Úrlausnir.is

Hrd. 1943:92 nr. 109/1942 (Bifreiðaeinkasala ríkisins) ^[PDF]
Með lögum var ríkisstjórninni heimilt til að taka einkasölu á tilteknum vöruflokkum, þar á meðal bifreiðum og var henni veitt heimild til að ákveða skipulag sölunnar með reglugerð. Eftirspurn eftir bifreiðum jókst og skipaði ráðherra nefnd manna til að gera tillögur um úthlutun það haustið. Ráðherra vildi ekki hlíta sumum tillögum nefndarinnar og varð einhver óánægja á þingi. Alþingi samþykkti í kjölfarið þingsályktun þar sem sett var á fót önnur nefnd er færi með úthlutun þeirra bifreiða sem Bifreiðaeinkasala ríkisins hafði flutt inn.

Ósættir voru milli ráðherra og nefndarinnar sem Alþingi stofnaði og gaf þá ráðherra út reglugerð sem nam brott reglugerðina sem Bifreiðaeinkasalan sótti stoð í ásamt því að leggja hana niður. Hann skipaði síðan tveggja manna skilanefnd er sæi um að ganga frá búinu.

Stefnendur málsins sóttu um úthlutun einnar vörubifreiðar og þingkjörna nefndin úthlutaði þeim svo slíka bifreið eftir afnám reglugerðarinnar. Þeir fóru síðan á leit skilanefndarinnar um að fá afhenda bifreiðina en var synjað. Hæstiréttur mat svo að með þessu fyrirkomulagi hafi ráðuneytið haft æðsta vald í málefnum einkasölunnar í öllum atriðum og gat því þingsályktun er lýsir vilja Alþingis ekki breytt gildandi lögum og reglugerð um þetta efni. Úthlutun bifreiðarinnar til stefnenda var því ólögmæt og því sýknað af kröfunum.

Hrd. 1943:124 nr. 21/1943 ^[PDF]

Hrd. 1943:237 nr. 118/1942 (Hrafnkatla) ^[PDF]

Hrd. 1943:278 nr. 42/1943 ^[PDF]

Hrd. 1944:30 nr. 59/1943 (Refsibrottfall í einu ákæruatriði) ^[PDF]

Hrd. 1944:121 nr. 58/1943 (Vörubíll) ^[PDF]
Keypt vörubifreið sem átti að vera árgerð 1935 og átti að bera þrjú tonn en reyndist svo vera árgerð 1932 og bar tvö tonn.

Hrd. 1944:138 nr. 99/1943 ^[PDF]

Hrd. 1944:162 nr. 109/1943 ^[PDF]

Hrd. 1945:18 nr. 16/1944 (Múraradómur) ^[PDF]

Hrd. 1945:157 nr. 95/1944 ^[PDF]

Hrd. 1946:11 nr. 151/1945 ^[PDF]

Hrd. 1946:57 nr. 98/1945 ^[PDF]

Hrd. 1946:60 nr. 112/1945 ^[PDF]

Hrd. 1946:189 nr. 31/1945 ^[PDF]

Hrd. 1946:230 nr. 97/1945 ^[PDF]

Hrd. 1946:309 nr. 104/1945 (Tjarnarbíó) ^[PDF]

Hrd. 1946:422 nr. 64/1946 ^[PDF]

Hrd. 1946:433 nr. 19/1946 ^[PDF]

Hrd. 1946:449 nr. 80/1943 ^[PDF]

Hrd. 1947:153 nr. 44/1944 ^[PDF]

Hrd. 1947:353 nr. 34/1947 ^[PDF]

Hrd. 1947:462 nr. 153/1944 ^[PDF]

Hrd. 1948:1 nr. 138/1946 (Akranesbrenna) ^[PDF]
J ætlaði að brenna byggingu með hlutum í, og sækja vátryggingabætur. Bauð J vini sínum, B, að vera með og gaf J út tryggingarvíxil til B í bílnum sínum. Þegar J neitaði svo að afhenda B umsaminn hlut lagði B fram kæru á hendur J til saksóknara fyrir fjársvik. Hæstiréttur taldi að þar sem löggerningarnir voru þáttur í glæpsamlegum athöfnum þeirra beggja hafði ekki stofnast efnislegur réttur þeirra á milli.

Hrd. 1948:66 nr. 44/1947 ^[PDF]

Hrd. 1949:24 nr. 119/1947 ^[PDF]

Hrd. 1949:241 nr. 143/1948 ^[PDF]

Hrd. 1949:255 nr. 42/1946 ^[PDF]

Hrd. 1949:318 nr. 72/1949 ^[PDF]

Hrd. 1950:316 nr. 1/1950 (Fjárhagsráð I) ^[PDF]
Fjárhagsráð ákvað að banna tilteknar framkvæmdir. Tilteknir aðilar ákváðu samt sem áður að fara í slíkar framkvæmdir eftir að Fjárhagsráð kvað á um bannið en áður en hún var birt í annaðhvort Stjórnartíðindum eða Lögbirtingablaði. Fyrir dómi játuðu aðilarnir að hafa verið kunnugt um bannið áður en þeir fóru í framkvæmdirnar. Hæstiréttur taldi það nægja.

Athuga skal að fordæmisgildi dómsins er verulega takmarkað að þessu leyti sökum síðari dómaframkvæmdar.

Hrd. 1950:416 nr. 28/1949 ^[PDF]

Hrd. 1951:96 nr. 16/1951 ^[PDF]

Hrd. 1951:105 kærumálið nr. 1/1951 ^[PDF]

Hrd. 1951:240 nr. 3/1951 (Fjárhagsráð II) ^[PDF]

Hrd. 1951:288 nr. 28/1951 ^[PDF]

Hrd. 1951:432 nr. 94/1951 (Smásala) ^[PDF]

Hrd. 1952:8 nr. 132/1951 ^[PDF]

Hrd. 1952:11 nr. 4/1951 ^[PDF]

Hrd. 1952:71

Hrd. 1952:270 nr. 161/1951 ^[PDF]

Hrd. 1952:322 nr. 122/1951 ^[PDF]

Hrd. 1952:457 nr. 92/1951 ^[PDF]

Hrd. 1952:622 nr. 176/1951 (Þjónanemi í Sjálfstæðishúsinu) ^[PDF]

Hrd. 1952:683 nr. 103/1949 ^[PDF]

Hrd. 1953:28 nr. 28/1950 ^[PDF]

Hrd. 1953:113 nr. 6/1952 ^[PDF]

Hrd. 1953:130 nr. 57/1951 ^[PDF]

Hrd. 1953:194 kærumálið nr. 3/1953 ^[PDF]

Hrd. 1953:272 kærumálið nr. 6/1953 ^[PDF]

Hrd. 1953:402 nr. 100/1952 ^[PDF]

Hrd. 1953:658 nr. 191/1952 ^[PDF]

Hrd. 1954:162 nr. 92/1953 ^[PDF]

Hrd. 1954:370 nr. 53/1953 ^[PDF]

Hrd. 1954:439 kærumálið nr. 13/1954 (Skipan ákæruvalds á varnarsvæðinu) ^[PDF]
Í málinu var tekinn fyrir kærður úrskurður sakadóms Keflavíkurflugvallar og samþykkti utanríkisráðherra kæruna. Fyrir sakadóminum var krafist frávísunar vegna aðildarskorts þar sem málið var höfðað af varnarmáladeild utanríkisráðuneytisins sem ekki væri talin fara með neitt ákæruvald, heldur væri það í hendi dómsmálaráðherra. Þeirri kröfu var synjað af hálfu sakadómsins.

Fyrir Hæstarétti var krafist frávísunar frá héraðsdómi. Hæstiréttur reifaði sjónarmið um að lög kveði á um að dómsmálaráðherra fari með ákæruvaldið og því gæti forsetaúrskurður ekki haggað. Í athugasemdum við bráðabirgðalög um lögreglustjóra á Keflavíkurflugvelli, sem og samþykktum lögum um hið sama efni, var ekki tekin fram slík heimild. Hæstiréttur taldi að þrátt fyrir skýr lögskýringargögn væri ekki hægt að túlka lagaákvæðið á þann hátt að utanríkisráðherra hefði slíka lagaheimild.

Hæstiréttur vísaði málinu hins vegar frá Hæstarétti þar sem þetta þýddi að utanríkisráðherranum hafði brostið heimild til að samþykkja kæru úrskurðarins til Hæstaréttar.

Hrd. 1954:489 nr. 1/1953 ^[PDF]

Hrd. 1955:3 nr. 28/1954 ^[PDF]

Hrd. 1955:32 nr. 3/1955 ^[PDF]

Hrd. 1955:437 nr. 46/1954 ^[PDF]

Hrd. 1955:572 nr. 47/1954 ^[PDF]

Hrd. 1956:85 nr. 37/1955 ^[PDF]

Hrd. 1956:129 nr. 188/1955 ^[PDF]

Hrd. 1957:16 nr. 149/1956 ^[PDF]

Hrd. 1957:295 nr. 14/1955 ^[PDF]

Hrd. 1957:436 nr. 81/1957 ^[PDF]

Hrd. 1957:591 nr. 77/1956 ^[PDF]

Hrd. 1957:674 nr. 167/1956 ^[PDF]

Hrd. 1958:165 nr. 138/1956 ^[PDF]

Hrd. 1959:145 nr. 215/1957 ^[PDF]

Hrd. 1959:168 nr. 117/1957 ^[PDF]

Hrd. 1959:274 nr. 146/1958 ^[PDF]

Hrd. 1959:572 nr. 149/1959 ^[PDF]

Hrd. 1960:123 nr. 200/1959 ^[PDF]

Hrd. 1960:175 nr. 118/1958 (V/s Oddur) ^[PDF]

Hrd. 1961:86 nr. 57/1960 ^[PDF]

Hrd. 1961:359 nr. 223/1960 ^[PDF]

Hrd. 1961:506 nr. 95/1961 ^[PDF]

Hrd. 1961:532 nr. 71/1961 ^[PDF]

Hrd. 1961:538 nr. 208/1960 ^[PDF]

Hrd. 1961:779 nr. 21/1961 ^[PDF]

Hrd. 1962:2 nr. 137/1961 ^[PDF]

Hrd. 1962:330 nr. 13/1962 ^[PDF]

Hrd. 1962:460 nr. 146/1961 (Lyfsöluleyfi) ^[PDF]
Aðili hafði fengið konungsleyfi til reksturs verslunar en hafði verið sviptur leyfinu á árinu 1958. Í dómnum er rekið þetta sjónarmið um stigskipt valdmörk og taldi að ráðuneytið gæti ekki svipt leyfi sem konungur hafði veitt á sínum tíma, heldur heyrði það undir forseta.

Hrd. 1962:475 nr. 35/1962 ^[PDF]

Hrd. 1962:532 nr. 139/1960 ^[PDF]

Hrd. 1962:545 nr. 204/1960 ^[PDF]

Hrd. 1962:565 nr. 108/1961 ^[PDF]

Hrd. 1963:1 nr. 164/1962 ^[PDF]

Hrd. 1963:12 nr. 91/1962 ^[PDF]

Hrd. 1963:128 nr. 87/1962 ^[PDF]

Hrd. 1963:349 nr. 79/1961 ^[PDF]

Hrd. 1963:417 nr. 39/1963 ^[PDF]

Hrd. 1963:461 nr. 66/1963 (Löghald á skip) ^[PDF]

Hrd. 1963:544 nr. 83/1963 ^[PDF]

Hrd. 1964:122 nr. 96/1962 ^[PDF]

Hrd. 1964:144 nr. 150/1963 ^[PDF]

Hrd. 1964:428 nr. 84/1964 ^[PDF]

Hrd. 1964:555 nr. 90/1964 ^[PDF]

Hrd. 1964:613 nr. 104/1964 ^[PDF]

Hrd. 1964:695 nr. 24/1964 ^[PDF]

Hrd. 1964:881 nr. 138/1963 ^[PDF]

Hrd. 1964:965 nr. 202/1964 ^[PDF]

Hrd. 1965:107 nr. 80/1962 ^[PDF]

Hrd. 1965:212 nr. 77/1962 ^[PDF]

Hrd. 1965:510 nr. 113/1964 ^[PDF]

Hrd. 1965:537 nr. 57/1965 (Framtal til aðstöðugjalds) ^[PDF]

Hrd. 1965:649 nr. 109/1965 ^[PDF]

Hrd. 1965:796 nr. 140/1964 ^[PDF]

Hrd. 1966:77 nr. 207/1964 ^[PDF]

Hrd. 1966:163 nr. 205/1965 ^[PDF]

Hrd. 1966:240 nr. 139/1965 ^[PDF]

Hrd. 1966:266 nr. 34/1966 ^[PDF]

Hrd. 1966:419 nr. 185/1965 ^[PDF]

Hrd. 1966:591 nr. 80/1965 (Skattkrafa) ^[PDF]

Hrd. 1966:608 nr. 40/1964 ^[PDF]

Hrd. 1966:704 nr. 57/1966 (Kvöldsöluleyfi) ^[PDF]
Aðili fékk leyfi til kvöldsölu frá sveitarfélaginu og greiddi gjaldið. Sveitarfélagið hætti við og endurgreiddi gjaldið. Meiri hluti Hæstaréttar taldi að óheimilt hafi verið að afturkalla leyfið enda ekkert sem gaf til kynna að hann hefði misfarið með leyfið.

Lögreglan hafði innsiglað búðina og taldi meiri hluti Hæstaréttar að eigandi búðarinnar hefði átt að fá innsiglinu hnekkt í stað þess að brjóta það.

Hrd. 1966:783 nr. 136/1965 ^[PDF]

Hrd. 1966:837 nr. 203/1966 ^[PDF]

Hrd. 1966:992 nr. 59/1966 ^[PDF]

Hrd. 1967:3 nr. 251/1966 ^[PDF]

Hrd. 1967:264 nr. 35/1966 ^[PDF]

Hrd. 1967:318 nr. 96/1966 ^[PDF]

Hrd. 1967:480 nr. 253/1966 ^[PDF]

Hrd. 1967:544 nr. 201/1966 ^[PDF]

Hrd. 1967:688 nr. 228/1966 (Þverbrekka 7) ^[PDF]

Hrd. 1967:864 nr. 125/1967 (Theódóra Bjarnadóttir) ^[PDF]

Hrd. 1967:935 nr. 237/1966 ^[PDF]

Hrd. 1967:942 nr. 1/1967 ^[PDF]

Hrd. 1967:995 nr. 208/1966 ^[PDF]

Hrd. 1967:1147 nr. 189/1967 ^[PDF]

Hrd. 1967:1184 nr. 94/1966 ^[PDF]

Hrd. 1968:110 nr. 256/1966 ^[PDF]

Hrd. 1968:240 nr. 181/1967 ^[PDF]

Hrd. 1968:292 nr. 109/1967 ^[PDF]

Hrd. 1968:738 nr. 175/1967 ^[PDF]

Hrd. 1968:876 nr. 3/1968 (Drap eiginkonu, sviptur málflutningsréttindum o.fl.) ^[PDF]

Hrd. 1968:1186 nr. 218/1968 (Þrotabúsmálið) ^[PDF]

Hrd. 1968:1197 nr. 219/1968 ^[PDF]

Hrd. 1968:1223 nr. 189/1968 ^[PDF]

Hrd. 1968:1324 nr. 106/1968 ^[PDF]

Hrd. 1969:57 nr. 34/1968 ^[PDF]

Hrd. 1969:141 nr. 193/1968 ^[PDF]

Hrd. 1969:160 nr. 71/1967 ^[PDF]

Hrd. 1969:225 nr. 161/1968 (Timburþurrkofn) ^[PDF]

Hrd. 1969:231 nr. 24/1969 ^[PDF]

Hrd. 1969:643 nr. 59/1969 (Þjóðleikhúskjallarinn - Undir lágmarkslaunum) ^[PDF]

Hrd. 1969:579 nr. 109/1968 ^[PDF]

Hrd. 1969:588 nr. 110/1968 ^[PDF]

Hrd. 1969:604 nr. 112/1968 ^[PDF]

Hrd. 1969:829 nr. 55/1969 ^[PDF]

Hrd. 1969:836 nr. 78/1969 ^[PDF]

Hrd. 1969:1070 nr. 115/1968 (Snorrastaðir) ^[PDF]

Hrd. 1969:1125 nr. 152/1968 ^[PDF]

Hrd. 1969:1266 nr. 129/1969 ^[PDF]

Hrd. 1969:1288 nr. 151/1969 (Botnvörpuveiðar) ^[PDF]
Bann við botnvörpuveiðum hafði verið birt í Lögbirtingablaðinu en þrátt fyrir það héldu nokkrir sjómenn á botnvörpuveiðar með þeim afleiðingum að þeir voru ákærðir. Eftir málsatvik gerðust var bannið jafnframt birt í Stjórnartíðindum, eins og lögin kváðu á um. Hæstiréttur taldi birtinguna í Lögbirtingablaðinu ekki nægja og sýknaði því mennina.

Hrd. 1969:1292 nr. 152/1969 (Botnvörpuveiðar) ^[PDF]

Hrd. 1969:1296 nr. 153/1969 (Botnvörpuveiðar) ^[PDF]

Hrd. 1969:1312 nr. 163/1969 ^[PDF]

Hrd. 1969:1338 nr. 187/1969 ^[PDF]

Hrd. 1969:1394 nr. 133/1969 ^[PDF]

Hrd. 1969:1414 nr. 122/1969 (Síðari þinglýsing 2 - Garðsendi) ^[PDF]

Hrd. 1969:1423 nr. 221/1969 ^[PDF]

Hrd. 1969:1431 nr. 222/1969 ^[PDF]

Hrd. 1969:1469 nr. 237/1969 ^[PDF]

Hrd. 1970:77 nr. 204/1969 ^[PDF]

Hrd. 1970:212 nr. 200/1969 (Veiðar á bannsvæði) ^[PDF]

Hrd. 1970:311 nr. 224/1969 ^[PDF]

Hrd. 1970:459 nr. 166/1969 (Ölbrugg) ^[PDF]

Hrd. 1970:512 nr. 10/1970 (Mjólkursala) ^[PDF]
Framleiðsluráð landbúnaðarins tók ákvörðun 7. desember 1961 um að Ólafsfjörður væri talinn vera sérstakt mjólkursölusvæði að beiðni tiltekins kaupfélags, og hafði kaupfélagið því einkaleyfi til að selja mjólk á því svæði. Þessi ákvörðun var ekki birt þar sem það var venjulega ekki gert. Tveir menn voru síðan ákærðir fyrir að hafa flutt mjólk til Ólafsfjarðar frá Akureyri og selt hana úr kæligeymslu eða heimsendu til viðskiptavina á vegum tiltekinnar verslunar.

Meirihluti Hæstaréttar vísaði til ákvæðis þess efnis að samkvæmt lögum um birtingu laga og stjórnvaldaerinda skuli birta í Lögbirtingablaði auglýsingar um sérleyfi er stjórnvöld veittu, og taldi ákvörðun framleiðsluráðsins falla undir slíkt. Vísað var til þess að þar sem ákvörðunin „varðaði ótiltekinn fjölda manna og skyldi samkvæmt efni sínu gilda um langan ótiltekinn tíma, og brot gegn henni gat varðað refsingu“ var óheimilt að beita refsingu fyrir brot gegn þessari ákvörðun fyrr en lögmælt birting hefði farið fram.

Hrd. 1970:530 nr. 220/1969 ^[PDF]

Hrd. 1970:536 nr. 17/1970 ^[PDF]

Hrd. 1970:770 nr. 238/1969 ^[PDF]

Hrd. 1970:908 nr. 100/1970 ^[PDF]

Hrd. 1970:998 nr. 124/1970 ^[PDF]

Hrd. 1970:1151 nr. 148/1970 ^[PDF]

Hrd. 1970:1159 nr. 184/1970 ^[PDF]

Hrd. 1971:108 nr. 204/1970 (Löngumýrar-Skjóna) ^[PDF]

Hrd. 1971:127 nr. 10/1971 ^[PDF]

Hrd. 1971:179 nr. 177/1969 (Keðjuhús) ^[PDF]

Hrd. 1971:217 nr. 90/1970 ^[PDF]

Hrd. 1971:435 nr. 189/1970 ^[PDF]

Hrd. 1971:508 nr. 115/1970 (Dunhagi - Fálkagata) ^[PDF]

Hrd. 1971:617 nr. 156/1970 ^[PDF]

Hrd. 1971:654 nr. 78/1971 ^[PDF]

Hrd. 1971:679 nr. 64/1971 ^[PDF]

Hrd. 1971:1137 nr. 193/1970 (Reyðarvatn) ^[PDF]

Hrd. 1971:1172 nr. 119/1971 ^[PDF]

Hrd. 1971:1231 nr. 169/1971 ^[PDF]

Hrd. 1971:1257 nr. 46/1971 ^[PDF]

Hrd. 1971:1281 nr. 128/1971 ^[PDF]

Hrd. 1972:42 nr. 163/1970 ^[PDF]

Hrd. 1972:100 nr. 4/1971 ^[PDF]

Hrd. 1972:110 nr. 107/1971 (Ákvæði opins bréfs) ^[PDF]

Hrd. 1972:293 nr. 84/1971 (Áhlaup á Laxárvirkjun - Stífludómur) ^[PDF]

Hrd. 1972:455 nr. 141/1971 ^[PDF]

Hrd. 1972:489 nr. 12/1972 ^[PDF]

Hrd. 1972:611 nr. 13/1972 ^[PDF]

Hrd. 1972:673 nr. 83/1972 ^[PDF]

Hrd. 1972:792 nr. 204/1971 ^[PDF]

Hrd. 1972:895 nr. 171/1971 ^[PDF]

Hrd. 1972:904 nr. 167/1971 (Vegarstæði) ^[PDF]

Hrd. 1973:74 nr. 14/1972 ^[PDF]

Hrd. 1973:129 nr. 4/1972 ^[PDF]

Hrd. 1973:207 nr. 146/1972 ^[PDF]

Hrd. 1973:339 nr. 144/1972 ^[PDF]

Hrd. 1973:379 nr. 74/1972 ^[PDF]

Hrd. 1973:452 nr. 14/1973 (Veggspjald) ^[PDF]

Hrd. 1973:469 nr. 81/1972 ^[PDF]

Hrd. 1973:513 nr. 52/1972 ^[PDF]

Hrd. 1973:561 nr. 26/1973 ^[PDF]

Hrd. 1973:624 nr. 72/1973 ^[PDF]

Hrd. 1973:648 nr. 39/1973 ^[PDF]

Hrd. 1973:660 nr. 115/1973 ^[PDF]

Hrd. 1973:742 nr. 137/1972 ^[PDF]

Hrd. 1973:974 nr. 115/1972 ^[PDF]

Hrd. 1973:1017 nr. 57/1973 ^[PDF]

Hrd. 1974:96 nr. 20/1973 ^[PDF]

Hrd. 1974:299 nr. 16/1973 ^[PDF]

Hrd. 1974:413 nr. 45/1973 (Ein klukkustund og tuttugu mínútur - Mótmælaganga) ^[PDF]

Hrd. 1974:588 nr. 30/1973 ^[PDF]

Hrd. 1974:668 nr. 40/1973 ^[PDF]

Hrd. 1975:73 nr. 101/1973 ^[PDF]

Hrd. 1975:112 nr. 65/1973 ^[PDF]

Hrd. 1975:396 nr. 73/1974 ^[PDF]

Hrd. 1975:402 nr. 44/1975 (Lífeyrissjóður) ^[PDF]

Hrd. 1975:445 nr. 66/1973 ^[PDF]

Hrd. 1975:542 nr. 9/1973 ^[PDF]

Hrd. 1975:601 nr. 23/1974 (Hundamál) ^[PDF]
Borgarstjórinn í Reykjavík hafði synjað áfrýjanda um leyfi til að halda hund af íslensku fjárhundakyni á heimili sínu. Eldri lög veittu bæjarstjórnum og hreppsnefndum heimild til að takmarka eða banna hundahald í kaupstöðum og kauptúnum í formi reglugerðar staðfestum af stjórnarráðinu, og nýtti Reykjavík þá heimild á þann veg að banna hundahald á kaupstaðarlóð Reykjavíkur en hægt var að sækja um leyfi fyrir þarfahundum. Ný lög voru sett er tóku við af þeim eldri er höfðu sömu heimildir til banns á hundahaldi en kröfðust samþykktar staðfestri af heilbrigðismálaráðuneytinu.

Hæstiréttur taldi að þessar breyttu kröfur um setningarhátt yrðu ekki til þess að raska gildi reglugerðar sem sett hafði verið með stoð í eldri lögin. Synjaði hann einnig málsástæðu um að tiltekin lagaákvæði hafi verið talin hafa fallið úr gildi þar sem banni við hundahaldi í Reykjavík sbr. reglugerð, hafi ekki verið framfylgt.

Hrd. 1975:814 nr. 62/1974 (Rafha - Gjaldskrá rafveitu) ^[PDF]
Samkvæmt þágildandi orkulögum sömdu stjórnir veitna gjaldskrár fyrir raforku frá héraðsrafmagnsveitum, sem ráðherrar síðan staðfestu. Rafveita Hafnarfjarðar hækkaði gjaldskrá sína og tilkynnti gjaldskrárhækkunina til viðskiptavina sinna með útsendum greiðsluseðli.

Hæstiréttur taldi breytinguna ekki hafa hlotið gildi fyrr en við birtingu hennar í Stjórnartíðindum, og þurfti því rafveitan að endurgreiða viðskiptavininum það sem ofgreitt var.

Hrd. 1975:823 nr. 99/1974 ^[PDF]

Hrd. 1975:905 nr. 163/1975 ^[PDF]

Hrd. 1975:1011 nr. 18/1973 (Eimskip II - Bruni í vöruskála - Dettifoss) ^[PDF]
Eimskip var talið hafa með fullnægjandi hætti undanþegið sig ábyrgð á tilteknu tjóni er varð vegna bruna í vörurskála. Sönnunarbyrðin um sök Eimskips var talin liggja hjá tjónþola sem náði svo ekki að axla hana.

Hrd. 1976:367 nr. 73/1976 (Sauðfjárböðun) ^[PDF]

Hrd. 1976:437 nr. 5/1975 ^[PDF]

Hrd. 1976:447 nr. 73/1975 (Viðlagasjóður vegna jarðelda) ^[PDF]

Hrd. 1976:474 nr. 15/1975 (Grettisgata) ^[PDF]
Skuldari var ekki talinn hafa sannað að hann hafi boðið kröfuhafa upp á greiðsluna með nægilegum hætti áður en hann geymslugreiddi hana, og hún fór það seint fram að gjaldfelling skuldarinnar var álitin réttmæt.

Hrd. 1976:546 nr. 88/1974 ^[PDF]

Hrd. 1976:680 nr. 155/1974 ^[PDF]

Hrd. 1976:941 nr. 213/1976 ^[PDF]

Hrd. 1976:963 nr. 114/1975 ^[PDF]

Hrd. 1976:1105 nr. 169/1974 (Garðakot) ^[PDF]

Hrd. 1977:58 nr. 20/1974 ^[PDF]

Hrd. 1977:198 nr. 142/1975 ^[PDF]

Hrd. 1977:243 nr. 191/1976 (Bílskúr krafa um brottnám) ^[PDF]

Hrd. 1977:277 nr. 180/1977 ^[PDF]

Hrd. 1977:614 nr. 4/1976 ^[PDF]

Hrd. 1977:702 nr. 78/1977 (Fasteignavarnarþing - Varnarþing II) ^[PDF]

Hrd. 1977:766 nr. 149/1976 (Tómasarhagi) ^[PDF]

Hrd. 1977:918 nr. 8/1977 ^[PDF]

Hrd. 1977:1008 nr. 90/1977 ^[PDF]

Hrd. 1977:1113 nr. 132/1975 ^[PDF]

Hrd. 1977:1341 nr. 31/1977 ^[PDF]

Hrd. 1978:15 nr. 1/1978 (Launamunur) ^[PDF]

Hrd. 1978:48 nr. 89/1976 ^[PDF]

Hrd. 1978:55 nr. 237/1977 ^[PDF]

Hrd. 1978:196 nr. 39/1976 ^[PDF]

Hrd. 1978:344 nr. 47/1978 ^[PDF]

Hrd. 1978:433 nr. 108/1977 ^[PDF]

Hrd. 1978:632 nr. 131/1977 ^[PDF]

Hrd. 1978:1186 nr. 87/1976 ^[PDF]

Hrd. 1979:84 nr. 140/1976 (Þjóðhátíð á Þingvöllum) ^[PDF]

Hrd. 1979:104 nr. 141/1976 (Þjóðhátíð á Þingvöllum) ^[PDF]

Hrd. 1979:122 nr. 142/1976 (Þjóðhátíð á Þingvöllum) ^[PDF]

Hrd. 1979:141 nr. 135/1976 (Þjóðhátíð á Þingvöllum) ^[PDF]

Hrd. 1979:158 nr. 218/1977 ^[PDF]

Hrd. 1979:211 nr. 216/1977 (Fýlshólar) ^[PDF]
Skuldari fékk greiðslukröfu frá banka um níu dögum eftir gjalddaga handhafaskuldabréfs, mætti í bankann fimm dögum síðar en þá var búið að taka bréfið úr bankanum. Skuldarinn geymslugreiddi afborgunina daginn eftir. Hæstiréttur taldi að þó greiðslan hafi ekki farið fram tafarlaust eftir móttöku greiðslukröfunnar hefði greiðsludrátturinn ekki verið slíkur að hann réttlætti gjaldfellingu.

Hæstiréttur taldi ósannað af hálfu kröfuhafa að skuldari hafi veitt upplýsingar við geymslugreiðslu með svo ófullnægjandi hætti að kröfuhafi gæti ekki gengið að greiðslunni. Meðal annmarka var að eingöngu hafði verið tilgreint eitt skuldabréf af tveimur og ranglega tilgreint að skuldin væri á 3. veðrétti.

Hrd. 1979:219 nr. 110/1977 ^[PDF]

Hrd. 1979:580 nr. 123/1977 ^[PDF]

Hrd. 1979:757 nr. 7/1979 (Tékkamisferli) ^[PDF]

Hrd. 1979:873 nr. 136/1979 ^[PDF]

Hrd. 1979:1142 nr. 144/1977 (Asíufélagið - Síldarnætur) ^[PDF]

Hrd. 1979:1181 nr. 71/1977 ^[PDF]

Hrd. 1979:1213 nr. 174/1977 (Fiskveiðasjóður Íslands) ^[PDF]

Hrd. 1979:1241 nr. 170/1977 ^[PDF]

Hrd. 1980:89 nr. 214/1978 (Guðmundar- og Geirfinnsmálið) ^[PDF]

Hrd. 1980:686 nr. 59/1978 (Skemmtanaskattur) ^[PDF]

Hrd. 1980:778 nr. 38/1978 ^[PDF]

Hrd. 1980:1115 nr. 186/1978 ^[PDF]

Hrd. 1980:1146 nr. 205/1979 ^[PDF]

Hrd. 1980:1180 nr. 98/1977 ^[PDF]

Hrd. 1980:1239 nr. 35/1978 ^[PDF]

Hrd. 1980:1291 nr. 98/1978 (Leigusamningur) ^[PDF]

Hrd. 1980:1329 nr. 152/1979 (TF-AIT) ^[PDF]

Hrd. 1980:1474 nr. 115/1980 ^[PDF]

Hrd. 1980:1479 nr. 128/1980 ^[PDF]

Hrd. 1980:1527 nr. 125/1978 (Hólagata - Lyklum skilað) ^[PDF]

Hrd. 1980:1654 nr. 74/1978 ^[PDF]

Hrd. 1980:1715 nr. 175/1978 ^[PDF]

Hrd. 1980:1763 nr. 66/1978 (Andmælaréttur - Eignarnám - Lagarfell í Fellahreppi) ^[PDF]

Hrd. 1980:1974 nr. 2/1979 (Safamýri) ^[PDF]
Hæstiréttur taldi að gjaldfelling handhafaskuldabréfs hefði verið óheimil þar sem skuldarinn hafi ekki vitað um greiðslustaðinn fyrr en í fyrsta lagi þegar tilkynning um gjaldfellingu barst honum.

Hrd. 1981:26 nr. 25/1979 (Túngata) ^[PDF]
Hæstiréttur taldi óheimilt að gjaldfella önnur skuldabréf á grundvelli vanefnda á öðrum og vísaði til þess að skuldara væri almennt heimilt að velja hvaða skuld hann greiðir. Þá taldi hann fyrirgefanlegt að skuldarinn hafi ekki reynt að greiða af skuldabréfinu fyrr en um viku eftir greiðslukröfu bankans, en atvik þessa máls áttu sér stað nokkru fyrir tíð rafrænna viðskipta.

Hrd. 1981:35 nr. 2/1980 (Loftnet skemmist í flutningi - Vöruflutningamiðstöðin) ^[PDF]

Hrd. 1981:145 nr. 110/1980 ^[PDF]

Hrd. 1981:266 nr. 80/1979 (Borgarspítalinn - Hæfnisnefnd) ^[PDF]

Hrd. 1981:496 nr. 141/1978 ^[PDF]

Hrd. 1981:557 nr. 26/1979 (Heimaey VE 1) ^[PDF]

Hrd. 1981:594 nr. 97/1978 ^[PDF]

Hrd. 1981:605 nr. 70/1979 ^[PDF]

Hrd. 1981:633 nr. 101/1981 ^[PDF]

Hrd. 1981:652 nr. 221/1979 ^[PDF]

Hrd. 1981:687 nr. 78/1981 ^[PDF]

Hrd. 1981:743 nr. 218/1979 ^[PDF]

Hrd. 1981:785 nr. 185/1978 ^[PDF]

Hrd. 1981:815 nr. 131/1978 (Tjarnarból) ^[PDF]

Hrd. 1981:834 nr. 198/1978 (Bæjarlögmaður) ^[PDF]

Hrd. 1981:965 nr. 191/1978 ^[PDF]

Hrd. 1981:1082 nr. 22/1981 ^[PDF]

Hrd. 1981:1150 nr. 67/1979 (Greiðslur í lífeyrissjóð) ^[PDF]

Hrd. 1981:1219 nr. 75/1978 ^[PDF]

Hrd. 1981:1238 nr. 128/1979 ^[PDF]

Hrd. 1981:1357 nr. 203/1979 (Afl) ^[PDF]

Hrd. 1981:1499 nr. 31/1981 ^[PDF]

Hrd. 1981:1584 nr. 199/1978 (Landmannaafréttardómur síðari) ^[PDF]
Íslenska ríkið hóf mál fyrir aukadómþingi Rangárvallasýslu árið 1975 með eignardómsstefnu þar sem krafist var viðurkenningar á beinum eignarrétti ríkisins á Landmannaafrétti. Tilefnið var ágreiningur um réttarstöðu afréttanna vegna virkjanaframkvæmda hins opinbera við Tungnaá og Þórisvatn. Ríkið taldi sig ávallt hafa átt svæðið án þess að formleg staðfesting hafi verið á þeim rétti, en tók þó fram að það viðurkenndi þegar áunninn upprekstrarréttindi og önnur afréttarnot annarra aðila reist á lögum og venjum.

Meiri hluti aukadómþingsins féllst á kröfu íslenska ríkisins. Sératkvæði eins dómandans hljóðaði upp á sýknu af þeirri kröfu.

Meiri hluti Hæstaréttar taldi að málsvörn áfrýjenda um að þeir ættu landið en ekki ríkið hefði þegar verið tekin fyrir og dæmd í öðru máli málsaðilanna, hrd. Landmannaafréttur I. Enginn áfrýjenda gat sýnt fram á að þeir hafi haft neinn rýmri rétt til afréttanna en málsaðilar téðs máls Hæstaréttar. Annar málatilbúnaður og gögn var síðan ekki sinnt ýmist vegna vanreifunar eða vegna óskýrleika.

Þrátt fyrir þetta taldi meiri hlutinn sig bæran til að leysa úr viðurkenningarkröfu ríkisins um að það ætti beinan eignarrétt á Landmannaafrétti. Gat hann þess að Alþingi hafi ekki sett lög um þetta efni sem hefði verið eðlileg leið. Meiri hlutinn féllst ekki á þann málatilbúnað að íslenska ríkið hafi átt svæðið frá stofnun allsherjarríkisins né að beinn eignarréttur hafi stofnast með lögum eða öðrum hætti eins og eignarhefð. Tilvísanir íslenska ríkisins í námulög, vatnalög og eldri lög um nýbýli voru ekki talin duga að þessu leyti. Meiri hlutinn taldi að bærir handhafar ríkisvalds gætu sett reglur í skjóli valdheimilda sinna um meðferð og nýtingu landsvæðisins. Með hliðsjón af þessu taldi meirihlutinn að ekki væri unnt að taka kröfu íslenska ríkisins til greina.

Sératkvæði tveggja manna minni hluta Hæstaréttar voru um hið andstæða á þeim forsendum að í meginatriðum um þegar hefði verið leyst úr þeim hluta málsins fyrir Hæstarétti er varðaði veiðirétt og vatnsföll á sama svæði af hálfu sömu aðila, án þess að málatilbúnaðurinn hafi verið til þess fallinn að aðgreina það fordæmi né lögð fram ný gögn er gæfu tilefni til annarrar niðurstöðu.

Hrd. 1982:27 nr. 182/1979 ^[PDF]

Hrd. 1982:124 nr. 18/1981 (Spyrnudómur) ^[PDF]

Hrd. 1982:146 nr. 168/1980 (Nafnbirting í fjölmiðlum ekki virt til málsbóta) ^[PDF]

Hrd. 1982:192 nr. 96/1980 (Málskot til dómstóla - Gildi sveitarstjórnarkosninga) ^[PDF]

Hrd. 1982:247 nr. 99/1979 ^[PDF]

Hrd. 1982:274 nr. 194/1981 ^[PDF]

Hrd. 1982:281 nr. 222/1980 ^[PDF]

Hrd. 1982:437 nr. 117/1979 ^[PDF]

Hrd. 1982:511 nr. 113/1978 ^[PDF]

Hrd. 1982:740 nr. 211/1979 ^[PDF]

Hrd. 1982:836 nr. 214/1977 (Farþegi gegn gjaldi - Bílslys í Þjórsárdal) ^[PDF]

Hrd. 1982:928 nr. 168/1981 ^[PDF]

Hrd. 1982:1107 nr. 5/1980 ^[PDF]

Hrd. 1982:1124 nr. 129/1979 ^[PDF]

Hrd. 1982:1373 nr. 6/1982 ^[PDF]

Hrd. 1982:1507 nr. 132/1980 ^[PDF]

Hrd. 1982:1665 nr. 133/1980 (Kig-Ind AS) ^[PDF]

Hrd. 1982:1752 nr. 47/1982 ^[PDF]

Hrd. 1982:1788 nr. 117/1980 (Fasteignagjöld) ^[PDF]

Hrd. 1982:1801 nr. 142/1980 ^[PDF]

Hrd. 1982:1921 nr. 225/1980 (Gamli frímerkjakaupamaðurinn) ^[PDF]
Meirihlutinn taldi að viðsemjendur mannsins hafi ekki verið grandsamir um ástand mannsins.

Athuga hefði samt að verðbólga var á undanförnu tímabili og því breyttist verðlag hratt. Það hafði eðlilega áhrif á gengi gjaldmiðla. Gamli maðurinn var ekki var um þetta og taldi sig því hafa verið að fá meira en raunin varð.

Hrd. 1982:1955 nr. 73/1980 ^[PDF]

Hrd. 1982:1990 nr. 87/1980 ^[PDF]

Hrd. 1983:10 nr. 51/1982 ^[PDF]

Hrd. 1983:260 nr. 192/1979 ^[PDF]

Hrd. 1983:306 nr. 42/1981 ^[PDF]

Hrd. 1983:371 nr. 131/1982 ^[PDF]

Hrd. 1983:412 nr. 24/1983 ^[PDF]

Hrd. 1983:549 nr. 5/1981 ^[PDF]

Hrd. 1983:558 nr. 55/1983 ^[PDF]

Hrd. 1983:787 nr. 34/1981 (Aðalstræti - Fjalakötturinn) ^[PDF]

Hrd. 1983:887 nr. 83/1981 ^[PDF]

Hrd. 1983:1071 nr. 50/1983 ^[PDF]

Hrd. 1983:1129 nr. 37/1981 ^[PDF]

Hrd. 1983:1142 nr. 38/1981 ^[PDF]

Hrd. 1983:1156 nr. 39/1981 ^[PDF]

Hrd. 1983:1226 nr. 83/1983 ^[PDF]

Hrd. 1983:1350 nr. 52/1983 ^[PDF]

Hrd. 1983:1423 nr. 10/1982 ^[PDF]

Hrd. 1983:1447 nr. 223/1981 ^[PDF]

Hrd. 1983:1497 nr. 61/1983 ^[PDF]

Hrd. 1983:1559 nr. 247/1980 ^[PDF]

Hrd. 1983:1568 nr. 137/1983 (Spegilsmál) ^[PDF]

Hrd. 1983:1599 nr. 80/1981 (Viktoria) ^[PDF]

Hrd. 1983:1664 nr. 139/1981 ^[PDF]

Hrd. 1983:1826 nr. 59/1981 (Kalkkústur) ^[PDF]

Hrd. 1983:1963 nr. 258/1981 ^[PDF]

Hrd. 1983:1997 nr. 46/1983 ^[PDF]

Hrd. 1983:2194 nr. 206/1981 (Tískuvörur) ^[PDF]

Hrd. 1984:15 nr. 55/1982 (Tabú) ^[PDF]

Hrd. 1984:65 nr. 142/1982 ^[PDF]

Hrd. 1984:102 nr. 185/1983 ^[PDF]

Hrd. 1984:180 nr. 174/1983 (Ákærðu taldir vanaafbrotamenn) ^[PDF]

Hrd. 1984:251 nr. 96/1982 ^[PDF]

Hrd. 1984:271 nr. 20/1982 ^[PDF]

Hrd. 1984:296 nr. 60/1982 ^[PDF]

Hrd. 1984:368 nr. 38/1982 ^[PDF]

Hrd. 1984:419 nr. 210/1982 ^[PDF]

Hrd. 1984:530 nr. 215/1983 ^[PDF]

Hrd. 1984:855 nr. 16/1983 (Spegilsmál) ^[PDF]

Hrd. 1984:917 nr. 62/1981 (Vaxtafótur I) ^[PDF]

Hrd. 1984:1117 nr. 194/1984 ^[PDF]

Hrd. 1984:1126 nr. 126/1982 (Afturköllun á rétti til að stunda leigubifreiðaakstur) ^[PDF]
Ekki var talin vera lagastoð fyrir afturköllun á tilteknu leyfi en það talið í lagi.

Hrd. 1984:1391 nr. 150/1982 (Eyrarkot) ^[PDF]

Hrd. 1984:1444 nr. 25/1983 ^[PDF]

Hrd. 1985:75 nr. 234/1982 ^[PDF]

Hrd. 1985:116 nr. 193/1983 ^[PDF]

Hrd. 1985:150 nr. 218/1984 (Landsbankarán) ^[PDF]

Hrd. 1985:295 nr. 128/1983 ^[PDF]

Hrd. 1985:444 nr. 82/1981 ^[PDF]

Hrd. 1985:463 nr. 122/1983 ^[PDF]

Hrd. 1985:519 nr. 17/1983 (Skipagata) ^[PDF]

Hrd. 1985:625 nr. 111/1983 (Hagkaup) ^[PDF]

Hrd. 1985:692 nr. 116/1983 ^[PDF]

Hrd. 1985:851 nr. 147/1985 ^[PDF]

Hrd. 1985:1131 nr. 162/1983 (Tjón á sumarhúsi) ^[PDF]

Hrd. 1985:1137 nr. 184/1982 ^[PDF]

Hrd. 1985:1327 nr. 105/1984 ^[PDF]

Hrd. 1985:1339 nr. 131/1984 (Útilíf) ^[PDF]
Verslunin Útilíf pantaði vörur frá erlendum birgja og fékk reikning. Á honum stóð að krafan hefði verið framseld gagnvart öðrum aðila. Samt sem áður greiddi verslunin seljandanum en ekki framsalshafa. Seljandinn fór svo í þrot. Framsalshafinn vildi svo fá sína greiðslu.

Klofinn dómur. Meiri hlutinn taldi að kaupandinn hefði þurft að sæta sig við það þar sem tilkynningin var í sama letri og annar texti en ekki smáu letri. Þá var kaupandinn talinn vera reyndur í viðskiptum og réttmætt að krefjast þess að hann læsi allan reikninginn í ljósi upphæðar hans.

Minni hlutinn taldi að tilkynningin hefði ekki verið nógu áberandi og væri eins og hver annar texti á sjö blaðsíðna óundirrituðum reikningi.

Hrd. 1985:1380 nr. 177/1985 ^[PDF]

Hrd. 1985:1481 nr. 188/1985 ^[PDF]

Hrd. 1985:1544 nr. 81/1983 (Kjarnfóðurgjald) ^[PDF]
Bráðabirgðalög, nr. 63/1980, voru sett þann 23. júní 1980. Með þeim var kominn á 200% skattur á innkaupsverði kjarnfóðurs, kjarnfóðurgjald, og mögulegt væri að fá endurgreiðslu að hluta eftir reglum sem Framleiðsluráð landbúnaðarins ákvæði. Hæstiréttur taldi að með þessu væri skattlagningarvaldið í reynd hjá framleiðsluráði og væri því brot á 40. gr. stjórnarskrárinnar. Engu breytti þótt umræddar reglur væru háðar ráðherrastaðfestingu.

Með síðari breytingarlögum, nr. 45/1981, var ráðherra falið að ákveða endurgreiðslu gjaldsins að fengnum tillögum Framleiðsluráðs landbúnaðarins, í stað þess að framleiðsluráðið ákvæði reglurnar. Í þessu tilfelli taldi Hæstiréttur hins vegar að um væri að ræða langa og athugasemdalausa venju að fela ráðherra að ákveða innan vissra marka hvort innheimta skuli tiltekna skatta. Umrædd venja hafi því hnikað til merkingu 40. gr. stjórnarskrárinnar.

Athuga skal þó að árið 1995 kom inn nýmæli í stjórnarskrána sem tók fyrir hendur þessa heimild löggjafans til að framselja stjórnvöldum ákvörðunarvald til skattlagningar. Því er talið að sú venja hafi verið lögð af með þeirri stjórnarskrárbreytingu.

Hrd. 1986:444 nr. 248/1985 ^[PDF]

Hrd. 1986:448 nr. 259/1985 ^[PDF]

Hrd. 1986:453 nr. 268/1985 ^[PDF]

Hrd. 1986:458 nr. 269/1985 ^[PDF]

Hrd. 1986:462 nr. 204/1985 (Þungaskattur í formi kílómetragjalds) ^[PDF]
Vörubifreiðastjóri fór í mál til að endurheimta skatt sem hann greiddi.
Síðar voru sett lög sem heimiluðu endurgreiðslu ofgreiddra skatta.

Hrd. 1986:518 nr. 180/1983 ^[PDF]

Hrd. 1986:750 nr. 3/1986 ^[PDF]

Hrd. 1986:762 nr. 135/1986 ^[PDF]

Hrd. 1986:770 nr. 165/1984 ^[PDF]

Hrd. 1986:793 nr. 234/1985 ^[PDF]

Hrd. 1986:916 nr. 193/1984 ^[PDF]

Hrd. 1986:927 nr. 193/1985 ^[PDF]

Hrd. 1986:993 nr. 160/1984 ^[PDF]

Hrd. 1986:1109 nr. 20/1985 ^[PDF]

Hrd. 1986:1176 nr. 111/1985 ^[PDF]

Hrd. 1986:1436 nr. 263/1984 ^[PDF]

Hrd. 1986:1455 nr. 279/1986 ^[PDF]

Hrd. 1986:1464 nr. 280/1986 ^[PDF]

Hrd. 1986:1723 nr. 252/1986 (Vaxtaákvarðanir Seðlabanka Íslands - Okurvextir) ^[PDF]

Hrd. 1986:1742 nr. 223/1984 (Íbúðaval hf - Brekkubyggð) ^[PDF]

Hrd. 1986:1759 nr. 237/1985 (Fasteignakaup) ^[PDF]

Hrd. 1986:1770 nr. 252/1984 (Kópubraut) ^[PDF]

Hrd. 1987:26 nr. 186/1986 ^[PDF]

Hrd. 1987:129 nr. 227/1986 ^[PDF]

Hrd. 1987:210 nr. 13/1986 ^[PDF]

Hrd. 1987:310 nr. 198/1986 ^[PDF]

Hrd. 1987:317 nr. 216/1986 ^[PDF]

Hrd. 1987:325 nr. 226/1986 ^[PDF]

Hrd. 1987:356 nr. 273/1986 (Aðskilnaðardómur II) ^[PDF]

Hrd. 1987:373 nr. 138/1986 (Slys við byggingarvinnu - Vextir af bótum) ^[PDF]

Hrd. 1987:388 nr. 232/1985 (Stóðhestar) ^[PDF]

Hrd. 1987:394 nr. 300/1986 (Tóbaksauglýsingar) ^[PDF]

Hrd. 1987:404 nr. 48/1986 ^[PDF]

Hrd. 1987:462 nr. 60/1986 ^[PDF]

Hrd. 1987:534 nr. 36/1986 (Laugavegur) ^[PDF]

Hrd. 1987:547 nr. 117/1987 ^[PDF]

Hrd. 1987:643 nr. 18/1986 ^[PDF]

Hrd. 1987:734 nr. 106/1986 ^[PDF]

Hrd. 1987:748 nr. 259/1986 ^[PDF]

Hrd. 1987:757 nr. 262/1986 ^[PDF]

Hrd. 1987:890 nr. 307/1986 ^[PDF]

Hrd. 1987:890 nr. 328/1986 ^[PDF]

Hrd. 1987:937 nr. 38/1987 ^[PDF]

Hrd. 1987:947 nr. 39/1987 ^[PDF]

Hrd. 1987:972 nr. 12/1986 (Kjarnaborvél) ^[PDF]

Hrd. 1987:1008 nr. 271/1985 (Samsköttun) ^[PDF]

Hrd. 1987:1031 nr. 134/1986 ^[PDF]

Hrd. 1987:1096 nr. 33/1986 ^[PDF]

Hrd. 1987:1185 nr. 271/1987 ^[PDF]

Hrd. 1987:1201 nr. 235/1984 (Gröf - Ytri-Tjarnir ^[PDF]

Hrd. 1987:1273 nr. 258/1986 ^[PDF]

Hrd. 1987:1299 nr. 249/1985 (Mistök starfsmanns byggingareftirlits) ^[PDF]

Hrd. 1987:1444 nr. 49/1986 (Byggingafræðingur) ^[PDF]

Hrd. 1987:1524 nr. 45/1987 ^[PDF]

Hrd. 1987:1553 nr. 311/1987 ^[PDF]

Hrd. 1987:1558 nr. 315/1987 ^[PDF]

Hrd. 1987:1594 nr. 207/1987 ^[PDF]

Hrd. 1987:1600 nr. 244/1985 (Hjarðarhagi 58 - Merkjateigur 7) ^[PDF]

Hrd. 1987:1686 nr. 268/1986 ^[PDF]

Hrd. 1987:1706 nr. 241/1986 ^[PDF]

Hrd. 1988:57 nr. 10/1987 ^[PDF]

Hrd. 1988:79 nr. 200/1986 (Vörubílspallur) ^[PDF]

Hrd. 1988:91 nr. 293/1986 ^[PDF]

Hrd. 1988:112 nr. 25/1988 ^[PDF]

Hrd. 1988:157 nr. 3/1987 ^[PDF]

Hrd. 1988:162 nr. 74/1987 ^[PDF]

Hrd. 1988:207 nr. 208/1987 ^[PDF]

Hrd. 1988:256 nr. 163/1987 ^[PDF]

Hrd. 1988:267 nr. 14/1987 ^[PDF]

Hrd. 1988:340 nr. 245/1986 ^[PDF]

Hrd. 1988:422 nr. 325/1987 ^[PDF]

Hrd. 1988:449 nr. 216/1987 ^[PDF]

Hrd. 1988:547 nr. 284/1987 ^[PDF]

Hrd. 1988:578 nr. 94/1986 (Hárskeri) ^[PDF]

Hrd. 1988:590 nr. 113/1987 ^[PDF]

Hrd. 1988:772 nr. 267/1986 ^[PDF]

Hrd. 1988:814 nr. 219/1987 ^[PDF]

Hrd. 1988:962 nr. 95/1987 ^[PDF]

Hrd. 1988:969 nr. 96/1987 ^[PDF]

Hrd. 1988:1015 nr. 163/1988 ^[PDF]

Hrd. 1988:1049 nr. 169/1987 ^[PDF]

Hrd. 1988:1109 nr. 196/1988 ^[PDF]

Hrd. 1988:1167 nr. 313/1988 ^[PDF]

Hrd. 1988:1241 nr. 53/1988 ^[PDF]

Hrd. 1988:1344 nr. 243/1987 ^[PDF]

Hrd. 1988:1349 nr. 21/1988 ^[PDF]

Hrd. 1988:1360 nr. 293/1987 ^[PDF]

Hrd. 1988:1367 nr. 60/1988 (Verðmat) ^[PDF]

Hrd. 1988:1432 nr. 305/1988 (Helmingaskipti - Skammvinnur hjúskapur) ^[PDF]

Hrd. 1988:1453 nr. 33/1987 ^[PDF]

Hrd. 1988:1477 nr. 68/1987 (Chevrolet Chevy) ^[PDF]

Hrd. 1988:1515 nr. 135/1987 ^[PDF]

Hrd. 1988:1540 nr. 132/1987 ^[PDF]

Hrd. 1988:1673 nr. 126/1988 ^[PDF]

Hrd. 1988:1678 nr. 67/1988 ^[PDF]

Hrd. 1988:1713 nr. 286/1987 ^[PDF]

Hrd. 1989:131 nr. 238/1987 (Síritinn - Líkamstjón við fæðingu) ^[PDF]

Hrd. 1989:336 nr. 320/1987 ^[PDF]

Hrd. 1989:376 nr. 77/1989 ^[PDF]

Hrd. 1989:505 nr. 103/1989 ^[PDF]

Hrd. 1989:553 nr. 15/1988 (Laufásvegur) ^[PDF]
Einn eigandinn var ólögráða en hafði samþykkt veðsetningu fyrir sitt leyti. Því var veðsetning hans hluta ógild.

Hrd. 1989:576 nr. 8/1989 ^[PDF]

Hrd. 1989:618 nr. 203/1987 ^[PDF]

Hrd. 1989:653 nr. 329/1987 ^[PDF]

Hrd. 1989:674 nr. 262/1987 ^[PDF]

Hrd. 1989:737 nr. 173/1988 ^[PDF]

Hrd. 1989:799 nr. 306/1987 (Hringbraut) ^[PDF]

Hrd. 1989:820 nr. 118/1989 ^[PDF]

Hrd. 1989:850 nr. 331/1988 ^[PDF]

Hrd. 1989:885 nr. 14/1989 ^[PDF]

Hrd. 1989:892 nr. 67/1989 ^[PDF]

Hrd. 1989:961 nr. 187/1989 ^[PDF]

Hrd. 1989:973 nr. 3/1989 ^[PDF]

Hrd. 1989:978 nr. 116/1989 ^[PDF]

Hrd. 1989:1068 nr. 324/1987 ^[PDF]

Hrd. 1989:1108 nr. 29/1988 (Gjaldskrá fyrir talsíma til útlanda) ^[PDF]

Hrd. 1989:1150 nr. 368/1988 ^[PDF]

Hrd. 1989:1295 nr. 357/1987 ^[PDF]

Hrd. 1989:1325 nr. 172/1988 ^[PDF]

Hrd. 1989:1358 nr. 2/1988 (Sjallinn á Akureyri) ^[PDF]

Hrd. 1989:1473 nr. 34/1988 (Tækjasalan) ^[PDF]

Hrd. 1989:1523 nr. 313/1987 ^[PDF]

Hrd. 1989:1741 nr. 155/1989 ^[PDF]

Hrd. 1990:2 nr. 120/1989 (Aðskilnaðardómur III) ^[PDF]
G var sakaður um skjalafals auk þess að hafa ranglega látið skrifa vörur á fyrirtæki án heimildar. Málið var rekið á dómþingi sakadóms Árnessýslu og dæmdi dómarafulltrúi í málinu en hann starfaði á ábyrgð sýslumanns. Samkvæmt skjölunum var málið rannsakað af lögreglunni í Árnessýslu og ekki séð að dómarafulltrúinn hafi haft önnur afskipti af málinu en þau að senda málið til fyrirsagnar ríkissaksóknara.

Hæstiréttur rakti forsögu þess að fyrirkomulagið hafi áður verið talist standast stjórnarskrá með vísan til 2. gr. hennar þar sem 61. gr. hennar gerði ráð fyrir því að dómendur geti haft umboðsstörf á hendi. Þessi dómsúrlausn er þekkt fyrir það að Hæstiréttur hvarf frá þessari löngu dómaframkvæmd án þess að viðeigandi lagabreytingar höfðu átt sér stað. Ný lög um aðskilnað dómsvalds og umboðsvalds í héraði höfðu verið sett en áttu ekki að taka gildi fyrr en 1. júlí 1992, meira en tveimur árum eftir að þessi dómur væri kveðinn upp.

Þau atriði sem Hæstiréttur sagði að líta ætti á í málinu (bein tilvitnun úr dómnum):
* Í stjórnarskrá lýðveldisins er byggt á þeirri meginreglu, að ríkisvaldið sé þríþætt og að sérstakir dómarar fari með dómsvaldið.
* Þær sérstöku sögulegu og landfræðilegu aðstæður, sem bjuggu því að baki, að sömu menn fara utan Reykjavíkur oftsinnis bæði með stjórnsýslu og dómstörf, hafa nú minni þýðingu en fyrr, meðal annars vegna greiðari samgangna en áður var.
* Alþingi hefur sett lög um aðskilnað dómsvalds og umboðsvalds í héraði, sem taka eigi gildi 1. júlí 1992.
* Ísland hefur að þjóðarétti skuldbundið sig til að virða mannréttindasáttmála Evrópu.
* Mannréttindanefnd Evrópu hefur einróma ályktað, að málsmeðferðin í máli Jóns Kristinssonar, sem fyrr er lýst, hafi ekki verið í samræmi við 6. gr. 1. mgr. mannréttindasáttmálans.
* Ríkisstjórn Íslands hefur, eftir að fyrrgreindu máli var skotið til Mannréttindadómstóls Evrópu, gert sátt við Jón Kristinsson, svo og annan mann sem kært hefur svipað málefni með þeim hætti sem lýst hefur verið.
* Í 36. gr. 7. tl. laga nr. 85/1936 um meðferð einkamála í héraði segir meðal annars, að dómari skuli víkja úr dómarasæti, ef hætta er á því, „að hann fái ekki litið óhlutdrægt á málavöxtu“. Þessu ákvæði ber einnig að beita um opinber mál samkvæmt 15. gr. 2. mgr. laga nr. 74/1974 um meðferð opinberra mála.
* Í máli þessu er ekkert komið fram, sem bendir til þess, að dómarafulltrúinn, sem kvað upp héraðsdóminn, hafi litið hlutdrægt á málavöxtu. Hins vegar verður að fallast á það með Mannréttindanefnd Evrópu, að almennt verði ekki talin næg trygging fyrir óhlutdrægni í dómstörfum, þegar sami maður vinnur bæði að þeim og lögreglustjórn.

Með hliðsjón af þessu leit Hæstiréttur svo á að skýra beri ætti tilvitnuð ákvæði einkamálalaga og sakamálalaga á þann hátt að sýslumanninum og dómarafulltrúanum hefði borið að víkja sæti í málinu. Hinn áfrýjaði dómur var felldur úr gildi og öll málsmeðferðin fyrir sakadómi, og lagt fyrir sakadóminn að taka málið aftur til löglegrar meðferðar og dómsálagningar.

Hrd. 1990:39 nr. 14/1990 ^[PDF]

Hrd. 1990:92 nr. 31/1990 (Hæfi héraðsdómara - Gæsluvarðhaldsúrskurður I - Aðskilnaðardómur V) ^[PDF]

Hrd. 1990:190 nr. 162/1988 ^[PDF]

Hrd. 1990:266 nr. 460/1989 ^[PDF]

Hrd. 1990:305 nr. 462/1989 ^[PDF]

Hrd. 1990:338 nr. 448/1989 ^[PDF]

Hrd. 1990:385 nr. 450/1989 ^[PDF]

Hrd. 1990:512 nr. 281/1989 ^[PDF]

Hrd. 1990:538 nr. 420/1989 ^[PDF]

Hrd. 1990:585 nr. 414/1989 ^[PDF]

Hrd. 1990:664 nr. 177/1990 ^[PDF]

Hrd. 1990:728 nr. 146/1989 ^[PDF]

Hrd. 1990:738 nr. 73/1988 ^[PDF]

Hrd. 1990:743 nr. 74/1988 ^[PDF]

Hrd. 1990:807 nr. 451/1989 ^[PDF]

Hrd. 1990:807 nr. 452/1989 ^[PDF]

Hrd. 1990:836 nr. 202/1990 (Niðurfelling uppboðsmáls) ^[PDF]
Halda átti þriðja nauðungaruppboð á fasteign. Fyrir mistök láðist að birta auglýsingu í Lögbirtingablaðinu innan hins lögbundna fjórtán daga frestar, en birta þurfti sérstaka tilkynningu þess efnis í blaðinu þar sem einn uppboðsþolinn var búsettur erlendis með ókunnum dvalarstað. Uppboðshaldarinn felldi því uppboðið niður með úrskurði en sá úrskurður var kærður til Hæstaréttar.

Að mati Hæstaréttar hefði uppboðshaldarinn, við þessar aðstæður, ekki átt að fella uppboðsmálið niður í heild sinni, heldur boða það á nýju á löglegan hátt án tafar.

Hrd. 1990:885 nr. 219/1989 ^[PDF]

Hrd. 1990:1008 nr. 383/1988 ^[PDF]

Hrd. 1990:1151 nr. 357/1990 ^[PDF]

Hrd. 1990:1161 nr. 348/1988 ^[PDF]

Hrd. 1990:1313 nr. 419/1989 ^[PDF]

Hrd. 1990:1427 nr. 153/1988 ^[PDF]

Hrd. 1990:1458 nr. 363/1988 ^[PDF]

Hrd. 1990:1542 nr. 173/1990 ^[PDF]

Hrd. 1990:1624 nr. 408/1988 ^[PDF]

Hrd. 1991:50 nr. 9/1991 ^[PDF]

Hrd. 1991:97 nr. 266/1988 (Súrheysturn) ^[PDF]

Hrd. 1991:145 nr. 424/1988 (Eftirstöðvabréf) ^[PDF]

Hrd. 1991:194 nr. 419/1988 ^[PDF]

Hrd. 1991:216 nr. 19/1991 (Áfrýjun ríkissaksóknara) ^[PDF]
Synjað var kröfu áfrýjenda um frávísun málsins frá Hæstarétti á grundvelli þess að lagaákvæði um áfrýjunarfrest kvað skýrlega á um þriggja mánaða frest ríkissaksóknara til að taka ákvörðun um áfrýjun myndi hefjast við móttöku dómsgerða af hans hálfu en ekki frá dómsuppsögu eins og áfrýjendur kröfðust. Var þetta túlkað á þennan hátt þrátt fyrir því að hin almenna sakhraðaregla íslensks réttarfars og þjóðréttarskuldbindingar um hröðun málsmeðferðar mæltu gegn því.

Hrd. 1991:219 nr. 28/1989 (Hnotuberg - Greniberg) ^[PDF]

Hrd. 1991:306 nr. 394/1990 ^[PDF]

Hrd. 1991:348 nr. 53/1990 (Lánskjaravísitala) ^[PDF]

Hrd. 1991:367 nr. 210/1990 (Lánskjaravísitala) ^[PDF]

Hrd. 1991:385 nr. 211/1990 (Lánskjaravísitala) ^[PDF]

Hrd. 1991:608 nr. 319/1990 ^[PDF]

Hrd. 1991:703 nr. 232/1989 ^[PDF]

Hrd. 1991:795 nr. 89/1990 (Götuljóð) ^[PDF]
Tímarit birti ljóðið Götuljóð og beitti fyrir sig undanþáguákvæði höfundalaga um endurgjaldslausa sanngjarna notkun. Héraðsdómur tók ekki undir þær forsendur tímaritsins og túlkaði ákvæðið þröngt vegna markmiðs ákvæðisins til að gegna tilteknu kynningarhlutverki en víðari skilningur á ákvæðinu myndi grafa undan ákvörðunar- og fjárhagslegum rétti höfundar. Hæstiréttur staðfesti dóms héraðsdóms með vísan til forsendna hans.

Hrd. 1991:900 nr. 257/1989 ^[PDF]

Hrd. 1991:936 nr. 19/1991 ^[PDF]

Hrd. 1991:1186 nr. 97/1989 (Þungaskattur) ^[PDF]

Hrd. 1991:1382 nr. 256/1991 ^[PDF]

Hrd. 1991:1505 nr. 350/1991 (Rangar sakargiftir) ^[PDF]

Hrd. 1991:1605 nr. 200/1991 ^[PDF]

Hrd. 1991:1690 nr. 93/1989 (Jökull hf. - Sjávarafli) ^[PDF]

Hrd. 1991:1726 nr. 488/1989 (Fermingarmyndir) ^[PDF]

Hrd. 1991:1807 nr. 283/1990 (Lífeyrissjóður leigubílstjóra) ^[PDF]

Hrd. 1991:1922 nr. 279/1988 ^[PDF]

Hrd. 1991:1973 nr. 140/1989 ^[PDF]

Hrd. 1991:1997 nr. 201/1989 (Jarðýta) ^[PDF]

Hrd. 1991:2050 nr. 120/1991 ^[PDF]

Hrd. 1992:56 nr. 178/1989 ^[PDF]

Hrd. 1992:60 nr. 9/1992 ^[PDF]

Hrd. 1992:174 nr. 494/1991 (Dómtúlksdómur) ^[PDF]

Hrd. 1992:247 nr. 63/1992 ^[PDF]

Hrd. 1992:291 nr. 315/1989 ^[PDF]

Hrd. 1992:352 nr. 42/1992 ^[PDF]

Hrd. 1992:386 nr. 175/1989 ^[PDF]

Hrd. 1992:401 nr. 274/1991 (Staðahaldarinn í Viðey) ^[PDF]

Hrd. 1992:507 nr. 8/1991 ^[PDF]

Hrd. 1992:545 nr. 107/1992 ^[PDF]

Hrd. 1992:651 nr. 489/1989 ^[PDF]

Hrd. 1992:767 nr. 222/1989 ^[PDF]

Hrd. 1992:771 nr. 223/1989 ^[PDF]

Hrd. 1992:837 nr. 154/1992 (Sæbraut II) ^[PDF]

Hrd. 1992:865 nr. 249/1990 ^[PDF]

Hrd. 1992:877 nr. 139/1991 ^[PDF]

Hrd. 1992:886 nr. 321/1989 ^[PDF]

Hrd. 1992:961 nr. 348/1990 ^[PDF]

Hrd. 1992:980 nr. 297/1990 ^[PDF]

Hrd. 1992:1006 nr. 217/1992 ^[PDF]

Hrd. 1992:1040 nr. 316/1990 (Hrafnaklettur 8) ^[PDF]

Hrd. 1992:1101 nr. 490/1991 ^[PDF]

Hrd. 1992:1197 nr. 373/1989 (Landsbankinn - Þrotabú Vatneyrar) ^[PDF]

Hrd. 1992:1219 nr. 52/1991 ^[PDF]

Hrd. 1992:1224 nr. 290/1991 ^[PDF]

Hrd. 1992:1352 nr. 179/1991 ^[PDF]

Hrd. 1992:1367 nr. 476/1991 ^[PDF]

Hrd. 1992:1389 nr. 392/1989 ^[PDF]

Hrd. 1992:1412 nr. 475/1991 ^[PDF]

Hrd. 1992:1425 nr. 154/1991 (Skógarás) ^[PDF]

Hrd. 1992:1457 nr. 67/1992 ^[PDF]

Hrd. 1992:1488 nr. 144/1992 ^[PDF]

Hrd. 1992:1498 nr. 323/1991 ^[PDF]

Hrd. 1992:1511 nr. 286/1989 (Óttarsstaðir) ^[PDF]

Hrd. 1992:1551 nr. 177/1992 (Gólfteppi) ^[PDF]

Hrd. 1992:1563 nr. 93/1990 ^[PDF]

Hrd. 1992:1573 nr. 345/1988 ^[PDF]

Hrd. 1992:1589 nr. 190/1991 ^[PDF]

Hrd. 1992:1593 nr. 191/1991 ^[PDF]

Hrd. 1992:1597 nr. 339/1992 ^[PDF]

Hrd. 1992:1637 nr. 289/1992 ^[PDF]

Hrd. 1992:1672 nr. 153/1992 ^[PDF]

Hrd. 1992:1683 nr. 378/1992 ^[PDF]

Hrd. 1992:1690 nr. 192/1992 ^[PDF]

Hrd. 1992:1800 nr. 223/1992 ^[PDF]

Hrd. 1992:1889 nr. 97/1992 ^[PDF]

Hrd. 1992:1914 nr. 391/1989 ^[PDF]
Rannsóknarlögregla ríkisins og skiptaráðandinn í Reykjavík höfðu fengið ábendingar frá ónafngreindum aðila um að tiltekinn maður í gjaldþrotameðferð væri að selja fágætar og verðmætar bækur úr heildstæðu safni bóka, og að salan færi fram á 1. hæð tiltekins hús á tilteknum tíma. Fékkst í kjölfarið húsleitarheimild til að leita á þeim stað ásamt handtökuheimild þrotamannsins og annarra sem tengdust ætluðu broti hans. Við framkvæmd heimildarinnar var hins vegar einnig leitað á 2. hæð hússins sem var íbúð í eigu þriðja aðila sem krafðist bóta úr hendi ríkisins í máli þessu. Að mati dómsins lá fyrir fullt samþykki bótakrefjanda til leitar á 2. hæð hússins sem var svo framkvæmd með lauslegri athugun. Með hliðsjón af þessum og öðrum staðreyndum málsins var sýknað af bótakröfunni.

Hrd. 1992:1945 nr. 230/1991 ^[PDF]

Hrd. 1992:1950 nr. 112/1989 (Háaleitisbraut) ^[PDF]

Hrd. 1992:2064 nr. 18/1989 (Arkitektinn) ^[PDF]

Hrd. 1992:2122 nr. 162/1992 ^[PDF]

Hrd. 1992:2194 nr. 511/1991 ^[PDF]

Hrd. 1992:2302 nr. 280/1990 ^[PDF]

Hrd. 1993:35 nr. 188/1990 ^[PDF]

Hrd. 1993:108 nr. 355/1989 (Eystri Hóll) ^[PDF]

Hrd. 1993:147 nr. 211/1992 (Vítur) ^[PDF]

Hrd. 1993:185 nr. 190/1989 (Triton) ^[PDF]

Hrd. 1993:355 nr. 284/1992 ^[PDF]

Hrd. 1993:578 nr. 101/1993 ^[PDF]

Hrd. 1993:618 nr. 123/1991 (Atlantik) ^[PDF]

Hrd. 1993:637 nr. 376/1992 ^[PDF]

Hrd. 1993:657 nr. 444/1992 ^[PDF]

Hrd. 1993:672 nr. 107/1993 ^[PDF]

Hrd. 1993:751 nr. 426/1992 ^[PDF]

Hrd. 1993:751 nr. 197/1992 ^[PDF]

Hrd. 1993:906 nr. 440/1992 ^[PDF]

Hrd. 1993:916 nr. 321/1990 ^[PDF]

Hrd. 1993:1021 nr. 188/1993 ^[PDF]

Hrd. 1993:1026 nr. 369/1991 ^[PDF]

Hrd. 1993:1073 nr. 87/1993 (Akstur utan vegar) ^[PDF]

Hrd. 1993:1081 nr. 67/1993 (Skæradómur - Ofsaakstur - Tálbeita) ^[PDF]
Maður sem afplánaði dóm leitaði til lögreglu um fyrirhugað fíkniefnabrot samfanga síns. Lögreglan fékk hann til að vera í sambandi við samfangann og fá hann til að lokka ákærða til slíks brots. Hæstiréttur leit til þess að notkun tálbeitu hefði hvorki breytt ásetningi til að fremja brotið né eðli þess.

Þegar dómurinn féll voru ekki til staðar reglur er kváðu um að tálbeiturnar þyrftu endilega að vera lögreglumenn.

Hrd. 1993:1240 nr. 229/1990 ^[PDF]

Hrd. 1993:1276 nr. 54/1992 ^[PDF]

Hrd. 1993:1319 nr. 146/1990 ^[PDF]

Hrd. 1993:1324 nr. 147/1990 ^[PDF]

Hrd. 1993:1628 nr. 90/1990 (Skíðaumboð) ^[PDF]

Hrd. 1993:1770 nr. 334/1993 ^[PDF]

Hrd. 1993:1775 nr. 92/1990 (Dánarbússkipti á Ísafirði) ^[PDF]

Hrd. 1993:1809 nr. 203/1993 ^[PDF]

Hrd. 1993:2205 nr. 325/1990 (Brekka) ^[PDF]

Hrd. 1993:2230 nr. 339/1990 (Helga Kress - Veiting lektorsstöðu) ^[PDF]
Kvenkyns umsækjandi var hæfari en karl sem var ráðinn. Synjað var miskabótakröfu hennar þar sem hún var orðinn prófessor þegar málið var dæmt.

Hrd. 1993:2323 nr. 497/1993 ^[PDF]

Hrd. 1993:2400 nr. 347/1990 (Ókeypis - Myndsýn hf.) ^[PDF]
Beitt var almennri málvenju við túlkun orðsins ‚ókeypis‘ í auglýsingu Myndsýnar hf. um að með hverri framköllun fengju viðskiptavinir ókeypis filmur. Filmurnar voru ekki ókeypis þar sem þær hafi í raun og veru verið innifaldar í verðinu fyrir framköllun.

Hrd. 1993:2424 nr. 144/1993 (Virðisaukaskattur) ^[PDF]

Hrd. 1994:79 nr. 442/1993 (Skinkumál) ^[PDF]
Deilt var um hvort framleiðsluráð gæti kveðið á um bann við innflutningi á vöru á grundvelli lagaákvæðis sem skyldaði umleitan álits framleiðsluráðs þegar flytja ætti inn landbúnaðarvöru.

Meirihluti Hæstaréttar (4 af 7) túlkaði lagaákvæðið með þeim hætti að verið væri að tryggja rétt framleiðsluráðsins til umsagnar en ekki sjálfstæða heimild til innflutningstakmörkunar á landbúnaðarvörum. Stjórnvaldsákvarðanir ráðherra um synjun á tollafgreiðslu varanna voru því ógiltar.

Hrd. 1994:271 nr. 62/1991 (Timburgólf - Gólf í einingahúsi) ^[PDF]

Hrd. 1994:313 nr. 72/1994 ^[PDF]

Hrd. 1994:576 nr. 136/1992 (Söluskattur - Þýsk-íslenska hf. - Starfsstöð innsigluð) ^[PDF]
Fyrirtæki var í vanskilum á söluskatti og gripu yfirvöld til þess að innsigla starfsstöð þeirra. Það greiddi skuldina fljótt eftir innsiglunina. Hæstiréttur taldi að yfirvöld hefðu átt að bjóða þeim að greiða skuldina áður en gripið yrði til lokunar.

Hrd. 1994:748 nr. 300/1991 (Einangrunarvistin - Agaviðurlög í fangelsi) ^[PDF]
Lög kváðu á um að beiting agaviðurlaga með setningu fanga í einangrun teldist ekki til afplánunartímans, og lengdi því refsinguna. Hæstiréttur taldi það andstætt 2. gr. stjórnarskrárinnar að gera slíkt án dóms. Fallist var því á skaðabótakröfu fangans.

Hrd. 1994:947 nr. 105/1992 (Lóðajöfnunargjald) ^[PDF]

Hrd. 1994:959 nr. 523/1993 ^[PDF]

Hrd. 1994:1088 nr. 188/1994 ^[PDF]

Hrd. 1994:1117 nr. 173/1991 (Kaupþing) ^[PDF]

Hrd. 1994:1203 nr. 194/1994 ^[PDF]

Hrd. 1994:1209 nr. 183/1994 ^[PDF]

Hrd. 1994:1293 nr. 206/1994 ^[PDF]

Hrd. 1994:1323 nr. 205/1994 ^[PDF]

Hrd. 1994:1451 nr. 270/1994 (EES-samningur) ^[PDF]
„[D]ómstólar verða ekki krafðir álits um lögfræðileg efni nema að því leyti, sem nauðsynlegt er til úrlausnar um ákveðna kröfu í dómsmáli.“

Hrd. 1994:1476 nr. 281/1991 (Launaskattur - Atvinnuvegaflokkun Hagstofu Íslands) ^[PDF]
Með lögum var lagður á launaskattur ásamt heimild til að ákveða álagningu launaskatts á atvinnutekjur hjá fyrirtækjum sem flokkuðust undir fiskverkun og iðnað samkvæmt atvinnuvegaflokkun Hagstofu Íslands. Þá var sett reglugerð þar sem heimildin var nýtt og með henni var fylgiskjal með hluta af atvinnuvegaflokkun Hagstofu Íslands. Síðar var gefin út önnur reglugerð er tók við af hinni fyrri en án birtingar úr atvinnuvegaflokkuninni, og var það heldur ekki gert síðar. Enn síðar voru birt lög þar sem vinnulaun og þóknanir fyrir störf hjá fyrirtækjum sem flokkast undir fiskverkun og iðnað skv. atvinnuvegaflokkun Hagstofu Íslands væru undanþegin skattinum.

Blikksmiðameistari kærði áætlun skattstjóra um álögð gjöld sem endaði á stjórnsýslustigi með álagningu 3,5% launaskatts á vinnu við uppsetningu loftræstikerfa á byggingarstað. Taldi meistarinn að verkið væri undanþegið launaskattsskyldu og að fáránlegt væri að álagning þessa skattar færi eftir því hvar hann ynni verkið . Lögtak varð síðan gert í fasteign hans til tryggingar á skuld hans vegna greiðslu þessa skatts.

Meirihluti Hæstaréttar mat það svo að eingöngu hefði verið hægt að byggja á þeim hlutum atvinnuvegaflokkunarinnar sem hafði þá þegar verið birtur, og því var hafnað að líta á hluta hennar sem óbirtur voru við meðferð málsins og ríkið vísaði í til stuðnings máli sínu. Vísaði hann einnig til þess að löggjafinn hefði ætlað að undanþágan næði einvörðungu til þess hluta sem unninn væri á verkstæðum en ekki samsetningar hluta utan þeirra, hefði þurft að taka það skýrt fram við setningu laganna. Með hliðsjón af þessu var ekki gerður greinarmunur á þessum þáttum starfseminnar.

Hrd. 1994:1603 nr. 310/1994 ^[PDF]

Hrd. 1994:1709 nr. 371/1991 ^[PDF]

Hrd. 1994:1787 nr. 244/1992 ^[PDF]

Hrd. 1994:2030 nr. 299/1992 ^[PDF]

Hrd. 1994:2071 nr. 282/1991 (Slípirokkur) ^[PDF]

Hrd. 1994:2104 nr. 329/1994 ^[PDF]

Hrd. 1994:2227 nr. 247/1994 (Geitland) ^[PDF]

Hrd. 1994:2407 nr. 439/1994 ^[PDF]

Hrd. 1994:2497 nr. 285/1991 (Haldlagning myndbandsspóla) ^[PDF]

Hrd. 1994:2575 nr. 363/1994 ^[PDF]

Hrd. 1994:2640 nr. 425/1994 (Sameining sveitarfélaga Helgafellssveit) ^[PDF]

Hrd. 1994:2717 nr. 75/1992 ^[PDF]

Hrd. 1994:2869 nr. 486/1994 ^[PDF]

Hrd. 1995:72 nr. 62/1993 ^[PDF]

Hrd. 1995:187 nr. 216/1991 ^[PDF]

Hrd. 1995:224 nr. 233/1993 ^[PDF]

Hrd. 1995:332 nr. 417/1993 ^[PDF]

Hrd. 1995:486 nr. 462/1994 ^[PDF]

Hrd. 1995:497 nr. 421/1993 ^[PDF]

Hrd. 1995:592 nr. 60/1995 ^[PDF]

Hrd. 1995:694 nr. 84/1995 ^[PDF]

Hrd. 1995:752 nr. 498/1993 (Kraftlyftingar - Vaxtarræktarummæli) ^[PDF]

Hrd. 1995:774 nr. 145/1994 ^[PDF]

Hrd. 1995:1010 nr. 48/1992 ^[PDF]

Hrd. 1995:1401 nr. 320/1993 (Bakkahlíð 17) ^[PDF]

Hrd. 1995:1652 nr. 83/1995 ^[PDF]

Hrd. 1995:1658 nr. 445/1993 ^[PDF]

Hrd. 1995:1692 nr. 90/1993 ^[PDF]

Hrd. 1995:1706 nr. 40/1994 ^[PDF]

Hrd. 1995:1727 nr. 11/1993 ^[PDF]

Hrd. 1995:1752 nr. 162/1993 (Óskipulögð framsetning héraðsdóms) ^[PDF]

Hrd. 1995:1863 nr. 245/1994 (Þverársel) ^[PDF]

Hrd. 1995:1879 nr. 315/1993 (Ljósheimar) ^[PDF]

Hrd. 1995:1985 nr. 252/1995 ^[PDF]

Hrd. 1995:2445 nr. 236/1993 (Íslandsbanki - Þrotabú Álafoss) ^[PDF]

Hrd. 1995:2474 nr. 182/1995 ^[PDF]

Hrd. 1995:2480 nr. 361/1993 (Skipagata 13 - Fjárfestingafélagið Skandia hf.) ^[PDF]
Veðskuldabréf gefið út í öðrum veðrétti. Útgefandinn var Skipagata 13 hf. Verðbréfasjóður fær síðan bréfið og var því þinglýst athugasemdalaust. Mistök voru gerð með athugasemdalausri þinglýsingu þar sem húsinu fylgdu engin lóðarréttindi.

Þegar nauðungarsölunni lauk þurfti gerðarbeiðandi svo að kosta flutning hússins af lóðinni.
Hæstiréttur taldi sjóðinn bera eigin sök þar sem hann leitaði ekki upplýsinga sem hann hefði átt að gera.

Hrd. 1995:2569 nr. 257/1995 ^[PDF]

Hrd. 1995:2657 nr. 487/1993 ^[PDF]

Hrd. 1995:2664 nr. 331/1993 (Húsbyrgi) ^[PDF]

Hrd. 1995:2796 nr. 244/1995 ^[PDF]

Hrd. 1995:2818 nr. 277/1994 ^[PDF]

Hrd. 1995:2994 nr. 343/1994 ^[PDF]

Hrd. 1996:61 nr. 18/1996 ^[PDF]

Hrd. 1996:189 nr. 412/1995 (Vextir) ^[PDF]

Hrd. 1996:229 nr. 224/1994 ^[PDF]

Hrd. 1996:240 nr. 402/1994 (Borgarheiði 11) ^[PDF]

Hrd. 1996:284 nr. 291/1994 ^[PDF]

Hrd. 1996:539 nr. 423/1994 ^[PDF]

Hrd. 1996:545 nr. 387/1994 (Ford 250) ^[PDF]

Hrd. 1996:554 nr. 223/1995 ^[PDF]

Hrd. 1996:629 nr. 427/1993 (Grundarstígur 23) ^[PDF]
Kaupandi fasteignar krafði seljanda hennar um skaðabætur er næmu 44 milljónum króna en kaupverð fasteignarinnar var um 5 milljónir króna. Hæstiréttur taldi kaupandann ekki hafa sýnt seljandanum nægilega tillitssemi við kröfugerðina og eðlilegra hefði verið að rifta samningnum en að setja fram svo háa skaðabótakröfu.

Hrd. 1996:670 nr. 422/1995 ^[PDF]

Hrd. 1996:911 nr. 306/1994 ^[PDF]

Hrd. 1996:931 nr. 227/1994 ^[PDF]

Hrd. 1996:980 nr. 287/1994 (Fossháls - Kaupþing) ^[PDF]
Sleppt var að gera athugasemd sem hefði átti að vera færð inn.

Hrd. 1996:1002 nr. 419/1994 (Hálka við Blómaval) ^[PDF]
Blómaval varð skaðabótaskylt á þeim grundvelli að það gerði ekki varúðarráðstafanir vegna hálku fyrir framan búðina.

Hrd. 1996:1070 nr. 312/1994 ^[PDF]

Hrd. 1996:1255 nr. 53/1994 (Ávöxtun sf. - Bankaeftirlit Seðlabankans) ^[PDF]

Hrd. 1996:1279 nr. 405/1994 ^[PDF]

Hrd. 1996:1432 nr. 482/1994 ^[PDF]

Hrd. 1996:1748 nr. 115/1995 ^[PDF]

Hrd. 1996:1868 nr. 95/1996 ^[PDF]

Hrd. 1996:1945 nr. 183/1995 ^[PDF]

Hrd. 1996:1955 nr. 310/1995 ^[PDF]

Hrd. 1996:2195 nr. 167/1995 (Sumarbústaður) ^[PDF]

Hrd. 1996:2255 nr. 132/1995 ^[PDF]

Hrd. 1996:2321 nr. 240/1996 ^[PDF]

Hrd. 1996:2376 nr. 247/1996 (Ítalía pizza sf.) ^[PDF]

Hrd. 1996:2392 nr. 282/1996 ^[PDF]

Hrd. 1996:2489 nr. 240/1995 ^[PDF]

Hrd. 1996:2501 nr. 201/1995 ^[PDF]

Hrd. 1996:2518 nr. 179/1996 (Efri-Langey) ^[PDF]

Hrd. 1996:2525 nr. 180/1996 ^[PDF]

Hrd. 1996:2532 nr. 181/1996 ^[PDF]

Hrd. 1996:2610 nr. 53/1996 (Fjárdráttur I) ^[PDF]

Hrd. 1996:2707 nr. 58/1995 ^[PDF]

Hrd. 1996:2848 nr. 256/1995 (Sveitarfélagamörk á Hellisheiði) ^[PDF]

Hrd. 1996:2956 nr. 110/1995 (Útflutningsleyfi - Samherji) ^[PDF]
Ekki mátti framselja vald til ráðherra um að hvort takmarka mætti innflutning á vöru og hvernig.

Hrd. 1996:3178 nr. 260/1995 ^[PDF]
Fagmenn í fasteignaviðskiptum áttu að hafa séð að áhættan yrði meiri en tjónþolinn átti að sjá fyrir. Ósannað þótti að fagmennirnir hafi kynnt þessa auknu áhættu fyrir tjónþolanum.

Hrd. 1996:3196 nr. 333/1995 ^[PDF]

Hrd. 1996:3267 nr. 349/1995 (Ábyrgð á VISA úttektum) ^[PDF]

Hrd. 1996:3344 nr. 215/1995 ^[PDF]

Hrd. 1996:3669 nr. 359/1995 (Drangavík VE) ^[PDF]

Hrd. 1996:3760 nr. 431/1995 ^[PDF]

Hrd. 1996:3789 nr. 152/1996 ^[PDF]

Hrd. 1996:3920 nr. 270/1996 (Siglufjarðarapótek) ^[PDF]

Hrd. 1996:4076 nr. 73/1996 ^[PDF]

Hrd. 1996:4112 nr. 290/1996 (Flugmaður) ^[PDF]

Hrd. 1996:4165 nr. 444/1996 ^[PDF]

Hrd. 1996:4284 nr. 186/1996 ^[PDF]

Hrd. 1997:41 nr. 15/1997 ^[PDF]

Hrd. 1997:52 nr. 18/1995 (Línulög eignarnema - Sjónmengun - Ytri-Löngumýri) ^[PDF]

Hrd. 1997:144 nr. 111/1996 ^[PDF]

Hrd. 1997:259 nr. 38/1997 (Brottnám barns) ^[PDF]

Hrd. 1997:315 nr. 61/1996 (Snjóblásari) ^[PDF]

Hrd. 1997:350 nr. 290/1995 ^[PDF]

Hrd. 1997:385 nr. 3/1997 ^[PDF]

Hrd. 1997:433 nr. 40/1997 ^[PDF]

Hrd. 1997:456 nr. 169/1996 ^[PDF]

Hrd. 1997:567 nr. 421/1995 ^[PDF]

Hrd. 1997:617 nr. 177/1996 (Drangavík) ^[PDF]

Hrd. 1997:683 nr. 147/1996 (Kistustökk í leikfimi - Örorka unglingsstúlku) ^[PDF]

Hrd. 1997:841 nr. 285/1996 ^[PDF]

Hrd. 1997:965 nr. 103/1997 ^[PDF]

Hrd. 1997:977 nr. 224/1996 (Fjármögnunarleiga) ^[PDF]

Hrd. 1997:1162 nr. 66/1996 (Auðkúluheiði) ^[PDF]

Hrd. 1997:1248 nr. 167/1997 ^[PDF]

Hrd. 1997:1409 nr. 287/1996 ^[PDF]

Hrd. 1997:1457 nr. 178/1997 ^[PDF]

Hrd. 1997:1487 nr. 293/1996 ^[PDF]

Hrd. 1997:1693 nr. 351/1996 ^[PDF]

Hrd. 1997:1719 nr. 199/1997 (Eftirlit Fiskistofu á Flæmingjagrunni) ^[PDF]

Hrd. 1997:1727 nr. 198/1997 ^[PDF]

Hrd. 1997:1778 nr. 53/1997 ^[PDF]

Hrd. 1997:1788 nr. 89/1997 ^[PDF]

Hrd. 1997:1931 nr. 83/1997 ^[PDF]

Hrd. 1997:2117 nr. 137/1997 ^[PDF]

Hrd. 1997:2137 nr. 244/1997 ^[PDF]

Hrd. 1997:2298 nr. 292/1997 ^[PDF]

Hrd. 1997:2378 nr. 205/1997 ^[PDF]

Hrd. 1997:2647 nr. 454/1996 ^[PDF]

Hrd. 1997:2828 nr. 302/1997 (Framsal sakamanna til Bandaríkjanna) ^[PDF]
Bandarísk hjón voru framseld til Bandaríkjanna. Bandarísku stjórnvöldin handtóku hjónin með því að setja þau í járn. Talið var að íslensk stjórnvöld hefðu átt að skilyrða framsalið til að koma í veg fyrir vanvirðandi meðferð.

Hrd. 1997:3193 nr. 25/1997 ^[PDF]

Hrd. 1997:3263 nr. 169/1997 ^[PDF]

Hrd. 1997:3408 nr. 76/1997 ^[PDF]

Hrd. 1997:3480 nr. 252/1997 ^[PDF]

Hrd. 1997:3645 nr. 217/1997 ^[PDF]

Hrd. 1997:3776 nr. 325/1996 (Starfsuppsögn) ^[PDF]

Hrd. 1997:3786 nr. 326/1996 ^[PDF]

Hrd. 1998:36 nr. 5/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:41 nr. 6/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:227 nr. 124/1997 (Levis gallabuxur) ^[PDF]

Hrd. 1998:268 nr. 456/1997 ^[PDF]

Hrd. 1998:305 nr. 80/1997 (Byggingarvísitala) ^[PDF]

Hrd. 1998:342 nr. 38/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:421 nr. 114/1997 ^[PDF]

Hrd. 1998:433 nr. 214/1997 ^[PDF]

Hrd. 1998:455 nr. 37/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:516 nr. 206/1997 (Dreifing kláms) ^[PDF]

Hrd. 1998:570 nr. 361/1997 ^[PDF]

Hrd. 1998:867 nr. 345/1997 (Ferðaskrifstofan Vilborg) ^[PDF]

Hrd. 1998:881 nr. 310/1997 ^[PDF]

Hrd. 1998:951 nr. 129/1997 ^[PDF]

Hrd. 1998:969 nr. 464/1997 (Myndbandaleiga) ^[PDF]

Hrd. 1998:1034 nr. 92/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:1238 nr. 268/1997 (Aðaltún 10) ^[PDF]

Hrd. 1998:1300 nr. 500/1997 ^[PDF]

Hrd. 1998:1537 nr. 293/1997 (Stimpilgjald) ^[PDF]

Hrd. 1998:1567 nr. 159/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:1662 nr. 347/1997 (Lyfjaverðlagsnefnd) ^[PDF]

Hrd. 1998:1677 nr. 348/1997 (Lyfjaverðlagsnefnd) ^[PDF]

Hrd. 1998:1865 nr. 377/1997 (Íslandsbanki - Þrotabú Íslensks bergvatns) ^[PDF]

Hrd. 1998:1928 nr. 160/1998 (Sameining sveitarfélaga í Skagafirði) ^[PDF]

Hrd. 1998:2363 nr. 20/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:2902 nr. 499/1997 ^[PDF]

Hrd. 1998:2913 nr. 436/1997 ^[PDF]

Hrd. 1998:3144 nr. 392/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:3253 nr. 480/1997 (Reykjavíkurborg) ^[PDF]

Hrd. 1998:3326 nr. 418/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:3460 nr. 50/1998 (Lyfjaeftirlitsgjald I) ^[PDF]
Lyfsala var gert að greiða Lyfjaeftirliti ríkisins eftirlitsgjald sem skilgreint var í reglugerð sem tiltekið hlutfall „veltu og/eða umfangi eftirlitsskyldrar starfsemi“. Hæstiréttur taldi að skýra hefði lagaákvæðið á þann hátt að um væri að ræða heimild til þess að leggja á þjónustugjald og ekki voru færð viðhlítandi rök af hálfu stjórnvalda fyrir því að veltan ein og sér endurspeglaði þörfina á eftirliti með einstökum lyfjabúðum. Eftirlitsgjaldið sem lagt var á með reglugerðinni var ekki talið standast kröfur 40. og 77. gr. stjórnarskrárinnar.

Hrd. 1998:3478 nr. 62/1998 (Andmælaréttur fyrir endurkröfunefnd) ^[PDF]

Hrd. 1998:3499 nr. 26/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:3599 nr. 46/1998 (Héraðsdýralæknir) ^[PDF]

Hrd. 1998:3711 nr. 97/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:3757 nr. 136/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:4076 nr. 145/1998 (Desemberdómur um stjórn fiskveiða - Valdimarsdómur) ^[PDF]
Sjávarútvegsráðuneytið synjaði beiðni umsækjanda um almennt leyfi til fiskveiða í atvinnuskyni auk sérstaks leyfis til veiða á tilteknum tegundum. Vísaði ráðherra á 5. gr. þágildandi laga um stjórn fiskveiða sem batt leyfin við fiskiskip og yrðu ekki veitt einstaklingum eða lögpersónum. Forsenda veitingu sérstakra leyfa væri að viðkomandi fiskiskip hefði jafnframt leyfi til veiða í atvinnuskyni, og var því þeim hluta umsóknarinnar um sérstakt leyfi jafnframt hafnað.

Umsækjandinn höfðaði mál til ógildingar þeirrar ákvörðunar og vísaði til þess að 5. gr. laganna bryti í bága við jafnræðisreglu stjórnarskrárinnar sem og ákvæðis hennar um atvinnufrelsi. Héraðsdómur sýknaði íslenska ríkið af þeirri kröfu en Hæstiréttur var á öðru máli. Hæstiréttur taldi að almennt væri heimilt að setja skorður á atvinnufrelsi til fiskveiða við strendur Íslands, en slíkar skorður yrðu að samrýmast grundvallarreglum stjórnarskrárinnar.

Hæstiréttur taldi að með því að binda veiðiheimildirnar við fiskiskip, hefði verið sett tilhögun sem fæli í sér mismunun milli þeirra er áttu skip á tilteknum tíma, og þeirra sem hafa ekki átt og eiga ekki kost að komast í slíka aðstöðu. Þrátt fyrir brýnt mikilvægi þess að grípa til sérstakra úrræða á sínum tíma vegna þverrandi fiskistofna við Íslands, var talið að ekki hafði verið sýnt fram á nauðsyn þess að lögbinda þá mismunun um ókomna tíð. Íslenska ríkið hafði í málinu ekki sýnt fram á að engin vægari úrræði væru til staðar til að ná því lögmæta markmiði. Hæstiréttur féllst því ekki á að áðurgreind mismunun væri heimild til frambúðar og dæmdi því í hag umsækjandans.

Hrd. 1998:4262 nr. 167/1998 (Ferðaþjónusta á Breiðamerkursandi - Jökulsárlón) ^[PDF]

Hrd. 1998:4342 nr. 187/1998 (Sómastaðir - Niðurrif) ^[PDF]

Hrd. 1998:4406 nr. 166/1998 (Iðnaðarmálagjald) ^[PDF]

Hrd. 1998:4533 nr. 224/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:4552 nr. 312/1998 (Flutningur Landmælinga Íslands) ^[PDF]
Ráðherra gaf út fyrirmæli um að færa ætti Landmælingar Íslands frá Reykjavík til Akraness. Hæstiréttur taldi að þrátt fyrir að engin bein fyrirmæli væru um það í lögum að ríkisstofnunin skuli staðsett í Reykjavík væri það ekki til þess að ráðherra hefði frjálst val um staðsetningu hennar. Ákvarðanir um heimili stofnunar og varnarþing væru meðal grundvallaratriða í skipulagi hennar og því yrðu breytingar sem þessar að hafa skýra heimild í almennum lögum.

Hrd. 1998:4569 nr. 477/1998 ^[PDF]

Hrd. 1999:4 nr. 6/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:50 nr. 308/1998^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:74 nr. 425/1998 (Skrá ráðherra um sektir - Sektarreglugerð)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:231 nr. 222/1998^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:424 nr. 432/1998^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:437 nr. 251/1998^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:747 nr. 50/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:781 nr. 415/1998 (Áfengisauglýsingar - Egils Sterkur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:857 nr. 252/1998 (Ævisaga geðlæknis - Sálumessa syndara)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:894 nr. 235/1998^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:919 nr. 317/1998^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:936 nr. 331/1998 (mb. Jói á Nesi)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:1220 nr. 485/1998^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:1476 nr. 489/1998 (Birting áfrýjunarstefnu)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:1632 nr. 135/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:1709 nr. 403/1998 (Ósoneyðandi efni)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:1900 nr. 440/1998 (Húsnæðissamvinnufélög)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:1939 nr. 385/1998^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:2025 nr. 428/1998 (Eignamiðstöðin Hátún og makaskipti)^[HTML] ^[PDF]
Hjón komu við á fasteignasölu og vildu framkvæma makaskipti. Ekki tókst að ganga frá þeim viðskiptum. Höfðu þau veitt fasteignasölunni söluumboð en Hæstiréttur taldi það hafa verið einskorðað við makaskiptin. Hjónin höfðu samband við fasteignasalann og sögðust ekki þurfa lengur aðstoð að halda og sömdu sjálf beint við kaupendur. Hæstiréttur taldi að umboðið hefði þá fallið niður.

Hrd. 1999:2076 nr. 266/1998 (Háskólabíó)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:2119 nr. 508/1998^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:2362 nr. 513/1998^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:2446 nr. 178/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:2449 nr. 179/1999 (Dreifing)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:2549 nr. 201/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:2609 nr. 209/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:2666 nr. 461/1998 (Sorpstöð Suðurlands)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:2919 nr. 268/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:3032 nr. 320/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:3096 nr. 273/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:3126 nr. 347/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:3154 nr. 172/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:3246 nr. 479/1998^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:3315 nr. 34/1999 („Kartöflu-Lína“)^[HTML] ^[PDF]
Handhafar vörumerkisins Lína fóru í einkamál við handhafa vörumerkisins Kartöflu-Lína en beitt var þeirri vörn að málið yrði að vera höfðað sem sakamál. Þrátt fyrir mistök við lagasetningu voru lögin túlkuð á þann hátt að höfða mætti málið sem einkamál í þessu tilviki.

Hrd. 1999:3780 nr. 64/1999 (Bára Siguróladóttir - Búnaðarmálasjóðsgjald II)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:3862 nr. 230/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:3956 nr. 424/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:4007 nr. 91/1999 (Landbúnaðargjöld)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:4035 nr. 161/1999 (Málverk)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:4514 nr. 197/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:4523 nr. 226/1999 (Hafnarstræti 20)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:4677 nr. 454/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:4688 nr. 259/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:4727 nr. 300/1999 (Saumastofa - Saumnálin)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:4872 nr. 190/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:5021 nr. 334/1999 (Skjöldur ehf.)^[HTML] ^[PDF]
Í samþykktum þess kom fram að til þurfti alla stjórnarmenn til að veðsetja eign. Samþykktunum hafði verið breytt nokkrum árum áður þannig að tvo þyrfti til að samþykkja skuldbindingar af hálfu félagsins. Þær breytingar voru svo auglýstar í Lögbirtingablaðinu.

Hrd. 1999:5028 nr. 326/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:115 nr. 339/1999 (Hitt húsið - Tímarit)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:179 nr. 218/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:339 nr. 394/1999 (Umhirða kúa)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:383 nr. 277/1999 (Uppsögn lektors í spænsku við HÍ)^[HTML] ^[PDF]
Samkvæmt reglum er giltu á þeim tíma þurfti staðfestingu ráðherra til að ráða starfsfólk. Óheimilt var að segja upp lektornum án staðfestingar ráðherra þar sem ráðherra kom að staðfestingu ráðningar hans.

Hrd. 2000:490 nr. 13/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:571 nr. 356/1999 (Matsreglur ríkisskattstjóra)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:738 nr. 325/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:752 nr. 368/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:992 nr. 504/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:1040 nr. 6/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:1322 nr. 407/1999 (Brúnir og Tjarnir - Jarðasala I)^[HTML] ^[PDF]
Íslenska ríkið seldi tilteknar jarðir til S án auglýsingar. Þ var ekki sáttur við það og sóttist eftir ógildingu sölunnar og útgáfu afsalsins til S. Hæstiréttur nefndi að ákvarðanir stjórnvalda um ráðstafanir á eignum ríkisins gilti meðal annars jafnræðisregla stjórnsýsluréttarins er myndi leiða til þess að auglýsa skyldi fyrirætlaðar sölur á eignum ríkisins til að veita öllum borgurum sama tækifæri til að gera kauptilboð. Hins vegar taldi rétturinn málsástæður í þessu máli ekki nægar ástæður til þess að ógilda gerningana.

Hrd. 2000:1534 nr. 12/2000 (Vatneyrardómur)^[HTML] ^[PDF]
Skipstjóri, ásamt öðrum aðila, voru ákærðir fyrir brot gegn ýmsum lögum fyrir að hafa haldið til botnvörpuveiða án nokkurra aflaheimilda til veiðanna. Báðir viðurkenndu að hafa enga aflaheimild en sögðu að lagaskyldan um aflaheimild bryti í bága við stjórnarskrárvarin réttindi þeirra.

Meirihluti Hæstaréttar féllst ekki á þá málsvörn og beitti samræmisskýringu á milli 65. og 75. gr. stjórnarskrárinnar. Talið var að löggjafinn hafi almenna heimild til að takmarka frelsi manna til að stunda fiskveiðar í atvinnuskyni, en yrði þá að gæta jafnræðis. Takmarkanir á leyfilegum heildarafla verði að vera nauðsynlegar og þær yrðu að vera reistar á efnislegum mælikvarða (málefnalegum sjónarmiðum) svo jafnræðis sé gætt. Þá nefndi Hæstiréttur að þó slíkt mat væri á valdi löggjafans væri það samt hlutverk dómstóla að leysa úr því hvort lögin sem reist væru á því mati samræmdust grundvallarreglum stjórnarskrárinnar. Hæstiréttur taldi að umrædd takmörkun hefði verið reist á málefnalegum sjónarmiðum.

Í dómnum var vísað til desemberdómsins um stjórn fiskveiða og skýrt frá því að í þeim dómi hafði ekki verið tekin frekari afstaða til þess hvort viðurkenna átti rétt málsaðilans á úthlutun aflaheimilda. Með framangreindu hafnaði Hæstiréttur málsástæðum þeirra ákærðu um að umrætt mál hefði skorið úr um stjórnskipulegt gildi 7. gr. laga um stjórn fiskveiða.

Hrd. 2000:1621 nr. 15/2000 (Stjörnugrís I)^[HTML] ^[PDF]
Of víðtækt framsal til ráðherra um hvort framkvæmdir þyrftu að fara í mat á umhverfisáhrifum.

Hrd. 2000:1681 nr. 478/1999 (Kaldsjávarrækja)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:1722 nr. 40/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:1815 nr. 161/2000 (Eltrón)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:1932 nr. 133/2000 dags. 18. maí 2000 (Uppsögn læknaprófessors)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:2073 nr. 33/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:2104 nr. 11/2000 (Jafnréttisfulltrúi)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:2124 nr. 59/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:2131 nr. 486/1999 (Dómnefnd um lektorsstarf)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:2161 nr. 220/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:2285 nr. 26/2000 (Sumarbústaður og snjór - Eyrarskógur)^[HTML] ^[PDF]
E keypti lóð sem hann ætlaði að reisa sumarhús á, sem hann svo gerði. Fáeinum árum eftir að sumarhúsið hafði verið reist skemmdist það af völdum snjóþunga. Leitaði E þá til byggingarnefndar hreppsins og ályktaði hún að ekki yrði mælt með því að lóðin yrði nýtt sem byggingarlóð fyrir sumarhús.

Skipulagsstjórn ríkisins hafði fyrir byggingu sumarhússins gert skipulag fyrir sumarhúsahverfi í sama skógi, sem hreppurinn hafði samþykkt, og því litið svo á að svæðið væri almennt hæft fyrir sumarbústaði. Af þeim sökum lagði Hæstiréttur sönnunarbyrðina á E um að sýna að restin af lóðinni sem hann keypti hefði einnig verið haldin þeim annmarka að vera óhæf til að reisa sumarhús. Þar sem E gerði enga tilraun til að sýna fram á það var seljandinn sýknaður af kröfum E um ógildingu samningsins og einnig varakröfu hans um riftun.

Hrd. 2000:2387 nr. 49/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:2522 nr. 244/2000 (BT tölvur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:2713 nr. 150/2000 (Lóðir í Hafnarfirði - Kjóahraun)^[HTML]

Hrd. 2000:2862 nr. 210/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:2887 nr. 72/2000 (Menntaskólinn í Kópavogi)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:2922 nr. 124/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:3208 nr. 32/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:3341 nr. 229/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:3428 nr. 99/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:3484 nr. 228/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:3587 nr. 97/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:3933 nr. 225/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:4016 nr. 295/2000 (L.A. Café)^[HTML] ^[PDF]
Veitingastaður sótti um rýmkun á afgreiðslutíma áfengis þar sem slík rýmkun hafi verið almennt leyfð á öðru svæði innan Reykjavíkurborgar. Meiri hluti Hæstaréttar taldi að afmörkun svæðisins sem almenna rýmkunin gilti um væri málefnaleg.

Hrd. 2000:4344 nr. 241/2000 (Logafold)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:4418 nr. 321/2000 (Verslunin Taboo - Refsing vegna kláms)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:3 nr. 458/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:208 nr. 249/2000 (Lífeyrissjóður bankamanna)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:293 nr. 340/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:397 nr. 433/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:402 nr. 432/2000 (Svipting skotvopnaleyfis - Hreindýraveiðar)^[HTML] ^[PDF]
Veiðimaður var ákærður fyrir að hafa skotið þrjú hreindýr án þess að vera í fylgd veiðieftirlitsmanns og án þess að hafa verið með leyfi til að skjóta eitt þeirra. Í sértækri reglugerðarheimild var ráðherra falið að setja nánari reglur um ýmis atriði, þar á meðal um framkvæmd veiðanna og um veiðieftirlitsmenn.

Ein af málsvörnum hins ákærða var að ekki hefði verið næg stoð til þess að skylda fylgd veiðieftirlitsmanna samkvæmt þessu. Hæstiréttur tók ekki undir þá málsástæðu þar sem reglugerðin hafi í eðlilegu samhengi tekið upp þráðinn þar sem lögin enduðu og þetta væri ekki komið harðar niður á veiðimönnum en málefnalegar ástæður stóðu til. Var veiðimaðurinn því sakfelldur.

Hrd. 2001:447 nr. 298/2000 (Hitaveita Stykkishólms - Útboð)^[HTML] ^[PDF]
Stykkishólmsbær bauð út lagningu hitaveitu og auglýsti hana sem almennt útboð. Níu tilboð komu fram og lagði ráðgjafi fram að lægsta boðinu yrði tekið. Á bæjarstjórnarfundi var hins vegar ákveðið að ganga til samninga við aðila er bauð 27% hærri upphæð í verkið sem þar að auki var með aðsetur í bænum. Réttlætingin fyrir frávikinu var sögð mikilvægi þess að svo stórt verk væri unnið af heimamönnum.

Lægstbjóðandi fór í bótamál við sveitarfélagið og nefndi meðal annars að útboðið hefði ekki verið í samræmi við EES-reglur um útboð. Grundvöllur aðal bótakröfunnar voru efndabætur en varakrafan hljóðaði upp á vangildisbætur. Hæstiréttur féllst á vangildisbætur en nefndi að þótt sjónarmið um staðsetningu þátttakenda í útboði gætu verið málefnaleg þyrfti að líta til þess að það hafi samt sem áður verið auglýst sem almennt útboð og ekkert í henni sem gaf til kynna að sjónarmið sem þessi vægju svo þungt.

Hrd. 2001:458 nr. 402/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:742 nr. 312/2000 (MDMA-töflur)^[HTML] ^[PDF]
Maður fékk reynslulausn og álitamál skapaðist um hvort hann hafi öðlast réttarstöðu sakbornings á meðan henni stóð. Hæstiréttur leit svo á að úrskurður um hlerun hefði leitt til þess að hann hefði talist vera sakborningur. Reynslulausnin varð svo dæmd upp.

Hrd. 2001:833 nr. 293/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:1188 nr. 354/2000 (Tolleftirlit með bókasendingum)^[HTML] ^[PDF]
Hæstiréttur taldi að sú framkvæmd að opna allar fyrirvaralaust og án samþykkis viðtakenda póstsendinga til þess að finna reikninga í pökkum, væri óheimil. Tollyfirvöld sýndu ekki fram á að það hefði verið nauðsynlegt.

Hrd. 2001:1343 nr. 107/2001^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:1382 nr. 368/2000 (Lögreglumaður)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:1398 nr. 390/2000 (Jarðasala II)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:1472 nr. 318/2000 (Metró)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:1693 nr. 19/2001^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:1729 nr. 456/2000 (Jaðar)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:1756 nr. 146/2001 (Haffærnisskírteini)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:1875 nr. 47/2001^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:1880 nr. 48/2001^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:1966 nr. 453/2000 (Hrútur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:2028 nr. 113/2001 (Stjörnugrís II - Hæfi ráðherra)^[HTML] ^[PDF]
Stjörnugrís hf. (S) leitaði til heilbrigðisnefndar um fyrirhugaða stækkun svínabús í samræmi við nýsett lög um umhverfismat. Við meðferð málsins aflaði heilbrigðisnefndin skriflegs álits umhverfisráðuneytisins um hvort henni væri heimilt að gefa út starfsleyfi samkvæmt eldri lögunum eða hvort það yrði að gefa út samkvæmt nýju lögunum þar sem krafist væri mats á umhverfisáhrifum. Ráðuneytið leit svo á að nýju lögin ættu að gilda. S kærði niðurstöðuna til umhverfisráðherra og krafðist ógildingar á ákvörðun heilbrigðisnefndarinnar og krafðist þess að bæði umhverfisráðherra og allt starfsfólk ráðuneytisins viki sæti í málinu.

Hæstiréttur taldi að umhverfisráðherra hefði verið vanhæfur til meðferðar málsins á æðra stjórnsýslustigi þar sem álitið sem heilbrigðisnefndin aflaði frá ráðuneytinu hafi verið skrifað í umboði ráðherra og þar af leiðandi falið í sér afstöðu ráðherra sjálfs, óháð því hvort ráðherrann sjálfur hafi kveðið upp úrskurðinn eða starfsmenn þeir sem undirrituðu bréfið.

Hrd. 2001:2043 nr. 127/2001 (Upptaka veiðitækja)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:2245 nr. 67/2001^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:2458 nr. 209/2001^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:2752 nr. 270/2001^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:3215 nr. 118/2001^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:3231 nr. 110/2001^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:3309 nr. 380/2001^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:3775 nr. 241/2001^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:3831 nr. 220/2001^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:3873 nr. 161/2001^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:4051 nr. 169/2001^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:4175 nr. 228/2001^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:4454 nr. 210/2001^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:105 nr. 6/2002 (Vélsmiðja Orms og Víglundar)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:196 nr. 282/2001^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:623 nr. 348/2001^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:1350 nr. 395/2001^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:1994 nr. 26/2002^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:2208 nr. 107/2002^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:2235 nr. 227/2002^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:2241 nr. 231/2002 (Kárahnjúkavirkjun)^[HTML] ^[PDF]
Aðilar sem nutu rýmkaðrar aðilar á stjórnsýslustigi gátu ekki notið hennar fyrir dómstólum þar sem löggjöf sem aðilarnir nýttu til að eiga aðild að stjórnsýslumálinu sjálfu var afmörkuð við stjórnsýslumálsmeðferð en náði ekki til meðferðar dómsmála vegna þeirra. Fyrir dómi varð því að meta lögvörðu hagsmunina á grundvelli almennra reglna, en stefnendur málsins í héraði voru ekki taldir njóta lögvarinna hagsmuna til að fá leyst úr þeim tilteknu dómkröfum sem þeir lögðu fram.

Hrd. 2002:2335 nr. 69/2002^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:2730 nr. 90/2002 (Hjúkrunarforstjóri)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:2762 nr. 102/2002 (Vörubifreið - Loftbúkki)^[HTML] ^[PDF]
Söluhlutur frá Danmörku. Kaupandi vildi að vörubifreið væri útbúinn loftbúkka, en svo varð ekki. Seljandinn var talinn vita af þeirri ósk kaupandans og sem sérfræðingur ætti hann að hafa vitað af því að varan uppfyllti ekki þær kröfur.

Hrd. 2002:2876 nr. 126/2002^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:2943 nr. 18/2002 (Skuldabréf)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:3066 nr. 121/2002 (Sýslumaður á Keflavíkurflugvelli)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:3166 nr. 202/2002^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:3234 nr. 213/2002^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:3373 nr. 157/2002 (Sorpförgun fyrir Varnarliðið)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:3401 nr. 112/2002 (Greiðslumiðlun)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:3525 nr. 147/2002^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:3555 nr. 240/2002 (Óþarfar málalengingar)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:3623 nr. 233/2002^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:3647 nr. 458/2002 (Framsóknarfélag Mýrasýslu)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:3760 nr. 505/2002^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:3767 nr. 482/2002 (Viðbygging við flugskýli - Flugskýli I)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:3959 nr. 268/2002^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:4011 nr. 229/2002^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:4166 nr. 328/2002 (Bandaríska sendiráðið)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:83 nr. 334/2002 (Elliðavatn)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:139 nr. 226/2002 (Skarð)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:190 nr. 376/2002^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:198 nr. 335/2002 (Tölvuþjónustan)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:279 nr. 18/2003^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:596 nr. 70/2002 (Forkaupsréttur - Dalabyggð - Sælingsdalstunga)^[HTML] ^[PDF]
Sveitarfélag nýtti sér forkaupsrétt á grundvelli þess að ætlunin var að efla ferðaþjónustu. Kaupandinn taldi að ræða hefði átt við hann um að rækja þetta markmið. Hæstiréttur féllst ekki á mál kaupandans.

Hrd. 2003:673 nr. 568/2002 (Kárahnjúkamál II)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:730 nr. 349/2002^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:899 nr. 408/2002 (Heildverslun - Vörumerki)^[HTML] ^[PDF]
Ríkissaksóknari tók ekki ákvörðun um að ríkislögreglustjóri færi með ákæruvald vegna tiltekins brots sbr. lagafyrirmæli um slíkt, er leiddi til þess að synjað var sakfellingu á broti á því tiltekna ákvæði, en sakfellt var vegna annarra refsiheimilda sem ákæran byggði á.

Hrd. 2003:934 nr. 381/2002 (Snjóflóðahætta - Hnífsdalur)^[HTML] ^[PDF]
A byggði hús í Hnífsdal í lóð sem hann fékk úthlutaðri árið 1982 og flutti lögheimili sitt þangað árið 1985. Síðar sama ár voru sett lög er kváðu á um gerð snjóflóðahættumats. Slíkt var var gert og mat á þessu svæði staðfest árið 1992, og samkvæmt því var hús A á hættusvæði. Árið 1995 var sett inn heimild í lögin fyrir sveitarstjórnir til að gera tillögu um að kaupa eða flytja eignir á hættusvæðum teldist það hagkvæmara en aðrar varnaraðgerðir ofanflóðasjóðs. Í lögunum var nánar kveðið á um þau viðmið sem ákvarðanir úr greiðslum úr sjóðnum ættu að fara eftir.

Sveitarfélagið gerði kaupsamning við A um kaup á eign hans árið 1996 eftir að tveir lögmenn höfðu metið eignina að beiðni sveitarfélagsins. A og sambýliskona hans settu fyrirvara í kaupsamninginn um endurskoðun kaupverðsins þar sem þau teldu það ekki samræmast ákvæðum stjórnarskrár um friðhelgi eignarréttarins né jafnræðisreglu hennar. Árið 1998 var gefið út fyrirvaralaust afsal fyrir eigninni og flutti A brott úr sveitarfélaginu.

A taldi að eignarréttarákvæði stjórnarskrárinnar fæli í sér að hann hefði átt að fá því sem jafngilti brunabótamati fyrir fasteignina enda hefði hann fengið þá upphæð ef hús hans hefði farist í snjóflóði eða meinað að búa í eigninni sökum snjóflóðahættu. Sveitarfélagið taldi að brunabótamat væri undantekning sem ætti ekki við í þessu máli og að þar sem A flutti brott reyndi ekki á verð á eins eða sambærilegri eign innan sveitarfélagsins, og þar að auki hefði engin sambærileg eign verið til staðar fyrir hann í sveitarfélaginu.

Hæstiréttur nefndi að þótt svo vandað hús hefði ekki verið fáanlegt á þessum tíma voru samt sem áður til sölu sem virtust vera af álíka stærð og gerð. Þá taldi hann að markaðsverð ætti að teljast fullt verð nema sérstaklega stæði á, og nefndi að slíkt hefði komið til greina af A hefði ekki átt kost á að kaupa sambærilega eign innan sveitarfélagsins né byggja nýtt hús fyrir sig og fjölskyldu sína, og því neyðst til að flytja á brott. A þurfti að bera hallan af því að hafa ekki sýnt fram á að slíkar sérstakar aðstæður ættu við í málinu. Staðfesti Hæstiréttur því hinn áfrýjaða sýknudóm.

Hrd. 2003:1032 nr. 444/2002 (Smiðjuvegur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:1085 nr. 438/2002 (Lyfjaeftirlitsgjald II)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:1143 nr. 89/2003^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:1363 nr. 449/2002 (Arnarvarp í Miðhúsaeyjum)^[HTML] ^[PDF]
Ekki var nægilega ljóst samkvæmt lögunum og lögskýringargögnunum hvort notkun hugtaksins „lífsvæði dýra“ í náttúruverndarlögum gerði kröfu á að um væri að ræða staði þar sem örn kynni að verpa á eða raunverulega verpti á. Refsiheimildin uppfyllti því ekki kröfur um skýrleika.

Hrd. 2003:1532 nr. 426/2002^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:1544 nr. 540/2002^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:1589 nr. 117/2003^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:1664 nr. 545/2002^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:1758 nr. 550/2002^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:1804 nr. 129/2003 (Íslenska skófélagið)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:1875 nr. 153/2003^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:2012 nr. 167/2003^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:2020 nr. 454/2002^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:2073 nr. 457/2002^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:2120 nr. 170/2003 (Hamraborg, 3 ár)^[HTML] ^[PDF]
K hafði keypt fasteign á meðan hjúskap varði en eftir samvistarslit.
K og M höfðu slitið samvistum þegar K kaupir íbúð. K vildi halda íbúðinni utan skipta þrátt fyrir að hún hafði keypt íbúðina fyrir viðmiðunardag skipta. Litið var á samstöðu hjónanna og séð að ekki hafi verið mikil fjárhagsleg samstaða meðal þeirra. Talið var sanngjarnt að K mætti halda henni utan skipta.

Hrd. 2003:2170 nr. 510/2002 (Framhaldsskólakennari - Bakari)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:2452 nr. 516/2002 (Tunnuhurðin)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:2791 nr. 268/2003^[HTML] ^[PDF]
Í máli þessu var tekin til úrlausnar krafa ákæruvaldsins um framlengingu á gæsluvarðhaldi yfir hermanni.

Hermaður bandaríkjahers er vann við herstöðina á Keflavíkurflugvelli var sakaður um tilraun til manndráps í Reykjavík. Hann var handtekinn af lögreglu og svo úrskurðaður í gæsluvarðhald. Varnarliðið óskaði þess við utanríkisráðuneytið að því yrði fengin lögsaga yfir meðferð málsins yfir hermanninum sem ráðuneytið vildi fallast á, sem sendi svo beiðni um flutning þess frá ríkissaksóknara. Ríkissaksóknari synjaði hins vegar beiðninni og taldi embætti sitt hafa lögsöguna. Hæstiréttur staðfesti þann skilning.

Hrd. 2003:2922 nr. 302/2003^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:3136 nr. 36/2003 (Meiðyrðamál)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:3298 nr. 303/2003^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:3323 nr. 144/2003 (Skattskyld hlunnindi)^[HTML] ^[PDF]
Eftir hlutafélagavæðingu ríkisbanka var ákveðið að hækka hlutafé annars þeirra með því að bjóða starfsmönnum sínum að kaupa hlutabréf í honum á lægra gengi en almenningi bauðst stuttu síðar þegar bréfin voru seld opinberlega. Skattayfirvöld túlkuðu verðmuninn sem skattskyld hlunnindi og færðu hann til tekna starfsmannsins. Starfsmaðurinn krafðist ógildingar úrskurðar yfirskattanefndar sem staðfesti ákvörðun skattayfirvalda.

Hæstiréttur staðfesti héraðsdóm með vísan til röksemda hans. Héraðsdómur taldi að túlka ætti ákvæði laga um tekju- og eignaskatt um hvað teljist til skattskyldra tekna með rúmum hætti og sýknaði því íslenska ríkið af kröfum starfsmannsins.

Hrd. 2003:3469 nr. 52/2003^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:3597 nr. 105/2003 (Múm - Plötuútgáfusamningur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:3633 nr. 388/2003 (British Tobacco)^[HTML] ^[PDF]
Sett voru lög sem höfðu meðal annars þau áhrif að ekki hefði mátt hafa tóbak sýnilegt gagnvart almenningi. Tóbaksframleiðandi fór í mál gegn íslenska ríkinu þar sem það taldi lögin andstæð hagsmunum sínum vegna minni sölu. Héraðsdómur taldi framleiðandann skorta lögvarða hagsmuni þar sem ÁTVR væri seljandi tóbaks en ekki framleiðandinn. Hæstiréttur var ekki sammála því mati héraðsdóms og taldi tóbaksframleiðandann hafa lögvarða hagsmuni um úrlausn dómkröfunnar.

Hrd. 2003:4008 nr. 333/2003 (Koeppen-dómur - Ávinningur af fíkniefnasölu)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:4202 nr. 217/2003 (Veiðireynsla)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:4234 nr. 127/2003 (Tupperware)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:4547 nr. 447/2003^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:4597 nr. 247/2003^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:4714 nr. 172/2003 (Svipting forsjár barna)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:4 nr. 479/2003^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:153 nr. 330/2003 (Ráðning leikhússtjóra)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:171 nr. 280/2003 (Kárahnjúkavirkjun)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:257 nr. 226/2003 (Aflahlutdeild)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:301 nr. 339/2003^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:397 nr. 481/2003^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:640 nr. 265/2003 (Sleipnir - Forgangsréttarákvæði í kjarasamningi)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:656 nr. 266/2003^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:671 nr. 322/2003^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:731 nr. 323/2003 (Skífan hf.)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:766 nr. 309/2003 (Núpur II)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:1203 nr. 380/2003 (Skotveiðar við Hvalfjörð)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:1293 nr. 275/2003 (Niðurlagning stöðu - Prófessor við læknadeild)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:1445 nr. 343/2003^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:1553 nr. 382/2003 (Dómnefndarálit)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:1806 nr. 410/2003^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:1905 nr. 366/2003^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:2147 nr. 325/2003 (Stóra málverkafölsunarmálið)^[HTML] ^[PDF]
Í raun voru málin tvö.
Í fyrra málinu hafði ákærði merkt málverk undir öðrum listamanni.
Í seinna málinu höfðu falsanirnar voru mismunandi og þurfti að fá tugi sérfræðinga til að meta þær. Myndirnar voru rúmlega 100 og átti Listasafn Íslands eina þeirra. Hæstiréttur leit svo á að ótækt væri að vísa til mats sérfræðinganna sem lögreglan leitaði til og höfðu unnið hjá Listasafni Íslands.

Hrd. 2004:2268 nr. 159/2004^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:2336 nr. 15/2004^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:2423 nr. 386/2003 (Aðflutningsgjöld)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:2509 nr. 171/2004 (Skipulag Strandahverfis - Sjáland - Skrúðás)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:2788 nr. 61/2004 (Þungun)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:2861 nr. 75/2004^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:3072 nr. 267/2004^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:3202 nr. 57/2004 (Boðagrandi)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:3340 nr. 81/2004^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:3691 nr. 174/2004 (Atlantsskip)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:3796 nr. 48/2004 (Biskupstungur - Framaafréttur - Úthlíð)^[HTML] ^[PDF]
Íslenska ríkið stefndi í héraði nánar tilgreindum aðilum til ógildingar á tilteknum hluta úrskurðar óbyggðanefndar er fjallaði um tiltekin mörk milli eignarlands og þjóðlenda. Gagnsakarmál voru höfðuð af tveim stefndu í málinu.

Niðurstaða héraðsdóms var staðfesting úrskurðar óbyggðanefndar að öllu leyti nema að landið í kringum Hagafell, eins og það var afmarkað í úrskurðinum, teldist afréttur Bláskógabyggðar. Öðrum kröfum gagnstefnenda var vísað frá dómi.

Hæstiréttur staðfesti héraðsdóm, að hluta til með vísan til forsendna hans. Í dómnum rekur Hæstiréttur niðurstöðu hrd. Landmannaafréttur I og II, markmið laga þjóðlendulaga, og III. kafla laganna um setningu og hlutverk óbyggðanefndar. Fyrsta landsvæðið sem nefndin fjallaði um var norðanverð Árnessýsla sem hún gerði í sjö málum. Málið sem var skotið til dómstóla var eitt þeirra.

Hæstiréttur taldi greina þurfti, í ljósi þjóðlendulaganna, á milli þjóðlendna og ríkisjarða þar sem íslenska ríkið ætti ekki beinan eignarrétt að svæðum er teljast til þjóðlendna. Sérstaða þjóðlendna væri sú að um væri að ræða forræði yfir tilteknum heimildum á landi sem enginn gæti sannað eignarrétt sinn að.

Fyrir dómi hélt íslenska ríkið því fram að óbyggðanefnd hafi hafnað málatilbúnaði íslenska ríkisins um að nánar afmörkuð landsvæði teldust til þjóðlenda en án þess að taka afstöðu til þess hvaða aðilar teldust vera handhafar eignarréttinda innan þess. Taldi íslenska ríkið því rétt að krefjast endurskoðunar á þeim hluta úrskurðarins þar sem óbyggðanefnd á að hafa lagt alla sönnunarbyrðina á íslenska ríkið um að ekki sé um eignarland að ræða.

Til stuðnings máli sínu vísaði ríkið meðal annars til landamerkjalaga nr. 5/1882 en þar hafi fyrst verið kveðið á um skyldu til jarðeigenda um að gera landamerkjabréf fyrir jarðir sínar. Þau bréf hafi verið einhliða samin og því ekki tæk sem sönnun á eignarhaldi og þar að auki merki um að jarðeigendur hafi í einhverjum tilvikum verið að eigna sér eigandalaust land. Um mörk landsvæða í slíkum landamerkjabréfum sé um að ræða samning milli hlutaðeigandi aðila sem sé ríkinu óviðkomandi. Þá væri heldur ekki hægt að líta svo á að athugasemdalausar þinglýsingar landamerkjabréfa hafi falið í sér viðurkenningu ríkisins á efni þeirra, hvort sem það hafi verið með athöfn eða athafnaleysi.

Af hálfu stefndu í málinu var þeim málflutningi ríkisins andmælt á þeim forsendum að landamerki hvað aðliggjandi jarðir ræðir séu samkomulag þeirra eigenda og að íslenska ríkið ætti að bera sönnunarbyrðina fyrir því að hin þinglýstu jarðamerki væru röng. Séu lagðar fram ríkari kröfur um eignarheimildir myndi það leiða til meira ónæðis og kostnaðar en gagnvart öðrum landeigendum, ásamt því að leiða til óvissu um eignarréttinn. Athugasemdalaus þinglýsing hafi þar að auki falið í sér réttmætar væntingar þinglýsenda.

Hæstiréttur taldi að þinglýsing landamerkjabréfa væri ekki óyggjandi sönnun á mörkum lands heldur þyrfti að meta hvert bréf sérstaklega. Þar leit hann meðal annars á það hvort eigendur aðliggjandi jarða hafi samþykkt mörkin og hvort ágreiningur hefði verið borinn upp. Þá voru aðrar heimildir og gögn jafnan metin samhliða. Með hliðsjón af þessu mati var ekki fallist á kröfu íslenska ríkisins um ógildingu úrskurðar óbyggðanefndar.

Hrd. 2004:3895 nr. 47/2004 (Biskupstungnaafréttur „norðan vatna“)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:4070 nr. 412/2004^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:4285 nr. 422/2004^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:4449 nr. 206/2004^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:4666 nr. 452/2004 (Leikskálar)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:5001 nr. 390/2004^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:5078 nr. 294/2004^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:6 nr. 508/2004 (Tryggingasjóður lækna)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:12 nr. 507/2004^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:84 nr. 493/2004 (Innsetning/15 ára)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:365 nr. 280/2004 (Hinsegin dagar - Gay pride)^[HTML] ^[PDF]
Börn og ungmenni höfðu klifrað upp á skyggni sem féll svo. Hættan var ekki talin ófyrirsjáanleg og því hefði Reykjavíkurborg átt að sjá þetta fyrir.

Hrd. 2005:677 nr. 318/2004 (Ósæmileg framkoma í dómsal)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:833 nr. 400/2004 (Melabraut)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:928 nr. 419/2004 (Leit.is)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:948 nr. 68/2005^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:988 nr. 401/2004 (Kópavogsbraut)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:1141 nr. 85/2005^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:1202 nr. 407/2004^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:1985 nr. 153/2005^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:2503 nr. 20/2005 (Starfsleyfi álvers í Reyðarfirði)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:2596 nr. 97/2005^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:2900 nr. 320/2005^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:2945 nr. 377/2005^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:2958 nr. 300/2005^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:2999 nr. 294/2005 (Sönn íslensk sakamál - Miskabætur)^[HTML] ^[PDF]
Nokkrir aðilar settu fram eina dómkröfu um miskabætur vegna umfjöllunar þáttarins „Sönn sakamál“ sem bæði RÚV og þrotabú framleiðanda þáttarins ættu að greiða, án þess að tiltekið væri að um væri óskipta ábyrgð þeirra að ræða.

Í dómi Hæstaréttar kom fram að skilyrði samlagsaðildar töldust uppfyllt, enda hefðu stefndu í héraði ekki gert kröfu um frávísun á grundvelli heimildarbrestar til aðilasamlags, né af öðrum ástæðum. Þar sem krafa stefnenda fól í sér að bæturnar yrðu dæmdar til þeirra óskiptar, án þess að sá annmarki væri leiðréttur, tók Hæstiréttur undir með héraðsdómi að dómkrafan væri ódómtæk. Var því úrskurður héraðsdóms um ex officio frávísun staðfestur.

Hrd. 2005:3015 nr. 367/2005 (Skaftafell I og III í Öræfum - Óbyggðanefnd)^[HTML] ^[PDF]
Íslenska ríkið var stefnandi þjóðlendumáls og var dómkröfum þess beint að nokkrum jarðeigendum auk þess að það stefndi sjálfu sér sem eigenda sumra jarðanna sem undir voru í málinu. Hæstiréttur mat það svo að sami aðili gæti ekki stefnt sjálfum sér og vísaði frá þeim kröfum sem íslenska ríkið beindi gegn sér sjálfu.

Hrd. 2005:3142 nr. 26/2005 (Gistiheimili á Njálsgötu)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:3394 nr. 66/2005^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:3500 nr. 495/2004^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:3580 nr. 76/2005^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:3936 nr. 122/2005 (Landssími Íslands)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:4285 nr. 172/2005^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:4438 nr. 204/2005 (Fegurðarsamkeppni)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:4506 nr. 182/2005 (Héðinsfjarðargöng I)^[HTML] ^[PDF]
Vegagerðin bauð út verk á Evrópska efnahagssvæðinu um gerð Héðinsfjarðarganga. Lægsta boðið var sameiginlegt tilboð íslensks aðila og dansks aðila sem var 3,2% yfir kostnaðaráætlun. Fyrir tilkynningu úrslita útboðsins samþykkti ríkisstjórn Íslands að fresta verkinu um þrjú ár og nýtt útboð færi fram miðað við það. Í kjölfarið tilkynnti Vegagerðin öllum bjóðendum að öllum tilboðum hefði verið hafnað á grundvelli þensluástands í þjóðfélaginu og að stofnunin fengi ekki nægt fjármagn fyrir þessar framkvæmdir.

Aðilarnir er áttu lægsta boðið kærðu ákvörðunina til kærunefndar útboðsmála og taldi nefndin að ákvörðunin hefði verið ólögmæt og að hún væri skaðabótaskyld, þó án afstöðu til efndabóta. Þeir höfðuðu svo viðurkenningarmál fyrir dómstólum um skaðabætur. Hæstiréttur taldi að þó lagaheimild væri sannarlega til staðar um að hafna öllum tilboðum væri þó ekki hægt að beita þeirri heimild án þess að fyrir lægju bæði málefnalegar og rökstuddar ástæður. Hann taldi engar málefnalegar ástæður liggja fyrir þeirri ákvörðun. Nefndi hann þar að auki að á Vegagerðinni hefði legið sönnunarbyrðin um að ekki hefði verið samið við lægstbjóðendur en hún axlaði ekki þá sönnunarbyrði. Þar sem lægstbjóðendur hefðu boðið sem næmi hærri fjárhæð en kostnaðaráætlun hljóðaði upp á var talið að þeir hefðu sýnt fram á að þeir hefðu orðið fyrir tjóni. Var því viðurkennd bótaskylda íslenska ríkisins gagnvart lægstbjóðendum.

Hrd. 2005:4707 nr. 353/2005 (Myndlistarsýning)^[HTML] ^[PDF]
Listaverk sem ríkið fékk að láni voru til sýnis á Þingvöllum. Ríkið ákvað svo einhliða að hafa þau áfram án þess að afla heimildar. Svo eyðilögðust þau á því tímabili af óhappatilviljun. Íslenska ríkið var talið bera hlutlæga ábyrgð á því tjóni sökum casus mixtus cum culpa.

Hrd. 2005:4722 nr. 354/2005 (Listaverk - Myndlistarsýning)^[HTML] ^[PDF]
Listaverk sem ríkið fékk að láni voru til sýnis á Þingvöllum. Ríkið ákvað svo einhliða að hafa þau áfram án þess að afla heimildar. Svo eyðilögðust þau á því tímabili af óhappatilviljun. Íslenska ríkið var talið bera hlutlæga ábyrgð á því tjóni sökum casus mixtus cum culpa.

Hrd. 2005:4940 nr. 175/2005 (Framkvæmdastjóri Jafnréttisstofu)^[HTML] ^[PDF]
V höfðaði skaðabótamál á hendur íslenska ríkinu vegna málsmeðferðar félagsmálaráðherra við starfslok hennar úr starfi framkvæmdastýru Jafnréttisstofu. V hafði lagt til að hún viki tímabundið úr starfi á meðan mál um ráðningu leikhússtjóra Leikfélags Akureyrar væri til meðferðar hjá dómstólum. Félagsmálaráðherra hafði látið hjá líða að fallast á þetta boð V.

Hæstiréttur taldi að ráðherra hefði átt að fallast á þetta boð þar sem í því hefði falist vægari valkostur en að víkja henni varanlega úr embættinu.

Hrd. 2005:4956 nr. 364/2005^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:5217 nr. 315/2005 (Iðnaðarmálagjald)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:335 nr. 284/2005^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:431 nr. 25/2006 (Jeep Grand Cherokee)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:607 nr. 328/2005 (Vorsabær)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:717 nr. 380/2005 (deCode)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:843 nr. 393/2005 (Kasper ehf. - Ölgerðin)^[HTML] ^[PDF]
Kasper rak bar á Höfðabakka og átti Ölgerðin að ráða hljómsveitir til að spila á barnum. Ölgerðin taldi forsendur samningsins brostnar þar sem bjórsalan hefði ekki orðið eins mikil og búist var og vildi ekki lengur ráða hljómsveitir til að spila á barnum, og beitti fyrir sig orðalagi viðaukasamnings sem Hæstiréttur túlkaði sem skilyrði. Ölgerðin var sýknuð af kröfum Kaspers ehf.

Hrd. 2006:989 nr. 467/2005^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:996 nr. 218/2005 (Tegund fíkniefna)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:1080 nr. 415/2005^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:1176 nr. 441/2005^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:1326 nr. 360/2005^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:1679 nr. 424/2005^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:1689 nr. 220/2005 (Tóbaksdómur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:1776 nr. 462/2005 (Bann við að sýna tóbak)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:2394 nr. 247/2006^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:2436 nr. 447/2005^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:2646 nr. 274/2006^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:2894 nr. 8/2006 (Tómas Zoëga)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:2931 nr. 28/2006^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:3067 nr. 491/2005^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:3189 nr. 7/2006 (Njálsgata)^[HTML] ^[PDF]
Hús byggt 1904 og keypt 2003. Húsið hafði verið endurgert að miklu leyti árið 1992. Margir gallar komu í ljós, þar á meðal í upplýsingaskyldu, en hitakerfið var ranglega sagt vera sérstakt Danfoss hitakerfi en var í sameign. Verðrýrnunin hefði verið 800 þúsund ef upplýsingarnar hefðu verið réttar og að auki voru aðrir gallar. Hæstiréttur lagði saman alla gallana við matið á gallaþröskuldinum, en héraðsdómur hafði skilið galla á upplýsingaskyldu frá öðrum.

Hrd. 2006:3745 nr. 553/2005^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:3810 nr. 498/2005 (Stafafell - Lón í Hornafirði)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:3963 nr. 133/2006 (Hrunaheiðar)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:4161 nr. 55/2006^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:4189 nr. 285/2006 (Ferrari Enzo)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:4425 nr. 122/2006 (Synjun Mosfellsbæjar á umsókn um byggingarleyfi)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:4553 nr. 183/2006 (Festarfell)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:4566 nr. 184/2006^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:4891 nr. 195/2006 (Sendiráðsprestur í London)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:5284 nr. 260/2006 (Skemmtistaður í Þingholtsstræti)^[HTML] ^[PDF]
Sjónarmið um að ölvað fólk sem er farið út úr veitingastaðnum sé á eigin ábyrgð en Hæstiréttur tók ekki undir það, heldur bæri ábyrgð innan skynsamlegra marka.

Hrd. 2006:5356 nr. 267/2006 (Impregilo SpA)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:5725 nr. 336/2006 (Þjónustusamningur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 649/2006 dags. 4. janúar 2007 (Snæfellsbær)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 355/2006 nr. 18. janúar 2007^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 165/2006 dags. 8. febrúar 2007^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 75/2007 dags. 8. febrúar 2007^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 120/2006 dags. 15. febrúar 2007 (Karl K. Karlsson - ÁTVR)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 406/2006 dags. 22. febrúar 2007^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 278/2006 dags. 1. mars 2007 (Bubbi fallinn)^[HTML] ^[PDF]
Bubbi krafðist bóta frá bæði útgefanda og ritstjóra fjölmiðils þar sem hann taldi að umfjöllun fjölmiðilsins hafa vegið að friðhelgi einkalífs hans. Ábyrgðarkerfið sem lögin um prentrétt setti upp kvað á um að hægt væri að krefjast bóta frá útgefandanum eða ritstjóranum. Hæstiréttur túlkaði ákvæðið á þann veg að eingöngu væri hægt að krefjast bótanna frá öðrum þeirra en ekki báðum.

Hrd. 345/2006 dags. 8. mars 2007 (Kaupþing banki hf. - Skattaupplýsingar)^[HTML] ^[PDF]
Ríkisskattstjóri óskaði eftir ítarlegum upplýsingum um stóran hóp aðila hjá Kaupþing banka en var synjað. Hæstiréttur taldi að afhending upplýsinganna ætti að fara fram og vísaði til þess að tilgangurinn með lagaheimildinni hefði verið málefnalegur og beiting ríkisskattstjóra hafi verið í samræmi við meðalhófsreglu stjórnsýslulaganna.

Hrd. 333/2006 dags. 8. mars 2007 (Glitnir banki hf.)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 325/2006 dags. 8. mars 2007 (Landsbanki Íslands hf.)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 117/2007 dags. 14. mars 2007^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 481/2006 dags. 22. mars 2007^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 498/2006 dags. 29. mars 2007^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 516/2006 dags. 29. mars 2007^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 510/2006 dags. 29. mars 2007^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 42/2007 dags. 3. maí 2007^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 588/2006 dags. 10. maí 2007^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 247/2007 dags. 25. maí 2007^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 483/2006 dags. 31. maí 2007 (Gauksmýri)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 392/2006 dags. 31. maí 2007^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 599/2006 dags. 14. júní 2007^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 648/2006 dags. 14. júní 2007^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 623/2006 dags. 18. júní 2007^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 331/2007 dags. 27. ágúst 2007^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 523/2006 dags. 20. september 2007 (Starfsmannaleigur - Impregilo SpA)^[HTML] ^[PDF]
Spurt var um hver ætti að skila skattinum. Fyrirætlað í lögskýringargögnum en kom ekki fram í lagatextanum, og því ekki hægt að byggja á lagaákvæðinu.

Hrd. 15/2007 dags. 20. september 2007 (Trésmiðja Snorra Hjaltasonar hf.)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 37/2007 dags. 4. október 2007^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 491/2006 dags. 11. október 2007^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 524/2007 dags. 15. október 2007^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 521/2007 dags. 18. október 2007^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 109/2007 dags. 25. október 2007 (Þjóðkirkjan og önnur trúfélög - Ásatrúarfélagið)^[HTML] ^[PDF]
Í þessu máli reyndi á í fyrsta skipti á þau forréttindi sem Þjóðkirkjan fær umfram önnur trúfélög. Ásatrúarfélagið stefndi ríkinu á þeim forsendum að aukin fjárframlög ríkisins til Þjóðkirkjunnar miðað við önnur trúfélög fælu í sér ólögmæta mismunun.

Hæstiréttur mat það svo að þær auknu skyldur sem ríkið setur á Þjóðkirkjuna leiddu til þess að hún og Ásatrúarfélagið væru ekki í sambærilegri stöðu og því væri ekki um mismunun að ræða.

Hrd. 72/2007 dags. 25. október 2007^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 67/2007 dags. 25. október 2007^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 594/2006 dags. 1. nóvember 2007 (Brekkuás)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 264/2007 dags. 1. nóvember 2007^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 176/2007 dags. 8. nóvember 2007 (Yamaha)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 586/2007 dags. 13. nóvember 2007 (Herra Garðar ehf. - Aðalstræti I)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 155/2007 dags. 15. nóvember 2007^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 489/2006 dags. 15. nóvember 2007 (Þorragata 5, 7 og 9)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 606/2007 dags. 22. nóvember 2007^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 59/2007 dags. 22. nóvember 2007^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 157/2007 dags. 29. nóvember 2007^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 612/2007 dags. 5. desember 2007^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 605/2007 dags. 18. desember 2007^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 239/2007 dags. 20. desember 2007 (Berufjarðará)^[HTML] ^[PDF]
Spildu var skipt úr jörð en ekki var vikið að vatni eða veiðiréttar. Eigendurnir töldu sig hafa óskiptan veiðirétt í sameign við hinn hluta jarðarinnar. Hæstiréttur féllst ekki á það.

Hrd. 175/2007 dags. 20. desember 2007^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 213/2007 dags. 17. janúar 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 35/2008 dags. 24. janúar 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 187/2007 dags. 7. febrúar 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 58/2008 dags. 7. febrúar 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 49/2008 dags. 12. febrúar 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 60/2008 dags. 25. febrúar 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 135/2008 dags. 12. mars 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 221/2007 dags. 13. mars 2008 (Höfundaréttur)^[HTML] ^[PDF]
Í útgáfu ævisögu Halldórs Laxness voru fjölmargar tilvitnanir sem taldar voru brjóta gegn höfundarétti. Hæstiréttur taldi að málshöfðunarfrestur til að hafa uppi refsikröfu í einkamáli hefði verið liðinn og var þeim kröfulið vísað sjálfkrafa frá héraðsdómi.

Hrd. 248/2007 dags. 10. apríl 2008 (Iveco bátavél)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 132/2007 dags. 10. apríl 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 398/2007 dags. 17. apríl 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 418/2007 dags. 23. apríl 2008 (Teigarás - Akrar)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 658/2007 dags. 23. apríl 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 228/2008 dags. 29. apríl 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 195/2008 dags. 29. apríl 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 379/2007 dags. 8. maí 2008 (Sala á Íslenskum aðalverktökum hf.)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 237/2008 dags. 8. maí 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 194/2008 dags. 8. maí 2008 (Istorrent I)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 455/2007 dags. 15. maí 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 471/2007 dags. 15. maí 2008 (Nesvegur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 336/2007 dags. 5. júní 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 385/2007 dags. 5. júní 2008 (Baugsmál II)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 555/2007 dags. 12. júní 2008 (Ummæli á Internetinu)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 397/2007 dags. 19. júní 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 355/2008 dags. 11. júlí 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 417/2008 dags. 2. september 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 358/2008 dags. 5. september 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 523/2007 dags. 25. september 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 512/2008 dags. 29. september 2008^[HTML] ^[PDF]
Sakborningur í skattamáli óskaði eftir skipun annars tiltekins verjanda við hlið þáverandi verjanda. Hæstiréttur taldi að ekki hefði verið heimilt að skipa þann tiltekna verjanda þar sem það gat komið til greina að taka skýrslu af honum við meðferð málsins.

Hrd. 653/2007 dags. 2. október 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 51/2008 dags. 2. október 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 491/2007 dags. 23. október 2008 (Áfengisauglýsingabann II)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 576/2007 dags. 23. október 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 609/2007 dags. 23. október 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 585/2007 dags. 23. október 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 584/2007 dags. 23. október 2008 (Kompás)^[HTML] ^[PDF]
Þáttastjórnendur þóttust vera ungar stúlkur settu upp fundi með ákærðu og höfðu svo samband við lögregluna. Hæstiréttur taldi að gögnin hefðu ekki slíkt sönnunargildi að þau dygðu til að sakfella þá, m.a. var ekki útilokað að ákærðu hefðu verið að mæta á öðrum forsendum.

Hrd. 509/2007 dags. 23. október 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 143/2008 dags. 6. nóvember 2008 (Áfengisauglýsing II)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 182/2008 dags. 20. nóvember 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 57/2008 dags. 20. nóvember 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 186/2008 dags. 27. nóvember 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 181/2008 dags. 4. desember 2008 (Lóðarúthlutun í Kópavogi)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 34/2008 dags. 11. desember 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 671/2008 dags. 18. desember 2008 (Teigsskógur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 427/2008 dags. 18. desember 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 19/2008 dags. 22. janúar 2009 (Fasteignir Vesturbyggðar ehf.)^[HTML] ^[PDF]
Stjórnin vildi reka framkvæmdastjórann og taldi hann að ekki hefði verið rétt staðið að uppsögninni þar sem stjórnin hefði ekki gætt stjórnsýslulaganna við það ferli. Hæstiréttur taldi að um einkaréttarlegt félag væri að ræða en ekki stjórnvald. Þó félaginu væri falin verkefni stjórnvalda að einhverju leyti er stjórnsýslulög giltu um, þá giltu þau ekki um starfsmannahald félagsins. Hins vegar þurfti að líta til þess að í ráðningarsamningnum við framkvæmdastjórann hafði stjórn félagsins samið um víðtækari rétt framkvæmdastjórans er kæmi að uppsögn hans þannig að hann átti rétt á bótum vegna uppsagnarinnar.

Hrd. 239/2008 dags. 22. janúar 2009 (Framhaldsskólakennari)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 148/2008 dags. 22. janúar 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 149/2008 dags. 22. janúar 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 329/2008 dags. 29. janúar 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 255/2008 dags. 29. janúar 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 318/2008 dags. 5. febrúar 2009 (Fæðingarorlof)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 249/2008 dags. 19. febrúar 2009 (Afsal sumarbústaðar)^[HTML] ^[PDF]
Frumkvæðið kom frá seljandanum og hafði hann einnig frumkvæði á kaupverðinu. Seljandinn nýtti margra ára gamalt verðmat og lagt til grundvallar að hún var öðrum háð og var sjónskert. Munurinn var um þrefaldur. Samningurinn var ógiltur á grundvelli misneytingar.

Hrd. 84/2009 dags. 4. mars 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 328/2008 dags. 5. mars 2009 (Ábyrgð blaðamanna)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 353/2008 dags. 12. mars 2009 (Hælisumsókn - Hælisleitandi frá Máritaníu)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 470/2008 dags. 19. mars 2009 (Bæjarlind)^[HTML] ^[PDF]
Ekki hafði verið tilgreint í tilkynningu til forkaupsréttarhafa á hvaða verði hver eignarhluti væri verðlagður. Leiddi það til þess að forkaupsréttarhafinn gæti beitt fyrir sér að greiða það verð sem væri í stærðarhlutfalli eignarinnar af heildarsölunni.

Hrd. 379/2008 dags. 19. mars 2009 (Lindargata 33)^[HTML] ^[PDF]
Synjað var um skaðabætur vegna leigu á öðru húsnæði á meðan endurbætur færu fram á þeim grundvelli að saknæm háttsemi gagnaðilans var ekki sönnuð, þrátt fyrir að fallist hafði verið á skaðabætur vegna beins tjóns.

Hrd. 484/2008 dags. 19. mars 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 458/2008 dags. 19. mars 2009 (Blátún 4)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 218/2008 dags. 19. mars 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 605/2008 dags. 26. mars 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 393/2008 dags. 26. mars 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 415/2008 dags. 7. apríl 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 649/2008 dags. 30. apríl 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 437/2008 dags. 6. maí 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 171/2009 dags. 8. maí 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 477/2008 dags. 14. maí 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 535/2008 dags. 14. maí 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 476/2008 dags. 20. maí 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 575/2008 dags. 28. maí 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 472/2008 dags. 11. júní 2009 („Ásgarður“)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 577/2008 dags. 11. júní 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 532/2008 dags. 11. júní 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 270/2009 dags. 16. júní 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 667/2008 dags. 18. júní 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 669/2008 dags. 18. júní 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 419/2009 dags. 25. júlí 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 417/2009 dags. 25. júlí 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 431/2009 dags. 30. júlí 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 435/2009 dags. 30. júlí 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 436/2009 dags. 31. júlí 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 425/2009 dags. 5. ágúst 2009 (Brottnám frá USA)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 415/2009 dags. 31. ágúst 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 686/2008 dags. 24. september 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 102/2009 dags. 24. september 2009 (Brú á Jökuldal)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 596/2008 dags. 24. september 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 696/2008 dags. 1. október 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 35/2009 dags. 8. október 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 693/2008 dags. 8. október 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 118/2009 dags. 8. október 2009 (Kvöð um umferð á Laugaveg)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 472/2009 dags. 13. október 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 25/2009 dags. 15. október 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 22/2009 dags. 22. október 2009 (Vegalagning í Nesjum í Hornafirði - Hornafjarðarfljót)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 259/2009 dags. 22. október 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 685/2008 dags. 29. október 2009 (Afréttur Seltjarnarness hins forna - Lyklafell)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 333/2008 dags. 29. október 2009 (Jörðin Hestur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 98/2009 dags. 5. nóvember 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 583/2009 dags. 6. nóvember 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 125/2009 dags. 12. nóvember 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 126/2009 dags. 19. nóvember 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 95/2009 dags. 26. nóvember 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 132/2009 dags. 26. nóvember 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 303/2009 dags. 3. desember 2009 (Eitt barn af fjórum)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 696/2009 dags. 8. desember 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 695/2009 dags. 8. desember 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 712/2009 dags. 15. desember 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 676/2009 dags. 16. desember 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 766/2009 dags. 23. desember 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 166/2009 dags. 14. janúar 2010 (Starfsmannaleiga)^[HTML] ^[PDF]
Fyrirtækið S var ráðið til að setja upp loftræstikerfi í Flugstöð Leifs Eiríkssonar á árinu 2000. S fékk portúgalska fyrirtækið M sem undirverktaka sem myndi útvega þjónustu starfsmanna. Fyrirtækið M sæi síðan um launagreiðslur til starfsmannanna sem það útvegaði. Skattstjórinn taldi að umræddir starfsmenn fyrirtækisins M bæru skattskyldu hér á landi og því bæri S að halda eftir staðgreiðslu af launum þeirra.

Hæstiréttur taldi að fyrirtækið M væri launagreiðandinn en ekki S. Tvísköttunarsamningur milli Íslands og Portúgals hafði verið undirritaður var 2. ágúst 1999 og var gildistaka hans auglýst af utanríkisráðuneytinu 31. maí 2002, en hann var ekki auglýstur í C-deild Stjórnartíðinda fyrr en 18. desember 2003. Mat Hæstiréttur því sem svo að hin takmarkaða skattskylda M hefði fallið niður frá ársbyrjun 2003 þó birtingu hans hafi skort á þeim tíma. Úrskurður skattstjóra var því ógiltur.

Hrd. 398/2009 dags. 21. janúar 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 277/2009 dags. 28. janúar 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 237/2009 dags. 4. febrúar 2010 (Skálabrekka)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 214/2009 dags. 11. febrúar 2010 (Istorrent II)^[HTML] ^[PDF]
Reyndi á því hvort milligönguaðilinn bæri ábyrgð á efninu. Eingöngu væri verið að útvega fjarskiptanet. Talið að þetta ætti ekki við þar sem þjónustan væri gagngert í ólöglegum tilgangi.

Hrd. 104/2009 dags. 18. febrúar 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 220/2009 dags. 18. febrúar 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 211/2009 dags. 4. mars 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 183/2010 dags. 21. apríl 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 236/2010 dags. 30. apríl 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 502/2009 dags. 12. maí 2010 (Gróf og alvarleg kynferðisbrot gegn þáverandi sambúðarkonu)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 217/2010 dags. 17. maí 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 617/2009 dags. 20. maí 2010 (Sambúð - Vatnsendi)^[HTML] ^[PDF]
Andlag samnings varð verðmeira eftir samningsgerð og samningi breytt þannig að greiða yrði viðbótarfjárhæð.

Hrd. 485/2009 dags. 3. júní 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 105/2010 dags. 3. júní 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 501/2009 dags. 10. júní 2010 (Fyrirspurn um byggingarleyfi)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 436/2010 dags. 19. júlí 2010 (Aðalskipulag Flóahrepps - Urriðafossvirkjun - Flýtimeðferð)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 435/2010 dags. 20. ágúst 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 434/2010 dags. 20. ágúst 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 394/2010 dags. 23. ágúst 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 415/2010 dags. 23. ágúst 2010 (Hólmsheiði)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 473/2009 dags. 16. september 2010 (Krepputunga)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 635/2009 dags. 16. september 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 462/2010 dags. 16. september 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 70/2010 dags. 7. október 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 779/2009 dags. 14. október 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 702/2009 dags. 21. október 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 708/2009 dags. 4. nóvember 2010 (Óttarsstaðir - Straumsbúið o.fl.)^[HTML] ^[PDF]
Ætlað tjón vegna umhverfismengunar. Tjónþoli taldi að hann ætti rétt á bótum þar sem hann mætti ekki nota landið til að reisa íbúðarhús.

Hrd. 193/2010 dags. 11. nóvember 2010 (Átök um umgengni)^[HTML] ^[PDF]
Dæmi um það hvernig umgengnin var ákveðin mismunandi eftir barni.

Hrd. 768/2009 dags. 11. nóvember 2010 (Almenningsskógar Álftaneshrepps)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 265/2010 dags. 18. nóvember 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 188/2010 dags. 18. nóvember 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 770/2009 dags. 25. nóvember 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 726/2009 dags. 25. nóvember 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 736/2009 dags. 25. nóvember 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 731/2009 dags. 25. nóvember 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 742/2009 dags. 25. nóvember 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 738/2009 dags. 25. nóvember 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 732/2009 dags. 25. nóvember 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 730/2009 dags. 25. nóvember 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 741/2009 dags. 25. nóvember 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 727/2009 dags. 25. nóvember 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 729/2009 dags. 25. nóvember 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 739/2009 dags. 25. nóvember 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 743/2009 dags. 25. nóvember 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 735/2009 dags. 25. nóvember 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 737/2009 dags. 25. nóvember 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 734/2009 dags. 25. nóvember 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 728/2009 dags. 25. nóvember 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 733/2009 dags. 25. nóvember 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 740/2009 dags. 25. nóvember 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 619/2010 dags. 26. nóvember 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 495/2010 dags. 2. desember 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 79/2010 dags. 9. desember 2010 (Biðskýlið Njarðvík - Skaðsemisábyrgð og EES tilskipun - Sælgætisúði)^[HTML] ^[PDF]
Framleiðendur og dreifingaraðilar voru álitnir bótaskyldir gagnvart stúlku sem lenti í tjóni vegna sælgætisúða.

Hrd. 80/2010 dags. 9. desember 2010 (Kiðjaberg - Brottflutningur mannvirkis)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 402/2010 dags. 21. desember 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 212/2010 dags. 20. janúar 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 243/2010 dags. 20. janúar 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 688/2010 dags. 26. janúar 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 348/2010 dags. 27. janúar 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 675/2010 dags. 28. janúar 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 678/2010 dags. 28. janúar 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 677/2010 dags. 28. janúar 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 676/2010 dags. 28. janúar 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 579/2010 dags. 10. febrúar 2011 (Flóahreppur - Urriðafossvirkjun)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 604/2010 dags. 14. febrúar 2011 (Mjóstræti - Frjálsi fjárfestingarbankinn - Gengistrygging)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 22/2011 dags. 18. febrúar 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 457/2010 dags. 3. mars 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 128/2011 dags. 9. mars 2011 (Samruni)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 14/2011 dags. 10. mars 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 333/2010 dags. 24. mars 2011 (Asbest)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 626/2010 dags. 31. mars 2011 (Ummæli yfirmanns eftirlitssviðs RSK)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 437/2010 dags. 31. mars 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 639/2010 dags. 14. apríl 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 142/2011 dags. 15. apríl 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 303/2011 dags. 30. maí 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 474/2011 dags. 6. september 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 293/2010 dags. 22. september 2011 (Þorvaldsstaðir og Hamar)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 294/2010 dags. 22. september 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 12/2011 dags. 27. október 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 313/2011 dags. 28. október 2011 (Neyðarlögin)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 312/2011 dags. 28. október 2011 (Neyðarlögin)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 301/2011 dags. 28. október 2011 (Neyðarlögin)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 300/2011 dags. 28. október 2011 (Neyðarlögin)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 314/2011 dags. 28. október 2011 (Neyðarlögin)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 310/2011 dags. 28. október 2011 (Neyðarlögin)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 311/2011 dags. 28. október 2011 (Neyðarlögin)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 453/2009 dags. 3. nóvember 2011 (Veiðifélag Miðfirðinga - Veiðiréttur í Ytri Rangá - Kotvöllur)^[HTML] ^[PDF]
Skógræktarfélag Rangæinga krafðist viðurkenningar á veiðirétti sínum í Eystri-Rangá og Fiská á grundvelli jarðarinnar Kotvöllur sem lá þó ekki að þeim, byggt á að...:

Félaginu hafði verið ákvörðuð hlutdeild í arðskrá Veiðifélags Eystri-Rangár árið 1999.
Umráðamenn Kotvallar hafi um áratugabil átt aðild að því veiðifélagi og forvera þess.
Kotvöllur hafi átt land að Eystri-Rangá fram til landskipta er fóru fram árið 1963, auk hlutdeildar landsins í sameiginlegu landi Vallartorfu ásamt meðfylgjandi hlunnindum þeirra, sem aldrei hafi verið skipt.
Veiðirétturinn hafi unnist fyrir hefð.

Hæstiréttur taldi ósannað í málinu að Kotvellir hafi fram til landskiptanna tilheyrt óskiptu landi er lægi að þessum ám, og bæri skógræktarfélagið þá sönnunarbyrði sem það axlaði svo ekki. Væri því ekki hægt að líta svo á að réttlætt væri undantekning frá meginreglunni um að veiðiréttur væri eingöngu á hendi þeirra sem ættu land að vatni.

Hrd. 11/2011 dags. 3. nóvember 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 10/2011 dags. 3. nóvember 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 29/2011 dags. 10. nóvember 2011 (Daðla)^[HTML] ^[PDF]
Talið var að allt verklag hefði verið rétt.

Hrd. 87/2011 dags. 17. nóvember 2011 (Héðinsreitur)^[HTML] ^[PDF]
Fjármögnunarsamningur milli Byrs sparisjóðs og byggingarverktaka. Sparisjóðurinn tilkynnti að sökum forsendubrestar væri fjármögnunarsamningurinn niðurfallinn. Í bréfi sparisjóðsins kom fram að forsendurnar hefðu verið mikill byggingarhraði og fastmótuð byggingaráætlun en það hefði ekki gengið upp vegna ýmissa vandkvæða, meðal annars tafir á útgáfu byggingarleyfis.

Fyrir dómi krafðist sparisjóðurinn riftunar. Hæstiréttur taldi að sparisjóðurinn hefði haft fulla vitneskju um tafirnar á verkinu og skammur byggingartími hafi ekki verið ákvörðunarástæða. Þá taldi hann að byggingarverktakanum hafi verið kunnugt um þær forsendur sem sparisjóðurinn tefldi fram.

Varðandi kröfur á sviði kröfuréttar taldi Hæstiréttur ekki hafa verið sýnt fram á vanefnd er gæti réttlætt riftun, hvorki samkvæmt almennum reglum né samkvæmt samningi þeirra.

Hrd. 49/2011 dags. 17. nóvember 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 162/2011 dags. 24. nóvember 2011 (Úthlutun lóðar í Kópavogi)^[HTML] ^[PDF]
Jafnræðisreglunnar var ekki gætt um þá einstaklinga sem hlut áttu að máli. Játa varð þeim er stýrðu úthlutuninni eitthvað svigrúm en þó að gættum 11. gr. stjórnsýslulaga og meginreglum stjórnsýsluréttarins.

Hrd. 179/2011 dags. 24. nóvember 2011 (Meðferð bankaláns)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 427/2011 dags. 24. nóvember 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 116/2011 dags. 1. desember 2011 (Vélar og verkfæri ehf.)^[HTML] ^[PDF]
Vélar og verkfæri kærði ákvörðun Samkeppniseftirlitsins til áfrýjunarnefndar, sem taldi svo að endurskilgreina þyrfti svo markaðinn. Hæstiréttur taldi að ákvörðun lægra setta stjórnvaldsins raknaði með ógildingu hins æðra.

Hrd. 262/2011 dags. 8. desember 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 637/2011 dags. 16. desember 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 18/2012 dags. 9. janúar 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 26/2012 dags. 17. janúar 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 37/2012 dags. 24. janúar 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 447/2011 dags. 27. janúar 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 220/2011 dags. 2. febrúar 2012 (Aðalgata Stykkishólmsbæjar - Gullver)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 72/2012 dags. 2. febrúar 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 205/2011 dags. 9. febrúar 2012 (Icelandair – Lækkun sektar vegna samkeppnislagabrota)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 279/2011 dags. 17. febrúar 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 525/2011 dags. 23. febrúar 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 76/2012 dags. 23. febrúar 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 478/2011 dags. 1. mars 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 497/2011 dags. 1. mars 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 127/2012 dags. 1. mars 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 389/2011 dags. 8. mars 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 516/2011 dags. 22. mars 2012 (Innlausn flugskýlis á Ólafsfirði)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 141/2012 dags. 17. apríl 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 523/2011 dags. 26. apríl 2012 (Stjörnugrís III - Svínabú í Hvalfjarðarsveit)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 519/2011 dags. 26. apríl 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 58/2012 dags. 26. apríl 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 359/2011 dags. 10. maí 2012 (Endurvigtanir félagi til hagsbóta)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 518/2011 dags. 10. maí 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 459/2011 dags. 10. maí 2012 (Vanlýsing)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 156/2011 dags. 24. maí 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 591/2011 dags. 31. maí 2012 (Ærumeiðingar í DV)^[HTML] ^[PDF]
Ný lög um fjölmiðla tóku við af eldri lögum um prentrétt, er færðu refsi- og fébótaábyrgð á efni rita frá höfundi þess, hafi hann verið nafngreindur, yfir á nafngreinda viðmælendur séu ummælin höfð rétt eftir þeim og með samþykki þeirra. Í máli þessu höfðu verið birt ummæli eftir nafngreindan einstakling eftir gildistöku laganna, en viðtalið hafði verið tekið fyrir gildistökuna. 2. mgr. 2. gr. almennra hegningarlaga kveður á um að við tilvik eins og þessi falli einnig niður aðrar afleiðingar sem refsinæmi hans samkvæmt eldri lögum leiddi af sér.

Hæstiréttur skýrði ákvæðið á þá leið að þar væri verið að vísa til önnur viðurlög en refsingu, en hins vegar raskaði það ekki bótarétti sem hafði þegar stofnast. Þrátt fyrir að ómerking ummæla á grundvelli almennra hegningarlaga teldist til refsikenndra viðurlaga væri hún í eðli sínu staðfesting á því að óviðurkvæmileg ummæli skyldu verða að engu hafandi. Af þessari ástæðu voru þau ekki jöfnuð við íþyngjandi viðurlaga í þessu samhengi. Ummælin voru því dæmd ómerk en miskabæturnar lækkaðar.

Hrd. 369/2011 dags. 31. maí 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 391/2011 dags. 31. maí 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 288/2012 dags. 6. júní 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 535/2011 dags. 7. júní 2012 (Skil á lóð til Reykjavíkurborgar)^[HTML] ^[PDF]
Dómurinn er dæmi um réttarframkvæmd þar sem krafist er þess að hver sem vill bera fyrir sig venju þurfi að leiða tilvist og efni hennar í ljós. Í málinu tókst ekki að sýna fram á að það hafi verið venjuhelguð framkvæmd að hægt væri að skila lóðum til Reykjavíkurborgar með einhliða gjörningi lóðarhafa og fengið endurgreiðslu á lóðargjöldum.

Hrd. 636/2011 dags. 7. júní 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 563/2011 dags. 14. júní 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 671/2011 dags. 14. júní 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 627/2011 dags. 19. júní 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 407/2012 dags. 10. ágúst 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 451/2012 dags. 27. ágúst 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 104/2012 dags. 20. september 2012 (Rúllustigi)^[HTML] ^[PDF]
Sérstaklega vísað til sérstöku hættunnar af þessu.

Hrd. 65/2012 dags. 20. september 2012 (Bræðraklif - Reykjahlíð)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 200/2012 dags. 20. september 2012 (Skilorðsrof og alvarlegt brot)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 472/2012 dags. 26. september 2012 (Latibær)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 129/2012 dags. 27. september 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 703/2011 dags. 11. október 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 628/2012 dags. 12. október 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 636/2012 dags. 15. október 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 233/2011 dags. 18. október 2012 (Kárahnjúkavirkjun)^[HTML] ^[PDF]
Samið var um árið 2005 um framsal vatnsréttinda á vatnasvæði Kárahnjúkavirkjunar sem reisa átti á svæðinu og að réttarstaðan samkvæmt samningnum yrði að öllu leyti jafngild eignarnámi þeirra réttinda. Á grundvelli samningsins var skipuð sérstök matsnefnd sem ákveða ætti umfang og verðmæti þeirra réttinda. Sumir landeigendanna voru sáttir við niðurstöðuna en margir þeirra ekki.

Hópur landeigenda fór í dómsmál til að hnekkja niðurstöðu nefndarinnar hvað varðaði verðmæti réttindanna, og vísuðu til matsgerðar tveggja dómkvaddra matsmanna. Töldu þeir að nefndin hefði beitt rangri aðferðafræði og því hefðu bæturnar verið alltof lágar.

Hæstiréttur nefndi að þar sem fallréttindi væru afar sérstök þyrfti að beita afbrigðum frá hinum hefðbundnu aðferðum við mat á eignarnámsbótum enda lítill eða enginn virkur markaður fyrir nýtingu slíkra réttinda hér á landi. Hann féllst á aðferðafræðina sem matsnefndin beitti þar sem hún var í samræmi við gildandi réttarframkvæmd í viðlíka málum. Þá þyrfti einnig að hafa í huga þær miklu fjárfestingar er fælust í leit og vinnslu á þeirri orkuauðlind, markað fyrir orkuna, og fleiri atriði. Þó féllst hann á með héraðsdómi að við hæfi væri að hækka þær bætur sem landeigendur áttu að fá samkvæmt matsnefndinni.

Hrd. 673/2011 dags. 18. október 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 406/2011 dags. 18. október 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 258/2012 dags. 18. október 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 203/2012 dags. 25. október 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 176/2012 dags. 25. október 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 624/2012 dags. 26. október 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 136/2012 dags. 8. nóvember 2012 (Sterk tengsl föður)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 668/2012 dags. 14. nóvember 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 69/2012 dags. 15. nóvember 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 430/2012 dags. 15. nóvember 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 431/2012 dags. 15. nóvember 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 137/2012 dags. 22. nóvember 2012 (Suðurhús - Brottflutningur II)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 138/2012 dags. 22. nóvember 2012 (Suðurhús II - Brottflutningur II)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 264/2012 dags. 29. nóvember 2012 (Café Amsterdam)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 177/2012 dags. 29. nóvember 2012 (Krókabátur og kvótaálag - Vinnslustöðin)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 159/2012 dags. 29. nóvember 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 314/2012 dags. 6. desember 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 703/2012 dags. 10. desember 2012 (Al-Thani)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 713/2012 dags. 11. desember 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 362/2012 dags. 13. desember 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 222/2012 dags. 19. desember 2012 (Grímsborgir I - Ásborgir)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 379/2012 dags. 19. desember 2012 (Borgarahreyfingin)^[HTML] ^[PDF]
Stjórnmálaflokkurinn Borgarahreyfingin réð sér verkefnastjóra og var síðar deilt um uppgjör eftir uppsögn. Flokkurinn taldi sig hafa gagnkröfu á kröfu verkefnastjórans um ógreidd laun að fjárhæð um 1,1 milljón kr. Talið var að skilyrði gagnkröfunnar væru uppfyllt en hún byggði á því að verkefnastjórinn hefði ráðstafað fé flokksins í útlandaferð fyrir sig til Brussel ótengdri vinnu sinni án heimildar, og því brotið vinnusamninginn. Lög um greiðslu verkkaups, nr. 28/1930, voru ekki talin eiga við um skuldajöfnuðinn.

Hrd. 752/2012 dags. 21. janúar 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 383/2012 dags. 24. janúar 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 346/2012 dags. 31. janúar 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 445/2012 dags. 7. febrúar 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 443/2012 dags. 7. febrúar 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 495/2012 dags. 21. febrúar 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 89/2013 dags. 27. febrúar 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 538/2012 dags. 28. febrúar 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 555/2012 dags. 28. febrúar 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 116/2013 dags. 1. mars 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 99/2013 dags. 8. mars 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 355/2012 dags. 14. mars 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 137/2013 dags. 14. mars 2013 (Útgáfa afsals)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 579/2012 dags. 21. mars 2013 (Húsaleiga eftir nauðungarsölu)^[HTML] ^[PDF]
Hjón bjuggu í húsi og lentu í greiðsluvandræðum. Húsið var síðan selt á nauðungaruppboði. Þau fengu að búa áfram í húsinu.
M hafði verið í samskiptum við bankann og gekk frá því samkomulagi.
Bankinn vildi koma þeim út þar sem þau höfðu ekki greitt húsaleiguna.
K hélt því fram að hún væri ekki skuldbundin og því ekki hægt að ganga að henni, en því var hafnað. K bar því sameiginlega ábyrgð með M á greiðslu húsaleigunnar til bankans.

Hrd. 119/2013 dags. 25. mars 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 652/2012 dags. 26. mars 2013 (Smyrill)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 202/2013 dags. 9. apríl 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 186/2013 dags. 9. apríl 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 185/2013 dags. 9. apríl 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 614/2012 dags. 18. apríl 2013 (Lóðir í Reykjavík)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 615/2012 dags. 18. apríl 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 616/2012 dags. 18. apríl 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 253/2013 dags. 22. apríl 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 702/2012 dags. 2. maí 2013 (Klettaklifur)^[HTML] ^[PDF]
Kona var í klettaklifri í Ástralíu og slasaðist illa. Talið hafði verið upp með tæmandi hætti að slys væru ekki bætt vegna tiltekinn íþrótta, meðal annars fjallaklifur. Talið var að undanþágan ætti ekki við um klettaklifur og fékk hún því bæturnar greiddar út.

Vátryggingartakinn hafði verið spurður við töku tryggingarinnar hvort viðkomandi stundaði fjallaklifur eða klettaklifur. Það var merki um að vátryggingarfélagið gerði greinarmun á þessu tvennu.

Hrd. 229/2013 dags. 7. maí 2013 (ALMC I)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 281/2013 dags. 14. maí 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 283/2013 dags. 14. maí 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 282/2013 dags. 14. maí 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 275/2013 dags. 14. maí 2013 (Stefnubirting á Spáni)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 277/2013 dags. 14. maí 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 596/2012 dags. 16. maí 2013 (Deka Bank Deutsche Girozentrale gegn íslenska ríkinu)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 322/2013 dags. 28. maí 2013 (Ábyrgðarskuldbinding - Fjallasport)^[HTML] ^[PDF]
Fjárnám var gert í íbúð vegna ábyrgðar sem hann veitti fyrirtæki sem hann starfaði hjá sem almennur starfsmaður. Sú skuld var síðan færð (skuldskeytt) á eigendur fyrirtækisins persónulega þegar fyrirtækið var að fara í gjaldþrot og starfsmaðurinn var áfram skráður ábyrgðarmaður. Hæstiréttur synjaði um ógildingu þar sem staða ábyrgðarmannsins hefði ekki verið lakari vegna þess.

Hrd. 754/2012 dags. 30. maí 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 50/2013 dags. 30. maí 2013 (Plastiðjan)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 342/2013 dags. 31. maí 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 328/2013 dags. 31. maí 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 327/2013 dags. 31. maí 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 131/2013 dags. 6. júní 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 121/2013 dags. 13. júní 2013 (Uppsögn hjúkrunarfræðings vegna ávirðinga)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 705/2012 dags. 13. júní 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 657/2012 dags. 13. júní 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 112/2013 dags. 13. júní 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 90/2013 dags. 19. júní 2013 (Ljósastandur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 98/2013 dags. 19. júní 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 383/2013 dags. 19. júní 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 428/2013 dags. 26. ágúst 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 426/2013 dags. 26. ágúst 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 406/2013 dags. 28. ágúst 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 557/2013 dags. 6. september 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 770/2012 dags. 12. september 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 519/2013 dags. 19. september 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 547/2012 dags. 26. september 2013 (Landamerki Reykjahlíðar)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 511/2013 dags. 8. október 2013 (Snjóflóðavarnargarður)^[HTML] ^[PDF]
Stefnandi máls í héraði höfðaði mál gegn nokkrum aðilum. Gagnvart tveimur stefndu lá fyrir sitt hvor samningurinn þar sem kveðið var á um mismunandi varnarþing. Hæstiréttur taldi þetta ekki leiða til þess að stefnandi væri firrtur rétti sínum til að velja varnarþing í samræmi við heimild 1. mgr. 42. gr. laga um meðferð einkamála, nr. 91/1991.

Hrd. 476/2013 dags. 14. október 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 586/2013 dags. 15. október 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 405/2013 dags. 24. október 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 586/2012 dags. 24. október 2013 (Greiðsla fyrir kynmök)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 654/2013 dags. 1. nóvember 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 200/2013 dags. 7. nóvember 2013 (Viðskiptablaðið)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 302/2013 dags. 7. nóvember 2013 (Vinnulyftur ehf. / KPMG)^[HTML] ^[PDF]
KPMG var með milligöngu um sölu á fyrirtæki en gætti ekki nægilega vel að hagsmunum seljandans. Sérfræðingur frá KPMG var látinn bera ⅔ hluta bótaskyldunnar á grundvelli sérfræðiábyrgðar en viðskiptavinurinn restina sökum skorts á varkárni.

Hrd. 368/2013 dags. 7. nóvember 2013 (Stoðir)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 677/2013 dags. 21. nóvember 2013 (Gálgahraun)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 333/2013 dags. 28. nóvember 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 304/2013 dags. 5. desember 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 430/2013 dags. 12. desember 2013 (Flugastraumur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 445/2013 dags. 17. desember 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 651/2013 dags. 27. febrúar 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 648/2013 dags. 27. febrúar 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 61/2014 dags. 28. febrúar 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 60/2014 dags. 28. febrúar 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 329/2013 dags. 6. mars 2014 (Meðferð málsins dregist úr hömlu)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 676/2013 dags. 13. mars 2014 (Fossatún)^[HTML] ^[PDF]
Heimild veiðifélags Grímsár í Borgarfirði til að nota hús til leigu fyrir ferðamenn á veturna. Í 2 km fjarlægð frá veiðihúsinu var fólk að reka gististöðuna Fossatún og hafði það fólk aðild að veiðifélaginu og voru ósátt við þessa ráðstöfun. Hæstiréttur fjallaði um heimildir félagsins til þessa og nefndi að þar sem lögum um lax- og silungsveiði sleppti ætti að beita ólögfestu reglunum og einnig lögum um fjöleignarhús.

Hrd. 136/2014 dags. 13. mars 2014 (Fljótsdalur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 633/2013 dags. 20. mars 2014 (Ásgarður 131 - Seljendur sýknaðir)^[HTML] ^[PDF]
Seljendur fóru í verulegar framkvæmdir í kjallara fasteignar og frágangurinn eftir framkvæmdirnar varð slíkur að hann leiddi til rakaskemmda auk fleiri skemmda. Seldu þeir svo eignina fyrir 30 milljónir króna. Var talið að um galla hefði verið að ræða en ekki nægur til að heimila riftun, en hins vegar féllst Hæstiréttur á kröfu kaupanda um skaðabætur úr ábyrgðartryggingu fasteignasalans.

Hrd. 639/2013 dags. 20. mars 2014 (Samtök sunnlenskra sveitarfélaga gegn Bílum og fólki ehf. - Strætó útboð)^[HTML] ^[PDF]
Útboð fór fram á akstri almenningsfarartækja. Engar athugasemdir voru gerðar við fundinn þar sem tilboðin voru opnuð. Um tveimur mínútum fyrir slit fundarins barst tölvupóstur þar sem kostnaður tilboðs, sem var hið lægsta, hefði verið misritaður þar sem á það vantaði kostnaðarliði. Litið var svo á að tilboðið hefði verið gilt þar sem ekki var sýnt fram á misritun.

Hæstiréttur taldi að útbjóðanda hafði verið rétt að lýsa yfir riftun samningsins þar sem ljóst þótti að lægstbjóðandi ætlaði sér ekki að efna samninginn í samræmi við tilboðið, á grundvelli almennra reglna kröfuréttar um fyrirsjáanlegar vanefndir.

Hrd. 678/2013 dags. 20. mars 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 546/2013 dags. 27. mars 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 207/2014 dags. 31. mars 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 267/2014 dags. 29. apríl 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 262/2014 dags. 5. maí 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 790/2013 dags. 15. maí 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 774/2013 dags. 12. júní 2014 (Lóð í Þormóðsdal)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 362/2014 dags. 13. júní 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 519/2014 dags. 25. ágúst 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 518/2014 dags. 25. ágúst 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 561/2014 dags. 4. september 2014 (Hljómalindarreitur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 540/2014 dags. 16. september 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 47/2014 dags. 18. september 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 24/2014 dags. 18. september 2014 (Vaskárdalur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 56/2014 dags. 18. september 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 75/2014 dags. 25. september 2014 (Uppsögn)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 103/2014 dags. 25. september 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 51/2014 dags. 25. september 2014 (Ráðning sveitarstjóra)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 154/2014 dags. 2. október 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 113/2014 dags. 2. október 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 111/2014 dags. 9. október 2014 (Vífilfell)^[HTML] ^[PDF]
Deilt var um hvort kolsýrðir drykkir teldust til vatnsdrykkja og taldi Vífillfell það ekki nógu vel rannsakað. Fyrir Hæstarétti byrjaði Samkeppniseftirlitið að koma með nýjar málsástæður og málsgögn. Hæstiréttur taldi að ekki væri horft á gögn sem voru ekki til fyrir.

Hrd. 82/2014 dags. 6. nóvember 2014 (Grimsborgir II - Ásborgir)^[HTML] ^[PDF]
Aðili keypti af sveitarfélagi tvær byggingarlóðir í landi og ætlaði að koma þar upp íbúðarbyggð. Fáeinum árum eftir kaupin uppgötvar kaupandinn umræður um það hvort skilgreina ætti svæðið einnig sem atvinnusvæði, og svo verður af því. Hæstiréttur taldi að seljandinn hefði brotið á samningsskyldum sínum með saknæmum hætti með þeirri endurskilgreiningu. Þetta var talið vera eftirfarandi vanefnd á kaupsamningi þeirra.

Hrd. 214/2014 dags. 20. nóvember 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 430/2014 dags. 4. desember 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 215/2014 dags. 18. desember 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 317/2014 dags. 18. desember 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 856/2014 dags. 7. janúar 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 853/2014 dags. 12. janúar 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 389/2014 dags. 15. janúar 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 364/2014 dags. 15. janúar 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 370/2014 dags. 15. janúar 2015 (Hringiðan ehf.)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 808/2014 dags. 20. janúar 2015 (Leyfi til að reisa og reka raforkuflutningsvirki - Suðurnesjalína 2)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 42/2015 dags. 29. janúar 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 92/2015 dags. 17. febrúar 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 91/2015 dags. 17. febrúar 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 459/2014 dags. 19. febrúar 2015 (Kirkjuhurð)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 631/2014 dags. 12. mars 2015 (Endurgreiðsla virðisaukaskatts)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 176/2015 dags. 16. mars 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 567/2014 dags. 19. mars 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 421/2014 dags. 31. mars 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 453/2014 dags. 31. mars 2015 (Skeifan)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 242/2015 dags. 16. apríl 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 594/2014 dags. 22. apríl 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 220/2015 dags. 27. apríl 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 588/2014 dags. 7. maí 2015 (Einelti af hálfu slökkviliðsstjóra)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 587/2014 dags. 7. maí 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 690/2014 dags. 7. maí 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 160/2015 dags. 13. maí 2015 (Verðtrygging)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 662/2014 dags. 13. maí 2015 (Dráttarvél II)^[HTML] ^[PDF]
Ósérfróður einstaklingur um dráttarvélar sá auglýsingu um dráttarvél, 14 ára, til sölu og greiddi fyrir hana 2,2 milljónir króna. Kemur svo í ljós að hún var haldin miklum göllum. Dómkvaddur matsmaður mat viðgerðarkostnað vera á milli 922-2177 þúsund krónur (42-99% af kaupverðinu).

Héraðsdómur féllst ekki á riftun vegna vanrækslu kaupandans á skoðunarskyldu sinni en Hæstiréttur sneri því við og vísaði til þess að kaupandinn hefði getað treyst á yfirlýsingu seljandans um að hún hefði verið öll nýuppgerð og yfirfarin. Á móti hefði kaupandi ekki sinnt hvatningu seljanda um að skoða hana sjálfur sem fékk þó ekki mikið vægi sökum yfirlýsingar í auglýsingunni og að kaupandinn hefði ekki haft sérfræðiþekkingu. Því væri ekki við kaupanda að sakast um að hafa ekki tekið eftir göllum sem honum voru ekki sýnilegar við kaupin. Gallinn félli því undir gallahugtak 17. gr. laga um lausafjárkaup, nr. 50/2000. Af þessu leiddi að Hæstiréttur féllst á riftun kaupandans á kaupunum.

Hrd. 65/2015 dags. 13. maí 2015 (Gróf kynferðisbrot)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 731/2014 dags. 4. júní 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 721/2014 dags. 4. júní 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 510/2014 dags. 11. júní 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 674/2014 dags. 11. júní 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 822/2014 dags. 18. júní 2015 (Isavia ohf.)^[HTML] ^[PDF]
Á höfðaði skaðabótamál gegn Isavia ohf. vegna brottreksturs hans úr starfsþjálfun til flugumferðarstjóra, sem Isavia sá um. Með lögum nr. 102/2006 var ríkisstjórninni heimilt að stofna það hlutafélag sem stefnt er í þessu máli og öðlaðist það félag ýmsar lagaheimildir til að annast tilteknar skyldur Flugmálastjórnar Íslands, þar á meðal umrædda starfsþjálfun. Leit Hæstiréttur svo á að ákvæði stjórnsýslulaga giltu um þær ákvarðanir innan þess verksviðs enda hefðu starfsmenn stjórnsýslunnar þurft að fylgja þeim hefði ákvörðunin verið tekin þar. Sökum skilmálana er giltu um námið var ekki talið að hann ætti rétt á bótum vegna fjártjóns en hins vegar voru dæmdar miskabætur.

Hrd. 467/2015 dags. 13. ágúst 2015 (Verkfallsmál)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 480/2015 dags. 18. ágúst 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 481/2015 dags. 20. ágúst 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 533/2015 dags. 7. september 2015 (Karl Steingrímsson gegn Þrotabúi Vindasúla)^[HTML] ^[PDF]
Sóknaraðili krafðist afhendingu gagna sem voru í vörslum skiptastjóra þrotabús sem búið var að ljúka skiptum á. Þrotabúið var því ekki talið hæft til að eiga aðild að dómsmáli.

Hrd. 184/2015 dags. 17. september 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 181/2015 dags. 17. september 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 631/2015 dags. 23. september 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 84/2015 dags. 24. september 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 72/2015 dags. 24. september 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 49/2015 dags. 24. september 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 423/2015 dags. 24. september 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 114/2015 dags. 1. október 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 132/2015 dags. 1. október 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 657/2015 dags. 2. október 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 83/2015 dags. 8. október 2015 (Geysir)^[HTML] ^[PDF]
Íslenska ríkið átti Geysi og einkaaðilar áttu umliggjandi svæði í sérstakri sameign. Einkaaðilarnir ákváðu að stofna einkahlutafélagið Landeigendafélagið Geysi í kringum rekstur svæðisins án samþykkis íslenska ríkisins og þrátt fyrir mótmæli þess. Félagið ákvað svo að setja gjaldskrá þar sem innheimt væri gjald af ferðamönnum á svæðinu og sóttist þá íslenska ríkið eftir lögbanni á gjaldheimtuna, sem var til meðferðar í dómsmáli þessu.

Hæstiréttur vísaði til óskráðrar meginreglu að meiri háttar ráðstafanir eigenda sérstakrar sameignar þyrftu samþykki þeirra allra. Að auki hafði ráðstöfunin áhrif á landsvæði sem var að fullu í eign íslenska ríkisins. Þar sem samþykki íslenska ríkisins skorti vegna þessara ráðstafana hefði setning umræddrar gjaldskrár verið óheimil. Staðfesti Hæstiréttur því lögbannið í ljósi þess að innheimta gjaldsins hefði brotið gegn eignarréttindum íslenska ríkisins.

Hrd. 164/2015 dags. 8. október 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 306/2015 dags. 15. október 2015 (Baklóð - Laugavegur 87)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 127/2015 dags. 15. október 2015 (Dyrhólaey)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 133/2015 dags. 15. október 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 743/2014 dags. 22. október 2015 (Nýjabæjarafréttur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 101/2015 dags. 22. október 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 175/2015 dags. 29. október 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 128/2015 dags. 5. nóvember 2015 (Bónusgrísinn)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 173/2015 dags. 5. nóvember 2015 (Hestamannafélagið Funi - Reiðvegur)^[HTML] ^[PDF]
A krafðist ógildingar á ákvörðun ráðherra um að heimila Hestamannafélagsinu Funa að gera eignarnám í hluta lands í eigu A og nýta andlag eignarnámsins til lagningar reiðstígs.

Fyrir lágu tvær mögulegar leiðir sem reiðstígurinn hefði farið, þar sem önnur myndi liggja um austanverða Eyjafjarðará er myndi þvera Munkaþverá og hinn valkosturinn var að leggja hann um vestanverða Eyjafjarðará án þess að þvera Munkaþverá. Ráðherra valdi fyrrnefndu leiðina með rökstuðningi um aukið umferðaröryggi gagnvart bílaumferð er leiddi síður til þess að hestar myndu fælast, og því lægi fyrir almenningsþörf.

Hæstiréttur tók almennt undir mat ráðherra um almenningsþörfina en taldi hins vegar að ekki hefði nægilega verið gætt að meðalhófi, meðal annars sökum þess takmarkaða hóps er myndi ferðast um stíginn og að stígurinn yrði í einkaeigu. Þá nefndi hann að hinn valkosturinn hefði ekki verið nógu vel rannsakaður og borinn saman við hagsmuni eignarnámsþolans. Féllst Hæstiréttur því á kröfuna um ógildingu ákvörðunar ráðherra.

Hrd. 198/2015 dags. 12. nóvember 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 194/2015 dags. 19. nóvember 2015 (Miðhraun 14)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 334/2015 dags. 10. desember 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 781/2015 dags. 11. desember 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 345/2015 dags. 17. desember 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 311/2015 dags. 17. desember 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 650/2015 dags. 17. desember 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 239/2015 dags. 17. desember 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 288/2015 dags. 17. desember 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 318/2015 dags. 21. janúar 2016 (Tollkvóti)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 319/2015 dags. 21. janúar 2016 (Tollkvóti)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 317/2015 dags. 21. janúar 2016 (Aðföng - Tollkvóti)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 808/2015 dags. 26. janúar 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 22/2016 dags. 28. janúar 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 12/2016 dags. 3. febrúar 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 842/2014 dags. 4. febrúar 2016^[HTML] ^[PDF]
Verið var að rannsaka meinta markaðsmisnotkun banka í rannsókn á efnahagshruninu 2008. Hæstiréttur mat svo á að hlustun á síma sakbornings í kjölfar skýrslutöku, þar sem hann neitaði að tjá sig um sakargiftir, hefði verið umfram meðalhóf. Líta ætti því framhjá þeim upptökum.

Hrd. 477/2015 dags. 25. febrúar 2016 (Harpa-tónlistarhús)^[HTML] ^[PDF]
Harpa kvartaði undan háum fasteignagjöldum. Snerist um það hvort að aðferðin sem beitt væri við fasteignamatið væri rétt. Harpa taldi aðferðina ranga og fór með sigur á hólmi í málinu.

Hrd. 832/2014 dags. 25. febrúar 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 99/2016 dags. 26. febrúar 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 120/2016 dags. 26. febrúar 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 530/2015 dags. 3. mars 2016 (Lambhagi - Langanesmelar)^[HTML] ^[PDF]
Stóð skýrt í samningnum að verið væri að selja jörð með áskilnaði um að laxveiðiréttindin yrðu eftir.

Hrd. 449/2015 dags. 3. mars 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 410/2015 dags. 17. mars 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 170/2016 dags. 17. mars 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 519/2015 dags. 22. mars 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 549/2015 dags. 14. apríl 2016 (Deiliskipulag - Gróðurhús)^[HTML] ^[PDF]
Kostnaður vegna vinnu við gagnaöflun innan fyrirtækis fékkst ekki viðurkenndur sem tjón.

Hrd. 568/2015 dags. 14. apríl 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 649/2015 dags. 14. apríl 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 172/2016 dags. 26. apríl 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 197/2016 dags. 27. apríl 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 619/2015 dags. 28. apríl 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 618/2015 dags. 28. apríl 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 620/2015 dags. 28. apríl 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 419/2015 dags. 28. apríl 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 621/2015 dags. 28. apríl 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 225/2016 dags. 29. apríl 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 604/2015 dags. 4. maí 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 541/2015 dags. 12. maí 2016 (Suðurnesjalína 2)^[HTML] ^[PDF]
Ógilt eignarnám er framkvæmt var vegna raforkuvirkis.

Hrd. 512/2015 dags. 12. maí 2016 (Suðurnesjalína 2)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 511/2015 dags. 12. maí 2016 (Suðurnesjalína 2)^[HTML] ^[PDF]
Landsnet ákvað að láta setja upp háspennulínur í lofti milli Hafnarfjarðar og Reykjanesbæjar árið 2008 í þeim tilgangi að styrkja afhendingaröryggi raforku á Suðurnesjum. Fyrir var Suðurnesjalína 1 sem var á hámarksnýtingu og eina línan þar á milli. Línan myndu þá fara um tugi jarða, þar á meðal jörð Sveitarfélagsins Voga. Ráðherra ákvað árið 2014 að heimila Landsneti ótímabundið eignarnám á tilteknum svæðum í þeim tilgangi.

Sveitarfélagið taldi að ekki hefðu verið uppfyllt skilyrði um almenningsþörf og meðalhóf sökum þess að ráðherrann sinnti ekki rannsóknarskyldu sinni áður en hann veitti heimildina, að samráðsskyldan gagnvart sér hafi verið brotin, og að brotið hafi verið gegn andmælareglunni. Íslenska ríkið andmælti þeim málatilbúnaði þar sem hann hafi boðað til kynningarfunda um málið og að tillögur Landsnets hafi farið í gegnum viðeigandi ferli hjá Skipulagsstofnun og Orkustofnun.

Meiri hluti Hæstaréttar tók undir með sveitarfélaginu að þeir möguleikar að grafa háspennulínuna ofan í jörð hafi ekki verið skoðaðir nógu vel af hálfu Landsnets. Þá hafi eignarnámsþolarnir andmælt tillögunum á sínum tíma og bent á raunhæfa kosti þess að grafa þær í staðinn ofan í jörð. Þrátt fyrir þetta hafi Landsnet ekki farið í neitt mat á þeim möguleika og vísað í staðinn til almennra sjónarmiða um kosti og galla jarðstrengja. Ráðherra hafi þrátt fyrir að málið hafi verið í þessum búningi látið hjá líða að láta rannsaka þann valkost betur. Með hliðsjón af því sem kom fram féllst meiri hluti Hæstaréttar á ógildingu ákvörðunar ráðherra um heimild til eignarnáms. Minni hluti Hæstaréttar taldi að ekki væru efni til að fallast á ógildingarkröfuna.

Hrd. 513/2015 dags. 12. maí 2016 (Suðurnesjalína 2)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 597/2015 dags. 19. maí 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 486/2015 dags. 26. maí 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 627/2015 dags. 26. maí 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 638/2015 dags. 2. júní 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 595/2015 dags. 2. júní 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 713/2015 dags. 9. júní 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 268/2016 dags. 9. júní 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 86/2016 dags. 9. júní 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 540/2015 dags. 16. júní 2016 (Laugarásvegur 62 - Matsgerð)^[HTML] ^[PDF]
Miklar yfirlýsingar fóru fram í fasteignaauglýsingu, sem sem að fasteign hefði verið endurbyggð frá grunni, en raunin var að stór hluti hennar var upprunalegur.

Hæstiréttur nefndi að með afdráttarlausum yfirlýsingum sé seljandi ekki eingöngu að ábyrgjast réttmæti upplýsinganna heldur einnig ábyrgjast gæði verksins. Reynist þær upplýsingar ekki sannar þurfi seljandinn að skila þeirri verðmætaaukningu aftur til kaupandans.

Hrd. 476/2016 dags. 29. ágúst 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 512/2016 dags. 5. september 2016 (Slökkviliðsstjóri)^[HTML] ^[PDF]
Ákvæði kjarasamnings um frávikningu frá réttinum til úrlausnar ágreinings fyrir dómstólum var talið of misvísandi til að það gæti verið bindandi. Því var synjað kröfu málsaðila um frávísun málsins frá héraðsdómi.

Hrd. 88/2016 dags. 22. september 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 796/2015 dags. 13. október 2016 (Suðurnesjalína 2 - Leyfi Orkustofnunar)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 59/2016 dags. 20. október 2016 (Torfufell)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 855/2015 dags. 20. október 2016 (SPB)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 361/2016 dags. 20. október 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 119/2016 dags. 27. október 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 630/2016 dags. 28. október 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 91/2016 dags. 10. nóvember 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 230/2016 dags. 17. nóvember 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 739/2016 dags. 22. nóvember 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 75/2016 dags. 24. nóvember 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 95/2016 dags. 24. nóvember 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 360/2015 dags. 1. desember 2016 (Júlíus Þór Sigurþórsson o.fl. - Verðsamráð - Einbeittur brotavilji)^[HTML] ^[PDF]
Margir voru ákærðir vegna ólögmæts samráðs á markaði. Meðákærðir voru viðstaddir þegar aðrir ákærðir gáfu skýrslu. Talið var að ákærðu hefðu ekki átt að hlýða á framburð meðákærðu áður en þeir sjálfir væru búnir að gefa sína skýrslu.

Hrd. 97/2016 dags. 1. desember 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 781/2016 dags. 12. desember 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 788/2016 dags. 13. desember 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 207/2016 dags. 15. desember 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 116/2016 dags. 15. desember 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 834/2016 dags. 4. janúar 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 798/2016 dags. 6. janúar 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 826/2016 dags. 12. janúar 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 836/2016 dags. 12. janúar 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 850/2016 dags. 17. janúar 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 250/2016 dags. 2. febrúar 2017 (Bjargráðasjóður - Stjörnugrís III)^[HTML] ^[PDF]
Einstaklingur sem þurfti að borga búnaðargjald (vegna landbúnaðarstarfsemi) vildi fá það endurgreitt. Það gjald hafði runnið til Svínaræktarfélags Íslands, Bændasamtakanna og Bjargráðasjóðs. Vildi einstaklingurinn meina að með skyldu til greiðslu gjaldanna til þessara einkaaðila sé verið að greiða félagsgjald. Hæstiréttur nefndi að í tilviki Bjargráðasjóðs að sökum hlutverks sjóðsins og að stjórn sjóðsins væri skipuð af ráðherra yrði að líta til þess að sjóðurinn væri stjórnvald, og því væri um skatt að ræða.

Hrd. 338/2016 dags. 2. febrúar 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 329/2016 dags. 2. febrúar 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 312/2016 dags. 2. febrúar 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 248/2016 dags. 2. febrúar 2017 (Sjóklæðagerðin - KPMG)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 223/2016 dags. 9. febrúar 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 575/2016 dags. 16. febrúar 2017 (Framkvæmdaleyfi vegna Suðurnesjalínu 2)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 447/2016 dags. 23. febrúar 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 566/2016 dags. 30. mars 2017 (Á eyrunum)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 494/2016 dags. 30. mars 2017 (Birtingur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 203/2017 dags. 30. mars 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 222/2017 dags. 6. apríl 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 437/2016 dags. 11. apríl 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 274/2017 dags. 5. maí 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 291/2017 dags. 12. maí 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 196/2017 dags. 16. maí 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 563/2016 dags. 18. maí 2017 (Kjötbökumálið)^[HTML] ^[PDF]
Matvælastofnun hafði keypt eina pakkningu af kjötbökum til rannsóknar og fann ekkert nautakjöt í bökunni. Fyrirtækið var beitt viðurlögum og birti Matvælastofnun tilkynningu um það á vefsíðu sinni.

Fyrirtækið fór í mál. Hæstiréttur vísaði til þess að með reglugerð var búið að ákveða að heilbrigðiseftirlitið hefði þurft að birta slíkar upplýsingar og brast því Matvælastofnun heimild til þess.

Hrd. 323/2017 dags. 24. maí 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 345/2017 dags. 6. júní 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 527/2016 dags. 15. júní 2017 (Umtalsverðar eignir - Riftun - Kaupmáli)^[HTML] ^[PDF]
K og M hófu sambúð árið 2002 en gengu hjónaband 31. janúar 2009. Þau gerðu kaupmála 28. janúar 2009 og var hann móttekinn til skráningar í kaupmálabók sýslumanns 30. s.m. Þann dag afsalaði M þremur bifreiðum í sinni eigu til K.

Í hrd. 204/2014 var tekin til greina krafa Landsbankans hf. um að bú M yrði tekið til gjaldþrotaskipta. Frestdagur við skiptin var 12. febrúar 2013 og lauk kröfulýsingarfresti 10. maí 2014. Lýstar kröfur í búið námu 2.336.688.534 kr.

Við skoðun skiptastjóra á eignum og skuldum búsins taldi hann að M hefði ráðstafað verulegum hluta eigna sinna án endurgjalds. Höfðað var mál til riftunar á ráðstöfunum samkvæmt kaupmálanum og afsals á bifreiðunum. Málið var þingfest en K mætti ekki á þing. Málið var dómtekið en vísað frá þar sem það hafði verið höfðað að liðnum málshöfðunarfresti skv. 148. gjaldþrotalaga. Hæstiréttur felldi úr gildi frávísunarúrskurðinn með dómi í máli nr. 495/2015 og lagði fyrir héraðsdóm að taka það til efnismeðferðar. Dómur gekk síðan í málinu þar sem ráðstöfununum var rift og K gert að afhenda þrotabúinu eignirnar. K óskaði endurupptöku á málinu og var fallist á þá beiðni og kvað upp þann dóm sem áfrýjað var í þessu máli.

Hrd. 193/2017 dags. 15. júní 2017 (Kröflulína 4 og 5)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 394/2017 dags. 21. júní 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 401/2017 dags. 26. júní 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 451/2017 dags. 31. júlí 2017 (Landsréttur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 452/2017 dags. 31. júlí 2017 (Landsréttur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 388/2017 dags. 21. ágúst 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 352/2017 dags. 21. ágúst 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 446/2017 dags. 28. ágúst 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 656/2016 dags. 21. september 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 619/2016 dags. 21. september 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 616/2017 dags. 11. október 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 562/2016 dags. 12. október 2017 (Fagurhóll og Grásteinn)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 634/2016 dags. 12. október 2017 (Hálönd við Akureyri)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 684/2016 dags. 19. október 2017 (Kostnaður vegna málsmeðferðar í umhverfisráðuneytinu)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 730/2016 dags. 2. nóvember 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 643/2016 dags. 2. nóvember 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 731/2016 dags. 2. nóvember 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 862/2016 dags. 16. nóvember 2017 (Staðarmörk Reykjavíkur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 730/2017 dags. 24. nóvember 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 717/2017 dags. 28. nóvember 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 718/2016 dags. 7. desember 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 710/2017 dags. 13. desember 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 802/2016 dags. 14. desember 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 717/2016 dags. 14. desember 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 791/2016 dags. 14. desember 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 354/2017 dags. 14. desember 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 415/2017 dags. 14. desember 2017 (Hatursorðræða)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 577/2017 dags. 14. desember 2017 (Hatursorðræða)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 591/2017 dags. 19. desember 2017 (Skipun landsréttardómara)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 592/2017 dags. 19. desember 2017 (Skipun landsréttardómara)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 804/2016 dags. 25. janúar 2018 (Lóð við Reykjaneshöfn)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 77/2017 dags. 8. febrúar 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 120/2017 dags. 15. febrúar 2018 (Mamma veit best)^[HTML] ^[PDF]
Ágreiningur var um rétta tollflokkun tiltekinnar vöru. Dómari í héraði sýknaði af kröfu byggt á niðurstöðu eigin Google-leitar er leiddi á upplýsingar um vöruna á vef framleiðanda vörunnar og nefndi að þessar upplýsingar voru öllum aðgengilegar. Hæstiréttur ómerkti niðurstöðuna þar sem hann taldi það ekki heimilt.

Hrd. 65/2017 dags. 22. febrúar 2018 (Blikaberg)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 49/2017 dags. 22. febrúar 2018 (Goðatún)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 201/2017 dags. 1. mars 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 200/2017 dags. 1. mars 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 158/2017 dags. 1. mars 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 63/2017 dags. 15. mars 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 115/2017 dags. 22. mars 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 305/2017 dags. 27. mars 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 738/2017 dags. 26. apríl 2018 (Byggingarfulltrúi starfsmaður og undirmaður aðalhönnuðar og hönnunarstjóra mannvirkisins)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 739/2017 dags. 26. apríl 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 601/2017 dags. 17. maí 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 600/2017 dags. 17. maí 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 511/2017 dags. 17. maí 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 10/2018 dags. 24. maí 2018 (Umferðarlagabrot)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 543/2017 dags. 24. maí 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 344/2017 dags. 31. maí 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 8/2018 dags. 5. júní 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 815/2017 dags. 7. júní 2018 (Lögreglumaður)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 578/2017 dags. 7. júní 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 7/2018 dags. 7. júní 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 582/2017 dags. 14. júní 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 495/2017 dags. 20. september 2018 (Hagaflöt 20)^[HTML] ^[PDF]
Fasteign var keypt á 71 milljón króna. Kaupandi taldi hana verulega gallaða og aflaði sér matsgerðar um þá. Samkvæmt henni námu gallarnir alls 3,2 milljónum (4,5% af kaupverðinu). Kaupandi bar fyrir sig að seljandi hefði bakað sér sök vegna vanrækslu upplýsingaskyldu sinnar.

Hæstiréttur féllst ekki á hina meintu vanrækslu upplýsingarskyldunnar og taldi að gallarnir væru ekki nógu miklar til að heimila riftun án hinnar meintu sakar. Hins vegar féllst hann á skaðabótakröfu kaupandans upp á 1,1 milljón króna.

Hrd. 190/2017 dags. 18. október 2018 (LÍN og sjálfskuldarábyrgð)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 329/2017 dags. 18. október 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 25/2017 dags. 18. október 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 836/2017 dags. 25. október 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 834/2017 dags. 8. nóvember 2018 (Fífuhvammur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 828/2017 dags. 15. nóvember 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 632/2017 dags. 22. nóvember 2018 (Grenlækur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 811/2017 dags. 22. nóvember 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 546/2017 dags. 22. nóvember 2018 (Innnes II)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 545/2017 dags. 22. nóvember 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 544/2017 dags. 22. nóvember 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 857/2017 dags. 6. desember 2018 (Zoe)^[HTML] ^[PDF]
Foreldrar barns kröfðust þess að úrskurður mannanafnanefndar um að synja barninu um að heita Zoe yrði ógiltur, og einnig viðurkenningu um að barnið mætti heita það. Úrskurðurinn byggði á því að ekki mætti rita nöfn með zetu. Hæstiréttur vísaði til reglugerðar þar sem heimilt var að rita mannanöfn með zetu. Hæstiréttur ógilti úrskurð mannanafnanefndar en vísaði frá viðurkenningarkröfunni.

Eftir málslokin komst mannanafnanefnd að þeirri niðurstöðu að hún mætti heita Zoe.

Hrd. 843/2017 dags. 6. desember 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 30/2018 dags. 20. desember 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 21/2018 dags. 23. janúar 2019^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 29/2018 dags. 22. mars 2019^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 16/2019 dags. 4. apríl 2019 (Kæruheimild varnaraðila)^[HTML] ^[PDF]
Stefndi í héraði kærði frávísun á dómkröfu stefnanda í héraði. Hæstiréttur taldi þar vera skort á lögvörðum hagsmunum.

Hrd. 5/2019 dags. 4. júní 2019 (Vogun)^[HTML] ^[PDF]
Í málinn var deilt um hvaða dag ætti að telja sem stofndag skaðabótakröfu enda skipti það máli upp á það hvort krafan ætti að teljast fyrnd. Krafan beindist að fyrrum hluthafa í Landsbankanum fyrir efnahagshrunið 2008 af hálfu annarra hluthafa. Meðal ágreiningsefna málsins var hvort fyrningartíminn færi eftir eldri, er giltu út árið 2007, eða nýrri fyrningarlögum er tóku við. Hæstiréttur mat það svo að í þeim tilvikum þar sem atvikin höfðu átt sér stað árið 2007 færi fyrningarfresturinn eftir eldri lögunum, þrátt fyrir að tjónið hefði ekki uppgötvast fyrr en löngu síðar. Öðrum ágreiningsefnum var vísað til lægri dómstiga til nýrrar meðferðar.

Dómurinn er einnig til marks um að Hæstiréttur lítur til kenninga fræðimanna.

Hrd. 6/2019 dags. 4. júní 2019^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 20/2019 dags. 12. júní 2019^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 27/2019 dags. 30. september 2019^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 32/2019 dags. 9. október 2019 (Hótel Esja)^[HTML] ^[PDF]
Eigandi eignar setti hömlur á hvaða atvinnustarfsemi mætti reka á tiltekinni húseign við Hallarmúla.

Hrd. 47/2019 dags. 18. nóvember 2019^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 38/2019 dags. 27. nóvember 2019^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 41/2019 dags. 22. janúar 2020 (Niðurrif á friðuðu húsi)^[HTML] ^[PDF]
Fólk höfðaði mál gegn Hafnarfjarðarbæ um að fá tiltekið deiliskipulag fellt niður þar sem þau vildu rífa niður hús og byggja annað í staðinn. Minjastofnun féllst á það með skilyrði um að nýja húsið félli að götumyndinni. Hæstiréttur taldi skilyrðið ólögmætt þar sem Minjastofnun var ekki lagalega heimilt að setja skilyrði um nýja húsið.

Hrd. 1/2020 dags. 31. mars 2020 (Náttúruvernd 2 málsóknarfélag)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 39/2019 dags. 4. júní 2020 (Norðurturninn)^[HTML] ^[PDF]
Um er að ræða áfrýjun á Lrd. 647/2018 dags. 7. júní 2019 (Norðurturninn)^ⓘ þar sem komist var að þeirri niðurstöðu að hinn áfrýjaði dómur skyldi verða óraskaður.

Hrd. 6/2020 dags. 26. júní 2020^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 14/2020 dags. 19. nóvember 2020^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 25/2020 dags. 17. desember 2020^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 23/2020 dags. 11. febrúar 2021^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 22/2020 dags. 11. febrúar 2021^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2/2021 dags. 12. maí 2021^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 9/2021 dags. 1. júlí 2021^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 15/2021 dags. 23. september 2021 (MeToo brottvikning)^[HTML]

Hrd. 22/2021 dags. 18. nóvember 2021^[HTML]

Hrd. 26/2021 dags. 2. desember 2021^[HTML]