Úrlausnir.is

Yfirlit

Hæstaréttardómar (769)
Dómasafn Hæstaréttar (198)
Umboðsmaður Alþingis (344)
Stjórnartíðindi (175)
Dómasafn Félagsdóms (29)
Dómasafn Landsyfirréttar (12)
Alþingistíðindi (3024)
Ársskýrslur umboðsmanns Alþingis (157)
EES-viðbætir við Stjórnartíðindi ESB (5749)
Alþingi (11199)
Aðrir úrlausnaraðilar

• Áfrýjunarnefnd í kærumálum háskólanema (1)
• Áfrýjunarnefnd neytendamála (35)
• Endurupptökudómur (12)
• Endurupptökunefnd (1)
• Félagsdómur (59)
• Fjarskiptastofa (4)
• Héraðsdómur Austurlands (20)
• Héraðsdómur Norðurlands eystra (30)
• Héraðsdómur Norðurlands vestra (10)
• Héraðsdómur Reykjaness (68)
• Héraðsdómur Reykjavíkur (504)
• Héraðsdómur Suðurlands (23)
• Héraðsdómur Vestfjarða (5)
• Héraðsdómur Vesturlands (27)
• Kærunefnd barnaverndarmála (3)
• Kærunefnd greiðsluaðlögunarmála (15)
• Kærunefnd húsamála (44)
• Kærunefnd jafnréttismála (9)
• Kærunefnd útboðsmála (21)
• Kærunefnd útlendingamála (274)
• Kærunefnd vöru- og þjónustukaupa (15)
• Landsréttur (288)
• Landsyfirréttur (3)
• Mannréttindadómstóll Evrópu (1)
• Matsnefnd eignarnámsbóta (7)
• Nefnd vegna lausnar um stundarsakir (2)
• Óbyggðanefnd (63)
• Póst- og fjarskiptastofnun (20)
• Ríkisskattanefnd (12)
• Ríkistollanefnd (8)
• Tollstjóri (1)
• Úrskurðarnefnd almannatrygginga (8)
• Úrskurðarnefnd atvinnuleysistrygginga og vinnumarkaðsaðgerða (4)
• Úrskurðarnefnd félagsþjónustu og húsnæðismála (7)
• Úrskurðarnefnd fjarskipta- og póstmála (21)
• Úrskurðarnefnd fæðingar- og foreldraorlofsmála (8)
• Úrskurðarnefnd hollustuhátta og mengunarvarna (4)
• Úrskurðarnefnd skipulags- og byggingarmála (9)
• Úrskurðarnefnd umhverfis- og auðlindamála (8)
• Úrskurðarnefnd um upplýsingamál (26)
• Úrskurðarnefnd velferðarmála (72)
• Yfirskattanefnd (266)

Fara á yfirlit

Úrlausnir Hæstaréttar Íslands

Hrd. 1933:101

---

Hrd. 1935:40 nr. 115/1934 ^[PDF]

---

Hrd. 1936:236 nr. 30/1935 (Jóhannes EA - Filippus EA - Veðbréfur eða veðréttur) ^[PDF]

---

Hrd. 1938:484 nr. 10/1938 ^[PDF]

---

Hrd. 1938:704 nr. 45/1937 ^[PDF]

---

Hrd. 1946:449 nr. 80/1943 ^[PDF]

---

Hrd. 1947:523 nr. 42/1947 ^[PDF]

---

Hrd. 1950:212 nr. 57/1949 ^[PDF]

---

Hrd. 1952:434 nr. 80/1952 (Stóreignaskattur) ^[PDF]

---

Hrd. 1953:113 nr. 6/1952 ^[PDF]

---

Hrd. 1955:481 nr. 94/1955 ^[PDF]

---

Hrd. 1955:691 nr. 20/1955 (Laxagata - Grunnleigusamningur) ^[PDF]
Leiguverð var miðað við fasteignamat. Þegar samningurinn var gerður fór fasteignamatið fram á 10 ára fresti. Hins vegar verður lagabreyting sem var óhagfelld fyrir landeigandann með því að kveða á um að fasteignamatið færi fram á 20 ára fresti og sett hámarksupphæð sem miða mætti við í matinu.

Hæstiréttur féllst á breytingu á samningnum þar sem forsendurnar voru svo veigamiklar og að gera ætti mat á 10 ára fresti eftir hvert fasteignamat af dómkvöddum mönnum.

---

Hrd. 1959:122 nr. 51/1958 ^[PDF]

---

Hrd. 1959:671 nr. 141/1958 (Flugeldar í bifreið) ^[PDF]
Farþegi hélt á flugeldum og varð fyrir líkamstjóni. Synjað var kröfunni þar sem tjónið var ekki vegna notkun bifreiðarinnar.

---

Hrd. 1967:916 nr. 84/1966 (Reyðarvatn) ^[PDF]

---

Hrd. 1969:153 nr. 11/1969 (Eignaauki) ^[PDF]
Framteljandi hafði á skattframtölum sínum árin 1966 og 1967 talið fram verðmæti eigin vinnu við byggingaframkvæmdir skattárin fyrir 1965 og 1966. Framteljandinn taldi þá vinnu vera skattfrjálsa á grundvelli ákvæðis í skattalögum um að tekjur teldust ekki til eignaauka sem stafa af aukavinnu, sem einstaklingar leggja fram utan reglulegs vinnutíma við byggingu íbúða til eigin nota og að sú ívilnun félli burt að því leyti sem vinnan kunni að fást endurgreidd með söluhagnaði af íbúðinni.

Í reglugerð sem sett var á grundvelli laganna sagði hins vegar þetta: „Nú á maður íbúð og byggir sér aðra stærri til eigin nota, skal þá telja þann hluta eigin aukavinnu hans við nýju íbúðina skattfrjálsan, sem svarar til stærðarmunarins, miðað við rúmmetrafjölda.“

Hæstiréttur taldi að þar sem ekki kæmi í lögunum fram að það myndi skerða ívilnunina að skattþegn hafi áður átt íbúðarhúsnæði, hafi fjármálaráðherra ekki öðlast heimild til þess að skerða ívilnunina enn frekar.

---

Hrd. 1970:977 nr. 195/1970 ^[PDF]

---

Hrd. 1971:1137 nr. 193/1970 (Reyðarvatn) ^[PDF]

---

Hrd. 1975:55 nr. 65/1971 (Arnarvatnsheiði) ^[PDF]
SÓ seldi hluta Arnarvatnsheiðar árið 1880 en áskildi að hann og erfingjar hans, sem kunni að búa á tilteknu nánar afmörkuðu svæði, að hefðu rétt til eggjatöku og silungsveiði í því landi fyrir sig og sína erfingja. Kaupendurnir skiptu síðan landinu upp í tvo hluta og seldu síðan hlutana árið 1884 til tveggja nafngreindra hreppa. Löngu síðar fóru aðrir að veiða silunga á svæðinu og var þá deilt um hvort túlka mætti það afsal er fylgdi jörðinni árið 1880 á þann veg að erfingjarnir hefðu einkarétt á þessum veiðum eða deildu þeim réttindum með eigendum jarðarinnar hverju sinni.

Hæstiréttur vísaði til þess að það væri „forn og ný réttarregla, að landeigandi eigi fiskveiði í vötnum á landi sínu, [...] þá var rík ástæða til þess, að [SÓ] kvæði afdráttarlaust að orði, ef ætlun hans var sú, að enginn réttur til silungsveiði í vötnum á hinu selda landi fylgdi með við sölu þess“. Ákvæðin um þennan áskilnað voru talin óskýr að þessu leyti og litið til mótmæla hreppsbænda á tilteknum manntalsþingum sem merki þess að bændurnir hafi ekki litið þannig á ákvæðin að allur silungsrétturinn hafi verið undanskilinn sölunni. Þar að auki höfðu fylgt dómsmálinu ýmis vottorð manna er bjuggu í nágrenninu að þeir hefðu stundað silungsveiði á landinu án sérstaks leyfis niðja [SÓ]s.

---

Hrd. 1976:232 nr. 126/1974 ^[PDF]

---

Hrd. 1976:1105 nr. 169/1974 (Garðakot) ^[PDF]

---

Hrd. 1978:379 nr. 88/1975 ^[PDF]

---

Hrd. 1978:447 nr. 50/1978 ^[PDF]

---

Hrd. 1978:893 nr. 32/1976 (Óvígð sambúð - Vinnuframlag á heimili - Ráðskonulaun V) ^[PDF]

---

Hrd. 1978:1283 nr. 55/1977 ^[PDF]

---

Hrd. 1979:1157 nr. 173/1978 (Umgengnisréttur eftir óvígða sambúð) ^[PDF]

---

Hrd. 1980:2 nr. 17/1979 (Verslunarráð Íslands) ^[PDF]

---

Hrd. 1980:920 nr. 99/1978 (Leirvogstunga) ^[PDF]

---

Hrd. 1980:1409 nr. 90/1980 (Sérdómstóll) ^[PDF]

---

Hrd. 1980:1426 nr. 209/1977 ^[PDF]

---

Hrd. 1981:182 nr. 33/1978 (Mývatnsbotn) ^[PDF]
Greint var á um eignarhald á botni Mývatns og önnur verðmæti á botni Mývatns utan netlaga, og kröfðust landeigendur þeirra landa er lágu að Mývatni að þau teldust óskipt sameign þeirra allra. Fyrir héraði hófst málið með stefnu í júlímánuði 1974 sem að endingu varð að áðurgreindri kröfu. Ríkið höfðaði gagnsök sama mánuð sem að endingu varð sambærileg þeirra sem landeigendurnir gerðu, nema eignarhaldið færi til sín. Aukadómþing Þingeyjarsýslu dæmdi ríkinu í vil með gagnályktun á 1. tölul. 4. gr. vatnalaga nr. 15/1923 þar sem hinum málsaðilunum tókst ekki að sýna fram á að eignarrétturinn að Mývatnsbotni utan netlaga hefði stofnast með lögum eða með öðrum viðurkenndum hætti. Taldi hann í ljósi þessa að ríkið teldist réttmætur eigandi umrædds svæðis.

Fyrir Hæstarétti var málinu vísað frá héraði hvað varðaði kröfur tveggja ábúenda þar sem jarðirnar voru í ríkiseigu, sökum þess að það væri andstætt meginreglum réttarfars um aðild að aðili hafi uppi kröfur gegn sjálfum sér. Litið var svo á að frávísun þeirra krafna leiddi ekki til frávísun málsins í heild.

Hæstiréttur leit svo á að fyrir gildistöku vatnalaganna hafi engin lagaákvæði kveðið beinlínis á um eignarrétt yfir botnum stöðuvatna. Í málinu höfðu áfrýjendur ekki getað sýnt fram á að eignarréttur hafi myndast með öðrum hætti yfir botni Mývatns utan netlaga er leiddi til skerðingar eignarréttinda með 4. gr. vatnalaganna. Var ríkið því sýknað af þeirri kröfu áfrýjenda.

Hvað kröfu ríkisins varðaði vísaði Hæstiréttur til þess að 4. gr. vatnalaganna kvað heldur ekki um að ríkið teldist eigandi Mývatnsbotns utan netlaga né þeirra verðmæta sem tilheyrðu því svæði. Aukinheldur hafi ríkið heldur ekki sýnt fram á í málinu að það hafi stofnað til eignarréttarins með öðrum hætti. Voru landeigendurnir því einnig sýknaðir af kröfum ríkisins. Hins vegar kom fram að handhafar ríkisvalds gætu í skjóli valdheimilda sinna ráðið meðferð og nýtingu botns Mývatns og botnsverðmæta utan netlaga.

---

Hrd. 1981:416 nr. 97/1979 (Fálkagata) ^[PDF]

---

Hrd. 1981:1138 nr. 191/1981 ^[PDF]

---

Hrd. 1981:1584 nr. 199/1978 (Landmannaafréttardómur síðari) ^[PDF]
Íslenska ríkið hóf mál fyrir aukadómþingi Rangárvallasýslu árið 1975 með eignardómsstefnu þar sem krafist var viðurkenningar á beinum eignarrétti ríkisins á Landmannaafrétti. Tilefnið var ágreiningur um réttarstöðu afréttanna vegna virkjanaframkvæmda hins opinbera við Tungnaá og Þórisvatn. Ríkið taldi sig ávallt hafa átt svæðið án þess að formleg staðfesting hafi verið á þeim rétti, en tók þó fram að það viðurkenndi þegar áunninn upprekstrarréttindi og önnur afréttarnot annarra aðila reist á lögum og venjum.

Meiri hluti aukadómþingsins féllst á kröfu íslenska ríkisins. Sératkvæði eins dómandans hljóðaði upp á sýknu af þeirri kröfu.

Meiri hluti Hæstaréttar taldi að málsvörn áfrýjenda um að þeir ættu landið en ekki ríkið hefði þegar verið tekin fyrir og dæmd í öðru máli málsaðilanna, hrd. Landmannaafréttur I. Enginn áfrýjenda gat sýnt fram á að þeir hafi haft neinn rýmri rétt til afréttanna en málsaðilar téðs máls Hæstaréttar. Annar málatilbúnaður og gögn var síðan ekki sinnt ýmist vegna vanreifunar eða vegna óskýrleika.

Þrátt fyrir þetta taldi meiri hlutinn sig bæran til að leysa úr viðurkenningarkröfu ríkisins um að það ætti beinan eignarrétt á Landmannaafrétti. Gat hann þess að Alþingi hafi ekki sett lög um þetta efni sem hefði verið eðlileg leið. Meiri hlutinn féllst ekki á þann málatilbúnað að íslenska ríkið hafi átt svæðið frá stofnun allsherjarríkisins né að beinn eignarréttur hafi stofnast með lögum eða öðrum hætti eins og eignarhefð. Tilvísanir íslenska ríkisins í námulög, vatnalög og eldri lög um nýbýli voru ekki talin duga að þessu leyti. Meiri hlutinn taldi að bærir handhafar ríkisvalds gætu sett reglur í skjóli valdheimilda sinna um meðferð og nýtingu landsvæðisins. Með hliðsjón af þessu taldi meirihlutinn að ekki væri unnt að taka kröfu íslenska ríkisins til greina.

Sératkvæði tveggja manna minni hluta Hæstaréttar voru um hið andstæða á þeim forsendum að í meginatriðum um þegar hefði verið leyst úr þeim hluta málsins fyrir Hæstarétti er varðaði veiðirétt og vatnsföll á sama svæði af hálfu sömu aðila, án þess að málatilbúnaðurinn hafi verið til þess fallinn að aðgreina það fordæmi né lögð fram ný gögn er gæfu tilefni til annarrar niðurstöðu.

---

Hrd. 1982:428 nr. 150/1978 ^[PDF]

---

Hrd. 1982:437 nr. 117/1979 ^[PDF]

---

Hrd. 1982:836 nr. 214/1977 (Farþegi gegn gjaldi - Bílslys í Þjórsárdal) ^[PDF]

---

Hrd. 1983:421 nr. 171/1980 ^[PDF]

---

Hrd. 1983:574 nr. 54/1981 (Nýr ráðningarsamningur ríkisstarfsmanns) ^[PDF]

---

Hrd. 1983:1894 nr. 190/1981 ^[PDF]

---

Hrd. 1983:2187 nr. 129/1981 ^[PDF]

---

Hrd. 1984:875 nr. 124/1982 ^[PDF]

---

Hrd. 1984:1057 nr. 209/1982 ^[PDF]

---

Hrd. 1985:75 nr. 234/1982 ^[PDF]

---

Hrd. 1985:479 nr. 124/1984 ^[PDF]

---

Hrd. 1985:1360 nr. 138/1984 ^[PDF]

---

Hrd. 1985:1380 nr. 177/1985 ^[PDF]

---

Hrd. 1985:1389 nr. 38/1984 ^[PDF]

---

Hrd. 1986:706 nr. 133/1984 (Hlunnindaskattur Haffjarðarár - Utansveitarmenn) ^[PDF]

---

Hrd. 1986:1095 nr. 99/1985 ^[PDF]

---

Hrd. 1986:1396 nr. 98/1985 ^[PDF]

---

Hrd. 1986:1473 nr. 18/1985 ^[PDF]

---

Hrd. 1987:384 nr. 67/1987 (Innsetning í umráð barna) ^[PDF]

---

Hrd. 1987:788 nr. 199/1985 ^[PDF]

---

Hrd. 1987:972 nr. 12/1986 (Kjarnaborvél) ^[PDF]

---

Hrd. 1987:1008 nr. 271/1985 (Samsköttun) ^[PDF]

---

Hrd. 1987:1263 nr. 229/1986 (Lyfjapróf Jóns Páls) ^[PDF]

---

Hrd. 1987:1444 nr. 49/1986 (Byggingafræðingur) ^[PDF]

---

Hrd. 1987:1735 nr. 331/1987 (Hafskip) ^[PDF]

---

Hrd. 1988:742 nr. 321/1986 ^[PDF]

---

Hrd. 1988:1130 nr. 4/1987 ^[PDF]

---

Hrd. 1988:1532 nr. 239/1987 (Framadómur) ^[PDF]
Í reglugerð var kveðið á um það skilyrði fyrir atvinnuleyfi að bifreiðastjóri yrði að vera í Bifreiðastjórafélaginu Frama. Bifreiðarstjórinn fékk atvinnuleyfi árið 1984 og skuldbatt sig til að fylgja ákvæðum reglugerðarinnar í einu og öllu. Árið eftir hætti hann að greiða félagsgjöldin og taldi sig vera óskylt að vera í félaginu. Umsjónarnefnd leigubifreiða innkallaði atvinnuleyfið að ósk félagsins og staðfesti ráðherra þá ákvörðun. Bifreiðarstjórinn höfðaði mál til ógildingar á þeirri ákvörðun.

Í lögunum, sem reglugerðin byggði á, var ekki mælt fyrir um skyldu atvinnuleyfishafa til að vera í stéttarfélagi eða einungis megi veita atvinnuleyfi til þeirra sem væru í stéttarfélagi bifreiðastjóra. Hæstiréttur taldi að ákvæði stjórnarskrár um atvinnufrelsi kvæði á um að lagaboð þyrfti til að leggja bönd á atvinnufrelsi manna og vísaði þá í sett lög frá Alþingi, og þar af leiðandi dygðu reglugerðarákvæðin ekki ein og sér. Taldi dómurinn því að óheimilt hafi verið að svipta bifreiðarstjórann atvinnuleyfinu á þeim forsendum.

---

Hrd. 1988:1689 nr. 412/1988 ^[PDF]

---

Hrd. 1989:28 nr. 5/1989 (Ríkisendurskoðun) ^[PDF]
Ríkisendurskoðun hafði krafist aðgangs að sjúkraskýrslum ákveðins tímabils í því skyni að sannreyna hvort gjaldskrárreikningar sem nafngreindur heimilislæknir hafði gert og fengið greitt fyrir ættu stoð í skýrslunum. Eingöngu trúnaðarlæknir stofnunarinnar fengi að kynna sér efni skýrslnanna en ekki aðrir starfsmenn stofnunarinnar. Í málinu var vísað til almenns ákvæðis í lögum þar sem stofnunin hefði fengið víðtækar heimildir til þess að kanna gögn er lægju til grundvallar reikningsgerð á hendur ríkinu. Læknirinn mótmælti og krafðist þess að aðgangi stofnunarinnar og trúnaðarlæknisins yrði synjað á grundvelli einkalífsvernd sjúklinganna og leyndarskyldu lækna.

Hæstiréttur taldi í ljósi eðli málsins að aðrir starfsmenn heilbrigðisstofnunarinnar hljóti að hafa vitneskju um gögnin og þar að auki bera reikningarnir með sér að tilteknar aðgerðir hafi verið gerðar. Því væri ekki um að ræða meginbreytingar varðandi leynd gagnanna þó trúnaðarlæknir, sem bundinn væri þagnarskyldu, myndi kynna sér gögnin á vegum Ríkisendurskoðunar að því marki sem krafist var í málinu. Var því lækninum skylt, að mati réttarins, að verða við kröfu Ríkisendurskoðunar um aðgang að gögnunum.

Í ræðu framsögumanns þingnefndar í neðri deild Alþingis, við afgreiðslu frumvarpsins, sagði að viðhorf þingnefndarinnar að til að viðhalda trúnaði við sjúklinga myndi sérstakur trúnaðarlæknir á vegum Ríkisendurskoðunar annast athuganir stofnunarinnar á sjúkragögnum er lægju til grundvallar greiðslum til lækna. Talið er að ræðan hafi haft verulega þýðingu fyrir úrslit málsins í Hæstarétti.

---

Hrd. 1989:1011 nr. 28/1987 ^[PDF]

---

Hrd. 1989:1022 nr. 29/1987 ^[PDF]

---

Hrd. 1989:1257 nr. 130/1987 ^[PDF]

---

Hrd. 1989:1404 nr. 128/1988 ^[PDF]

---

Hrd. 1990:92 nr. 31/1990 (Hæfi héraðsdómara - Gæsluvarðhaldsúrskurður I - Aðskilnaðardómur V) ^[PDF]

---

Hrd. 1990:496 nr. 12/1989 (Vélsleði) ^[PDF]
Tekið var fram í dómnum að raunvirði sleðans var ekki ákveðið hærra vegna greiðsluháttar.

---

Hrd. 1990:1581 nr. 22/1989 (36 ár, sameignir) ^[PDF]
M og K höfðu verið í sambúð í 36 ár.
Þau deildu aðallega um skiptingu á tveimur fasteignum, andvirði bifreiðar, bankainnstæðum og verðbréfum. Dómstólar mátu svo að framangreindar eignir skyldu skiptast að jöfnu en tóku þó ekki afstöðu til útlagningar né hvor aðilinn ætti tilkall til þess að leysa einstakar eignir til sín.
Sumar aðrar eignir mat hann svo að annar aðilinn ætti að eiga þær að fullu.

---

Hrd. 1991:1236 nr. 482/1990 ^[PDF]

---

Hrd. 1991:1855 nr. 340/1991 (Ms. Haukur) ^[PDF]

---

Hrd. 1992:352 nr. 42/1992 ^[PDF]

---

Hrd. 1992:800 nr. 218/1989 ^[PDF]

---

Hrd. 1992:1511 nr. 286/1989 (Óttarsstaðir) ^[PDF]

---

Hrd. 1992:1531 nr. 498/1991 ^[PDF]

---

Hrd. 1992:1545 nr. 485/1991 (Lýsing) ^[PDF]

---

Hrd. 1992:1834 nr. 274/1992 ^[PDF]

---

Hrd. 1992:1858 nr. 156/1987 (Sæból) ^[PDF]

---

Hrd. 1993:259 nr. 135/1990 (Innheimtustarfsemi) ^[PDF]

---

Hrd. 1993:826 nr. 141/1993 ^[PDF]

---

Hrd. 1993:1073 nr. 87/1993 (Akstur utan vegar) ^[PDF]

---

Hrd. 1993:1217 nr. 124/1993 (Leigubílastjóraaldur) ^[PDF]

---

Hrd. 1993:1703 nr. 24/1990 ^[PDF]

---

Hrd. 1993:2061 nr. 291/1993 (Hrönn hf.) ^[PDF]

---

Hrd. 1993:2205 nr. 325/1990 (Brekka) ^[PDF]

---

Hrd. 1994:79 nr. 442/1993 (Skinkumál) ^[PDF]
Deilt var um hvort framleiðsluráð gæti kveðið á um bann við innflutningi á vöru á grundvelli lagaákvæðis sem skyldaði umleitan álits framleiðsluráðs þegar flytja ætti inn landbúnaðarvöru.

Meirihluti Hæstaréttar (4 af 7) túlkaði lagaákvæðið með þeim hætti að verið væri að tryggja rétt framleiðsluráðsins til umsagnar en ekki sjálfstæða heimild til innflutningstakmörkunar á landbúnaðarvörum. Stjórnvaldsákvarðanir ráðherra um synjun á tollafgreiðslu varanna voru því ógiltar.

---

Hrd. 1994:469 nr. 198/1993 (Flugumferðarstjórar) ^[PDF]

---

Hrd. 1994:576 nr. 136/1992 (Söluskattur - Þýsk-íslenska hf. - Starfsstöð innsigluð) ^[PDF]
Fyrirtæki var í vanskilum á söluskatti og gripu yfirvöld til þess að innsigla starfsstöð þeirra. Það greiddi skuldina fljótt eftir innsiglunina. Hæstiréttur taldi að yfirvöld hefðu átt að bjóða þeim að greiða skuldina áður en gripið yrði til lokunar.

---

Hrd. 1994:728 nr. 101/1992 ^[PDF]

---

Hrd. 1994:758 nr. 10/1994 (Skattfrjáls jöfnunarhlutabréf) ^[PDF]

---

Hrd. 1994:1191 nr. 472/1993 ^[PDF]

---

Hrd. 1994:1451 nr. 270/1994 (EES-samningur) ^[PDF]
„[D]ómstólar verða ekki krafðir álits um lögfræðileg efni nema að því leyti, sem nauðsynlegt er til úrlausnar um ákveðna kröfu í dómsmáli.“

---

Hrd. 1994:1476 nr. 281/1991 (Launaskattur - Atvinnuvegaflokkun Hagstofu Íslands) ^[PDF]
Með lögum var lagður á launaskattur ásamt heimild til að ákveða álagningu launaskatts á atvinnutekjur hjá fyrirtækjum sem flokkuðust undir fiskverkun og iðnað samkvæmt atvinnuvegaflokkun Hagstofu Íslands. Þá var sett reglugerð þar sem heimildin var nýtt og með henni var fylgiskjal með hluta af atvinnuvegaflokkun Hagstofu Íslands. Síðar var gefin út önnur reglugerð er tók við af hinni fyrri en án birtingar úr atvinnuvegaflokkuninni, og var það heldur ekki gert síðar. Enn síðar voru birt lög þar sem vinnulaun og þóknanir fyrir störf hjá fyrirtækjum sem flokkast undir fiskverkun og iðnað skv. atvinnuvegaflokkun Hagstofu Íslands væru undanþegin skattinum.

Blikksmiðameistari kærði áætlun skattstjóra um álögð gjöld sem endaði á stjórnsýslustigi með álagningu 3,5% launaskatts á vinnu við uppsetningu loftræstikerfa á byggingarstað. Taldi meistarinn að verkið væri undanþegið launaskattsskyldu og að fáránlegt væri að álagning þessa skattar færi eftir því hvar hann ynni verkið . Lögtak varð síðan gert í fasteign hans til tryggingar á skuld hans vegna greiðslu þessa skatts.

Meirihluti Hæstaréttar mat það svo að eingöngu hefði verið hægt að byggja á þeim hlutum atvinnuvegaflokkunarinnar sem hafði þá þegar verið birtur, og því var hafnað að líta á hluta hennar sem óbirtur voru við meðferð málsins og ríkið vísaði í til stuðnings máli sínu. Vísaði hann einnig til þess að löggjafinn hefði ætlað að undanþágan næði einvörðungu til þess hluta sem unninn væri á verkstæðum en ekki samsetningar hluta utan þeirra, hefði þurft að taka það skýrt fram við setningu laganna. Með hliðsjón af þessu var ekki gerður greinarmunur á þessum þáttum starfseminnar.

---

Hrd. 1994:1995 nr. 391/1992 ^[PDF]

---

Hrd. 1994:2640 nr. 425/1994 (Sameining sveitarfélaga Helgafellssveit) ^[PDF]

---

Hrd. 1995:29 nr. 322/1992 ^[PDF]

---

Hrd. 1995:167 nr. 312/1992 (Aðgangur að eldri sjúkraskrám) ^[PDF]

---

Hrd. 1995:592 nr. 60/1995 ^[PDF]

---

Hrd. 1995:835 nr. 448/1992 ^[PDF]

---

Hrd. 1995:856 nr. 369/1992 ^[PDF]

---

Hrd. 1995:1287 nr. 139/1995 ^[PDF]

---

Hrd. 1995:3094 nr. 401/1995 ^[PDF]

---

Hrd. 1995:3149 nr. 342/1995 (Vansvefta skipstjóri - Bjartsmál) ^[PDF]

---

Hrd. 1996:159 nr. 223/1994 (Snjóflóð) ^[PDF]
Starfsmaður Vegagerðarinnar varð fyrir tjóni við snjóruðning. Synjað var um bótaábyrgð Vegagerðarinnar en hins vegar var vátryggingarfyrirtækið látið bera ábyrgð þar sem starfsmaðurinn var að nota ökutækið á þeirri stundu.

---

Hrd. 1996:405 nr. 135/1995 (Samvinnubankinn) ^[PDF]

---

Hrd. 1996:582 nr. 282/1994 (Búseti) ^[PDF]

---

Hrd. 1996:1114 nr. 115/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:1422 nr. 150/1995 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:1536 nr. 161/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:2063 nr. 131/1995 (Grensásvegur) ^[PDF]

---

Hrd. 1996:2269 nr. 125/1995 (Hrognatunnur) ^[PDF]

---

Hrd. 1996:3002 nr. 221/1995 (Fullvirðisréttur og greiðslumark í landbúnaði - Greiðslumark I - Fosshólar) ^[PDF]

---

Hrd. 1996:3141 nr. 329/1995 ^[PDF]

---

Hrd. 1996:3581 nr. 422/1996 (Vanhæfi héraðsdómara) ^[PDF]

---

Hrd. 1996:3920 nr. 270/1996 (Siglufjarðarapótek) ^[PDF]

---

Hrd. 1996:4112 nr. 290/1996 (Flugmaður) ^[PDF]

---

Hrd. 1996:4260 nr. 427/1995 (Jöfnunargjald á franskar kartöflur) ^[PDF]
Almenn lagaheimild var til staðar til að hækka jöfnunargjaldið á franskar kartöflur. Gjaldið var svo hækkað úr 40% í 190%. Ekki voru talin vera fyrir hendi réttlætanleg sjónarmið um að hækka gjaldið eins mikið og gert var. Íslenska ríkið gat ekki sýnt fram á að vandi við niðurgreiðslur og erlendir markaðir hafi verið sjónarmið sem íslenska ríkið hafi byggt á við beitingu þeirrar heimildar.

---

Hrd. 1997:157 nr. 60/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:385 nr. 3/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:759 nr. 163/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:841 nr. 285/1996 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:1948 nr. 196/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:2174 nr. 282/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:2563 nr. 42/1997 (Reykhóll) ^[PDF]

---

Hrd. 1997:2578 nr. 43/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1997:2918 nr. 432/1996 (Ákvörðun byggingarnefndar - Blómaskáli) ^[PDF]

---

Hrd. 1997:3742 nr. 287/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:374 nr. 7/1998 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:500 nr. 208/1997 (Barnsburðarleyfi) ^[PDF]

---

Hrd. 1998:601 nr. 476/1997 (Möðrufell í Eyjafjarðarsveit - Dalabyggð - Röksemdir ráðuneytis) ^[PDF]

---

Hrd. 1998:799 nr. 305/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:829 nr. 78/1998 (Yfirskattanefnd - Frávísun) ^[PDF]

---

Hrd. 1998:1846 nr. 406/1997 (Hlaðmaður) ^[PDF]

---

Hrd. 1998:1949 nr. 198/1998 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:1976 nr. 311/1997 (Breytt mat á örorku - Reikniregla) ^[PDF]
Sett var ný reikniregla um umreikning. Haldið var því fram að reiknireglan væri gölluð því hún bætti ekki alla starfsorkuskerðingu. Hæstiréttur var ósammála þar sem veita ætti löggjafanum svigrúm til að stilla þetta af.

---

Hrd. 1998:2002 nr. 312/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:2021 nr. 389/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:2270 nr. 218/1998 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:2286 nr. 213/1998 (Málsmeðferð á rannsóknarstigi) ^[PDF]

---

Hrd. 1998:2299 nr. 221/1998 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:2390 nr. 478/1997 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:3096 nr. 497/1997 (Iðnlánasjóður - Nýsköpunarsjóður atvinnulífsins) ^[PDF]

---

Hrd. 1998:3115 nr. 333/1997 (Dönsk skaðabótalög) ^[PDF]

---

Hrd. 1998:3259 nr. 242/1997 (Notaðir vélsleðar) ^[PDF]

---

Hrd. 1998:3599 nr. 46/1998 (Héraðsdýralæknir) ^[PDF]

---

Hrd. 1998:3682 nr. 53/1998 (Slökkviliðsmenn) ^[PDF]

---

Hrd. 1998:3781 nr. 93/1998 (Viðbótarálagning) ^[PDF]

---

Hrd. 1998:4328 nr. 147/1998 ^[PDF]

---

Hrd. 1998:4406 nr. 166/1998 (Iðnaðarmálagjald) ^[PDF]

---

Hrd. 1999:262 nr. 241/1998^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:390 nr. 177/1998 (Blindur nemandi við HÍ)^{[HTML] [PDF]}
Blindur nemandi sótti um og fékk inngöngu í HÍ. Síðar hrökklaðist nemandinn úr námi vegna skorts á aðgengi að kennsluefni sem hann gæti nýtt sér. Hæstiréttur túlkaði skyldur HÍ gagnvart nemandanum í ljósi ákvæða MSE um jafnræði og réttar til menntunar.

---

Hrd. 1999:781 nr. 415/1998 (Áfengisauglýsingar - Egils Sterkur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:942 nr. 139/1997 (Rithandarrannsókn ekki afgerandi, litið til annarra atvika)^{[HTML] [PDF]}
Reynt var að sýna fram á fölsun rithandar með rannsókn.

Einstaklingur hafði fengið námslán og fengið skuldabréf. Haldið því fram að undirritunin á skuldabréfinu hefði verið fölsuð. Rannsóknin benti ekki nægileg líking væri fyrir því að um fölsun hefði verið að ræða, en heldur ekki í hina áttina. Að endingu var greiðsluskyldan staðfest.

---

Hrd. 1999:1080 nr. 254/1998^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:1096 nr. 255/1998^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:1112 nr. 256/1998^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:1270 nr. 482/1998^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:1298 nr. 388/1998^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:2767 nr. 36/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:2777 nr. 40/1999 (Krýsuvík og Stóri Nýibær)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:2794 nr. 450/1998 (Kolbeinsstaðarhreppur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:2809 nr. 451/1998^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:3132 nr. 239/1999 (Kynfaðernismál)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:3386 nr. 65/1999 (Good Morning America)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:3679 nr. 409/1999 (Fimleikahús ÍR - Kaþólska biskupsdæmið)^{[HTML] [PDF]}
ÍR leigði lóð af kaþólska biskupsdæminu á Íslandi árið 1930 til nota fyrir íþróttahús. Leigusamningurinn átti að renna út árið 1964 og var í honum ákvæði að eftir lok leigutímans skyldi leigutakinn fjarlægja húsið af lóðinni og skila henni vel frágenginni nema leigusamningurinn yrði framlengdur. Þá kom fram að leigusalinn hefði áskilið sér rétt til að kaupa húsið af leigjandanum við lok leigusamningsins. Þegar samningurinn rann svo út var húsið ekki fjarlægt, lóðinni ekki skilað, og biskupsdæmið nýtti heldur ekki kauprétt sinn í húsinu.

ÍR byggði á því að félagið ætti lóðina á grundvelli hefðunar þar sem biskupsdæmið hefði fyrst gert kröfu um endurheimt á umráðum lóðarinnar árið 1987. Hins vegar var lagt fyrir dóm bréf sem ÍR hafði sent til sveitarfélags árið 1970 þar sem því var boðið að kaupa húsið, en viðurkenndu í sama bréfi eignarhald biskupsdæmisins á lóðinni. Hæstiréttur taldi að með þeirri viðurkenningu hefði ÍR viðurkennt að félagið nyti einungis afnotaréttar af lóðinni og hefði því ekki getað áunnið sér eignarhefð á lóðinni.

---

Hrd. 1999:3704 nr. 265/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:3750 nr. 156/1999 (Skattaupplýsingar)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:3799 nr. 114/1999 (MS-félagið)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:3944 nr. 432/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:4177 nr. 427/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:4181 nr. 428/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:4208 nr. 271/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:4234 nr. 223/1999 (Niðurlagning stöðu - Ótímabundinn starfsmaður hjá RÚV - Biðlaun)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:4769 nr. 195/1999 (Lífeyrissjóður sjómanna - Kjartan Ásmundsson)^{[HTML] [PDF]}
Á sumum prófum hefur verið ranglega vísað til ártals dómsins sem 1994.

K var stýrimaður á skipi árið 1978 þegar hann varð fyrir slysi við sjómennsku. Hann fékk 100% örorkumat er kom að fyrri störfum. Varanleg almenn örorka var metin sem 25%.

Á þeim tíma sem slysið var voru viðmið örorku á þann veg að hún var metin með hliðsjón af því starfi sem viðkomandi gegndi á þeim tíma. Árið 1992 voru sett lög sem breyttu því mati þannig að eingöngu væri byggt á hæfi til almennra starfa og til að eiga rétt á greiðslum frá L yrði almenna örorkan að vera a.m.k. 35%. Við þessa breytingu missti K rétt sinn til greiðslu lífeyris úr sjóðum L.

Í málinu hélt K því fram að lífeyrisréttur sinn nyti verndar 72. gr. stjórnarskrárinnar og þyrfti að byggja á skýrri lagaheimild. L vísaði til hallarekstur sjóðsins og því hefði L óskað eftir lagabreytingum sem varð síðan af.

Hæstiréttur taldi að málefnalegar forsendur hefðu legið að baki skerðingunum og að breytingin hefði verið almenn og tók til allra sem nutu eða gátu notið örorkulífeyris úr sjóðnum. Lagabreytingin kvað á um fimm ára aðlögunarfrest sem gilti jafnt um alla sjóðfélaga. Sýknaði því Hæstiréttur Lífeyrissjóðinn og íslenska ríkið af kröfum K.

K skaut síðan málinu til Mannréttindadómstóls Evrópu (umsókn nr. 60669/00) sem dæmdi honum síðan í hag.

---

Hrd. 1999:4872 nr. 190/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 1999:4916 nr. 236/1999 (Erla María Sveinbjörnsdóttir)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:244 nr. 293/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:318 nr. 34/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:897 nr. 310/1999 (Lækur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:1309 nr. 455/1999 (Íslenskir aðalverktakar)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:1322 nr. 407/1999 (Brúnir og Tjarnir - Jarðasala I)^{[HTML] [PDF]}
Íslenska ríkið seldi tilteknar jarðir til S án auglýsingar. Þ var ekki sáttur við það og sóttist eftir ógildingu sölunnar og útgáfu afsalsins til S. Hæstiréttur nefndi að ákvarðanir stjórnvalda um ráðstafanir á eignum ríkisins gilti meðal annars jafnræðisregla stjórnsýsluréttarins er myndi leiða til þess að auglýsa skyldi fyrirætlaðar sölur á eignum ríkisins til að veita öllum borgurum sama tækifæri til að gera kauptilboð. Hins vegar taldi rétturinn málsástæður í þessu máli ekki nægar ástæður til þess að ógilda gerningana.

---

Hrd. 2000:1980 nr. 192/2000 (Helmingaskiptaregla laga nr. 31/1993)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:2008 nr. 501/1999^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:2131 nr. 486/1999 (Dómnefnd um lektorsstarf)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:2174 nr. 69/2000 (Skilyrði fyrir kindakjöt og mjólk - Greiðslumark II)^{[HTML] [PDF]}
Greiðslukerfi í landbúnaði var breytt og höfðaði sauðfjárbóndi einn mál þar sem verið væri að hygla kúabændum við þær breytingar.

Hæstiréttur féllst ekki á að í því fælist óheimil mismunun í skilningi jafnræðisreglu stjórnarskrárinnar þar sem löggjafanum hafi ekki verið skylt að láta sömu lagareglur gilda um allar greinar landbúnaðar. Þá hafi þeir breytingar sem áttu sér stað verið gerðar í lögmætum tilgangi, til þess fallnar að ná fram ákveðnum markmiðum í sauðfjárrækt og náðu til allra er stunduðu hana.

---

Hrd. 2000:2315 nr. 73/2000 (Fiskistofa)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:2352 nr. 181/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:2946 nr. 91/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:3135 nr. 175/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:3467 nr. 143/2000 (Brunabótafélagið)^{[HTML] [PDF]}
Fyrirkomulag var um að félagsmenn í tryggingafélagi myndu eingöngu fá tilbaka það sem þeir lögðu í félagið ef því yrði slitið.
Félagsmaður lést og erfingjar hans kröfðust þess að fá hans hlut í félaginu, en var synjað um það.
Hæstiréttur taldi að eignarhluturinn hefði ekki erfst og hefði fallið til félagsins sjálfs við andlátið.

---

Hrd. 2000:3521 nr. 236/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:3697 nr. 407/2000 (Aðgangur fjölmiðla að réttarhöldum máls)^{[HTML] [PDF]}
Í málinu voru teknar fyrir tvær ákærur, ein þeirra fjallaði um nauðgun og fyrir morð. Réttarhöld vegna morðmála voru venjulega opin en þeim var lokað í heild sökum ákærunnar um nauðgun. Fréttamaður kærði lokunarúrskurðinn til Hæstaréttar sem staðfesti úrskurðinn meðal annars vegna náinna tengsla ákæruefnanna.

---

Hrd. 2000:3814 nr. 215/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:4141 nr. 331/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2000:4480 nr. 125/2000 (Öryrkjadómur I)^{[HTML] [PDF]}
Niðurstöðu málsins fyrir Hæstarétti er oft skipt í tímabil: Fyrri tímabilið er krafa er átti við 1. janúar 1994 til 31. desember 1998 og hið seinna frá 1. janúar 1999. Ástæða skiptingarinnar er sú að forsendur úrlausnarinnar fyrir sitt hvort tímabilið voru mismunandi í mikilvægum aðalatriðum.

Þann 1. janúar 1994 tóku gildi ný heildarlög til almannatrygginga en við setningu þeirra var í gildi reglugerð, um tekjutryggingu, heimilisuppbót og heimildarhækkanir, með stoð í eldri lögunum. Ný reglugerð, um tekjutryggingu, var síðan sett 5. september 1995 með stoð í nýju lögunum en þar var kveðið á um heimild til lækkunar á greiðslum byggðum á tekjum maka örorkulífeyrisþegans. Þann 1. janúar 1999 var reglugerðarákvæðinu færð lagastoð með gildistöku breytingarlaga nr. 149/1998.

Ágreiningurinn í máli er varðaði fyrra tímabilið sneri í meginatriðum um hvort íslenska ríkið hafi haft lagaheimild til að skerða tekjur örorkulífeyrisþegans með umræddum hætti á meðan því stóð. Er kom að seinna tímabilinu kom það ekki sérstaklega til álita enda hafði lögunum verið breytt til að koma slíkri á en þá reyndi sérstaklega á samræmi hennar við stjórnarskrá.

Niðurstaða Hæstaréttar var sú að skerðingarheimildin hafi verið óheimil vegna beggja tímabilanna. Allir dómararnir sem dæmdu í málinu voru sammála um fyrra tímabilið. Tveir dómaranna skiluðu sératkvæði þar sem þeir lýstu sig ósammála meirihlutanum um niðurstöðuna um seinna tímabilið en voru sammála að öðru leyti.

Forsendur niðurstöðu meirihlutans um seinna tímabilið voru í megindráttum þær að þar sem tekjur maka skiptu ekki máli við annars konar greiðslur frá ríkinu, eins og slysatrygginga og sjúkratrygginga, væri talið í gildi sé sú aðalregla að greiðslur úr opinberum sjóðum skuli vera án tillits til tekna maka, og vísað þar til jafnræðisreglu stjórnarskrárinnar. Þó megi taka tillit til hjúskaparstöðu fólks varðandi framfærslu ef málefnaleg rök styðja slíkt.

76. gr. stjórnarskrárinnar, nr. 33/1944, spilar hér stórt hlutverk. Meirihlutinn taldi að þrátt fyrir að löggjafinn hafi talsvert svigrúm til mats við að ákveða inntak þeirrar aðstoðar sem ákvæðið kveður á um, þá komist dómstólar ekki hjá því að taka afstöðu til þess hvort það fyrirkomulag sé í samræmi við önnur ákvæði stjórnarskrárinnar eins og þau séu skýrð með hliðsjón af þeim þjóðréttarlegu skuldbindingum sem íslenska ríkið hefur undirgengist.

Þá leit meirihlutinn svo á að við breytingarnar sem urðu að núverandi 1. mgr. 76. gr. stjórnarskrárinnar, nr. 33/1944, en við þær breytingar var fellt út orðalag um undanþágu ríkisins frá því að veita slíka aðstoð í þeim tilvikum þegar viðkomandi nyti ekki þegar framfærslu annarra en í greinargerð var lýst því yfir að ekki væri um efnislega breytingu að ræða. Meirihluti Hæstaréttar taldi að þrátt fyrir staðhæfinguna í lögskýringargögnum hefði breytingin á ákvæðinu samt sem áður slík áhrif.

Eftirmálar dómsúrlausnarinnar fyrir Hæstarétti voru miklir og hefur Hæstiréttur í síðari dómaframkvæmd minnkað áhrif dómsins að einhverju leyti.

---

Hrd. 2001:574 nr. 360/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:901 nr. 180/2000 (Læknamistök)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:1598 nr. 18/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:1647 nr. 132/2001 (Toppfiskur ehf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:1707 nr. 460/2000^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:2281 nr. 173/2001 (Hverfell)^{[HTML] [PDF]}
Hæstiréttur taldi stefnendur málsins hefði skort lögvarða hagsmuni af því að leyst yrði úr fyrir dómi hvernig nafn fjalls yrði stafsett á landakorti.

---

Hrd. 2001:2505 nr. 17/2001 (Lánasýslan)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:2733 nr. 247/2001 (Ólögmæti og vikið til hliðar)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:2865 nr. 317/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:2873 nr. 325/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:3231 nr. 110/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:3543 nr. 181/2001 (Skíðakona í Hlíðafjalli, Akureyri)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2001:4074 nr. 170/2001 (Krossgerði)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:28 nr. 315/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:44 nr. 152/2001^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:232 nr. 34/2002 (Krafa á K vegna skatta M)^{[HTML] [PDF]}
Þau höfðu slitið fjárfélagi og var gengið á K vegna skatta M. K taldi sig ekki bera ábyrgð á þeim.

---

Hrd. 2002:1105 nr. 123/2002 (Heimsóknar- og fjölmiðlabann)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:1418 nr. 156/2002 (Yfirskattanefnd - Virðisaukaskattur - Málshöfðunarfrestur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:1485 nr. 461/2001 (Hvíta Ísland)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:1548 nr. 170/2002 (Flugstjóri, ósanngjarnt að halda utan)^{[HTML] [PDF]}
Hreinræktað dæmi um dóm um hvort lífeyrisréttindin eigi að vera utan eða innan skipta.

K krafðist að lífeyrisréttindi M, sem var flugstjóri, yrðu dregin inn í skiptin.
Horft var stöðu M og K í heild. Ekki var fallist á það.

---

Hrd. 2002:2124 nr. 24/2002 (Skiptaverðmæti)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:2152 nr. 25/2002^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:2409 nr. 23/2002 (Sæþotur)^{[HTML] [PDF]}
Líkamstjón hlaust af notkun sæþota. Tveir strákar leigðu tækin og annar slasaðist. Við leigutökuna undirrituðu strákarnir samning um takmarkanirnar á bótaábyrgð leigusalans.

---

Hrd. 2002:2888 nr. 127/2002 (Uppgjör bóta fyrir missi framfæranda I - 639 gestir í erfidrykkju)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:3035 nr. 68/2002^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:3248 nr. 468/2002^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:3401 nr. 112/2002 (Greiðslumiðlun)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:3686 nr. 167/2002 (ASÍ-dómur - Lagasetning á sjómannaverkfall)^{[HTML] [PDF]}
Í málinu var deilt um lagasetningu á verkföll og verkbönn ýmissa félaga innan Sjómannasambands Íslands og Farmanna- og fiskimannasambands Íslands, og eru þau félög innan ASÍ. ASÍ stefndi ríkinu og Samtökum atvinnulífsins til að fá úr skorið um lögmæti lagasetningarinnar. Hæstiréttur staðfesti dóm héraðsdóms með vísan til forsendna hans.

Megindeilurnar byggðust á því að með setningu laganna væri vegið að samningsfrelsi þeirra og verkfallsrétti sem nyti verndar 74. gr. stjórnarskrárinnar, sbr. 11. gr. MSE. Þá snerust þær einnig um að lögin hefðu einnig náð yfir aðildarfélög sem höfðu ekki tekið þátt í umræddum aðgerðum. Að auki var vísað til jafnræðisreglu 65. gr. stjórnarskrárinnar þar sem eitt aðildarfélaga Samtaka atvinnulífsins hafði gert kjarasamning við Vélstjórafélag Íslands um mörg atriði nátengd deilumálunum sem gerðardómur skyldi líta til.

Litið var til þess að með sérstakri upptalningu á stéttarfélögum í 74. gr. yrðu gerðar ríkari kröfur til takmarkana á réttindum þeirra. Hins vegar var ákvæðið ekki túlkað með þeim hætti að löggjafanum væri óheimilt að setja lög sem stöðvuðu vinnustöðvanir tímabundið. Við setningu laganna hafði verkfallið þá staðið í sex vikur og taldi löggjafinn að ef ekkert væri gert hefði það neikvæð áhrif á almannahagsmuni. Ekki voru talin efni til þess að hnekkja því mati löggjafans.

Lagasetningin kvað á um að gerðardómur myndi ákvarða kjör allra aðildarfélaganna og jafnframt þeirra sem ekki höfðu tekið þátt í umræddum aðgerðum. Í greinargerð viðurkenndi íslenska ríkið að það hefði ekki verið ætlun laganna að þau næðu jafnframt yfir félög sem hvorki væru í verkfalli né verkbanni við gildistöku laganna. Gerðardómur taldi sig samt knúinn til þess að ákvarða einnig kjör þeirra sökum lagafyrirmælanna og takmarkaðs valdsviðs. Dómur héraðsdóms, með vísan til 1. mgr. 74. gr. stjórnarskrárinnar, taldi að almannaheill hafi ekki krafist svo víðtæks gildissviðs og var því dæmt að umrætt bann laganna næði ekki yfir þau né ákvörðun gerðardómsins.

Dómsorð:
Fallist er á kröfu stefnanda að því leyti, að viðurkennt er að Verkalýðsfélagi Snæfellsbæjar, Verkalýðsfélaginu Stjörnunni í Grundarfirði og Verkalýðsfélagi Stykkishólms sé, þrátt fyrir ákvæði l. gr., 2. gr., og 3. gr. laga nr. 34/2001, heimilt að efna til verkfalls og að ákvörðun gerðardóms samkvæmt sömu lögum ráði ekki kjörum fiskimanna í þessum félögum.
Stefndu, íslenska ríkið og Samtök atvinnulífsins, skulu að öðru leyti vera sýknir af kröfum stefnanda, Alþýðusambands Íslands, í máli þessu.
Málskostnaður fellur niður.

---

Hrd. 2002:3948 nr. 500/2002^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2002:4304 nr. 537/2002^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:2610 nr. 9/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:2899 nr. 287/2003 (Þrotabú Netverks ehf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:3323 nr. 144/2003 (Skattskyld hlunnindi)^{[HTML] [PDF]}
Eftir hlutafélagavæðingu ríkisbanka var ákveðið að hækka hlutafé annars þeirra með því að bjóða starfsmönnum sínum að kaupa hlutabréf í honum á lægra gengi en almenningi bauðst stuttu síðar þegar bréfin voru seld opinberlega. Skattayfirvöld túlkuðu verðmuninn sem skattskyld hlunnindi og færðu hann til tekna starfsmannsins. Starfsmaðurinn krafðist ógildingar úrskurðar yfirskattanefndar sem staðfesti ákvörðun skattayfirvalda.

Hæstiréttur staðfesti héraðsdóm með vísan til röksemda hans. Héraðsdómur taldi að túlka ætti ákvæði laga um tekju- og eignaskatt um hvað teljist til skattskyldra tekna með rúmum hætti og sýknaði því íslenska ríkið af kröfum starfsmannsins.

---

Hrd. 2003:3411 nr. 549/2002 (Öryrkjadómur II)^{[HTML] [PDF]}
Eftir uppkvaðningu fyrri öryrkjadómsins, hrd. Öryrkjadómur I (2000:4480), samþykkti Alþingi lög er kváðu á um skerðingar kröfuréttinda er Hæstiréttur staðfesti í þeim dómi á þann veg að kröfur vegna tiltekins tímabils teldust fyrndar og kröfur vegna annars tiltekins tímabils voru lækkaðar.

Öryrki er varð fyrir skerðingu vegna laganna höfðaði dómsmál á þeim grundvelli þess að viðkomandi ætti að fá fullar bætur. Hæstiréttur tók undir og áréttaði að kröfuréttur hefði stofnast með fyrrnefndum dómi Hæstaréttar sem mætti ekki skerða með afturvirkum og íþyngjandi hætti.

---

Hrd. 2003:3698 nr. 37/2003 (Grænmetismál)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2003:4714 nr. 172/2003 (Svipting forsjár barna)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:38 nr. 264/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:257 nr. 226/2003 (Aflahlutdeild)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:397 nr. 481/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:584 nr. 490/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:1159 nr. 342/2003 (Skagstrendingur hf.)^{[HTML] [PDF]}
Útgerðarfélag sagði starfsmanni upp og starfsmaðurinn stefndi því þar sem hann taldi að uppsögnin ætti að vera í samræmi við ákvæði laga um réttindi og skyldur starfsmanna ríkisins. Hæstiréttur synjaði ósk hans um lögjöfnun á þeim grundvelli að ríkisstarfsmenn njóti slíkra réttinda í skiptum fyrir lægri laun en gengur og gerist á almennum markaði.

---

Hrd. 2004:1533 nr. 354/2003^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:2134 nr. 4/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:2354 nr. 477/2003 (Handtaka án tilefnis)^{[HTML] [PDF]}
Lögreglumaður á vakt hugðist fara í sjoppu til að kaupa snarl. Kúnni fór að abbast upp á hann með því að taka mynd af lögreglumanninum að borða og handtók lögreglumaðurinn kúnnann. Honum var vikið úr starfi og hann svo sakfelldur.

---

Hrd. 2004:2964 nr. 266/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:3796 nr. 48/2004 (Biskupstungur - Framaafréttur - Úthlíð)^{[HTML] [PDF]}
Íslenska ríkið stefndi í héraði nánar tilgreindum aðilum til ógildingar á tilteknum hluta úrskurðar óbyggðanefndar er fjallaði um tiltekin mörk milli eignarlands og þjóðlenda. Gagnsakarmál voru höfðuð af tveim stefndu í málinu.

Niðurstaða héraðsdóms var staðfesting úrskurðar óbyggðanefndar að öllu leyti nema að landið í kringum Hagafell, eins og það var afmarkað í úrskurðinum, teldist afréttur Bláskógabyggðar. Öðrum kröfum gagnstefnenda var vísað frá dómi.

Hæstiréttur staðfesti héraðsdóm, að hluta til með vísan til forsendna hans. Í dómnum rekur Hæstiréttur niðurstöðu hrd. Landmannaafréttur I og II, markmið laga þjóðlendulaga, og III. kafla laganna um setningu og hlutverk óbyggðanefndar. Fyrsta landsvæðið sem nefndin fjallaði um var norðanverð Árnessýsla sem hún gerði í sjö málum. Málið sem var skotið til dómstóla var eitt þeirra.

Hæstiréttur taldi greina þurfti, í ljósi þjóðlendulaganna, á milli þjóðlendna og ríkisjarða þar sem íslenska ríkið ætti ekki beinan eignarrétt að svæðum er teljast til þjóðlendna. Sérstaða þjóðlendna væri sú að um væri að ræða forræði yfir tilteknum heimildum á landi sem enginn gæti sannað eignarrétt sinn að.

Fyrir dómi hélt íslenska ríkið því fram að óbyggðanefnd hafi hafnað málatilbúnaði íslenska ríkisins um að nánar afmörkuð landsvæði teldust til þjóðlenda en án þess að taka afstöðu til þess hvaða aðilar teldust vera handhafar eignarréttinda innan þess. Taldi íslenska ríkið því rétt að krefjast endurskoðunar á þeim hluta úrskurðarins þar sem óbyggðanefnd á að hafa lagt alla sönnunarbyrðina á íslenska ríkið um að ekki sé um eignarland að ræða.

Til stuðnings máli sínu vísaði ríkið meðal annars til landamerkjalaga nr. 5/1882 en þar hafi fyrst verið kveðið á um skyldu til jarðeigenda um að gera landamerkjabréf fyrir jarðir sínar. Þau bréf hafi verið einhliða samin og því ekki tæk sem sönnun á eignarhaldi og þar að auki merki um að jarðeigendur hafi í einhverjum tilvikum verið að eigna sér eigandalaust land. Um mörk landsvæða í slíkum landamerkjabréfum sé um að ræða samning milli hlutaðeigandi aðila sem sé ríkinu óviðkomandi. Þá væri heldur ekki hægt að líta svo á að athugasemdalausar þinglýsingar landamerkjabréfa hafi falið í sér viðurkenningu ríkisins á efni þeirra, hvort sem það hafi verið með athöfn eða athafnaleysi.

Af hálfu stefndu í málinu var þeim málflutningi ríkisins andmælt á þeim forsendum að landamerki hvað aðliggjandi jarðir ræðir séu samkomulag þeirra eigenda og að íslenska ríkið ætti að bera sönnunarbyrðina fyrir því að hin þinglýstu jarðamerki væru röng. Séu lagðar fram ríkari kröfur um eignarheimildir myndi það leiða til meira ónæðis og kostnaðar en gagnvart öðrum landeigendum, ásamt því að leiða til óvissu um eignarréttinn. Athugasemdalaus þinglýsing hafi þar að auki falið í sér réttmætar væntingar þinglýsenda.

Hæstiréttur taldi að þinglýsing landamerkjabréfa væri ekki óyggjandi sönnun á mörkum lands heldur þyrfti að meta hvert bréf sérstaklega. Þar leit hann meðal annars á það hvort eigendur aðliggjandi jarða hafi samþykkt mörkin og hvort ágreiningur hefði verið borinn upp. Þá voru aðrar heimildir og gögn jafnan metin samhliða. Með hliðsjón af þessu mati var ekki fallist á kröfu íslenska ríkisins um ógildingu úrskurðar óbyggðanefndar.

---

Hrd. 2004:3895 nr. 47/2004 (Biskupstungnaafréttur „norðan vatna“)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:3973 nr. 80/2004 (Þveráraurar)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:4309 nr. 211/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2004:4816 nr. 465/2004 (Erfðafjárskattur I)^{[HTML] [PDF]}
Þann 31. mars 2004 voru birt ný lög um erfðafjárskatt, nr. 14/2004, er felldu brott eldri lög um erfðafjárskatt, nr. 83/1984. Nýju lögin giltu einvörðungu um skipti á dánarbúum eftir þá er létust 1. apríl 2004 eða síðar. Engan fyrirvara mátti finna um að eldri lögin giltu áfram um skipti einstaklinga er létust fyrir þann dag. Samkvæmt lögunum var erfðafjárskattur lagður á þegar erfðafjárskýrslan væri afhent sýslumanni. Bráðabirgðalög, nr. 15/2004, voru birt þann 20. apríl 2004 þar sem settur var slíkur fyrirvari en þá hafði sýslumaður ekki tekið afstöðu til skýrslunnar.

Í umræddu máli lést arfleifandinn 29. desember 2003, erfingjarnir fengu leyfi til einkaskipta þann 16. febrúar 2004, og var erfðafjárskýrslunni skilað til sýslumanns þann 13. apríl 2004. Meirihluti Hæstaréttar mat það sem svo að engri lagaheimild var til að dreifa til að leggja á erfðafjárskatt þegar umræddri skýrslu var skilað og því þurftu erfingjarnir ekki að greiða neinn erfðafjárskatt af arfinum. Ekki væri hægt að beita ákvæðum bráðabirgðalaganna í málinu þar sem þau höfðu þá ekki tekið gildi.

Í sératkvæði var ekki tekið undir niðurstöðu meirihlutans með vísan til ætlunar löggjafans og 65. gr. stjórnarskrárinnar. Taldi dómarinn að afnám skattskyldu þyrfti að vera ótvíræð en því væri ekki að dreifa í tilfelli þeirra sem ekki höfðu lokið skiptum við gildistökuna, og með það í huga hefðu eldri lög um erfðafjárskatt eingöngu fallið niður hvað varði búskipti eftir þá sem látist eftir 1. apríl 2004.

---

Hrd. 2004:5049 nr. 264/2004^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:84 nr. 493/2004 (Innsetning/15 ára)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:315 nr. 306/2004 (Síldarvinnslan hf.)^{[HTML] [PDF]}
Síldarvinnslunni var gert að greiða stimpilgjald þegar fyrirtækið óskaði eftir að umskrá þinglýstar fasteignir annars fyrirtækis eftir að samruna fyrirtækjanna beggja. Fór þá hið álagða stimpilgjald eftir eignarhlut í hinu sameinaða félagi. Í lögunum sem sýslumaður vísaði til voru ákvæðin bundin við tilvik þar sem eigendaskipti eiga sér stað, en ekki væri um slíkt að ræða í tilviki samruna.

Hæstiréttur túlkaði lögin um stimpilgjald með þeim hætti að stimpilskylda laganna ætti ekki við um eigendaskipti vegna samruna fyrirtækja, og því uppfyllti gjaldtakan ekki skilyrði stjórnarskrár um að heimildir stjórnvalda til innheimtu gjalda af þegnum yrðu að vera fortakslausar og ótvíræðar.

---

Hrd. 2005:578 nr. 25/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:1030 nr. 411/2004 (Brekkugerði)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:1086 nr. 378/2004 (Uppsögn á reynslutíma)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:1490 nr. 527/2004 (Ölvunarakstur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:1495 nr. 15/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:1547 nr. 519/2004 (Svipting ökuréttar)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:2397 nr. 212/2005 (Vörubretti)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:2503 nr. 20/2005 (Starfsleyfi álvers í Reyðarfirði)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:2692 nr. 71/2005 (Flétturimi)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:3205 nr. 308/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:3214 nr. 248/2005 (Innheimta sakarkostnaðar)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:3920 nr. 149/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:4701 nr. 478/2005 (Erfðafjárskattur II)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2005:5033 nr. 493/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:241 nr. 31/2006^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:759 nr. 404/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:766 nr. 405/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:1006 nr. 372/2005 (Námur í Skipalóni)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:1689 nr. 220/2005 (Tóbaksdómur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:1776 nr. 462/2005 (Bann við að sýna tóbak)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:1850 nr. 471/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:2203 nr. 345/2005 (Fell)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:2705 nr. 36/2006 (Lífeyrir)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:2948 nr. 547/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:3102 nr. 19/2006 (Hámarkslaunaviðmið)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:3745 nr. 553/2005^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:3810 nr. 498/2005 (Stafafell - Lón í Hornafirði)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:3896 nr. 67/2006 (Þingvellir - Skjaldbreiður)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:3963 nr. 133/2006 (Hrunaheiðar)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:4161 nr. 55/2006^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:4201 nr. 151/2006^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:4269 nr. 51/2006 (Berjarimi)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:4737 nr. 225/2006^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:4846 nr. 309/2006 (Sjómannabætur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:5403 nr. 160/2006^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2006:5547 nr. 310/2006^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 650/2006 dags. 16. janúar 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 181/2006 dags. 25. janúar 2007 (Baugur I)^{[HTML] [PDF]}
JÁ var ákærður fyrir brot á lögum um ársreikninga og reyndi þá á skýringu orðsins ‚lán‘. Í dómi Hæstaréttar kemur fram að til að fá úr um skorið hvort um væri að ræða refsiverða háttsemi eður ei þyrfti að skýra framangreint orð. Af þeim sökum var ekki hægt að túlka orðið víðtækar en af orðanna hljóðan þrátt fyrir lögskýringargögn bentu til þess að skýra ætti það með öðrum hætti.

---

Hrd. 304/2006 dags. 8. febrúar 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 120/2006 dags. 15. febrúar 2007 (Karl K. Karlsson - ÁTVR)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 117/2007 dags. 14. mars 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 455/2006 dags. 15. mars 2007 (Skattfrelsi Orkuveitu Reykjavíkur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 505/2006 dags. 15. mars 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 92/2007 dags. 16. mars 2007 (Olíusamráðsdómur - Forstjórar olíufélaga)^{[HTML] [PDF]}
Forstjórar olíufélaga voru ákærðir. Álitið var að skilin á milli rannsóknar samkeppnisyfirvalda og sakamálarannsóknar lögreglu. Ákærunni var vísað frá dómi þar sem fyrrnefnda rannsóknin var framkvæmd á þeim grundvelli að ákærðu voru neyddir að lögum til að fella á sig sök, sem notað var svo gegn þeim í síðarnefndu rannsókninni. Hæstiréttur taldi þetta leiða til þess að rannsóknin var ónýt að öllu leyti.

---

Hrd. 498/2006 dags. 29. mars 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 536/2006 dags. 16. maí 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 24/2007 dags. 16. maí 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 590/2006 dags. 24. maí 2007 (Öryrkjabandalag Íslands - Loforð ráðherra um hækkun örorkulífeyris)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 254/2007 dags. 1. júní 2007 (Baugsmál I)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 22/2007 dags. 14. júní 2007 (Þórsmörk og Goðaland)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 396/2007 dags. 23. ágúst 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 611/2006 dags. 13. september 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 182/2007 dags. 27. september 2007 (Leyfi til námuvinnslu á hafsbotni - Björgun)^{[HTML] [PDF]}
Árið 1990 fékk félagið Björgun opinbert leyfi til að vinna efni á hafsbotni til 30 ára. Árið 2000 öðluðust svo gildi lög um eignarrétt íslenska ríkisins á hafsbotninum er fólu í sér breytingar á skilyrðum til að fá útgefin eins leyfi og Björgun hafði undir höndum. Með lögunum var almennt orðað bráðabirgðaákvæði um að þáverandi handhafar slíkra leyfa skyldu halda þeim í 5 ár eftir gildistöku laganna.

Árið 2004 fékk svo Björgun tilkynningu um að leyfið þeirra myndi renna út á næsta ári. Félagið sótti þá um endurnýjun á leyfinu til Skipulagsstofnunar en var þá tilkynnt að leyfið þeirra yrði háð mati á umhverfisáhrifum. Björgun var ekki sátt með það.

Hæstiréttur tók undir með Björgun að um væri að ræða skerðingu á eignarréttindum og atvinnuréttindum, ásamt því að lagabreytingin hefði verið sérlega íþyngjandi gagnvart félaginu. Þó var ekki fallist á bótaskyldu þar sem hann taldi að uppfyllt hefðu verið skilyrði um almenningsþörf og ríkir almannahagsmunir væru fyrir því að vernda hafsbotninn. Þá vísaði hann til þess að grundvöllur lagasetningarinnar hefði verið umhverfisvernd og framkvæmd þjóðréttarskuldbindinga íslenska ríkisins. Þessi sjónarmið hefðu meira vægi en eignarréttindi Björgunar á leyfinu en skerðingin væri ekki það mikil að hún stofnaði til bótaskyldu af hendi íslenska ríkisins.

---

Hrd. 27/2007 dags. 4. október 2007 (Tindfjallajökull - Grænafjall - Þjóðlenda)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 99/2007 dags. 11. október 2007 (Skaftártunguafréttur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 47/2007 dags. 18. október 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 107/2007 dags. 18. október 2007 (Netþjónn)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 109/2007 dags. 25. október 2007 (Þjóðkirkjan og önnur trúfélög - Ásatrúarfélagið)^{[HTML] [PDF]}
Í þessu máli reyndi á í fyrsta skipti á þau forréttindi sem Þjóðkirkjan fær umfram önnur trúfélög. Ásatrúarfélagið stefndi ríkinu á þeim forsendum að aukin fjárframlög ríkisins til Þjóðkirkjunnar miðað við önnur trúfélög fælu í sér ólögmæta mismunun.

Hæstiréttur mat það svo að þær auknu skyldur sem ríkið setur á Þjóðkirkjuna leiddu til þess að hún og Ásatrúarfélagið væru ekki í sambærilegri stöðu og því væri ekki um mismunun að ræða.

---

Hrd. 44/2007 dags. 22. nóvember 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 606/2007 dags. 22. nóvember 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 298/2007 dags. 22. nóvember 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 381/2007 dags. 29. nóvember 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 292/2007 dags. 13. desember 2007 (Keilufell)^{[HTML] [PDF]}
Skilyrði um gallaþröskuld var ekki talið vera uppfyllt þar sem flatarmálsmunur einbýlishúss samkvæmt söluyfirliti og kaupsamningi borið saman við raunstærð reyndist vera 14,4%.

---

Hrd. 169/2007 dags. 13. desember 2007^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 9/2008 dags. 23. janúar 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 226/2007 dags. 31. janúar 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 382/2007 dags. 7. febrúar 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 324/2007 dags. 6. mars 2008 (Afvöxtun)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 146/2008 dags. 11. apríl 2008 (SMÁÍS - 365 miðlar ehf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 411/2007 dags. 30. apríl 2008 (Sálfræðingafélagið)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 385/2007 dags. 5. júní 2008 (Baugsmál II)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 610/2007 dags. 2. október 2008 (Sólheimatorfa)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 596/2007 dags. 2. október 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 46/2008 dags. 16. október 2008 (Brottfall skabos - 3 og hálfur mánuður)^{[HTML] [PDF]}
Hjón tóku bókstaflega upp samband að nýju eftir útgáfu leyfis til skilnaðar að borði og sæng og bjuggu saman í rúman þrjá og hálfan mánuð.
Skilnaðurinn var talinn hafa fallið niður.

---

Hrd. 78/2008 dags. 16. október 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 106/2008 dags. 16. október 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 491/2007 dags. 23. október 2008 (Áfengisauglýsingabann II)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 187/2008 dags. 20. nóvember 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 623/2008 dags. 2. desember 2008^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 671/2008 dags. 18. desember 2008 (Teigsskógur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 558/2008 dags. 29. janúar 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 224/2008 dags. 5. febrúar 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 352/2008 dags. 5. mars 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 353/2008 dags. 12. mars 2009 (Hælisumsókn - Hælisleitandi frá Máritaníu)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 556/2008 dags. 30. apríl 2009 (Hvítá)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 646/2008 dags. 18. júní 2009 (Bruni á Bolungarvík)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 368/2009 dags. 8. júlí 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 102/2009 dags. 24. september 2009 (Brú á Jökuldal)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 696/2008 dags. 1. október 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 552/2008 dags. 15. október 2009 (Veiðiréttur í Apavatni)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 553/2008 dags. 15. október 2009 (Veiðiréttur í Apavatni)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 685/2008 dags. 29. október 2009 (Afréttur Seltjarnarness hins forna - Lyklafell)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 27/2009 dags. 5. nóvember 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 117/2009 dags. 12. nóvember 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 95/2009 dags. 26. nóvember 2009^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 665/2008 dags. 17. desember 2009 (Gildi lífeyrissjóður)^{[HTML] [PDF]}
Á þeim tíma þurfti ráðherra að staðfesta samþykktir lífeyrissjóða væru réttar (þ.e. færu að lögum og reglur, jafnræði, eignarrétt, og þvíumlíkt). Í stjórn sjóðsins sat ráðuneytisstjóri fjármálaráðuneytisins og kom ráðuneytisstjórinn ekki að málinu innan ráðuneytisins og vék því ekki af fundi þegar ráðherra undirritaði breytinguna. Hæstiréttur taldi að ráðuneytisstjórinn hefði ekki verið vanhæfur.

---

Hrd. 88/2009 dags. 4. febrúar 2010 (Arðskrá Veiðifélags Miðfirðinga)^{[HTML] [PDF]}
Arði var úthlutað eftir aðskrá. Þegar arðskrá er metin er horft til fjölda atriða. Hæstiréttur taldi sér óheimilt að endurskoða þetta nema hvað varðar ómálefnanleg sjónarmið.

---

Hrd. 618/2009 dags. 4. febrúar 2010 (Framleiðsla fíkniefna)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 81/2010 dags. 19. febrúar 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 288/2009 dags. 25. febrúar 2010 (Runnið á þilfari)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 142/2009 dags. 25. febrúar 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 454/2009 dags. 11. mars 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 370/2009 dags. 11. mars 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 573/2009 dags. 18. mars 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 409/2009 dags. 25. mars 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 163/2010 dags. 16. apríl 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 162/2010 dags. 16. apríl 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 560/2009 dags. 29. apríl 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 570/2009 dags. 6. maí 2010 (Hugtakið sala - Síðumúli)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 449/2009 dags. 12. maí 2010 (Umferðarslys á Arnarnesvegi - Sjúkrakostnaður)^{[HTML] [PDF]}
Kveðið á um að eingöngu sá er varð fyrir tjóninu geti krafist bótanna.

---

Hrd. 184/2010 dags. 2. júní 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 184/2009 dags. 3. júní 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 384/2010 dags. 13. ágúst 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 408/2010 dags. 20. ágúst 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 471/2010 dags. 16. september 2010 (Vextir gengistryggðs láns)^{[HTML] [PDF]}
Lán bundið gengi tveggja erlendra gjaldmiðla. Ágreiningur var um hvaða vexti skuldari ætti að greiða í ljósi þess að gengislán voru dæmd hafa verið ólögmæt. Hæstiréttur leit svo á að þetta lán hefði verið óverðtryggt þar sem ekki var um það samið. Með því hefðu vextir einnig verið kipptir úr sambandi og því bæri lánið almenna vexti sbr. 4. gr. laga um vexti og verðtryggingu, nr. 38/2001.

---

Hrd. 380/2010 dags. 16. september 2010 (Sauðfjárslátrun)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 371/2010 dags. 22. september 2010 (Skattálag - Ne bis in idem I)^{[HTML] [PDF]}
A, B, C, og D voru ákærð fyrir skattalagabrot. Fyrir héraðsdómi var málinu vísað frá að hluta en ákæruvaldið kærði þann úrskurð til Hæstaréttar. Þau ákærðu héldu því fram að þau myndu annars þurfa að þola tvöfalda refsingu þar sem skattayfirvöld höfðu þá þegar beitt refsingu í formi skattaálags.

Hæstiréttur vísaði til 2. gr. laganna um mannréttindasáttmála Evrópu um að dómar MDE væru ekki bindandi að landsrétti. Þrátt fyrir að innlendir dómstólar litu til dóma MDE við úrlausn mála hjá þeim væri það samt sem áður hlutverk löggjafans að gera nauðsynlegar breytingar á landsrétti til að efna þær þjóðréttarlegu skuldbindingar. Þá vísaði Hæstiréttur til þess að dómaframkvæmd MDE hvað úrlausnarefnið varðaði væri misvísandi. MDE hafi í sinni dómaframkvæmd hafnað því að 4. gr. 7. viðaukans yrði metin á þann hátt að mögulegt væri að fjalla um endurákvörðun skatta og beitingu álags í sitt hvoru málinu. Sökum þessarar óvissu vildi Hæstiréttur ekki slá því á föstu að um brot væri að ræða á MSE fyrr en það væri skýrt að íslensk lög færu í bága við hann að þessu leyti.

Úrskurðurinn var felldur úr gildi og lagt fyrir héraðsdóm að taka málið til efnismeðferðar.

---

Hrd. 524/2009 dags. 7. október 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 379/2009 dags. 7. október 2010 (Heiðarmúli)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 749/2009 dags. 7. október 2010 (Þverfellsland)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 517/2009 dags. 7. október 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 531/2010 dags. 12. október 2010 (Hjólhýsi)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 779/2009 dags. 14. október 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 504/2008 dags. 18. október 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 13/2010 dags. 21. október 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 289/2010 dags. 28. október 2010 (Bolungarvík - Sjómaður sofnar)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 141/2010 dags. 28. október 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 708/2009 dags. 4. nóvember 2010 (Óttarsstaðir - Straumsbúið o.fl.)^{[HTML] [PDF]}
Ætlað tjón vegna umhverfismengunar. Tjónþoli taldi að hann ætti rétt á bótum þar sem hann mætti ekki nota landið til að reisa íbúðarhús.

---

Hrd. 151/2010 dags. 11. nóvember 2010 (Lóðaskil í Reykjavíkurborg - Hádegismóar)^{[HTML] [PDF]}
Hugar ehf. hafði fengið úthlutað lóð til atvinnustarfsemi frá Reykjavíkurborg og átti þess í stað að greiða gatnagerðargjald og kaupverð byggingarréttarins. Fyrirtækið krafðist í kjölfar efnahagshrunsins 2008 að skila lóðinni gegn endurgreiðslu en þá hafði Reykjavíkurborg breytt stjórnsýsluframkvæmd sinni og byrjað að neita að taka aftur við lóðum í ljósi skipulagsmarkmiða og að ólíklegt væri að sóst yrði um úthlutun á þeim lóðum sem yrði skilað.

Dómurinn er til marks um þá meginreglu að óheimilt væri að breyta langvarandi og kunnri stjórnsýsluframkvæmd með íþyngjandi hætti gagnvart almenningi einvörðungu á þeim grundvelli að málefnalegar ástæður liggi þar fyrir, heldur verði að taka formlega ákvörðun þar að lútandi þannig að aðilar sem eigi hagsmuna að niðurstöðunni geti gætt hagsmuna sinna.

Þrátt fyrir þetta synjaði Hæstiréttur málsástæðu fyrirtækisins um að venja hefði myndast um endurgreiðslu gjaldanna af hálfu Reykjavíkurborgar vegna skila á atvinnuhúsalóðum þar sem ekki hefði verið nóg að benda á fáein tilvik því til stuðnings.

---

Hrd. 147/2010 dags. 18. nóvember 2010 (Réttarvörsluhvatir)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 619/2010 dags. 26. nóvember 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 681/2010 dags. 17. desember 2010^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 672/2010 dags. 26. janúar 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 673/2010 dags. 26. janúar 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 376/2010 dags. 27. janúar 2011 (Aflahlutdeild)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 20/2011 dags. 7. febrúar 2011 (Hagsmunir barna)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 299/2010 dags. 10. febrúar 2011 (Valþjófsstaðir)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 604/2010 dags. 14. febrúar 2011 (Mjóstræti - Frjálsi fjárfestingarbankinn - Gengistrygging)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 603/2010 dags. 14. febrúar 2011 (Tölvu-Pósturinn)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 21/2011 dags. 8. mars 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 341/2010 dags. 10. mars 2011 (Meðgöngueitrun)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 42/2011 dags. 10. mars 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 406/2010 dags. 24. mars 2011 (Leiga á landspildu - Akrar í Borgarbyggð - Brottflutningur mannvirkis)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 390/2010 dags. 31. mars 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 451/2010 dags. 31. mars 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 527/2010 dags. 12. maí 2011 (Iceland Excursions)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 191/2011 dags. 17. maí 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 192/2011 dags. 17. maí 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 77/2011 dags. 23. maí 2011 (skilmálar við afleiðuviðskipti)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 652/2010 dags. 9. júní 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 379/2011 dags. 7. júlí 2011 (BSI Spain Wealth Management A.V., S.A.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 480/2011 dags. 19. ágúst 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 293/2010 dags. 22. september 2011 (Þorvaldsstaðir og Hamar)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 294/2010 dags. 22. september 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 40/2011 dags. 29. september 2011 (Hóll)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 56/2011 dags. 29. september 2011 (Hvannstaðir og Víðirhóll)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 75/2011 dags. 29. september 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 654/2010 dags. 13. október 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 538/2011 dags. 18. október 2011 (Laugavegur 16)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 340/2011 dags. 28. október 2011 (Neyðarlögin - FSCS)^{[HTML] [PDF]}
Við hrun fjármálamarkaðarins árið 2008 voru sett svokölluð neyðarlög (nr. 125/2008). Í 6. gr. laganna var bætt við nýju ákvæði í lög um fjármálafyrirtæki er kvað á að „[v]ið skipti á búi fjármálafyrirtækis njóta kröfur vegna innstæðna, samkvæmt lögum um innstæðutryggingar og tryggingakerfi fyrir fjárfesta, rétthæðar skv. 1. mgr. 112. gr. laga um gjaldþrotaskipti o.fl.“. Þetta olli ósáttum við slitameðferð Landsbanka Íslands hf. og fór það fyrir dóm.

Einn kröfuhafinn, breskur tryggingarsjóður fyrir viðskiptavini viðurkenndra fjármálafyrirtækja (FSCS), krafðist viðurkenningar á kröfu sem slitastjórnin hafði samþykkt sem forgangskröfu. Aðrir kröfuhafar voru ekki sáttir og báru upp ágreining sinn við slitastjórnina. Slitastjórnin vísaði ágreiningnum til héraðsdóms.

Hæstiréttur viðurkenndi kröfu FSCS um að krafa þeirra skyldi sett í hærri forgang við skipti búsins. Við úrlausnina þurfti Hæstiréttur að meta stjórnskipulegt gildi 6. gr. laga nr. 125/2008. Þar mat hann svo á að aðstæður fjármálamarkaðarins væru slíkar að bæði stjórnvöld og Alþingi töldu ókleift að endurfjármagna bankana með fé úr ríkissjóði svo þeir gætu starfað áfram. Að auki stefndu önnur stærri fjármálafyrirtæki í óefni og var staða þeirra tæp. Með hliðsjón af „þeim mikla og fordæmalausa vanda, sem við var að etja, og þeim skýru markmiðum sem stefnt var að, verður við úrlausn um lögmæti ákvarðana löggjafans að játa honum ríku svigrúmi við mat á því hvaða leiðir skyldu farnar til að bregðast við því flókna og hættulega ástandi sem upp var komið“.

Þegar kom að mögulegu tjóni sóknaraðila vegna lagabreytinganna var litið til þess að Landsbankinn hafði þegar á þessu stigi höfðað nokkur skaðabótamál og riftunarmál en óljóst væri um árangur þeirra málsókna þegar dómurinn var kveðinn upp og því ókleift að vita á þeim tíma hve mikið myndi fást greitt af þeim þegar uppi væri staðið.

Rök Hæstaréttar varðandi breytingar á rétthæð krafna voru í grunni séð þau að allt frá 1974 hafi komið ítrekað fram í löggjöf breytingar á ákvæðum laga um skipun krafna í réttindaröð á þann veg að forgangskröfur hafi verið ýmist rýmkaðar eða þrengdar, sem hefur áhrif á stöðu annarra krafna í hag eða óhag. Með hliðsjón af þessu var ekki fallist á málatilbúnað sóknaraðila um að þeir hafi haft réttmætar væntingar til þess að reglunum yrði ekki breytt þeim í óhag.

Kröfuhafar komu á framfæri málatilbúnaði um að löggjöfin fæli í sér afturvirkar skerðingar á réttindum þeirra. Hæstiréttur mat málatilbúnaðinn á þann veg að breytingarnar sem löggjöfin fól í sér giltu um skipti almennt sem hæfust eftir gildistöku laganna. Löggjöfin mælti ekki fyrir um breytingar á skipan skipta sem væru þegar hafin eða væri þegar lokið. Af þeirri ástæðu hafnaði hann þeirri málsástæðu kröfuhafanna.

---

Hrd. 313/2011 dags. 28. október 2011 (Neyðarlögin)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 312/2011 dags. 28. október 2011 (Neyðarlögin)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 341/2011 dags. 28. október 2011 (Neyðarlögin)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 301/2011 dags. 28. október 2011 (Neyðarlögin)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 300/2011 dags. 28. október 2011 (Neyðarlögin)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 314/2011 dags. 28. október 2011 (Neyðarlögin)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 310/2011 dags. 28. október 2011 (Neyðarlögin)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 311/2011 dags. 28. október 2011 (Neyðarlögin)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 705/2010 dags. 3. nóvember 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 612/2011 dags. 8. desember 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 288/2011 dags. 15. desember 2011 (20 ára sambúð)^{[HTML] [PDF]}
K og M gerðu fjárskiptasamning sín á milli eftir nær 20 ára sambúð. Eignir beggja voru alls 60 milljónir og skuldir beggja alls 30 milljónir. Eignamyndun þeirra fór öll fram á sambúðartíma þeirra. Í samningnum var kveðið á um að M héldi eftir meiri hluta eignanna en myndi í staðinn taka að sér allar skuldir þeirra beggja.

K krafðist svo ógildingar á samningnum og bar fram ýmis ákvæði samningalaga, 7/1936, eins og óheiðarleika og að M hafi nýtt sér yfirburðastöðu sína með misneytingu. Hæstiréttur taldi hvorugt eiga við en breytti samningnum á grundvelli 36. gr. samningalaganna. Tekið var tillit til talsverðrar hækkunar eignanna við efnahagshrunið 2008 og var M gert að greiða K mismuninn á milli þeirra 5 milljóna sem hún fékk og þeirra 15 milljóna sem helmingur hennar hefði átt að vera.

---

Hrd. 244/2011 dags. 15. desember 2011^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 670/2011 dags. 17. janúar 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 4/2012 dags. 17. janúar 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 25/2012 dags. 24. janúar 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 84/2011 dags. 26. janúar 2012 (Jakob Traustason)^{[HTML] [PDF]}
Verðmæti spildu jókst eftir undirritun samnings.
Hæstiréttur féllst ekki á svik.
Tíminn sem leið milli undirritunar skjalanna tveggja var einn þáttur þess að ekki hefði verið hægt að byggja á óheiðarleika við ógildingu þar sem þær gátu aflað sér upplýsinga í millitíðinni.

---

Hrd. 5/2012 dags. 26. janúar 2012 (Hljóðupptökur - Útburður úr fjöleignarhúsi)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 175/2011 dags. 26. janúar 2012 (HH o.fl. gegn íslenska ríkinu)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 77/2012 dags. 16. febrúar 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 83/2012 dags. 17. febrúar 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 478/2011 dags. 1. mars 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 144/2012 dags. 13. mars 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 145/2012 dags. 13. mars 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 472/2011 dags. 15. mars 2012 (Kal)^{[HTML] [PDF]}
Tjónþoli vildi meina að vinnuveitandi bæri ábyrgð á tjóni sem þeir yrðu fyrir við vinnu. Hæstiréttur taldi að reglan í 23. gr. a skaðabótalaga um hlutlæga ábyrgð ætti ekki við.

---

Hrd. 508/2011 dags. 22. mars 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 623/2011 dags. 22. mars 2012 (Líkamshiti)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 622/2011 dags. 3. maí 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 331/2012 dags. 18. maí 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 316/2012 dags. 25. maí 2012 (Úrskurðarnefnd raforkumála)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 347/2012 dags. 29. maí 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 337/2012 dags. 5. júní 2012 (Ófjárráða)^{[HTML] [PDF]}
K sat í óskiptu búi með stjúpbörnum sínum. Hún átti síðan einnig son sem hún var náin.

K hafði veitt syni sínum allsherjarumboð til að sjá um sín mál. Einhverjar áhyggjur voru með þær ráðstafanir og kröfðust stjúpdætur hennar þess að hún yrði svipt fjárræði sökum elliglapa. Fallist var á þá beiðni þrátt fyrir að hún hafi ekki verið spurð.

K var ósátt við þessi málalok og gerði hún, með hjálp sonar síns, erfðaskrá til að minnka hlut dætra henna í arfinum og til hagsbóta fyrir son sinn. Hún biður hann um að hjálpa sér og lætur undirbúa drög. Hann biður sýslumann um að koma til að votta. Sýslumaður synjaði um vottun erfðaskrár þar sem hann taldi hana ekki hæfa sökum skorts á lögræði, án leyfis lögráðamanns hennar. Lögráðamaðurinn synjaði um þá beiðni án þess að hitta K.

Niðurstaða dómstóla var að erfðaskráin væri ógild. Hæstiréttur minntist sérstaklega á að lögræði væri ekki skilyrði til að gera erfðaskrá.

---

Hrd. 328/2012 dags. 6. júní 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 543/2011 dags. 14. júní 2012 (Jöklafold 4)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 32/2012 dags. 19. júní 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 460/2012 dags. 22. ágúst 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 461/2012 dags. 22. ágúst 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 480/2012 dags. 27. ágúst 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 568/2012 dags. 17. september 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 502/2012 dags. 17. september 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 65/2012 dags. 20. september 2012 (Bræðraklif - Reykjahlíð)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 59/2012 dags. 20. september 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 485/2012 dags. 21. september 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 129/2012 dags. 27. september 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 233/2011 dags. 18. október 2012 (Kárahnjúkavirkjun)^{[HTML] [PDF]}
Samið var um árið 2005 um framsal vatnsréttinda á vatnasvæði Kárahnjúkavirkjunar sem reisa átti á svæðinu og að réttarstaðan samkvæmt samningnum yrði að öllu leyti jafngild eignarnámi þeirra réttinda. Á grundvelli samningsins var skipuð sérstök matsnefnd sem ákveða ætti umfang og verðmæti þeirra réttinda. Sumir landeigendanna voru sáttir við niðurstöðuna en margir þeirra ekki.

Hópur landeigenda fór í dómsmál til að hnekkja niðurstöðu nefndarinnar hvað varðaði verðmæti réttindanna, og vísuðu til matsgerðar tveggja dómkvaddra matsmanna. Töldu þeir að nefndin hefði beitt rangri aðferðafræði og því hefðu bæturnar verið alltof lágar.

Hæstiréttur nefndi að þar sem fallréttindi væru afar sérstök þyrfti að beita afbrigðum frá hinum hefðbundnu aðferðum við mat á eignarnámsbótum enda lítill eða enginn virkur markaður fyrir nýtingu slíkra réttinda hér á landi. Hann féllst á aðferðafræðina sem matsnefndin beitti þar sem hún var í samræmi við gildandi réttarframkvæmd í viðlíka málum. Þá þyrfti einnig að hafa í huga þær miklu fjárfestingar er fælust í leit og vinnslu á þeirri orkuauðlind, markað fyrir orkuna, og fleiri atriði. Þó féllst hann á með héraðsdómi að við hæfi væri að hækka þær bætur sem landeigendur áttu að fá samkvæmt matsnefndinni.

---

Hrd. 428/2012 dags. 18. október 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 169/2012 dags. 1. nóvember 2012 (h.v. tengdasonurinn)^{[HTML] [PDF]}
Maður vann hjá Landsbankanum og gangast tengdaforeldrar hans við ábyrgð á láni. Talin var hafa verið skylda á Landsbankanum á að kynna tengdaforeldrunum slæma fjárhagsstöðu mannsins. Landsbankinn var talinn hafa verið grandsamur um að ákvörðun tengdaforeldranna hafi verið reist á röngum upplýsingum. Greiðslumatið nefndi eingöngu eitt lánið sem þau gengust í ábyrgð fyrir. Auk þess var það aðfinnsluvert að bankinn hafi falið tengdasyninum sjálfum um að bera samninginn undir tengdaforeldra sína.

Samþykki þeirra um að veita veðleyfið var takmarkað við 6,5 milljónir.

---

Hrd. 137/2012 dags. 22. nóvember 2012 (Suðurhús - Brottflutningur II)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 138/2012 dags. 22. nóvember 2012 (Suðurhús II - Brottflutningur II)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 249/2012 dags. 29. nóvember 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 153/2012 dags. 6. desember 2012^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 703/2012 dags. 10. desember 2012 (Al-Thani)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 169/2011 dags. 17. janúar 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 334/2012 dags. 17. janúar 2013 (Brot gegn valdstjórninni)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 18/2013 dags. 22. janúar 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 383/2012 dags. 24. janúar 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 521/2012 dags. 31. janúar 2013 (Hells Angels - Líkamsárás o.fl.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 19/2013 dags. 8. febrúar 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 524/2012 dags. 14. febrúar 2013 (Uppsalir)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 525/2012 dags. 21. febrúar 2013 (Pressan)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 532/2012 dags. 21. febrúar 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 433/2011 dags. 21. febrúar 2013 (Steinvarartunga)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 432/2011 dags. 28. febrúar 2013 (Þorbrandsstaðatungur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 653/2012 dags. 7. mars 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 137/2013 dags. 14. mars 2013 (Útgáfa afsals)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 652/2012 dags. 26. mars 2013 (Smyrill)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 580/2012 dags. 26. mars 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 196/2013 dags. 15. apríl 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 173/2013 dags. 16. apríl 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 695/2012 dags. 24. apríl 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 268/2013 dags. 30. apríl 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 306/2013 dags. 10. maí 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 276/2013 dags. 14. maí 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 596/2012 dags. 16. maí 2013 (Deka Bank Deutsche Girozentrale gegn íslenska ríkinu)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 340/2013 dags. 29. maí 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 96/2013 dags. 30. maí 2013 (Óseyrarbraut - Vinnuslys)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 749/2012 dags. 30. maí 2013 (Lagaheimild skilyrða fyrir eftirgjöf á vörugjaldi)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 52/2013 dags. 30. maí 2013 (Stjórnvaldssekt)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 50/2013 dags. 30. maí 2013 (Plastiðjan)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 328/2013 dags. 31. maí 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 327/2013 dags. 31. maí 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 352/2013 dags. 5. júní 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 85/2013 dags. 6. júní 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 131/2013 dags. 6. júní 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 61/2013 dags. 13. júní 2013 (Bótaréttur og búsetuskilyrði)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 90/2013 dags. 19. júní 2013 (Ljósastandur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 383/2013 dags. 19. júní 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 392/2013 dags. 28. ágúst 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 656/2012 dags. 19. september 2013 (Möðruvallaafréttur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 533/2013 dags. 19. september 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 437/2013 dags. 20. september 2013 (Skútuvogur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 547/2012 dags. 26. september 2013 (Landamerki Reykjahlíðar)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 411/2012 dags. 26. september 2013 (Þingeyjarsveit)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 239/2013 dags. 26. september 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 489/2013 dags. 8. október 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 617/2012 dags. 10. október 2013 (Land á Hellisheiði)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 191/2012 dags. 17. október 2013 (Frávísun norsks ríkisborgara)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 405/2013 dags. 24. október 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 372/2013 dags. 24. október 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 552/2013 dags. 28. október 2013 (Commerzbank II)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 674/2013 dags. 4. nóvember 2013 (Skilnaðarleyfi / andlát)^{[HTML] [PDF]}
M hafði óskað skilnaðar að borði og sæng og óskaði opinberra skipta. M lést hins vegar rétt fyrir fyrsta skiptafundinn er varð til þess að skiptaferlinu var lokað. Börn M andmæltu og kröfðust þess að sýslumaður myndi gefa út leyfi til skilnaðar að borði og sæng miðað við daginn sem lögmaður K afhenti sýslumanni með úrskurð héraðsdóms um opinber skipti. Sýslumaður synjaði beiðninni.

Niðurstaða málsins var sú að fallist var á kröfu K um opinber skipti þar sem hún gæti lagt fram slíka kröfu sem maki M, þar sem skilnaðarleyfið hafði ekki verið gefið út fyrir andlátið.

---

Hrd. 686/2013 dags. 13. nóvember 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 462/2013 dags. 21. nóvember 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 304/2013 dags. 5. desember 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 752/2013 dags. 6. desember 2013^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 529/2013 dags. 23. janúar 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 439/2013 dags. 30. janúar 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 809/2013 dags. 30. janúar 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 805/2013 dags. 10. febrúar 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 88/2013 dags. 13. febrúar 2014 (Umboðssvik - Vafningur - Milestone)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 144/2014 dags. 6. mars 2014 (Félag fasteignasala)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 638/2013 dags. 13. mars 2014 (Lýsing hf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 205/2014 dags. 31. mars 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 207/2014 dags. 31. mars 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 178/2014 dags. 1. apríl 2014 (Blikanes - VG Investment A/S)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 179/2014 dags. 1. apríl 2014 (VG Investment A/S)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 180/2014 dags. 1. apríl 2014 (VG Investment A/S)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 181/2014 dags. 1. apríl 2014 (VG Investment A/S)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 182/2014 dags. 1. apríl 2014 (VG Investment A/S)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 726/2013 dags. 10. apríl 2014 (Auðlegðarskattur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 267/2014 dags. 29. apríl 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 242/2014 dags. 29. apríl 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 243/2014 dags. 29. apríl 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 241/2014 dags. 29. apríl 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 227/2014 dags. 30. apríl 2014 (Búseturéttur - Drekavogur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 246/2014 dags. 5. maí 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 19/2014 dags. 8. maí 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 296/2014 dags. 14. maí 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 286/2014 dags. 22. maí 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 475/2014 dags. 4. júní 2014 (Forkaupsréttur að fiskiskipi - Síldarvinnslan)^{[HTML] [PDF]}
Sveitarfélag taldi sig geta gengið inn í hlutabréfakaup á grundvelli forkaupsréttar. Téður forkaupsréttur byggðist á lagaákvæði um að sveitarfélög hefðu forkaupsrétt á fiskiskipum er hefðu leyfi til veiða í atvinnuskyni til útgerðar sem hefði heimilisfesti í öðru sveitarfélagi, og ætti þá sveitarstjórnin í sveitarfélagi seljanda forkaupsrétt á skipinu.

Héraðsdómur hafði samþykkt kröfu sveitarfélagsins á þeim grundvelli að með sölu á hlutabréfum fyrirtækis væri verið að fara fram hjá markmiði lagaákvæðisins. Hæstiréttur var á öðru máli og taldi að ákvæði stjórnarskrár um friðhelgi eignarréttur mæltu gegn því að lögjafna á þessum forsendum, og synjaði því kröfu sveitarfélagsins.

---

Hrd. 382/2014 dags. 11. júní 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 774/2013 dags. 12. júní 2014 (Lóð í Þormóðsdal)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 669/2013 dags. 12. júní 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 415/2014 dags. 24. júní 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 532/2014 dags. 18. ágúst 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 528/2014 dags. 25. ágúst 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 11/2014 dags. 11. september 2014 (Toppfiskur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 24/2014 dags. 18. september 2014 (Vaskárdalur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 360/2013 dags. 18. september 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 92/2013 dags. 2. október 2014 (Atli Gunnarsson)^{[HTML] [PDF]}
Synjað var skaðabótakröfu vegna ætlaðra mistaka við lagasetningu þar sem ekki var talið að meint mistök hafi verið nógu bersýnileg og alvarleg til að dæma bætur.

---

Hrd. 115/2014 dags. 16. október 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 679/2014 dags. 29. október 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 222/2014 dags. 30. október 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 711/2014 dags. 11. nóvember 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 160/2014 dags. 20. nóvember 2014 (Fasteignamatsgjald)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 446/2014 dags. 20. nóvember 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 785/2014 dags. 10. desember 2014^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 326/2014 dags. 22. desember 2014 (Notkun fjárhagslegra upplýsinga í hefndarskyni)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 389/2014 dags. 15. janúar 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 364/2014 dags. 15. janúar 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 12/2015 dags. 19. janúar 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 331/2014 dags. 29. janúar 2015 (Fastur í stýrishúsi)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 397/2014 dags. 5. febrúar 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 32/2015 dags. 10. febrúar 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 91/2015 dags. 17. febrúar 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 97/2015 dags. 18. febrúar 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 459/2014 dags. 19. febrúar 2015 (Kirkjuhurð)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 482/2014 dags. 26. febrúar 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 497/2014 dags. 26. febrúar 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 139/2015 dags. 2. mars 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 381/2014 dags. 5. mars 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 141/2015 dags. 10. mars 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 631/2014 dags. 12. mars 2015 (Endurgreiðsla virðisaukaskatts)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 137/2015 dags. 12. mars 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 156/2015 dags. 13. mars 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 592/2014 dags. 19. mars 2015 (Veitingaleyfi)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 228/2015 dags. 17. apríl 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 251/2015 dags. 21. apríl 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 250/2015 dags. 21. apríl 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 675/2014 dags. 22. apríl 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 160/2015 dags. 13. maí 2015 (Verðtrygging)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 373/2015 dags. 8. júní 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 833/2014 dags. 11. júní 2015 (Hæfi / breytingar eftir héraðsdóm)^{[HTML] [PDF]}
Uppnám sem héraðsdómur olli.

Héraðsdómur dæmdi föðurnum forsjá á báðum börnunum og þá fór mamman í felur með börnin.

M krafðist nýs mats eftir uppkvaðningu dóms héraðsdóms, og tók Hæstiréttur það fyrir.

K var talin hæfari skv. matsgerð en talið mikilvægara í dómi héraðsdóms að eldra barnið vildi ekki vera hjá K, heldur M, og að ekki ætti að skilja börnin að. Hæstiréttur var ósammála þeim forsendum og dæmdu forsjá þannig að eitt barnið væri í forsjá K og hitt forsjá M.

Talið að M hefði innrætt í eldri barnið hatur gagnvart K.

Matsmaður var í algjörum vandræðum í málinu.

---

Hrd. 520/2015 dags. 20. ágúst 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 516/2015 dags. 21. ágúst 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 26/2015 dags. 24. september 2015 (Tollafgreiðsla flugvélar)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 49/2015 dags. 24. september 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 116/2015 dags. 15. október 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2/2015 dags. 29. október 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 210/2015 dags. 5. nóvember 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 211/2015 dags. 5. nóvember 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 715/2015 dags. 11. nóvember 2015 (Ekki breytt lögheimili til bráðabirgða)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 359/2015 dags. 19. nóvember 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 497/2015 dags. 26. nóvember 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 352/2015 dags. 26. nóvember 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 243/2015 dags. 26. nóvember 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 351/2015 dags. 26. nóvember 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 152/2015 dags. 26. nóvember 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 238/2015 dags. 10. desember 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 366/2015 dags. 17. desember 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 168/2015 dags. 17. desember 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 288/2015 dags. 17. desember 2015^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 324/2015 dags. 14. janúar 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 293/2015 dags. 21. janúar 2016 (Hlaupahjól)^{[HTML] [PDF]}
Beitt var reglum um gangandi vegfarendur um aðila á hlaupahjóli, hvað varðaði hugsanlega meðábyrgð hans.

---

Hrd. 318/2015 dags. 21. janúar 2016 (Tollkvóti)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 319/2015 dags. 21. janúar 2016 (Tollkvóti)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 317/2015 dags. 21. janúar 2016 (Aðföng - Tollkvóti)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 462/2015 dags. 28. janúar 2016 (Eyrarhóll)^{[HTML] [PDF]}
Rækjuveiðar voru kvótasettar en síðan var kvótinn afnuminn af stjórnvöldum. Nokkrum árum síðar voru rækjuveiðar aftur kvótasettar. Aðili er hafði áður fengið kvóta til rækjuveiða vildi aftur kvóta en fékk ekki þar sem hann uppfyllti ekki skilyrði laganna. Hæstiréttur taldi aðferðina málefnalega og synjaði kröfu hans. Aðilinn gæti hins vegar keypt kvóta.

---

Hrd. 281/2015 dags. 28. janúar 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 278/2015 dags. 4. febrúar 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 757/2015 dags. 4. febrúar 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 396/2015 dags. 11. febrúar 2016 (Snorri í Betel)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 425/2015 dags. 18. febrúar 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 560/2015 dags. 18. febrúar 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 426/2015 dags. 18. febrúar 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 424/2015 dags. 18. febrúar 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 530/2015 dags. 3. mars 2016 (Lambhagi - Langanesmelar)^{[HTML] [PDF]}
Stóð skýrt í samningnum að verið væri að selja jörð með áskilnaði um að laxveiðiréttindin yrðu eftir.

---

Hrd. 142/2016 dags. 9. mars 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 468/2015 dags. 10. mars 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 436/2015 dags. 10. mars 2016 (Bætur frá Tryggingastofnun)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 121/2016 dags. 16. mars 2016 (Vatnsendi 10)^{[HTML] [PDF]}
Hæstiréttur felldi úr gildi úrskurð héraðsdóms um frávísun máls er sneri að því hvort Kópavogsbær hafi greitt réttum aðila þær eignarnámsbætur sem ÞH fékk. Hæstiréttur taldi þýðingarmest í málinu að fyrir liggi eðli og umfang þeirra óbeinu eignarréttinda sem hvíla á jörðinni. Héraðsdómi var gert að taka málið til efnismeðferðar.

---

Hrd. 632/2015 nr. 28. apríl 2016 (Glerárgata 28)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 113/2015 dags. 28. apríl 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 615/2015 dags. 28. apríl 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 276/2016 dags. 29. apríl 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 130/2016 dags. 4. maí 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 310/2016 dags. 19. maí 2016 (Stakkahlíð í Loðmundarfirði)^{[HTML] [PDF]}
Ekki var um augljós mistök að ræða og þinglýsingarstjórinn fór því út fyrir heimild sína þar sem honum hefði ekki verið heimilt að leiðrétta mistökin.

---

Hrd. 627/2015 dags. 26. maí 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 643/2015 dags. 2. júní 2016 (Laugar í Súgandafirði)^{[HTML] [PDF]}
Sveitarfélag keypti jarðhita af bónda og ætlaði að nota jarðhitann fyrir hitaveitu. Hæstiréttur leyfði þessu að ágangast þar sem þetta væri í hag almennings og ekki í andstöðu við tilgang laganna.

---

Hrd. 531/2015 dags. 2. júní 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 810/2015 dags. 16. júní 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 816/2015 dags. 15. september 2016 (Loforð fjármálaráðherra um endurgreiðslu skatts)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 508/2015 dags. 15. september 2016 (Fjöldamörg brot m.a. gagnvart fyrrverandi sambýliskonu)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 146/2016 dags. 15. september 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 850/2015 dags. 29. september 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 59/2016 dags. 20. október 2016 (Torfufell)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 119/2016 dags. 27. október 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 269/2016 dags. 3. nóvember 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 712/2016 dags. 4. nóvember 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 322/2016 dags. 10. nóvember 2016 (Hnjótafjall)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 323/2016 dags. 10. nóvember 2016 (Skíðadalsafréttur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 135/2016 dags. 24. nóvember 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 706/2016 dags. 25. nóvember 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 360/2015 dags. 1. desember 2016 (Júlíus Þór Sigurþórsson o.fl. - Verðsamráð - Einbeittur brotavilji)^{[HTML] [PDF]}
Margir voru ákærðir vegna ólögmæts samráðs á markaði. Meðákærðir voru viðstaddir þegar aðrir ákærðir gáfu skýrslu. Talið var að ákærðu hefðu ekki átt að hlýða á framburð meðákærðu áður en þeir sjálfir væru búnir að gefa sína skýrslu.

---

Hrd. 80/2016 dags. 1. desember 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 17/2016 dags. 1. desember 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 769/2016 dags. 14. desember 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 815/2016 dags. 15. desember 2016^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 798/2016 dags. 6. janúar 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 826/2016 dags. 12. janúar 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 387/2016 dags. 2. mars 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 252/2016 dags. 2. mars 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 545/2016 dags. 2. mars 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 133/2017 dags. 15. mars 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 418/2016 dags. 16. mars 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 85/2017 dags. 16. mars 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 130/2017 dags. 22. mars 2017 (Aðfararheimild í 6 mánuði)^{[HTML] [PDF]}
M hafði verið í neyslu og K var hrædd um að senda barnið í umgengni hjá honum sökum neyslunnar.
Krafist var dagsekta og tillaga um nýjan samning um umgengni.
M hafði líka höfðað forsjármál og var matsmaður kvaddur.
K hafði ítrekað tálmað umgengni en hún fór rétt fram eftir kvaðningu matsmannsins.
K hélt því fram við rekstur forsjármálsins að ekki væri þörf á aðför þar sem umgengnin hafði farið rétt fram, en dómarinn nefndi þau tengsl á réttri framkvæmd á umgengni við gerð matsgerðarinnar.
K var ekki talið heimilt að tálma umgengni M við barnið vegna áhyggja hennar um að M neytti enn fíkniefna.

---

Hrd. 566/2016 dags. 30. mars 2017 (Á eyrunum)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 318/2016 dags. 30. mars 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 489/2016 dags. 30. mars 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 507/2016 dags. 6. apríl 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 709/2016 dags. 18. maí 2017 (Styrkleiki fíkniefna)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 596/2016 dags. 18. maí 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 391/2016 dags. 24. maí 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 768/2016 dags. 1. júní 2017 (Ferðaþjónusta fatlaðra)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 535/2016 dags. 1. júní 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 308/2017 dags. 1. júní 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 624/2016 dags. 8. júní 2017 (101 Skuggahverfi)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 313/2017 dags. 12. júní 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 427/2017 dags. 25. júlí 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 432/2017 dags. 2. ágúst 2017 (Aðild Landverndar - Kröflulína 4)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 441/2017 dags. 14. ágúst 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 425/2017 dags. 22. ágúst 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 447/2017 dags. 22. ágúst 2017 (Málsóknarfélag hluthafa Landsbanka Íslands)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 449/2017 dags. 22. ágúst 2017 (Málsóknarfélag hluthafa Landsbanka Íslands III)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 448/2017 dags. 22. ágúst 2017 (Málsóknarfélag hluthafa Landsbanka Íslands II)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 779/2016 dags. 21. september 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 266/2017 dags. 5. október 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 173/2017 dags. 5. október 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 505/2016 dags. 12. október 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 629/2017 dags. 19. október 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 731/2016 dags. 2. nóvember 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 610/2017 dags. 7. nóvember 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 464/2017 dags. 9. nóvember 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 862/2016 dags. 16. nóvember 2017 (Staðarmörk Reykjavíkur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 671/2017 dags. 16. nóvember 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 655/2016 dags. 30. nóvember 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 718/2016 dags. 7. desember 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 763/2017 dags. 13. desember 2017^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 591/2017 dags. 19. desember 2017 (Skipun landsréttardómara)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 592/2017 dags. 19. desember 2017 (Skipun landsréttardómara)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 846/2017 dags. 16. janúar 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 776/2017 dags. 23. janúar 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 435/2017 dags. 25. janúar 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 514/2017 dags. 1. febrúar 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 159/2017 dags. 8. mars 2018 (Greiðsluaðlögun)^{[HTML] [PDF]}
Skuldari fór í greiðsluaðlögun og fékk greiðsluskjól er fólst í því að enginn kröfuhafi mátti beita vanefndaúrræðum á hendur skuldaranum á þeim tíma. Þegar greiðsluskjólið leið undir lok fór einn kröfuhafi skuldarans í dómsmál og krafðist dráttarvaxta fyrir það tímabil.

Hæstiréttur synjaði dráttarvaxtakröfunni fyrir tímabilið sem greiðsluskjólsúrræðið var virkt á þeim forsendum að lánardrottnar mættu ekki krefjast né taka við greiðslum frá skuldara á meðan það ástand varaði og ættu því ekki kröfu á dráttarvexti. Hins vegar reiknast almennir vextir á umræddu tímabili.

---

Hrd. 507/2017 dags. 22. mars 2018 (Munur á hæfi/tengsl/stöðugleiki)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 312/2017 dags. 9. maí 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 789/2017 dags. 17. maí 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 501/2017 dags. 24. maí 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 8/2018 dags. 5. júní 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 557/2017 dags. 7. júní 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 647/2017 dags. 21. júní 2018 (Kálfaströnd)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 747/2017 dags. 21. júní 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 636/2017 dags. 26. júní 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 495/2017 dags. 20. september 2018 (Hagaflöt 20)^{[HTML] [PDF]}
Fasteign var keypt á 71 milljón króna. Kaupandi taldi hana verulega gallaða og aflaði sér matsgerðar um þá. Samkvæmt henni námu gallarnir alls 3,2 milljónum (4,5% af kaupverðinu). Kaupandi bar fyrir sig að seljandi hefði bakað sér sök vegna vanrækslu upplýsingaskyldu sinnar.

Hæstiréttur féllst ekki á hina meintu vanrækslu upplýsingarskyldunnar og taldi að gallarnir væru ekki nógu miklar til að heimila riftun án hinnar meintu sakar. Hins vegar féllst hann á skaðabótakröfu kaupandans upp á 1,1 milljón króna.

---

Hrd. 160/2017 dags. 20. september 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 638/2017 dags. 27. september 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 639/2017 dags. 27. september 2018 (Gjaldeyriseftirlit Seðlabankans)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 154/2017 dags. 11. október 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 33/2017 dags. 18. október 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 25/2017 dags. 18. október 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 106/2017 dags. 25. október 2018 (aðgengi fatlaðs einstaklings að fasteignum á vegum sveitarfélags)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 788/2017 dags. 25. október 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 492/2017 dags. 1. nóvember 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 373/2017 dags. 1. nóvember 2018 (Deloitte ehf.)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 834/2017 dags. 8. nóvember 2018 (Fífuhvammur)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 463/2017 dags. 8. nóvember 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 855/2017 dags. 15. nóvember 2018 (Gerðakot)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 795/2017 dags. 15. nóvember 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 811/2017 dags. 22. nóvember 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 843/2017 dags. 6. desember 2018^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 18/2018 dags. 16. janúar 2019 (Álag á skattstofna og ábyrgð maka - Ekki ábyrgð á álagi)^{[HTML] [PDF]}
K var rukkuð um vangoldna skatta M og lætur reyna á allt í málinu. Meðal annars að verið sé að rukka K um bæði skattinn og álagið. Álagið er refsing og því ætti hún ekki að bera ábyrgð á því.

Hæsturéttur vísaði í dómaframkvæmd MSE og þar var búið að kveða á um að skattaálög séu refsikennd viðurlög. Löggjafinn hafði ekki orðað það nógu skýrt að makinn bæri ábyrgð á greiðslu álagsins og þurfti K því ekki að greiða skattinn þar sem bæði skatturinn og álagið voru saman í dómkröfu.

---

Hrd. 26/2018 dags. 27. febrúar 2019^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 29/2018 dags. 22. mars 2019^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 34/2018 dags. 14. maí 2019 (Jöfnunarsjóður sveitarfélaga - Tekjustofnum sveitarfélaga breytt með reglugerð)^{[HTML] [PDF]}
Gerð var breyting á lögum og með reglugerð var kveðið á um að sum sveitarfélög fengju ekki jöfnunargjöldin lengur. Sveitarfélagið var ekki sátt og fer fram á það við dómi að íslenska ríkið greiði þeim samsvarandi upphæð og ef niðurfellingin hefði ekki orðið.

Hæstiréttur klofnaði í niðurstöðu sinni. Meiri hlutinn taldi að hér væri um að ræða of víðtækt framsal valds og féllst því á kröfu sveitarfélagsins. Ágreiningurinn milli meiri og minni hluta virðist felast í því hversu strangar kröfur þarf að gera til slíks framsals.

---

Hrd. 12/2018 dags. 21. maí 2019 (Endurupptaka - Skattur - Ne bis in idem)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 33/2019 dags. 29. ágúst 2019^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 43/2019 dags. 23. september 2019 (Kyrrsett þota)^{[HTML] [PDF]}
Heimild var í loftferðarlögum um kyrrsetningar á flugvélum á flugvöllum. Fallist var á aðfarargerð um að fjarlægja þotuna af vellinum en síðar úreltust lögvörðu hagsmunirnir þar sem þotan var farin af flugvellinum.

---

Hrd. 40/2019 dags. 16. desember 2019^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 49/2019 dags. 12. febrúar 2020^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 58/2019 dags. 10. mars 2020^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 57/2019 dags. 9. júní 2020^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 2/2020 dags. 19. júní 2020^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 42/2019 dags. 7. janúar 2021^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 27/2020 dags. 11. febrúar 2021^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 23/2020 dags. 11. febrúar 2021^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 22/2020 dags. 11. febrúar 2021^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 30/2020 dags. 18. febrúar 2021 (Heilari)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 26/2020 dags. 4. mars 2021^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 34/2019 dags. 12. mars 2021^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 35/2019 dags. 12. mars 2021 (Markaðsmisnotkun - Landsbankinn)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 29/2020 dags. 25. mars 2021^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 4/2021 dags. 27. maí 2021^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 3/2021 dags. 27. maí 2021^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 12/2021 dags. 16. júní 2021 (Þynging vegna nauðgunarbrots)^{[HTML] [PDF]}

---

Hrd. 36/2021 dags. 15. september 2021^[HTML]

---

Hrd. 41/2020 dags. 13. október 2021^[HTML]

---

Hrd. 40/2021 dags. 13. október 2021^[HTML]

---

Hrd. 18/2021 dags. 3. nóvember 2021^[HTML]

---

Hrd. 27/2021 dags. 18. nóvember 2021^[HTML]

---

Hrd. 28/2021 dags. 25. nóvember 2021^[HTML]

---

Hrd. 52/2021 dags. 6. apríl 2022^[HTML]

---

Hrd. 33/2021 dags. 13. apríl 2022^[HTML]

---

Hrd. 34/2021 dags. 13. apríl 2022^[HTML]

---

Hrd. 35/2021 dags. 13. apríl 2022^[HTML]

---

Hrd. 50/2021 dags. 4. maí 2022^[HTML]

---

Hrd. 7/2022 dags. 5. október 2022^[HTML]

---

Hrd. 2/2022 dags. 19. október 2022^[HTML]

---

Hrd. 8/2022 dags. 9. nóvember 2022^[HTML]

---

Hrd. 30/2022 dags. 30. nóvember 2022^[HTML]

---

Hrd. 37/2022 dags. 15. febrúar 2023^[HTML]

---

Hrd. 38/2022 dags. 1. mars 2023^[HTML]

---

Hrd. 19/2023 dags. 22. desember 2023^[HTML]

---

Hrd. 31/2023 dags. 31. janúar 2024^[HTML]

---

Hrd. 24/2023 dags. 28. febrúar 2024^[HTML]

---

Hrd. 27/2023 dags. 13. mars 2024^[HTML]

---

Hrd. 34/2023 dags. 6. maí 2024^[HTML]

---

Hrd. 2/2024 dags. 5. júní 2024^[HTML]

---

Hrd. 20/2024 dags. 12. júní 2024^[HTML]

---