2000 (Héraðsnefnd Austur-Húnvetninga)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:3744 nr. 199/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:3951 nr. 416/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:4074 nr. 155/2000 (SR-Mjöl)^{[HTML] [PDF]}
Gengið hafði verið frá kaupum SR-Mjöls á skipi og 50% kaupverðsins greitt, en svo voru samþykkt lög á Alþingi er gerðu skipið svo gott sem verðlaust. SR-Mjöl keypti veiðileyfi skips en ekki aflahlutdeildina. Veiðileyfið varð verðlaust. Krafist var ógildingar kaupsamningsins.

Látið þar við sitja að frekari efndir samkvæmt samningnum voru felldar niður, sýknað af endurgreiðslukröfu og aðilarnir látnir bera hallann af lagabreytingunum.

---

Hrd. 2000:4108 nr. 197/2000 (Dragavegur - Vanheimild)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:4122 nr. 153/2000 (Kauphóll)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:4155 nr. 75/2000 (Hleðsluforrit)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:4170 nr. 284/2000 (Fjallalind)^{[HTML] [PDF]}
Kröfu tjónvalds um lækkun á bótakröfu tjónþola var synjað, en forsendur þeirrar kröfu voru þær að tjónþoli hefði átt að takmarka tjón sitt með því að vanefna samninginn fyrir sitt leyti.

---

Hrd. 2000:4282 nr. 84/2000 (Tunglið brann)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:4317 nr. 219/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:4327 nr. 251/2000 (Miklabraut)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:57 nr. 311/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:84 nr. 172/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:262 nr. 317/2000 (Star Powr vél)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:293 nr. 340/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:320 nr. 329/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:379 nr. 245/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:665 nr. 350/2000 (Bifreiðar og landbúnaðarvélar hf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:862 nr. 261/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:946 nr. 359/2000 (Laxalind)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:1017 nr. 342/2000 (Bílapartasala Garðabæjar)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:1090 nr. 58/2000 (Vatnsendi)^{[HTML] [PDF]}
ÞH gerði kröfu á hendur L um niðurfellingu eignarnáms á spildu af landi Vatnsenda er fram hafði farið árið 1947. Kröfuna byggði hann á að því sem eignarnáminu var ætlað að ná fram á sínum tíma hefði ekki gengið eftir, og að L ætlaði að selja Kópavogsbæ landið undir íbúðabyggð í stað þess að skila því.

Við nánari eftirgrennslan kom í ljós að eingöngu lítill hluti af hinu eignarnumda landsvæðis hafði verið notað til þess að reisa fjarskiptamannvirki og því stórt svæði sem ekki hafði verið notað í þeim tilgangi. Héraðsdómur taldi að afsalið sem gefið var út árið 1947 hafi verið algert og því ætti eignarnámsþolinn enga kröfu til þess að fá aftur landspildur sem væru ekki notaðar í samræmi við eignarnámsheimildina. Hæstiréttur staðfesti niðurstöðu héraðsdóms en tók þó fram slík endurheimt á landi þyrfti ekki að fara fram nema fyrir lægi lagaheimild eða sérstakar aðstæður.

---

Hrd. 2001:1169 nr. 395/2000 (Hámark viðmiðunartekna við bætur - Svæfingalæknir)^{[HTML] [PDF]}
Svæfingalæknir slasast. Hann var með það miklar tekjur að þær fóru yfir hámarksárslaunaviðmiðið og taldi hann það ekki standast 72. gr. stjórnarskrárinnar. Hæstiréttur taldi hámarkið standast.

---

Hrd. 2001:1212 nr. 266/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:1226 nr. 429/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:1368 nr. 377/2000 (Saurbær)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:2201 nr. 42/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:2366 nr. 65/2001 (Ytri-Langamýri)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:2458 nr. 209/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:2485 nr. 81/2001 (Húsfélagið Glæsibæ)^{[HTML] [PDF]}
Formaður húsfélagsins var talinn bera bótaábyrgð vegna undirritunar samnings fyrir hönd húsfélagsins. Um var að ræða eftirmála skuldabréfamáls þar sem færri málsvarnir komast að og gat húsfélagið ekki beitt fyrir sig umboðsleysi formannsins. Formaðurinn var talinn bera persónulega ábyrgð gagnvart húsfélaginu vegna þeirra skuldbindinga.

---

Hrd. 2001:2494 nr. 68/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:2547 nr. 40/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:2666 nr. 256/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:2733 nr. 247/2001 (Ólögmæti og vikið til hliðar)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:2752 nr. 270/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:2810 nr. 295/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:2865 nr. 317/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:2940 nr. 10/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:2975 nr. 154/2001 (Bárugata - Forgangsáhrif þinglýsingar - Nunnudómur hinn fyrri)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:2995 nr. 95/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:3416 nr. 162/2001 (Bæjarstjóri)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:3434 nr. 277/2001 (Alþýðusamband Íslands)^{[HTML] [PDF]}
Reynt var á hvort uppbygging Alþýðusambandsins væri slík að hún heimilaði málsókn þess vegna hagsmuna félagsmanna undirfélaga sinna.

---

Hrd. 2001:3597 nr. 122/2001 (Eykt ehf. - Ísfell)^{[HTML] [PDF]}
Hæstiréttur sýknaði af kröfu um févíti sökum tómlætis þar sem eitt og hálft ár leið frá verklokum og þar til févítiskrafan var höfð uppi.

---

Hrd. 2001:3621 nr. 100/2001 (Sparisjóður Mýrarsýslu I)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:3708 nr. 406/2001 (Tungufell - Þorvaldsstaðir)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:3766 nr. 283/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:3873 nr. 161/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:4025 nr. 215/2001 (Persónutrygging - Örorka)^{[HTML] [PDF]}
Fyrir gildistöku skaðabótalaga, nr. 50/1993, var ekki gerður sérstakur greinarmunur á varanlegri örorku og varanlegum miska.

Tjónþoli í áburðarverksmiðju missti annan fótinn og var metinn með einhvern varanlegan miska og varanlega örorku. Kjarasamningsbundin trygging vinnuveitandans kvað eingöngu á um greiðslu vegna læknisfræðilegrar örorku, og eingöngu þær greiddar. Hæstiréttur taldi að svo ætti ekki að fara og dæmdi aukalegar bætur til tjónþola af hendi vinnuveitanda mannsins.

---

Hrd. 2001:4097 nr. 398/2001 (Global Refund á Íslandi)^{[HTML] [PDF]}
Samningsákvæði um samkeppnisbann kvað á um að það gilti „for hele Skandinavien“ (á allri Skandinavíu) og snerist ágreiningurinn um hvort Ísland væri innifalið í þeirri skilgreiningu. Hæstiréttur féllst ekki á að það gilti á Íslandi.

---

Hrd. 2001:4214 nr. 103/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:4384 nr. 221/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:4472 nr. 245/2001 (Handsal)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:4589 nr. 224/2001 (Selásblettur I)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:4634 nr. 419/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:4779 nr. 253/2001 (Lífeyrisréttindi utan skipta)^{[HTML] [PDF]}
Hreinræktað dæmi um dóm um hvort lífeyrisréttindin eigi að vera utan eða innan skipta.
K gerði fjárkröfu í lífeyrisréttindi M. Fallist var á þá fjárkröfu.

---

Hrd. 2002:243 nr. 5/2002^[HTML]

---

Hrd. 2002:393 nr. 266/2001 (Sambúðarslit - Kranabíllinn ehf.)^{[HTML] [PDF]}
Deilt var um fjárslitasamning á milli M og K. Þau höfðu rekið saman einkahlutafélag og M vanefnir þá skuldbindingu samkvæmt samningnum. Hann beitti fyrir sér að K hefði ekki getað borið fyrir sig samninginn á grundvelli 33. gr. samningalaga, nr. 7/1936.

Hæstiréttur sneri héraðsdómi við og taldi samningsákvæðin vera skýr og að þau bæði hefðu verið fullkunnugt um þá þætti fyrirtækisins sem skiptu máli. Hæstiréttur hafnaði einnig að 36. gr. samningalaganna ætti við.

---

Hrd. 2002:404 nr. 329/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:517 nr. 231/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:553 nr. 57/2002^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:599 nr. 272/2001 (SP-Fjármögnun)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:631 nr. 289/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:872 nr. 376/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:1006 nr. 243/2001 (Farmbréf - Flutningur á báti - Vextir)^{[HTML] [PDF]}
Í farmbréfi var tekið fram að bætur bæru enga vexti fram að dómsuppsögu. Hæstiréttur taldi skilmála í farmbréfi standast þrátt fyrir að viðskiptavinurinn bar fyrir ósanngjörn skilmálaákvæði. Hæstiréttur miðaði upphafstíma vaxta við dómsuppsögu í héraði.

---

Hrd. 2002:1051 nr. 326/2001 (Hársnyrtistofa)^{[HTML] [PDF]}
Kona hafði verið ráðin til starfa og í ráðningarsamningnum var í uppsagnarákvæðinu skylda hennar til að greiða tilteknar greiðslur. Hæstiréttur taldi að þó ákvæðið hefði verið óvenjulegt var það samt sem áður nokkuð skýrt og ekki hægt að teygja þá túlkun.

---

Hrd. 2002:1058 nr. 345/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:1108 nr. 116/2002 (Lyfjaverslun)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:1282 nr. 134/2002^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:1350 nr. 395/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:1476 nr. 307/2001 (Blikanes - Þrotabú)^{[HTML] [PDF]}
K og M gengu í hjúskap 23. mars 1969. M hafði keypt kaupsamning um hluta húseignar 22. nóvember 1968 og fengið afsal fyrir henni 12. nóvember 1970. Þau fluttu þar inn eftir giftinguna. M seldi eignina 13. desember 1972 og fékk afsal fyrir annarri eign 25. apríl 1973, en ekki lá fyrir í málinu kaupsamningur um þá eign. Sú eign var seld með afsali 26. október 1984 en þann 15. maí 1984 hafi M fengið afsal fyrir tiltekinni eign í Garðabæ. Andvirðið af sölu fyrri eignarinnar var varið í þá næstu.

M tók þátt í rekstri tveggja sameignarfélaga og rak þau bæði með föður sínum. K kvaðst ekki hafa tekið þátt í þeim rekstri og hafi ekki verið í ábyrgð fyrir kröfum á hendur þeim. Viðvarandi taprekstur var á þessum félögum leiddi til þess að M tók ítrekað lán með veðsetningum í tiltekinni fasteign í Garðabæ frá vori 1990 en með því fleytti hann áfram taprekstri sameignarfélaganna sem stöðugt söfnuðu skuldum, án þess að reksturinn væri á vegum K.

Bú M var tekið til gjaldþrotaskipta þann 18. janúar 2000 með úrskurði héraðsdóms, og var skipaður skiptastjóri. Á fundi 9. febrúar það ár tjáði M við skiptastjóra að hann væri eignalaus en hefði áður átt tiltekna fasteign í Garðabæ sem hann hefði selt 9. apríl 1999 fyrir 20 milljónir króna, sem hefði rétt svo dugað fyrir áhvílandi veðskuldum. Söluandvirðið samkvæmt kaupsamningnum var 19,5 milljónir þar sem 5 milljónir yrðu greiddar við undirritun og frekari greiðslur á nánar tilteknum upphæðum á tilteknum dagsetningum, sú seinasta þann 10. júní 2000. Kaupendur myndu yfirtaka áhvílandi veðskuldir er námu 1,17 milljónum króna. Seljendur tóku þá að létta verulega af veðskuldum eignarinnar og létu tiltekinn lögmann um það gera það fyrir þeirra hönd.

Þrotabúið krafðist þess að hluti þess söluandvirðis, um 5,1 milljón króna tilheyrði þrotabúinu. Til tryggingar á fullnustu kröfunnar krafðist þrotabúið kyrrsetningar á eign K, þar sem hún var kaupandi eignarinnar skv. umræddum kaupsamningi ásamt eiginmanni sínum, er tilgreindi að eignarhluti hennar yrði 99% og M ætti 1% eignarhluta. Þrotabúið leit svo á að um hefði verið gjafagerning að ræða í tilraun til þess að skjóta undan eignum.

Fyrir héraðsdómi fólust varnir K aðallega í sér málsástæður sem ættu heima í deilum um eignaskipti milli hjóna. Fasteignin í Garðabæ var þinglýst eign M og því hefðu skuldheimtumenn hans mátt ætla að fasteignin stæði óskipt til fullnustu á kröfum á hendur honum. Því var lagt til grundvallar að eignin væri hjúskapareign M. Fallist var því á dómkröfur þrotabúsins.

Hæstiréttur fer, ólíkt héraðsdómi, efnislega yfir málsástæður K sem reistar voru á grundvelli ákvæða hjúskaparlaga. Að mati réttarins þótti K ekki hafa sýnt nægilega vel fram á það að hún hafi raunverulega innt af hendi greiðslur til kaupanna né tengsl hugsanlegra framlaga hennar til kaupverðs nokkurra þeirra kaupsamninga sem um ræddi í málinu né hvað varðaði tilhögun á greiðslu þeirra. Því hafi K ekki tekist að sanna að tiltekin fasteign í Garðabæ hafi verið að hluta til hjúskapareign þeirra. Var því talið að ráðstöfun á hluta andvirðis eignarinnar til K hafi verið gjafagerningur. Þar sem K hafi ekki getað sýnt fram á að M hafi verið gjaldfær við greiðslu fyrstu þriggja greiðslnanna var fallist á kröfu þrotabúsins um riftun. Fjórða greiðslan fór fram um tveimur vikum eftir að úrskurður gekk um gjaldþrotaskipti á búi M og því hlyti K að hafa verið kunnugt um að M hefði þá misst rétt til að ráða yfir þeim réttindum sem til búsins skyldu falla. Sú greiðsla var því ólögmæt og ber K því að endurgreiða þrotabúinu þá upphæð án þess að til riftunar kæmi á þeirri ráðstöfun.

Hæstiréttur breytti tímamarki vaxta frá því sem hafði verið dæmt af héraðsdómi. Hæstiréttur minnist ekki í dómsorði um gildi dóms héraðsdóms en tekur samt afstöðu til dómkrafna. Hann kveður á um riftun þriggja greiðslna af þeim fjórum sem þrotabúið hafði krafist, greiðslu K á samtölu upphæðar til þrotabúsins sem jafnast á við allar fjórar greiðslurnar. Í dómsorði er ekki að finna afstöðu til staðfestingu kyrrsetningarinnar sem hann staðfestir þó í niðurstöðukafla sínum.

---

Hrd. 2002:1600 nr. 388/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:2183 nr. 251/2001^{[HTML] [PDF]}
83ja ára kona seldi spildu úr jörð sinni til G. Börn konunnar riftu samningnum þar sem þau töldu hana ekki hafa gert sér grein fyrir því hvað hún hefði verið að gera. Í málinu var meint vanheilsa hennar ekki sönnuð og því var hún talin hafa verið hæf til að stofna til löggerningsins.

---

Hrd. 2002:2409 nr. 23/2002 (Sæþotur)^{[HTML] [PDF]}
Líkamstjón hlaust af notkun sæþota. Tveir strákar leigðu tækin og annar slasaðist. Við leigutökuna undirrituðu strákarnir samning um takmarkanirnar á bótaábyrgð leigusalans.

---

Hrd. 2002:2445 nr. 27/2002^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:2507 nr. 356/2002 (Bandaríki Norður-Ameríku)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:2553 nr. 323/2002 (Eignarhaldsfélagið Hvammskógur ehf. gegn Kára Stefánssyni)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:2593 nr. 313/2002^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:2762 nr. 102/2002 (Vörubifreið - Loftbúkki)^{[HTML] [PDF]}
Söluhlutur frá Danmörku. Kaupandi vildi að vörubifreið væri útbúinn loftbúkka, en svo varð ekki. Seljandinn var talinn vita af þeirri ósk kaupandans og sem sérfræðingur ætti hann að hafa vitað af því að varan uppfyllti ekki þær kröfur.

---

Hrd. 2002:2931 nr. 95/2002 (Varmidalur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:3182 nr. 155/2002 (Njálsgata 33 - Sér Danfoss)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:3221 nr. 106/2002 (Yfirlýsing eftir staðfestingu samnings)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:3275 nr. 143/2002^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:3295 nr. 144/2002 (Eignarhaldsfélag Hörpu hf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:3325 nr. 145/2002 (Kr. Stef.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:3365 nr. 464/2002 (Kjarasamningar sjómanna)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:3373 nr. 157/2002 (Sorpförgun fyrir Varnarliðið)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:3401 nr. 112/2002 (Greiðslumiðlun)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:3409 nr. 110/2002 (Hrísrimi)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:3686 nr. 167/2002 (ASÍ-dómur - Lagasetning á sjómannaverkfall)^{[HTML] [PDF]}
Í málinu var deilt um lagasetningu á verkföll og verkbönn ýmissa félaga innan Sjómannasambands Íslands og Farmanna- og fiskimannasambands Íslands, og eru þau félög innan ASÍ. ASÍ stefndi ríkinu og Samtökum atvinnulífsins til að fá úr skorið um lögmæti lagasetningarinnar. Hæstiréttur staðfesti dóm héraðsdóms með vísan til forsendna hans.

Megindeilurnar byggðust á því að með setningu laganna væri vegið að samningsfrelsi þeirra og verkfallsrétti sem nyti verndar 74. gr. stjórnarskrárinnar, sbr. 11. gr. MSE. Þá snerust þær einnig um að lögin hefðu einnig náð yfir aðildarfélög sem höfðu ekki tekið þátt í umræddum aðgerðum. Að auki var vísað til jafnræðisreglu 65. gr. stjórnarskrárinnar þar sem eitt aðildarfélaga Samtaka atvinnulífsins hafði gert kjarasamning við Vélstjórafélag Íslands um mörg atriði nátengd deilumálunum sem gerðardómur skyldi líta til.

Litið var til þess að með sérstakri upptalningu á stéttarfélögum í 74. gr. yrðu gerðar ríkari kröfur til takmarkana á réttindum þeirra. Hins vegar var ákvæðið ekki túlkað með þeim hætti að löggjafanum væri óheimilt að setja lög sem stöðvuðu vinnustöðvanir tímabundið. Við setningu laganna hafði verkfallið þá staðið í sex vikur og taldi löggjafinn að ef ekkert væri gert hefði það neikvæð áhrif á almannahagsmuni. Ekki voru talin efni til þess að hnekkja því mati löggjafans.

Lagasetningin kvað á um að gerðardómur myndi ákvarða kjör allra aðildarfélaganna og jafnframt þeirra sem ekki höfðu tekið þátt í umræddum aðgerðum. Í greinargerð viðurkenndi íslenska ríkið að það hefði ekki verið ætlun laganna að þau næðu jafnframt yfir félög sem hvorki væru í verkfalli né verkbanni við gildistöku laganna. Gerðardómur taldi sig samt knúinn til þess að ákvarða einnig kjör þeirra sökum lagafyrirmælanna og takmarkaðs valdsviðs. Dómur héraðsdóms, með vísan til 1. mgr. 74. gr. stjórnarskrárinnar, taldi að almannaheill hafi ekki krafist svo víðtæks gildissviðs og var því dæmt að umrætt bann laganna næði ekki yfir þau né ákvörðun gerðardómsins.

Dómsorð:
Fallist er á kröfu stefnanda að því leyti, að viðurkennt er að Verkalýðsfélagi Snæfellsbæjar, Verkalýðsfélaginu Stjörnunni í Grundarfirði og Verkalýðsfélagi Stykkishólms sé, þrátt fyrir ákvæði l. gr., 2. gr., og 3. gr. laga nr. 34/2001, heimilt að efna til verkfalls og að ákvörðun gerðardóms samkvæmt sömu lögum ráði ekki kjörum fiskimanna í þessum félögum.
Stefndu, íslenska ríkið og Samtök atvinnulífsins, skulu að öðru leyti vera sýknir af kröfum stefnanda, Alþýðusambands Íslands, í máli þessu.
Málskostnaður fellur niður.

---

Hrd. 2002:3713 nr. 491/2002 (Núpalind - Hótun um sjálfsmorð og fasteignakaup)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:3990 nr. 228/2002 (Reykjavíkurhöfn)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:4050 nr. 205/2002^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:4080 nr. 176/2002^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:4098 nr. 530/2002 (Betri Pizzur ehf. gegn Papa John ́s International Inc.)^{[HTML] [PDF]}
Ekki var fallist á að ákvæði í sérleyfissamningi um að tiltekinn breskur gerðardómur færi með lögsögu ágreinings um tiltekin atriði samningsins fæli í sér skerðingu á aðgengi að dómstólum. Var því haldið fram að hinn mikli kostnaður er fælist í meðferð mála við þann dómstól jafnaði til afsals á aðgengi að óhlutdrægum og óvilhöllum dómstóli til lausnar ágreiningsins.

Dómstólar nefndu að stefnanda málsins, Betri Pizzur ehf., hefði mátt gera sér grein fyrir kostnaðarlegum afleiðingum gerðardómsmeðferðar ef á reyndi og ósannað að hinn stefndi hefði átt að veita stefnanda sérstakar upplýsingar um þetta. Ástæðan fyrir því að stefnandinn hafi fallist á gerðardómsmeðferð var ekki talin hafa verið vegna lakari samningsstöðu hans. Þá var ekki fallist á málsástæður um svik, óheiðarleika né ósanngirni í tengslum við samningsgerðina né síðar. Var því málinu vísað frá dómi.

---

Hrd. 2002:4352 nr. 276/2002 (Toyota Landcruiser)^{[HTML] [PDF]}
Kaupandi fékk með sér í lið tvo kunnáttumenn um bíla til að skoða fyrir sig bifreið sem hann ætlaði að festa kaup á. Eftir kaupin komst kaupandinn að því að bíllinn hafi verið tjónaður, þar á meðal þakið og framrúðan. Hæstiréttur taldi að kaupandinn hafi borið ábyrgð á því að hafa ekki skoðað bílinn betur.

---

Hrd. 2003:21 nr. 556/2002^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:83 nr. 334/2002 (Elliðavatn)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:101 nr. 152/2002 (Sparisjóður Ólafsfjarðar)^{[HTML] [PDF]}
Kona gekkst í ábyrgð fyrir yfirdráttarheimild fyrir dóminn sinn. Hún hafði skrifað undir víxil án þess að fjárhæðin hafi verið tilgreind. Síðan hækkaði heimildin. Talið var að hún bæri ekki ábyrgð á hærri upphæð en yfirdráttarheimildin var á þeim tíma þegar hún undirritaði víxilinn.

---

Hrd. 2003:115 nr. 343/2002 (Starfslokasamningur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:139 nr. 226/2002 (Skarð)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:347 nr. 351/2002 (Nuddskóli)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:422 nr. 400/2002 (Byggingarsamvinnufélag I)^{[HTML] [PDF]}
Fjölbýlishús var reist af Samtökum aldraðra, sem voru byggingarsamvinnufélag. Í samþykktum félagsins var í 17. gr. var kveðið á um forkaupsrétt félagsins á íbúðum ásamt kvöðum um hámarkssöluverð íbúðanna. VG átti íbúð í fjölbýlishúsinu en lést svo. VJ keypti íbúðina af dánarbúinu og féll byggingarsamvinnufélagið frá forkaupsréttinum. Á íbúðinni lá fyrir þinglýst sem kvöð á hana yfirlýsingu um að íbúðin skyldi aldrei seld né afhent til afnota öðrum en þeim sem væru orðnir 63 ára að aldri og félagar í Samtökum aldraðra, en ekkert minnst á hámarkssöluverð.

Hæstiréttur taldi að áskilnaður samþykktanna um hámarkssöluverðið yrði ekki beitt gagnvart aðila sem eigi var kunnugt um skuldbindinguna að þeim tíma liðnum sem lögin áskildu. Þá var VJ ekki meðlimur í Samtökum aldraðra og ekki sannað að henni hefði verið kunnugt um það skilyrði samþykktanna.

---

Hrd. 2003:489 nr. 257/2002 (Sápudælur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:506 nr. 329/2002 (Bátasmiður - Gáski)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:545 nr. 352/2002 (Smáragata)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:557 nr. 383/2002 (Byggingarfélagið Sólhof hf. - Lækjarsmári)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:730 nr. 349/2002^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:833 nr. 305/2002 (Dráttar- og lóðsbátur)^{[HTML] [PDF]}
Verktaki tók að sér að smíða bát og átti kaupandinn að skila teikningum til verktakans. Afhending teikninganna dróst og var talið að tafir á verkinu hefðu verið réttlætanlegar í því ljósi enda var afhendingin forsendan fyrir því að verktakinn gæti framkvæmt skyldu sína.

---

Hrd. 2003:943 nr. 411/2002 (Örorkubætur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:1046 nr. 409/2002^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:1251 nr. 312/2002 (Skorrastaður)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:1261 nr. 333/2002 (Valhöll)^{[HTML] [PDF]}
Fasteignasali lét duga að treysta einhliða yfirlýsingu seljandans um engar skuldir við húsfélag en svo reyndist ekki vera. Þetta var ekki talið uppfylla skilyrðið um faglega þjónustu.

---

Hrd. 2003:1356 nr. 453/2002^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:1371 nr. 422/2002 (Benz)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:1451 nr. 476/2002 (Kiðjaberg)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:1606 nr. 119/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:1619 nr. 122/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:1682 nr. 515/2002^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:1748 nr. 456/2002^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:1953 nr. 38/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:2020 nr. 454/2002^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:2170 nr. 510/2002 (Framhaldsskólakennari - Bakari)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:2373 nr. 504/2002 (Tjaldanes 9)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:2435 nr. 527/2002 (Cafe Margret ehf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:2459 nr. 557/2002 (Brian Tracy)^{[HTML] [PDF]}
Sigurður gerð samning við Fannýju um námskeiðshald á Brian Tracy námskeiði. Erlendu aðilarnir neita að afhenda kennsluefnið vegna skuldar Fannýjar við þá. Fanný stefndi Sigurði vegna vanefnda þar sem hann hélt eftir greiðslu.

Hæstiréttur taldi Sigurð hafa verið rétt að halda eftir greiðslum vegna atvika sem áttu við um Fannýju, og sýknaði hann því af kröfum hennar.

---

Hrd. 2003:2507 nr. 548/2002^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:2553 nr. 213/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:2610 nr. 9/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:2649 nr. 13/2003 (Jarðvinna)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:2671 nr. 569/2002 (Faxatún 3)^{[HTML] [PDF]}
Afsláttar krafist sem var minna en hálft prósent af kaupverðinu. Hæstiréttur taldi upphæðina það litla að hann féllst ekki á afsláttarkröfuna.

---

Hrd. 2003:2705 nr. 28/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:2809 nr. 278/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:2842 nr. 252/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:3023 nr. 73/2003 (Vatn - Dalabyggð)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:3036 nr. 3/2003 (Lífiðn)^{[HTML] [PDF]}
Maður ritaði undir veðskuldabréf þar sem hann gekkst undir ábyrgð fyrir skuld annars aðila við banka. Engin lagaskylda var um greiðslumat þegar lánið var tekið og lét bankinn hjá líða að kanna greiðslugetu lántakans áður en lánið var veitt. Ábyrgðarmaðurinn var samkvæmt mati dómkvadds manns með þroskahömlun ásamt því að vera ólæs. Hann var því talinn hafa skort hæfi til að gera sér grein fyrir skuldbindingunni.

Undirritun ábyrgðarmannsins var því ógilt á grundvelli 36. gr. samningalaga nr. 7/1936.

---

Hrd. 2003:3121 nr. 21/2003 (Grjótvarða)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:3185 nr. 77/2003 (Hvammur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:3221 nr. 40/2003 (Otislyftur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:3343 nr. 79/2003 (Eyvindarstaðavegur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:3355 nr. 46/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:3469 nr. 52/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:3542 nr. 124/2003 (Plast, miðar og tæki)^{[HTML] [PDF]}
Talið var að samningskveðið févíti sem lagt var á starfsmann sökum brota hans á ákvæði ráðningarsamnings um tímabundið samkeppnisbann hafi verið hóflegt.

---

Hrd. 2003:3597 nr. 105/2003 (Múm - Plötuútgáfusamningur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:3803 nr. 395/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:3867 nr. 211/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:3885 nr. 312/2003 (Frjáls fjölmiðlun)^{[HTML] [PDF]}
Kaupandi neitaði að greiða eftirstöðvar í hlutabréfakaupum þar sem verðmæti félagsins væri lægra en það sem var uppgefið. Síðar fór félagið í gjaldþrot. Hæstiréttur leit svo á að um væri að ræða gölluð kaup og ákvarðaði að kaupandinn hefði átt að greiða það sem hann hafði þegar greitt og eftirstöðvarnar sem hann neitaði að greiða yrðu felldar niður.

---

Hrd. 2003:3910 nr. 102/2003 (Hafnarstræti 17)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:4153 nr. 151/2003 (Gagnagrunnur á heilbrigðissviði)^{[HTML] [PDF]}
Á grundvelli skyldna í 1. mgr. 71. gr. stjórnarskrárinnar var ekki talið fullnægjandi framkvæmd yfirlýsts markmiðs laga er heimiluðu söfnun ópersónugreinanlegra upplýsinga í gagnagrunn á heilbrigðissviði, að kveða á um ýmiss konar eftirlit með gerð og starfrækslu gagnagrunns opinberra stofnana og nefnda án þess að þær hafi ákveðin og lögmælt viðmið að styðjast í störfum sínum. Þá nægði heldur ekki að fela ráðherra að kveða á um skilmála í rekstrarleyfi né fela öðrum handhöfum opinbers valds að setja eða samþykkja verklagsreglur þess efnis.

---

Hrd. 2003:4202 nr. 217/2003 (Veiðireynsla)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:4340 nr. 212/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:4410 nr. 163/2003 (Hitaveita Dalabyggðar - Aðveituæð)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:4430 nr. 319/2003 (Bæklunarlæknar)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:4547 nr. 447/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:4582 nr. 228/2003 (Vífilfell)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:4597 nr. 247/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:4674 nr. 297/2003 (Tryggingamiðstöðin - Brjósklostrygging)^{[HTML] [PDF]}
Í dómnum vísar Hæstiréttur til viðurkenndrar meginreglu um að aðilum vátryggingarsamnings sé frjálst að semja um efni hans. Hins vegar taldi Hæstiréttur að ekki væri ósanngjarnt að skýra undanþágu í samræmi við sambærilegar undanþágur í erlendum vátryggingarsamningum.

Í málinu var haldið því fram að undanþáguákvæðið væri ósanngjarnt á grundvelli 36. gr. samningalaga en Hæstiréttur hafnaði því.

---

Hrd. 2004:23 nr. 248/2003 (Hekluminjasafn)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:38 nr. 264/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:257 nr. 226/2003 (Aflahlutdeild)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:273 nr. 227/2003 (Nathan & Olsen ehf.)^{[HTML] [PDF]}
Gerð var áreiðanleikakönnun vegna kaupa á fyrirtæki og benti hún á ýmsa ágalla. Í kjölfarið var samið um afslátt af kaupverðinu. Nokkrum mánuðum eftir afhendingu komst kaupandinn að því að ástandið hjá fyrirtækinu hefði verið enn verra. Hæstiréttur taldi kaupandann ekki geta borið þetta fyrir sig gagnvart seljandanum þótt áreiðanleikakönnunin hafi ekki gefið rétta mynd af stöðunni.

---

Hrd. 2004:349 nr. 316/2003 (Hunter-Fleming)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:360 nr. 317/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:371 nr. 318/2003 (Sturlaugur Ólafsson gegn Jóhanni Þ. Ólafssyni - Hlutabréfaáhætta)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:470 nr. 295/2003 (Bíll annars til persónulegra nota hins, grandsemi kaupanda/kærustu)^{[HTML] [PDF]}
Fallist var á að rifta gjafagerningi M til kærustu sinnar stuttu fyrir skilnað þar sem bíllinn var keyptur í þágu K sem notaði hann.

---

Hrd. 2004:489 nr. 272/2003 (Vesturberg)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:519 nr. 269/2003 (Nýbrauð)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:721 nr. 299/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:731 nr. 323/2003 (Skífan hf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:766 nr. 309/2003 (Núpur II)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:840 nr. 261/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:856 nr. 361/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:879 nr. 347/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:965 nr. 305/2003 (Corona)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:1353 nr. 349/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:1361 nr. 350/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:1369 nr. 351/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:1376 nr. 352/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:1384 nr. 353/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:1392 nr. 355/2003 (Samvistarslitin)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:1905 nr. 366/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:1958 nr. 119/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:2184 nr. 370/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:2205 nr. 466/2003 (Tryggingarvíxill)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:2243 nr. 459/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:2272 nr. 136/2004 (Sóleyjarimi)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:2325 nr. 22/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:2410 nr. 486/2003 (Holtsgata)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:2727 nr. 213/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:3011 nr. 302/2004 (Þrotabú Móa hf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:3029 nr. 324/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:3132 nr. 333/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:3145 nr. 343/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:3202 nr. 57/2004 (Boðagrandi)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:3559 nr. 89/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:3587 nr. 117/2004 (Breki KE 61 - Magnel - Veiki kokkurinn)^{[HTML] [PDF]}
Matsveinn á skipi og var ráðningarfyrirkomulag hans sérstakt miðað við almennan vinnumarkað. Hann veikist og taldi sig eiga veikindarétt. Vinnuveitandinn réð hann stöðugt til skamms tíma og taldi matsveinninn það vera til málamynda.

Hæstiréttur nefndi að samkvæmt sjómannalögum væri hægt að gera tímabundna ráðningarsamninga en litið á aðstæður. Þar sem útgerðin var í fjárhagskröggum og allir sjómennirnir voru einnig ráðnir í tímabundinn tíma með því markmiði að bjarga útgerðinni. Taldi hann því fyrirkomulagið í þessu tilviki hafi ekki verið ósanngjarnt. Ekki var sýnt fram á að um hefði verið að ræða málamyndagerning.

---

Hrd. 2004:3691 nr. 174/2004 (Atlantsskip)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:3717 nr. 114/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:3745 nr. 404/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:3951 nr. 415/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:4044 nr. 409/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:4095 nr. 187/2004 (Orlof)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:4539 nr. 203/2004 (Ingvar Helgason)^{[HTML] [PDF]}
Samningi var sagt upp í andstöðu við lög. Umboðsmaður fyrirtækisins á Akranesi höfðaði mál gegn því en ekki var fallist á bótakröfu hans þar sem hann gat ekki sýnt fram á að vanefndin hefði leitt til tjóns fyrir hann.

---

Hrd. 2004:4676 nr. 463/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:4724 nr. 234/2004 (Hreindýrakjöt)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:4888 nr. 184/2004 (Aflétting lána)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:4974 nr. 482/2004 (Brautarholt)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:150 nr. 301/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:332 nr. 321/2004 (Bátur sök við landfestar í Kópavogi)^{[HTML] [PDF]}
Bátur sem aðilar keyptu. Átti að gera við eða endurbæta hann. Báturinn var svo tryggður og þar var varúðarregla um að tryggja ætti tryggilega festu við höfn og um eftirlitsskylda. Aðili var fenginn til þess að sinna eftirlitsskyldunni en hann komst aldrei að til að skoða. Síðan gerist það að báturinn sekkur og var orsökin óljóst en líklegt að sjór hafi komist um borð en dælur ekki haft undan. Þessi skortur á eftirliti var talið hafa verið óviðunandi skv. varúðarreglunni. Vátryggingarfélagið var svo sýknað af bótakröfu.

Eldri lög um vátryggingarsamninga voru í gildi þegar tjónsatburður var.

---

Hrd. 2005:339 nr. 342/2004 (Líkkistur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:631 nr. 369/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:719 nr. 54/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:743 nr. 382/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:833 nr. 400/2004 (Melabraut)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:864 nr. 394/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:928 nr. 419/2004 (Leit.is)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:988 nr. 401/2004 (Kópavogsbraut)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:1009 nr. 402/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:1096 nr. 389/2004 (Bernhard - Ofgreitt fé)^{[HTML] [PDF]}
Hæstiréttur taldi að aðili er ofgreiddi ætti ekki rétt á dráttarvöxtum frá því ofgreiðslan átti sér stað.

---

Hrd. 2005:1150 nr. 73/2005 (Tengsl við erfðaskrá)^{[HTML] [PDF]}
M hafði verið giftur áður og átt börn með fyrri eiginkonu sinni. M og K gerðu síðan kaupmála um að eignir hans yrðu séreign M og ákvæði til að tryggja stöðu K við andlát. Kaupmálinn og erfðaskrárnar áttu síðan að verka saman. Erfðaskrá M var síðan úrskurðuð ógild.
K hélt því fram að um væri að ræða brostnar forsendur og því ætti kaupmálinn ekki að gilda, en þeirri kröfu var hafnað. Dómstólar ýjuðu að því að það hefði verið að halda því fram ef sú forsenda hefði verið rituð í kaupmálann.

---

Hrd. 2005:1861 nr. 496/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:1906 nr. 367/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:2096 nr. 163/2005 (Sparisjóður Hafnarfjarðar)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:2147 nr. 479/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:2261 nr. 11/2005 (Geislagata)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:2397 nr. 212/2005 (Vörubretti)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:2403 nr. 222/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:2440 nr. 38/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:2454 nr. 39/2005 (Kaldaberg)^{[HTML] [PDF]}
Bjarki nokkur hafði verið í sambúð við Elísabetu og áttu hlutafélagið Kaldbak. Sambúðarslit urðu og voru gerð drög að fjárskiptasamningi. Samhliða gaf Bjarki út yfirlýsingu um að leysa Sigurð (föður Elísabetar) af ábyrgð vegna Kaldbaks og Bjarki myndi taka við félagið. Ekkert varð af fjárskiptasamningnum og fór Kaldbakur í þrot.

Sigurður fór í mál við Bjarka. Talið var að yfirlýsingin hafi verið gefin út í tengslum við fjárskiptasamninginn og því hefði forsendubrestur orðið og hún því ekki gild.

---

Hrd. 2005:2584 nr. 43/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:2802 nr. 299/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:2861 nr. 277/2005 (Hnoðrahöll ehf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:3142 nr. 26/2005 (Gistiheimili á Njálsgötu)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:3157 nr. 481/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:3234 nr. 60/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:3255 nr. 61/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:3274 nr. 62/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:3296 nr. 86/2005 (Fiskiskipið Valur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:3315 nr. 87/2005 (Valur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:3394 nr. 66/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:3791 nr. 114/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:3816 nr. 116/2005 (Rykbindisalt)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:3936 nr. 122/2005 (Landssími Íslands)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:4003 nr. 104/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:4506 nr. 182/2005 (Héðinsfjarðargöng I)^{[HTML] [PDF]}
Vegagerðin bauð út verk á Evrópska efnahagssvæðinu um gerð Héðinsfjarðarganga. Lægsta boðið var sameiginlegt tilboð íslensks aðila og dansks aðila sem var 3,2% yfir kostnaðaráætlun. Fyrir tilkynningu úrslita útboðsins samþykkti ríkisstjórn Íslands að fresta verkinu um þrjú ár og nýtt útboð færi fram miðað við það. Í kjölfarið tilkynnti Vegagerðin öllum bjóðendum að öllum tilboðum hefði verið hafnað á grundvelli þensluástands í þjóðfélaginu og að stofnunin fengi ekki nægt fjármagn fyrir þessar framkvæmdir.

Aðilarnir er áttu lægsta boðið kærðu ákvörðunina til kærunefndar útboðsmála og taldi nefndin að ákvörðunin hefði verið ólögmæt og að hún væri skaðabótaskyld, þó án afstöðu til efndabóta. Þeir höfðuðu svo viðurkenningarmál fyrir dómstólum um skaðabætur. Hæstiréttur taldi að þó lagaheimild væri sannarlega til staðar um að hafna öllum tilboðum væri þó ekki hægt að beita þeirri heimild án þess að fyrir lægju bæði málefnalegar og rökstuddar ástæður. Hann taldi engar málefnalegar ástæður liggja fyrir þeirri ákvörðun. Nefndi hann þar að auki að á Vegagerðinni hefði legið sönnunarbyrðin um að ekki hefði verið samið við lægstbjóðendur en hún axlaði ekki þá sönnunarbyrði. Þar sem lægstbjóðendur hefðu boðið sem næmi hærri fjárhæð en kostnaðaráætlun hljóðaði upp á var talið að þeir hefðu sýnt fram á að þeir hefðu orðið fyrir tjóni. Var því viðurkennd bótaskylda íslenska ríkisins gagnvart lægstbjóðendum.

---

Hrd. 2005:4707 nr. 353/2005 (Myndlistarsýning)^{[HTML] [PDF]}
Listaverk sem ríkið fékk að láni voru til sýnis á Þingvöllum. Ríkið ákvað svo einhliða að hafa þau áfram án þess að afla heimildar. Svo eyðilögðust þau á því tímabili af óhappatilviljun. Íslenska ríkið var talið bera hlutlæga ábyrgð á því tjóni sökum casus mixtus cum culpa.

---

Hrd. 2005:4722 nr. 354/2005 (Listaverk - Myndlistarsýning)^{[HTML] [PDF]}
Listaverk sem ríkið fékk að láni voru til sýnis á Þingvöllum. Ríkið ákvað svo einhliða að hafa þau áfram án þess að afla heimildar. Svo eyðilögðust þau á því tímabili af óhappatilviljun. Íslenska ríkið var talið bera hlutlæga ábyrgð á því tjóni sökum casus mixtus cum culpa.

---

Hrd. 2005:5138 nr. 288/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:5264 nr. 235/2005 (Eurovision 1986-2003)^{[HTML] [PDF]}
Gunnlaugur Briem (GB) hafði lengi leikið inn á hljómdiska sem Dagur Group ehf. (DG) gaf svo út. Samningar um þann leik voru einvörðungu munnlegir en GB gaf út reikning í hvert sinn. DG hafði stundum endurútgefið tónlistina á ýmsum safndiskum án þess að GB hafi krafist frekari greiðslna fyrir endurútgáfurnar né gefið út reikninga vegna þeirra. Þegar DG gaf út safndisk með Eurovision lögum krafðist GB svo fjárhæðar fyrir endurútgáfuna, sem DG synjaði þar sem fyrirtækið taldi að um eingreiðslu væri að ræða.

Hæstiréttur taldi að GB hefði átt að tilgreina í upphafi hvort hann vildi áskilja sér endurgjald vegna endurútgáfu laganna. DG hefði því getað gert ráð fyrir því að ekki kæmi til greiðslu til GB vegna umrædds disks.

---

Hrd. 2006:192 nr. 388/2005 (Vatnsréttindi Króks)^{[HTML] [PDF]}
Jörð var seld án þess að getið hefði verið um aðskilnað vatnsréttinda frá henni en það hafði átt sér stað árið 1918 (um 74 árum áður). Talið var að kaupandinn hefði verið grandlaus, þó þekkt höfðu verið mörg tilvik í því nágrenni að algengt hefði verið að skilja slík réttindi frá.

---

Hrd. 2006:657 nr. 382/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:843 nr. 393/2005 (Kasper ehf. - Ölgerðin)^{[HTML] [PDF]}
Kasper rak bar á Höfðabakka og átti Ölgerðin að ráða hljómsveitir til að spila á barnum. Ölgerðin taldi forsendur samningsins brostnar þar sem bjórsalan hefði ekki orðið eins mikil og búist var og vildi ekki lengur ráða hljómsveitir til að spila á barnum, og beitti fyrir sig orðalagi viðaukasamnings sem Hæstiréttur túlkaði sem skilyrði. Ölgerðin var sýknuð af kröfum Kaspers ehf.

---

Hrd. 2006:903 nr. 392/2005 (Impregilo SpA)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:956 nr. 412/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:1080 nr. 415/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:1112 nr. 417/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:1135 nr. 264/2005 (Kransæðasjúkdómur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:1278 nr. 443/2005 (Þverfell)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:1326 nr. 360/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:1378 nr. 434/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:1464 nr. 138/2006^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:1556 nr. 453/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:2631 nr. 534/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:2802 nr. 282/2006 (Radíó Reykjavík FM 104,5)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:3130 nr. 1/2006^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:3189 nr. 7/2006 (Njálsgata)^{[HTML] [PDF]}
Hús byggt 1904 og keypt 2003. Húsið hafði verið endurgert að miklu leyti árið 1992. Margir gallar komu í ljós, þar á meðal í upplýsingaskyldu, en hitakerfið var ranglega sagt vera sérstakt Danfoss hitakerfi en var í sameign. Verðrýrnunin hefði verið 800 þúsund ef upplýsingarnar hefðu verið réttar og að auki voru aðrir gallar. Hæstiréttur lagði saman alla gallana við matið á gallaþröskuldinum, en héraðsdómur hafði skilið galla á upplýsingaskyldu frá öðrum.

---

Hrd. 2006:3393 nr. 337/2006^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:3994 nr. 81/2006^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:4013 nr. 60/2006^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:4041 nr. 117/2006^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:4052 nr. 111/2006^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:4189 nr. 285/2006 (Ferrari Enzo)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:4289 nr. 54/2006 (Eyrarvegur 34 - Landsafl hf.)^{[HTML] [PDF]}
Fasteignasala gerði GG, fyrir hönd eigenda lóðarinnar E, kauptilboð í lóð GG. Síðar gerði GG gagntilboð fyrir sína hönd og annarra eigenda lóðarinnar og var það samþykkt. Hins vegar neitaði GG síðan að veita samþykki gagntilboðsins móttöku. Eigendur lóðarinnar stofnuðu síðan einkahlutafélag og afsöluðu lóð sinni til þess. Fyrir dómi var síðan krafist þess að viðurkennt yrði að með samþykkt gagntilboðsins hafi komist á bindandi kaupsamningur.

Hæstiréttur taldi að þar sem umboð hinna lóðareigendanna sem GG sagðist hafa þegar hann gerði gagntilboðið voru ekki skrifleg, uppfyllti það ekki skilyrði laga til þess að það gæti orðið bindandi þar sem það gæti ekki orðið skuldbindandi fyrir sameigendur hans. Umboðsmaðurinn var ekki sérfróður aðili og var því ekki talinn hafa mátt vita af þánýlegri lagabreytingu um að hin nauðsynlegu umboð yrðu að vera skrifleg. Kröfu um skaðabætur var synjað þar sem fulltrúum Landsafls hefði átt að gera sér ljóst að umboð GG hefði ekki verið fullnægjandi.

---

Hrd. 2006:4483 nr. 174/2006 (Handveðsyfirlýsing)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:4599 nr. 205/2006^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:4666 nr. 548/2006 (Atlantsskip)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:4700 nr. 215/2006^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:4737 nr. 225/2006^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:4767 nr. 221/2006 (Hlutafélag)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:4786 nr. 194/2006 (Svenni EA - Aflaheimildir)^{[HTML] [PDF]}
Seljandinn sá eftir að hafa selt bát á svo lágu verði og krafðist breytinga á kaupverði til hækkunar.

---

Hrd. 2006:4993 nr. 212/2006^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:5035 nr. 213/2006^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:5076 nr. 214/2006^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:5134 nr. 222/2006 (Jökull)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:5267 nr. 360/2006^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:5332 nr. 290/2006 (Byggingarfélagið Hyrna - Tjarnartún - Verðtrygging í kaupsamningi)^{[HTML] [PDF]}
E gerði kauptilboð í eina af þeim íbúðum sem byggingarfélag var að reisa, og var það svo samþykkt. Í samningnum var bætt við orðalaginu „Allar greiðslur samkvæmt kaupsamningi þessum eru vísitölutryggðar og hækka í samræmi við breytingar á byggingavísitölu og miðast við grunnvísitölu 285,6.“ og einnig var þar að finna ákvæði um að uppgjör vegna vísitöluhækkunar færi fram við útgáfu afsals. Varð þetta til þess að kaupverðið hækkaði um 666 þúsund krónur strax við undirritun.

Hæstiréttur vísaði meðal annars til þess að vísitalan hafi strax við samningsgerð verið 14 mánaða gömul. Þá var litið til stöðu samningsaðila og að ákvæðið hafi ekki verið kynnt kaupanda með fullnægjandi hætti. Téðu ákvæði var vikið til hliðar á grundvelli 36. gr. samningalaga, nr. 7/1936.

---

Hrd. 2006:5339 nr. 316/2006 (K vissi að það var ójafnt)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:5467 nr. 603/2006^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:5539 nr. 238/2006^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:5566 nr. 250/2006 (Umboð fyrir húsfélag)^{[HTML] [PDF]}
Gjaldkeri tók í nafni húsfélagsins lán vegna viðgerða. Ágreiningur var um hvort gjaldkerinn hefði haft umboð til að skuldsetja húsfélagið eða farið út fyrir umboðið. Hann var ekki talinn bera bótaskyldu gagnvart viðsemjandanum á grundvelli þess að hafa farið út fyrir umboðið.

---

Hrd. 2006:5617 nr. 613/2006^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:5725 nr. 336/2006 (Þjónustusamningur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 16/2007 dags. 17. janúar 2007 (Kaupþing)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 335/2006 dags. 8. febrúar 2007 (Íslenskar getraunir)^{[HTML] [PDF]}
Fótboltaleikur hafði verið ranglega skráður í leikskrá og keypti stefnandi miða í Lengjunni eftir að raunverulega leiknum var lokið. Hæstiréttur taldi að eðli leiksins væri slíkt að kaupandi miða ætti að giska á úrslit leikja áður en þeim er lokið, og sýknaði því Íslenskar getraunir af kröfu miðakaupanda um greiðslu vinningsfjársins umfram það sem hann lagði inn.

Ekki vísað til 32. gr. samningalaganna í dómnum þó byggt hafi verið á henni í málflutningi.

---

Hrd. 120/2006 dags. 15. febrúar 2007 (Karl K. Karlsson - ÁTVR)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 105/2007 dags. 5. mars 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 424/2006 dags. 8. mars 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 500/2006 dags. 15. mars 2007 (Álafossvegur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 401/2006 dags. 22. mars 2007 (Lóð úr landi Efsta-Dals - Efsti-Dalur)^{[HTML] [PDF]}
Um 30 árum eftir að A girti sér landspildu og reisti sér hús gerði eigandi þeirrar jarðar (B) sem landspildan var úr athugasemdir en A sagði að honum hefði verið fengið landið til eignar á sínum tíma á meðan B taldi að um leigu hefði verið að ræða. Hæstiréttur taldi ósannað að landið hefði verið fært A á grundvelli afnotasamnings en einnig var ósannað að hann hefði fengið það til eignar. A var talinn hafa hefðað sér landið til eignar.

---

Hrd. 396/2006 dags. 22. mars 2007 (Líftrygging)^{[HTML] [PDF]}
Maðurinn gaf ekki upp að hann væri með kransæðasjúkdóm og vátryggingafélagið neitaði að greiða líftrygginguna þegar á reyndi.

---

Hrd. 466/2006 dags. 22. mars 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 511/2006 dags. 29. mars 2007 (Spilda í Vatnsenda)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 510/2006 dags. 29. mars 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 555/2006 dags. 2. apríl 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 517/2006 dags. 26. apríl 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 598/2006 dags. 24. maí 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 450/2006 dags. 24. maí 2007 (Pizza-Pizza)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 518/2006 dags. 7. júní 2007 (FL-Group)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 423/2006 dags. 7. júní 2007 (Blönduós - Ræktunarlóð)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 656/2006 dags. 7. júní 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 591/2006 dags. 7. júní 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 303/2007 dags. 15. júní 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 356/2007 dags. 13. júlí 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 408/2007 dags. 18. september 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 672/2006 dags. 20. september 2007 (Blikastígur 9)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 9/2007 dags. 27. september 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 516/2007 dags. 15. október 2007 (Ólögmæt handtaka, fjártjón/miski)^{[HTML] [PDF]}
Aðili bar upp viðurkenningarkröfu vegna meintrar ólögmætrar handtöku og einnig bótakröfu. Hæstiréttur taldi að um væri að ræða tvær aðskildar kröfur.

---

Hrd. 141/2007 dags. 18. október 2007 (Fasteignasalar)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 659/2006 dags. 18. október 2007 (Hellisvellir)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 521/2007 dags. 18. október 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 58/2007 dags. 25. október 2007 (Klettháls)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 560/2007 dags. 6. nóvember 2007 (Vatnsendi 4)^{[HTML] [PDF]}
Krafist var ógildingar á erfðaskrá MEH þar sem veigamikil brot höfðu verið á framkvæmd ákvæða hennar og brostnar forsendur um gildi hennar. Þeim málatilbúnaði var hafnað þar sem hún hefði verið lögð til grundvallar skipta á þremur dánarbúum og andmælum við skipti á dánarbúi MEH hefði verið hafnað á sínum tíma, og leiðir til að krefjast ógildingar höfðu ekki verið fullnýttar þá. Málinu var því vísað frá.

---

Hrd. 663/2006 dags. 8. nóvember 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 159/2007 dags. 8. nóvember 2007 (Orkuveita)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 151/2007 dags. 15. nóvember 2007 (Unnarsholtskot - Gjafir)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 581/2007 dags. 22. nóvember 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 611/2007 dags. 10. desember 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 327/2007 dags. 13. desember 2007 (Dóra Dröfn Skúladóttir gegn Landspítala)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 292/2007 dags. 13. desember 2007 (Keilufell)^{[HTML] [PDF]}
Skilyrði um gallaþröskuld var ekki talið vera uppfyllt þar sem flatarmálsmunur einbýlishúss samkvæmt söluyfirliti og kaupsamningi borið saman við raunstærð reyndist vera 14,4%.

---

Hrd. 251/2007 dags. 20. desember 2007 (Lögskilnaður - Breyting á samningi)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 239/2007 dags. 20. desember 2007 (Berufjarðará)^{[HTML] [PDF]}
Spildu var skipt úr jörð en ekki var vikið að vatni eða veiðiréttar. Eigendurnir töldu sig hafa óskiptan veiðirétt í sameign við hinn hluta jarðarinnar. Hæstiréttur féllst ekki á það.

---

Hrd. 208/2007 dags. 20. desember 2007 (Stangarhylur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 212/2007 dags. 20. desember 2007 (V&Þ - Tíföld frestun)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 245/2007 dags. 17. janúar 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 213/2007 dags. 17. janúar 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 181/2007 dags. 24. janúar 2008 (Álftarós)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 224/2007 dags. 31. janúar 2008 (Fiskhausar)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 226/2007 dags. 31. janúar 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 143/2007 dags. 7. febrúar 2008 (Olíusamráð - Strætó bs.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 618/2006 dags. 7. febrúar 2008 (Leikskólakennari)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 187/2007 dags. 7. febrúar 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 50/2008 dags. 8. febrúar 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 10/2008 dags. 12. febrúar 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 325/2007 dags. 14. febrúar 2008 (Uppgjör fasteignakaupa - Lögmenn reikna lokagreiðslu - Fulning)^{[HTML] [PDF]}
Dómurinn fjallar um mat hvort viðsemjandinn hafi verið í góðri trú eða ekki, og hvort viðsemjandinn hafi haft áhrif á það.

Samkomulag var gert eftir að galli kom upp en samkomulagið byggði á röngum tölum, sem sagt reikningsleg mistök, en afskipti kaupandans voru talin hafa valdið því. Seljandinn var því ekki talinn skuldbundinn af fjárhæðinni.

---

Hrd. 230/2007 dags. 14. febrúar 2008 (Kross - Ný-fiskur)^{[HTML] [PDF]}
Krafist var andvirði fisks sem var landað á tilteknu tímabili. Kross fór í málið gegn loforðsgjafanum (Ný-fiski). Hæstiréttur taldi að samningurinn bæri með sér að Kross hefði átt sjálfstæðan rétt til efnda þótt því fyrirtæki hefði ekki verið tilkynnt um tilvist samningsins.

---

Hrd. 223/2007 dags. 21. febrúar 2008 (Innbú)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 278/2007 dags. 21. febrúar 2008 (Tjarnarkot)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 134/2007 dags. 28. febrúar 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 165/2007 dags. 6. mars 2008 (Leiðbeint - Hafnað hótunum eða þrýstingi)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 319/2007 dags. 6. mars 2008 (Vaxtarsamningur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 332/2007 dags. 6. mars 2008 (Jurtaríki)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 384/2007 dags. 13. mars 2008 (Ekki leiðbeint - Vankunnátta um helmingaskipti)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 207/2007 dags. 18. mars 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 301/2007 dags. 18. mars 2008 (Elliðahvammur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 157/2008 dags. 7. apríl 2008 (Dánarbússkipti)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 436/2007 dags. 10. apríl 2008 (Hafið)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 437/2007 dags. 10. apríl 2008 (Kvikmyndin Hafið)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 146/2008 dags. 11. apríl 2008 (SMÁÍS - 365 miðlar ehf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 461/2007 dags. 17. apríl 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 466/2007 dags. 17. apríl 2008 (Búrfell)^{[HTML] [PDF]}
Ágreiningur var um hluta jarðar, en hann var 19,4% minni en uppgefin stærð.

---

Hrd. 398/2007 dags. 17. apríl 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 169/2008 dags. 17. apríl 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 196/2008 dags. 18. apríl 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 366/2007 dags. 23. apríl 2008 (Portus - Tónlistarhúsið Harpan)^{[HTML] [PDF]}
Tveir aðilar sem höfðu ekki verið valdir til að fá sérleyfi til byggingar, eign og rekstur tónlistar- og ráðstefnuhúsið Hörpuna, kröfðust afrits af samkomulags sem Austurhöfn-TR ehf., fyrirtæki stofnað af íslenska ríkinu og Reykjavíkurborg, gerði við Portus ehf. Þeirri beiðni var synjað af hálfu Ríkiskaupa og Reykjavíkurborgar og var henni skotið til úrskurðarnefndar upplýsingamála sem féllst svo á beiðnina.

Hæstiréttur hafnaði málsástæðu um að samningurinn félli utan við gildissvið upplýsingalaga og vísaði þar á meðal að í þeim lögum hefði ekki verið neinn áskilnaður um ákvörðun er varðaði rétt eða skyldu manna. Þá var einnig getið þess í dómnum að Ríkiskaup sáu um þau innkaup sem voru aðdragandi samningins auk þess að hann var undirritaður af fulltrúum íslenska ríkisins og Reykjavíkurborgar. Ljóst var að Ríkiskaup og Reykjavíkurborg höfðu haft samninginn undir höndum vegna verkefna þeirra á sviði stjórnsýslu.

---

Hrd. 379/2007 dags. 8. maí 2008 (Sala á Íslenskum aðalverktökum hf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 450/2007 dags. 8. maí 2008 (Hópbílaleigan I)^{[HTML] [PDF]}
Aðili var lægstbjóðandi í akstur á tveimur tilteknum svæðum. Samt sem áður var tilboði hans hafnað á grundvelli fjárhagslegrar getu og tæknilegs hæfis sem voru ekki tiltekin sérstaklega í útboðsgögnum. Fyrir Hæstarétti var viðurkenndur réttur hans til skaðabóta.

---

Hrd. 334/2007 dags. 5. júní 2008 (Sölustjóri)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 481/2007 dags. 5. júní 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 336/2007 dags. 5. júní 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 506/2007 dags. 5. júní 2008 (Gámaleiga)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 385/2007 dags. 5. júní 2008 (Baugsmál II)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 337/2007 dags. 5. júní 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 519/2007 dags. 5. júní 2008 (Hvíta myllan)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 340/2007 dags. 5. júní 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 338/2007 dags. 5. júní 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 474/2007 dags. 5. júní 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 335/2007 dags. 5. júní 2008 (A. Karlsson)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 339/2007 dags. 5. júní 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 467/2007 dags. 12. júní 2008 (Aldraður maður og sala báts - Ingvar ÍS 770)^{[HTML] [PDF]}
Ekkert kom fram í málinu um andlega annmarka seljandans. Vitni sögðu líka að seljandinn hafi vitað af því að söluverð bátsins var lægra en virði hans. Þá var litið til þess að um tvö ár voru liðin frá sölunni og þar til formleg krafa um hærra verð var borin fram. Hæstiréttur hafnaði því að breyta kaupsamningnum til hækkunar kaupverðs þar sem ekki væru uppfyllt skilyrði 36. gr. samningalaga, nr. 7/1936.

---

Hrd. 559/2007 dags. 12. júní 2008 (Öndvegisréttir)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 298/2008 dags. 16. júní 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 549/2007 dags. 19. júní 2008 (Iceland Express)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 613/2007 dags. 19. júní 2008 (Haukagil)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 446/2008 dags. 2. september 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 614/2007 dags. 18. september 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 604/2007 dags. 25. september 2008 (Búvélar)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 596/2007 dags. 2. október 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 640/2007 dags. 2. október 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 550/2007 dags. 2. október 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 51/2008 dags. 2. október 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 120/2008 dags. 16. október 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 69/2008 dags. 23. október 2008 (Aðild - Kaupsamningur feðga)^{[HTML] [PDF]}
Maður í óskiptu búi seldi syni sínum jörð úr búinu. Eftir andlát mannsins vildi dóttir hans ógilda samninginn á grundvelli óheiðarleika.

Hæstiréttur taldi að hún gæti ekki átt lögvarða hagsmuni enda var dánarbúið enn í skiptum og hún því ekki fengið neina kröfu.

---

Hrd. 672/2007 dags. 23. október 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 122/2008 dags. 6. nóvember 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 97/2008 dags. 13. nóvember 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 77/2008 dags. 13. nóvember 2008 (VÍS IV)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 623/2008 dags. 2. desember 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 409/2008 dags. 4. desember 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 645/2008 dags. 4. desember 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 210/2008 dags. 11. desember 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 147/2008 dags. 18. desember 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 670/2008 dags. 15. janúar 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 19/2008 dags. 22. janúar 2009 (Fasteignir Vesturbyggðar ehf.)^{[HTML] [PDF]}
Stjórnin vildi reka framkvæmdastjórann og taldi hann að ekki hefði verið rétt staðið að uppsögninni þar sem stjórnin hefði ekki gætt stjórnsýslulaganna við það ferli. Hæstiréttur taldi að um einkaréttarlegt félag væri að ræða en ekki stjórnvald. Þó félaginu væri falin verkefni stjórnvalda að einhverju leyti er stjórnsýslulög giltu um, þá giltu þau ekki um starfsmannahald félagsins. Hins vegar þurfti að líta til þess að í ráðningarsamningnum við framkvæmdastjórann hafði stjórn félagsins samið um víðtækari rétt framkvæmdastjórans er kæmi að uppsögn hans þannig að hann átti rétt á bótum vegna uppsagnarinnar.

---

Hrd. 271/2008 dags. 22. janúar 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 230/2008 dags. 22. janúar 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 199/2008 dags. 22. janúar 2009 (Kaupás)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 343/2008 dags. 22. janúar 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 279/2008 dags. 29. janúar 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 329/2008 dags. 29. janúar 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 266/2008 dags. 5. febrúar 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 318/2008 dags. 5. febrúar 2009 (Fæðingarorlof)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2/2009 dags. 6. febrúar 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 202/2008 dags. 12. febrúar 2009 (Rektor)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 297/2008 dags. 12. febrúar 2009 (Þýðing uppáskrifta fyrir gildi landamerkjabréfs - Landamerki)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 249/2008 dags. 19. febrúar 2009 (Afsal sumarbústaðar)^{[HTML] [PDF]}
Frumkvæðið kom frá seljandanum og hafði hann einnig frumkvæði á kaupverðinu. Seljandinn nýtti margra ára gamalt verðmat og lagt til grundvallar að hún var öðrum háð og var sjónskert. Munurinn var um þrefaldur. Samningurinn var ógiltur á grundvelli misneytingar.

---

Hrd. 320/2008 dags. 19. febrúar 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 369/2008 dags. 26. febrúar 2009 (Meðlag/viðbótarmeðlag)^{[HTML] [PDF]}
Hæstiréttur taldi í þessu máli að munur væri á grunnmeðlag og viðbótarmeðlagið. Hann hafði dæmt að ekki mætti greiða einfalt meðlag í eingreiðslu (sbr. Hrd. 2000:3526 nr. 135/2000 (Fjárskipti og meðlag)^ⓘ) en hins vegar mætti gera slíkt við viðbótarmeðlagið.

---

Hrd. 402/2008 dags. 26. febrúar 2009 (Fosshótel - Barónsstígur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 392/2008 dags. 5. mars 2009 (Sala veiðiheimilda - Þórsberg ehf. gegn Skarfakletti)^{[HTML] [PDF]}
Kvóta og skipasalan gerði skriflegt tilboð til Þórsbergs um sölu tiltekinna veiðiheimilda. Þórsbergi var stefnt til að greiða. Talið var að um hefði verið að ræða umsýsluviðskipti og vísað í óskráðar reglur fjármunaréttar.

---

Hrd. 488/2008 dags. 5. mars 2009 (Fyrirætlanir húsfélags)^{[HTML] [PDF]}
Kaupendur vissu ekki af framkvæmdum fyrr en þær hófust en ekki var fallist á bótaábyrgð þar sem fasteignasalinn fór eftir hátternisreglum.

---

Hrd. 414/2008 dags. 12. mars 2009 (Egilsson - A4)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 416/2008 dags. 19. mars 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 114/2009 dags. 23. mars 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 393/2008 dags. 26. mars 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 397/2008 dags. 2. apríl 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 486/2008 dags. 7. apríl 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 495/2008 dags. 6. maí 2009 (Neðristígur 11)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 650/2008 dags. 14. maí 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 565/2008 dags. 14. maí 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 443/2008 dags. 20. maí 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 150/2008 dags. 4. júní 2009 (Bergþórshvoll)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 519/2008 dags. 4. júní 2009 (Prestbakki 11-21)^{[HTML] [PDF]}
Í málinu reyndi á fyrirkomulagið hvað varðaði raðhús. Nýr eigandi kom inn og taldi að fjöleignarhúsalögin giltu. Hæstiréttur vísaði til 5. mgr. 46. gr. er gilti um allt annað og beitti ákvæðinu með þeim hætti að sýknað var um kröfu um að eigendur allra raðhúsanna yrðu að taka þátt í hlutfalli viðhaldskostnaðar sem hinn nýi eigandi krafðist af hinum.

---

Hrd. 646/2008 dags. 18. júní 2009 (Bruni á Bolungarvík)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 667/2008 dags. 18. júní 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 669/2008 dags. 18. júní 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 461/2009 dags. 31. ágúst 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 45/2009 dags. 24. september 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 685/2008 dags. 29. október 2009 (Afréttur Seltjarnarness hins forna - Lyklafell)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 228/2009 dags. 29. október 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 135/2009 dags. 12. nóvember 2009 (Jing Zhang gegn Sigríði Jónu Jónsdóttur og Magnúsi Ásgeirssyni)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 590/2009 dags. 16. nóvember 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 126/2009 dags. 19. nóvember 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 132/2009 dags. 26. nóvember 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 145/2009 dags. 26. nóvember 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 195/2009 dags. 10. desember 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 202/2009 dags. 17. desember 2009 (Lambeyri)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 147/2009 dags. 21. desember 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 718/2009 dags. 14. janúar 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 137/2009 dags. 14. janúar 2010 (Task)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 148/2009 dags. 21. janúar 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 164/2009 dags. 21. janúar 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 222/2009 dags. 28. janúar 2010 (Ósamþykktur fyrirvari við greiðslu til Arion banka)^{[HTML] [PDF]}
Stefnandi setti fyrirvara í uppgjör við greiðslu veðkröfu um endurheimta hluta hennar. Hæstiréttur taldi að eðli fyrirvarans væri slíkur að í honum fólst nýtt tilboð. Þar sem stefndi hafði ekki samþykkt tilboðið væri hann ekki bundinn af því.

---

Hrd. 88/2009 dags. 4. febrúar 2010 (Arðskrá Veiðifélags Miðfirðinga)^{[HTML] [PDF]}
Arði var úthlutað eftir aðskrá. Þegar arðskrá er metin er horft til fjölda atriða. Hæstiréttur taldi sér óheimilt að endurskoða þetta nema hvað varðar ómálefnanleg sjónarmið.

---

Hrd. 16/2010 dags. 17. febrúar 2010 (Fjárvörslureikningur)^{[HTML] [PDF]}
Mál erfingja annars hjónanna gagnvart hinu.

Kaupmáli lá fyrir um að hlutabréfaeign M yrði séreign.
Passað hafði verið vel upp á andvirðið og lá það nokkuð óhreyft. Hægt var því að rekja það.

---

Hrd. 127/2009 dags. 18. febrúar 2010 (Klingenberg og Cochran ehf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 334/2009 dags. 25. febrúar 2010 (Landspilda nr. 381 á Vatnsenda)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 246/2009 dags. 4. mars 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 403/2009 dags. 11. mars 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 161/2010 dags. 23. mars 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 486/2009 dags. 25. mars 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 442/2009 dags. 30. mars 2010 (Arion banki hf. - Lundur rekstrarfélag - Viðbótartrygging)^{[HTML] [PDF]}
Í gjaldmiðla- og vaxtaskiptasamningi var sett krafa um að viðskiptamaður setti viðbótartryggingu fyrir viðskiptunum við ákveðnar aðstæður. Skilmálarnir um skilgreiningu á tryggingaþörf samningsins voru óljósir að því marki hverjar skyldur viðskiptamannsins voru að því marki og var semjandi skilmálanna látinn bera hallann af óskýrleika orðalagsins enda var ekki úr því bætt með kynningu eða á annan hátt.

---

Hrd. 429/2009 dags. 30. mars 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 407/2009 dags. 29. apríl 2010 (Stofnfjárbréf)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 560/2009 dags. 29. apríl 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 399/2009 dags. 6. maí 2010 (Skuggahverfi)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 528/2009 dags. 6. maí 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 527/2009 dags. 6. maí 2010 (Safamýri 31)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 459/2009 dags. 20. maí 2010 (Bakkastaðir)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 617/2009 dags. 20. maí 2010 (Sambúð - Vatnsendi)^{[HTML] [PDF]}
Andlag samnings varð verðmeira eftir samningsgerð og samningi breytt þannig að greiða yrði viðbótarfjárhæð.

---

Hrd. 451/2009 dags. 20. maí 2010 (Rekstrarstjóri)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 452/2009 dags. 20. maí 2010 (Framkvæmdastjóri)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 471/2009 dags. 27. maí 2010 (Innheimtufyrirtæki)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 184/2009 dags. 3. júní 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 585/2009 dags. 3. júní 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 494/2009 dags. 10. júní 2010 (Ketilsstaðir)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 501/2009 dags. 10. júní 2010 (Fyrirspurn um byggingarleyfi)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 153/2010 dags. 16. júní 2010 (Lýsing - Gengislánadómur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 92/2010 dags. 16. júní 2010 (SP-Fjármögnun - Gengislán)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 347/2010 dags. 16. júní 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 327/2010 dags. 16. júní 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 331/2010 dags. 18. júní 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 705/2009 dags. 21. júní 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 408/2010 dags. 20. ágúst 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 416/2010 dags. 24. ágúst 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 528/2010 dags. 2. september 2010^{[HTML] [PDF]}
Verksamningur um þjónustu var á milli aðila og í honum var samkeppnisbann í sex mánuði eftir verklok. Verktakinn fór svo í samkeppni með stofnun fyrirtækis. Verkkaupinn fékk svo lögbann á þá starfsemi er var svo staðfest fyrir Hæstarétti.

---

Hrd. 648/2009 dags. 16. september 2010 (Starfslokasamningur framkvæmdastjóra FÍS)^{[HTML] [PDF]}
Andrés vann sem framkvæmdarstjóri Félags Íslenskra Stórkaupmanna (FÍS) en gerði svo starfslokasamning. Í þeim samningi stóð að hann ynni ekki hjá þeim út uppsagnarfrestinn jafnvel þótt hann ynni annars staðar. Síðan var Andrés ráðinn hjá samkeppnisaðila FÍS. Félagið var ósátt og neitaði um frekari launagreiðslur. Andrés höfðaði svo málið til að innheimta ógreiddu launin.

Fyrir dómi bar FÍS fyrir brostnar forsendur en ekki var fallist á þá málsvörn. Hæstiréttur taldi að ákvæðið hafi verið skýrt og ef félagið teldi sig hafa ætlað að banna honum að vinna í keppinauti, þá hefði það hæglega getað sett slíkt ákvæði inn í samninginn.

---

Hrd. 471/2010 dags. 16. september 2010 (Vextir gengistryggðs láns)^{[HTML] [PDF]}
Lán bundið gengi tveggja erlendra gjaldmiðla. Ágreiningur var um hvaða vexti skuldari ætti að greiða í ljósi þess að gengislán voru dæmd hafa verið ólögmæt. Hæstiréttur leit svo á að þetta lán hefði verið óverðtryggt þar sem ekki var um það samið. Með því hefðu vextir einnig verið kipptir úr sambandi og því bæri lánið almenna vexti sbr. 4. gr. laga um vexti og verðtryggingu, nr. 38/2001.

---

Hrd. 771/2009 dags. 16. september 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 4/2010 dags. 7. október 2010 (Athafnaleysi)^{[HTML] [PDF]}
Erfingjar dánarbús eru með efasemdir um að úttektir hafi farið út í að greiða reikninga hins látna innan umboðs.

---

Hrd. 772/2009 dags. 7. október 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 70/2010 dags. 7. október 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 713/2009 dags. 21. október 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 116/2010 dags. 21. október 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 34/2010 dags. 28. október 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 708/2009 dags. 4. nóvember 2010 (Óttarsstaðir - Straumsbúið o.fl.)^{[HTML] [PDF]}
Ætlað tjón vegna umhverfismengunar. Tjónþoli taldi að hann ætti rétt á bótum þar sem hann mætti ekki nota landið til að reisa íbúðarhús.

---

Hrd. 617/2010 dags. 9. nóvember 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 101/2010 dags. 11. nóvember 2010 (Utanhúsviðgerðir í Hraunbæ)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 112/2010 dags. 11. nóvember 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 600/2010 dags. 16. nóvember 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 558/2009 dags. 18. nóvember 2010 (Hafnarstræti 11)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 619/2010 dags. 26. nóvember 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 185/2010 dags. 2. desember 2010 (Klettháls)^{[HTML] [PDF]}
Staðfest var að heimilt væri að nýta fyrnda gagnkröfu til skuldajafnaðar þar sem gagnkrafan var samrætt aðalkröfunni.

---

Hrd. 641/2010 dags. 14. desember 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 256/2010 dags. 21. desember 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 165/2010 dags. 20. janúar 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 638/2010 dags. 24. janúar 2011 (Njála)^{[HTML] [PDF]}
Fjármálafyrirtæki bauð upp á áhættusama gerninga og aðilar gátu tekið þátt í þeim.
Landsbankinn gerði afleiðusamninga við Njálu ehf. og var hinn síðarnefndi ranglega flokkaður sem fagfjárfestir. Njála byggði á því að ekki hefði verið heimilt að flokka fyrirtækið með þeim hætti.

Hæstiréttur féllst á að Landsbankinn hefði ekki átt að flokka Njálu sem slíkan, en hins vegar stóð ekki í lögum að hægt hefði verið að ógilda samning vegna annmarka af þeim toga. Taldi Hæstiréttur að sjónarmið um ógildingu á grundvelli brostinna forsenda ættu ekki við við og hafnaði því einnig ógildingu af þeirri málsástæðu.

---

Hrd. 672/2010 dags. 26. janúar 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 673/2010 dags. 26. janúar 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 349/2010 dags. 27. janúar 2011 (Húftrygging - Markaðsverð bifreiðar)^{[HTML] [PDF]}
Álitaefni um hvað teldist vera markaðsverð bifreiðar sem eigandinn hafði flutt sjálfur inn. Eigandinn keyrði á steinvegg og skemmdi hana. Bíllinn var ekki til sölu hér á landi. Eigandinn vildi fá fjárhæð er samsvaraði kostnaði bíls af þeirri tegund við innflutning frá Þýskalandi. Hæstiréttur féllst á það sjónarmið.

---

Hrd. 376/2010 dags. 27. janúar 2011 (Aflahlutdeild)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 708/2010 dags. 3. febrúar 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 604/2010 dags. 14. febrúar 2011 (Mjóstræti - Frjálsi fjárfestingarbankinn - Gengistrygging)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 603/2010 dags. 14. febrúar 2011 (Tölvu-Pósturinn)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 427/2010 dags. 17. febrúar 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 660/2010 dags. 18. febrúar 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 438/2010 dags. 3. mars 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 82/2011 dags. 7. mars 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 66/2011 dags. 10. mars 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 42/2011 dags. 10. mars 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 24/2011 dags. 14. mars 2011^{[HTML] [PDF]}
Aðili setti tvær vélar að veði og seldi síðan tækin án þess að geta um veðin. Veðhafarnir sóttu síðan að veðinu sem kaupandinn andmælti. Hæstiréttur taldi að kaupandinn hafi sýnt af sér gáleysi með því að athuga ekki hvort áhvílandi veð væru á tækinu, einkum í ljósi þess að hann var fjármálafyrirtæki. Hann taldi hins vegar að háttsemi seljanda við kaupin hafi verið svo andstæð góðri trú og heiðarleika að það leiddi til þess að gáleysi kaupanda fæli ekki í sér brottfall bótaábyrgðar seljanda.

---

Hrd. 114/2011 dags. 21. mars 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 68/2011 dags. 23. mars 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 333/2010 dags. 24. mars 2011 (Asbest)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 529/2010 dags. 24. mars 2011 (Samskip - Tali ehf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 626/2010 dags. 31. mars 2011 (Ummæli yfirmanns eftirlitssviðs RSK)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 548/2010 dags. 31. mars 2011 (Innkeyrsluhurðir)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 386/2010 dags. 31. mars 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 437/2010 dags. 31. mars 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 122/2011 dags. 5. apríl 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 561/2010 dags. 7. apríl 2011 (Gift fjárfestingarfélag)^{[HTML] [PDF]}
Rannsóknarskýrsla Alþingis leysti Gift fjárfestingarfélagið ekki undan skyldu sinni til að sanna óheiðarleika Landsbankans við samningsgerðina.

Hæstiréttur nefnir að síðari atvik eftir samningsgerðina réttlættu heldur ekki beitingu 36. gr. samningalaga, nr. 7/1936.

---

Hrd. 623/2010 dags. 7. apríl 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 282/2010 dags. 12. maí 2011 (Íslenskir aðalverktakar)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 191/2011 dags. 17. maí 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 192/2011 dags. 17. maí 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 77/2011 dags. 23. maí 2011 (skilmálar við afleiðuviðskipti)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 533/2010 dags. 26. maí 2011 (Syðra Fjall 1)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 237/2011 dags. 27. maí 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 259/2011 dags. 30. maí 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 216/2011 dags. 7. júní 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 155/2011 dags. 9. júní 2011 (Motormax)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 201/2011 dags. 10. júní 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 364/2011 dags. 14. júní 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 315/2011 dags. 15. júní 2011 (Gjaldeyristakmarkanir)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 351/2011 dags. 15. júní 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 458/2010 dags. 16. júní 2011 (Sjálfseignarstofnun)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 667/2010 dags. 16. júní 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 286/2011 dags. 20. júní 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 542/2010 dags. 21. júní 2011 (Álftaneslaug)^{[HTML] [PDF]}
Deilt var um uppgjör verksamnings um sundlaug á Álftanesi. Verktakinn vildi að samningnum yrði breytt því hann vildi hærri greiðslu vegna ófyrirsjáanlegra verðlagshækkana sem urðu á tímabilinu og jafnframt á 36. gr. samningalaga.

Byggingavísitalan hækkaði ekki um 4% eins og áætlað hafði verið, heldur yfir 20%.
Hæstiréttur synjaði kröfu verktakans um breytingu vegna brostinna forsendna, en hins vegar fallist á að breyta honum á grundvelli 36. gr. samningalaganna.

---

Hrd. 546/2010 dags. 21. júní 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 475/2011 dags. 2. september 2011 (Loforð um íbúðakaup)^{[HTML] [PDF]}
K taldi öll skiptin ósanngjörn en krafðist hins vegar ógildingar samningsins á grundvelli vanefnda um íbúðarkaupin í stað þess að beita ósanngirni.
M hafði lofað K í fjárskiptasamningi að hann myndi kaupa handa henni íbúð innan ákveðins tíma. Hins vegar varð ekkert af kaupunum. Samningurinn var því talinn hafa fallið úr gildi. Fallist var á kröfu K um opinber skipti.

---

Hrd. 378/2011 dags. 2. september 2011 (Strengur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 500/2011 dags. 15. september 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 511/2011 dags. 3. október 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 81/2011 dags. 13. október 2011 (Kaupþing - IceCapital)^{[HTML] [PDF]}
Bankar keyptu mikið af eigin bréfum en kappkostuðu við að fara ekki yfir 5% mörkin.

Fyrirtækið IceCapital ehf. (þá Sund ehf.) hafði gert samning við banka um eignastýringu. Fjárfestingarstefnunni hafði verið breytt þannig að heimilt hafði verið að fjárfesta öllu fénu í hlutabréf. Bankinn nýtti sér það til að láta fyrirtækið kaupa hlut í sjálfum sér. Handveð voru lögð fram í hlutabréfunum sjálfum.

Hæstiréttur taldi ósannað að beitt hafi verið svikum, þrátt fyrir að Rannsóknarskýrsla Alþingis hafi verið lögð fram.

---

Hrd. 415/2011 dags. 18. október 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 720/2010 dags. 20. október 2011 (Skuld vegna húsbyggingar)^{[HTML] [PDF]}
M og K ætluðu að byggja hús.
K sagði að þau hefðu keypt lóðina og þau hafi ætlað að byggja hús. Einnig að þau hefðu ákveðið að K yrði skráður þinglýstur eigandi en M yrði einn skráður lántaki.
M sagðist hafa fengið lánið og samið við verktakann.
Verktakinn var byrjaður að byggja þegar efnahagshrunið 2008 varð og í kjölfarið varð M gjaldþrota.
Verktakinn vildi láta líta út fyrir að hann hefði samið við þau bæði. Hann hafði gefið út reikning sem var greiddur af bankareikningi K.
Niðurstaðan var sú að verktakinn hefði samið við M og eingöngu við hann. Ekki hafði talist sannað að K bæri ábyrgð á skuldbindingunni gagnvart verktakanum.

---

Hrd. 721/2010 dags. 20. október 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 282/2011 dags. 20. október 2011 (Þrotabú AB 258)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 340/2011 dags. 28. október 2011 (Neyðarlögin - FSCS)^{[HTML] [PDF]}
Við hrun fjármálamarkaðarins árið 2008 voru sett svokölluð neyðarlög (nr. 125/2008). Í 6. gr. laganna var bætt við nýju ákvæði í lög um fjármálafyrirtæki er kvað á að „[v]ið skipti á búi fjármálafyrirtækis njóta kröfur vegna innstæðna, samkvæmt lögum um innstæðutryggingar og tryggingakerfi fyrir fjárfesta, rétthæðar skv. 1. mgr. 112. gr. laga um gjaldþrotaskipti o.fl.“. Þetta olli ósáttum við slitameðferð Landsbanka Íslands hf. og fór það fyrir dóm.

Einn kröfuhafinn, breskur tryggingarsjóður fyrir viðskiptavini viðurkenndra fjármálafyrirtækja (FSCS), krafðist viðurkenningar á kröfu sem slitastjórnin hafði samþykkt sem forgangskröfu. Aðrir kröfuhafar voru ekki sáttir og báru upp ágreining sinn við slitastjórnina. Slitastjórnin vísaði ágreiningnum til héraðsdóms.

Hæstiréttur viðurkenndi kröfu FSCS um að krafa þeirra skyldi sett í hærri forgang við skipti búsins. Við úrlausnina þurfti Hæstiréttur að meta stjórnskipulegt gildi 6. gr. laga nr. 125/2008. Þar mat hann svo á að aðstæður fjármálamarkaðarins væru slíkar að bæði stjórnvöld og Alþingi töldu ókleift að endurfjármagna bankana með fé úr ríkissjóði svo þeir gætu starfað áfram. Að auki stefndu önnur stærri fjármálafyrirtæki í óefni og var staða þeirra tæp. Með hliðsjón af „þeim mikla og fordæmalausa vanda, sem við var að etja, og þeim skýru markmiðum sem stefnt var að, verður við úrlausn um lögmæti ákvarðana löggjafans að játa honum ríku svigrúmi við mat á því hvaða leiðir skyldu farnar til að bregðast við því flókna og hættulega ástandi sem upp var komið“.

Þegar kom að mögulegu tjóni sóknaraðila vegna lagabreytinganna var litið til þess að Landsbankinn hafði þegar á þessu stigi höfðað nokkur skaðabótamál og riftunarmál en óljóst væri um árangur þeirra málsókna þegar dómurinn var kveðinn upp og því ókleift að vita á þeim tíma hve mikið myndi fást greitt af þeim þegar uppi væri staðið.

Rök Hæstaréttar varðandi breytingar á rétthæð krafna voru í grunni séð þau að allt frá 1974 hafi komið ítrekað fram í löggjöf breytingar á ákvæðum laga um skipun krafna í réttindaröð á þann veg að forgangskröfur hafi verið ýmist rýmkaðar eða þrengdar, sem hefur áhrif á stöðu annarra krafna í hag eða óhag. Með hliðsjón af þessu var ekki fallist á málatilbúnað sóknaraðila um að þeir hafi haft réttmætar væntingar til þess að reglunum yrði ekki breytt þeim í óhag.

Kröfuhafar komu á framfæri málatilbúnaði um að löggjöfin fæli í sér afturvirkar skerðingar á réttindum þeirra. Hæstiréttur mat málatilbúnaðinn á þann veg að breytingarnar sem löggjöfin fól í sér giltu um skipti almennt sem hæfust eftir gildistöku laganna. Löggjöfin mælti ekki fyrir um breytingar á skipan skipta sem væru þegar hafin eða væri þegar lokið. Af þeirri ástæðu hafnaði hann þeirri málsástæðu kröfuhafanna.

---

Hrd. 276/2011 dags. 28. október 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 313/2011 dags. 28. október 2011 (Neyðarlögin)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 312/2011 dags. 28. október 2011 (Neyðarlögin)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 341/2011 dags. 28. október 2011 (Neyðarlögin)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 314/2011 dags. 28. október 2011 (Neyðarlögin)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 277/2011 dags. 28. október 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 310/2011 dags. 28. október 2011 (Neyðarlögin)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 311/2011 dags. 28. október 2011 (Neyðarlögin)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 669/2010 dags. 3. nóvember 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 566/2011 dags. 3. nóvember 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 55/2011 dags. 3. nóvember 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 330/2011 dags. 10. nóvember 2011 (Málatilbúnaður)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 576/2011 dags. 11. nóvember 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 87/2011 dags. 17. nóvember 2011 (Héðinsreitur)^{[HTML] [PDF]}
Fjármögnunarsamningur milli Byrs sparisjóðs og byggingarverktaka. Sparisjóðurinn tilkynnti að sökum forsendubrestar væri fjármögnunarsamningurinn niðurfallinn. Í bréfi sparisjóðsins kom fram að forsendurnar hefðu verið mikill byggingarhraði og fastmótuð byggingaráætlun en það hefði ekki gengið upp vegna ýmissa vandkvæða, meðal annars tafir á útgáfu byggingarleyfis.

Fyrir dómi krafðist sparisjóðurinn riftunar. Hæstiréttur taldi að sparisjóðurinn hefði haft fulla vitneskju um tafirnar á verkinu og skammur byggingartími hafi ekki verið ákvörðunarástæða. Þá taldi hann að byggingarverktakanum hafi verið kunnugt um þær forsendur sem sparisjóðurinn tefldi fram.

Varðandi kröfur á sviði kröfuréttar taldi Hæstiréttur ekki hafa verið sýnt fram á vanefnd er gæti réttlætt riftun, hvorki samkvæmt almennum reglum né samkvæmt samningi þeirra.

---

Hrd. 470/2010 dags. 17. nóvember 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 150/2011 dags. 17. nóvember 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 119/2011 dags. 24. nóvember 2011 (Stofnfjárkaup)^{[HTML] [PDF]}
Glitnir kynnti viðskiptin og nefndi að fólk myndi ekki tapa meiru en tiltekinni upphæð. Litið á að kaupandinn hafi ekki vitað mikið um málefnið.

---

Hrd. 93/2011 dags. 24. nóvember 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 117/2011 dags. 24. nóvember 2011 (Stofnfjárkaup)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 118/2011 dags. 24. nóvember 2011 (Stofnfjárkaup)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 266/2011 dags. 24. nóvember 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 124/2011 dags. 24. nóvember 2011 (Sjóferðir Arnars ehf. - Vélbáturinn Þingey)^{[HTML] [PDF]}
Álitamál 1:
Kaupandi vélbáts átti að greiða eina milljón við undirritun og einnig standa við síðari greiðslu. Ljóst þótti að kaupandinn greiddi ekki fyrri greiðsluna á þeim tíma en seljandinn þinglýsti samt sem áður samningnum. Kaupandinn innti af hendi þá greiðslu síðar án athugasemda frá seljandanum. Hæstiréttur taldi að seljandinn gæti ekki notað þessa vanefnd gegn kaupandanum síðar af þeim sökum þegar aðrar vanefndir voru bornar upp.

Álitamál 2:
Afhenda átti bát eigi síðar en tiltekinn dag á atvinnustöð kaupanda að Húsavík. Hæstiréttur taldi að hér hafi verið um reiðukaup að ræða og 3. mgr. 6. gr. laga um lausafjárkaup, nr. 50/2000, ætti við. Seljandinn var talinn vera skyldugur til þess að tilkynna kaupandanum tímanlega hvenær afhending fyrir þann dag ætti að fara fram. Þá taldi Hæstiréttur að um hefði verið um afhendingardrátt að ræða sökum þess að báturinn hafi ekki verið í umsömdu ástandi og kaupandinn því ekki getað tekið við bátnum.

Í ljósi vanefnda beggja aðila væru ekki skilyrði uppfyllt um riftun samningsins.

---

Hrd. 120/2011 dags. 24. nóvember 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 609/2011 dags. 28. nóvember 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 129/2011 dags. 1. desember 2011 (Atorka)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 247/2011 dags. 1. desember 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 76/2011 dags. 1. desember 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 597/2011 dags. 2. desember 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 690/2010 dags. 7. desember 2011 (Völuteigur 31 og 31a)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 221/2011 dags. 8. desember 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 62/2011 dags. 8. desember 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 288/2011 dags. 15. desember 2011 (20 ára sambúð)^{[HTML] [PDF]}
K og M gerðu fjárskiptasamning sín á milli eftir nær 20 ára sambúð. Eignir beggja voru alls 60 milljónir og skuldir beggja alls 30 milljónir. Eignamyndun þeirra fór öll fram á sambúðartíma þeirra. Í samningnum var kveðið á um að M héldi eftir meiri hluta eignanna en myndi í staðinn taka að sér allar skuldir þeirra beggja.

K krafðist svo ógildingar á samningnum og bar fram ýmis ákvæði samningalaga, 7/1936, eins og óheiðarleika og að M hafi nýtt sér yfirburðastöðu sína með misneytingu. Hæstiréttur taldi hvorugt eiga við en breytti samningnum á grundvelli 36. gr. samningalaganna. Tekið var tillit til talsverðrar hækkunar eignanna við efnahagshrunið 2008 og var M gert að greiða K mismuninn á milli þeirra 5 milljóna sem hún fékk og þeirra 15 milljóna sem helmingur hennar hefði átt að vera.

---

Hrd. 244/2011 dags. 15. desember 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 137/2011 dags. 15. desember 2011 (Kársnessókn)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 131/2011 dags. 15. desember 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 656/2011 dags. 19. desember 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 107/2011 dags. 20. desember 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 674/2011 dags. 13. janúar 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 130/2011 dags. 19. janúar 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 84/2011 dags. 26. janúar 2012 (Jakob Traustason)^{[HTML] [PDF]}
Verðmæti spildu jókst eftir undirritun samnings.
Hæstiréttur féllst ekki á svik.
Tíminn sem leið milli undirritunar skjalanna tveggja var einn þáttur þess að ekki hefði verið hægt að byggja á óheiðarleika við ógildingu þar sem þær gátu aflað sér upplýsinga í millitíðinni.

---

Hrd. 245/2011 dags. 26. janúar 2012 (Framvirkir samningar)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 175/2011 dags. 26. janúar 2012 (HH o.fl. gegn íslenska ríkinu)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 15/2012 dags. 30. janúar 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 252/2011 dags. 2. febrúar 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 362/2011 dags. 2. febrúar 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 211/2011 dags. 9. febrúar 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 10/2012 dags. 13. febrúar 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 9/2012 dags. 13. febrúar 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 12/2012 dags. 13. febrúar 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 11/2012 dags. 13. febrúar 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 342/2011 dags. 16. febrúar 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 471/2011 dags. 23. febrúar 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 525/2011 dags. 23. febrúar 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 461/2011 dags. 1. mars 2012 (Þorbjörn hf. gegn Byr sparisjóði)^{[HTML] [PDF]}
Þorbjörn hefði ekki getað afturkallað munnlegt loforð um greiðslu á víxli. Ekki var til staðar rýmri afturköllunarfrestur.

---

Hrd. 113/2012 dags. 12. mars 2012 (Norðurklöpp)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 485/2011 dags. 15. mars 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 513/2011 dags. 22. mars 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 522/2011 dags. 22. mars 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 506/2011 dags. 22. mars 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 112/2012 dags. 22. mars 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 142/2012 dags. 2. apríl 2012 (Fons)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 141/2012 dags. 17. apríl 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 550/2011 dags. 26. apríl 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 58/2012 dags. 26. apríl 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 198/2012 dags. 26. apríl 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 197/2012 dags. 26. apríl 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 262/2012 dags. 9. maí 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 518/2011 dags. 10. maí 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 487/2011 dags. 10. maí 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 491/2011 dags. 16. maí 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 527/2011 dags. 16. maí 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 230/2012 dags. 18. maí 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 156/2011 dags. 24. maí 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 652/2011 dags. 24. maí 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 316/2012 dags. 25. maí 2012 (Úrskurðarnefnd raforkumála)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 287/2012 dags. 25. maí 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 286/2012 dags. 25. maí 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 315/2012 dags. 29. maí 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 367/2012 dags. 6. júní 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 392/2011 dags. 7. júní 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 417/2011 dags. 7. júní 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 393/2011 dags. 7. júní 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 442/2011 dags. 7. júní 2012 (Exeter Holdings ehf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 332/2012 dags. 11. júní 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 655/2011 dags. 14. júní 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 3/2012 dags. 15. júní 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 46/2012 dags. 19. júní 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 403/2012 dags. 10. ágúst 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 459/2012 dags. 22. ágúst 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 455/2012 dags. 23. ágúst 2012 (Alnus)^{[HTML] [PDF]}
Alus og Gamli Glitnir.
Glitnir seldi ýmis bréf og kaupverðið lánað af Glitni.
Alnus lenti í mínus vegna þeirra.
Haldið fram minniháttar nauðung og vísað til þess að bankastjóri Glitnis hefði hringt í framkvæmdarstjóra Alnusar að næturlagi og fengið hann til að ganga að samningum, og þyrfti að greiða um 90 milljónir ef hann kjaftaði frá samningaviðræðunum.
Nauðungin átti að hafa falist í því að ef ekki hefði verið gengið að uppgjörssamningnum myndu öll lán félagsins við bankann verða gjaldfelld.
Hæstiréttur taldi að ekki hefði verið um nauðung að ræða, m.a. vegna þess að Glitnir hefði eingöngu beitt lögmætum aðferðum.

---

Hrd. 505/2012 dags. 27. ágúst 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 518/2012 dags. 29. ágúst 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 517/2012 dags. 29. ágúst 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 401/2012 dags. 3. september 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 502/2012 dags. 17. september 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 514/2012 dags. 18. september 2012 (Síminn - Skipti)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 667/2011 dags. 20. september 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 75/2012 dags. 27. september 2012 (Sala verslunar)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 421/2011 dags. 27. september 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 50/2012 dags. 27. september 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 552/2012 dags. 9. október 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 131/2012 dags. 11. október 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 622/2012 dags. 11. október 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 636/2012 dags. 15. október 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 406/2011 dags. 18. október 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 464/2012 dags. 18. október 2012 (Borgarbyggð)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 19/2012 dags. 25. október 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 176/2012 dags. 25. október 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 169/2012 dags. 1. nóvember 2012 (h.v. tengdasonurinn)^{[HTML] [PDF]}
Maður vann hjá Landsbankanum og gangast tengdaforeldrar hans við ábyrgð á láni. Talin var hafa verið skylda á Landsbankanum á að kynna tengdaforeldrunum slæma fjárhagsstöðu mannsins. Landsbankinn var talinn hafa verið grandsamur um að ákvörðun tengdaforeldranna hafi verið reist á röngum upplýsingum. Greiðslumatið nefndi eingöngu eitt lánið sem þau gengust í ábyrgð fyrir. Auk þess var það aðfinnsluvert að bankinn hafi falið tengdasyninum sjálfum um að bera samninginn undir tengdaforeldra sína.

Samþykki þeirra um að veita veðleyfið var takmarkað við 6,5 milljónir.

---

Hrd. 66/2012 dags. 1. nóvember 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 619/2012 dags. 5. nóvember 2012 (þb. Baugs gegn stjórnendatryggjendum)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 625/2012 dags. 12. nóvember 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 650/2012 dags. 14. nóvember 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 255/2012 dags. 15. nóvember 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 161/2012 dags. 15. nóvember 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 213/2012 dags. 29. nóvember 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 184/2012 dags. 29. nóvember 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 208/2012 dags. 29. nóvember 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 183/2012 dags. 29. nóvember 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 207/2012 dags. 29. nóvember 2012 (Drómundur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 343/2012 dags. 6. desember 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 703/2012 dags. 10. desember 2012 (Al-Thani)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 256/2012 dags. 13. desember 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 260/2012 dags. 13. desember 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 719/2012 dags. 13. desember 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 304/2012 dags. 19. desember 2012 (Oddviti F-lista)^{[HTML] [PDF]}
Reykjavíkurborg greiddi lögbundin framlög til F-listans og var greitt inn á tiltekinn bankareikning borgarmálafélags F-listans sem oddviti flokksins hafði áður stofnað sem klofningsflokk frá hinum. Ekki var fallist á að oddvitinn hefði haft stöðuumboð fyrir F-listann til að breyta ráðstöfuninni. F-listinn hafði tilkynnt borginni um umboðsskortinn.

Vísað var til ákvæða laganna um að framlögin ættu að vera greidd til stjórnmálaflokka en einstakir frambjóðendur þeirra ættu ekki sjálfstætt tilkall til þeirra. Einnig var litið til þess að oddvitinn var forseti borgarstjórnar á þeim tíma og því ekki talið að borgin hefði verið grandlaus um þetta.

---

Hrd. 308/2012 dags. 19. desember 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 222/2012 dags. 19. desember 2012 (Grímsborgir I - Ásborgir)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 386/2012 dags. 17. janúar 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 4/2013 dags. 21. janúar 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 280/2012 dags. 24. janúar 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 274/2012 dags. 24. janúar 2013 (Vindasúlur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 253/2012 dags. 24. janúar 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 426/2012 dags. 31. janúar 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 12/2013 dags. 1. febrúar 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 384/2012 dags. 7. febrúar 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 390/2012 dags. 14. febrúar 2013^{[HTML] [PDF]}
Glitnir tók stjórnendaábyrgðatryggingar hjá TM. TM endurtryggði svo áhættuna hjá bresku vátryggingafélagi með öðrum skilmálum. Glitnir fékk framlengingu. Ef tiltekin skilyrðu væru uppfyllt gilti 72ja mánaða tilkynningartími.

Erlenda félagið dekkaði eingöngu tilkynningar vegna atburða á tilteknu tímabili er tilkynntar voru innan ákveðins frestar.

Degi fyrir lok frestarins óskaði starfsmaður Glitnis að endurnýja trygginguna og ef það væri ekki hægt að kaupa viðbótartímabil. TM svaraði að þau þyrftu tiltekin gögn til að meta það. Glitnir sendi ekki umsóknina né umbeðnar fjárhagsupplýsingar. Í lok júní 2009 kemur tölvupóstur frá Glitni um að þau séu búin að kaupa tryggingu annars staðar.

Einhverju síðar gerði Glitnir kröfur í trygginguna. Byggt var á hluta A3 þar sem þau töldu að TM hefði neitað. TM byggði á því að neitun hefði ekki átt sér stað þar sem eingöngu hefði verið beðið um gögn og þar að auki hafi Glitnir ekki greitt gjaldið sem hefði átt að greiða fyrir viðbótarverndina.

---

Hrd. 17/2013 dags. 25. febrúar 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 418/2012 dags. 28. febrúar 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 79/2013 dags. 1. mars 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 575/2012 dags. 7. mars 2013 (Veðleyfi tengdaföður)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 599/2012 dags. 7. mars 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 545/2012 dags. 7. mars 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 591/2012 dags. 7. mars 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 127/2013 dags. 12. mars 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 355/2012 dags. 14. mars 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 579/2012 dags. 21. mars 2013 (Húsaleiga eftir nauðungarsölu)^{[HTML] [PDF]}
Hjón bjuggu í húsi og lentu í greiðsluvandræðum. Húsið var síðan selt á nauðungaruppboði. Þau fengu að búa áfram í húsinu.
M hafði verið í samskiptum við bankann og gekk frá því samkomulagi.
Bankinn vildi koma þeim út þar sem þau höfðu ekki greitt húsaleiguna.
K hélt því fram að hún væri ekki skuldbundin og því ekki hægt að ganga að henni, en því var hafnað. K bar því sameiginlega ábyrgð með M á greiðslu húsaleigunnar til bankans.

---

Hrd. 722/2012 dags. 22. mars 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 119/2013 dags. 25. mars 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 613/2012 dags. 26. mars 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 221/2013 dags. 4. apríl 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 196/2013 dags. 15. apríl 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 180/2013 dags. 16. apríl 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 173/2013 dags. 16. apríl 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 222/2013 dags. 17. apríl 2013 (Latibær II)^{[HTML] [PDF]}
Reynt hafði verið á samskonar fjárfestingar í fyrri Latabæjardómnum sem var svo vísað til í þessum dómi.

---

Hrd. 614/2012 dags. 18. apríl 2013 (Lóðir í Reykjavík)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 503/2012 dags. 18. apríl 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 615/2012 dags. 18. apríl 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 616/2012 dags. 18. apríl 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 711/2012 dags. 23. apríl 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 256/2013 dags. 23. apríl 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 672/2012 dags. 24. apríl 2013 (Lýsing hf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 678/2012 dags. 24. apríl 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 612/2012 dags. 24. apríl 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 190/2013 dags. 24. apríl 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 631/2012 dags. 2. maí 2013 (LBI hf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 632/2012 dags. 2. maí 2013 (Árekstur á Hringbraut/Birkimel)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 633/2012 dags. 2. maí 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 634/2012 dags. 2. maí 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 702/2012 dags. 2. maí 2013 (Klettaklifur)^{[HTML] [PDF]}
Kona var í klettaklifri í Ástralíu og slasaðist illa. Talið hafði verið upp með tæmandi hætti að slys væru ekki bætt vegna tiltekinn íþrótta, meðal annars fjallaklifur. Talið var að undanþágan ætti ekki við um klettaklifur og fékk hún því bæturnar greiddar út.

Vátryggingartakinn hafði verið spurður við töku tryggingarinnar hvort viðkomandi stundaði fjallaklifur eða klettaklifur. Það var merki um að vátryggingarfélagið gerði greinarmun á þessu tvennu.

---

Hrd. 726/2012 dags. 2. maí 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 630/2012 dags. 2. maí 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 211/2013 dags. 6. maí 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 769/2012 dags. 8. maí 2013 (Norðurmjólk - Plasteyri)^{[HTML] [PDF]}
Auðhumla var sýknuð af kröfum Plasteyris þar sem ekki var litið svo á að ekki væri kominn eiginlegur samningur.

---

Hrd. 223/2013 dags. 13. maí 2013 (Þinglýsing og aflýsing - Langholt)^{[HTML] [PDF]}
M var skuldari á veðskuldabréfi sem var svo þinglýst á eignina án þess að fyrir lá samþykki K sem maka M. Þessi þinglýsingarmistök voru samt sem áður ekki leiðrétt sökum þess að K undirritaði síðar skilmálabreytingu er lengdi gildistíma veðskuldabréfsins. Með þessari undiritun var K talin hafa veitt eftir-á-samþykki.

K höfðaði ekki málið á grundvelli heimildar hjúskaparlaga til riftunar löggernings vegna skorts á samþykki maka þar sem sá málshöfðunarfrestur var liðinn.

---

Hrd. 596/2012 dags. 16. maí 2013 (Deka Bank Deutsche Girozentrale gegn íslenska ríkinu)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 714/2012 dags. 16. maí 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 3/2013 dags. 16. maí 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 34/2013 dags. 23. maí 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 758/2012 dags. 23. maí 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 43/2013 dags. 23. maí 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 322/2013 dags. 28. maí 2013 (Ábyrgðarskuldbinding - Fjallasport)^{[HTML] [PDF]}
Fjárnám var gert í íbúð vegna ábyrgðar sem hann veitti fyrirtæki sem hann starfaði hjá sem almennur starfsmaður. Sú skuld var síðan færð (skuldskeytt) á eigendur fyrirtækisins persónulega þegar fyrirtækið var að fara í gjaldþrot og starfsmaðurinn var áfram skráður ábyrgðarmaður. Hæstiréttur synjaði um ógildingu þar sem staða ábyrgðarmannsins hefði ekki verið lakari vegna þess.

---

Hrd. 341/2013 dags. 29. maí 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 52/2013 dags. 30. maí 2013 (Stjórnvaldssekt)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 45/2013 dags. 30. maí 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 41/2013 dags. 30. maí 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 328/2013 dags. 31. maí 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 327/2013 dags. 31. maí 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 352/2013 dags. 5. júní 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 347/2013 dags. 5. júní 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 55/2013 dags. 6. júní 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 364/2013 dags. 7. júní 2013 (Tómlæti)^{[HTML] [PDF]}
Ef maður bíður of lengi með að koma með kröfu um ógildingu, þá er hún of seint fram komin.

Erfingi vefengdi erfðaskrá þremur árum eftir fyrsta skiptafund. Á þeim skiptafundi mætti sá erfingi með lögmanni og tjáði sig ekki þegar sýslumaður spurði hvort einhver vefengdi hana.

Skiptum var ekki lokið þegar krafan var sett fram en voru vel á veg komin.

---

Hrd. 121/2013 dags. 13. júní 2013 (Uppsögn hjúkrunarfræðings vegna ávirðinga)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 380/2013 dags. 18. júní 2013 (Vottun fullnægjandi)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 460/2013 dags. 12. júlí 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 459/2013 dags. 12. júlí 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 484/2013 dags. 25. júlí 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 435/2013 dags. 9. september 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 524/2013 dags. 9. september 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 441/2013 dags. 10. september 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 146/2013 dags. 12. september 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 138/2013 dags. 12. september 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 755/2012 dags. 19. september 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 519/2013 dags. 19. september 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 490/2013 dags. 23. september 2013 (Endurfjármögnunarsamningur Giftar)^{[HTML] [PDF]}
Loforðsgjafinn var Kaupþing og móttakandi Gift, og þriðji aðilinn SPRON verðbréf ehf. Kaupþing hafði tekið að sér að greiða skuldir Giftar til tiltekins þriðja aðila. Deilt var um hvort SPRON ætti beinan rétt til efnda á þeim samningi. Svo var ekki að mati Hæstaréttar.

---

Hrd. 493/2013 dags. 23. september 2013 (Afleiðusamningur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 161/2013 dags. 26. september 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 498/2013 dags. 2. október 2013 (SevenMiles)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 505/2013 dags. 3. október 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 231/2013 dags. 3. október 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 511/2013 dags. 8. október 2013 (Snjóflóðavarnargarður)^{[HTML] [PDF]}
Stefnandi máls í héraði höfðaði mál gegn nokkrum aðilum. Gagnvart tveimur stefndu lá fyrir sitt hvor samningurinn þar sem kveðið var á um mismunandi varnarþing. Hæstiréttur taldi þetta ekki leiða til þess að stefnandi væri firrtur rétti sínum til að velja varnarþing í samræmi við heimild 1. mgr. 42. gr. laga um meðferð einkamála, nr. 91/1991.

---

Hrd. 489/2013 dags. 8. október 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 617/2012 dags. 10. október 2013 (Land á Hellisheiði)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 207/2013 dags. 10. október 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 554/2013 dags. 14. október 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 586/2013 dags. 15. október 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 366/2013 dags. 17. október 2013 (Kærunefnd útboðsmála)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 303/2013 dags. 17. október 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 313/2013 dags. 17. október 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 569/2013 dags. 21. október 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 291/2013 dags. 31. október 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 135/2013 dags. 31. október 2013 (Styrmir Þór Bragason)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 314/2013 dags. 31. október 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 302/2013 dags. 7. nóvember 2013 (Vinnulyftur ehf. / KPMG)^{[HTML] [PDF]}
KPMG var með milligöngu um sölu á fyrirtæki en gætti ekki nægilega vel að hagsmunum seljandans. Sérfræðingur frá KPMG var látinn bera ⅔ hluta bótaskyldunnar á grundvelli sérfræðiábyrgðar en viðskiptavinurinn restina sökum skorts á varkárni.

---

Hrd. 334/2013 dags. 7. nóvember 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 324/2013 dags. 7. nóvember 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 337/2013 dags. 14. nóvember 2013 (Reynir Finndal)^{[HTML] [PDF]}
Fallist var á kröfu um viðbótargreiðslu þar sem eingöngu hefði verið greitt einu sinni af láninu.

---

Hrd. 284/2013 dags. 14. nóvember 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 709/2013 dags. 21. nóvember 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 384/2013 dags. 21. nóvember 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 348/2013 dags. 21. nóvember 2013 (Yfirdráttarlán)^{[HTML] [PDF]}
Skuldarar greiddu miðað við gengisbindingu sem stóðst svo ekki.

---

Hrd. 376/2013 dags. 28. nóvember 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 246/2013 dags. 28. nóvember 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 514/2013 dags. 5. desember 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 458/2013 dags. 5. desember 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 393/2013 dags. 5. desember 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 748/2013 dags. 5. desember 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 304/2013 dags. 5. desember 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 737/2013 dags. 6. desember 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 736/2013 dags. 11. desember 2013 (Starfsráð FÍA)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 436/2013 dags. 12. desember 2013 (Hópbílaleigan ehf. II)^{[HTML] [PDF]}
Framhald af atburðarásinni í Hrd. 450/2007 dags. 8. maí 2008 (Hópbílaleigan I)^ⓘ. Krafist var skaðabóta og matsgerð lögð fram þeim til stuðnings, og þær svo viðurkenndar af Hæstarétti.

---

Hrd. 764/2013 dags. 12. desember 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 430/2013 dags. 12. desember 2013 (Flugastraumur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 463/2013 dags. 12. desember 2013 (Hagar)^{[HTML] [PDF]}
Hagar var nokkuð stórt fyrirtæki og var lántaki stórs gengisláns. Lánveitandi krafðist mikillar viðbótargreiðslu.

Hæstiréttur leit svo á að um væri að ræða lán til fjárfestinga sem var sérstaklega sniðið að því. Auk þess myndi viðbótargreiðslan ekki leiða til mikils óhagræðis fyrir lántaka. Fallist var því á viðbótargreiðsluna.

---

Hrd. 762/2013 dags. 13. desember 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 767/2013 dags. 8. janúar 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 509/2013 dags. 16. janúar 2014 (Afleiðusamningur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 359/2013 dags. 16. janúar 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 661/2013 dags. 16. janúar 2014 (Gísli)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 523/2013 dags. 16. janúar 2014 (Gjalddagi láns)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 413/2013 dags. 16. janúar 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 412/2013 dags. 16. janúar 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 356/2013 dags. 16. janúar 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 563/2013 dags. 23. janúar 2014 (Sparisjóður Keflavíkur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 577/2013 dags. 23. janúar 2014 (Draupnir)^{[HTML] [PDF]}
Ágreiningur milli banka og fjárfestingarfélags.
Draupnir fékk lánað fyrir byggingu Norðurturnsins og veðið í fyrirhugaðri byggingu.
Hæstiréttur taldi að ekki hefði verið sýnt fram á beitingu neinna þvingana og að bankinn hefði eingöngu beitt heimildum sem bankinn hafði og mátti beita.

---

Hrd. 425/2013 dags. 23. janúar 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 719/2013 dags. 28. janúar 2014 (Einkabankaþjónusta - Sala hlutabréfa)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 812/2013 dags. 29. janúar 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 611/2013 dags. 30. janúar 2014 (Samþykki ógilt)^{[HTML] [PDF]}
K hafði undirritað tryggingarbréf vegna lántöku M með 3. veðrétti í fasteign K. K byggði kröfu sína á 36. gr. samningalaga um að ekki væri hægt að bera ábyrgðaryfirlýsingu hennar samkvæmt tryggingarbréfinu fyrir sig þar sem ekki hefði verið fylgt skilyrðum og skyldum samkvæmt samkomulagi um notkun ábyrgða á skuldum einstaklinga frá 1. nóvember 2001, sem var þá í gildi. Fyrirsvarsmenn varnaraðila hefðu vitað að lánið til M væri vegna áhættufjárfestinga. Greiðslugeta M hafði ekki verið könnuð sérstaklega áður en lánið var veitt og báru gögn málsins ekki með sér að hann gæti staðið undir greiðslubyrði þess. Varnaraðilinn hefði ekki haft samband við K vegna ábyrgðar hennar, en augljós aðstöðumunur hefði verið með aðilum.

---

Hrd. 670/2013 dags. 30. janúar 2014 (JPY)^{[HTML] [PDF]}
Ágreiningur um hvort réttilega hefði verið bundið við gengi erlends gjaldmiðils. Lánsfjárhæðin samkvæmt skuldabréfi var tilgreind vera í japönskum jenum og að óheimilt væri að breyta upphæðinni yfir í íslenskar krónur. Tryggingarbréf var gefið út þar sem tiltekin var hámarksfjárhæð í japönskum jenum eða jafnvirði annarrar fjárhæðar í íslenskum krónum.

Í dómi Hæstiréttur var ekki fallist á með útgefanda tryggingarbréfsins að hámarkið væri bundið við upphæðina í íslenskum krónum og því fallist á að heimilt hafði verið að binda það við gengi japanska yensins.

---

Hrd. 544/2013 dags. 30. janúar 2014 (Hótel Húsavík)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 12/2014 dags. 5. febrúar 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 597/2013 dags. 6. febrúar 2014 (Lán eða gjöf)^{[HTML] [PDF]}
Ekki það nálægt andlátinu að það skipti máli, og þetta var talið gjöf.

---

Hrd. 599/2013 dags. 6. febrúar 2014 (Andleg vanlíðan)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 592/2013 dags. 6. febrúar 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 805/2013 dags. 10. febrúar 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 596/2013 dags. 13. febrúar 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 582/2013 dags. 13. febrúar 2014 (Íslandshótel hf.)^{[HTML] [PDF]}
Starfsmaður tók sér vín í heimildarleysi sem var á boðstólnum í starfsmannaveislu auk þess notaði starfsmaðurinn ekki stimpilklukku vinnustaðarins í samræmi við fyrirmæli. Talið var henni til hags að hún hafði skýrt yfirmanni frá brotinu skjótlega og bætt fyrir það, auk þess skildi hún ekki gildi yfirlýsingar sem hún undirritaði sökum tungumálaörðugleika. Hæstiréttur taldi því ekki vera um brot að ræða sem réttlætt hefði fyrirvaralausa brottvikningu úr starfi, heldur hefði þurft áminningu.

---

Hrd. 598/2013 dags. 13. febrúar 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 28/2014 dags. 17. febrúar 2014 (Annar bróðir fær arf)^{[HTML] [PDF]}
Hjón eiga tvo syni og þau gera allt í einu erfðaskrá til hagsbóta öðrum þeirra. Eftir lát hjónanna deila bræðurnir um erfðaskrána og fannst bróðurnum sem fékk ekki arf að hjónin hafi ekki haft næga vitræna getu. Hann hafi alltaf hjálpað þeim.

Hinn bróðirinn sagði sögu um að hjónin hefðu gengist í ábyrgð fyrir þann bróður sem þau arfleiddu ekki, og þær ábyrgðir hefðu fallið fyrir lát þeirra. Þau hefðu síðan minnkað samband sitt við hann.

Hjónin fóru fjórum sinnum til lögmanns til að ræða gerð erfðaskrárinnar. Ekki voru merki um að bróðirinn sem fékk arf hafi komið að gerð erfðaskrárinnar né mætt með þeim á fundina með lögmanninum.

Ekki kom fram í vottorðinu að vottarnir væru tilkvaddir né um að þeir vissu að þetta væri erfðaskrá. Hæstiréttur taldi að þetta hafi legið fyrir í kringumstæðunum er umluktu téðar vottanir að um væri að ræða þessi atriði. Í vottorðunum var ekki tilgreint heimilisfang en ekki minnst á það í dómnum.

Haldið uppi sökum um misneytingu.

---

Hrd. 603/2013 dags. 20. febrúar 2014 (Krafa fyrri bréferfingja)^{[HTML] [PDF]}
Fjallar um hið endanlega uppgjör.

Erfingjarnir eiga ekki að endurgreiða það sem var umfram, þrátt fyrir að talsverður munur hafi verið milli fjárhæðanna.

---

Hrd. 630/2013 dags. 20. febrúar 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 106/2014 dags. 20. febrúar 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 648/2013 dags. 27. febrúar 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 618/2013 dags. 6. mars 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 602/2013 dags. 6. mars 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 32/2014 dags. 12. mars 2014 (Maki sviptur fjárræði - Sameiginleg erfðaskrá)^{[HTML] [PDF]}
Hjón gerðu sameiginlega og gagnkvæma erfðaskrá árið 1986 sem hvorugt mátti breyta án samþykkis hins. Gríðarlegir fjármunir voru undir og þau áttu þrjú börn.

Maðurinn missti völdin í fyrirtækinu og fékk eftirlaunasamning. Sá samningur var síðan ógiltur. Maðurinn var síðan lagður inn á sjúkrahús með heilabilun.

Konan krafðist ógildingar sökum brostinna forsendna. Ekki var fallist á það.

---

Hrd. 638/2013 dags. 13. mars 2014 (Lýsing hf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 676/2013 dags. 13. mars 2014 (Fossatún)^{[HTML] [PDF]}
Heimild veiðifélags Grímsár í Borgarfirði til að nota hús til leigu fyrir ferðamenn á veturna. Í 2 km fjarlægð frá veiðihúsinu var fólk að reka gististöðuna Fossatún og hafði það fólk aðild að veiðifélaginu og voru ósátt við þessa ráðstöfun. Hæstiréttur fjallaði um heimildir félagsins til þessa og nefndi að þar sem lögum um lax- og silungsveiði sleppti ætti að beita ólögfestu reglunum og einnig lögum um fjöleignarhús.

---

Hrd. 136/2014 dags. 13. mars 2014 (Fljótsdalur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 133/2014 dags. 14. mars 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 171/2014 dags. 19. mars 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 633/2013 dags. 20. mars 2014 (Ásgarður 131 - Seljendur sýknaðir)^{[HTML] [PDF]}
Seljendur fóru í verulegar framkvæmdir í kjallara fasteignar og frágangurinn eftir framkvæmdirnar varð slíkur að hann leiddi til rakaskemmda auk fleiri skemmda. Seldu þeir svo eignina fyrir 30 milljónir króna. Var talið að um galla hefði verið að ræða en ekki nægur til að heimila riftun, en hins vegar féllst Hæstiréttur á kröfu kaupanda um skaðabætur úr ábyrgðartryggingu fasteignasalans.

---

Hrd. 639/2013 dags. 20. mars 2014 (Samtök sunnlenskra sveitarfélaga gegn Bílum og fólki ehf. - Strætó útboð)^{[HTML] [PDF]}
Útboð fór fram á akstri almenningsfarartækja. Engar athugasemdir voru gerðar við fundinn þar sem tilboðin voru opnuð. Um tveimur mínútum fyrir slit fundarins barst tölvupóstur þar sem kostnaður tilboðs, sem var hið lægsta, hefði verið misritaður þar sem á það vantaði kostnaðarliði. Litið var svo á að tilboðið hefði verið gilt þar sem ekki var sýnt fram á misritun.

Hæstiréttur taldi að útbjóðanda hafði verið rétt að lýsa yfir riftun samningsins þar sem ljóst þótti að lægstbjóðandi ætlaði sér ekki að efna samninginn í samræmi við tilboðið, á grundvelli almennra reglna kröfuréttar um fyrirsjáanlegar vanefndir.

---

Hrd. 724/2013 dags. 20. mars 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 177/2014 dags. 21. mars 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 139/2014 dags. 24. mars 2014 (Fjárúttektir - Umboðsmannamál)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 175/2014 dags. 24. mars 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 187/2014 dags. 26. mars 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 734/2013 dags. 27. mars 2014 (Lífland)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 750/2013 dags. 27. mars 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 665/2013 dags. 27. mars 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 207/2014 dags. 31. mars 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 178/2014 dags. 1. apríl 2014 (Blikanes - VG Investment A/S)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 179/2014 dags. 1. apríl 2014 (VG Investment A/S)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 180/2014 dags. 1. apríl 2014 (VG Investment A/S)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 181/2014 dags. 1. apríl 2014 (VG Investment A/S)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 182/2014 dags. 1. apríl 2014 (VG Investment A/S)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 717/2013 dags. 3. apríl 2014 (Lýsing hf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 647/2013 dags. 3. apríl 2014 (Straumborg gegn Glitni)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 749/2013 dags. 3. apríl 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 209/2014 dags. 8. apríl 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 542/2013 dags. 10. apríl 2014 (Atorka Group hf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 593/2013 dags. 10. apríl 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 240/2014 dags. 29. apríl 2014 (Vefsíður)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 239/2014 dags. 29. apríl 2014 (STEF)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 238/2014 dags. 29. apríl 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 230/2014 dags. 29. apríl 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 246/2014 dags. 5. maí 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 288/2014 dags. 12. maí 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 218/2014 dags. 14. maí 2014 (Stefnumið ehf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 672/2013 dags. 15. maí 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 465/2013 dags. 15. maí 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 286/2014 dags. 22. maí 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 281/2014 dags. 23. maí 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 818/2013 dags. 28. maí 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 26/2014 dags. 28. maí 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 475/2014 dags. 4. júní 2014 (Forkaupsréttur að fiskiskipi - Síldarvinnslan)^{[HTML] [PDF]}
Sveitarfélag taldi sig geta gengið inn í hlutabréfakaup á grundvelli forkaupsréttar. Téður forkaupsréttur byggðist á lagaákvæði um að sveitarfélög hefðu forkaupsrétt á fiskiskipum er hefðu leyfi til veiða í atvinnuskyni til útgerðar sem hefði heimilisfesti í öðru sveitarfélagi, og ætti þá sveitarstjórnin í sveitarfélagi seljanda forkaupsrétt á skipinu.

Héraðsdómur hafði samþykkt kröfu sveitarfélagsins á þeim grundvelli að með sölu á hlutabréfum fyrirtækis væri verið að fara fram hjá markmiði lagaákvæðisins. Hæstiréttur var á öðru máli og taldi að ákvæði stjórnarskrár um friðhelgi eignarréttur mæltu gegn því að lögjafna á þessum forsendum, og synjaði því kröfu sveitarfélagsins.

---

Hrd. 50/2014 dags. 5. júní 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 373/2014 dags. 5. júní 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 25/2014 dags. 5. júní 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 787/2013 dags. 12. júní 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 486/2014 dags. 18. ágúst 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 467/2014 dags. 25. ágúst 2014 (Helmingur jarðar)^{[HTML] [PDF]}
K afsalaði sér helmingi jarðar sinnar til sambúðarmaka síns, M. 10 árum síðar lýkur sambúðinni og telur K að óheiðarlegt væri fyrir M að beita fyrir sér samningnum.

---

Hrd. 518/2014 dags. 25. ágúst 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 492/2014 dags. 25. ágúst 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 539/2014 dags. 4. september 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 472/2014 dags. 10. september 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 11/2014 dags. 11. september 2014 (Toppfiskur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 503/2014 dags. 11. september 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 540/2014 dags. 16. september 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 591/2014 dags. 17. september 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 58/2014 dags. 18. september 2014 (Fonsi)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 84/2014 dags. 25. september 2014 (Sjóklæðagerðin)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 778/2013 dags. 25. september 2014 (Héðinsfjarðargöng II)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 170/2014 dags. 25. september 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 70/2014 dags. 25. september 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 622/2014 dags. 30. september 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 560/2014 dags. 30. september 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 79/2014 dags. 2. október 2014 (Intrum - Hampiðjan hf.)^{[HTML] [PDF]}
Starfsmaður innheimtufyrirtækis vanrækti að innheimta kröfu þannig að hún fyrndist.

---

Hrd. 113/2014 dags. 2. október 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 109/2014 dags. 2. október 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 111/2014 dags. 9. október 2014 (Vífilfell)^{[HTML] [PDF]}
Deilt var um hvort kolsýrðir drykkir teldust til vatnsdrykkja og taldi Vífillfell það ekki nógu vel rannsakað. Fyrir Hæstarétti byrjaði Samkeppniseftirlitið að koma með nýjar málsástæður og málsgögn. Hæstiréttur taldi að ekki væri horft á gögn sem voru ekki til fyrir.

---

Hrd. 648/2014 dags. 13. október 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 658/2014 dags. 16. október 2014 (Hvassaleiti)^{[HTML] [PDF]}
Eign var veðsett samkvæmt umboði. Lánastofnun tekur umboðið gott og gilt og þinglýsti tryggingarbréfinu á eign. Í umboðinu kom ekki fram heimild til að veðsetja eignina. Um hefði því verið að ræða þinglýsingarmistök er þinglýsingarstjóra bæri að leiðrétta.

---

Hrd. 141/2014 dags. 23. október 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 668/2014 dags. 27. október 2014 (Drómi - Afleiðusamningur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 685/2014 dags. 3. nóvember 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 698/2014 dags. 4. nóvember 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 82/2014 dags. 6. nóvember 2014 (Grimsborgir II - Ásborgir)^{[HTML] [PDF]}
Aðili keypti af sveitarfélagi tvær byggingarlóðir í landi og ætlaði að koma þar upp íbúðarbyggð. Fáeinum árum eftir kaupin uppgötvar kaupandinn umræður um það hvort skilgreina ætti svæðið einnig sem atvinnusvæði, og svo verður af því. Hæstiréttur taldi að seljandinn hefði brotið á samningsskyldum sínum með saknæmum hætti með þeirri endurskilgreiningu. Þetta var talið vera eftirfarandi vanefnd á kaupsamningi þeirra.

---

Hrd. 176/2014 dags. 6. nóvember 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 127/2014 dags. 6. nóvember 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 244/2014 dags. 6. nóvember 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 110/2014 dags. 6. nóvember 2014 (Eykt)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 202/2014 dags. 6. nóvember 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 148/2014 dags. 13. nóvember 2014 (Adakris)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 301/2014 dags. 13. nóvember 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 718/2014 dags. 18. nóvember 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 269/2014 dags. 20. nóvember 2014 (PWC)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 195/2014 dags. 20. nóvember 2014 (Exista)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 741/2014 dags. 1. desember 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 29/2014 dags. 4. desember 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 293/2014 dags. 4. desember 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 235/2014 dags. 11. desember 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 746/2014 dags. 11. desember 2014 (ALMC II)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 153/2014 dags. 11. desember 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 758/2014 dags. 16. desember 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 792/2014 dags. 16. desember 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 289/2014 dags. 18. desember 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 92/2014 dags. 18. desember 2014 (Bær)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 349/2014 dags. 22. desember 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 805/2014 dags. 7. janúar 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 857/2014 dags. 7. janúar 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 856/2014 dags. 7. janúar 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 807/2014 dags. 14. janúar 2015 (Hallgrímur SI)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 320/2014 dags. 15. janúar 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 422/2014 dags. 15. janúar 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 11/2015 dags. 15. janúar 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 27/2015 dags. 20. janúar 2015 (Hafhús)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 140/2014 dags. 22. janúar 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 407/2014 dags. 29. janúar 2015 (Vingþór - Grjótháls)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 42/2015 dags. 29. janúar 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 823/2014 dags. 30. janúar 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 24/2015 dags. 30. janúar 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 55/2015 dags. 3. febrúar 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 526/2014 dags. 5. febrúar 2015 (Tómlæti - Viðbótarmeðlag)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 76/2015 dags. 5. febrúar 2015 (Laugavegur 47)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 576/2014 dags. 12. febrúar 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 145/2014 dags. 12. febrúar 2015 (Al-Thani)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 481/2014 dags. 19. febrúar 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 423/2014 dags. 19. febrúar 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 509/2014 dags. 26. febrúar 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 497/2014 dags. 26. febrúar 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 378/2014 dags. 26. febrúar 2015 (Skiptasamningur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 465/2014 dags. 26. febrúar 2015 (Seljavegur)^{[HTML] [PDF]}
14% flatarmálsmunur var ekki talinn duga.

---

Hrd. 129/2015 dags. 2. mars 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 121/2015 dags. 4. mars 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 751/2014 dags. 5. mars 2015 (Vatnsendi 8)^{[HTML] [PDF]}
Litið var svo á að ákvörðun skiptastjóra dánarbús MSH um að úthluta beinum eignarrétti jarðarinnar Vatnsenda til ÞH væri ógild þar sem MSH hefði fengið jörðina afhenta til umráða og afnota, þar sem hinn beini eignarréttur hefði ekki verið til staðar á þeim tíma. Hæstiréttur leit svo á að þau réttindi gætu aldrei gengið til baka til dánarbúsins, óháð því hvort það sé vegna brostinna forsendna fyrir erfðaskránni, andláts MSH né brot ÞH á erfðaskránni, en í síðastnefnda tilvikinu myndi jörðin ganga til næsta rétthafa frekar en aftur til dánarbúsins.

---

Hrd. 515/2014 dags. 5. mars 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 625/2014 dags. 5. mars 2015 (Eyjólfur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 516/2014 dags. 5. mars 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 148/2015 dags. 10. mars 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 149/2015 dags. 10. mars 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 554/2014 dags. 12. mars 2015 (Málamyndasamningur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 216/2014 dags. 12. mars 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 466/2014 dags. 12. mars 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 474/2014 dags. 12. mars 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 507/2014 dags. 12. mars 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 137/2015 dags. 12. mars 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 533/2014 dags. 19. mars 2015 (Yfirdráttarheimild)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 602/2014 dags. 19. mars 2015 (Þorsklifur)^{[HTML] [PDF]}
Æ rifti samstarfssamningi sínum við J er kvað á um framleiðslu og dreifingu á niðursoðinni þorsklifur, er gerður var til fimm ára. J höfðaði svo í kjölfarið viðurkenningarmál gegn Æ. Forsenda riftunarinnar var sú að Æ hafi komist að því að J hefði farið í samkeppnisrekstur á tímabilinu. Í samningnum voru engin samkeppnishamlandi ákvæði en Hæstiréttur taldi að Æ hafi verið rétt að rifta samningnum þar sem samkeppnisrekstur J hefði verið ósamrýmanlegur tillits- og trúnaðarskyldum hans. J var ekki talinn hafa sannað að vitneskja Æ um hinn væntanlega rekstur hafi legið fyrir við samningsgerðina.

---

Hrd. 558/2014 dags. 19. mars 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 567/2014 dags. 19. mars 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 618/2014 dags. 26. mars 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 262/2015 dags. 16. apríl 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 237/2015 dags. 16. apríl 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 231/2015 dags. 17. apríl 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 228/2015 dags. 17. apríl 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 251/2015 dags. 21. apríl 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 250/2015 dags. 21. apríl 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 268/2015 dags. 24. apríl 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 605/2014 dags. 30. apríl 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 655/2014 dags. 30. apríl 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 827/2014 dags. 30. apríl 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 285/2015 dags. 5. maí 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 835/2014 dags. 7. maí 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 160/2015 dags. 13. maí 2015 (Verðtrygging)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 697/2014 dags. 13. maí 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 53/2015 dags. 13. maí 2015 (Umráðataka vegna Suðurnesjalínu 2)^{[HTML] [PDF]}
Ágreiningur var um úrskurð matsnefnd eignarnámsbóta vegna snemmbærrar umráðasviptingu landspilda fimm jarða vegna lagningu Suðurnesjalínu 2. Ráðherra hafði áður orðið við beiðni Landsnets um heimild til eignarnáms þessa lands, með vísan til almannaþarfar.

Hæstiréttur taldi að ekki dugði að vísa eingöngu til þeirra almennu sjónarmiða um nauðsyn eignarnámsheimildarinnar, heldur þyrfti einnig að færa fram rök fyrir matsnefndinni að snemmbær umráðasvipting skv. 14. gr. laga um framkvæmd eignarnáms, nr. 11/1973, væri nauðsynleg. Þar sem slík rök voru ekki flutt fyrir matsnefndinni brast henni lagaskilyrði til að verða við þeirri beiðni, og þar af leiðandi var sá úrskurður hennar felldur úr gildi.

---

Hrd. 726/2014 dags. 21. maí 2015 (Fjarðabyggð gegn Lánasjóði sveitarfélaga ohf.)^{[HTML] [PDF]}
Fjarðabyggð byggði á að samningur ætti að vera ógiltur sökum brostinna forsenda af þeirri ástæðu að gengi íslensku krónunnar hefði fallið meira en sveitarfélagið gerði ráð fyrir. Hæstiréttur taldi það ósannað að fyrir hafi legið ákvörðunarástæða um að gengisþróun yrði með tilteknum hætti né að stefndi hefði mátt vita um slíka forsendu af hálfu sveitarfélagsins.

---

Hrd. 579/2014 dags. 21. maí 2015 (Straumur og Berjanes)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 736/2014 dags. 21. maí 2015 (Greiðslukortaskuld - Greiðsluaðlögun)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 752/2014 dags. 28. maí 2015 (Jökulsárlón - Spilda úr landi Fells - Riftun)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 337/2015 dags. 28. maí 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 327/2015 dags. 4. júní 2015 (Afturköllun kaupmála ógild - Staðfestingarhæfi)^{[HTML] [PDF]}
Reyndi á þýðingu orðsins „staðfestingarhæfi“.
Vottarnir voru börn hjónanna en það mátti ekki. Þau voru talin of nátengd til að geta komið með trúverðugan vitnisburð.

---

Hrd. 761/2014 dags. 4. júní 2015 (Höfðabrekka 27)^{[HTML] [PDF]}
Fasteign var keypt á 18 milljónir króna. Gallar komu í ljós eftir afhendingu. Dómkvaddur matsmaður ritaði matsgerð og stóð í henni að úrbætur á þeim myndu kosta 11,9 milljónir (um 66% af kaupverðinu). Hæstiréttur féllst á að kaupanda hefði verið heimilt að rifta kaupsamningnum á grundvelli verulegrar vanefndar.

---

Hrd. 336/2015 dags. 5. júní 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 372/2015 dags. 10. júní 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 837/2014 dags. 11. júní 2015 (Creditinfo)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 742/2014 dags. 11. júní 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 30/2015 dags. 18. júní 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 834/2014 dags. 18. júní 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 467/2015 dags. 13. ágúst 2015 (Verkfallsmál)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 459/2015 dags. 13. ágúst 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 437/2015 dags. 18. ágúst 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 481/2015 dags. 20. ágúst 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 505/2015 dags. 27. ágúst 2015 (Ísland Express ehf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 51/2015 dags. 10. september 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 552/2015 dags. 15. september 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 8/2015 dags. 17. september 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 181/2015 dags. 17. september 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 15/2015 dags. 24. september 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 614/2015 dags. 29. september 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 553/2015 dags. 30. september 2015 (Berlice ehf. - Þorsteinn Hjaltested - Afleiðutengd skuldabréf)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 66/2015 dags. 1. október 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 456/2014 dags. 8. október 2015 (Imon ehf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 106/2015 dags. 8. október 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 35/2015 dags. 15. október 2015 (Atlantsolía II)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 34/2015 dags. 15. október 2015 (Atlantsolía I)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 195/2015 dags. 15. október 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 252/2015 dags. 22. október 2015 (Hvaleyrarbraut 22)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2/2015 dags. 29. október 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 196/2015 dags. 29. október 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 175/2015 dags. 29. október 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 191/2015 dags. 29. október 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 703/2015 dags. 4. nóvember 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 229/2015 dags. 5. nóvember 2015 (Erfingjar sjálfskuldarábyrgðarmanns - Námslán)^{[HTML] [PDF]}
SH gekkst í sjálfskuldarábyrgð fyrir námslánum annars aðila en hann lést síðan. Um mánuði eftir andlátið hætti lánþeginn að greiða af láninu. Síðar sama ár var veitt leyfi til einkaskipta á búinu. Um tveimur árum eftir andlát SH tilkynnti lánveitandinn lánþeganum að öll skuldin hefði verið gjaldfelld vegna verulegra vanskila. Erfingjar SH bæru sem erfingjar dánarbús hans óskipta ábyrgð á umræddri skuld.

Í málinu var deilt um það hvort erfingjarnir hafi gengist undir skuldina. Erfingjarnir báru fyrir sig að hún hefði fallið niður við andlát sjálfskuldarábyrgðarmannsins, lögjafnað frá ákvæði er kvæði um niðurfellingu hennar við andlát lánþegans. Hæstiréttur synjaði þeirri málsástæðu á þeim forsendum að með sjálfskuldarábyrgðinni á námslánunum hefðu stofnast tryggingarréttindi í formi persónulegra skuldbindinga sem nytu verndar eignarréttarákvæðis stjórnarskrárinnar, er kæmi bæði í veg fyrir að ákvæðið væri túlkað rýmra en leiddi af því í bókstaflegum skilningi orðanna og að beitt yrði lögjöfnun með þessum hætti.

Þá var jafnframt hafnað málsástæðu um ógildingu á grundvelli 36. gr. samningalaga, nr. 7/1936.

---

Hrd. 128/2015 dags. 5. nóvember 2015 (Bónusgrísinn)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 370/2015 dags. 5. nóvember 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 718/2015 dags. 12. nóvember 2015 (Safn)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 687/2015 dags. 12. nóvember 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 683/2015 dags. 12. nóvember 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 686/2015 dags. 12. nóvember 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 682/2015 dags. 12. nóvember 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 681/2015 dags. 12. nóvember 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 684/2015 dags. 12. nóvember 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 685/2015 dags. 16. nóvember 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 100/2015 dags. 19. nóvember 2015^{[HTML] [PDF]}
Hæstiréttur taldi að lán með óheyrilega háa vexti hefði verið vaxtalaust af þeim sökum, sem sagt ekki beitt fyllingu. Hins vegar bar það dráttarvexti frá málshöfðun.

---

Hrd. 359/2015 dags. 19. nóvember 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 243/2015 dags. 26. nóvember 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 759/2015 dags. 26. nóvember 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 732/2015 dags. 27. nóvember 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 112/2015 dags. 3. desember 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 478/2014 dags. 3. desember 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 334/2015 dags. 10. desember 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 134/2015 dags. 10. desember 2015 (Parlogis)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 292/2015 dags. 17. desember 2015 (Lánasjóður sveitarfélaga II)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 346/2015 dags. 17. desember 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 825/2015 dags. 6. janúar 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 787/2015 dags. 7. janúar 2016 (Afhending gagna)^{[HTML] [PDF]}
Fallist var á kröfu um afhendingu gagna sem voru eingöngu afhend matsmönnum en ekki gagnaðila.

---

Hrd. 324/2015 dags. 14. janúar 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 246/2015 dags. 21. janúar 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 808/2015 dags. 26. janúar 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 381/2015 dags. 4. febrúar 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 757/2015 dags. 4. febrúar 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 397/2015 dags. 18. febrúar 2016 (Lóðaskil í Hafnarfirði)^{[HTML] [PDF]}
Engin stjórnsýsluframkvæmd var fyrir hendi um að lóðum hafi verið skilað.

---

Hrd. 391/2015 dags. 18. febrúar 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 383/2015 dags. 18. febrúar 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 379/2015 dags. 18. febrúar 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 560/2015 dags. 18. febrúar 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 406/2015 dags. 18. febrúar 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 416/2015 dags. 18. febrúar 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 471/2015 dags. 3. mars 2016 (Glammastaðir)^{[HTML] [PDF]}
Heimilt var að selja veiðiréttinn þar sem landið var í eyði.

---

Hrd. 449/2015 dags. 3. mars 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 388/2015 dags. 3. mars 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 476/2015 dags. 3. mars 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 468/2015 dags. 10. mars 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 529/2015 dags. 17. mars 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 162/2016 dags. 18. mars 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 163/2016 dags. 18. mars 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 478/2015 dags. 22. mars 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 500/2015 dags. 22. mars 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 677/2015 dags. 14. apríl 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 592/2015 dags. 14. apríl 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 649/2015 dags. 14. apríl 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 616/2015 dags. 20. apríl 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 232/2016 dags. 20. apríl 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 74/2015 dags. 28. apríl 2016 (Milestone - Endurskoðendur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 579/2015 dags. 28. apríl 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 227/2016 dags. 29. apríl 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 225/2016 dags. 29. apríl 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 130/2016 dags. 4. maí 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 604/2015 dags. 4. maí 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 327/2016 dags. 19. maí 2016 (Svertingsstaðir)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 630/2015 dags. 19. maí 2016 (Sumarhús)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 648/2015 dags. 26. maí 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 627/2015 dags. 26. maí 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 693/2015 dags. 26. maí 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 637/2015 dags. 2. júní 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 638/2015 dags. 2. júní 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 643/2015 dags. 2. júní 2016 (Laugar í Súgandafirði)^{[HTML] [PDF]}
Sveitarfélag keypti jarðhita af bónda og ætlaði að nota jarðhitann fyrir hitaveitu. Hæstiréttur leyfði þessu að ágangast þar sem þetta væri í hag almennings og ekki í andstöðu við tilgang laganna.

---

Hrd. 598/2015 dags. 2. júní 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 600/2015 dags. 2. júní 2016 (Hópbílaleigan ehf. III)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 580/2015 dags. 9. júní 2016 (Gildi krafna)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 368/2016 dags. 14. júní 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 663/2015 dags. 16. júní 2016 (Íbúðalánasjóður og SPÞ)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 810/2015 dags. 16. júní 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 539/2016 dags. 29. ágúst 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 458/2016 dags. 5. september 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 517/2016 dags. 7. september 2016 (Samtök sparifjáreigenda)^{[HTML] [PDF]}
Samtök sparifjáreigenda höfðuðu mál á hendur fimm mönnum er voru að afplána refsingu í fangelsinu að Kvíabryggju. Í héraðsdómi var máli vísað frá á þeim forsendum að fangar teldust ekki eiga fasta búsetu í fangelsinu sbr. ákvæði laga um lögheimili þar sem fram kom að dvöl í fangelsi ígilti ekki fastri búsetu, og því væri ekki hægt að byggja afplánunarstað fangans sem grundvöll fyrir varnarþingi í málinu í skilningi 1. mgr. 32. gr. laga um meðferð einkamála, nr. 91/1991.

Hæstiréttur var sammála því mati héraðsdóms en ógilti svo þann úrskurð á þeim forsendum að slíkt hefði verið heimilt skv. 4. mgr. 32. gr. laganna. Stefnandi í héraði vísaði til þess ákvæðis í munnlegum málflutningi en stefndu í héraði andmæltu því á þeim vettvangi þar sem þess hefði ekki verið getið í stefnu, en héraðsdómari sinnti ekki þeim andmælum. Hæstiréttur tók fram að eigi væri skylt að taka fram í héraðsdómsstefnu á hvaða grundvelli stefnandi teldi stefna eiga varnarþing í þeirri þinghá, né að stefnandinn þurfi að svara fyrir fram atriðum sem stefndi gæti reynt að beita sér fyrir í þeim efnum. Með hliðsjón af þessum atriðum og öðrum felldi hann úrskurð héraðsdóms úr gildi og kvað á um að málið skyldi hljóta efnislega umfjöllun hjá héraðsdómi.

---

Hrd. 469/2016 dags. 12. september 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 691/2015 dags. 15. september 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 429/2016 dags. 16. september 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 428/2016 dags. 16. september 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 592/2016 dags. 27. september 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 860/2015 dags. 29. september 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 30/2016 dags. 29. september 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 471/2016 dags. 29. september 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 39/2016 dags. 6. október 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 64/2016 dags. 6. október 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 65/2016 dags. 13. október 2016^{[HTML] [PDF]}
Maður ritaði undir sjálfskuldarábyrgð vegna veltureiknings hjá Arion banka. Bankinn vildi meina að númer reikningsins hefði verið misritað. Ákveðið reikningsnúmer hafði verið ritað og dregin lína yfir það, og annað reikningsnúmer ritað í staðinn. Ábyrgðarmennirnir vildu ekki kannast við að hafa gert breytingar á skjalinu, og ekki höfðu verið ritaðir upphafsstafir hjá breytingunni.

Hæstiréttur taldi að bankinn bæri sönnunarbyrðina á að ábyrgðarmennirnir hefðu mátt vita af breytingunni á þeim tíma.

---

Hrd. 828/2015 dags. 13. október 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 429/2015 dags. 13. október 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 34/2016 dags. 13. október 2016 (Þorbjörn hf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 76/2016 dags. 20. október 2016 (K meðvituð um óljóst verðmat)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 94/2016 dags. 20. október 2016 (Hitaveita Egilsstaða og Fella ehf. og Fljótsdalshérað gegn Lánasjóði sveitarfélaga ohf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 71/2016 dags. 20. október 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 15/2016 dags. 27. október 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 117/2016 dags. 27. október 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 556/2016 dags. 10. nóvember 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 44/2016 dags. 17. nóvember 2016 (Ice Lagoon)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 715/2016 dags. 17. nóvember 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 96/2016 dags. 17. nóvember 2016 (Fjármögnunarleiga)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 739/2016 dags. 22. nóvember 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 74/2016 dags. 24. nóvember 2016 (Háteigsvegur 24)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 729/2016 dags. 1. desember 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 245/2016 dags. 8. desember 2016 (Sameiginlegur lögmaður)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 118/2016 dags. 8. desember 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 775/2016 dags. 8. desember 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 781/2016 dags. 12. desember 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 762/2016 dags. 13. desember 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 212/2016 dags. 15. desember 2016 (Íslandsstofa)^{[HTML] [PDF]}
Íslandsstofa stofnaði til útboðs um rammasamning. Hæstiréttur taldi hana bundna af meginreglum stjórnsýsluréttar þar sem hún var (þá) ótvírætt stjórnvald í skilningi íslenskra laga.

---

Hrd. 218/2016 dags. 15. desember 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 214/2016 dags. 15. desember 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 306/2016 dags. 15. desember 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 150/2016 dags. 20. desember 2016 (Hraðfrystihús Hellissands)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 149/2016 dags. 20. desember 2016 (Guðmundur Runólfsson)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 221/2016 dags. 20. desember 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 222/2016 dags. 20. desember 2016 (Austurstræti 10A ehf.)^{[HTML] [PDF]}
Aðili seldi öðrum aðila, fyrir 115 milljónir króna, einkahlutafélagið Austurstræti 10A ehf., og átti að afhenda eignina 15. desember 2014. Eina eign þess félags var eign að þessu heimilisfangi. Á þeirri eign hvíldi 49 milljón króna lán sem kaupandi félagsins samdi um að yfirtaka. Greiða skyldi af því 16 milljónir við kaupsamning, 7 milljónir þremur mánuðum síðar, 6 milljónir sex mánuðum síðar, sömu upphæð níu mánuðum síðar, 7,5 milljónir tólf mánuðum síðar. Kaupandi skuldbatt sig þar að auki selja félagið Gjáhellu 7 ehf. sem stofna ætti um samnefnda fasteign, að virði 23,5 milljónir króna. Svo reyndist vera að félagið Gjáhella 7 ehf. hefði ekki verið eign kaupandans og ætlaði kaupandi sér að redda sér þeirri eign.

Seljandinn rifti svo samningnum þann 19. desember 2014, þ.e. fjórum dögum eftir umsaminn afhendingardag, vegna meintra verulegra vanefnda kaupanda, þar á meðal væru yfir 20 milljóna veð enn áhvílandi á Gjáhellu 7. Þessari riftun andmælti kaupandi þann 23. desember sama ár. Kaupandinn krafðist fyrir dómi viðurkenningar um gildi þessa samnings og að seljanda væri skylt að framselja eignirnar.

Hæstiréttur tók fram að heildarmat á málsatvikum réði því hvort um hefði verið verulega vanefnd að ræða. Hlutfall Gjáhellu 7 af vanefndinni var um 20,4%, að í samningnum var óljóst hvort seljandi eða kaupandi ætti að hlutast til um stofnun einkahlutafélagsins utan um þá fasteign, og að seljandi hefði sjálfur veðsett 27 milljónir af Austurstræti 10A og því sjálfur vanefnt kaupsamninginn. Í ljósi þessara atriða féllst hann ekki á riftun samningsins.

---

Hrd. 82/2016 dags. 20. desember 2016 (Festir)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 798/2016 dags. 6. janúar 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 827/2016 dags. 12. janúar 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 438/2016 dags. 19. janúar 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 272/2016 dags. 19. janúar 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 274/2016 dags. 19. janúar 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 254/2016 dags. 19. janúar 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 275/2016 dags. 19. janúar 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 270/2016 dags. 19. janúar 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 357/2016 dags. 26. janúar 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 369/2016 dags. 2. febrúar 2017 (Lögmaður og uppgjör)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 250/2016 dags. 2. febrúar 2017 (Bjargráðasjóður - Stjörnugrís III)^{[HTML] [PDF]}
Einstaklingur sem þurfti að borga búnaðargjald (vegna landbúnaðarstarfsemi) vildi fá það endurgreitt. Það gjald hafði runnið til Svínaræktarfélags Íslands, Bændasamtakanna og Bjargráðasjóðs. Vildi einstaklingurinn meina að með skyldu til greiðslu gjaldanna til þessara einkaaðila sé verið að greiða félagsgjald. Hæstiréttur nefndi að í tilviki Bjargráðasjóðs að sökum hlutverks sjóðsins og að stjórn sjóðsins væri skipuð af ráðherra yrði að líta til þess að sjóðurinn væri stjórnvald, og því væri um skatt að ræða.

---

Hrd. 379/2016 dags. 2. febrúar 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 338/2016 dags. 2. febrúar 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 378/2016 dags. 2. febrúar 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 242/2016 dags. 2. febrúar 2017 (Innnes ehf. I)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 241/2016 dags. 2. febrúar 2017 (Dalsnes)^{[HTML] [PDF]}
Krafan um viðbótargreiðslu samsvaraði 15% af tekjum eins árs hjá lántaka og 10% af eigin fé hans. Fallist var á hana.

---

Hrd. 380/2016 dags. 9. febrúar 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 349/2016 dags. 9. febrúar 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 382/2016 dags. 9. febrúar 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 453/2016 dags. 9. febrúar 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 381/2016 dags. 9. febrúar 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 424/2016 dags. 23. febrúar 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 371/2016 dags. 9. mars 2017 (Einar Valur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 133/2017 dags. 15. mars 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 302/2016 dags. 16. mars 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 147/2017 dags. 21. mars 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 432/2016 dags. 23. mars 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 483/2016 dags. 30. mars 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 318/2016 dags. 30. mars 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 489/2016 dags. 30. mars 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 442/2016 dags. 30. mars 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 384/2016 dags. 6. apríl 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 389/2016 dags. 6. apríl 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 507/2016 dags. 6. apríl 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 499/2016 dags. 6. apríl 2017 (Slökkvilið höfuðborgarsvæðisins)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 137/2017 dags. 6. apríl 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 437/2016 dags. 11. apríl 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 495/2016 dags. 11. apríl 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 587/2016 dags. 11. maí 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 264/2017 dags. 16. maí 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 576/2016 dags. 18. maí 2017 (Hafnað ógildingu gjafar)^{[HTML] [PDF]}
K sat í óskiptu búi.

Í búinu var hlutdeild í jarðeign sem K ráðstafaði með gjafagerningi sem var þinglýst.

Síðar fóru fram skipti og reynt á hvort hægt væri að ógilda þá gjöf. Langur tími hafði liðið. Frestur samkvæmt erfðalögum var liðinn og reyndu erfingjarnir að rifta henni skv. samningalögum. Þá hefði þurft að reyna að sýna fram á svik eða misneytingu.

Synjað var dómkröfu um ógildingu gjafarinnar.

---

Hrd. 596/2016 dags. 18. maí 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 510/2016 dags. 1. júní 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 485/2016 dags. 1. júní 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 313/2017 dags. 12. júní 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 672/2016 dags. 15. júní 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 861/2016 dags. 15. júní 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 352/2017 dags. 21. ágúst 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 366/2017 dags. 28. ágúst 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 597/2016 dags. 21. september 2017 (Úttekt af bankareikningum - Fasteign afsalað til sonar sambýliskonu)^{[HTML] [PDF]}
Dánarbú eldri manns (A) er tekið til skipta. Búið er tekið til opinberra skipta. Fyrir andlátið hafði A selt syni sambýliskonu sinnar (B) fasteign. Dánarbúið fór svo í mál gegn B þar sem kaupverðið var greitt en ekki í peningum.

Hæstiréttur taldi í ljósi þess að seljandinn hafi verið með Alzheimer og samkvæmt læknismati hafi hann verið heilabilaður við samningsgerðina, og að B hafi átt að vera fullkunnugt um það ástand.

Deilt var um fjármuni sem B hafi átt að hafa tekið út af bankareikningi A. B tókst ekki að sýna fram á að fjármunirnir hafi verið nýttir í þágu A né verið innan umboðsins og var því gert að endurgreiða fjármunina.

---

Hrd. 664/2016 dags. 21. september 2017 (Stakkholt)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 656/2016 dags. 21. september 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 619/2016 dags. 21. september 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 610/2016 dags. 5. október 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 562/2016 dags. 12. október 2017 (Fagurhóll og Grásteinn)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 634/2017 dags. 17. október 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 372/2017 dags. 2. nóvember 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 20/2017 dags. 9. nóvember 2017 (Byggingarsamvinnufélag II)^{[HTML] [PDF]}
Hér er um að ræða sama fjöleignarhús og í Hrd. 2003:422 nr. 400/2002 (Byggingarsamvinnufélag I)^ⓘ nema verklaginu hafði verið breytt þannig að kaupendur gengust undir sérstaka skuldbindingu um hámarkssöluverð með umsókn um félagsaðild, ásamt því að kvaðirnar voru tíundaðar í kauptilboði í íbúðina og í kaupsamningi. Hæstiréttur taldi það hafa verið fullnægjandi þannig að erfingjar dánarbús eiganda íbúðarinnar voru bundnir af þeim.

---

Hrd. 774/2016 dags. 9. nóvember 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 780/2016 dags. 9. nóvember 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 862/2016 dags. 16. nóvember 2017 (Staðarmörk Reykjavíkur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 771/2016 dags. 16. nóvember 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 770/2016 dags. 16. nóvember 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 668/2017 dags. 21. nóvember 2017 (Orkuveita Reykjavíkur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 694/2017 dags. 28. nóvember 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 702/2017 dags. 29. nóvember 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 753/2016 dags. 30. nóvember 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 655/2016 dags. 30. nóvember 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 114/2017 dags. 30. nóvember 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 675/2017 dags. 6. desember 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 681/2016 dags. 7. desember 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 863/2016 dags. 7. desember 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 867/2016 dags. 19. desember 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 646/2016 dags. 19. desember 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 780/2017 dags. 4. janúar 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 736/2017 dags. 9. janúar 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 754/2017 dags. 11. janúar 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 750/2017 dags. 16. janúar 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 776/2017 dags. 23. janúar 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 804/2016 dags. 25. janúar 2018 (Lóð við Reykjaneshöfn)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 683/2016 dags. 25. janúar 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 869/2016 dags. 15. febrúar 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 54/2017 dags. 15. febrúar 2018 (Greiðslumat)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 195/2017 dags. 22. febrúar 2018 (Vitneskja um ójafna hluti)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 65/2017 dags. 22. febrúar 2018 (Blikaberg)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 101/2017 dags. 22. febrúar 2018 (Happdrætti Háskóla Íslands)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 88/2017 dags. 22. febrúar 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 49/2017 dags. 22. febrúar 2018 (Goðatún)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 105/2017 dags. 22. febrúar 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 125/2017 dags. 1. mars 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 158/2017 dags. 1. mars 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 89/2017 dags. 8. mars 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 172/2017 dags. 8. mars 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 159/2017 dags. 8. mars 2018 (Greiðsluaðlögun)^{[HTML] [PDF]}
Skuldari fór í greiðsluaðlögun og fékk greiðsluskjól er fólst í því að enginn kröfuhafi mátti beita vanefndaúrræðum á hendur skuldaranum á þeim tíma. Þegar greiðsluskjólið leið undir lok fór einn kröfuhafi skuldarans í dómsmál og krafðist dráttarvaxta fyrir það tímabil.

Hæstiréttur synjaði dráttarvaxtakröfunni fyrir tímabilið sem greiðsluskjólsúrræðið var virkt á þeim forsendum að lánardrottnar mættu ekki krefjast né taka við greiðslum frá skuldara á meðan það ástand varaði og ættu því ekki kröfu á dráttarvexti. Hins vegar reiknast almennir vextir á umræddu tímabili.

---

Hrd. 175/2017 dags. 8. mars 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 164/2017 dags. 8. mars 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 262/2017 dags. 15. mars 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 28/2017 dags. 15. mars 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 278/2017 dags. 15. mars 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 279/2017 dags. 22. mars 2018 (pr.pr. Ístraktor)^{[HTML] [PDF]}
Kona hafði fengið umboð til að skuldbinda Ístraktor en umboðið hennar var ekki prókúruumboð. Haldið var því fram að undirritun hennar hefði ekki væri rétt. Hæstiréttur taldi að þar sem konan hafði umboðið til að undirrita samninginn og því myndi sú yfirsjón að rita pr.pr. ekki hagga gildi undirritunarinnar.

---

Hrd. 91/2017 dags. 22. mars 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 288/2017 dags. 22. mars 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 305/2017 dags. 27. mars 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 438/2017 dags. 20. apríl 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 303/2017 dags. 20. apríl 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 403/2017 dags. 20. apríl 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 287/2017 dags. 26. apríl 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 321/2017 dags. 3. maí 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 312/2017 dags. 9. maí 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 311/2017 dags. 9. maí 2018 (Súluhöfði 28)^{[HTML] [PDF]}
Kaupandi var talinn hafa átt að gera sér grein fyrir því að breytingar á skipulagi byggðar hefðu verið samþykktar. Seljandinn var talinn hafa vanrækt upplýsingaskyldu sína þótt kaupandinn hefði getað skoðað þetta sjálfur.

---

Hrd. 342/2017 dags. 9. maí 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 431/2017 dags. 9. maí 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 443/2017 dags. 9. maí 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 601/2017 dags. 17. maí 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 600/2017 dags. 17. maí 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 187/2017 dags. 17. maí 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 325/2017 dags. 17. maí 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 752/2017 dags. 17. maí 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 511/2017 dags. 17. maí 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 524/2017 dags. 24. maí 2018 (Bókun hjá sýslumanni)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 613/2017 dags. 24. maí 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 344/2017 dags. 31. maí 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 491/2017 dags. 31. maí 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 485/2017 dags. 31. maí 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 522/2017 dags. 31. maí 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 619/2017 dags. 7. júní 2018 (Andlegt ástand)^{[HTML] [PDF]}
Ekki hafði komið ógildingarmál af þessum toga í nokkra áratugi fyrir þennan dóm.
K var lögráða en með skertan þroska, á við 6-8 ára barn, samkvæmt framlögðu mati.
M hafði áður sótt um dvalarleyfi hér á landi en fengið synjun. Talið er að hann hafi gifst henni til þess að fá dvalarleyfi. Hann sótti aftur um dvalarleyfi um fimm dögum eftir hjónavígsluna.
Ekki deilt um það að hún hafi samþykkt hjónavígsluna hjá sýslumanni á þeim tíma.
Héraðsdómur synjaði um ógildingu þar sem dómarinn taldi að hér væri frekar um að ræða eftirsjá, sem væri ekki ógildingarástæðu. Hæstiréttur sneri því við þar sem hann jafnaði málsatvikin við að K hefði verið viti sínu fjær þar sem hún vissi ekki hvað hún væri að skuldbinda sig til.

---

Hrd. 604/2017 dags. 7. júní 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 622/2017 dags. 7. júní 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 597/2017 dags. 7. júní 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 552/2017 dags. 7. júní 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 575/2017 dags. 7. júní 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 351/2017 dags. 14. júní 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 267/2017 dags. 14. júní 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 16/2018 dags. 20. júní 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 647/2017 dags. 21. júní 2018 (Kálfaströnd)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 618/2017 dags. 21. júní 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 651/2017 dags. 21. júní 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 623/2017 dags. 21. júní 2018 (Lambhagabúið)^{[HTML] [PDF]}
Ekki er nægilegt að skuldari hafi boðið fram tillögu að lausn gagnvart kröfuhafa, án þess að bjóða fram greiðsluna sjálfa.

---

Hrd. 615/2017 dags. 21. júní 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 773/2017 dags. 26. júní 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 636/2017 dags. 26. júní 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 17/2018 dags. 17. september 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 798/2017 dags. 20. september 2018 (Langalína 2)^{[HTML] [PDF]}
Banki tók ákvörðun um húsbyggingu og var stjórnin ekki talin bera ábyrgð, heldur bankinn sjálfur.

---

Hrd. 760/2017 dags. 20. september 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 495/2017 dags. 20. september 2018 (Hagaflöt 20)^{[HTML] [PDF]}
Fasteign var keypt á 71 milljón króna. Kaupandi taldi hana verulega gallaða og aflaði sér matsgerðar um þá. Samkvæmt henni námu gallarnir alls 3,2 milljónum (4,5% af kaupverðinu). Kaupandi bar fyrir sig að seljandi hefði bakað sér sök vegna vanrækslu upplýsingaskyldu sinnar.

Hæstiréttur féllst ekki á hina meintu vanrækslu upplýsingarskyldunnar og taldi að gallarnir væru ekki nógu miklar til að heimila riftun án hinnar meintu sakar. Hins vegar féllst hann á skaðabótakröfu kaupandans upp á 1,1 milljón króna.

---

Hrd. 848/2017 dags. 4. október 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 847/2017 dags. 4. október 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 805/2017 dags. 11. október 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 190/2017 dags. 18. október 2018 (LÍN og sjálfskuldarábyrgð)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 838/2017 dags. 18. október 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 33/2017 dags. 18. október 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 25/2017 dags. 18. október 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 275/2017 dags. 25. október 2018 (Jarðhitaréttindi í Skútustaðahreppi)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 306/2017 dags. 25. október 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 844/2017 dags. 1. nóvember 2018 (Yfirdráttur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 492/2017 dags. 1. nóvember 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 13/2019 dags. 21. mars 2019^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 33/2018 dags. 21. maí 2019 (Hluthafasamkomulag)^{[HTML] [PDF]}
Tvær fjölskyldur áttu saman hlutafélag, um helming hvor. Önnur þeirra samanstóð af fjórum einstaklingum, er gerðu hluthafasamning sín á milli árið 2010 og svo var hluthafasamningur milli allra hluthafa. Í fyrrnefnda samningnum var ákvæði um að samþykki allra aðila þess samnings þyrfti svo einn gæti framselt hlut sinn. Einn aðilinn að fyrrnefnda samningnum framseldi hluta sinn til erlends einkahlutafélags, án þess að afla slíkrar heimildar, og það félag framseldi svo þann hluta til einkahlutafélags í fullri eigu þess einstaklings. Þessir gjörningar voru álitnir heimilaðir samkvæmt síðarnefnda samningnum, svo breyttum árið 2014.

Hæstiréttur taldi að fyrstnefndi framsalsgerningurinn væri brot á fyrrnefnda samningnum þrátt fyrir að hinn endanlegi eigandi væri fyrirtæki í fullri eigu viðkomandi einstaklings. Litið var á að hluthafinn ætti um 34% hlut í hlutafélaginu er stæði af 69% af þeim 50% hlut sem hluthafasamningurinn næði yfir. Sá sem rifti samningnum var talinn eiga verulegra hagsmuna að gæta í þessu og ekki væri tryggt að félagið sem ætti þennan 34% hlut kæmist ekki í eigu utanaðkomandi aðila. Væri því um verulega vanefnd að ræða og gæti hver og einn hinna aðila hluthafasamningsins rift honum á þeim forsendum.

---

Hrd. 7/2019 dags. 31. maí 2019 (Áreiðanleikakönnun)^{[HTML] [PDF]}
Einkahlutafélag lét fjármálafyrirtæki gera áreiðanleikakönnun og taldi hinn síðarnefnda hafa gert hana illa.

Engar skráðar reglur lágu fyrir um framkvæmd áreiðanleikakannana en litið var til fyrirheita sem fjármálafyrirtækið gaf út. Ekki var talið hafa verið til staðar gáleysi af hálfu fjármálafyrirtækisins fyrir að hafa ekki skoðað fleiri atriði en það hefði sjálft talið upp.

---

Hrd. 9/2019 dags. 5. júní 2019^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 10/2019 dags. 26. júní 2019^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 33/2019 dags. 29. ágúst 2019^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 26/2019 dags. 18. september 2019^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 17/2019 dags. 23. október 2019^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 18/2019 dags. 30. október 2019 (Stýriverktaka)^{[HTML] [PDF]}
Íslenskir Aðalverktakar gerðu samning 2006 um byggingu Hörpunnar. Sömdu um stýriverktöku þegar bílakjallarinn var byggður. ÍAV hélt því fram að þetta næði yfir allan bílakjallarann. Deilt var um hvort stýriverktakan væri kvöð á eigninni eða kröfuréttindi. Hæstiréttur taldi að um væru kröfuréttindi að ræða.

Til þess að eignarréttindi geta stofnast þurfa þau í eðli sínu að geta talist vera hlutbundin réttindi og að það hafi verið ætlan samningsaðila að stofna slík réttindi. ÍAV áttu því eingöngu kröfu um þetta gagnvart gamla eigandanum á grundvelli síðara atriðisins.

---

Hrd. 36/2019 dags. 20. desember 2019 (Verktaki nr. 16)^{[HTML] [PDF]}
Í málinu lá fyrir munnlegur samningur eiganda mannvirkis við byggingarstjóra þrátt fyrir að í lögum um mannvirki var kveðið á um skyldu um skriflegra samninga í þeim tilvikum. Hæstiréttur minntist á meginregluna um formfrelsi samninga og leit hann svo á að í lögunum væri ekki áskilið að gildi samningsins sé bundið við að hann sé skriflegur, og stæði því umrætt lagaákvæði ekki í vegi fyrir gildi hins umdeilda samnings.

---

Hrd. 31/2019 dags. 29. janúar 2020^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 19/2019 dags. 5. febrúar 2020^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 53/2019 dags. 25. maí 2020^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 56/2019 dags. 8. júní 2020^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 3/2020 dags. 16. júní 2020^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 19/2020 dags. 29. október 2020^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 21/2020 dags. 10. desember 2020^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 20/2020 dags. 10. desember 2020^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 36/2020 dags. 28. janúar 2021^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 28/2020 dags. 4. febrúar 2021^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 17/2020 dags. 4. febrúar 2021^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 18/2020 dags. 4. febrúar 2021^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 13/2021 dags. 25. febrúar 2021^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2/2021 dags. 12. maí 2021^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 4/2021 dags. 27. maí 2021^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 3/2021 dags. 27. maí 2021^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 19/2021 dags. 28. október 2021^[HTML]

---

Hrd. 18/2021 dags. 3. nóvember 2021^[HTML]

---

Hrd. 21/2021 dags. 11. nóvember 2021^[HTML]

---

Hrd. 43/2021 dags. 30. mars 2022^[HTML]

---

Hrd. 41/2021 dags. 13. apríl 2022^[HTML]

---

Hrd. 53/2021 dags. 1. júní 2022^[HTML]

---

Hrd. 4/2022 dags. 22. júní 2022^[HTML]

---

Hrd. 7/2022 dags. 5. október 2022^[HTML]

---

Hrd. 33/2022 dags. 21. desember 2022^[HTML]

---

Hrd. 36/2022 dags. 8. febrúar 2023^[HTML]

---

Hrd. 37/2022 dags. 15. febrúar 2023^[HTML]

---

Hrd. 49/2022 dags. 4. apríl 2023^[HTML]

---

Hrd. 47/2022 dags. 10. maí 2023^[HTML]

---

Hrd. 45/2022 dags. 23. maí 2023^[HTML]

---

Hrd. 4/2023 dags. 28. júní 2023^[HTML]

---

Hrd. 3/2023 dags. 28. júní 2023^[HTML]

---

Hrd. 2/2023 dags. 28. júní 2023^[HTML]

---

Hrd. 18/2023 dags. 22. desember 2023^[HTML]

---

Hrd. 25/2023 dags. 29. desember 2023^[HTML]

---

Hrd. 33/2023 dags. 19. febrúar 2024^[HTML]

---

Hrd. 29/2023 dags. 19. febrúar 2024^[HTML]

---

Hrd. 23/2023 dags. 27. mars 2024^[HTML]

---

Hrd. 22/2023 dags. 27. mars 2024^[HTML]

---

Hrd. 21/2023 dags. 27. mars 2024^[HTML]

---

Hrd. 20/2023 dags. 27. mars 2024^[HTML]

---