Yfirlit

Hæstaréttardómar (653)
Dómasafn Hæstaréttar (303)
Umboðsmaður Alþingis (33)
Stjórnartíðindi - Bls (620)
Stjórnartíðindi - Auglýsingar (601)
Dómasafn Félagsdóms (1)
Dómasafn Landsyfirréttar (1)
Alþingistíðindi (1963)
Ársskýrslur umboðsmanns Alþingis (17)
EES-viðbætir við Stjórnartíðindi ESB (458)
Lagasafn handa alþýðu (5)
Lagasafn (501)
Lögbirtingablað (316)
Samningar Íslands við erlend ríki (2)
Alþingi (2020)
Aðrir úrlausnaraðilar

• Atvinnuvega- og nýsköpunarráðuneytið (9)
• Áfrýjunarnefnd hugverkaréttinda á sviði iðnaðar (26)
• Áfrýjunarnefnd neytendamála (31)
• Áfrýjunarnefnd samkeppnismála (6)
• EFTA-dómstóllinn (2)
• Eftirlitsnefnd fasteignasala (1)
• Einkaleyfastofan (37)
• Endurupptökudómur (1)
• Endurupptökunefnd (1)
• Félagsdómur (3)
• Fjarskiptastofa (10)
• Fjármála- og efnahagsráðuneytið (11)
• Heilbrigðis- og tryggingamálaráðuneytið (1)
• Heilbrigðisráðuneytið (1)
• Héraðsdómur Austurlands (20)
• Héraðsdómur Norðurlands eystra (23)
• Héraðsdómur Norðurlands vestra (8)
• Héraðsdómur Reykjaness (73)
• Héraðsdómur Reykjavíkur (325)
• Héraðsdómur Suðurlands (49)
• Héraðsdómur Vestfjarða (5)
• Héraðsdómur Vesturlands (20)
• Hugverkastofan (82)
• Innanríkisráðuneytið (10)
• Kærunefnd greiðsluaðlögunarmála (1)
• Kærunefnd húsamála (17)
• Kærunefnd lausafjár- og þjónustukaupa (1)
• Kærunefnd útboðsmála (5)
• Kærunefnd útlendingamála (12)
• Landsréttur (185)
• Matsnefnd eignarnámsbóta (26)
• Matsnefnd samkvæmt lögum um lax- og silungsveiði (7)
• Matvælaráðuneytið (3)
• Málskotsnefnd Lánasjóðs íslenskra námsmanna (4)
• Menningar- og viðskiptaráðuneytið (4)
• Mennta- og menningarmálaráðuneytið (2)
• Óbyggðanefnd (60)
• Persónuvernd (9)
• Póst- og fjarskiptastofnun (56)
• Ríkisskattanefnd (9)
• Ríkistollanefnd (5)
• Samgöngu- og sveitarstjórnarráðuneytið (5)
• Samgönguráðuneytið (1)
• Samkeppniseftirlitið (21)
• Samkeppnisráð (14)
• Tollstjóri (16)
• Umhverfisráðuneytið (3)
• Úrskurðarnefnd almannatrygginga (10)
• Úrskurðarnefnd atvinnuleysistrygginga og vinnumarkaðsaðgerða (2)
• Úrskurðarnefnd félagsþjónustu og húsnæðismála (1)
• Úrskurðarnefnd fjarskipta- og póstmála (15)
• Úrskurðarnefnd hollustuhátta og mengunarvarna (3)
• Úrskurðarnefnd í vátryggingamálum (14)
• Úrskurðarnefnd skipulags- og byggingarmála (37)
• Úrskurðarnefnd umhverfis- og auðlindamála (41)
• Úrskurðarnefnd um upplýsingamál (10)
• Úrskurðarnefnd um viðskipti við fjármálafyrirtæki (13)
• Úrskurðarnefnd velferðarmála (79)
• Yfirfasteignamatsnefnd (2)
• Yfirskattanefnd (88)

Fara á yfirlit

Úrlausnir Hæstaréttar Íslands

Hrd. 1931:34 nr. 59/1930^[PDF]

---

Hrd. 1946:436 kærumálið nr. 11/1946^[PDF]

---

Hrd. 1947:240 nr. 85/1946^[PDF]

---

Hrd. 1952:394 kærumálið nr. 13/1952^[PDF]

---

Hrd. 1952:457 nr. 92/1951^[PDF]

---

Hrd. 1953:306 nr. 171/1952^[PDF]

---

Hrd. 1956:318 nr. 27/1953^[PDF]

---

Hrd. 1958:91 nr. 4/1958^[PDF]

---

Hrd. 1958:339 nr. 40/1958^[PDF]

---

Hrd. 1959:541 nr. 134/1958 (Kvennaheimilið Hallveigarstaðir)^[PDF]

---

Hrd. 1962:31 nr. 12/1960^[PDF]

---

Hrd. 1963:613 nr. 158/1962^[PDF]

---

Hrd. 1964:618 nr. 13/1963^[PDF]

---

Hrd. 1965:268 nr. 7/1964 (Reykir)^[PDF]

---

Hrd. 1965:727 nr. 88/1964^[PDF]

---

Hrd. 1966:231 nr. 86/1965 (Eldavélarsamstæða)^[PDF]

---

Hrd. 1967:916 nr. 84/1966 (Reyðarvatn)^[PDF]

---

Hrd. 1967:1082 nr. 25/1967^[PDF]

---

Hrd. 1968:1136 nr. 147/1968 (Hátún)^[PDF]

---

Hrd. 1969:1070 nr. 115/1968 (Snorrastaðir)^[PDF]

---

Hrd. 1970:194 nr. 235/1969^[PDF]

---

Hrd. 1970:380 nr. 146/1969 (Vörubifreið)^[PDF]

---

Hrd. 1970:749 nr. 52/1970^[PDF]

---

Hrd. 1971:755 nr. 109/1970^[PDF]

---

Hrd. 1971:1137 nr. 193/1970 (Reyðarvatn)^[PDF]

---

Hrd. 1972:400 nr. 168/1971^[PDF]

---

Hrd. 1972:483 nr. 133/1971^[PDF]

---

Hrd. 1972:657 nr. 116/1971^[PDF]

---

Hrd. 1973:418 nr. 53/1973^[PDF]

---

Hrd. 1973:1037 nr. 27/1973^[PDF]

---

Hrd. 1974:13 nr. 159/1973^[PDF]

---

Hrd. 1974:163 nr. 44/1972^[PDF]

---

Hrd. 1974:668 nr. 40/1973^[PDF]

---

Hrd. 1974:1067 nr. 56/1973^[PDF]

---

Hrd. 1976:286 nr. 172/1973^[PDF]

---

Hrd. 1976:1105 nr. 169/1974 (Garðakot)^[PDF]

---

Hrd. 1978:255 nr. 93/1976 (Krafa eftirlifandi sambúðarkonu til vátryggingarbóta vegna sjóslyss)^[PDF]

---

Hrd. 1979:511 nr. 76/1979^[PDF]

---

Hrd. 1979:527 nr. 47/1977^[PDF]

---

Hrd. 1979:1224 nr. 199/1979^[PDF]

---

Hrd. 1979:1358 nr. 4/1978^[PDF]

---

Hrd. 1981:182 nr. 33/1978 (Mývatnsbotn)^[PDF]
Greint var á um eignarhald á botni Mývatns og önnur verðmæti á botni Mývatns utan netlaga, og kröfðust landeigendur þeirra landa er lágu að Mývatni að þau teldust óskipt sameign þeirra allra. Fyrir héraði hófst málið með stefnu í júlímánuði 1974 sem að endingu varð að áðurgreindri kröfu. Ríkið höfðaði gagnsök sama mánuð sem að endingu varð sambærileg þeirra sem landeigendurnir gerðu, nema eignarhaldið færi til sín. Aukadómþing Þingeyjarsýslu dæmdi ríkinu í vil með gagnályktun á 1. tölul. 4. gr. vatnalaga nr. 15/1923 þar sem hinum málsaðilunum tókst ekki að sýna fram á að eignarrétturinn að Mývatnsbotni utan netlaga hefði stofnast með lögum eða með öðrum viðurkenndum hætti. Taldi hann í ljósi þessa að ríkið teldist réttmætur eigandi umrædds svæðis.

Fyrir Hæstarétti var málinu vísað frá héraði hvað varðaði kröfur tveggja ábúenda þar sem jarðirnar voru í ríkiseigu, sökum þess að það væri andstætt meginreglum réttarfars um aðild að aðili hafi uppi kröfur gegn sjálfum sér. Litið var svo á að frávísun þeirra krafna leiddi ekki til frávísun málsins í heild.

Hæstiréttur leit svo á að fyrir gildistöku vatnalaganna hafi engin lagaákvæði kveðið beinlínis á um eignarrétt yfir botnum stöðuvatna. Í málinu höfðu áfrýjendur ekki getað sýnt fram á að eignarréttur hafi myndast með öðrum hætti yfir botni Mývatns utan netlaga er leiddi til skerðingar eignarréttinda með 4. gr. vatnalaganna. Var ríkið því sýknað af þeirri kröfu áfrýjenda.

Hvað kröfu ríkisins varðaði vísaði Hæstiréttur til þess að 4. gr. vatnalaganna kvað heldur ekki um að ríkið teldist eigandi Mývatnsbotns utan netlaga né þeirra verðmæta sem tilheyrðu því svæði. Aukinheldur hafi ríkið heldur ekki sýnt fram á í málinu að það hafi stofnað til eignarréttarins með öðrum hætti. Voru landeigendurnir því einnig sýknaðir af kröfum ríkisins. Hins vegar kom fram að handhafar ríkisvalds gætu í skjóli valdheimilda sinna ráðið meðferð og nýtingu botns Mývatns og botnsverðmæta utan netlaga.

---

Hrd. 1981:834 nr. 198/1978 (Bæjarlögmaður)^[PDF]

---

Hrd. 1981:898 nr. 144/1978^[PDF]

---

Hrd. 1981:928 nr. 151/1979^[PDF]

---

Hrd. 1981:1029 nr. 136/1981 (Oddhólsmál I)^[PDF]

---

Hrd. 1981:1183 nr. 154/1979 (Leigubílstjóri)^[PDF]

---

Hrd. 1981:1584 nr. 199/1978 (Landmannaafréttardómur síðari)^[PDF]
Íslenska ríkið hóf mál fyrir aukadómþingi Rangárvallasýslu árið 1975 með eignardómsstefnu þar sem krafist var viðurkenningar á beinum eignarrétti ríkisins á Landmannaafrétti. Tilefnið var ágreiningur um réttarstöðu afréttanna vegna virkjanaframkvæmda hins opinbera við Tungnaá og Þórisvatn. Ríkið taldi sig ávallt hafa átt svæðið án þess að formleg staðfesting hafi verið á þeim rétti, en tók þó fram að það viðurkenndi þegar áunninn upprekstrarréttindi og önnur afréttarnot annarra aðila reist á lögum og venjum.

Meiri hluti aukadómþingsins féllst á kröfu íslenska ríkisins. Sératkvæði eins dómandans hljóðaði upp á sýknu af þeirri kröfu.

Meiri hluti Hæstaréttar taldi að málsvörn áfrýjenda um að þeir ættu landið en ekki ríkið hefði þegar verið tekin fyrir og dæmd í öðru máli málsaðilanna, hrd. Landmannaafréttur I. Enginn áfrýjenda gat sýnt fram á að þeir hafi haft neinn rýmri rétt til afréttanna en málsaðilar téðs máls Hæstaréttar. Annar málatilbúnaður og gögn var síðan ekki sinnt ýmist vegna vanreifunar eða vegna óskýrleika.

Þrátt fyrir þetta taldi meiri hlutinn sig bæran til að leysa úr viðurkenningarkröfu ríkisins um að það ætti beinan eignarrétt á Landmannaafrétti. Gat hann þess að Alþingi hafi ekki sett lög um þetta efni sem hefði verið eðlileg leið. Meiri hlutinn féllst ekki á þann málatilbúnað að íslenska ríkið hafi átt svæðið frá stofnun allsherjarríkisins né að beinn eignarréttur hafi stofnast með lögum eða öðrum hætti eins og eignarhefð. Tilvísanir íslenska ríkisins í námulög, vatnalög og eldri lög um nýbýli voru ekki talin duga að þessu leyti. Meiri hlutinn taldi að bærir handhafar ríkisvalds gætu sett reglur í skjóli valdheimilda sinna um meðferð og nýtingu landsvæðisins. Með hliðsjón af þessu taldi meirihlutinn að ekki væri unnt að taka kröfu íslenska ríkisins til greina.

Sératkvæði tveggja manna minni hluta Hæstaréttar voru um hið andstæða á þeim forsendum að í meginatriðum um þegar hefði verið leyst úr þeim hluta málsins fyrir Hæstarétti er varðaði veiðirétt og vatnsföll á sama svæði af hálfu sömu aðila, án þess að málatilbúnaðurinn hafi verið til þess fallinn að aðgreina það fordæmi né lögð fram ný gögn er gæfu tilefni til annarrar niðurstöðu.

---

Hrd. 1982:593 nr. 156/1979^[PDF]

---

Hrd. 1982:891 nr. 97/1982 (Eyjasel)^[PDF]

---

Hrd. 1983:104 nr. 14/1983^[PDF]

---

Hrd. 1983:316 nr. 53/1979^[PDF]

---

Hrd. 1983:403 nr. 240/1982 (Vesturvangur)^[PDF]

---

Hrd. 1983:1974 nr. 270/1981 (Ágirnd)^[PDF]
RÚV keypti sýningarrétt á kvikmyndinni Ágirnd af manni sem reyndist svo ekki hafa fullan höfundarrétt að myndinni. Meðhöfundur kvikmyndarinnar sætti sig ekki við þetta og höfðaði mál við RÚV til að fá skaðabætur.

---

Hrd. 1984:361 nr. 95/1982^[PDF]

---

Hrd. 1984:845 nr. 59/1982^[PDF]

---

Hrd. 1985:92 nr. 167/1982 (Oddhólsmál I)^[PDF]

---

Hrd. 1985:231 nr. 34/1985^[PDF]

---

Hrd. 1985:519 nr. 17/1983 (Skipagata)^[PDF]

---

Hrd. 1985:1189 nr. 45/1984^[PDF]

---

Hrd. 1985:1389 nr. 38/1984^[PDF]

---

Hrd. 1985:1516 nr. 60/1984 (Miðbraut)^[PDF]

---

Hrd. 1986:822 nr. 198/1983^[PDF]

---

Hrd. 1986:993 nr. 160/1984^[PDF]

---

Hrd. 1986:1034 nr. 180/1986^[PDF]

---

Hrd. 1987:664 nr. 327/1986^[PDF]

---

Hrd. 1987:748 nr. 259/1986^[PDF]

---

Hrd. 1987:1706 nr. 241/1986^[PDF]

---

Hrd. 1987:1735 nr. 331/1987 (Hafskip)^[PDF]

---

Hrd. 1988:203 nr. 365/1987 (Ytri-Njarðvík)^[PDF]

---

Hrd. 1988:507 nr. 229/1987^[PDF]

---

Hrd. 1988:547 nr. 284/1987^[PDF]

---

Hrd. 1988:1144 nr. 81/1987^[PDF]

---

Hrd. 1988:1540 nr. 132/1987^[PDF]

---

Hrd. 1989:776 nr. 100/1988^[PDF]

---

Hrd. 1989:1108 nr. 29/1988 (Gjaldskrá fyrir talsíma til útlanda)^[PDF]

---

Hrd. 1990:39 nr. 14/1990^[PDF]

---

Hrd. 1990:962 nr. 135/1988 (Laxnes II, vestari hálflenda)^[PDF]

---

Hrd. 1990:968 nr. 238/1990 (Scania)^[PDF]
Þinglýsingarbeiðanda tókst að sanna að skjal hefði borist til þinglýsingar á öðrum tíma en skráð var í dagbókina. Lögjafnað var út frá ákvæði þinglýsingarlaga sem samkvæmt orðalagi sínu vísaði eingöngu til fasteignabókar.

---

Hrd. 1990:1659 nr. 29/1989 (Leigukaupasamningur)^[PDF]

---

Hrd. 1991:3 nr. 447/1990 (Olíuverslun Íslands)^[PDF]

---

Hrd. 1991:118 nr. 265/1987 (Foss- og vatnsréttindi Orkubús Vestfjarða - Fornjótsdómurinn)^[PDF]

---

Hrd. 1991:160 nr. 59/1991^[PDF]

---

Hrd. 1991:162 nr. 60/1991^[PDF]

---

Hrd. 1991:164 nr. 61/1991^[PDF]

---

Hrd. 1991:321 nr. 147/1988^[PDF]

---

Hrd. 1991:615 nr. 98/1990 (Gatnagerðargjald)^[PDF]

---

Hrd. 1991:795 nr. 89/1990 (Götuljóð)^[PDF]
Tímarit birti ljóðið Götuljóð og beitti fyrir sig undanþáguákvæði höfundalaga um endurgjaldslausa sanngjarna notkun. Héraðsdómur tók ekki undir þær forsendur tímaritsins og túlkaði ákvæðið þröngt vegna markmiðs ákvæðisins til að gegna tilteknu kynningarhlutverki en víðari skilningur á ákvæðinu myndi grafa undan ákvörðunar- og fjárhagslegum rétti höfundar. Hæstiréttur staðfesti dóms héraðsdóms með vísan til forsendna hans.

---

Hrd. 1991:1155 nr. 162/1991 og 186/1991 (Goddi hf. - Smiðjuvegur)^[PDF]

---

Hrd. 1991:1382 nr. 256/1991^[PDF]

---

Hrd. 1992:269 nr. 273/1989 (Hamraberg)^[PDF]

---

Hrd. 1992:931 nr. 194/1992 (Bifreiðaskráning)^[PDF]

---

Hrd. 1992:1040 nr. 316/1990 (Hrafnaklettur 8)^[PDF]

---

Hrd. 1992:1209 nr. 30/1990 (Sumarbústaður)^[PDF]

---

Hrd. 1992:1356 nr. 331/1992^[PDF]

---

Hrd. 1992:1383 nr. 491/1991^[PDF]

---

Hrd. 1992:1425 nr. 154/1991 (Skógarás)^[PDF]

---

Hrd. 1992:1440 nr. 395/1990^[PDF]

---

Hrd. 1992:1445 nr. 396/1990^[PDF]

---

Hrd. 1992:1511 nr. 286/1989 (Óttarsstaðir)^[PDF]

---

Hrd. 1992:2325 nr. 471/1989 (Látraströnd, skuldheimtumenn)^[PDF]
Gerður hafði verið kaupmáli þar sem eign hafði verið gerð að séreign K.
Kaupmálanum hafði ekki verið breytt þrátt fyrir að eignin hafði tekið ýmsum breytingum.
K hélt því fram að hún ætti hluta af eigninni við Látraströnd þrátt fyrir skráningu á nafni M.

Hæstiréttur taldi sannfærandi að hún hefði látið hluta séreignarinnar í eignina við Látraströndina. Hins vegar skipti það ekki máli þar sem sú eign var þinglýst eign M.
Dómurinn sérstakur þar sem þetta var sá eini þar sem byggt var á þinglýsingu einni saman.

---

Hrd. 1993:882 nr. 135/1993^[PDF]

---

Hrd. 1993:1378 nr. 253/1993 (Hrísbrú)^[PDF]

---

Hrd. 1993:1469 nr. 256/1993^[PDF]

---

Hrd. 1993:1515 nr. 357/1993^[PDF]

---

Hrd. 1993:1540 nr. 316/1993 (Bátur í Kópavogshöfn - Silja)^[PDF]
Aðili tók eftir að bátur byrjaði að sökkva í Kópavogshöfn. Hann dró bátinn í land, gerði við hann, og krafði eigandann svo um greiðslu fyrir björgunina og viðgerðina. Hæstiréttur tók ekki undir kröfu aðilans um greiðslu vegna viðgerðarinnar af hendi eiganda bátsins.

---

Hrd. 1993:1775 nr. 92/1990 (Dánarbússkipti á Ísafirði)^[PDF]

---

Hrd. 1993:1984 nr. 187/1990^[PDF]

---

Hrd. 1994:36 nr. 17/1994^[PDF]

---

Hrd. 1994:39 nr. 18/1994^[PDF]

---

Hrd. 1994:44 nr. 15/1994^[PDF]

---

Hrd. 1994:110 nr. 20/1994^[PDF]

---

Hrd. 1994:728 nr. 101/1992^[PDF]

---

Hrd. 1994:1032 nr. 20/1991^[PDF]

---

Hrd. 1994:1209 nr. 183/1994^[PDF]

---

Hrd. 1994:1328 nr. 502/1993^[PDF]

---

Hrd. 1994:1704 nr. 360/1994 (Skipholt)^[PDF]

---

Hrd. 1994:1719 nr. 346/1994 (Þrotabú Miklagarðs)^[PDF]

---

Hrd. 1994:1759 nr. 341/1994^[PDF]

---

Hrd. 1994:1855 nr. 175/1991^[PDF]

---

Hrd. 1994:2497 nr. 285/1991 (Haldlagning myndbandsspóla)^[PDF]

---

Hrd. 1994:2743 nr. 480/1994^[PDF]

---

Hrd. 1994:2869 nr. 486/1994^[PDF]

---

Hrd. 1995:8 nr. 3/1995 (Öðlingur)^[PDF]

---

Hrd. 1995:16 nr. 1/1995 (Grettisgata)^[PDF]

---

Hrd. 1995:577 nr. 100/1992^[PDF]

---

Hrd. 1995:867 nr. 193/1992^[PDF]

---

Hrd. 1995:1572 nr. 58/1994 (Sjávarréttir)^[PDF]

---

Hrd. 1995:1940 nr. 237/1995 (Stóru-Vogaskóli)^[PDF]

---

Hrd. 1995:1966 nr. 267/1995 (Brattahlíð - Lögveð)^[PDF]

---

Hrd. 1995:2003 nr. 271/1995^[PDF]

---

Hrd. 1995:2064 nr. 166/1993 (Aðaltún)^[PDF]

---

Hrd. 1995:2226 nr. 461/1994 (Féfang hf.)^[PDF]

---

Hrd. 1995:3126 nr. 400/1995 (Garðastræti)^[PDF]

---

Hrd. 1996:431 nr. 164/1994^[PDF]

---

Hrd. 1996:966 nr. 102/1996^[PDF]

---

Hrd. 1996:1089 nr. 339/1994^[PDF]

---

Hrd. 1996:1619 nr. 88/1995^[PDF]

---

Hrd. 1996:1626 nr. 164/1995^[PDF]

---

Hrd. 1996:1673 nr. 231/1994 (Lóðamörk)^[PDF]

---

Hrd. 1996:2269 nr. 125/1995 (Hrognatunnur)^[PDF]

---

Hrd. 1996:2392 nr. 282/1996^[PDF]

---

Hrd. 1996:2584 nr. 187/1995 (Skylduaðild að lífeyrissjóðum)^[PDF]

---

Hrd. 1996:3002 nr. 221/1995 (Fullvirðisréttur og greiðslumark í landbúnaði - Greiðslumark I - Fosshólar)^[PDF]

---

Hrd. 1996:3196 nr. 333/1995^[PDF]

---

Hrd. 1996:3948 nr. 336/1995^[PDF]

---

Hrd. 1997:157 nr. 60/1996^[PDF]

---

Hrd. 1997:350 nr. 290/1995^[PDF]

---

Hrd. 1997:525 nr. 44/1997 (Berjarimi)^[PDF]

---

Hrd. 1997:1162 nr. 66/1996 (Auðkúluheiði)^[PDF]

---

Hrd. 1997:1269 nr. 222/1996 (Félagsbúið Stekkum)^[PDF]

---

Hrd. 1997:1867 nr. 209/1996 (Skemmdir á dráttarbáti)^[PDF]

---

Hrd. 1997:2488 nr. 456/1996 (Hofstaðir - Laxá - Ákvörðun Náttúruverndarráðs)^[PDF]

---

Hrd. 1997:2528 nr. 383/1997^[PDF]

---

Hrd. 1997:2691 nr. 390/1996 (Myndstef)^[PDF]
Dómurinn er til marks um að málsóknarumboð veitir ekki heimild til málsóknar um miskabótakröfu.

---

Hrd. 1997:3023 nr. 52/1997^[PDF]

---

Hrd. 1997:3249 nr. 71/1997 (Búlandstindur - Forkaupsréttur að hlutafé)^[PDF]

---

Hrd. 1997:3318 nr. 447/1997^[PDF]

---

Hrd. 1998:60 nr. 16/1998^[PDF]

---

Hrd. 1998:227 nr. 124/1997 (Levis gallabuxur)^[PDF]

---

Hrd. 1998:516 nr. 206/1997 (Dreifing kláms)^[PDF]

---

Hrd. 1998:557 nr. 64/1998^[PDF]

---

Hrd. 1998:560 nr. 52/1998 (Svarta Pannan ehf.)^[PDF]

---

Hrd. 1998:897 nr. 132/1997^[PDF]

---

Hrd. 1998:1238 nr. 268/1997 (Aðaltún 10)^[PDF]

---

Hrd. 1998:1252 nr. 269/1997 (Aðaltún 12)^[PDF]

---

Hrd. 1998:1257 nr. 270/1997 (Aðaltún 20)^[PDF]

---

Hrd. 1998:1262 nr. 271/1997 (Aðaltún 24)^[PDF]

---

Hrd. 1998:1267 nr. 272/1997 (Aðaltún 18)^[PDF]

---

Hrd. 1998:1346 nr. 88/1998^[PDF]

---

Hrd. 1998:2573 nr. 239/1998^[PDF]

---

Hrd. 1998:3156 nr. 34/1998 (Jónsbókarréttur - Hella)^[PDF]

---

Hrd. 1998:3238 nr. 40/1998^[PDF]

---

Hrd. 1998:3286 nr. 318/1997^[PDF]

---

Hrd. 1998:4089 nr. 458/1998^[PDF]

---

Hrd. 1998:4232 nr. 190/1998^[PDF]

---

Hrd. 1999:94 nr. 324/1998 (Lífeyrissjóður verzlunarmanna - Kastalagerði)^[HTML][PDF]

---

Hrd. 1999:654 nr. 278/1998 (Framleiðsluréttur á mjólk)^[HTML][PDF]

---

Hrd. 1999:686 nr. 279/1998 (Framleiðsluréttur á mjólk)^[HTML][PDF]

---

Hrd. 1999:1910 nr. 339/1998 (Líftryggingarfé)^[HTML][PDF]

---

Hrd. 1999:2119 nr. 508/1998^[HTML][PDF]

---

Hrd. 1999:2549 nr. 201/1999^[HTML][PDF]

---

Hrd. 1999:2777 nr. 40/1999 (Krýsuvík og Stóri Nýibær)^[HTML][PDF]

---

Hrd. 1999:3032 nr. 320/1999^[HTML][PDF]

---

Hrd. 1999:3315 nr. 34/1999 („Kartöflu-Lína“)^[HTML][PDF]
Handhafar vörumerkisins Lína fóru í einkamál við handhafa vörumerkisins Kartöflu-Lína en beitt var þeirri vörn að málið yrði að vera höfðað sem sakamál. Þrátt fyrir mistök við lagasetningu voru lögin túlkuð á þann hátt að höfða mætti málið sem einkamál í þessu tilviki.

---

Hrd. 1999:3742 nr. 82/1999 (Skuldabréf)^[HTML][PDF]

---

Hrd. 1999:3750 nr. 156/1999 (Skattaupplýsingar)^[HTML][PDF]

---

Hrd. 1999:4491 nr. 453/1999^[HTML][PDF]

---

Hrd. 1999:4495 nr. 235/1999^[HTML][PDF]

---

Hrd. 1999:4523 nr. 226/1999 (Hafnarstræti 20)^[HTML][PDF]

---

Hrd. 2000:490 nr. 13/2000^[HTML][PDF]

---

Hrd. 2000:653 nr. 18/2000 (Breiðabólsstaður I)^[HTML][PDF]

---

Hrd. 2000:860 nr. 431/1999 (Ingolf Jón Petersen gegn Samvinnusjóði Íslands hf. - Bifreiðaviðskipti)^[HTML][PDF]

---

Hrd. 2000:897 nr. 310/1999 (Lækur)^[HTML][PDF]

---

Hrd. 2000:1534 nr. 12/2000 (Vatneyrardómur)^[HTML][PDF]
Skipstjóri, ásamt öðrum aðila, voru ákærðir fyrir brot gegn ýmsum lögum fyrir að hafa haldið til botnvörpuveiða án nokkurra aflaheimilda til veiðanna. Báðir viðurkenndu að hafa enga aflaheimild en sögðu að lagaskyldan um aflaheimild bryti í bága við stjórnarskrárvarin réttindi þeirra.

Meirihluti Hæstaréttar féllst ekki á þá málsvörn og beitti samræmisskýringu á milli 65. og 75. gr. stjórnarskrárinnar. Talið var að löggjafinn hafi almenna heimild til að takmarka frelsi manna til að stunda fiskveiðar í atvinnuskyni, en yrði þá að gæta jafnræðis. Takmarkanir á leyfilegum heildarafla verði að vera nauðsynlegar og þær yrðu að vera reistar á efnislegum mælikvarða (málefnalegum sjónarmiðum) svo jafnræðis sé gætt. Þá nefndi Hæstiréttur að þó slíkt mat væri á valdi löggjafans væri það samt hlutverk dómstóla að leysa úr því hvort lögin sem reist væru á því mati samræmdust grundvallarreglum stjórnarskrárinnar. Hæstiréttur taldi að umrædd takmörkun hefði verið reist á málefnalegum sjónarmiðum.

Í dómnum var vísað til desemberdómsins um stjórn fiskveiða og skýrt frá því að í þeim dómi hafði ekki verið tekin frekari afstaða til þess hvort viðurkenna átti rétt málsaðilans á úthlutun aflaheimilda. Með framangreindu hafnaði Hæstiréttur málsástæðum þeirra ákærðu um að umrætt mál hefði skorið úr um stjórnskipulegt gildi 7. gr. laga um stjórn fiskveiða.

---

Hrd. 2000:1855 nr. 492/1999 (Hundahald)^[HTML][PDF]
Samningur var gerður um að greiða fyrir ákveðinn fjölda hunda en sá samningur var ekki gildur þar sem engin lagaheimild var fyrir því að afmarka tiltekinn fjölda hunda.

---

Hrd. 2000:1900 nr. 10/2000 (Mjódd - Aðferð fjöleignarhúsalaga - Göngugata)^[HTML][PDF]

---

Hrd. 2000:2044 nr. 39/2000^[HTML][PDF]

---

Hrd. 2000:2245 nr. 213/2000^[HTML][PDF]

---

Hrd. 2000:2285 nr. 26/2000 (Sumarbústaður og snjór - Eyrarskógur)^[HTML][PDF]
E keypti lóð sem hann ætlaði að reisa sumarhús á, sem hann svo gerði. Fáeinum árum eftir að sumarhúsið hafði verið reist skemmdist það af völdum snjóþunga. Leitaði E þá til byggingarnefndar hreppsins og ályktaði hún að ekki yrði mælt með því að lóðin yrði nýtt sem byggingarlóð fyrir sumarhús.

Skipulagsstjórn ríkisins hafði fyrir byggingu sumarhússins gert skipulag fyrir sumarhúsahverfi í sama skógi, sem hreppurinn hafði samþykkt, og því litið svo á að svæðið væri almennt hæft fyrir sumarbústaði. Af þeim sökum lagði Hæstiréttur sönnunarbyrðina á E um að sýna að restin af lóðinni sem hann keypti hefði einnig verið haldin þeim annmarka að vera óhæf til að reisa sumarhús. Þar sem E gerði enga tilraun til að sýna fram á það var seljandinn sýknaður af kröfum E um ógildingu samningsins og einnig varakröfu hans um riftun.

---

Hrd. 2000:2615 nr. 299/2000^[HTML][PDF]

---

Hrd. 2000:2788 nr. 324/2000 (Hornafjörður - Umráð yfir grjóti - Siglingastofnun ríkisins)^[HTML][PDF]

---

Hrd. 2000:3563 nr. 195/2000 (Héraðsnefnd Austur-Húnvetninga)^[HTML][PDF]

---

Hrd. 2000:3781 nr. 146/2000^[HTML][PDF]

---

Hrd. 2001:135 nr. 265/2000 (Rauðsíða ehf.)^[HTML]

---

Hrd. 2001:293 nr. 340/2000^[HTML]

---

Hrd. 2001:372 nr. 21/2001^[HTML]

---

Hrd. 2001:535 nr. 33/2001 (Hólafélagið ehf. - Málamyndagerningur)^[HTML]

---

Hrd. 2001:1090 nr. 58/2000 (Vatnsendi)^[HTML]
ÞH gerði kröfu á hendur L um niðurfellingu eignarnáms á spildu af landi Vatnsenda er fram hafði farið árið 1947. Kröfuna byggði hann á að því sem eignarnáminu var ætlað að ná fram á sínum tíma hefði ekki gengið eftir, og að L ætlaði að selja Kópavogsbæ landið undir íbúðabyggð í stað þess að skila því.

Við nánari eftirgrennslan kom í ljós að eingöngu lítill hluti af hinu eignarnumda landsvæðis hafði verið notað til þess að reisa fjarskiptamannvirki og því stórt svæði sem ekki hafði verið notað í þeim tilgangi. Héraðsdómur taldi að afsalið sem gefið var út árið 1947 hafi verið algert og því ætti eignarnámsþolinn enga kröfu til þess að fá aftur landspildur sem væru ekki notaðar í samræmi við eignarnámsheimildina. Hæstiréttur staðfesti niðurstöðu héraðsdóms en tók þó fram slík endurheimt á landi þyrfti ekki að fara fram nema fyrir lægi lagaheimild eða sérstakar aðstæður.

---

Hrd. 2001:1212 nr. 266/2000^[HTML]

---

Hrd. 2001:1339 nr. 89/2001 (Tal hf. - 1)^[HTML]

---

Hrd. 2001:1472 nr. 318/2000 (Metró)^[HTML]

---

Hrd. 2001:1792 nr. 421/2000 (Einholt)^[HTML]

---

Hrd. 2001:2752 nr. 270/2001^[HTML]

---

Hrd. 2001:2975 nr. 154/2001 (Bárugata - Forgangsáhrif þinglýsingar - Nunnudómur hinn fyrri)^[HTML]

---

Hrd. 2001:3010 nr. 357/2001^[HTML]

---

Hrd. 2001:3249 nr. 80/2001 (Vestari Hóll)^[HTML]
SJ tók við búskap á jörðinni Vestari-Hóll árið 1954 eftir andlát ættingja hans. Sá ættingi hefði einnig tekið við búskapi á jörðinni eftir föður sinn sem var enn hinn þinglýsti eigandi jarðarinnar. Engin gögn voru til staðar um skipti á dánarbúi hins síðastnefnda.

Í málatilbúnaði SJ hélt hann því fram í varakröfu um að hann hefði áunnið sér eignarhefð á jörðinni, ef aðalkröfu hans um að hafa fengið jörðina afhenta til eignar frá SJ á sínum tíma næði ekki fram.

Hæstiréttur leit svo á að hefðandi sem var ókunnugur um eignarhald annars aðila og reyndi að varðveita þann ókunnugleika af ásettu ráði, gat ekki borið hann fyrir sig sér til tekna. Hins vegar taldi Hæstiréttur í þessu máli að ekki hefði verið sýnt fram á ásetning að þessu leyti og hefðin því verið fullnuð.

---

Hrd. 2001:3962 nr. 417/2001 (Gagnagrunnur á heilbrigðissviði)^[HTML]
Ágreiningur var hvort dóttir látins manns hefði lögvarða hagsmuni af kröfu um að tilteknar upplýsingar um föður sinn færu ekki í gagnagrunn Íslenskrar erfðagreiningar. Hæstiréttur taldi að með því að hægt væri að ráða heilsufarsupplýsingar um hana út frá gögnum um föður sinn, þá hefði hún lögvarða hagsmuni af þeirri úrlausn.

---

Hrd. 2002:105 nr. 6/2002 (Vélsmiðja Orms og Víglundar)^[HTML]

---

Hrd. 2002:196 nr. 282/2001^[HTML]

---

Hrd. 2002:334 nr. 43/2002 (Þórustígur - Opinber skipti)^[HTML]
Fjallar um opinber skipti eftir óvígða sambúð.

---

Hrd. 2002:1564 nr. 185/2002 (Fasteignafélagið Rán - Útburðargerð)^[HTML]
Þegar málinu var skotið til Hæstaréttar hafði útburðargerðin liðið undir lok og því skorti lögvörðu hagsmunina.

---

Hrd. 2002:1607 nr. 67/2002^[HTML]

---

Hrd. 2002:1941 nr. 218/2002 (Í skóm drekans)^[HTML]
Þátttaka keppenda í fegurðarsamkeppni var tekin upp án vitneskju þeirra. Myndbönd voru lögð fram í héraði en skoðun þeirra takmörkuð við dómendur í málinu. Hæstiréttur taldi þetta brjóta gegn þeirri grundvallarreglu einkamálaréttarfars um að jafnræðis skuli gæta um rétt málsaðila til að kynna sér og tjá sig um sönnunargögn gagnaðila síns.

---

Hrd. 2002:2263 nr. 436/2001^[HTML]

---

Hrd. 2002:2679 nr. 124/2002^[HTML]

---

Hrd. 2002:2931 nr. 95/2002 (Varmidalur)^[HTML]

---

Hrd. 2002:3350 nr. 73/2002 (K veitti m.a. móttöku greiðslu skv. samningi - Flugslys í Skerjafirði)^[HTML]

---

Hrd. 2002:3721 nr. 496/2002^[HTML]

---

Hrd. 2002:4037 nr. 521/2002^[HTML][PDF]

---

Hrd. 2002:4290 nr. 244/2002 (Líftrygging - Nánustu vandamenn)^[HTML][PDF]

---

Hrd. 2003:567 nr. 384/2002^[HTML]

---

Hrd. 2003:2045 nr. 477/2002 (Bókadómur)^[HTML]

---

Hrd. 2003:2301 nr. 187/2003 (Engjasel 85 I)^[HTML]

---

Hrd. 2003:2693 nr. 39/2003 (Nunnudómur hinn síðari - Samtök um kvennaathvarf II)^[HTML]

---

Hrd. 2003:2780 nr. 240/2003 (Skeljungur á Hornafirði)^[HTML]

---

Hrd. 2003:3185 nr. 77/2003 (Hvammur)^[HTML]

---

Hrd. 2003:3411 nr. 549/2002 (Öryrkjadómur II)^[HTML]
Eftir uppkvaðningu fyrri öryrkjadómsins, hrd. Öryrkjadómur I (2000:4480), samþykkti Alþingi lög er kváðu á um skerðingar kröfuréttinda er Hæstiréttur staðfesti í þeim dómi á þann veg að kröfur vegna tiltekins tímabils teldust fyrndar og kröfur vegna annars tiltekins tímabils voru lækkaðar.

Öryrki er varð fyrir skerðingu vegna laganna höfðaði dómsmál á þeim grundvelli þess að viðkomandi ætti að fá fullar bætur. Hæstiréttur tók undir og áréttaði að kröfuréttur hefði stofnast með fyrrnefndum dómi Hæstaréttar sem mætti ekki skerða með afturvirkum og íþyngjandi hætti.

---

Hrd. 2003:3542 nr. 124/2003 (Plast, miðar og tæki)^[HTML]
Talið var að samningskveðið févíti sem lagt var á starfsmann sökum brota hans á ákvæði ráðningarsamnings um tímabundið samkeppnisbann hafi verið hóflegt.

---

Hrd. 2003:3655 nr. 402/2003 (Engjasel 85 II)^[HTML]

---

Hrd. 2003:3698 nr. 37/2003 (Grænmetismál)^[HTML]

---

Hrd. 2003:4153 nr. 151/2003 (Gagnagrunnur á heilbrigðissviði)^[HTML]
Á grundvelli skyldna í 1. mgr. 71. gr. stjórnarskrárinnar var ekki talið fullnægjandi framkvæmd yfirlýsts markmiðs laga er heimiluðu söfnun ópersónugreinanlegra upplýsinga í gagnagrunn á heilbrigðissviði, að kveða á um ýmiss konar eftirlit með gerð og starfrækslu gagnagrunns opinberra stofnana og nefnda án þess að þær hafi ákveðin og lögmælt viðmið að styðjast í störfum sínum. Þá nægði heldur ekki að fela ráðherra að kveða á um skilmála í rekstrarleyfi né fela öðrum handhöfum opinbers valds að setja eða samþykkja verklagsreglur þess efnis.

---

Hrd. 2003:4202 nr. 217/2003 (Veiðireynsla)^[HTML]

---

Hrd. 2003:4430 nr. 319/2003 (Bæklunarlæknar)^[HTML]

---

Hrd. 2003:4528 nr. 462/2003^[HTML]

---

Hrd. 2003:4538 nr. 461/2003^[HTML]

---

Hrd. 2004:397 nr. 481/2003^[HTML]

---

Hrd. 2004:1060 nr. 292/2003^[HTML]

---

Hrd. 2004:1178 nr. 365/2003^[HTML]

---

Hrd. 2004:1392 nr. 355/2003 (Samvistarslitin)^[HTML]

---

Hrd. 2004:2727 nr. 213/2004^[HTML]

---

Hrd. 2004:2955 nr. 238/2004^[HTML]

---

Hrd. 2004:2959 nr. 246/2004 (Kristina Logos)^[HTML]

---

Hrd. 2004:3132 nr. 333/2004^[HTML]

---

Hrd. 2004:3411 nr. 385/2004^[HTML]

---

Hrd. 2004:3548 nr. 193/2004 (Bjargshóll - Minningarsjóðsmálið)^[HTML]

---

Hrd. 2004:3796 nr. 48/2004 (Biskupstungur - Framaafréttur - Úthlíð)^[HTML]
Íslenska ríkið stefndi í héraði nánar tilgreindum aðilum til ógildingar á tilteknum hluta úrskurðar óbyggðanefndar er fjallaði um tiltekin mörk milli eignarlands og þjóðlenda. Gagnsakarmál voru höfðuð af tveim stefndu í málinu.

Niðurstaða héraðsdóms var staðfesting úrskurðar óbyggðanefndar að öllu leyti nema að landið í kringum Hagafell, eins og það var afmarkað í úrskurðinum, teldist afréttur Bláskógabyggðar. Öðrum kröfum gagnstefnenda var vísað frá dómi.

Hæstiréttur staðfesti héraðsdóm, að hluta til með vísan til forsendna hans. Í dómnum rekur Hæstiréttur niðurstöðu hrd. Landmannaafréttur I og II, markmið laga þjóðlendulaga, og III. kafla laganna um setningu og hlutverk óbyggðanefndar. Fyrsta landsvæðið sem nefndin fjallaði um var norðanverð Árnessýsla sem hún gerði í sjö málum. Málið sem var skotið til dómstóla var eitt þeirra.

Hæstiréttur taldi greina þurfti, í ljósi þjóðlendulaganna, á milli þjóðlendna og ríkisjarða þar sem íslenska ríkið ætti ekki beinan eignarrétt að svæðum er teljast til þjóðlendna. Sérstaða þjóðlendna væri sú að um væri að ræða forræði yfir tilteknum heimildum á landi sem enginn gæti sannað eignarrétt sinn að.

Fyrir dómi hélt íslenska ríkið því fram að óbyggðanefnd hafi hafnað málatilbúnaði íslenska ríkisins um að nánar afmörkuð landsvæði teldust til þjóðlenda en án þess að taka afstöðu til þess hvaða aðilar teldust vera handhafar eignarréttinda innan þess. Taldi íslenska ríkið því rétt að krefjast endurskoðunar á þeim hluta úrskurðarins þar sem óbyggðanefnd á að hafa lagt alla sönnunarbyrðina á íslenska ríkið um að ekki sé um eignarland að ræða.

Til stuðnings máli sínu vísaði ríkið meðal annars til landamerkjalaga nr. 5/1882 en þar hafi fyrst verið kveðið á um skyldu til jarðeigenda um að gera landamerkjabréf fyrir jarðir sínar. Þau bréf hafi verið einhliða samin og því ekki tæk sem sönnun á eignarhaldi og þar að auki merki um að jarðeigendur hafi í einhverjum tilvikum verið að eigna sér eigandalaust land. Um mörk landsvæða í slíkum landamerkjabréfum sé um að ræða samning milli hlutaðeigandi aðila sem sé ríkinu óviðkomandi. Þá væri heldur ekki hægt að líta svo á að athugasemdalausar þinglýsingar landamerkjabréfa hafi falið í sér viðurkenningu ríkisins á efni þeirra, hvort sem það hafi verið með athöfn eða athafnaleysi.

Af hálfu stefndu í málinu var þeim málflutningi ríkisins andmælt á þeim forsendum að landamerki hvað aðliggjandi jarðir ræðir séu samkomulag þeirra eigenda og að íslenska ríkið ætti að bera sönnunarbyrðina fyrir því að hin þinglýstu jarðamerki væru röng. Séu lagðar fram ríkari kröfur um eignarheimildir myndi það leiða til meira ónæðis og kostnaðar en gagnvart öðrum landeigendum, ásamt því að leiða til óvissu um eignarréttinn. Athugasemdalaus þinglýsing hafi þar að auki falið í sér réttmætar væntingar þinglýsenda.

Hæstiréttur taldi að þinglýsing landamerkjabréfa væri ekki óyggjandi sönnun á mörkum lands heldur þyrfti að meta hvert bréf sérstaklega. Þar leit hann meðal annars á það hvort eigendur aðliggjandi jarða hafi samþykkt mörkin og hvort ágreiningur hefði verið borinn upp. Þá voru aðrar heimildir og gögn jafnan metin samhliða. Með hliðsjón af þessu mati var ekki fallist á kröfu íslenska ríkisins um ógildingu úrskurðar óbyggðanefndar.

---

Hrd. 2004:3895 nr. 47/2004 (Biskupstungnaafréttur „norðan vatna“)^[HTML]

---

Hrd. 2004:4410 nr. 196/2004 (Ásar í Svínavatnshreppi)^[HTML]

---

Hrd. 2004:4449 nr. 206/2004^[HTML]

---

Hrd. 2004:4618 nr. 134/2004^[HTML]

---

Hrd. 2004:4957 nr. 472/2004^[HTML]

---

Hrd. 2004:5078 nr. 294/2004^[HTML]

---

Hrd. 2005:631 nr. 369/2004^[HTML]

---

Hrd. 2005:1052 nr. 436/2004 (SPM - Hvammur 2)^[HTML]
Sparisjóðsstjórinn var ekki talinn hafa verið grandlaus.

---

Hrd. 2005:1578 nr. 441/2004^[HTML]

---

Hrd. 2005:1834 nr. 467/2004 (Hitaveita Akraness og Borgarfjarðar - Innsta-Vogsland 3)^[HTML]
Hitaveita tekur hluta af jörð á leigu. Synir jarðareiganda fá jörðina og vita af leigusamningnum. Þeir selja síðan G jörð. Poppar þá upp forkaupsréttur sem getið er í leigusamningnum. Synirnir vissu um leigusamninginn en ekki um forkaupsréttinn í honum. Leigusamningurinn hafði ekki verið þinglýstur. Hitaveitan beitir þá forkaupsréttinum. Hæstiréttur taldi að þó eigandi viti af að á eign hvíli óþinglýst réttindi teljist hann ekki sjálfkrafa grandsamur um önnur réttindi.

---

Hrd. 2005:2221 nr. 203/2005 (Brautarholt V)^[HTML]

---

Hrd. 2005:2245 nr. 501/2004^[HTML]

---

Hrd. 2005:3336 nr. 524/2004 (Fasteignasali - Umboðssvik)^[HTML]

---

Hrd. 2005:3601 nr. 101/2005 (Vatnsendablettur I)^[HTML]

---

Hrd. 2005:3936 nr. 122/2005 (Landssími Íslands)^[HTML]

---

Hrd. 2005:4847 nr. 485/2005^[HTML]

---

Hrd. 2005:5071 nr. 214/2005 (Stóri-Skógur)^[HTML]
Í þessu tilviki var forkaupsréttur að jörð bundinn við eiganda annarar tilgreindrar jarðar „að frágengnum þeim er kynnu að eiga hann lögum samkvæmt“.

---

Hrd. 2005:5171 nr. 292/2005 (Sóleyjarimi)^[HTML]

---

Hrd. 2006:607 nr. 328/2005 (Vorsabær)^[HTML]

---

Hrd. 2006:1278 nr. 443/2005 (Þverfell)^[HTML]

---

Hrd. 2006:1339 nr. 154/2006^[HTML]

---

Hrd. 2006:1364 nr. 445/2005^[HTML]

---

Hrd. 2006:1689 nr. 220/2005 (Tóbaksdómur)^[HTML]

---

Hrd. 2006:2203 nr. 345/2005 (Fell)^[HTML]

---

Hrd. 2006:2449 nr. 466/2005 (Garður)^[HTML]

---

Hrd. 2006:2469 nr. 511/2005 (Fjarskiptamastur - Gullver)^[HTML]
Ætlunin var að segja upp fjarskiptamastur á tiltekinn stað. Talið var að eignarnámsþolinn bæri sönnunarbyrðina um að rannsókn í undirbúningi ákvörðunar um eignarnám hefði verið ófullnægjandi.

---

Hrd. 2006:2705 nr. 36/2006 (Lífeyrir)^[HTML]

---

Hrd. 2006:2802 nr. 282/2006 (Radíó Reykjavík FM 104,5)^[HTML]

---

Hrd. 2006:2998 nr. 317/2006^[HTML]

---

Hrd. 2006:3013 nr. 307/2006^[HTML]

---

Hrd. 2006:3412 nr. 350/2006 (Grænagata)^[HTML]

---

Hrd. 2006:3963 nr. 133/2006 (Hrunaheiðar)^[HTML]

---

Hrd. 2006:4052 nr. 111/2006^[HTML]

---

Hrd. 2006:4390 nr. 539/2006 (Samkeppnislög og lífeyrissjóðirnir)^[HTML]

---

Hrd. 2006:5153 nr. 298/2006^[HTML]

---

Hrd. 2006:5504 nr. 323/2006^[HTML]

---

Hrd. 2006:5575 nr. 180/2006 (Þverfell)^[HTML]

---

Hrd. nr. 650/2006 dags. 16. janúar 2007^[HTML]

---

Hrd. nr. 2/2007 dags. 31. janúar 2007^[HTML]

---

Hrd. nr. 335/2006 dags. 8. febrúar 2007 (Íslenskar getraunir)^[HTML]
Fótboltaleikur hafði verið ranglega skráður í leikskrá og keypti stefnandi miða í Lengjunni eftir að raunverulega leiknum var lokið. Hæstiréttur taldi að eðli leiksins væri slíkt að kaupandi miða ætti að giska á úrslit leikja áður en þeim er lokið, og sýknaði því Íslenskar getraunir af kröfu miðakaupanda um greiðslu vinningsfjársins umfram það sem hann lagði inn.

Ekki vísað til 32. gr. samningalaganna í dómnum þó byggt hafi verið á henni í málflutningi.

---

Hrd. nr. 105/2007 dags. 5. mars 2007^[HTML]

---

Hrd. nr. 396/2006 dags. 22. mars 2007 (Líftrygging)^[HTML]
Maðurinn gaf ekki upp að hann væri með kransæðasjúkdóm og vátryggingafélagið neitaði að greiða líftrygginguna þegar á reyndi.

---

Hrd. nr. 466/2006 dags. 22. mars 2007^[HTML]

---

Hrd. nr. 138/2007 dags. 22. mars 2007 (Landspildan)^[HTML]
Settar voru þrjár jafnstæðar dómkröfur þar sem að í einni þeirra var krafist tiltekinnar beitingar ákvæðis erfðafestusamnings en í annarri þeirra krafist ógildingar þess ákvæðis. Þótti það vera ódómtækt.

---

Hrd. nr. 115/2007 dags. 23. mars 2007^[HTML]

---

Hrd. nr. 510/2006 dags. 29. mars 2007^[HTML]

---

Hrd. nr. 326/2006 dags. 3. maí 2007^[HTML]

---

Hrd. nr. 42/2007 dags. 3. maí 2007^[HTML]

---

Hrd. nr. 536/2006 dags. 16. maí 2007^[HTML]

---

Hrd. nr. 448/2006 dags. 16. maí 2007^[HTML]

---

Hrd. nr. 24/2007 dags. 16. maí 2007^[HTML]

---

Hrd. nr. 598/2006 dags. 24. maí 2007^[HTML]

---

Hrd. nr. 642/2006 dags. 24. maí 2007^[HTML]

---

Hrd. nr. 4/2007 dags. 31. maí 2007 (Höskuldsstaðir)^[HTML]

---

Hrd. nr. 518/2006 dags. 7. júní 2007 (FL-Group)^[HTML]

---

Hrd. nr. 423/2006 dags. 7. júní 2007 (Blönduós - Ræktunarlóð)^[HTML]

---

Hrd. nr. 23/2007 dags. 14. júní 2007 (Þórsmörk)^[HTML]

---

Hrd. nr. 22/2007 dags. 14. júní 2007 (Þórsmörk og Goðaland)^[HTML]

---

Hrd. nr. 580/2006 dags. 14. júní 2007^[HTML]

---

Hrd. nr. 26/2007 dags. 14. júní 2007^[HTML]

---

Hrd. nr. 28/2007 dags. 14. júní 2007^[HTML]

---

Hrd. nr. 25/2007 dags. 14. júní 2007^[HTML]

---

Hrd. nr. 400/2007 dags. 27. ágúst 2007^[HTML]

---

Hrd. nr. 416/2007 dags. 29. ágúst 2007^[HTML]

---

Hrd. nr. 408/2007 dags. 18. september 2007^[HTML]

---

Hrd. nr. 469/2007 dags. 20. september 2007 (Syðra-Lágafell I)^[HTML]

---

Hrd. nr. 27/2007 dags. 4. október 2007 (Tindfjallajökull - Grænafjall - Þjóðlenda)^[HTML]

---

Hrd. nr. 99/2007 dags. 11. október 2007 (Skaftártunguafréttur)^[HTML]

---

Hrd. nr. 46/2007 dags. 11. október 2007^[HTML]

---

Hrd. nr. 524/2007 dags. 15. október 2007^[HTML]

---

Hrd. nr. 79/2007 dags. 18. október 2007^[HTML]

---

Hrd. nr. 47/2007 dags. 18. október 2007^[HTML]

---

Hrd. nr. 554/2007 dags. 31. október 2007^[HTML]

---

Hrd. nr. 145/2007 dags. 8. nóvember 2007 (Kirkjubæjarskólalóð)^[HTML]

---

Hrd. nr. 586/2007 dags. 13. nóvember 2007 (Herra Garðar ehf. - Aðalstræti I)^[HTML]

---

Hrd. nr. 575/2007 dags. 13. nóvember 2007^[HTML]

---

Hrd. nr. 581/2007 dags. 22. nóvember 2007^[HTML]

---

Hrd. nr. 118/2007 dags. 22. nóvember 2007^[HTML]

---

Hrd. nr. 626/2007 dags. 10. desember 2007^[HTML]

---

Hrd. nr. 210/2007 dags. 13. desember 2007 (Grímstunga - Jarðir í Áshreppi)^[HTML]

---

Hrd. nr. 239/2007 dags. 20. desember 2007 (Berufjarðará)^[HTML]
Spildu var skipt úr jörð en ekki var vikið að vatni eða veiðiréttar. Eigendurnir töldu sig hafa óskiptan veiðirétt í sameign við hinn hluta jarðarinnar. Hæstiréttur féllst ekki á það.

---

Hrd. nr. 9/2008 dags. 23. janúar 2008^[HTML]

---

Hrd. nr. 225/2007 dags. 31. janúar 2008 (Sjúkdómatrygging)^[HTML]

---

Hrd. nr. 38/2008 dags. 8. febrúar 2008 (Eftirfararbúnaður á bifreið)^[HTML]
Sakborningur fann eftirfararbúnað í bifreið sinni og krafði hann dómara um að þeirri aðgerð yrði hætt. Dómari féllst á kröfuna.

---

Hrd. nr. 50/2008 dags. 8. febrúar 2008^[HTML]

---

Hrd. nr. 233/2007 dags. 21. febrúar 2008 (Skaginn)^[HTML]

---

Hrd. nr. 259/2007 dags. 28. febrúar 2008^[HTML]

---

Hrd. nr. 146/2008 dags. 11. apríl 2008 (SMÁÍS - 365 miðlar ehf.)^[HTML]

---

Hrd. nr. 466/2007 dags. 17. apríl 2008 (Búrfell)^[HTML]
Ágreiningur var um hluta jarðar, en hann var 19,4% minni en uppgefin stærð.

---

Hrd. nr. 398/2007 dags. 17. apríl 2008^[HTML]

---

Hrd. nr. 658/2007 dags. 23. apríl 2008^[HTML]

---

Hrd. nr. 350/2007 dags. 30. apríl 2008 (Turnhamar)^[HTML]

---

Hrd. nr. 194/2008 dags. 8. maí 2008 (Istorrent I)^[HTML]

---

Hrd. nr. 539/2007 dags. 15. maí 2008 (Svipting lögmannsréttinda)^[HTML]

---

Hrd. nr. 385/2007 dags. 5. júní 2008 (Baugsmál II)^[HTML]

---

Hrd. nr. 474/2007 dags. 5. júní 2008^[HTML]

---

Hrd. nr. 298/2008 dags. 16. júní 2008^[HTML]

---

Hrd. nr. 264/2008 dags. 18. júní 2008 (Vestfjarðarvegur - Fuglaverndarfélag Íslands)^[HTML]

---

Hrd. nr. 404/2008 dags. 2. september 2008 (Arnórsstaðir)^[HTML]

---

Hrd. nr. 446/2008 dags. 2. september 2008^[HTML]

---

Hrd. nr. 464/2008 dags. 4. september 2008^[HTML]

---

Hrd. nr. 373/2008 dags. 10. september 2008^[HTML]

---

Hrd. nr. 469/2008 dags. 22. september 2008^[HTML]

---

Hrd. nr. 596/2007 dags. 2. október 2008^[HTML]

---

Hrd. nr. 91/2008 dags. 16. október 2008 (Grænagata)^[HTML]

---

Hrd. nr. 73/2008 dags. 16. október 2008^[HTML]

---

Hrd. nr. 566/2008 dags. 6. nóvember 2008 (Skálmholtshraun í Flóahreppi)^[HTML]

---

Hrd. nr. 559/2008 dags. 6. nóvember 2008 (Istorrent)^[HTML]

---

Hrd. nr. 591/2008 dags. 7. nóvember 2008 (Lambhagi - Jafnaskarð)^[HTML]

---

Hrd. nr. 623/2008 dags. 2. desember 2008^[HTML]

---

Hrd. nr. 152/2008 dags. 4. desember 2008^[HTML]

---

Hrd. nr. 101/2008 dags. 11. desember 2008^[HTML]

---

Hrd. nr. 648/2008 dags. 17. desember 2008^[HTML]

---

Hrd. nr. 248/2008 dags. 22. janúar 2009^[HTML]

---

Hrd. nr. 247/2008 dags. 22. janúar 2009 (Markleysa - Vatnsendi)^[HTML]

---

Hrd. nr. 30/2009 dags. 4. febrúar 2009^[HTML]

---

Hrd. nr. 402/2008 dags. 26. febrúar 2009 (Fosshótel - Barónsstígur)^[HTML]

---

Hrd. nr. 75/2009 dags. 2. mars 2009^[HTML]

---

Hrd. nr. 359/2008 dags. 5. mars 2009^[HTML]

---

Hrd. nr. 68/2009 dags. 9. mars 2009^[HTML]

---

Hrd. nr. 391/2008 dags. 12. mars 2009 (Glitur ehf.)^[HTML]

---

Hrd. nr. 470/2008 dags. 19. mars 2009 (Bæjarlind)^[HTML]
Ekki hafði verið tilgreint í tilkynningu til forkaupsréttarhafa á hvaða verði hver eignarhluti væri verðlagður. Leiddi það til þess að forkaupsréttarhafinn gæti beitt fyrir sér að greiða það verð sem væri í stærðarhlutfalli eignarinnar af heildarsölunni.

---

Hrd. nr. 130/2009 dags. 20. mars 2009^[HTML]

---

Hrd. nr. 485/2008 dags. 30. apríl 2009^[HTML]

---

Hrd. nr. 437/2008 dags. 6. maí 2009^[HTML]

---

Hrd. nr. 562/2008 dags. 14. maí 2009 (Vatnsréttindi Þjórsár - Landsvirkjun - Skálmholtshraun)^[HTML]

---

Hrd. nr. 472/2008 dags. 11. júní 2009 („Ásgarður“)^[HTML]

---

Hrd. nr. 173/2009 dags. 12. júní 2009^[HTML]

---

Hrd. nr. 172/2009 dags. 12. júní 2009^[HTML]

---

Hrd. nr. 174/2009 dags. 12. júní 2009^[HTML]

---

Hrd. nr. 626/2008 dags. 18. júní 2009 (Fífuhvammur í Kópavogi - Digranesvegur)^[HTML]

---

Hrd. nr. 416/2009 dags. 31. ágúst 2009^[HTML]

---

Hrd. nr. 685/2008 dags. 29. október 2009 (Afréttur Seltjarnarness hins forna - Lyklafell)^[HTML]

---

Hrd. nr. 450/2008 dags. 29. október 2009^[HTML]

---

Hrd. nr. 122/2009 dags. 19. nóvember 2009 (Arnórsstaðapartur)^[HTML]

---

Hrd. nr. 120/2009 dags. 19. nóvember 2009 (Arnórsstaðir)^[HTML]

---

Hrd. nr. 509/2009 dags. 3. desember 2009 (Fíkniefni á skútu)^[HTML]

---

Hrd. nr. 665/2008 dags. 17. desember 2009 (Gildi lífeyrissjóður)^[HTML]
Á þeim tíma þurfti ráðherra að staðfesta samþykktir lífeyrissjóða væru réttar (þ.e. færu að lögum og reglur, jafnræði, eignarrétt, og þvíumlíkt). Í stjórn sjóðsins sat ráðuneytisstjóri fjármálaráðuneytisins og kom ráðuneytisstjórinn ekki að málinu innan ráðuneytisins og vék því ekki af fundi þegar ráðherra undirritaði breytinguna. Hæstiréttur taldi að ráðuneytisstjórinn hefði ekki verið vanhæfur.

---

Hrd. nr. 277/2009 dags. 28. janúar 2010^[HTML]

---

Hrd. nr. 88/2009 dags. 4. febrúar 2010 (Arðskrá Veiðifélags Miðfirðinga)^[HTML]
Arði var úthlutað eftir aðskrá. Þegar arðskrá er metin er horft til fjölda atriða. Hæstiréttur taldi sér óheimilt að endurskoða þetta nema hvað varðar ómálefnanleg sjónarmið.

---

Hrd. nr. 237/2009 dags. 4. febrúar 2010 (Skálabrekka)^[HTML]

---

Hrd. nr. 214/2009 dags. 11. febrúar 2010 (Istorrent II)^[HTML]
Reyndi á því hvort milligönguaðilinn bæri ábyrgð á efninu. Eingöngu væri verið að útvega fjarskiptanet. Talið að þetta ætti ekki við þar sem þjónustan væri gagngert í ólöglegum tilgangi.

---

Hrd. nr. 424/2009 dags. 11. febrúar 2010^[HTML]

---

Hrd. nr. 329/2009 dags. 18. febrúar 2010 (Sjóslys á Viðeyjarsundi)^[HTML]

---

Hrd. nr. 258/2009 dags. 18. febrúar 2010 (Laufskálar)^[HTML]

---

Hrd. nr. 334/2009 dags. 25. febrúar 2010 (Landspilda nr. 381 á Vatnsenda)^[HTML]

---

Hrd. nr. 75/2010 dags. 2. mars 2010^[HTML]

---

Hrd. nr. 154/2010 dags. 24. mars 2010^[HTML]

---

Hrd. nr. 560/2009 dags. 29. apríl 2010^[HTML]

---

Hrd. nr. 236/2010 dags. 30. apríl 2010^[HTML]

---

Hrd. nr. 570/2009 dags. 6. maí 2010 (Hugtakið sala - Síðumúli)^[HTML]

---

Hrd. nr. 591/2009 dags. 6. maí 2010^[HTML]

---

Hrd. nr. 208/2010 dags. 14. maí 2010^[HTML]

---

Hrd. nr. 467/2009 dags. 20. maí 2010^[HTML]

---

Hrd. nr. 585/2009 dags. 3. júní 2010^[HTML]

---

Hrd. nr. 281/2010 dags. 8. júní 2010^[HTML]

---

Hrd. nr. 318/2010 dags. 16. júní 2010^[HTML]

---

Hrd. nr. 438/2009 dags. 21. júní 2010 (Séreignarlífeyrissparnaður)^[HTML]
K missti manninn sinn og sat í óskiptu búi. Hún hélt að hún fengi séreignarlífeyrissparnað M.

Lífeyrissjóðurinn neitaði að láta það af hendi þrátt fyrir kröfu K.

Niðurstaðan verður sú að séreignarlífeyrissparnaður greiðist framhjá dánarbúinu og beint til maka og barna.

---

Hrd. nr. 420/2010 dags. 23. ágúst 2010^[HTML]

---

Hrd. nr. 554/2009 dags. 30. september 2010 (Hof í Skagafirði)^[HTML]

---

Hrd. nr. 178/2010 dags. 30. september 2010^[HTML]

---

Hrd. nr. 708/2009 dags. 4. nóvember 2010 (Óttarsstaðir - Straumsbúið o.fl.)^[HTML]
Ætlað tjón vegna umhverfismengunar. Tjónþoli taldi að hann ætti rétt á bótum þar sem hann mætti ekki nota landið til að reisa íbúðarhús.

---

Hrd. nr. 768/2009 dags. 11. nóvember 2010 (Almenningsskógar Álftaneshrepps)^[HTML]

---

Hrd. nr. 426/2010 dags. 18. nóvember 2010^[HTML]

---

Hrd. nr. 80/2010 dags. 9. desember 2010 (Kiðjaberg - Brottflutningur mannvirkis)^[HTML]

---

Hrd. nr. 646/2010 dags. 14. desember 2010^[HTML]

---

Hrd. nr. 685/2010 dags. 26. janúar 2011^[HTML]

---

Hrd. nr. 400/2010 dags. 27. janúar 2011^[HTML]

---

Hrd. nr. 348/2010 dags. 27. janúar 2011^[HTML]

---

Hrd. nr. 325/2010 dags. 24. febrúar 2011^[HTML]

---

Hrd. nr. 692/2010 dags. 3. mars 2011 (Eimskip Íslands)^[HTML]

---

Hrd. nr. 114/2011 dags. 21. mars 2011^[HTML]

---

Hrd. nr. 77/2011 dags. 23. maí 2011 (Skilmálar við afleiðuviðskipti)^[HTML]

---

Hrd. nr. 303/2011 dags. 30. maí 2011^[HTML]

---

Hrd. nr. 674/2010 dags. 9. júní 2011^[HTML]

---

Hrd. nr. 44/2011 dags. 9. júní 2011^[HTML]

---

Hrd. nr. 289/2011 dags. 15. júní 2011^[HTML]

---

Hrd. nr. 402/2011 dags. 2. september 2011^[HTML]

---

Hrd. nr. 474/2011 dags. 6. september 2011^[HTML]

---

Hrd. nr. 148/2011 dags. 6. október 2011^[HTML]

---

Hrd. nr. 398/2011 dags. 12. október 2011^[HTML]

---

Hrd. nr. 11/2011 dags. 3. nóvember 2011^[HTML]

---

Hrd. nr. 10/2011 dags. 3. nóvember 2011^[HTML]

---

Hrd. nr. 648/2010 dags. 10. nóvember 2011 (Fiskislóð)^[HTML]

---

Hrd. nr. 606/2011 dags. 15. nóvember 2011^[HTML]

---

Hrd. nr. 604/2011 dags. 15. nóvember 2011^[HTML]

---

Hrd. nr. 76/2011 dags. 1. desember 2011^[HTML]

---

Hrd. nr. 157/2011 dags. 8. desember 2011^[HTML]

---

Hrd. nr. 656/2011 dags. 19. desember 2011^[HTML]

---

Hrd. nr. 447/2011 dags. 27. janúar 2012^[HTML]

---

Hrd. nr. 70/2012 dags. 5. mars 2012 (Arfur til kirkjunnar)^[HTML]
M gerði erfðaskrá K til hagsbóta. Hún hafði hjálpað honum lengi gegnum árin.

Þegar hann var kominn á elliheimili missti hann systur sína og vildi svo gera nýja erfðaskrá. Samband M við K hafði dofnað. Talið var að M hefði átt frumkvæði að framkvæmd breytinga á fyrri erfðaskránni, sem varð svo hin seinni.

Lögmaður gerir erfðaskrána og vottorðið. Auk þess vottar fulltrúi sýslumanns. Hann deyr svo stuttu síðar. Gallar voru á vottorði seinni erfðaskrárinnar að því leyti að orðalagið um vottun um andlegt hæfi var klúðurslegt.

Í seinni erfðaskránni var kirkja arfleidd að eignum og hún auðkennd með kennitölu. Engar kirkjur hafa kennitölur, heldur kirkjusóknir. Kirkjusóknin fór í málið við eldri bréferfingja. Í erfðaskránni stóð kirkja en ekki kirkjusókn.

Hæstiréttur taldi að M hefði verið hæfur til að gera hina nýju erfðaskrá, þrátt fyrir kröfu K um að hann hefði ekki verið það. Í niðurstöðunni var það rökstutt að kirkjan væri eign kirkjusóknarinnar og hún bæri ábyrgð á kirkjunni, og fékk því arfinn.

---

Hrd. nr. 115/2012 dags. 13. mars 2012^[HTML]

---

Hrd. nr. 506/2011 dags. 22. mars 2012^[HTML]

---

Hrd. nr. 112/2012 dags. 22. mars 2012^[HTML]

---

Hrd. nr. 198/2012 dags. 26. apríl 2012^[HTML]

---

Hrd. nr. 197/2012 dags. 26. apríl 2012^[HTML]

---

Hrd. nr. 226/2012 dags. 8. maí 2012^[HTML]

---

Hrd. nr. 590/2011 dags. 16. maí 2012^[HTML]

---

Hrd. nr. 536/2011 dags. 24. maí 2012^[HTML]

---

Hrd. nr. 369/2011 dags. 31. maí 2012^[HTML]

---

Hrd. nr. 391/2011 dags. 31. maí 2012^[HTML]

---

Hrd. nr. 414/2012 dags. 22. ágúst 2012^[HTML]

---

Hrd. nr. 578/2012 dags. 12. september 2012^[HTML]

---

Hrd. nr. 514/2012 dags. 18. september 2012 (Síminn - Skipti)^[HTML]

---

Hrd. nr. 67/2012 dags. 20. september 2012 (Frávísun)^[HTML]
K höfðaði mál með kröfu um opinber skipti en gerði það eins og um væri einkamál að ræða.

K vildi meina að þau hefðu ruglað saman reitum sínum það mikið að skráningin hafi verið röng þar sem hún sé raunverulegur eigandi tiltekinnar eignar. Hún vildi fá úr því skorið að hún ætti eignina.
Hæstiréttur synjaði að taka afstöðu til þeirrar kröfu.

---

Hrd. nr. 65/2012 dags. 20. september 2012 (Bræðraklif - Reykjahlíð)^[HTML]

---

Hrd. nr. 350/2011 dags. 27. september 2012 (Hofsafréttur)^[HTML]

---

Hrd. nr. 457/2011 dags. 11. október 2012 (Krýsuvík)^[HTML]
Deilur um landamerki um Stóru Vatnsleysu og Krýsuvíkur. Sem sagt hvaða landamerki ættu að gilda og landamerki Krýsuvíkar var talið gilda, en um hundrað árum síðar komu aðrir aðilar sem sögðu að eigendur Krýsuvíkur á þeim tíma hefðu ekki verið raunverulegir eigendur. Hæstiréttur vísaði til gildi þinglýstra skjala þar til annað kæmi í ljós.

---

Hrd. nr. 703/2011 dags. 11. október 2012^[HTML]

---

Hrd. nr. 233/2011 dags. 18. október 2012 (Kárahnjúkavirkjun)^[HTML]
Samið var um árið 2005 um framsal vatnsréttinda á vatnasvæði Kárahnjúkavirkjunar sem reisa átti á svæðinu og að réttarstaðan samkvæmt samningnum yrði að öllu leyti jafngild eignarnámi þeirra réttinda. Á grundvelli samningsins var skipuð sérstök matsnefnd sem ákveða ætti umfang og verðmæti þeirra réttinda. Sumir landeigendanna voru sáttir við niðurstöðuna en margir þeirra ekki.

Hópur landeigenda fór í dómsmál til að hnekkja niðurstöðu nefndarinnar hvað varðaði verðmæti réttindanna, og vísuðu til matsgerðar tveggja dómkvaddra matsmanna. Töldu þeir að nefndin hefði beitt rangri aðferðafræði og því hefðu bæturnar verið alltof lágar.

Hæstiréttur nefndi að þar sem fallréttindi væru afar sérstök þyrfti að beita afbrigðum frá hinum hefðbundnu aðferðum við mat á eignarnámsbótum enda lítill eða enginn virkur markaður fyrir nýtingu slíkra réttinda hér á landi. Hann féllst á aðferðafræðina sem matsnefndin beitti þar sem hún var í samræmi við gildandi réttarframkvæmd í viðlíka málum. Þá þyrfti einnig að hafa í huga þær miklu fjárfestingar er fælust í leit og vinnslu á þeirri orkuauðlind, markað fyrir orkuna, og fleiri atriði. Þó féllst hann á með héraðsdómi að við hæfi væri að hækka þær bætur sem landeigendur áttu að fá samkvæmt matsnefndinni.

---

Hrd. nr. 181/2012 dags. 1. nóvember 2012^[HTML]

---

Hrd. nr. 619/2012 dags. 5. nóvember 2012 (Þrotabú Baugs gegn stjórnendatryggjendum)^[HTML]

---

Hrd. nr. 671/2012 dags. 22. nóvember 2012^[HTML]

---

Hrd. nr. 218/2012 dags. 6. desember 2012 (Samruni fyrirtækja)^[HTML]
Átt að sekta Símann fyrir að brjóta gegn tveimur skilyrðum sem samkeppnisyfirvöld settu vegna samruna. Talið var að um væri að ræða skýrt brot gegn öðru skilyrðinu en hitt var svo óskýrt að það væri ónothæft sem sektargrundvöllur.

---

Hrd. nr. 303/2012 dags. 13. desember 2012^[HTML]

---

Hrd. nr. 720/2012 dags. 18. desember 2012^[HTML]

---

Hrd. nr. 304/2012 dags. 19. desember 2012 (Oddviti F-lista)^[HTML]
Reykjavíkurborg greiddi lögbundin framlög til F-listans og var greitt inn á tiltekinn bankareikning borgarmálafélags F-listans sem oddviti flokksins hafði áður stofnað sem klofningsflokk frá hinum. Ekki var fallist á að oddvitinn hefði haft stöðuumboð fyrir F-listann til að breyta ráðstöfuninni. F-listinn hafði tilkynnt borginni um umboðsskortinn.

Vísað var til ákvæða laganna um að framlögin ættu að vera greidd til stjórnmálaflokka en einstakir frambjóðendur þeirra ættu ekki sjálfstætt tilkall til þeirra. Einnig var litið til þess að oddvitinn var forseti borgarstjórnar á þeim tíma og því ekki talið að borgin hefði verið grandlaus um þetta.

---

Hrd. nr. 351/2012 dags. 17. janúar 2013^[HTML]

---

Hrd. nr. 280/2012 dags. 24. janúar 2013^[HTML]

---

Hrd. nr. 74/2012 dags. 7. febrúar 2013^[HTML]

---

Hrd. nr. 524/2012 dags. 14. febrúar 2013 (Uppsalir)^[HTML]

---

Hrd. nr. 538/2012 dags. 28. febrúar 2013^[HTML]

---

Hrd. nr. 79/2013 dags. 1. mars 2013^[HTML]

---

Hrd. nr. 137/2013 dags. 14. mars 2013 (Útgáfa afsals)^[HTML]

---

Hrd. nr. 310/2012 dags. 18. apríl 2013^[HTML]

---

Hrd. nr. 206/2013 dags. 22. apríl 2013^[HTML]

---

Hrd. nr. 701/2012 dags. 3. maí 2013 (Vatnsendi 6)^[HTML]
Greint var á um staðsetningu beins eignarréttar að jörðinni Vatnsenda, þ.e. hvort hann hefði í raun færst frá dánarbúi SKLH til MSH eða hvort hann væri enn í dánarbúinu. Hæstiréttur taldi að um hið síðarnefnda væri að ræða.

---

Hrd. nr. 229/2013 dags. 7. maí 2013 (ALMC I)^[HTML]

---

Hrd. nr. 758/2012 dags. 23. maí 2013^[HTML]

---

Hrd. nr. 476/2012 dags. 30. maí 2013^[HTML]

---

Hrd. nr. 112/2013 dags. 13. júní 2013^[HTML]

---

Hrd. nr. 178/2013 dags. 3. október 2013^[HTML]

---

Hrd. nr. 617/2012 dags. 10. október 2013 (Land á Hellisheiði)^[HTML]

---

Hrd. nr. 396/2013 dags. 28. nóvember 2013 (Orkuveita Reykjavíkur - Vatnsgjald I)^[HTML]

---

Hrd. nr. 397/2013 dags. 28. nóvember 2013 (Vatnsgjald II)^[HTML]
Lagaákvæði í vatnsveitulögum gerði ráð fyrir því að innheimt væri vatnsgjald af öllum fasteignum þar sem vatn gátu notið. Hæstiréttur taldi að orðalagið vera slíkt að óheimilt væri að heimta vatnsgjaldið vegna tímabils áður en búið væri að tengja vatnið.

---

Hrd. nr. 740/2013 dags. 6. desember 2013 (Vatnsendi 7)^[HTML]
Í máli þessu var deilt um það hvort réttur aðila til lands hefði verið beinn eða óbeinn eignarréttur að landinu. Hæstiréttur taldi að um hefði verið að ræða óbeinan eignarrétt og því ætti að leiðrétta þinglýsingabækur.

---

Hrd. nr. 762/2013 dags. 13. desember 2013^[HTML]

---

Hrd. nr. 817/2013 dags. 20. janúar 2014^[HTML]

---

Hrd. nr. 72/2014 dags. 13. febrúar 2014 (Glitnir banki - LBI)^[HTML]

---

Hrd. nr. 598/2013 dags. 13. febrúar 2014^[HTML]

---

Hrd. nr. 7/2014 dags. 13. febrúar 2014^[HTML]

---

Hrd. nr. 603/2013 dags. 20. febrúar 2014 (Krafa fyrri bréferfingja)^[HTML]
Fjallar um hið endanlega uppgjör.

Erfingjarnir eiga ekki að endurgreiða það sem var umfram, þrátt fyrir að talsverður munur hafi verið milli fjárhæðanna.

---

Hrd. nr. 99/2014 dags. 20. febrúar 2014 (Hjúkrunarheimilið Eir)^[HTML]
Eir er sjálfseignarstofnun. Skv. lögunum sem hjúkrunarheimilið starfaði eftir voru takmarkanir á sölu og veðsetningu, þ.e. að afla þurfi samþykkis tiltekinna aðila.

Eir veðsetti margar öryggisíbúðir án þess að samþykkin lágu fyrir og voru þau þinglýst. Mál var höfðað um gildi þinglýsingarinnar. Hæstiréttur taldi að um hefði verið að ræða mistök við þinglýsingu að ræða en málinu var vísað frá þar sem skorti lögvarða hagsmuni.

---

Hrd. nr. 678/2013 dags. 20. mars 2014^[HTML]

---

Hrd. nr. 87/2010 dags. 3. apríl 2014 (Hróarsholt)^[HTML]
Tekist á um meinta fölsun. Maður krafðist viðurkenningar gagnvart tengdaföður á að hafa eignast landspildu sem hann og systkini hans hefðu erft eftir föður sinn.
Stefnandinn hafði falsað yfirlýsingu stefnda, samkvæmt rannsókn á rithönd.

---

Hrd. nr. 212/2014 dags. 7. apríl 2014^[HTML]

---

Hrd. nr. 802/2013 dags. 10. apríl 2014 (Landspildur á Vatnsendabletti)^[HTML]

---

Hrd. nr. 240/2014 dags. 29. apríl 2014 (Vefsíður)^[HTML]

---

Hrd. nr. 239/2014 dags. 29. apríl 2014 (STEF)^[HTML]

---

Hrd. nr. 238/2014 dags. 29. apríl 2014^[HTML]

---

Hrd. nr. 227/2014 dags. 30. apríl 2014 (Búseturéttur - Drekavogur)^[HTML]

---

Hrd. nr. 306/2014 dags. 9. maí 2014^[HTML]

---

Hrd. nr. 218/2014 dags. 14. maí 2014 (Stefnumið ehf.)^[HTML]

---

Hrd. nr. 672/2013 dags. 15. maí 2014^[HTML]

---

Hrd. nr. 407/2013 dags. 15. maí 2014^[HTML]

---

Hrd. nr. 348/2014 dags. 28. maí 2014 (Séreignarlífeyrissparnaður)^[HTML]
Fyrsti dómur Hæstaréttar um að séreignarlífeyrissparnaður væri innan skipta. Hins vegar þarf að athuga að á þeim tíma var í gildi lagaheimild til bráðabirgða til þess að taka út séreignarlífeyrissparnað fyrr en venjulega.

K og M gengu í hjúskap í júlí 2003 og slitu samvistum í júní 2012. Þau eiga jafnframt þrjú börn sem þau eignuðust á því tímabili. K sótti um skilnað að borði og sæng þann 11. febrúar 2013 og var hann veittur þann 3. október 2013.

Búið var tekið til opinberra skipta 24. júní 2013 og var viðmiðunardagur skipta 11. febrúar 2013. Samkomulag ríkti um að fasteignirnar og ein bifreið kæmi í hlut M með útlagningu. M tók yfir skuldir búsins. Í lok ársins 2012 nam séreignarlífeyrissparnaður M um 7,4 milljónum króna og réttindi hans í Lífeyrissjóði A nær tveimur milljónum króna. K hélt því fram að M ætti ennfremur lífeyrisréttindi í öðrum lífeyrissjóði en ekki lá fyrir upplýst virði þeirra réttinda, en þó lá fyrir að M hafði einungis greitt í hann lögbundið iðgjald í tæp tvö ár.

K krafðist þess að öll lífeyrisréttindi aðila verði talin hjúskapareign við fjárslit milli aðila.

Héraðsdómur Reykjaness hafnaði kröfu K.
Hæstiréttur sneri dómnum við að því leyti er varðaði séreignarlífeyrissparnað í Lífeyrissjóði A.

---

Hrd. nr. 728/2013 dags. 28. maí 2014^[HTML]

---

Hrd. nr. 363/2014 dags. 4. júní 2014^[HTML]

---

Hrd. nr. 443/2014 dags. 18. ágúst 2014 (Landesbank - Vanlýsing og stjórnarskrá)^[HTML]

---

Hrd. nr. 398/2014 dags. 25. ágúst 2014^[HTML]

---

Hrd. nr. 399/2014 dags. 25. ágúst 2014^[HTML]

---

Hrd. nr. 400/2014 dags. 25. ágúst 2014^[HTML]

---

Hrd. nr. 562/2014 dags. 9. september 2014 (Heiðarvegur)^[HTML]

---

Hrd. nr. 472/2014 dags. 10. september 2014^[HTML]

---

Hrd. nr. 49/2014 dags. 18. september 2014 (Röntgenmyndirnar)^[HTML]

---

Hrd. nr. 24/2014 dags. 18. september 2014 (Vaskárdalur)^[HTML]

---

Hrd. nr. 92/2013 dags. 2. október 2014 (Atli Gunnarsson)^[HTML]
Synjað var skaðabótakröfu vegna ætlaðra mistaka við lagasetningu þar sem ekki var talið að meint mistök hafi verið nógu bersýnileg og alvarleg til að dæma bætur.

---

Hrd. nr. 647/2014 dags. 3. október 2014^[HTML]

---

Hrd. nr. 115/2014 dags. 16. október 2014^[HTML]

---

Hrd. nr. 694/2014 dags. 4. nóvember 2014^[HTML]

---

Hrd. nr. 269/2014 dags. 20. nóvember 2014 (PWC)^[HTML]

---

Hrd. nr. 376/2014 dags. 4. desember 2014^[HTML]

---

Hrd. nr. 746/2014 dags. 11. desember 2014 (ALMC II)^[HTML]

---

Hrd. nr. 853/2014 dags. 12. janúar 2015^[HTML]

---

Hrd. nr. 27/2015 dags. 20. janúar 2015 (Hafhús)^[HTML]

---

Hrd. nr. 24/2015 dags. 30. janúar 2015^[HTML]

---

Hrd. nr. 105/2015 dags. 17. febrúar 2015^[HTML]

---

Hrd. nr. 751/2014 dags. 5. mars 2015 (Vatnsendi 8)^[HTML]
Litið var svo á að ákvörðun skiptastjóra dánarbús MSH um að úthluta beinum eignarrétti jarðarinnar Vatnsenda til ÞH væri ógild þar sem MSH hefði fengið jörðina afhenta til umráða og afnota, þar sem hinn beini eignarréttur hefði ekki verið til staðar á þeim tíma. Hæstiréttur leit svo á að þau réttindi gætu aldrei gengið til baka til dánarbúsins, óháð því hvort það sé vegna brostinna forsendna fyrir erfðaskránni, andláts MSH né brot ÞH á erfðaskránni, en í síðastnefnda tilvikinu myndi jörðin ganga til næsta rétthafa frekar en aftur til dánarbúsins.

---

Hrd. nr. 583/2014 dags. 26. mars 2015 (Hjarðarhagi)^[HTML]

---

Hrd. nr. 262/2015 dags. 16. apríl 2015^[HTML]

---

Hrd. nr. 267/2015 dags. 17. apríl 2015^[HTML]

---

Hrd. nr. 268/2015 dags. 24. apríl 2015^[HTML]

---

Hrd. nr. 313/2015 dags. 5. maí 2015^[HTML]

---

Hrd. nr. 585/2014 dags. 7. maí 2015^[HTML]

---

Hrd. nr. 368/2015 dags. 28. maí 2015^[HTML]

---

Hrd. nr. 475/2014 dags. 4. júní 2015 (Forkaupsréttur að fiskiskipi - Síldarvinnslan)^[HTML]
Sveitarfélag taldi sig geta gengið inn í hlutabréfakaup á grundvelli forkaupsréttar. Téður forkaupsréttur byggðist á lagaákvæði um að sveitarfélög hefðu forkaupsrétt á fiskiskipum er hefðu leyfi til veiða í atvinnuskyni til útgerðar sem hefði heimilisfesti í öðru sveitarfélagi, og ætti þá sveitarstjórnin í sveitarfélagi seljanda forkaupsrétt á skipinu.

Héraðsdómur hafði samþykkt kröfu sveitarfélagsins á þeim grundvelli að með sölu á hlutabréfum fyrirtækis væri verið að fara fram hjá markmiði lagaákvæðisins. Hæstiréttur var á öðru máli og taldi að ákvæði stjórnarskrár um friðhelgi eignarréttur mæltu gegn því að lögjafna á þessum forsendum, og synjaði því kröfu sveitarfélagsins.

---

Hrd. nr. 731/2014 dags. 4. júní 2015^[HTML]

---

Hrd. nr. 493/2015 dags. 27. júlí 2015^[HTML]

---

Hrd. nr. 439/2015 dags. 17. ágúst 2015^[HTML]

---

Hrd. nr. 22/2015 dags. 8. október 2015 (Þjóðskrá - Skráning og mat vatnsréttinda - Jökulsá á Dal)^[HTML]
Sveitarfélagið tók upp á því að vatnsréttindi yrðu skráð sérstaklega en það vildi Landsvirkjun ekki. Fallist var á sjónarmið sveitarfélagsins á stjórnsýslustigi. Landsvirkjun hélt því fram að það hefði ekki verið gert með þessum hætti. Ekki var talið að komin hefði verið á stjórnsýsluframkvæmd hvað þetta varðaði.

---

Hrd. nr. 83/2015 dags. 8. október 2015 (Geysir)^[HTML]
Íslenska ríkið átti Geysi og einkaaðilar áttu umliggjandi svæði í sérstakri sameign. Einkaaðilarnir ákváðu að stofna einkahlutafélagið Landeigendafélagið Geysi í kringum rekstur svæðisins án samþykkis íslenska ríkisins og þrátt fyrir mótmæli þess. Félagið ákvað svo að setja gjaldskrá þar sem innheimt væri gjald af ferðamönnum á svæðinu og sóttist þá íslenska ríkið eftir lögbanni á gjaldheimtuna, sem var til meðferðar í dómsmáli þessu.

Hæstiréttur vísaði til óskráðrar meginreglu að meiri háttar ráðstafanir eigenda sérstakrar sameignar þyrftu samþykki þeirra allra. Að auki hafði ráðstöfunin áhrif á landsvæði sem var að fullu í eign íslenska ríkisins. Þar sem samþykki íslenska ríkisins skorti vegna þessara ráðstafana hefði setning umræddrar gjaldskrár verið óheimil. Staðfesti Hæstiréttur því lögbannið í ljósi þess að innheimta gjaldsins hefði brotið gegn eignarréttindum íslenska ríkisins.

---

Hrd. nr. 133/2015 dags. 15. október 2015^[HTML]

---

Hrd. nr. 252/2015 dags. 22. október 2015 (Hvaleyrarbraut 22)^[HTML]

---

Hrd. nr. 706/2015 dags. 12. nóvember 2015^[HTML]

---

Hrd. nr. 146/2015 dags. 19. nóvember 2015^[HTML]

---

Hrd. nr. 147/2015 dags. 19. nóvember 2015^[HTML]

---

Hrd. nr. 811/2015 dags. 25. janúar 2016 (24 ára sambúð - Helmingaskipti)^[HTML]

---

Hrd. nr. 320/2015 dags. 4. febrúar 2016 (Óhefðbundin sambúð - Gjöf við slit - Skattlögð gjöf)^[HTML]
Skattamál. Ríkið var í máli við K.
Eiginmaður K, M, var breskur ríkisborgari.
Þau eignuðust barn en ekki löngu eftir það slíta þau sambúðinni.
M keypti fasteign sem K bjó í ásamt barni þeirra.
Gerðu samning um að K myndi halda íbúðinni og fengi 40 milljónir að auki, en M héldi eftir öllum öðrum eignum. M var sterkefnaður.
Skatturinn krefst síðan tekjuskatts af öllum gjöfunum.
Niðurstaðan var sú að K þurfti að greiða tekjuskatt af öllu saman.

Málið er sérstakt hvað varðar svona aðstæður sambúðarslita. Skatturinn lítur venjulega framhjá þessu.

---

Hrd. nr. 305/2015 dags. 11. febrúar 2016 (Gjaldtaka í Reykjahlíð)^[HTML]
Eigendur nokkurra lögbýla að Hverum við Námafjall og Leirhnúk stofnuðu einkahlutafélag L um tilteknar ráðstafanir á Reykjahlíð, sem var í sérstakri sameign þeirra allra. Eigendur nokkurra af þeim jörðum, er áttu samtals næstum 30% hluta af sameigninni, kröfðust staðfestingar á lögbanni gegn innheimtu L á aðgangsgjaldi að Hverum við Námafjall og Leirhnúk.

Hæstiréttur leit svo á að gjaldtakan hefði verið meiriháttar breyting á nýtingu landsins og því þurft að byggjast á ótvíræðu samþykki allra sameigenda. Ekki hafði mátt sjá að ótvírætt samþykki allra sameigenda hefði legið fyrir enda mátti ekki sjá á samþykktum L að eigendur sérstöku sameignarinnar hefðu afsalað þeim rétti til þess með ótvíræðum hætti, né tekið undir málatilbúnað L um að téðir eigendur hefðu samþykkt gjaldtökuna á vettvangi félagsins. Skorti því L heimild til gjaldtökunnar og lögbannið því staðfest.

---

Hrd. nr. 450/2015 dags. 10. mars 2016^[HTML]

---

Hrd. nr. 436/2015 dags. 10. mars 2016 (Bætur frá Tryggingastofnun)^[HTML]

---

Hrd. nr. 121/2016 dags. 16. mars 2016 (Vatnsendi 10)^[HTML]
Hæstiréttur felldi úr gildi úrskurð héraðsdóms um frávísun máls er sneri að því hvort Kópavogsbær hafi greitt réttum aðila þær eignarnámsbætur sem ÞH fékk. Hæstiréttur taldi þýðingarmest í málinu að fyrir liggi eðli og umfang þeirra óbeinu eignarréttinda sem hvíla á jörðinni. Héraðsdómi var gert að taka málið til efnismeðferðar.

---

Hrd. nr. 575/2015 dags. 14. apríl 2016^[HTML]

---

Hrd. nr. 285/2016 dags. 14. apríl 2016^[HTML]

---

Hrd. nr. 232/2016 dags. 20. apríl 2016^[HTML]

---

Hrd. nr. 225/2016 dags. 29. apríl 2016^[HTML]

---

Hrd. nr. 310/2016 dags. 19. maí 2016 (Stakkahlíð í Loðmundarfirði)^[HTML]
Ekki var um augljós mistök að ræða og þinglýsingarstjórinn fór því út fyrir heimild sína þar sem honum hefði ekki verið heimilt að leiðrétta mistökin.

---

Hrd. nr. 327/2016 dags. 19. maí 2016 (Svertingsstaðir)^[HTML]

---

Hrd. nr. 637/2015 dags. 2. júní 2016^[HTML]

---

Hrd. nr. 638/2015 dags. 2. júní 2016^[HTML]

---

Hrd. nr. 643/2015 dags. 2. júní 2016 (Laugar í Súgandafirði)^[HTML]
Sveitarfélag keypti jarðhita af bónda og ætlaði að nota jarðhitann fyrir hitaveitu. Hæstiréttur leyfði þessu að ágangast þar sem þetta væri í hag almennings og ekki í andstöðu við tilgang laganna.

---

Hrd. nr. 408/2016 dags. 16. júní 2016^[HTML]

---

Hrd. nr. 458/2016 dags. 5. september 2016^[HTML]

---

Hrd. nr. 546/2016 dags. 7. september 2016 (Sjálfstæðisflokkurinn fyrir hönd hóps íhaldssamra stjórnmálaflokka innan Norðurlandaráðs)^[HTML]

---

Hrd. nr. 455/2016 dags. 7. september 2016^[HTML]

---

Hrd. nr. 789/2015 dags. 15. september 2016^[HTML]

---

Hrd. nr. 528/2016 dags. 16. september 2016 (365 miðlar ehf.)^[HTML]

---

Hrd. nr. 207/2015 dags. 13. október 2016^[HTML]
Fyrir Hæstarétti var tekin fyrir krafa ákærða um niðurfellingu máls sökum tafa á rannsókn málsins, og var fallist á hana. Þá gagnrýndi Hæstiréttur meðal annars þann langa tíma sem það tók ákæruvaldið að skila málsgögnum til Hæstaréttar en þegar gögnunum var skilað höfðu liðið ellefu ár frá hinu ætlaða broti.

---

Hrd. nr. 84/2016 dags. 20. október 2016^[HTML]

---

Hrd. nr. 712/2016 dags. 4. nóvember 2016^[HTML]

---

Hrd. nr. 322/2016 dags. 10. nóvember 2016 (Hnjótafjall)^[HTML]

---

Hrd. nr. 714/2016 dags. 10. nóvember 2016^[HTML]

---

Hrd. nr. 95/2016 dags. 24. nóvember 2016^[HTML]

---

Hrd. nr. 760/2016 dags. 29. nóvember 2016 (Landspilda í Vopnafirði)^[HTML]

---

Hrd. nr. 97/2016 dags. 1. desember 2016^[HTML]

---

Hrd. nr. 16/2017 dags. 12. janúar 2017^[HTML]

---

Hrd. nr. 850/2016 dags. 17. janúar 2017^[HTML]

---

Hrd. nr. 127/2017 dags. 23. febrúar 2017^[HTML]

---

Hrd. nr. 134/2017 dags. 15. mars 2017^[HTML]

---

Hrd. nr. 213/2016 dags. 23. mars 2017^[HTML]

---

Hrd. nr. 492/2016 dags. 6. apríl 2017^[HTML]

---

Hrd. nr. 189/2016 dags. 11. maí 2017^[HTML]

---

Hrd. nr. 621/2016 dags. 11. maí 2017^[HTML]

---

Hrd. nr. 537/2016 dags. 18. maí 2017^[HTML]

---

Hrd. nr. 301/2017 dags. 26. maí 2017^[HTML]

---

Hrd. nr. 501/2016 dags. 1. júní 2017 (Tímabil atvinnuleysisbóta)^[HTML]

---

Hrd. nr. 370/2017 dags. 15. júní 2017^[HTML]

---

Hrd. nr. 480/2017 dags. 27. júlí 2017^[HTML]

---

Hrd. nr. 392/2017 dags. 22. ágúst 2017 (Krókur hótel)^[HTML]

---

Hrd. nr. 391/2017 dags. 22. ágúst 2017^[HTML]

---

Hrd. nr. 395/2017 dags. 28. ágúst 2017 (Ytri-Hólmur)^[HTML]
Skjal var móttekið til þinglýsingar árið 1958 en ekki fært í þinglýsingarbókina. Það var síðar leiðrétt. Ekki var talið að vafinn væri nægur til að útiloka að mistökin hefðu verið augljós.

---

Hrd. nr. 446/2017 dags. 28. ágúst 2017^[HTML]

---

Hrd. nr. 581/2017 dags. 19. september 2017^[HTML]

---

Hrd. nr. 572/2016 dags. 21. september 2017^[HTML]

---

Hrd. nr. 779/2016 dags. 21. september 2017^[HTML]

---

Hrd. nr. 554/2017 dags. 11. október 2017^[HTML]

---

Hrd. nr. 555/2017 dags. 11. október 2017^[HTML]

---

Hrd. nr. 672/2017 dags. 20. nóvember 2017^[HTML]

---

Hrd. nr. 689/2017 dags. 23. nóvember 2017^[HTML]

---

Hrd. nr. 702/2017 dags. 29. nóvember 2017^[HTML]

---

Hrd. nr. 711/2017 dags. 14. desember 2017 (Eignarnámsbætur)^[HTML]

---

Hrd. nr. 10/2017 dags. 19. desember 2017^[HTML]

---

Hrd. nr. 86/2017 dags. 19. desember 2017^[HTML]

---

Hrd. nr. 778/2017 dags. 5. janúar 2018^[HTML]

---

Hrd. nr. 42/2017 dags. 27. mars 2018 (Heiðarvegur 10 - Græðisbraut)^[HTML]
Óþinglýstur réttur til bílastæða á landi sem tilheyrir þriðja aðila. Reyndi á grandleysi þegar landið var selt. Hæstiréttur vísaði til augljósra ummerkja á landinu og hefði kaupandinn þá átt að kynna sér nánar forsögu þeirra.

---

Hrd. nr. 243/2017 dags. 26. apríl 2018 (Litli-Saurbær)^[HTML]

---

Hrd. nr. 506/2016 dags. 3. maí 2018^[HTML]

---

Hrd. nr. 309/2017 dags. 3. maí 2018^[HTML]

---

Hrd. nr. 491/2017 dags. 31. maí 2018^[HTML]

---

Hrd. nr. 503/2017 dags. 31. maí 2018^[HTML]

---

Hrá. nr. 2018-136 dags. 20. júní 2018^[HTML]

---

Hrd. nr. 598/2017 dags. 21. júní 2018^[HTML]

---

Hrd. nr. 590/2017 dags. 4. október 2018^[HTML]

---

Hrd. nr. 589/2017 dags. 4. október 2018^[HTML]

---

Hrd. nr. 329/2017 dags. 18. október 2018^[HTML]

---

Hrd. nr. 33/2017 dags. 18. október 2018^[HTML]

---

Hrd. nr. 25/2017 dags. 18. október 2018^[HTML]

---

Hrd. nr. 834/2017 dags. 8. nóvember 2018 (Fífuhvammur)^[HTML]

---

Hrd. nr. 811/2017 dags. 22. nóvember 2018^[HTML]

---

Hrd. nr. 586/2017 dags. 6. desember 2018^[HTML]

---

Hrd. nr. 21/2018 dags. 23. janúar 2019^[HTML]

---

Hrd. nr. 16/2019 dags. 4. apríl 2019 (Kæruheimild varnaraðila)^[HTML]
Stefndi í héraði kærði frávísun á dómkröfu stefnanda í héraði. Hæstiréttur taldi þar vera skort á lögvörðum hagsmunum.

---

Hrd. nr. 33/2018 dags. 21. maí 2019 (Hluthafasamkomulag)^[HTML]
Tvær fjölskyldur áttu saman hlutafélag, um helming hvor. Önnur þeirra samanstóð af fjórum einstaklingum, er gerðu hluthafasamning sín á milli árið 2010 og svo var hluthafasamningur milli allra hluthafa. Í fyrrnefnda samningnum var ákvæði um að samþykki allra aðila þess samnings þyrfti svo einn gæti framselt hlut sinn. Einn aðilinn að fyrrnefnda samningnum framseldi hluta sinn til erlends einkahlutafélags, án þess að afla slíkrar heimildar, og það félag framseldi svo þann hluta til einkahlutafélags í fullri eigu þess einstaklings. Þessir gjörningar voru álitnir heimilaðir samkvæmt síðarnefnda samningnum, svo breyttum árið 2014.

Hæstiréttur taldi að fyrstnefndi framsalsgerningurinn væri brot á fyrrnefnda samningnum þrátt fyrir að hinn endanlegi eigandi væri fyrirtæki í fullri eigu viðkomandi einstaklings. Litið var á að hluthafinn ætti um 34% hlut í hlutafélaginu er stæði af 69% af þeim 50% hlut sem hluthafasamningurinn næði yfir. Sá sem rifti samningnum var talinn eiga verulegra hagsmuna að gæta í þessu og ekki væri tryggt að félagið sem ætti þennan 34% hlut kæmist ekki í eigu utanaðkomandi aðila. Væri því um verulega vanefnd að ræða og gæti hver og einn hinna aðila hluthafasamningsins rift honum á þeim forsendum.

---

Hrd. 12/2018 dags. 21. maí 2019 (Endurupptaka - Skattur - Ne bis in idem)^[HTML]

---

Hrd. nr. 4/2019 dags. 28. maí 2019 (Reiknistofa bankanna)^[HTML]

---

Hrd. nr. 3/2019 dags. 28. maí 2019 (Reiknistofa bankanna I)^[HTML]

---

Hrd. nr. 32/2019 dags. 9. október 2019 (Hótel Esja)^[HTML]
Eigandi eignar setti hömlur á hvaða atvinnustarfsemi mætti reka á tiltekinni húseign við Hallarmúla.

---

Hrd. nr. 18/2019 dags. 30. október 2019 (Stýriverktaka)^[HTML]
Íslenskir Aðalverktakar gerðu samning 2006 um byggingu Hörpunnar. Sömdu um stýriverktöku þegar bílakjallarinn var byggður. ÍAV hélt því fram að þetta næði yfir allan bílakjallarann. Deilt var um hvort stýriverktakan væri kvöð á eigninni eða kröfuréttindi. Hæstiréttur taldi að um væru kröfuréttindi að ræða.

Til þess að eignarréttindi geta stofnast þurfa þau í eðli sínu að geta talist vera hlutbundin réttindi og að það hafi verið ætlan samningsaðila að stofna slík réttindi. ÍAV áttu því eingöngu kröfu um þetta gagnvart gamla eigandanum á grundvelli síðara atriðisins.

---

Hrd. nr. 50/2019 dags. 4. maí 2020^[HTML]

---

Hrd. nr. 39/2019 dags. 4. júní 2020 (Norðurturninn)^[HTML]
Um er að ræða áfrýjun á Lrd. 647/2018 dags. 7. júní 2019 (Norðurturninn)^ⓘ þar sem komist var að þeirri niðurstöðu að hinn áfrýjaði dómur skyldi verða óraskaður.

---

Hrá. nr. 2020-193 dags. 27. júlí 2020^[HTML]

---

Hrd. nr. 17/2020 dags. 4. febrúar 2021^[HTML]

---

Hrd. nr. 38/2020 dags. 25. mars 2021^[HTML]

---

Hrd. nr. 29/2020 dags. 25. mars 2021^[HTML]

---

Hrd. nr. 41/2020 dags. 13. október 2021^[HTML]

---

Hrd. nr. 43/2021 dags. 30. mars 2022^[HTML]

---

Hrá. nr. 2022-93 dags. 14. september 2022^[HTML]

---

Hrd. nr. 33/2022 dags. 21. desember 2022^[HTML]

---

Hrd. nr. 45/2022 dags. 23. maí 2023^[HTML]

---

Hrá. nr. 2023-123 dags. 15. desember 2023^[HTML]

---

Hrd. nr. 25/2023 dags. 29. desember 2023^[HTML]

---

Hrá. nr. 2024-6 dags. 12. febrúar 2024^[HTML]

---

Hrd. nr. 36/2023 dags. 27. mars 2024^[HTML]

---

Hrá. nr. 2024-104 dags. 30. ágúst 2024^[HTML]

---

Hrd. nr. 45/2024 dags. 20. nóvember 2024^[HTML]

---

Hrd. nr. 54/2024 dags. 26. febrúar 2025^[HTML]

---