Úrlausnir.is


Merkimiði - Lög um vátryggingarsamninga, nr. 20/1954

Síað eftir merkimiðanum „Lög um vátryggingarsamninga, nr. 20/1954“.
Sýna merkimiða.
ⓘ = Hlekkurinn inniheldur nánari upplýsingar um efni merkimiðans.

Úrlausnir Hæstaréttar Íslands

Úrlausnir sem hafa þennan merkimiða. Athugið að taka ekki þessum lista sem tæmandi.

Hrd. 1957:194 nr. 166/1955 [PDF]


Hrd. 1957:444 nr. 35/1956 [PDF]


Hrd. 1958:772 nr. 77/1958 [PDF]


Hrd. 1960:191 nr. 87/1959 [PDF]


Hrd. 1961:142 nr. 70/1959 [PDF]


Hrd. 1961:170 nr. 95/1960 (Sjótjón) [PDF]


Hrd. 1961:234 nr. 60/1960 [PDF]


Hrd. 1961:305 nr. 132/1960 [PDF]


Hrd. 1961:511 nr. 152/1960 (Andlát af völdum kolsýrlingseitrunar) [PDF]


Hrd. 1961:779 nr. 21/1961 [PDF]


Hrd. 1963:417 nr. 39/1963 [PDF]


Hrd. 1964:818 nr. 130/1963 [PDF]


Hrd. 1964:872 nr. 104/1963 (Hringver) [PDF]


Hrd. 1965:140 nr. 157/1964 [PDF]


Hrd. 1966:217 nr. 31/1966 (Skaðatrygging) [PDF]


Hrd. 1966:262 nr. 24/1965 [PDF]


Hrd. 1966:1000 nr. 120/1965 [PDF]
Flutningstrygging hafði verið tekin en ekki var búið að semja um vátryggingarupphæð.
Talið var að tryggingin hefði komist á.

Hrd. 1967:743 nr. 40/1966 [PDF]


Hrd. 1967:753 nr. 49/1967 [PDF]


Hrd. 1968:1146 nr. 46/1968 (Ölvaður maður kastaði sér til sunds) [PDF]


Hrd. 1969:188 nr. 153/1968 (Drukknun við laxveiðar) [PDF]


Hrd. 1969:425 nr. 12/1968 [PDF]


Hrd. 1970:47 nr. 107/1969 [PDF]


Hrd. 1970:344 nr. 186/1969 [PDF]


Hrd. 1970:380 nr. 146/1969 (Vörubifreið) [PDF]


Hrd. 1970:1044 nr. 99/1970 [PDF]


Hrd. 1971:119 nr. 139/1970 [PDF]


Hrd. 1971:703 nr. 23/1971 [PDF]


Hrd. 1971:894 nr. 175/1970 (Bjarglaun - Björgunarlaun) [PDF]


Hrd. 1972:231 nr. 77/1971 (Mótorbáturinn Dagný) [PDF]
Skipverji keypti tryggingu fyrir bát og sigldi til Stykkishólms. Þegar báturinn hafði siglt í nokkra daga næst ekki samband við skipið. Gleymst hafði að slysatryggja áhöfnina og óskaði umboðsmaður skipsins eftir slysatryggingu á áhöfnina þegar farið var að sakna hennar. Synjað var um greiðslu bótanna þar sem ekki var upplýst að við samningsgerðina að áhafnarinnar væri saknað.

Hrd. 1972:417 nr. 74/1971 [PDF]


Hrd. 1972:734 nr. 105/1971 [PDF]


Hrd. 1972:878 nr. 178/1971 [PDF]


Hrd. 1972:1020 nr. 197/1971 [PDF]


Hrd. 1972:1033 nr. 56/1972 [PDF]


Hrd. 1973:494 nr. 193/1971 [PDF]


Hrd. 1973:1037 nr. 27/1973 [PDF]


Hrd. 1974:329 nr. 41/1974 [PDF]


Hrd. 1975:713 nr. 182/1973 (Ársgömul bifreið) [PDF]


Hrd. 1975:1077 nr. 168/1975 [PDF]


Hrd. 1975:1105 nr. 146/1974 (Líkamstjón) [PDF]


Hrd. 1976:755 nr. 161/1973 [PDF]


Hrd. 1976:908 nr. 216/1974 (Hamranes) [PDF]
Útgerð veðsetti skipið Hamranes með skilmálum um að veðsetningin næði einnig til vátryggingabóta. Skipverjar voru taldir sökkt skipinu með saknæmum hætti og útgerðin ekki talin geta átt rétt á vátryggingabótum. Hins vegar var talið að veðhafinn gæti haft slíkan rétt þó vátryggingartakinn, útgerðin, ætti ekki rétt á þeim.

Hrd. 1977:129 nr. 155/1975 [PDF]


Hrd. 1977:343 nr. 37/1975 (Botnvörpungur losnaði frá bryggju) [PDF]


Hrd. 1977:727 nr. 81/1977 [PDF]


Hrd. 1977:1048 nr. 111/1975 (Vöruflutningabifreið) [PDF]


Hrd. 1978:186 nr. 173/1976 [PDF]


Hrd. 1978:255 nr. 93/1976 (Krafa eftirlifandi sambúðarkonu til vátryggingarbóta vegna sjóslyss) [PDF]


Hrd. 1978:884 nr. 146/1976 [PDF]


Hrd. 1978:1215 nr. 168/1976 [PDF]


Hrd. 1979:439 nr. 115/1977 [PDF]


Hrd. 1979:918 nr. 154/1977 [PDF]


Hrd. 1980:713 nr. 114/1977 [PDF]


Hrd. 1980:778 nr. 38/1978 [PDF]


Hrd. 1980:787 nr. 178/1977 [PDF]


Hrd. 1980:1329 nr. 152/1979 (TF-AIT) [PDF]


Hrd. 1980:1920 nr. 137/1978 [PDF]


Hrd. 1981:345 nr. 46/1979 (Bátur sökk í togi frá Tálknafirði til Njarðvíkur - t/b Sleipnir) [PDF]
Bátur bilaði í Tálknafirði og ákvað eigandinn að fara með hann í slipp. Hann ákvað hins vegar ekki að gera það í nálægu sveitarfélagi, heldur í Njarðvík. Á leiðinni þangað sekkur báturinn. Borið var við að það hafi orðið áhættuaukning með því að toga hann svo langa leið og ætti félagið að losna undan ábyrgð. Ekki var það talið óforsvaranlegt fyrir eigandann að láta toga bátinn alla leið og félaginu því gert að greiða bæturnar. Eigandinn hafði ekki fengið kynningu á skilmálunum.

Hrd. 1981:610 nr. 156/1977 (Ísborg) [PDF]


Hrd. 1982:969 nr. 228/1981 (Frystihús á Stokkseyri) [PDF]


Hrd. 1982:1295 nr. 179/1980 (Íbúðarbruni á Akranesi) [PDF]


Hrd. 1982:1354 nr. 150/1979 [PDF]


Hrd. 1983:316 nr. 53/1979 [PDF]


Hrd. 1983:1036 nr. 145/1981 [PDF]


Hrd. 1984:39 nr. 17/1982 (Slys við eigin húsbyggingu) [PDF]
Strætisvagnabílstjóri var að byggja sér hús í Kópavogi og slasast hann við húsbygginguna. Leitaði hann því bóta í slysatryggingu launþega er gilti allan sólarhringinn. Fyrirtækið hafði ekki keypt trygginguna þannig að bílstjórinn sótti bætur til fyrirtækisins sjálfs. Að koma þaki yfir höfuð var ekki talið til arðbærra starfa og því fallist á bætur.

Hrd. 1984:271 nr. 20/1982 [PDF]


Hrd. 1986:840 nr. 27/1985 [PDF]


Hrd. 1986:916 nr. 193/1984 [PDF]


Hrd. 1986:1121 nr. 81/1985 (Veiðarfærabruni á Þórshöfn) [PDF]
Sendur út gíróseðill. Bruni á veiðarfærum. Þegar bruninn varð hafði viðkomandi ekki greitt iðgjaldið og vildi vátryggingartaki meina að hann hefði ekki fengið tilkynningu. Félagið prentaði út lista yfir vátryggingartaka sem höfðu fengið gíróseðil og það var látið duga. Því talið að tryggingin hafði fallið niður þegar bruninn varð.

Hrd. 1986:1236 nr. 76/1985 [PDF]


Hrd. 1987:373 nr. 138/1986 (Slys við byggingarvinnu - Vextir af bótum) [PDF]


Hrd. 1987:1369 nr. 193/1986 [PDF]


Hrd. 1988:116 nr. 331/1986 [PDF]


Hrd. 1988:358 nr. 226/1987 [PDF]


Hrd. 1988:1401 nr. 236/1987 [PDF]


Hrd. 1988:1696 nr. 137/1987 [PDF]


Hrd. 1990:598 nr. 197/1988 [PDF]


Hrd. 1990:699 nr. 111/1988 (Hvolpadauði í minkabúi í Skagafirði) [PDF]
Í seinni hluta aprílmánaðar kom í ljós að óvenjulegur hvolpadauði hafði átt sér stað. Eigandi búsins leitaði til dýralæknis og sýni voru tekin í maí og send. Í lok júní var send tilkynning til vátryggingafélagsins. Ástæðan var síðan rekin til óheppilegrar samsetningar á fóðri.

Vátryggingafélagið beitti því fyrir sér að það hefði ekki átt tækifæri til að meta tjónið, en ekki fallist á það. Litið var til þess að félagið hafði ekkert gert í kjölfar tilkynningarinnar, eins og með því að gera tilraun til að meta tjónið.

Hrd. 1990:1606 nr. 145/1989 [PDF]


Hrd. 1990:1667 nr. 354/1988 [PDF]


Hrd. 1991:449 nr. 93/1988 (Vaxtafótur v. örorkubóta) [PDF]


Hrd. 1992:1178 nr. 99/1989 [PDF]


Hrd. 1993:854 nr. 254/1990 [PDF]


Hrd. 1993:1000 nr. 470/1989 [PDF]


Hrd. 1993:988 nr. 119/1993 [PDF]


Hrd. 1993:1703 nr. 24/1990 [PDF]


Hrd. 1994:1973 nr. 207/1993 [PDF]


Hrd. 1994:2306 nr. 425/1991 [PDF]


Hrd. 1995:400 nr. 204/1992 [PDF]


Hrd. 1995:648 nr. 238/1993 (Flugslys) [PDF]


Hrd. 1995:1553 nr. 336/1993 [PDF]


Hrd. 1995:1727 nr. 11/1993 [PDF]


Hrd. 1995:2249 nr. 209/1993 [PDF]


Hrd. 1995:2703 nr. 325/1993 [PDF]


Hrd. 1995:2925 nr. 286/1993 [PDF]


Hrd. 1995:2941 nr. 500/1993 (Árlax) [PDF]


Hrd. 1996:159 nr. 223/1994 (Snjóflóð) [PDF]
Starfsmaður Vegagerðarinnar varð fyrir tjóni við snjóruðning. Synjað var um bótaábyrgð Vegagerðarinnar en hins vegar var vátryggingarfyrirtækið látið bera ábyrgð þar sem starfsmaðurinn var að nota ökutækið á þeirri stundu.

Hrd. 1996:313 nr. 333/1994 [PDF]


Hrd. 1996:431 nr. 164/1994 [PDF]


Hrd. 1996:445 nr. 73/1994 [PDF]


Hrd. 1996:1457 nr. 451/1994 [PDF]


Hrd. 1996:2598 nr. 490/1994 [PDF]


Hrd. 1996:2668 nr. 354/1996 [PDF]


Hrd. 1996:2693 nr. 302/1995 [PDF]


Hrd. 1996:3049 nr. 122/1995 [PDF]


Hrd. 1996:3604 nr. 296/1995 [PDF]


Hrd. 1996:3647 nr. 106/1996 [PDF]


Hrd. 1996:3992 nr. 213/1996 (Kranavírar slitnuðu vegna innra ryðs) [PDF]
Þegar hífa átti frystigám með krana slitnuðu vírar vegna ryðs. Talið var að ekki hefði verið um stórfellt gáleysi að ræða þar sem ryðið var innan víranna án þess að það sást utan á þeim. Árið eftir var rekist á mar á kranahúsinu og síðar komist að því að það mátti rekja til slitsins. Árið eftir það var farið út í skipta um snúningslegur og vátryggingarfélaginu tilkynnt um þetta. Talið var að hinn vátryggði vanrækti tilkynningarskylduna gróflega en ekki leitt til þess að félagið hefði ekki getað gætt hagsmuna sinna, og leiddi það því eingöngu til lækkunar á bótum.

Borið var við að brotin hafi verið varúðarregla í vátryggingarskilmálum um að starfsmenn fyrirtækisins ættu að halda tækjum í góðu rekstrarástandi. Hæstiréttur taldi varúðarregluna vera alltof almenna.

Hrd. 1996:4067 nr. 243/1996 (Vinnuslys í Reykjavíkurborg - Slysatrygging) [PDF]


Hrd. 1997:144 nr. 111/1996 [PDF]


Hrd. 1997:586 nr. 214/1996 [PDF]


Hrd. 1997:1537 nr. 288/1996 [PDF]


Hrd. 1997:1560 nr. 244/1996 [PDF]


Hrd. 1997:1808 nr. 363/1996 [PDF]


Hrd. 1997:2312 nr. 254/1996 (Ekki sótt um örorkulífeyri) [PDF]


Hrd. 1997:2414 nr. 467/1996 [PDF]


Hrd. 1997:2440 nr. 385/1996 (Þjófnaður úr húsi í Vogunum) [PDF]
Maður átti hús og ákvað að leigja húsið og geyma allt innbúið í háaloftinu. Maðurinn fékk síðan fréttir af því að “fólk með fortíð og takmarkaða framtíð” fór að venja komur sínar í háaloftið. Hann gerði samt sem áður engar ráðstafanir til að passa upp á innbúið. Svo fór að hluta af innbúinu var stolið. Vátryggingarfélagið bar fyrir sig vanrækslu á varúðarreglu að koma ekki mununum fyrir annars staðar.

Hrd. 1998:632 nr. 163/1997 [PDF]


Hrd. 1998:1522 nr. 322/1997 [PDF]


Hrd. 1998:1964 nr. 231/1997 [PDF]


Hrd. 1998:2773 nr. 479/1997 [PDF]


Hrd. 1998:2794 nr. 514/1997 [PDF]


Hrd. 1998:2963 nr. 485/1997 [PDF]


Hrd. 1999:219 nr. 209/1998[HTML] [PDF]


Hrd. 1999:709 nr. 271/1998[HTML] [PDF]


Hrd. 1999:1127 nr. 397/1998[HTML] [PDF]


Hrd. 1999:1137 nr. 382/1998 (Vörulagerinn)[HTML] [PDF]


Hrd. 1999:1407 nr. 420/1998[HTML] [PDF]
Aðili átti hús og tryggði innbúið. Trygging upp á 4 milljónir. Flytur síðan til Spánar og leigir húsið. Síðan leigir hann öðrum aðila eftir það. Síðar byrja vandræði með vandræðagemsa sem rækja komur sínar til leigutakans. Síðan óskar vátryggingartakinn eftir hækkun á innbústryggingunni.

Síðan hverfur allt innbúið og það ónýtt. Vátryggingarfélagið synjaði kröfu vátryggingartakans þar sem hann upplýsti félagið ekki um þessa auknu áhættu sem hann vissi um á þeim tíma.

Hrd. 1999:1698 nr. 335/1998 (Huginn fasteignamiðlun - Fjársvik á fasteignasölu)[HTML] [PDF]
Starfsmaður fasteignasölu sveik fé af viðskiptavinum. Að mati Hæstaréttar bar fasteignasalan sjálf ábyrgð á hegðun starfsmannsins enda stóð hún nokkuð nálægt því athæfi.