Úrlausnir.is


Merkimiði - Lög um samningsgerð, umboð og ógilda löggerninga, nr. 7/1936

Síað eftir merkimiðanum „Lög um samningsgerð, umboð og ógilda löggerninga, nr. 7/1936“.
Sýna merkimiða.
ⓘ = Hlekkurinn inniheldur nánari upplýsingar um efni merkimiðans.

Álit umboðsmanns Alþingis

Álit sem hafa þennan merkimiða. Athugið að taka ekki þessum lista sem tæmandi.

Álit umboðsmanns Alþingis nr. 2236/1997 dags. 23. mars 1999[HTML] [PDF]


Álit umboðsmanns Alþingis nr. 6697/2011 dags. 17. apríl 2013[HTML] [PDF]


Álit umboðsmanns Alþingis nr. 858/1993 (Aukastörf ríkisstarfsmanns)[HTML] [PDF]
Starfsmaður hjá Skógræktinni tók að sér aukastörf án leyfis. Honum var síðan sagt upp á þeim forsendum. Umboðsmaður taldi að ræða hefði átt við starfsmanninum um þetta og veita honum tækifæri á að hætta í aukastörfunum áður en farið væri í uppsögn.

Álit umboðsmanns Alþingis nr. 8740/2015 dags. 29. júlí 2016[HTML] [PDF]


Álit umboðsmanns Alþingis nr. 9819/2018 dags. 31. maí 2019 (Tollkvóti)[HTML] [PDF]
Aðili bauð í tollkvóta á kjöti. Hann gerir mistök og setti nokkur núll fyrir aftan upphæðina. Honum var svo haldið við það tilboð. Umboðsmaður taldi að meta hefði átt hvort rétt væri að afturkalla ákvörðunina þegar upplýsingar bárust um að viðkomandi gerði mistökin.

Úrlausnir Hæstaréttar Íslands

Úrlausnir sem hafa þennan merkimiða. Athugið að taka ekki þessum lista sem tæmandi.

Hrd. 1939:88 nr. 102/1937 [PDF]


Hrd. 1945:220 nr. 69/1944 (Bifreið í verra ásigkomulagi) [PDF]


Hrd. 1947:72 nr. 44/1943 (Lækjarbotnar) [PDF]


Hrd. 1947:293 nr. 76/1945 (Kostnaður við vegalagningu) [PDF]
Davíð, sem var aldraður, samdi um vegalagningu á/við jörð og varð kostnaður hennar nokkuð hár. Nágranninn ætlaði að leggja eitthvað í þetta. Verðmatið fór fram með mati tveggja dómkvaddra manna. Davíð var talinn hafa ekki gert sér grein fyrir því hversu fjárfrekar skuldbindingarnar voru sem hann gekk undir miðað við sína hagi og átti nágrannanum að hafa verið það ljóst. Samningurinn var ógiltur á grundvelli 1. mgr. 31. gr. samningalaganna með lögjöfnun.

Hrd. 1947:520 nr. 77/1946 (Flókagata 11) [PDF]


Hrd. 1947:535 nr. 106/1947 (Innskot á leigusamning) [PDF]
Verið var að endurnýja leigusamning þann 5. febrúar 1947. Þar mátti finna ákvæði um að rýma ætti íbúðina eftir um 3 mánuði. Leigjandinn beitti því fyrir sér að hann gerði sér ekki grein fyrir rýmingarákvæðinu og gerði því mistök.

Hæstiréttur ógilti samningsákvæðið og vísaði m.a. í að leigjandinn væri fátækur barnsfaðir, að hann hefði áður reynt að komast hjá því að þurfa að fara og breytingin hefði ekki verið kynnt honum.

Hrd. 1950:225 nr. 31/1949 [PDF]


Hrd. 1953:182 nr. 64/1952 (Brettingsstaðir - Lífstíðarábúð) [PDF]


Hrd. 1954:69 nr. 101/1953 (Húsaleigusamningur) [PDF]


Hrd. 1956:209 nr. 112/1955 (Mjóahlíð) [PDF]


Hrd. 1958:381 nr. 100/1957 (Víxill vegna bifreiðakaupa - Bekkjabræður í Versló) [PDF]
Maður hafði í höndum víxil frá einstaklingi sem hann þekkti. Sá sem greiddi með víxlinum vissi að skuldarinn var ekki borgunarmaður fyrir honum.
Kaupin voru svo ógilt.

Hrd. 1960:447 nr. 164/1959 (Stóra Hof I) [PDF]


Hrd. 1962:356 nr. 142/1961 [PDF]


Hrd. 1962:392 nr. 3/1961 [PDF]


Hrd. 1964:900 nr. 98/1964 (Rolf) [PDF]
Kaupverð greitt með víxlum sem fengust ekki greiddir, þannig að kaupandinn afhenti aðra, og svo fór aðili í þrot. Hæstiréttur taldi greiðslu krafnanna sem forsendu og því þurfti seljandinn ekki að una því.

Hrd. 1965:169 nr. 221/1960 (Varmahlíð) [PDF]
Skagafjörður vildi stofnsetja héraðsskóla árið 1936. Var framkvæmdin sú að íslenska ríkið tók jörðina Varmahlíð eignarnámi af V og leigði félagi sem sveitarfélagið stofnaði undir þann rekstur.

Þingmaður Varmahlíðar tjáði við V að hann ætlaði sér að leggja fram frumvarp um eignarnám eða leigunám á landi Varmahlíðar þar sem enginn vilji væri fyrir sölu jarðarinnar. V vildi ekki láta af hendi alla jörðina en lýsti sig reiðubúinn til að selja hluta jarðarinnar en því var ekki tekið. Frumvarpið varð síðar samþykkt sem lög nr. 29/1939 er veitti ríkisstjórninni heimild til eignarnámsins í þeim tilgangi. Samningar tókust ekki þannig að V sá til tilneyddan til að gefa út afsal fyrir jörðinni til ríkisins áður en eignarnámið fór fram, en í því var enginn áskilnaður um héraðsskóla.

Ríkisstjórnin afsalaði svo félaginu jörðinni með því skilyrði að reistur yrði héraðsskóli. Ekki var byrjað að reisa héraðsskólann fyrr en árið 1945 en stuttu eftir það urðu grundvallarbreytingar á skólakerfinu þar sem héraðsskólar urðu hluti af almenna skólakerfinu. Í kjölfarið hættu framkvæmdir við byggingu skólans. Árið 1956 var samþykkt ályktun um að reisa þar í staðinn heimavistarbarnaskóla ásamt útleigu húsakynna undir ýmsan atvinnurekstur.

Þá krafði V ráðherra um að afhenda sér aftur jörðina sökum þess að grundvöllur eignarnámsheimildarinnar væri brostinn. Er ráðherra féllst ekki á það krafðist V fyrir dómi að samningur sinn um afhendingu jarðarinnar til ríkisstjórnarinnar yrði ógiltur, ásamt ýmsum öðrum ráðstöfunum sem af því leiddi. Meðal málatilbúnaðar V var að umfang eignarnámsins hefði verið talsvert meira en nauðsyn krafði, að hann hefði verið neyddur til að selja jörðina sökum hættu á að hann hefði fengið enn minna fyrir hana en ella. Þó afsalið hefði ekki minnst á héraðsskóla hefði það samt sem áður verið forsendan fyrir útgáfu þess.

Hæstiréttur staðfesti hinn áfrýjaða dóm með vísan til forsendna en í þeim dómi kom fram að ekki yrði hnekkt mati löggjafans um almenningsþörf með setningu þessara sérlaga um eignarnám á jörð í hans eigu. Augljóst þótti að forsendur þess að V hafi látið af hendi nauðugur af hendi væru þessi sérlög, þó að kaupverðinu undanskildu, og yrði því ekki firrtur þeim rétti að geta endurheimt jörðina sökum skorts á fyrirvara í afsalinu ef notkun hennar væri svo andstæð þeim tilgangi sem lá að baki eignarnámsheimildinni að hann ætti af þeim sökum lögvarinn endurheimturétt.

Ekki var fallist á ógildingu afsals ríkisins til félagsins þar sem það var í samræmi við þann tilgang sem eignarnámsheimildin byggðist á, og félagið væri enn viljugt til að vinna að því markmiði, og því enn í samræmi við tilgang eignarnámsins. Þá skipti máli að V gerði engar virkar og raunhæfar ráðstafanir í langan tíma frá því að honum varð ljóst að forsendurnar hefðu brostið, til endurheimt jarðarinnar. Kröfum V um ógildingu eignarnámsins var því synjað.

Hrd. 1965:314 nr. 102/1964 (Innistæðulaus tékki) [PDF]
Kaupverð greitt með tékka gagnvart öðrum og meira að segja greitt til baka þar sem tékkinn var hærri en kaupverðið.
Útgefandi tékkans lést og því urðu vanskil.

Hrd. 1965:333 nr. 85/1964 [PDF]


Hrd. 1965:441 nr. 38/1965 [PDF]


Hrd. 1968:52 nr. 28/1967 (Gulltryggur) [PDF]


Hrd. 1968:1262 nr. 135/1967 [PDF]


Hrd. 1969:188 nr. 153/1968 (Drukknun við laxveiðar) [PDF]


Hrd. 1969:490 nr. 207/1968 [PDF]


Hrd. 1969:663 nr. 16/1969 (Mercedes Benz) [PDF]


Hrd. 1969:921 nr. 110/1969 (Flóabáturinn Baldur) [PDF]


Hrd. 1969:1213 nr. 84/1969 (Sokkaverksmiðjan Eva) [PDF]
Gerð var krafa um dagsektir þar til veðbandslausn á keyptri eign færi fram.

Hrd. 1970:700 nr. 74/1970 [PDF]


Hrd. 1971:1242 nr. 158/1970 (Ljósmyndavörur - Viðtökudráttur) [PDF]


Hrd. 1972:100 nr. 4/1971 [PDF]


Hrd. 1972:93 nr. 145/1970 (ÁTVR) [PDF]
Kona rak verslun í eigin nafni þar sem hún stofnaði ekki félag um það. Bróðir hennar rak verslunina vegna veikinda hennar. Hann stofnaði til viðskipta við ÁTVR og ætlaði ÁTVR síðan að innheimta skuld. Konan nefndi að á þeim tíma hefði bróðir hennar tekið við rekstrinum og því hefði hann stofnað til skuldina sjálfur en ekki í umboði hennar. ÁTVR var talið grandlaust þar sem það hefði ekki vitað af þessum eigendaskiptum.

Hrd. 1972:865 nr. 45/1972 (Innra-Leiti) [PDF]


Hrd. 1972:977 nr. 152/1971 (Stóra-Hof, búseta eiginkonu) [PDF]
K hafði flutt af eigninni en ekki fallist á kröfu M þar sem hún átti enn lögheimili þar og litið á flutning hennar til Reykjavíkur sem tímabundinn.

Hrd. 1972:1013 nr. 163/1972 [PDF]


Hrd. 1973:254 nr. 12/1971 [PDF]


Hrd. 1973:262 nr. 71/1972 [PDF]


Hrd. 1973:789 nr. 117/1972 [PDF]


Hrd. 1974:163 nr. 44/1972 [PDF]


Hrd. 1974:299 nr. 16/1973 [PDF]


Hrd. 1974:1136 nr. 183/1973 [PDF]


Hrd. 1975:532 nr. 120/1973 [PDF]


Hrd. 1976:59 nr. 58/1974 [PDF]


Hrd. 1976:563 nr. 196/1974 [PDF]


Hrd. 1976:974 nr. 172/1975 (Landhelgisgæslan - B/v Svalbakur) [PDF]
Landhelgisgæsla krafði útgerð um björgunarlaun með reikningi. Reikningurinn var með talsvert lægri upphæð en hefði átt að rukka. Sá reikningur var greiddur og álitamál um hvort skuldin væri fullgreidd. Hæstiréttur féllst ekki á að fullgreiðsla hefði verið innt af hendi.

Hrd. 1977:766 nr. 149/1976 (Tómasarhagi) [PDF]


Hrd. 1977:1260 nr. 38/1975 (Sunnuvegur) [PDF]


Hrd. 1978:166 nr. 138/1975 (Hringbraut 111) [PDF]


Hrd. 1979:360 nr. 16/1977 [PDF]


Hrd. 1979:1331 nr. 118/1978 [PDF]


Hrd. 1979:1369 nr. 76/1977 (Samvistir fallið brott - Lögskilnaðarleyfi) [PDF]


Hrd. 1980:957 nr. 129/1977 (Afsal bankabóka) [PDF]


Hrd. 1980:1068 nr. 30/1978 [PDF]


Hrd. 1980:1291 nr. 98/1978 (Leigusamningur) [PDF]


Hrd. 1980:1415 nr. 23/1978 (Litlu hjónin - Kjallaraíbúð) [PDF]
Hjón ætluðu að selja íbúð sína. Nágranni þeirra fær veður af ætlan þeirra og sannfærði þau um að selja honum íbúðina á 1,3 milljónir og að hann sem nágranni þeirra ætti forkaupsrétt. Eiginleg útborgun var engin þar sem hann greiddi með víxlum og skuldabréfi.

Talið að nágrannanum hefði átt að vera ljós aðstöðumunur er sneri að því að hjónin voru bæði með lága greindarvísitölu. Fallist var á ógildingu samningsins.

Hrd. 1981:10 nr. 242/1980 (Riftun - Æsufell) [PDF]


Hrd. 1981:594 nr. 97/1978 [PDF]


Hrd. 1981:928 nr. 151/1979 [PDF]


Hrd. 1981:1323 nr. 161/1979 (Stálvirkinn) [PDF]


Hrd. 1981:1398 nr. 61/1979 (Miðvangur - Uppboð) [PDF]


Hrd. 1981:1540 nr. 91/1980 (Sementsverksmiðjan) [PDF]


Hrd. 1982:428 nr. 150/1978 [PDF]


Hrd. 1982:546 nr. 106/1979 [PDF]


Hrd. 1982:576 nr. 212/1979 [PDF]


Hrd. 1982:613 nr. 27/1979 (Alviðrumálið - Landvernd) [PDF]


Hrd. 1982:1306 nr. 148/1980 [PDF]


Hrd. 1982:1921 nr. 225/1980 (Gamli frímerkjakaupamaðurinn) [PDF]
Meirihlutinn taldi að viðsemjendur mannsins hafi ekki verið grandsamir um ástand mannsins.

Athuga hefði samt að verðbólga var á undanförnu tímabili og því breyttist verðlag hratt. Það hafði eðlilega áhrif á gengi gjaldmiðla. Gamli maðurinn var ekki var um þetta og taldi sig því hafa verið að fá meira en raunin varð.

Hrd. 1983:89 nr. 50/1981 [PDF]


Hrd. 1983:260 nr. 192/1979 [PDF]


Hrd. 1983:549 nr. 5/1981 [PDF]


Hrd. 1983:1867 nr. 127/1981 [PDF]


Hrd. 1983:2134 nr. 225/1981 (Skilningur á kaupmála) [PDF]
K og M deildu um gildi kaupmála sem þau gerðu sín á milli.

M hélt því fram að K hefði allt frumkvæðið og séð um fjármálin. Hún hefði heimtað að kaupmálinn yrði gerður og eignirnar væru hennar séreignir. Hún hefði ákveðið að skilja við M skömmu eftir skráningu kaupmálans. M taldi að K hefði ætlað sér að skilja við hann um leið og hann samþykkti kaupmálann.
K var með 75% örorkumat og lága greindarvísitölu og því ekki í stöðu til að þvinga kaupmálanum í gegn. M taldi sig einnig að kaupmálinn kæmi einvörðungu til framkvæmda í tilfelli andláts annars þeirra en ekki vegna skilnaðar.

Ólíkt héraðsdómi taldi Hæstiréttur að ekki ætti að ógilda kaupmálann.

Hrd. 1984:15 nr. 55/1982 (Tabú) [PDF]


Hrd. 1984:39 nr. 17/1982 (Slys við eigin húsbyggingu) [PDF]
Strætisvagnabílstjóri var að byggja sér hús í Kópavogi og slasast hann við húsbygginguna. Leitaði hann því bóta í slysatryggingu launþega er gilti allan sólarhringinn. Fyrirtækið hafði ekki keypt trygginguna þannig að bílstjórinn sótti bætur til fyrirtækisins sjálfs. Að koma þaki yfir höfuð var ekki talið til arðbærra starfa og því fallist á bætur.

Hrd. 1984:49 nr. 35/1982 (Gjalddagi leigugjalds) [PDF]
Ekki fallist á að um hefði verið misritun hefði verið að ræða og ekki talin vera fullgild sönnun að vísa í samning við annan leigutaka um að önnur dagsetning hefði verið rituð.

Hrd. 1984:148 nr. 108/1982 [PDF]


Hrd. 1984:165 nr. 93/1982 (Andlegt ástand) [PDF]
M sagðist hafa verið miður sín og að K hefði beitt sig þvingunum. Það var ekki talið sannað.

Hrd. 1984:208 nr. 85/1981 (Gatnagerðargjöld í Mosó) [PDF]


Hrd. 1984:361 nr. 95/1982 [PDF]


Hrd. 1984:587 nr. 84/1982 (Danfosshitakerfi) [PDF]


Hrd. 1984:1085 nr. 10/1983 (skabos+samn. jan.´79 – lögskiln. okt´80 – málshöfðun sept.´82) [PDF]


Hrd. 1985:92 nr. 167/1982 (Oddhólsmál I) [PDF]


Hrd. 1985:218 nr. 87/1982 [PDF]


Hrd. 1985:671 nr. 187/1983 (Nóatún - Gnoðavogur) [PDF]


Hrd. 1985:1327 nr. 105/1984 [PDF]


Hrd. 1985:1516 nr. 60/1984 (Miðbraut) [PDF]


Hrd. 1986:1105 nr. 119/1985 (Iðnaðarbankinn) [PDF]


Hrd. 1986:1121 nr. 81/1985 (Veiðarfærabruni á Þórshöfn) [PDF]
Sendur út gíróseðill. Bruni á veiðarfærum. Þegar bruninn varð hafði viðkomandi ekki greitt iðgjaldið og vildi vátryggingartaki meina að hann hefði ekki fengið tilkynningu. Félagið prentaði út lista yfir vátryggingartaka sem höfðu fengið gíróseðil og það var látið duga. Því talið að tryggingin hafði fallið niður þegar bruninn varð.

Hrd. 1986:1154 nr. 231/1986 (Interpool Ltd.) [PDF]


Hrd. 1986:1161 nr. 232/1986 [PDF]


Hrd. 1986:1168 nr. 233/1986 [PDF]


Hrd. 1986:1455 nr. 279/1986 [PDF]


Hrd. 1986:1464 nr. 280/1986 [PDF]


Hrd. 1986:1473 nr. 18/1985 [PDF]


Hrd. 1986:1498 nr. 247/1984 [PDF]


Hrd. 1987:508 nr. 221/1986 (Mazda 323) [PDF]


Hrd. 1987:724 nr. 151/1987 (Óstaðfestur samningur óskuldbindandi) [PDF]


Hrd. 1987:1293 nr. 251/1986 (Endurskoðandinn) [PDF]
Endurskoðandi gekkst undir bann við að starfa fyrir viðskiptamenn endurskoðunarskrifstofunnar í tvö ár eftir starfslok.
Hann hóf störf í eigin endurskoðunarskrifstofu og þjónustaði einhverja viðskiptamenn fyrri vinnuveitanda.
Hann var dæmdur til að greiða bætur.

Hrd. 1988:142 nr. 13/1987 [PDF]


Hrd. 1988:474 nr. 34/1987 (Hallaði á K á marga vísu) [PDF]


Hrd. 1988:693 nr. 150/1987 (Makaskiptasamningur - Bifreið hluti kaupverðs fasteignar) [PDF]


Hrd. 1988:1005 nr. 70/1987 [PDF]


Hrd. 1988:1169 nr. 270/1986 (Esjubraut) [PDF]


Hrd. 1988:1252 nr. 5/1987 [PDF]


Hrd. 1988:1260 nr. 337/1988 (Óljós en búið að efna) [PDF]


Hrd. 1988:1422 nr. 244/1988 (Oddhólsmál II) [PDF]


Hrd. 1988:1624 nr. 210/1988 [PDF]


Hrd. 1989:239 nr. 218/1987 (Vífilfell) [PDF]
Systkini eiga stór fyrirtæki, meðal annars Vífilfell. Þau voru misvirk í stjórn en einn bróðirinn er að reka það. Ein systirin fær heilasjúkdóm og fer í margar geislameðferðir. Augljóst var að hún hafði hlotið alvarlegan skaða. Síðan gerði hún erfðaskrá þar sem hún arfleiddi einn bróður sinn að sínum hlut.

Læknarnir voru mjög misvísandi um hvort hún væri hæf til að gera erfðaskrá. Ekkert læknisvottorð var til fyrir þann dag sem hún gerði erfðaskrána.

Allir sammála um að aðgerðirnar gerðar á K hefðu valdið einhverri andlegri skerðingu í kjölfarið. Þurfti þá að meta áhrif skerðingarinnar á hæfi hennar til að gera erfðaskrá á þeim tíma sem hún var undirrituð/samþykkt.

Vottorðið var svolítið gallað. Fulltrúi sýslumanns í Reykjavík hafði notað sama textann á vottorðið árum saman, eða jafnvel áratugum saman. Hæstiréttur leit á að það væri gallað en það kæmi ekki að sök.

Hæstiréttur klofnaði og taldi meirihlutinn hana hæfa en minnihlutinn ekki. Hún var talin hafa skilið það nógu vel um hversu mikið virði væri að ræða.

Hrd. 1989:329 nr. 39/1988 (Dráttarvél) [PDF]
H krafðist greiðslu af seljanda dráttarvélar sem hann keypti sökum þess að seljandinn synjaði, á grundvelli ábyrgðarskírteinisins, beiðni H um að bera kostnaðinn við að flytja vélina til og frá viðgerðarstað.

Í lagaákvæðinu var kveðið á um að ábyrgðaryfirlýsing mætti eingöngu gefa út ef hún veitti viðtakanda betri rétt en hann hefði samkvæmt gildandi lögum en í athugasemdunum og framsöguræðu ráðherra kom fram að ætlun löggjafans hafi verið sú að það ætti einvörðungu við um ábyrgðartíma vara. Hæstiréttur taldi ekki ástæðu til þess að víkja frá skýrum orðum lagaákvæðisins á grundvelli þessara lögskýringargagna.

Hrd. 1989:745 nr. 127/1988 [PDF]


Hrd. 1989:776 nr. 100/1988 [PDF]


Hrd. 1989:1050 nr. 272/1988 (Renault) [PDF]
Greitt fyrir bíl með tveimur skuldabréfum og veð reyndist handónýtt.
Dánarbú seljanda vildi bifreiðina aftur greidda. Ástand bifreiðarinnar hefði verið slíkt að það væri langtum minna en hið greidda bréf. Seljandinn hafði gott tækifæri til að kanna skuldabréfin og veðið, og kaupandinn skoðað bílinn fyrir kaup. Hæstiréttur taldi því báða aðila hafa tekið áhættu sem þeir voru látnir sæta, og því sýknað af kröfunni.

Hrd. 1989:1268 nr. 259/1988 [PDF]


Hrd. 1989:1508 nr. 82/1988 (Skartgripir) [PDF]


Hrd. 1990:39 nr. 14/1990 [PDF]


Hrd. 1990:118 nr. 398/1988 [PDF]


Hrd. 1990:190 nr. 162/1988 [PDF]


Hrd. 1990:1437 nr. 273/1988 [PDF]


Hrd. 1991:42 nr. 79/1989 [PDF]


Hrd. 1991:404 nr. 135/1989 [PDF]


Hrd. 1991:561 nr. 72/1989 (Ömmudómur II, barnabarn) [PDF]
Um er að ræða sömu atvik og í Ömmudómi I nema hér var um að ræða afsal til barnabarns konunnar sem var grandlaust um misneytinguna. Í þessum dómi var afsalið ógilt á grundvelli 36. gr. samningalaga nr. 7/1936 þrátt fyrir að um misneytingu hafi verið að ræða.

Hrd. 1991:570 nr. 73/1989 (Misneyting - Ömmudómur I) [PDF]
Fyrrverandi stjúpdóttir fer að gefa sig eldri manni. Hann gerir erfðaskrá og gefur henni peninga, og þar að auki gerir hann kaupsamning. Hún er síðan saksótt í einkamáli.

Héraðsdómur ógilti erfðaskrána á grundvelli 34. gr. erfðalaga, nr. 8/1962, en Hæstiréttur ógilti hana á grundvelli 37. gr. erfðalaganna um misneytingu og því ekki á grundvelli þess að arfleifandinn hafi verið óhæfur til að gera erfðaskrána. Aðrir gerningar voru ógiltir á grundvelli 31. gr. samningalaga, nr. 7/1936.

Arfleifandi var enn á lífi þegar málið var til úrlausnar hjá dómstólum.

Hrd. 1991:1738 nr. 418/1988 [PDF]


Hrd. 1991:2022 nr. 243/1990 [PDF]


Hrd. 1992:342 nr. 352/1989 (Umboð lögmanns ófullnægjandi) [PDF]


Hrd. 1992:651 nr. 489/1989 [PDF]


Hrd. 1992:671 nr. 490/1989 [PDF]


Hrd. 1992:886 nr. 321/1989 [PDF]


Hrd. 1992:1009 nr. 302/1989 [PDF]


Hrd. 1992:1022 nr. 357/1989 [PDF]


Hrd. 1992:1240 nr. 397/1988 [PDF]


Hrd. 1992:1343 nr. 435/1990 [PDF]


Hrd. 1992:1647 nr. 200/1990 [PDF]


Hrd. 1992:1858 nr. 156/1987 (Sæból) [PDF]


Hrd. 1992:2095 nr. 308/1989 [PDF]


Hrd. 1992:2203 nr. 107/1991 [PDF]