Úrlausnir.is - Merkimiði

Hrd. 1955:691 nr. 20/1955 (Laxagata - Grunnleigusamningur) ^[PDF]
Leiguverð var miðað við fasteignamat. Þegar samningurinn var gerður fór fasteignamatið fram á 10 ára fresti. Hins vegar verður lagabreyting sem var óhagfelld fyrir landeigandann með því að kveða á um að fasteignamatið færi fram á 20 ára fresti og sett hámarksupphæð sem miða mætti við í matinu.

Hæstiréttur féllst á breytingu á samningnum þar sem forsendurnar voru svo veigamiklar og að gera ætti mat á 10 ára fresti eftir hvert fasteignamat af dómkvöddum mönnum.

Hrd. 1956:235 nr. 16/1956 ^[PDF]

Hrd. 1956:588 nr. 86/1955 ^[PDF]

Hrd. 1957:89 nr. 54/1955 ^[PDF]

Hrd. 1958:346 nr. 115/1956 (Lundargata) ^[PDF]

Hrd. 1958:493 nr. 136/1957 ^[PDF]

Hrd. 1958:535 nr. 82/1958 ^[PDF]

Hrd. 1958:651 nr. 95/1957 (Þýsku börnin) ^[PDF]
Eftir Seinni heimstyrjöld komu margar þýskar konur til Íslands og byrjuðu að vinna út á landi. Ein þeirra eignaðist tvö börn með íslenskum manni í hjúskap með öðrum. Lagaákvæði kvað á um að íslensk lög ættu við um börn þegar móðirin væri íslenskur ríkisborgari. Þýska konan lést og féllst héraðsdómur á kröfu um að börnin færu til Þýskalands. Lögunum var breytt í rekstri málsins fyrir Hæstarétti þar sem reglan var orðuð með þeim hætti að íslensku lögin kvæðu á um búsetu móður á Íslandi.

Hrd. 1959:486 nr. 5/1959 ^[PDF]

Hrd. 1959:541 nr. 134/1958 (Kvennaheimilið Hallveigarstaðir) ^[PDF]

Hrd. 1960:168 nr. 78/1959 ^[PDF]

Hrd. 1960:191 nr. 87/1959 ^[PDF]

Hrd. 1960:390 nr. 64/1960 ^[PDF]

Hrd. 1960:447 nr. 164/1959 (Stóra Hof I) ^[PDF]

Hrd. 1960:460 nr. 17/1957 ^[PDF]

Hrd. 1960:519 nr. 122/1959 ^[PDF]

Hrd. 1960:575 nr. 97/1960 ^[PDF]

Hrd. 1961:77 nr. 219/1960 ^[PDF]

Hrd. 1961:86 nr. 57/1960 ^[PDF]

Hrd. 1961:266 nr. 55/1961 ^[PDF]

Hrd. 1961:538 nr. 208/1960 ^[PDF]

Hrd. 1962:163 nr. 120/1961 ^[PDF]

Hrd. 1962:184 nr. 167/1960 ^[PDF]

Hrd. 1962:288 nr. 174/1961 ^[PDF]

Hrd. 1962:330 nr. 13/1962 ^[PDF]

Hrd. 1962:335 nr. 179/1961 ^[PDF]

Hrd. 1962:512 nr. 169/1961 ^[PDF]

Hrd. 1962:628 nr. 72/1962 ^[PDF]

Hrd. 1962:685 nr. 27/1962 ^[PDF]

Hrd. 1962:900 nr. 50/1962 ^[PDF]

Hrd. 1963:141 nr. 182/1962 ^[PDF]

Hrd. 1963:276 nr. 126/1962 (Leiga dráttarvélar) ^[PDF]
H krafðist greiðslu af seljanda dráttarvélar sem hann keypti sökum þess að seljandinn synjaði, á grundvelli ábyrgðarskírteinisins, beiðni H um að bera kostnaðinn við að flytja vélina til og frá viðgerðarstað. Í lagaákvæðinu var kveðið á um að ábyrgðaryfirlýsing mætti eingöngu gefa út ef hún veitti viðtakanda betri rétt en hann hefði samkvæmt gildandi lögum en í athugasemdunum og framsöguræðu ráðherra kom fram að ætlun löggjafans hafi verið sú að það ætti einvörðungu við um ábyrgðartíma vara.

Hæstiréttur taldi ekki ástæðu til þess að víkja frá skýrum orðum lagaákvæðisins á grundvelli þessara lögskýringargagna.

Hrd. 1964:10 nr. 176/1962 (Óslitin eftirför á úthafinu) ^[PDF]

Hrd. 1964:79 nr. 31/1963 ^[PDF]

Hrd. 1964:206 nr. 63/1963 ^[PDF]

Hrd. 1964:296 nr. 132/1963 ^[PDF]

Hrd. 1964:406 nr. 122/1963 (Árelíusarbörn) ^[PDF]
Reyndi á þá spurningu hvort að viðkomandi var búinn að gefa of mikið áður en hann dó, s.s. að dulbúa gjafir til að komast framhjá arfleiðsluheimild.

Hrd. 1964:428 nr. 84/1964 ^[PDF]

Hrd. 1964:555 nr. 90/1964 ^[PDF]

Hrd. 1964:561 nr. 151/1963 ^[PDF]

Hrd. 1964:859 nr. 154/1964 ^[PDF]

Hrd. 1965:63 nr. 87/1964 (Skaftahlíð) ^[PDF]

Hrd. 1965:260 nr. 30/1964 ^[PDF]

Hrd. 1965:394 nr. 47/1965 (Útvegsbankadómur) ^[PDF]

Hrd. 1965:537 nr. 57/1965 (Framtal til aðstöðugjalds) ^[PDF]

Hrd. 1965:630 nr. 112/1965 ^[PDF]

Hrd. 1966:339 nr. 211/1965 ^[PDF]

Hrd. 1966:423 nr. 29/1965 (Hátún) ^[PDF]

Hrd. 1966:614 nr. 60/1965 ^[PDF]

Hrd. 1966:696 nr. 59/1965 ^[PDF]

Hrd. 1966:827 nr. 141/1965 (Innanbúnaður) ^[PDF]

Hrd. 1966:937 nr. 43/1965 ^[PDF]

Hrú. 1967:78 nr. 194/1965 (Bókasafn biskups) ^[PDF]

Hrd. 1967:259 nr. 34/1967 ^[PDF]

Hrd. 1967:462 nr. 43/1967 ^[PDF]

Hrd. 1967:768 nr. 76/1967 ^[PDF]

Hrd. 1967:1047 nr. 87/1966 (Selveiði í Þjórsá) ^[PDF]

Hrd. 1967:1103 nr. 2/1967 (Drápuhlíð 48) ^[PDF]

Hrd. 1968:145 nr. 88/1967 ^[PDF]

Hrd. 1968:244 nr. 173/1967 ^[PDF]

Hrd. 1968:281 nr. 23/1967 ^[PDF]

Hrd. 1968:336 nr. 104/1966 (Krossavík) ^[PDF]

Hrd. 1968:428 nr. 33/1967 (Hjónavígsla) ^[PDF]

Hrd. 1968:462 nr. 89/1968 (Gallamál) ^[PDF]

Hrd. 1968:549 nr. 204/1965 ^[PDF]

Hrd. 1968:972 nr. 178/1968 (Tanngarður - Gervitannadómur) ^[PDF]

Hrd. 1968:999 nr. 180/1967 ^[PDF]

Hrd. 1968:1051 nr. 103/1968 (Öryggisbelti) ^[PDF]
Starfsmaður varð fyrir tjóni þegar öryggisbelti losnaði sökum galla og hann féll niður. Vinnuveitandinn var talinn bera hlutlæga ábyrgð þótt um leyndan galla væri að ræða.

Hrd. 1968:1155 nr. 137/1968 (Félag íslenzkra kjötiðnaðarmanna) ^[PDF]

Hrd. 1968:1186 nr. 218/1968 (Þrotabúsmálið) ^[PDF]

Hrd. 1968:1197 nr. 219/1968 ^[PDF]

Hrd. 1969:225 nr. 161/1968 (Timburþurrkofn) ^[PDF]

Hrd. 1969:231 nr. 24/1969 ^[PDF]

Hrd. 1969:721 nr. 36/1969 ^[PDF]

Hrd. 1969:829 nr. 55/1969 ^[PDF]

Hrd. 1969:1116 nr. 214/1968 ^[PDF]

Hrd. 1969:1125 nr. 152/1968 ^[PDF]

Hrd. 1969:1149 nr. 30/1969 (Álfaskeið 98) ^[PDF]

Hrd. 1969:1201 nr. 128/1968 ^[PDF]

Hrd. 1969:1245 nr. 40/1969 (Búslóðarflutningur) ^[PDF]

Hrd. 1970:212 nr. 200/1969 (Veiðar á bannsvæði) ^[PDF]

Hrd. 1970:278 nr. 138/1969 (Samningur um framfærslueyri, ráðuneytið gat ekki breytt) ^[PDF]

Hrd. 1970:311 nr. 224/1969 ^[PDF]

Hrd. 1970:354 nr. 41/1970 ^[PDF]

Hrd. 1970:479 nr. 45/1970 (Húsfélag - Fjölbýlishús - Hitunarkostnaður) ^[PDF]

Hrd. 1970:522 nr. 46/1970 ^[PDF]

Hrd. 1970:591 nr. 44/1970 ^[PDF]

Hrd. 1970:801 nr. 138/1970 (Skipverjar háðir skipstjóra fjárhagslega) ^[PDF]

Hrd. 1970:897 nr. 247/1969 ^[PDF]

Hrd. 1970:968 nr. 198/1970 ^[PDF]

Hrd. 1970:977 nr. 195/1970 ^[PDF]

Hrd. 1971:200 nr. 14/1971 ^[PDF]

Hrd. 1971:467 nr. 120/1969 ^[PDF]

Hrd. 1971:476 nr. 210/1970 ^[PDF]

Hrd. 1971:688 nr. 208/1970 ^[PDF]

Hrd. 1971:1004 nr. 39/1970 (Grímshagi) ^[PDF]

Hrd. 1971:1012 nr. 15/1971 ^[PDF]

Hrd. 1971:1189 nr. 43/1970 (Svalir í nýbyggingu á Framnesvegi) ^[PDF]

Hrd. 1971:1236 nr. 173/1971 ^[PDF]

Hrd. 1971:1271 nr. 155/1970 ^[PDF]

Hrd. 1972:878 nr. 178/1971 ^[PDF]

Hrd. 1972:920 nr. 158/1971 (Skipun eða ráðning ríkisstarfsmanns - Kópavogshæli) ^[PDF]

Hrd. 1972:945 nr. 57/1972 (Verðjöfnunargjald til fiskiðnaðarins - Rækjudómur) ^[PDF]

Hrd. 1972:1061 nr. 121/1972 ^[PDF]

Hrd. 1973:39 nr. 21/1972 ^[PDF]

Hrd. 1973:93 nr. 148/1972 ^[PDF]

Hrd. 1973:137 nr. 34/1973 ^[PDF]

Hrd. 1973:194 nr. 123/1972 ^[PDF]

Hrd. 1973:347 nr. 85/1972 ^[PDF]

Hrd. 1973:405 nr. 25/1972 ^[PDF]

Hrd. 1973:513 nr. 52/1972 ^[PDF]

Hrd. 1973:536 nr. 76/1972 ^[PDF]

Hrd. 1973:584 nr. 118/1972 (Vegagerðin) ^[PDF]

Hrd. 1973:736 nr. 111/1972 ^[PDF]

Hrd. 1973:742 nr. 137/1972 ^[PDF]

Hrd. 1973:826 nr. 149/1973 ^[PDF]

Hrd. 1973:837 nr. 135/1973 ^[PDF]

Hrd. 1973:912 nr. 114/1973 (Yrsufell - Fullur ökumaður I) ^[PDF]

Hrd. 1974:42 nr. 61/1972 ^[PDF]

Hrd. 1974:287 nr. 175/1973 ^[PDF]

Hrd. 1974:306 nr. 59/1973 ^[PDF]

Hrd. 1974:648 nr. 31/1973 ^[PDF]

Hrd. 1974:668 nr. 40/1973 ^[PDF]

Hrd. 1974:678 nr. 110/1974 (Afhending barns) ^[PDF]
Fógetaréttur hafði úrskurðað að barn yrði tekið af föður þess og fengið móður með beinni fógetagerð. Úrskurðinum var bæði áfrýjað og gagnáfrýjað til Hæstaréttar. Móðirin krafðist afhendingar á barninu samkvæmt innsetningargerðinni og úrskurðaði fógetarétturinn nokkrum dögum eftir fyrri úrskurð sinn, þrátt fyrir áfrýjunina, að barnið yrði afhent móðurinni. Sá úrskurður var kærður samdægurs til Hæstaréttar.

Hæstiréttur taldi að varhugavert væri að fullnusta áfrýjuðum úrskurði um afhendingu barnsins áður en dómur Hæstaréttar lægi fyrir. Væri slíkt í brýnni andstöðu við meginreglur barnalöggjafar og barnaverndarlaga. Ákvæði þáverandi aðfararlaga kváðu á um að áfrýjun úrskurðar um að aðför fari fram fresti ekki framkvæmd hennar. Hæstiréttur taldi að það ákvæði ætti að víkja fyrir meginreglum barnalaga og barnaverndarlaga.

Hrd. 1974:707 nr. 51/1973 ^[PDF]

Hrd. 1974:823 nr. 68/1973 (Skattframkvæmd á reiki) ^[PDF]

Hrd. 1974:849 nr. 164/1974 ^[PDF]

Hrd. 1974:1018 nr. 168/1973 (Fíkniefnamál í Kópavogi) ^[PDF]

Hrd. 1974:1057 nr. 198/1974 ^[PDF]

Hrd. 1974:1110 nr. 96/1974 ^[PDF]

Hrd. 1974:1170 nr. 128/1973 ^[PDF]

Hrd. 1975:6 nr. 53/1974 ^[PDF]

Hrd. 1975:73 nr. 101/1973 ^[PDF]

Hrd. 1975:164 nr. 37/1973 (Fóstureyðing - Rauðir hundar) ^[PDF]

Hrd. 1975:283 nr. 185/1973 ^[PDF]

Hrd. 1975:482 nr. 34/1974 ^[PDF]

Hrd. 1975:611 nr. 161/1972 (Hraunbær 34) ^[PDF]

Hrd. 1975:944 nr. 164/1975 ^[PDF]

Hrd. 1975:1011 nr. 18/1973 (Eimskip II - Bruni í vöruskála - Dettifoss) ^[PDF]
Eimskip var talið hafa með fullnægjandi hætti undanþegið sig ábyrgð á tilteknu tjóni er varð vegna bruna í vörurskála. Sönnunarbyrðin um sök Eimskips var talin liggja hjá tjónþola sem náði svo ekki að axla hana.

Hrd. 1975:1051 nr. 148/1974 ^[PDF]

Hrd. 1975:1071 nr. 65/1974 ^[PDF]

Hrd. 1976:26 nr. 10/1976 (Geiteyjarströnd) ^[PDF]

Hrd. 1976:145 nr. 218/1974 ^[PDF]

Hrd. 1976:232 nr. 126/1974 ^[PDF]

Hrd. 1976:345 nr. 102/1974 (Dvergabakki 24) ^[PDF]

Hrd. 1976:437 nr. 5/1975 ^[PDF]

Hrd. 1976:456 nr. 108/1974 (Nefndalaun) ^[PDF]
Þrír starfsmenn nefndar hafi verið starfsmenn HÍ en fengu lægri laun. Hæstiréttur taldi óheimilt að mismuna þeim á þennan hátt.

Hrd. 1976:527 nr. 114/1976 ^[PDF]

Hrd. 1976:533 nr. 115/1976 ^[PDF]

Hrd. 1976:539 nr. 116/1976 ^[PDF]

Hrd. 1976:563 nr. 196/1974 ^[PDF]

Hrd. 1976:874 nr. 54/1975 ^[PDF]

Hrd. 1976:984 nr. 22/1975 ^[PDF]

Hrd. 1977:6 nr. 95/1975 ^[PDF]

Hrd. 1977:58 nr. 20/1974 ^[PDF]

Hrd. 1977:74 nr. 220/1974 ^[PDF]

Hrd. 1977:243 nr. 191/1976 (Bílskúr krafa um brottnám) ^[PDF]

Hrd. 1977:343 nr. 37/1975 (Botnvörpungur losnaði frá bryggju) ^[PDF]

Hrd. 1977:375 nr. 110/1975 (Varið land) ^[PDF]

Hrd. 1977:415 nr. 109/1975 ^[PDF]

Hrd. 1977:463 nr. 44/1976 ^[PDF]

Hrd. 1977:488 nr. 143/1976 ^[PDF]

Hrd. 1977:537 nr. 144/1976 ^[PDF]

Hrd. 1977:672 nr. 145/1976 ^[PDF]

Hrd. 1977:752 nr. 69/1976 (USA, 2 hjónabönd) ^[PDF]

Hrd. 1977:844 nr. 58/1975 ^[PDF]

Hrd. 1977:1184 nr. 112/1976 ^[PDF]

Hrd. 1977:1328 nr. 54/1976 (Keflavíkurflugvöllur) ^[PDF]

Hrd. 1977:1398 nr. 236/1976 ^[PDF]

Hrd. 1978:1 nr. 233/1977 ^[PDF]

Hrd. 1978:15 nr. 1/1978 (Launamunur) ^[PDF]

Hrd. 1978:42 nr. 173/1975 ^[PDF]

Hrd. 1978:88 nr. 14/1978 ^[PDF]

Hrd. 1978:246 nr. 70/1976 ^[PDF]

Hrd. 1978:284 nr. 40/1978 ^[PDF]

Hrd. 1978:414 nr. 49/1977 ^[PDF]

Hrd. 1978:653 nr. 12/1976 ^[PDF]

Hrd. 1978:693 nr. 175/1976 ^[PDF]

Hrd. 1978:772 nr. 84/1977 ^[PDF]

Hrd. 1978:819 nr. 114/1978 ^[PDF]

Hrd. 1978:1007 nr. 66/1977 ^[PDF]

Hrd. 1978:1120 nr. 105/1977 ^[PDF]

Hrd. 1978:1198 nr. 65/1975 ^[PDF]

Hrd. 1978:1215 nr. 168/1976 ^[PDF]

Hrd. 1978:1247 nr. 157/1977 (Fatagerðin B.Ó.T.) ^[PDF]

Hrd. 1978:1283 nr. 55/1977 ^[PDF]

Hrd. 1978:1322 nr. 204/1976 ^[PDF]

Hrd. 1979:178 nr. 223/1976 (Miðvangur 125 - Lóðarréttindi) ^[PDF]

Hrd. 1979:268 nr. 34/1979 ^[PDF]

Hrd. 1979:350 nr. 52/1979 ^[PDF]

Hrd. 1979:403 nr. 189/1977 ^[PDF]

Hrd. 1979:430 nr. 229/1976 (Báran h/f) ^[PDF]

Hrd. 1979:544 nr. 86/1977 (Launaflokkur) ^[PDF]
Starfsmaður fékk greitt samkvæmt einum launaflokki en taldi sig eiga að fá greitt samkvæmt öðrum launaflokki, og höfðaði mál til að fá mismuninn. Í héraði breytti dómari kröfunni í viðurkenningu en hún var upprunalega greiðslukrafa. Hæstiréttur taldi þá kröfu ódómhæfa enda hvarf fjárhæðin út, og vísaði málinu frá héraðsdómi.

Hrd. 1979:588 nr. 77/1977 (Skáldsaga) ^[PDF]

Hrd. 1979:647 nr. 186/1977 ^[PDF]

Hrd. 1979:669 nr. 108/1979 ^[PDF]

Hrd. 1979:675 nr. 109/1979 ^[PDF]

Hrd. 1979:811 nr. 206/1977 ^[PDF]

Hrd. 1979:863 nr. 135/1979 ^[PDF]

Hrd. 1979:873 nr. 136/1979 ^[PDF]

Hrd. 1979:1064 nr. 208/1977 ^[PDF]

Hrd. 1979:1077 nr. 63/1975 ^[PDF]

Hrd. 1979:1142 nr. 144/1977 (Asíufélagið - Síldarnætur) ^[PDF]

Hrd. 1979:1157 nr. 173/1978 (Umgengnisréttur eftir óvígða sambúð) ^[PDF]

Hrd. 1979:1199 nr. 232/1977 (Gimbrar) ^[PDF]
Ábúandi átti að greiða leigu með gimbrum en hann hætti því og afhenti í staðinn 10 dilka. Hæstiréttur taldi að það hefði verið hægt að gera eitthvað í þessu ef gerð hefði verið athugasemd á sínum tíma, en svo var ekki gert.

Hrd. 1979:1358 nr. 4/1978 ^[PDF]

Hrd. 1979:1369 nr. 76/1977 (Samvistir fallið brott - Lögskilnaðarleyfi) ^[PDF]

Hrd. 1979:1384 nr. 44/1978 (Vesturberg - Gjöf fósturmóður til K) ^[PDF]
K sagði að íbúðin hefði verið gjöf en M sagði að íbúðin hefði verið gefin þeim báðum. Skiptir máli hverjum sé gefið og að það sé skýrt.
Gefandi nefndi ekki að gjöfin væri séreign.
Það var talið að M hafi lagt nógu mikið í íbúðina.
Ekki fallist á skáskipti.

Hrd. 1980:713 nr. 114/1977 ^[PDF]

Hrd. 1980:787 nr. 178/1977 ^[PDF]

Hrd. 1980:920 nr. 99/1978 (Leirvogstunga) ^[PDF]

Hrd. 1980:943 nr. 50/1980 ^[PDF]

Hrd. 1980:1068 nr. 30/1978 ^[PDF]

Hrd. 1980:1329 nr. 152/1979 (TF-AIT) ^[PDF]

Hrd. 1980:1455 nr. 58/1978 (Gröf) ^[PDF]

Hrd. 1980:1627 nr. 102/1978 ^[PDF]

Hrd. 1980:1692 nr. 127/1978 ^[PDF]

Hrd. 1980:1732 nr. 141/1979 (Skyldusparnaður - Afturvirkni skattalaga) ^[PDF]

Hrd. 1981:10 nr. 242/1980 (Riftun - Æsufell) ^[PDF]

Hrd. 1981:35 nr. 2/1980 (Loftnet skemmist í flutningi - Vöruflutningamiðstöðin) ^[PDF]

Hrd. 1981:145 nr. 110/1980 ^[PDF]

Hrd. 1981:182 nr. 33/1978 (Mývatnsbotn) ^[PDF]
Greint var á um eignarhald á botni Mývatns og önnur verðmæti á botni Mývatns utan netlaga, og kröfðust landeigendur þeirra landa er lágu að Mývatni að þau teldust óskipt sameign þeirra allra. Fyrir héraði hófst málið með stefnu í júlímánuði 1974 sem að endingu varð að áðurgreindri kröfu. Ríkið höfðaði gagnsök sama mánuð sem að endingu varð sambærileg þeirra sem landeigendurnir gerðu, nema eignarhaldið færi til sín. Aukadómþing Þingeyjarsýslu dæmdi ríkinu í vil með gagnályktun á 1. tölul. 4. gr. vatnalaga nr. 15/1923 þar sem hinum málsaðilunum tókst ekki að sýna fram á að eignarrétturinn að Mývatnsbotni utan netlaga hefði stofnast með lögum eða með öðrum viðurkenndum hætti. Taldi hann í ljósi þessa að ríkið teldist réttmætur eigandi umrædds svæðis.

Fyrir Hæstarétti var málinu vísað frá héraði hvað varðaði kröfur tveggja ábúenda þar sem jarðirnar voru í ríkiseigu, sökum þess að það væri andstætt meginreglum réttarfars um aðild að aðili hafi uppi kröfur gegn sjálfum sér. Litið var svo á að frávísun þeirra krafna leiddi ekki til frávísun málsins í heild.

Hæstiréttur leit svo á að fyrir gildistöku vatnalaganna hafi engin lagaákvæði kveðið beinlínis á um eignarrétt yfir botnum stöðuvatna. Í málinu höfðu áfrýjendur ekki getað sýnt fram á að eignarréttur hafi myndast með öðrum hætti yfir botni Mývatns utan netlaga er leiddi til skerðingar eignarréttinda með 4. gr. vatnalaganna. Var ríkið því sýknað af þeirri kröfu áfrýjenda.

Hvað kröfu ríkisins varðaði vísaði Hæstiréttur til þess að 4. gr. vatnalaganna kvað heldur ekki um að ríkið teldist eigandi Mývatnsbotns utan netlaga né þeirra verðmæta sem tilheyrðu því svæði. Aukinheldur hafi ríkið heldur ekki sýnt fram á í málinu að það hafi stofnað til eignarréttarins með öðrum hætti. Voru landeigendurnir því einnig sýknaðir af kröfum ríkisins. Hins vegar kom fram að handhafar ríkisvalds gætu í skjóli valdheimilda sinna ráðið meðferð og nýtingu botns Mývatns og botnsverðmæta utan netlaga.

Hrd. 1981:266 nr. 80/1979 (Borgarspítalinn - Hæfnisnefnd) ^[PDF]

Hrd. 1981:547 nr. 222/1978 ^[PDF]

Hrd. 1981:834 nr. 198/1978 (Bæjarlögmaður) ^[PDF]

Hrd. 1981:960 nr. 173A/1979 ^[PDF]

Hrd. 1981:965 nr. 191/1978 ^[PDF]

Hrd. 1981:997 nr. 224/1978 (m.b. Skálafell) ^[PDF]
Bátur var keyptur og hann fórst. Vátryggingarfé var ráðstafað í áhvílandi skuldir. Kaupendur kröfðust riftunar á þessu og nefndu m.a. að þau hefðu ekki fengið upplýsingar um áhvílandi skuldir og að seljandinn hafði ekki viðhlítandi eignarheimild. Talið var að þessir misbrestir væru það miklir að það réttlætti riftun.

Hrd. 1981:1025 nr. 135/1981 (Oddhólsmál I) ^[PDF]

Hrd. 1981:1086 nr. 219/1980 (Skilorðsbundin náðun) ^[PDF]

Hrd. 1981:1138 nr. 191/1981 ^[PDF]

Hrd. 1981:1183 nr. 154/1979 (Leigubílstjóri) ^[PDF]

Hrd. 1981:1573 nr. 257/1981 (Hluthafar) ^[PDF]

Hrd. 1982:192 nr. 96/1980 (Málskot til dómstóla - Gildi sveitarstjórnarkosninga) ^[PDF]

Hrd. 1982:437 nr. 117/1979 ^[PDF]

Hrd. 1982:511 nr. 113/1978 ^[PDF]

Hrd. 1982:593 nr. 156/1979 ^[PDF]

Hrd. 1982:711 nr. 27/1980 ^[PDF]

Hrd. 1982:730 nr. 210/1979 ^[PDF]

Hrd. 1982:740 nr. 211/1979 ^[PDF]

Hrd. 1982:891 nr. 97/1982 (Eyjasel) ^[PDF]

Hrd. 1982:902 nr. 60/1980 (Hænsnahús brennt af heilbrigðisyfirvöldum) ^[PDF]
Rottugangur var í hænsnahúsi og kom meindýraeyðir og eitraði fyrir þeim. Hins vegar blönduðu heilbrigðisyfirvöld sér inn í málið létu brenna hænsnahúsið þrátt fyrir að ekki hafi legið fyrir að um stórfellda hættu að ræða. Eiganda hænsnahússins hafði ekki borist tilkynning um aðgerðirnar fyrir fram.

Hrd. 1982:1045 nr. 16/1980 (Hjónagarðar) ^[PDF]

Hrd. 1982:1321 nr. 149/1982 ^[PDF]

Hrd. 1982:1456 nr. 238/1980 ^[PDF]

Hrd. 1982:1472 nr. 19/1982 ^[PDF]

Hrd. 1982:1507 nr. 132/1980 ^[PDF]

Hrd. 1982:1611 nr. 121/1979 ^[PDF]

Hrd. 1982:1701 nr. 12/1981 ^[PDF]

Hrd. 1982:1801 nr. 142/1980 ^[PDF]

Hrd. 1983:188 nr. 68/1982 ^[PDF]

Hrd. 1983:474 nr. 124/1980 ^[PDF]

Hrd. 1983:574 nr. 54/1981 (Nýr ráðningarsamningur ríkisstarfsmanns) ^[PDF]

Hrd. 1983:684 nr. 153/1981 (Sumarhúsið Bræðratunga) ^[PDF]

Hrd. 1983:787 nr. 34/1981 (Aðalstræti - Fjalakötturinn) ^[PDF]

Hrd. 1983:923 nr. 243/1980 ^[PDF]

Hrd. 1983:936 nr. 244/1980 ^[PDF]

Hrd. 1983:947 nr. 235/1982 ^[PDF]

Hrd. 1983:1036 nr. 145/1981 ^[PDF]

Hrd. 1983:1327 nr. 221/1982 ^[PDF]

Hrd. 1983:1342 nr. 4/1983 ^[PDF]

Hrd. 1983:1390 nr. 63/1982 (Útafakstur) ^[PDF]

Hrd. 1983:1608 nr. 53/1983 ^[PDF]

Hrd. 1983:1655 nr. 205/1981 ^[PDF]

Hrd. 1983:1707 nr. 131/1981 (BÚR) ^[PDF]

Hrd. 1983:1787 nr. 186/1981 ^[PDF]

Hrd. 1983:1948 nr. 96/1983 (Krafinn úrlausnar) ^[PDF]

Hrd. 1983:1974 nr. 270/1981 (Ágirnd) ^[PDF]
RÚV keypti sýningarrétt á kvikmyndinni Ágirnd af manni sem reyndist svo ekki hafa fullan höfundarrétt að myndinni. Meðhöfundur kvikmyndarinnar sætti sig ekki við þetta og höfðaði mál við RÚV til að fá skaðabætur.

Hrd. 1983:2026 nr. 28/1983 ^[PDF]

Hrd. 1983:2134 nr. 225/1981 (Skilningur á kaupmála) ^[PDF]
K og M deildu um gildi kaupmála sem þau gerðu sín á milli.

M hélt því fram að K hefði allt frumkvæðið og séð um fjármálin. Hún hefði heimtað að kaupmálinn yrði gerður og eignirnar væru hennar séreignir. Hún hefði ákveðið að skilja við M skömmu eftir skráningu kaupmálans. M taldi að K hefði ætlað sér að skilja við hann um leið og hann samþykkti kaupmálann.
K var með 75% örorkumat og lága greindarvísitölu og því ekki í stöðu til að þvinga kaupmálanum í gegn. M taldi sig einnig að kaupmálinn kæmi einvörðungu til framkvæmda í tilfelli andláts annars þeirra en ekki vegna skilnaðar.

Ólíkt héraðsdómi taldi Hæstiréttur að ekki ætti að ógilda kaupmálann.

Hrd. 1983:2183 nr. 128/1981 ^[PDF]

Hrd. 1983:2225 nr. 220/1983 ^[PDF]

Hrd. 1984:165 nr. 93/1982 (Andlegt ástand) ^[PDF]
M sagðist hafa verið miður sín og að K hefði beitt sig þvingunum. Það var ekki talið sannað.

Hrd. 1984:172 nr. 12/1982 (Flóagaflsey) ^[PDF]

Hrd. 1984:336 nr. 41/1982 ^[PDF]

Hrd. 1984:349 nr. 94/1982 ^[PDF]

Hrd. 1984:560 nr. 39/1982 (Ónýtt bundið slitlag) ^[PDF]

Hrd. 1984:582 nr. 225/1983 ^[PDF]

Hrd. 1984:587 nr. 84/1982 (Danfosshitakerfi) ^[PDF]

Hrd. 1984:821 nr. 59/1984 ^[PDF]

Hrd. 1984:838 nr. 29/1983 (Húsasmiðjudómur) ^[PDF]

Hrd. 1984:906 nr. 220/1982 (Ásgarður) ^[PDF]
Hjón höfðu með erfðaskrá arfleitt nokkra aðila að jörðinni Ásgarði. Hjónin létust og ákvað sveitarfélagið að nýta lögboðinn forkaupsrétt sinn. Lög kváðu á að verðágreiningi yrði skotið til matsnefndar eignarnámsbóta.

Dánarbú hjónanna var ekki sátt við verðmat nefndarinnar og skaut málinu til aukadómþings, þar sem það teldi jörðina margfalt verðmætari sökum nálægra sumarhúsalóða og veiðiréttarins sem jörðinni fylgdi, er myndi fyrirsjáanlega auka eftirspurn. Rök sveitarfélagsins voru á þá leið að jörðin væri ekki skipulögð undir sumarhús auk þess að samkvæmt lögum væri bannað að nota jarðir undir sumarhús sem ekki væri búið að leysa úr landbúnaðarnotum, og því ætti ekki að taka tillit til slíkra mögulegrar framtíðarnýtingar í þá veru.

Dómkvaddir matsmenn mátu jörðina og töldu virði hennar talsvert nær því sem dánarbúið hélt fram, og vísuðu til nálægðar við þéttbýlisbyggð og náttúrufegurðar. Dómþingið tók undir verðmat þeirra matsmanna og nefndi að hægt væri að leysa jörðina úr landbúnaðarnotum án þess að því yrði mótmælt og því jafnframt mögulegt að skipuleggja sumarhúsabyggð á jörðina í framtíðinni. Aukadómþingið taldi því að sveitarfélagið skyldi greiða dánarbúinu upphæð samkvæmt mati hinna dómkvöddu matsmanna.

Hæstiréttur staðfesti dóm aukadómþingsins en hækkaði upphæðina vegna veiðiréttindanna sem fylgdu jörðinni.

Hrd. 1984:1047 nr. 171/1982 (Tryggingarfélag gagnstefndi) ^[PDF]

Hrd. 1984:1126 nr. 126/1982 (Afturköllun á rétti til að stunda leigubifreiðaakstur) ^[PDF]
Ekki var talin vera lagastoð fyrir afturköllun á tilteknu leyfi en það talið í lagi.

Hrd. 1984:1391 nr. 150/1982 (Eyrarkot) ^[PDF]

Hrd. 1984:1444 nr. 25/1983 ^[PDF]

Hrd. 1985:75 nr. 234/1982 ^[PDF]

Hrd. 1985:322 nr. 9/1985 (Rauðilækur með 2 ár) ^[PDF]

Hrd. 1985:479 nr. 124/1984 ^[PDF]

Hrd. 1985:539 nr. 117/1984 ^[PDF]

Hrd. 1985:613 nr. 23/1983 ^[PDF]

Hrd. 1985:625 nr. 111/1983 (Hagkaup) ^[PDF]

Hrd. 1985:634 nr. 27/1983 (Svell) ^[PDF]

Hrd. 1985:692 nr. 116/1983 ^[PDF]

Hrd. 1985:818 nr. 130/1985 ^[PDF]

Hrd. 1985:832 nr. 192/1983 (Frumkvæði á hallaðan M - K annaðist barn - K naut ekki lífeyris frá M) ^[PDF]

Hrd. 1985:1085 nr. 194/1985 ^[PDF]

Hrd. 1985:1168 nr. 222/1985 (Bein fógetagerð vegna forsjár - Innsetningargerð II) ^[PDF]

Hrd. 1985:1284 nr. 232/1983 (Fremri-Nýpur) ^[PDF]
Kaupandi taldi sig eiga bótakröfu gagnvart seljanda þar sem hinn síðarnefndi hafi vitað að túnstærðin hefði ranglega verið gefin upp sem 70 hektarar þegar hún reyndist eingöngu vera 52 hektarar. Hann hélt því eftir sumum afborgunum og vaxtagreiðslum, sem varð til þess að seljandinn gjaldfelldi eftirstöðvarnar. Hæstiréttur taldi það óheimilt þar sem engin heimild var til þess að gjaldfella þær í kaupsamningnum.

Hrd. 1985:1290 nr. 77/1985 (Aðskilnaðardómur I) ^[PDF]

Hrd. 1985:1327 nr. 105/1984 ^[PDF]

Hrd. 1985:1460 nr. 20/1984 ^[PDF]

Hrd. 1985:1516 nr. 60/1984 (Miðbraut) ^[PDF]

Hrd. 1985:1544 nr. 81/1983 (Kjarnfóðurgjald) ^[PDF]
Bráðabirgðalög, nr. 63/1980, voru sett þann 23. júní 1980. Með þeim var kominn á 200% skattur á innkaupsverði kjarnfóðurs, kjarnfóðurgjald, og mögulegt væri að fá endurgreiðslu að hluta eftir reglum sem Framleiðsluráð landbúnaðarins ákvæði. Hæstiréttur taldi að með þessu væri skattlagningarvaldið í reynd hjá framleiðsluráði og væri því brot á 40. gr. stjórnarskrárinnar. Engu breytti þótt umræddar reglur væru háðar ráðherrastaðfestingu.

Með síðari breytingarlögum, nr. 45/1981, var ráðherra falið að ákveða endurgreiðslu gjaldsins að fengnum tillögum Framleiðsluráðs landbúnaðarins, í stað þess að framleiðsluráðið ákvæði reglurnar. Í þessu tilfelli taldi Hæstiréttur hins vegar að um væri að ræða langa og athugasemdalausa venju að fela ráðherra að ákveða innan vissra marka hvort innheimta skuli tiltekna skatta. Umrædd venja hafi því hnikað til merkingu 40. gr. stjórnarskrárinnar.

Athuga skal þó að árið 1995 kom inn nýmæli í stjórnarskrána sem tók fyrir hendur þessa heimild löggjafans til að framselja stjórnvöldum ákvörðunarvald til skattlagningar. Því er talið að sú venja hafi verið lögð af með þeirri stjórnarskrárbreytingu.

Hrd. 1986:444 nr. 248/1985 ^[PDF]

Hrd. 1986:458 nr. 269/1985 ^[PDF]

Hrd. 1986:619 nr. 34/1984 (Vextir af skyldusparnaði) ^[PDF]

Hrd. 1986:675 nr. 34/1986 ^[PDF]

Hrd. 1986:706 nr. 133/1984 (Hlunnindaskattur Haffjarðarár - Utansveitarmenn) ^[PDF]

Hrd. 1986:714 nr. 134/1984 ^[PDF]

Hrd. 1986:768 nr. 142/1986 ^[PDF]

Hrd. 1986:780 nr. 182/1983 (5 ára) ^[PDF]

Hrd. 1986:877 nr. 149/1986 (Túngata) ^[PDF]

Hrd. 1986:884 nr. 100/1986 ^[PDF]

Hrd. 1986:1022 nr. 37/1985 (Þórsgata - Skattlagning á sölugróða) ^[PDF]

Hrd. 1986:1043 nr. 251/1984 (Lífsgjöf á dánarbeði) ^[PDF]
Reyndi á þá spurningu hvort að viðkomandi var búinn að gefa of mikið áður en hann dó, s.s. að dulbúa gjafir til að komast framhjá arfleiðsluheimild.

Hrd. 1986:1055 nr. 85/1985 (Lögfræðingur) ^[PDF]

Hrd. 1986:1206 nr. 151/1985 ^[PDF]

Hrd. 1986:1258 nr. 157/1986 ^[PDF]

Hrd. 1986:1455 nr. 279/1986 ^[PDF]

Hrd. 1986:1464 nr. 280/1986 ^[PDF]

Hrd. 1986:1534 nr. 187/1985 ^[PDF]

Hrd. 1986:1626 nr. 180/1985 (Ásgarður) ^[PDF]
Hjón áttu jörðina Ásgarð og ráðstöfuðu til tveggja félagasamtaka með kvöðum.

Sveitarfélagið kemur við andlát þeirra og neytir forkaupsréttar sbr. lagaheimild.

Átti að deila út andvirðinu til félagasamtakanna eða ekki? Sökum brostinna forsenda fengu þau hvorki jörðina né fjármunina.

Hrd. 1986:1770 nr. 252/1984 (Kópubraut) ^[PDF]

Hrd. 1987:348 nr. 112/1986 (Oy Credit) ^[PDF]

Hrd. 1987:362 nr. 23/1986 (Endurgreiðsla opinberra gjalda) ^[PDF]

Hrd. 1987:384 nr. 67/1987 (Innsetning í umráð barna) ^[PDF]

Hrd. 1987:401 nr. 136/1987 (Díselskattur) ^[PDF]
Vörubifreið var með hærri ógreiddan þungaskatt en upplýst hafði verið, en lögveð var fyrir honum.

Hrd. 1987:462 nr. 60/1986 ^[PDF]

Hrd. 1987:473 nr. 95/1986 (Valdsmaður - Fjárhæð meðlags) ^[PDF]

Hrd. 1987:490 nr. 166/1986 ^[PDF]

Hrd. 1987:560 nr. 174/1985 (Ísafoldarprentsmiðja) ^[PDF]

Hrd. 1987:718 nr. 257/1986 ^[PDF]

Hrd. 1987:769 nr. 261/1986 (Verkfall hjá Ríkisútvarpinu) ^[PDF]

Hrd. 1987:782 nr. 111/1987 ^[PDF]

Hrd. 1987:788 nr. 199/1985 ^[PDF]

Hrd. 1987:830 nr. 200/1985 ^[PDF]

Hrd. 1987:863 nr. 201/1985 ^[PDF]

Hrd. 1987:937 nr. 38/1987 ^[PDF]

Hrd. 1987:972 nr. 12/1986 (Kjarnaborvél) ^[PDF]

Hrd. 1987:1008 nr. 271/1985 (Samsköttun) ^[PDF]

Hrd. 1987:1018 nr. 175/1986 (Gengismunur) ^[PDF]

Hrd. 1987:1031 nr. 134/1986 ^[PDF]

Hrd. 1987:1105 nr. 202/1987 ^[PDF]

Hrd. 1987:1119 nr. 47/1986 ^[PDF]

Hrd. 1987:1263 nr. 229/1986 (Lyfjapróf Jóns Páls) ^[PDF]

Hrd. 1987:1400 nr. 291/1986 (Munnleg arfleiðsla) ^[PDF]
M fær slæmt krabbamein og var lagður inn á spítala. M var talinn hafa gert sér grein fyrir því að hann væri að fara að deyja. Hann gerði erfðaskrá til hagsbóta fyrir sambýliskonu sína til þrjátíu ára.

Móðir hans og systkini fóru í mál til að ógilda erfðaskrána.

Gögn voru til úr tækjum spítalans og af þeim mátti ekki sjá að hann hefði verið óhæfur til að gera hana.

Hrd. 1987:1489 nr. 208/1986 ^[PDF]

Hrd. 1987:1495 nr. 296/1987 ^[PDF]

Hrd. 1987:1533 nr. 242/1986 ^[PDF]

Hrd. 1987:1549 nr. 241/1987 ^[PDF]

Hrd. 1987:1735 nr. 331/1987 (Hafskip) ^[PDF]

Hrd. 1987:1758 nr. 345/1987 ^[PDF]

Hrd. 1988:9 nr. 10/1988 ^[PDF]

Hrd. 1988:91 nr. 293/1986 ^[PDF]

Hrd. 1988:112 nr. 25/1988 ^[PDF]

Hrd. 1988:116 nr. 331/1986 ^[PDF]

Hrd. 1988:142 nr. 13/1987 ^[PDF]

Hrd. 1988:316 nr. 31/1988 ^[PDF]

Hrd. 1988:358 nr. 226/1987 ^[PDF]

Hrd. 1988:388 nr. 196/1986 (Ísafjörður) ^[PDF]

Hrd. 1988:413 nr. 222/1987 ^[PDF]

Hrd. 1988:430 nr. 63/1988 ^[PDF]

Hrd. 1988:449 nr. 216/1987 ^[PDF]

Hrd. 1988:474 nr. 34/1987 (Hallaði á K á marga vísu) ^[PDF]

Hrd. 1988:518 nr. 153/1987 ^[PDF]

Hrd. 1988:578 nr. 94/1986 (Hárskeri) ^[PDF]

Hrd. 1988:742 nr. 321/1986 ^[PDF]

Hrd. 1988:820 nr. 124/1986 (Skilyrði löggildingar tæknifræðings) ^[PDF]

Hrd. 1988:848 nr. 223/1987 (Þrotabú Heimis hf.) ^[PDF]
Maður greiddi kröfu og var talinn hafa öðlast veð sem var fyrir henni.

Hrd. 1988:1140 nr. 302/1988 ^[PDF]

Hrd. 1988:1207 nr. 55/1986 ^[PDF]

Hrd. 1988:1211 nr. 261/1987 (Flotvörpuhlerar) ^[PDF]

Hrd. 1988:1326 nr. 165/1987 (Verkalýðsfélagið Jökull - Innheimtuþóknun) ^[PDF]

Hrd. 1988:1334 nr. 188/1987 (Laufásvegur - Vextir af málskostnaði) ^[PDF]

Hrd. 1988:1354 nr. 336/1988 ^[PDF]

Hrd. 1988:1432 nr. 305/1988 (Helmingaskipti - Skammvinnur hjúskapur) ^[PDF]

Hrd. 1988:1477 nr. 68/1987 (Chevrolet Chevy) ^[PDF]

Hrd. 1988:1689 nr. 412/1988 ^[PDF]

Hrd. 1988:1713 nr. 286/1987 ^[PDF]

Hrd. 1989:28 nr. 5/1989 (Ríkisendurskoðun) ^[PDF]
Ríkisendurskoðun hafði krafist aðgangs að sjúkraskýrslum ákveðins tímabils í því skyni að sannreyna hvort gjaldskrárreikningar sem nafngreindur heimilislæknir hafði gert og fengið greitt fyrir ættu stoð í skýrslunum. Eingöngu trúnaðarlæknir stofnunarinnar fengi að kynna sér efni skýrslnanna en ekki aðrir starfsmenn stofnunarinnar. Í málinu var vísað til almenns ákvæðis í lögum þar sem stofnunin hefði fengið víðtækar heimildir til þess að kanna gögn er lægju til grundvallar reikningsgerð á hendur ríkinu. Læknirinn mótmælti og krafðist þess að aðgangi stofnunarinnar og trúnaðarlæknisins yrði synjað á grundvelli einkalífsvernd sjúklinganna og leyndarskyldu lækna.

Hæstiréttur taldi í ljósi eðli málsins að aðrir starfsmenn heilbrigðisstofnunarinnar hljóti að hafa vitneskju um gögnin og þar að auki bera reikningarnir með sér að tilteknar aðgerðir hafi verið gerðar. Því væri ekki um að ræða meginbreytingar varðandi leynd gagnanna þó trúnaðarlæknir, sem bundinn væri þagnarskyldu, myndi kynna sér gögnin á vegum Ríkisendurskoðunar að því marki sem krafist var í málinu. Var því lækninum skylt, að mati réttarins, að verða við kröfu Ríkisendurskoðunar um aðgang að gögnunum.

Í ræðu framsögumanns þingnefndar í neðri deild Alþingis, við afgreiðslu frumvarpsins, sagði að viðhorf þingnefndarinnar að til að viðhalda trúnaði við sjúklinga myndi sérstakur trúnaðarlæknir á vegum Ríkisendurskoðunar annast athuganir stofnunarinnar á sjúkragögnum er lægju til grundvallar greiðslum til lækna. Talið er að ræðan hafi haft verulega þýðingu fyrir úrslit málsins í Hæstarétti.

Hrd. 1989:239 nr. 218/1987 (Vífilfell) ^[PDF]
Systkini eiga stór fyrirtæki, meðal annars Vífilfell. Þau voru misvirk í stjórn en einn bróðirinn er að reka það. Ein systirin fær heilasjúkdóm og fer í margar geislameðferðir. Augljóst var að hún hafði hlotið alvarlegan skaða. Síðan gerði hún erfðaskrá þar sem hún arfleiddi einn bróður sinn að sínum hlut.

Læknarnir voru mjög misvísandi um hvort hún væri hæf til að gera erfðaskrá. Ekkert læknisvottorð var til fyrir þann dag sem hún gerði erfðaskrána.

Allir sammála um að aðgerðirnar gerðar á K hefðu valdið einhverri andlegri skerðingu í kjölfarið. Þurfti þá að meta áhrif skerðingarinnar á hæfi hennar til að gera erfðaskrá á þeim tíma sem hún var undirrituð/samþykkt.

Vottorðið var svolítið gallað. Fulltrúi sýslumanns í Reykjavík hafði notað sama textann á vottorðið árum saman, eða jafnvel áratugum saman. Hæstiréttur leit á að það væri gallað en það kæmi ekki að sök.

Hæstiréttur klofnaði og taldi meirihlutinn hana hæfa en minnihlutinn ekki. Hún var talin hafa skilið það nógu vel um hversu mikið virði væri að ræða.

Hrd. 1989:329 nr. 39/1988 (Dráttarvél) ^[PDF]
H krafðist greiðslu af seljanda dráttarvélar sem hann keypti sökum þess að seljandinn synjaði, á grundvelli ábyrgðarskírteinisins, beiðni H um að bera kostnaðinn við að flytja vélina til og frá viðgerðarstað.

Í lagaákvæðinu var kveðið á um að ábyrgðaryfirlýsing mætti eingöngu gefa út ef hún veitti viðtakanda betri rétt en hann hefði samkvæmt gildandi lögum en í athugasemdunum og framsöguræðu ráðherra kom fram að ætlun löggjafans hafi verið sú að það ætti einvörðungu við um ábyrgðartíma vara. Hæstiréttur taldi ekki ástæðu til þess að víkja frá skýrum orðum lagaákvæðisins á grundvelli þessara lögskýringargagna.

Hrd. 1989:488 nr. 19/1989 (Minni möskvar) ^[PDF]

Hrd. 1989:496 nr. 20/1989 ^[PDF]

Hrd. 1989:512 nr. 306/1988 (Áhrif mótþróa) ^[PDF]
Maður var álitinn handtekinn þegar hann sýndi mótþróa gagnvart lögreglu.

Hrd. 1989:553 nr. 15/1988 (Laufásvegur) ^[PDF]
Einn eigandinn var ólögráða en hafði samþykkt veðsetningu fyrir sitt leyti. Því var veðsetning hans hluta ógild.

Hrd. 1989:599 nr. 238/1988 ^[PDF]

Hrd. 1989:618 nr. 203/1987 ^[PDF]

Hrd. 1989:722 nr. 1/1988 (Bíldshöfði) ^[PDF]

Hrd. 1989:737 nr. 173/1988 ^[PDF]

Hrd. 1989:776 nr. 100/1988 ^[PDF]

Hrd. 1989:799 nr. 306/1987 (Hringbraut) ^[PDF]

Hrd. 1989:995 nr. 245/1987 ^[PDF]

Hrd. 1989:1138 nr. 264/1989 ^[PDF]

Hrd. 1989:1166 nr. 253/1989 ^[PDF]

Hrd. 1989:1175 nr. 272/1989 ^[PDF]

Hrd. 1989:1183 nr. 279/1989 ^[PDF]

Hrd. 1989:1211 nr. 343/1989 ^[PDF]

Hrd. 1989:1224 nr. 183/1988 ^[PDF]

Hrd. 1989:1427 nr. 308/1987 ^[PDF]

Hrd. 1989:1508 nr. 82/1988 (Skartgripir) ^[PDF]

Hrd. 1989:1586 nr. 76/1988 ^[PDF]

Hrd. 1989:1782 nr. 69/1989 (Dráttarvextir - Launaskattur) ^[PDF]

Hrd. 1989:1788 nr. 170/1989 ^[PDF]

Hrd. 1990:2 nr. 120/1989 (Aðskilnaðardómur III) ^[PDF]
G var sakaður um skjalafals auk þess að hafa ranglega látið skrifa vörur á fyrirtæki án heimildar. Málið var rekið á dómþingi sakadóms Árnessýslu og dæmdi dómarafulltrúi í málinu en hann starfaði á ábyrgð sýslumanns. Samkvæmt skjölunum var málið rannsakað af lögreglunni í Árnessýslu og ekki séð að dómarafulltrúinn hafi haft önnur afskipti af málinu en þau að senda málið til fyrirsagnar ríkissaksóknara.

Hæstiréttur rakti forsögu þess að fyrirkomulagið hafi áður verið talist standast stjórnarskrá með vísan til 2. gr. hennar þar sem 61. gr. hennar gerði ráð fyrir því að dómendur geti haft umboðsstörf á hendi. Þessi dómsúrlausn er þekkt fyrir það að Hæstiréttur hvarf frá þessari löngu dómaframkvæmd án þess að viðeigandi lagabreytingar höfðu átt sér stað. Ný lög um aðskilnað dómsvalds og umboðsvalds í héraði höfðu verið sett en áttu ekki að taka gildi fyrr en 1. júlí 1992, meira en tveimur árum eftir að þessi dómur væri kveðinn upp.

Þau atriði sem Hæstiréttur sagði að líta ætti á í málinu (bein tilvitnun úr dómnum):
* Í stjórnarskrá lýðveldisins er byggt á þeirri meginreglu, að ríkisvaldið sé þríþætt og að sérstakir dómarar fari með dómsvaldið.
* Þær sérstöku sögulegu og landfræðilegu aðstæður, sem bjuggu því að baki, að sömu menn fara utan Reykjavíkur oftsinnis bæði með stjórnsýslu og dómstörf, hafa nú minni þýðingu en fyrr, meðal annars vegna greiðari samgangna en áður var.
* Alþingi hefur sett lög um aðskilnað dómsvalds og umboðsvalds í héraði, sem taka eigi gildi 1. júlí 1992.
* Ísland hefur að þjóðarétti skuldbundið sig til að virða mannréttindasáttmála Evrópu.
* Mannréttindanefnd Evrópu hefur einróma ályktað, að málsmeðferðin í máli Jóns Kristinssonar, sem fyrr er lýst, hafi ekki verið í samræmi við 6. gr. 1. mgr. mannréttindasáttmálans.
* Ríkisstjórn Íslands hefur, eftir að fyrrgreindu máli var skotið til Mannréttindadómstóls Evrópu, gert sátt við Jón Kristinsson, svo og annan mann sem kært hefur svipað málefni með þeim hætti sem lýst hefur verið.
* Í 36. gr. 7. tl. laga nr. 85/1936 um meðferð einkamála í héraði segir meðal annars, að dómari skuli víkja úr dómarasæti, ef hætta er á því, „að hann fái ekki litið óhlutdrægt á málavöxtu“. Þessu ákvæði ber einnig að beita um opinber mál samkvæmt 15. gr. 2. mgr. laga nr. 74/1974 um meðferð opinberra mála.
* Í máli þessu er ekkert komið fram, sem bendir til þess, að dómarafulltrúinn, sem kvað upp héraðsdóminn, hafi litið hlutdrægt á málavöxtu. Hins vegar verður að fallast á það með Mannréttindanefnd Evrópu, að almennt verði ekki talin næg trygging fyrir óhlutdrægni í dómstörfum, þegar sami maður vinnur bæði að þeim og lögreglustjórn.

Með hliðsjón af þessu leit Hæstiréttur svo á að skýra beri ætti tilvitnuð ákvæði einkamálalaga og sakamálalaga á þann hátt að sýslumanninum og dómarafulltrúanum hefði borið að víkja sæti í málinu. Hinn áfrýjaði dómur var felldur úr gildi og öll málsmeðferðin fyrir sakadómi, og lagt fyrir sakadóminn að taka málið aftur til löglegrar meðferðar og dómsálagningar.

Hrd. 1990:39 nr. 14/1990 ^[PDF]

Hrd. 1990:118 nr. 398/1988 ^[PDF]

Hrd. 1990:174 nr. 154/1989 (Vörðufell) ^[PDF]

Hrd. 1990:182 nr. 438/1989 ^[PDF]

Hrd. 1990:214 nr. 87/1988 ^[PDF]

Hrd. 1990:347 nr. 193/1989 og 312/1989 ^[PDF]

Hrd. 1990:376 nr. 91/1990 ^[PDF]

Hrd. 1990:571 nr. 459/1989 ^[PDF]

Hrd. 1990:598 nr. 197/1988 ^[PDF]

Hrd. 1990:639 nr. 249/1988 ^[PDF]

Hrd. 1990:664 nr. 177/1990 ^[PDF]

Hrd. 1990:748 nr. 417/1988 ^[PDF]

Hrd. 1990:1078 nr. 267/1988 ^[PDF]

Hrd. 1990:1083 nr. 430/1989 (Fjárhagslegur stuðningur) ^[PDF]

Hrd. 1990:1124 nr. 302/1987 ^[PDF]

Hrd. 1990:1147 nr. 337/1990 ^[PDF]

Hrd. 1990:1215 nr. 373/1990 ^[PDF]

Hrd. 1990:1276 nr. 251/1989 ^[PDF]

Hrd. 1990:1398 nr. 85/1990 (Riðuveiki í sauðfé) ^[PDF]

Hrd. 1990:1427 nr. 153/1988 ^[PDF]

Hrd. 1990:1574 nr. 27/1989 ^[PDF]

Hrd. 1990:1581 nr. 22/1989 (36 ár, sameignir) ^[PDF]
M og K höfðu verið í sambúð í 36 ár.
Þau deildu aðallega um skiptingu á tveimur fasteignum, andvirði bifreiðar, bankainnstæðum og verðbréfum. Dómstólar mátu svo að framangreindar eignir skyldu skiptast að jöfnu en tóku þó ekki afstöðu til útlagningar né hvor aðilinn ætti tilkall til þess að leysa einstakar eignir til sín.
Sumar aðrar eignir mat hann svo að annar aðilinn ætti að eiga þær að fullu.

Hrd. 1990:1624 nr. 408/1988 ^[PDF]

Hrd. 1990:1659 nr. 29/1989 (Leigukaupasamningur) ^[PDF]

Hrd. 1990:1667 nr. 354/1988 ^[PDF]

Hrd. 1991:3 nr. 447/1990 (Olíuverslun Íslands) ^[PDF]

Hrd. 1991:97 nr. 266/1988 (Súrheysturn) ^[PDF]

Hrd. 1991:118 nr. 265/1987 (Foss- og vatnsréttindi Orkubús Vestfjarða - Fornjótsdómurinn) ^[PDF]

Hrd. 1991:138 nr. 166/1989 ^[PDF]

Hrd. 1991:178 nr. 304/1988 (Brekkugerði) ^[PDF]

Hrd. 1991:216 nr. 19/1991 (Áfrýjun ríkissaksóknara) ^[PDF]
Synjað var kröfu áfrýjenda um frávísun málsins frá Hæstarétti á grundvelli þess að lagaákvæði um áfrýjunarfrest kvað skýrlega á um þriggja mánaða frest ríkissaksóknara til að taka ákvörðun um áfrýjun myndi hefjast við móttöku dómsgerða af hans hálfu en ekki frá dómsuppsögu eins og áfrýjendur kröfðust. Var þetta túlkað á þennan hátt þrátt fyrir því að hin almenna sakhraðaregla íslensks réttarfars og þjóðréttarskuldbindingar um hröðun málsmeðferðar mæltu gegn því.

Hrd. 1991:228 nr. 137/1988 ^[PDF]

Hrd. 1991:334 nr. 80/1989 (Borgartún) ^[PDF]

Hrd. 1991:367 nr. 210/1990 (Lánskjaravísitala) ^[PDF]

Hrd. 1991:415 nr. 90/1991 ^[PDF]

Hrd. 1991:827 nr. 21/1989 ^[PDF]

Hrd. 1991:849 nr. 342/1989 ^[PDF]

Hrd. 1991:853 nr. 214/1989 ^[PDF]

Hrd. 1991:903 nr. 278/1989 ^[PDF]

Hrd. 1991:910 nr. 36/1991 ^[PDF]

Hrd. 1991:936 nr. 19/1991 ^[PDF]

Hrd. 1991:1155 nr. 162/1991 og 186/1991 (Goddi hf. - Smiðjuvegur) ^[PDF]

Hrd. 1991:1186 nr. 97/1989 (Þungaskattur) ^[PDF]

Hrd. 1991:1236 nr. 482/1990 ^[PDF]

Hrd. 1991:1334 nr. 364/1989 ^[PDF]

Hrd. 1991:1368 nr. 44/1989 (Brúarhóll) ^[PDF]

Hrd. 1991:1444 nr. 282/1988 (Skógar og Brúsholt) ^[PDF]

Hrd. 1991:1571 nr. 414/1988 (Skólavörðustígur - Gjöf foreldra til K) ^[PDF]
Búið að selja íbúðina á uppboði áður en dómur féll.
* Fjallar um gjafir

Hrd. 1991:1704 nr. 215/1990 ^[PDF]

Hrd. 1991:1827 nr. 354/1989 (Hreppsnefnd Skorradalshrepps - Hvammur í Skorradal) ^[PDF]

Hrd. 1991:1862 nr. 456/1991 ^[PDF]

Hrd. 1991:1949 nr. 40/1989 ^[PDF]

Hrd. 1992:117 nr. 306/1989 (Þb. Ingólfs Óskarssonar II) ^[PDF]

Hrd. 1992:291 nr. 315/1989 ^[PDF]

Hrd. 1992:296 nr. 80/1991 ^[PDF]

Hrd. 1992:439 nr. 481/1991 ^[PDF]

Hrd. 1992:515 nr. 93/1992 ^[PDF]

Hrd. 1992:651 nr. 489/1989 ^[PDF]

Hrd. 1992:865 nr. 249/1990 ^[PDF]

Hrd. 1992:886 nr. 321/1989 ^[PDF]

Hrd. 1992:1009 nr. 302/1989 ^[PDF]

Hrd. 1992:1022 nr. 357/1989 ^[PDF]

Hrd. 1992:1040 nr. 316/1990 (Hrafnaklettur 8) ^[PDF]

Hrd. 1992:1101 nr. 490/1991 ^[PDF]

Hrd. 1992:1178 nr. 99/1989 ^[PDF]

Hrd. 1992:1235 nr. 240/1992 ^[PDF]

Hrd. 1992:1240 nr. 397/1988 ^[PDF]

Hrd. 1992:1308 nr. 315/1992 ^[PDF]

Hrd. 1992:1377 nr. 224/1990 (Viðbótarsölugjald) ^[PDF]

Hrd. 1992:1434 nr. 91/1992 (Stálvík hf.) ^[PDF]
Iðnlánasjóður tók veð í fasteigninni ásamt lausafé, þ.m.t. skurðarvél. Annar veðhafi hafði fengið veð í skurðarvélinni en lausafjárbókin nefndi ekkert um áhvílandi veð á henni.

Hrd. 1992:1479 nr. 375/1991 ^[PDF]

Hrd. 1992:1526 nr. 337/1992 ^[PDF]

Hrd. 1992:1557 nr. 354/1992 (Helmingaskiptaregla laga nr. 60/1972 - Stóragerði) ^[PDF]
Athuga þarf fordæmisgildi dómsins sökum tiltekinna breytinga sem urðu með gildistöku hjúskaparlaga nr. 31/1993.

M og K slitu samvistum og tók M margar sjálfstæðar ákvarðanir um öflun eigna. Hann vildi halda eignunum utan skipta en Hæstiréttur taldi það ekki eiga við þar sem M var ekki að koma með þær inn í búið.

Hrd. 1992:1573 nr. 345/1988 ^[PDF]

Hrd. 1992:1622 nr. 327/1989 ^[PDF]

Hrd. 1992:1647 nr. 200/1990 ^[PDF]

Hrd. 1992:1774 nr. 293/1992 ^[PDF]

Hrd. 1992:1845 nr. 13/1991 ^[PDF]

Hrd. 1992:2064 nr. 18/1989 (Arkitektinn) ^[PDF]

Hrd. 1992:2155 nr. 403/1989 ^[PDF]

Hrd. 1992:2302 nr. 280/1990 ^[PDF]

Hrd. 1992:2325 nr. 471/1989 (Látraströnd, skuldheimtumenn) ^[PDF]
Gerður hafði verið kaupmáli þar sem eign hafði verið gerð að séreign K.
Kaupmálanum hafði ekki verið breytt þrátt fyrir að eignin hafði tekið ýmsum breytingum.
K hélt því fram að hún ætti hluta af eigninni við Látraströnd þrátt fyrir skráningu á nafni M.

Hæstiréttur taldi sannfærandi að hún hefði látið hluta séreignarinnar í eignina við Látraströndina. Hins vegar skipti það ekki máli þar sem sú eign var þinglýst eign M.
Dómurinn sérstakur þar sem þetta var sá eini þar sem byggt var á þinglýsingu einni saman.

Hrd. 1993:42 nr. 434/1989 ^[PDF]

Hrd. 1993:76 nr. 78/1990 (Einföld ábyrgð sveitarfélags) ^[PDF]

Hrd. 1993:85 nr. 251/1990 (Launaskattur) ^[PDF]

Hrd. 1993:132 nr. 327/1990 (Stekkjarholt 2, Akranesi) ^[PDF]

Hrd. 1993:185 nr. 190/1989 (Triton) ^[PDF]

Hrd. 1993:226 nr. 360/1992 (Svipting umgengnisréttar) ^[PDF]

Hrd. 1993:339 nr. 72/1993 ^[PDF]

Hrd. 1993:455 nr. 315/1990 ^[PDF]

Hrd. 1993:469 nr. 429/1989 (Fasteign og uppþvottavél) ^[PDF]
Dráttarvextir voru dæmdir frá dómsuppsögudegi í Hæstarétti, án þess að það var skýrt nánar.

Hrd. 1993:618 nr. 123/1991 (Atlantik) ^[PDF]

Hrd. 1993:623 nr. 355/1990 ^[PDF]

Hrd. 1993:672 nr. 107/1993 ^[PDF]

Hrd. 1993:677 nr. 108/1993 (Brattakinn) ^[PDF]
K var skráð fyrir eignunum en M var með tekjuöflunina. Framlög M voru skýr. Mikil fjárhagsleg samstaða.

Hrd. 1993:751 nr. 197/1992 og 426/1992 ^[PDF]

Hrd. 1993:807 nr. 259/1992 ^[PDF]

Hrd. 1993:844 nr. 23/1991 (Þrotabú Fórnarlambsins hf. - Sölugjald) ^[PDF]

Hrd. 1993:916 nr. 321/1990 ^[PDF]

Hrd. 1993:951 nr. 171/1993 ^[PDF]

Hrd. 1993:974 nr. 43/1991 ^[PDF]

Hrd. 1993:1000 nr. 470/1989 ^[PDF]

Hrd. 1993:1014 nr. 168/1993 (Laugavegur 27 - Réttmæti geymslugreiðslu) ^[PDF]
Skuldari taldi sig hafa verið í vafa um hverjum hann ætti að greiða en héraðsdómur taldi engan vafa hafa verið fyrir hendi. Hann mat svo að með því hafi skilyrðin fyrir geymslugreiðslunni ekki verið fyrir hendi, og taldi gjaldfellinguna heimila.

Hæstiréttur sneri dómnum við og nefndi að skuldarinn hafði verið haldinn misskilningi um greiðsluna og þótt geymslugreiðslan hafi ekki uppfyllt öll skilyrðin hafi verið sýnt fram á viljann og getuna til að inna greiðsluna af hendi, meðal annars í ljósi þess að geymslugreiðslan hafi farið fram afar nálægt gjalddaga. Taldi hann því að gjaldfellingin hefði ekki verið heimil.

Hrd. 1993:1026 nr. 369/1991 ^[PDF]

Hrd. 1993:1033 nr. 167/1993 ^[PDF]

Hrd. 1993:1081 nr. 67/1993 (Skæradómur - Ofsaakstur - Tálbeita) ^[PDF]
Maður sem afplánaði dóm leitaði til lögreglu um fyrirhugað fíkniefnabrot samfanga síns. Lögreglan fékk hann til að vera í sambandi við samfangann og fá hann til að lokka ákærða til slíks brots. Hæstiréttur leit til þess að notkun tálbeitu hefði hvorki breytt ásetningi til að fremja brotið né eðli þess.

Þegar dómurinn féll voru ekki til staðar reglur er kváðu um að tálbeiturnar þyrftu endilega að vera lögreglumenn.

Hrd. 1993:1265 nr. 123/1990 ^[PDF]

Hrd. 1993:1386 nr. 235/1993 ^[PDF]

Hrd. 1993:1475 nr. 293/1993 (Niðurfelling ákærufrestunar) ^[PDF]

Hrd. 1993:1483 nr. 333/1993 ^[PDF]

Hrd. 1993:1527 nr. 302/1993 ^[PDF]

Hrd. 1993:1532 nr. 314/1993 ^[PDF]

Hrd. 1993:1540 nr. 316/1993 (Bátur í Kópavogshöfn - Silja) ^[PDF]
Aðili tók eftir að bátur byrjaði að sökkva í Kópavogshöfn. Hann dró bátinn í land, gerði við hann, og krafði eigandann svo um greiðslu fyrir björgunina og viðgerðina. Hæstiréttur tók ekki undir kröfu aðilans um greiðslu vegna viðgerðarinnar af hendi eiganda bátsins.

Hrd. 1993:1547 nr. 301/1993 (Iðavellir) ^[PDF]

Hrd. 1993:1570 nr. 362/1993 (Hverfisgata) ^[PDF]

Hrd. 1993:1576 nr. 262/1991 ^[PDF]

Hrd. 1993:1590 nr. 483/1990 ^[PDF]

Hrd. 1993:1628 nr. 90/1990 (Skíðaumboð) ^[PDF]

Hrd. 1993:1703 nr. 24/1990 ^[PDF]

Hrd. 1993:1725 nr. 394/1993 ^[PDF]

Hrd. 1993:1750 nr. 493/1991 ^[PDF]

Hrd. 1993:1775 nr. 92/1990 (Dánarbússkipti á Ísafirði) ^[PDF]

Hrd. 1993:1820 nr. 147/1991 (Ábúðarjörð - Haffjarðará I) ^[PDF]

Hrd. 1993:1919 nr. 299/1993 (Haldsréttur) ^[PDF]

Hrd. 1993:1931 nr. 410/1993 (Þb. Selavíkur hf. - Raflagnir) ^[PDF]

Hrd. 1993:1936 nr. 411/1990 (Fyrirtækjabifreiðin - Bílvelta við Úlfarsfell) ^[PDF]
Starfsmaður fékk bifreið frá vinnuveitanda að láni til afnota. Sonur starfsmannsins fékk hana svo að láni og olli tjóni á henni af einföldu gáleysi. Starfsmaðurinn og sonur hans voru dæmdir í óskiptri ábyrgð. Sonurinn bar ábyrgð á sakargrundvelli en faðirinn á grundvelli hlutlægrar ábyrgðar.

Hrd. 1993:1966 nr. 428/1993 ^[PDF]

Hrd. 1993:2061 nr. 291/1993 (Hrönn hf.) ^[PDF]

Hrd. 1993:2106 nr. 465/1993 ^[PDF]

Hrd. 1993:2181 nr. 444/1993 ^[PDF]

Hrd. 1993:2205 nr. 325/1990 (Brekka) ^[PDF]

Hrd. 1993:2230 nr. 339/1990 (Helga Kress - Veiting lektorsstöðu) ^[PDF]
Kvenkyns umsækjandi var hæfari en karl sem var ráðinn. Synjað var miskabótakröfu hennar þar sem hún var orðinn prófessor þegar málið var dæmt.

Hrd. 1993:2257 nr. 480/1993 ^[PDF]

Hrd. 1993:2315 nr. 374/1992 ^[PDF]

Hrd. 1993:2344 nr. 309/1991 ^[PDF]

Hrd. 1993:2400 nr. 347/1990 (Ókeypis - Myndsýn hf.) ^[PDF]
Beitt var almennri málvenju við túlkun orðsins ‚ókeypis‘ í auglýsingu Myndsýnar hf. um að með hverri framköllun fengju viðskiptavinir ókeypis filmur. Filmurnar voru ekki ókeypis þar sem þær hafi í raun og veru verið innifaldar í verðinu fyrir framköllun.

Hrd. 1994:48 nr. 23/1994 (Borgartún) ^[PDF]

Hrd. 1994:64 nr. 283/1991 ^[PDF]

Hrd. 1994:69 nr. 201/1990 ^[PDF]

Hrd. 1994:79 nr. 442/1993 (Skinkumál) ^[PDF]
Deilt var um hvort framleiðsluráð gæti kveðið á um bann við innflutningi á vöru á grundvelli lagaákvæðis sem skyldaði umleitan álits framleiðsluráðs þegar flytja ætti inn landbúnaðarvöru.

Meirihluti Hæstaréttar (4 af 7) túlkaði lagaákvæðið með þeim hætti að verið væri að tryggja rétt framleiðsluráðsins til umsagnar en ekki sjálfstæða heimild til innflutningstakmörkunar á landbúnaðarvörum. Stjórnvaldsákvarðanir ráðherra um synjun á tollafgreiðslu varanna voru því ógiltar.

Hrd. 1994:110 nr. 20/1994 ^[PDF]

Hrd. 1994:129 nr. 28/1994 (Lyftari - Glitnir hf.) ^[PDF]

Hrd. 1994:154 nr. 467/1991 ^[PDF]

Hrd. 1994:236 nr. 384/1991 (Opel Kadett) ^[PDF]

Hrd. 1994:271 nr. 62/1991 (Timburgólf - Gólf í einingahúsi) ^[PDF]

Hrd. 1994:287 nr. 392/1993 ^[PDF]

Hrd. 1994:343 nr. 379/1991 ^[PDF]

Hrd. 1994:436 nr. 58/1994 ^[PDF]

Hrd. 1994:469 nr. 198/1993 (Flugumferðarstjórar) ^[PDF]

Hrd. 1994:491 nr. 94/1994 (Krafa um gjaldþrotaskipti) ^[PDF]

Hrd. 1994:526 nr. 377/1991 (Jörðin Hagavík) ^[PDF]
Foreldrar M skiptu jörðinni Hagavík milli M og systkina hans með ósk um að hún yrði skilgreind sem séreign í hjúskap. M og systkini hans skiptu síðar jörðinni upp í þrjá hluta sem endaði á því að M fékk stærri hlut. Þessa viðbót greiddi M til systkina sinna með hjúskapareign, en þó er látið liggja milli hluta hvort um hefði verið að ræða hjúskapareign M eða K, eða jafnvel beggja.

Deilt var um í málinu hvort viðbótin teldist séreign M eða ekki. Hæstiréttur taldi að viðbótin teldist séreign M þar sem ekki væri hægt að skipta henni frekar upp en K ætti kröfu á endurgjald þar sem greitt var fyrir viðbótina með hjúskapareign.

K bar sönnunarbyrðina á því að sýna fram á að M ætti ekki viðbótina að séreign. Henni tókst það ekki.

Hrd. 1994:539 nr. 126/1991 ^[PDF]

Hrd. 1994:553 nr. 102/1994 ^[PDF]

Hrd. 1994:566 nr. 372/1993 ^[PDF]

Hrd. 1994:590 nr. 244/1993 ^[PDF]

Hrd. 1994:645 nr. 455/1991 ^[PDF]

Hrd. 1994:678 nr. 134/1994 ^[PDF]

Hrd. 1994:694 nr. 108/1994 ^[PDF]

Hrd. 1994:758 nr. 10/1994 (Skattfrjáls jöfnunarhlutabréf) ^[PDF]

Hrd. 1994:813 nr. 387/1993 (Herbergi sonar - Árás á lögreglumann) ^[PDF]
Húsleit fór fram í herbergi manns er bjó í foreldrahúsum. Hann átti að mæta í yfirheyrslu og hann mætti ekki. Lögreglan fór heim til hans til að sækja hann og pabbi mannsins hleypir lögreglunni inn og fór þá lögreglan inn í herbergi sonarins til að hafa uppi á honum og handtók hann. Hæstiréttur taldi að þótt faðir mannsins væri umráðamaður hússins hefði hann ekki verið bær til að samþykkja leit í herbergi sonarins.

Hrd. 1994:844 nr. 141/1994 ^[PDF]

Hrd. 1994:872 nr. 168/1994 ^[PDF]

Hrd. 1994:914 nr. 397/1990 (Loftskeytamannatal) ^[PDF]

Hrd. 1994:979 nr. 173/1994 (Baughús) ^[PDF]

Hrd. 1994:987 nr. 170/1994 ^[PDF]

Hrd. 1994:991 nr. 129/1994 ^[PDF]

Hrd. 1994:1117 nr. 173/1991 (Kaupþing) ^[PDF]

Hrd. 1994:1222 nr. 178/1994 (Fasteign á byggingarstigi - Vallarbarð) ^[PDF]

Hrd. 1994:1226 nr. 179/1994 (Fasteign á byggingarstigi - Vallarbarð) ^[PDF]

Hrd. 1994:1314 nr. 252/1994 (Nýr dómari) ^[PDF]

Hrd. 1994:1335 nr. 397/1991 (Laufás) ^[PDF]

Hrd. 1994:1357 nr. 184/1992 ^[PDF]

Hrd. 1994:1386 nr. 253/1994 ^[PDF]

Hrd. 1994:1397 nr. 221/1991 (Vogalax) ^[PDF]

Hrd. 1994:1421 nr. 435/1991 (Langamýri 10) ^[PDF]

Hrd. 1994:1451 nr. 270/1994 (EES-samningur) ^[PDF]
„[D]ómstólar verða ekki krafðir álits um lögfræðileg efni nema að því leyti, sem nauðsynlegt er til úrlausnar um ákveðna kröfu í dómsmáli.“

Hrd. 1994:1603 nr. 310/1994 ^[PDF]

Hrd. 1994:1615 nr. 276/1992 ^[PDF]

Hrd. 1994:1628 nr. 391/1994 ^[PDF]

Hrd. 1994:1638 nr. 340/1994 ^[PDF]

Hrd. 1994:1642 nr. 315/1994 ^[PDF]

Hrd. 1994:1656 nr. 325/1994 ^[PDF]

Hrd. 1994:1666 nr. 289/1994 ^[PDF]

Hrd. 1994:1704 nr. 360/1994 (Skipholt) ^[PDF]

Hrd. 1994:1798 nr. 114/1994 ^[PDF]

Hrd. 1994:1809 nr. 397/1994 ^[PDF]

Hrd. 1994:1874 nr. 254/1994 ^[PDF]

Hrd. 1994:1937 nr. 2/1992 ^[PDF]

Hrd. 1994:1949 nr. 28/1992 (Haffjarðará) ^[PDF]

Hrd. 1994:1973 nr. 207/1993 ^[PDF]

Hrd. 1994:2127 nr. 53/1991 og 7/1994 ^[PDF]

Hrd. 1994:2154 nr. 88/1993 ^[PDF]

Hrd. 1994:2196 nr. 434/1994 ^[PDF]

Hrd. 1994:2203 nr. 270/1991 (Tangarhöfði) ^[PDF]

Hrd. 1994:2248 nr. 43/1992 (Unibank) ^[PDF]

Hrd. 1994:2325 nr. 245/1992 ^[PDF]

Hrd. 1994:2336 nr. 147/1992 ^[PDF]

Hrd. 1994:2350 nr. 438/1994 ^[PDF]

Hrd. 1994:2356 nr. 355/1994 ^[PDF]

Hrd. 1994:2384 nr. 334/1991 ^[PDF]

Hrd. 1994:2391 nr. 307/1992 ^[PDF]

Hrd. 1994:2425 nr. 516/1993 (Tölvuþjónustan í Reykjavík) ^[PDF]

Hrd. 1994:2447 nr. 240/1991 ^[PDF]

Hrd. 1994:2467 nr. 467/1994 ^[PDF]

Hrd. 1994:2497 nr. 285/1991 (Haldlagning myndbandsspóla) ^[PDF]

Hrd. 1994:2632 nr. 68/1992 (Hrafnabjörg - Nauðungarvistun á sjúkrahúsi) ^[PDF]

Hrd. 1994:2640 nr. 425/1994 (Sameining sveitarfélaga Helgafellssveit) ^[PDF]

Hrd. 1994:2655 nr. 199/1993 ^[PDF]

Hrd. 1994:2686 nr. 364/1994 ^[PDF]

Hrd. 1994:2700 nr. 2/1993 ^[PDF]

Hrd. 1994:2712 nr. 451/1993 ^[PDF]

Hrd. 1994:2717 nr. 75/1992 ^[PDF]

Hrd. 1994:2768 nr. 202/1993 ^[PDF]

Hrd. 1994:2787 nr. 280/1992 ^[PDF]

Hrd. 1994:2814 nr. 324/1991 ^[PDF]

Hrd. 1994:2844 nr. 222/1992 ^[PDF]

Hrd. 1994:2854 nr. 48/1994 ^[PDF]

Hrd. 1994:2858 nr. 221/1993 (Gatnagerðargjald) ^[PDF]
Vitneskja skuldara var talin leiða til þess að dráttur kröfuhafa á kröfu um viðbótargreiðslu var ekki túlkuð gegn honum.

Hrd. 1994:2921 nr. 216/1993 (Handtaka) ^[PDF]

Hrd. 1994:2931 nr. 217/1993 (Handtaka) ^[PDF]

Hrd. 1994:2935 nr. 378/1993 ^[PDF]

Hrd. 1995:8 nr. 3/1995 (Öðlingur) ^[PDF]

Hrd. 1995:19 nr. 500/1994 ^[PDF]

Hrd. 1995:53 nr. 8/1995 ^[PDF]

Hrd. 1995:72 nr. 62/1993 ^[PDF]

Hrd. 1995:167 nr. 312/1992 (Aðgangur að eldri sjúkraskrám) ^[PDF]

Hrd. 1995:198 nr. 148/1992 (Hálka á stétt) ^[PDF]

Hrd. 1995:233 nr. 327/1992 (Egilsbraut) ^[PDF]

Hrd. 1995:243 nr. 120/1993 (Laxaseiði - Lindalax) ^[PDF]
Íslandslax framleiðir laxaseiði og Svanur segist hafa kaupanda. Síðan kemur dómur um að Svanur hefði ekki haft umboð til að binda þann kaupanda. Íslandslax fer þá í gjaldþrot og fer þá í mál við Svan persónulega á grundvelli 25. gr. sml. Talið var að þó Íslandslax hafi verið í góðri trú og Svanur hefði tekið á móti laxaseiðunum án þess að greiða. Svanur var þá dæmdur til að greiða kaupverðið.

Hrd. 1995:248 nr. 316/1991 ^[PDF]

Hrd. 1995:257 nr. 317/1991 ^[PDF]

Hrd. 1995:267 nr. 27/1992 ^[PDF]

Hrd. 1995:286 nr. 61/1993 ^[PDF]

Hrd. 1995:426 nr. 133/1993 ^[PDF]

Hrd. 1995:453 nr. 445/1992 ^[PDF]

Hrd. 1995:648 nr. 238/1993 (Flugslys) ^[PDF]

Hrd. 1995:662 nr. 270/1993 ^[PDF]

Hrd. 1995:669 nr. 281/1992 ^[PDF]

Hrd. 1995:710 nr. 132/1994 ^[PDF]

Hrd. 1995:736 nr. 339/1993 ^[PDF]

Hrd. 1995:752 nr. 498/1993 (Kraftlyftingar - Vaxtarræktarummæli) ^[PDF]

Hrd. 1995:791 nr. 74/1995 (Hreindýradráp - Niðurfelling máls hjá ríkissaksóknara) ^[PDF]

Hrd. 1995:822 nr. 292/1993 ^[PDF]

Hrd. 1995:835 nr. 448/1992 ^[PDF]

Hrd. 1995:966 nr. 112/1995 (Tælenska konan II) ^[PDF]
Málshöfðun í framhaldi af málavöxtum í Hrd. 1994:2876 nr. 487/1994 (Tælenska konan I)^ⓘ.
Stefnandi birti stefnuna fyrir tilgreindri manneskju staðsettri „í sömu íbúð“ og stefndi átti heima í á Íslandi. Hún var talin uppfylla hæfisreglur einkamálalaga um móttöku á stefnu. Hins vegar hafi hún afhent stefnanda stefnuna aftur til baka í þeim tilgangi að hinn síðarnefndi hefði tekið að sér að póstleggja stefnuna til stefndu. Hæstiréttur taldi það óheimilt og taldi hana ekki rétt birta.

Í framhaldinu fór fram málshöfðun er leiddi til Hrd. 1995:2031 nr. 308/1995 (Tælenska konan III)^ⓘ

Hrd. 1995:1010 nr. 48/1992 ^[PDF]

Hrd. 1995:1161 nr. 341/1992 (Mótorbáturinn Dagný) ^[PDF]
Krafist var ógildingar á kaupsamningi um bát. Ný lög um stjórn fiskveiða tóku gildi eftir söluna þar sem leyft var framsal á aflaheimild báta, og jókst virði báta verulega við gildistöku laganna. Kaupverðið var um 1,6 milljón og síðar kom út mat um virði bátsins ásamt aflahlutdeild um að hann hefði orðið um 5 milljóna króna virði. Seljandinn ætlaði að kaupa sér stærri bát en bátarnir sem hann hugðist ætla að kaupa ruku upp í verði.

Meirihlutinn taldi að ógilda ætti samninginn á grundvelli 36. gr. sml.

Í sératkvæðum minnihlutans var staða aðila talin jöfn við samningsgerðina og að ekki ætti að ógilda samninginn. Báðir aðilar höfðu vitneskju um fyrirhugaða löggjöf.

Dómurinn hefur verið nokkuð gagnrýndur.

Hrd. 1995:1175 nr. 342/1992 (Umboð lögmanns - Trillur) ^[PDF]

Hrd. 1995:1220 nr. 18/1992 ^[PDF]

Hrd. 1995:1231 nr. 282/1992 ^[PDF]

Hrd. 1995:1245 nr. 301/1992 ^[PDF]

Hrd. 1995:1293 nr. 136/1994 ^[PDF]

Hrd. 1995:1342 nr. 401/1993 (Stóri Núpur) ^[PDF]

Hrd. 1995:1375 nr. 274/1993 ^[PDF]

Hrd. 1995:1444 nr. 103/1994 (Dómarafulltrúi - Aðskilnaðardómur VI) ^[PDF]

Hrd. 1995:1542 nr. 93/1995 (Hið íslenska kennarafélag) ^[PDF]

Hrd. 1995:1586 nr. 232/1994 (Húsvarðaríbúðin í Efstaleiti) ^[PDF]

Hrd. 1995:1646 nr. 316/1992 (Öryggisþjónustan Vari) ^[PDF]

Hrd. 1995:1700 nr. 241/1993 (Eimskip) ^[PDF]

Hrd. 1995:1706 nr. 40/1994 ^[PDF]

Hrd. 1995:1727 nr. 11/1993 ^[PDF]

Hrd. 1995:1863 nr. 245/1994 (Þverársel) ^[PDF]

Hrd. 1995:1879 nr. 315/1993 (Ljósheimar) ^[PDF]

Hrd. 1995:1890 nr. 349/1994 ^[PDF]

Hrd. 1995:1936 nr. 225/1995 ^[PDF]

Hrd. 1995:1966 nr. 267/1995 (Brattahlíð - Lögveð) ^[PDF]

Hrd. 1995:2003 nr. 271/1995 ^[PDF]

Hrd. 1995:2023 nr. 299/1995 (Sendiráð BNA á Íslandi - Guðrún Skarphéðinsdóttir) ^[PDF]

Hrd. 1995:2042 nr. 318/1992 ^[PDF]

Hrd. 1995:2059 nr. 300/1994 (Örvar Ingólfsson) ^[PDF]

Hrd. 1995:2064 nr. 166/1993 (Aðaltún) ^[PDF]

Hrd. 1995:2091 nr. 296/1994 ^[PDF]

Hrd. 1995:2148 nr. 281/1993 ^[PDF]

Hrd. 1995:2154 nr. 338/1993 ^[PDF]

Hrd. 1995:2163 nr. 312/1995 ^[PDF]

Hrd. 1995:2169 nr. 320/1995 ^[PDF]

Hrd. 1995:2175 nr. 418/1993 (Rauðilækur) ^[PDF]

Hrd. 1995:2190 nr. 169/1995 (Skuldarviðurkenning) ^[PDF]

Hrd. 1995:2194 nr. 165/1993 ^[PDF]

Hrd. 1995:2208 nr. 483/1993 (Félagsútgerðin) ^[PDF]
Tvær feðgar, G og S, áttu saman bát sem gerður var út til fiskveiða. G var skipstjóri bátsins og talinn eiga 60% í bátnum, og S 40%. Rekstur útgerðarinnar var allur á nafni G. G slasaðist við vinnu sína um borð og fékk greidd forfallalaun. G og S kröfðu síðan Tryggingastofnun ríkisins um endurgreiðslu forfallalaunanna.

Hæstiréttur sýknaði Tryggingastofnun af kröfum feðganna á þeim grundvelli að G sem skipverji gæti ekki öðlast lögvarða kröfu gagnvart sjálfum sér sem útgerðarmanni, enda gæti enginn átt kröfurétt á hendur sjálfum sér.

Hrd. 1995:2214 nr. 332/1995 ^[PDF]

Hrd. 1995:2249 nr. 209/1993 ^[PDF]

Hrd. 1995:2300 nr. 478/1993 (Þungaskattur) ^[PDF]

Hrd. 1995:2315 nr. 367/1993 (Silungakvísl 6) ^[PDF]

Hrd. 1995:2433 nr. 233/1994 ^[PDF]

Hrd. 1995:2456 nr. 204/1995 ^[PDF]

Hrd. 1995:2467 nr. 446/1993 (Bjarkarhlíð) ^[PDF]

Hrd. 1995:2489 nr. 346/1995 ^[PDF]

Hrd. 1995:2502 nr. 353/1995 ^[PDF]

Hrd. 1995:2513 nr. 46/1994 (Skútahraun) ^[PDF]

Hrd. 1995:2582 nr. 186/1995 (Tollstjórinn) ^[PDF]

Hrd. 1995:2592 nr. 29/1994 ^[PDF]

Hrd. 1995:2610 nr. 146/1995 ^[PDF]

Hrd. 1995:2630 nr. 368/1995 ^[PDF]

Hrd. 1995:2641 nr. 409/1993 (Póstur og sími) ^[PDF]

Hrd. 1995:2664 nr. 331/1993 (Húsbyrgi) ^[PDF]

Hrd. 1995:2712 nr. 344/1993 ^[PDF]

Hrd. 1995:2760 nr. 366/1995 ^[PDF]

Hrd. 1995:2788 nr. 120/1994 (Íslandsbanki - Einar Pétursson) ^[PDF]

Hrd. 1995:2796 nr. 244/1995 ^[PDF]

Hrd. 1995:2871 nr. 375/1995 ^[PDF]

Hrd. 1995:2879 nr. 382/1995 ^[PDF]

Hrd. 1995:2941 nr. 500/1993 (Árlax) ^[PDF]

Hrd. 1995:3003 nr. 370/1995 ^[PDF]

Hrd. 1995:3012 nr. 388/1995 (Hraunbæjarveð, hrein hjúskapareign) ^[PDF]
M hafði ákveðið að hjálpa bróður K við að taka lán.
Bankinn vildi ábyrgðarmann á lánið og gekkst M við því. Bróðirinn borgaði síðan ekki og þurfti M sjálfur að taka lán til að standa skil á ábyrgð sinni.

Bankinn vildi ekki lána M án veðs að allri fasteigninni sem M og K áttu saman.
K samþykkir veðsetninguna með undirskrift í reit er tilgreindi samþykki maka. Deilt var um hvort hún væri að samþykkja að M mætti veðsetja eignina eða hvort hún hefði (einnig) verið að taka ábyrgð á skuldinni.

M og K skildu og fóru að raða eignum og skuldum. Þau komust síðan að því að það skipti talsverðu máli hvort lánið væri á þeim báðum eða eingöngu hjá M.

Hæstiréttur leit svo á að undirskrift K væri eingöngu um samþykki um að M veðsetti eignina en ekki að hún hefði ábyrgst lán M. Lánið var því álitið að öllu leyti hjá M.

Hrd. 1995:3059 nr. 52/1995 (Tannsmiðir) ^[PDF]

Hrd. 1995:3081 nr. 99/1994 ^[PDF]

Hrd. 1995:3094 nr. 401/1995 ^[PDF]

Hrd. 1995:3126 nr. 400/1995 (Garðastræti) ^[PDF]

Hrd. 1995:3153 nr. 375/1993 ^[PDF]

Hrd. 1995:3197 nr. 158/1994 ^[PDF]

Hrd. 1995:3206 nr. 160/1994 ^[PDF]

Hrd. 1995:3229 nr. 364/1991 ^[PDF]

Hrd. 1995:3252 nr. 201/1994 ^[PDF]

Hrd. 1995:3269 nr. 202/1994 ^[PDF]

Hrd. 1996:1 nr. 414/1995 ^[PDF]

Hrd. 1996:40 nr. 419/1995 ^[PDF]

Hrd. 1996:85 nr. 225/1994 (Laufásvegur) ^[PDF]

Hrd. 1996:96 nr. 169/1994 (Miðholt) ^[PDF]

Hrd. 1996:126 nr. 401/1994 ^[PDF]

Hrd. 1996:150 nr. 358/1994 ^[PDF]

Hrd. 1996:229 nr. 224/1994 ^[PDF]

Hrd. 1996:313 nr. 333/1994 ^[PDF]

Hrd. 1996:455 nr. 57/1996 ^[PDF]

Hrd. 1996:462 nr. 58/1996 ^[PDF]

Hrd. 1996:470 nr. 15/1996 ^[PDF]

Hrd. 1996:522 nr. 416/1994 ^[PDF]

Hrd. 1996:539 nr. 423/1994 ^[PDF]

Hrd. 1996:554 nr. 223/1995 ^[PDF]

Hrd. 1996:582 nr. 282/1994 (Búseti) ^[PDF]

Hrd. 1996:620 nr. 418/1994 ^[PDF]

Hrd. 1996:629 nr. 427/1993 (Grundarstígur 23) ^[PDF]
Kaupandi fasteignar krafði seljanda hennar um skaðabætur er næmu 44 milljónum króna en kaupverð fasteignarinnar var um 5 milljónir króna. Hæstiréttur taldi kaupandann ekki hafa sýnt seljandanum nægilega tillitssemi við kröfugerðina og eðlilegra hefði verið að rifta samningnum en að setja fram svo háa skaðabótakröfu.

Hrd. 1996:726 nr. 372/1995 ^[PDF]

Hrd. 1996:731 nr. 396/1995 ^[PDF]

Hrd. 1996:753 nr. 119/1995 ^[PDF]

Hrd. 1996:780 nr. 74/1996 ^[PDF]

Hrd. 1996:812 nr. 119/1994 ^[PDF]

Hrd. 1996:845 nr. 93/1996 ^[PDF]

Hrd. 1996:858 nr. 309/1994 (Grafarvogssókn) ^[PDF]
Þrotabú verktakafyrirtækis höfðaði mál gegn Grafarvogssókn og tryggingafélagi og setti fram dómkröfur sínar þannig að Grafarvogssókn bæri að greiða sér fjárhæð og tryggingafélagið yrði að þola dóm í málinu á hendur sókninni.

Hæstiréttur taldi að þar sem engri dómkröfu hefði verið beint að tryggingafélaginu né því stefnt til réttargæslu í málinu, væri rétt að vísa málsókninni gagnvart því ex officio frá héraðsdómi.

Hrd. 1996:911 nr. 306/1994 ^[PDF]

Hrd. 1996:949 nr. 42/1994 (Túlkun á samningi) ^[PDF]

Hrd. 1996:966 nr. 102/1996 ^[PDF]

Hrd. 1996:1070 nr. 312/1994 ^[PDF]

Hrd. 1996:1085 nr. 69/1994 ^[PDF]

Hrd. 1996:1089 nr. 339/1994 ^[PDF]

Hrd. 1996:1152 nr. 281/1994 ^[PDF]

Hrd. 1996:1173 nr. 229/1995 ^[PDF]

Hrd. 1996:1183 nr. 71/1995 ^[PDF]

Hrd. 1996:1236 nr. 483/1994 (Aflagrandi 20) ^[PDF]

Hrd. 1996:1255 nr. 53/1994 (Ávöxtun sf. - Bankaeftirlit Seðlabankans) ^[PDF]

Hrd. 1996:1326 nr. 170/1995 (Bifröst) ^[PDF]

Hrd. 1996:1338 nr. 136/1996 ^[PDF]

Hrd. 1996:1347 nr. 123/1996 ^[PDF]

Hrd. 1996:1432 nr. 482/1994 ^[PDF]

Hrd. 1996:1443 nr. 270/1995 (Áburðarverksmiðjan - Lífeyrissjóður SÁR) ^[PDF]

Hrd. 1996:1523 nr. 148/1996 ^[PDF]

Hrd. 1996:1536 nr. 161/1996 ^[PDF]

Hrd. 1996:1542 nr. 137/1995 (Tígulgosinn hf.) ^[PDF]
Kaupsamningur hafði verið stofnaður í nafni óstofnaðs félags. Dómsmál var svo höfðað vegna samningsins á hendur því. Málinu var vísað frá þar sem málið var höfðað gegn hinu óstofnaða félagi en ekki þess stofnaða enda hafði hið síðarnefnda félag tekið við skyldum fyrrnefnda félagsins og að greiðslan hafði á stofndeginum ekki enn fallið í gjalddaga.

Hrd. 1996:1559 nr. 16/1996 (Suðurbraut á Hofsósi) ^[PDF]

Hrd. 1996:1563 nr. 47/1995 ^[PDF]

Hrd. 1996:1580 nr. 378/1994 ^[PDF]

Hrd. 1996:1673 nr. 231/1994 (Lóðamörk) ^[PDF]

Hrd. 1996:1735 nr. 411/1994 (Vesturberg 79) ^[PDF]

Hrd. 1996:1779 nr. 162/1996 ^[PDF]

Hrd. 1996:1820 nr. 385/1994 ^[PDF]

Hrd. 1996:1826 nr. 386/1994 ^[PDF]

Hrd. 1996:1852 nr. 28/1995 ^[PDF]

Hrd. 1996:1863 nr. 83/1996 ^[PDF]

Hrd. 1996:1896 nr. 5/1995 (Landbúnaðarráðuneytið) ^[PDF]

Hrd. 1996:1945 nr. 183/1995 ^[PDF]

Hrd. 1996:1955 nr. 310/1995 ^[PDF]

Hrd. 1996:1992 nr. 200/1996 (Snoppuvegur - Frystihús) ^[PDF]

Hrd. 1996:1998 nr. 151/1996 (Gæsluvarðhaldsúrskurður II) ^[PDF]

Hrd. 1996:2153 nr. 172/1995 ^[PDF]

Hrd. 1996:2158 nr. 171/1995 ^[PDF]

Hrd. 1996:2171 nr. 150/1996 ^[PDF]

Hrd. 1996:2237 nr. 280/1995 ^[PDF]

Hrd. 1996:2269 nr. 125/1995 (Hrognatunnur) ^[PDF]

Hrd. 1996:2321 nr. 240/1996 ^[PDF]

Hrd. 1996:2384 nr. 301/1996 (Krókur í Kjalarneshreppi I) ^[PDF]

Hrd. 1996:2457 nr. 64/1995 ^[PDF]

Hrd. 1996:2466 nr. 216/1995 (Staða skulda við fasteignasölu) ^[PDF]
Kaupendur fóru í bótamál gegn seljendum og fasteignasala. Kaupendurnir voru upplýstir um veðskuld sem þeir tóku svo yfir, og þær uppreiknaðar. Fjárhagsstaða seljandanna var slæm á þeim tíma og lágu fyrir aðrar veðskuldir sem seljendur ætluðu að aflétta en gerðu svo ekki.

Fasteignin var svo seld á nauðungaruppboði. Fasteignasalinn var talinn hafa skapað sér bótaábyrgð með því að hafa ekki látið vita af hinum veðskuldunum með hliðsjón af slæmri fjárhagsstöðu seljendanna en svo tókst ekki að sanna tjónið.

Hrd. 1996:2501 nr. 201/1995 ^[PDF]

Hrd. 1996:2546 nr. 405/1995 ^[PDF]

Hrd. 1996:2553 nr. 356/1996 (Sími) ^[PDF]
Aðili krafðist bóta frá ríkinu á þeim forsendum að eingöngu var aflað dómsúrskurðar vegna símanúmers viðmælanda hans en ekki einnig hans síma. Hæstiréttur vísaði til eðlis símtækja sem tækja til að hringja og taka á móti símtölum til og frá öðrum símum. Bótakröfunni var því hafnað.

Hrd. 1996:2561 nr. 242/1995 ^[PDF]

Hrd. 1996:2693 nr. 302/1995 ^[PDF]

Hrd. 1996:2727 nr. 238/1995 ^[PDF]

Hrd. 1996:2754 nr. 365/1996 ^[PDF]

Hrd. 1996:2766 nr. 379/1995 (Kaldrananeshreppur) ^[PDF]

Hrd. 1996:2776 nr. 230/1995 (Veiðileyfissvipting) ^[PDF]

Hrd. 1996:2786 nr. 276/1995 (Langholtsvegur) ^[PDF]

Hrd. 1996:2806 nr. 220/1995 (Hilda Hafsteinsdóttir) ^[PDF]

Hrd. 1996:2848 nr. 256/1995 (Sveitarfélagamörk á Hellisheiði) ^[PDF]

Hrd. 1996:2915 nr. 89/1996 ^[PDF]

Hrd. 1996:2956 nr. 110/1995 (Útflutningsleyfi - Samherji) ^[PDF]
Ekki mátti framselja vald til ráðherra um að hvort takmarka mætti innflutning á vöru og hvernig.

Hrd. 1996:2987 nr. 330/1995 ^[PDF]

Hrd. 1996:3002 nr. 221/1995 (Fullvirðisréttur og greiðslumark í landbúnaði - Greiðslumark I - Fosshólar) ^[PDF]

Hrd. 1996:3049 nr. 122/1995 ^[PDF]

Hrd. 1996:3218 nr. 272/1996 (Trésmíðaverkstæði) ^[PDF]

Hrd. 1996:3237 nr. 409/1995 ^[PDF]

Hrd. 1996:3298 nr. 401/1996 (Prentsmiðjan Oddi hf.) ^[PDF]

Hrd. 1996:3309 nr. 306/1995 (Sigluberg hf.) ^[PDF]

Hrd. 1996:3331 nr. 378/1995 ^[PDF]

Hrd. 1996:3352 nr. 323/1995 ^[PDF]

Hrd. 1996:3417 nr. 90/1996 ^[PDF]

Hrd. 1996:3451 nr. 413/1996 ^[PDF]

Hrd. 1996:3457 nr. 433/1995 ^[PDF]

Hrd. 1996:3466 nr. 25/1996 (Kirkjuferja - Kaup á loðdýrahúsum) ^[PDF]
Meirihluti Hæstaréttar skýrði orðið ‚lán‘ í skilningi 40. gr. stjórnarskrárinnar rúmt þannig að það næði jafnframt yfir tilvik þar sem veitt væri viðtaka eldri lána í gegnum fasteignakaup. Gagnstæð skýring hefði annars leitt til víðtækari heimildir framkvæmdarvaldsins til lántöku en stjórnarskrárgjafinn ætlaðist til og skert þannig fjárstjórnarvald Alþingis.

Það athugast að oft er vísað til þessa blaðsíðutals í tengslum við dóminn ‚Kirkjuferjuhjáleiga‘, en sá dómur er í raun hrd. 1996:3482. Þessi mál eru samt sams konar.

Hrd. 1996:3482 nr. 26/1996 (Kirkjuferjuhjáleiga) ^[PDF]

Hrd. 1996:3519 nr. 31/1996 (Borgey) ^[PDF]

Hrd. 1996:3531 nr. 416/1995 (Albert Ólafsson HF 39) ^[PDF]

Hrd. 1996:3544 nr. 96/1996 (Deilur skipverja) ^[PDF]

Hrd. 1996:3558 nr. 286/1995 ^[PDF]

Hrd. 1996:3563 nr. 418/1995 (Smiður búsettur á Selfossi) ^[PDF]

Hrd. 1996:3587 nr. 305/1995 ^[PDF]

Hrd. 1996:3604 nr. 296/1995 ^[PDF]

Hrd. 1996:3628 nr. 278/1995 ^[PDF]

Hrd. 1996:3647 nr. 106/1996 ^[PDF]

Hrd. 1996:3663 nr. 37/1996 ^[PDF]

Hrd. 1996:3669 nr. 359/1995 (Drangavík VE) ^[PDF]

Hrd. 1996:3710 nr. 424/1996 ^[PDF]

Hrd. 1996:3723 nr. 62/1996 ^[PDF]

Hrd. 1996:3738 nr. 105/1996 (Þvottasnigill) ^[PDF]

Hrd. 1996:3748 nr. 108/1996 (Grundarkjör) ^[PDF]

Hrd. 1996:3760 nr. 431/1995 ^[PDF]

Hrd. 1996:3781 nr. 80/1996 ^[PDF]

Hrd. 1996:3789 nr. 152/1996 ^[PDF]

Hrd. 1996:3829 nr. 355/1995 ^[PDF]

Hrd. 1996:3835 nr. 285/1995 (Greiðslustaður víxils - Þarabakki) ^[PDF]

Hrd. 1996:3842 nr. 425/1996 ^[PDF]

Hrd. 1996:3911 nr. 242/1996 (Range Rover I) ^[PDF]
Kaupandi hélt því fram að bréfið væri gott enda væri verið að greiða inn á það. Einnig hélt hann því fram að hann hefði greitt á þeirri forsendu að um væri að ræða fullnaðargreiðslu. Hæstiréttur taldi ósannað, gegn andmælum seljanda, að þetta hefði talist vera fullnaðargreiðsla.

Hrd. 1996:3920 nr. 270/1996 (Siglufjarðarapótek) ^[PDF]

Hrd. 1996:3962 nr. 286/1996 (Lyfjalög - Lyfsöluleyfi) ^[PDF]

Hrd. 1996:4018 nr. 431/1996 ^[PDF]

Hrd. 1996:4031 nr. 437/1996 (Sambúðarfólk - Gjaldheimtan í Reykjavík) ^[PDF]

Hrd. 1996:4039 nr. 438/1996 ^[PDF]

Hrd. 1996:4076 nr. 73/1996 ^[PDF]

Hrd. 1996:4089 nr. 121/1996 (Einarsreitur) ^[PDF]
Fyrirtæki sóttist eftir ógildingu á eignarnámi Hafnarfjarðarbæjar á svokölluðum Einarsreit sökum deilna um upphæð eignarnámsbóta sem matsnefnd eignarnámsbóta úrskurðaði um. Eignarhald fyrirtækisins byggðist á tveimur erfðafestusamningum milli þess og Hafnarfjarðarbæjar og á eigninni voru ýmis mannvirki. Hafnarfjarðarbær greiddi eignarnámsbætur en fyrirtækið tók við þeim með fyrirvara um að leita til dómstóla ef ósættir væru um upphæðina.

Fyrirtækið leitaði svo til dómstóla um að kallaðir yrðu til dómkvaddir matsmenn til að meta virði Einarsreits og töldu þeir hann vera meira virði en úrskurður matsnefndarinnar hljóðaði upp á. Óskað var eftir yfirmatsgerð sem leiddi til enn meiri hækkunar. Hafnarfjarðarbær var ósáttur við yfirmatið og höfðaði dómsmál vegna þess. Meðal ágreiningsefna var að fiskreitur hafði verið metinn hafa fjárhagslegt gildi en Hafnarfjarðarbæ taldi að hann væri verðlaus.

Héraðsdómur tók ekki undir þann málatilbúnað þar sem ekki hefði verið sýnt fram á að matsgerðirnar hefðu verið rangar og ekki hefði verið sýnt fram á að fiskverkunarhúsin væru verðlaus þrátt fyrir að fiskverkunaraðferðin sjálf væri útdauð. Hins vegar kvað hann á um lækkun sökum þess að fiskreiturinn hefði líklega þröngan kaupendahóp og að staðurinn yrði líklega ekki notaður undir fiskverkun í framtíðinni.

Meiri hluti Hæstaréttar lækkaði verðið enn frekar sökum óvissu um að markaður væri fyrir húsin. Hins vegar taldi hann að andlagið hefði fjárhagslegt gildi sökum hins almenna minjagildis.

Hrd. 1996:4112 nr. 290/1996 (Flugmaður) ^[PDF]

Hrd. 1996:4139 nr. 245/1996 ^[PDF]

Hrd. 1996:4171 nr. 423/1996 ^[PDF]

Hrd. 1996:4228 nr. 141/1996 (Vélar og Þjónusta) ^[PDF]

Hrd. 1996:4248 nr. 432/1995 (Verkfræðistofa) ^[PDF]

Hrd. 1996:4260 nr. 427/1995 (Jöfnunargjald á franskar kartöflur) ^[PDF]
Almenn lagaheimild var til staðar til að hækka jöfnunargjaldið á franskar kartöflur. Gjaldið var svo hækkað úr 40% í 190%. Ekki voru talin vera fyrir hendi réttlætanleg sjónarmið um að hækka gjaldið eins mikið og gert var. Íslenska ríkið gat ekki sýnt fram á að vandi við niðurgreiðslur og erlendir markaðir hafi verið sjónarmið sem íslenska ríkið hafi byggt á við beitingu þeirrar heimildar.

Hrd. 1996:4293 nr. 459/1996 ^[PDF]

Hrd. 1997:16 nr. 472/1996 ^[PDF]

Hrd. 1997:21 nr. 475/1996 (Skipasund - Veðskuldabréf) ^[PDF]

Hrd. 1997:52 nr. 18/1995 (Línulög eignarnema - Sjónmengun - Ytri-Löngumýri) ^[PDF]

Hrd. 1997:65 nr. 277/1996 ^[PDF]

Hrd. 1997:86 nr. 317/1995 (Brúttólestir) ^[PDF]

Hrd. 1997:126 nr. 222/1995 ^[PDF]

Hrd. 1997:144 nr. 111/1996 ^[PDF]

Hrd. 1997:195 nr. 187/1996 (Hundahald I) ^[PDF]

Hrd. 1997:259 nr. 38/1997 (Brottnám barns) ^[PDF]

Hrd. 1997:293 nr. 159/1996 ^[PDF]

Hrd. 1997:315 nr. 61/1996 (Snjóblásari) ^[PDF]

Hrd. 1997:350 nr. 290/1995 ^[PDF]

Hrd. 1997:385 nr. 3/1997 (Vífilfell) ^[PDF]

Hrd. 1997:446 nr. 189/1996 (Glerísetning) ^[PDF]

Hrd. 1997:525 nr. 44/1997 (Berjarimi) ^[PDF]

Hrd. 1997:538 nr. 302/1996 (Sumarhús á Spáni - La Marina) ^[PDF]
Íslenskir seljendur og íslenskir kaupendur.
Spænskur lögmaður gerir samninginn.
Afturkölluð kaupin og seljandinn fékk húsið aftur, en kaupverðinu ekki skilað.
Kaupandinn heldur fram að hann hafi verið neyddur til að skrifa undir skjalið.
Litið var á aðstæður við samningsgerðina, er tók 1-2 klst. Vitni gáfu til kynna að kaupandinn hefði verið glaður og farið með seljandanum út að borða eftir á.

Hrd. 1997:553 nr. 168/1996 ^[PDF]

Hrd. 1997:580 nr. 144/1996 (Sökkull sf.) ^[PDF]

Hrd. 1997:602 nr. 88/1996 ^[PDF]

Hrd. 1997:632 nr. 61/1997 (Eyrarland) ^[PDF]

Hrd. 1997:667 nr. 231/1996 (Umferðarslys) ^[PDF]

Hrd. 1997:683 nr. 147/1996 (Kistustökk í leikfimi - Örorka unglingsstúlku) ^[PDF]

Hrd. 1997:746 nr. 207/1996 (Grensásvegur) ^[PDF]

Hrd. 1997:759 nr. 163/1996 ^[PDF]

Hrd. 1997:773 nr. 197/1996 (Smiðjuvegur) ^[PDF]

Hrd. 1997:789 nr. 344/1996 ^[PDF]

Hrd. 1997:817 nr. 299/1996 ^[PDF]

Hrd. 1997:841 nr. 285/1996 ^[PDF]

Hrd. 1997:864 nr. 219/1996 ^[PDF]

Hrd. 1997:887 nr. 262/1996 ^[PDF]

Hrd. 1997:930 nr. 195/1996 ^[PDF]

Hrd. 1997:939 nr. 304/1996 ^[PDF]

Hrd. 1997:977 nr. 224/1996 (Fjármögnunarleiga) ^[PDF]

Hrd. 1997:1106 nr. 119/1997 ^[PDF]

Hrd. 1997:1130 nr. 306/1996 (Ofbeldi, kaupmáli til að komast hjá bótum) ^[PDF]
Kona kærir M fyrir tilraun til ofbeldis og nauðgunar. Hann neitar sökum.
M gerði síðar kaupmála við eiginkonu sína (K) um að gefa henni eigur sínar til að komast hjá því að greiða konunni bætur.
Konan var með skaðabótakröfu og M sagðist vera eignalaus. Hún krafðist svo gjaldþrotaskipta og kemst þá að því að M var búinn að gera þennan kaupmála við K.
Sönnunarbyrðin var á K um að það væri um venjulega gjöf að ræða og að M væri gjaldfær, og tókst henni ekki að sanna það. Kaupmálanum var því rift.

Hrd. 1997:1162 nr. 66/1996 (Auðkúluheiði) ^[PDF]

Hrd. 1997:1197 nr. 184/1996 ^[PDF]

Hrd. 1997:1223 nr. 345/1996 ^[PDF]

Hrd. 1997:1282 nr. 134/1996 ^[PDF]

Hrd. 1997:1302 nr. 173/1997 ^[PDF]

Hrd. 1997:1388 nr. 79/1996 (Smiður sem vann við að leggja þakplötur féll ofan af þaki) ^[PDF]

Hrd. 1997:1433 nr. 349/1996 ^[PDF]

Hrd. 1997:1447 nr. 334/1996 ^[PDF]

Hrd. 1997:1457 nr. 178/1997 ^[PDF]

Hrd. 1997:1476 nr. 249/1996 ^[PDF]

Hrd. 1997:1487 nr. 293/1996 ^[PDF]

Hrd. 1997:1499 nr. 447/1996 ^[PDF]

Hrd. 1997:1509 nr. 448/1996 ^[PDF]

Hrd. 1997:1519 nr. 188/1997 ^[PDF]

Hrd. 1997:1528 nr. 292/1996 ^[PDF]

Hrd. 1997:1544 nr. 310/1996 (Veiting kennarastöðu) ^[PDF]
Umsækjandi um kennarastöðu átti, á meðan umsóknarferlinu stóð, í forsjárdeilum vegna barna sinna. Þá átti umsækjandi einnig í deilum vegna innheimtu gjalda í hreppnum. Byggt var á nokkrum sjónarmiðum fyrir synjun, meðal annars að viðkomandi hafi ekki greitt tiltekin gjöld til sveitarfélagsins. Hæstiréttur taldi ómálefnalegt að beita því vegna umsóknar hans um kennarastöðu.

Hrd. 1997:1560 nr. 244/1996 ^[PDF]

Hrd. 1997:1593 nr. 129/1996 ^[PDF]

Hrd. 1997:1651 nr. 352/1996 (Íblöndunarefni) ^[PDF]

Hrd. 1997:1704 nr. 350/1996 ^[PDF]

Hrd. 1997:1711 nr. 213/1997 ^[PDF]

Hrd. 1997:1719 nr. 199/1997 (Eftirlit Fiskistofu á Flæmingjagrunni) ^[PDF]

Hrd. 1997:1737 nr. 296/1996 ^[PDF]

Hrd. 1997:1754 nr. 389/1996 (Byggingarsamvinnufélag - Vantaði kaupmála um gjöf) ^[PDF]
Undirstöðudómur um að gjöf án kaupmála sé ógild.
Skuldheimtumenn fóru í mál til riftunar á gjafagerningi.
K átti íbúð og hafði átt hana í talsverðan tíma og bjó þar með M.
Íbúðin er svo seld og gerðu þau samning við byggingasamvinnufélag um að byggja nýja íbúð.
Fyrst var gerður samningur við bæði en síðar eingöngu á nafni M.
K varð síðar gjaldþrota og þá verður þessi saga dularfull.
Héraðsdómur taldi að K hefði eingöngu gefið M helminginn en Hæstiréttur taldi hana eiga íbúðina að fullu þrátt fyrir að íbúðin hefði öll verið á nafni M.
Ekki hafði tekist að sanna að M hefði átt hluta í íbúðinni. M varð því að skila því sem hann fékk.

Hrd. 1997:1760 nr. 120/1997 ^[PDF]

Hrd. 1997:1808 nr. 363/1996 ^[PDF]

Hrd. 1997:1827 nr. 220/1997 ^[PDF]

Hrd. 1997:1894 nr. 232/1997 ^[PDF]

Hrd. 1997:1948 nr. 196/1997 ^[PDF]

Hrd. 1997:2025 nr. 346/1996 (Syðribrú - Forkaupsréttur sveitarfélags) ^[PDF]

Hrd. 1997:2087 nr. 369/1996 ^[PDF]

Hrd. 1997:2117 nr. 137/1997 ^[PDF]

Hrd. 1997:2137 nr. 244/1997 ^[PDF]

Hrd. 1997:2155 nr. 300/1997 ^[PDF]

Hrd. 1997:2174 nr. 282/1997 ^[PDF]

Hrd. 1997:2190 nr. 338/1997 (Dómur ranglega nefndur úrskurður) ^[PDF]

Hrd. 1997:2197 nr. 301/1997 ^[PDF]

Hrd. 1997:2252 nr. 321/1997 (Fljótasel, húsaleiga, tímamark, skipti á milli hjóna) ^[PDF]
M og K höfðu slitið samvistum og K flutti út.
K vildi meina að M hefði verið skuldbundinn til að greiða húsaleigu vegna leigu á húsnæðinu sem K flutti í. Þeirri kröfu var hafnað á þeim grundvelli að maki gæti einvörðungu skuldbundið hinn á meðan samvistum stendur.

M var eini þinglýsti eigandi fasteignar. K hélt því fram að hún ætti hluta í henni.
Framlögin til fasteignarinnar voru rakin.
Þinglýsing eignarinnar réð ekki úrslitum, þó hún hafi verið talin gefa sterkar vísbendingar.
Strangt í þessum dómi að eingöngu sé farið í peningana og eignarhlutföll í þessari fasteign og fyrri fasteignum sem þau höfðu átt, en ekki einnig farið í önnur framlög K.
K var talin hafa 25% eignarhlutdeild.

Hrd. 1997:2275 nr. 336/1997 (Meðlagsskuld) ^[PDF]

Hrd. 1997:2392 nr. 164/1996 ^[PDF]

Hrd. 1997:2395 nr. 165/1996 ^[PDF]

Hrd. 1997:2403 nr. 376/1997 ^[PDF]

Hrd. 1997:2488 nr. 456/1996 (Hofstaðir - Laxá - Ákvörðun Náttúruverndarráðs) ^[PDF]

Hrd. 1997:2513 nr. 440/1996 ^[PDF]

Hrd. 1997:2535 nr. 392/1997 ^[PDF]

Hrd. 1997:2563 nr. 42/1997 (Reykhóll) ^[PDF]

Hrd. 1997:2578 nr. 43/1997 ^[PDF]

Hrd. 1997:2593 nr. 14/1997 ^[PDF]

Hrd. 1997:2707 nr. 435/1996 (Vistun á Unglingaheimili ríkisins) ^[PDF]
Óljóst var hvernig framlenging á vistun á unglingaheimili þjónaði þeim tilgangi að stúlka öðlaðist bata. Hún var á móti framlengingunni.

Hrd. 1997:2729 nr. 402/1997 (Blóðrannsókn - Meintur faðir höfðar I) ^[PDF]

Hrd. 1997:2752 nr. 50/1997 ^[PDF]

Hrd. 1997:2773 nr. 457/1996 ^[PDF]

Hrd. 1997:2792 nr. 274/1996 (Laugarvellir) ^[PDF]

Hrd. 1997:2828 nr. 302/1997 (Framsal sakamanna til Bandaríkjanna) ^[PDF]
Bandarísk hjón voru framseld til Bandaríkjanna. Bandarísku stjórnvöldin handtóku hjónin með því að setja þau í járn. Talið var að íslensk stjórnvöld hefðu átt að skilyrða framsalið til að koma í veg fyrir vanvirðandi meðferð.

Hrd. 1997:2862 nr. 2/1997 (Inntak hf.) ^[PDF]

Hrd. 1997:2918 nr. 432/1996 (Ákvörðun byggingarnefndar - Blómaskáli) ^[PDF]

Hrd. 1997:2939 nr. 427/1996 (Baughús - Viðskeyting vegna framkvæmda) ^[PDF]

Hrd. 1997:2965 nr. 428/1997 ^[PDF]

Hrd. 1997:3023 nr. 52/1997 ^[PDF]

Hrd. 1997:3039 nr. 97/1997 (Freyja hf. - Eftirlaunasamningur) ^[PDF]

Hrd. 1997:3087 nr. 21/1997 ^[PDF]

Hrd. 1997:3098 nr. 46/1997 ^[PDF]

Hrd. 1997:3137 nr. 434/1997 (Krókur í Kjalarneshreppi II) ^[PDF]

Hrd. 1997:3160 nr. 39/1997 ^[PDF]

Hrd. 1997:3182 nr. 94/1997 ^[PDF]

Hrd. 1997:3231 nr. 449/1997 ^[PDF]

Hrd. 1997:3287 nr. 47/1997 ^[PDF]

Hrd. 1997:3294 nr. 133/1997 ^[PDF]

Hrd. 1997:3300 nr. 96/1997 ^[PDF]

Hrd. 1997:3318 nr. 447/1997 ^[PDF]

Hrd. 1997:3431 nr. 74/1997 ^[PDF]

Hrd. 1997:3443 nr. 78/1997 ^[PDF]

Hrd. 1997:3457 nr. 84/1997 ^[PDF]

Hrd. 1997:3517 nr. 128/1997 ^[PDF]

Hrd. 1997:3537 nr. 86/1997 (Flugumferðarstjóri) ^[PDF]

Hrd. 1997:3587 nr. 160/1997 ^[PDF]

Hrd. 1997:3600 nr. 134/1997 (Fóstureyðing) ^[PDF]

Hrd. 1997:3632 nr. 487/1997 ^[PDF]

Hrd. 1997:3640 nr. 192/1997 ^[PDF]

Hrd. 1997:3663 nr. 131/1997 ^[PDF]

Hrd. 1997:3672 nr. 101/1997 ^[PDF]

Hrd. 1997:3683 nr. 203/1997 ^[PDF]

Hrd. 1997:3704 nr. 494/1997 (Útgerðarmaður) ^[PDF]
Pro se mál. Málinu var vísað frá dómi vegna misbrests við að aðgreina sakarefnið og ódómhæfrar dómkröfu.

Hrd. 1997:3712 nr. 189/1997 ^[PDF]

Hrd. 1997:3731 nr. 72/1997 ^[PDF]

Hrd. 1997:3759 nr. 165/1997 ^[PDF]

Hrd. 1998:9 nr. 506/1997 (Dánarbússkipti I) ^[PDF]

Hrd. 1998:18 nr. 520/1997 (Félag íslenskra stórkaupmanna) ^[PDF]

Hrd. 1998:71 nr. 261/1997 ^[PDF]

Hrd. 1998:137 nr. 286/1997 (Siglfirðingur ehf.) ^[PDF]

Hrd. 1998:163 nr. 12/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:207 nr. 331/1996 ^[PDF]

Hrd. 1998:227 nr. 124/1997 (Levis gallabuxur) ^[PDF]

Hrd. 1998:255 nr. 223/1997 ^[PDF]

Hrd. 1998:305 nr. 80/1997 (Byggingarvísitala) ^[PDF]

Hrd. 1998:323 nr. 22/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:347 nr. 13/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:374 nr. 7/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:441 nr. 56/1997 ^[PDF]

Hrd. 1998:465 nr. 51/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:500 nr. 208/1997 (Barnsburðarleyfi) ^[PDF]

Hrd. 1998:536 nr. 224/1997 (Aukatekjur presta) ^[PDF]

Hrd. 1998:560 nr. 52/1998 (Svarta Pannan ehf.) ^[PDF]

Hrd. 1998:601 nr. 476/1997 (Möðrufell í Eyjafjarðarsveit - Dalabyggð - Röksemdir ráðuneytis) ^[PDF]

Hrd. 1998:642 nr. 230/1997 (Dýpkunarfélagið - Ríkisábyrgðarsjóður) ^[PDF]

Hrd. 1998:708 nr. 237/1997 ^[PDF]

Hrd. 1998:737 nr. 265/1997 ^[PDF]

Hrd. 1998:756 nr. 288/1997 ^[PDF]

Hrd. 1998:792 nr. 306/1997 ^[PDF]

Hrd. 1998:799 nr. 305/1997 ^[PDF]

Hrd. 1998:829 nr. 78/1998 (Yfirskattanefnd - Frávísun) ^[PDF]

Hrd. 1998:847 nr. 83/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:922 nr. 477/1997 ^[PDF]

Hrd. 1998:979 nr. 372/1997 ^[PDF]

Hrd. 1998:985 nr. 216/1997 (Arnarnesland - Eignarnám á Arnarneshálsi) ^[PDF]
Garðabær sagðist hafa reynt í einhvern tíma en án árangurs að kaupa tilteknar landspildur á Arnarnesi, en eignarnámsþolarnir töldu það ekki vera rétt.

Garðabær hafi slitið samningaviðræðunum áður en mörg erfið álitaefni höfðu verið rædd til þrautar, og höfðu verðhugmyndir aðila ekki verið reyndar til fulls. Samþykkt tillagna um deiliskipulag höfðu ekki verið leiddar til lykta án þess að Garðabær hafi skýrt með fullnægjandi hætti ástæður þeirrar frestunar. Í ljósi þessa og að virtu samhengi viðræðnanna í heild, féllst Hæstiréttur á kröfu eignarnámsþolanna um ógildingu ákvörðunarinnar um eignarnám.

Hrd. 1998:1067 nr. 122/1997 ^[PDF]

Hrd. 1998:1094 nr. 150/1997 (Skattlagning söluhagnaðar af fasteign) ^[PDF]

Hrd. 1998:1115 nr. 335/1997 ^[PDF]

Hrd. 1998:1209 nr. 225/1997 (Mb. Freyr) ^[PDF]
Verið að selja krókabát. Síðar voru sett lög sem hækkuðu verðmæti bátsins. Seljandinn taldi sig hafa átt að fá meira fyrir bátinn og bar fyrir sig að hann hafi verið ungur og óreyndur. Talið að hann hefði getað ráðfært sig við föður sinn.

Þessi dómur er umdeildur þar sem Hæstiréttur nefndi að seljandinn hefði getað gert hitt eða þetta.

Hrd. 1998:1291 nr. 215/1997 (Skrifstofustjóri) ^[PDF]

Hrd. 1998:1300 nr. 500/1997 ^[PDF]

Hrd. 1998:1315 nr. 324/1997 ^[PDF]

Hrd. 1998:1346 nr. 88/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:1376 nr. 280/1997 (Húsnæðisstofnun) ^[PDF]

Hrd. 1998:1426 nr. 298/1997 (Héraðsdómari) ^[PDF]

Hrd. 1998:1469 nr. 186/1997 (Lyfjaverslun Íslands) ^[PDF]

Hrd. 1998:1481 nr. 356/1997 (Knattspyrnufélagið Fram) ^[PDF]

Hrd. 1998:1496 nr. 463/1997 ^[PDF]

Hrd. 1998:1522 nr. 322/1997 ^[PDF]

Hrd. 1998:1602 nr. 309/1997 ^[PDF]

Hrd. 1998:1615 nr. 226/1997 (Jón E. Jakobsson II) ^[PDF]

Hrd. 1998:1634 nr. 227/1997 ^[PDF]

Hrd. 1998:1653 nr. 251/1997 (Uppgreiðsla skuldabréfs - Mistök banka) ^[PDF]
Skuldabréf gefið út vegna gatnagerðargjalda vegna fasteignar í Reykjavík. Bréfið var vaxtalaust og bankinn látinn innheimta bréfið. Fyrsta afborgun bréfsins var túlkuð sem höfuðstóll og afhent fullnaðarkvittun þegar hún var greidd. Við lok síðustu greiðslunnar var bréfinu aflýst en skuldarinn hafði í raun greitt einvörðungu ⅓ af skuldinni. Skuldarinn lést og spurði ekkja skuldarans bankann hvort þetta væri rétt, sem bankinn játti. Talið var að ekkjan hefði átt að vita af mistökum bankans. Greiðsluseðlarnir voru því ekki skuldbindandi fyrir kröfuhafann.

Hrd. 1998:1662 nr. 347/1997 (Lyfjaverðlagsnefnd) ^[PDF]

Hrd. 1998:1694 nr. 153/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:1724 nr. 346/1997 ^[PDF]

Hrd. 1998:1762 nr. 281/1997 ^[PDF]

Hrd. 1998:1793 nr. 186/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:1795 nr. 165/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:1846 nr. 406/1997 (Hlaðmaður) ^[PDF]

Hrd. 1998:1879 nr. 24/1997 ^[PDF]

Hrd. 1998:1949 nr. 198/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:1976 nr. 311/1997 (Breytt mat á örorku - Reikniregla) ^[PDF]
Sett var ný reikniregla um umreikning. Haldið var því fram að reiknireglan væri gölluð því hún bætti ekki alla starfsorkuskerðingu. Hæstiréttur var ósammála þar sem veita ætti löggjafanum svigrúm til að stilla þetta af.

Hrd. 1998:2021 nr. 389/1997 ^[PDF]

Hrd. 1998:2049 nr. 370/1997 ^[PDF]

Hrd. 1998:2155 nr. 290/1997 ^[PDF]

Hrd. 1998:2173 nr. 82/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:2187 nr. 247/1997 (Lækjarás 34c, riftun, skuldir) ^[PDF]

Hrd. 1998:2233 nr. 317/1997 (Lágmarksmiskastig - Grundvöllur bótaútreiknings) ^[PDF]

Hrd. 1998:2286 nr. 213/1998 (Málsmeðferð á rannsóknarstigi) ^[PDF]

Hrd. 1998:2296 nr. 230/1998 (Lindarsíða) ^[PDF]

Hrd. 1998:2363 nr. 20/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:2452 nr. 65/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:2460 nr. 33/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:2528 nr. 418/1997 (Sjálfstæði dómarafulltrúa og 6. gr. MSE) ^[PDF]
Mál hafði verið dæmt af dómarafulltrúa í héraði sem var svo talin vera andstæð stjórnarskrá. Málsaðilinn höfðaði skaðabótamál vegna aukins málskostnaðar og var fallist á bótaskyldu vegna þessa, þrátt fyrir að slíkt fyrirkomulag hafi tíðkast lengi vel.

Hrd. 1998:2553 nr. 162/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:2573 nr. 239/1998 ^[PDF]

Hrú. 1998:2608 nr. 169/1998 (Fagtún) ^[PDF]
Hæstaréttardómur sem kveðinn var upp í málinu: Hrd. 1999:4429 nr. 169/1998 (Fagtún)^ⓘ

Hrd. 1998:2670 nr. 268/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:2702 nr. 342/1998 (Ný yfirmatskrafa) ^[PDF]
Héraðsdómari hafði hafnað kröfu sóknaraðila um yfirmat. Sóknaraðilinn lét hjá líða í því tilviki að kæra úrskurðinn og lýsti síðar gagnaöflun lokið þegar aðalmeðferð málsins var ákveðin. Hann setti síðan fram nýja kröfu um yfirmat sem var einnig synjað.

Hæstiréttur taldi að hin nýja krafa væri í andstöðu við þá meginreglu einkamálaréttarfars um hraða og greiða málsmeðferð, og hafi sóknaraðilinn í þessu tilviki fyrirgert rétti sínum til yfirmats.

Hrd. 1998:2721 nr. 249/1997 ^[PDF]

Hrd. 1998:2821 nr. 297/1998 (Myllan-Brauð hf. og Mjólkursamsalan í Reykjavík) ^[PDF]

Hrd. 1998:2851 nr. 397/1997 ^[PDF]

Hrd. 1998:2856 nr. 365/1997 ^[PDF]

Hrd. 1998:2908 nr. 394/1998 (Vanhæfi héraðsdómara) ^[PDF]

Hrd. 1998:2913 nr. 436/1997 ^[PDF]

Hrd. 1998:2951 nr. 419/1997 (Range Rover II) ^[PDF]

Hrd. 1998:2971 nr. 85/1998 (Myllan-Brauð) ^[PDF]

Hrd. 1998:3096 nr. 497/1997 (Iðnlánasjóður - Nýsköpunarsjóður atvinnulífsins) ^[PDF]

Hrd. 1998:3115 nr. 333/1997 (Dönsk skaðabótalög) ^[PDF]

Hrd. 1998:3156 nr. 34/1998 (Jónsbókarréttur - Hella) ^[PDF]

Hrd. 1998:3164 nr. 19/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:3181 nr. 432/1997 ^[PDF]

Hrd. 1998:3194 nr. 453/1997 ^[PDF]

Hrd. 1998:3217 nr. 412/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:3238 nr. 40/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:3245 nr. 61/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:3259 nr. 242/1997 (Notaðir vélsleðar) ^[PDF]

Hrd. 1998:3286 nr. 318/1997 ^[PDF]

Hrd. 1998:3303 nr. 303/1997 ^[PDF]

Hrd. 1998:3315 nr. 124/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:3326 nr. 418/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:3398 nr. 101/1998 (Kvensjúkdómalæknir lokar skurðstofu) ^[PDF]

Hrd. 1998:3438 nr. 30/1998 (Bókbær) ^[PDF]

Hrd. 1998:3451 nr. 396/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:3460 nr. 50/1998 (Lyfjaeftirlitsgjald I) ^[PDF]
Lyfsala var gert að greiða Lyfjaeftirliti ríkisins eftirlitsgjald sem skilgreint var í reglugerð sem tiltekið hlutfall „veltu og/eða umfangi eftirlitsskyldrar starfsemi“. Hæstiréttur taldi að skýra hefði lagaákvæðið á þann hátt að um væri að ræða heimild til þess að leggja á þjónustugjald og ekki voru færð viðhlítandi rök af hálfu stjórnvalda fyrir því að veltan ein og sér endurspeglaði þörfina á eftirliti með einstökum lyfjabúðum. Eftirlitsgjaldið sem lagt var á með reglugerðinni var ekki talið standast kröfur 40. og 77. gr. stjórnarskrárinnar.

Hrd. 1998:3478 nr. 62/1998 (Andmælaréttur fyrir endurkröfunefnd) ^[PDF]

Hrd. 1998:3599 nr. 46/1998 (Héraðsdýralæknir) ^[PDF]

Hrd. 1998:3624 nr. 81/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:3639 nr. 17/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:3645 nr. 18/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:3651 nr. 119/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:3703 nr. 117/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:3729 nr. 100/1998 (Lokauppgjör) ^[PDF]

Hrd. 1998:3781 nr. 93/1998 (Viðbótarálagning) ^[PDF]

Hrd. 1998:3821 nr. 452/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:3844 nr. 102/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:3857 nr. 151/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:3870 nr. 55/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:3957 nr. 150/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:3975 nr. 108/1998 (Tryggingarráð - Tryggingastofnun - Örorkulífeyrir) ^[PDF]

Hrd. 1998:3992 nr. 110/1998 (Efnalaugin Hreinar línur) ^[PDF]
Eigandi efnalaugarinnar fékk milligöngumann (fyrirtækjasala) til að selja hana. Kaupandinn gerði tilboð upp á 5 milljónir en fyrirtækjasalinn hafði metið það á 4,8 milljónir. Seljandinn var talinn hafa vitað að kaupandinn hafi verið í rangri trú um verðmat fyrirtækisins og gat því ekki byggt á samningnum.

Hrd. 1998:4006 nr. 125/1998 (Tilvitnunarmerki) ^[PDF]

Hrd. 1998:4042 nr. 10/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:4076 nr. 145/1998 (Desemberdómur um stjórn fiskveiða - Valdimarsdómur) ^[PDF]
Sjávarútvegsráðuneytið synjaði beiðni umsækjanda um almennt leyfi til fiskveiða í atvinnuskyni auk sérstaks leyfis til veiða á tilteknum tegundum. Vísaði ráðherra á 5. gr. þágildandi laga um stjórn fiskveiða sem batt leyfin við fiskiskip og yrðu ekki veitt einstaklingum eða lögpersónum. Forsenda veitingu sérstakra leyfa væri að viðkomandi fiskiskip hefði jafnframt leyfi til veiða í atvinnuskyni, og var því þeim hluta umsóknarinnar um sérstakt leyfi jafnframt hafnað.

Umsækjandinn höfðaði mál til ógildingar þeirrar ákvörðunar og vísaði til þess að 5. gr. laganna bryti í bága við jafnræðisreglu stjórnarskrárinnar sem og ákvæðis hennar um atvinnufrelsi. Héraðsdómur sýknaði íslenska ríkið af þeirri kröfu en Hæstiréttur var á öðru máli. Hæstiréttur taldi að almennt væri heimilt að setja skorður á atvinnufrelsi til fiskveiða við strendur Íslands, en slíkar skorður yrðu að samrýmast grundvallarreglum stjórnarskrárinnar.

Hæstiréttur taldi að með því að binda veiðiheimildirnar við fiskiskip, hefði verið sett tilhögun sem fæli í sér mismunun milli þeirra er áttu skip á tilteknum tíma, og þeirra sem hafa ekki átt og eiga ekki kost að komast í slíka aðstöðu. Þrátt fyrir brýnt mikilvægi þess að grípa til sérstakra úrræða á sínum tíma vegna þverrandi fiskistofna við Íslands, var talið að ekki hafði verið sýnt fram á nauðsyn þess að lögbinda þá mismunun um ókomna tíð. Íslenska ríkið hafði í málinu ekki sýnt fram á að engin vægari úrræði væru til staðar til að ná því lögmæta markmiði. Hæstiréttur féllst því ekki á að áðurgreind mismunun væri heimild til frambúðar og dæmdi því í hag umsækjandans.

Hrd. 1998:4089 nr. 458/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:4096 nr. 462/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:4117 nr. 142/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:4196 nr. 109/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:4232 nr. 190/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:4262 nr. 167/1998 (Ferðaþjónusta á Breiðamerkursandi - Jökulsárlón) ^[PDF]

Hrd. 1998:4287 nr. 242/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:4320 nr. 200/1998 (Borgarfell) ^[PDF]

Hrd. 1998:4369 nr. 229/1998 (Kaupfélag) ^[PDF]

Hrd. 1998:4374 nr. 122/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:4438 nr. 135/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:4471 nr. 465/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:4500 nr. 474/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:4533 nr. 224/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:4552 nr. 312/1998 (Flutningur Landmælinga Íslands) ^[PDF]
Ráðherra gaf út fyrirmæli um að færa ætti Landmælingar Íslands frá Reykjavík til Akraness. Hæstiréttur taldi að þrátt fyrir að engin bein fyrirmæli væru um það í lögum að ríkisstofnunin skuli staðsett í Reykjavík væri það ekki til þess að ráðherra hefði frjálst val um staðsetningu hennar. Ákvarðanir um heimili stofnunar og varnarþing væru meðal grundvallaratriða í skipulagi hennar og því yrðu breytingar sem þessar að hafa skýra heimild í almennum lögum.

Hrd. 1998:4578 nr. 473/1998 ^[PDF]

Hrd. 1999:71 nr. 285/1998^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:158 nr. 237/1998^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:211 nr. 225/1998 (Framleiðsla landa)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:231 nr. 222/1998^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:262 nr. 241/1998^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:280 nr. 338/1998 (Áfrýjunarstefna - Rangur framburður)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:330 nr. 27/1999 (Stóri-Núpur I)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:338 nr. 8/1999 (Lindalax)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:363 nr. 250/1998 (Lindarbyggð)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:390 nr. 177/1998 (Blindur nemandi við HÍ)^[HTML] ^[PDF]
Blindur nemandi sótti um og fékk inngöngu í HÍ. Síðar hrökklaðist nemandinn úr námi vegna skorts á aðgengi að kennsluefni sem hann gæti nýtt sér. Hæstiréttur túlkaði skyldur HÍ gagnvart nemandanum í ljósi ákvæða MSE um jafnræði og réttar til menntunar.

Hrd. 1999:424 nr. 432/1998^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:437 nr. 251/1998^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:550 nr. 323/1998 (Lágmarksfjárhæð sekta vegna vanskila á vörslusköttum)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:558 nr. 292/1998^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:568 nr. 328/1998 (Gamli Álafoss hf.)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:592 nr. 329/1998 (Farg hf.)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:654 nr. 278/1998 (Framleiðsluréttur á mjólk)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:686 nr. 279/1998 (Framleiðsluréttur á mjólk)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:709 nr. 271/1998^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:747 nr. 50/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:770 nr. 319/1998 (Suðurlandsbraut 12)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:781 nr. 415/1998 (Áfengisauglýsingar - Egils Sterkur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:794 nr. 291/1998^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:802 nr. 247/1998 (Svæðisskrifstofa málefna fatlaðra)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:838 nr. 240/1998^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:913 nr. 437/1998^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:942 nr. 139/1997 (Rithandarrannsókn ekki afgerandi, litið til annarra atvika)^[HTML] ^[PDF]
Reynt var að sýna fram á fölsun rithandar með rannsókn.

Einstaklingur hafði fengið námslán og fengið skuldabréf. Haldið því fram að undirritunin á skuldabréfinu hefði verið fölsuð. Rannsóknin benti ekki nægileg líking væri fyrir því að um fölsun hefði verið að ræða, en heldur ekki í hina áttina. Að endingu var greiðsluskyldan staðfest.

Hrd. 1999:957 nr. 275/1998^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:1037 nr. 73/1999 (Lífeyrissjóðsiðgjöld)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:1060 nr. 77/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:1177 nr. 434/1998^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:1247 nr. 243/1998 (Skeljatangi)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:1270 nr. 482/1998^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:1280 nr. 441/1998 (Visa Ísland)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:1360 nr. 340/1998^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:1384 nr. 94/1999 (Nautgripir)^[HTML] ^[PDF]
Þau voru sammála um að viðmiðunardagur skipta yrði settur á dag fyrsta skiptafundarins.

Deilt var um verðmat á nautgripabúi. Opinber skipti höfðu farið fram en M hafði umráð búsins. K hafði flutt annað.
Nautgripirnir höfðu verið listaðir upp. Ekki fyrr en tveimur árum síðar kemur í ljós að innan við helmingurinn af þeim væri til staðar. M nefndi að um væri að ræða eðlilegan rekstur og sum þeirra höfðu drepist.
Skiptastjórinn benti á að M væri óheimilt að ráðstafa nautgripunum án síns samþykkis og að umráðafólki eigna sem falla undir opinber skipti er skylt að fara vel með þær. M var þá gert að rekja örlög hvers nauts og höfðu þá sum þeirra drepist. Kom þá í ljós að M hafði selt naut úr búinu en á óeðlilega lágu verði.

Hrd. 1999:1398 nr. 129/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:1404 nr. 81/1999 (Flutningur sýslumanns)^[HTML] ^[PDF]
Sýslumaður var fluttur á milli embætta en kaus að fara á eftirlaun. Litið var svo á að um væri að ræða fleiri kröfur um sama efnið þar sem ein krafan var innifalin í hinni.

Hrd. 1999:1407 nr. 420/1998^[HTML] ^[PDF]
Aðili átti hús og tryggði innbúið. Trygging upp á 4 milljónir. Flytur síðan til Spánar og leigir húsið. Síðan leigir hann öðrum aðila eftir það. Síðar byrja vandræði með vandræðagemsa sem rækja komur sínar til leigutakans. Síðan óskar vátryggingartakinn eftir hækkun á innbústryggingunni.

Síðan hverfur allt innbúið og það ónýtt. Vátryggingarfélagið synjaði kröfu vátryggingartakans þar sem hann upplýsti félagið ekki um þessa auknu áhættu sem hann vissi um á þeim tíma.

Hrd. 1999:1455 nr. 467/1998^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:1467 nr. 290/1998^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:1511 nr. 511/1998 (Umgengnisréttur forsjársviptrar móður við barn sitt)^[HTML] ^[PDF]
Umgengni hafði verið ákveðin þannig að aðili hafði umgengnisrétt upp á 1,5 klukkustund á ári. Hæstiréttur taldi að ekki hafði verið sýnt fram á nauðsyn þess að takmarka umgengnina svo mikið.

Hrd. 1999:1592 nr. 405/1998^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:1645 nr. 149/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:1666 nr. 454/1998^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:1680 nr. 284/1998 (Laugavegur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:1709 nr. 403/1998 (Ósoneyðandi efni)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:1748 nr. 302/1998^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:1794 nr. 272/1998 (Selvogsgrunn)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:1817 nr. 406/1998^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:1823 nr. 293/1998 (Árbók Akureyrar)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:1877 nr. 164/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:1900 nr. 440/1998 (Húsnæðissamvinnufélög)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:1916 nr. 426/1998 (Hnefaleikar - Hnefaleikabann)^[HTML] ^[PDF]
Í málinu var ákært fyrir brot á lögum um bann við hnefaleikum, nr. 92/1956, og báru ákærðu það fyrir sig að lögin hefðu fallið úr gildi fyrir notkunarleysi. Einnig báru þeir fyrir sig að bannið næði ekki yfir þá háttsemi þeir voru sakaðir um þar sem þeir hafi stundað áhugamannahnefaleika sem hefði ekki sömu hættueiginleika og þeir hnefaleikar sem voru stundaðir þegar bannið var sett á. Hæstiréttur féllst ekki á þessar málsvarnir og taldi að lögin hefðu ekki fallið brott sökum notkunarleysis né vera andstæð jafnræðisreglu stjórnarskrárinnar.

Hrd. 1999:1965 nr. 402/1998^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:1982 nr. 456/1998 (Lobo)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:1995 nr. 414/1998 (Suðurlandsbraut 14)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:2042 nr. 407/1998 (Marargrund)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:2056 nr. 336/1998^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:2095 nr. 460/1998^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:2119 nr. 508/1998^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 487/1998^[HTML]

Hrd. 1999:2186 nr. 188/1998^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:2261 nr. 487/1998 (Stjórnarmaður í hlutafélagi - Búlandstindur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:2282 nr. 502/1998 (Hávöxtunarfélagið)^[HTML] ^[PDF]
Starfsmaður verðbréfafyrirtækis gerði mistök við kaup á skuldabréfi fyrir viðskiptavin sem leiddi til tjóns fyrir viðskiptavininn, sem það krafðist síðan vátryggjanda sinn um fjárhæð er samsvaraði sinna eigin bóta til viðskiptavinarins. Verðbréfafyrirtækið bar það fyrir sig að það væri viðskiptavinur í skilningi laga um verðbréfaviðskipti og verðbréfasjóði og því næði starfsábyrgðartrygging þess til mistaka starfsmannsins.

Hæstiréttur mat það svo að orðalag og efnisskipan laganna bæri það ekki með sér að verðbréfafyrirtækið teldist sem viðskiptavinur í þeim skilningi, og synjaði því kröfu þess.

Hrd. 1999:2306 nr. 384/1998^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:2362 nr. 513/1998^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:2405 nr. 4/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:2461 nr. 43/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:2505 nr. 10/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:2529 nr. 499/1998 (Norberg)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:2628 nr. 37/1999 (Fiskiðjan Ver)^[HTML] ^[PDF]
G var sjómaður sem ráðinn var til starfa hjá félaginu I sem leigði skipið af félaginu K. G krafði H, eiganda skipsins, um greiðslu ógreiddra launa vegna starfa á skipi hans. Kröfuna byggði hann á ákvæði siglingalaga um að hann hefði sjóveðrétt í skipinu og heimildarákvæði sömu laga til að sækja fullnustu slíkra krafna hvort sem er hjá eiganda eða skipstjóra þess.

Hæstiréttur skýrði síðarnefnda ákvæðið þannig að það leiddi ekki sjálfkrafa til þess að eigandi skipsins bæri persónulega ábyrgð á greiðslu krafna sem sjóveðréttur væri í, og leit til þess að bæði eldra ákvæðið og hið nýja væru efnislega hin sömu. H hafði ekki persónulega ábyrgst greiðslu á slíkum kröfum og því gæti G ekki beint kröfu sinni til hans. Þá skipti máli að G hafði heldur ekki áður beint launakröfu að I né sótt mál til fullnustu hennar. Var málinu því vísað frá héraðsdómi.

Hrd. 1999:2645 nr. 140/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:2651 nr. 63/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:2701 nr. 232/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:2713 nr. 35/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:2720 nr. 497/1998^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:2733 nr. 28/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:2746 nr. 13/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:2767 nr. 36/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:2777 nr. 40/1999 (Krýsuvík og Stóri Nýibær)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:2794 nr. 450/1998 (Kolbeinsstaðarhreppur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:2809 nr. 451/1998^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:2910 nr. 263/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:2919 nr. 268/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:2968 nr. 301/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:2997 nr. 302/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:3062 nr. 258/1999 (Stóðhesturinn Safír og fleiri hestar)^[HTML] ^[PDF]
K og M deildu um það hvort þeirra fengi hvaða hest.
M hafði selt Safír áður en þau skildu, á um 2,3 milljónir. Viðmiðunardagur skipta var eftir söluna. K taldi að það hefði verið eitthvað undarlegt við söluna og krafðist verðmats á hestinum, sem var um 7,3 milljónir. Dómurinn taldi að M hefði misbeitt ráðum yfir hjúskapareign með því að gera málamyndasamning um svo lágt söluverð. Verðmæti Safírs samkvæmt verðmatinu var því lagt til grundvallar í skiptunum.

Hæstiréttur taldi hins vegar að ekki væri hægt að gera kröfu um tiltekna útlagningu fyrr en búið væri að fá niðurstöðu um virði og eignarstöðu hverrar eignar.

Hrd. 1999:3079 nr. 254/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:3096 nr. 273/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:3109 nr. 282/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:3118 nr. 299/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:3132 nr. 239/1999 (Kynfaðernismál)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:3140 nr. 345/1999 (Samtök fiskvinnslustöðva án útgerðar)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:3154 nr. 172/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:3196 nr. 78/1999 (Ristill - Eftirmeðferð)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:3294 nr. 389/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:3297 nr. 390/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:3300 nr. 391/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:3335 nr. 431/1998 (Háfur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:3362 nr. 88/1999 (Bílasala)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:3373 nr. 251/1999 (Ytri-Langamýri)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:3386 nr. 65/1999 (Good Morning America)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:3438 nr. 150/1999 (Umferðarslys I)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:3475 nr. 188/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:3484 nr. 167/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:3548 nr. 383/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:3557 nr. 384/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:3565 nr. 385/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:3589 nr. 168/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:3612 nr. 72/1999 (Kastalagerði)^[HTML] ^[PDF]
Afsláttur var ákveðinn með hliðsjón af viðgerðarkostnaði.

Hrd. 1999:3750 nr. 156/1999 (Skattaupplýsingar)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:3762 nr. 182/1999 (Hafnarstræti - Þakviðgerð í tvíbýlishúsi)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:3858 nr. 422/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:3910 nr. 189/1999 (Rúðuglersdómur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:3921 nr. 26/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:3931 nr. 103/1999 (Stjórn Viðlagatryggingar Íslands)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:3944 nr. 432/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:3950 nr. 438/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:3956 nr. 424/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:3964 nr. 215/1999 (Baugur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:3985 nr. 250/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:4007 nr. 91/1999 (Landbúnaðargjöld)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:4035 nr. 161/1999 (Málverk)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:4167 nr. 183/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:4177 nr. 427/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:4181 nr. 428/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:4189 nr. 196/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:4208 nr. 271/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:4218 nr. 214/1999 (Suðurlandsbraut 4a - Ábyrgð á leigu)^[HTML] ^[PDF]
Ágreiningur var um í ljósi þess að seljandi húsnæðis hafði ábyrgst skaðleysi leigusamninga í kaupsamningi. Leigjendur vanefndu svo leigusamninginn með því að greiða ekki leigugjaldið. Hæstiréttur leit svo á að ábyrgðaryfirlýsinguna ætti ekki að túlka svo víðtækt að seljandinn væri að taka að sér ábyrgð á vanefndum leigusamningsins.

Kaupandi fasteignarinnar leitaði til seljandans sem innti af hendi hluta upphæðarinnar og neitaði hann svo að greiða meira. Seljandinn krafðist endurgreiðslu um þrettán mánuðum síðar, með gagnstefnu í héraði. Litið var til þess að báðir aðilar höfðu mikla reynslu og var seljandinn álitinn hafa greitt inn á kröfuna af stórfelldu gáleysi. Kaupandinn var álitinn vera grandlaus. Ekki var fallist á endurgreiðslukröfu seljandans.

Hrd. 1999:4234 nr. 223/1999 (Niðurlagning stöðu - Ótímabundinn starfsmaður hjá RÚV - Biðlaun)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:4247 nr. 132/1999 (Forstjóri Landmælinga ríkisins - Brottvikning)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:4305 nr. 176/1999 (Sláturfélagið)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:4316 nr. 131/1999 (Hekla hf.)^[HTML] ^[PDF]
Hekla krafðist endurgreiðslu vaxta af kröfu vegna ofgreidds virðisaukaskatts og deilt var um í málinu hvort krafan bæri dráttarvexti eða aðra vexti þar sem lög um tekju- og eignaskatt kváðu á um dráttarvexti en ekki lög um virðisaukaskatt. Hæstiréttur taldi að túlka bæri ákvæðið þröngt þar sem víðari túlkun fæli í sér frávik frá þeirri meginreglu kröfuréttar um dráttarvexti við endurheimtu ofgreidds fjár.

Hrd. 1999:4410 nr. 199/1999 (Hálkuslys við Sparisjóð Mýrarsýslu)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:4429 nr. 169/1998 (Fagtún)^[HTML] ^[PDF]
Hæstaréttarúrskurður sem kveðinn var upp í málinu: Hrú. 1998:2608 nr. 169/1998 (Fagtún)^ⓘ

Verktakafyrirtæki bauð í framkvæmdir til að byggja Borgarholtsskóla. Fyrirtækið varð aðalverktaki er naut svo liðsinnis undirverktakann Fagtún er átti að sjá um þakeiningar. Þær voru smíðaðar í Noregi. Samningur milli byggingarnefndar skólans og verktakafyrirtækisins hljóðaði hins vegar upp á að þakeiningarnar yrðu smíðaðar á Íslandi. Fagtún var svo komið út úr verkinu af þeim sökum en það stefndi svo íslenska ríkinu ásamt fleirum til greiðslu skaðabóta. EFTA-dómstóllinn var spurður hvort slíkt samningsákvæði stæðist EES-samninginn en mat dómstólsins var að það bryti gegn 11. gr. hans.

Fagtún byggði bótakröfu sína á skaðabótum utan samninga og EES-reglunum en íslenska ríkið benti á að ekkert samningssamband væri milli Fagtúns og bygginganefndar Borgarholtsskóla. Hæstiréttur tók undir að samningsákvæðið, sem sett var eftir að útboðið fór fram, færi gegn EES-samningnum. Þá nefndi rétturinn að þar sem Fagtún var hrundið frá verkinu á grundvelli ólögmæts samningsákvæðis hefði byggingarnefndin valdið Fagtúni tjóni með saknæmum hætti er það bæri bótaábyrgð á. Hæstiréttur féllst á bótalið Fagtúns um að það ætti að fá bætt missis hagnaðar. Bótafjárhæðin tók mið af því að litið var á framlagða reikninga en þó lagt til grundvallar að þeir voru ekki unnir af óvilhöllum matsmönnum og fjárhæðin því dæmd að álitum.

Hrd. 1999:4467 nr. 48/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:4495 nr. 235/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:4504 nr. 224/1999 (Skólavörðustígur - Gagnkvæmur forkaupsréttur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:4523 nr. 226/1999 (Hafnarstræti 20)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:4563 nr. 220/1999 (Þinghólsbraut)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:4604 nr. 204/1999 (Austurgerði 10)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:4631 nr. 211/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:4727 nr. 300/1999 (Saumastofa - Saumnálin)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:4793 nr. 278/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:4804 nr. 225/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:4855 nr. 184/1999 (Slysabætur - Siðareglur lögmanna)^[HTML] ^[PDF]
Lögmaður tók tvívegis við peningum fyrir hönd umbjóðandans en umbjóðandinn sagðist ekki kannast við að hafa fengið þá. Lögmaðurinn var ekki talinn hafa reynt nógu mikið að ná sambandi við umbjóðandann um það. Umbjóðandinn krafðist dráttarvaxta en lögmaðurinn hafði greitt innlánsvexti.

Hrd. 1999:4872 nr. 190/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:4883 nr. 477/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:4895 nr. 481/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:4906 nr. 332/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:4916 nr. 236/1999 (Erla María Sveinbjörnsdóttir)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:4965 nr. 307/1999 (Afferming tengivagns)^[HTML] ^[PDF]
Ekki var talið að tjónið hafi verið vegna notkunar bifreiðarinnar þar sem hún var kyrrstæð og verið var að afferma hana.

Hrd. 1999:5007 nr. 269/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:5021 nr. 334/1999 (Skjöldur ehf.)^[HTML] ^[PDF]
Í samþykktum þess kom fram að til þurfti alla stjórnarmenn til að veðsetja eign. Samþykktunum hafði verið breytt nokkrum árum áður þannig að tvo þyrfti til að samþykkja skuldbindingar af hálfu félagsins. Þær breytingar voru svo auglýstar í Lögbirtingablaðinu.

Hrd. 2000:34 nr. 491/1999 (Mjölnisholt)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:38 nr. 502/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:59 nr. 3/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:63 nr. 499/1999 (Skýrslutaka barns)^[HTML] ^[PDF]
Hæstiréttur taldi að lagaheimild að víkja sakborningi úr dómsal á meðan skýrslutaka færi fram yfir brotaþola stæðist stjórnarskrá á meðan sakborningurinn geti fylgst með réttarhöldunum jafnóðum annars staðar frá og komið spurningum á framfæri við dómara.

Hrd. 2000:87 nr. 284/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:103 nr. 309/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:132 nr. 311/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:201 nr. 349/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:220 nr. 350/1999 (Bílasalan Borg)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:236 nr. 7/2000 (Stóri-Núpur II)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:280 nr. 442/1999 (Hlutlæg refsiábyrgð skipstjóra - Smyglvarningur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:293 nr. 319/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:300 nr. 57/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:329 nr. 328/1999 (Úttekt umboðsmanns af bankareikningi eldri manns)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:339 nr. 394/1999 (Umhirða kúa)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:351 nr. 338/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:373 nr. 305/1999 (Matsgerðin)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:383 nr. 277/1999 (Uppsögn lektors í spænsku við HÍ)^[HTML] ^[PDF]
Samkvæmt reglum er giltu á þeim tíma þurfti staðfestingu ráðherra til að ráða starfsfólk. Óheimilt var að segja upp lektornum án staðfestingar ráðherra þar sem ráðherra kom að staðfestingu ráðningar hans.

Hrd. 2000:423 nr. 351/1999 (Knickerbox)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:436 nr. 352/1999 (Knickerbox)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:468 357/1999 (Starfslokasamningur starfsmanns við Landsbanka Íslands)^[HTML] ^[PDF]
Landsbankinn, sem þá var í ríkiseigu, sagði upp starfsmanni. Gerðu aðilar sín á milli starfslokasamning þar sem fram kom að um væri að ræða endanlegt uppgjör og hvorugur aðili ætti kröfu á hinn.

Hæstiréttur tók undir með héraðsdómi að um ekki hefði verið ólögmæt nauðung að ræða þar sem efni samningsins kvað á um betri hagsmuni fyrir stefnanda heldur en ef honum hefði verið sagt upp. Hins vegar ógilti Hæstiréttur nokkur ákvæði samningsins á grundvelli 36. gr. samningalaga, nr. 7/1936, þar sem þau fólu í sér afsal á greiðslum sem starfsmaðurinn hefði ella hlotið við niðurlagningu starfs síns. Bankastjórn hefði með því hlunnfarið starfsmanninn og við samningsgerðina naut starfsmaðurinn ekki aðstoðar lögmanns.

Hrd. 2000:505 nr. 348/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:545 nr. 393/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:571 nr. 356/1999 (Matsreglur ríkisskattstjóra)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:609 nr. 401/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:617 nr. 327/1999 (Afturköllun flugumferðarstjóraskírteinis)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:683 nr. 380/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:691 nr. 370/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:701 nr. 412/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:712 nr. 369/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:738 nr. 325/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:766 nr. 411/1999 (Snæland 8)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:789 nr. 48/2000 (Samtök atvinnulífsins - Skaðabætur vegna verkfalls)^[HTML] ^[PDF]
Tvö verkalýðsfélög boðuðu vinnustöðvun gegn Vinnuveitendafélagi Vestfjarða. Fyrirtækið Frosti hf., sem var aðili að vinnuveitendafélaginu, lét sigla einu skipa sinna til hafnar utan svæðis verkalýðsfélaganna til að landa, en þar komu félagsmenn í verkalýðsfélögunum í veg fyrir löndun. Fór skipið svo til annarrar hafnar en tókst það heldur ekki þar. Annað skip fyrirtækisins gerði svo tilraun til löndunar í enn annarri höfn en tókst það heldur ekki. Fyrirtækið fékk svo greitt úr vinnudeilusjóði Vinnuveitendasambandsins (síðar Samtök Atvinnulífsins) og framseldi svo allar ódæmdar bótakröfur vegna deilunnar til þeirra samtaka.

SA fór svo í skaðabótamál gegn verkalýðsfélögunum tveimur og þeim félagsmönnum sem áttu þátt í að hindra téðar landanir. Sumir félagsmenn tóku þátt í öllum aðgerðunum en sumir eingöngu í hluta þeirra. Í stefnunni var tilgreind heildarfjárhæð í einni dómkröfu en svo var ítarleg sundurliðun í henni hvaða hlutfalls af þeirri upphæð væri krafist af hverjum og einum. Hæstiréttur taldi orðalagið villandi en kröfugerðin hefði þó verið nægilega ljós að ekki ætti að beita frávísun.

Hæstiréttur taldi að skilyrðum um kröfusamlag væru uppfyllt þar sem um væri að ræða þrjár samkynja kröfur, þ.e. allar um greiðslu peningafjárhæðar, og hver þeirra vegna sjálfstæðra atvika. Þá var þeim öllum beint að verkalýðsfélögunum tveimur auk tveggja félagsmanna. Þó svo hefði ekki verið nákvæmlega eins háttað um hina félagsmennina sem voru til varnar var litið svo á að Samtök atvinnulífsins hafi verið heimilt að sækja þau í þessu máli á grundvelli aðilasamlags enda væri meint bótaskylda hinna rakin til sömu atvika. Var því ekki fallist kröfu málsaðila um frávísun málsins.

Hrd. 2000:800 nr. 62/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:809 nr. 61/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:860 nr. 431/1999 (Ingolf Jón Petersen gegn Samvinnusjóði Íslands hf. - Bifreiðaviðskipti)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:869 nr. 374/1999 (Flugafgreiðslan - Hlaðmaður)^[HTML] ^[PDF]
Hlaðmanni á Keflavíkurflugvelli var sagt upp fyrirvaralaust vegna ásakana um að hann hefði stolið varningi úr farmi, auk þess sem hann var kærður til lögreglu. Á meðan sakamálinu stóð höfðaði hann einkamál til að krefjast launa er samsvöruðu launagreiðslum í uppsagnarfresti og lauk því með fullnaðarsamkomulagi. Sakamálið var svo fellt niður. Hann kærði svo stjórn vinnuveitanda síns fyrir rangar sakargiftir. Hæstiréttur taldi að þar sem uppsögnin var reist á sögusögnum hefði hún verið óréttmæt. Starfsmaðurinn var ekki álitinn hafa afsalað sér öðrum rétti með útgáfu einfaldrar fullnaðarkvittunar þar sem hún ætti eingöngu við um þá kröfu.

Hrd. 2000:886 nr. 429/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:897 nr. 310/1999 (Lækur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:945 nr. 437/1999 (Bakki)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:1040 nr. 6/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:1155 nr. 323/1999 (Veggjatítla)^[HTML] ^[PDF]
Mikið veggjatítluvandamál var til staðar í timburhúsi og skaðinn það mikill að húsið væri ónýtt. Grunnurinn var hins vegar steyptur og því væri hægt að byggja nýtt hús ofan á hann.

Hrd. 2000:1183 nr. 359/1999 (Jöfnunargjald - Sama sakarefni)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:1211 nr. 329/1999 (Jöfnunargjald)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:1252 nr. 340/1999 (Óvirk lífeyrisréttindi - Lífeyrissjóður sjómanna)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:1297 nr. 490/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:1309 nr. 455/1999 (Íslenskir aðalverktakar)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:1344 nr. 95/2000 (Dýri BA 98)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:1458 nr. 130/2000 (Atvinnuhúsnæði - Smiðjuvegur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:1534 nr. 12/2000 (Vatneyrardómur)^[HTML] ^[PDF]
Skipstjóri, ásamt öðrum aðila, voru ákærðir fyrir brot gegn ýmsum lögum fyrir að hafa haldið til botnvörpuveiða án nokkurra aflaheimilda til veiðanna. Báðir viðurkenndu að hafa enga aflaheimild en sögðu að lagaskyldan um aflaheimild bryti í bága við stjórnarskrárvarin réttindi þeirra.

Meirihluti Hæstaréttar féllst ekki á þá málsvörn og beitti samræmisskýringu á milli 65. og 75. gr. stjórnarskrárinnar. Talið var að löggjafinn hafi almenna heimild til að takmarka frelsi manna til að stunda fiskveiðar í atvinnuskyni, en yrði þá að gæta jafnræðis. Takmarkanir á leyfilegum heildarafla verði að vera nauðsynlegar og þær yrðu að vera reistar á efnislegum mælikvarða (málefnalegum sjónarmiðum) svo jafnræðis sé gætt. Þá nefndi Hæstiréttur að þó slíkt mat væri á valdi löggjafans væri það samt hlutverk dómstóla að leysa úr því hvort lögin sem reist væru á því mati samræmdust grundvallarreglum stjórnarskrárinnar. Hæstiréttur taldi að umrædd takmörkun hefði verið reist á málefnalegum sjónarmiðum.

Í dómnum var vísað til desemberdómsins um stjórn fiskveiða og skýrt frá því að í þeim dómi hafði ekki verið tekin frekari afstaða til þess hvort viðurkenna átti rétt málsaðilans á úthlutun aflaheimilda. Með framangreindu hafnaði Hæstiréttur málsástæðum þeirra ákærðu um að umrætt mál hefði skorið úr um stjórnskipulegt gildi 7. gr. laga um stjórn fiskveiða.

Hrd. 2000:1621 nr. 15/2000 (Stjörnugrís I)^[HTML] ^[PDF]
Of víðtækt framsal til ráðherra um hvort framkvæmdir þyrftu að fara í mat á umhverfisáhrifum.

Hrd. 2000:1648 nr. 470/1999 (Geymslufé)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:1658 nr. 291/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:1693 nr. 5/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:1760 nr. 290/1999 (Víkartindur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:1855 nr. 492/1999 (Hundahald)^[HTML] ^[PDF]
Samningur var gerður um að greiða fyrir ákveðinn fjölda hunda en sá samningur var ekki gildur þar sem engin lagaheimild var fyrir því að afmarka tiltekinn fjölda hunda.

Hrd. 2000:1874 nr. 473/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:1881 nr. 193/2000 (Ákvörðun dómara um aðalmeðferð máls)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:1884 nr. 169/2000 (Arnarborgin - Lausn úr skiprúmi)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:1900 nr. 10/2000 (Mjódd - Aðferð fjöleignarhúsalaga - Göngugata)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:1970 nr. 190/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:1980 nr. 192/2000 (Helmingaskiptaregla laga nr. 31/1993)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:1992 nr. 183/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:2008 nr. 501/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:2044 nr. 39/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:2053 nr. 38/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:2064 nr. 35/2000 (Starfslokayfirlýsing)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:2073 nr. 33/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:2104 nr. 11/2000 (Jafnréttisfulltrúi)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:2148 nr. 205/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:2161 nr. 220/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:2174 nr. 69/2000 (Skilyrði fyrir kindakjöt og mjólk - Greiðslumark II)^[HTML] ^[PDF]
Greiðslukerfi í landbúnaði var breytt og höfðaði sauðfjárbóndi einn mál þar sem verið væri að hygla kúabændum við þær breytingar.

Hæstiréttur féllst ekki á að í því fælist óheimil mismunun í skilningi jafnræðisreglu stjórnarskrárinnar þar sem löggjafanum hafi ekki verið skylt að láta sömu lagareglur gilda um allar greinar landbúnaðar. Þá hafi þeir breytingar sem áttu sér stað verið gerðar í lögmætum tilgangi, til þess fallnar að ná fram ákveðnum markmiðum í sauðfjárrækt og náðu til allra er stunduðu hana.

Hrd. 2000:2213 nr. 126/2000 (Oddi hf.)^[HTML] ^[PDF]
Ekki talið að með áritun sinni á tryggingarbréf hefði veðsali einungis veitt samþykki sitt fyrir veðandlaginu sjálfu en ekki persónulegri ábyrgð.

Hrd. 2000:2271 nr. 53/2000 (Rúllubindivél)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:2285 nr. 26/2000 (Sumarbústaður og snjór - Eyrarskógur)^[HTML] ^[PDF]
E keypti lóð sem hann ætlaði að reisa sumarhús á, sem hann svo gerði. Fáeinum árum eftir að sumarhúsið hafði verið reist skemmdist það af völdum snjóþunga. Leitaði E þá til byggingarnefndar hreppsins og ályktaði hún að ekki yrði mælt með því að lóðin yrði nýtt sem byggingarlóð fyrir sumarhús.

Skipulagsstjórn ríkisins hafði fyrir byggingu sumarhússins gert skipulag fyrir sumarhúsahverfi í sama skógi, sem hreppurinn hafði samþykkt, og því litið svo á að svæðið væri almennt hæft fyrir sumarbústaði. Af þeim sökum lagði Hæstiréttur sönnunarbyrðina á E um að sýna að restin af lóðinni sem hann keypti hefði einnig verið haldin þeim annmarka að vera óhæf til að reisa sumarhús. Þar sem E gerði enga tilraun til að sýna fram á það var seljandinn sýknaður af kröfum E um ógildingu samningsins og einnig varakröfu hans um riftun.

Hrd. 2000:2315 nr. 73/2000 (Fiskistofa)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:2346 nr. 231/2000 (Sveinspróf)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:2505 nr. 56/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:2566 nr. 258/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:2574 nr. 260/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:2582 nr. 263/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:2610 nr. 292/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:2648 nr. 334/2000 (Húsasmiðjan)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:2669 nr. 349/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:2707 nr. 78/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:2713 nr. 150/2000 (Lóðir í Hafnarfirði - Kjóahraun)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:2733 nr. 57/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:2742 nr. 115/2000 (Þverholt)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:2829 nr. 351/2000 (Dagsektir)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:2835 nr. 142/2000 (Félagsmálastofnun Reykjavíkur - Fjárdráttur í heimaþjónustu)^[HTML] ^[PDF]
Starfsmaður félagsþjónustu sem sinnti þjónustu fyrir aldraða konu varð uppvís að fjárdrætti er fólst í því að hann dró að sér fé frá bankareikningi konunnar. Hún var talin hafa getað ætlað að bankafærslur starfsmannsins fyrir hana væru hluti af starfsskyldum hans.

Hrd. 2000:2867 nr. 116/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:2887 nr. 72/2000 (Menntaskólinn í Kópavogi)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:2922 nr. 124/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:2946 nr. 91/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:2971 nr. 79/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:2996 nr. 103/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:3007 nr. 138/2000 (Parketfjöl)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:3078 nr. 46/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:3118 nr. 92/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:3135 nr. 175/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:3157 nr. 194/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:3182 nr. 364/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:3192 nr. 148/2000 (Guðfinnur ehf. gegn Eyjólfi Leós Leóssyni - Laun sjómanns)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:3198 nr. 330/2000 (Rannsóknarnefnd sjóslysa)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:3208 nr. 32/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:3252 nr. 157/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:3268 nr. 158/2000 (Sýslumaður)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:3284 nr. 240/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:3428 nr. 99/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:3440 nr. 147/2000 (Taka barns af heimili)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:3456 nr. 177/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:3543 nr. 218/2000 (Ísfélagsdómur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:3587 nr. 97/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:3697 nr. 407/2000 (Aðgangur fjölmiðla að réttarhöldum máls)^[HTML] ^[PDF]
Í málinu voru teknar fyrir tvær ákærur, ein þeirra fjallaði um nauðgun og fyrir morð. Réttarhöld vegna morðmála voru venjulega opin en þeim var lokað í heild sökum ákærunnar um nauðgun. Fréttamaður kærði lokunarúrskurðinn til Hæstaréttar sem staðfesti úrskurðinn meðal annars vegna náinna tengsla ákæruefnanna.

Hrd. 2000:3744 nr. 199/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:3757 nr. 151/2000 (Uppsögn vagnstjóra hjá Strætó)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:3772 nr. 223/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:3830 nr. 405/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:3876 nr. 76/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:3969 nr. 83/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:3986 nr. 159/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:4016 nr. 295/2000 (L.A. Café)^[HTML] ^[PDF]
Veitingastaður sótti um rýmkun á afgreiðslutíma áfengis þar sem slík rýmkun hafi verið almennt leyfð á öðru svæði innan Reykjavíkurborgar. Meiri hluti Hæstaréttar taldi að afmörkun svæðisins sem almenna rýmkunin gilti um væri málefnaleg.

Hrd. 2000:4064 nr. 234/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:4074 nr. 155/2000 (SR-Mjöl)^[HTML] ^[PDF]
Gengið hafði verið frá kaupum SR-Mjöls á skipi og 50% kaupverðsins greitt, en svo voru samþykkt lög á Alþingi er gerðu skipið svo gott sem verðlaust. SR-Mjöl keypti veiðileyfi skips en ekki aflahlutdeildina. Veiðileyfið varð verðlaust. Krafist var ógildingar kaupsamningsins.

Látið þar við sitja að frekari efndir samkvæmt samningnum voru felldar niður, sýknað af endurgreiðslukröfu og aðilarnir látnir bera hallann af lagabreytingunum.

Hrd. 2000:4092 nr. 310/2000 (Mál og Mynd sf.)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:4122 nr. 153/2000 (Kauphóll)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:4220 nr. 441/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:4224 nr. 438/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:4250 nr. 426/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:4261 nr. 430/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:4280 nr. 303/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:4281 nr. 304/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:4306 nr. 285/2000 (Gripið og greitt I)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:4317 nr. 219/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:4327 nr. 251/2000 (Miklabraut)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:4412 nr. 214/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:57 nr. 311/2000^[HTML]

Hrd. 2001:123 nr. 314/2000 (Atvinnuleysistrygging launþega)^[HTML]

Hrd. 2001:135 nr. 265/2000 (Rauðsíða ehf.)^[HTML]

Hrd. 2001:157 nr. 322/2000^[HTML]

Hrd. 2001:168 nr. 274/2000^[HTML]

Hrd. 2001:178 nr. 202/2000^[HTML]

Hrd. 2001:208 nr. 249/2000 (Lífeyrissjóður bankamanna)^[HTML]

Hrd. 2001:229 nr. 250/2000 (Lífeyrissjóður bankamanna)^[HTML]

Hrd. 2001:262 nr. 317/2000 (Star Powr vél)^[HTML]

Hrd. 2001:293 nr. 340/2000^[HTML]

Hrd. 2001:303 nr. 270/2000 (Tryggingarvíxill)^[HTML]

Hrd. 2001:320 nr. 329/2000^[HTML]

Hrd. 2001:333 nr. 294/2000^[HTML]

Hrd. 2001:362 nr. 9/2001^[HTML]

Hrd. 2001:372 nr. 21/2001^[HTML]

Hrd. 2001:379 nr. 245/2000^[HTML]

Hrd. 2001:410 nr. 343/2000 (Rækjufarmur)^[HTML]
Veitt frjáls trygging til vátryggingartaka á skipaafgreiðslu á Ísafirði.

Tiltekin tjón voru undanþegin vátryggingunni. Aðilinn var ósáttur við undanþáguákvæðið og vildi fá því breytt, og urðu mikil bréfasamskipti milli hans og tryggingafélagsins. Tryggingafélagið féllst að lokum á einhverja rýmkun tryggingarinnar.

Gámur með frosnum rækjum bilar og leiðir til skemmda á rækjunni. Tryggingafélagið synjaði greiðslu bóta þar sem það taldi að rýmkunin hefði eingöngu átt við út- og uppskipun. Hæstiréttur taldi ákvæðið hafa verið óskýrt og ef félagið ætlaði að gera þessa takmörkun fyrst verið væri að útvíkka aðalskilmálana að gera það skýrt, og þyrfti því að bera hallan af þeim óskýrleika. Í þeim tilgangi horfði Hæstiréttur meðal til bréfasamskiptanna sem fóru fram vegna útvíkkunarinnar.

Hrd. 2001:447 nr. 298/2000 (Hitaveita Stykkishólms - Útboð)^[HTML]
Stykkishólmsbær bauð út lagningu hitaveitu og auglýsti hana sem almennt útboð. Níu tilboð komu fram og lagði ráðgjafi fram að lægsta boðinu yrði tekið. Á bæjarstjórnarfundi var hins vegar ákveðið að ganga til samninga við aðila er bauð 27% hærri upphæð í verkið sem þar að auki var með aðsetur í bænum. Réttlætingin fyrir frávikinu var sögð mikilvægi þess að svo stórt verk væri unnið af heimamönnum.

Lægstbjóðandi fór í bótamál við sveitarfélagið og nefndi meðal annars að útboðið hefði ekki verið í samræmi við EES-reglur um útboð. Grundvöllur aðal bótakröfunnar voru efndabætur en varakrafan hljóðaði upp á vangildisbætur. Hæstiréttur féllst á vangildisbætur en nefndi að þótt sjónarmið um staðsetningu þátttakenda í útboði gætu verið málefnaleg þyrfti að líta til þess að það hafi samt sem áður verið auglýst sem almennt útboð og ekkert í henni sem gaf til kynna að sjónarmið sem þessi vægju svo þungt.

Hrd. 2001:458 nr. 402/2000^[HTML]

Hrd. 2001:507 nr. 23/2001^[HTML]

Hrd. 2001:520 nr. 459/2000^[HTML]

Hrd. 2001:564 nr. 357/2000^[HTML]

Hrd. 2001:585 nr. 339/2000^[HTML]

Hrd. 2001:617 nr. 309/2000 (Leigusamningur - Stöðvarleyfi)^[HTML]

Hrd. 2001:665 nr. 350/2000 (Bifreiðar og landbúnaðarvélar hf.)^[HTML]

Hrd. 2001:742 nr. 312/2000 (MDMA-töflur)^[HTML]
Maður fékk reynslulausn og álitamál skapaðist um hvort hann hafi öðlast réttarstöðu sakbornings á meðan henni stóð. Hæstiréttur leit svo á að úrskurður um hlerun hefði leitt til þess að hann hefði talist vera sakborningur. Reynslulausnin varð svo dæmd upp.

Hrd. 2001:879 nr. 49/2001^[HTML]

Hrd. 2001:901 nr. 180/2000 (Læknamistök)^[HTML]

Hrd. 2001:918 nr. 336/2000^[HTML]

Hrd. 2001:946 nr. 359/2000 (Laxalind)^[HTML]

Hrd. 2001:978 nr. 320/2000^[HTML]

Hrd. 2001:986 nr. 366/2000^[HTML]

Hrd. 2001:1047 nr. 397/2000 (Mímisbar)^[HTML]
Maður var á bar og með glas í hendi. Svo bregður hann sér frá og félagi hann stendur við glasið. Hann bað félaga sinn um að færa sig, sem hinn neitar. Félaginn slær hann og maðurinn slær félagann með glasi. Vátryggingafélagið synjaði um bætur þar sem um er að ræða handalögmál.

Deilt var um hvort undanþága í skilmálum slysatryggingar hefði leitt til þess að vátryggingafélag þyrfti ekki að greiða út bætur vegna tiltekins tjóns sökum atviks sem félagið taldi falla undir handalögmál. Hæstiréttur taldi að um handalögmál hefði verið um að ræða og féll það því undir undantekninguna. Taldi hann jafnframt að aðilum hafði verið heimilt að undanskilja handalögmál í skilmálunum á grundvelli þess að samningsfrelsi aðilanna heimilaði þeim að þrengja gildissvið vátrygginga með þeim hætti sem var gert í þessu tilviki.

hrd. 2001:1073 nr. 279/2000 (Geitaskarð)^[HTML]

Hrd. 2001:1154 nr. 84/2001 (Varmárbakkar)^[HTML]

Hrd. 2001:1169 nr. 395/2000 (Hámark viðmiðunartekna við bætur - Svæfingalæknir)^[HTML]
Svæfingalæknir slasast. Hann var með það miklar tekjur að þær fóru yfir hámarksárslaunaviðmiðið og taldi hann það ekki standast 72. gr. stjórnarskrárinnar. Hæstiréttur taldi hámarkið standast.

Hrd. 2001:1188 nr. 354/2000 (Tolleftirlit með bókasendingum)^[HTML]
Hæstiréttur taldi að sú framkvæmd að opna allar fyrirvaralaust og án samþykkis viðtakenda póstsendinga til þess að finna reikninga í pökkum, væri óheimil. Tollyfirvöld sýndu ekki fram á að það hefði verið nauðsynlegt.

Hrd. 2001:1212 nr. 266/2000^[HTML]

Hrd. 2001:1226 nr. 429/2000^[HTML]

Hrd. 2001:1261 nr. 243/2000 (Lundey)^[HTML]

Hrd. 2001:1304 nr. 409/2000^[HTML]

Hrd. 2001:1361 nr. 435/2000 (Fiskeldisstöðin Húsafelli)^[HTML]

Hrd. 2001:1382 nr. 368/2000 (Lögreglumaður)^[HTML]

Hrd. 2001:1398 nr. 390/2000 (Jarðasala II)^[HTML]

Hrd. 2001:1457 nr. 98/2001^[HTML]

Hrd. 2001:1574 nr. 361/2000^[HTML]

Hrd. 2001:1586 nr. 362/2000^[HTML]

Hrd. 2001:1672 nr. 446/2000^[HTML]

Hrd. 2001:1719 nr. 457/2000^[HTML]

Hrd. 2001:1744 nr. 124/2001^[HTML]

Hrd. 2001:1756 nr. 146/2001 (Haffærnisskírteini)^[HTML]

Hrd. 2001:1772 nr. 136/2001^[HTML]

Hrd. 2001:1781 nr. 148/2001 (Þrotabú Ásdísar gegn Þorsteini Erlingi)^[HTML]

Hrd. 2001:1792 nr. 421/2000 (Einholt)^[HTML]

Hrd. 2001:1804 nr. 369/2000^[HTML]

Hrd. 2001:1837 nr. 155/2001 (Faðernisviðurkenning - Málshöfðunarfrestur)^[HTML]

Hrd. 2001:1885 nr. 25/2001 (Sýslumannsflutningur - Tilflutningur í starfi)^[HTML]

Hrd. 2001:1916 nr. 450/2000^[HTML]

Hrd. 2001:1989 nr. 1/2001 (Togspil)^[HTML]

Hrd. 2001:2028 nr. 113/2001 (Stjörnugrís II - Hæfi ráðherra)^[HTML]
Stjörnugrís hf. (S) leitaði til heilbrigðisnefndar um fyrirhugaða stækkun svínabús í samræmi við nýsett lög um umhverfismat. Við meðferð málsins aflaði heilbrigðisnefndin skriflegs álits umhverfisráðuneytisins um hvort henni væri heimilt að gefa út starfsleyfi samkvæmt eldri lögunum eða hvort það yrði að gefa út samkvæmt nýju lögunum þar sem krafist væri mats á umhverfisáhrifum. Ráðuneytið leit svo á að nýju lögin ættu að gilda. S kærði niðurstöðuna til umhverfisráðherra og krafðist ógildingar á ákvörðun heilbrigðisnefndarinnar og krafðist þess að bæði umhverfisráðherra og allt starfsfólk ráðuneytisins viki sæti í málinu.

Hæstiréttur taldi að umhverfisráðherra hefði verið vanhæfur til meðferðar málsins á æðra stjórnsýslustigi þar sem álitið sem heilbrigðisnefndin aflaði frá ráðuneytinu hafi verið skrifað í umboði ráðherra og þar af leiðandi falið í sér afstöðu ráðherra sjálfs, óháð því hvort ráðherrann sjálfur hafi kveðið upp úrskurðinn eða starfsmenn þeir sem undirrituðu bréfið.

Hrd. 2001:2048 nr. 348/2000 (Breiðabólsstaður II)^[HTML]

Hrd. 2001:2139 nr. 135/2001^[HTML]

Hrd. 2001:2201 nr. 42/2001^[HTML]

Hrd. 2001:2245 nr. 67/2001^[HTML]

Hrd. 2001:2292 nr. 451/2000^[HTML]

Hrd. 2001:2302 nr. 54/2001^[HTML]

Hrd. 2001:2312 nr. 58/2001^[HTML]

Hrd. 2001:2328 nr. 16/2001 (Skandia)^[HTML]
Fjallar um afleiðusamning. Krafist var ógildingar á samningnum en ekki var fallist á það þar sem öll lög gerðu ráð fyrir slíkum samningi.

Hrd. 2001:2352 nr. 7/2001^[HTML]

Hrd. 2001:2447 nr. 213/2001^[HTML]

Hrd. 2001:2458 nr. 209/2001^[HTML]

Hrd. 2001:2477 nr. 111/2001 (Fannafold - Sameign, öll eignin veðsett)^[HTML]
M og K áttu hvorn sinn helminginn.
Talið var að K hefði eingöngu skrifað undir samþykki maka en ekki sem veðsali. Hins vegar stóð í feitu letri í tryggingarbréfinu að öll eignin væri veðsett og var því litið svo á að K væri einnig að veðsetja sinn hluta.

Hrd. 2001:2505 nr. 17/2001 (Lánasýslan)^[HTML]

Hrd. 2001:2529 nr. 22/2001 (Lögmannsþóknun)^[HTML]

Hrd. 2001:2547 nr. 40/2001^[HTML]

Hrd. 2001:2701 nr. 222/2001^[HTML]

Hrd. 2001:2716 nr. 233/2001^[HTML]

Hrd. 2001:2733 nr. 247/2001 (Ólögmæti og vikið til hliðar)^[HTML]

Hrd. 2001:2746 nr. 268/2001^[HTML]

Hrd. 2001:2752 nr. 270/2001^[HTML]

Hrd. 2001:2770 nr. 281/2001^[HTML]

Hrd. 2001:2795 nr. 284/2001^[HTML]

Hrd. 2001:2807 nr. 294/2001^[HTML]

Hrd. 2001:2810 nr. 295/2001^[HTML]

Hrd. 2001:2834 nr. 300/2001^[HTML]

Hrd. 2001:2851 nr. 305/2001 (Gefið andvirði lána)^[HTML]

Hrd. 2001:2858 nr. 316/2001^[HTML]

Hrd. 2001:2894 nr. 75/2001^[HTML]

Hrd. 2001:2917 nr. 114/2001 (Byggingarleyfi fellt úr gildi - Heiðargerði)^[HTML]

Hrd. 2001:2940 nr. 10/2001^[HTML]

Hrd. 2001:2963 nr. 46/2001^[HTML]

Hrd. 2001:2975 nr. 154/2001 (Bárugata - Forgangsáhrif þinglýsingar - Nunnudómur hinn fyrri)^[HTML]

Hrd. 2001:2995 nr. 95/2001^[HTML]

Hrd. 2001:3016 nr. 338/2001^[HTML]

Hrd. 2001:3025 nr. 3/2001 (Eystrasalt)^[HTML]

Hrd. 2001:3040 nr. 93/2001 (Skeiðsfossvirkjun í Fljótum)^[HTML]

Hrd. 2001:3052 nr. 130/2001^[HTML]

Hrd. 2001:3080 nr. 77/2001 (Timburborð)^[HTML]

Hrd. 2001:3101 nr. 356/2001 (Bræðurnir Ormsson ehf)^[HTML]
M sat í óskiptu búi og vildi taka lán til að fjárfesta meiru í einkahlutafélagið Bræðurnir Ormsson þar sem fyrirtækið var í fjárkröggum og veðsetti hlutabréf sín í fyrirtækinu til að fjármagna það.

Eitt barnið var ósátt við það og vildu fá móðurarfinn sinn úr búinu. Fallist var á það.

Hrd. 2001:3111 nr. 138/2001^[HTML]

Hrd. 2001:3134 nr. 57/2001^[HTML]

Hrd. 2001:3215 nr. 118/2001^[HTML]

Hrd. 2001:3231 nr. 110/2001^[HTML]

Hrd. 2001:3249 nr. 80/2001 (Vestari Hóll)^[HTML]
SJ tók við búskap á jörðinni Vestari-Hóll árið 1954 eftir andlát ættingja hans. Sá ættingi hefði einnig tekið við búskapi á jörðinni eftir föður sinn sem var enn hinn þinglýsti eigandi jarðarinnar. Engin gögn voru til staðar um skipti á dánarbúi hins síðastnefnda.

Í málatilbúnaði SJ hélt hann því fram í varakröfu um að hann hefði áunnið sér eignarhefð á jörðinni, ef aðalkröfu hans um að hafa fengið jörðina afhenta til eignar frá SJ á sínum tíma næði ekki fram.

Hæstiréttur leit svo á að hefðandi sem var ókunnugur um eignarhald annars aðila og reyndi að varðveita þann ókunnugleika af ásettu ráði, gat ekki borið hann fyrir sig sér til tekna. Hins vegar taldi Hæstiréttur í þessu máli að ekki hefði verið sýnt fram á ásetning að þessu leyti og hefðin því verið fullnuð.

Hrd. 2001:3328 nr. 106/2001 (Hrefnugata)^[HTML]

Hrd. 2001:3373 nr. 79/2001 (Bræðraborgarstígur 23 og 23A)^[HTML]

Hrd. 2001:3386 nr. 207/2001 (Gripið og greitt II)^[HTML]

Hrd. 2001:3416 nr. 162/2001 (Bæjarstjóri)^[HTML]

Hrd. 2001:3451 nr. 129/2001 (Slys í Vestfjarðagöngum - Áhættutaka III - Farþegi í bifreið)^[HTML]
Tímamótadómur þar sem breytt var frá fyrri fordæmum um að farþegar missi bótarétt þegar þeir fá sér far með ölvuðum ökumönnum þar sem um hefði verið að ræða áhættutöku, og talið að farþegar undir slíkum kringumstæðum beri í staðinn meðábyrgð á tjóninu.

Hrd. 2001:3484 nr. 144/2001 (Staðgengilslaun - Skagstrendingur)^[HTML]

Hrd. 2001:3495 nr. 379/2001^[HTML]

Hrd. 2001:3522 nr. 400/2001 (Skuldbreytingarskjöl)^[HTML]

Hrd. 2001:3540 nr. 402/2001^[HTML]

Hrd. 2001:3577 nr. 145/2001 (Ríp)^[HTML]

Hrd. 2001:3647 nr. 206/2001^[HTML]

Hrd. 2001:3659 nr. 157/2001 (Langeyrarvegur)^[HTML]

Hrd. 2001:3669 nr. 201/2001 (Skaðabætur)^[HTML]

Hrd. 2001:3690 nr. 404/2001 (Fölsun föður)^[HTML]
Fjárnám framkvæmt á grundvelli skuldabréfs. Það var ógilt fyrir héraðsdómi en fyrir Hæstarétti voru lögð fram gögn með viðurkenningu viðkomandi á að hafa falsað undirritunina. Hæstiréttur ógilti fjárnámið þar sem kominn var réttmætur vafi á því að skuldbindingin hefði verið gild.

Hrd. 2001:3699 nr. 405/2001 (Fölsun föður)^[HTML]
Fjárnám framkvæmt á grundvelli skuldabréfs. Það var ógilt fyrir héraðsdómi en fyrir Hæstarétti voru lögð fram gögn með viðurkenningu viðkomandi á að hafa falsað undirritunina. Hæstiréttur ógilti fjárnámið þar sem kominn var réttmætur vafi á því að skuldbindingin hefði verið gild.

Hrd. 2001:3708 nr. 406/2001 (Tungufell - Þorvaldsstaðir)^[HTML]

Hrd. 2001:3719 nr. 416/2001^[HTML]

Hrd. 2001:3723 nr. 120/2001 (Landsímamál)^[HTML]

Hrd. 2001:3756 nr. 131/2001 (Efnaverkfræðingur)^[HTML]

Hrd. 2001:3761 nr. 205/2001^[HTML]

Hrd. 2001:3766 nr. 283/2001^[HTML]

Hrd. 2001:3941 nr. 415/2001^[HTML]

Hrd. 2001:3950 nr. 418/2001^[HTML]

Hrd. 2001:3962 nr. 417/2001 (Gagnagrunnur á heilbrigðissviði)^[HTML]
Ágreiningur var hvort dóttir látins manns hefði lögvarða hagsmuni af kröfu um að tilteknar upplýsingar um föður sinn færu ekki í gagnagrunn Íslenskrar erfðagreiningar. Hæstiréttur taldi að með því að hægt væri að ráða heilsufarsupplýsingar um hana út frá gögnum um föður sinn, þá hefði hún lögvarða hagsmuni af þeirri úrlausn.

Hrd. 2001:3972 nr. 240/2001^[HTML]

Hrd. 2001:4036 nr. 78/2001 (Rótarfylling á jaxli)^[HTML]
Talið var að allt verklag hefði verið rétt.

Hrd. 2001:4051 nr. 169/2001^[HTML]

Hrd. 2001:4074 nr. 170/2001 (Krossgerði)^[HTML]

Hrd. 2001:4097 nr. 398/2001 (Global Refund á Íslandi)^[HTML]
Samningsákvæði um samkeppnisbann kvað á um að það gilti „for hele Skandinavien“ (á allri Skandinavíu) og snerist ágreiningurinn um hvort Ísland væri innifalið í þeirri skilgreiningu. Hæstiréttur féllst ekki á að það gilti á Íslandi.

Hrd. 2001:4134 nr. 182/2001 (Skíði í Austurríki)^[HTML]
Árekstur var í skíðabrekku. Skoðaðar voru alþjóðlegar reglur skíðasambandsins um það hver væri í rétti og hver í órétti.

Hrd. 2001:4151 nr. 133/2001^[HTML]

Hrd. 2001:4188 nr. 229/2001^[HTML]

Hrd. 2001:4201 nr. 69/2001^[HTML]

Hrd. 2001:4214 nr. 103/2001^[HTML]

Hrd. 2001:4256 nr. 430/2001^[HTML]

Hrd. 2001:4260 nr. 153/2001 (Lykilhótel)^[HTML]

Hrd. 2001:4319 nr. 195/2001 (Hópuppsagnir)^[HTML]

Hrd. 2001:4330 nr. 196/2001 (Kaupfélag Þingeyinga)^[HTML]

Hrd. 2001:4341 nr. 197/2001^[HTML]

Hrd. 2001:4350 nr. 198/2001^[HTML]

Hrd. 2001:4359 nr. 199/2001^[HTML]

Hrd. 2001:4368 nr. 214/2001^[HTML]

Hrd. 2001:4377 nr. 203/2001 (The Fashion Group)^[HTML]

Hrd. 2001:4384 nr. 221/2001^[HTML]

Hrd. 2001:4390 nr. 178/2001^[HTML]
Íslenska ríkið var krafið um skaðabætur þar sem sakborningur í nauðgunarmáli var ekki í gæsluvarðhald né farbanni eftir rannsókn málsins og þar til tekin var ákvörðun um ákæru. Urðu afleiðingarnar þær að hann fór til Grænlands áður en ákæra og fyrirkall hafði verið birt honum. Tilraun ríkissaksóknara um að fá hann framseldan tókst ekki þannig að hann taldi sig ekki geta aðhafst frekar.

Hæstiréttur staðfesti sýknudóm héraðsdóms á þeim grundvelli að ákvörðun ríkissaksóknara um að krefjast ekki gæsluvarðhalds eða farbanns sæti ekki endurskoðun dómstóla.

Hrd. 2001:4417 nr. 176/2001 (Gaukshólar 2)^[HTML]

Hrd. 2001:4435 nr. 183/2001^[HTML]

Hrd. 2001:4472 nr. 245/2001 (Handsal)^[HTML]

Hrd. 2001:4504 nr. 249/2001^[HTML]

Hrd. 2001:4551 nr. 211/2001 (Fannafold, 2 ár)^[HTML]
Tveir aðilar voru í óvígðri sambúð og voru báðir þinglýstir eigendur fasteignar. Eingöngu annar aðilinn hafði lagt fram fé til kaupanna. Hæstiréttur taldi á þeim forsendum að eingöngu annar aðilinn væri talinn eigandi fasteignarinnar.

Hrd. 2001:4589 nr. 224/2001 (Selásblettur I)^[HTML]

Hrd. 2001:4604 nr. 225/2001 (Selásblettur II)^[HTML]

Hrd. 2001:4620 nr. 431/2001 (Hundahald II - Hundur í Bessastaðahreppi)^[HTML]

Hrd. 2001:4629 nr. 442/2001^[HTML]

Hrd. 2001:4779 nr. 253/2001 (Lífeyrisréttindi utan skipta)^[HTML]
Hreinræktað dæmi um dóm um hvort lífeyrisréttindin eigi að vera utan eða innan skipta.
K gerði fjárkröfu í lífeyrisréttindi M. Fallist var á þá fjárkröfu.

Hrd. 2002:3 nr. 451/2001^[HTML]

Hrd. 2002:44 nr. 152/2001^[HTML]

Hrd. 2002:79 nr. 13/2002 (Félagsbústaðir - Meistaravellir)^[HTML]

Hrd. 2002:84 nr. 14/2002^[HTML]

Hrd. 2002:105 nr. 6/2002 (Vélsmiðja Orms og Víglundar)^[HTML]

Hrd. 2002:115 nr. 31/2002^[HTML]
Verjandi krafðist þess að leggja fram álitsgerð kunnáttumanns til að meta trúverðugleika vitna.

Hrd. 2002:185 nr. 230/2001^[HTML]

Hrd. 2002:220 nr. 291/2001^[HTML]

Hrd. 2002:253 nr. 37/2002^[HTML]

Hrd. 2002:274 nr. 314/2001 (Aðstoðarskólastjóri)^[HTML]

Hrd. 2002:296 nr. 303/2001 (Brunaæfing á Ísafirði)^[HTML]

Hrd. 2002:314 nr. 413/2001^[HTML]

Hrd. 2002:342 nr. 244/2001 (Vinnuskólinn - Vatnsskvetta)^[HTML]
Unglingar hrekktu starfsmann sveitarfélags með því að skvetta vatni á hann á meðan hann var með höfuð sitt undir ökutæki, sem olli því að hann hrökk við og rak höfuð sitt í undirlag þess.

Hrd. 2002:404 nr. 329/2001^[HTML]

Hrd. 2002:419 nr. 333/2001 (Sápugerðin Frigg I)^[HTML]

Hrd. 2002:428 nr. 334/2001 (Sápugerðin Frigg II)^[HTML]

Hrd. 2002:440 nr. 344/2001^[HTML]

Hrd. 2002:517 nr. 231/2001^[HTML]

Hrd. 2002:584 nr. 47/2002^[HTML]

Hrd. 2002:599 nr. 272/2001 (SP-Fjármögnun)^[HTML]

Hrd. 2002:655 nr. 312/2001 (Tennisæfing)^[HTML]

Hrd. 2002:753 nr. 82/2002^[HTML]

Hrd. 2002:678 nr. 355/2001 (Tollurinn út fyrir valdmörk sín - Sake)^[HTML]
Mjöður hafði verið tollaður sem sósa í mörg ár en hann var áfengur. Lagt var hald á eina sendinguna og óvissa var um hvort álitaefnið ætti heima hjá tollyfirvöldum eða lögreglunni.

Hrd. 2002:688 nr. 285/2001^[HTML]

Hrd. 2002:697 nr. 304/2001^[HTML]

Hrd. 2002:796 nr. 349/2001 (Ármúli)^[HTML]

Hrd. 2002:806 nr. 353/2001^[HTML]

Hrd. 2002:826 nr. 346/2001^[HTML]

Hrd. 2002:837 nr. 279/2001^[HTML]

Hrd. 2002:860 nr. 278/2001 (Knattborðsstofa)^[HTML]

Hrd. 2002:872 nr. 376/2001^[HTML]

Hrd. 2002:891 nr. 320/2001 (Byggingarfélagið Kambur hf.)^[HTML]

Hrd. 2002:900 nr. 298/2001 (Samkaup - Verslunarstjóri)^[HTML]
Verslunarstjóra hafði án fullnægjandi ástæðu verið vikið fyrirvaralaust úr starfi en ekki þótti réttlætanlegt að víkja honum svo skjótt úr starfi. Fallist var á bótakröfu verslunarstjórans, er nam m.a. launum út uppsagnarfrestsins, en hins vegar var sú krafa lækkuð þar sem starfsmaðurinn hafði ekki reynt að leita sér að nýrri vinnu á því tímabili.

Hrd. 2002:916 nr. 323/2001^[HTML]

Hrd. 2002:930 nr. 420/2001 (Kynferðisbrot I)^[HTML]

Hrd. 2002:1006 nr. 243/2001 (Farmbréf - Flutningur á báti - Vextir)^[HTML]
Í farmbréfi var tekið fram að bætur bæru enga vexti fram að dómsuppsögu. Hæstiréttur taldi skilmála í farmbréfi standast þrátt fyrir að viðskiptavinurinn bar fyrir ósanngjörn skilmálaákvæði. Hæstiréttur miðaði upphafstíma vaxta við dómsuppsögu í héraði.

Hrd. 2002:1024 nr. 397/2001 (Minnisblaðsdómur)^[HTML]

Hrd. 2002:1051 nr. 326/2001 (Hársnyrtistofa)^[HTML]
Kona hafði verið ráðin til starfa og í ráðningarsamningnum var í uppsagnarákvæðinu skylda hennar til að greiða tilteknar greiðslur. Hæstiréttur taldi að þó ákvæðið hefði verið óvenjulegt var það samt sem áður nokkuð skýrt og ekki hægt að teygja þá túlkun.

Hrd. 2002:1058 nr. 345/2001^[HTML]

Hrd. 2002:1065 nr. 454/2001^[HTML]

Hrd. 2002:1078 nr. 98/2002^[HTML]

Hrd. 2002:1087 nr. 88/2002 (Kísiliðjan, Mývatni)^[HTML]
Hæstiréttur taldi að ekki hefði verið hægt að bæta úr annmarka á lögvörðum hagsmunum eftir á.

Hrd. 2002:1093 nr. 113/2002^[HTML]

Hrd. 2002:1100 nr. 91/2002^[HTML]

Hrd. 2002:1105 nr. 123/2002 (Heimsóknar- og fjölmiðlabann)^[HTML]

Hrd. 2002:1108 nr. 116/2002 (Lyfjaverslun)^[HTML]

Hrd. 2002:1130 nr. 120/2002^[HTML]

Hrd. 2002:1140 nr. 115/2002^[HTML]

Hrd. 2002:1148 nr. 384/2001 (Kampýlóbakter)^[HTML]
Baktería kom upp á kjúklingabúi. Neytendur keyptu kjúkling beint af því búi, grilluðu hann, og urðu svo fyrir sýkingu. Ljóst þótti að þau hefðu ekki grillað hann nógu vel þar sem þeim hefði tekist að drepa bakteríuna ef þau hefðu gert það. Var því ekki fallist á bótakröfu neytendanna.

Hrd. 2002:1176 nr. 354/2001 (Söltunarfélag Dalvíkur)^[HTML]

Hrd. 2002:1195 nr. 363/2001 (Garðsendi 21)^[HTML]

Hrd. 2002:1212 nr. 306/2001 (Lögmaður og vitni)^[HTML]

Hrd. 2002:1297 nr. 149/2002^[HTML]

Hrd. 2002:1319 nr. 171/2002 (Wellington Management Services Ltd.)^[HTML]

Hrd. 2002:1342 nr. 29/2002^[HTML]

Hrd. 2002:1350 nr. 395/2001^[HTML]

Hrd. 2002:1372 nr. 394/2001^[HTML]

Hrd. 2002:1387 nr. 50/2002^[HTML]

Hrd. 2002:1392 nr. 385/2001^[HTML]

Hrd. 2002:1406 nr. 179/2002 (Synjun um lokun þinghalds)^[HTML]

Hrd. 2002:1429 nr. 339/2001^[HTML]

Hrd. 2002:1441 nr. 340/2001^[HTML]

Hrd. 2002:1452 nr. 341/2001^[HTML]

Hrd. 2002:1464 nr. 342/2001^[HTML]

Hrd. 2002:1485 nr. 461/2001 (Hvíta Ísland)^[HTML]

Hrd. 2002:1521 nr. 10/2002^[HTML]

Hrd. 2002:1548 nr. 170/2002 (Flugstjóri, ósanngjarnt að halda utan)^[HTML]
Hreinræktað dæmi um dóm um hvort lífeyrisréttindin eigi að vera utan eða innan skipta.

K krafðist að lífeyrisréttindi M, sem var flugstjóri, yrðu dregin inn í skiptin.
Horft var stöðu M og K í heild. Ekki var fallist á það.

Hrd. 2002:1582 nr. 324/2001^[HTML]

Hrd. 2002:1600 nr. 388/2001^[HTML]

Hrd. 2002:1687 nr. 428/2001^[HTML]

Hrd. 2002:1718 nr. 146/2002^[HTML]

Hrd. 2002:1729 nr. 200/2002^[HTML]

Hrd. 2002:1755 nr. 387/2001^[HTML]

Hrd. 2002:1922 nr. 434/2001^[HTML]

Hrd. 2002:1941 nr. 218/2002 (Í skóm drekans)^[HTML]
Þátttaka keppenda í fegurðarsamkeppni var tekin upp án vitneskju þeirra. Myndbönd voru lögð fram í héraði en skoðun þeirra takmörkuð við dómendur í málinu. Hæstiréttur taldi þetta brjóta gegn þeirri grundvallarreglu einkamálaréttarfars um að jafnræðis skuli gæta um rétt málsaðila til að kynna sér og tjá sig um sönnunargögn gagnaðila síns.

Hrd. 2002:1960 nr. 222/2002^[HTML]

Hrd. 2002:1994 nr. 26/2002^[HTML]

Hrd. 2002:2082 nr. 391/2001 (Dalbraut - H-Sel - Dráttarvextir vegna húseignakaupa)^[HTML]

Hrd. 2002:2124 nr. 24/2002 (Skiptaverðmæti)^[HTML]

Hrd. 2002:2152 nr. 25/2002^[HTML]

Hrd. 2002:2183 nr. 251/2001^[HTML]
83ja ára kona seldi spildu úr jörð sinni til G. Börn konunnar riftu samningnum þar sem þau töldu hana ekki hafa gert sér grein fyrir því hvað hún hefði verið að gera. Í málinu var meint vanheilsa hennar ekki sönnuð og því var hún talin hafa verið hæf til að stofna til löggerningsins.

Hrd. 2002:2208 nr. 107/2002^[HTML]

Hrd. 2002:2241 nr. 231/2002 (Kárahnjúkavirkjun)^[HTML]
Aðilar sem nutu rýmkaðrar aðilar á stjórnsýslustigi gátu ekki notið hennar fyrir dómstólum þar sem löggjöf sem aðilarnir nýttu til að eiga aðild að stjórnsýslumálinu sjálfu var afmörkuð við stjórnsýslumálsmeðferð en náði ekki til meðferðar dómsmála vegna þeirra. Fyrir dómi varð því að meta lögvörðu hagsmunina á grundvelli almennra reglna, en stefnendur málsins í héraði voru ekki taldir njóta lögvarinna hagsmuna til að fá leyst úr þeim tilteknu dómkröfum sem þeir lögðu fram.

Hrd. 2002:2292 nr. 65/2002^[HTML]

Hrd. 2002:2376 nr. 3/2002^[HTML]

Hrd. 2002:2396 nr. 449/2001^[HTML]

Hrd. 2002:2409 nr. 23/2002 (Sæþotur)^[HTML]
Líkamstjón hlaust af notkun sæþota. Tveir strákar leigðu tækin og annar slasaðist. Við leigutökuna undirrituðu strákarnir samning um takmarkanirnar á bótaábyrgð leigusalans.

Hrd. 2002:2451 nr. 452/2001^[HTML]

Hrd. 2002:2501 nr. 397/2002^[HTML]

Hrd. 2002:2507 nr. 356/2002 (Bandaríki Norður-Ameríku)^[HTML]

Hrd. 2002:2543 nr. 345/2002^[HTML]

Hrd. 2002:2547 nr. 340/2002^[HTML]

Hrd. 2002:2593 nr. 313/2002^[HTML]

Hrd. 2002:2599 nr. 273/2002^[HTML]

Hrd. 2002:2631 nr. 316/2002 (GÁJ lögfræðistofa)^[HTML]

Hrd. 2002:2657 nr. 373/2002 (Aðgangur að skrá yfir stofnfjáreigendur)^[HTML]

Hrd. 2002:2679 nr. 124/2002^[HTML]

Hrd. 2002:2710 nr. 78/2002^[HTML]

Hrd. 2002:2730 nr. 90/2002 (Hjúkrunarforstjóri)^[HTML]

Hrd. 2002:2775 nr. 159/2002 (Hótel Loftleiðir)^[HTML]

Hrd. 2002:2836 nr. 430/2002^[HTML]

Hrd. 2002:2840 nr. 434/2002^[HTML]

Hrd. 2002:2855 nr. 310/2002^[HTML]

Hrd. 2002:2888 nr. 127/2002 (Uppgjör bóta fyrir missi framfæranda I - 639 gestir í erfidrykkju)^[HTML]

Hrd. 2002:2901 nr. 92/2002 (Tilfærslur í starfi)^[HTML]

Hrd. 2002:2931 nr. 95/2002 (Varmidalur)^[HTML]

Hrd. 2002:2975 nr. 36/2002^[HTML]

Hrd. 2002:2989 nr. 32/2002^[HTML]

Hrd. 2002:3066 nr. 121/2002 (Sýslumaður á Keflavíkurflugvelli)^[HTML]

Hrd. 2002:3118 nr. 445/2002 (Lífeyrisréttindi, tímamörk í mati)^[HTML]
Hreinræktað dæmi um dóm um hvort lífeyrisréttindin eigi að vera utan eða innan skipta.

K krafðist að lífeyrisréttindi M ættu að koma til skipta.
Deilt var um verðmat á þeim.
K fékk matsmann til að framkvæma verðmat miðað við viðmiðunardag skipta.
K hefði átt að miða fjölda stiga í lífeyrisréttindunum við viðmiðunardag skipta en verðmætið við þann dag sem verðmat fór fram.

Hrd. 2002:3158 nr. 181/2002 (Austurbrún)^[HTML]

Hrd. 2002:3175 nr. 230/2002 (Hljómalind - Innborgun)^[HTML]

Hrd. 2002:3182 nr. 155/2002 (Njálsgata 33 - Sér Danfoss)^[HTML]

Hrd. 2002:3221 nr. 106/2002 (Yfirlýsing eftir staðfestingu samnings)^[HTML]

Hrd. 2002:3248 nr. 468/2002^[HTML]

Hrd. 2002:3275 nr. 143/2002^[HTML]

Hrd. 2002:3295 nr. 144/2002 (Eignarhaldsfélag Hörpu hf.)^[HTML]

Hrd. 2002:3310 nr. 101/2002 (Lífeyrissjóður hjúkrunarfræðinga)^[HTML]

Hrd. 2002:3325 nr. 145/2002 (Kr. Stef.)^[HTML]

Hrd. 2002:3365 nr. 464/2002 (Kjarasamningar sjómanna)^[HTML]

Hrd. 2002:3373 nr. 157/2002 (Sorpförgun fyrir Varnarliðið)^[HTML]

Hrd. 2002:3392 nr. 236/2002 (Guðlaugur Magnússon sf.)^[HTML]

Hrd. 2002:3401 nr. 112/2002 (Greiðslumiðlun)^[HTML]

Hrd. 2002:3429 nr. 258/2002^[HTML]

Hrd. 2002:3492 nr. 479/2002^[HTML]

Hrd. 2002:3525 nr. 147/2002^[HTML]

Hrd. 2002:3534 nr. 194/2002^[HTML]

Hrd. 2002:3544 nr. 136/2002^[HTML]

Hrd. 2002:3555 nr. 240/2002 (Óþarfar málalengingar)^[HTML]

Hrd. 2002:3587 nr. 487/2002^[HTML]

Hrd. 2002:3596 nr. 212/2002^[HTML]

Hrd. 2002:3623 nr. 233/2002^[HTML]

Hrd. 2002:3647 nr. 458/2002 (Framsóknarfélag Mýrasýslu)^[HTML]

Hrd. 2002:3686 nr. 167/2002 (ASÍ-dómur - Lagasetning á sjómannaverkfall)^[HTML]
Í málinu var deilt um lagasetningu á verkföll og verkbönn ýmissa félaga innan Sjómannasambands Íslands og Farmanna- og fiskimannasambands Íslands, og eru þau félög innan ASÍ. ASÍ stefndi ríkinu og Samtökum atvinnulífsins til að fá úr skorið um lögmæti lagasetningarinnar. Hæstiréttur staðfesti dóm héraðsdóms með vísan til forsendna hans.

Megindeilurnar byggðust á því að með setningu laganna væri vegið að samningsfrelsi þeirra og verkfallsrétti sem nyti verndar 74. gr. stjórnarskrárinnar, sbr. 11. gr. MSE. Þá snerust þær einnig um að lögin hefðu einnig náð yfir aðildarfélög sem höfðu ekki tekið þátt í umræddum aðgerðum. Að auki var vísað til jafnræðisreglu 65. gr. stjórnarskrárinnar þar sem eitt aðildarfélaga Samtaka atvinnulífsins hafði gert kjarasamning við Vélstjórafélag Íslands um mörg atriði nátengd deilumálunum sem gerðardómur skyldi líta til.

Litið var til þess að með sérstakri upptalningu á stéttarfélögum í 74. gr. yrðu gerðar ríkari kröfur til takmarkana á réttindum þeirra. Hins vegar var ákvæðið ekki túlkað með þeim hætti að löggjafanum væri óheimilt að setja lög sem stöðvuðu vinnustöðvanir tímabundið. Við setningu laganna hafði verkfallið þá staðið í sex vikur og taldi löggjafinn að ef ekkert væri gert hefði það neikvæð áhrif á almannahagsmuni. Ekki voru talin efni til þess að hnekkja því mati löggjafans.

Lagasetningin kvað á um að gerðardómur myndi ákvarða kjör allra aðildarfélaganna og jafnframt þeirra sem ekki höfðu tekið þátt í umræddum aðgerðum. Í greinargerð viðurkenndi íslenska ríkið að það hefði ekki verið ætlun laganna að þau næðu jafnframt yfir félög sem hvorki væru í verkfalli né verkbanni við gildistöku laganna. Gerðardómur taldi sig samt knúinn til þess að ákvarða einnig kjör þeirra sökum lagafyrirmælanna og takmarkaðs valdsviðs. Dómur héraðsdóms, með vísan til 1. mgr. 74. gr. stjórnarskrárinnar, taldi að almannaheill hafi ekki krafist svo víðtæks gildissviðs og var því dæmt að umrætt bann laganna næði ekki yfir þau né ákvörðun gerðardómsins.

Dómsorð:
Fallist er á kröfu stefnanda að því leyti, að viðurkennt er að Verkalýðsfélagi Snæfellsbæjar, Verkalýðsfélaginu Stjörnunni í Grundarfirði og Verkalýðsfélagi Stykkishólms sé, þrátt fyrir ákvæði l. gr., 2. gr., og 3. gr. laga nr. 34/2001, heimilt að efna til verkfalls og að ákvörðun gerðardóms samkvæmt sömu lögum ráði ekki kjörum fiskimanna í þessum félögum.
Stefndu, íslenska ríkið og Samtök atvinnulífsins, skulu að öðru leyti vera sýknir af kröfum stefnanda, Alþýðusambands Íslands, í máli þessu.
Málskostnaður fellur niður.

Hrd. 2002:3713 nr. 491/2002 (Núpalind - Hótun um sjálfsmorð og fasteignakaup)^[HTML]

Hrd. 2002:3733 nr. 495/2002^[HTML]

Hrd. 2002:3748 nr. 498/2002^[HTML]

Hrd. 2002:3760 nr. 505/2002^[HTML]

Hrd. 2002:3861 nr. 223/2002 (Safamýri 27)^[HTML]
Fasteignasali og seljandi fasteignar voru báðir dæmdir í in solidum ábyrgð gagnvart kaupanda til að greiða honum bætur vegna gólfhalla sem var í fasteign. Bótaábyrgð seljandans var túlkuð vera innan samninga en bótaábyrgð fasteignasalans utan samninga.

Hrd. 2002:3907 nr. 519/2002^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:3910 nr. 501/2002 (Hallsvegur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:3925 nr. 517/2002^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:3948 nr. 500/2002^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:3978 nr. 215/2002^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:4066 nr. 275/2002^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:4098 nr. 530/2002 (Betri Pizzur ehf. gegn Papa John ́s International Inc.)^[HTML] ^[PDF]
Ekki var fallist á að ákvæði í sérleyfissamningi um að tiltekinn breskur gerðardómur færi með lögsögu ágreinings um tiltekin atriði samningsins fæli í sér skerðingu á aðgengi að dómstólum. Var því haldið fram að hinn mikli kostnaður er fælist í meðferð mála við þann dómstól jafnaði til afsals á aðgengi að óhlutdrægum og óvilhöllum dómstóli til lausnar ágreiningsins.

Dómstólar nefndu að stefnanda málsins, Betri Pizzur ehf., hefði mátt gera sér grein fyrir kostnaðarlegum afleiðingum gerðardómsmeðferðar ef á reyndi og ósannað að hinn stefndi hefði átt að veita stefnanda sérstakar upplýsingar um þetta. Ástæðan fyrir því að stefnandinn hafi fallist á gerðardómsmeðferð var ekki talin hafa verið vegna lakari samningsstöðu hans. Þá var ekki fallist á málsástæður um svik, óheiðarleika né ósanngirni í tengslum við samningsgerðina né síðar. Var því málinu vísað frá dómi.

Hrd. 2002:4111 nr. 538/2002^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:4126 nr. 541/2002^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:4138 nr. 297/2002^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:4183 nr. 250/2002 (Fiskveiðibrot)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:4243 nr. 318/2002 (Slys við eigin atvinnurekstur)^[HTML] ^[PDF]
Kaupfélag var með tryggingu er gilti allan sólarhringinn. Á skírteininu kom fram að þótt tryggingin gilti allan sólarhringinn gilti hún ekki um vinnu hjá öðrum eða önnur arðbær störf.

Maður var að koma upp eigin atvinnurekstri í heimahúsi við framleiðslu gúmmímotta. Hann slasaðist illa á hægri hendi og ætlaði að sækja bætur í slysatryggingu launþega. Undanþáguákvæðið hafði síðan horfið. Félagið vildi engu að síður að atvikið félli utan gildissvið samningsins.

Hæstiréttur leit til markmiðs samningsins byggt á sanngirnismati. Taldi rétturinn að tryggingin gilti eingöngu í frítíma en ekki við vinnu annars staðar, og því hefði brotthvarf ákvæðisins ekki þau áhrif að maðurinn gæti sótt bætur á þeim grundvelli. Félagið varð svo sýknað.

Hrd. 2002:4265 nr. 272/2002 (Vélarrúm yfirgefið með vél í gangi)^[HTML] ^[PDF]
Tveir menn voru að gera við vél í vélarrúm í báti. Þeir brugðu sér frá í um 15 mínútur og skyldu vélina eftir í gangi. Á þeim tíma bræddi vélin úr sér. Vátryggingafélagið neitaði að greiða bætur úr húftryggingu þar sem um væri að ræða stórfellt gáleysi. Upplýst var um að til staðar væri viðvörunartæki ef upp kæmi bilun, en mennirnir heyrðu ekki merkin. Vélin var ekki með sjálfvirkum slökkvibúnaði. Báturinn var þar að auki ekki flokkaður sem bátur með mannlausu vélarrúmi. Fallist var á synjun félagsins um að greiða bætur.

Hrd. 2002:4290 nr. 244/2002 (Líftrygging - Nánustu vandamenn)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:4310 nr. 296/2002^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:4343 nr. 286/2002^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:4363 nr. 277/2002 (Tækja-Tækni)^[HTML] ^[PDF]
Kostnaður vegna gagnaöflunar gagnvart stjórnvöldum var ekki viðurkenndur sem tjón þar sem ekki lá fyrir að það þurfti að úthýsa þeirri vinnu til utanaðkomandi aðila.

Hrd. 2002:4369 nr. 261/2002^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:4379 nr. 292/2002^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:4393 nr. 293/2002 (Smáratorg)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:21 nr. 556/2002^[HTML]

Hrd. 2003:38 nr. 565/2002 (Örorkunefnd)^[HTML]

Hrd. 2003:49 nr. 308/2002^[HTML]

Hrd. 2003:83 nr. 334/2002 (Elliðavatn)^[HTML]

Hrd. 2003:101 nr. 152/2002 (Sparisjóður Ólafsfjarðar)^[HTML]
Kona gekkst í ábyrgð fyrir yfirdráttarheimild fyrir dóminn sinn. Hún hafði skrifað undir víxil án þess að fjárhæðin hafi verið tilgreind. Síðan hækkaði heimildin. Talið var að hún bæri ekki ábyrgð á hærri upphæð en yfirdráttarheimildin var á þeim tíma þegar hún undirritaði víxilinn.

Hrd. 2003:115 nr. 343/2002 (Starfslokasamningur)^[HTML]

Hrd. 2003:139 nr. 226/2002 (Skarð)^[HTML]

Hrd. 2003:165 nr. 571/2002^[HTML]

Hrd. 2003:173 nr. 572/2002 (Skífan - Innheimta sektar)^[HTML]

Hrd. 2003:198 nr. 335/2002 (Tölvuþjónustan)^[HTML]

Hrd. 2003:261 nr. 12/2003^[HTML]

Hrd. 2003:271 nr. 16/2003^[HTML]

Hrd. 2003:279 nr. 18/2003^[HTML]

Hrd. 2003:303 nr. 301/2002^[HTML]

Hrd. 2003:329 nr. 414/2002^[HTML]

Hrd. 2003:347 nr. 351/2002 (Nuddskóli)^[HTML]

Hrd. 2003:358 nr. 359/2002^[HTML]

Hrd. 2003:422 nr. 400/2002 (Byggingarsamvinnufélag I)^[HTML]
Fjölbýlishús var reist af Samtökum aldraðra, sem voru byggingarsamvinnufélag. Í samþykktum félagsins var í 17. gr. var kveðið á um forkaupsrétt félagsins á íbúðum ásamt kvöðum um hámarkssöluverð íbúðanna. VG átti íbúð í fjölbýlishúsinu en lést svo. VJ keypti íbúðina af dánarbúinu og féll byggingarsamvinnufélagið frá forkaupsréttinum. Á íbúðinni lá fyrir þinglýst sem kvöð á hana yfirlýsingu um að íbúðin skyldi aldrei seld né afhent til afnota öðrum en þeim sem væru orðnir 63 ára að aldri og félagar í Samtökum aldraðra, en ekkert minnst á hámarkssöluverð.

Hæstiréttur taldi að áskilnaður samþykktanna um hámarkssöluverðið yrði ekki beitt gagnvart aðila sem eigi var kunnugt um skuldbindinguna að þeim tíma liðnum sem lögin áskildu. Þá var VJ ekki meðlimur í Samtökum aldraðra og ekki sannað að henni hefði verið kunnugt um það skilyrði samþykktanna.

Hrd. 2003:506 nr. 329/2002 (Bátasmiður - Gáski)^[HTML]

Hrd. 2003:527 nr. 30/2003^[HTML]

Hrd. 2003:545 nr. 352/2002 (Smáragata)^[HTML]

Hrd. 2003:557 nr. 383/2002 (Byggingarfélagið Sólhof hf. - Lækjarsmári)^[HTML]

Hrd. 2003:567 nr. 384/2002^[HTML]

Hrd. 2003:596 nr. 70/2002 (Forkaupsréttur - Dalabyggð - Sælingsdalstunga)^[HTML]
Sveitarfélag nýtti sér forkaupsrétt á grundvelli þess að ætlunin var að efla ferðaþjónustu. Kaupandinn taldi að ræða hefði átt við hann um að rækja þetta markmið. Hæstiréttur féllst ekki á mál kaupandans.

Hrd. 2003:631 nr. 423/2002 (Hurðar - Fíkniefni)^[HTML]

Hrd. 2003:673 nr. 568/2002 (Kárahnjúkamál II)^[HTML]

Hrd. 2003:718 nr. 421/2002 (Knattspyrnumót)^[HTML]

Hrd. 2003:761 nr. 403/2002^[HTML]

Hrd. 2003:784 nr. 542/2002 (Einkadans)^[HTML]

Hrd. 2003:874 nr. 214/2002 (Bifreiðar og landbúnaðarvélar hf. II)^[HTML]
Rör í brunakerfi réð ekki við íslenskt vatn og var dæmdur afsláttur.

Hrd. 2003:934 nr. 381/2002 (Snjóflóðahætta - Hnífsdalur)^[HTML]
A byggði hús í Hnífsdal í lóð sem hann fékk úthlutaðri árið 1982 og flutti lögheimili sitt þangað árið 1985. Síðar sama ár voru sett lög er kváðu á um gerð snjóflóðahættumats. Slíkt var var gert og mat á þessu svæði staðfest árið 1992, og samkvæmt því var hús A á hættusvæði. Árið 1995 var sett inn heimild í lögin fyrir sveitarstjórnir til að gera tillögu um að kaupa eða flytja eignir á hættusvæðum teldist það hagkvæmara en aðrar varnaraðgerðir ofanflóðasjóðs. Í lögunum var nánar kveðið á um þau viðmið sem ákvarðanir úr greiðslum úr sjóðnum ættu að fara eftir.

Sveitarfélagið gerði kaupsamning við A um kaup á eign hans árið 1996 eftir að tveir lögmenn höfðu metið eignina að beiðni sveitarfélagsins. A og sambýliskona hans settu fyrirvara í kaupsamninginn um endurskoðun kaupverðsins þar sem þau teldu það ekki samræmast ákvæðum stjórnarskrár um friðhelgi eignarréttarins né jafnræðisreglu hennar. Árið 1998 var gefið út fyrirvaralaust afsal fyrir eigninni og flutti A brott úr sveitarfélaginu.

A taldi að eignarréttarákvæði stjórnarskrárinnar fæli í sér að hann hefði átt að fá því sem jafngilti brunabótamati fyrir fasteignina enda hefði hann fengið þá upphæð ef hús hans hefði farist í snjóflóði eða meinað að búa í eigninni sökum snjóflóðahættu. Sveitarfélagið taldi að brunabótamat væri undantekning sem ætti ekki við í þessu máli og að þar sem A flutti brott reyndi ekki á verð á eins eða sambærilegri eign innan sveitarfélagsins, og þar að auki hefði engin sambærileg eign verið til staðar fyrir hann í sveitarfélaginu.

Hæstiréttur nefndi að þótt svo vandað hús hefði ekki verið fáanlegt á þessum tíma voru samt sem áður til sölu sem virtust vera af álíka stærð og gerð. Þá taldi hann að markaðsverð ætti að teljast fullt verð nema sérstaklega stæði á, og nefndi að slíkt hefði komið til greina af A hefði ekki átt kost á að kaupa sambærilega eign innan sveitarfélagsins né byggja nýtt hús fyrir sig og fjölskyldu sína, og því neyðst til að flytja á brott. A þurfti að bera hallan af því að hafa ekki sýnt fram á að slíkar sérstakar aðstæður ættu við í málinu. Staðfesti Hæstiréttur því hinn áfrýjaða sýknudóm.

Hrd. 2003:943 nr. 411/2002 (Örorkubætur)^[HTML]

Hrd. 2003:964 nr. 354/2002 (Bólstaðarhlíð, gjöf)^[HTML]
Par keypti sér íbúð á meðan þau voru í sambúð. Síðar ganga þau í hjónaband og gera kaupmála. Íbúðin var gerð að séreign K. Ári síðar varð M gjaldþrota.
Sérstakt mál þar sem enginn vafi var að þau ættu íbúðina saman.
Vafi var hvort K hefði gefið M helming íbúðarinnar eða ekki.
Sönnunarbyrðin var á K að sýna fram á að um hefði verið að ræða gjöf. Ekki var tekið fram í kaupmálanum að K hefði verið að gefa M hlut í fasteigninni.

Hrd. 2003:1009 nr. 17/2003 (Dalsbyggð)^[HTML]

Hrd. 2003:1024 nr. 72/2003^[HTML]

Hrd. 2003:1032 nr. 444/2002 (Smiðjuvegur)^[HTML]

Hrd. 2003:1085 nr. 438/2002 (Lyfjaeftirlitsgjald II)^[HTML]

Hrd. 2003:1107 nr. 443/2002 (Uppgjör skaðabóta - Fullnaðaruppgjör - Rangar forsendur)^[HTML]
Deilt var um hvort örorkulífeyrisgreiðslur frá Tryggingastofnun ríkisins veittu vegna umferðarslyss féllu undir tiltekið lagaákvæði um að draga mætti frá skaðabótum vegna tímabundins atvinnutjóns bætur frá opinberum tryggingum svo og aðrar greiðslur sem tjónþoli fær annars staðar frá vegna þess að hann væri ekki fullvinnufær. Hæstiréttur taldi þær falla þar undir meðal annars vegna þeirrar meginreglu skaðabótaréttar að tjónþoli ætti ekki rétt á hærri bótum en sem svari raunverulegu fjártjóni hans.

Hrd. 2003:1143 nr. 89/2003^[HTML]

Hrd. 2003:1158 nr. 388/2002 (Eignarnám - Fífuhvammur)^[HTML]
Afkomendur eignarnámsþola, er hafði þurft að sæta eignarnámi í hluta lands hans árið 1945, kröfðust viðurkenningar á eignarrétti sínum á spildunni, til vara að eignarnámið yrði dæmt ógilt, og til þrautavara var bótakrafa vegna eignarnámsins. Töldu afkomendurnir að ósannað hefði verið að eignarnámið hefði farið rétt fram, að eignarneminn hefði ekki greitt fyrir landspilduna á sínum tíma, og að eignarheimildinni hefði ekki verið þinglýst. Varakrafan byggðist á því að nýting landspildunnar væri afar lítil og hagsmunir eignarnemans af umráðum spildunnar væru afar litlir.

Hæstiréttur tók ekki undir með afkomendunum að spildan hefði verið vannýtt. Eignarneminn hafi greitt skatta af henni, girt hana af, og reist mannvirki á henni undir þá starfsemi. Þá voru lögð fram ýmis skjöl í málinu þar sem eigendur landsins hefðu viðurkennt eignarnámið. Enn fremur væru 52 ár liðin frá því málsaðilarnir hefðu beint fyrirspurnum til eignarnemans um eignarheimild hans að landspildunni. Ósannað væri að eignarnámsbæturnar hefðu verið greiddar en kröfur um þær væru fallnar niður fyrir fyrningu. Krafa eignarnemans um viðurkenningu á eignarrétti sínum voru því teknar til greina þrátt fyrir skort á þinglýstri eignarheimild.

Hrd. 2003:1203 nr. 424/2002 (Flutningsjöfnunarsjóður - Olía)^[HTML]

Hrd. 2003:1234 nr. 94/2003^[HTML]

Hrd. 2003:1261 nr. 333/2002 (Valhöll)^[HTML]
Fasteignasali lét duga að treysta einhliða yfirlýsingu seljandans um engar skuldir við húsfélag en svo reyndist ekki vera. Þetta var ekki talið uppfylla skilyrðið um faglega þjónustu.

Hrd. 2003:1284 nr. 283/2002 (Rúllustigi í Kringlunni)^[HTML]

Hrd. 2003:1303 nr. 367/2002 (Skeljatangi með bílskúr - Nefndarmenn í úrskurðarnefnd skipulags- og byggingarmála)^[HTML]

Hrd. 2003:1344 nr. 362/2002 (Kavíar)^[HTML]

Hrd. 2003:1356 nr. 453/2002^[HTML]

Hrd. 2003:1371 nr. 422/2002 (Benz)^[HTML]

Hrd. 2003:1500 nr. 338/2002 (Tollvörður - Bótaskylda vegna rangrar frávikningar)^[HTML]

Hrd. 2003:1612 nr. 115/2003^[HTML]

Hrd. 2003:1619 nr. 122/2003^[HTML]

Hrd. 2003:1633 nr. 116/2003^[HTML]

Hrd. 2003:1643 nr. 100/2003^[HTML]

Hrd. 2003:1655 nr. 99/2003^[HTML]

Hrd. 2003:1690 nr. 433/2002^[HTML]

Hrd. 2003:1748 nr. 456/2002^[HTML]

Hrd. 2003:1758 nr. 550/2002^[HTML]

Hrd. 2003:1785 nr. 130/2003^[HTML]

Hrd. 2003:1790 nr. 142/2003^[HTML]

Hrd. 2003:1894 nr. 437/2002^[HTML]

Hrd. 2003:1904 nr. 435/2002 (Umferðarmiðstöð á Selfossi)^[HTML]

Hrd. 2003:1987 nr. 4/2003^[HTML]

Hrd. 2003:2020 nr. 454/2002^[HTML]

Hrd. 2003:2110 nr. 161/2003 (Hæfi við túlkun)^[HTML]
Bréferfingi manns átti að fá tiltekna íbúð en síðan deyr bréferfinginn. Í stað þess að gera nýja erfðaskrá ræddi lögmaður arfleifanda við hann til að fá afstöðu hans þar sem fram gætu komið efasemdir um hæfi M ef gerð væri ný erfðaskrá.

Foreldrar bréferfingjans vildu fá hlutinn en var synjað þar sem bréfarfurinn var bundinn við tiltekna persónu en myndi ekki erfast. Lögerfingjarnir fengu þann hlut.

Hrd. 2003:2120 nr. 170/2003 (Hamraborg, 3 ár)^[HTML]
K hafði keypt fasteign á meðan hjúskap varði en eftir samvistarslit.
K og M höfðu slitið samvistum þegar K kaupir íbúð. K vildi halda íbúðinni utan skipta þrátt fyrir að hún hafði keypt íbúðina fyrir viðmiðunardag skipta. Litið var á samstöðu hjónanna og séð að ekki hafi verið mikil fjárhagsleg samstaða meðal þeirra. Talið var sanngjarnt að K mætti halda henni utan skipta.

Hrd. 2003:2127 nr. 514/2002^[HTML]

Hrd. 2003:2170 nr. 510/2002 (Framhaldsskólakennari - Bakari)^[HTML]

Hrd. 2003:2180 nr. 20/2003 (Þórsnes)^[HTML]

Hrd. 2003:2198 nr. 463/2002 (Háspennustaur)^[HTML]
Orkuveitan var talin hafa sýnt af sér grófa vanrækslu.

Hrd. 2003:2322 nr. 191/2003^[HTML]

Hrd. 2003:2357 nr. 84/2003^[HTML]

Hrd. 2003:2459 nr. 557/2002 (Brian Tracy)^[HTML]
Sigurður gerð samning við Fannýju um námskeiðshald á Brian Tracy námskeiði. Erlendu aðilarnir neita að afhenda kennsluefnið vegna skuldar Fannýjar við þá. Fanný stefndi Sigurði vegna vanefnda þar sem hann hélt eftir greiðslu.

Hæstiréttur taldi Sigurð hafa verið rétt að halda eftir greiðslum vegna atvika sem áttu við um Fannýju, og sýknaði hann því af kröfum hennar.

Hrd. 2003:2477 nr. 68/2003^[HTML]

Hrd. 2003:2507 nr. 548/2002^[HTML]

Hrd. 2003:2536 nr. 44/2003^[HTML]

Hrd. 2003:2566 nr. 8/2003^[HTML]

Hrd. 2003:2579 nr. 561/2002 (Þyrill ehf.)^[HTML]

Hrd. 2003:2649 nr. 13/2003 (Jarðvinna)^[HTML]

Hrd. 2003:2671 nr. 569/2002 (Faxatún 3)^[HTML]
Afsláttar krafist sem var minna en hálft prósent af kaupverðinu. Hæstiréttur taldi upphæðina það litla að hann féllst ekki á afsláttarkröfuna.

Hrd. 2003:2693 nr. 39/2003 (Nunnudómur hinn síðari - Samtök um kvennaathvarf II)^[HTML]

Hrd. 2003:2737 nr. 45/2003^[HTML]

Hrd. 2003:2762 nr. 232/2003^[HTML]

Hrd. 2003:2836 nr. 246/2003^[HTML]

Hrd. 2003:2861 nr. 257/2003^[HTML]

Hrd. 2003:2868 nr. 258/2003^[HTML]

Hrd. 2003:2890 nr. 286/2003^[HTML]

Hrd. 2003:2899 nr. 287/2003 (Þrotabú Netverks ehf.)^[HTML]

Hrd. 2003:2912 nr. 288/2003 (Sanngirni, eignarhlutar, staða hjóna)^[HTML]
Ekki yfirskilyrði að hjúskapurinn vari stutt, en er eitt almennt skilyrði.
K og M höfðu verið gift í 30 ár.
Sérstakt að þau voru bæði búin að missa annað foreldrið sitt. Um tíma höfðu þau átt arf inni í óskiptu búi. Í tilviki K hafði faðir hennar óskað skipta á sínu búi og arfur greiddur K fyrir viðmiðunardag skipta en K vildi samt halda honum utan skipta á grundvelli þess að annað væri ósanngjarnt. Ekki var fallist á þá kröfu K.
Búið var að samþykkja kauptilboð í hluta eignarinnar.

Hrd. 2003:2950 nr. 326/2003^[HTML]

Hrd. 2003:2955 nr. 327/2003 (Íslenskur markaður hf.)^[HTML]

Hrd. 2003:2970 nr. 520/2002^[HTML]

Hrd. 2003:2989 nr. 472/2002 (Dóttir héraðsdómara)^[HTML]
Héraðsdómur var ómerktur þar sem dóttir héraðsdómara og sonur eins vitnisins voru í hjúskap.

Hrd. 2003:3058 nr. 34/2003 (Trygging ferðaskrifstofu)^[HTML]

Hrd. 2003:3074 nr. 133/2003^[HTML]

Hrd. 2003:3089 nr. 50/2003 (Hlíðasmári - Gúmmítékki)^[HTML]

Hrd. 2003:3094 nr. 62/2003 (Selásblettur - Vatnsendavegur)^[HTML]

Hrd. 2003:3169 nr. 139/2003^[HTML]

Hrd. 2003:3185 nr. 77/2003 (Hvammur)^[HTML]

Hrd. 2003:3221 nr. 40/2003 (Otislyftur)^[HTML]

Hrd. 2003:3338 nr. 118/2003^[HTML]

Hrd. 2003:3355 nr. 46/2003^[HTML]

Hrd. 2003:3377 nr. 112/2003 (Úrbætur vegna tafa í sakamáli)^[HTML]
Málið reyndist vera tiltölulega einfalt úrlausnar að mati Hæstaréttar.
Tæp tvö ár liðu frá lok rannsóknar skattrannsóknarstjóra og þar til hann vísaði málinu til opinberrar rannsóknar ríkislögreglustjóra.
Óhæfilegur dráttur varð svo hjá ríkislögreglustjóra við að hefja rannsókn þess fyrir sitt leyti.
Liðu meira en sex ár frá upphafi rannsóknar skattrannsóknarstjóra og þar til ákært var í málinu.
Sektargreiðsla sem ákærða var dæmd var ákveðin á þann veg að helmingur hennar skyldi greiðast þremur árum frá dómsuppsögu og hinn helmingur hennar myndi falla niður ef hinn ákærði héldi skilorð á því tímabili.

Hrd. 2003:3411 nr. 549/2002 (Öryrkjadómur II)^[HTML]
Eftir uppkvaðningu fyrri öryrkjadómsins, hrd. Öryrkjadómur I (2000:4480), samþykkti Alþingi lög er kváðu á um skerðingar kröfuréttinda er Hæstiréttur staðfesti í þeim dómi á þann veg að kröfur vegna tiltekins tímabils teldust fyrndar og kröfur vegna annars tiltekins tímabils voru lækkaðar.

Öryrki er varð fyrir skerðingu vegna laganna höfðaði dómsmál á þeim grundvelli þess að viðkomandi ætti að fá fullar bætur. Hæstiréttur tók undir og áréttaði að kröfuréttur hefði stofnast með fyrrnefndum dómi Hæstaréttar sem mætti ekki skerða með afturvirkum og íþyngjandi hætti.

Hrd. 2003:3455 nr. 110/2003^[HTML]

Hrd. 2003:3492 nr. 140/2003 (Fagsmíði)^[HTML]

Hrd. 2003:3503 nr. 162/2003^[HTML]

Hrd. 2003:3515 nr. 157/2003 (Húftryggingarbætur vegna Bjarma VE)^[HTML]
Í húftryggingu var tekið sérstaklega fram að tryggingin félli niður við eigandaskipti. Skömmu eftir eigendaskipti sökk báturinn og fórust tveir með. Fallist var á synjun um greiðslu bóta.

Veðhafi höfðaði svo annað mál í kjölfar þessa dóms er leiddi til Hrd. 2005:4338 nr. 209/2005 (Krafa um bæturnar á grundvelli meðábyrgðar)^ⓘ.

Hrd. 2003:3524 nr. 154/2003 (Reykjamelur)^[HTML]

Hrd. 2003:3542 nr. 124/2003 (Plast, miðar og tæki)^[HTML]
Talið var að samningskveðið févíti sem lagt var á starfsmann sökum brota hans á ákvæði ráðningarsamnings um tímabundið samkeppnisbann hafi verið hóflegt.

Hrd. 2003:3618 nr. 128/2003^[HTML]

Hrd. 2003:3633 nr. 388/2003 (British Tobacco)^[HTML]
Sett voru lög sem höfðu meðal annars þau áhrif að ekki hefði mátt hafa tóbak sýnilegt gagnvart almenningi. Tóbaksframleiðandi fór í mál gegn íslenska ríkinu þar sem það taldi lögin andstæð hagsmunum sínum vegna minni sölu. Héraðsdómur taldi framleiðandann skorta lögvarða hagsmuni þar sem ÁTVR væri seljandi tóbaks en ekki framleiðandinn. Hæstiréttur var ekki sammála því mati héraðsdóms og taldi tóbaksframleiðandann hafa lögvarða hagsmuni um úrlausn dómkröfunnar.

Hrd. 2003:3661 nr. 120/2003^[HTML]

Hrd. 2003:3698 nr. 37/2003 (Grænmetismál)^[HTML]

Hrd. 2003:3800 nr. 415/2003^[HTML]

Hrd. 2003:3803 nr. 395/2003^[HTML]

Hrd. 2003:3832 nr. 152/2003^[HTML]

Hrd. 2003:3855 nr. 210/2003^[HTML]

Hrd. 2003:3867 nr. 211/2003^[HTML]

Hrd. 2003:3885 nr. 312/2003 (Frjáls fjölmiðlun)^[HTML]
Kaupandi neitaði að greiða eftirstöðvar í hlutabréfakaupum þar sem verðmæti félagsins væri lægra en það sem var uppgefið. Síðar fór félagið í gjaldþrot. Hæstiréttur leit svo á að um væri að ræða gölluð kaup og ákvarðaði að kaupandinn hefði átt að greiða það sem hann hafði þegar greitt og eftirstöðvarnar sem hann neitaði að greiða yrðu felldar niður.

Hrd. 2003:3910 nr. 102/2003 (Hafnarstræti 17)^[HTML]

Hrd. 2003:3928 nr. 106/2003 (Kristín HF 12)^[HTML]

Hrd. 2003:3953 nr. 169/2003^[HTML]

Hrd. 2003:3977 nr. 422/2003^[HTML]

Hrd. 2003:3996 nr. 238/2003^[HTML]

Hrd. 2003:4048 nr. 183/2003^[HTML]

Hrd. 2003:4058 nr. 155/2003 (Lyngheiði 6)^[HTML]

Hrd. 2003:4141 nr. 245/2003^[HTML]

Hrd. 2003:4153 nr. 151/2003 (Gagnagrunnur á heilbrigðissviði)^[HTML]
Á grundvelli skyldna í 1. mgr. 71. gr. stjórnarskrárinnar var ekki talið fullnægjandi framkvæmd yfirlýsts markmiðs laga er heimiluðu söfnun ópersónugreinanlegra upplýsinga í gagnagrunn á heilbrigðissviði, að kveða á um ýmiss konar eftirlit með gerð og starfrækslu gagnagrunns opinberra stofnana og nefnda án þess að þær hafi ákveðin og lögmælt viðmið að styðjast í störfum sínum. Þá nægði heldur ekki að fela ráðherra að kveða á um skilmála í rekstrarleyfi né fela öðrum handhöfum opinbers valds að setja eða samþykkja verklagsreglur þess efnis.

Hrd. 2003:4182 nr. 223/2003^[HTML]

Hrd. 2003:4234 nr. 127/2003 (Tupperware)^[HTML]

Hrd. 2003:4256 nr. 194/2003 (Björgunarbátur)^[HTML]
Sbr. matsgerð var sýnt fram á að báturinn gæti ekki náð tilætluðum hraða þar sem ganghraðinn væri ekki í samræmi við smíðalýsingar. Bóta var krafist um þann kostnað sem þyrfti að reiða af hendi til að breyta bátnum.

Hrd. 2003:4290 nr. 455/2003^[HTML]

Hrd. 2003:4351 nr. 171/2003 (Reiknireglur varðandi varanlega örorku barna)^[HTML]

Hrd. 2003:4366 nr. 145/2003^[HTML]

Hrd. 2003:4384 nr. 442/2003^[HTML]

Hrd. 2003:4410 nr. 163/2003 (Hitaveita Dalabyggðar - Aðveituæð)^[HTML]

Hrd. 2003:4430 nr. 319/2003 (Bæklunarlæknar)^[HTML]

Hrd. 2003:4476 nr. 177/2003 (Greiðslumark III)^[HTML]

Hrd. 2003:4538 nr. 461/2003^[HTML]

Hrd. 2003:4582 nr. 228/2003 (Vífilfell)^[HTML]

Hrd. 2003:4597 nr. 247/2003^[HTML]

Hrd. 2003:4612 nr. 207/2003^[HTML]

Hrd. 2003:4626 nr. 173/2003^[HTML]

Hrd. 2003:4674 nr. 297/2003 (Tryggingamiðstöðin - Brjósklostrygging)^[HTML]
Í dómnum vísar Hæstiréttur til viðurkenndrar meginreglu um að aðilum vátryggingarsamnings sé frjálst að semja um efni hans. Hins vegar taldi Hæstiréttur að ekki væri ósanngjarnt að skýra undanþágu í samræmi við sambærilegar undanþágur í erlendum vátryggingarsamningum.

Í málinu var haldið því fram að undanþáguákvæðið væri ósanngjarnt á grundvelli 36. gr. samningalaga en Hæstiréttur hafnaði því.

Hrd. 2004:1 nr. 335/2003^[HTML]

Hrd. 2004:23 nr. 248/2003 (Hekluminjasafn)^[HTML]

Hrd. 2004:65 nr. 472/2003 (Skessubrunnur)^[HTML]

Hrd. 2004:79 nr. 2/2004^[HTML]

Hrd. 2004:121 nr. 201/2003 (Kaldasel)^[HTML]

Hrd. 2004:139 nr. 344/2003^[HTML]

Hrd. 2004:153 nr. 330/2003 (Ráðning leikhússtjóra)^[HTML]

Hrd. 2004:171 nr. 280/2003 (Kárahnjúkavirkjun)^[HTML]

Hrd. 2004:257 nr. 226/2003 (Aflahlutdeild)^[HTML]

Hrd. 2004:273 nr. 227/2003 (Nathan & Olsen ehf.)^[HTML]
Gerð var áreiðanleikakönnun vegna kaupa á fyrirtæki og benti hún á ýmsa ágalla. Í kjölfarið var samið um afslátt af kaupverðinu. Nokkrum mánuðum eftir afhendingu komst kaupandinn að því að ástandið hjá fyrirtækinu hefði verið enn verra. Hæstiréttur taldi kaupandann ekki geta borið þetta fyrir sig gagnvart seljandanum þótt áreiðanleikakönnunin hafi ekki gefið rétta mynd af stöðunni.

Hrd. 2004:301 nr. 339/2003^[HTML]

Hrd. 2004:308 nr. 158/2003^[HTML]

Hrd. 2004:323 nr. 283/2003 (Uppgjör bóta fyrir missi framfæranda II)^[HTML]

Hrd. 2004:349 nr. 316/2003 (Hunter-Fleming)^[HTML]

Hrd. 2004:360 nr. 317/2003^[HTML]

Hrd. 2004:371 nr. 318/2003 (Sturlaugur Ólafsson gegn Jóhanni Þ. Ólafssyni - Hlutabréfaáhætta)^[HTML]

Hrd. 2004:382 nr. 332/2003 (Gautavík 1)^[HTML]

Hrd. 2004:397 nr. 481/2003^[HTML]

Hrd. 2004:446 nr. 239/2003 (Kennari í námsleyfi - Greiðslur úr námsleyfasjóði)^[HTML]
Stjórn námsleyfasjóðs var óheimilt að beita nýjum reglum um úthlutun námsleyfa afturvirkt á ákvarðanir sem þegar höfðu verið teknar.

Hrd. 2004:489 nr. 272/2003 (Vesturberg)^[HTML]

Hrd. 2004:519 nr. 269/2003 (Nýbrauð)^[HTML]

Hrd. 2004:555 nr. 218/2003^[HTML]

Hrd. 2004:581 nr. 6/2004^[HTML]

Hrd. 2004:584 nr. 490/2003^[HTML]

Hrd. 2004:632 nr. 276/2003^[HTML]

Hrd. 2004:640 nr. 265/2003 (Sleipnir - Forgangsréttarákvæði í kjarasamningi)^[HTML]

Hrd. 2004:656 nr. 266/2003^[HTML]

Hrd. 2004:671 nr. 322/2003^[HTML]

Hrd. 2004:688 nr. 328/2003^[HTML]

Hrd. 2004:700 nr. 209/2003^[HTML]

Hrd. 2004:731 nr. 323/2003 (Skífan hf.)^[HTML]

Hrd. 2004:766 nr. 309/2003 (Núpur II)^[HTML]

Hrd. 2004:784 nr. 23/2004^[HTML]

Hrd. 2004:791 nr. 301/2003^[HTML]

Hrd. 2004:804 nr. 19/2003^[HTML]

Hrd. 2004:822 nr. 244/2003^[HTML]

Hrd. 2004:840 nr. 261/2003^[HTML]

Hrd. 2004:856 nr. 361/2003^[HTML]

Hrd. 2004:879 nr. 347/2003^[HTML]

Hrd. 2004:965 nr. 305/2003 (Corona)^[HTML]

Hrd. 2004:1047 nr. 363/2003 (Verðtrygging)^[HTML]

Hrd. 2004:1060 nr. 292/2003^[HTML]

Hrd. 2004:1098 nr. 180/2003 (Kaupsamningsgreiðsla um fasteign)^[HTML]

Hrd. 2004:1147 nr. 304/2003 (Kolgerði)^[HTML]

Hrd. 2004:1171 nr. 393/2003^[HTML]

Hrd. 2004:1214 nr. 329/2003 (Fósturlaun)^[HTML]

Hrd. 2004:1289 nr. 110/2004^[HTML]

Hrd. 2004:1293 nr. 275/2003 (Niðurlagning stöðu - Prófessor við læknadeild)^[HTML]

Hrd. 2004:1328 nr. 408/2003^[HTML]

Hrd. 2004:1392 nr. 355/2003 (Samvistarslitin)^[HTML]

Hrd. 2004:1402 nr. 368/2003 (Brotthlaup)^[HTML]

Hrd. 2004:1421 nr. 340/2003^[HTML]

Hrd. 2004:1445 nr. 343/2003^[HTML]

Hrd. 2004:1523 nr. 413/2003^[HTML]

Hrd. 2004:1533 nr. 354/2003^[HTML]

Hrd. 2004:1612 nr. 83/2004^[HTML]

Hrd. 2004:1629 nr. 379/2003^[HTML]

Hrd. 2004:1647 nr. 409/2003^[HTML]

Hrd. 2004:1658 nr. 434/2003 (Guðrún Gísladóttir KE-15)^[HTML]

Hrd. 2004:1666 nr. 435/2003 (Guðrún Gísladóttir KE-15)^[HTML]

Hrd. 2004:1699 nr. 385/2003 (Hálkuslysið)^[HTML]

Hrd. 2004:1718 nr. 341/2003^[HTML]

Hrd. 2004:1732 nr. 407/2003^[HTML]

Hrd. 2004:1771 nr. 389/2003^[HTML]

Hrd. 2004:1794 nr. 411/2003^[HTML]

Hrd. 2004:1845 nr. 100/2004 (Báturinn Bjarmi - Bátakaup)^[HTML]

Hrd. 2004:1854 nr. 77/2004^[HTML]

Hrd. 2004:1872 nr. 128/2004 (Meðalganga - Forsjá 2)^[HTML]
Meðalgöngu eiginkonu málsaðila í forsjármáli var synjað meðal annars á þeim grundvelli að réttur hennar til lögbundinnar forsjár skv. barnalögum var bundinn við að eiginmaður hennar færi með forsjá barnsins. Hún var af þeim sökum ekki talin hafa nógu sjálfstæða hagsmuni af úrlausn málsins.

Hrd. 2004:1894 nr. 433/2003 (Gullborg)^[HTML]

Hrd. 2004:1905 nr. 366/2003^[HTML]

Hrd. 2004:1927 nr. 32/2004 (Sakfyrningarfrestur kynferðisbrota)^[HTML]
Ákærði var sakaður um kynferðisbrot gegn barni yngra en fjórtán ára. Á þeim tíma sem meint brot voru framin var refsingin tólf ára fangelsi og myndi sökin fyrnast á fimmtán árum. Með síðari lögum var upphafsmark fyrningartíma slíkra brota fært í tilfelli kynferðisbrota gegn börnum yngri en fjórtán ára.

Hæstiréttur mat það að upphafsmarki fyrningartíma refsiviðurlaga sem þegar væri byrjaður að líða yrði ekki haggað með afturvirkum hætti. Var hinn ákærði því sýknaður.

Hrd. 2004:1958 nr. 119/2004^[HTML]

Hrd. 2004:1981 nr. 443/2003 (Óvígð sambúð - Endurgreiðsla)^[HTML]
Stutt sambúð.
Keypt fasteign og K millifærði fjárhæðir yfir á M. Svo slitnar sambúðin og K vill eitthvað til baka.
Krefst endurgreiðslu á fjármunum á grundvelli forsendubrestar.
Fékk endurgreiðsluna ásamt dráttarvöxtum.

K og M voru í óvígðri sambúð frá 1. september 1998 með hléum þar til endanlega slitnaði upp úr sambandi þeirra vorið 2002. Fyrir upphafi sambúðarinnar átti K barn sem hún sá um. Þau höfðu ráðgert að ganga í hjónaband 1. janúar 2000 en ekkert varð úr þeim áformum vegna deilna þeirra um kaupmála sem M vildi gera fyrir vígsluna. Ekki náðist samkomulag eftir að slitnaði upp úr sambúðinni og gerði þá K kröfu um opinber skipti með vísan í 100. gr. l. nr. 20/1991. Þeirri kröfu var hafnað með úrskurði héraðsdóms þann 18. október 2002 á þeim forsendum að sambúðin hefði ekki staðið samfellt í tvö ár.

K krafðist staðfestingar á kyrrsetningargerð að um 6,7 milljónum króna í tiltekinni fasteign. Þá krafðist K greiðslu af hendi M til hennar að um 5,6 milljónum króna ásamt vöxtum og dráttarvöxtum, eða lægri upphæð að mati dómsins. Þá krafðist K endurgreiðslu á greiðslum hennar til M á tilteknu tímabili uppreiknuðum miðað við lánskjaravísitölu.

Til vara áðurgreindri kröfu krafðist K staðfestingu á áðurgreindri kyrrsetningargerð, greiðslu tiltekinnar (lægri) upphæðar af hendi M til hennar ásamt vöxtum og dráttarvöxtum, eða lægri upphæð að mati dómsins.

Fyrir héraðsdómi var aðalkröfu K, er varðaði uppreiknaða upphæð miðað við lánskjaravísitölu, hafnað þar sem ekki lægi fyrir samningur milli aðila um verðtryggt lán eins og heimilt sé að gera skv. 14. gr. l. nr. 38/2001 og ekki lágu fyrir nein haldbær rök fyrir heimild til að uppreikna greiðslurnar um þeim hætti. Varakröfu K var einnig hafnað vegna sönnunarskorts. Kyrrsetningin var felld úr gildi.

Hæstiréttur sneri við niðurstöðu héraðsdóms er varðaði höfnun á varakröfu K og staðfesti kyrrsetninguna. Hann felldi niður málskostnað í héraði og dæmdi M til að greiða K málskostnað fyrir Hæstarétti.

Hrd. 2004:2039 nr. 471/2003^[HTML]

Hrd. 2004:2052 nr. 483/2003 (Boðagrandi - Flatarmálságreiningur - Húsaleigugreiðsla)^[HTML]

Hrd. 2004:2094 nr. 173/2004^[HTML]

Hrd. 2004:2125 nr. 18/2004 (Gunni RE)^[HTML]

Hrd. 2004:2134 nr. 4/2004^[HTML]

Hrd. 2004:2184 nr. 370/2003^[HTML]

Hrd. 2004:2220 nr. 296/2003^[HTML]

Hrd. 2004:2272 nr. 136/2004 (Sóleyjarimi)^[HTML]

Hrd. 2004:2304 nr. 432/2003 (North Atlantic Computers)^[HTML]
Samningurinn var ógiltur af mismunandi ástæðum í héraði (svik) og Hæstarétti (brostnar forsendur).
Kaupandi hlutafjár hafði verið útibússtjóri hjá banka.

Hrd. 2004:2325 nr. 22/2004^[HTML]

Hrd. 2004:2336 nr. 15/2004^[HTML]

Hrd. 2004:2410 nr. 486/2003 (Holtsgata)^[HTML]

Hrd. 2004:2423 nr. 386/2003 (Aðflutningsgjöld)^[HTML]

Hrd. 2004:2448 nr. 482/2003^[HTML]

Hrd. 2004:2509 nr. 171/2004 (Skipulag Strandahverfis - Sjáland - Skrúðás)^[HTML]

Hrd. 2004:2537 nr. 39/2004 (Neyðarlínan)^[HTML]

Hrd. 2004:2548 nr. 30/2004 (Þitt mál)^[HTML]

Hrd. 2004:2567 nr. 214/2003 (Súsanna Rós Westlund - Tígulsteinn)^[HTML]
Dómsúrlausnin var tekin fyrir í Dómur MDE Súsanna Rós Westlund gegn Íslandi dags. 6. desember 2007 (42628/04).

Hrd. 2004:2578 nr. 27/2004 (Mismunandi flokkar bótaþega samkvæmt almannatryggingalögum)^[HTML]

Hrd. 2004:2638 nr. 235/2004^[HTML]
Hæstiréttur synjaði kröfunni um framlengingu frests til að veita verjanda aðgang að gögnum máls þar sem lögreglan virtist ekki hafa gætt nóg að því að kalla sakborning til skýrslutöku fyrr.

Hrd. 2004:2645 nr. 36/2004^[HTML]

Hrd. 2004:2654 nr. 66/2004^[HTML]

Hrd. 2004:2660 nr. 60/2004^[HTML]

Hrd. 2004:2677 nr. 331/2003^[HTML]

Hrd. 2004:2720 nr. 195/2004^[HTML]

Hrd. 2004:2737 nr. 158/2004^[HTML]

Hrd. 2004:2747 nr. 239/2004^[HTML]

Hrd. 2004:2753 nr. 93/2004^[HTML]

Hrd. 2004:2772 nr. 62/2004 (Þakvirki ehf.)^[HTML]

Hrd. 2004:2788 nr. 61/2004 (Þungun)^[HTML]

Hrd. 2004:2795 nr. 58/2004 (Hrauneyjarfossstöð)^[HTML]

Hrd. 2004:2806 nr. 76/2004 (Landspítali)^[HTML]

Hrd. 2004:2847 nr. 67/2004^[HTML]

Hrd. 2004:2861 nr. 75/2004^[HTML]

Hrd. 2004:2879 nr. 485/2003 (Ósæðarlokuleki)^[HTML]
Kona keypti sjúkdómatryggingu árið 2000 og greindi ekki frá því að hún hefði greinst með ósæðarlokuleka og átti að vera í reglubundnu eftirliti. Á umsóknarblaði var hún spurð um ýmsa þætti, meðal annars um hvort hún væri með ósæðarlokuleka, sem hún neitaði. Hún krafðist síðar bóta vegna aðgerðar vegna ósæðarlokuleka frá tryggingafélaginu, sem var synjað. Félagið var svo sýknað af kröfu konunnar um bætur.

Hrd. 2004:2888 nr. 7/2004^[HTML]

Hrd. 2004:2964 nr. 266/2004^[HTML]

Hrd. 2004:2993 nr. 299/2004^[HTML]

Hrd. 2004:3011 nr. 302/2004 (Þrotabú Móa hf.)^[HTML]

Hrd. 2004:3029 nr. 324/2004^[HTML]

Hrd. 2004:3038 nr. 297/2004 (Eignir/eignaleysi)^[HTML]

Hrd. 2004:3052 nr. 247/2004^[HTML]

Hrd. 2004:3059 nr. 248/2004^[HTML]

Hrd. 2004:3066 nr. 249/2004^[HTML]

Hrd. 2004:3072 nr. 267/2004^[HTML]

Hrd. 2004:3097 nr. 276/2004 (Markaðssetning á lyfjum)^[HTML]

Hrd. 2004:3118 nr. 278/2004^[HTML]

Hrd. 2004:3125 nr. 323/2004 (Fyrirtaka hjá sýslumanni)^[HTML]
Ekki var sátt um viðmiðunardag skipta. K keypti fasteign stuttu eftir og vildi að fasteignin yrði utan skipta.

K vildi meina að hún hefði mætt til að óska skilnaðs en sýslumaður bókaði að hún hafði eingöngu sóst eftir ráðleggingu. K yrði að sæta því að þetta hefði verið bókað svo.

Framhald þessarar atburðarásar: Hrd. 395/2007 dags. 22. ágúst 2007 (Eignir, skuldir, útlagning)^ⓘ

Hrd. 2004:3132 nr. 333/2004^[HTML]

Hrd. 2004:3202 nr. 57/2004 (Boðagrandi)^[HTML]

Hrd. 2004:3312 nr. 87/2004 (Sjálfstæður dómur)^[HTML]

Hrd. 2004:3330 nr. 95/2004 (Karfavogur 33)^[HTML]

Hrd. 2004:3340 nr. 81/2004^[HTML]

Hrd. 2004:3368 nr. 50/2004 (Slys á Keflavíkurvegi)^[HTML]

Hrd. 2004:3379 nr. 115/2004 (Bílfoss)^[HTML]

Hrd. 2004:3398 nr. 358/2004 (Siðanefnd Háskóla Íslands)^[HTML]

Hrd. 2004:3411 nr. 385/2004^[HTML]

Hrd. 2004:3500 nr. 123/2004^[HTML]

Hrd. 2004:3521 nr. 97/2004^[HTML]

Hrd. 2004:3548 nr. 193/2004 (Bjargshóll - Minningarsjóðsmálið)^[HTML]

Hrd. 2004:3559 nr. 89/2004^[HTML]

Hrd. 2004:3597 nr. 408/2004^[HTML]

Hrd. 2004:3608 nr. 88/2004^[HTML]

Hrd. 2004:3681 nr. 116/2004^[HTML]

Hrd. 2004:3691 nr. 174/2004 (Atlantsskip)^[HTML]

Hrd. 2004:3745 nr. 404/2003^[HTML]

Hrd. 2004:3796 nr. 48/2004 (Biskupstungur - Framaafréttur - Úthlíð)^[HTML]
Íslenska ríkið stefndi í héraði nánar tilgreindum aðilum til ógildingar á tilteknum hluta úrskurðar óbyggðanefndar er fjallaði um tiltekin mörk milli eignarlands og þjóðlenda. Gagnsakarmál voru höfðuð af tveim stefndu í málinu.

Niðurstaða héraðsdóms var staðfesting úrskurðar óbyggðanefndar að öllu leyti nema að landið í kringum Hagafell, eins og það var afmarkað í úrskurðinum, teldist afréttur Bláskógabyggðar. Öðrum kröfum gagnstefnenda var vísað frá dómi.

Hæstiréttur staðfesti héraðsdóm, að hluta til með vísan til forsendna hans. Í dómnum rekur Hæstiréttur niðurstöðu hrd. Landmannaafréttur I og II, markmið laga þjóðlendulaga, og III. kafla laganna um setningu og hlutverk óbyggðanefndar. Fyrsta landsvæðið sem nefndin fjallaði um var norðanverð Árnessýsla sem hún gerði í sjö málum. Málið sem var skotið til dómstóla var eitt þeirra.

Hæstiréttur taldi greina þurfti, í ljósi þjóðlendulaganna, á milli þjóðlendna og ríkisjarða þar sem íslenska ríkið ætti ekki beinan eignarrétt að svæðum er teljast til þjóðlendna. Sérstaða þjóðlendna væri sú að um væri að ræða forræði yfir tilteknum heimildum á landi sem enginn gæti sannað eignarrétt sinn að.

Fyrir dómi hélt íslenska ríkið því fram að óbyggðanefnd hafi hafnað málatilbúnaði íslenska ríkisins um að nánar afmörkuð landsvæði teldust til þjóðlenda en án þess að taka afstöðu til þess hvaða aðilar teldust vera handhafar eignarréttinda innan þess. Taldi íslenska ríkið því rétt að krefjast endurskoðunar á þeim hluta úrskurðarins þar sem óbyggðanefnd á að hafa lagt alla sönnunarbyrðina á íslenska ríkið um að ekki sé um eignarland að ræða.

Til stuðnings máli sínu vísaði ríkið meðal annars til landamerkjalaga nr. 5/1882 en þar hafi fyrst verið kveðið á um skyldu til jarðeigenda um að gera landamerkjabréf fyrir jarðir sínar. Þau bréf hafi verið einhliða samin og því ekki tæk sem sönnun á eignarhaldi og þar að auki merki um að jarðeigendur hafi í einhverjum tilvikum verið að eigna sér eigandalaust land. Um mörk landsvæða í slíkum landamerkjabréfum sé um að ræða samning milli hlutaðeigandi aðila sem sé ríkinu óviðkomandi. Þá væri heldur ekki hægt að líta svo á að athugasemdalausar þinglýsingar landamerkjabréfa hafi falið í sér viðurkenningu ríkisins á efni þeirra, hvort sem það hafi verið með athöfn eða athafnaleysi.

Af hálfu stefndu í málinu var þeim málflutningi ríkisins andmælt á þeim forsendum að landamerki hvað aðliggjandi jarðir ræðir séu samkomulag þeirra eigenda og að íslenska ríkið ætti að bera sönnunarbyrðina fyrir því að hin þinglýstu jarðamerki væru röng. Séu lagðar fram ríkari kröfur um eignarheimildir myndi það leiða til meira ónæðis og kostnaðar en gagnvart öðrum landeigendum, ásamt því að leiða til óvissu um eignarréttinn. Athugasemdalaus þinglýsing hafi þar að auki falið í sér réttmætar væntingar þinglýsenda.

Hæstiréttur taldi að þinglýsing landamerkjabréfa væri ekki óyggjandi sönnun á mörkum lands heldur þyrfti að meta hvert bréf sérstaklega. Þar leit hann meðal annars á það hvort eigendur aðliggjandi jarða hafi samþykkt mörkin og hvort ágreiningur hefði verið borinn upp. Þá voru aðrar heimildir og gögn jafnan metin samhliða. Með hliðsjón af þessu mati var ekki fallist á kröfu íslenska ríkisins um ógildingu úrskurðar óbyggðanefndar.

Hrd. 2004:3895 nr. 47/2004 (Biskupstungnaafréttur „norðan vatna“)^[HTML]

Hrd. 2004:3956 nr. 199/2004^[HTML]

Hrd. 2004:3967 nr. 210/2004 (Stýrimaður)^[HTML]

Hrd. 2004:3983 nr. 160/2004 (Boðahlein)^[HTML]

Hrd. 2004:4014 nr. 251/2004 (EES-reglugerð - Hvíldartími ökumanna)^[HTML]

Hrd. 2004:4044 nr. 409/2004^[HTML]

Hrd. 2004:4095 nr. 187/2004 (Orlof)^[HTML]

Hrd. 2004:4106 nr. 188/2004 (Eitt námsár - 500.000 kr.)^[HTML]

Hrd. 2004:4134 nr. 194/2004^[HTML]

Hrd. 2004:4147 nr. 189/2004 (Spölur ehf. - Afhending veglykils)^[HTML]

Hrd. 2004:4216 nr. 426/2004^[HTML]

Hrd. 2004:4261 nr. 243/2004^[HTML]

Hrd. 2004:4285 nr. 422/2004^[HTML]

Hrd. 2004:4327 nr. 212/2004 (Viðveruskylda kennara)^[HTML]
Deilt var um uppgjör launa þar sem kennarinn hafði ekki samfelldar kennslustundir og hvort kennaranum bæri að vera á staðnum í eyðunum.

Hrd. 2004:4339 nr. 220/2004^[HTML]

Hrd. 2004:4355 nr. 221/2004 (Loðnuvinnslan)^[HTML]

Hrd. 2004:4443 nr. 228/2004^[HTML]

Hrd. 2004:4472 nr. 190/2004 (Kjötvinnslan)^[HTML]

Hrd. 2004:4482 nr. 424/2004^[HTML]

Hrd. 2004:4507 nr. 434/2004^[HTML]

Hrd. 2004:4529 nr. 202/2004^[HTML]

Hrd. 2004:4539 nr. 203/2004 (Ingvar Helgason)^[HTML]
Samningi var sagt upp í andstöðu við lög. Umboðsmaður fyrirtækisins á Akranesi höfðaði mál gegn því en ekki var fallist á bótakröfu hans þar sem hann gat ekki sýnt fram á að vanefndin hefði leitt til tjóns fyrir hann.

Hrd. 2004:4597 nr. 262/2004^[HTML]

Hrd. 2004:4684 nr. 460/2004 (Öryggi vitna)^[HTML]
Úrskurðað var að hinn ákærði viki úr þinghaldi á meðan þremur tilteknum vitnaskýrslum stæði þar sem talið var að vitnin væru of hrædd við hann. Hæstiréttur taldi að ekki hefði verið sýnt fram á að þeim stæði raunveruleg ógn á öryggi sínu, og féllst því ekki á beitingu undantekningarheimildar þess efnis.

Hrd. 2004:4689 nr. 459/2004 (Sóleyjarimi)^[HTML]

Hrd. 2004:4734 nr. 265/2004^[HTML]

Hrd. 2004:4776 nr. 204/2004 (Flugþjónustan - Hlaðmaður)^[HTML]

Hrd. 2004:4806 nr. 444/2004^[HTML]

Hrd. 2004:4816 nr. 465/2004 (Erfðafjárskattur I)^[HTML]
Þann 31. mars 2004 voru birt ný lög um erfðafjárskatt, nr. 14/2004, er felldu brott eldri lög um erfðafjárskatt, nr. 83/1984. Nýju lögin giltu einvörðungu um skipti á dánarbúum eftir þá er létust 1. apríl 2004 eða síðar. Engan fyrirvara mátti finna um að eldri lögin giltu áfram um skipti einstaklinga er létust fyrir þann dag. Samkvæmt lögunum var erfðafjárskattur lagður á þegar erfðafjárskýrslan væri afhent sýslumanni. Bráðabirgðalög, nr. 15/2004, voru birt þann 20. apríl 2004 þar sem settur var slíkur fyrirvari en þá hafði sýslumaður ekki tekið afstöðu til skýrslunnar.

Í umræddu máli lést arfleifandinn 29. desember 2003, erfingjarnir fengu leyfi til einkaskipta þann 16. febrúar 2004, og var erfðafjárskýrslunni skilað til sýslumanns þann 13. apríl 2004. Meirihluti Hæstaréttar mat það sem svo að engri lagaheimild var til að dreifa til að leggja á erfðafjárskatt þegar umræddri skýrslu var skilað og því þurftu erfingjarnir ekki að greiða neinn erfðafjárskatt af arfinum. Ekki væri hægt að beita ákvæðum bráðabirgðalaganna í málinu þar sem þau höfðu þá ekki tekið gildi.

Í sératkvæði var ekki tekið undir niðurstöðu meirihlutans með vísan til ætlunar löggjafans og 65. gr. stjórnarskrárinnar. Taldi dómarinn að afnám skattskyldu þyrfti að vera ótvíræð en því væri ekki að dreifa í tilfelli þeirra sem ekki höfðu lokið skiptum við gildistökuna, og með það í huga hefðu eldri lög um erfðafjárskatt eingöngu fallið niður hvað varði búskipti eftir þá sem látist eftir 1. apríl 2004.

Hrd. 2004:4918 nr. 192/2004 (Hreimur)^[HTML]

Hrd. 2004:4936 nr. 477/2004 (Elliðahvammur)^[HTML]

Hrd. 2004:4988 nr. 295/2004 (Bergur-Huginn)^[HTML]

Hrd. 2004:5037 nr. 277/2004^[HTML]

Hrd. 2004:5049 nr. 264/2004^[HTML]

Hrd. 2004:5078 nr. 294/2004^[HTML]

Hrd. 2004:5102 nr. 291/2004^[HTML]

Hrd. 2005:12 nr. 507/2004^[HTML]

Hrd. 2005:23 nr. 503/2004^[HTML]

Hrd. 2005:30 nr. 504/2004^[HTML]

Hrd. 2005:51 nr. 522/2004^[HTML]

Hrd. 2005:64 nr. 10/2005^[HTML]

Hrd. 2005:74 nr. 506/2004^[HTML]

Hrd. 2005:99 nr. 13/2005^[HTML]

Hrd. 2005:109 nr. 14/2005^[HTML]

Hrd. 2005:122 nr. 258/2004 (Félagsráðgjafi - Tæknifræðingur - Deildarstjóri)^[HTML]

Hrd. 2005:188 nr. 298/2004^[HTML]

Hrd. 2005:229 nr. 304/2004^[HTML]

Hrd. 2005:248 nr. 241/2004^[HTML]

Hrd. 2005:268 nr. 514/2004^[HTML]

Hrd. 2005:297 nr. 24/2005^[HTML]

Hrd. 2005:348 nr. 308/2004^[HTML]

Hrd. 2005:409 nr. 329/2004^[HTML]

Hrd. 2005:417 nr. 330/2004^[HTML]

Hrd. 2005:425 nr. 30/2005^[HTML]

Hrd. 2005:460 nr. 392/2004^[HTML]

Hrd. 2005:470 nr. 344/2004 (Djúpiklettur - Yfirtaka löndunar)^[HTML]

Hrd. 2005:498 nr. 355/2004^[HTML]

Hrd. 2005:514 nr. 41/2005 (3 ár + fjárhagsleg samstaða - Eignir við upphaf óvígðrar sambúðar)^[HTML]
Sést mjög vel hvenær sambúðin hófst, hjúskapur stofnast, og sagan að öðru leyti.
Samvistarslit verða og flytur annað þeirra út úr eigninni. Það sem flutti út krefur hitt um húsaleigu þar sem hún er arður.

Hrd. 2005:522 nr. 339/2004^[HTML]

Hrd. 2005:537 nr. 222/2004^[HTML]

Hrd. 2005:587 nr. 374/2004 (Kaupþing)^[HTML]

Hrd. 2005:613 nr. 370/2004^[HTML]

Hrd. 2005:643 nr. 364/2004^[HTML]

Hrd. 2005:657 nr. 357/2004 (Sjómaður slasast á leið um borð í fiskiskip)^[HTML]

Hrd. 2005:758 nr. 376/2004 (Brekkugerði)^[HTML]

Hrd. 2005:779 nr. 303/2004 (Kona féll fram af svölum á Kanaríeyjum)^[HTML]
Í skilmálum var ákvæði um að vátryggður fengi ekki tjón bætt ef vátryggður hefði stefnt sér í hættu af nauðsynjalausu. Vátryggður hafði neytt áfengis og hafði 3 prómill af áfengi, og var í erjum við eiginmann sinn. Hann ýtti við henni er varð til þess að hún datt af svölunum og lést. Erfingjar hennar kröfðust bóta af vátryggingafélaginu en var synjað. Í dómnum var niðurstaðan að ekki væri hægt að beita skilmálsákvæðisins þar sem ölvun hennar ein og sér hefði ekki leitt til falls hennar af svölunum.

Hrd. 2005:787 nr. 375/2004 (Fréttablaðið - Blaðamaður)^[HTML]

Hrd. 2005:833 nr. 400/2004 (Melabraut)^[HTML]

Hrd. 2005:864 nr. 394/2004^[HTML]

Hrd. 2005:893 nr. 244/2004^[HTML]

Hrd. 2005:928 nr. 419/2004 (Leit.is)^[HTML]

Hrd. 2005:960 nr. 380/2004 (GlaxoSmithKline - Lyf - Lamictal)^[HTML]
Aukaverkun á lyfi, sem ekki var listuð, varð til þess að neytandi varð 75% öryrki.

Hrd. 2005:988 nr. 401/2004 (Kópavogsbraut)^[HTML]

Hrd. 2005:1009 nr. 402/2004^[HTML]

Hrd. 2005:1027 nr. 457/2004^[HTML]

Hrd. 2005:1030 nr. 411/2004 (Brekkugerði)^[HTML]

Hrd. 2005:1141 nr. 85/2005^[HTML]

Hrd. 2005:1150 nr. 73/2005 (Tengsl við erfðaskrá)^[HTML]
M hafði verið giftur áður og átt börn með fyrri eiginkonu sinni. M og K gerðu síðan kaupmála um að eignir hans yrðu séreign M og ákvæði til að tryggja stöðu K við andlát. Kaupmálinn og erfðaskrárnar áttu síðan að verka saman. Erfðaskrá M var síðan úrskurðuð ógild.
K hélt því fram að um væri að ræða brostnar forsendur og því ætti kaupmálinn ekki að gilda, en þeirri kröfu var hafnað. Dómstólar ýjuðu að því að það hefði verið að halda því fram ef sú forsenda hefði verið rituð í kaupmálann.

Hrd. 2005:1159 nr. 55/2005 (Gögn frá þriðja aðila)^[HTML]

Hrd. 2005:1187 nr. 77/2005^[HTML]

Hrd. 2005:1202 nr. 407/2004^[HTML]

Hrd. 2005:1222 nr. 363/2004 (15% eignamyndun)^[HTML]

Hrd. 2005:1237 nr. 349/2004 (Þjórsártún)^[HTML]
Vegagerðin sóttist eftir eignarnámi á spildu úr landi Þjórsártúns vegna lagningu vegar yfir Þjórsá. Eignarnámið sjálft studdi við ákvæði þágildandi vegalaga er kvað á um skyldu landareigenda til að láta af hendi land vegna vegalagningar. Síðar sendi hún inn beiðni um að matsnefnd eignarnámsbóta mæti hæfilega eignarnámsbætur og beiðni um snemmbær umráð hins eignarnumda sem nefndin heimilaði. Hún mat síðan eignarnámið með þremur matsliðum.

Þegar K leitaði eftir greiðslum eignarnámsbótanna kvað Vegagerðin að hún ætlaði eingöngu að hlíta úrskurðinum hvað varðaði einn matsliðinn og tilkynnti að hún ætlaði að fara fram á dómkvaðningu matsmanna. K andmælti þar sem hún taldi Vegagerðina bundna af úrskurði matsnefndarinnar og að matsgerð þeirrar nefndar sé réttari en matsgerð dómkvaddra matsmanna. Vegagerðin hélt því fram að lögin kvæðu á um heimild dómstóla um úrlausn ágreinings um fjárhæðir og því heimilt að kveða dómkvadda matsmenn.

Hinir dómkvöddu matsmenn komust að annari niðurstöðu en matsnefnd eignarnámsbóta og lækkuðu stórlega virði spildunnar. Héraðsdómur féllst á kröfu K um að farið yrði eftir úrskurði matsnefndar eignarnámsbóta þar sem mati matsnefndarinnar hefði ekki verið hnekkt.

Hæstiréttur tók undir með héraðsdómi að heimilt hefði verið að leggja ágreininginn undir dómstóla en hins vegar væru úrskurðir matsnefndarinnar ekki sjálfkrafa réttari en matsgerðir dómkvaddra matsmanna heldur yrði að meta það í hverju tilviki. Í þessu tilviki hefði úrskurður matsnefndarinnar verið lítið rökstuddur á meðan matsgerð hinna dómkvöddu manna væri ítarlegri, og því ætti að byggja á hinu síðarnefnda. Þá gekk hann lengra og dæmdi K lægri fjárhæð en matsgerð dómkvöddu mannana hljóðaði upp á þar sem hvorki matsnefndin né dómkvöddu mennirnir hafi rökstutt almenna verðrýrnun sem á að hafa orðið á landinu meðfram veginum með fullnægjandi hætti, né hafi K sýnt fram á hana með öðrum hætti í málinu.

Hrd. 2005:1258 nr. 449/2004 (Bjarni Bærings)^[HTML]

Hrd. 2005:1329 nr. 359/2004 (Fjarðabyggð - Veitingasala)^[HTML]

Hrd. 2005:1373 nr. 356/2004^[HTML]

Hrd. 2005:1415 nr. 113/2005^[HTML]

Hrd. 2005:1433 nr. 121/2005^[HTML]

Hrd. 2005:1507 nr. 453/2004^[HTML]

Hrd. 2005:1534 nr. 474/2004 (Frístundabyggð - Sumarhús - Bláskógabyggð)^[HTML]
Krafist var viðurkenningar á því að hjón ásamt börnum þeirra ættu lögheimili að tilteknu húsi á svæði sem sveitarfélagið hafði skipulagt sem frístundabyggð. Hagstofan hafði synjað þeim um þá skráningu.

Hæstiréttur taldi að sóknaraðilar ættu rétt á að ráða búsetu sinni sbr. 4. mgr. 66. gr. stjórnarskrárinnar og lægju ekki fyrir haldbærar lagaheimildir til að takmarka rétt sóknaraðilanna til að skrá lögheimili þeirra á húsið í frístundabyggðinni. Þar sem sóknaraðilarnir höfðu fasta búsetu í húsinu í samræmi við 2. mgr. 1. gr. laga um lögheimili og 1. mgr. ákvæðisins yrði skýrt á þann veg að lögheimili væri sá staður sem maður hefði fasta búsetu, var krafa sóknaraðila tekin til greina.

Niðurstaðan er talin óvenjuleg að því leyti að í stað þess að eingöngu ómerkja synjunina sjálfa var jafnframt tekin ný ákvörðun í hennar stað.

Hrd. 2005:1578 nr. 441/2004^[HTML]

Hrd. 2005:1593 nr. 414/2004 (Glaðheimar)^[HTML]
Hús byggt 1960 og keypt árið 2000. Hæstiréttur taldi 7,46% hafi ekki talist uppfylla skilyrðið en brot seljanda á upplýsingaskyldu leiddi til þess að gallaþröskuldurinn ætti ekki við.

Kaupandinn hélt eftir lokagreiðslu sem var meira en tvöföld á við gallann sem kaupandinn hélt fram. Var hann svo dæmdur til að greiða mismuninn á upphæðunum ásamt dráttarvöxtum frá gjalddaga.

Hrd. 2005:1694 nr. 34/2005 (Leynir)^[HTML]

Hrd. 2005:1805 nr. 158/2005^[HTML]

Hrd. 2005:1807 nr. 159/2005^[HTML]

Hrd. 2005:1817 nr. 473/2004 (Raðgreiðslusamningar - Greiðslumiðlun hf.)^[HTML]

Hrd. 2005:1834 nr. 467/2004 (Hitaveita Akraness og Borgarfjarðar - Innsta-Vogsland 3)^[HTML]
Hitaveita tekur hluta af jörð á leigu. Synir jarðareiganda fá jörðina og vita af leigusamningnum. Þeir selja síðan G jörð. Poppar þá upp forkaupsréttur sem getið er í leigusamningnum. Synirnir vissu um leigusamninginn en ekki um forkaupsréttinn í honum. Leigusamningurinn hafði ekki verið þinglýstur. Hitaveitan beitir þá forkaupsréttinum. Hæstiréttur taldi að þó eigandi viti af að á eign hvíli óþinglýst réttindi teljist hann ekki sjálfkrafa grandsamur um önnur réttindi.

Hrd. 2005:1840 nr. 505/2004 (Hereford steikhús - Framkvæmdir í verslunarhúsnæði)^[HTML]
Gerður var samningur um að reka mætti verslun á 2. hæð. Deilt var um hvort mætti breyta versluninni sem sett var upp þar í veitingahús.

Hrd. 2005:1861 nr. 496/2004^[HTML]

Hrd. 2005:1870 nr. 475/2004^[HTML]

Hrd. 2005:1961 nr. 146/2005^[HTML]

Hrd. 2005:2040 nr. 494/2004^[HTML]

Hrd. 2005:2049 nr. 448/2004^[HTML]

Hrd. 2005:2096 nr. 163/2005 (Sparisjóður Hafnarfjarðar)^[HTML]

Hrd. 2005:2130 nr. 365/2004^[HTML]

Hrd. 2005:2147 nr. 479/2004^[HTML]

Hrd. 2005:2171 nr. 520/2004^[HTML]
Mikilvæg vitni komu ekki fyrir dóm en þau höfðu áður borið vitni um atburði hjá lögreglu. Sýknað var af hinum ákærðu brotum þar sem ekki höfðu næg sönnunargögn verið lögð fram í tengslum við hið meinta athæfi.

Hrd. 2005:2261 nr. 11/2005 (Geislagata)^[HTML]

Hrd. 2005:2295 nr. 189/2005^[HTML]

Hrd. 2005:2312 nr. 196/2005^[HTML]

Hrd. 2005:2332 nr. 499/2004^[HTML]

Hrd. 2005:2368 nr. 23/2005 (Niðurlagning stöðu)^[HTML]

Hrd. 2005:2382 nr. 498/2004^[HTML]

Hrd. 2005:2403 nr. 222/2005^[HTML]

Hrd. 2005:2414 nr. 231/2005^[HTML]

Hrd. 2005:2422 nr. 226/2005^[HTML]

Hrd. 2005:2432 nr. 44/2005 (Óðinsgata)^[HTML]
Uppgefin stærð á íbúð var 45 m² í skrám Fasteignamats ríkisins og söluyfirliti fasteignasölunnar en var svo í raun 34,2 m². Ef tekið hefði verið tillit til hlutdeildar í sameign hefði hún orðið 35,74 m². Staðfesti Hæstiréttur því rétt kaupanda til afsláttar af kaupverðinu.

Hrd. 2005:2469 nr. 36/2005^[HTML]

Hrd. 2005:2503 nr. 20/2005 (Starfsleyfi álvers í Reyðarfirði)^[HTML]

Hrd. 2005:2596 nr. 97/2005^[HTML]

Hrd. 2005:2620 nr. 99/2005 (Þrotabú Málunar og spörslunar)^[HTML]

Hrd. 2005:2674 nr. 42/2005 (Vörslufé)^[HTML]

Hrd. 2005:2700 nr. 46/2005 (Byggingarleyfi kært eftir að kærufrestur rann út)^[HTML]

Hrd. 2005:2734 nr. 234/2005^[HTML]

Hrd. 2005:2755 nr. 262/2005^[HTML]

Hrd. 2005:2841 nr. 261/2005 (Eignaleysi / Ekki skipti á skuldum)^[HTML]
K óskaði skilnaðarleyfis og kom með yfirlýsingu um eignaleysi. Leyfið var gefið út.
Svo kom M og sagðist vera ósáttur og krafðist opinberra skipta. Hann viðurkenndi að ekki væru eignir en vildi krefjast slíkra skipta til að vita hvernig skuldum M yrði skipt, þó engar væru eignirnar. Hann taldi sig ekki eiga að bera einan ábyrgð á þeim.
Í héraði var litið svo á að þar sem lánin höfðu verið tekin á tíma hjúskaparins í þágu þeirra beggja, og því ættu þau bæði að greiða þau. Héraðsdómur taldi ósanngjarnt að hann bæri einn ábyrgð á skuldunum og því ættu opinberu skiptin að fara fram.
Hæstiréttur segir að ekki skipti máli hvenær lánin voru tekin, þar sem opinber skipti væru eingöngu til þess að ákvarða um tilkall til eigna, og því ekki hægt að leysa úr þeim með opinberum skiptum. Beiðninni var því hafnað.

Hrd. 2005:2861 nr. 277/2005 (Hnoðrahöll ehf.)^[HTML]

Hrd. 2005:2874 nr. 330/2005 (Miðskógar)^[HTML]

Hrd. 2005:2910 nr. 334/2005^[HTML]

Hrd. 2005:2922 nr. 314/2005^[HTML]

Hrd. 2005:2925 nr. 312/2005^[HTML]

Hrd. 2005:2974 nr. 352/2005^[HTML]

Hrd. 2005:2945 nr. 377/2005^[HTML]

Hrd. 2005:2999 nr. 294/2005 (Sönn íslensk sakamál - Miskabætur)^[HTML]
Nokkrir aðilar settu fram eina dómkröfu um miskabætur vegna umfjöllunar þáttarins „Sönn sakamál“ sem bæði RÚV og þrotabú framleiðanda þáttarins ættu að greiða, án þess að tiltekið væri að um væri óskipta ábyrgð þeirra að ræða.

Í dómi Hæstaréttar kom fram að skilyrði samlagsaðildar töldust uppfyllt, enda hefðu stefndu í héraði ekki gert kröfu um frávísun á grundvelli heimildarbrestar til aðilasamlags, né af öðrum ástæðum. Þar sem krafa stefnenda fól í sér að bæturnar yrðu dæmdar til þeirra óskiptar, án þess að sá annmarki væri leiðréttur, tók Hæstiréttur undir með héraðsdómi að dómkrafan væri ódómtæk. Var því úrskurður héraðsdóms um ex officio frávísun staðfestur.

Hrd. 2005:3015 nr. 367/2005 (Skaftafell I og III í Öræfum - Óbyggðanefnd)^[HTML]
Íslenska ríkið var stefnandi þjóðlendumáls og var dómkröfum þess beint að nokkrum jarðeigendum auk þess að það stefndi sjálfu sér sem eigenda sumra jarðanna sem undir voru í málinu. Hæstiréttur mat það svo að sami aðili gæti ekki stefnt sjálfum sér og vísaði frá þeim kröfum sem íslenska ríkið beindi gegn sér sjálfu.

Hrd. 2005:3084 nr. 319/2005 (Roðasalir)^[HTML]

Hrd. 2005:3106 nr. 344/2005^[HTML]

Hrd. 2005:3142 nr. 26/2005 (Gistiheimili á Njálsgötu)^[HTML]

Hrd. 2005:3168 nr. 47/2005^[HTML]

Hrd. 2005:3234 nr. 60/2005^[HTML]

Hrd. 2005:3255 nr. 61/2005^[HTML]

Hrd. 2005:3274 nr. 62/2005^[HTML]

Hrd. 2005:3296 nr. 86/2005 (Fiskiskipið Valur)^[HTML]

Hrd. 2005:3315 nr. 87/2005 (Valur)^[HTML]

Hrd. 2005:3336 nr. 524/2004 (Fasteignasali - Umboðssvik)^[HTML]

Hrd. 2005:3370 nr. 112/2005 (Tollstjóri)^[HTML]

Hrd. 2005:3380 nr. 51/2005 (Kostnaður vegna skólagöngu fatlaðs barns)^[HTML]

Hrd. 2005:3394 nr. 66/2005^[HTML]

Hrd. 2005:3431 nr. 33/2005^[HTML]

Hrd. 2005:3500 nr. 495/2004^[HTML]

Hrd. 2005:3532 nr. 70/2005 (Norðan heiða)^[HTML]

Hrd. 2005:3539 nr. 67/2005 (Sandsíli)^[HTML]

Hrd. 2005:3549 nr. 79/2005^[HTML]

Hrd. 2005:3569 nr. 123/2005^[HTML]

Hrd. 2005:3601 nr. 101/2005 (Vatnsendablettur I)^[HTML]

Hrd. 2005:3641 nr. 82/2005^[HTML]

Hrd. 2005:3660 nr. 96/2005^[HTML]

Hrd. 2005:3665 nr. 105/2005^[HTML]

Hrd. 2005:3678 nr. 130/2005^[HTML]

Hrd. 2005:3720 nr. 430/2005^[HTML]

Hrd. 2005:3791 nr. 114/2005^[HTML]

Hrd. 2005:3830 nr. 108/2005^[HTML]

Hrd. 2005:3885 nr. 410/2005^[HTML]

Hrd. 2005:3920 nr. 149/2005^[HTML]

Hrd. 2005:3936 nr. 122/2005 (Landssími Íslands)^[HTML]

Hrd. 2005:4013 nr. 118/2005 (Ljósuvík)^[HTML]

Hrd. 2005:4042 nr. 148/2005 (Kynferðisbrot III)^[HTML]

Hrd. 2005:4111 nr. 139/2005^[HTML]

Hrd. 2005:4121 nr. 207/2005 (Gunnvör)^[HTML]

Hrd. 2005:4174 nr. 448/2005 (Bílskúr - Mávahlíð 43)^[HTML]

Hrd. 2005:4183 nr. 450/2005^[HTML]

Hrd. 2005:4191 nr. 184/2005^[HTML]

Hrd. 2005:4199 nr. 185/2005^[HTML]

Hrd. 2005:4204 nr. 147/2005 (Móar)^[HTML]

Hrd. 2005:4216 nr. 197/2005 (Frístundahús)^[HTML]

Hrd. 2005:4285 nr. 172/2005^[HTML]

Hrd. 2005:4338 nr. 209/2005 (Krafa um bæturnar á grundvelli meðábyrgðar)^[HTML]
Eftir Hrd. 2003:3515 nr. 157/2003 (Húftryggingarbætur vegna Bjarma VE)^ⓘ fór veðhafi í mál til að sækja bæturnar. Hið sama átti við í þessu máli hvað varðaði skilmála tryggingarinnar um niðurfall við eigandaskipti.

Hrd. 2005:4355 nr. 178/2005^[HTML]

Hrd. 2005:4377 nr. 194/2005^[HTML]

Hrd. 2005:4389 nr. 154/2005 (Sæfari)^[HTML]
Aðili seldi alla hluti sína í einkahlutafélagi og rifti svo kaupsamningnum daginn eftir gjalddaga. Hæstiréttur taldi vanefndina svo óverulega miðað við hagsmuni seljanda á þessum tímapunkti að ekki hefði verið nægt tilefni til að rifta kaupsamningnum þótt kaupandinn hefði verið í vanskilum með alla peningagreiðsluna. Hagsmunir seljandans voru taldir nægilega tryggðir með dráttarvöxtum.

Hrd. 2005:4407 nr. 463/2005^[HTML]

Hrd. 2005:4418 nr. 251/2005^[HTML]

Hrd. 2005:4438 nr. 204/2005 (Fegurðarsamkeppni)^[HTML]

Hrd. 2005:4506 nr. 182/2005 (Héðinsfjarðargöng I)^[HTML]
Vegagerðin bauð út verk á Evrópska efnahagssvæðinu um gerð Héðinsfjarðarganga. Lægsta boðið var sameiginlegt tilboð íslensks aðila og dansks aðila sem var 3,2% yfir kostnaðaráætlun. Fyrir tilkynningu úrslita útboðsins samþykkti ríkisstjórn Íslands að fresta verkinu um þrjú ár og nýtt útboð færi fram miðað við það. Í kjölfarið tilkynnti Vegagerðin öllum bjóðendum að öllum tilboðum hefði verið hafnað á grundvelli þensluástands í þjóðfélaginu og að stofnunin fengi ekki nægt fjármagn fyrir þessar framkvæmdir.

Aðilarnir er áttu lægsta boðið kærðu ákvörðunina til kærunefndar útboðsmála og taldi nefndin að ákvörðunin hefði verið ólögmæt og að hún væri skaðabótaskyld, þó án afstöðu til efndabóta. Þeir höfðuðu svo viðurkenningarmál fyrir dómstólum um skaðabætur. Hæstiréttur taldi að þó lagaheimild væri sannarlega til staðar um að hafna öllum tilboðum væri þó ekki hægt að beita þeirri heimild án þess að fyrir lægju bæði málefnalegar og rökstuddar ástæður. Hann taldi engar málefnalegar ástæður liggja fyrir þeirri ákvörðun. Nefndi hann þar að auki að á Vegagerðinni hefði legið sönnunarbyrðin um að ekki hefði verið samið við lægstbjóðendur en hún axlaði ekki þá sönnunarbyrði. Þar sem lægstbjóðendur hefðu boðið sem næmi hærri fjárhæð en kostnaðaráætlun hljóðaði upp á var talið að þeir hefðu sýnt fram á að þeir hefðu orðið fyrir tjóni. Var því viðurkennd bótaskylda íslenska ríkisins gagnvart lægstbjóðendum.

Hrd. 2005:4560 nr. 132/2005 (Grafík)^[HTML]
Uppsögn verkkaupa á verktaka talin óheimil. Hinn fyrrnefndi var álitinn eiga rétt á efndabótum.

Hrd. 2005:4604 nr. 480/2005 (Ný lögreglurannsókn)^[HTML]

Hrd. 2005:4634 nr. 245/2005^[HTML]

Hrd. 2005:4653 nr. 238/2005 (Prammi)^[HTML]

Hrd. 2005:4673 nr. 191/2005^[HTML]
Safnkrafa og svo krafist bóta vegna annars fjártjóns að tiltekinni upphæð án þess að það hafi verið rökstutt.

Hrd. 2005:4767 nr. 253/2005 (Iceland Seafood International)^[HTML]

Hrd. 2005:4780 nr. 254/2005 (Iceland Seafood International)^[HTML]

Hrd. 2005:4795 nr. 255/2005 (Iceland Seafood International)^[HTML]

Hrd. 2005:4807 nr. 256/2005 (Iceland Seafood International)^[HTML]

Hrd. 2005:4840 nr. 492/2005 (Baugsmál I)^[HTML]

Hrd. 2005:4847 nr. 485/2005^[HTML]

Hrd. 2005:4859 nr. 487/2005 (Eignarhlutur og skuld vegna vinnu og útlagðs)^[HTML]

Hrd. 2005:4873 nr. 500/2005^[HTML]

Hrd. 2005:4912 nr. 265/2005^[HTML]

Hrd. 2005:4940 nr. 175/2005 (Framkvæmdastjóri Jafnréttisstofu)^[HTML]
V höfðaði skaðabótamál á hendur íslenska ríkinu vegna málsmeðferðar félagsmálaráðherra við starfslok hennar úr starfi framkvæmdastýru Jafnréttisstofu. V hafði lagt til að hún viki tímabundið úr starfi á meðan mál um ráðningu leikhússtjóra Leikfélags Akureyrar væri til meðferðar hjá dómstólum. Félagsmálaráðherra hafði látið hjá líða að fallast á þetta boð V.

Hæstiréttur taldi að ráðherra hefði átt að fallast á þetta boð þar sem í því hefði falist vægari valkostur en að víkja henni varanlega úr embættinu.

Hrd. 2005:4956 nr. 364/2005^[HTML]

Hrd. 2005:4989 nr. 233/2005^[HTML]

Hrd. 2005:5013 nr. 268/2005^[HTML]

Hrd. 2005:5033 nr. 493/2005^[HTML]

Hrd. 2005:5039 nr. 483/2005 (Bugðulækur)^[HTML]
Ágreiningur var um hvort dómari hefði getað sameinað mál. Hæstiréttur taldi að héraðsdómara bæri ex officio skyldu að skoða hvort skilyrði séu til að uppfylla mál, óháð athugasemdaleysi málsaðila. Hæstiréttur ómerkti málsmeðferðina frá sameiningu málanna í héraði og lagði fyrir héraðsdómara að aðskilja þau og taka umrætt mál til efnismeðferðar.

Hrd. 2005:5064 nr. 521/2005^[HTML]

Hrd. 2005:5071 nr. 214/2005 (Stóri-Skógur)^[HTML]
Í þessu tilviki var forkaupsréttur að jörð bundinn við eiganda annarar tilgreindrar jarðar „að frágengnum þeim er kynnu að eiga hann lögum samkvæmt“.

Hrd. 2005:5089 nr. 280/2005 (Framnesvegur)^[HTML]

Hrd. 2005:5118 nr. 289/2005 (Ísland DMC - Ferðaskrifstofa Akureyrar)^[HTML]

Hrd. 2005:5165 nr. 323/2005 (Þjófnaður á tölvum - Hylming)^[HTML]
Ekki var byggt á yfirheyrslu yfir bróður sakbornings þar sem honum hafði ekki verið gert grein fyrir því að hann þyrfti ekki að bera vitni um bróður sinn.

Hrd. 2005:5171 nr. 292/2005 (Sóleyjarimi)^[HTML]

Hrd. 2005:5254 nr. 246/2005 (Þór Kolbeinsson)^[HTML]

Hrd. 2005:5264 nr. 235/2005 (Eurovision 1986-2003)^[HTML]
Gunnlaugur Briem (GB) hafði lengi leikið inn á hljómdiska sem Dagur Group ehf. (DG) gaf svo út. Samningar um þann leik voru einvörðungu munnlegir en GB gaf út reikning í hvert sinn. DG hafði stundum endurútgefið tónlistina á ýmsum safndiskum án þess að GB hafi krafist frekari greiðslna fyrir endurútgáfurnar né gefið út reikninga vegna þeirra. Þegar DG gaf út safndisk með Eurovision lögum krafðist GB svo fjárhæðar fyrir endurútgáfuna, sem DG synjaði þar sem fyrirtækið taldi að um eingreiðslu væri að ræða.

Hæstiréttur taldi að GB hefði átt að tilgreina í upphafi hvort hann vildi áskilja sér endurgjald vegna endurútgáfu laganna. DG hefði því getað gert ráð fyrir því að ekki kæmi til greiðslu til GB vegna umrædds disks.

Hrd. 2006:22 nr. 537/2005^[HTML]

Hrd. 2006:106 nr. 374/2005^[HTML]

Hrd. 2006:119 nr. 375/2005 (Arkitektar)^[HTML]

Hrd. 2006:156 nr. 313/2005 (Tjónamat og skoðun - Alþjóðleg miðlun)^[HTML]

Hrd. 2006:167 nr. 326/2005 (Byggingaleyfi - Sunnuhvoll I)^[HTML]

Hrd. 2006:192 nr. 388/2005 (Vatnsréttindi Króks)^[HTML]
Jörð var seld án þess að getið hefði verið um aðskilnað vatnsréttinda frá henni en það hafði átt sér stað árið 1918 (um 74 árum áður). Talið var að kaupandinn hefði verið grandlaus, þó þekkt höfðu verið mörg tilvik í því nágrenni að algengt hefði verið að skilja slík réttindi frá.

Hrd. 2006:211 nr. 227/2005^[HTML]

Hrd. 2006:237 nr. 23/2006^[HTML]

Hrd. 2006:308 nr. 317/2005 (Sýking í baki)^[HTML]

Hrd. 2006:320 nr. 370/2005^[HTML]

Hrd. 2006:351 nr. 363/2005^[HTML]

Hrd. 2006:414 nr. 369/2005^[HTML]

Hrd. 2006:431 nr. 25/2006 (Jeep Grand Cherokee)^[HTML]

Hrd. 2006:465 nr. 337/2005^[HTML]

Hrd. 2006:498 nr. 362/2005^[HTML]

Hrd. 2006:519 nr. 321/2005 (Sundagarðar)^[HTML]

Hrd. 2006:572 nr. 351/2005 (Leiguhúsnæði skóla)^[HTML]

Hrd. 2006:607 nr. 328/2005 (Vorsabær)^[HTML]

Hrd. 2006:645 nr. 346/2005^[HTML]

Hrd. 2006:657 nr. 382/2005^[HTML]

Hrd. 2006:701 nr. 59/2006 (Lögmenn Laugardal - Upplýsingar um bankareikninga)^[HTML]

Hrd. 2006:717 nr. 380/2005 (deCode)^[HTML]

Hrd. 2006:745 nr. 376/2005 (Heimilisfræðikennari)^[HTML]

Hrd. 2006:759 nr. 404/2005^[HTML]

Hrd. 2006:766 nr. 405/2005^[HTML]

Hrd. 2006:773 nr. 383/2005 (Kynferðisbrot IV)^[HTML]

Hrd. 2006:799 nr. 347/2005 (Biðlaun)^[HTML]

Hrd. 2006:805 nr. 355/2005^[HTML]

Hrd. 2006:834 nr. 391/2005 (Breiðabólsstaður)^[HTML]

Hrd. 2006:843 nr. 393/2005 (Kasper ehf. - Ölgerðin)^[HTML]
Kasper rak bar á Höfðabakka og átti Ölgerðin að ráða hljómsveitir til að spila á barnum. Ölgerðin taldi forsendur samningsins brostnar þar sem bjórsalan hefði ekki orðið eins mikil og búist var og vildi ekki lengur ráða hljómsveitir til að spila á barnum, og beitti fyrir sig orðalagi viðaukasamnings sem Hæstiréttur túlkaði sem skilyrði. Ölgerðin var sýknuð af kröfum Kaspers ehf.

Hrd. 2006:956 nr. 412/2005^[HTML]

Hrd. 2006:1020 nr. 411/2005^[HTML]

Hrd. 2006:1031 nr. 413/2005^[HTML]

Hrd. 2006:1070 nr. 123/2006^[HTML]
Hæstiréttur taldi að þótt framlenging á þriggja vikna fresti upp í fimm vikur til að afhenda verjanda gögn hefði átt við, þá hefði lögregla átt að afhenda gögnin jafnskjótt og skýrslutöku sakbornings var lokið.

Hrd. 2006:1080 nr. 415/2005^[HTML]

Hrd. 2006:1096 nr. 397/2005 (Eskihlíð)^[HTML]
48 ára gamalt hús. Galli var 5,56% frávik sem ekki var talið duga.

Hrd. 2006:1135 nr. 264/2005 (Kransæðasjúkdómur)^[HTML]

Hrd. 2006:1176 nr. 441/2005^[HTML]

Hrd. 2006:1241 nr. 127/2006^[HTML]

Hrd. 2006:1249 nr. 427/2005^[HTML]

Hrd. 2006:1278 nr. 443/2005 (Þverfell)^[HTML]

Hrd. 2006:1309 nr. 343/2005^[HTML]

Hrd. 2006:1326 nr. 360/2005^[HTML]

Hrd. 2006:1351 nr. 132/2006^[HTML]

Hrd. 2006:1354 nr. 433/2005^[HTML]

Hrd. 2006:1364 nr. 445/2005^[HTML]

Hrd. 2006:1378 nr. 434/2005^[HTML]

Hrd. 2006:1455 nr. 129/2006^[HTML]

Hrd. 2006:1556 nr. 453/2005^[HTML]

Hrd. 2006:1618 nr. 159/2006^[HTML]

Hrd. 2006:1643 nr. 170/2006^[HTML]

Hrd. 2006:1679 nr. 424/2005^[HTML]

Hrd. 2006:1689 nr. 220/2005 (Tóbaksdómur)^[HTML]

Hrd. 2006:1776 nr. 462/2005 (Bann við að sýna tóbak)^[HTML]

Hrd. 2006:1850 nr. 471/2005^[HTML]

Hrd. 2006:1975 nr. 438/2005^[HTML]

Hrd. 2006:2032 nr. 196/2006^[HTML]

Hrd. 2006:2056 nr. 200/2006 (Réttur til húsnæðis/útburður)^[HTML]
Hjón bjuggu á jörð í eigu föður K. Þau höfðu aðstoðað við reksturinn og ákváðu þau svo að skilja. K vildi að M flyttu út þar sem faðir hennar hafi átt jörðina, en M neitaði því.
M hélt því fram að hann ætti einhvern ábúðarrétt. Héraðsdómur tók undir þau rök en Hæstiréttur var ósammála og taldi hana eiga rétt á að vera þar en ekki M. Samþykkt var beiðni K um útburð á M.

Hrd. 2006:2074 nr. 486/2005^[HTML]

Hrd. 2006:2101 nr. 505/2005^[HTML]

Hrd. 2006:2115 nr. 216/2006^[HTML]

Hrd. 2006:2125 nr. 202/2006 (Skuld v. ölvunaraksturs, 2. mgr. 106. gr.)^[HTML]
M hafði verið sektaður vegna ölvunaraksturs og vildi að sú upphæð teldist vera skuld hans við skipti hans við K.
Dómstólar tóku ekki afstöðu til þess hvort K bæri ábyrgð á greiðslu þeirrar skuldar en sú skuld var ekki talin með í skiptunum.

Hrd. 2006:2198 nr. 5/2006^[HTML]

Hrd. 2006:2252 nr. 454/2005 (Ærfjall, fyrir landi Kvískerja í Öræfum - Þjóðlendumál)^[HTML]

Hrd. 2006:2279 nr. 496/2005 (Fjall og Breiðármörk í Öræfum - Skeiðársandur (Skaftafell II))^[HTML]
Íslenska ríkið lýsti yfir kröfu á hluta tiltekinna jarða. Dómurinn er sérstakur fyrir það að ekki væri um að ræða afréttir, heldur jarðir. Á þessu tímabili hafði verið hlýindaskeið og jöklar því hopað. Landamerkjabréfin voru gerð þegar jöklarnir höfðu skriðið fram megnið af landinu. Í mörg hundruð ár höfðu ekki verið nein raunveruleg afnot af því landi sem jöklarnir höfðu skriðið yfir. Síðar hopuðu jöklarnir eitthvað.

Hrd. 2006:2371 nr. 504/2005^[HTML]

Hrd. 2006:2405 nr. 209/2006 (Upplýsingar um IP-tölur)^[HTML]
Lögreglan krafðist þess að öll símafyrirtæki léti af hendi upplýsingar um notendur tiltekins vistfangs á tilteknum tíma. Hæstiréttur féllst á beiðni lögreglunnar um upplýsingar og féllst ekki á beiðni fyrirtækisins um að vita hvort lögreglan hefði getið aflað þessara upplýsinga frá því án dómsúrskurðar.

Hrd. 2006:2449 nr. 466/2005 (Garður)^[HTML]

Hrd. 2006:2469 nr. 511/2005 (Fjarskiptamastur - Gullver)^[HTML]
Ætlunin var að segja upp fjarskiptamastur á tiltekinn stað. Talið var að eignarnámsþolinn bæri sönnunarbyrðina um að rannsókn í undirbúningi ákvörðunar um eignarnám hefði verið ófullnægjandi.

Hrd. 2006:2502 nr. 494/2005^[HTML]

Hrd. 2006:2513 nr. 502/2005^[HTML]

Hrd. 2006:2573 nr. 254/2006^[HTML]

Hrd. 2006:2631 nr. 534/2005^[HTML]

Hrd. 2006:2646 nr. 274/2006^[HTML]

Hrd. 2006:2650 nr. 210/2006^[HTML]

Hrd. 2006:2681 nr. 259/2006^[HTML]

Hrd. 2006:2693 nr. 280/2006^[HTML]

Hrd. 2006:2705 nr. 36/2006 (Lífeyrir)^[HTML]

Hrd. 2006:2759 nr. 541/2005 (Birting tölvupósta í Fréttablaðinu)^[HTML]

Hrd. 2006:2802 nr. 282/2006 (Radíó Reykjavík FM 104,5)^[HTML]

Hrd. 2006:2818 nr. 273/2006^[HTML]

Hrd. 2006:2872 nr. 517/2005^[HTML]

Hrd. 2006:2894 nr. 8/2006 (Tómas Zoëga)^[HTML]

Hrd. 2006:2948 nr. 547/2005^[HTML]

Hrd. 2006:2977 nr. 262/2006^[HTML]

Hrd. 2006:3002 nr. 314/2006 (Ógilding kaupmála/104. gr. - Gjöf 3ja manns - Yfirlýsing eftir á)^[HTML]
Dómurinn er til marks um það að séreignarkvöð á fyrirfram greiddum arfi verði að byggjast á yfirlýsingu þess efnis í erfðaskrá.

Hrd. 2006:3013 nr. 307/2006^[HTML]

Hrd. 2006:3028 nr. 318/2006^[HTML]

Hrd. 2006:3042 nr. 552/2005^[HTML]

Hrd. 2006:3067 nr. 491/2005^[HTML]

Hrd. 2006:3102 nr. 19/2006 (Hámarkslaunaviðmið)^[HTML]

Hrd. 2006:3219 nr. 32/2006^[HTML]

Hrd. 2006:3231 nr. 113/2006 (Sektarboð lögreglustjóra)^[HTML]
Einstaklingur keyrði bíl eftir að hafa verið sviptur ökuréttindum. Honum var boðið að ljúka málinu með greiðslu sektar, en engin lagaheimild var fyrir því. Sektarboðið var ekki afturkallað heldur birt ákæra. Hæstiréttur taldi að birting ákærunnar hafi verið ígildi afturköllunar.

Hrd. 2006:3288 nr. 353/2006 (Frávísun)^[HTML]

Hrd. 2006:3307 nr. 380/2006 (Dalsbraut 1K)^[HTML]

Hrd. 2006:3315 nr. 382/2006^[HTML]

Hrd. 2006:3349 nr. 368/2006^[HTML]

Hrd. 2006:3364 nr. 372/2006 (Hagamelur 22)^[HTML]

Hrd. 2006:3375 nr. 379/2006 (Rekstur frísvæðis)^[HTML]

Hrd. 2006:3393 nr. 337/2006^[HTML]

Hrd. 2006:3412 nr. 350/2006 (Grænagata)^[HTML]

Hrd. 2006:3433 nr. 403/2006^[HTML]

Hrd. 2006:3468 nr. 461/2006^[HTML]

Hrd. 2006:3564 nr. 39/2006^[HTML]

Hrd. 2006:3581 nr. 58/2006 (VÍS II)^[HTML]
Ekki var fallist á með tjónþola að áætlun VÍS á vátryggingaskuld vegna slyss tjónþolans og færsla hennar í bótasjóð sinn hefði falið í sér viðurkenningu er hefði rofið fyrningu.

Hrd. 2006:3649 nr. 72/2006^[HTML]

Hrd. 2006:3727 nr. 35/2006 (Starfslokasamningur framkvæmdastjóra Gildis)^[HTML]
Fallist var á brostnar forsendur um vel unnin störf í starfslokasamningi þegar uppgötvað var að framkvæmdastjórinn hafði brotið af sér í starfi.

Hrd. 2006:3735 nr. 76/2006 (Kostnaður/vinna)^[HTML]
Stutt sambúð.
Viðurkennt að það hafi ekki verið fjárhagsleg samstaða.
K höfðaði málið því henni fannst henni hafa lagt fram meira.
Vill fá til baka það sem hún hafði lagt fram að ósekju í málið.
Málinu var vísað frá þar sem málatilbúnaður er of ruglingslegur þar sem K væri að rugla saman kröfugerð og röksemdum, ásamt því að forma dómkröfurnar of illa.

Hrd. 2006:3745 nr. 553/2005^[HTML]

Hrd. 2006:3774 nr. 497/2005 (Hoffells-Lambatungur)^[HTML]

Hrd. 2006:3810 nr. 498/2005 (Stafafell - Lón í Hornafirði)^[HTML]

Hrd. 2006:3896 nr. 67/2006 (Þingvellir - Skjaldbreiður)^[HTML]

Hrd. 2006:3939 nr. 85/2006^[HTML]

Hrd. 2006:3954 nr. 135/2006^[HTML]

Hrd. 2006:3963 nr. 133/2006 (Hrunaheiðar)^[HTML]

Hrd. 2006:4061 nr. 83/2006 (Stálbiti)^[HTML]

Hrd. 2006:4087 nr. 93/2006^[HTML]

Hrd. 2006:4128 nr. 503/2005^[HTML]

Hrd. 2006:4161 nr. 55/2006^[HTML]

Hrd. 2006:4189 nr. 285/2006 (Ferrari Enzo)^[HTML]

Hrd. 2006:4260 nr. 52/2006^[HTML]

Hrd. 2006:4277 nr. 161/2006^[HTML]

Hrd. 2006:4289 nr. 54/2006 (Eyrarvegur 34 - Landsafl hf.)^[HTML]
Fasteignasala gerði GG, fyrir hönd eigenda lóðarinnar E, kauptilboð í lóð GG. Síðar gerði GG gagntilboð fyrir sína hönd og annarra eigenda lóðarinnar og var það samþykkt. Hins vegar neitaði GG síðan að veita samþykki gagntilboðsins móttöku. Eigendur lóðarinnar stofnuðu síðan einkahlutafélag og afsöluðu lóð sinni til þess. Fyrir dómi var síðan krafist þess að viðurkennt yrði að með samþykkt gagntilboðsins hafi komist á bindandi kaupsamningur.

Hæstiréttur taldi að þar sem umboð hinna lóðareigendanna sem GG sagðist hafa þegar hann gerði gagntilboðið voru ekki skrifleg, uppfyllti það ekki skilyrði laga til þess að það gæti orðið bindandi þar sem það gæti ekki orðið skuldbindandi fyrir sameigendur hans. Umboðsmaðurinn var ekki sérfróður aðili og var því ekki talinn hafa mátt vita af þánýlegri lagabreytingu um að hin nauðsynlegu umboð yrðu að vera skrifleg. Kröfu um skaðabætur var synjað þar sem fulltrúum Landsafls hefði átt að gera sér ljóst að umboð GG hefði ekki verið fullnægjandi.

Hrd. 2006:4405 nr. 143/2006 (NorðurBragð)^[HTML]

Hrd. 2006:4425 nr. 122/2006 (Synjun Mosfellsbæjar á umsókn um byggingarleyfi)^[HTML]

Hrd. 2006:4445 nr. 149/2006 (Ísþorskur)^[HTML]

Hrd. 2006:4454 nr. 99/2006 (Hressingarskálinn)^[HTML]

Hrd. 2006:4483 nr. 174/2006 (Handveðsyfirlýsing)^[HTML]

Hrd. 2006:4553 nr. 183/2006 (Festarfell)^[HTML]

Hrd. 2006:4566 nr. 184/2006^[HTML]

Hrd. 2006:4587 nr. 173/2006^[HTML]

Hrd. 2006:4599 nr. 205/2006^[HTML]

Hrd. 2006:4623 nr. 100/2006^[HTML]

Hrd. 2006:4655 nr. 559/2006^[HTML]

Hrd. 2006:4666 nr. 548/2006 (Atlantsskip)^[HTML]

Hrd. 2006:4690 nr. 182/2006 (Festarfell)^[HTML]

Hrd. 2006:4700 nr. 215/2006^[HTML]

Hrd. 2006:4737 nr. 225/2006^[HTML]

Hrd. 2006:4749 nr. 178/2006^[HTML]

Hrd. 2006:4786 nr. 194/2006 (Svenni EA - Aflaheimildir)^[HTML]
Seljandinn sá eftir að hafa selt bát á svo lágu verði og krafðist breytinga á kaupverði til hækkunar.

Hrd. 2006:4807 nr. 386/2006 (Hlíðarendi í Fljótshlíð)^[HTML]

Hrd. 2006:4828 nr. 547/2006 (Vilji hjóna - engin krafa)^[HTML]
Málið var rekið af börnum M úr fyrra hjónabandi gagnvart börnum K úr fyrra hjónabandi. Sameiginleg börn M og K stóðu ekki að málinu.

K var í hjúskap við fyrrum eiginmann á meðan hluta af sambúð hennar og M stóð.
M og K höfðu gert kaupmála.
M og K dóu með stuttu millibili og í málinu reyndi hvort regla erfðaréttar um að hvorugt hjónanna myndi erfa hitt, ætti við eða ekki, þar sem M hafði ekki sótt um leyfi til setu í óskiptu búi þegar hann lést.

Eign hafði verið gerð að séreign K en hún hafði tekið breytingum.
Spurningin var hvort eignin hefði öll verið séreign K eða eingöngu að hluta.
Rekja þurfti sögu séreignarinnar.
Talið var að séreign K hefði verið að lágmarki 60%. Skera þurfti síðan út um stöðu hinna 40%. Niðurstaða Hæstaréttar var að þau hefðu verið að öllu leyti séreign K og fór því í dánarbú hennar.

Engin endurgjaldskrafa var höfð uppi í málinu.

Hrd. 2006:4846 nr. 309/2006 (Sjómannabætur)^[HTML]

Hrd. 2006:4859 nr. 234/2006^[HTML]

Hrd. 2006:4891 nr. 195/2006 (Sendiráðsprestur í London)^[HTML]

Hrd. 2006:4919 nr. 198/2006 (Vinnueftirlit ríkisins - Erlend kona slasast við að henda rusli í gám á lóð Ingvars Helgasonar hf.)^[HTML]

Hrd. 2006:4934 nr. 237/2006 (Kröfur foreldra)^[HTML]

Hrd. 2006:4965 nr. 582/2006 (Hækkun kröfu)^[HTML]

Hrd. 2006:5118 nr. 57/2006^[HTML]

Hrd. 2006:5214 nr. 199/2006^[HTML]

Hrd. 2006:5221 nr. 167/2006^[HTML]

Hrd. 2006:5244 nr. 145/2006 (Bjartur í Vík ehf.)^[HTML]

Hrd. 2006:5276 nr. 245/2006^[HTML]

Hrd. 2006:5284 nr. 260/2006 (Skemmtistaður í Þingholtsstræti)^[HTML]
Sjónarmið um að ölvað fólk sem er farið út úr veitingastaðnum sé á eigin ábyrgð en Hæstiréttur tók ekki undir það, heldur bæri ábyrgð innan skynsamlegra marka.

Hrd. 2006:5328 nr. 610/2006^[HTML]

Hrd. 2006:5339 nr. 316/2006 (K vissi að það var ójafnt)^[HTML]

Hrd. 2006:5347 nr. 94/2006^[HTML]

Hrd. 2006:5356 nr. 267/2006 (Impregilo SpA)^[HTML]

Hrd. 2006:5484 nr. 620/2006^[HTML]

Hrd. 2006:5539 nr. 238/2006^[HTML]

Hrd. 2006:5547 nr. 310/2006^[HTML]

Hrd. 2006:5566 nr. 250/2006 (Umboð fyrir húsfélag)^[HTML]
Gjaldkeri tók í nafni húsfélagsins lán vegna viðgerða. Ágreiningur var um hvort gjaldkerinn hefði haft umboð til að skuldsetja húsfélagið eða farið út fyrir umboðið. Hann var ekki talinn bera bótaskyldu gagnvart viðsemjandanum á grundvelli þess að hafa farið út fyrir umboðið.

Hrd. 2006:5575 nr. 180/2006 (Þverfell)^[HTML]

Hrd. 2006:5584 nr. 340/2006^[HTML]

Hrd. 2006:5617 nr. 613/2006^[HTML]

Hrd. 2006:5625 nr. 626/2006 (Starmýri 4-8)^[HTML]

Hrd. 2006:5645 nr. 621/2006 (2 börn, opinber skipti)^[HTML]
Hæstiréttur taldi að tilvist barna einna og sér skapaði rétt til opinberra skipta.

Hrd. 2006:5676 nr. 246/2006^[HTML]

Hrd. 2006:5685 nr. 105/2006^[HTML]

Hrd. 2006:5743 nr. 269/2006 (Bergstaðastræti)^[HTML]

Hrd. 664/2006 dags. 8. janúar 2007^[HTML]

Hrd. 665/2006 dags. 10. janúar 2007 (Arfur til arfleifanda)^[HTML]
Maður gerði erfðaskrá og hafði ekki skylduerfingja. Hann ráðstafaði til vinar síns tilteknum eignum, sem voru mest af því sem hann átti. Meðal eignanna voru innstæður hans á tiltekinni bankabók. Hann hafði ekki tilgreint að erfðaskráin myndi einnig eiga við um eignir sem hann kynni að eignast í framtíðinni.

Systir hans deyr rétt áður en hann lést og var hann einkaerfingi hennar. Hann fékk leyfi til einkaskipta. Hann dó áður en sá arfur var greiddur. Mesti hluti þess arfs var lagður inn á bankabókina eftir að maðurinn dó.

Lögerfingjarnir fengu þann hluta sem var lagður inn á bankabókina eftir lát mannsins.

Hrd. 632/2006 dags. 16. janúar 2007^[HTML]

Hrd. 650/2006 dags. 16. janúar 2007^[HTML]

Hrd. 474/2005 nr. 18. janúar 2007^[HTML]

Hrd. 102/2006 dags. 1. febrúar 2007^[HTML]

Hrd. 329/2006 dags. 1. febrúar 2007 (hefnd)^[HTML]

Hrd. 387/2006 dags. 1. febrúar 2007^[HTML]

Hrd. 395/2006 dags. 1. febrúar 2007^[HTML]

Hrd. 40/2006 dags. 1. febrúar 2007^[HTML]

Hrd. 335/2006 dags. 8. febrúar 2007 (Íslenskar getraunir)^[HTML]
Fótboltaleikur hafði verið ranglega skráður í leikskrá og keypti stefnandi miða í Lengjunni eftir að raunverulega leiknum var lokið. Hæstiréttur taldi að eðli leiksins væri slíkt að kaupandi miða ætti að giska á úrslit leikja áður en þeim er lokið, og sýknaði því Íslenskar getraunir af kröfu miðakaupanda um greiðslu vinningsfjársins umfram það sem hann lagði inn.

Ekki vísað til 32. gr. samningalaganna í dómnum þó byggt hafi verið á henni í málflutningi.

Hrd. 120/2006 dags. 15. febrúar 2007 (Karl K. Karlsson - ÁTVR)^[HTML]

Hrd. 366/2006 dags. 15. febrúar 2007 (Brekkuland 3 - Réttarágalli - Umferðarréttur)^[HTML]
Hæstiréttur féllst ekki á það með kaupanda, er hélt eftir greiðslu, að réttarágalli hefði legið fyrir vegna umferðarréttar skv. aðalskipulagi. Þetta hefði legið fyrir á aðalskipulaginu í lengri tíma og báðum aðilum hefði verið jafn skylt að kynna sér skipulagið áður en viðskiptin fóru fram.

Hrd. 241/2006 dags. 22. febrúar 2007^[HTML]

Hrd. 344/2006 dags. 22. febrúar 2007 (Straumnes)^[HTML]
Snýr að reglu 20. kapítúla Kaupabálkar Jónsbókar um rétt til að slíta sameign.

Hrd. 462/2006 dags. 22. febrúar 2007^[HTML]

Hrd. 85/2007 dags. 26. febrúar 2007^[HTML]

Hrd. 278/2006 dags. 1. mars 2007 (Bubbi fallinn)^[HTML]
Bubbi krafðist bóta frá bæði útgefanda og ritstjóra fjölmiðils þar sem hann taldi að umfjöllun fjölmiðilsins hafa vegið að friðhelgi einkalífs hans. Ábyrgðarkerfið sem lögin um prentrétt setti upp kvað á um að hægt væri að krefjast bóta frá útgefandanum eða ritstjóranum. Hæstiréttur túlkaði ákvæðið á þann veg að eingöngu væri hægt að krefjast bótanna frá öðrum þeirra en ekki báðum.

Hrd. 438/2006 dags. 1. mars 2007 (Sinfóníuhljómsveit Íslands)^[HTML]
Reynt var á hvort stjórnsýslulögin ættu við. Starfsmanni hljómsveitarinnar hafði verið sagt upp þar sem hann stæði sig ekki nógu vel í starfi, og var ekki veittur andmælaréttur. Hæstiréttur taldi að hljómsveitin teldist ekki ríkisstofnun en hins vegar ættu stjórnsýslulögin við. Hún væri stjórnvald sökum þess að hún væri í eigu opinberra aðila og rekin fyrir almannafé.

Hrd. 442/2006 dags. 1. mars 2007^[HTML]

Hrd. 105/2007 dags. 5. mars 2007^[HTML]

Hrd. 97/2007 dags. 5. mars 2007^[HTML]

Hrd. 64/2007 dags. 7. mars 2007^[HTML]

Hrd. 315/2006 dags. 8. mars 2007 (Glútaraldehýð)^[HTML]

Hrd. 445/2006 dags. 8. mars 2007 (Þjóðhildarstígur)^[HTML]

Hrd. 457/2006 dags. 8. mars 2007^[HTML]

Hrd. 474/2006 dags. 8. mars 2007 (Þjófavarnarkerfi ekki virkt)^[HTML]

Hrd. 117/2007 dags. 14. mars 2007^[HTML]

Hrd. 330/2006 dags. 15. mars 2007^[HTML]

Hrd. 373/2006 dags. 15. mars 2007^[HTML]

Hrd. 425/2006 dags. 15. mars 2007 (Kambasel 69-85)^[HTML]

Hrd. 500/2006 dags. 15. mars 2007 (Álafossvegur)^[HTML]

Hrd. 505/2006 dags. 15. mars 2007^[HTML]

Hrd. 92/2007 dags. 16. mars 2007 (Olíusamráðsdómur - Forstjórar olíufélaga)^[HTML]
Forstjórar olíufélaga voru ákærðir. Álitið var að skilin á milli rannsóknar samkeppnisyfirvalda og sakamálarannsóknar lögreglu. Ákærunni var vísað frá dómi þar sem fyrrnefnda rannsóknin var framkvæmd á þeim grundvelli að ákærðu voru neyddir að lögum til að fella á sig sök, sem notað var svo gegn þeim í síðarnefndu rannsókninni. Hæstiréttur taldi þetta leiða til þess að rannsóknin var ónýt að öllu leyti.

Hrd. 123/2007 dags. 19. mars 2007^[HTML]

Hrd. 138/2007 dags. 22. mars 2007 (Landspildan)^[HTML]
Settar voru þrjár jafnstæðar dómkröfur þar sem að í einni þeirra var krafist tiltekinnar beitingar ákvæðis erfðafestusamnings en í annarri þeirra krafist ógildingar þess ákvæðis. Þótti það vera ódómtækt.

Hrd. 289/2006 dags. 22. mars 2007 (Landskiptagerð - Grjóteyri)^[HTML]

Hrd. 396/2006 dags. 22. mars 2007 (Líftrygging)^[HTML]
Maðurinn gaf ekki upp að hann væri með kransæðasjúkdóm og vátryggingafélagið neitaði að greiða líftrygginguna þegar á reyndi.

Hrd. 401/2006 dags. 22. mars 2007 (Lóð úr landi Efsta-Dals - Efsti-Dalur)^[HTML]
Um 30 árum eftir að A girti sér landspildu og reisti sér hús gerði eigandi þeirrar jarðar (B) sem landspildan var úr athugasemdir en A sagði að honum hefði verið fengið landið til eignar á sínum tíma á meðan B taldi að um leigu hefði verið að ræða. Hæstiréttur taldi ósannað að landið hefði verið fært A á grundvelli afnotasamnings en einnig var ósannað að hann hefði fengið það til eignar. A var talinn hafa hefðað sér landið til eignar.

Hrd. 466/2006 dags. 22. mars 2007^[HTML]

Hrd. 481/2006 dags. 22. mars 2007^[HTML]

Hrd. 485/2006 dags. 22. mars 2007 (Slys í Suðurveri)^[HTML]
Vinnuveitandinn útvegaði vörurnar og fór tjónþolinn, sem var starfsmaður hans, á milli verslana til að dreifa þeim. Vinnuveitandi tjónþola var sýknaður af kröfu tjónþola sökum þess að hann hafði ekkert um að segja um verslunarhúsnæðið í þeirri verslun þar sem tjónið átti sér stað.

Hrd. 166/2007 dags. 29. mars 2007^[HTML]

Hrd. 433/2006 dags. 29. mars 2007^[HTML]

Hrd. 498/2006 dags. 29. mars 2007^[HTML]

Hrd. 510/2006 dags. 29. mars 2007^[HTML]

Hrd. 524/2006 dags. 29. mars 2007 (Innnes ehf. )^[HTML]

Hrd. 552/2006 dags. 29. mars 2007^[HTML]

Hrd. 535/2006 dags. 2. apríl 2007^[HTML]

Hrd. 555/2006 dags. 2. apríl 2007^[HTML]

Hrd. 581/2006 dags. 2. apríl 2007 (Álversslys)^[HTML]

Hrd. 585/2006 dags. 2. apríl 2007^[HTML]

Hrd. 147/2007 dags. 3. apríl 2007^[HTML]

Hrd. 173/2007 dags. 11. apríl 2007^[HTML]

Hrd. 517/2006 dags. 26. apríl 2007^[HTML]

Hrd. 519/2006 dags. 26. apríl 2007 (Umgengnisréttur)^[HTML]

Hrd. 326/2006 dags. 3. maí 2007^[HTML]

Hrd. 222/2007 dags. 4. maí 2007 (Rúmlega fjögur ár talin verulegur dráttur)^[HTML]

Hrd. 264/2006 dags. 10. maí 2007^[HTML]

Hrd. 429/2006 dags. 10. maí 2007 (Skemmtibáturinn Harpa)^[HTML]

Hrd. 588/2006 dags. 10. maí 2007^[HTML]

Hrd. 647/2006 dags. 10. maí 2007 (Salmann Tamimi gegn Landspítala-háskólasjúkrahúsi - Uppsögn ríkisstarfsmanns)^[HTML]
Ríkisstarfsmanni var sagt upp vegna útskiptingar á tölvukerfum og fór hann í mál. Hæstiréttur nefndi að það skipti máli í hvaða starf viðkomandi var ráðinn og ef starfi er skipt út fyrir annað þurfi að kanna hvort finna megi önnur störf innan stjórnvaldsins sem starfsmaðurinn er hæfur til að gegna. Talið var að uppsögnin hafi verið ólögmæt.

Hrd. 268/2007 dags. 15. maí 2007^[HTML]

Hrd. 448/2006 dags. 16. maí 2007^[HTML]

Hrd. 536/2006 dags. 16. maí 2007^[HTML]

Hrd. 571/2006 dags. 16. maí 2007^[HTML]

Hrd. 629/2006 dags. 16. maí 2007^[HTML]

Hrd. 258/2007 dags. 22. maí 2007 (Kjarvalsmálverk)^[HTML]

Hrd. 450/2006 dags. 24. maí 2007 (Pizza-Pizza)^[HTML]

Hrd. 573/2006 dags. 24. maí 2007 (Innlausn eigna á jörð)^[HTML]

Hrd. 574/2006 dags. 24. maí 2007 (Innlausn eigna á jörð)^[HTML]

Hrd. 575/2006 dags. 24. maí 2007 (Innlausn eigna á jörð)^[HTML]

Hrd. 590/2006 dags. 24. maí 2007 (Öryrkjabandalag Íslands - Loforð ráðherra um hækkun örorkulífeyris)^[HTML]

Hrd. 642/2006 dags. 24. maí 2007^[HTML]

Hrd. 4/2007 dags. 31. maí 2007 (Höskuldsstaðir)^[HTML]

Hrd. 483/2006 dags. 31. maí 2007 (Gauksmýri)^[HTML]

Hrd. 493/2006 dags. 31. maí 2007 (Húsvirki hf.)^[HTML]

Hrd. 254/2007 dags. 1. júní 2007 (Baugsmál I)^[HTML]

Hrd. 281/2007 dags. 6. júní 2007^[HTML]

Hrd. 282/2007 dags. 6. júní 2007^[HTML]

Hrd. 296/2007 dags. 6. júní 2007^[HTML]

Hrd. 423/2006 dags. 7. júní 2007 (Blönduós - Ræktunarlóð)^[HTML]

Hrd. 518/2006 dags. 7. júní 2007 (FL-Group)^[HTML]

Hrd. 656/2006 dags. 7. júní 2007^[HTML]

Hrd. 302/2007 dags. 12. júní 2007^[HTML]

Hrd. 304/2007 dags. 12. júní 2007 (3 ár ekki skammur tími, hafnað)^[HTML]

Hrd. 311/2006 dags. 14. júní 2007^[HTML]

Hrd. 5/2007 dags. 14. júní 2007 (Lögreglumaður - Túlkun kjarasamnings)^[HTML]
Árið 2004 hafði fallið dómur er staðfesti skilning stéttarfélagsins á túlkun samningsins. Íslenska ríkið leiðrétti í samræmi við þann dóm en greiddi enga dráttarvexti. Lögreglumaður setti fram viðurkenningarkröfu um að íslenska ríkið myndi greiða dráttarvexti af vangoldnum launum hans. Hæstiréttur mat svo að dráttarvextir hefðu átt að greiðast frá gjalddaga hver mánaðarmót af þeirri upphæð sem vangreidd var. Þó lögfræðilegur vafi hafi verið á túlkun viðkomandi kjarasamningsákvæðis var niðurstaðan samt sem áður sú að skilningur íslenska ríkisins laut lægra haldi og gat ekki skýlt sér bak við vanþekkingu sína.

Hrd. 580/2006 dags. 14. júní 2007^[HTML]

Hrd. 655/2006 dags. 14. júní 2007^[HTML]

Hrd. 303/2007 dags. 15. júní 2007^[HTML]

Hrd. 614/2006 dags. 18. júní 2007^[HTML]

Hrd. 623/2006 dags. 18. júní 2007^[HTML]

Hrd. 344/2007 dags. 2. júlí 2007^[HTML]

Hrd. 345/2007 dags. 2. júlí 2007^[HTML]
Kærður var úrskurður héraðsdóms er staðfesti áframhaldandi gæsluvarðhald hins ákærða. Sá úrskurður var hins vegar kveðinn upp um það bil sex vikum eftir dómtöku, um tvöfaldan frest dómara til að kveða upp úrskurð í þeim tilfellum. Hæstiréttur felldi úrskurðinn úr gildi og með hliðsjón af atvikum málsins yrði ákærði ekki látinn sæta áfram gæsluvarðhaldi á meðan máls hans væri ódæmt.

Hrd. 323/2007 dags. 15. ágúst 2007^[HTML]

Hrd. 396/2007 dags. 23. ágúst 2007^[HTML]

Hrd. 331/2007 dags. 27. ágúst 2007^[HTML]

Hrd. 357/2007 dags. 27. ágúst 2007^[HTML]

Hrd. 369/2007 dags. 27. ágúst 2007 (Ekki ósanngjarnt, skipti í heild)^[HTML]
Hreinræktað dæmi um dóm um hvort lífeyrisréttindin eigi að vera utan eða innan skipta.

Hrd. 400/2007 dags. 27. ágúst 2007^[HTML]

Hrd. 403/2007 dags. 3. september 2007^[HTML]

Hrd. 404/2007 dags. 3. september 2007^[HTML]

Hrd. 405/2007 dags. 3. september 2007^[HTML]

Hrd. 406/2007 dags. 3. september 2007^[HTML]

Hrd. 452/2007 dags. 6. september 2007^[HTML]

Hrd. 451/2007 dags. 7. september 2007^[HTML]

Hrd. 32/2007 dags. 13. september 2007 (Landsbanki Íslands hf. - Launaútreikningur)^[HTML]
Mistök leiddu til of hárrar launagreiðslu og þremur árum síðar var krafist endurgreiðslu fyrir því ofgreidda. Hæstiréttur vísaði til þess að meginregla gilti um rétt skuldara til slíkrar endurkröfu sem á væru undantekningar. Í því sambandi nefndi hann að launagreiðandanum hefði átt að vera mistökin ljós, þar sem hann var banki, og var endurkröfunni því synjað.

Hrd. 41/2007 dags. 13. september 2007^[HTML]

Hrd. 611/2006 dags. 13. september 2007^[HTML]

Hrd. 523/2006 dags. 20. september 2007 (Starfsmannaleigur - Impregilo SpA)^[HTML]
Spurt var um hver ætti að skila skattinum. Fyrirætlað í lögskýringargögnum en kom ekki fram í lagatextanum, og því ekki hægt að byggja á lagaákvæðinu.

Hrd. 70/2007 dags. 20. september 2007^[HTML]

Hrd. 479/2007 dags. 25. september 2007^[HTML]

Hrd. 182/2007 dags. 27. september 2007 (Leyfi til námuvinnslu á hafsbotni - Björgun)^[HTML]
Árið 1990 fékk félagið Björgun opinbert leyfi til að vinna efni á hafsbotni til 30 ára. Árið 2000 öðluðust svo gildi lög um eignarrétt íslenska ríkisins á hafsbotninum er fólu í sér breytingar á skilyrðum til að fá útgefin eins leyfi og Björgun hafði undir höndum. Með lögunum var almennt orðað bráðabirgðaákvæði um að þáverandi handhafar slíkra leyfa skyldu halda þeim í 5 ár eftir gildistöku laganna.

Árið 2004 fékk svo Björgun tilkynningu um að leyfið þeirra myndi renna út á næsta ári. Félagið sótti þá um endurnýjun á leyfinu til Skipulagsstofnunar en var þá tilkynnt að leyfið þeirra yrði háð mati á umhverfisáhrifum. Björgun var ekki sátt með það.

Hæstiréttur tók undir með Björgun að um væri að ræða skerðingu á eignarréttindum og atvinnuréttindum, ásamt því að lagabreytingin hefði verið sérlega íþyngjandi gagnvart félaginu. Þó var ekki fallist á bótaskyldu þar sem hann taldi að uppfyllt hefðu verið skilyrði um almenningsþörf og ríkir almannahagsmunir væru fyrir því að vernda hafsbotninn. Þá vísaði hann til þess að grundvöllur lagasetningarinnar hefði verið umhverfisvernd og framkvæmd þjóðréttarskuldbindinga íslenska ríkisins. Þessi sjónarmið hefðu meira vægi en eignarréttindi Björgunar á leyfinu en skerðingin væri ekki það mikil að hún stofnaði til bótaskyldu af hendi íslenska ríkisins.

Hrd. 37/2007 dags. 4. október 2007^[HTML]

Hrd. 478/2007 dags. 4. október 2007^[HTML]

Hrd. 78/2007 dags. 4. október 2007 (Greiðslumark)^[HTML]

Hrd. 491/2006 dags. 11. október 2007^[HTML]

Hrd. 90/2007 dags. 11. október 2007^[HTML]

Hrd. 99/2007 dags. 11. október 2007 (Skaftártunguafréttur)^[HTML]

Hrd. 516/2007 dags. 15. október 2007 (Ólögmæt handtaka, fjártjón/miski)^[HTML]
Aðili bar upp viðurkenningarkröfu vegna meintrar ólögmætrar handtöku og einnig bótakröfu. Hæstiréttur taldi að um væri að ræða tvær aðskildar kröfur.

Hrd. 47/2007 dags. 18. október 2007^[HTML]

Hrd. 520/2007 dags. 18. október 2007^[HTML]

Hrd. 659/2006 dags. 18. október 2007 (Hellisvellir)^[HTML]

Hrd. 69/2007 dags. 18. október 2007 (Álfasteinn)^[HTML]

Hrd. 79/2007 dags. 18. október 2007^[HTML]

Hrd. 96/2007 dags. 18. október 2007 (ABC Holding)^[HTML]

Hrd. 505/2007 dags. 23. október 2007^[HTML]

Hrd. 109/2007 dags. 25. október 2007 (Þjóðkirkjan og önnur trúfélög - Ásatrúarfélagið)^[HTML]
Í þessu máli reyndi á í fyrsta skipti á þau forréttindi sem Þjóðkirkjan fær umfram önnur trúfélög. Ásatrúarfélagið stefndi ríkinu á þeim forsendum að aukin fjárframlög ríkisins til Þjóðkirkjunnar miðað við önnur trúfélög fælu í sér ólögmæta mismunun.

Hæstiréttur mat það svo að þær auknu skyldur sem ríkið setur á Þjóðkirkjuna leiddu til þess að hún og Ásatrúarfélagið væru ekki í sambærilegri stöðu og því væri ekki um mismunun að ræða.

Hrd. 58/2007 dags. 25. október 2007 (Klettháls)^[HTML]

Hrd. 65/2007 dags. 25. október 2007 (Heiðarbær)^[HTML]

Hrd. 67/2007 dags. 25. október 2007^[HTML]

Hrd. 68/2007 dags. 25. október 2007 (Sparisjóður Vestmannaeyja)^[HTML]

Hrd. 526/2007 dags. 26. október 2007^[HTML]

Hrd. 548/2007 dags. 31. október 2007^[HTML]

Hrd. 272/2007 dags. 1. nóvember 2007^[HTML]

Hrd. 594/2006 dags. 1. nóvember 2007 (Brekkuás)^[HTML]

Hrd. 135/2007 dags. 8. nóvember 2007^[HTML]

Hrd. 176/2007 dags. 8. nóvember 2007 (Yamaha)^[HTML]

Hrd. 206/2007 dags. 8. nóvember 2007^[HTML]

Hrd. 663/2006 dags. 8. nóvember 2007^[HTML]

Hrd. 7/2007 dags. 8. nóvember 2007^[HTML]

Hrd. 569/2007 dags. 12. nóvember 2007^[HTML]

Hrd. 151/2007 dags. 15. nóvember 2007 (Unnarsholtskot - Gjafir)^[HTML]

Hrd. 489/2006 dags. 15. nóvember 2007 (Þorragata 5, 7 og 9)^[HTML]

Hrd. 566/2007 dags. 15. nóvember 2007 (Dómkvaðning matsmanna)^[HTML]

Hrd. 127/2007 dags. 22. nóvember 2007^[HTML]

Hrd. 19/2007 dags. 22. nóvember 2007 (Strandasel)^[HTML]
Fasteign byggð 1977 og keypt 2004. Gallinn var í halla gólfs í sólstofu sem byggð hafði verið árið 1992. Gallinn var ekki nógu mikill til að uppfylla lagakröfur um gallaþröskuld, og hann var talinn það augljós að undantekning um vanrækslu á upplýsingaskyldu var ekki talin eiga við.

Hrd. 235/2007 dags. 22. nóvember 2007^[HTML]

Hrd. 581/2007 dags. 22. nóvember 2007^[HTML]

Hrd. 606/2007 dags. 22. nóvember 2007^[HTML]

Hrd. 157/2007 dags. 29. nóvember 2007^[HTML]

Hrd. 189/2007 dags. 29. nóvember 2007^[HTML]

Hrd. 215/2007 dags. 29. nóvember 2007 (Drukknun)^[HTML]

Hrd. 611/2007 dags. 10. desember 2007^[HTML]

Hrd. 634/2007 dags. 10. desember 2007 (Framsal sakamanns)^[HTML]

Hrd. 152/2007 dags. 13. desember 2007 (Landspilda úr Teigstorfu, á Þveráraurum)^[HTML]
Aðilar kröfðust viðurkenningar á því að hefð hefði unnist á landspildu innan girðingar lands þeirra. Girðingin hafi átt að hafa verið reist fyrir 1960. Lögð hafði verið fram landskiptabeiðni áður en hefðun væri fullnuð, með vitneskju aðilanna sem kröfðust viðurkenningarinnar, og því hefðu þeir ekki getað hafa talið hafa eignast landspilduna á grundvelli hefðunar.

Hrd. 153/2007 dags. 13. desember 2007 (Flugslys í Hvalfirði)^[HTML]
Flugkennari losnaði undan bótaskyldu.

Hrd. 169/2007 dags. 13. desember 2007^[HTML]

Hrd. 196/2007 dags. 13. desember 2007 (Auto Ísland ehf.)^[HTML]

Hrd. 210/2007 dags. 13. desember 2007 (Grímstunga - Jarðir í Áshreppi)^[HTML]

Hrd. 292/2007 dags. 13. desember 2007 (Keilufell)^[HTML]
Skilyrði um gallaþröskuld var ekki talið vera uppfyllt þar sem flatarmálsmunur einbýlishúss samkvæmt söluyfirliti og kaupsamningi borið saman við raunstærð reyndist vera 14,4%.

Hrd. 327/2007 dags. 13. desember 2007 (Dóra Dröfn Skúladóttir gegn Landspítala)^[HTML]

Hrd. 605/2007 dags. 18. desember 2007^[HTML]

Hrd. 629/2007 dags. 18. desember 2007^[HTML]

Hrd. 154/2007 dags. 20. desember 2007^[HTML]

Hrd. 185/2007 dags. 20. desember 2007^[HTML]

Hrd. 208/2007 dags. 20. desember 2007 (Stangarhylur)^[HTML]

Hrd. 239/2007 dags. 20. desember 2007 (Berufjarðará)^[HTML]
Spildu var skipt úr jörð en ekki var vikið að vatni eða veiðiréttar. Eigendurnir töldu sig hafa óskiptan veiðirétt í sameign við hinn hluta jarðarinnar. Hæstiréttur féllst ekki á það.

Hrd. 659/2007 dags. 10. janúar 2008^[HTML]

Hrd. 7/2008 dags. 16. janúar 2008^[HTML]

Hrd. 195/2007 dags. 17. janúar 2008 (Umferðarslys - Sjálfsmorð)^[HTML]

Hrd. 213/2007 dags. 17. janúar 2008^[HTML]

Hrd. 286/2007 dags. 17. janúar 2008 (Lífeyrissjóður starfsmanna Reykjavíkurborgar)^[HTML]
Hæstiréttur taldi að ákvæði stjórnsýslulaga giltu ekki um Lífeyrissjóð starfsmanna Reykjavíkurborgar þar sem um hann giltu ákvæði laga nr. 129/1997 um skyldutryggingu lífeyrisréttinda og starfsemi lífeyrissjóða. Þá gat Hæstiréttur þess að engin sérákvæði væru í lögum sem giltu um starfsemi sjóðsins sem gerði hann frábrugðinn öðrum lífeyrissjóðum, og breytti sú staðreynd ekki því mati þó svo að samþykktir sjóðsins kvæðu á um að eigendur hans teldust vera Reykjavíkurborg og sjóðfélagar, og að hinn fyrrnefndi skipaði þrjá stjórnarmenn í fimm manna stjórn sjóðsins og Starfsmannafélag Reykjavíkurborgar tvo.

Hrd. 8/2008 dags. 17. janúar 2008^[HTML]

Hrd. 650/2007 dags. 18. janúar 2008^[HTML]

Hrd. 31/2008 dags. 23. janúar 2008 (Galtalækjarskógur)^[HTML]
Ekki var tekið fram hver spildan var sem var leigð.

Hrd. 9/2008 dags. 23. janúar 2008^[HTML]

Hrd. 128/2007 dags. 24. janúar 2008^[HTML]

Hrd. 181/2007 dags. 24. janúar 2008^[HTML]

Hrd. 181/2007 dags. 24. janúar 2008 (Álftarós)^[HTML]

Hrd. 250/2007 dags. 24. janúar 2008^[HTML]

Hrd. 262/2007 dags. 24. janúar 2008^[HTML]

Hrd. 15/2008 dags. 29. janúar 2008^[HTML]

Hrd. 158/2007 dags. 31. janúar 2008 (Vopnað rán)^[HTML]

Hrd. 224/2007 dags. 31. janúar 2008 (Fiskhausar)^[HTML]

Hrd. 225/2007 dags. 31. janúar 2008 (Sjúkdómatrygging)^[HTML]

Hrd. 226/2007 dags. 31. janúar 2008^[HTML]

Hrd. 142/2007 dags. 7. febrúar 2008 (Olíusamráð - Reykjavíkurborg)^[HTML]

Hrd. 143/2007 dags. 7. febrúar 2008 (Olíusamráð - Strætó bs.)^[HTML]

Hrd. 187/2007 dags. 7. febrúar 2008^[HTML]

Hrd. 310/2007 dags. 7. febrúar 2008^[HTML]

Hrd. 382/2007 dags. 7. febrúar 2008^[HTML]

Hrd. 618/2006 dags. 7. febrúar 2008 (Leikskólakennari)^[HTML]

Hrd. 21/2008 dags. 8. febrúar 2008 (Ríkislögreglustjóri - Skattrannsóknarstjóri - Skattur)^[HTML]
Klofinn dómur.
Rannsókn á stóru og umfangsmiklu máli leiddi til uppgötvana um vantalinn skatt. Lögreglan hafði sent skattayfirvöldum til útreiknings á ætluðum skattaundanskotum. Niðurstaða skattayfirvalda hljóðaði eingöngu upp á tvo einstaklinga en ekki hinn þriðja, en sá þriðji hafði ítrekað synjað um afhendingu gagna. Lögreglan taldi að hinn þriðji ætti að hljóta sömu meðferð og krafðist húsleitarheimildar hjá dómstólum.

Í þessu máli vissi aðgerðarþoli og skattrannsóknarstjóri af beiðninni og kærði hinn síðarnefndi úrskurðinn.

Hrd. 10/2008 dags. 12. febrúar 2008^[HTML]

Hrd. 25/2008 dags. 12. febrúar 2008^[HTML]

Hrd. 27/2008 dags. 12. febrúar 2008 (Hringbraut 15)^[HTML]

Hrd. 68/2008 dags. 12. febrúar 2008^[HTML]

Hrd. 72/2008 dags. 13. febrúar 2008^[HTML]

Hrd. 252/2007 dags. 14. febrúar 2008^[HTML]

Hrd. 307/2007 dags. 14. febrúar 2008^[HTML]

Hrd. 325/2007 dags. 14. febrúar 2008 (Uppgjör fasteignakaupa - Lögmenn reikna lokagreiðslu - Fulning)^[HTML]
Dómurinn fjallar um mat hvort viðsemjandinn hafi verið í góðri trú eða ekki, og hvort viðsemjandinn hafi haft áhrif á það.

Samkomulag var gert eftir að galli kom upp en samkomulagið byggði á röngum tölum, sem sagt reikningsleg mistök, en afskipti kaupandans voru talin hafa valdið því. Seljandinn var því ekki talinn skuldbundinn af fjárhæðinni.

Hrd. 231/2007 dags. 21. febrúar 2008 (Vatnslögn)^[HTML]

Hrd. 644/2006 dags. 21. febrúar 2008 (Jarðefni - Gangadómar - Almannaskarðsgöng I)^[HTML]
Snerist um borun jarðganga um Almannaskarð, og Reyðarfjarðar og Fáskrúðsfjarðar. Eignarnám var gert í fjöllunum. Vegagerðin nýtti jarðefnið til að leggja vegi og deilt var um hvort eignarnámið hafi náð yfir jarðefnanýtingu. Hæstiréttur taldi að jarðefnið væri hluti fjallsins en efnatakan var svo dýr að hún hefði ekki verið arðbær, og því hefði jarðefnið ekki verðgildi gagnvart jarðeigandanum.

Hrd. 645/2006 dags. 21. febrúar 2008 (Jarðefni - Gangadómar - Reyðarfjarðargöng)^[HTML]
Snerist um borun jarðganga um Almannaskarð, og Reyðarfjarðar og Fáskrúðsfjarðar. Eignarnám var gert í fjöllunum. Vegagerðin nýtti jarðefnið til að leggja vegi og deilt var um hvort eignarnámið hafi náð yfir jarðefnanýtingu. Hæstiréttur taldi að jarðefnið væri hluti fjallsins en efnatakan var svo dýr að hún hefði ekki verið arðbær, og því hefði jarðefnið ekki verðgildi gagnvart jarðeigandanum.

Hrd. 61/2008 dags. 22. febrúar 2008^[HTML]
Maður fann eftirfararbúnað í bifreið sinni og krafðist þess að þeirri rannsóknaraðgerð yrði hætt. Lögmaður mannsins bað um gögn málsins eftir að málinu lauk fyrir Hæstarétti. Hæstiréttur taldi að lögmaðurinn hefði ekki verið við slíkur eftir dómsuppsögu fyrir Hæstarétti. Við það hafi lokið skipun lögmannsins sem verjanda sakbornings og hafði hann ekki réttarstöðu sem slíkur.

Hrd. 134/2007 dags. 28. febrúar 2008^[HTML]

Hrd. 220/2007 dags. 28. febrúar 2008 (Áfengisvandi)^[HTML]

Hrd. 306/2007 dags. 28. febrúar 2008 (Kjarval)^[HTML]

Hrd. 104/2008 dags. 4. mars 2008^[HTML]

Hrd. 165/2007 dags. 6. mars 2008 (Leiðbeint - Hafnað hótunum eða þrýstingi)^[HTML]

Hrd. 288/2007 dags. 6. mars 2008^[HTML]

Hrd. 289/2007 dags. 6. mars 2008^[HTML]

Hrd. 319/2007 dags. 6. mars 2008 (Vaxtarsamningur)^[HTML]

Hrd. 324/2007 dags. 6. mars 2008 (Afvöxtun)^[HTML]

Hrd. 332/2007 dags. 6. mars 2008 (Jurtaríki)^[HTML]

Hrd. 200/2007 dags. 13. mars 2008 (Óvígð sambúð - Fjárskipti)^[HTML]

Hrd. 221/2007 dags. 13. mars 2008 (Höfundaréttur)^[HTML]
Í útgáfu ævisögu Halldórs Laxness voru fjölmargar tilvitnanir sem taldar voru brjóta gegn höfundarétti. Hæstiréttur taldi að málshöfðunarfrestur til að hafa uppi refsikröfu í einkamáli hefði verið liðinn og var þeim kröfulið vísað sjálfkrafa frá héraðsdómi.

Hrd. 318/2007 dags. 13. mars 2008^[HTML]

Hrd. 384/2007 dags. 13. mars 2008 (Ekki leiðbeint - Vankunnátta um helmingaskipti)^[HTML]

Hrd. 442/2007 dags. 13. mars 2008^[HTML]

Hrd. 443/2007 dags. 13. mars 2008^[HTML]

Hrd. 518/2007 dags. 13. mars 2008 (Svæfingalæknir)^[HTML]

Hrd. 114/2008 dags. 14. mars 2008 (Hringvegur um Hornafjörð)^[HTML]
Landeigendur sem voru ekki aðilar máls á ákveðnu stjórnsýslustigi voru samt sem áður taldir geta orðið aðilar að dómsmáli á grundvelli lögvarinna hagsmuna um úrlausnarefnið.

Hrd. 207/2007 dags. 18. mars 2008^[HTML]

Hrd. 301/2007 dags. 18. mars 2008 (Elliðahvammur)^[HTML]

Hrd. 393/2007 dags. 18. mars 2008 (Öryggismiðstöð)^[HTML]

Hrd. 449/2007 dags. 18. mars 2008 (VÍS III)^[HTML]

Hrd. 145/2008 dags. 7. apríl 2008 (Tröllaborgir)^[HTML]

Hrd. 157/2008 dags. 7. apríl 2008 (Dánarbússkipti)^[HTML]

Hrd. 248/2007 dags. 10. apríl 2008 (Iveco bátavél)^[HTML]

Hrd. 352/2007 dags. 10. apríl 2008 (Ölvaður maður hljóp í veg fyrir bifreið)^[HTML]
Ölvaður maður fékk far í Hvalfjörðinn og fór út úr bílnum til að hlaupa yfir götuna. Hann lenti svo í veg fyrir bifreið. Háttsemin taldist vera stórfellt gáleysi og átti tjónþolinn því að bera tjón sitt að ⅓ hluta.

Hrd. 436/2007 dags. 10. apríl 2008 (Hafið)^[HTML]

Hrd. 437/2007 dags. 10. apríl 2008 (Kvikmyndin Hafið)^[HTML]

Hrd. 155/2008 dags. 16. apríl 2008^[HTML]

Hrd. 156/2008 dags. 16. apríl 2008^[HTML]

Hrd. 164/2008 dags. 16. apríl 2008^[HTML]

Hrd. 169/2008 dags. 17. apríl 2008^[HTML]

Hrd. 444/2007 dags. 17. apríl 2008^[HTML]

Hrd. 461/2007 dags. 17. apríl 2008^[HTML]

Hrd. 489/2007 dags. 17. apríl 2008 (Haukalind)^[HTML]

Hrd. 198/2008 dags. 22. apríl 2008^[HTML]

Hrd. 192/2008 dags. 23. apríl 2008^[HTML]

Hrd. 220/2008 dags. 23. apríl 2008 (Öll íslensk fjármálafyrirtæki)^[HTML]

Hrd. 221/2008 dags. 23. apríl 2008^[HTML]

Hrd. 366/2007 dags. 23. apríl 2008 (Portus - Tónlistarhúsið Harpan)^[HTML]
Tveir aðilar sem höfðu ekki verið valdir til að fá sérleyfi til byggingar, eign og rekstur tónlistar- og ráðstefnuhúsið Hörpuna, kröfðust afrits af samkomulags sem Austurhöfn-TR ehf., fyrirtæki stofnað af íslenska ríkinu og Reykjavíkurborg, gerði við Portus ehf. Þeirri beiðni var synjað af hálfu Ríkiskaupa og Reykjavíkurborgar og var henni skotið til úrskurðarnefndar upplýsingamála sem féllst svo á beiðnina.

Hæstiréttur hafnaði málsástæðu um að samningurinn félli utan við gildissvið upplýsingalaga og vísaði þar á meðal að í þeim lögum hefði ekki verið neinn áskilnaður um ákvörðun er varðaði rétt eða skyldu manna. Þá var einnig getið þess í dómnum að Ríkiskaup sáu um þau innkaup sem voru aðdragandi samningins auk þess að hann var undirritaður af fulltrúum íslenska ríkisins og Reykjavíkurborgar. Ljóst var að Ríkiskaup og Reykjavíkurborg höfðu haft samninginn undir höndum vegna verkefna þeirra á sviði stjórnsýslu.

Hrd. 418/2007 dags. 23. apríl 2008 (Teigarás - Akrar)^[HTML]

Hrd. 425/2007 dags. 23. apríl 2008 (Ósæmileg ummæli í stefnu)^[HTML]

Hrd. 557/2007 dags. 23. apríl 2008^[HTML]

Hrd. 228/2008 dags. 29. apríl 2008^[HTML]

Hrd. 184/2008 dags. 30. apríl 2008^[HTML]

Hrd. 411/2007 dags. 30. apríl 2008 (Sálfræðingafélagið)^[HTML]

Hrd. 194/2008 dags. 8. maí 2008 (Istorrent I)^[HTML]

Hrd. 207/2008 dags. 8. maí 2008 (Ákvörðun ríkissaksóknara um niðurfellingu rannsóknar)^[HTML]
Barn hafði dáið með voveiflegum hætti og málið var svo fellt niður. Sú niðurfelling var kærð til ríkissaksóknara sem staðfesti niðurstöðuna. Foreldrarnir fóru í dómsmál og kröfðust ógildingar niðurfellingarinnar. Hæstiréttur klofnaði og taldi meiri hlutinn sig ekki geta endurskoðað ákvarðanir ríkissaksóknara og vísaði málinu því frá. Minni hlutinn taldi það leiða af 70. gr. stjórnarskrárinnar að hægt væri að fá endurskoðun dómstóla á slíkum ákvörðunum.

Hrd. 379/2007 dags. 8. maí 2008 (Sala á Íslenskum aðalverktökum hf.)^[HTML]

Hrd. 426/2007 dags. 8. maí 2008 (Hringrás)^[HTML]

Hrd. 450/2007 dags. 8. maí 2008 (Hópbílaleigan I)^[HTML]
Aðili var lægstbjóðandi í akstur á tveimur tilteknum svæðum. Samt sem áður var tilboði hans hafnað á grundvelli fjárhagslegrar getu og tæknilegs hæfis sem voru ekki tiltekin sérstaklega í útboðsgögnum. Fyrir Hæstarétti var viðurkenndur réttur hans til skaðabóta.

Hrd. 82/2008 dags. 8. maí 2008^[HTML]

Hrd. 455/2007 dags. 15. maí 2008^[HTML]

Hrd. 458/2007 dags. 15. maí 2008 (Sýkt blóð)^[HTML]

Hrd. 253/2008 dags. 16. maí 2008 (K frá Úkraínu, fasteign)^[HTML]
Dæmigerður skáskiptadómur. M átti fasteign en álitamál hvort hann átti hana fyrir hjúskap eða ekki. Innan við árs hjúskapur.
Lítil fjárhagsleg samstaða.
Talið ósanngjarnt að hún fengi helminginn og því beitt skáskiptum.

Hrd. 250/2008 dags. 19. maí 2008 (Hundahaldsmál)^[HTML]

Hrd. 252/2008 dags. 19. maí 2008 (Sambúðarfólk)^[HTML]

Hrd. 472/2007 dags. 22. maí 2008 (Veraldarvinir)^[HTML]

Hrd. 257/2008 dags. 26. maí 2008^[HTML]

Hrd. 275/2008 dags. 26. maí 2008 (Skoðun á þaki)^[HTML]

Hrd. 308/2007 dags. 29. maí 2008^[HTML]

Hrd. 494/2007 dags. 29. maí 2008 (Lögmæt forföll)^[HTML]
Lögmaður málsaðila var veikur og hafði hann upplýst dómara um það. Dómari hefði átt að fresta þinghaldinu en gerði það ekki. Hæstiréttur taldi það brot á jafnræði málsaðila.

Hrd. 546/2007 dags. 29. maí 2008^[HTML]

Hrd. 292/2008 dags. 5. júní 2008^[HTML]

Hrd. 335/2007 dags. 5. júní 2008 (A. Karlsson)^[HTML]

Hrd. 385/2007 dags. 5. júní 2008 (Baugsmál II)^[HTML]

Hrd. 474/2007 dags. 5. júní 2008^[HTML]

Hrd. 481/2007 dags. 5. júní 2008^[HTML]

Hrd. 506/2007 dags. 5. júní 2008 (Gámaleiga)^[HTML]

Hrd. 522/2007 dags. 5. júní 2008 (Ekið í hlið bifreiðar á Drottningarbraut)^[HTML]
Talið að um stórfellt gáleysi hefði verið að ræða.
Bíll keyrði yfir rautt ljós og ók í veg fyrir bíl sem var að þvera götuna. Ágreiningur var um hvort ökumaðurinn sem var að þvera götuna hafði sýnt af sér stórfellt gáleysi. Hæstiréttur taldi að við þessar aðstæður hefði ökumaðurinn átt að gæta sín betur og leit einnig til þess að bjart var úti.

Hrd. 290/2008 dags. 6. júní 2008^[HTML]

Hrd. 291/2008 dags. 6. júní 2008^[HTML]

Hrd. 302/2008 dags. 11. júní 2008 (Garðabær)^[HTML]
K var skrifuð fyrir eign en M taldi sig eiga hlutdeild.
M var talinn hafa lagt fram of lítið til að það skapaði hlutdeild.
Hæstiréttur nefnir að M hefði ekki lagt fram kröfu um endurgreiðslu vegna vinnu við eignina.

Hrd. 467/2007 dags. 12. júní 2008 (Aldraður maður og sala báts - Ingvar ÍS 770)^[HTML]
Ekkert kom fram í málinu um andlega annmarka seljandans. Vitni sögðu líka að seljandinn hafi vitað af því að söluverð bátsins var lægra en virði hans. Þá var litið til þess að um tvö ár voru liðin frá sölunni og þar til formleg krafa um hærra verð var borin fram. Hæstiréttur hafnaði því að breyta kaupsamningnum til hækkunar kaupverðs þar sem ekki væru uppfyllt skilyrði 36. gr. samningalaga, nr. 7/1936.

Hrd. 555/2007 dags. 12. júní 2008 (Ummæli á Internetinu)^[HTML]

Hrd. 556/2007 dags. 12. júní 2008^[HTML]

Hrd. 582/2007 dags. 12. júní 2008^[HTML]

Hrd. 615/2007 dags. 12. júní 2008 (Vátryggingarsamningur)^[HTML]

Hrd. 313/2008 dags. 16. júní 2008^[HTML]

Hrd. 264/2008 dags. 18. júní 2008 (Vestfjarðarvegur - Fuglaverndarfélag Íslands)^[HTML]

Hrd. 397/2007 dags. 19. júní 2008^[HTML]

Hrd. 549/2007 dags. 19. júní 2008 (Iceland Express)^[HTML]

Hrd. 325/2008 dags. 26. júní 2008 (Litli-Hvammur)^[HTML]

Hrd. 399/2008 dags. 30. júlí 2008^[HTML]

Hrd. 368/2008 dags. 1. september 2008^[HTML]

Hrd. 388/2008 dags. 2. september 2008^[HTML]

Hrd. 401/2008 dags. 2. september 2008^[HTML]

Hrd. 404/2008 dags. 2. september 2008 (Arnórsstaðir)^[HTML]

Hrd. 417/2008 dags. 2. september 2008^[HTML]

Hrd. 446/2008 dags. 2. september 2008^[HTML]

Hrd. 358/2008 dags. 5. september 2008^[HTML]

Hrd. 420/2008 dags. 5. september 2008^[HTML]
Dómara bar að gefa verjanda kost á að reifa um tiltekið atriði þótt enga nauðsyn bæri til að efna til munnlegs málflutnings af því tilefni.

Hrd. 356/2008 dags. 8. september 2008^[HTML]

Hrd. 373/2008 dags. 10. september 2008^[HTML]

Hrd. 394/2008 dags. 10. september 2008^[HTML]

Hrd. 1/2008 dags. 18. september 2008^[HTML]

Hrd. 420/2007 dags. 18. september 2008^[HTML]

Hrd. 430/2007 dags. 18. september 2008 (Hjúkrunarfræðingur á geðsviði)^[HTML]
X starfaði sem hjúkrunarfræðingur á geðsviði Landspítala Íslands ásamt hjúkrunarfræðingnum Y. Y sakaði X um kynferðislega áreitni utan vinnustaðar og lýsti því yfir að hann væri tilbúinn til þess að færa sig milli deilda.

Yfirmenn X ákváðu að færa X milli deilda gegn vilja hennar vegna ágreiningsins sem ríkti meðal þeirra tveggja og að ágreiningurinn truflaði starfsemina. Landspítalinn hélt því fram að um væri að ræða ákvörðun á grundvelli stjórnunarréttar vinnuveitenda og því ættu reglur stjórnsýsluréttarins ekki við.

Hæstiréttur taldi að ákvörðunin hefði slík áhrif á æru X, réttindi hennar og réttarstöðu hennar að öðru leyti, að hún teldist vera stjórnvaldsákvörðun. Fallist var á kröfu X um ógildingu þeirrar ákvörðunar Landspítalans um að flytja hana úr starfi milli deilda og greiðslu miskabóta.

Hrd. 473/2008 dags. 18. september 2008^[HTML]

Hrd. 487/2007 dags. 18. september 2008^[HTML]

Hrd. 550/2006 dags. 18. september 2008 (Faxaflóahafnir)^[HTML]
Aðili taldi að Faxaflóahöfnum hafi verið óheimilt að setja áfenga og óáfenga drykki í mismunandi gjaldflokka vörugjalds hafnarinnar og höfðaði mál á grundvelli meints brots á jafnræðisreglu 11. gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993 og 65. gr. stjórnarskrárinnar.

Hæstiréttur leit svo á að áfengar og óáfengar drykkjarvörur væru eðlisólíkar og því ekki um sambærilegar vörur að ræða, og hafnaði því þeirri málsástæðu.

Hrd. 484/2007 dags. 25. september 2008^[HTML]

Hrd. 523/2007 dags. 25. september 2008^[HTML]

Hrd. 591/2007 dags. 25. september 2008 (Hraði, slitnir hjólbarðar, stilla útvarp)^[HTML]
Ökumaður var að skipta um rás í útvarpinu og var að keyra yfir hámarkshraða. Það var ekki talið vera stórfellt gáleysi en taldist þó vera einfalt gáleysi. Ekki var talið sannað að slit hjólbarðanna ein og sér hefðu valdið slysinu.

Hrd. 652/2007 dags. 25. september 2008 (Bjarkarland)^[HTML]

Hrd. 96/2008 dags. 25. september 2008^[HTML]

Hrd. 51/2008 dags. 2. október 2008^[HTML]

Hrd. 550/2007 dags. 2. október 2008^[HTML]

Hrd. 596/2007 dags. 2. október 2008^[HTML]

Hrd. 619/2007 dags. 2. október 2008 (Veiðifélag Norðurár í Skagafirði)^[HTML]

Hrd. 640/2007 dags. 2. október 2008^[HTML]

Hrd. 653/2007 dags. 2. október 2008^[HTML]

Hrd. 654/2007 dags. 2. október 2008^[HTML]

Hrd. 514/2008 dags. 3. október 2008 (Valitor)^[HTML]
Skattyfirvöld vildu upplýsingar um alla sem áttu erlend greiðslukort með tiltekinni heimild. Meiri hluti Hæstaréttar taldi lagaákvæðið vera nógu skýrt.

Hrd. 637/2007 dags. 9. október 2008^[HTML]

Hrd. 669/2007 dags. 9. október 2008^[HTML]

Hrd. 106/2008 dags. 16. október 2008^[HTML]

Hrd. 541/2008 dags. 16. október 2008^[HTML]

Hrd. 88/2008 dags. 16. október 2008 (Skútahraun 2-4)^[HTML]

Hrd. 91/2008 dags. 16. október 2008 (Grænagata)^[HTML]

Hrd. 557/2008 dags. 20. október 2008^[HTML]

Hrd. 584/2007 dags. 23. október 2008 (Kompás)^[HTML]
Þáttastjórnendur þóttust vera ungar stúlkur settu upp fundi með ákærðu og höfðu svo samband við lögregluna. Hæstiréttur taldi að gögnin hefðu ekki slíkt sönnunargildi að þau dygðu til að sakfella þá, m.a. var ekki útilokað að ákærðu hefðu verið að mæta á öðrum forsendum.

Hrd. 585/2007 dags. 23. október 2008^[HTML]

Hrd. 609/2007 dags. 23. október 2008^[HTML]

Hrd. 661/2007 dags. 23. október 2008^[HTML]

Hrd. 672/2007 dags. 23. október 2008^[HTML]

Hrd. 129/2008 dags. 30. október 2008^[HTML]

Hrd. 236/2008 dags. 30. október 2008 (Þvagsýnataka í fangaklefa - Þvagleggur)^[HTML]
Lögreglan var álitin hafa ráðist í lítilsvirðandi rannsóknaraðgerð án þess að hún hefði haft úrslitaþýðingu í málinu. Var því um að ræða brot á meðalhófsreglu 3. mgr. 53. gr. laga um meðferð sakamála, nr. 88/2008, og 13. gr. lögreglulaga, nr. 90/1996.

Hrd. 70/2008 dags. 30. október 2008 (Kostnaður vegna málsmeðferðar í Landbúnaðarráðuneytinu - Varnargarður í Hvítá III - Blöndal)^[HTML]
Ekki algengt að slík bótaskylda sé dæmd. Hæstiréttur taldi að mistökin á stjórnsýslustigi hefðu verið svo mikil að háttsemin teldist saknæm og ólögmæt og bæri ríkið því bótaskyldu vegna kostnaðar aðilanna vegna meðferð málsins á stjórnsýslustigi.

Hrd. 115/2008 dags. 6. nóvember 2008 (Lyngberg)^[HTML]

Hrd. 121/2008 dags. 6. nóvember 2008^[HTML]

Hrd. 122/2008 dags. 6. nóvember 2008^[HTML]

Hrd. 265/2008 dags. 6. nóvember 2008^[HTML]

Hrd. 32/2008 dags. 6. nóvember 2008 (Viðbygging ofan á hús - Suðurhús - Brottflutningur I)^[HTML]

Hrd. 55/2008 dags. 6. nóvember 2008 (Bumbuslagur)^[HTML]
Ekki litið svo á að bumbuslagurinn hafi falið í sér stórfellt gáleysi.

Hrd. 566/2008 dags. 6. nóvember 2008 (Skálmholtshraun í Flóahreppi)^[HTML]

Hrd. 589/2008 dags. 7. nóvember 2008^[HTML]

Hrd. 578/2008 dags. 10. nóvember 2008^[HTML]

Hrd. 113/2008 dags. 13. nóvember 2008^[HTML]

Hrd. 180/2008 dags. 13. nóvember 2008^[HTML]

Hrd. 28/2008 dags. 13. nóvember 2008^[HTML]

Hrd. 582/2008 dags. 13. nóvember 2008^[HTML]

Hrd. 583/2008 dags. 13. nóvember 2008^[HTML]

Hrd. 584/2008 dags. 13. nóvember 2008^[HTML]

Hrd. 585/2008 dags. 13. nóvember 2008^[HTML]

Hrd. 586/2008 dags. 13. nóvember 2008^[HTML]

Hrd. 587/2008 dags. 13. nóvember 2008^[HTML]

Hrd. 600/2008 dags. 17. nóvember 2008 (Ístak - E. Pihl & Søn A.S.)^[HTML]

Hrd. 602/2008 dags. 17. nóvember 2008^[HTML]
Aðfinnslur voru gerðar við greinargerð ákæruvaldsins sem var það ítarleg að hún var talin jafna við skriflega málsmeðferð.

Hrd. 151/2008 dags. 20. nóvember 2008^[HTML]

Hrd. 182/2008 dags. 20. nóvember 2008^[HTML]

Hrd. 187/2008 dags. 20. nóvember 2008^[HTML]

Hrd. 57/2008 dags. 20. nóvember 2008^[HTML]

Hrd. 79/2008 dags. 20. nóvember 2008^[HTML]

Hrd. 80/2008 dags. 20. nóvember 2008^[HTML]

Hrd. 606/2008 dags. 25. nóvember 2008^[HTML]

Hrd. 139/2008 dags. 27. nóvember 2008^[HTML]

Hrd. 193/2008 dags. 27. nóvember 2008^[HTML]

Hrd. 631/2008 dags. 28. nóvember 2008^[HTML]

Hrd. 623/2008 dags. 2. desember 2008^[HTML]

Hrd. 152/2008 dags. 4. desember 2008^[HTML]

Hrd. 181/2008 dags. 4. desember 2008 (Lóðarúthlutun í Kópavogi)^[HTML]

Hrd. 409/2008 dags. 4. desember 2008^[HTML]

Hrd. 209/2008 dags. 11. desember 2008^[HTML]

Hrd. 210/2008 dags. 11. desember 2008^[HTML]

Hrd. 636/2008 dags. 11. desember 2008^[HTML]

Hrd. 647/2008 dags. 17. desember 2008^[HTML]

Hrd. 648/2008 dags. 17. desember 2008^[HTML]

Hrd. 128/2008 dags. 18. desember 2008^[HTML]

Hrd. 147/2008 dags. 18. desember 2008^[HTML]

Hrd. 204/2008 dags. 18. desember 2008^[HTML]

Hrd. 232/2008 dags. 18. desember 2008 (Miðhraun)^[HTML]
M ehf. krafðist staðfestingar lögbanns við því að M sf. stæði fyrir eða efndi til losunar og urðunar jarðvegsúrgangs á sameignarland þeirra beggja þar sem þær athafnir hefðu ekki verið samþykktar af hálfu M ehf.

Niðurstaða fyrri deilna aðilanna um eignarhald landsins hafði verið sú að landið væri óskipt sameign þeirra beggja. Hefðbundin nýting sameignarlandsins hafði verið sem beitarland en M sf. hafði stundað á því sauðfjárbúskap og fiskvinnslu. Aðilar höfðu í sameiningu reynt að sporna við uppblæstri á mel sameignarlandsins með því að auka fótfestu jarðvegar. M sf. hefði borið hey í rofabörð og M ehf. dreift áburði og fræjum á svæðið.

M ehf. hélt því fram að M sf. hefði flutt á svæðið fiskúrgang til dreifingar á svæðinu en M sf. hélt því fram að um væri að ræða mold og lífræn efni, þar á meðal fiskslor, sem blönduð væru á staðnum svo þau gætu brotnað niður í tiltekinn tíma. Ýmsir opinberir aðilar skoðuðu málið og sá enginn þeirra tilefni til neikvæðra athugasemda.

Hæstiréttur taldi að athæfið sem krafist var lögbanns gegn hefði verið eðlileg ráðstöfun á landinu í ljósi tilgangs þeirra beggja um heftun landeyðingar og endurheimtun staðbundins gróðurs, og því hefði ekki verið sýnt fram á að M ehf. hefði orðið fyrir tjóni sökum þessa. Var því synjað um staðfestingu lögbannsins.

Hrd. 233/2008 dags. 18. desember 2008^[HTML]

Hrd. 659/2008 dags. 18. desember 2008^[HTML]

Hrd. 671/2008 dags. 18. desember 2008 (Teigsskógur)^[HTML]

Hrd. 14/2009 dags. 16. janúar 2009 (Farbannskröfu hafnað)^[HTML]

Hrd. 132/2008 dags. 22. janúar 2009^[HTML]

Hrd. 133/2008 dags. 22. janúar 2009^[HTML]

Hrd. 19/2008 dags. 22. janúar 2009 (Fasteignir Vesturbyggðar ehf.)^[HTML]
Stjórnin vildi reka framkvæmdastjórann og taldi hann að ekki hefði verið rétt staðið að uppsögninni þar sem stjórnin hefði ekki gætt stjórnsýslulaganna við það ferli. Hæstiréttur taldi að um einkaréttarlegt félag væri að ræða en ekki stjórnvald. Þó félaginu væri falin verkefni stjórnvalda að einhverju leyti er stjórnsýslulög giltu um, þá giltu þau ekki um starfsmannahald félagsins. Hins vegar þurfti að líta til þess að í ráðningarsamningnum við framkvæmdastjórann hafði stjórn félagsins samið um víðtækari rétt framkvæmdastjórans er kæmi að uppsögn hans þannig að hann átti rétt á bótum vegna uppsagnarinnar.

Hrd. 199/2008 dags. 22. janúar 2009 (Kaupás)^[HTML]

Hrd. 239/2008 dags. 22. janúar 2009 (Framhaldsskólakennari)^[HTML]

Hrd. 246/2008 dags. 22. janúar 2009 (Vatnsendablettur II - Eignarnám)^[HTML]

Hrd. 247/2008 dags. 22. janúar 2009 (Markleysa - Vatnsendi)^[HTML]

Hrd. 248/2008 dags. 22. janúar 2009^[HTML]

Hrd. 271/2008 dags. 22. janúar 2009^[HTML]

Hrd. 343/2008 dags. 22. janúar 2009^[HTML]

Hrd. 255/2008 dags. 29. janúar 2009^[HTML]

Hrd. 329/2008 dags. 29. janúar 2009^[HTML]

Hrd. 33/2009 dags. 2. febrúar 2009 (Hjónin að Bæ)^[HTML]

Hrd. 30/2009 dags. 4. febrúar 2009^[HTML]

Hrd. 266/2008 dags. 5. febrúar 2009^[HTML]

Hrd. 307/2008 dags. 5. febrúar 2009^[HTML]

Hrd. 318/2008 dags. 5. febrúar 2009 (Fæðingarorlof)^[HTML]

Hrd. 374/2008 dags. 5. febrúar 2009^[HTML]

Hrd. 2/2009 dags. 6. febrúar 2009^[HTML]

Hrd. 47/2009 dags. 9. febrúar 2009^[HTML]

Hrd. 202/2008 dags. 12. febrúar 2009 (Rektor)^[HTML]

Hrd. 296/2008 dags. 12. febrúar 2009^[HTML]

Hrd. 297/2008 dags. 12. febrúar 2009 (Þýðing uppáskrifta fyrir gildi landamerkjabréfs - Landamerki)^[HTML]

Hrd. 351/2008 dags. 12. febrúar 2009^[HTML]

Hrd. 390/2008 dags. 12. febrúar 2009 (Golfkúla)^[HTML]
GÓ krafðist viðurkenningar á skaðabótaskyldu GG þar sem hinn síðarnefndi sló golfkúlu sem lenti í hægra auga GÓ. Hæstiréttur féllst á þær forsendur héraðsdóms um viðhorf um vægara sakarmat við golfiðkun og um íþrótta almennt, en féllst þó ekki á að þau leiddu til þess að sök legðist ekki á GG. Litið var til þess að GÓ hefði verið staddur nánast beint í skotlínu GG og að GÓ hlyti að hafa séð GG þegar hann sló í kúluna. Ekki var fallist á að sjónarmið GG um áhættutöku leiddu til þess að hann væri ekki gerður bótaábyrgur fyrir tjóni GÓ. Var því GG talinn bera fébótaábyrgð á tjóninu. GÓ var látinn bera helming tjónsins þar sem hann hafði ekki uppfyllt nægilega aðgæslukröfur sem honum hafi verið gerðar.

Hrd. 46/2009 dags. 13. febrúar 2009^[HTML]

Hrd. 249/2008 dags. 19. febrúar 2009 (Afsal sumarbústaðar)^[HTML]
Frumkvæðið kom frá seljandanum og hafði hann einnig frumkvæði á kaupverðinu. Seljandinn nýtti margra ára gamalt verðmat og lagt til grundvallar að hún var öðrum háð og var sjónskert. Munurinn var um þrefaldur. Samningurinn var ógiltur á grundvelli misneytingar.

Hrd. 50/2006 dags. 19. febrúar 2009^[HTML]

Hrd. 342/2008 dags. 26. febrúar 2009^[HTML]

Hrd. 369/2008 dags. 26. febrúar 2009 (Meðlag/viðbótarmeðlag)^[HTML]
Hæstiréttur taldi í þessu máli að munur væri á grunnmeðlag og viðbótarmeðlagið. Hann hafði dæmt að ekki mætti greiða einfalt meðlag í eingreiðslu (sbr. Hrd. 2000:3526 nr. 135/2000 (Fjárskipti og meðlag)^ⓘ) en hins vegar mætti gera slíkt við viðbótarmeðlagið.

Hrd. 395/2008 dags. 26. febrúar 2009^[HTML]

Hrd. 402/2008 dags. 26. febrúar 2009 (Fosshótel - Barónsstígur)^[HTML]

Hrd. 75/2009 dags. 2. mars 2009^[HTML]

Hrd. 84/2009 dags. 4. mars 2009^[HTML]

Hrd. 208/2008 dags. 5. mars 2009 (Lónsbraut - Milliloft)^[HTML]

Hrd. 352/2008 dags. 5. mars 2009^[HTML]

Hrd. 359/2008 dags. 5. mars 2009^[HTML]

Hrd. 392/2008 dags. 5. mars 2009 (Sala veiðiheimilda - Þórsberg ehf. gegn Skarfakletti)^[HTML]
Kvóta og skipasalan gerði skriflegt tilboð til Þórsbergs um sölu tiltekinna veiðiheimilda. Þórsbergi var stefnt til að greiða. Talið var að um hefði verið að ræða umsýsluviðskipti og vísað í óskráðar reglur fjármunaréttar.

Hrd. 412/2008 dags. 5. mars 2009^[HTML]

Hrd. 426/2008 dags. 5. mars 2009 (Eiðismýri - Búseti)^[HTML]

Hrd. 481/2008 dags. 5. mars 2009^[HTML]

Hrd. 488/2008 dags. 5. mars 2009 (Fyrirætlanir húsfélags)^[HTML]
Kaupendur vissu ekki af framkvæmdum fyrr en þær hófust en ekki var fallist á bótaábyrgð þar sem fasteignasalinn fór eftir hátternisreglum.

Hrd. 414/2008 dags. 12. mars 2009 (Egilsson - A4)^[HTML]

Hrd. 456/2008 dags. 12. mars 2009^[HTML]

Hrd. 379/2008 dags. 19. mars 2009 (Lindargata 33)^[HTML]
Synjað var um skaðabætur vegna leigu á öðru húsnæði á meðan endurbætur færu fram á þeim grundvelli að saknæm háttsemi gagnaðilans var ekki sönnuð, þrátt fyrir að fallist hafði verið á skaðabætur vegna beins tjóns.

Hrd. 416/2008 dags. 19. mars 2009^[HTML]

Hrd. 419/2008 dags. 19. mars 2009^[HTML]

Hrd. 458/2008 dags. 19. mars 2009 (Blátún 4)^[HTML]

Hrd. 470/2008 dags. 19. mars 2009 (Bæjarlind)^[HTML]
Ekki hafði verið tilgreint í tilkynningu til forkaupsréttarhafa á hvaða verði hver eignarhluti væri verðlagður. Leiddi það til þess að forkaupsréttarhafinn gæti beitt fyrir sér að greiða það verð sem væri í stærðarhlutfalli eignarinnar af heildarsölunni.

Hrd. 478/2008 dags. 19. mars 2009^[HTML]

Hrd. 484/2008 dags. 19. mars 2009^[HTML]

Hrd. 114/2009 dags. 23. mars 2009^[HTML]

Hrd. 123/2009 dags. 24. mars 2009^[HTML]

Hrd. 263/2008 dags. 26. mars 2009 (Stúlka með Asperger heilkenni)^[HTML]

Hrd. 467/2008 dags. 26. mars 2009^[HTML]

Hrd. 581/2008 dags. 26. mars 2009 (Brot gegn valdstjórninni)^[HTML]
Ágallar á rannsókn sakamáls er fólust í broti á hlutlægnisreglunni þegar lögreglurannsókn var ekki falin öðru embætti urðu ekki til þess að tilefni væri til að vísa málinu frá héraðsdómi.

Hrd. 138/2009 dags. 27. mars 2009^[HTML]

Hrd. 93/2009 dags. 27. mars 2009^[HTML]

Hrd. 134/2009 dags. 2. apríl 2009^[HTML]

Hrd. 151/2009 dags. 2. apríl 2009^[HTML]

Hrd. 397/2008 dags. 2. apríl 2009^[HTML]

Hrd. 529/2008 dags. 2. apríl 2009^[HTML]

Hrd. 116/2009 dags. 3. apríl 2009^[HTML]

Hrd. 146/2009 dags. 3. apríl 2009^[HTML]

Hrd. 444/2008 dags. 7. apríl 2009 (Sumarhús af sameiginlegri lóð - Miðengi - Sunnuhvoll II)^[HTML]

Hrd. 459/2008 dags. 7. apríl 2009^[HTML]

Hrd. 533/2008 dags. 7. apríl 2009 (Síðumúli)^[HTML]

Hrd. 536/2008 dags. 7. apríl 2009^[HTML]

Hrd. 157/2009 dags. 24. apríl 2009^[HTML]

Hrd. 485/2008 dags. 30. apríl 2009^[HTML]

Hrd. 556/2008 dags. 30. apríl 2009 (Hvítá)^[HTML]

Hrd. 445/2008 dags. 6. maí 2009^[HTML]

Hrd. 495/2008 dags. 6. maí 2009 (Neðristígur 11)^[HTML]

Hrd. 346/2008 dags. 14. maí 2009 (Veghelgunarsvæði - Vegalagning um Norðurárdal í Skagafirði)^[HTML]

Hrd. 530/2008 dags. 14. maí 2009^[HTML]

Hrd. 535/2008 dags. 14. maí 2009^[HTML]

Hrd. 562/2008 dags. 14. maí 2009 (Vatnsréttindi Þjórsár - Landsvirkjun - Skálmholtshraun)^[HTML]

Hrd. 565/2008 dags. 14. maí 2009^[HTML]

Hrd. 650/2008 dags. 14. maí 2009^[HTML]

Hrd. 683/2008 dags. 14. maí 2009 (Óbeinar reykingar)^[HTML]

Hrd. 190/2009 dags. 15. maí 2009 (Rafstöðvarvegur II - Krafa um breytingu á þinglýsingu)^[HTML]

Hrd. 1/2009 dags. 20. maí 2009^[HTML]

Hrd. 443/2008 dags. 20. maí 2009^[HTML]

Hrd. 476/2008 dags. 20. maí 2009^[HTML]

Hrd. 543/2008 dags. 28. maí 2009^[HTML]

Hrd. 544/2008 dags. 28. maí 2009^[HTML]

Hrd. 575/2008 dags. 28. maí 2009^[HTML]

Hrd. 266/2009 dags. 2. júní 2009^[HTML]

Hrd. 150/2008 dags. 4. júní 2009 (Bergþórshvoll)^[HTML]

Hrd. 49/2009 dags. 4. júní 2009 (Keilufell)^[HTML]

Hrd. 519/2008 dags. 4. júní 2009 (Prestbakki 11-21)^[HTML]
Í málinu reyndi á fyrirkomulagið hvað varðaði raðhús. Nýr eigandi kom inn og taldi að fjöleignarhúsalögin giltu. Hæstiréttur vísaði til 5. mgr. 46. gr. er gilti um allt annað og beitti ákvæðinu með þeim hætti að sýknað var um kröfu um að eigendur allra raðhúsanna yrðu að taka þátt í hlutfalli viðhaldskostnaðar sem hinn nýi eigandi krafðist af hinum.

Hrd. 165/2009 dags. 11. júní 2009^[HTML]

Hrd. 298/2009 dags. 11. júní 2009^[HTML]

Hrd. 43/2009 dags. 11. júní 2009^[HTML]

Hrd. 666/2008 dags. 11. júní 2009^[HTML]

Hrd. 284/2009 dags. 15. júní 2009^[HTML]

Hrd. 152/2009 dags. 18. júní 2009^[HTML]

Hrd. 604/2008 dags. 18. júní 2009 (Vanhæfur dómari)^[HTML]
P krafðist frekari bóta í kjölfar niðurstöðunnar í Dómur MDE Pétur Thór Sigurðsson gegn Íslandi dags. 10. apríl 2003 (39731/98)^ⓘ.

Hæstiréttur féllst á að íslenska ríkið bæri bótaábyrgð en P sýndi ekki fram á að niðurstaða málsins hefði verið önnur ef annar dómari hefði komið í stað þess dómara sem álitinn var vanhæfur. Taldi hann því að P hefði ekki sýnt fram á að hann ætti rétt á frekari bótum en MDE hafði dæmt P til handa.

Hrd. 616/2008 dags. 18. júní 2009^[HTML]

Hrd. 626/2008 dags. 18. júní 2009 (Fífuhvammur í Kópavogi - Digranesvegur)^[HTML]

Hrd. 646/2008 dags. 18. júní 2009 (Bruni á Bolungarvík)^[HTML]

Hrd. 652/2008 dags. 18. júní 2009 (Ritalín)^[HTML]
Dæmi um talsverða þróun aðstæðna á meðan dómsmeðferð stendur.
Deilt var um forsjá en eingöngu hvort barnið ætti að taka ritalín eða ekki.
Barnið var hjá föður sínum en í móðir þess með umgengni. Móðirin vildi að barnið tæki ritalín en faðirinn ekki.
Fyrir héraðsdómi réð neitun föðursins um að barnið tæki ritalín úrslitum varðandi forsjána, og fékk faðirinn hana ekki. Eftir dómsuppsögu í héraðsdómi skipti faðirinn um skoðun og leyfði barninu að taka lyfið. Hann gaf út yfirlýsingu þess efnis.
Hæstiréttur vísaði til þess að aðstæður hefðu gjörbreyst og dæmdi föðurnum forsjána.

Hrd. 667/2008 dags. 18. júní 2009^[HTML]

Hrd. 669/2008 dags. 18. júní 2009^[HTML]

Hrd. 690/2008 dags. 18. júní 2009^[HTML]

Hrd. 363/2009 dags. 3. júlí 2009^[HTML]

Hrd. 425/2009 dags. 5. ágúst 2009 (Brottnám frá USA)^[HTML]

Hrd. 415/2009 dags. 31. ágúst 2009^[HTML]

Hrd. 18/2009 dags. 17. september 2009^[HTML]

Hrd. 38/2009 dags. 17. september 2009 (Vantaði sérfróða - Tyrkland)^[HTML]
Mælt var fyrir um meðlag meðfram dómsúrlausn um forsjá.

Hrd. 495/2009 dags. 21. september 2009^[HTML]
Verjendur óskuðu eftir afriti af upptökum af yfirheyrslum en því var synjað. Hæstiréttur taldi að ekki ætti að túlka hugtakið skjöl þannig að þau nái yfir hljóð- og myndbandsupptökur.

Hrd. 496/2009 dags. 21. september 2009^[HTML]

Hrd. 497/2009 dags. 21. september 2009^[HTML]

Hrd. 536/2009 dags. 22. september 2009^[HTML]

Hrd. 102/2009 dags. 24. september 2009 (Brú á Jökuldal)^[HTML]

Hrd. 21/2009 dags. 24. september 2009 (Byko)^[HTML]
Hæstiréttur áréttaði að hvorki gagnaðilinn né dómarinn hafði hvatt aðilann til skýrslugjafar og því ekki nægar forsendur til þess að túlka skort á skýrslugjöf hans honum í óhag.

Hrd. 24/2009 dags. 24. september 2009^[HTML]

Hrd. 432/2009 dags. 24. september 2009 (Matsmenn/meðdómsmenn)^[HTML]
K fékk slæmt krabbamein og gerði erfðaskrá. Vitni voru til staðar um heilsu hennar þann dag sem hún gerði erfðaskrána.

Framhald af öðru máli en í því hafði verið aflað matsgerðar, og töldu matsmennirnir vafa ríkja um gildi hennar, en töldu hana samt sem áður gilda. Hæstiréttur taldi að héraðsdómarinn hefði átt að hafa sérfróða meðdómsmenn og að héraðsdómarinn hefði ekki getað farið gegn matsgerðinni án þess að hafa með sér sérfróða meðdómsmenn. Málið fór síðan aftur fyrir héraðsdóm.

Hæstiréttur taldi í þessu máli að K hafi verið hæf til að gera erfðaskrána.

Hrd. 45/2009 dags. 24. september 2009^[HTML]

Hrd. 596/2008 dags. 24. september 2009^[HTML]

Hrd. 686/2008 dags. 24. september 2009^[HTML]

Hrd. 20/2009 dags. 1. október 2009 (Rafvirkjanemi)^[HTML]

Hrd. 53/2009 dags. 1. október 2009^[HTML]

Hrd. 345/2008 dags. 8. október 2009 (Jarðgöng 3 - Almannaskarðsgöng II)^[HTML]

Hrd. 35/2009 dags. 8. október 2009^[HTML]

Hrd. 693/2008 dags. 8. október 2009^[HTML]

Hrd. 25/2009 dags. 15. október 2009^[HTML]

Hrd. 87/2009 dags. 15. október 2009 (Heilabólga)^[HTML]

Hrd. 22/2009 dags. 22. október 2009 (Vegalagning í Nesjum í Hornafirði - Hornafjarðarfljót)^[HTML]

Hrd. 589/2009 dags. 22. október 2009^[HTML]

Hrd. 64/2009 dags. 22. október 2009 (Langamýri - Eignarhlutföll - Lán)^[HTML]

Hrd. 94/2009 dags. 22. október 2009 (Eignir, sjálftaka)^[HTML]

Hrd. 572/2009 dags. 23. október 2009^[HTML]

Hrd. 579/2009 dags. 23. október 2009^[HTML]

Hrd. 588/2009 dags. 23. október 2009^[HTML]

Hrd. 228/2009 dags. 29. október 2009^[HTML]

Hrd. 291/2009 dags. 29. október 2009^[HTML]

Hrd. 450/2008 dags. 29. október 2009^[HTML]

Hrd. 685/2008 dags. 29. október 2009 (Afréttur Seltjarnarness hins forna - Lyklafell)^[HTML]

Hrd. 571/2009 dags. 4. nóvember 2009^[HTML]

Hrd. 27/2009 dags. 5. nóvember 2009^[HTML]

Hrd. 98/2009 dags. 5. nóvember 2009^[HTML]

Hrd. 594/2009 dags. 11. nóvember 2009 (Fimm erfðaskrár)^[HTML]
Ástæðan fyrir þeirri fimmtu var að einhver komst að því að sú fjórða hefði verið vottuð með ófullnægjandi hætti.

Vottar vissu ekki að um væri að ræða erfðaskrá og vottuðu heldur ekki um andlegt hæfi arfleifanda. Olli því að sönnunarbyrðinni var snúið við.

Hrd. 117/2009 dags. 12. nóvember 2009^[HTML]

Hrd. 133/2009 dags. 12. nóvember 2009^[HTML]

Hrd. 135/2009 dags. 12. nóvember 2009 (Jing Zhang gegn Sigríði Jónu Jónsdóttur og Magnúsi Ásgeirssyni)^[HTML]

Hrd. 179/2009 dags. 12. nóvember 2009 (Forsjá barns)^[HTML]

Hrd. 590/2009 dags. 16. nóvember 2009^[HTML]

Hrd. 614/2009 dags. 16. nóvember 2009^[HTML]

Hrd. 111/2009 dags. 19. nóvember 2009 (Framkvæmdastjóri)^[HTML]

Hrd. 120/2009 dags. 19. nóvember 2009 (Arnórsstaðir)^[HTML]

Hrd. 122/2009 dags. 19. nóvember 2009 (Arnórsstaðapartur)^[HTML]

Hrd. 126/2009 dags. 19. nóvember 2009^[HTML]

Hrd. 252/2009 dags. 19. nóvember 2009^[HTML]

Hrd. 600/2009 dags. 25. nóvember 2009 (Skjöl á erlendu tungumáli)^[HTML]
Héraðsdómur vísaði frá máli 27 erlendra banka gegn Seðlabanka Íslands, og var ein af mörgum frávísunarástæðum sú að stefnendur málsins hafi lagt fram átján skjöl á erlendum tungumálum án þýðinga á íslensku. Hæstiréttur staðfesti hinn kærða úrskurð héraðsdóms af þessari og fleirum ástæðum, og staðhæfði þar að auki að framlagning skjala á íslensku væri meginreglan en að þýða þurfi þá hluta sem byggt væri á eða sérstaklega vísað til í málinu nema dómarinn telji sér fært að þýða það.

Hrd. 132/2009 dags. 26. nóvember 2009^[HTML]

Hrd. 145/2009 dags. 26. nóvember 2009^[HTML]

Hrd. 666/2009 dags. 26. nóvember 2009^[HTML]

Hrd. 72/2009 dags. 26. nóvember 2009^[HTML]

Hrd. 95/2009 dags. 26. nóvember 2009^[HTML]

Hrd. 647/2009 dags. 27. nóvember 2009^[HTML]

Hrd. 655/2009 dags. 27. nóvember 2009^[HTML]

Hrd. 121/2009 dags. 3. desember 2009 (Elínarmálið - Elín-ÞH)^[HTML]

Hrd. 303/2009 dags. 3. desember 2009 (Eitt barn af fjórum)^[HTML]

Hrd. 645/2009 dags. 7. desember 2009^[HTML]

Hrd. 661/2009 dags. 8. desember 2009 (Hjúskapur í Japan)^[HTML]

Hrd. 668/2009 dags. 8. desember 2009^[HTML]

Hrd. 103/2009 dags. 10. desember 2009^[HTML]

Hrd. 181/2009 dags. 10. desember 2009^[HTML]

Hrd. 201/2009 dags. 10. desember 2009 (Arnarhraun 2)^[HTML]
Kaupandi íbúðar hélt fram að íbúðin væri gölluð og hélt eftir lokagreiðslunni. Hæstiréttur leit svo á að kaupanda hefði verið óheimilt að halda eftir þeirri greiðslu þar sem galli hefði ekki verið til staðar.

Hrd. 663/2009 dags. 10. desember 2009^[HTML]

Hrd. 664/2009 dags. 10. desember 2009^[HTML]

Hrd. 676/2009 dags. 16. desember 2009^[HTML]

Hrd. 703/2009 dags. 16. desember 2009^[HTML]

Hrd. 119/2009 dags. 17. desember 2009 (Gunnar Þ. gegn NBI hf.)^[HTML]

Hrd. 199/2009 dags. 17. desember 2009^[HTML]

Hrd. 202/2009 dags. 17. desember 2009 (Lambeyri)^[HTML]

Hrd. 205/2009 dags. 17. desember 2009^[HTML]

Hrd. 665/2008 dags. 17. desember 2009 (Gildi lífeyrissjóður)^[HTML]
Á þeim tíma þurfti ráðherra að staðfesta samþykktir lífeyrissjóða væru réttar (þ.e. færu að lögum og reglur, jafnræði, eignarrétt, og þvíumlíkt). Í stjórn sjóðsins sat ráðuneytisstjóri fjármálaráðuneytisins og kom ráðuneytisstjórinn ekki að málinu innan ráðuneytisins og vék því ekki af fundi þegar ráðherra undirritaði breytinguna. Hæstiréttur taldi að ráðuneytisstjórinn hefði ekki verið vanhæfur.

Hrd. 719/2009 dags. 7. janúar 2010^[HTML]

Hrd. 137/2009 dags. 14. janúar 2010 (Task)^[HTML]

Hrd. 166/2009 dags. 14. janúar 2010 (Starfsmannaleiga)^[HTML]
Fyrirtækið S var ráðið til að setja upp loftræstikerfi í Flugstöð Leifs Eiríkssonar á árinu 2000. S fékk portúgalska fyrirtækið M sem undirverktaka sem myndi útvega þjónustu starfsmanna. Fyrirtækið M sæi síðan um launagreiðslur til starfsmannanna sem það útvegaði. Skattstjórinn taldi að umræddir starfsmenn fyrirtækisins M bæru skattskyldu hér á landi og því bæri S að halda eftir staðgreiðslu af launum þeirra.

Hæstiréttur taldi að fyrirtækið M væri launagreiðandinn en ekki S. Tvísköttunarsamningur milli Íslands og Portúgals hafði verið undirritaður var 2. ágúst 1999 og var gildistaka hans auglýst af utanríkisráðuneytinu 31. maí 2002, en hann var ekki auglýstur í C-deild Stjórnartíðinda fyrr en 18. desember 2003. Mat Hæstiréttur því sem svo að hin takmarkaða skattskylda M hefði fallið niður frá ársbyrjun 2003 þó birtingu hans hafi skort á þeim tíma. Úrskurður skattstjóra var því ógiltur.

Hrd. 285/2009 dags. 14. janúar 2010 (Fasteignakaup að Framnesvegi, fyrirvari um fjármögnun banka)^[HTML]

Hrd. 24/2010 dags. 15. janúar 2010^[HTML]
Sakborningar voru grunaðir um mansal og hafði brotaþoli verið neydd til að stunda vændi af sakborning. Taldi Hæstiréttur að heimilt hefði verið að víkja sakborningi úr dómsal.

Hrd. 759/2009 dags. 20. janúar 2010^[HTML]

Hrd. 769/2009 dags. 20. janúar 2010^[HTML]

Hrd. 148/2009 dags. 21. janúar 2010^[HTML]

Hrd. 164/2009 dags. 21. janúar 2010^[HTML]

Hrd. 230/2009 dags. 21. janúar 2010^[HTML]

Hrd. 398/2009 dags. 21. janúar 2010^[HTML]

Hrd. 12/2010 dags. 26. janúar 2010^[HTML]

Hrd. 143/2009 dags. 28. janúar 2010^[HTML]

Hrd. 222/2009 dags. 28. janúar 2010 (Ósamþykktur fyrirvari við greiðslu til Arion banka)^[HTML]
Stefnandi setti fyrirvara í uppgjör við greiðslu veðkröfu um endurheimta hluta hennar. Hæstiréttur taldi að eðli fyrirvarans væri slíkur að í honum fólst nýtt tilboð. Þar sem stefndi hafði ekki samþykkt tilboðið væri hann ekki bundinn af því.

Hrd. 277/2009 dags. 28. janúar 2010^[HTML]

Hrd. 773/2009 dags. 1. febrúar 2010^[HTML]

Hrd. 15/2010 dags. 3. febrúar 2010 (Fjármálaeftirlitið / Baldur Guðlaugsson - Innherjaupplýsingar)^[HTML]
Maður var til rannsóknar hjá Fjármálaeftirlitinu fyrir innherjasvik. Málið var svo fellt niður að gefnum skýringum mannsins, en sú niðurfelling af bundin einhverjum skilyrðum. Málið var svo tekið aftur upp og vildi maðurinn meina að skilyrðið hafi verið ógilt. Hæstiréttur féllst ekki á málatilbúnað mannsins að þessu leyti þar sem ákvörðunin hafi verið til þess fallin að ná markmiði rannsóknarinnar.

Hrd. 237/2009 dags. 4. febrúar 2010 (Skálabrekka)^[HTML]

Hrd. 278/2009 dags. 4. febrúar 2010^[HTML]

Hrd. 279/2009 dags. 4. febrúar 2010^[HTML]

Hrd. 281/2009 dags. 4. febrúar 2010^[HTML]

Hrd. 286/2009 dags. 4. febrúar 2010^[HTML]

Hrd. 17/2010 dags. 10. febrúar 2010^[HTML]

Hrd. 214/2009 dags. 11. febrúar 2010 (Istorrent II)^[HTML]
Reyndi á því hvort milligönguaðilinn bæri ábyrgð á efninu. Eingöngu væri verið að útvega fjarskiptanet. Talið að þetta ætti ekki við þar sem þjónustan væri gagngert í ólöglegum tilgangi.

Hrd. 243/2009 dags. 11. febrúar 2010^[HTML]

Hrd. 85/2010 dags. 16. febrúar 2010^[HTML]

Hrd. 127/2009 dags. 18. febrúar 2010 (Klingenberg og Cochran ehf.)^[HTML]

Hrd. 169/2009 dags. 18. febrúar 2010^[HTML]

Hrd. 340/2009 dags. 18. febrúar 2010 (Vélsleði)^[HTML]
Ekki var fallist á bótaábyrgð þar sem ökumaður vélsleðans notaði ekki hlífðarhjálm þrátt fyrir lagafyrirmæli þar um. Auk þess var tjónþolinn sjálfur ökumaður sleðans en reglan um hlutlæga ábyrgð nær ekki til tjóns sem ökumaðurinn veldur sjálfum sér.

Hrd. 348/2009 dags. 18. febrúar 2010^[HTML]

Hrd. 68/2010 dags. 19. febrúar 2010^[HTML]

Hrd. 81/2010 dags. 19. febrúar 2010^[HTML]

Hrd. 142/2009 dags. 25. febrúar 2010^[HTML]

Hrd. 188/2009 dags. 25. febrúar 2010 (Áburðarverksmiðjan - Gufunes)^[HTML]
Tjónþoli taldi sig hafa orðið fyrir líkamstjóni vegna loftmengunar frá áburðarverksmiðju á Gufunesi. Hæstiréttur taldi að ekki yrði beitt ólögfestri hlutlægri ábyrgð og beitt sakarreglunni með afbrigðum.

Kona sem reykti um 20 sígarettur á dag fékk samt sem áður bætur vegna öndunarfæratjóns er leiddi af mengun.

Hrd. 288/2009 dags. 25. febrúar 2010 (Runnið á þilfari)^[HTML]

Hrd. 314/2009 dags. 25. febrúar 2010^[HTML]

Hrd. 334/2009 dags. 25. febrúar 2010 (Landspilda nr. 381 á Vatnsenda)^[HTML]

Hrd. 375/2009 dags. 25. febrúar 2010 (Maresco)^[HTML]

Hrd. 412/2009 dags. 25. febrúar 2010^[HTML]

Hrd. 211/2009 dags. 4. mars 2010^[HTML]

Hrd. 246/2009 dags. 4. mars 2010^[HTML]

Hrd. 290/2009 dags. 4. mars 2010 (Úrskurður ráðuneytis)^[HTML]

Hrd. 335/2009 dags. 4. mars 2010 (Hið íslenska gáfumannafélag ehf.)^[HTML]

Hrd. 336/2009 dags. 4. mars 2010^[HTML]

Hrd. 369/2009 dags. 4. mars 2010 (Logasalir)^[HTML]

Hrd. 411/2009 dags. 4. mars 2010^[HTML]

Hrd. 299/2009 dags. 11. mars 2010^[HTML]

Hrd. 403/2009 dags. 11. mars 2010^[HTML]

Hrd. 428/2009 dags. 11. mars 2010^[HTML]

Hrd. 135/2010 dags. 15. mars 2010^[HTML]

Hrd. 99/2010 dags. 17. mars 2010 (Húsráð)^[HTML]

Hrd. 115/2010 dags. 18. mars 2010 (Rafbréf)^[HTML]
Tekist var á um hvort rafbréf taldist víxill. Ráðist af víxillögum. Hafnað að rafrænt verðbréf gæti verið skjal í þeim skilningi.

Hrd. 360/2009 dags. 18. mars 2010 (Umferðarlys II)^[HTML]

Hrd. 373/2009 dags. 18. mars 2010 (Sjónarmið um kostnað vegna umgengni)^[HTML]
Nefnir að meginreglan sé að umgengnisforeldrið eigi að bera kostnaðinn. Nefnt sjónarmið um að meta þyrfti efnahag fólksins.
Ekki hafði verið lagt neitt mat á fjárhagslega stöðu fólksins.

Hrd. 378/2009 dags. 18. mars 2010^[HTML]

Hrd. 413/2009 dags. 18. mars 2010 (Annmarkar á stefnu)^[HTML]
Stefnandi máls í héraði þingfesti mál í héraði án þess að málatilbúnaður fylgdi, aflaði svo matsgerðar og lagði svo fram sundurliðaða og rökstudda kröfu. Hæstiréttur taldi það óheimilt óháð afstöðu hins stefnda og vísaði málinu frá héraðsdómi ex officio.

Hrd. 441/2009 dags. 18. mars 2010^[HTML]

Hrd. 456/2009 dags. 18. mars 2010^[HTML]

Hrd. 129/2010 dags. 19. mars 2010^[HTML]

Hrd. 149/2010 dags. 24. mars 2010 (Moderna Finance AB)^[HTML]

Hrd. 84/2010 dags. 24. mars 2010^[HTML]

Hrd. 126/2010 dags. 25. mars 2010^[HTML]

Hrd. 169/2010 dags. 25. mars 2010^[HTML]

Hrd. 404/2009 dags. 25. mars 2010 (Mýrar á Fljótsdalshéraði - Fljótsdalslína 3 og 4)^[HTML]

Hrd. 409/2009 dags. 25. mars 2010^[HTML]

Hrd. 430/2009 dags. 25. mars 2010 (Ný gögn fyrir Hæstarétti)^[HTML]

Hrd. 443/2009 dags. 25. mars 2010^[HTML]

Hrd. 444/2009 dags. 25. mars 2010^[HTML]

Hrd. 445/2009 dags. 25. mars 2010^[HTML]

Hrd. 486/2009 dags. 25. mars 2010^[HTML]

Hrd. 490/2009 dags. 25. mars 2010^[HTML]

Hrd. 265/2009 dags. 30. mars 2010^[HTML]

Hrd. 429/2009 dags. 30. mars 2010^[HTML]

Hrd. 442/2009 dags. 30. mars 2010 (Arion banki hf. - Lundur rekstrarfélag - Viðbótartrygging)^[HTML]
Í gjaldmiðla- og vaxtaskiptasamningi var sett krafa um að viðskiptamaður setti viðbótartryggingu fyrir viðskiptunum við ákveðnar aðstæður. Skilmálarnir um skilgreiningu á tryggingaþörf samningsins voru óljósir að því marki hverjar skyldur viðskiptamannsins voru að því marki og var semjandi skilmálanna látinn bera hallann af óskýrleika orðalagsins enda var ekki úr því bætt með kynningu eða á annan hátt.

Hrd. 201/2010 dags. 13. apríl 2010^[HTML]

Hrd. 162/2010 dags. 16. apríl 2010^[HTML]

Hrd. 163/2010 dags. 16. apríl 2010^[HTML]

Hrd. 186/2010 dags. 20. apríl 2010^[HTML]

Hrd. 187/2010 dags. 20. apríl 2010^[HTML]

Hrd. 192/2010 dags. 20. apríl 2010^[HTML]

Hrd. 437/2009 dags. 21. apríl 2010^[HTML]

Hrd. 215/2010 dags. 29. apríl 2010^[HTML]

Hrd. 407/2009 dags. 29. apríl 2010 (Stofnfjárbréf)^[HTML]

Hrd. 526/2009 dags. 29. apríl 2010 (Dekkjaróla)^[HTML]
Talið var að allt verklag hefði verið rétt.

Hrd. 560/2009 dags. 29. apríl 2010^[HTML]

Hrd. 182/2010 dags. 30. apríl 2010^[HTML]

Hrd. 200/2010 dags. 30. apríl 2010^[HTML]

Hrd. 236/2010 dags. 30. apríl 2010^[HTML]

Hrd. 244/2009 dags. 6. maí 2010^[HTML]

Hrd. 245/2009 dags. 6. maí 2010^[HTML]

Hrd. 399/2009 dags. 6. maí 2010 (Skuggahverfi)^[HTML]

Hrd. 570/2009 dags. 6. maí 2010 (Hugtakið sala - Síðumúli)^[HTML]

Hrd. 709/2009 dags. 6. maí 2010 (Ártúnsbrekka)^[HTML]

Hrd. 747/2009 dags. 6. maí 2010 (Skráning, framlög)^[HTML]

Hrd. 180/2010 dags. 10. maí 2010^[HTML]

Hrd. 230/2010 dags. 11. maí 2010^[HTML]

Hrd. 449/2009 dags. 12. maí 2010 (Umferðarslys á Arnarnesvegi - Sjúkrakostnaður)^[HTML]
Kveðið á um að eingöngu sá er varð fyrir tjóninu geti krafist bótanna.

Hrd. 503/2009 dags. 12. maí 2010 (Bátur sökk - Leki við rafgeyma og dælur slógu út)^[HTML]
Smábátur var vátryggður og í samningnum kveðið á um að skipið þyrfti að vera fullkomlega haffært. Síðan kom leki og hann sökk. Ljóst að einhver leki var á bátum sem eigandanum var kunnugt um. Einnig voru rafgeymar hafðir á gólfi. Þegar báturinn lak slógu rafgeymarnir út og urðu þeir óvirkir, er leiddi til þess að báturinn sökk. Hæstiréttur taldi að varúðarregla hefði verið brotin en í þessu tilviki voru þær ekki felldar alveg niður en þær skertar um helming.

Hrd. 208/2010 dags. 14. maí 2010^[HTML]

Hrd. 217/2010 dags. 17. maí 2010^[HTML]

Hrd. 338/2009 dags. 20. maí 2010^[HTML]

Hrd. 451/2009 dags. 20. maí 2010 (Rekstrarstjóri)^[HTML]

Hrd. 459/2009 dags. 20. maí 2010 (Bakkastaðir)^[HTML]

Hrd. 617/2009 dags. 20. maí 2010 (Sambúð - Vatnsendi)^[HTML]
Andlag samnings varð verðmeira eftir samningsgerð og samningi breytt þannig að greiða yrði viðbótarfjárhæð.

Hrd. 471/2009 dags. 27. maí 2010 (Innheimtufyrirtæki)^[HTML]

Hrd. 532/2009 dags. 27. maí 2010 (Dýragarðurinn)^[HTML]

Hrd. 563/2009 dags. 27. maí 2010 (Unnarholtskot II)^[HTML]

Hrd. 252/2010 dags. 1. júní 2010^[HTML]

Hrd. 184/2010 dags. 2. júní 2010^[HTML]

Hrd. 184/2009 dags. 3. júní 2010^[HTML]

Hrd. 198/2009 dags. 3. júní 2010 (Ölfus- og Selvogsafréttur)^[HTML]

Hrd. 485/2009 dags. 3. júní 2010^[HTML]

Hrd. 489/2009 dags. 3. júní 2010^[HTML]

Hrd. 518/2009 dags. 3. júní 2010^[HTML]

Hrd. 585/2009 dags. 3. júní 2010^[HTML]

Hrd. 324/2010 dags. 8. júní 2010^[HTML]

Hrd. 494/2009 dags. 10. júní 2010 (Ketilsstaðir)^[HTML]

Hrd. 646/2009 dags. 10. júní 2010 (Laugardalslaug)^[HTML]
Maður stingur sér í öllu afli ofan í grynnri enda sundlaugar og verður fyrir tjóni, með 100% örorku. Á skilti við laugina stóð D-0,96. Maðurinn var af erlendu bergi brotinn og skildi ekki merkinguna. Meðábyrgðin í þessu máli hafði samt verið augljós undir venjulegum kringumstæðum.
Litið til þess að Reykjavíkurborg væri stór aðili sem nyti ýmislegra fjárhagslegra réttinda og vátryggingar.

Hrd. 266/2010 dags. 14. júní 2010^[HTML]

Hrd. 153/2010 dags. 16. júní 2010 (Lýsing - Gengislánadómur)^[HTML]

Hrd. 204/2009 dags. 16. júní 2010^[HTML]

Hrd. 327/2010 dags. 16. júní 2010^[HTML]

Hrd. 340/2010 dags. 16. júní 2010 (Uppgröftur líks)^[HTML]

Hrd. 354/2010 dags. 16. júní 2010^[HTML]

Hrd. 418/2009 dags. 16. júní 2010^[HTML]

Hrd. 457/2009 dags. 16. júní 2010 (Gæsluvarðhald)^[HTML]

Hrd. 92/2010 dags. 16. júní 2010 (SP-Fjármögnun - Gengislán)^[HTML]

Hrd. 331/2010 dags. 18. júní 2010^[HTML]

Hrd. 355/2010 dags. 18. júní 2010 (Talskona Feministafélags Íslands)^[HTML]
Ákærði var sakaður um vændiskaup og var úrskurðað um að málið yrði lokað. Blaðamaður og talskona Feministafélags Íslands kærði úrskurðinn til Hæstaréttar sem borgari, blaðamaður og talskona Femínistafélags Íslands. Hæstiréttur taldi að kærandi úrskurðarins ætti ekki lögvarða hagsmuni af kærunni þar sem hún væri að láta sig málið varða sem almennur borgari sem hefði áhuga á að fylgjast með málinu og vísaði kærumálinu því frá Hæstarétti.

Hrd. 356/2010 dags. 18. júní 2010^[HTML]

Hrd. 357/2010 dags. 18. júní 2010^[HTML]

Hrd. 358/2010 dags. 18. júní 2010^[HTML]

Hrd. 359/2010 dags. 18. júní 2010^[HTML]

Hrd. 360/2010 dags. 18. júní 2010^[HTML]

Hrd. 361/2010 dags. 18. júní 2010^[HTML]

Hrd. 362/2010 dags. 18. júní 2010^[HTML]

Hrd. 363/2010 dags. 18. júní 2010^[HTML]

Hrd. 364/2010 dags. 18. júní 2010^[HTML]

Hrd. 365/2010 dags. 18. júní 2010 (Vændiskaupamál - Lokun þinghalds)^[HTML]

Hrd. 372/2010 dags. 21. júní 2010^[HTML]

Hrd. 438/2009 dags. 21. júní 2010 (Séreignarlífeyrissparnaður)^[HTML]
K missti manninn sinn og sat í óskiptu búi. Hún hélt að hún fengi séreignarlífeyrissparnað M.

Lífeyrissjóðurinn neitaði að láta það af hendi þrátt fyrir kröfu K.

Niðurstaðan verður sú að séreignarlífeyrissparnaður greiðist framhjá dánarbúinu og beint til maka og barna.

Hrd. 409/2010 dags. 30. júní 2010^[HTML]

Hrd. 436/2010 dags. 19. júlí 2010 (Aðalskipulag Flóahrepps - Urriðafossvirkjun - Flýtimeðferð)^[HTML]

Hrd. 352/2010 dags. 13. ágúst 2010^[HTML]

Hrd. 378/2010 dags. 13. ágúst 2010 (Skjöl á erlendu tungumáli - Aðfinnslur)^[HTML]
Hæstiréttur gerði athugasemdir um að nánast öll skrifleg gögn í málinu voru lögð fram á erlendu máli án þýðinga á íslensku. Hann taldi það vítavert en það var ekki talið duga eitt og sér til þess að vísa málinu frá héraðsdómi.

Hrd. 379/2010 dags. 13. ágúst 2010^[HTML]

Hrd. 383/2010 dags. 13. ágúst 2010^[HTML]

Hrd. 384/2010 dags. 13. ágúst 2010^[HTML]

Hrd. 440/2010 dags. 13. ágúst 2010^[HTML]

Hrd. 408/2010 dags. 20. ágúst 2010^[HTML]

Hrd. 418/2010 dags. 20. ágúst 2010^[HTML]

Hrd. 419/2010 dags. 20. ágúst 2010 (NBI gegn þrotabúi Fons)^[HTML]

Hrd. 434/2010 dags. 20. ágúst 2010^[HTML]

Hrd. 435/2010 dags. 20. ágúst 2010^[HTML]

Hrd. 394/2010 dags. 23. ágúst 2010^[HTML]

Hrd. 395/2010 dags. 23. ágúst 2010^[HTML]

Hrd. 415/2010 dags. 23. ágúst 2010 (Hólmsheiði)^[HTML]

Hrd. 420/2010 dags. 23. ágúst 2010^[HTML]

Hrd. 416/2010 dags. 24. ágúst 2010^[HTML]

Hrd. 459/2010 dags. 24. ágúst 2010^[HTML]

Hrd. 460/2010 dags. 24. ágúst 2010^[HTML]

Hrd. 511/2010 dags. 1. september 2010^[HTML]

Hrd. 512/2010 dags. 1. september 2010^[HTML]

Hrd. 483/2010 dags. 6. september 2010^[HTML]

Hrd. 484/2010 dags. 6. september 2010^[HTML]

Hrd. 462/2010 dags. 16. september 2010^[HTML]

Hrd. 471/2010 dags. 16. september 2010 (Vextir gengistryggðs láns)^[HTML]
Lán bundið gengi tveggja erlendra gjaldmiðla. Ágreiningur var um hvaða vexti skuldari ætti að greiða í ljósi þess að gengislán voru dæmd hafa verið ólögmæt. Hæstiréttur leit svo á að þetta lán hefði verið óverðtryggt þar sem ekki var um það samið. Með því hefðu vextir einnig verið kipptir úr sambandi og því bæri lánið almenna vexti sbr. 4. gr. laga um vexti og verðtryggingu, nr. 38/2001.

Hrd. 473/2009 dags. 16. september 2010 (Krepputunga)^[HTML]

Hrd. 648/2009 dags. 16. september 2010 (Starfslokasamningur framkvæmdastjóra FÍS)^[HTML]
Andrés vann sem framkvæmdarstjóri Félags Íslenskra Stórkaupmanna (FÍS) en gerði svo starfslokasamning. Í þeim samningi stóð að hann ynni ekki hjá þeim út uppsagnarfrestinn jafnvel þótt hann ynni annars staðar. Síðan var Andrés ráðinn hjá samkeppnisaðila FÍS. Félagið var ósátt og neitaði um frekari launagreiðslur. Andrés höfðaði svo málið til að innheimta ógreiddu launin.

Fyrir dómi bar FÍS fyrir brostnar forsendur en ekki var fallist á þá málsvörn. Hæstiréttur taldi að ákvæðið hafi verið skýrt og ef félagið teldi sig hafa ætlað að banna honum að vinna í keppinauti, þá hefði það hæglega getað sett slíkt ákvæði inn í samninginn.

Hrd. 513/2010 dags. 20. september 2010^[HTML]

Hrd. 551/2010 dags. 28. september 2010^[HTML]
Varnaraðili krafðist lokunar réttarhalda ákærða en til vara á meðan sýningu stæði á myndböndum sem sýndu nekt hennar. Hæstiréttur synjaði aðalkröfunni en féllst á varakröfuna.

Hrd. 178/2010 dags. 30. september 2010^[HTML]

Hrd. 501/2010 dags. 30. september 2010^[HTML]

Hrd. 516/2009 dags. 30. september 2010^[HTML]

Hrd. 683/2009 dags. 30. september 2010^[HTML]

Hrd. 701/2009 dags. 30. september 2010^[HTML]

Hrd. 707/2009 dags. 30. september 2010^[HTML]

Hrd. 716/2009 dags. 30. september 2010 (Hótel Saga)^[HTML]
Hafnað því að eigandi og rekstraraðili hótelsins bæri ábyrgð á líkamstjóni gests sem var á árshátíð í sal. Verktaki sá um atburðinn á grundvelli þjónustusamnings við hótelið og sá alfarið um það.

Hrd. 29/2010 dags. 7. október 2010^[HTML]

Hrd. 379/2009 dags. 7. október 2010 (Heiðarmúli)^[HTML]

Hrd. 4/2010 dags. 7. október 2010 (Athafnaleysi)^[HTML]
Erfingjar dánarbús eru með efasemdir um að úttektir hafi farið út í að greiða reikninga hins látna innan umboðs.

Hrd. 517/2009 dags. 7. október 2010^[HTML]

Hrd. 524/2009 dags. 7. október 2010^[HTML]

Hrd. 546/2009 dags. 7. október 2010^[HTML]

Hrd. 569/2009 dags. 7. október 2010^[HTML]

Hrd. 70/2010 dags. 7. október 2010^[HTML]

Hrd. 722/2009 dags. 7. október 2010 (Hvammur)^[HTML]

Hrd. 723/2009 dags. 7. október 2010 (Laxárdalur)^[HTML]

Hrd. 748/2009 dags. 7. október 2010 (Vatnsendi, Svalbarðshreppi)^[HTML]

Hrd. 749/2009 dags. 7. október 2010 (Þverfellsland)^[HTML]

Hrd. 750/2009 dags. 7. október 2010^[HTML]

Hrd. 772/2009 dags. 7. október 2010^[HTML]

Hrd. 488/2010 dags. 12. október 2010^[HTML]

Hrd. 489/2010 dags. 12. október 2010^[HTML]

Hrd. 490/2010 dags. 12. október 2010^[HTML]

Hrd. 568/2010 dags. 12. október 2010 (Þörungaverksmiðjan)^[HTML]

Hrd. 583/2010 dags. 12. október 2010^[HTML]

Hrd. 28/2010 dags. 14. október 2010 (Fjölskyldunefnd)^[HTML]
Forsjá barns var komin til fjölskyldunefndar og ekki var búið að skipa því lögráðamann. Talið var því að skort hafi heimild til að áfrýja fyrir hönd þess.

Hrd. 39/2010 dags. 14. október 2010^[HTML]

Hrd. 706/2009 dags. 14. október 2010^[HTML]

Hrd. 725/2009 dags. 14. október 2010^[HTML]

Hrd. 779/2009 dags. 14. október 2010^[HTML]

Hrd. 504/2008 dags. 18. október 2010 (Víkurver)^[HTML]

Hrd. 519/2010 dags. 20. október 2010 (Strýtusel 15)^[HTML]

Hrd. 116/2010 dags. 21. október 2010^[HTML]

Hrd. 13/2010 dags. 21. október 2010^[HTML]

Hrd. 21/2010 dags. 21. október 2010^[HTML]

Hrd. 559/2009 dags. 21. október 2010^[HTML]

Hrd. 592/2010 dags. 21. október 2010^[HTML]

Hrd. 141/2010 dags. 28. október 2010^[HTML]

Hrd. 34/2010 dags. 28. október 2010^[HTML]

Hrd. 549/2010 dags. 28. október 2010^[HTML]

Hrd. 595/2010 dags. 3. nóvember 2010^[HTML]

Hrd. 708/2009 dags. 4. nóvember 2010 (Óttarsstaðir - Straumsbúið o.fl.)^[HTML]
Ætlað tjón vegna umhverfismengunar. Tjónþoli taldi að hann ætti rétt á bótum þar sem hann mætti ekki nota landið til að reisa íbúðarhús.

Hrd. 262/2010 dags. 8. nóvember 2010^[HTML]

Hrd. 618/2010 dags. 8. nóvember 2010 (Build a Bear Workshop)^[HTML]

Hrd. 617/2010 dags. 9. nóvember 2010^[HTML]

Hrd. 101/2010 dags. 11. nóvember 2010 (Utanhúsviðgerðir í Hraunbæ)^[HTML]

Hrd. 112/2010 dags. 11. nóvember 2010^[HTML]

Hrd. 151/2010 dags. 11. nóvember 2010 (Lóðaskil í Reykjavíkurborg - Hádegismóar)^[HTML]
Hugar ehf. hafði fengið úthlutað lóð til atvinnustarfsemi frá Reykjavíkurborg og átti þess í stað að greiða gatnagerðargjald og kaupverð byggingarréttarins. Fyrirtækið krafðist í kjölfar efnahagshrunsins 2008 að skila lóðinni gegn endurgreiðslu en þá hafði Reykjavíkurborg breytt stjórnsýsluframkvæmd sinni og byrjað að neita að taka aftur við lóðum í ljósi skipulagsmarkmiða og að ólíklegt væri að sóst yrði um úthlutun á þeim lóðum sem yrði skilað.

Dómurinn er til marks um þá meginreglu að óheimilt væri að breyta langvarandi og kunnri stjórnsýsluframkvæmd með íþyngjandi hætti gagnvart almenningi einvörðungu á þeim grundvelli að málefnalegar ástæður liggi þar fyrir, heldur verði að taka formlega ákvörðun þar að lútandi þannig að aðilar sem eigi hagsmuna að niðurstöðunni geti gætt hagsmuna sinna.

Þrátt fyrir þetta synjaði Hæstiréttur málsástæðu fyrirtækisins um að venja hefði myndast um endurgreiðslu gjaldanna af hálfu Reykjavíkurborgar vegna skila á atvinnuhúsalóðum þar sem ekki hefði verið nóg að benda á fáein tilvik því til stuðnings.

Hrd. 193/2010 dags. 11. nóvember 2010 (Átök um umgengni)^[HTML]
Dæmi um það hvernig umgengnin var ákveðin mismunandi eftir barni.

Hrd. 72/2010 dags. 11. nóvember 2010^[HTML]

Hrd. 768/2009 dags. 11. nóvember 2010 (Almenningsskógar Álftaneshrepps)^[HTML]

Hrd. 100/2010 dags. 18. nóvember 2010^[HTML]

Hrd. 188/2010 dags. 18. nóvember 2010^[HTML]

Hrd. 426/2010 dags. 18. nóvember 2010^[HTML]

Hrd. 558/2009 dags. 18. nóvember 2010 (Hafnarstræti 11)^[HTML]

Hrd. 82/2010 dags. 18. nóvember 2010^[HTML]

Hrd. 616/2010 dags. 22. nóvember 2010^[HTML]

Hrd. 113/2010 dags. 25. nóvember 2010^[HTML]

Hrd. 166/2010 dags. 25. nóvember 2010^[HTML]

Hrd. 223/2010 dags. 25. nóvember 2010^[HTML]

Hrd. 274/2010 dags. 25. nóvember 2010 (Greiðsluaðlögun - Kröfuábyrgð - Sparisjóður Vestmannaeyja)^[HTML]
Þann 1. apríl 2009 tóku í gildi breytingarlög, nr. 24/2009, er breyttu gildandi lögum um gjaldþrotaskipti o.fl., nr. 21/1991 til að innleiða úrræði um greiðsluaðlögun. Alþingi samþykkti jafnframt annað frumvarp til laga um ábyrgðarmenn, nr. 32/2009, er höfðu þau áhrif að nauðasamningar og aðrar eftirgjafir, þ.m.t. nauðasamningar til greiðsluaðlögunar er kváðu á um lækkun krafna á hendur lántaka hafa sömu áhrif til lækkunar kröfu á hendur ábyrgðarmönnum. Það frumvarp var samþykkt á sama degi og frumvarp til breytingarlaganna en tók gildi 4. apríl það ár.

D fékk staðfestan nauðasamning til greiðsluaðlögunar með úrskurði héraðsdóms þann 15. september 2009. Í þeim nauðasamningi voru samningskröfur gefnar eftir að fullu. S, einn lánadrottna D, stefndi B og C til innheimtu á sjálfskuldarábyrgð þeirra fyrir skuld D gagnvart S. Málatilbúnaður B og C í málinu var á þá leið að þrátt fyrir að ákvæði laga um ábyrgðarmenn stönguðust á við eignarréttarákvæði stjórnarskrárinnar yrði afleiðingin ekki sú að S gæti gengið á ábyrgðina, heldur yrði íslenska ríkið bótaskylt gagnvart S vegna tjóns sem S yrði fyrir sökum skerðingarinnar.

Að mati Hæstaréttar var um að ræða afturvirka og íþyngjandi skerðingu á kröfuréttindum sem yrði ekki skert án bóta. Forsendurnar fyrir niðurfellingunni í löggjöfinni voru þar af leiðandi brostnar og því ekki hægt að beita henni. Af þeirri ástæðu staðfesti Hæstiréttur kröfu S um að B og C greiddu sér umkrafða fjárhæð.

Hrd. 302/2010 dags. 25. nóvember 2010^[HTML]

Hrd. 620/2010 dags. 25. nóvember 2010^[HTML]

Hrd. 715/2009 dags. 25. nóvember 2010^[HTML]

Hrd. 726/2009 dags. 25. nóvember 2010^[HTML]

Hrd. 727/2009 dags. 25. nóvember 2010^[HTML]

Hrd. 728/2009 dags. 25. nóvember 2010^[HTML]

Hrd. 729/2009 dags. 25. nóvember 2010^[HTML]

Hrd. 730/2009 dags. 25. nóvember 2010^[HTML]

Hrd. 731/2009 dags. 25. nóvember 2010^[HTML]

Hrd. 732/2009 dags. 25. nóvember 2010^[HTML]

Hrd. 733/2009 dags. 25. nóvember 2010^[HTML]

Hrd. 734/2009 dags. 25. nóvember 2010^[HTML]

Hrd. 735/2009 dags. 25. nóvember 2010^[HTML]

Hrd. 736/2009 dags. 25. nóvember 2010^[HTML]

Hrd. 737/2009 dags. 25. nóvember 2010^[HTML]

Hrd. 738/2009 dags. 25. nóvember 2010^[HTML]

Hrd. 739/2009 dags. 25. nóvember 2010^[HTML]

Hrd. 740/2009 dags. 25. nóvember 2010^[HTML]

Hrd. 741/2009 dags. 25. nóvember 2010^[HTML]

Hrd. 742/2009 dags. 25. nóvember 2010^[HTML]

Hrd. 743/2009 dags. 25. nóvember 2010^[HTML]

Hrd. 770/2009 dags. 25. nóvember 2010^[HTML]

Hrd. 619/2010 dags. 26. nóvember 2010^[HTML]

Hrd. 146/2010 dags. 2. desember 2010^[HTML]

Hrd. 185/2010 dags. 2. desember 2010 (Klettháls)^[HTML]
Staðfest var að heimilt væri að nýta fyrnda gagnkröfu til skuldajafnaðar þar sem gagnkrafan var samrætt aðalkröfunni.

Hrd. 488/2009 dags. 2. desember 2010 (Ásbjarnarnes)^[HTML]
Snýr að reglu 20. kapítúla Kaupabálkar Jónsbókar um rétt til að slíta sameign.

Hrd. 637/2010 dags. 2. desember 2010^[HTML]

Hrd. 66/2010 dags. 2. desember 2010 (Sjúkraflutningar)^[HTML]

Hrd. 714/2009 dags. 2. desember 2010^[HTML]

Hrd. 628/2010 dags. 7. desember 2010^[HTML]

Hrd. 128/2010 dags. 9. desember 2010^[HTML]

Hrd. 76/2010 dags. 9. desember 2010^[HTML]

Hrd. 79/2010 dags. 9. desember 2010 (Biðskýlið Njarðvík - Skaðsemisábyrgð og EES tilskipun - Sælgætisúði)^[HTML]
Framleiðendur og dreifingaraðilar voru álitnir bótaskyldir gagnvart stúlku sem lenti í tjóni vegna sælgætisúða.

Hrd. 80/2010 dags. 9. desember 2010 (Kiðjaberg - Brottflutningur mannvirkis)^[HTML]

Hrd. 641/2010 dags. 14. desember 2010^[HTML]

Hrd. 653/2010 dags. 14. desember 2010 (Sparisjóður Mýrarsýslu II)^[HTML]

Hrd. 682/2010 dags. 15. desember 2010^[HTML]

Hrd. 292/2010 dags. 16. desember 2010^[HTML]

Hrd. 314/2010 dags. 16. desember 2010^[HTML]

Hrd. 572/2010 dags. 16. desember 2010^[HTML]

Hrd. 647/2010 dags. 16. desember 2010^[HTML]

Hrd. 687/2010 dags. 20. desember 2010^[HTML]

Hrd. 256/2010 dags. 21. desember 2010^[HTML]

Hrd. 697/2010 dags. 23. desember 2010^[HTML]

Hrd. 702/2010 dags. 17. janúar 2011^[HTML]

Hrd. 650/2010 dags. 18. janúar 2011^[HTML]

Hrd. 165/2010 dags. 20. janúar 2011^[HTML]

Hrd. 212/2010 dags. 20. janúar 2011^[HTML]

Hrd. 243/2010 dags. 20. janúar 2011^[HTML]

Hrd. 308/2010 dags. 20. janúar 2011^[HTML]

Hrd. 638/2010 dags. 24. janúar 2011 (Njála)^[HTML]
Fjármálafyrirtæki bauð upp á áhættusama gerninga og aðilar gátu tekið þátt í þeim.
Landsbankinn gerði afleiðusamninga við Njálu ehf. og var hinn síðarnefndi ranglega flokkaður sem fagfjárfestir. Njála byggði á því að ekki hefði verið heimilt að flokka fyrirtækið með þeim hætti.

Hæstiréttur féllst á að Landsbankinn hefði ekki átt að flokka Njálu sem slíkan, en hins vegar stóð ekki í lögum að hægt hefði verið að ógilda samning vegna annmarka af þeim toga. Taldi Hæstiréttur að sjónarmið um ógildingu á grundvelli brostinna forsenda ættu ekki við við og hafnaði því einnig ógildingu af þeirri málsástæðu.

Hrd. 672/2010 dags. 26. janúar 2011^[HTML]

Hrd. 673/2010 dags. 26. janúar 2011^[HTML]

Hrd. 683/2010 dags. 26. janúar 2011^[HTML]

Hrd. 685/2010 dags. 26. janúar 2011^[HTML]

Hrd. 688/2010 dags. 26. janúar 2011^[HTML]

Hrd. 244/2010 dags. 27. janúar 2011 (Hjúkrunarfræðingur)^[HTML]

Hrd. 300/2010 dags. 27. janúar 2011 (Hamravík 40)^[HTML]

Hrd. 313/2010 dags. 27. janúar 2011 (Kerfi fyrirtækjaþjónusta - Vatnshreinsivél)^[HTML]

Hrd. 348/2010 dags. 27. janúar 2011^[HTML]

Hrd. 349/2010 dags. 27. janúar 2011 (Húftrygging - Markaðsverð bifreiðar)^[HTML]
Álitaefni um hvað teldist vera markaðsverð bifreiðar sem eigandinn hafði flutt sjálfur inn. Eigandinn keyrði á steinvegg og skemmdi hana. Bíllinn var ekki til sölu hér á landi. Eigandinn vildi fá fjárhæð er samsvaraði kostnaði bíls af þeirri tegund við innflutning frá Þýskalandi. Hæstiréttur féllst á það sjónarmið.

Hrd. 376/2010 dags. 27. janúar 2011 (Aflahlutdeild)^[HTML]

Hrd. 400/2010 dags. 27. janúar 2011^[HTML]

Hrd. 699/2010 dags. 27. janúar 2011^[HTML]

Hrd. 675/2010 dags. 28. janúar 2011^[HTML]

Hrd. 676/2010 dags. 28. janúar 2011^[HTML]

Hrd. 677/2010 dags. 28. janúar 2011^[HTML]

Hrd. 678/2010 dags. 28. janúar 2011^[HTML]

Hrd. 718/2010 dags. 4. febrúar 2011^[HTML]

Hrd. 20/2011 dags. 7. febrúar 2011 (Hagsmunir barna)^[HTML]

Hrd. 38/2011 dags. 7. febrúar 2011^[HTML]

Hrd. 299/2010 dags. 10. febrúar 2011 (Valþjófsstaðir)^[HTML]

Hrd. 387/2010 dags. 10. febrúar 2011^[HTML]

Hrd. 491/2010 dags. 10. febrúar 2011^[HTML]

Hrd. 579/2010 dags. 10. febrúar 2011 (Flóahreppur - Urriðafossvirkjun)^[HTML]

Hrd. 77/2010 dags. 10. febrúar 2011^[HTML]

Hrd. 603/2010 dags. 14. febrúar 2011 (Tölvu-Pósturinn)^[HTML]

Hrd. 604/2010 dags. 14. febrúar 2011 (Mjóstræti - Frjálsi fjárfestingarbankinn - Gengistrygging)^[HTML]

Hrd. 684/2010 dags. 16. febrúar 2011^[HTML]

Hrd. 334/2010 dags. 17. febrúar 2011^[HTML]

Hrd. 401/2010 dags. 17. febrúar 2011^[HTML]

Hrd. 22/2011 dags. 18. febrúar 2011^[HTML]

Hrd. 53/2011 dags. 18. febrúar 2011^[HTML]

Hrd. 660/2010 dags. 18. febrúar 2011^[HTML]

Hrd. 325/2010 dags. 24. febrúar 2011^[HTML]

Hrd. 328/2010 dags. 24. febrúar 2011^[HTML]

Hrd. 350/2010 dags. 24. febrúar 2011 (Miklar umgengnistálmanir - Áhrif á forsjárhæfni)^[HTML]
Alvarleg athugasemd varð gerð um forsjárhæfni beggja.
Ekki umdeilt að K hefði tálmað umgengni.
M var gagnrýndur fyrir að fylgja rétti sínum til umgengni of hart.

Kjarnadæmi um það hvernig úrlausnarkerfið gagnast ekki til að leysa úr svona málum.
Pabbinn höfðaði nýtt forsjármál í þetta skiptið. Fyrsta málið í þessari atburðarrás hafði verið höfðað mörgum árum árum.
Ekki dæmigerð forsjárdeila.

Hrd. 405/2010 dags. 24. febrúar 2011^[HTML]

Hrd. 417/2010 dags. 24. febrúar 2011 (Útgerðartækni ehf. )^[HTML]

Hrd. 425/2010 dags. 24. febrúar 2011^[HTML]

Hrd. 104/2011 dags. 25. febrúar 2011^[HTML]

Hrd. 8/2011 dags. 25. febrúar 2011^[HTML]

Hrd. 438/2010 dags. 3. mars 2011^[HTML]

Hrd. 439/2010 dags. 3. mars 2011^[HTML]

Hrd. 444/2010 dags. 3. mars 2011^[HTML]

Hrd. 457/2010 dags. 3. mars 2011^[HTML]

Hrd. 472/2010 dags. 3. mars 2011^[HTML]

Hrd. 514/2010 dags. 3. mars 2011^[HTML]

Hrd. 692/2010 dags. 3. mars 2011 (Eimskip Íslands)^[HTML]

Hrd. 71/2010 dags. 3. mars 2011^[HTML]

Hrd. 78/2010 dags. 3. mars 2011 (Skattalagabrot)^[HTML]

Hrd. 713/2010 dags. 4. mars 2011^[HTML]

Hrd. 714/2010 dags. 4. mars 2011^[HTML]

Hrd. 715/2010 dags. 4. mars 2011^[HTML]

Hrd. 21/2011 dags. 8. mars 2011^[HTML]

Hrd. 30/2011 dags. 8. mars 2011^[HTML]

Hrd. 31/2011 dags. 8. mars 2011^[HTML]

Hrd. 52/2011 dags. 9. mars 2011^[HTML]

Hrd. 329/2010 dags. 10. mars 2011^[HTML]

Hrd. 42/2011 dags. 10. mars 2011^[HTML]

Hrd. 517/2010 dags. 10. mars 2011^[HTML]

Hrd. 66/2011 dags. 10. mars 2011^[HTML]

Hrd. 114/2011 dags. 21. mars 2011^[HTML]

Hrd. 139/2011 dags. 23. mars 2011 (Eftirfararbúnaður á bíl fyrrverandi maka)^[HTML]

Hrd. 68/2011 dags. 23. mars 2011^[HTML]

Hrd. 333/2010 dags. 24. mars 2011 (Asbest)^[HTML]

Hrd. 406/2010 dags. 24. mars 2011 (Leiga á landspildu - Akrar í Borgarbyggð - Brottflutningur mannvirkis)^[HTML]

Hrd. 52/2010 dags. 24. mars 2011 (Markaðsmisnotkun - Exista)^[HTML]

Hrd. 521/2010 dags. 24. mars 2011^[HTML]

Hrd. 529/2010 dags. 24. mars 2011 (Samskip - Tali ehf.)^[HTML]

Hrd. 96/2011 dags. 29. mars 2011^[HTML]

Hrd. 390/2010 dags. 31. mars 2011^[HTML]

Hrd. 437/2010 dags. 31. mars 2011^[HTML]

Hrd. 451/2010 dags. 31. mars 2011^[HTML]

Hrd. 498/2010 dags. 31. mars 2011^[HTML]

Hrd. 547/2010 dags. 31. mars 2011 (Yrpuholt)^[HTML]

Hrd. 548/2010 dags. 31. mars 2011 (Innkeyrsluhurðir)^[HTML]

Hrd. 552/2010 dags. 31. mars 2011 (Eddufell)^[HTML]

Hrd. 626/2010 dags. 31. mars 2011 (Ummæli yfirmanns eftirlitssviðs RSK)^[HTML]

Hrd. 185/2011 dags. 1. apríl 2011^[HTML]

Hrd. 122/2011 dags. 5. apríl 2011^[HTML]

Hrd. 190/2011 dags. 5. apríl 2011^[HTML]

Hrd. 496/2010 dags. 7. apríl 2011^[HTML]

Hrd. 525/2010 dags. 7. apríl 2011^[HTML]

Hrd. 561/2010 dags. 7. apríl 2011 (Gift fjárfestingarfélag)^[HTML]
Rannsóknarskýrsla Alþingis leysti Gift fjárfestingarfélagið ekki undan skyldu sinni til að sanna óheiðarleika Landsbankans við samningsgerðina.

Hæstiréttur nefnir að síðari atvik eftir samningsgerðina réttlættu heldur ekki beitingu 36. gr. samningalaga, nr. 7/1936.

Hrd. 623/2010 dags. 7. apríl 2011^[HTML]

Hrd. 176/2011 dags. 8. apríl 2011 (Bobby Fischer - Hjúskapur í Japan)^[HTML]
Í þessu máli reyndi á innlenda viðurkenningu á hjónaböndum sem stofnuð eru erlendis með öðrum hætti en hér á landi. Það snerist um erfðarétt maka Bobbie Fischers en hún taldi að til hjúskaparins hefði stofnast í Japan.
Í Japan nægir að senda ákveðið eyðublað til yfirvalda til að stofna til hjónabands en ekki framkvæmd sérstök athöfn.

Í fyrra máli fyrir Hæstarétti taldi Hæstiréttur að ekki hefðu verið lögð fram næg gögn til að sýna fram á það. Það var hins vegar ekki vandamál í þetta skiptið.

Hrd. 187/2011 dags. 11. apríl 2011 (HOB-vín)^[HTML]

Hrd. 199/2011 dags. 11. apríl 2011^[HTML]

Hrd. 154/2011 dags. 14. apríl 2011^[HTML]

Hrd. 273/2010 dags. 14. apríl 2011^[HTML]

Hrd. 412/2010 dags. 14. apríl 2011 (Bótaábyrgð ráðherra vegna dómaraskipunar)^[HTML]
Sérstök dómnefnd hafði farið yfir umsóknir um skipun í embætti héraðsdómara og flokkaði þrjá efstu umsækjendurna sem hæfustu. Aðili sem raðaðist í 5. sæti í röð dómnefndarinnar hafði verið aðstoðarmaður dómsmálaráðherra er fór með skipunarvaldið. Ad hoc ráðherra var svo settur yfir málið og vék frá niðurstöðu dómnefndarinnar með því að skipa þann aðila.

Einn af þeim sem dómnefndin hafði sett í flokk hæfustu fór svo í bótamál gegn ríkinu og ad hoc ráðherrann sjálfan. Hæstiréttur sýknaði aðila af kröfunni um fjárhagstjón þar sem umsækjandinn hafði ekki sannað að hann hefði hlotið stöðuna þótt ákvörðun ad hoc ráðherrans hefði verið í samræmi við niðurstöðu dómnefndarinnar. Hins vegar taldi Hæstiréttur að bæði ad hoc ráðherrann og íslenska ríkið bæru sameiginlega miskabótaábyrgð með því að fara framhjá honum á listanum og velja umsækjanda sem var neðar á lista dómnefndarinnar.

Hrd. 500/2010 dags. 14. apríl 2011 (Jöfnunarsjóður alþjónustu)^[HTML]

Hrd. 560/2010 dags. 14. apríl 2011^[HTML]

Hrd. 639/2010 dags. 14. apríl 2011^[HTML]

Hrd. 177/2011 dags. 15. apríl 2011^[HTML]

Hrd. 381/2010 dags. 19. apríl 2011^[HTML]

Hrd. 389/2010 dags. 19. apríl 2011^[HTML]

Hrd. 487/2010 dags. 19. apríl 2011^[HTML]

Hrd. 508/2010 dags. 19. apríl 2011^[HTML]

Hrd. 577/2010 dags. 19. apríl 2011^[HTML]

Hrd. 178/2011 dags. 28. apríl 2011^[HTML]

Hrd. 238/2011 dags. 12. maí 2011^[HTML]

Hrd. 239/2011 dags. 12. maí 2011^[HTML]

Hrd. 240/2011 dags. 12. maí 2011^[HTML]

Hrd. 241/2011 dags. 12. maí 2011^[HTML]

Hrd. 282/2010 dags. 12. maí 2011 (Íslenskir aðalverktakar)^[HTML]

Hrd. 473/2010 dags. 12. maí 2011 (Réttur til að skila úthlutaðri lóð)^[HTML]

Hrd. 474/2010 dags. 12. maí 2011 (Réttur til að skila úthlutaðri lóð)^[HTML]

Hrd. 475/2010 dags. 12. maí 2011 (Réttur til að skila úthlutaðri lóð)^[HTML]

Hrd. 225/2011 dags. 13. maí 2011^[HTML]

Hrd. 191/2011 dags. 17. maí 2011^[HTML]

Hrd. 192/2011 dags. 17. maí 2011^[HTML]

Hrd. 219/2011 dags. 24. maí 2011^[HTML]

Hrd. 257/2010 dags. 26. maí 2011 (Ístak)^[HTML]

Hrd. 367/2010 dags. 26. maí 2011^[HTML]

Hrd. 526/2010 dags. 26. maí 2011^[HTML]

Hrd. 533/2010 dags. 26. maí 2011 (Syðra Fjall 1)^[HTML]

Hrd. 700/2009 dags. 26. maí 2011^[HTML]

Hrd. 237/2011 dags. 27. maí 2011^[HTML]

Hrd. 232/2011 dags. 30. maí 2011^[HTML]

Hrd. 259/2011 dags. 30. maí 2011^[HTML]

Hrd. 320/2011 dags. 30. maí 2011^[HTML]

Hrd. 254/2011 dags. 1. júní 2011 (Almenn hlutdeild í öllum eignum)^[HTML]
M og K slitu langri sambúð.
Tekin var fyrir hver eign fyrir sig og metin samstaða. Hver séu framlögin til hverrar eignar fyrir sig. Rökstyðja þyrfti tilkall til hverrar eignar fyrir sig en dómkröfurnar endurspegluðu það ekki.
Aðaldeilan var um fyrirtækið, þ.e. virði þess.
M vildi halda fyrirtækinu en í staðinn mætti K halda tilteknum eignum.
M var talinn hafa átt fyrirtækið þrátt fyrir að K hefði unnið þar áður. K tókst ekki að sanna neinn eignarhlut í því.

Hrd. 268/2011 dags. 1. júní 2011^[HTML]

Hrd. 640/2010 dags. 1. júní 2011^[HTML]

Hrd. 216/2011 dags. 7. júní 2011^[HTML]

Hrd. 155/2011 dags. 9. júní 2011 (Motormax)^[HTML]

Hrd. 338/2011 dags. 9. júní 2011^[HTML]

Hrd. 674/2010 dags. 9. júní 2011^[HTML]

Hrd. 201/2011 dags. 10. júní 2011^[HTML]

Hrd. 326/2011 dags. 14. júní 2011 (Sjóður 9)^[HTML]

Hrd. 364/2011 dags. 14. júní 2011^[HTML]

Hrd. 289/2011 dags. 15. júní 2011^[HTML]

Hrd. 315/2011 dags. 15. júní 2011 (Gjaldeyristakmarkanir)^[HTML]

Hrd. 351/2011 dags. 15. júní 2011^[HTML]

Hrd. 353/2011 dags. 15. júní 2011^[HTML]

Hrd. 354/2011 dags. 15. júní 2011^[HTML]

Hrd. 355/2011 dags. 15. júní 2011^[HTML]

Hrd. 356/2011 dags. 15. júní 2011^[HTML]

Hrd. 357/2011 dags. 15. júní 2011^[HTML]

Hrd. 352/2011 dags. 16. júní 2011^[HTML]

Hrd. 458/2010 dags. 16. júní 2011 (Sjálfseignarstofnun)^[HTML]

Hrd. 667/2010 dags. 16. júní 2011^[HTML]

Hrd. 286/2011 dags. 20. júní 2011^[HTML]

Hrd. 333/2011 dags. 21. júní 2011^[HTML]

Hrd. 334/2011 dags. 21. júní 2011^[HTML]

Hrd. 5/2011 dags. 21. júní 2011^[HTML]

Hrd. 546/2010 dags. 21. júní 2011^[HTML]

Hrd. 661/2010 dags. 21. júní 2011^[HTML]

Hrd. 379/2011 dags. 7. júlí 2011 (BSI Spain Wealth Management A.V., S.A.)^[HTML]

Hrd. 488/2011 dags. 23. ágúst 2011^[HTML]

Hrd. 452/2011 dags. 24. ágúst 2011^[HTML]

Hrd. 372/2011 dags. 25. ágúst 2011^[HTML]

Hrd. 376/2011 dags. 2. september 2011^[HTML]

Hrd. 377/2011 dags. 2. september 2011^[HTML]

Hrd. 378/2011 dags. 2. september 2011 (Strengur)^[HTML]

Hrd. 380/2011 dags. 2. september 2011 (Forkaupsréttur)^[HTML]

Hrd. 429/2011 dags. 2. september 2011^[HTML]

Hrd. 450/2011 dags. 2. september 2011 (Urðarhvarf)^[HTML]

Hrd. 451/2011 dags. 2. september 2011^[HTML]

Hrd. 454/2011 dags. 2. september 2011^[HTML]

Hrd. 455/2011 dags. 2. september 2011^[HTML]

Hrd. 475/2011 dags. 2. september 2011 (Loforð um íbúðakaup)^[HTML]
K taldi öll skiptin ósanngjörn en krafðist hins vegar ógildingar samningsins á grundvelli vanefnda um íbúðarkaupin í stað þess að beita ósanngirni.
M hafði lofað K í fjárskiptasamningi að hann myndi kaupa handa henni íbúð innan ákveðins tíma. Hins vegar varð ekkert af kaupunum. Samningurinn var því talinn hafa fallið úr gildi. Fallist var á kröfu K um opinber skipti.

Hrd. 474/2011 dags. 6. september 2011^[HTML]

Hrd. 293/2010 dags. 22. september 2011 (Þorvaldsstaðir og Hamar)^[HTML]

Hrd. 294/2010 dags. 22. september 2011^[HTML]

Hrd. 368/2010 dags. 22. september 2011^[HTML]

Hrd. 480/2010 dags. 22. september 2011 (Kaldakinn - Gjafagerningur jarðar)^[HTML]

Hrd. 280/2011 dags. 29. september 2011^[HTML]
Systir ákærða gaf skýrslu fyrir lögreglu en henni hafði ekki verið kynntur réttur sinn til að skorast undan því að svara spurningum um refsiverða háttsemi bróður síns, auk þess sagði lögreglan henni ranglega að bróðir sinn fengi ekki aðgang að skýrslunni. Hæstiréttur taldi að við þessar aðstæður yrði að líta framhjá skýrslugjöf hennar í málinu.

Hrd. 40/2011 dags. 29. september 2011 (Hóll)^[HTML]

Hrd. 56/2011 dags. 29. september 2011 (Hvannstaðir og Víðirhóll)^[HTML]

Hrd. 75/2011 dags. 29. september 2011^[HTML]

Hrd. 148/2011 dags. 6. október 2011^[HTML]

Hrd. 664/2010 dags. 6. október 2011 (Spónarplata)^[HTML]

Hrd. 533/2011 dags. 10. október 2011^[HTML]

Hrd. 398/2011 dags. 12. október 2011^[HTML]

Hrd. 184/2011 dags. 13. október 2011 (Tvígreidd bifreið - Ólögmæt meðferð fundins fjár II)^[HTML]

Hrd. 198/2011 dags. 13. október 2011 (Ástarsýki)^[HTML]
G var ákærður fyrir manndráp með því að veitast að A á heimili hans og stinga hann endurtekið með hníf. G hafði orðið ástfanginn af D, en hún var í óskráðri sambúð með A á þeim tíma. G játaði sakargiftir fyrir dómi en taldi sig skorta geðrænt sakhæfi þar sem hann hefði verið haldinn ástarsýki. Fyrir lá í málinu að G hefði skipulagt verknaðinn í þaula fyrir augum að ekki kæmist upp um hann og þar að auki reynt að aftra því að upp um hann kæmist.

Hæstiréttur taldi að aðdragandi voðaverksins, hvernig að því var staðið, og framferði G í kjölfar þess bæri þau merki að G hefði verið fær um að stjórna gerðum sínum þegar hann réðst á A. G var því dæmdur í 16 ára fangelsi ásamt því að greiða miskabætur til handa foreldrum A ásamt sambýliskonu hans, D.

Hrd. 241/2010 dags. 13. október 2011^[HTML]

Hrd. 81/2011 dags. 13. október 2011 (Kaupþing - IceCapital)^[HTML]
Bankar keyptu mikið af eigin bréfum en kappkostuðu við að fara ekki yfir 5% mörkin.

Fyrirtækið IceCapital ehf. (þá Sund ehf.) hafði gert samning við banka um eignastýringu. Fjárfestingarstefnunni hafði verið breytt þannig að heimilt hafði verið að fjárfesta öllu fénu í hlutabréf. Bankinn nýtti sér það til að láta fyrirtækið kaupa hlut í sjálfum sér. Handveð voru lögð fram í hlutabréfunum sjálfum.

Hæstiréttur taldi ósannað að beitt hafi verið svikum, þrátt fyrir að Rannsóknarskýrsla Alþingis hafi verið lögð fram.

Hrd. 415/2011 dags. 18. október 2011^[HTML]

Hrd. 538/2011 dags. 18. október 2011 (Laugavegur 16)^[HTML]

Hrd. 282/2011 dags. 20. október 2011 (Þrotabú AB 258)^[HTML]

Hrd. 666/2010 dags. 20. október 2011^[HTML]

Hrd. 704/2010 dags. 20. október 2011^[HTML]

Hrd. 706/2010 dags. 20. október 2011^[HTML]

Hrd. 720/2010 dags. 20. október 2011 (Skuld vegna húsbyggingar)^[HTML]
M og K ætluðu að byggja hús.
K sagði að þau hefðu keypt lóðina og þau hafi ætlað að byggja hús. Einnig að þau hefðu ákveðið að K yrði skráður þinglýstur eigandi en M yrði einn skráður lántaki.
M sagðist hafa fengið lánið og samið við verktakann.
Verktakinn var byrjaður að byggja þegar efnahagshrunið 2008 varð og í kjölfarið varð M gjaldþrota.
Verktakinn vildi láta líta út fyrir að hann hefði samið við þau bæði. Hann hafði gefið út reikning sem var greiddur af bankareikningi K.
Niðurstaðan var sú að verktakinn hefði samið við M og eingöngu við hann. Ekki hafði talist sannað að K bæri ábyrgð á skuldbindingunni gagnvart verktakanum.

Hrd. 721/2010 dags. 20. október 2011^[HTML]

Hrd. 558/2011 dags. 21. október 2011^[HTML]

Hrd. 578/2011 dags. 26. október 2011^[HTML]

Hrd. 12/2011 dags. 27. október 2011^[HTML]

Hrd. 60/2011 dags. 27. október 2011^[HTML]

Hrd. 276/2011 dags. 28. október 2011^[HTML]

Hrd. 277/2011 dags. 28. október 2011^[HTML]

Hrd. 300/2011 dags. 28. október 2011 (Neyðarlögin)^[HTML]

Hrd. 301/2011 dags. 28. október 2011 (Neyðarlögin)^[HTML]

Hrd. 310/2011 dags. 28. október 2011 (Neyðarlögin)^[HTML]

Hrd. 311/2011 dags. 28. október 2011 (Neyðarlögin)^[HTML]

Hrd. 312/2011 dags. 28. október 2011 (Neyðarlögin)^[HTML]

Hrd. 313/2011 dags. 28. október 2011 (Neyðarlögin)^[HTML]

Hrd. 314/2011 dags. 28. október 2011 (Neyðarlögin)^[HTML]

Hrd. 340/2011 dags. 28. október 2011 (Neyðarlögin - FSCS)^[HTML]
Við hrun fjármálamarkaðarins árið 2008 voru sett svokölluð neyðarlög (nr. 125/2008). Í 6. gr. laganna var bætt við nýju ákvæði í lög um fjármálafyrirtæki er kvað á að „[v]ið skipti á búi fjármálafyrirtækis njóta kröfur vegna innstæðna, samkvæmt lögum um innstæðutryggingar og tryggingakerfi fyrir fjárfesta, rétthæðar skv. 1. mgr. 112. gr. laga um gjaldþrotaskipti o.fl.“. Þetta olli ósáttum við slitameðferð Landsbanka Íslands hf. og fór það fyrir dóm.

Einn kröfuhafinn, breskur tryggingarsjóður fyrir viðskiptavini viðurkenndra fjármálafyrirtækja (FSCS), krafðist viðurkenningar á kröfu sem slitastjórnin hafði samþykkt sem forgangskröfu. Aðrir kröfuhafar voru ekki sáttir og báru upp ágreining sinn við slitastjórnina. Slitastjórnin vísaði ágreiningnum til héraðsdóms.

Hæstiréttur viðurkenndi kröfu FSCS um að krafa þeirra skyldi sett í hærri forgang við skipti búsins. Við úrlausnina þurfti Hæstiréttur að meta stjórnskipulegt gildi 6. gr. laga nr. 125/2008. Þar mat hann svo á að aðstæður fjármálamarkaðarins væru slíkar að bæði stjórnvöld og Alþingi töldu ókleift að endurfjármagna bankana með fé úr ríkissjóði svo þeir gætu starfað áfram. Að auki stefndu önnur stærri fjármálafyrirtæki í óefni og var staða þeirra tæp. Með hliðsjón af „þeim mikla og fordæmalausa vanda, sem við var að etja, og þeim skýru markmiðum sem stefnt var að, verður við úrlausn um lögmæti ákvarðana löggjafans að játa honum ríku svigrúmi við mat á því hvaða leiðir skyldu farnar til að bregðast við því flókna og hættulega ástandi sem upp var komið“.

Þegar kom að mögulegu tjóni sóknaraðila vegna lagabreytinganna var litið til þess að Landsbankinn hafði þegar á þessu stigi höfðað nokkur skaðabótamál og riftunarmál en óljóst væri um árangur þeirra málsókna þegar dómurinn var kveðinn upp og því ókleift að vita á þeim tíma hve mikið myndi fást greitt af þeim þegar uppi væri staðið.

Rök Hæstaréttar varðandi breytingar á rétthæð krafna voru í grunni séð þau að allt frá 1974 hafi komið ítrekað fram í löggjöf breytingar á ákvæðum laga um skipun krafna í réttindaröð á þann veg að forgangskröfur hafi verið ýmist rýmkaðar eða þrengdar, sem hefur áhrif á stöðu annarra krafna í hag eða óhag. Með hliðsjón af þessu var ekki fallist á málatilbúnað sóknaraðila um að þeir hafi haft réttmætar væntingar til þess að reglunum yrði ekki breytt þeim í óhag.

Kröfuhafar komu á framfæri málatilbúnaði um að löggjöfin fæli í sér afturvirkar skerðingar á réttindum þeirra. Hæstiréttur mat málatilbúnaðinn á þann veg að breytingarnar sem löggjöfin fól í sér giltu um skipti almennt sem hæfust eftir gildistöku laganna. Löggjöfin mælti ekki fyrir um breytingar á skipan skipta sem væru þegar hafin eða væri þegar lokið. Af þeirri ástæðu hafnaði hann þeirri málsástæðu kröfuhafanna.

Hrd. 341/2011 dags. 28. október 2011 (Neyðarlögin)^[HTML]

Hrd. 561/2011 dags. 2. nóvember 2011 (Stórólfur)^[HTML]

Hrd. 569/2011 dags. 2. nóvember 2011^[HTML]

Hrd. 10/2011 dags. 3. nóvember 2011^[HTML]

Hrd. 11/2011 dags. 3. nóvember 2011^[HTML]

Hrd. 13/2011 dags. 3. nóvember 2011^[HTML]

Hrd. 453/2009 dags. 3. nóvember 2011 (Veiðifélag Miðfirðinga - Veiðiréttur í Ytri Rangá - Kotvöllur)^[HTML]
Skógræktarfélag Rangæinga krafðist viðurkenningar á veiðirétti sínum í Eystri-Rangá og Fiská á grundvelli jarðarinnar Kotvöllur sem lá þó ekki að þeim, byggt á að...:

Félaginu hafði verið ákvörðuð hlutdeild í arðskrá Veiðifélags Eystri-Rangár árið 1999.
Umráðamenn Kotvallar hafi um áratugabil átt aðild að því veiðifélagi og forvera þess.
Kotvöllur hafi átt land að Eystri-Rangá fram til landskipta er fóru fram árið 1963, auk hlutdeildar landsins í sameiginlegu landi Vallartorfu ásamt meðfylgjandi hlunnindum þeirra, sem aldrei hafi verið skipt.
Veiðirétturinn hafi unnist fyrir hefð.

Hæstiréttur taldi ósannað í málinu að Kotvellir hafi fram til landskiptanna tilheyrt óskiptu landi er lægi að þessum ám, og bæri skógræktarfélagið þá sönnunarbyrði sem það axlaði svo ekki. Væri því ekki hægt að líta svo á að réttlætt væri undantekning frá meginreglunni um að veiðiréttur væri eingöngu á hendi þeirra sem ættu land að vatni.

Hrd. 55/2011 dags. 3. nóvember 2011^[HTML]

Hrd. 566/2011 dags. 3. nóvember 2011^[HTML]

Hrd. 669/2010 dags. 3. nóvember 2011^[HTML]

Hrd. 689/2010 dags. 3. nóvember 2011 (Ökumaður ekki undir áhrifum)^[HTML]
Einstaklingur lenti í umferðarslysi þegar hann var að taka framúr í íbúðarhverfi. Hann ók á steinvegg og sótti bætur sér til handa. Félagið beitti því fyrir sér að hann hefði fyrirgert bótarétti þar sem háttsemin jafnaði við stórfellt gáleysi. Hæstiréttur tók undir að um væri að ræða stórfellt gáleysis enda var ökumaðurinn langt yfir hámarkshraða og að bifreiðin væri vanbúin. Talið var að hann bæri ⅓ hluta tjónsins sjálfur og ábyrgð félagsins viðurkennd að ⅔.

Hrd. 693/2010 dags. 3. nóvember 2011^[HTML]

Hrd. 705/2010 dags. 3. nóvember 2011^[HTML]

Hrd. 723/2010 dags. 3. nóvember 2011^[HTML]

Hrd. 725/2010 dags. 3. nóvember 2011 (Kaðall)^[HTML]
Slys í fiskvinnslusal hafði ekki verið tilkynnt þrátt fyrir lagaskyldu. Tjón var ósannað.

Hrd. 560/2011 dags. 4. nóvember 2011^[HTML]

Hrd. 579/2011 dags. 7. nóvember 2011^[HTML]

Hrd. 106/2011 dags. 10. nóvember 2011^[HTML]

Hrd. 29/2011 dags. 10. nóvember 2011 (Daðla)^[HTML]
Talið var að allt verklag hefði verið rétt.

Hrd. 291/2010 dags. 10. nóvember 2011 (Fádæma dráttur)^[HTML]

Hrd. 330/2011 dags. 10. nóvember 2011 (Málatilbúnaður)^[HTML]

Hrd. 610/2010 dags. 10. nóvember 2011^[HTML]

Hrd. 648/2010 dags. 10. nóvember 2011 (Fiskislóð)^[HTML]

Hrd. 65/2011 dags. 10. nóvember 2011^[HTML]

Hrd. 90/2011 dags. 10. nóvember 2011^[HTML]

Hrd. 576/2011 dags. 11. nóvember 2011^[HTML]

Hrd. 585/2011 dags. 11. nóvember 2011^[HTML]

Hrd. 110/2011 dags. 17. nóvember 2011 (Iceland Travel)^[HTML]

Hrd. 150/2011 dags. 17. nóvember 2011^[HTML]

Hrd. 49/2011 dags. 17. nóvember 2011^[HTML]

Hrd. 551/2011 dags. 23. nóvember 2011^[HTML]

Hrd. 608/2011 dags. 23. nóvember 2011^[HTML]

Hrd. 100/2011 dags. 24. nóvember 2011 (Eiður Smári - Fjármál knattspyrnumanns)^[HTML]
Eiður Smári (E) höfðaði mál á hendur ritstjórum DV ásamt höfundi greinar þar sem hann teldi að þær umfjallanir væru til þess gerðar að vega að rétti hans til friðhelgis einkalífs.

E taldi að lögjafna bæri ákvæði laga um prentrétt á þann hátt að ákvæðin um ábyrgð á efni ættu einnig við um efni sem birt væru á vefútgáfu blaðsins. Ekki var fallist á slíka lögjöfnun.

Ekki var fallist á að umfjöllunin um fjármál E ættu ekki erindi til almennings þar sem hún væri í samræmi við stöðu þjóðfélagsmála á þeim tíma. Þá var einnig litið til þess að E væri þjóðþekktur knattspyrnumaður sem viki sér ekki undan fjölmiðlaumfjöllun sem slíkur. Hvað umfjallanir um spilafíkn E var að ræða var ekki fallist á að sú umfjöllun bryti í bága við friðhelgi einkalífs E þar sem um væri að ræða endursögn áður birtrar umfjöllunar í erlendum fjölmiðlum og að E hefði sjálfur gert spilafíkn sína að umtalsefni í viðtölum.

Hrd. 115/2011 dags. 24. nóvember 2011^[HTML]

Hrd. 117/2011 dags. 24. nóvember 2011 (Stofnfjárkaup)^[HTML]

Hrd. 118/2011 dags. 24. nóvember 2011 (Stofnfjárkaup)^[HTML]

Hrd. 119/2011 dags. 24. nóvember 2011 (Stofnfjárkaup)^[HTML]
Glitnir kynnti viðskiptin og nefndi að fólk myndi ekki tapa meiru en tiltekinni upphæð. Litið á að kaupandinn hafi ekki vitað mikið um málefnið.

Hrd. 120/2011 dags. 24. nóvember 2011^[HTML]

Hrd. 124/2011 dags. 24. nóvember 2011 (Sjóferðir Arnars ehf. - Vélbáturinn Þingey)^[HTML]
Álitamál 1:
Kaupandi vélbáts átti að greiða eina milljón við undirritun og einnig standa við síðari greiðslu. Ljóst þótti að kaupandinn greiddi ekki fyrri greiðsluna á þeim tíma en seljandinn þinglýsti samt sem áður samningnum. Kaupandinn innti af hendi þá greiðslu síðar án athugasemda frá seljandanum. Hæstiréttur taldi að seljandinn gæti ekki notað þessa vanefnd gegn kaupandanum síðar af þeim sökum þegar aðrar vanefndir voru bornar upp.

Álitamál 2:
Afhenda átti bát eigi síðar en tiltekinn dag á atvinnustöð kaupanda að Húsavík. Hæstiréttur taldi að hér hafi verið um reiðukaup að ræða og 3. mgr. 6. gr. laga um lausafjárkaup, nr. 50/2000, ætti við. Seljandinn var talinn vera skyldugur til þess að tilkynna kaupandanum tímanlega hvenær afhending fyrir þann dag ætti að fara fram. Þá taldi Hæstiréttur að um hefði verið um afhendingardrátt að ræða sökum þess að báturinn hafi ekki verið í umsömdu ástandi og kaupandinn því ekki getað tekið við bátnum.

Í ljósi vanefnda beggja aðila væru ekki skilyrði uppfyllt um riftun samningsins.

Hrd. 136/2011 dags. 24. nóvember 2011^[HTML]

Hrd. 162/2011 dags. 24. nóvember 2011 (Úthlutun lóðar í Kópavogi)^[HTML]
Jafnræðisreglunnar var ekki gætt um þá einstaklinga sem hlut áttu að máli. Játa varð þeim er stýrðu úthlutuninni eitthvað svigrúm en þó að gættum 11. gr. stjórnsýslulaga og meginreglum stjórnsýsluréttarins.

Hrd. 266/2011 dags. 24. nóvember 2011^[HTML]

Hrd. 427/2011 dags. 24. nóvember 2011^[HTML]

Hrd. 93/2011 dags. 24. nóvember 2011^[HTML]

Hrd. 441/2011 dags. 28. nóvember 2011^[HTML]

Hrd. 609/2011 dags. 28. nóvember 2011^[HTML]

Hrd. 116/2011 dags. 1. desember 2011 (Vélar og verkfæri ehf.)^[HTML]
Vélar og verkfæri kærði ákvörðun Samkeppniseftirlitsins til áfrýjunarnefndar, sem taldi svo að endurskilgreina þyrfti svo markaðinn. Hæstiréttur taldi að ákvörðun lægra setta stjórnvaldsins raknaði með ógildingu hins æðra.

Hrd. 125/2011 dags. 1. desember 2011 (Uppskipun járns)^[HTML]

Hrd. 129/2011 dags. 1. desember 2011 (Atorka)^[HTML]

Hrd. 247/2011 dags. 1. desember 2011^[HTML]

Hrd. 76/2011 dags. 1. desember 2011^[HTML]

Hrd. 597/2011 dags. 2. desember 2011^[HTML]

Hrd. 614/2011 dags. 7. desember 2011^[HTML]

Hrd. 633/2011 dags. 7. desember 2011^[HTML]

Hrd. 648/2011 dags. 7. desember 2011^[HTML]

Hrd. 690/2010 dags. 7. desember 2011 (Völuteigur 31 og 31a)^[HTML]

Hrd. 134/2011 dags. 8. desember 2011 (Ferliverk á FSA)^[HTML]
Sjúklingur hlaut líkamstjón í hnéaðgerð sem framkvæmd var á sjúkrahúsinu. Hæstiréttur taldi að um hefði verið um verksamning að ræða, og sneri héraðsdómi við. Sjúkrahúsið var því ekki talið bera ábyrgð á saknæmri háttsemi læknisins á grundvelli vinnuveitandaábyrgðar.

Hrd. 152/2011 dags. 8. desember 2011^[HTML]

Hrd. 157/2011 dags. 8. desember 2011^[HTML]

Hrd. 221/2011 dags. 8. desember 2011^[HTML]

Hrd. 227/2011 dags. 8. desember 2011 (Rafmagnsslys)^[HTML]

Hrd. 242/2011 dags. 8. desember 2011 (Ákvörðun árslauna til hjúkrunarfræðings í endurupptökumáli)^[HTML]

Hrd. 258/2011 dags. 8. desember 2011^[HTML]

Hrd. 260/2011 dags. 8. desember 2011^[HTML]

Hrd. 612/2011 dags. 8. desember 2011^[HTML]

Hrd. 619/2011 dags. 8. desember 2011^[HTML]

Hrd. 62/2011 dags. 8. desember 2011^[HTML]

Hrd. 642/2011 dags. 12. desember 2011^[HTML]

Hrd. 131/2011 dags. 15. desember 2011^[HTML]

Hrd. 137/2011 dags. 15. desember 2011 (Kársnessókn)^[HTML]

Hrd. 244/2011 dags. 15. desember 2011^[HTML]

Hrd. 285/2011 dags. 15. desember 2011^[HTML]

Hrd. 288/2011 dags. 15. desember 2011 (20 ára sambúð)^[HTML]
K og M gerðu fjárskiptasamning sín á milli eftir nær 20 ára sambúð. Eignir beggja voru alls 60 milljónir og skuldir beggja alls 30 milljónir. Eignamyndun þeirra fór öll fram á sambúðartíma þeirra. Í samningnum var kveðið á um að M héldi eftir meiri hluta eignanna en myndi í staðinn taka að sér allar skuldir þeirra beggja.

K krafðist svo ógildingar á samningnum og bar fram ýmis ákvæði samningalaga, 7/1936, eins og óheiðarleika og að M hafi nýtt sér yfirburðastöðu sína með misneytingu. Hæstiréttur taldi hvorugt eiga við en breytti samningnum á grundvelli 36. gr. samningalaganna. Tekið var tillit til talsverðrar hækkunar eignanna við efnahagshrunið 2008 og var M gert að greiða K mismuninn á milli þeirra 5 milljóna sem hún fékk og þeirra 15 milljóna sem helmingur hennar hefði átt að vera.

Hrd. 656/2011 dags. 19. desember 2011^[HTML]

Hrd. 206/2011 dags. 20. desember 2011^[HTML]

Hrd. 229/2011 dags. 20. desember 2011^[HTML]

Hrd. 265/2011 dags. 20. desember 2011^[HTML]

Hrd. 679/2011 dags. 5. janúar 2012^[HTML]

Hrd. 700/2011 dags. 12. janúar 2012^[HTML]

Hrd. 697/2011 dags. 13. janúar 2012^[HTML]

Hrd. 24/2012 dags. 17. janúar 2012^[HTML]

Hrd. 668/2011 dags. 17. janúar 2012^[HTML]

Hrd. 670/2011 dags. 17. janúar 2012^[HTML]

Hrd. 248/2011 dags. 19. janúar 2012^[HTML]

Hrd. 332/2011 dags. 19. janúar 2012 (Hamraborg 14)^[HTML]

Hrd. 386/2011 dags. 19. janúar 2012^[HTML]

Hrd. 426/2011 dags. 19. janúar 2012 (Álversslys)^[HTML]

Hrd. 443/2011 dags. 19. janúar 2012^[HTML]

Hrd. 682/2011 dags. 25. janúar 2012 (Kyrrsetning felld úr gildi vegna dráttar á rannsókn máls I)^[HTML]

Hrd. 683/2011 dags. 25. janúar 2012 (Kyrrsetning felld úr gildi vegna dráttar á rannsókn máls II)^[HTML]

Hrd. 684/2011 dags. 25. janúar 2012 (Kyrrsetning felld úr gildi vegna dráttar á rannsókn máls III)^[HTML]

Hrd. 685/2011 dags. 25. janúar 2012 (Kyrrsetning felld úr gildi vegna dráttar á rannsókn máls IV)^[HTML]

Hrd. 175/2011 dags. 26. janúar 2012 (HH o.fl. gegn íslenska ríkinu)^[HTML]

Hrd. 208/2011 dags. 26. janúar 2012^[HTML]

Hrd. 298/2011 dags. 26. janúar 2012^[HTML]

Hrd. 15/2012 dags. 30. janúar 2012^[HTML]

Hrd. 63/2012 dags. 30. janúar 2012^[HTML]

Hrd. 220/2011 dags. 2. febrúar 2012 (Aðalgata Stykkishólmsbæjar - Gullver)^[HTML]

Hrd. 252/2011 dags. 2. febrúar 2012^[HTML]

Hrd. 269/2011 dags. 2. febrúar 2012^[HTML]

Hrd. 270/2011 dags. 2. febrúar 2012^[HTML]

Hrd. 271/2011 dags. 2. febrúar 2012^[HTML]

Hrd. 324/2011 dags. 2. febrúar 2012^[HTML]

Hrd. 335/2011 dags. 2. febrúar 2012^[HTML]

Hrd. 367/2011 dags. 2. febrúar 2012 (Asperger stúlkan)^[HTML]

Hrd. 64/2012 dags. 3. febrúar 2012 (Skipti/erfðaskrá)^[HTML]
Kaupmáli og erfðaskrár lágu fyrir, ásamt breytingum. Allt þetta var ógilt nema ein erfðaskráin.

Hrd. 8/2012 dags. 6. febrúar 2012^[HTML]

Hrd. 205/2011 dags. 9. febrúar 2012 (Icelandair – Lækkun sektar vegna samkeppnislagabrota)^[HTML]

Hrd. 211/2011 dags. 9. febrúar 2012^[HTML]

Hrd. 405/2011 dags. 9. febrúar 2012^[HTML]

Hrd. 408/2011 dags. 9. febrúar 2012^[HTML]

Hrd. 10/2012 dags. 13. febrúar 2012^[HTML]

Hrd. 11/2012 dags. 13. febrúar 2012^[HTML]

Hrd. 12/2012 dags. 13. febrúar 2012^[HTML]

Hrd. 9/2012 dags. 13. febrúar 2012^[HTML]

Hrd. 600/2011 dags. 15. febrúar 2012 (Gengisdómur - Elvira)^[HTML]
Gengistryggð lán höfðu áður verið dæmd ólögmæt af Hæstarétti og í kjölfarið voru samþykkt lög sem kváðu á um að slík lán ættu að bera seðlabankavexti í stað hinna ólögmætu vaxta. Bankarnir fóru þá að endurreikna vexti slíkra lána í samræmi við hin nýju lög.

Hæstiréttur kvað á um að „[m]eð almennum lögum [væri] ekki unnt með svo íþyngjandi hætti sem á reyndi í málinu, að hrófla með afturvirkum hætti við réttarreglum um efni skuldbindinga og greiðslur skulda frá því sem gilti þegar til þeirra var stofnað og af þeim greitt“. Braut þetta því í bága við 72. gr. stjórnarskrárinnar.

Lántakendur hefðu í góðri trú greitt af þessum lánum. Hins vegar lá fyrir misskilningur um efni laganna. Litið var til þess að lánveitandinn var stórt fjármálafyrirtæki og þyrfti að bera áhættuna af þessu. Hann gæti því ekki endurreiknað greiðslurnar aftur í tímann en gæti gert það til framtíðar.

Hrd. 267/2011 dags. 16. febrúar 2012^[HTML]

Hrd. 342/2011 dags. 16. febrúar 2012^[HTML]

Hrd. 431/2011 dags. 16. febrúar 2012^[HTML]

Hrd. 77/2012 dags. 16. febrúar 2012^[HTML]

Hrd. 279/2011 dags. 17. febrúar 2012^[HTML]

Hrd. 83/2012 dags. 17. febrúar 2012^[HTML]

Hrd. 82/2012 dags. 20. febrúar 2012 (Dittó)^[HTML]

Hrd. 412/2011 dags. 23. febrúar 2012 (Féll á borði á Spáni)^[HTML]

Hrd. 430/2011 dags. 23. febrúar 2012^[HTML]

Hrd. 471/2011 dags. 23. febrúar 2012^[HTML]

Hrd. 525/2011 dags. 23. febrúar 2012^[HTML]

Hrd. 72/2011 dags. 23. febrúar 2012 (Valitor/Borgun - Upplýsingar um kreditkortanotkun)^[HTML]
Valitor á að boðið viðskiptavinum Borgunar upp á ókeypis notkun á posum hjá þeim. Borgun veitti upplýsingar sem Samkeppniseftirlitið þurrkaði út að hluta áður en þær voru afhentar Valitor. Dómstólar töldu að Samkeppniseftirlitið hefði átt að framkvæma mat á hagsmunum einstaklinganna sem komu á framfæri ábendingum.

Valitor gerði kröfu um ógildingu á ákvörðunar áfrýjunarnefndar samkeppnismála og einnig ógildingu á ákvörðun Samkeppniseftirlitsins. Hæstiréttur taldi að ekki þyrfti að krefjast ógildingar á ákvörðun lægra setta stjórnvaldsins.

Hrd. 76/2012 dags. 23. febrúar 2012^[HTML]

Hrd. 105/2012 dags. 29. febrúar 2012^[HTML]

Hrd. 461/2011 dags. 1. mars 2012 (Þorbjörn hf. gegn Byr sparisjóði)^[HTML]
Þorbjörn hefði ekki getað afturkallað munnlegt loforð um greiðslu á víxli. Ekki var til staðar rýmri afturköllunarfrestur.

Hrd. 478/2011 dags. 1. mars 2012^[HTML]

Hrd. 481/2011 dags. 1. mars 2012 (Kristján Sveinbjörnsson gegn Jóni Egilssyni)^[HTML]

Hrd. 482/2011 dags. 1. mars 2012^[HTML]

Hrd. 495/2011 dags. 1. mars 2012^[HTML]

Hrd. 497/2011 dags. 1. mars 2012^[HTML]

Hrd. 85/2012 dags. 2. mars 2012^[HTML]

Hrd. 70/2012 dags. 5. mars 2012 (Arfur til kirkjunnar)^[HTML]
M gerði erfðaskrá K til hagsbóta. Hún hafði hjálpað honum lengi gegnum árin.

Þegar hann var kominn á elliheimili missti hann systur sína og vildi svo gera nýja erfðaskrá. Samband M við K hafði dofnað. Talið var að M hefði átt frumkvæði að framkvæmd breytinga á fyrri erfðaskránni, sem varð svo hin seinni.

Lögmaður gerir erfðaskrána og vottorðið. Auk þess vottar fulltrúi sýslumanns. Hann deyr svo stuttu síðar. Gallar voru á vottorði seinni erfðaskrárinnar að því leyti að orðalagið um vottun um andlegt hæfi var klúðurslegt.

Í seinni erfðaskránni var kirkja arfleidd að eignum og hún auðkennd með kennitölu. Engar kirkjur hafa kennitölur, heldur kirkjusóknir. Kirkjusóknin fór í málið við eldri bréferfingja. Í erfðaskránni stóð kirkja en ekki kirkjusókn.

Hæstiréttur taldi að M hefði verið hæfur til að gera hina nýju erfðaskrá, þrátt fyrir kröfu K um að hann hefði ekki verið það. Í niðurstöðunni var það rökstutt að kirkjan væri eign kirkjusóknarinnar og hún bæri ábyrgð á kirkjunni, og fékk því arfinn.

Hrd. 389/2011 dags. 8. mars 2012^[HTML]

Hrd. 103/2012 dags. 12. mars 2012^[HTML]

Hrd. 113/2012 dags. 12. mars 2012 (Norðurklöpp)^[HTML]

Hrd. 119/2012 dags. 12. mars 2012^[HTML]

Hrd. 140/2012 dags. 12. mars 2012 (Sturla Jónsson gegn Hjördísi Sigurðardóttur)^[HTML]

Hrd. 144/2012 dags. 13. mars 2012^[HTML]

Hrd. 145/2012 dags. 13. mars 2012^[HTML]

Hrd. 149/2012 dags. 15. mars 2012^[HTML]

Hrd. 472/2011 dags. 15. mars 2012 (Kal)^[HTML]
Tjónþoli vildi meina að vinnuveitandi bæri ábyrgð á tjóni sem þeir yrðu fyrir við vinnu. Hæstiréttur taldi að reglan í 23. gr. a skaðabótalaga um hlutlæga ábyrgð ætti ekki við.

Hrd. 485/2011 dags. 15. mars 2012^[HTML]

Hrd. 507/2011 dags. 15. mars 2012 (Orkuveitan)^[HTML]

Hrd. 526/2011 dags. 15. mars 2012^[HTML]

Hrd. 532/2011 dags. 15. mars 2012^[HTML]

Hrd. 112/2012 dags. 22. mars 2012^[HTML]

Hrd. 156/2012 dags. 22. mars 2012^[HTML]

Hrd. 508/2011 dags. 22. mars 2012^[HTML]

Hrd. 513/2011 dags. 22. mars 2012^[HTML]

Hrd. 522/2011 dags. 22. mars 2012^[HTML]

Hrd. 106/2012 dags. 23. mars 2012^[HTML]

Hrd. 128/2012 dags. 26. mars 2012^[HTML]

Hrd. 186/2012 dags. 27. mars 2012^[HTML]

Hrd. 187/2012 dags. 27. mars 2012^[HTML]

Hrd. 307/2011 dags. 29. mars 2012^[HTML]

Hrd. 510/2011 dags. 29. mars 2012^[HTML]

Hrd. 531/2011 dags. 29. mars 2012^[HTML]

Hrd. 150/2012 dags. 30. mars 2012^[HTML]

Hrd. 142/2012 dags. 2. apríl 2012 (Fons)^[HTML]

Hrd. 205/2012 dags. 12. apríl 2012^[HTML]

Hrd. 529/2011 dags. 12. apríl 2012 (Hjón lenda í átökum)^[HTML]

Hrd. 141/2012 dags. 17. apríl 2012^[HTML]

Hrd. 271/2012 dags. 23. apríl 2012^[HTML]

Hrd. 197/2012 dags. 26. apríl 2012^[HTML]

Hrd. 198/2012 dags. 26. apríl 2012^[HTML]

Hrd. 263/2011 dags. 26. apríl 2012 (Skattlagning aflamarks)^[HTML]

Hrd. 519/2011 dags. 26. apríl 2012^[HTML]

Hrd. 523/2011 dags. 26. apríl 2012 (Stjörnugrís III - Svínabú í Hvalfjarðarsveit)^[HTML]

Hrd. 550/2011 dags. 26. apríl 2012^[HTML]

Hrd. 206/2012 dags. 27. apríl 2012^[HTML]

Hrd. 211/2012 dags. 27. apríl 2012 (Systir ekki aðili)^[HTML]
Til marks um það að systkini geta ekki höfðað mál til þess að ógilda faðernisviðurkenningar vegna faðernis systkina sinna.

Hrd. 219/2012 dags. 27. apríl 2012 (Sameiginleg erfðaskrá, erfðasamningur)^[HTML]
Skuldbinding um að afturkalla ekki erfðaskrá.

Hjón höfðu gert sameiginlega erfðaskrá og tilgreindu að henni yrði ekki breytt eða hún afturkölluð án samþykkis hins.

Langlífari makinn, K, gerði nýja erfðaskrá á meðan setu hennar stóð í óskiptu búi. Sú erfðaskrá var ógild sökum erfðasamnings um að hinu væri óheimilt að breyta erfðaskrá sinni án samþykkis hins.

Börnin sendu bréf til K um að þeim þætti vera komið tilefni til að skipta búinu. Hún hafði gert erfðaskrá þar sem hún arfleiddi börn hennar að meiru. K skipti búinu fyrir andlát sitt.

Á gildi nýju erfðaskrárinnar reyndi svo löngu síðar.

Hrd. 231/2012 dags. 27. apríl 2012^[HTML]

Hrd. 266/2012 dags. 30. apríl 2012^[HTML]

Hrd. 289/2012 dags. 2. maí 2012^[HTML]

Hrd. 248/2012 dags. 3. maí 2012^[HTML]

Hrd. 622/2011 dags. 3. maí 2012^[HTML]

Hrd. 234/2012 dags. 7. maí 2012^[HTML]

Hrd. 226/2012 dags. 8. maí 2012^[HTML]

Hrd. 293/2012 dags. 8. maí 2012 (Haldlagning á bankainnstæðu)^[HTML]

Hrd. 359/2011 dags. 10. maí 2012 (Endurvigtanir félagi til hagsbóta)^[HTML]

Hrd. 459/2011 dags. 10. maí 2012 (Vanlýsing)^[HTML]

Hrd. 487/2011 dags. 10. maí 2012^[HTML]

Hrd. 501/2011 dags. 10. maí 2012^[HTML]

Hrd. 518/2011 dags. 10. maí 2012^[HTML]

Hrd. 539/2011 dags. 10. maí 2012 (Skortur á heimild í reglugerð)^[HTML]
Íbúðalánasjóði krafðist bankaábyrgðar til tryggingar fyrir láni á grundvelli stjórnvaldsfyrirmæla sem áttu sér svo ekki lagastoð.

Hrd. 582/2011 dags. 10. maí 2012^[HTML]

Hrd. 599/2011 dags. 10. maí 2012^[HTML]

Hrd. 263/2012 dags. 15. maí 2012^[HTML]

Hrd. 261/2012 dags. 16. maí 2012^[HTML]

Hrd. 325/2012 dags. 16. maí 2012^[HTML]

Hrd. 491/2011 dags. 16. maí 2012^[HTML]

Hrd. 527/2011 dags. 16. maí 2012^[HTML]

Hrd. 593/2011 dags. 16. maí 2012 (Fjármálaeftirlitið)^[HTML]
Fjármálaeftirlitið taldi að aðildar féllu undir a-lið reglugerðarákvæðis. Fyrir dómi taldi það að aðilinn félli undir b-lið þess.

Hrd. 230/2012 dags. 18. maí 2012^[HTML]

Hrd. 319/2012 dags. 22. maí 2012^[HTML]

Hrd. 156/2011 dags. 24. maí 2012^[HTML]

Hrd. 326/2012 dags. 24. maí 2012^[HTML]

Hrd. 33/2012 dags. 24. maí 2012 (Ekið á slökkvistöð)^[HTML]

Hrd. 353/2012 dags. 24. maí 2012^[HTML]

Hrd. 536/2011 dags. 24. maí 2012^[HTML]

Hrd. 546/2011 dags. 24. maí 2012^[HTML]

Hrd. 652/2011 dags. 24. maí 2012^[HTML]

Hrd. 316/2012 dags. 25. maí 2012 (Úrskurðarnefnd raforkumála)^[HTML]

Hrd. 315/2012 dags. 29. maí 2012^[HTML]

Hrd. 347/2012 dags. 29. maí 2012^[HTML]

Hrd. 356/2012 dags. 30. maí 2012^[HTML]

Hrd. 357/2012 dags. 30. maí 2012 (Haldlagning gagna)^[HTML]

Hrd. 369/2011 dags. 31. maí 2012^[HTML]

Hrd. 391/2011 dags. 31. maí 2012^[HTML]

Hrd. 404/2011 dags. 31. maí 2012 (Ráðstöfun byggingarréttar)^[HTML]

Hrd. 568/2011 dags. 31. maí 2012^[HTML]

Hrd. 591/2011 dags. 31. maí 2012 (Ærumeiðingar í DV)^[HTML]
Ný lög um fjölmiðla tóku við af eldri lögum um prentrétt, er færðu refsi- og fébótaábyrgð á efni rita frá höfundi þess, hafi hann verið nafngreindur, yfir á nafngreinda viðmælendur séu ummælin höfð rétt eftir þeim og með samþykki þeirra. Í máli þessu höfðu verið birt ummæli eftir nafngreindan einstakling eftir gildistöku laganna, en viðtalið hafði verið tekið fyrir gildistökuna. 2. mgr. 2. gr. almennra hegningarlaga kveður á um að við tilvik eins og þessi falli einnig niður aðrar afleiðingar sem refsinæmi hans samkvæmt eldri lögum leiddi af sér.

Hæstiréttur skýrði ákvæðið á þá leið að þar væri verið að vísa til önnur viðurlög en refsingu, en hins vegar raskaði það ekki bótarétti sem hafði þegar stofnast. Þrátt fyrir að ómerking ummæla á grundvelli almennra hegningarlaga teldist til refsikenndra viðurlaga væri hún í eðli sínu staðfesting á því að óviðurkvæmileg ummæli skyldu verða að engu hafandi. Af þessari ástæðu voru þau ekki jöfnuð við íþyngjandi viðurlaga í þessu samhengi. Ummælin voru því dæmd ómerk en miskabæturnar lækkaðar.

Hrd. 598/2011 dags. 31. maí 2012 (Atvinnusjúkdómur)^[HTML]

Hrd. 620/2011 dags. 31. maí 2012^[HTML]

Hrd. 288/2012 dags. 6. júní 2012^[HTML]

Hrd. 367/2012 dags. 6. júní 2012^[HTML]

Hrd. 372/2012 dags. 6. júní 2012^[HTML]

Hrd. 392/2011 dags. 7. júní 2012^[HTML]

Hrd. 393/2011 dags. 7. júní 2012^[HTML]

Hrd. 442/2011 dags. 7. júní 2012 (Exeter Holdings ehf.)^[HTML]

Hrd. 524/2011 dags. 7. júní 2012^[HTML]

Hrd. 535/2011 dags. 7. júní 2012 (Skil á lóð til Reykjavíkurborgar)^[HTML]
Dómurinn er dæmi um réttarframkvæmd þar sem krafist er þess að hver sem vill bera fyrir sig venju þurfi að leiða tilvist og efni hennar í ljós. Í málinu tókst ekki að sýna fram á að það hafi verið venjuhelguð framkvæmd að hægt væri að skila lóðum til Reykjavíkurborgar með einhliða gjörningi lóðarhafa og fengið endurgreiðslu á lóðargjöldum.

Hrd. 636/2011 dags. 7. júní 2012^[HTML]

Hrd. 666/2011 dags. 7. júní 2012^[HTML]

Hrd. 392/2012 dags. 8. júní 2012^[HTML]

Hrd. 332/2012 dags. 11. júní 2012^[HTML]

Hrd. 375/2012 dags. 11. júní 2012^[HTML]

Hrd. 376/2012 dags. 11. júní 2012^[HTML]

Hrd. 341/2012 dags. 12. júní 2012^[HTML]

Hrd. 30/2012 dags. 14. júní 2012^[HTML]

Hrd. 394/2012 dags. 14. júní 2012^[HTML]

Hrd. 543/2011 dags. 14. júní 2012 (Jöklafold 4)^[HTML]

Hrd. 549/2011 dags. 14. júní 2012^[HTML]

Hrd. 554/2011 dags. 14. júní 2012 (Tjörvastaðir)^[HTML]

Hrd. 563/2011 dags. 14. júní 2012^[HTML]

Hrd. 621/2011 dags. 14. júní 2012 (Jón Ásgeir gegn Glitni hf.)^[HTML]

Hrd. 655/2011 dags. 14. júní 2012^[HTML]

Hrd. 671/2011 dags. 14. júní 2012^[HTML]

Hrd. 689/2011 dags. 14. júní 2012^[HTML]

Hrd. 3/2012 dags. 15. júní 2012^[HTML]

Hrd. 32/2012 dags. 19. júní 2012^[HTML]

Hrd. 447/2012 dags. 27. júní 2012^[HTML]

Hrd. 466/2012 dags. 4. júlí 2012^[HTML]

Hrd. 478/2012 dags. 11. júlí 2012^[HTML]

Hrd. 486/2012 dags. 20. júlí 2012^[HTML]

Hrd. 509/2012 dags. 31. júlí 2012^[HTML]

Hrd. 407/2012 dags. 10. ágúst 2012^[HTML]

Hrd. 453/2012 dags. 10. ágúst 2012^[HTML]

Hrd. 471/2012 dags. 17. ágúst 2012^[HTML]

Hrd. 414/2012 dags. 22. ágúst 2012^[HTML]

Hrd. 459/2012 dags. 22. ágúst 2012^[HTML]

Hrd. 455/2012 dags. 23. ágúst 2012 (Alnus)^[HTML]
Alus og Gamli Glitnir.
Glitnir seldi ýmis bréf og kaupverðið lánað af Glitni.
Alnus lenti í mínus vegna þeirra.
Haldið fram minniháttar nauðung og vísað til þess að bankastjóri Glitnis hefði hringt í framkvæmdarstjóra Alnusar að næturlagi og fengið hann til að ganga að samningum, og þyrfti að greiða um 90 milljónir ef hann kjaftaði frá samningaviðræðunum.
Nauðungin átti að hafa falist í því að ef ekki hefði verið gengið að uppgjörssamningnum myndu öll lán félagsins við bankann verða gjaldfelld.
Hæstiréttur taldi að ekki hefði verið um nauðung að ræða, m.a. vegna þess að Glitnir hefði eingöngu beitt lögmætum aðferðum.

Hrd. 501/2012 dags. 24. ágúst 2012^[HTML]

Hrd. 528/2012 dags. 24. ágúst 2012^[HTML]

Hrd. 451/2012 dags. 27. ágúst 2012^[HTML]

Hrd. 480/2012 dags. 27. ágúst 2012^[HTML]

Hrd. 505/2012 dags. 27. ágúst 2012^[HTML]

Hrd. 551/2012 dags. 27. ágúst 2012^[HTML]

Hrd. 517/2012 dags. 29. ágúst 2012^[HTML]

Hrd. 518/2012 dags. 29. ágúst 2012^[HTML]

Hrd. 422/2012 dags. 3. september 2012 (Þrotabú Fons gegn Römlu ehf.)^[HTML]
Dómurinn er til marks um að brotavarnarþing geti byggst á staðsetningu bankaútibús þar sem bankareikningur var staðsettur.

Hrd. 450/2012 dags. 4. september 2012^[HTML]

Hrd. 506/2012 dags. 6. september 2012^[HTML]

Hrd. 578/2012 dags. 12. september 2012^[HTML]

Hrd. 502/2012 dags. 17. september 2012^[HTML]

Hrd. 568/2012 dags. 17. september 2012^[HTML]

Hrd. 514/2012 dags. 18. september 2012 (Síminn - Skipti)^[HTML]

Hrd. 130/2012 dags. 20. september 2012^[HTML]

Hrd. 36/2012 dags. 20. september 2012^[HTML]

Hrd. 416/2011 dags. 20. september 2012 (Íslenskir aðalverktakar hf. - NCC International AS - Héðinsfjarðargöng II)^[HTML]
Framhald af atburðarásinni í Hrd. 2005:4506 nr. 182/2005 (Héðinsfjarðargöng I)^ⓘ en eftir þau málalok náðust ekki sættir um bætur. Var þá sett fram bótakrafa studd með matsgerð dómkvaddra matsmanna. Þar sem verkið hafði verið unnið var hægt að taka mið af því, en þar spilaði inn í að verkið reyndist flóknara en áður sýndist.

Hrd. 48/2012 dags. 20. september 2012^[HTML]

Hrd. 59/2012 dags. 20. september 2012^[HTML]

Hrd. 602/2011 dags. 20. september 2012^[HTML]

Hrd. 65/2012 dags. 20. september 2012 (Bræðraklif - Reykjahlíð)^[HTML]

Hrd. 667/2011 dags. 20. september 2012^[HTML]

Hrd. 67/2012 dags. 20. september 2012 (Frávísun)^[HTML]
K höfðaði mál með kröfu um opinber skipti en gerði það eins og um væri einkamál að ræða.

K vildi meina að þau hefðu ruglað saman reitum sínum það mikið að skráningin hafi verið röng þar sem hún sé raunverulegur eigandi tiltekinnar eignar. Hún vildi fá úr því skorið að hún ætti eignina.
Hæstiréttur synjaði að taka afstöðu til þeirrar kröfu.

Hrd. 88/2012 dags. 20. september 2012 (Stefna sem málsástæða)^[HTML]
Hæstiréttur gerði aðfinnslur um að héraðsdómari hafi tekið upp í dóminn langar orðréttar lýsingar úr stefnum og úr fræðiritum.

Hrd. 485/2012 dags. 21. september 2012^[HTML]

Hrd. 472/2012 dags. 26. september 2012 (Latibær)^[HTML]

Hrd. 129/2012 dags. 27. september 2012^[HTML]

Hrd. 350/2011 dags. 27. september 2012 (Hofsafréttur)^[HTML]

Hrd. 421/2011 dags. 27. september 2012^[HTML]

Hrd. 49/2012 dags. 27. september 2012^[HTML]

Hrd. 50/2012 dags. 27. september 2012^[HTML]

Hrd. 702/2011 dags. 27. september 2012^[HTML]

Hrd. 75/2012 dags. 27. september 2012 (Sala verslunar)^[HTML]

Hrd. 609/2012 dags. 3. október 2012^[HTML]

Hrd. 13/2012 dags. 4. október 2012 (Hrófá í Strandabyggð)^[HTML]

Hrd. 163/2012 dags. 4. október 2012^[HTML]

Hrd. 552/2012 dags. 9. október 2012^[HTML]

Hrd. 131/2012 dags. 11. október 2012^[HTML]

Hrd. 457/2011 dags. 11. október 2012 (Krýsuvík)^[HTML]
Deilur um landamerki um Stóru Vatnsleysu og Krýsuvíkur. Sem sagt hvaða landamerki ættu að gilda og landamerki Krýsuvíkar var talið gilda, en um hundrað árum síðar komu aðrir aðilar sem sögðu að eigendur Krýsuvíkur á þeim tíma hefðu ekki verið raunverulegir eigendur. Hæstiréttur vísaði til gildi þinglýstra skjala þar til annað kæmi í ljós.

Hrd. 703/2011 dags. 11. október 2012^[HTML]

Hrd. 628/2012 dags. 12. október 2012^[HTML]

Hrd. 636/2012 dags. 15. október 2012^[HTML]

Hrd. 233/2011 dags. 18. október 2012 (Kárahnjúkavirkjun)^[HTML]
Samið var um árið 2005 um framsal vatnsréttinda á vatnasvæði Kárahnjúkavirkjunar sem reisa átti á svæðinu og að réttarstaðan samkvæmt samningnum yrði að öllu leyti jafngild eignarnámi þeirra réttinda. Á grundvelli samningsins var skipuð sérstök matsnefnd sem ákveða ætti umfang og verðmæti þeirra réttinda. Sumir landeigendanna voru sáttir við niðurstöðuna en margir þeirra ekki.

Hópur landeigenda fór í dómsmál til að hnekkja niðurstöðu nefndarinnar hvað varðaði verðmæti réttindanna, og vísuðu til matsgerðar tveggja dómkvaddra matsmanna. Töldu þeir að nefndin hefði beitt rangri aðferðafræði og því hefðu bæturnar verið alltof lágar.

Hæstiréttur nefndi að þar sem fallréttindi væru afar sérstök þyrfti að beita afbrigðum frá hinum hefðbundnu aðferðum við mat á eignarnámsbótum enda lítill eða enginn virkur markaður fyrir nýtingu slíkra réttinda hér á landi. Hann féllst á aðferðafræðina sem matsnefndin beitti þar sem hún var í samræmi við gildandi réttarframkvæmd í viðlíka málum. Þá þyrfti einnig að hafa í huga þær miklu fjárfestingar er fælust í leit og vinnslu á þeirri orkuauðlind, markað fyrir orkuna, og fleiri atriði. Þó féllst hann á með héraðsdómi að við hæfi væri að hækka þær bætur sem landeigendur áttu að fá samkvæmt matsnefndinni.

Hrd. 258/2012 dags. 18. október 2012^[HTML]

Hrd. 406/2011 dags. 18. október 2012^[HTML]

Hrd. 464/2012 dags. 18. október 2012 (Borgarbyggð)^[HTML]

Hrd. 673/2011 dags. 18. október 2012^[HTML]

Hrd. 151/2012 dags. 25. október 2012 (Olíusamráð)^[HTML]

Hrd. 176/2012 dags. 25. október 2012^[HTML]

Hrd. 182/2012 dags. 25. október 2012 (Veiðarfæri)^[HTML]
Norskt félag keypti veiðarfæri af íslensku félagi og svo fórust veiðarfærin í flutningi til Noregs. Ágreiningur var um hvort áhættuskiptin hefðu farið fram áður, og taldi Hæstiréttur svo hafa verið.

Hrd. 19/2012 dags. 25. október 2012^[HTML]

Hrd. 257/2012 dags. 25. október 2012 (Kynferðisbrot - Trúnaðartraust vegna fjölskyldubanda)^[HTML]

Hrd. 96/2012 dags. 25. október 2012^[HTML]

Hrd. 624/2012 dags. 26. október 2012^[HTML]

Hrd. 169/2012 dags. 1. nóvember 2012 (h.v. tengdasonurinn)^[HTML]
Maður vann hjá Landsbankanum og gangast tengdaforeldrar hans við ábyrgð á láni. Talin var hafa verið skylda á Landsbankanum á að kynna tengdaforeldrunum slæma fjárhagsstöðu mannsins. Landsbankinn var talinn hafa verið grandsamur um að ákvörðun tengdaforeldranna hafi verið reist á röngum upplýsingum. Greiðslumatið nefndi eingöngu eitt lánið sem þau gengust í ábyrgð fyrir. Auk þess var það aðfinnsluvert að bankinn hafi falið tengdasyninum sjálfum um að bera samninginn undir tengdaforeldra sína.

Samþykki þeirra um að veita veðleyfið var takmarkað við 6,5 milljónir.

Hrd. 178/2012 dags. 1. nóvember 2012^[HTML]

Hrd. 313/2012 dags. 1. nóvember 2012^[HTML]

Hrd. 611/2011 dags. 1. nóvember 2012^[HTML]

Hrd. 66/2012 dags. 1. nóvember 2012^[HTML]

Hrd. 658/2012 dags. 2. nóvember 2012^[HTML]

Hrd. 661/2012 dags. 2. nóvember 2012^[HTML]

Hrd. 664/2012 dags. 2. nóvember 2012^[HTML]

Hrd. 619/2012 dags. 5. nóvember 2012 (þb. Baugs gegn stjórnendatryggjendum)^[HTML]

Hrd. 277/2012 dags. 8. nóvember 2012 (Stjörnugríssamruni)^[HTML]

Hrd. 547/2011 dags. 8. nóvember 2012^[HTML]

Hrd. 670/2012 dags. 9. nóvember 2012^[HTML]

Hrd. 650/2012 dags. 14. nóvember 2012^[HTML]

Hrd. 161/2012 dags. 15. nóvember 2012^[HTML]

Hrd. 175/2012 dags. 15. nóvember 2012^[HTML]

Hrd. 192/2012 dags. 15. nóvember 2012 (Grindavíkurbær - Skaðabætur)^[HTML]

Hrd. 255/2012 dags. 15. nóvember 2012^[HTML]

Hrd. 417/2012 dags. 15. nóvember 2012^[HTML]

Hrd. 60/2012 dags. 15. nóvember 2012 (Húsfélag við Hverfisgötu - Hverfisgata 68a)^[HTML]
Húsfélag fór í mál við H, sem var einn íbúa hússins, með kröfu um að hún myndi selja íbúð sína eða flytja úr henni sökum þess að hún geymdi mikið magn af rusli í íbúðinni og sameigninni. H bar fram þá málsástæðu að brottrekstur hennar bryti í bága við stjórnarskrárvarins réttar hennar um friðhelgi eignarréttarins.

Hæstiréttur féllst á kröfu húsfélagsins þar sem aðgerðirnar uppfylltu þau skilyrði sem stjórnarskráin gerir, þá einkum skilyrðið um almannaþörf og meðalhóf, og að sérstakt mat hafi farið fram á þessu. Lagastoð væri svo uppfyllt með 55. gr. laga um fjöleignarhús. Þá þyrfti jafnframt að virða friðhelgi eignarréttar hinna íbúðareigenda innan fjöleignarhússins en á því hefði verið brotið vegna verðrýrnunar er athæfi H hefði falið í sér. Óvissan um að hægt yrði að fá endurgjald vegna viðgerða hinna á kostnað H, þrátt fyrir lögveð, var of mikil að sú leið teldist raunhæf.

Með þeirri leið að H geti annaðhvort sjálf séð um sölu eignarinnar eða knúið væri á um uppboð samkvæmt lögum um nauðungarsölu, taldi Hæstiréttur að með því væri nægilega tryggt að H fengi fullt verð fyrir íbúðina í skilningi eignarréttarákvæðis stjórnarskrárinnar.

Hrd. 644/2012 dags. 20. nóvember 2012^[HTML]

Hrd. 137/2012 dags. 22. nóvember 2012 (Suðurhús - Brottflutningur II)^[HTML]

Hrd. 138/2012 dags. 22. nóvember 2012 (Suðurhús II - Brottflutningur II)^[HTML]

Hrd. 671/2012 dags. 22. nóvember 2012^[HTML]

Hrd. 93/2012 dags. 22. nóvember 2012 (Vélar og þjónusta)^[HTML]

Hrd. 158/2012 dags. 29. nóvember 2012^[HTML]

Hrd. 159/2012 dags. 29. nóvember 2012^[HTML]

Hrd. 177/2012 dags. 29. nóvember 2012 (Krókabátur og kvótaálag - Vinnslustöðin)^[HTML]

Hrd. 183/2012 dags. 29. nóvember 2012^[HTML]

Hrd. 184/2012 dags. 29. nóvember 2012^[HTML]

Hrd. 207/2012 dags. 29. nóvember 2012 (Drómundur)^[HTML]

Hrd. 213/2012 dags. 29. nóvember 2012^[HTML]

Hrd. 249/2012 dags. 29. nóvember 2012^[HTML]

Hrd. 264/2012 dags. 29. nóvember 2012 (Café Amsterdam)^[HTML]

Hrd. 429/2012 dags. 29. nóvember 2012^[HTML]

Hrd. 139/2012 dags. 6. desember 2012^[HTML]

Hrd. 153/2012 dags. 6. desember 2012^[HTML]

Hrd. 218/2012 dags. 6. desember 2012 (Samruni fyrirtækja)^[HTML]
Átt að sekta Símann fyrir að brjóta gegn tveimur skilyrðum sem samkeppnisyfirvöld settu vegna samruna. Talið var að um væri að ræða skýrt brot gegn öðru skilyrðinu en hitt var svo óskýrt að það væri ónothæft sem sektargrundvöllur.

Hrd. 237/2012 dags. 6. desember 2012^[HTML]

Hrd. 250/2012 dags. 6. desember 2012^[HTML]

Hrd. 312/2012 dags. 6. desember 2012^[HTML]

Hrd. 314/2012 dags. 6. desember 2012^[HTML]

Hrd. 329/2012 dags. 6. desember 2012 (Hrunumannahreppur - Útlaginn)^[HTML]

Hrd. 343/2012 dags. 6. desember 2012^[HTML]

Hrd. 708/2012 dags. 6. desember 2012 (Uppheimar ehf.)^[HTML]

Hrd. 703/2012 dags. 10. desember 2012 (Al-Thani)^[HTML]

Hrd. 713/2012 dags. 11. desember 2012^[HTML]

Hrd. 239/2012 dags. 13. desember 2012^[HTML]

Hrd. 256/2012 dags. 13. desember 2012^[HTML]

Hrd. 265/2012 dags. 13. desember 2012^[HTML]

Hrd. 276/2012 dags. 13. desember 2012 (Bergsmári 4)^[HTML]

Hrd. 303/2012 dags. 13. desember 2012^[HTML]

Hrd. 321/2012 dags. 13. desember 2012^[HTML]

Hrd. 693/2012 dags. 13. desember 2012^[HTML]

Hrd. 719/2012 dags. 13. desember 2012^[HTML]

Hrd. 704/2012 dags. 14. desember 2012 (Sjónarmið / Bein og óbein framlög)^[HTML]
Sönnunarbyrðin fyrir því að annar en þinglýstur eigandi geti krafist eignarhluta liggur hjá þeim aðila er ber uppi þá kröfu. K var talin bera sönnunarbyrði um að hún hefði veitt framlög, bein eða óbein, til eignarinnar.

K og M hófu sambúð apríl-maí 2002 og slitu henni mánaðarmótin janúar-febrúar 2010. Viðmiðunardagur skipta er 1. febrúar 2010, og var ekki gerður ágreiningur um það. Við upphaf sambúðarinnar kveðst M hafa átt verulegar eignir, þar á meðal fengið um 9 milljónir í slysabætur 27. maí 2001. Fyrir sambúðartímann hafi hann fest kaup á íbúð sem síðar seldist fyrir 18,6 milljónir, og hafi fengið 10 milljónir í sinn hlut. Fjárhæðin hafi runnið í raðhús sem keypt var á 20,5 milljónir, og höfðu 11,5 milljónir verið teknar að láni að auki til að fjármagna kaupin. Þá hafi M lagt fram fé til að fullgera húsið og unnið að standsetningu þess ásamt iðnarmönnum. M hafi því átt húsið að öllu leyti áður en sambúð hófst. M er eini þinglýsti eigandi hússins.

Á meðan sambúðartímanum stóð stóð K í umfangsmiklum bifreiðaviðskiptum að frumkvæði M en K hafi verið skráður eigandi þeirra, tryggingataki og annað sem til hafi þurft vegna þeirra viðskipta. M, sem var bifreiðasmiður, gerði þær upp og seldi aftur. Tekjur þeirra af þessu voru töluverðar og hafi K litið svo á að þær hafi verið sameiginlegar. Tekjurnar voru hins vegar ekki taldar fram til skatts. M andmælti staðhæfingu K um að hún hafi átt mikinn þátt í bifreiðaviðskiptum sínum og því að hún hafi í einhverjum tilvikum lagt fram fé til kaupa á bifreiðum í einhverjum tilvikum. M kveðst hafa stundað viðskiptin á eigin kennitölu og hafi í öllum tilvikum séð um að greiða seljendum bifreiða og taka við fé frá kaupendum þegar þær voru svo aftur seldar. Engin gögn lágu fyrir um framlög K til bifreiðakaupa, en á skattframtölum þeirra mátti sjá að K hafi alls keypt og selt 21 bifreið á árunum 2002 til 2009.

Þau eignuðust tvö börn á sambúðartímanum, árin 2003 og 2005, og kveðst K þá hafa verið meira heimavinnandi en M við umönnun þeirra, auk þess að hún hafi stundað nám hluta af tímanum. Þetta hafi valdið því að launatekjur K hafi verið lægri en hjá M og hún hafi þar að auki tekið námslán sem hafi að óskiptu runnið til framfærslu heimilis þeirra. M mótmælti því að námslánið hafi runnið til sameiginlegs heimilishalds. Bæði lögðu þau fram greiðslur vegna kostnaðar vegna heimilisreksturs, en M hafi þó greitt mun meira en K þar sem hann var tekjuhærri.

Fyrir héraði krafðist K þess:
1. Að tiltekin fasteign kæmi við opinber skipti á búi aðila þannig að 30% eignarhlutur kæmi í hlut K en 70% í hlut M.
2. Að aðrar eignir aðila sem til staðar voru við slit óvígðrar sambúðar, þ.e. sumarhús, ökutækjaeign og bankainnistæður á beggja nafni komi til skipta á milli aðila að jöfnu.
3. Að skuld á nafni K við LÍN, eins og hún var við sambúðarslit, komi til skipta á milli aðila að jöfnu.
4. Að skuld á nafni K við skattstjóra miðað við álagningu í ágúst 2011 komi til skipta á milli aðila að jöfnu.
5. Að M beri að greiða K helming húsaleigukostnaðar hennar tímabilið mars 2010 til mars 2012, alls 2 milljónir króna.
6. Að hafnað verði að aðrar eignir eða skuldir verði teknar með í skiptin á búi þeirra en fram koma í dómkröfum K.
7. Að M greiði málskostnað og að M greiði óskipt kostnað við skiptameðferð bús þeirra.

Fyrir héraði krafðist M þess:
1. Að hafnað verði dómkröfum K nr. 1-6 að undanskilinni dómkröfu 4.
2. Að K greiði málskostnað og að M greiði óskipt kostnað við skiptameðferð bús þeirra.

Fyrir héraðsdómi var dómkröfum K ýmist hafnað eða vísað frá dómi nema kröfu um að skattaskuld á nafni K miðað við álagningu í ágúst 2011 komi til skipta milli aðila að jöfnu, en M hafði samþykkt þá kröfu. Kröfum beggja varðandi skiptakostnað var sömuleiðis vísað frá dómi. Forsendur frávísana dómkrafna voru þær að skiptastjóri hafði ekki vísað þeim til héraðsdóms, sbr. 3. tl. 1. mgr. 122. gr. l. nr. 20/1991. Málskostnaður var felldur niður.

Hæstiréttur staðfesti úrskurð héraðsdóms nema að því leyti að K hafi átt 20% eignarhlutdeild í fasteigninni og 15% eignarhlutdeild í sumarhúsinu við fjárslitin. Leit Hæstiréttur svo á málavexti að meðal þeirra hafi verið rík fjármálaleg samstaða milli þeirra, meðal annars í sameiginlegum bifreiðaviðskiptum, hafi K öðlast hlutdeild í eignamyndun á sambúðartímanum. Kaupin á sumarhúsinu voru fjármögnuð með sölu á þremur skuldlausum bifreiðum, ein þeirra var þá í eigu K. Þá breytti Hæstiréttur ákvæðum úrskurðarins um niðurfellingu málskostnaðar, en M var dæmdur til að greiða 600 þúsund í málskostnað í héraði ásamt kærumálskostnaði fyrir Hæstarétti.

Hrd. 718/2012 dags. 18. desember 2012^[HTML]

Hrd. 222/2012 dags. 19. desember 2012 (Grímsborgir I - Ásborgir)^[HTML]

Hrd. 236/2012 dags. 19. desember 2012 (Starfslok fangavarðar)^[HTML]

Hrd. 240/2012 dags. 19. desember 2012^[HTML]

Hrd. 304/2012 dags. 19. desember 2012 (Oddviti F-lista)^[HTML]
Reykjavíkurborg greiddi lögbundin framlög til F-listans og var greitt inn á tiltekinn bankareikning borgarmálafélags F-listans sem oddviti flokksins hafði áður stofnað sem klofningsflokk frá hinum. Ekki var fallist á að oddvitinn hefði haft stöðuumboð fyrir F-listann til að breyta ráðstöfuninni. F-listinn hafði tilkynnt borginni um umboðsskortinn.

Vísað var til ákvæða laganna um að framlögin ættu að vera greidd til stjórnmálaflokka en einstakir frambjóðendur þeirra ættu ekki sjálfstætt tilkall til þeirra. Einnig var litið til þess að oddvitinn var forseti borgarstjórnar á þeim tíma og því ekki talið að borgin hefði verið grandlaus um þetta.

Hrd. 308/2012 dags. 19. desember 2012^[HTML]

Hrd. 350/2012 dags. 19. desember 2012 (Gangaslagur í MR)^[HTML]
Tjónþoli fékk bætur eftir að hafa hálsbrotnað í gangaslag sem var algengur innan þess skóla, þrátt fyrir að skólinn hafi gert einhverjar ráðstafanir til að koma í veg fyrir háttsemina. Hins vegar þurfti tjónþolinn að bera hluta tjónsins sjálfur vegna meðábyrgðar hans.

Skortur var á mati sem sýndi læknisfræðilega þörf fyrir breytingu á húsnæði.

Hrd. 374/2012 dags. 19. desember 2012^[HTML]

Hrd. 379/2012 dags. 19. desember 2012 (Borgarahreyfingin)^[HTML]
Stjórnmálaflokkurinn Borgarahreyfingin réð sér verkefnastjóra og var síðar deilt um uppgjör eftir uppsögn. Flokkurinn taldi sig hafa gagnkröfu á kröfu verkefnastjórans um ógreidd laun að fjárhæð um 1,1 milljón kr. Talið var að skilyrði gagnkröfunnar væru uppfyllt en hún byggði á því að verkefnastjórinn hefði ráðstafað fé flokksins í útlandaferð fyrir sig til Brussel ótengdri vinnu sinni án heimildar, og því brotið vinnusamninginn. Lög um greiðslu verkkaups, nr. 28/1930, voru ekki talin eiga við um skuldajöfnuðinn.

Hrd. 723/2012 dags. 19. desember 2012 (Commerzbank I)^[HTML]

Hrd. 724/2012 dags. 10. janúar 2013^[HTML]

Hrd. 169/2013 dags. 16. janúar 2013^[HTML]

Hrd. 169/2011 dags. 17. janúar 2013^[HTML]

Hrd. 351/2012 dags. 17. janúar 2013^[HTML]

Hrd. 386/2012 dags. 17. janúar 2013^[HTML]

Hrd. 400/2012 dags. 17. janúar 2013^[HTML]

Hrd. 424/2012 dags. 17. janúar 2013 (Grenitrén í Kópavogi)^[HTML]
Krafa var sett fram um að grenitré yrði fjarlægt eða til vara að tréð yrði stytt. Hæstiréttur var í vafa hvernig hefði átt að framkvæma varakröfuna.

Dómurinn er til marks um það almenna viðmið að viðkvæmni fólks nýtur ekki sérstakrar verndar.

Hrd. 4/2013 dags. 21. janúar 2013^[HTML]

Hrd. 752/2012 dags. 21. janúar 2013^[HTML]

Hrd. 18/2013 dags. 22. janúar 2013^[HTML]

Hrd. 751/2012 dags. 23. janúar 2013^[HTML]

Hrd. 763/2012 dags. 23. janúar 2013^[HTML]

Hrd. 10/2013 dags. 24. janúar 2013 (Landsbankinn gegn Flugastraumi)^[HTML]

Hrd. 253/2012 dags. 24. janúar 2013^[HTML]

Hrd. 274/2012 dags. 24. janúar 2013 (Vindasúlur)^[HTML]

Hrd. 280/2012 dags. 24. janúar 2013^[HTML]

Hrd. 383/2012 dags. 24. janúar 2013^[HTML]

Hrd. 490/2012 dags. 24. janúar 2013 (Út í nám - Umgengni)^[HTML]

Hrd. 542/2012 dags. 24. janúar 2013^[HTML]

Hrd. 738/2012 dags. 25. janúar 2013^[HTML]

Hrd. 761/2012 dags. 29. janúar 2013^[HTML]

Hrd. 25/2013 dags. 30. janúar 2013^[HTML]

Hrd. 63/2013 dags. 30. janúar 2013^[HTML]

Hrd. 162/2012 dags. 31. janúar 2013^[HTML]

Hrd. 292/2012 dags. 31. janúar 2013^[HTML]

Hrd. 346/2012 dags. 31. janúar 2013^[HTML]

Hrd. 352/2012 dags. 31. janúar 2013 (LSR - Lífeyrissjóður starfsmanna ríkisins)^[HTML]

Hrd. 363/2012 dags. 31. janúar 2013^[HTML]

Hrd. 378/2012 dags. 31. janúar 2013 (Framlag/lán/gjöf?)^[HTML]
M hafði óumdeilanlega lagt fram framlög til að kaupa eign. Eignin var svo keypt á nafni K.
M hélt því fram að skráning eignarinnar á K hefði verið málamyndagerningur.
M tókst ekki að forma málsástæður nógu vel í héraði og því voru kröfurnar settar fram með of óljósum hætti. Reyndi að laga þetta fyrir Hæstarétti en gerður afturreka með það.

M hélt því bæði fram að skráning K fyrir fasteigninni hefði verið af hagkvæmisástæðum ásamt því að hann hefði veitt henni lán til kaupanna. M tryggði sér ekki sönnun á slíkri lánveitingu, sérstaklega á þeim grundvelli að K væri þinglýstur eigandi beggja fasteigna og að þau hefðu aðskilinn fjárhag. M gerði ekki viðhlýtandi grein fyrir grundvelli kröfu um greiðslu úr hendi K vegna óréttmætrar auðgunar né með hvaða hætti hann kynni að eiga slíka kröfu á hendur henni á grundvelli almennra skaðabótareglna. Nefndi Hæstiréttur að sú ráðstöfun M að afhenda K fjármuni til kaupa á hvorri eign fyrir sig en gera engar ráðstafanir til að verða sér úti um gögn til að sýna fram á slíkt, rynni stoðum undir fullyrðingu K að um gjöf væri að ræða af hans hálfu til hennar.

Hrd. 387/2012 dags. 31. janúar 2013^[HTML]

Hrd. 416/2012 dags. 31. janúar 2013 (Endurgreiðsla virðisaukaskatts)^[HTML]

Hrd. 426/2012 dags. 31. janúar 2013^[HTML]

Hrd. 437/2012 dags. 31. janúar 2013^[HTML]

Hrd. 521/2012 dags. 31. janúar 2013 (Hells Angels - Líkamsárás o.fl.)^[HTML]

Hrd. 33/2013 dags. 1. febrúar 2013^[HTML]

Hrd. 13/2013 dags. 5. febrúar 2013 (Hylur ehf.)^[HTML]

Hrd. 59/2013 dags. 6. febrúar 2013^[HTML]

Hrd. 384/2012 dags. 7. febrúar 2013^[HTML]

Hrd. 438/2012 dags. 7. febrúar 2013^[HTML]

Hrd. 439/2012 dags. 7. febrúar 2013 (Skipulagsvald sveitarfélags - Borgarholtsbraut)^[HTML]
Maður vildi breyta aðkomu að eign sinni og var synjað af Kópavogsbæ. Hæstiréttur taldi sig ekki geta ógilt þá synjun.

Hrd. 443/2012 dags. 7. febrúar 2013^[HTML]

Hrd. 445/2012 dags. 7. febrúar 2013^[HTML]

Hrd. 457/2012 dags. 7. febrúar 2013^[HTML]

Hrd. 458/2012 dags. 7. febrúar 2013 (Akraneshöfn)^[HTML]
Netagerðarmaður hefði átt að taka við nótunni beint úr krana en gerði það ekki. Hins vegar var venja um að leggja netið beint á bryggjuna og greiða svo úr því.

Vinnueftirlitið gerði engar athugasemdir en Hæstiréttur taldi aðstæðurnar á bryggjunni vera nógu erfiðar að fallist var á bótaábyrgð. Vinnuveitandinn var svo talinn bera hana.

Hrd. 74/2012 dags. 7. febrúar 2013^[HTML]

Hrd. 19/2013 dags. 8. febrúar 2013^[HTML]

Hrd. 65/2013 dags. 11. febrúar 2013 (Fæðubótarefni - Beis ehf. gegn íslenska ríkinu)^[HTML]

Hrd. 390/2012 dags. 14. febrúar 2013^[HTML]
Glitnir tók stjórnendaábyrgðatryggingar hjá TM. TM endurtryggði svo áhættuna hjá bresku vátryggingafélagi með öðrum skilmálum. Glitnir fékk framlengingu. Ef tiltekin skilyrðu væru uppfyllt gilti 72ja mánaða tilkynningartími.

Erlenda félagið dekkaði eingöngu tilkynningar vegna atburða á tilteknu tímabili er tilkynntar voru innan ákveðins frestar.

Degi fyrir lok frestarins óskaði starfsmaður Glitnis að endurnýja trygginguna og ef það væri ekki hægt að kaupa viðbótartímabil. TM svaraði að þau þyrftu tiltekin gögn til að meta það. Glitnir sendi ekki umsóknina né umbeðnar fjárhagsupplýsingar. Í lok júní 2009 kemur tölvupóstur frá Glitni um að þau séu búin að kaupa tryggingu annars staðar.

Einhverju síðar gerði Glitnir kröfur í trygginguna. Byggt var á hluta A3 þar sem þau töldu að TM hefði neitað. TM byggði á því að neitun hefði ekki átt sér stað þar sem eingöngu hefði verið beðið um gögn og þar að auki hafi Glitnir ekki greitt gjaldið sem hefði átt að greiða fyrir viðbótarverndina.

Hrd. 409/2012 dags. 14. febrúar 2013^[HTML]

Hrd. 484/2012 dags. 14. febrúar 2013 (Ferjubakki)^[HTML]

Hrd. 524/2012 dags. 14. febrúar 2013 (Uppsalir)^[HTML]

Hrd. 537/2012 dags. 14. febrúar 2013^[HTML]

Hrd. 23/2013 dags. 15. febrúar 2013^[HTML]

Hrd. 388/2012 dags. 21. febrúar 2013 (Læknisskoðun)^[HTML]

Hrd. 433/2011 dags. 21. febrúar 2013 (Steinvarartunga)^[HTML]

Hrd. 495/2012 dags. 21. febrúar 2013^[HTML]

Hrd. 525/2012 dags. 21. febrúar 2013 (Pressan)^[HTML]

Hrd. 532/2012 dags. 21. febrúar 2013^[HTML]

Hrd. 554/2012 dags. 21. febrúar 2013^[HTML]

Hrd. 118/2013 dags. 25. febrúar 2013^[HTML]

Hrd. 17/2013 dags. 25. febrúar 2013^[HTML]

Hrd. 39/2013 dags. 26. febrúar 2013^[HTML]

Hrd. 53/2013 dags. 27. febrúar 2013^[HTML]
Kaupþing keypti tryggingu í London og spurt hvort þurfti að stefna öllum tryggjendunum eða einum. Hæstiréttur taldi að hið síðarnefnda ætti við.

Hrd. 89/2013 dags. 27. febrúar 2013^[HTML]

Hrd. 418/2012 dags. 28. febrúar 2013^[HTML]

Hrd. 432/2011 dags. 28. febrúar 2013 (Þorbrandsstaðatungur)^[HTML]

Hrd. 534/2012 dags. 28. febrúar 2013^[HTML]

Hrd. 536/2012 dags. 28. febrúar 2013 (Viðbygging sumarhúss)^[HTML]
Framkvæmdir við viðbyggingu sumarhúss. Skírskotað til stórfelldrar slysahættu.

Málið var höfðað gegn:
P, byggingarstjóra framkvæmda og skráðum húsasmíðameistara,
R, smið ráðnum í framkvæmdirnar á grundvelli verksamnings við sumarhúsaeigandann,
S, eiganda sumarhússins, og
V ehf., sem vátryggjanda ábyrgðartrygginga P og S

Tjónþoli var sonur eiganda sumarhúss og aðstoðaði föður sinn við byggingu viðbyggingar meðfram ýmsum öðrum. Búið var að steypa kjallaraveggi og grunnplötuna en upp úr henni stóðu járnteinar. Hurð var við rýmið. Um kvöldið fengu nokkrir sér í tá og fóru að sofa. Maðurinn í svefngalsa fer samt sem áður um hurðina og dettur þannig að teinarnir fóru í gegnum búk hans, og hlaut því líkamstjón.

Fallist var á bótaábyrgð allra sem málið var höfðað gegn. Auk þess var talið að R hefði átt að gera sér grein fyrir hættunni á staðnum. P var ekki geta talinn geta komist framhjá lögbundinni ábyrgð húsasmíðameistara með því að fela R tiltekið verk.

Síðar höfðaði tjónþolinn mál gagnvart vátryggingafélagi sínu um greiðslur úr frítímaslysatryggingu sinni, er varð Hrd. 821/2013 dags. 22. maí 2014 (Maður féll ofan á steyputeina í grunni viðbyggingar)^ⓘ.

Hrd. 538/2012 dags. 28. febrúar 2013^[HTML]

Hrd. 555/2012 dags. 28. febrúar 2013^[HTML]

Hrd. 563/2012 dags. 28. febrúar 2013 (Myglusveppur)^[HTML]
Myglusveppur í fasteign var ekki staðreyndur fyrr en 2,5 árum eftir afhendingu. Ósannað þótti að hann hafi verið til staðar við áhættuskiptin og seljandi fasteignarinnar því sýknaður af þeirri bótakröfu kaupanda.

Hrd. 570/2012 dags. 28. febrúar 2013^[HTML]

Hrd. 587/2012 dags. 28. febrúar 2013 (Hrísalundur)^[HTML]
Ágreiningur var um hvort leigutaka væri skylt að greiða uppsagnarfrest eftir að eldsvoði kom upp í hinu leigða iðnaðarhúsnæði. Leigusalinn hélt því fram að vanræksla leigutakans á gæta ítrustu varúðar við afnot húsnæðisins hafi valdið þeim eldsvoða sem upp kom. Leigutakinn hélt því hins vegar fram á að rafmagnsleysi dagana á undan hefði valdið skammhlaupi í rafmagnstækjum og tjónið því óhappatilviljun en ekki saknæm háttsemi hans sjálfs. Hæstiréttur taldi það hafa verið nægilega sýnt fram á téða óhappatilviljun og sýknaði því leigutakann af þeirri kröfu leigusalans.

Hrd. 97/2013 dags. 28. febrúar 2013^[HTML]

Hrd. 79/2013 dags. 1. mars 2013^[HTML]

Hrd. 489/2012 dags. 7. mars 2013 (Árekstur á Listabraut)^[HTML]

Hrd. 545/2012 dags. 7. mars 2013^[HTML]

Hrd. 561/2012 dags. 7. mars 2013 (Dráttarvél lagt í myrkri á röngum helmingi)^[HTML]
Maður lenti í alvarlegu líkamstjóni þegar bifreið ók á hann á þjóðvegi nr. 1 á Suðurlandi. Maðurinn stöðvaði dráttarvél og lagði henni á öfugan vegarhelming og fyrir aftan annan bíl. Ljós voru á dráttarvélinni. Tjónvaldurinn hélt að dráttarvélin væri að keyra í sömu akstursátt.

Hæstiréttur taldi í ljósi atvika að ekki ætti að skerða bæturnar þar sem bæði tjónvaldur og tjónþoli sýndu af sér stórfellt gáleysi.

Hrd. 569/2012 dags. 7. mars 2013^[HTML]

Hrd. 575/2012 dags. 7. mars 2013 (Veðleyfi tengdaföður)^[HTML]

Hrd. 588/2012 dags. 7. mars 2013^[HTML]

Hrd. 591/2012 dags. 7. mars 2013^[HTML]

Hrd. 599/2012 dags. 7. mars 2013^[HTML]

Hrd. 653/2012 dags. 7. mars 2013^[HTML]

Hrd. 73/2013 dags. 8. mars 2013^[HTML]

Hrd. 99/2013 dags. 8. mars 2013^[HTML]

Hrd. 127/2013 dags. 12. mars 2013^[HTML]

Hrd. 130/2013 dags. 13. mars 2013^[HTML]

Hrd. 137/2013 dags. 14. mars 2013 (Útgáfa afsals)^[HTML]

Hrd. 355/2012 dags. 14. mars 2013^[HTML]

Hrd. 533/2012 dags. 14. mars 2013 (MP banki hf.)^[HTML]
Kona setti með handveðsetningu til MP banka sem tryggingu og einnig tiltekinn reikning í hennar eigu hjá Kaupþingi. Innstæða hafði verið flutt af þessum reikningi til MP banka. Hún krafði bankann um féð þar sem hún taldi bankann hafa ráðstafað fénu án leyfis. Hæstiréttur taldi að handveðsetningin hefði ekki fallið niður vegna þessa.

Hrd. 583/2012 dags. 14. mars 2013^[HTML]

Hrd. 605/2012 dags. 14. mars 2013^[HTML]

Hrd. 608/2012 dags. 14. mars 2013^[HTML]

Hrd. 654/2012 dags. 14. mars 2013^[HTML]

Hrd. 163/2013 dags. 15. mars 2013^[HTML]

Hrd. 579/2012 dags. 21. mars 2013 (Húsaleiga eftir nauðungarsölu)^[HTML]
Hjón bjuggu í húsi og lentu í greiðsluvandræðum. Húsið var síðan selt á nauðungaruppboði. Þau fengu að búa áfram í húsinu.
M hafði verið í samskiptum við bankann og gekk frá því samkomulagi.
Bankinn vildi koma þeim út þar sem þau höfðu ekki greitt húsaleiguna.
K hélt því fram að hún væri ekki skuldbundin og því ekki hægt að ganga að henni, en því var hafnað. K bar því sameiginlega ábyrgð með M á greiðslu húsaleigunnar til bankans.

Hrd. 623/2012 dags. 21. mars 2013 (Árekstur á Hringbraut - Bætur fyrir missi framfæranda)^[HTML]

Hrd. 641/2012 dags. 21. mars 2013^[HTML]

Hrd. 136/2013 dags. 22. mars 2013 (Omme-lift)^[HTML]

Hrd. 136/2013 dags. 22. mars 2013^[HTML]

Hrd. 722/2012 dags. 22. mars 2013^[HTML]

Hrd. 114/2013 dags. 25. mars 2013^[HTML]

Hrd. 119/2013 dags. 25. mars 2013^[HTML]

Hrd. 580/2012 dags. 26. mars 2013^[HTML]

Hrd. 585/2012 dags. 26. mars 2013^[HTML]

Hrd. 604/2012 dags. 26. mars 2013^[HTML]

Hrd. 606/2012 dags. 26. mars 2013^[HTML]

Hrd. 613/2012 dags. 26. mars 2013^[HTML]

Hrd. 652/2012 dags. 26. mars 2013 (Smyrill)^[HTML]

Hrd. 208/2013 dags. 27. mars 2013^[HTML]

Hrd. 155/2013 dags. 8. apríl 2013^[HTML]

Hrd. 156/2013 dags. 8. apríl 2013^[HTML]

Hrd. 185/2013 dags. 9. apríl 2013^[HTML]

Hrd. 186/2013 dags. 9. apríl 2013^[HTML]

Hrd. 203/2013 dags. 9. apríl 2013^[HTML]

Hrd. 182/2013 dags. 12. apríl 2013^[HTML]

Hrd. 224/2013 dags. 12. apríl 2013^[HTML]

Hrd. 166/2013 dags. 16. apríl 2013^[HTML]

Hrd. 173/2013 dags. 16. apríl 2013^[HTML]

Hrd. 180/2013 dags. 16. apríl 2013^[HTML]

Hrd. 222/2013 dags. 17. apríl 2013 (Latibær II)^[HTML]
Reynt hafði verið á samskonar fjárfestingar í fyrri Latabæjardómnum sem var svo vísað til í þessum dómi.

Hrd. 179/2013 dags. 18. apríl 2013^[HTML]

Hrd. 503/2012 dags. 18. apríl 2013^[HTML]

Hrd. 614/2012 dags. 18. apríl 2013 (Lóðir í Reykjavík)^[HTML]

Hrd. 615/2012 dags. 18. apríl 2013^[HTML]

Hrd. 616/2012 dags. 18. apríl 2013^[HTML]

Hrd. 680/2012 dags. 18. apríl 2013^[HTML]

Hrd. 743/2012 dags. 18. apríl 2013^[HTML]

Hrd. 744/2012 dags. 18. apríl 2013^[HTML]

Hrd. 253/2013 dags. 22. apríl 2013^[HTML]

Hrd. 256/2013 dags. 23. apríl 2013^[HTML]

Hrd. 711/2012 dags. 23. apríl 2013^[HTML]

Hrd. 612/2012 dags. 24. apríl 2013^[HTML]

Hrd. 672/2012 dags. 24. apríl 2013 (Lýsing hf.)^[HTML]

Hrd. 678/2012 dags. 24. apríl 2013^[HTML]

Hrd. 695/2012 dags. 24. apríl 2013^[HTML]

Hrd. 218/2013 dags. 29. apríl 2013^[HTML]

Hrd. 288/2013 dags. 29. apríl 2013^[HTML]
Hæstiréttur taldi það vera meginreglu að ríkar ástæður þurfi að liggja fyrir til að hafna ósk sakbornings um að tiltekinn lögmaður yrði skipaður verjandi. Var því sá verjandi skipaður samkvæmt ósk sakborningsins.

Hrd. 252/2013 dags. 30. apríl 2013^[HTML]

Hrd. 260/2013 dags. 30. apríl 2013^[HTML]

Hrd. 267/2013 dags. 2. maí 2013^[HTML]

Hrd. 564/2012 dags. 2. maí 2013 (Ytri-Skógar og Eystri-Skógar)^[HTML]

Hrd. 630/2012 dags. 2. maí 2013^[HTML]

Hrd. 631/2012 dags. 2. maí 2013 (LBI hf.)^[HTML]

Hrd. 632/2012 dags. 2. maí 2013 (Árekstur á Hringbraut/Birkimel)^[HTML]

Hrd. 633/2012 dags. 2. maí 2013^[HTML]

Hrd. 634/2012 dags. 2. maí 2013^[HTML]

Hrd. 702/2012 dags. 2. maí 2013 (Klettaklifur)^[HTML]
Kona var í klettaklifri í Ástralíu og slasaðist illa. Talið hafði verið upp með tæmandi hætti að slys væru ekki bætt vegna tiltekinn íþrótta, meðal annars fjallaklifur. Talið var að undanþágan ætti ekki við um klettaklifur og fékk hún því bæturnar greiddar út.

Vátryggingartakinn hafði verið spurður við töku tryggingarinnar hvort viðkomandi stundaði fjallaklifur eða klettaklifur. Það var merki um að vátryggingarfélagið gerði greinarmun á þessu tvennu.

Hrd. 715/2012 dags. 2. maí 2013^[HTML]

Hrd. 726/2012 dags. 2. maí 2013^[HTML]

Hrd. 211/2013 dags. 6. maí 2013^[HTML]

Hrd. 229/2013 dags. 7. maí 2013 (ALMC I)^[HTML]

Hrd. 14/2013 dags. 8. maí 2013^[HTML]

Hrd. 261/2013 dags. 8. maí 2013^[HTML]

Hrd. 262/2013 dags. 8. maí 2013^[HTML]

Hrd. 263/2013 dags. 8. maí 2013^[HTML]

Hrd. 769/2012 dags. 8. maí 2013 (Norðurmjólk - Plasteyri)^[HTML]
Auðhumla var sýknuð af kröfum Plasteyris þar sem ekki var litið svo á að ekki væri kominn eiginlegur samningur.

Hrd. 247/2013 dags. 10. maí 2013^[HTML]

Hrd. 306/2013 dags. 10. maí 2013^[HTML]

Hrd. 309/2013 dags. 10. maí 2013^[HTML]

Hrd. 275/2013 dags. 14. maí 2013 (Stefnubirting á Spáni)^[HTML]

Hrd. 276/2013 dags. 14. maí 2013^[HTML]

Hrd. 277/2013 dags. 14. maí 2013^[HTML]

Hrd. 281/2013 dags. 14. maí 2013^[HTML]

Hrd. 282/2013 dags. 14. maí 2013^[HTML]

Hrd. 283/2013 dags. 14. maí 2013^[HTML]

Hrd. 310/2013 dags. 14. maí 2013 (Auðgunarhvatir - VSP)^[HTML]

Hrd. 15/2013 dags. 16. maí 2013^[HTML]

Hrd. 2/2013 dags. 16. maí 2013^[HTML]

Hrd. 3/2013 dags. 16. maí 2013^[HTML]

Hrd. 596/2012 dags. 16. maí 2013 (Deka Bank Deutsche Girozentrale gegn íslenska ríkinu)^[HTML]

Hrd. 748/2012 dags. 16. maí 2013 (Rúta - Stigaslys)^[HTML]
Tjónþoli féll niður stiga við vinnu við að fjarlægja ryk af þaki rútu. Hæstiréttur vísaði til skráðra hátternisreglna, reglugerða settum á grundvelli almennra laga. Þótt var óforsvaranlegt að nota venjulegan stiga við þetta tiltekna verk án sérstakra öryggisráðstafana. Litið var svo á að auðvelt hefði verið að útvega vinnupall. Starfsmaðurinn var látinn bera 1/3 tjónsins vegna óvarfærni við verkið.

Hrd. 753/2012 dags. 16. maí 2013 (Þrotabú Icarusar ehf.)^[HTML]

Hrd. 757/2012 dags. 16. maí 2013^[HTML]

Hrd. 336/2013 dags. 22. maí 2013^[HTML]

Hrd. 26/2013 dags. 23. maí 2013^[HTML]

Hrd. 319/2013 dags. 23. maí 2013^[HTML]

Hrd. 34/2013 dags. 23. maí 2013^[HTML]

Hrd. 43/2013 dags. 23. maí 2013^[HTML]

Hrd. 49/2013 dags. 23. maí 2013^[HTML]

Hrd. 750/2012 dags. 23. maí 2013^[HTML]

Hrd. 758/2012 dags. 23. maí 2013^[HTML]

Hrd. 335/2013 dags. 27. maí 2013^[HTML]

Hrd. 322/2013 dags. 28. maí 2013 (Ábyrgðarskuldbinding - Fjallasport)^[HTML]
Fjárnám var gert í íbúð vegna ábyrgðar sem hann veitti fyrirtæki sem hann starfaði hjá sem almennur starfsmaður. Sú skuld var síðan færð (skuldskeytt) á eigendur fyrirtækisins persónulega þegar fyrirtækið var að fara í gjaldþrot og starfsmaðurinn var áfram skráður ábyrgðarmaður. Hæstiréttur synjaði um ógildingu þar sem staða ábyrgðarmannsins hefði ekki verið lakari vegna þess.

Hrd. 331/2013 dags. 28. maí 2013^[HTML]

Hrd. 332/2013 dags. 28. maí 2013^[HTML]

Hrd. 353/2013 dags. 28. maí 2013^[HTML]

Hrd. 340/2013 dags. 29. maí 2013^[HTML]

Hrd. 1/2013 dags. 30. maí 2013^[HTML]

Hrd. 41/2013 dags. 30. maí 2013^[HTML]

Hrd. 45/2013 dags. 30. maí 2013^[HTML]

Hrd. 50/2013 dags. 30. maí 2013 (Plastiðjan)^[HTML]

Hrd. 52/2013 dags. 30. maí 2013 (Stjórnvaldssekt)^[HTML]

Hrd. 54/2013 dags. 30. maí 2013^[HTML]

Hrd. 56/2013 dags. 30. maí 2013^[HTML]

Hrd. 749/2012 dags. 30. maí 2013 (Lagaheimild skilyrða fyrir eftirgjöf á vörugjaldi)^[HTML]

Hrd. 300/2013 dags. 31. maí 2013 (Skoðuð framlög beggja - K flutti fasteign í búið)^[HTML]
K átti fasteign en hafði tekið mest að láni fyrir stofnun hjúskapar.
K og M höfðu verið gift í um þrjú ár.
Fjallaði ekki um hvort M hafði eignast einhvern hlut í eigninni.
M hafði borgað um helming af afborgunum lánsins og eitthvað aðeins meira.
Héraðsdómur hafði fallist á helmingaskipti en Hæstiréttur féllst ekki á það þar sem ekki var litið á að greiðslur M hefðu falið í sér framlag til eignamyndunar og ekki merki um fjárhagslega samstöðu.
Horft mikið á fjárhagslegu samstöðuna.
Hæstiréttur hefur fallist sjaldan á slíkar kröfur.

Hrd. 327/2013 dags. 31. maí 2013^[HTML]

Hrd. 328/2013 dags. 31. maí 2013^[HTML]

Hrd. 342/2013 dags. 31. maí 2013^[HTML]

Hrd. 362/2013 dags. 4. júní 2013^[HTML]
Hæstiréttur nefndi að heimilt hefði verið að leggja fram upptökur af símtölum sakbornings við tvo nafngreinda lögmenn þar sem þeir voru ekki verjendur hans.

Hrd. 370/2013 dags. 4. júní 2013^[HTML]

Hrd. 347/2013 dags. 5. júní 2013^[HTML]

Hrd. 352/2013 dags. 5. júní 2013^[HTML]

Hrd. 131/2013 dags. 6. júní 2013^[HTML]

Hrd. 164/2013 dags. 6. júní 2013^[HTML]

Hrd. 55/2013 dags. 6. júní 2013^[HTML]

Hrd. 58/2013 dags. 6. júní 2013^[HTML]

Hrd. 62/2013 dags. 6. júní 2013 (Óvátryggt ökutæki)^[HTML]

Hrd. 694/2012 dags. 6. júní 2013^[HTML]

Hrd. 85/2013 dags. 6. júní 2013^[HTML]

Hrd. 349/2013 dags. 7. júní 2013^[HTML]

Hrd. 364/2013 dags. 7. júní 2013 (Tómlæti)^[HTML]
Ef maður bíður of lengi með að koma með kröfu um ógildingu, þá er hún of seint fram komin.

Erfingi vefengdi erfðaskrá þremur árum eftir fyrsta skiptafund. Á þeim skiptafundi mætti sá erfingi með lögmanni og tjáði sig ekki þegar sýslumaður spurði hvort einhver vefengdi hana.

Skiptum var ekki lokið þegar krafan var sett fram en voru vel á veg komin.

Hrd. 346/2013 dags. 10. júní 2013^[HTML]

Hrd. 345/2013 dags. 11. júní 2013 (Sameign, hluti eignar veðsettur)^[HTML]
Íbúðalánasjóður keypti fasteign K á nauðungaruppboði, en hún var fyrir þann tíma þinglýstur eigandi fasteigninnar. K bjó þar og fluttu ekki þaðan þrátt fyrir tilmæli Íbúðalánasjóðs.

K byggði mál sitt á að nauðungarsalan hafi verið ólögmæt þar sem undirritanir K á veðskuldabréfi því sem var grundvöllur nauðungarsölunnar, hafi verið falsaðar samkvæmt skjalarannsókn sem lögreglan hafi látið framkvæma á árunum 2009 og 2010. K hélt því einnig fram að andvirði veðskuldabréfsins hafi runnið inn á reikning fyrrverandi eiginmanns hennar og hún ekki vitað af þessu.

K hafði ekki leitað úrlausnar héraðsdómara um ógildingu á veðskuldabréfinu samkvæmt fyrirmælum XIII. kafla laga um nauðungarsölu og ekki heldur samkvæmt XIV. kafla sömu laga. Í skýrslunni um meinta fölsun gerði höfundur skýrslunnar þann fyrirvara um verulegt skriftarlegt misræmi þar sem hann hefði ekki frumgögn undir höndum, og þá lá fyrir að lögreglan hætti rannsókn málsins.

Hæstiréttur, ólíkt héraðsdómi, mat svo að undirritun K bæri ekki með sér að hún hafi samþykkt veðsetningu síns eignarhluta og veittu önnur gögn málsins ekki vísbendingu um slíka ætlan. Því væri einungis hægt að túlka undirritanir K á þá vegu að K hafi samþykkt sem maki, og annar þinglýstra eigenda, að M hafi mátt veðsetja sinn hluta eignarinnar, en ekki veðsetningu síns eigin hluta.

Hæstiréttur taldi að uppboðsbeiðni Íbúðalánasjóðs hefði gengið lengra en veðréttur hans hefði veitt honum, og því hafi nauðungarsala á eignarhluta M verið án heimildar í lögum. Hins vegar hafi K ekki neytt úrræða XII. og XIV. kafla laga um nauðungarsölu innan þeirra tímafresta sem þar væru. K væri því bundin af nauðungarsölunni og myndi framangreindur annmarki ekki standa í vegi þeim rétti sem Íbúðalánasjóður öðlaðist á grundvelli kvaðalausa uppboðsafsalsins. Hæstiréttur útilokaði ekki að sækja mætti skaðabætur eða aðra peningagreiðslu á grundvelli 1.-3. mgr. 80. gr. laga um nauðungarsölu.

Hrd. 375/2013 dags. 12. júní 2013^[HTML]

Hrd. 112/2013 dags. 13. júní 2013^[HTML]

Hrd. 121/2013 dags. 13. júní 2013 (Uppsögn hjúkrunarfræðings vegna ávirðinga)^[HTML]

Hrd. 172/2013 dags. 13. júní 2013^[HTML]

Hrd. 20/2013 dags. 13. júní 2013 (Runnið til á pappír)^[HTML]

Hrd. 35/2013 dags. 13. júní 2013^[HTML]

Hrd. 351/2013 dags. 13. júní 2013^[HTML]

Hrd. 61/2013 dags. 13. júní 2013 (Bótaréttur og búsetuskilyrði)^[HTML]

Hrd. 705/2012 dags. 13. júní 2013^[HTML]

Hrd. 75/2013 dags. 13. júní 2013^[HTML]

Hrd. 86/2013 dags. 13. júní 2013 (Fyrirvari)^[HTML]

Hrd. 91/2013 dags. 13. júní 2013 (Umfjöllun um þarfir barns)^[HTML]
Fjallað var um þarfir barns í umgengni.
2 ára gamalt barn sem hafði verið í einhvern tíma í viku/viku umgengni.
K sagði að barninu liði rosalega illa með það fyrirkomulag en M var algjörlega ósammála því.
Sérfræðingarnir sögðu að 2ja ára barn réði mjög illa við svona skipti. Börn kvarta að jafnaði við þá aðila sem þau treysti best, sem í þessu tilfelli hefði verið K.

Hrd. 363/2013 dags. 18. júní 2013^[HTML]

Hrd. 380/2013 dags. 18. júní 2013 (Vottun fullnægjandi)^[HTML]

Hrd. 106/2013 dags. 19. júní 2013 (Húsasmíðanemi)^[HTML]

Hrd. 383/2013 dags. 19. júní 2013^[HTML]

Hrd. 83/2013 dags. 19. júní 2013^[HTML]

Hrd. 90/2013 dags. 19. júní 2013 (Ljósastandur)^[HTML]

Hrd. 98/2013 dags. 19. júní 2013^[HTML]

Hrd. 459/2013 dags. 12. júlí 2013^[HTML]

Hrd. 460/2013 dags. 12. júlí 2013^[HTML]

Hrd. 484/2013 dags. 25. júlí 2013^[HTML]

Hrd. 486/2013 dags. 25. júlí 2013^[HTML]

Hrd. 565/2013 dags. 27. ágúst 2013^[HTML]

Hrd. 392/2013 dags. 28. ágúst 2013^[HTML]

Hrd. 406/2013 dags. 28. ágúst 2013^[HTML]

Hrd. 409/2013 dags. 28. ágúst 2013^[HTML]

Hrd. 387/2013 dags. 29. ágúst 2013^[HTML]

Hrd. 482/2013 dags. 30. ágúst 2013^[HTML]

Hrd. 488/2013 dags. 30. ágúst 2013^[HTML]

Hrd. 497/2013 dags. 30. ágúst 2013^[HTML]

Hrd. 557/2013 dags. 6. september 2013^[HTML]

Hrd. 429/2013 dags. 9. september 2013^[HTML]

Hrd. 435/2013 dags. 9. september 2013^[HTML]

Hrd. 524/2013 dags. 9. september 2013^[HTML]

Hrd. 441/2013 dags. 10. september 2013^[HTML]

Hrd. 456/2013 dags. 10. september 2013^[HTML]

Hrd. 128/2013 dags. 12. september 2013^[HTML]

Hrd. 138/2013 dags. 12. september 2013^[HTML]

Hrd. 438/2013 dags. 12. september 2013^[HTML]

Hrd. 454/2013 dags. 12. september 2013 (Bank Pekao S.A. Centrala)^[HTML]

Hrd. 472/2013 dags. 16. september 2013 (Sérstakar húsaleigubætur)^[HTML]

Hrd. 543/2013 dags. 16. september 2013 (Tjarnarvellir)^[HTML]

Hrd. 601/2013 dags. 17. september 2013^[HTML]

Hrd. 126/2013 dags. 19. september 2013 (Hraðakstur á Hringbraut)^[HTML]

Hrd. 144/2013 dags. 19. september 2013^[HTML]

Hrd. 400/2013 dags. 19. september 2013^[HTML]

Hrd. 499/2013 dags. 19. september 2013^[HTML]

Hrd. 519/2013 dags. 19. september 2013^[HTML]

Hrd. 533/2013 dags. 19. september 2013^[HTML]

Hrd. 572/2013 dags. 19. september 2013^[HTML]

Hrd. 616/2013 dags. 19. september 2013^[HTML]

Hrd. 617/2013 dags. 19. september 2013^[HTML]

Hrd. 656/2012 dags. 19. september 2013 (Möðruvallaafréttur)^[HTML]

Hrd. 437/2013 dags. 20. september 2013^[HTML]

Hrd. 437/2013 dags. 20. september 2013 (Skútuvogur)^[HTML]

Hrd. 550/2013 dags. 20. september 2013^[HTML]

Hrd. 490/2013 dags. 23. september 2013 (Endurfjármögnunarsamningur Giftar)^[HTML]
Loforðsgjafinn var Kaupþing og móttakandi Gift, og þriðji aðilinn SPRON verðbréf ehf. Kaupþing hafði tekið að sér að greiða skuldir Giftar til tiltekins þriðja aðila. Deilt var um hvort SPRON ætti beinan rétt til efnda á þeim samningi. Svo var ekki að mati Hæstaréttar.

Hrd. 493/2013 dags. 23. september 2013 (Afleiðusamningur)^[HTML]

Hrd. 464/2013 dags. 24. september 2013^[HTML]

Hrd. 553/2013 dags. 24. september 2013^[HTML]

Hrd. 109/2013 dags. 26. september 2013^[HTML]

Hrd. 161/2013 dags. 26. september 2013^[HTML]

Hrd. 239/2013 dags. 26. september 2013^[HTML]

Hrd. 240/2013 dags. 26. september 2013^[HTML]

Hrd. 411/2012 dags. 26. september 2013 (Þingeyjarsveit)^[HTML]

Hrd. 413/2012 dags. 26. september 2013 (Bleikmýrardalur)^[HTML]

Hrd. 491/2013 dags. 26. september 2013^[HTML]

Hrd. 547/2012 dags. 26. september 2013 (Landamerki Reykjahlíðar)^[HTML]

Hrd. 629/2013 dags. 26. september 2013^[HTML]

Hrd. 498/2013 dags. 2. október 2013 (SevenMiles)^[HTML]

Hrd. 541/2013 dags. 2. október 2013^[HTML]

Hrd. 142/2013 dags. 3. október 2013^[HTML]

Hrd. 231/2013 dags. 3. október 2013^[HTML]

Hrd. 44/2013 dags. 3. október 2013^[HTML]

Hrd. 562/2013 dags. 4. október 2013 (Stapi lífeyrissjóður)^[HTML]

Hrd. 589/2013 dags. 4. október 2013 (TIF)^[HTML]

Hrd. 408/2013 dags. 8. október 2013^[HTML]

Hrd. 511/2013 dags. 8. október 2013 (Snjóflóðavarnargarður)^[HTML]
Stefnandi máls í héraði höfðaði mál gegn nokkrum aðilum. Gagnvart tveimur stefndu lá fyrir sitt hvor samningurinn þar sem kveðið var á um mismunandi varnarþing. Hæstiréttur taldi þetta ekki leiða til þess að stefnandi væri firrtur rétti sínum til að velja varnarþing í samræmi við heimild 1. mgr. 42. gr. laga um meðferð einkamála, nr. 91/1991.

Hrd. 620/2013 dags. 8. október 2013^[HTML]

Hrd. 194/2013 dags. 10. október 2013^[HTML]

Hrd. 207/2013 dags. 10. október 2013^[HTML]

Hrd. 390/2013 dags. 10. október 2013^[HTML]

Hrd. 617/2012 dags. 10. október 2013 (Land á Hellisheiði)^[HTML]

Hrd. 70/2013 dags. 10. október 2013 (Kaup á hlutabréfum í Glitni)^[HTML]

Hrd. 554/2013 dags. 14. október 2013^[HTML]

Hrd. 555/2013 dags. 14. október 2013^[HTML]

Hrd. 586/2013 dags. 15. október 2013^[HTML]

Hrd. 191/2012 dags. 17. október 2013 (Frávísun norsks ríkisborgara)^[HTML]

Hrd. 236/2013 dags. 17. október 2013^[HTML]

Hrd. 303/2013 dags. 17. október 2013^[HTML]

Hrd. 308/2013 dags. 17. október 2013^[HTML]

Hrd. 313/2013 dags. 17. október 2013^[HTML]

Hrd. 366/2013 dags. 17. október 2013 (Kærunefnd útboðsmála)^[HTML]

Hrd. 569/2013 dags. 21. október 2013^[HTML]

Hrd. 627/2013 dags. 21. október 2013^[HTML]

Hrd. 226/2013 dags. 24. október 2013 (Olíusamráð)^[HTML]

Hrd. 227/2013 dags. 24. október 2013 (Olíusamráð)^[HTML]

Hrd. 238/2013 dags. 24. október 2013^[HTML]

Hrd. 249/2013 dags. 24. október 2013^[HTML]

Hrd. 273/2013 dags. 24. október 2013 (Bifhjólaslys á Akranesi)^[HTML]

Hrd. 316/2013 dags. 24. október 2013^[HTML]

Hrd. 372/2013 dags. 24. október 2013^[HTML]

Hrd. 405/2013 dags. 24. október 2013^[HTML]

Hrd. 552/2013 dags. 28. október 2013 (Commerzbank II)^[HTML]

Hrd. 631/2013 dags. 28. október 2013^[HTML]

Hrd. 201/2013 dags. 31. október 2013 (Nauðungarvistun I)^[HTML]
Bótaréttur vegna frelsissviptingar af ósekju getur verið viðurkenndur þrátt fyrir að lagaheimild sé fyrir frelsissviptingunni og hún framkvæmd í góðri trú.

Hrd. 254/2013 dags. 31. október 2013 (K7 ehf.)^[HTML]
Í ráðningarsamningi starfsmanns hönnunarfyrirtækis var ákvæði um bann við ráðningu á önnur störf á samningstímanum án samþykkis fyrirtækisins. Starfsmaðurinn tók að sér hönnunarverk fyrir annað fyrirtæki og fékk greiðslu fyrir það. Hæstiréttur taldi þá háttsemi réttlæta fyrirvaralausa riftun ráðningarsamningsins en hins vegar ekki synjun vinnuveitandans um að greiða fyrir þau verk sem starfsmaðurinn hefði þegar unnið fyrir vinnuveitandann áður en riftunin fór fram.

Hrd. 291/2013 dags. 31. október 2013^[HTML]

Hrd. 674/2013 dags. 4. nóvember 2013 (Skilnaðarleyfi / andlát)^[HTML]
M hafði óskað skilnaðar að borði og sæng og óskaði opinberra skipta. M lést hins vegar rétt fyrir fyrsta skiptafundinn er varð til þess að skiptaferlinu var lokað. Börn M andmæltu og kröfðust þess að sýslumaður myndi gefa út leyfi til skilnaðar að borði og sæng miðað við daginn sem lögmaður K afhenti sýslumanni með úrskurð héraðsdóms um opinber skipti. Sýslumaður synjaði beiðninni.

Niðurstaða málsins var sú að fallist var á kröfu K um opinber skipti þar sem hún gæti lagt fram slíka kröfu sem maki M, þar sem skilnaðarleyfið hafði ekki verið gefið út fyrir andlátið.

Hrd. 691/2013 dags. 6. nóvember 2013^[HTML]

Hrd. 324/2013 dags. 7. nóvember 2013^[HTML]

Hrd. 334/2013 dags. 7. nóvember 2013^[HTML]

Hrd. 368/2013 dags. 7. nóvember 2013 (Stoðir)^[HTML]

Hrd. 704/2013 dags. 8. nóvember 2013^[HTML]

Hrd. 284/2013 dags. 14. nóvember 2013^[HTML]

Hrd. 337/2013 dags. 14. nóvember 2013 (Reynir Finndal)^[HTML]
Fallist var á kröfu um viðbótargreiðslu þar sem eingöngu hefði verið greitt einu sinni af láninu.

Hrd. 381/2013 dags. 14. nóvember 2013^[HTML]

Hrd. 708/2013 dags. 18. nóvember 2013^[HTML]

Hrd. 710/2013 dags. 18. nóvember 2013^[HTML]

Hrd. 695/2013 dags. 19. nóvember 2013^[HTML]

Hrd. 348/2013 dags. 21. nóvember 2013 (Yfirdráttarlán)^[HTML]
Skuldarar greiddu miðað við gengisbindingu sem stóðst svo ekki.

Hrd. 377/2013 dags. 21. nóvember 2013^[HTML]

Hrd. 384/2013 dags. 21. nóvember 2013^[HTML]

Hrd. 462/2013 dags. 21. nóvember 2013^[HTML]

Hrd. 725/2013 dags. 22. nóvember 2013^[HTML]

Hrd. 720/2013 dags. 27. nóvember 2013^[HTML]

Hrd. 108/2013 dags. 28. nóvember 2013^[HTML]

Hrd. 246/2013 dags. 28. nóvember 2013^[HTML]

Hrd. 333/2013 dags. 28. nóvember 2013^[HTML]

Hrd. 367/2013 dags. 28. nóvember 2013 (Aztiq Pharma)^[HTML]

Hrd. 376/2013 dags. 28. nóvember 2013^[HTML]

Hrd. 395/2013 dags. 28. nóvember 2013^[HTML]

Hrd. 397/2013 dags. 28. nóvember 2013 (Vatnsgjald II)^[HTML]
Lagaákvæði í vatnsveitulögum gerði ráð fyrir því að innheimt væri vatnsgjald af öllum fasteignum þar sem vatn gátu notið. Hæstiréttur taldi að orðalagið vera slíkt að óheimilt væri að heimta vatnsgjaldið vegna tímabils áður en búið væri að tengja vatnið.

Hrd. 546/2012 dags. 28. nóvember 2013 (Eyvindarstaðaheiði)^[HTML]

Hrd. 721/2013 dags. 28. nóvember 2013^[HTML]

Hrd. 732/2013 dags. 29. nóvember 2013^[HTML]

Hrd. 747/2013 dags. 4. desember 2013^[HTML]

Hrd. 304/2013 dags. 5. desember 2013^[HTML]

Hrd. 393/2013 dags. 5. desember 2013^[HTML]

Hrd. 446/2013 dags. 5. desember 2013^[HTML]

Hrd. 458/2013 dags. 5. desember 2013^[HTML]

Hrd. 467/2013 dags. 5. desember 2013^[HTML]

Hrd. 514/2013 dags. 5. desember 2013^[HTML]

Hrd. 748/2013 dags. 5. desember 2013^[HTML]

Hrd. 740/2013 dags. 6. desember 2013 (Vatnsendi 7)^[HTML]
Í máli þessu var deilt um það hvort réttur aðila til lands hefði verið beinn eða óbeinn eignarréttur að landinu. Hæstiréttur taldi að um hefði verið að ræða óbeinan eignarrétt og því ætti að leiðrétta þinglýsingabækur.

Hrd. 736/2013 dags. 11. desember 2013 (Starfsráð FÍA)^[HTML]

Hrd. 753/2013 dags. 11. desember 2013^[HTML]

Hrd. 193/2013 dags. 12. desember 2013^[HTML]

Hrd. 423/2013 dags. 12. desember 2013 (Pizza - Pizza ehf.)^[HTML]
Starfsmaður hafði þegar ákveðið að hefja samkeppni við vinnuveitanda sinn og taldi Hæstiréttur að þær fyrirætlanir réttlættu fyrirvaralausa brottvikningu.

Hrd. 430/2013 dags. 12. desember 2013 (Flugastraumur)^[HTML]

Hrd. 436/2013 dags. 12. desember 2013 (Hópbílaleigan ehf. II)^[HTML]
Framhald af atburðarásinni í Hrd. 450/2007 dags. 8. maí 2008 (Hópbílaleigan I)^ⓘ. Krafist var skaðabóta og matsgerð lögð fram þeim til stuðnings, og þær svo viðurkenndar af Hæstarétti.

Hrd. 463/2013 dags. 12. desember 2013 (Hagar)^[HTML]
Hagar var nokkuð stórt fyrirtæki og var lántaki stórs gengisláns. Lánveitandi krafðist mikillar viðbótargreiðslu.

Hæstiréttur leit svo á að um væri að ræða lán til fjárfestinga sem var sérstaklega sniðið að því. Auk þess myndi viðbótargreiðslan ekki leiða til mikils óhagræðis fyrir lántaka. Fallist var því á viðbótargreiðsluna.

Hrd. 468/2013 dags. 12. desember 2013^[HTML]

Hrd. 575/2013 dags. 12. desember 2013^[HTML]

Hrd. 764/2013 dags. 12. desember 2013^[HTML]

Hrd. 744/2013 dags. 13. desember 2013^[HTML]

Hrd. 401/2013 dags. 17. desember 2013^[HTML]

Hrd. 420/2013 dags. 17. desember 2013^[HTML]

Hrd. 445/2013 dags. 17. desember 2013^[HTML]

Hrd. 466/2013 dags. 17. desember 2013^[HTML]

Hrd. 510/2013 dags. 17. desember 2013^[HTML]

Hrd. 517/2013 dags. 17. desember 2013^[HTML]

Hrd. 798/2013 dags. 20. desember 2013^[HTML]

Hrd. 806/2013 dags. 8. janúar 2014^[HTML]

Hrd. 9/2014 dags. 10. janúar 2014^[HTML]

Hrd. 394/2013 dags. 16. janúar 2014^[HTML]

Hrd. 412/2013 dags. 16. janúar 2014^[HTML]

Hrd. 413/2013 dags. 16. janúar 2014^[HTML]

Hrd. 509/2013 dags. 16. janúar 2014 (Afleiðusamningur)^[HTML]

Hrd. 523/2013 dags. 16. janúar 2014 (Gjalddagi láns)^[HTML]

Hrd. 528/2013 dags. 16. janúar 2014 (Starfsmaður Alþingis)^[HTML]
Starfsmanni hjá Alþingi var sagt upp og taldi hann að ekki hefði verið staðið rétt að andmælarétti hans. Hæstiréttur taldi stjórnsýslulögin ekki eiga við um Alþingi en taldi hins vegar að óskráðar meginreglur stjórnsýsluréttar gætu gilt þar sem við ætti.

Hrd. 539/2013 dags. 16. janúar 2014^[HTML]

Hrd. 661/2013 dags. 16. janúar 2014 (Gísli)^[HTML]

Hrd. 817/2013 dags. 20. janúar 2014^[HTML]

Hrd. 814/2013 dags. 22. janúar 2014 (Norræn handtökuskipun)^[HTML]

Hrd. 388/2013 dags. 23. janúar 2014 (Verkaskipting stjórnarformanns og framkvæmdastjóra)^[HTML]

Hrd. 425/2013 dags. 23. janúar 2014^[HTML]

Hrd. 529/2013 dags. 23. janúar 2014^[HTML]

Hrd. 531/2013 dags. 23. janúar 2014^[HTML]

Hrd. 563/2013 dags. 23. janúar 2014 (Sparisjóður Keflavíkur)^[HTML]

Hrd. 568/2013 dags. 23. janúar 2014^[HTML]

Hrd. 570/2013 dags. 23. janúar 2014^[HTML]

Hrd. 577/2013 dags. 23. janúar 2014 (Draupnir)^[HTML]
Ágreiningur milli banka og fjárfestingarfélags.
Draupnir fékk lánað fyrir byggingu Norðurturnsins og veðið í fyrirhugaðri byggingu.
Hæstiréttur taldi að ekki hefði verið sýnt fram á beitingu neinna þvingana og að bankinn hefði eingöngu beitt heimildum sem bankinn hafði og mátti beita.

Hrd. 20/2014 dags. 24. janúar 2014^[HTML]

Hrd. 43/2014 dags. 24. janúar 2014^[HTML]

Hrd. 810/2013 dags. 27. janúar 2014^[HTML]

Hrd. 811/2013 dags. 27. janúar 2014^[HTML]

Hrd. 39/2014 dags. 28. janúar 2014^[HTML]

Hrd. 6/2014 dags. 28. janúar 2014 (M flutti eignir í búið - Málverk)^[HTML]
M og K hófu sambúð áramótin 2004 og 2005 og gengu í hjónaband árið 2005. Þau slitu samvistum 2012 þar sem K vildi meina að M hefði beitt henni ofbeldi á síðari árum samvista þeirra og því hafi K flúið af sameiginlegu heimili þeirra.

M krafðist skáskipta en K krafðist helmingaskipta auk þess að K krafðist þess að tilteknum myndverkum yrði haldið utan skipta. K hélt því fram að málverkin væru eign foreldra hennar sem hefðu lánað henni þau, en dómstólar töldu þá yfirlýsingu ótrúverðuga. M gerði ekki kröfu um málverkin.

Í úrskurði héraðsdóms er vísað til þess að krafa K um að öll lífeyrisréttindi M komi til skipta sé ekki í formi fjárkröfu og engin tilraun gerð til þess að afmarka þau, og var henni því vísað frá dómi. Í dómi Hæstaréttar var sérstaklega vísað til sambærilegra sjónarmiða og í úrskurði héraðsdóms og bætt um betur að því leyti að nefna sérstaklega að ekki væri byggt á því að í þessu tilliti gætu séreignarlífeyrissparnaður M lotið sérstökum reglum og ekki afmarkaður sérstaklega í málatilbúnaði K. Var hún því látin bera hallan af því.

Hrd. 719/2013 dags. 28. janúar 2014 (Einkabankaþjónusta - Sala hlutabréfa)^[HTML]

Hrd. 812/2013 dags. 29. janúar 2014^[HTML]

Hrd. 44/2014 dags. 30. janúar 2014^[HTML]

Hrd. 544/2013 dags. 30. janúar 2014 (Hótel Húsavík)^[HTML]

Hrd. 545/2013 dags. 30. janúar 2014^[HTML]

Hrd. 611/2013 dags. 30. janúar 2014 (Samþykki ógilt)^[HTML]
K hafði undirritað tryggingarbréf vegna lántöku M með 3. veðrétti í fasteign K. K byggði kröfu sína á 36. gr. samningalaga um að ekki væri hægt að bera ábyrgðaryfirlýsingu hennar samkvæmt tryggingarbréfinu fyrir sig þar sem ekki hefði verið fylgt skilyrðum og skyldum samkvæmt samkomulagi um notkun ábyrgða á skuldum einstaklinga frá 1. nóvember 2001, sem var þá í gildi. Fyrirsvarsmenn varnaraðila hefðu vitað að lánið til M væri vegna áhættufjárfestinga. Greiðslugeta M hafði ekki verið könnuð sérstaklega áður en lánið var veitt og báru gögn málsins ekki með sér að hann gæti staðið undir greiðslubyrði þess. Varnaraðilinn hefði ekki haft samband við K vegna ábyrgðar hennar, en augljós aðstöðumunur hefði verið með aðilum.

Hrd. 670/2013 dags. 30. janúar 2014 (JPY)^[HTML]
Ágreiningur um hvort réttilega hefði verið bundið við gengi erlends gjaldmiðils. Lánsfjárhæðin samkvæmt skuldabréfi var tilgreind vera í japönskum jenum og að óheimilt væri að breyta upphæðinni yfir í íslenskar krónur. Tryggingarbréf var gefið út þar sem tiltekin var hámarksfjárhæð í japönskum jenum eða jafnvirði annarrar fjárhæðar í íslenskum krónum.

Í dómi Hæstiréttur var ekki fallist á með útgefanda tryggingarbréfsins að hámarkið væri bundið við upphæðina í íslenskum krónum og því fallist á að heimilt hafði verið að binda það við gengi japanska yensins.

Hrd. 808/2013 dags. 30. janúar 2014^[HTML]

Hrd. 809/2013 dags. 30. janúar 2014^[HTML]

Hrd. 799/2013 dags. 31. janúar 2014^[HTML]

Hrd. 33/2014 dags. 4. febrúar 2014^[HTML]

Hrd. 807/2013 dags. 4. febrúar 2014^[HTML]

Hrd. 12/2014 dags. 5. febrúar 2014^[HTML]

Hrd. 62/2014 dags. 5. febrúar 2014^[HTML]

Hrd. 76/2014 dags. 5. febrúar 2014^[HTML]

Hrd. 583/2013 dags. 6. febrúar 2014 (Engjasel 84-86)^[HTML]

Hrd. 584/2013 dags. 6. febrúar 2014^[HTML]

Hrd. 592/2013 dags. 6. febrúar 2014^[HTML]

Hrd. 597/2013 dags. 6. febrúar 2014 (Lán eða gjöf)^[HTML]
Ekki það nálægt andlátinu að það skipti máli, og þetta var talið gjöf.

Hrd. 599/2013 dags. 6. febrúar 2014 (Andleg vanlíðan)^[HTML]

Hrd. 613/2013 dags. 6. febrúar 2014 (Orkuveita Reykjavíkur - Fráveitugjald)^[HTML]

Hrd. 624/2013 dags. 6. febrúar 2014^[HTML]

Hrd. 805/2013 dags. 10. febrúar 2014^[HTML]

Hrd. 100/2014 dags. 13. febrúar 2014^[HTML]

Hrd. 15/2014 dags. 13. febrúar 2014^[HTML]

Hrd. 481/2013 dags. 13. febrúar 2014^[HTML]
Þrír stjórnendur sóttu í trygginguna þar sem Glitnir hefði sótt mál gegn þeim í New York. Málskostnaðurinn væri að hrannast upp og töldu þeir að tryggingin ætti að dekka hann.

TM byggði á að frumkvæði þess sem hættir skipti máli en slíkt ætti ekki við í máli þeirra þar sem slitastjórn tók við. Málið féll á því að 72ja mánaða tímabilið ætti ekki við þar sem Glitnir hafði sagst hafa fengið aðra tryggingu.

Hrd. 596/2013 dags. 13. febrúar 2014^[HTML]

Hrd. 598/2013 dags. 13. febrúar 2014^[HTML]

Hrd. 604/2013 dags. 13. febrúar 2014 (Icelandair ehf. - Uppsögn)^[HTML]
Flugstjóra var vikið úr starfi fyrirvaralaust sökum ávirðinga auk annarra atvika er áttu sér stað. Hæstiréttur taldi brottvikninguna hafa verið ólögmæta. Þá hélt Icelandair fram ýmsum öðrum atvikum en rétturinn taldi þau haldlaus í málinu þar sem félagið hefði ekki veitt flugstjóranum áminningu vegna þeirra á sínum tíma.

Hrd. 606/2013 dags. 13. febrúar 2014^[HTML]

Hrd. 607/2013 dags. 13. febrúar 2014^[HTML]

Hrd. 608/2013 dags. 13. febrúar 2014^[HTML]

Hrd. 612/2013 dags. 13. febrúar 2014 (Tungufell)^[HTML]

Hrd. 614/2013 dags. 13. febrúar 2014^[HTML]

Hrd. 687/2013 dags. 13. febrúar 2014 (Afneita barni)^[HTML]
K og M hófu sambúð haustið 2000 eftir að K flutti til Íslands. Þau gengu í hjúskap árið 2001. Þau eignuðust síðan barnið A árið 2004. K átti fyrir barnið B sem býr hjá K. Þau skildu að borði og sæng árið 2009 og voru ásátt um sameiginlega forsjá beggja á A, að lögheimili A yrði hjá K, og að M myndi greiða K einfalt meðlag.

Ágreiningur kom upp fljótlega eftir skilnaðinn um umgengni A við M og krafðist M úrskurðar sýslumanns og krafðist viku/viku umgengni en K vildi eingöngu umgengni aðra hvora helgi. Sýslumaður kvað upp úrskurð sem fór ákveðna millileið.

M höfðaði mál gegn K þar sem hann krafðist fullrar forsjár barnsins A, að henni yrði gert að greiða honum einfalt meðlag frá dómsuppkvaðningu og að inntak umgengnisréttar yrði ákveðið með dómi.
K gerði einnig kröfu um fulla forsjá og að M yrði áfram gert að greiða henni einfalt meðlag.

M kvað sig hafa rökstuddan grun um ofbeldi sem A yrði fyrir á heimili K, og vísaði til þess að A hafi sagt honum frá tveimur atvikum. Kærasti K átti að hafa ýtt A upp við vegg og skammað A, á meðan K hafi fylgst með en ekkert aðhafst. K sagðist kannast við það atvik en lýst með öðrum hætti. Síðan hafi K átt að hafa rassskellt A með inniskó. K neitaði staðfastlega að það hafi átt sér stað, en viðurkenndi að hafa einu sinni rassskellt B með þeim hætti, en hún hafi einsett sér það að láta slíkt aldrei gerast aftur.

Barnavernd skoðaði aðstæður í ljósi framangreindra atvika ásamt fleiri sem upptalin voru í dómnum. Niðurstaðan var sú að ekki væri tilefni til frekari afskipta miðað við fyrirliggjandi gögn.
Héraðsdómur taldi að þau atvik sem M lýsti fælu ekki í sér ofbeldi og hefðu einar og sér ekki áhrif á niðurstöðu forsjárdeilu þeirra beggja. Þá lægju engin gögn fyrir í málinu sem styddu fullyrðingar M um að A liði illa hjá K. Í matsgerð dómkvadds matsmann kom fram að forsjárhæfni bæði K og M væri mjög góð.

Héraðsdómur taldi í ljósi heildstæðs mats á málavöxtum leiði til þess að K ætti að fara með fulla forsjá með A, og telur upp þrjú atriði sem vegi þyngst:
* Að í fyrsta lagi hafi A búið alla ævi hjá móður sinni og að B búi þar einnig, ásamt því að A gangi vel í skólanum og hafi sterk félagsleg tengsl.
* Í öðru lagi að M sé líklegri en K til að hindra eða takmarka umgengni A við hitt foreldrið sem fengi ekki forsjána. K hafði lýst því að hún sé jákvæð fyrir aukinni umgengni M við A, og hún hafði ekki áður hindrað umgengni í samræmi við úrskurð sýslumanns. M hafi aftur á móti sett fram hugmyndir um takmarkaðri umgengni K við A. M taldi það ekki mikilvægt að A kynntist heimalandi og tungumáli K, en dómkvaddur matsmaður taldi það mikilvægt.
* Í þriðja lagi var K talin vera hæfari uppalanda að ýmsu leyti þó þau bæði séu almennt hæf til að ala upp A. Persónulegir eiginleikar K væru taldir öflugri og uppbyggilegri en hjá M. Þá taldi héraðsdómur að M hefði stöðvað umgengni A við K á veikum forsendum mestallt sumarið árið 2012. M hafði einnig lýst því yfir að ef hann fengi ekki forsjána myndi hann slíta öll tengsl við A, en óljóst var hvort um væri að ræða hótun sem M myndi ekki standa við eða raunverulegan ásetning þegar yfirlýsingin var gefin, en með henni taldi héraðsdómur felast í því að M hefði skort alvarlegt innsæi í þarfir A. Matsmaður hafði lýst því fyrir dómi að slíkar aðgerðir myndu valda barninu verulegu og alvarlegu tjóni.

Héraðsdómur taldi ekki tilefni til að breyta fyrirkomulagi umgenginnar út frá gildandi úrskurði sýslumanns, en ekkert væri því til fyrirstöðu að auka við hana ef K og M kæmu sér saman um það.

Hæstiréttur staðfesti dóm héraðsdóms með vísan til forsendna hans.

Hrd. 7/2014 dags. 13. febrúar 2014^[HTML]

Hrd. 72/2014 dags. 13. febrúar 2014 (Glitnir banki - LBI)^[HTML]

Hrd. 88/2013 dags. 13. febrúar 2014 (Umboðssvik - Vafningur - Milestone)^[HTML]

Hrd. 106/2014 dags. 20. febrúar 2014^[HTML]

Hrd. 55/2014 dags. 20. febrúar 2014^[HTML]

Hrd. 576/2013 dags. 20. febrúar 2014^[HTML]

Hrd. 603/2013 dags. 20. febrúar 2014 (Krafa fyrri bréferfingja)^[HTML]
Fjallar um hið endanlega uppgjör.

Erfingjarnir eiga ekki að endurgreiða það sem var umfram, þrátt fyrir að talsverður munur hafi verið milli fjárhæðanna.

Hrd. 625/2013 dags. 20. febrúar 2014 (Hættulegur vélavagn)^[HTML]

Hrd. 630/2013 dags. 20. febrúar 2014^[HTML]

Hrd. 642/2013 dags. 20. febrúar 2014 (Skjaldberg)^[HTML]

Hrd. 99/2014 dags. 20. febrúar 2014 (Hjúkrunarheimilið Eir)^[HTML]
Eir er sjálfseignarstofnun. Skv. lögunum sem hjúkrunarheimilið starfaði eftir voru takmarkanir á sölu og veðsetningu, þ.e. að afla þurfi samþykkis tiltekinna aðila.

Eir veðsetti margar öryggisíbúðir án þess að samþykkin lágu fyrir og voru þau þinglýst. Mál var höfðað um gildi þinglýsingarinnar. Hæstiréttur taldi að um hefði verið að ræða mistök við þinglýsingu að ræða en málinu var vísað frá þar sem skorti lögvarða hagsmuni.

Hrd. 143/2014 dags. 27. febrúar 2014^[HTML]

Hrd. 626/2013 dags. 27. febrúar 2014 (Stiginn í mjölhúsinu)^[HTML]
Starfsmaður sem hafði starfað lengi hjá fyrirtæki var beðinn um að þrífa mjölhús. Hann ætlaði að klifra upp stigann og festa hann þegar hann væri kominn upp á hann. Á leiðinni upp slasaðist starfsmaðurinn.

Hæstiréttur féllst ekki á með héraðsdómi að beita reglunni um stórfellt gáleysi.

Hrd. 643/2013 dags. 27. febrúar 2014^[HTML]

Hrd. 648/2013 dags. 27. febrúar 2014^[HTML]

Hrd. 651/2013 dags. 27. febrúar 2014^[HTML]

Hrd. 664/2013 dags. 27. febrúar 2014 (Veigur)^[HTML]

Hrd. 73/2014 dags. 27. febrúar 2014^[HTML]

Hrd. 60/2014 dags. 28. febrúar 2014^[HTML]

Hrd. 61/2014 dags. 28. febrúar 2014^[HTML]

Hrd. 144/2014 dags. 6. mars 2014 (Félag fasteignasala)^[HTML]

Hrd. 602/2013 dags. 6. mars 2014^[HTML]

Hrd. 618/2013 dags. 6. mars 2014^[HTML]

Hrd. 95/2014 dags. 7. mars 2014 (Byggingahúsið - Myntveltureikningur)^[HTML]

Hrd. 32/2014 dags. 12. mars 2014 (Maki sviptur fjárræði - Sameiginleg erfðaskrá)^[HTML]
Hjón gerðu sameiginlega og gagnkvæma erfðaskrá árið 1986 sem hvorugt mátti breyta án samþykkis hins. Gríðarlegir fjármunir voru undir og þau áttu þrjú börn.

Maðurinn missti völdin í fyrirtækinu og fékk eftirlaunasamning. Sá samningur var síðan ógiltur. Maðurinn var síðan lagður inn á sjúkrahús með heilabilun.

Konan krafðist ógildingar sökum brostinna forsendna. Ekki var fallist á það.

Hrd. 136/2014 dags. 13. mars 2014 (Fljótsdalur)^[HTML]

Hrd. 151/2014 dags. 13. mars 2014^[HTML]

Hrd. 157/2014 dags. 13. mars 2014^[HTML]

Hrd. 161/2014 dags. 13. mars 2014^[HTML]

Hrd. 450/2013 dags. 13. mars 2014^[HTML]

Hrd. 638/2013 dags. 13. mars 2014 (Lýsing hf.)^[HTML]

Hrd. 676/2013 dags. 13. mars 2014 (Fossatún)^[HTML]
Heimild veiðifélags Grímsár í Borgarfirði til að nota hús til leigu fyrir ferðamenn á veturna. Í 2 km fjarlægð frá veiðihúsinu var fólk að reka gististöðuna Fossatún og hafði það fólk aðild að veiðifélaginu og voru ósátt við þessa ráðstöfun. Hæstiréttur fjallaði um heimildir félagsins til þessa og nefndi að þar sem lögum um lax- og silungsveiði sleppti ætti að beita ólögfestu reglunum og einnig lögum um fjöleignarhús.

Hrd. 133/2014 dags. 14. mars 2014^[HTML]

Hrd. 163/2014 dags. 17. mars 2014^[HTML]

Hrd. 171/2014 dags. 19. mars 2014^[HTML]

Hrd. 632/2013 dags. 20. mars 2014^[HTML]

Hrd. 633/2013 dags. 20. mars 2014 (Ásgarður 131 - Seljendur sýknaðir)^[HTML]
Seljendur fóru í verulegar framkvæmdir í kjallara fasteignar og frágangurinn eftir framkvæmdirnar varð slíkur að hann leiddi til rakaskemmda auk fleiri skemmda. Seldu þeir svo eignina fyrir 30 milljónir króna. Var talið að um galla hefði verið að ræða en ekki nægur til að heimila riftun, en hins vegar féllst Hæstiréttur á kröfu kaupanda um skaðabætur úr ábyrgðartryggingu fasteignasalans.

Hrd. 639/2013 dags. 20. mars 2014 (Samtök sunnlenskra sveitarfélaga gegn Bílum og fólki ehf. - Strætó útboð)^[HTML]
Útboð fór fram á akstri almenningsfarartækja. Engar athugasemdir voru gerðar við fundinn þar sem tilboðin voru opnuð. Um tveimur mínútum fyrir slit fundarins barst tölvupóstur þar sem kostnaður tilboðs, sem var hið lægsta, hefði verið misritaður þar sem á það vantaði kostnaðarliði. Litið var svo á að tilboðið hefði verið gilt þar sem ekki var sýnt fram á misritun.

Hæstiréttur taldi að útbjóðanda hafði verið rétt að lýsa yfir riftun samningsins þar sem ljóst þótti að lægstbjóðandi ætlaði sér ekki að efna samninginn í samræmi við tilboðið, á grundvelli almennra reglna kröfuréttar um fyrirsjáanlegar vanefndir.

Hrd. 673/2013 dags. 20. mars 2014^[HTML]

Hrd. 139/2014 dags. 24. mars 2014 (Fjárúttektir - Umboðsmannamál)^[HTML]

Hrd. 175/2014 dags. 24. mars 2014^[HTML]

Hrd. 546/2013 dags. 27. mars 2014^[HTML]

Hrd. 615/2013 dags. 27. mars 2014 (Stóra-Árvík)^[HTML]
Eigandi eignarhlutar að jörðinni Stóru-Árvík fékk þann eignarhluta með gjafagerningi árið 1976 sem hann þinglýsti svo. Árið 2009, eftir andlát móttakanda eignarhlutans, kom krafan sem á reyndi í þessu máli, um að þinglýsingabók yrði leiðrétt á grundvelli þess að erfingjar gefandans hefðu ekki undirritað gjafabréfið né hefði það verið vottað. Sýslumaður hafði synjað kröfunni á þeim grundvelli að þetta hefði ekki verið óvenjulegt á þeim tíma.

Hæstiréttur taldi ákvæði 1. mgr. 33. gr. þinglýsingarlaganna, um að móttakandi réttinda þyrfti ekki að þola að heimildarbréf fyrirrennara hans væri ógilt væri hann grandlaus, ekki eiga við þar sem úthlutun arfs felur ekki í sér samning. Þó var kröfu erfingjanna að endingu hafnað sökum tómlætis þar sem þau höfðu lengi vitneskju um gjafabréfið og höfðu sumir þeirra jafnvel vottað gerninga gjafþegans þar sem eignarréttindum jarðarinnar var ráðstafað.

Hrd. 623/2013 dags. 27. mars 2014 (Slys á Flugvallarbraut)^[HTML]

Hrd. 665/2013 dags. 27. mars 2014^[HTML]

Hrd. 734/2013 dags. 27. mars 2014 (Lífland)^[HTML]

Hrd. 750/2013 dags. 27. mars 2014^[HTML]

Hrd. 207/2014 dags. 31. mars 2014^[HTML]

Hrd. 178/2014 dags. 1. apríl 2014 (Blikanes - VG Investment A/S)^[HTML]

Hrd. 179/2014 dags. 1. apríl 2014 (VG Investment A/S)^[HTML]

Hrd. 180/2014 dags. 1. apríl 2014 (VG Investment A/S)^[HTML]

Hrd. 181/2014 dags. 1. apríl 2014 (VG Investment A/S)^[HTML]

Hrd. 182/2014 dags. 1. apríl 2014 (VG Investment A/S)^[HTML]

Hrd. 204/2014 dags. 3. apríl 2014 (Landsbankinn - „rekstrarfjármögnun í formi reikningslínu“)^[HTML]

Hrd. 647/2013 dags. 3. apríl 2014 (Straumborg gegn Glitni)^[HTML]

Hrd. 717/2013 dags. 3. apríl 2014 (Lýsing hf.)^[HTML]

Hrd. 718/2013 dags. 3. apríl 2014 (Krókur í Borgarbyggð)^[HTML]

Hrd. 749/2013 dags. 3. apríl 2014^[HTML]

Hrd. 87/2010 dags. 3. apríl 2014 (Hróarsholt)^[HTML]
Tekist á um meinta fölsun. Maður krafðist viðurkenningar gagnvart tengdaföður á að hafa eignast landspildu sem hann og systkini hans hefðu erft eftir föður sinn.
Stefnandinn hafði falsað yfirlýsingu stefnda, samkvæmt rannsókn á rithönd.

Hrd. 206/2014 dags. 4. apríl 2014^[HTML]

Hrd. 196/2014 dags. 9. apríl 2014^[HTML]

Hrd. 203/2014 dags. 9. apríl 2014^[HTML]

Hrd. 593/2013 dags. 10. apríl 2014^[HTML]

Hrd. 726/2013 dags. 10. apríl 2014 (Auðlegðarskattur)^[HTML]

Hrd. 802/2013 dags. 10. apríl 2014 (Landspildur á Vatnsendabletti)^[HTML]

Hrd. 261/2014 dags. 28. apríl 2014^[HTML]

Hrd. 230/2014 dags. 29. apríl 2014^[HTML]

Hrd. 241/2014 dags. 29. apríl 2014^[HTML]

Hrd. 242/2014 dags. 29. apríl 2014^[HTML]

Hrd. 243/2014 dags. 29. apríl 2014^[HTML]

Hrd. 227/2014 dags. 30. apríl 2014 (Búseturéttur - Drekavogur)^[HTML]

Hrd. 234/2014 dags. 30. apríl 2014 (Þrjú laus blöð o.fl.)^[HTML]
Erfðaskráin var gerð á þremur lausum blöðum. Meginefnið var á tveimur þeirra en undirritunin var á því þriðja. Blaðsíðurnar með meginefninu voru ekki undirritaðar né vottfestar.

Hrd. 237/2014 dags. 2. maí 2014^[HTML]

Hrd. 252/2014 dags. 2. maí 2014^[HTML]

Hrd. 250/2014 dags. 5. maí 2014^[HTML]

Hrd. 264/2014 dags. 6. maí 2014^[HTML]

Hrd. 120/2014 dags. 8. maí 2014^[HTML]

Hrd. 662/2013 dags. 8. maí 2014^[HTML]

Hrd. 276/2014 dags. 12. maí 2014 (Aresbank S.A.)^[HTML]

Hrd. 277/2014 dags. 12. maí 2014^[HTML]

Hrd. 278/2014 dags. 12. maí 2014^[HTML]

Hrd. 288/2014 dags. 12. maí 2014^[HTML]

Hrd. 265/2014 dags. 13. maí 2014^[HTML]

Hrd. 218/2014 dags. 14. maí 2014 (Stefnumið ehf.)^[HTML]

Hrd. 304/2014 dags. 14. maí 2014^[HTML]

Hrd. 305/2014 dags. 14. maí 2014^[HTML]

Hrd. 327/2014 dags. 14. maí 2014^[HTML]

Hrd. 465/2013 dags. 15. maí 2014^[HTML]

Hrd. 672/2013 dags. 15. maí 2014^[HTML]

Hrd. 713/2013 dags. 15. maí 2014^[HTML]

Hrd. 333/2014 dags. 19. maí 2014^[HTML]

Hrd. 328/2014 dags. 20. maí 2014 (Klausturhvammur 20)^[HTML]

Hrd. 286/2014 dags. 22. maí 2014^[HTML]

Hrd. 339/2014 dags. 22. maí 2014^[HTML]

Hrd. 760/2013 dags. 22. maí 2014^[HTML]

Hrd. 777/2013 dags. 22. maí 2014 (Kojuslys)^[HTML]
Talið var að tjónþoli hafi orðið að sæta meðábyrgð að 1/3 hluta þar sem hann hafi ekki gætt sín nægilega.

Hrd. 821/2013 dags. 22. maí 2014 (Maður féll ofan á steyputeina í grunni viðbyggingar)^[HTML]
Um er að ræða mál sem tjónþolinn í Hrd. 536/2012 dags. 28. febrúar 2013 (Viðbygging sumarhúss)^ⓘ höfðaði gagnvart vátryggingafélagi til að fá óskertar bætur úr frítímaslysatryggingu sinni en félagið hafði viðurkennt greiðsluskyldu sína að ¾ hluta þar sem ¼ hluti var skertur sökum stórfellds gáleysis tjónþolans. Hæstiréttur staðfesti dóm héraðsdóms um að hlutfallið héldist óbreytt.

Hrd. 825/2013 dags. 22. maí 2014^[HTML]

Hrd. 826/2013 dags. 22. maí 2014^[HTML]

Hrd. 281/2014 dags. 23. maí 2014^[HTML]

Hrd. 287/2014 dags. 23. maí 2014^[HTML]

Hrd. 26/2014 dags. 28. maí 2014^[HTML]

Hrd. 34/2014 dags. 28. maí 2014 (Snjóþotan)^[HTML]

Hrd. 348/2014 dags. 28. maí 2014 (Séreignarlífeyrissparnaður)^[HTML]
Fyrsti dómur Hæstaréttar um að séreignarlífeyrissparnaður væri innan skipta. Hins vegar þarf að athuga að á þeim tíma var í gildi lagaheimild til bráðabirgða til þess að taka út séreignarlífeyrissparnað fyrr en venjulega.

K og M gengu í hjúskap í júlí 2003 og slitu samvistum í júní 2012. Þau eiga jafnframt þrjú börn sem þau eignuðust á því tímabili. K sótti um skilnað að borði og sæng þann 11. febrúar 2013 og var hann veittur þann 3. október 2013.

Búið var tekið til opinberra skipta 24. júní 2013 og var viðmiðunardagur skipta 11. febrúar 2013. Samkomulag ríkti um að fasteignirnar og ein bifreið kæmi í hlut M með útlagningu. M tók yfir skuldir búsins. Í lok ársins 2012 nam séreignarlífeyrissparnaður M um 7,4 milljónum króna og réttindi hans í Lífeyrissjóði A nær tveimur milljónum króna. K hélt því fram að M ætti ennfremur lífeyrisréttindi í öðrum lífeyrissjóði en ekki lá fyrir upplýst virði þeirra réttinda, en þó lá fyrir að M hafði einungis greitt í hann lögbundið iðgjald í tæp tvö ár.

K krafðist þess að öll lífeyrisréttindi aðila verði talin hjúskapareign við fjárslit milli aðila.

Héraðsdómur Reykjaness hafnaði kröfu K.
Hæstiréttur sneri dómnum við að því leyti er varðaði séreignarlífeyrissparnað í Lífeyrissjóði A.

Hrd. 728/2013 dags. 28. maí 2014^[HTML]

Hrd. 818/2013 dags. 28. maí 2014^[HTML]

Hrd. 368/2014 dags. 30. maí 2014^[HTML]

Hrd. 329/2014 dags. 3. júní 2014 (Skýrslur starfsmanna SÍ)^[HTML]
Hæstiréttur taldi að 35. gr. laga um Seðlabanka Íslands, nr. 36/2001, væri sérstakt þagnarskylduákvæði en skyldi það eftir í lausu lofti nákvæmlega til hvaða upplýsinga það tekur.

Hrd. 352/2014 dags. 3. júní 2014^[HTML]

Hrd. 363/2014 dags. 4. júní 2014^[HTML]

Hrd. 475/2014 dags. 4. júní 2014 (Forkaupsréttur að fiskiskipi - Síldarvinnslan)^[HTML]
Sveitarfélag taldi sig geta gengið inn í hlutabréfakaup á grundvelli forkaupsréttar. Téður forkaupsréttur byggðist á lagaákvæði um að sveitarfélög hefðu forkaupsrétt á fiskiskipum er hefðu leyfi til veiða í atvinnuskyni til útgerðar sem hefði heimilisfesti í öðru sveitarfélagi, og ætti þá sveitarstjórnin í sveitarfélagi seljanda forkaupsrétt á skipinu.

Héraðsdómur hafði samþykkt kröfu sveitarfélagsins á þeim grundvelli að með sölu á hlutabréfum fyrirtækis væri verið að fara fram hjá markmiði lagaákvæðisins. Hæstiréttur var á öðru máli og taldi að ákvæði stjórnarskrár um friðhelgi eignarréttur mæltu gegn því að lögjafna á þessum forsendum, og synjaði því kröfu sveitarfélagsins.

Hrd. 25/2014 dags. 5. júní 2014^[HTML]

Hrd. 373/2014 dags. 5. júní 2014^[HTML]

Hrd. 50/2014 dags. 5. júní 2014^[HTML]

Hrd. 696/2013 dags. 5. júní 2014 (Dyravarsla - Ellefan)^[HTML]
Dyravörður hafði synjað R inngöngu á veitingastað með ýtingum hans og annars dyravarðar. Um 15 mínútum eftir þau samskipti, þegar R hafi verið kominn nokkurn spöl frá veitingastaðnum, hafi dyraverðirnir ráðist á hann. Ekki var fallist á kröfu R um skaðabætur frá vinnuveitendum dyravarðanna á grundvelli vinnuveitandaábyrgðar þar sem framferði dyravarðanna var of fjarri starfsskyldum þeirra.

Hrd. 308/2014 dags. 6. júní 2014^[HTML]

Hrd. 350/2014 dags. 10. júní 2014^[HTML]

Hrd. 382/2014 dags. 11. júní 2014^[HTML]

Hrd. 13/2014 dags. 12. júní 2014^[HTML]

Hrd. 609/2013 dags. 12. júní 2014^[HTML]

Hrd. 669/2013 dags. 12. júní 2014^[HTML]

Hrd. 774/2013 dags. 12. júní 2014 (Lóð í Þormóðsdal)^[HTML]

Hrd. 360/2014 dags. 13. júní 2014^[HTML]

Hrd. 353/2014 dags. 16. júní 2014 (Wow air)^[HTML]

Hrd. 403/2014 dags. 16. júní 2014 (Lekamálið)^[HTML]

Hrd. 36/2014 dags. 18. júní 2014^[HTML]

Hrd. 408/2014 dags. 24. júní 2014^[HTML]

Hrd. 415/2014 dags. 24. júní 2014^[HTML]

Hrd. 424/2014 dags. 25. júní 2014^[HTML]

Hrd. 438/2014 dags. 10. júlí 2014^[HTML]

Hrd. 480/2014 dags. 11. júlí 2014^[HTML]

Hrd. 429/2014 dags. 15. júlí 2014^[HTML]

Hrd. 529/2014 dags. 8. ágúst 2014^[HTML]

Hrd. 443/2014 dags. 18. ágúst 2014 (Landesbank - Vanlýsing og stjórnarskrá)^[HTML]

Hrd. 460/2014 dags. 18. ágúst 2014^[HTML]

Hrd. 527/2014 dags. 18. ágúst 2014^[HTML]

Hrd. 532/2014 dags. 18. ágúst 2014^[HTML]

Hrd. 396/2014 dags. 25. ágúst 2014 (Fasteignaverkefni - Berlin ehf.)^[HTML]

Hrd. 398/2014 dags. 25. ágúst 2014^[HTML]

Hrd. 399/2014 dags. 25. ágúst 2014^[HTML]

Hrd. 400/2014 dags. 25. ágúst 2014^[HTML]

Hrd. 410/2014 dags. 25. ágúst 2014^[HTML]

Hrd. 432/2014 dags. 25. ágúst 2014^[HTML]

Hrd. 433/2014 dags. 25. ágúst 2014 (Sérstakur saksóknari)^[HTML]

Hrd. 451/2014 dags. 25. ágúst 2014^[HTML]

Hrd. 452/2014 dags. 25. ágúst 2014^[HTML]

Hrd. 467/2014 dags. 25. ágúst 2014 (Helmingur jarðar)^[HTML]
K afsalaði sér helmingi jarðar sinnar til sambúðarmaka síns, M. 10 árum síðar lýkur sambúðinni og telur K að óheiðarlegt væri fyrir M að beita fyrir sér samningnum.

Hrd. 469/2014 dags. 25. ágúst 2014^[HTML]

Hrd. 492/2014 dags. 25. ágúst 2014^[HTML]

Hrd. 517/2014 dags. 25. ágúst 2014^[HTML]

Hrd. 518/2014 dags. 25. ágúst 2014^[HTML]

Hrd. 528/2014 dags. 25. ágúst 2014^[HTML]

Hrd. 447/2014 dags. 26. ágúst 2014^[HTML]

Hrd. 448/2014 dags. 26. ágúst 2014^[HTML]

Hrd. 524/2014 dags. 29. ágúst 2014^[HTML]

Hrd. 461/2014 dags. 4. september 2014^[HTML]

Hrd. 520/2014 dags. 4. september 2014^[HTML]

Hrd. 539/2014 dags. 4. september 2014^[HTML]

Hrd. 561/2014 dags. 4. september 2014 (Hljómalindarreitur)^[HTML]

Hrd. 457/2014 dags. 9. september 2014^[HTML]

Hrd. 562/2014 dags. 9. september 2014 (Heiðarvegur)^[HTML]

Hrd. 472/2014 dags. 10. september 2014^[HTML]

Hrd. 11/2014 dags. 11. september 2014 (Toppfiskur)^[HTML]

Hrd. 503/2014 dags. 11. september 2014^[HTML]

Hrd. 57/2014 dags. 11. september 2014^[HTML]

Hrd. 90/2014 dags. 11. september 2014^[HTML]

Hrd. 540/2014 dags. 16. september 2014^[HTML]

Hrd. 591/2014 dags. 17. september 2014^[HTML]

Hrd. 142/2014 dags. 18. september 2014^[HTML]

Hrd. 24/2014 dags. 18. september 2014 (Vaskárdalur)^[HTML]

Hrd. 360/2013 dags. 18. september 2014^[HTML]

Hrd. 367/2014 dags. 18. september 2014^[HTML]

Hrd. 47/2014 dags. 18. september 2014^[HTML]

Hrd. 49/2014 dags. 18. september 2014 (Röntgenmyndirnar)^[HTML]

Hrd. 56/2014 dags. 18. september 2014^[HTML]

Hrd. 58/2014 dags. 18. september 2014 (Fonsi)^[HTML]

Hrd. 789/2013 dags. 18. september 2014^[HTML]

Hrd. 91/2014 dags. 18. september 2014^[HTML]

Hrd. 556/2014 dags. 22. september 2014^[HTML]

Hrd. 557/2014 dags. 22. september 2014^[HTML]

Hrd. 103/2014 dags. 25. september 2014^[HTML]

Hrd. 114/2014 dags. 25. september 2014 (Faris)^[HTML]
Tæp þrjú ár liðu þangað til krafist var leiðréttingar og var það talið of langur tími, einkum í ljósi þess að sá er krafðist viðbótargreiðslunnar var bókhaldsskylt atvinnufyrirtæki.

Hrd. 170/2014 dags. 25. september 2014^[HTML]

Hrd. 51/2014 dags. 25. september 2014 (Ráðning sveitarstjóra)^[HTML]

Hrd. 70/2014 dags. 25. september 2014^[HTML]

Hrd. 75/2014 dags. 25. september 2014 (Uppsögn)^[HTML]

Hrd. 778/2013 dags. 25. september 2014 (Héðinsfjarðargöng II)^[HTML]

Hrd. 84/2014 dags. 25. september 2014 (Sjóklæðagerðin)^[HTML]

Hrd. 622/2014 dags. 30. september 2014^[HTML]

Hrd. 109/2014 dags. 2. október 2014^[HTML]

Hrd. 113/2014 dags. 2. október 2014^[HTML]

Hrd. 154/2014 dags. 2. október 2014^[HTML]

Hrd. 197/2014 dags. 2. október 2014 (Farmgjald)^[HTML]
Seljandi þjónustunnar var íslenskt fyrirtæki með höfuðstöðvar í Reykjavík en kaupandi hennar var sænskur lögaðili með varnarþing í Malmö í Svíþjóð. Þjónustan fólst í því að seljandinn flutti farm með skipi frá Þýskalandi til Reykjavíkur og þaðan landleiðina til Þingeyrar. Kaupandinn var ekki sáttur við reikning seljandans þar sem farmgjaldið væri hærra en hann taldi umsamið.

Seljandinn höfðaði svo dómsmál fyrir Héraðsdómi Reykjavíkur til innheimtu reikningsins og kaupandinn krafðist frávísunar á grundvelli þess að Lúganósamningsins komi í veg fyrir rekstur málsins á Íslandi. Hæstiréttur taldi að viðskiptin féll undir þann samning og að hann væri fullnægjandi réttarheimild til að virkja ákvæði í samningi málsaðilanna um að íslensk lög giltu um hann og að deilumál sem kynnu að rísa um hann yrðu úrskurðuð af íslenskum dómstólum. Leit rétturinn svo á að þar sem höfuðstöðvar seljandans væru í Reykjavík og að þetta væri flutningastarfsemi með kaupskipum hefði seljandanum verið réttilega heimilt að höfða það fyrir Héraðsdómi Reykjavíkur þar sem ekki skipti máli hvort þjónustan hafi verið þegin í þeirri þinghá þar sem starfstöðin væri.

Hrd. 92/2013 dags. 2. október 2014 (Atli Gunnarsson)^[HTML]
Synjað var skaðabótakröfu vegna ætlaðra mistaka við lagasetningu þar sem ekki var talið að meint mistök hafi verið nógu bersýnileg og alvarleg til að dæma bætur.

Hrd. 94/2014 dags. 2. október 2014 (Sveitarfélagið Skagafjörður - Lánasjóður sveitarfélaga I)^[HTML]

Hrd. 628/2014 dags. 7. október 2014^[HTML]

Hrd. 111/2014 dags. 9. október 2014 (Vífilfell)^[HTML]
Deilt var um hvort kolsýrðir drykkir teldust til vatnsdrykkja og taldi Vífillfell það ekki nógu vel rannsakað. Fyrir Hæstarétti byrjaði Samkeppniseftirlitið að koma með nýjar málsástæður og málsgögn. Hæstiréttur taldi að ekki væri horft á gögn sem voru ekki til fyrir.

Hrd. 121/2014 dags. 9. október 2014^[HTML]

Hrd. 124/2014 dags. 9. október 2014^[HTML]

Hrd. 149/2014 dags. 9. október 2014^[HTML]

Hrd. 152/2014 dags. 9. október 2014^[HTML]

Hrd. 189/2014 dags. 9. október 2014 (Heildverslun)^[HTML]

Hrd. 311/2014 dags. 9. október 2014 (Nauðungarvistun II)^[HTML]

Hrd. 46/2014 dags. 9. október 2014 (Skólastjóri afhendir dagbók)^[HTML]
Sveitarfélag var sýknað af kröfu um bótaábyrgð. Skólastjóri afhenti ríkissaksóknara dagbók sem stúlka hafði skrifað þar sem innihald bókarinnar voru meðal annars hugrenningar um ætluð kynferðisbrot. Skólastjórinn var síðan dæmdur á grundvelli sakarábyrgðar.

Hrd. 629/2014 dags. 10. október 2014^[HTML]

Hrd. 115/2014 dags. 16. október 2014^[HTML]

Hrd. 126/2014 dags. 16. október 2014^[HTML]

Hrd. 279/2014 dags. 16. október 2014^[HTML]

Hrd. 657/2014 dags. 20. október 2014 (Sam. erfðaskrá, ekki erfðasamningur)^[HTML]
Hjón gerðu sameiginlega erfðaskrá.

Langlífari maki í óskiptu búi gerir nýja erfðaskrá á meðan setu stendur í óskiptu búi. Sú erfðaskrá var gild. Ekkert loforð var í sameiginlegu erfðaskránni um að ekki mætti fella hana úr gildi einhliða eða breyta henni.

Hrd. 141/2014 dags. 23. október 2014^[HTML]

Hrd. 172/2014 dags. 23. október 2014^[HTML]

Hrd. 190/2014 dags. 23. október 2014^[HTML]

Hrd. 318/2014 dags. 23. október 2014^[HTML]

Hrd. 388/2014 dags. 23. október 2014 (Braut gegn börnum á heimili þeirra)^[HTML]

Hrd. 668/2014 dags. 27. október 2014 (Drómi - Afleiðusamningur)^[HTML]

Hrd. 681/2014 dags. 27. október 2014^[HTML]

Hrd. 679/2014 dags. 29. október 2014^[HTML]

Hrd. 680/2014 dags. 29. október 2014^[HTML]

Hrd. 222/2014 dags. 30. október 2014^[HTML]

Hrd. 224/2014 dags. 30. október 2014^[HTML]

Hrd. 232/2014 dags. 30. október 2014^[HTML]

Hrd. 334/2014 dags. 30. október 2014^[HTML]

Hrd. 685/2014 dags. 3. nóvember 2014^[HTML]

Hrd. 692/2014 dags. 3. nóvember 2014^[HTML]

Hrd. 693/2014 dags. 3. nóvember 2014^[HTML]

Hrd. 698/2014 dags. 4. nóvember 2014^[HTML]

Hrd. 110/2014 dags. 6. nóvember 2014 (Eykt)^[HTML]

Hrd. 127/2014 dags. 6. nóvember 2014^[HTML]

Hrd. 202/2014 dags. 6. nóvember 2014^[HTML]

Hrd. 244/2014 dags. 6. nóvember 2014^[HTML]

Hrd. 283/2014 dags. 6. nóvember 2014^[HTML]

Hrd. 442/2014 dags. 6. nóvember 2014^[HTML]

Hrd. 700/2014 dags. 6. nóvember 2014^[HTML]

Hrd. 715/2014 dags. 6. nóvember 2014^[HTML]

Hrd. 82/2014 dags. 6. nóvember 2014 (Grimsborgir II - Ásborgir)^[HTML]
Aðili keypti af sveitarfélagi tvær byggingarlóðir í landi og ætlaði að koma þar upp íbúðarbyggð. Fáeinum árum eftir kaupin uppgötvar kaupandinn umræður um það hvort skilgreina ætti svæðið einnig sem atvinnusvæði, og svo verður af því. Hæstiréttur taldi að seljandinn hefði brotið á samningsskyldum sínum með saknæmum hætti með þeirri endurskilgreiningu. Þetta var talið vera eftirfarandi vanefnd á kaupsamningi þeirra.

Hrd. 707/2014 dags. 10. nóvember 2014^[HTML]

Hrd. 708/2014 dags. 11. nóvember 2014^[HTML]

Hrd. 710/2014 dags. 11. nóvember 2014 (Ákæru vísað frá)^[HTML]
M sat í óskiptu búi.

Hann spreðaði kyrfilega. Hann millifærði milljónir til kvenna í Ghana. Hann hafði fengið bætur vegna jarðskjálftans á Suðurlandi með því skilyrði að hann lagaði húsið, en hann gerði það ekki. Þegar búinu var svo skipt var það svo eignalaust.

Gerð var skaðabótakrafa í sakamáli. Hæstaréttur taldi skorta á heimfærslu við umboðssvik og fjárdrátt.

Hrd. 148/2014 dags. 13. nóvember 2014 (Adakris)^[HTML]

Hrd. 301/2014 dags. 13. nóvember 2014^[HTML]

Hrd. 319/2014 dags. 13. nóvember 2014^[HTML]

Hrd. 355/2014 dags. 13. nóvember 2014 (Kynferðisbrot gegn andlega fatlaðri tengdamóður)^[HTML]

Hrd. 714/2014 dags. 14. nóvember 2014^[HTML]

Hrd. 734/2014 dags. 19. nóvember 2014^[HTML]

Hrd. 735/2014 dags. 19. nóvember 2014^[HTML]

Hrd. 195/2014 dags. 20. nóvember 2014 (Exista)^[HTML]

Hrd. 269/2014 dags. 20. nóvember 2014 (PWC)^[HTML]

Hrd. 446/2014 dags. 20. nóvember 2014^[HTML]

Hrd. 83/2014 dags. 20. nóvember 2014^[HTML]

Hrd. 683/2014 dags. 24. nóvember 2014^[HTML]

Hrd. 749/2014 dags. 25. nóvember 2014^[HTML]

Hrd. 112/2014 dags. 27. nóvember 2014^[HTML]

Hrd. 297/2014 dags. 27. nóvember 2014^[HTML]

Hrd. 538/2014 dags. 27. nóvember 2014^[HTML]

Hrd. 634/2013 dags. 27. nóvember 2014^[HTML]

Hrd. 792/2013 dags. 27. nóvember 2014^[HTML]

Hrd. 93/2014 dags. 27. nóvember 2014 (Silfurtúnsreitur í Garðabæ - Goðatún)^[HTML]

Hrd. 763/2014 dags. 1. desember 2014^[HTML]

Hrd. 764/2014 dags. 1. desember 2014^[HTML]

Hrd. 765/2014 dags. 1. desember 2014^[HTML]

Hrd. 766/2014 dags. 1. desember 2014^[HTML]

Hrd. 767/2014 dags. 1. desember 2014^[HTML]

Hrd. 768/2014 dags. 1. desember 2014^[HTML]

Hrd. 769/2014 dags. 1. desember 2014^[HTML]

Hrd. 770/2014 dags. 1. desember 2014^[HTML]

Hrd. 771/2014 dags. 1. desember 2014^[HTML]

Hrd. 772/2014 dags. 1. desember 2014^[HTML]

Hrd. 773/2014 dags. 1. desember 2014^[HTML]

Hrd. 774/2014 dags. 1. desember 2014^[HTML]

Hrd. 775/2014 dags. 1. desember 2014^[HTML]

Hrd. 776/2014 dags. 1. desember 2014^[HTML]

Hrd. 777/2014 dags. 1. desember 2014^[HTML]

Hrd. 236/2014 dags. 4. desember 2014^[HTML]

Hrd. 29/2014 dags. 4. desember 2014^[HTML]

Hrd. 376/2014 dags. 4. desember 2014^[HTML]

Hrd. 430/2014 dags. 4. desember 2014^[HTML]

Hrd. 476/2014 dags. 4. desember 2014^[HTML]

Hrd. 598/2014 dags. 4. desember 2014^[HTML]

Hrd. 762/2014 dags. 4. desember 2014^[HTML]

Hrd. 786/2013 dags. 4. desember 2014^[HTML]

Hrd. 782/2014 dags. 9. desember 2014^[HTML]

Hrd. 783/2014 dags. 9. desember 2014^[HTML]

Hrd. 747/2014 dags. 10. desember 2014^[HTML]

Hrd. 785/2014 dags. 10. desember 2014^[HTML]

Hrd. 153/2014 dags. 11. desember 2014^[HTML]

Hrd. 235/2014 dags. 11. desember 2014^[HTML]

Hrd. 345/2014 dags. 11. desember 2014^[HTML]

Hrd. 386/2014 dags. 11. desember 2014^[HTML]

Hrd. 390/2014 dags. 11. desember 2014^[HTML]

Hrd. 746/2014 dags. 11. desember 2014 (ALMC II)^[HTML]

Hrd. 790/2014 dags. 12. desember 2014 (Sameign)^[HTML]
K og M voru í sambúð við andlát M.
K er í máli við erfingja hans og var M skráður fyrir eignunum.
Erfingjarnir vildu ekki að hún fengi hlut í eignunum.

Hrd. 758/2014 dags. 16. desember 2014^[HTML]

Hrd. 215/2014 dags. 18. desember 2014^[HTML]

Hrd. 289/2014 dags. 18. desember 2014^[HTML]

Hrd. 317/2014 dags. 18. desember 2014^[HTML]

Hrd. 92/2014 dags. 18. desember 2014 (Bær)^[HTML]

Hrd. 326/2014 dags. 22. desember 2014 (Notkun fjárhagslegra upplýsinga í hefndarskyni)^[HTML]

Hrd. 349/2014 dags. 22. desember 2014^[HTML]

Hrd. 805/2014 dags. 7. janúar 2015^[HTML]

Hrd. 838/2014 dags. 7. janúar 2015^[HTML]

Hrd. 839/2014 dags. 7. janúar 2015^[HTML]

Hrd. 840/2014 dags. 7. janúar 2015^[HTML]

Hrd. 849/2014 dags. 7. janúar 2015 (Krafa um útburð)^[HTML]

Hrd. 856/2014 dags. 7. janúar 2015^[HTML]

Hrd. 857/2014 dags. 7. janúar 2015^[HTML]

Hrd. 858/2014 dags. 7. janúar 2015^[HTML]

Hrd. 803/2014 dags. 8. janúar 2015^[HTML]

Hrd. 844/2014 dags. 9. janúar 2015^[HTML]

Hrd. 855/2014 dags. 9. janúar 2015^[HTML]

Hrd. 807/2014 dags. 14. janúar 2015 (Hallgrímur SI)^[HTML]

Hrd. 821/2014 dags. 14. janúar 2015^[HTML]

Hrd. 11/2015 dags. 15. janúar 2015^[HTML]

Hrd. 320/2014 dags. 15. janúar 2015^[HTML]

Hrd. 346/2014 dags. 15. janúar 2015^[HTML]

Hrd. 364/2014 dags. 15. janúar 2015^[HTML]

Hrd. 370/2014 dags. 15. janúar 2015 (Hringiðan ehf.)^[HTML]

Hrd. 377/2014 dags. 15. janúar 2015 (Uppsögn)^[HTML]

Hrd. 389/2014 dags. 15. janúar 2015^[HTML]

Hrd. 409/2014 dags. 15. janúar 2015^[HTML]

Hrd. 422/2014 dags. 15. janúar 2015^[HTML]

Hrd. 12/2015 dags. 19. janúar 2015^[HTML]

Hrd. 808/2014 dags. 20. janúar 2015 (Leyfi til að reisa og reka raforkuflutningsvirki - Suðurnesjalína 2)^[HTML]

Hrd. 19/2015 dags. 21. janúar 2015^[HTML]

Hrd. 140/2014 dags. 22. janúar 2015^[HTML]

Hrd. 62/2015 dags. 22. janúar 2015^[HTML]

Hrd. 63/2015 dags. 22. janúar 2015^[HTML]

Hrd. 270/2014 dags. 29. janúar 2015^[HTML]

Hrd. 271/2014 dags. 29. janúar 2015^[HTML]

Hrd. 395/2014 dags. 29. janúar 2015 (Flugfreyja)^[HTML]
Flugfélag hafði neitað að leggja fram mikilvægar upplýsingar, meðal annars flugrita, til að upplýsa um orsök slyss þrátt fyrir áskorun um það. Hæstiréttur lagði af þeirri ástæðu sönnunarbyrðina á flugfélagið.

Hrd. 407/2014 dags. 29. janúar 2015 (Vingþór - Grjótháls)^[HTML]

Hrd. 24/2015 dags. 30. janúar 2015^[HTML]

Hrd. 823/2014 dags. 30. janúar 2015^[HTML]

Hrd. 46/2015 dags. 2. febrúar 2015 (Gjald vegna skipunar tveggja sérfræðinga til að hafa sértækt eftirlit með rekstri hans)^[HTML]

Hrd. 70/2015 dags. 4. febrúar 2015^[HTML]

Hrd. 77/2015 dags. 4. febrúar 2015^[HTML]

Hrd. 387/2014 dags. 5. febrúar 2015 (Ráðning afleysingalæknis í síma)^[HTML]

Hrd. 394/2014 dags. 5. febrúar 2015^[HTML]

Hrd. 397/2014 dags. 5. febrúar 2015^[HTML]

Hrd. 52/2014 dags. 5. febrúar 2015^[HTML]

Hrd. 526/2014 dags. 5. febrúar 2015 (Tómlæti - Viðbótarmeðlag)^[HTML]

Hrd. 76/2015 dags. 5. febrúar 2015 (Laugavegur 47)^[HTML]

Hrd. 32/2015 dags. 10. febrúar 2015^[HTML]

Hrd. 44/2015 dags. 10. febrúar 2015^[HTML]

Hrd. 47/2015 dags. 10. febrúar 2015^[HTML]

Hrd. 56/2015 dags. 10. febrúar 2015^[HTML]

Hrd. 96/2015 dags. 10. febrúar 2015^[HTML]

Hrd. 80/2015 dags. 11. febrúar 2015 (Breytt lögheimili til bráðabirgða)^[HTML]

Hrd. 86/2015 dags. 11. febrúar 2015^[HTML]

Hrd. 145/2014 dags. 12. febrúar 2015 (Al-Thani)^[HTML]

Hrd. 369/2014 dags. 12. febrúar 2015^[HTML]

Hrd. 406/2014 dags. 12. febrúar 2015^[HTML]

Hrd. 464/2014 dags. 12. febrúar 2015^[HTML]

Hrd. 576/2014 dags. 12. febrúar 2015^[HTML]

Hrd. 105/2015 dags. 17. febrúar 2015^[HTML]

Hrd. 91/2015 dags. 17. febrúar 2015^[HTML]

Hrd. 92/2015 dags. 17. febrúar 2015^[HTML]

Hrd. 95/2015 dags. 18. febrúar 2015^[HTML]

Hrd. 97/2015 dags. 18. febrúar 2015^[HTML]

Hrd. 420/2014 dags. 19. febrúar 2015^[HTML]

Hrd. 423/2014 dags. 19. febrúar 2015^[HTML]

Hrd. 459/2014 dags. 19. febrúar 2015 (Kirkjuhurð)^[HTML]

Hrd. 481/2014 dags. 19. febrúar 2015^[HTML]

Hrd. 483/2014 dags. 19. febrúar 2015^[HTML]

Hrd. 104/2015 dags. 23. febrúar 2015^[HTML]

Hrd. 378/2014 dags. 26. febrúar 2015 (Skiptasamningur)^[HTML]

Hrd. 440/2014 dags. 26. febrúar 2015^[HTML]

Hrd. 441/2014 dags. 26. febrúar 2015^[HTML]

Hrd. 465/2014 dags. 26. febrúar 2015 (Seljavegur)^[HTML]
14% flatarmálsmunur var ekki talinn duga.

Hrd. 482/2014 dags. 26. febrúar 2015^[HTML]

Hrd. 497/2014 dags. 26. febrúar 2015^[HTML]

Hrd. 509/2014 dags. 26. febrúar 2015^[HTML]

Hrd. 534/2014 dags. 26. febrúar 2015^[HTML]

Hrd. 122/2015 dags. 2. mars 2015 (Eignir í útlöndum)^[HTML]
Hjón voru að skilja og gerðu fjárskiptasamning, og var enginn ágreiningur um hann. Samningurinn var svo samþykktur af sýslumanni. Skilnaðurinn gekk svo í gegn árið 2008.

M varð síðar gjaldþrota. K höfðar í kjölfarið mál og krefst afhendingar á hlutabréfum sem voru föst inn í Kaupþing banka sem hafði farið á hausinn. Ekki var minnst á hlutabréfin í fjárskiptasamningnum. Þrotabú M taldi hlutabréfin vera eign M.
Þá kom í ljós að þau höfðu gert tvo samninga en eingöngu annar þeirra var staðfestur af sýslumanni. Í honum voru eignir þeirra sem voru staðsettar á Íslandi. Hinn samningurinn innihélt samkomulag um skiptingu eigna þeirra erlendis og ætluðu að halda honum leyndum nema nauðsyn krefði.
Í leynisamningnum stóð að K ætti hlutabréfin og viðurkenndi M það.

Dómstólar töldu hinn leynda fjárskiptasamning ekki gildan þar sem hann hafði ekki verið staðfestur. K hefði því ekki eignast hlutabréfin og því ekki fengið þau afhent.
Dómstóllinn ýjaði að því að K hefði mögulega getað beitt fyrir sér að hinn staðfesti samningur teldist ósanngjarn þar sem hann tæki ekki yfir allar eignir þeirra.

Hrd. 121/2015 dags. 4. mars 2015^[HTML]

Hrd. 381/2014 dags. 5. mars 2015^[HTML]

Hrd. 413/2014 dags. 5. mars 2015^[HTML]

Hrd. 515/2014 dags. 5. mars 2015^[HTML]

Hrd. 516/2014 dags. 5. mars 2015^[HTML]

Hrd. 625/2014 dags. 5. mars 2015 (Eyjólfur)^[HTML]

Hrd. 626/2014 dags. 5. mars 2015 (Stefanía)^[HTML]
Kröfuhafinn var ekki talinn geta borið fyrir sig vitneskjuskort um samningsatriði sökum þess að útsendir innheimtuseðlar báru með sér að hann var krafinn um verðbætur og um breytilega vexti. Því var hafnað að kröfuhafinn hefði ekki getað verið mögulegt að afla nánari upplýsinga um það.

Hrd. 751/2014 dags. 5. mars 2015 (Vatnsendi 8)^[HTML]
Litið var svo á að ákvörðun skiptastjóra dánarbús MSH um að úthluta beinum eignarrétti jarðarinnar Vatnsenda til ÞH væri ógild þar sem MSH hefði fengið jörðina afhenta til umráða og afnota, þar sem hinn beini eignarréttur hefði ekki verið til staðar á þeim tíma. Hæstiréttur leit svo á að þau réttindi gætu aldrei gengið til baka til dánarbúsins, óháð því hvort það sé vegna brostinna forsendna fyrir erfðaskránni, andláts MSH né brot ÞH á erfðaskránni, en í síðastnefnda tilvikinu myndi jörðin ganga til næsta rétthafa frekar en aftur til dánarbúsins.

Hrd. 89/2015 dags. 5. mars 2015^[HTML]

Hrd. 140/2015 dags. 10. mars 2015^[HTML]

Hrd. 141/2015 dags. 10. mars 2015^[HTML]

Hrd. 149/2015 dags. 10. mars 2015^[HTML]

Hrd. 150/2015 dags. 11. mars 2015^[HTML]

Hrd. 137/2015 dags. 12. mars 2015^[HTML]

Hrd. 167/2015 dags. 12. mars 2015^[HTML]

Hrd. 216/2014 dags. 12. mars 2015^[HTML]

Hrd. 474/2014 dags. 12. mars 2015^[HTML]

Hrd. 507/2014 dags. 12. mars 2015^[HTML]

Hrd. 545/2014 dags. 12. mars 2015^[HTML]

Hrd. 590/2014 dags. 12. mars 2015^[HTML]

Hrd. 156/2015 dags. 13. mars 2015^[HTML]

Hrd. 120/2015 dags. 16. mars 2015^[HTML]

Hrd. 174/2015 dags. 16. mars 2015 (Landamerki)^[HTML]
Ágreiningur var um landamerki milli tveggja jarða. Héraðsdómari taldi gögnin of óskýr til að leggja mat á mörkin vegna skorts á hnitum. Hæstiréttur taldi að dómaranum í héraði hefði verið rétt að kalla eftir hnitsettum kröfum.

Hrd. 176/2015 dags. 16. mars 2015^[HTML]

Hrd. 188/2015 dags. 17. mars 2015^[HTML]

Hrd. 205/2015 dags. 17. mars 2015^[HTML]

Hrd. 179/2015 dags. 18. mars 2015^[HTML]

Hrd. 187/2015 dags. 18. mars 2015^[HTML]

Hrd. 533/2014 dags. 19. mars 2015 (Yfirdráttarheimild)^[HTML]

Hrd. 535/2014 dags. 19. mars 2015^[HTML]

Hrd. 558/2014 dags. 19. mars 2015^[HTML]

Hrd. 566/2014 dags. 19. mars 2015^[HTML]

Hrd. 567/2014 dags. 19. mars 2015^[HTML]

Hrd. 570/2014 dags. 19. mars 2015^[HTML]

Hrd. 586/2014 dags. 19. mars 2015^[HTML]

Hrd. 592/2014 dags. 19. mars 2015 (Veitingaleyfi)^[HTML]

Hrd. 601/2014 dags. 19. mars 2015 (Verðmæti miðað við eignir búsins)^[HTML]
Reynt á sameiginlega og gagnkvæma erfðaskrá.

K hafði gefið börnunum eignir upp á hundrað milljónir á meðan hún sat í óskiptu búi. Reynt var á hvort um væri að óhæfilega gjöf eða ekki.

Hæstiréttur minnist á hlutfall hennar miðað við eignir búsins í heild. Eitt barnið var talið hafa fengið sínu meira en önnur. K hafði reynt að gera erfðaskrá og reynt að arfleifa hin börnin að 1/3 til að rétta þetta af, en sú erfðaskrá var talin ógild.

Hrd. 602/2014 dags. 19. mars 2015 (Þorsklifur)^[HTML]
Æ rifti samstarfssamningi sínum við J er kvað á um framleiðslu og dreifingu á niðursoðinni þorsklifur, er gerður var til fimm ára. J höfðaði svo í kjölfarið viðurkenningarmál gegn Æ. Forsenda riftunarinnar var sú að Æ hafi komist að því að J hefði farið í samkeppnisrekstur á tímabilinu. Í samningnum voru engin samkeppnishamlandi ákvæði en Hæstiréttur taldi að Æ hafi verið rétt að rifta samningnum þar sem samkeppnisrekstur J hefði verið ósamrýmanlegur tillits- og trúnaðarskyldum hans. J var ekki talinn hafa sannað að vitneskja Æ um hinn væntanlega rekstur hafi legið fyrir við samningsgerðina.

Hrd. 200/2015 dags. 20. mars 2015^[HTML]

Hrd. 216/2015 dags. 23. mars 2015^[HTML]

Hrd. 209/2015 dags. 24. mars 2015^[HTML]

Hrd. 583/2014 dags. 26. mars 2015 (Hjarðarhagi)^[HTML]

Hrd. 597/2014 dags. 26. mars 2015^[HTML]

Hrd. 618/2014 dags. 26. mars 2015^[HTML]

Hrd. 218/2015 dags. 27. mars 2015 (Kröfuhafar Glitnis hf.)^[HTML]

Hrd. 453/2014 dags. 31. mars 2015 (Skeifan)^[HTML]

Hrd. 563/2014 dags. 31. mars 2015 (Köfun í Silfru)^[HTML]
Í niðurstöðu málsins var reifað að krafan um lögbundnar refsiheimildir girði ekki fyrir að löggjafinn framselji til stjórnvalda heimild til að mæla fyrir í almennum stjórnvaldsfyrirmælum hvaða háttsemi teljist refsiverð. Hins vegar er þó nefnd sú krafa að í lögunum þurfi að lýsa refsiverðu háttseminni í meginatriðum í löggjöfinni sjálfri.

Hrd. 633/2014 dags. 31. mars 2015^[HTML]

Hrd. 639/2014 dags. 31. mars 2015 (Aumur og marinn)^[HTML]
Sjómaður fékk greitt 12 sinnum inn á tjónið yfir árstímabil. Félagið hafnaði svo greiðsluskyldu þar sem það taldi skorta orsakasamband. Hæstiréttur taldi að greiðslurnar hefðu falið í sér viðurkenningu á greiðsluskyldunni og hefði félagið getað komið með þetta talsvert fyrr.

Hrd. 671/2014 dags. 31. mars 2015^[HTML]

Hrd. 682/2014 dags. 31. mars 2015^[HTML]

Hrd. 215/2015 dags. 13. apríl 2015^[HTML]

Hrd. 244/2015 dags. 14. apríl 2015^[HTML]

Hrd. 247/2015 dags. 15. apríl 2015^[HTML]

Hrd. 248/2015 dags. 15. apríl 2015^[HTML]

Hrd. 237/2015 dags. 16. apríl 2015^[HTML]

Hrd. 262/2015 dags. 16. apríl 2015^[HTML]

Hrd. 228/2015 dags. 17. apríl 2015^[HTML]

Hrd. 232/2015 dags. 17. apríl 2015^[HTML]

Hrd. 233/2015 dags. 17. apríl 2015^[HTML]

Hrd. 269/2015 dags. 20. apríl 2015 (Dragon)^[HTML]

Hrd. 250/2015 dags. 21. apríl 2015^[HTML]

Hrd. 251/2015 dags. 21. apríl 2015^[HTML]

Hrd. 594/2014 dags. 22. apríl 2015^[HTML]

Hrd. 634/2014 dags. 22. apríl 2015^[HTML]

Hrd. 675/2014 dags. 22. apríl 2015^[HTML]

Hrd. 220/2015 dags. 27. apríl 2015^[HTML]

Hrd. 283/2015 dags. 30. apríl 2015 (Um hvað er sáttameðferðin?)^[HTML]
Sáttameðferð var í umgengnisdeilu K og M.
M höfðaði svo forsjármál.
Málshöfðun M var ruglingsleg þar sem hann gerði ekki greinarmun á umgengni og lögheimili.
Niðurstaðan var að sáttavottorð um umgengni væri ekki nóg fyrir mál um forsjá og lögheimili.

Hrd. 605/2014 dags. 30. apríl 2015^[HTML]

Hrd. 655/2014 dags. 30. apríl 2015^[HTML]

Hrd. 285/2015 dags. 5. maí 2015^[HTML]

Hrd. 291/2015 dags. 5. maí 2015^[HTML]

Hrd. 316/2015 dags. 7. maí 2015^[HTML]

Hrd. 580/2014 dags. 7. maí 2015^[HTML]

Hrd. 585/2014 dags. 7. maí 2015^[HTML]

Hrd. 587/2014 dags. 7. maí 2015^[HTML]

Hrd. 588/2014 dags. 7. maí 2015 (Einelti af hálfu slökkviliðsstjóra)^[HTML]

Hrd. 690/2014 dags. 7. maí 2015^[HTML]

Hrd. 748/2014 dags. 7. maí 2015^[HTML]

Hrd. 85/2015 dags. 7. maí 2015 (Hafnarberg)^[HTML]

Hrd. 275/2015 dags. 11. maí 2015^[HTML]

Hrd. 160/2015 dags. 13. maí 2015 (Verðtrygging)^[HTML]

Hrd. 384/2014 dags. 13. maí 2015^[HTML]

Hrd. 53/2015 dags. 13. maí 2015 (Umráðataka vegna Suðurnesjalínu 2)^[HTML]
Ágreiningur var um úrskurð matsnefnd eignarnámsbóta vegna snemmbærrar umráðasviptingu landspilda fimm jarða vegna lagningu Suðurnesjalínu 2. Ráðherra hafði áður orðið við beiðni Landsnets um heimild til eignarnáms þessa lands, með vísan til almannaþarfar.

Hæstiréttur taldi að ekki dugði að vísa eingöngu til þeirra almennu sjónarmiða um nauðsyn eignarnámsheimildarinnar, heldur þyrfti einnig að færa fram rök fyrir matsnefndinni að snemmbær umráðasvipting skv. 14. gr. laga um framkvæmd eignarnáms, nr. 11/1973, væri nauðsynleg. Þar sem slík rök voru ekki flutt fyrir matsnefndinni brast henni lagaskilyrði til að verða við þeirri beiðni, og þar af leiðandi var sá úrskurður hennar felldur úr gildi.

Hrd. 678/2014 dags. 13. maí 2015 (Niðurlagning stöðu)^[HTML]

Hrd. 697/2014 dags. 13. maí 2015^[HTML]

Hrd. 737/2014 dags. 13. maí 2015^[HTML]

Hrd. 786/2014 dags. 13. maí 2015^[HTML]

Hrd. 329/2015 dags. 18. maí 2015^[HTML]

Hrd. 330/2015 dags. 18. maí 2015^[HTML]

Hrd. 335/2015 dags. 19. maí 2015^[HTML]

Hrd. 10/2015 dags. 21. maí 2015 (Skert hreyfigeta í hálsi)^[HTML]

Hrd. 342/2015 dags. 21. maí 2015 (Ice Lagoon - Frávísun)^[HTML]
Meiri hluti Hæstaréttar taldi ráðstöfun um undirritun leigusamnings lögmæta þar sem hún krafðist ekki samþykkis allra félagsmanna þar sem hún var ekki meiriháttar, auk þess sem rétt hefði verið staðið að ákvörðunarferlinu. Þá fengu þeir sem voru á móti áformunum tilkynningu um fyrirhugaða ákvörðunartöku og fengu tækifæri til að koma sínum sjónarmiðum á framfæri.

Litið var til þess að einn þeirra aðila hefði um margra ára skeið boðið upp á sambærilega þjónustu og gefið út yfirlýsingu á sínum tíma að aðrir sameigendur hefðu rétt til þess að nýta landið á sambærilegan hátt á öðrum hlutum landsins en hann var að nota. Fyrirliggjandi leigusamningur var því ekki talinn hvorki fela í sér óvenjulega né meiriháttar ráðstöfun.

Sératkvæði í málinu fól í sér að dómarinn hafi verið ósammála meiri hlutanum hvað varðar bærni félagsins til að taka þá ákvörðun, og ráðstöfunin hafi því talist óheimil.

Hrd. 494/2014 dags. 21. maí 2015^[HTML]

Hrd. 579/2014 dags. 21. maí 2015 (Straumur og Berjanes)^[HTML]

Hrd. 695/2014 dags. 21. maí 2015^[HTML]

Hrd. 726/2014 dags. 21. maí 2015 (Fjarðabyggð gegn Lánasjóði sveitarfélaga ohf.)^[HTML]
Fjarðabyggð byggði á að samningur ætti að vera ógiltur sökum brostinna forsenda af þeirri ástæðu að gengi íslensku krónunnar hefði fallið meira en sveitarfélagið gerði ráð fyrir. Hæstiréttur taldi það ósannað að fyrir hafi legið ákvörðunarástæða um að gengisþróun yrði með tilteknum hætti né að stefndi hefði mátt vita um slíka forsendu af hálfu sveitarfélagsins.

Hrd. 736/2014 dags. 21. maí 2015 (Greiðslukortaskuld - Greiðsluaðlögun)^[HTML]

Hrd. 791/2014 dags. 21. maí 2015^[HTML]

Hrd. 354/2015 dags. 26. maí 2015^[HTML]

Hrd. 355/2015 dags. 26. maí 2015^[HTML]

Hrd. 21/2015 dags. 28. maí 2015^[HTML]

Hrd. 307/2015 dags. 28. maí 2015^[HTML]

Hrd. 337/2015 dags. 28. maí 2015^[HTML]

Hrd. 357/2015 dags. 28. maí 2015^[HTML]

Hrd. 752/2014 dags. 28. maí 2015 (Jökulsárlón - Spilda úr landi Fells - Riftun)^[HTML]

Hrd. 760/2014 dags. 28. maí 2015^[HTML]

Hrd. 812/2014 dags. 28. maí 2015^[HTML]

Hrd. 813/2014 dags. 28. maí 2015^[HTML]

Hrd. 814/2014 dags. 28. maí 2015^[HTML]

Hrd. 815/2014 dags. 28. maí 2015^[HTML]

Hrd. 816/2014 dags. 28. maí 2015^[HTML]

Hrd. 817/2014 dags. 28. maí 2015^[HTML]

Hrd. 818/2014 dags. 28. maí 2015^[HTML]

Hrd. 819/2014 dags. 28. maí 2015^[HTML]

Hrd. 820/2014 dags. 28. maí 2015^[HTML]

Hrd. 340/2015 dags. 2. júní 2015^[HTML]

Hrd. 369/2015 dags. 4. júní 2015^[HTML]

Hrd. 721/2014 dags. 4. júní 2015^[HTML]

Hrd. 731/2014 dags. 4. júní 2015^[HTML]

Hrd. 761/2014 dags. 4. júní 2015 (Höfðabrekka 27)^[HTML]
Fasteign var keypt á 18 milljónir króna. Gallar komu í ljós eftir afhendingu. Dómkvaddur matsmaður ritaði matsgerð og stóð í henni að úrbætur á þeim myndu kosta 11,9 milljónir (um 66% af kaupverðinu). Hæstiréttur féllst á að kaupanda hefði verið heimilt að rifta kaupsamningnum á grundvelli verulegrar vanefndar.

Hrd. 336/2015 dags. 5. júní 2015^[HTML]

Hrd. 373/2015 dags. 8. júní 2015^[HTML]

Hrd. 510/2014 dags. 11. júní 2015^[HTML]

Hrd. 599/2014 dags. 11. júní 2015^[HTML]

Hrd. 674/2014 dags. 11. júní 2015^[HTML]

Hrd. 742/2014 dags. 11. júní 2015^[HTML]

Hrd. 833/2014 dags. 11. júní 2015 (Hæfi / breytingar eftir héraðsdóm)^[HTML]
Uppnám sem héraðsdómur olli.

Héraðsdómur dæmdi föðurnum forsjá á báðum börnunum og þá fór mamman í felur með börnin.

M krafðist nýs mats eftir uppkvaðningu dóms héraðsdóms, og tók Hæstiréttur það fyrir.

K var talin hæfari skv. matsgerð en talið mikilvægara í dómi héraðsdóms að eldra barnið vildi ekki vera hjá K, heldur M, og að ekki ætti að skilja börnin að. Hæstiréttur var ósammála þeim forsendum og dæmdu forsjá þannig að eitt barnið væri í forsjá K og hitt forsjá M.

Talið að M hefði innrætt í eldri barnið hatur gagnvart K.

Matsmaður var í algjörum vandræðum í málinu.

Hrd. 837/2014 dags. 11. júní 2015 (Creditinfo)^[HTML]

Hrd. 384/2015 dags. 18. júní 2015^[HTML]

Hrd. 568/2014 dags. 18. júní 2015^[HTML]

Hrd. 822/2014 dags. 18. júní 2015 (Isavia ohf.)^[HTML]
Á höfðaði skaðabótamál gegn Isavia ohf. vegna brottreksturs hans úr starfsþjálfun til flugumferðarstjóra, sem Isavia sá um. Með lögum nr. 102/2006 var ríkisstjórninni heimilt að stofna það hlutafélag sem stefnt er í þessu máli og öðlaðist það félag ýmsar lagaheimildir til að annast tilteknar skyldur Flugmálastjórnar Íslands, þar á meðal umrædda starfsþjálfun. Leit Hæstiréttur svo á að ákvæði stjórnsýslulaga giltu um þær ákvarðanir innan þess verksviðs enda hefðu starfsmenn stjórnsýslunnar þurft að fylgja þeim hefði ákvörðunin verið tekin þar. Sökum skilmálana er giltu um námið var ekki talið að hann ætti rétt á bótum vegna fjártjóns en hins vegar voru dæmdar miskabætur.

Hrd. 848/2014 dags. 18. júní 2015^[HTML]

Hrd. 400/2015 dags. 24. júní 2015^[HTML]

Hrd. 394/2015 dags. 12. ágúst 2015^[HTML]

Hrd. 402/2015 dags. 13. ágúst 2015^[HTML]

Hrd. 408/2015 dags. 13. ágúst 2015^[HTML]

Hrd. 467/2015 dags. 13. ágúst 2015 (Verkfallsmál)^[HTML]

Hrd. 409/2015 dags. 17. ágúst 2015 (Margar fasteignir)^[HTML]
K sagðist hafa fengið föðurarf og hafði hún fjárfest honum í fasteign(um).
Kaupmáli hafði verið gerður um að sá arfur væri séreign.
K gat ekki rakið sögu séreignarinnar, heldur reiknaði út verðmæti hennar en Hæstiréttur taldi það ekki vera nóg.
Kröfugerð K var einnig ófullnægjandi.

Hrd. 413/2015 dags. 17. ágúst 2015^[HTML]

Hrd. 491/2015 dags. 17. ágúst 2015 (LÍN og Lýsing)^[HTML]
Reynt á tvö atriði: Hjón reyndu bæði að berjast fyrir um hvaða skuldir færu til hvors.

M vildi meina að LÍN-skuld yrði utan skipta en í mesta lagi helmingur hennar. M hélt því fram að upphæðin hefði verið órökrétt þar sem K myndi greiða af því í samræmi við tekjur. M hélt að hún gæti ekki greitt nema um fjórar milljónir á grundvelli tekna og lífslíkna og því væri eingöngu hægt að draga þá upphæð frá.

M hafði tekið bílalán sem fór í vanskil eftir afborganir í nokkur ár og einhver vafi var um hvort honum hafi verið skylt að greiða það. M greiddi tiltekna upphæð í kjölfar dómsáttar eftir tímamarkið og vildi K meina að við þá greiðslu hefði skuldin fyrst orðið til og ætti því að vera utan skipta. Þá taldi hún að M hefði getað varist kröfunni eða jafnvel samið um lækkun.

Dómstólar féllust ekki á neina af ofangreindum málsástæðum.

Hrd. 437/2015 dags. 18. ágúst 2015^[HTML]

Hrd. 516/2015 dags. 21. ágúst 2015^[HTML]

Hrd. 431/2015 dags. 24. ágúst 2015^[HTML]

Hrd. 432/2015 dags. 24. ágúst 2015^[HTML]

Hrd. 433/2015 dags. 24. ágúst 2015^[HTML]

Hrd. 438/2015 dags. 24. ágúst 2015^[HTML]

Hrd. 448/2015 dags. 24. ágúst 2015^[HTML]

Hrd. 472/2015 dags. 24. ágúst 2015 (Aðgangur að útboðsgögnum)^[HTML]
Fallist var á að Isavia myndi afhenda gögn en Isavia neitaði samt sem áður. Krafist var svo aðfarargerðar á grundvelli stjórnvaldsákvörðunarinnar. Isavia krafðist svo flýtimeðferðar þar sem ella kæmi aðilinn ekki vörnum við. Hæstiréttur synjaði því þar sem Isavia gæti komið vörnum sínum að í aðfararmálinu.

Hrd. 490/2015 dags. 24. ágúst 2015^[HTML]

Hrd. 466/2015 dags. 27. ágúst 2015^[HTML]

Hrd. 495/2015 dags. 27. ágúst 2015^[HTML]

Hrd. 510/2015 dags. 1. september 2015^[HTML]

Hrd. 460/2015 dags. 7. september 2015^[HTML]

Hrd. 28/2015 dags. 10. september 2015^[HTML]

Hrd. 3/2015 dags. 10. september 2015^[HTML]

Hrd. 4/2015 dags. 10. september 2015^[HTML]

Hrd. 5/2015 dags. 10. september 2015^[HTML]

Hrd. 51/2015 dags. 10. september 2015^[HTML]

Hrd. 6/2015 dags. 10. september 2015^[HTML]

Hrd. 7/2015 dags. 10. september 2015^[HTML]

Hrd. 184/2015 dags. 17. september 2015^[HTML]

Hrd. 8/2015 dags. 17. september 2015^[HTML]

Hrd. 15/2015 dags. 24. september 2015^[HTML]

Hrd. 180/2015 dags. 24. september 2015^[HTML]

Hrd. 26/2015 dags. 24. september 2015 (Tollafgreiðsla flugvélar)^[HTML]

Hrd. 72/2015 dags. 24. september 2015^[HTML]

Hrd. 81/2015 dags. 24. september 2015^[HTML]

Hrd. 84/2015 dags. 24. september 2015^[HTML]

Hrd. 614/2015 dags. 29. september 2015^[HTML]

Hrd. 553/2015 dags. 30. september 2015 (Berlice ehf. - Þorsteinn Hjaltested - Afleiðutengd skuldabréf)^[HTML]

Hrd. 652/2015 dags. 30. september 2015^[HTML]

Hrd. 114/2015 dags. 1. október 2015^[HTML]

Hrd. 132/2015 dags. 1. október 2015^[HTML]

Hrd. 612/2015 dags. 1. október 2015^[HTML]

Hrd. 635/2015 dags. 1. október 2015^[HTML]

Hrd. 647/2015 dags. 1. október 2015^[HTML]

Hrd. 846/2014 dags. 1. október 2015^[HTML]

Hrd. 106/2015 dags. 8. október 2015^[HTML]

Hrd. 164/2015 dags. 8. október 2015^[HTML]

Hrd. 189/2015 dags. 8. október 2015^[HTML]

Hrd. 22/2015 dags. 8. október 2015 (Þjóðskrá - Skráning og mat vatnsréttinda - Jökulsá á Dal)^[HTML]
Sveitarfélagið tók upp á því að vatnsréttindi yrðu skráð sérstaklega en það vildi Landsvirkjun ekki. Fallist var á sjónarmið sveitarfélagsins á stjórnsýslustigi. Landsvirkjun hélt því fram að það hefði ekki verið gert með þessum hætti. Ekki var talið að komin hefði verið á stjórnsýsluframkvæmd hvað þetta varðaði.

Hrd. 456/2014 dags. 8. október 2015 (Imon ehf.)^[HTML]

Hrd. 83/2015 dags. 8. október 2015 (Geysir)^[HTML]
Íslenska ríkið átti Geysi og einkaaðilar áttu umliggjandi svæði í sérstakri sameign. Einkaaðilarnir ákváðu að stofna einkahlutafélagið Landeigendafélagið Geysi í kringum rekstur svæðisins án samþykkis íslenska ríkisins og þrátt fyrir mótmæli þess. Félagið ákvað svo að setja gjaldskrá þar sem innheimt væri gjald af ferðamönnum á svæðinu og sóttist þá íslenska ríkið eftir lögbanni á gjaldheimtuna, sem var til meðferðar í dómsmáli þessu.

Hæstiréttur vísaði til óskráðrar meginreglu að meiri háttar ráðstafanir eigenda sérstakrar sameignar þyrftu samþykki þeirra allra. Að auki hafði ráðstöfunin áhrif á landsvæði sem var að fullu í eign íslenska ríkisins. Þar sem samþykki íslenska ríkisins skorti vegna þessara ráðstafana hefði setning umræddrar gjaldskrár verið óheimil. Staðfesti Hæstiréttur því lögbannið í ljósi þess að innheimta gjaldsins hefði brotið gegn eignarréttindum íslenska ríkisins.

Hrd. 636/2015 dags. 13. október 2015^[HTML]

Hrd. 688/2015 dags. 14. október 2015 (Synjað um að leysa verjanda frá störfum)^[HTML]
Fjórir sakborningar voru í einangrun og í fjölmiðlaviðtali nefndi verjandi eins þeirra að hann kannaðist ekki við ásakanir sem á honum voru bornar. Krafist var að verjanda yrði vikið úr störfum þar sem verjandinn var talinn vera með viðtalinu að flytja skilaboð frá sakborningnum til umheimsins. Hæstiréttur hafnaði þeirri kröfu og nefndi að áhrifin þurfi ýmist að hafa haft óeðlileg áhrif á rannsóknina eða málsmeðferðina.

Hrd. 116/2015 dags. 15. október 2015^[HTML]

Hrd. 127/2015 dags. 15. október 2015 (Dyrhólaey)^[HTML]

Hrd. 133/2015 dags. 15. október 2015^[HTML]

Hrd. 195/2015 dags. 15. október 2015^[HTML]

Hrd. 306/2015 dags. 15. október 2015 (Baklóð - Laugavegur 87)^[HTML]

Hrd. 34/2015 dags. 15. október 2015 (Atlantsolía I)^[HTML]

Hrd. 35/2015 dags. 15. október 2015 (Atlantsolía II)^[HTML]

Hrd. 101/2015 dags. 22. október 2015^[HTML]

Hrd. 130/2015 dags. 22. október 2015^[HTML]

Hrd. 153/2015 dags. 22. október 2015^[HTML]

Hrd. 252/2015 dags. 22. október 2015 (Hvaleyrarbraut 22)^[HTML]

Hrd. 69/2015 dags. 22. október 2015 (Bílvelta á Hellisheiði eystri)^[HTML]
Maður verður fyrir alvarlegu slysi.
75% varanleg örorka og 90 stig í varanlegan miska.
Sé grunur um að meta þurfi eitthvað framtíðartjón.
Maðurinn krafðist fjár til að kaupa smáhjól til að stunda þau áhugamál sem hann væri að stunda. Hæstiréttur ræðir um hvort útgjöldin teljist nauðsynleg og eðlileg og í þessu tilviki teljist krafan um kaup á smáhjólinu og aðstoðarmönnum sé utan bótamarka.

Hrd. 743/2014 dags. 22. október 2015 (Nýjabæjarafréttur)^[HTML]

Hrd. 717/2015 dags. 26. október 2015^[HTML]

Hrd. 115/2015 dags. 29. október 2015 (Söfnunarsjóður lífeyrisréttinda)^[HTML]
Fjallar um mörk stjórnvalds og einkaréttarlegs lögaðila.
Umboðsmaður hafði í mörg ár byggt á því að þar sem Söfnunarsjóðinn ynni á grundvelli sérlaga félli sjóðurinn undir eftirlit umboðsmanns. Hæstiréttur var ósammála þar sem sjóðurinn starfaði einnig samkvæmt hinum almennu lögum um lífeyrissjóði.

Hrd. 191/2015 dags. 29. október 2015^[HTML]

Hrd. 196/2015 dags. 29. október 2015^[HTML]

Hrd. 2/2015 dags. 29. október 2015^[HTML]

Hrd. 831/2014 dags. 29. október 2015^[HTML]

Hrd. 707/2015 dags. 3. nóvember 2015^[HTML]

Hrd. 128/2015 dags. 5. nóvember 2015 (Bónusgrísinn)^[HTML]

Hrd. 173/2015 dags. 5. nóvember 2015 (Hestamannafélagið Funi - Reiðvegur)^[HTML]
A krafðist ógildingar á ákvörðun ráðherra um að heimila Hestamannafélagsinu Funa að gera eignarnám í hluta lands í eigu A og nýta andlag eignarnámsins til lagningar reiðstígs.

Fyrir lágu tvær mögulegar leiðir sem reiðstígurinn hefði farið, þar sem önnur myndi liggja um austanverða Eyjafjarðará er myndi þvera Munkaþverá og hinn valkosturinn var að leggja hann um vestanverða Eyjafjarðará án þess að þvera Munkaþverá. Ráðherra valdi fyrrnefndu leiðina með rökstuðningi um aukið umferðaröryggi gagnvart bílaumferð er leiddi síður til þess að hestar myndu fælast, og því lægi fyrir almenningsþörf.

Hæstiréttur tók almennt undir mat ráðherra um almenningsþörfina en taldi hins vegar að ekki hefði nægilega verið gætt að meðalhófi, meðal annars sökum þess takmarkaða hóps er myndi ferðast um stíginn og að stígurinn yrði í einkaeigu. Þá nefndi hann að hinn valkosturinn hefði ekki verið nógu vel rannsakaður og borinn saman við hagsmuni eignarnámsþolans. Féllst Hæstiréttur því á kröfuna um ógildingu ákvörðunar ráðherra.

Hrd. 210/2015 dags. 5. nóvember 2015 (TH Investments)^[HTML]

Hrd. 211/2015 dags. 5. nóvember 2015^[HTML]

Hrd. 226/2015 dags. 5. nóvember 2015 (Sértæk skuldaaðlögun á Gnoðarvogi 60)^[HTML]

Hrd. 229/2015 dags. 5. nóvember 2015 (Erfingjar sjálfskuldarábyrgðarmanns - Námslán)^[HTML]
SH gekkst í sjálfskuldarábyrgð fyrir námslánum annars aðila en hann lést síðan. Um mánuði eftir andlátið hætti lánþeginn að greiða af láninu. Síðar sama ár var veitt leyfi til einkaskipta á búinu. Um tveimur árum eftir andlát SH tilkynnti lánveitandinn lánþeganum að öll skuldin hefði verið gjaldfelld vegna verulegra vanskila. Erfingjar SH bæru sem erfingjar dánarbús hans óskipta ábyrgð á umræddri skuld.

Í málinu var deilt um það hvort erfingjarnir hafi gengist undir skuldina. Erfingjarnir báru fyrir sig að hún hefði fallið niður við andlát sjálfskuldarábyrgðarmannsins, lögjafnað frá ákvæði er kvæði um niðurfellingu hennar við andlát lánþegans. Hæstiréttur synjaði þeirri málsástæðu á þeim forsendum að með sjálfskuldarábyrgðinni á námslánunum hefðu stofnast tryggingarréttindi í formi persónulegra skuldbindinga sem nytu verndar eignarréttarákvæðis stjórnarskrárinnar, er kæmi bæði í veg fyrir að ákvæðið væri túlkað rýmra en leiddi af því í bókstaflegum skilningi orðanna og að beitt yrði lögjöfnun með þessum hætti.

Þá var jafnframt hafnað málsástæðu um ógildingu á grundvelli 36. gr. samningalaga, nr. 7/1936.

Hrd. 370/2015 dags. 5. nóvember 2015^[HTML]

Hrd. 715/2015 dags. 11. nóvember 2015 (Ekki breytt lögheimili til bráðabirgða)^[HTML]

Hrd. 198/2015 dags. 12. nóvember 2015^[HTML]

Hrd. 217/2015 dags. 12. nóvember 2015^[HTML]

Hrd. 347/2015 dags. 12. nóvember 2015^[HTML]

Hrd. 681/2015 dags. 12. nóvember 2015^[HTML]

Hrd. 682/2015 dags. 12. nóvember 2015^[HTML]

Hrd. 683/2015 dags. 12. nóvember 2015^[HTML]

Hrd. 684/2015 dags. 12. nóvember 2015^[HTML]

Hrd. 686/2015 dags. 12. nóvember 2015^[HTML]

Hrd. 687/2015 dags. 12. nóvember 2015^[HTML]

Hrd. 706/2015 dags. 12. nóvember 2015^[HTML]

Hrd. 71/2015 dags. 12. nóvember 2015 (Líkamsrækt)^[HTML]
Tjónvaldur hefði átt að hafa gert sér grein fyrir tjónshættu en gerði ekkert í því. Gerðar voru úrbætur á tækinu eftir slysið.

Hrd. 718/2015 dags. 12. nóvember 2015 (Safn)^[HTML]

Hrd. 685/2015 dags. 16. nóvember 2015^[HTML]

Hrd. 745/2015 dags. 18. nóvember 2015 (Háfell)^[HTML]

Hrd. 100/2015 dags. 19. nóvember 2015^[HTML]
Hæstiréttur taldi að lán með óheyrilega háa vexti hefði verið vaxtalaust af þeim sökum, sem sagt ekki beitt fyllingu. Hins vegar bar það dráttarvexti frá málshöfðun.

Hrd. 147/2015 dags. 19. nóvember 2015^[HTML]

Hrd. 194/2015 dags. 19. nóvember 2015 (Miðhraun 14)^[HTML]

Hrd. 197/2015 dags. 19. nóvember 2015 (Kvistaland)^[HTML]

Hrd. 359/2015 dags. 19. nóvember 2015^[HTML]

Hrd. 138/2015 dags. 26. nóvember 2015^[HTML]

Hrd. 169/2015 dags. 26. nóvember 2015^[HTML]

Hrd. 243/2015 dags. 26. nóvember 2015^[HTML]

Hrd. 351/2015 dags. 26. nóvember 2015^[HTML]

Hrd. 352/2015 dags. 26. nóvember 2015^[HTML]

Hrd. 497/2015 dags. 26. nóvember 2015^[HTML]

Hrd. 759/2015 dags. 26. nóvember 2015^[HTML]

Hrd. 732/2015 dags. 27. nóvember 2015^[HTML]

Hrd. 752/2015 dags. 30. nóvember 2015^[HTML]

Hrd. 264/2015 dags. 3. desember 2015^[HTML]

Hrd. 60/2015 dags. 3. desember 2015 (Dráttarvél með ámoksturstæki - Varúðarregla umferðarlaga)^[HTML]

Hrd. 776/2015 dags. 3. desember 2015^[HTML]

Hrd. 94/2015 dags. 3. desember 2015^[HTML]

Hrd. 751/2015 dags. 4. desember 2015^[HTML]

Hrd. 134/2015 dags. 10. desember 2015 (Parlogis)^[HTML]

Hrd. 260/2015 dags. 10. desember 2015^[HTML]

Hrd. 261/2015 dags. 10. desember 2015^[HTML]

Hrd. 297/2015 dags. 10. desember 2015^[HTML]

Hrd. 299/2015 dags. 10. desember 2015 (Girðing)^[HTML]
Ágreiningur var um hvort skylda lægi á íslenska ríkinu eða kirkjumálasjóði til að greiða kostnað við að koma aftur upp girðingu. Hæstiréttur dæmdi í öðru máli árið 2014 að íslenska ríkinu bæri ekki að taka þátt í þeim kostnaði. Í þessu máli taldi hann að fyrningarfrestur þeirrar kröfu hefði ekki hafist fyrr en að gengnum fyrrnefndum dómi réttarins því það var ekki fyrr en þá sem tjónþoli gat vitað hver bæri hina lagalegu ábyrgð.

Hrd. 312/2015 dags. 10. desember 2015 (Birti nektarmyndir af fyrrverandi unnustu sinni í hefndarskyni)^[HTML]

Hrd. 334/2015 dags. 10. desember 2015^[HTML]

Hrd. 785/2015 dags. 14. desember 2015^[HTML]

Hrd. 801/2015 dags. 15. desember 2015^[HTML]

Hrd. 803/2015 dags. 16. desember 2015^[HTML]

Hrd. 168/2015 dags. 17. desember 2015^[HTML]

Hrd. 172/2015 dags. 17. desember 2015 (KAX)^[HTML]
KS var að láta reisa einbýlishús og réð KAX sem lögmann vegna ágreinings sem átti sér stað í tengslum við byggingu þess. Deilurnar í þessu máli snerust um það að KS hefði ráðið KAX til að vinna verkið en ekki fulltrúa hans. Hæstiréttur taldi að KS hefði átt að vera ljóst að KAX ynni ekki einn að verkinu og átti skilningurinn að vera sá að KAX væri í forsvari í dómsmálinu.

Hrd. 239/2015 dags. 17. desember 2015^[HTML]

Hrd. 263/2015 dags. 17. desember 2015^[HTML]

Hrd. 288/2015 dags. 17. desember 2015^[HTML]

Hrd. 290/2015 dags. 17. desember 2015^[HTML]

Hrd. 292/2015 dags. 17. desember 2015 (Lánasjóður sveitarfélaga II)^[HTML]

Hrd. 303/2015 dags. 17. desember 2015 (Skeifan)^[HTML]

Hrd. 304/2015 dags. 17. desember 2015 (Skeifan)^[HTML]

Hrd. 345/2015 dags. 17. desember 2015^[HTML]

Hrd. 346/2015 dags. 17. desember 2015^[HTML]

Hrd. 824/2015 dags. 6. janúar 2016^[HTML]

Hrd. 787/2015 dags. 7. janúar 2016 (Afhending gagna)^[HTML]
Fallist var á kröfu um afhendingu gagna sem voru eingöngu afhend matsmönnum en ekki gagnaðila.

Hrd. 812/2015 dags. 7. janúar 2016 (RR-Skil)^[HTML]

Hrd. 832/2015 dags. 8. janúar 2016^[HTML]

Hrd. 158/2015 dags. 14. janúar 2016^[HTML]

Hrd. 266/2015 dags. 14. janúar 2016^[HTML]

Hrd. 324/2015 dags. 14. janúar 2016^[HTML]

Hrd. 474/2015 dags. 14. janúar 2016^[HTML]

Hrd. 2/2016 dags. 18. janúar 2016^[HTML]

Hrd. 193/2015 dags. 21. janúar 2016^[HTML]

Hrd. 246/2015 dags. 21. janúar 2016^[HTML]

Hrd. 293/2015 dags. 21. janúar 2016 (Hlaupahjól)^[HTML]
Beitt var reglum um gangandi vegfarendur um aðila á hlaupahjóli, hvað varðaði hugsanlega meðábyrgð hans.

Hrd. 317/2015 dags. 21. janúar 2016 (Aðföng - Tollkvóti)^[HTML]

Hrd. 318/2015 dags. 21. janúar 2016 (Tollkvóti)^[HTML]

Hrd. 319/2015 dags. 21. janúar 2016 (Tollkvóti)^[HTML]

Hrd. 356/2015 dags. 21. janúar 2016^[HTML]

Hrd. 593/2015 dags. 21. janúar 2016^[HTML]

Hrd. 88/2015 dags. 21. janúar 2016^[HTML]

Hrd. 811/2015 dags. 25. janúar 2016 (24 ára sambúð - Helmingaskipti)^[HTML]

Hrd. 22/2016 dags. 28. janúar 2016^[HTML]

Hrd. 281/2015 dags. 28. janúar 2016^[HTML]

Hrd. 300/2015 dags. 28. janúar 2016^[HTML]

Hrd. 452/2015 dags. 28. janúar 2016^[HTML]

Hrd. 461/2015 dags. 28. janúar 2016 (Halldór fiskvinnsla)^[HTML]

Hrd. 462/2015 dags. 28. janúar 2016 (Eyrarhóll)^[HTML]
Rækjuveiðar voru kvótasettar en síðan var kvótinn afnuminn af stjórnvöldum. Nokkrum árum síðar voru rækjuveiðar aftur kvótasettar. Aðili er hafði áður fengið kvóta til rækjuveiða vildi aftur kvóta en fékk ekki þar sem hann uppfyllti ekki skilyrði laganna. Hæstiréttur taldi aðferðina málefnalega og synjaði kröfu hans. Aðilinn gæti hins vegar keypt kvóta.

Hrd. 7/2016 dags. 29. janúar 2016^[HTML]

Hrd. 272/2015 dags. 4. febrúar 2016^[HTML]

Hrd. 277/2015 dags. 4. febrúar 2016^[HTML]

Hrd. 278/2015 dags. 4. febrúar 2016^[HTML]

Hrd. 286/2015 dags. 4. febrúar 2016^[HTML]

Hrd. 298/2015 dags. 4. febrúar 2016^[HTML]

Hrd. 320/2015 dags. 4. febrúar 2016 (Óhefðbundin sambúð - gjöf við slit - Skattlögð gjöf)^[HTML]
Skattamál. Ríkið var í máli við K.
Eiginmaður K, M, var breskur ríkisborgari.
Þau eignuðust barn en ekki löngu eftir það slíta þau sambúðinni.
M keypti fasteign sem K bjó í ásamt barni þeirra.
Gerðu samning um að K myndi halda íbúðinni og fengi 40 milljónir að auki, en M héldi eftir öllum öðrum eignum. M var sterkefnaður.
Skatturinn krefst síðan tekjuskatts af öllum gjöfunum.
Niðurstaðan var sú að K þurfti að greiða tekjuskatt af öllu saman.

Málið er sérstakt hvað varðar svona aðstæður sambúðarslita. Skatturinn lítur venjulega framhjá þessu.

Hrd. 381/2015 dags. 4. febrúar 2016^[HTML]

Hrd. 757/2015 dags. 4. febrúar 2016^[HTML]

Hrd. 24/2016 dags. 9. febrúar 2016^[HTML]

Hrd. 63/2016 dags. 10. febrúar 2016 (Lóðarfélagið Stapahrauni 7 - 9)^[HTML]
Ágreiningur var um varnarþing stjórnarstöðvar skrásetts firma. Fyrirsvarsmenn voru með skráð lögheimili í Hafnarfirði en lögheimili firmans var í Reykjavík. Litið var svo á að stjórnarstöð þess væri í Hafnarfirði og því mátt sækja málið fyrir Héraðsdómi Reykjaness.

Hrd. 157/2015 dags. 11. febrúar 2016^[HTML]

Hrd. 253/2015 dags. 11. febrúar 2016^[HTML]

Hrd. 305/2015 dags. 11. febrúar 2016 (Gjaldtaka í Reykjahlíð)^[HTML]
Eigendur nokkurra lögbýla að Hverum við Námafjall og Leirhnúk stofnuðu einkahlutafélag L um tilteknar ráðstafanir á Reykjahlíð, sem var í sérstakri sameign þeirra allra. Eigendur nokkurra af þeim jörðum, er áttu samtals næstum 30% hluta af sameigninni, kröfðust staðfestingar á lögbanni gegn innheimtu L á aðgangsgjaldi að Hverum við Námafjall og Leirhnúk.

Hæstiréttur leit svo á að gjaldtakan hefði verið meiriháttar breyting á nýtingu landsins og því þurft að byggjast á ótvíræðu samþykki allra sameigenda. Ekki hafði mátt sjá að ótvírætt samþykki allra sameigenda hefði legið fyrir enda mátti ekki sjá á samþykktum L að eigendur sérstöku sameignarinnar hefðu afsalað þeim rétti til þess með ótvíræðum hætti, né tekið undir málatilbúnað L um að téðir eigendur hefðu samþykkt gjaldtökuna á vettvangi félagsins. Skorti því L heimild til gjaldtökunnar og lögbannið því staðfest.

Hrd. 326/2015 dags. 11. febrúar 2016^[HTML]

Hrd. 344/2015 dags. 11. febrúar 2016^[HTML]

Hrd. 396/2015 dags. 11. febrúar 2016 (Snorri í Betel)^[HTML]

Hrd. 411/2015 dags. 11. febrúar 2016 (Markarfljót - Varnargarður við Þórólfsfell)^[HTML]
Krafist var ógildingar á framkvæmdarleyfi vegna varnargarðs sem hafði eyðilagst og endurreistur með öðrum hætti en hann var.

Landeigendur komu með ýmsar ábendingar um legu varnargarðsins sem átti að endurbyggja, annmarka á plönum, ásamt öðrum atriðum, er leiddi til þess að sönnunarbyrðin um að rannsóknarskyldu í undirbúningi ákvörðunar um eignarnám fluttist yfir til stjórnvaldsins.

Hrd. 72/2016 dags. 11. febrúar 2016^[HTML]

Hrd. 113/2016 dags. 16. febrúar 2016^[HTML]

Hrd. 122/2016 dags. 18. febrúar 2016^[HTML]

Hrd. 375/2015 dags. 18. febrúar 2016^[HTML]

Hrd. 378/2015 dags. 18. febrúar 2016^[HTML]

Hrd. 379/2015 dags. 18. febrúar 2016^[HTML]

Hrd. 383/2015 dags. 18. febrúar 2016^[HTML]

Hrd. 391/2015 dags. 18. febrúar 2016^[HTML]

Hrd. 397/2015 dags. 18. febrúar 2016 (Lóðaskil í Hafnarfirði)^[HTML]
Engin stjórnsýsluframkvæmd var fyrir hendi um að lóðum hafi verið skilað.

Hrd. 406/2015 dags. 18. febrúar 2016^[HTML]

Hrd. 416/2015 dags. 18. febrúar 2016^[HTML]

Hrd. 424/2015 dags. 18. febrúar 2016^[HTML]

Hrd. 425/2015 dags. 18. febrúar 2016^[HTML]

Hrd. 426/2015 dags. 18. febrúar 2016^[HTML]

Hrd. 560/2015 dags. 18. febrúar 2016^[HTML]

Hrd. 415/2015 dags. 22. febrúar 2016^[HTML]

Hrd. 70/2016 dags. 22. febrúar 2016 (Ljárskógar)^[HTML]

Hrd. 477/2015 dags. 25. febrúar 2016 (Harpa-tónlistarhús)^[HTML]
Harpa kvartaði undan háum fasteignagjöldum. Snerist um það hvort að aðferðin sem beitt væri við fasteignamatið væri rétt. Harpa taldi aðferðina ranga og fór með sigur á hólmi í málinu.

Hrd. 563/2015 dags. 25. febrúar 2016^[HTML]

Hrd. 628/2015 dags. 25. febrúar 2016 (Endurupptökunefnd)^[HTML]
Nefnd á vegum framkvæmdavaldsins fékk það vald að fella úr gildi dóma dómstóla. Hæstiréttur taldi það andstætt stjórnarskrá þar sem það fór gegn verkaskiptingu þriggja handhafa ríkisvalds.

Hrd. 120/2016 dags. 26. febrúar 2016^[HTML]

Hrd. 99/2016 dags. 26. febrúar 2016^[HTML]

Hrd. 388/2015 dags. 3. mars 2016^[HTML]

Hrd. 447/2015 dags. 3. mars 2016^[HTML]

Hrd. 449/2015 dags. 3. mars 2016^[HTML]

Hrd. 471/2015 dags. 3. mars 2016 (Glammastaðir)^[HTML]
Heimilt var að selja veiðiréttinn þar sem landið var í eyði.

Hrd. 475/2015 dags. 3. mars 2016^[HTML]

Hrd. 530/2015 dags. 3. mars 2016 (Lambhagi - Langanesmelar)^[HTML]
Stóð skýrt í samningnum að verið væri að selja jörð með áskilnaði um að laxveiðiréttindin yrðu eftir.

Hrd. 155/2016 dags. 7. mars 2016^[HTML]

Hrd. 161/2016 dags. 8. mars 2016 (Hommar búsettir erlendis)^[HTML]
Tveir samkynhneigðir karlmenn giftu sig hér á landi án þess að hafa skráða búsetu eða sérstök tengsl við Ísland. Þeir kröfðust lögskilnaðar á Íslandi þar sem þeir gátu ekki fengið því framgengt í heimalöndum sínum sökum þess að samkynhneigð væri ólögleg þar.

Beiðni þeirra var synjað þar sem þeir uppfylltu ekki skilyrði laganna um lögheimili eða heimilisfesti hér á landi, og því hefðu íslenskir dómstólar ekki lögsögu í slíkum málum.

Hrd. 142/2016 dags. 9. mars 2016^[HTML]

Hrd. 331/2015 dags. 10. mars 2016^[HTML]

Hrd. 392/2015 dags. 10. mars 2016 (Sturlureykir)^[HTML]

Hrd. 417/2015 dags. 10. mars 2016^[HTML]

Hrd. 436/2015 dags. 10. mars 2016 (Bætur frá Tryggingastofnun)^[HTML]

Hrd. 450/2015 dags. 10. mars 2016^[HTML]

Hrd. 468/2015 dags. 10. mars 2016^[HTML]

Hrd. 185/2016 dags. 11. mars 2016^[HTML]

Hrd. 121/2016 dags. 16. mars 2016 (Vatnsendi 10)^[HTML]
Hæstiréttur felldi úr gildi úrskurð héraðsdóms um frávísun máls er sneri að því hvort Kópavogsbær hafi greitt réttum aðila þær eignarnámsbætur sem ÞH fékk. Hæstiréttur taldi þýðingarmest í málinu að fyrir liggi eðli og umfang þeirra óbeinu eignarréttinda sem hvíla á jörðinni. Héraðsdómi var gert að taka málið til efnismeðferðar.

Hrd. 132/2016 dags. 17. mars 2016^[HTML]

Hrd. 170/2016 dags. 17. mars 2016^[HTML]

Hrd. 410/2015 dags. 17. mars 2016^[HTML]

Hrd. 464/2015 dags. 17. mars 2016^[HTML]

Hrd. 529/2015 dags. 17. mars 2016^[HTML]

Hrd. 162/2016 dags. 18. mars 2016^[HTML]

Hrd. 163/2016 dags. 18. mars 2016^[HTML]

Hrd. 478/2015 dags. 22. mars 2016^[HTML]

Hrd. 500/2015 dags. 22. mars 2016^[HTML]

Hrd. 506/2015 dags. 22. mars 2016^[HTML]

Hrd. 519/2015 dags. 22. mars 2016^[HTML]

Hrd. 536/2015 dags. 22. mars 2016^[HTML]

Hrd. 231/2016 dags. 6. apríl 2016^[HTML]

Hrd. 203/2016 dags. 8. apríl 2016 (Aðför vegna Suðurnesjalínu 2)^[HTML]

Hrd. 204/2016 dags. 8. apríl 2016 (Aðför vegna Suðurnesjalínu 2)^[HTML]

Hrd. 205/2016 dags. 8. apríl 2016 (Aðför vegna Suðurnesjalínu 2)^[HTML]

Hrd. 509/2015 dags. 14. apríl 2016 (Tunguás)^[HTML]
Maður gefur 15 börnum sínum land sem kallað er Tunguás með gjafabréfi. Á því var kvöð um sameign, að hana mætti ekki selja eða ráðstafa henni og hvert og eitt ætti forkaupsrétt innbyrðis. Sum systkinin vildu skipta sameigninni en hin andmæltu því. Hæstiréttur taldi að ekki hefði verið skýrt í gjafabréfinu að bannað væri að skipta henni og taldi það því heimilt. Þau yrðu samt sem áður bundin af kvöðunum áfram hver á sínum eignarhluta.

Hrd. 549/2015 dags. 14. apríl 2016 (Deiliskipulag - Gróðurhús)^[HTML]
Kostnaður vegna vinnu við gagnaöflun innan fyrirtækis fékkst ekki viðurkenndur sem tjón.

Hrd. 568/2015 dags. 14. apríl 2016^[HTML]

Hrd. 575/2015 dags. 14. apríl 2016^[HTML]

Hrd. 592/2015 dags. 14. apríl 2016^[HTML]

Hrd. 617/2015 dags. 14. apríl 2016 (Drómi)^[HTML]

Hrd. 677/2015 dags. 14. apríl 2016^[HTML]

Hrd. 140/2016 dags. 19. apríl 2016^[HTML]

Hrd. 103/2015 dags. 20. apríl 2016 (Fjársvik gegn 15 einstaklingum - Einbeittur brotavilji)^[HTML]

Hrd. 232/2016 dags. 20. apríl 2016^[HTML]

Hrd. 279/2016 dags. 20. apríl 2016^[HTML]
Skýrslutaka af sambúðarkonu ákærða hjá lögreglu var haldin slíkum annmarka að sakamálinu var vísað frá.

Hrd. 616/2015 dags. 20. apríl 2016^[HTML]

Hrd. 224/2016 dags. 26. apríl 2016^[HTML]

Hrd. 243/2016 dags. 26. apríl 2016^[HTML]

Hrd. 197/2016 dags. 27. apríl 2016^[HTML]

Hrd. 112/2016 dags. 28. apríl 2016 (Brottnám frá Póllandi)^[HTML]

Hrd. 223/2015 dags. 28. apríl 2016^[HTML]

Hrd. 419/2015 dags. 28. apríl 2016^[HTML]

Hrd. 454/2015 dags. 28. apríl 2016^[HTML]

Hrd. 578/2015 dags. 28. apríl 2016^[HTML]

Hrd. 579/2015 dags. 28. apríl 2016^[HTML]

Hrd. 590/2015 dags. 28. apríl 2016 (Drykkjarvörusamningur)^[HTML]

Hrd. 591/2015 dags. 28. apríl 2016^[HTML]

Hrd. 615/2015 dags. 28. apríl 2016^[HTML]

Hrd. 618/2015 dags. 28. apríl 2016^[HTML]

Hrd. 619/2015 dags. 28. apríl 2016^[HTML]

Hrd. 620/2015 dags. 28. apríl 2016^[HTML]

Hrd. 621/2015 dags. 28. apríl 2016^[HTML]

Hrd. 632/2015 nr. 28. apríl 2016 (Glerárgata 28)^[HTML]

Hrd. 748/2015 dags. 28. apríl 2016^[HTML]

Hrd. 225/2016 dags. 29. apríl 2016^[HTML]

Hrd. 227/2016 dags. 29. apríl 2016^[HTML]

Hrd. 276/2016 dags. 29. apríl 2016^[HTML]

Hrd. 195/2016 dags. 3. maí 2016 (Fasteign skv. skiptalögum / séreignarlífeyrissparnaður)^[HTML]
Deilt um verðmat á fasteign sem verður til í hjúskapnum fyrir samvistarslit.

K var að reka fyrirtæki þar sem hún var búin að ganga í ábyrgðir. Sá rekstur gekk illa og borgaði M skuldir þessa fyrirtækis.
M þurfti að verjast mörgum einkamálum ásamt sakamálum í kjölfar efnahagshrunsins 2008 og var að bíða eftir afplánun. Óvíst var um hverjir tekjumöguleikar hans yrðu í framtíðinni.

Hjónin voru sammála um að fá verðmat frá fasteignasala. K var ósátt við það verðmat og vildi fá annan fasteignasala og þau sammæltust um það. K var heldur ekki sátt við það og fá þau þá þriðja matið. K var einnig ósátt við þriðja matið og krafðist þess að fá dómkvadda matsmenn til að verðmeta fasteignina. Það mat var lægra en möt fasteignasalanna og miðaði K þá kröfu sína um annað mat fasteignasalanna.
Ekki var krafist yfirmats né krafist vaxta af verðmati til skipta.
M hafði safnað um 185 milljónum í séreignarlífeyrissparnað á um tveimur árum.

Hæstiréttur nefndi að í málinu reyndi ekki á 102. gr. hjskl. hvað séreignarlífeyrissparnað hans varðaði þar sem M gerði enga tilraun til þess að krefjast beitingar þess lagaákvæðis. Engin tilraun var gerð til þess að halda honum utan skipta. M reyndi í staðinn að krefjast skáskipta og var fallist á það.

Hæstiréttur taldi enn fremur að ef ósættir séu um verðmat eigi skiptastjórinn að kveða matsmenn, og síðan fengið yfirmat séu ósættir við það. Aðilar geti því ekki látið framkvæma nokkur verðmöt og velja úr þeim. Því var ekki hægt að miða við mat fasteignasalanna.

Hrd. 303/2016 dags. 3. maí 2016^[HTML]

Hrd. 130/2016 dags. 4. maí 2016^[HTML]

Hrd. 537/2015 dags. 4. maí 2016^[HTML]

Hrd. 574/2015 dags. 4. maí 2016^[HTML]

Hrd. 585/2015 dags. 4. maí 2016 (Kostnaður vegna málsmeðferðar fyrir Tryggingastofnun ríkisins)^[HTML]

Hrd. 604/2015 dags. 4. maí 2016^[HTML]

Hrd. 247/2016 dags. 6. maí 2016^[HTML]

Hrd. 261/2016 dags. 9. maí 2016 (Kaupþing - Félagsstofnun stúdenta)^[HTML]
Kaupþing tók að sér fjárfestingar fyrir hönd Félagsstofnun stúdenta en efnahagshrunið 2008 leiddi til mikillar verðrýrnunar. Skv. matsgerð höfðu sumar þeirra leitt til tjóns þrátt fyrir að Kaupþing hefði haldið sig innan fjárfestingarstefnu sinnar. Því var ekki talið sýnt að vanefndin hefði leitt til tjónsins.

Hrd. 262/2016 dags. 9. maí 2016 (Kaupþing - Félagsstofnun stúdenta)^[HTML]

Hrd. 263/2016 dags. 9. maí 2016 (Félagsstofnun stúdenta)^[HTML]

Hrd. 264/2016 dags. 9. maí 2016 (Félagsstofnun stúdenta)^[HTML]

Hrd. 265/2016 dags. 9. maí 2016 (Félagsstofnun stúdenta)^[HTML]

Hrd. 266/2016 dags. 9. maí 2016 (Félagsstofnun stúdenta)^[HTML]

Hrd. 308/2016 dags. 10. maí 2016^[HTML]

Hrd. 316/2016 dags. 11. maí 2016^[HTML]

Hrd. 325/2016 dags. 11. maí 2016^[HTML]

Hrd. 511/2015 dags. 12. maí 2016 (Suðurnesjalína 2)^[HTML]
Landsnet ákvað að láta setja upp háspennulínur í lofti milli Hafnarfjarðar og Reykjanesbæjar árið 2008 í þeim tilgangi að styrkja afhendingaröryggi raforku á Suðurnesjum. Fyrir var Suðurnesjalína 1 sem var á hámarksnýtingu og eina línan þar á milli. Línan myndu þá fara um tugi jarða, þar á meðal jörð Sveitarfélagsins Voga. Ráðherra ákvað árið 2014 að heimila Landsneti ótímabundið eignarnám á tilteknum svæðum í þeim tilgangi.

Sveitarfélagið taldi að ekki hefðu verið uppfyllt skilyrði um almenningsþörf og meðalhóf sökum þess að ráðherrann sinnti ekki rannsóknarskyldu sinni áður en hann veitti heimildina, að samráðsskyldan gagnvart sér hafi verið brotin, og að brotið hafi verið gegn andmælareglunni. Íslenska ríkið andmælti þeim málatilbúnaði þar sem hann hafi boðað til kynningarfunda um málið og að tillögur Landsnets hafi farið í gegnum viðeigandi ferli hjá Skipulagsstofnun og Orkustofnun.

Meiri hluti Hæstaréttar tók undir með sveitarfélaginu að þeir möguleikar að grafa háspennulínuna ofan í jörð hafi ekki verið skoðaðir nógu vel af hálfu Landsnets. Þá hafi eignarnámsþolarnir andmælt tillögunum á sínum tíma og bent á raunhæfa kosti þess að grafa þær í staðinn ofan í jörð. Þrátt fyrir þetta hafi Landsnet ekki farið í neitt mat á þeim möguleika og vísað í staðinn til almennra sjónarmiða um kosti og galla jarðstrengja. Ráðherra hafi þrátt fyrir að málið hafi verið í þessum búningi látið hjá líða að láta rannsaka þann valkost betur. Með hliðsjón af því sem kom fram féllst meiri hluti Hæstaréttar á ógildingu ákvörðunar ráðherra um heimild til eignarnáms. Minni hluti Hæstaréttar taldi að ekki væru efni til að fallast á ógildingarkröfuna.

Hrd. 512/2015 dags. 12. maí 2016 (Suðurnesjalína 2)^[HTML]

Hrd. 513/2015 dags. 12. maí 2016 (Suðurnesjalína 2)^[HTML]

Hrd. 541/2015 dags. 12. maí 2016 (Suðurnesjalína 2)^[HTML]
Ógilt eignarnám er framkvæmt var vegna raforkuvirkis.

Hrd. 565/2015 dags. 12. maí 2016^[HTML]

Hrd. 566/2015 dags. 12. maí 2016^[HTML]

Hrd. 327/2016 dags. 19. maí 2016 (Svertingsstaðir)^[HTML]

Hrd. 362/2016 dags. 19. maí 2016^[HTML]

Hrd. 535/2015 dags. 19. maí 2016^[HTML]

Hrd. 583/2015 dags. 19. maí 2016^[HTML]

Hrd. 597/2015 dags. 19. maí 2016^[HTML]

Hrd. 630/2015 dags. 19. maí 2016 (Sumarhús)^[HTML]

Hrd. 333/2016 dags. 24. maí 2016^[HTML]

Hrd. 486/2015 dags. 26. maí 2016^[HTML]

Hrd. 627/2015 dags. 26. maí 2016^[HTML]

Hrd. 693/2015 dags. 26. maí 2016^[HTML]

Hrd. 304/2016 dags. 30. maí 2016^[HTML]

Hrd. 330/2016 dags. 30. maí 2016 (Aðili flutti mál sitt sjálfur)^[HTML]
Máli var vísað frá í héraði og ekki var upplýst að dómarinn hefði fullnægt leiðbeiningarskyldunni. Frávísunin var felld úr gildi og héraðsdómi gert að taka það til löglegrar meðferðar að nýju.

Hrd. 332/2016 dags. 30. maí 2016^[HTML]

Hrd. 324/2016 dags. 31. maí 2016^[HTML]

Hrd. 397/2016 dags. 1. júní 2016^[HTML]

Hrd. 396/2016 dags. 2. júní 2016^[HTML]

Hrd. 420/2015 dags. 2. júní 2016^[HTML]

Hrd. 479/2015 dags. 2. júní 2016^[HTML]

Hrd. 531/2015 dags. 2. júní 2016^[HTML]

Hrd. 598/2015 dags. 2. júní 2016^[HTML]

Hrd. 600/2015 dags. 2. júní 2016 (Hópbílaleigan ehf. III)^[HTML]

Hrd. 637/2015 dags. 2. júní 2016^[HTML]

Hrd. 638/2015 dags. 2. júní 2016^[HTML]

Hrd. 639/2015 dags. 2. júní 2016 (Kerskel)^[HTML]
Litið var svo á að háttsemi tjónþola hafi falið í sér stórfellt gáleysi. Vísað var til skráðra varúðarreglna og að vinnuveitandinn hafi ekki gætt að settum öryggisreglum. Tjónþoli vék samt frá þessum reglum þrátt fyrir að hafa verið ljóst um hættuna af því. Hann var látinn bera þriðjung tjónsins sjálfur.

Hrd. 643/2015 dags. 2. júní 2016 (Laugar í Súgandafirði)^[HTML]
Sveitarfélag keypti jarðhita af bónda og ætlaði að nota jarðhitann fyrir hitaveitu. Hæstiréttur leyfði þessu að ágangast þar sem þetta væri í hag almennings og ekki í andstöðu við tilgang laganna.

Hrd. 705/2015 dags. 2. júní 2016^[HTML]

Hrd. 354/2016 dags. 8. júní 2016^[HTML]

Hrd. 322/2015 dags. 9. júní 2016^[HTML]

Hrd. 323/2015 dags. 9. júní 2016^[HTML]

Hrd. 580/2015 dags. 9. júní 2016 (Gildi krafna)^[HTML]

Hrd. 661/2015 dags. 9. júní 2016^[HTML]

Hrd. 826/2015 dags. 9. júní 2016^[HTML]

Hrd. 86/2016 dags. 9. júní 2016^[HTML]

Hrd. 341/2016 dags. 14. júní 2016^[HTML]

Hrd. 368/2016 dags. 14. júní 2016^[HTML]

Hrd. 422/2016 dags. 14. júní 2016^[HTML]

Hrd. 436/2016 dags. 14. júní 2016^[HTML]
Sakborningur var sakaður um að hafa bakkað bíl á ungt barn þannig að það lést. Eitt vitni var að þessu og hafði verjandi sakborningsins samband við vitnið. Var verjandinn sakaður um að reyna að hafa áhrif á framburð vitnisins en verjandinn sagðist hafa verið í upplýsingaöflun. Hæstiréttur hafnaði þeirri kröfu.

Hrd. 385/2016 dags. 15. júní 2016 (Seðlabankinn)^[HTML]

Hrd. 29/2016 dags. 16. júní 2016^[HTML]

Hrd. 408/2016 dags. 16. júní 2016^[HTML]

Hrd. 540/2015 dags. 16. júní 2016 (Laugarásvegur 62 - Matsgerð)^[HTML]
Miklar yfirlýsingar fóru fram í fasteignaauglýsingu, sem sem að fasteign hefði verið endurbyggð frá grunni, en raunin var að stór hluti hennar var upprunalegur.

Hæstiréttur nefndi að með afdráttarlausum yfirlýsingum sé seljandi ekki eingöngu að ábyrgjast réttmæti upplýsinganna heldur einnig ábyrgjast gæði verksins. Reynist þær upplýsingar ekki sannar þurfi seljandinn að skila þeirri verðmætaaukningu aftur til kaupandans.

Hrd. 663/2015 dags. 16. júní 2016 (Íbúðalánasjóður og SPÞ)^[HTML]

Hrd. 710/2015 dags. 16. júní 2016^[HTML]

Hrd. 728/2015 dags. 16. júní 2016 (Húsaleigubætur vegna leigu íbúðar af ÖBÍ)^[HTML]

Hrd. 810/2015 dags. 16. júní 2016^[HTML]

Hrd. 470/2016 dags. 13. júlí 2016^[HTML]

Hrd. 467/2016 dags. 22. júlí 2016^[HTML]

Hrd. 523/2016 dags. 26. júlí 2016^[HTML]

Hrd. 521/2016 dags. 29. júlí 2016^[HTML]

Hrd. 491/2016 dags. 24. ágúst 2016^[HTML]

Hrd. 472/2016 dags. 26. ágúst 2016 (Viðurkenndur réttur til helmings - Sambúðarmaki)^[HTML]
Mál milli K og barna M.

Skera þurfti úr um skiptingu eigna sambúðarinnar. Börnin kröfðust þess að M ætti allt og því ætti það að renna í dánarbú hans.

M hafði gert plagg sem hann kallaði erfðaskrá. Hann hafði hitt bróður sinn sem varð til þess að hann lýsti vilja sínum um að sambúðarkona hans mætti sitja í óskiptu búi ef hann félli á undan. Hins vegar var sú ráðstöfun ógild þar sem hann hafði ekki slíka heimild, enda um sambúð að ræða. Þar að auki voru engin börn fyrir K til að sitja í óskiptu búi með.

K gat sýnt fram á einhverja eignamyndun, og fékk hún helminginn.

Hrd. 547/2016 dags. 26. ágúst 2016^[HTML]

Hrd. 476/2016 dags. 29. ágúst 2016^[HTML]

Hrd. 573/2016 dags. 30. ágúst 2016^[HTML]

Hrd. 450/2016 dags. 31. ágúst 2016^[HTML]

Hrd. 446/2016 dags. 5. september 2016^[HTML]

Hrd. 465/2016 dags. 5. september 2016^[HTML]

Hrd. 554/2016 dags. 5. september 2016^[HTML]

Hrd. 520/2016 dags. 6. september 2016^[HTML]

Hrd. 455/2016 dags. 7. september 2016^[HTML]

Hrd. 517/2016 dags. 7. september 2016 (Samtök sparifjáreigenda)^[HTML]
Samtök sparifjáreigenda höfðuðu mál á hendur fimm mönnum er voru að afplána refsingu í fangelsinu að Kvíabryggju. Í héraðsdómi var máli vísað frá á þeim forsendum að fangar teldust ekki eiga fasta búsetu í fangelsinu sbr. ákvæði laga um lögheimili þar sem fram kom að dvöl í fangelsi ígilti ekki fastri búsetu, og því væri ekki hægt að byggja afplánunarstað fangans sem grundvöll fyrir varnarþingi í málinu í skilningi 1. mgr. 32. gr. laga um meðferð einkamála, nr. 91/1991.

Hæstiréttur var sammála því mati héraðsdóms en ógilti svo þann úrskurð á þeim forsendum að slíkt hefði verið heimilt skv. 4. mgr. 32. gr. laganna. Stefnandi í héraði vísaði til þess ákvæðis í munnlegum málflutningi en stefndu í héraði andmæltu því á þeim vettvangi þar sem þess hefði ekki verið getið í stefnu, en héraðsdómari sinnti ekki þeim andmælum. Hæstiréttur tók fram að eigi væri skylt að taka fram í héraðsdómsstefnu á hvaða grundvelli stefnandi teldi stefna eiga varnarþing í þeirri þinghá, né að stefnandinn þurfi að svara fyrir fram atriðum sem stefndi gæti reynt að beita sér fyrir í þeim efnum. Með hliðsjón af þessum atriðum og öðrum felldi hann úrskurð héraðsdóms úr gildi og kvað á um að málið skyldi hljóta efnislega umfjöllun hjá héraðsdómi.

Hrd. 616/2016 dags. 8. september 2016^[HTML]

Hrd. 469/2016 dags. 12. september 2016^[HTML]

Hrd. 557/2016 dags. 13. september 2016 (Heiðarvegur 10)^[HTML]

Hrd. 601/2016 dags. 14. september 2016^[HTML]

Hrd. 146/2016 dags. 15. september 2016^[HTML]

Hrd. 209/2016 dags. 15. september 2016^[HTML]

Hrd. 511/2016 dags. 15. september 2016 (Skipta jafnt eignum þeirra - Sameign eftir 16 ár)^[HTML]
M hafði staðið í miklum verðbréfaviðskiptum og hafði miklar tekjur.
K hafði sáralitlar tekjur en sá um börn.
K fékk fyrirfram greiddan arf og arð, alls um 30 milljónir. Hann rann inn í bú þeirra.
M hafði unnið í fyrirtæki í eigu fjölskyldu K og fékk góð laun þar.
Þau voru talin vera sameigendur alls þess sem M hafði eignast.

Hrd. 629/2015 dags. 15. september 2016^[HTML]

Hrd. 691/2015 dags. 15. september 2016^[HTML]

Hrd. 758/2015 dags. 15. september 2016 (Búseti hsf.)^[HTML]

Hrd. 774/2015 dags. 15. september 2016^[HTML]

Hrd. 789/2015 dags. 15. september 2016^[HTML]

Hrd. 528/2016 dags. 16. september 2016 (365 miðlar ehf.)^[HTML]

Hrd. 641/2015 dags. 22. september 2016^[HTML]

Hrd. 744/2015 dags. 22. september 2016^[HTML]

Hrd. 88/2016 dags. 22. september 2016^[HTML]

Hrd. 592/2016 dags. 27. september 2016^[HTML]

Hrd. 16/2016 dags. 29. september 2016^[HTML]

Hrd. 30/2016 dags. 29. september 2016^[HTML]

Hrd. 35/2016 dags. 29. september 2016^[HTML]

Hrd. 471/2016 dags. 29. september 2016^[HTML]

Hrd. 842/2015 dags. 29. september 2016^[HTML]

Hrd. 850/2015 dags. 29. september 2016^[HTML]

Hrd. 860/2015 dags. 29. september 2016^[HTML]

Hrd. 614/2016 dags. 4. október 2016^[HTML]

Hrd. 21/2016 dags. 6. október 2016^[HTML]

Hrd. 23/2016 dags. 6. október 2016 (Grettisgata 6)^[HTML]

Hrd. 64/2016 dags. 6. október 2016^[HTML]

Hrd. 651/2016 dags. 6. október 2016^[HTML]

Hrd. 821/2015 dags. 6. október 2016 (Ella ÍS 119 - Gír í vélbát)^[HTML]

Hrd. 647/2016 dags. 10. október 2016 (Gegn vilja foreldris)^[HTML]

Hrd. 623/2016 dags. 12. október 2016 (Vaxtaendurskoðun)^[HTML]
Vísað var til að sökum þess að engin fyrirmæli voru í nýju lögunum um lagaskil þeirra og eldri laganna bæri að leysa úr ágreiningi um skyldur er stofnaðar voru í tíð eldri laga á grundvelli eldri laganna en ekki þeirra nýrri. Skipti þá engu þótt skyldurnar hafi að einhverju leyti verið ítarlegri skilgreindar í nýju lögunum en þeim eldri.

Í þessu máli var ágreiningur um skyldu lánveitenda um upplýsingagjöf um vexti við gerð lánssamnings að því leyti að bankinn tilgreindi ekki við hvaða aðstæður óbreytilegir vextir myndu breytast. Staðfesti Hæstiréttur því niðurstöðu Neytendastofu og áfrýjunarnefndar neytendamála um að bankinn hefði brotið eldri lögin að þessu leyti.

Hrd. 658/2016 dags. 12. október 2016^[HTML]

Hrd. 109/2016 dags. 13. október 2016^[HTML]

Hrd. 20/2016 dags. 13. október 2016^[HTML]

Hrd. 207/2015 dags. 13. október 2016^[HTML]
Fyrir Hæstarétti var tekin fyrir krafa ákærða um niðurfellingu máls sökum tafa á rannsókn málsins, og var fallist á hana. Þá gagnrýndi Hæstiréttur meðal annars þann langa tíma sem það tók ákæruvaldið að skila málsgögnum til Hæstaréttar en þegar gögnunum var skilað höfðu liðið ellefu ár frá hinu ætlaða broti.

Hrd. 34/2016 dags. 13. október 2016 (Þorbjörn hf.)^[HTML]

Hrd. 37/2016 dags. 13. október 2016^[HTML]

Hrd. 429/2015 dags. 13. október 2016^[HTML]

Hrd. 47/2016 dags. 13. október 2016 (Afleiðingar ógildis erfðaskrár)^[HTML]
Framkvæmd vottunar.

Erfingjarnir fóru til tryggingarfélags lögmannsins og kröfðust bóta, og samþykkti tryggingarfélagið það.

Deilan snerist um kostnað. Erfingjarnir vildu einnig að tryggingarfélagið greiddi kostnaðinn en það taldi að það þyrfti ekki að greiða hann.

Hrd. 65/2016 dags. 13. október 2016^[HTML]
Maður ritaði undir sjálfskuldarábyrgð vegna veltureiknings hjá Arion banka. Bankinn vildi meina að númer reikningsins hefði verið misritað. Ákveðið reikningsnúmer hafði verið ritað og dregin lína yfir það, og annað reikningsnúmer ritað í staðinn. Ábyrgðarmennirnir vildu ekki kannast við að hafa gert breytingar á skjalinu, og ekki höfðu verið ritaðir upphafsstafir hjá breytingunni.

Hæstiréttur taldi að bankinn bæri sönnunarbyrðina á að ábyrgðarmennirnir hefðu mátt vita af breytingunni á þeim tíma.

Hrd. 676/2015 dags. 13. október 2016 (Vörulager)^[HTML]
Ósannað var verðmæti vörulagers þar sem málsaðilinn lét hjá líða að afla sönnunargagna því til sönnunar.

Hrd. 749/2015 dags. 13. október 2016^[HTML]

Hrd. 796/2015 dags. 13. október 2016 (Suðurnesjalína 2 - Leyfi Orkustofnunar)^[HTML]

Hrd. 828/2015 dags. 13. október 2016^[HTML]

Hrd. 833/2015 dags. 13. október 2016^[HTML]

Hrd. 558/2016 dags. 18. október 2016^[HTML]

Hrd. 659/2016 dags. 18. október 2016^[HTML]

Hrd. 711/2016 dags. 19. október 2016^[HTML]

Hrd. 59/2016 dags. 20. október 2016 (Torfufell)^[HTML]

Hrd. 71/2016 dags. 20. október 2016^[HTML]

Hrd. 76/2016 dags. 20. október 2016 (K meðvituð um óljóst verðmat)^[HTML]

Hrd. 84/2016 dags. 20. október 2016^[HTML]

Hrd. 855/2015 dags. 20. október 2016 (SPB)^[HTML]

Hrd. 94/2016 dags. 20. október 2016 (Hitaveita Egilsstaða og Fella ehf. og Fljótsdalshérað gegn Lánasjóði sveitarfélaga ohf.)^[HTML]

Hrd. 726/2016 dags. 26. október 2016^[HTML]

Hrd. 117/2016 dags. 27. október 2016^[HTML]

Hrd. 119/2016 dags. 27. október 2016^[HTML]

Hrd. 15/2016 dags. 27. október 2016^[HTML]

Hrd. 168/2016 dags. 27. október 2016 (Þrotabú IceCapitals ehf.)^[HTML]

Hrd. 814/2015 dags. 27. október 2016^[HTML]

Hrd. 83/2016 dags. 27. október 2016 (Sjóklæðagerðin hf.)^[HTML]
Sjóklæðagerðin leigði atvinnuhúsnæði. Brunavarnir gerðu athugasemdir við húsið og þurfti því að fara í breytingar á húsnæðinu. Leigjandinn taldi þær breytingar ekki fullnægjandi og rifti samningnum. Leigusalinn fór svo í mál við Sjóklæðagerðina og krafðist efnda samkvæmt samningnum en Hæstiréttur taldi riftunina lögmæta en féllst ekki á hægt væri að krefjast efnda in natura og riftunar. Hins vegar féllst hann á að skaðabótaskylda hefði verið til staðar.

Hrd. 845/2015 dags. 27. október 2016^[HTML]

Hrd. 630/2016 dags. 28. október 2016^[HTML]

Hrd. 144/2016 dags. 3. nóvember 2016^[HTML]

Hrd. 269/2016 dags. 3. nóvember 2016^[HTML]

Hrd. 694/2016 dags. 3. nóvember 2016 (Matsgerðir)^[HTML]

Hrd. 724/2016 dags. 9. nóvember 2016^[HTML]

Hrd. 322/2016 dags. 10. nóvember 2016 (Hnjótafjall)^[HTML]

Hrd. 323/2016 dags. 10. nóvember 2016 (Skíðadalsafréttur)^[HTML]

Hrd. 377/2016 dags. 10. nóvember 2016 (Forsjársvipting)^[HTML]

Hrd. 53/2016 dags. 10. nóvember 2016 (Sjúkratryggingar Íslands I)^[HTML]

Hrd. 556/2016 dags. 10. nóvember 2016^[HTML]

Hrd. 714/2016 dags. 10. nóvember 2016^[HTML]

Hrd. 91/2016 dags. 10. nóvember 2016 (Ursus)^[HTML]

Hrd. 92/2016 dags. 10. nóvember 2016^[HTML]

Hrd. 358/2015 dags. 17. nóvember 2016^[HTML]

Hrd. 44/2016 dags. 17. nóvember 2016 (Ice Lagoon)^[HTML]

Hrd. 496/2015 dags. 17. nóvember 2016^[HTML]

Hrd. 705/2016 dags. 17. nóvember 2016 (VBS)^[HTML]

Hrd. 715/2016 dags. 17. nóvember 2016^[HTML]

Hrd. 841/2015 dags. 17. nóvember 2016^[HTML]

Hrd. 96/2016 dags. 17. nóvember 2016 (Fjármögnunarleiga)^[HTML]

Hrd. 135/2016 dags. 24. nóvember 2016^[HTML]

Hrd. 33/2016 dags. 24. nóvember 2016^[HTML]

Hrd. 74/2016 dags. 24. nóvember 2016 (Háteigsvegur 24)^[HTML]

Hrd. 839/2015 dags. 24. nóvember 2016^[HTML]

Hrd. 95/2016 dags. 24. nóvember 2016^[HTML]

Hrd. 783/2016 dags. 28. nóvember 2016^[HTML]

Hrd. 792/2016 dags. 28. nóvember 2016^[HTML]

Hrd. 793/2016 dags. 28. nóvember 2016^[HTML]

Hrd. 760/2016 dags. 29. nóvember 2016 (Landspilda í Vopnafirði)^[HTML]

Hrd. 17/2016 dags. 1. desember 2016^[HTML]

Hrd. 186/2016 dags. 1. desember 2016^[HTML]

Hrd. 360/2015 dags. 1. desember 2016 (Júlíus Þór Sigurþórsson o.fl. - Verðsamráð - Einbeittur brotavilji)^[HTML]
Margir voru ákærðir vegna ólögmæts samráðs á markaði. Meðákærðir voru viðstaddir þegar aðrir ákærðir gáfu skýrslu. Talið var að ákærðu hefðu ekki átt að hlýða á framburð meðákærðu áður en þeir sjálfir væru búnir að gefa sína skýrslu.

Hrd. 412/2016 dags. 1. desember 2016^[HTML]

Hrd. 729/2016 dags. 1. desember 2016^[HTML]

Hrd. 763/2016 dags. 1. desember 2016^[HTML]

Hrd. 78/2016 dags. 1. desember 2016^[HTML]

Hrd. 80/2016 dags. 1. desember 2016^[HTML]

Hrd. 97/2016 dags. 1. desember 2016^[HTML]

Hrd. 118/2016 dags. 8. desember 2016^[HTML]

Hrd. 245/2016 dags. 8. desember 2016 (Sameiginlegur lögmaður)^[HTML]

Hrd. 502/2016 dags. 8. desember 2016 (Snjóslabb)^[HTML]

Hrd. 735/2016 dags. 8. desember 2016^[HTML]

Hrd. 781/2016 dags. 12. desember 2016^[HTML]

Hrd. 762/2016 dags. 13. desember 2016^[HTML]

Hrd. 769/2016 dags. 14. desember 2016^[HTML]

Hrd. 18/2016 dags. 15. desember 2016 (Kæra stjórnvalds á máli til lögreglu)^[HTML]

Hrd. 191/2016 dags. 15. desember 2016^[HTML]

Hrd. 207/2016 dags. 15. desember 2016^[HTML]

Hrd. 212/2016 dags. 15. desember 2016 (Íslandsstofa)^[HTML]
Íslandsstofa stofnaði til útboðs um rammasamning. Hæstiréttur taldi hana bundna af meginreglum stjórnsýsluréttar þar sem hún var (þá) ótvírætt stjórnvald í skilningi íslenskra laga.

Hrd. 214/2016 dags. 15. desember 2016^[HTML]

Hrd. 218/2016 dags. 15. desember 2016^[HTML]

Hrd. 267/2016 dags. 15. desember 2016^[HTML]

Hrd. 306/2016 dags. 15. desember 2016^[HTML]

Hrd. 449/2016 dags. 15. desember 2016 (Ómerking/heimvísun)^[HTML]
Hæstiréttur ómerkti úrskurð/dóm héraðsdóms.

Mamman flutti til útlanda með barnið fljótlega eftir uppkvaðningu niðurstöðu héraðsdóms og Hæstiréttur ómerkti á þeim grundvelli að aðstæður hefðu breyst svo mikið.

Niðurstaða héraðsdóms byggði mikið á matsgerð um hæfi foreldra.

Hafnað skýrt í héraðsdómi að dæma sameiginlega forsjá.

K var talin miklu hæfari en M til að sjá um barnið samkvæmt matsgerð.

Ekki minnst á í héraðsdómi að það væri forsenda úrskurðarins að hún myndi halda sig hér á landi, en Hæstiréttur vísaði til slíkra forsenda samt sem áður.

K fór í tvö fjölmiðlaviðtöl, annað þeirra nafnlaust og hitt þeirra undir fullu nafni. Hún nefndi að hann hefði sakaferil að baki. M dreifði kynlífsmyndum af henni á yfirmenn hennar og vinnufélaga.

M tilkynnti K til barnaverndaryfirvalda um að hún væri óhæf móðir.

Hrd. 660/2016 dags. 15. desember 2016^[HTML]

Hrd. 784/2016 dags. 15. desember 2016^[HTML]

Hrd. 815/2016 dags. 15. desember 2016^[HTML]

Hrd. 829/2015 dags. 15. desember 2016^[HTML]

Hrd. 149/2016 dags. 20. desember 2016 (Guðmundur Runólfsson)^[HTML]

Hrd. 150/2016 dags. 20. desember 2016 (Hraðfrystihús Hellissands)^[HTML]

Hrd. 221/2016 dags. 20. desember 2016^[HTML]

Hrd. 222/2016 dags. 20. desember 2016 (Austurstræti 10A ehf.)^[HTML]
Aðili seldi öðrum aðila, fyrir 115 milljónir króna, einkahlutafélagið Austurstræti 10A ehf., og átti að afhenda eignina 15. desember 2014. Eina eign þess félags var eign að þessu heimilisfangi. Á þeirri eign hvíldi 49 milljón króna lán sem kaupandi félagsins samdi um að yfirtaka. Greiða skyldi af því 16 milljónir við kaupsamning, 7 milljónir þremur mánuðum síðar, 6 milljónir sex mánuðum síðar, sömu upphæð níu mánuðum síðar, 7,5 milljónir tólf mánuðum síðar. Kaupandi skuldbatt sig þar að auki selja félagið Gjáhellu 7 ehf. sem stofna ætti um samnefnda fasteign, að virði 23,5 milljónir króna. Svo reyndist vera að félagið Gjáhella 7 ehf. hefði ekki verið eign kaupandans og ætlaði kaupandi sér að redda sér þeirri eign.

Seljandinn rifti svo samningnum þann 19. desember 2014, þ.e. fjórum dögum eftir umsaminn afhendingardag, vegna meintra verulegra vanefnda kaupanda, þar á meðal væru yfir 20 milljóna veð enn áhvílandi á Gjáhellu 7. Þessari riftun andmælti kaupandi þann 23. desember sama ár. Kaupandinn krafðist fyrir dómi viðurkenningar um gildi þessa samnings og að seljanda væri skylt að framselja eignirnar.

Hæstiréttur tók fram að heildarmat á málsatvikum réði því hvort um hefði verið verulega vanefnd að ræða. Hlutfall Gjáhellu 7 af vanefndinni var um 20,4%, að í samningnum var óljóst hvort seljandi eða kaupandi ætti að hlutast til um stofnun einkahlutafélagsins utan um þá fasteign, og að seljandi hefði sjálfur veðsett 27 milljónir af Austurstræti 10A og því sjálfur vanefnt kaupsamninginn. Í ljósi þessara atriða féllst hann ekki á riftun samningsins.

Hrd. 240/2016 dags. 20. desember 2016^[HTML]

Hrd. 82/2016 dags. 20. desember 2016 (Festir)^[HTML]

Hrd. 825/2016 dags. 27. desember 2016^[HTML]

Hrd. 798/2016 dags. 6. janúar 2017^[HTML]

Hrd. 808/2016 dags. 12. janúar 2017^[HTML]

Hrd. 826/2016 dags. 12. janúar 2017^[HTML]

Hrd. 827/2016 dags. 12. janúar 2017^[HTML]

Hrd. 836/2016 dags. 12. janúar 2017^[HTML]

Hrd. 852/2016 dags. 12. janúar 2017 (Ekki hlutdeild eftir 15 ár)^[HTML]
Ekki dæmd hlutdeild eftir tiltölulegan tíma.
Líta þarf til þess hversu lengi eignin var til staðar.
Ekki litið svo á að það hefðu verið næg framlög frá M í eigninni.

Hrd. 837/2016 dags. 13. janúar 2017^[HTML]

Hrd. 838/2016 dags. 17. janúar 2017^[HTML]

Hrd. 839/2016 dags. 17. janúar 2017^[HTML]

Hrd. 850/2016 dags. 17. janúar 2017^[HTML]

Hrd. 858/2016 dags. 17. janúar 2017^[HTML]

Hrd. 7/2017 dags. 18. janúar 2017^[HTML]

Hrd. 866/2016 dags. 18. janúar 2017 (Vinnukona - Túlkun 10. gr. barnalaga)^[HTML]
Barn fæðist um árið 1926 og það höfðar dómsmálið löngu, löngu síðar. Málið var höfðað gegn hálfsystkinum barnsins þar sem aðrir aðilar voru látnir.

Móðir þess var í vist og varð ófrísk. Hún giftist öðrum manni fyrir fæðingu barnsins og sá aðili varð skráður faðir barnsins.

Bakkað aðeins með kröfuna í hrd. barátta fyrir lífsýni seríunni. Þó þurfti að sýna fram á að móðirin og hinn meinti faðir höfðu þekkst.

Hrd. 1/2017 dags. 19. janúar 2017^[HTML]

Hrd. 254/2016 dags. 19. janúar 2017^[HTML]

Hrd. 272/2016 dags. 19. janúar 2017^[HTML]

Hrd. 273/2016 dags. 19. janúar 2017^[HTML]

Hrd. 274/2016 dags. 19. janúar 2017^[HTML]

Hrd. 275/2016 dags. 19. janúar 2017^[HTML]

Hrd. 411/2016 dags. 19. janúar 2017 (Vélasamstæða)^[HTML]

Hrd. 525/2015 dags. 19. janúar 2017 (SPRON)^[HTML]

Hrd. 835/2016 dags. 25. janúar 2017^[HTML]

Hrd. 278/2016 dags. 26. janúar 2017 (Umboðsmaður skuldara)^[HTML]
Starfsmaður umboðsmanns skuldara skipti sér af þremur málum fyrrverandi eiginmanns síns. Hæstiréttur taldi að veita hefði átt starfsmanninum áminningu þar sem afskiptin voru ekki það alvarleg að þau réttlættu fyrirvaralausa brottvikningu úr starfi.

Hrd. 305/2016 dags. 26. janúar 2017^[HTML]

Hrd. 331/2016 dags. 26. janúar 2017^[HTML]

Hrd. 357/2016 dags. 26. janúar 2017^[HTML]

Hrd. 241/2016 dags. 2. febrúar 2017 (Dalsnes)^[HTML]
Krafan um viðbótargreiðslu samsvaraði 15% af tekjum eins árs hjá lántaka og 10% af eigin fé hans. Fallist var á hana.

Hrd. 242/2016 dags. 2. febrúar 2017 (Innnes ehf. I)^[HTML]

Hrd. 248/2016 dags. 2. febrúar 2017 (Sjóklæðagerðin - KPMG)^[HTML]

Hrd. 250/2016 dags. 2. febrúar 2017 (Bjargráðasjóður - Stjörnugrís III)^[HTML]
Einstaklingur sem þurfti að borga búnaðargjald (vegna landbúnaðarstarfsemi) vildi fá það endurgreitt. Það gjald hafði runnið til Svínaræktarfélags Íslands, Bændasamtakanna og Bjargráðasjóðs. Vildi einstaklingurinn meina að með skyldu til greiðslu gjaldanna til þessara einkaaðila sé verið að greiða félagsgjald. Hæstiréttur nefndi að í tilviki Bjargráðasjóðs að sökum hlutverks sjóðsins og að stjórn sjóðsins væri skipuð af ráðherra yrði að líta til þess að sjóðurinn væri stjórnvald, og því væri um skatt að ræða.

Hrd. 273/2015 dags. 2. febrúar 2017^[HTML]

Hrd. 300/2016 dags. 2. febrúar 2017 (Samþykki veðsetningar)^[HTML]

Hrd. 329/2016 dags. 2. febrúar 2017^[HTML]

Hrd. 358/2016 dags. 2. febrúar 2017 (Lækjarsmári 7)^[HTML]
Dómurinn er til marks um það að gallaþröskuldur laga um fasteignakaup eigi ekki við þegar seljandi vanrækir upplýsingaskyldu sína. Kaupanda var því dæmdur afsláttur af kaupverði.

Hrd. 369/2016 dags. 2. febrúar 2017 (Lögmaður og uppgjör)^[HTML]

Hrd. 378/2016 dags. 2. febrúar 2017^[HTML]

Hrd. 380/2016 dags. 9. febrúar 2017^[HTML]

Hrd. 453/2016 dags. 9. febrúar 2017^[HTML]

Hrd. 79/2017 dags. 9. febrúar 2017^[HTML]
Ákærði var sakaður um að hafa nauðgað sautján ára stúlku. Féllst Hæstiréttur á beitingu undantekningarheimildar um að hinn ákærði víki úr þingsal á meðan skýrslugjöf hennar stæði. Hins vegar þyrfti hinn ákærði að eiga kost á að fylgjast með skýrslugjöfinni og geti beint fyrirmælum til verjanda síns um að leggja fyrir hana spurningar.

Hrd. 15/2017 dags. 15. febrúar 2017^[HTML]

Hrd. 99/2017 dags. 15. febrúar 2017^[HTML]

Hrd. 102/2017 dags. 16. febrúar 2017^[HTML]

Hrd. 376/2016 dags. 16. febrúar 2017^[HTML]

Hrd. 575/2016 dags. 16. febrúar 2017 (Framkvæmdaleyfi vegna Suðurnesjalínu 2)^[HTML]

Hrd. 577/2016 dags. 16. febrúar 2017 (Eldur á dekkjaverkstæði)^[HTML]

Hrd. 113/2017 dags. 21. febrúar 2017^[HTML]

Hrd. 293/2016 dags. 23. febrúar 2017^[HTML]

Hrd. 363/2016 dags. 23. febrúar 2017^[HTML]

Hrd. 424/2016 dags. 23. febrúar 2017^[HTML]

Hrd. 447/2016 dags. 23. febrúar 2017^[HTML]

Hrd. 809/2015 dags. 23. febrúar 2017^[HTML]

Hrd. 131/2017 dags. 24. febrúar 2017^[HTML]

Hrd. 67/2017 dags. 1. mars 2017^[HTML]

Hrd. 387/2016 dags. 2. mars 2017^[HTML]

Hrd. 460/2016 dags. 2. mars 2017^[HTML]

Hrd. 477/2016 dags. 2. mars 2017^[HTML]

Hrd. 100/2017 dags. 6. mars 2017^[HTML]

Hrd. 138/2017 dags. 6. mars 2017^[HTML]
Lögreglumaður lá undir grun um misbeitingu á valdi sínu og var málið svo fellt niður. Ríkissaksóknari ógilti niðurfellinguna og öðlaðist tilnefning verjandans sjálfkrafa aftur gildi við það.

Hrd. 46/2017 dags. 8. mars 2017 (Ofgreitt/hafnað endurgreiðslu)^[HTML]

Hrd. 284/2016 dags. 9. mars 2017^[HTML]

Hrd. 371/2016 dags. 9. mars 2017 (Einar Valur)^[HTML]

Hrd. 404/2016 dags. 9. mars 2017^[HTML]

Hrd. 417/2016 dags. 9. mars 2017^[HTML]

Hrd. 43/2017 dags. 13. mars 2017^[HTML]

Hrd. 121/2017 dags. 15. mars 2017^[HTML]

Hrd. 133/2017 dags. 15. mars 2017^[HTML]

Hrd. 134/2017 dags. 15. mars 2017^[HTML]

Hrd. 302/2016 dags. 16. mars 2017^[HTML]

Hrd. 345/2016 dags. 16. mars 2017^[HTML]

Hrd. 390/2016 dags. 16. mars 2017^[HTML]

Hrd. 399/2016 dags. 16. mars 2017^[HTML]

Hrd. 418/2016 dags. 16. mars 2017^[HTML]

Hrd. 85/2017 dags. 16. mars 2017^[HTML]

Hrd. 124/2017 dags. 17. mars 2017^[HTML]

Hrd. 143/2017 dags. 17. mars 2017^[HTML]

Hrd. 146/2017 dags. 20. mars 2017^[HTML]

Hrd. 58/2017 dags. 20. mars 2017^[HTML]

Hrd. 135/2017 dags. 21. mars 2017^[HTML]

Hrd. 147/2017 dags. 21. mars 2017^[HTML]

Hrd. 161/2017 dags. 21. mars 2017^[HTML]

Hrd. 130/2017 dags. 22. mars 2017 (Aðfararheimild í 6 mánuði)^[HTML]
M hafði verið í neyslu og K var hrædd um að senda barnið í umgengni hjá honum sökum neyslunnar.
Krafist var dagsekta og tillaga um nýjan samning um umgengni.
M hafði líka höfðað forsjármál og var matsmaður kvaddur.
K hafði ítrekað tálmað umgengni en hún fór rétt fram eftir kvaðningu matsmannsins.
K hélt því fram við rekstur forsjármálsins að ekki væri þörf á aðför þar sem umgengnin hafði farið rétt fram, en dómarinn nefndi þau tengsl á réttri framkvæmd á umgengni við gerð matsgerðarinnar.
K var ekki talið heimilt að tálma umgengni M við barnið vegna áhyggja hennar um að M neytti enn fíkniefna.

Hrd. 187/2016 dags. 23. mars 2017^[HTML]

Hrd. 213/2016 dags. 23. mars 2017^[HTML]

Hrd. 432/2016 dags. 23. mars 2017^[HTML]

Hrd. 464/2016 dags. 23. mars 2017 (Molden Enterprises Ltd. gegn Sjóklæðagerðinni)^[HTML]
Greiðslur vegna starfsloka fyrrum forstjóra aðila. Sjóklæðagerðin var þriðji aðili og ekki aðili að samningnum. Egus hafði lofað að halda tilteknu félagi skaðlaust af starfslokasamningnum. Vísað frá héraðsdómi í Hæstarétti sökum varnarþingsákvæðis samningsins.

Hrd. 318/2016 dags. 30. mars 2017^[HTML]

Hrd. 367/2016 dags. 30. mars 2017 (Staðgöngumæðrun)^[HTML]
Lesbíur fóru til Bandaríkjanna sem höfðu samið við staðgöngumóður um að ganga með barn. Dómstóll í Bandaríkjunum gaf út úrskurð um að lesbíurnar væru foreldrar barnsins.

Þær komu aftur til Íslands og krefjast skráningar barnsins í þjóðskrá. Þjóðskrá Íslands spyr um uppruna barnsins og þær gefa upp fyrirkomulagið um staðgöngumæðrun. Þjóðskrá Íslands synjar um skráninguna og þær kærðu ákvörðunina til ráðuneytisins. Þar fór ákvörðunin til dómstóla sem endaði með synjun Hæstaréttar.

Barnið var sett í forsjá barnaverndaryfirvalda sem settu það í fóstur, þar var því ráðstafað í fóstur hjá lesbíunum sökum tengsla við barnið.

Hrd. 442/2016 dags. 30. mars 2017^[HTML]

Hrd. 461/2016 dags. 30. mars 2017^[HTML]

Hrd. 468/2016 dags. 30. mars 2017^[HTML]

Hrd. 483/2016 dags. 30. mars 2017^[HTML]

Hrd. 489/2016 dags. 30. mars 2017^[HTML]

Hrd. 490/2016 dags. 30. mars 2017^[HTML]

Hrd. 494/2016 dags. 30. mars 2017 (Birtingur)^[HTML]

Hrd. 566/2016 dags. 30. mars 2017 (Á eyrunum)^[HTML]

Hrd. 162/2017 dags. 31. mars 2017^[HTML]

Hrd. 199/2017 dags. 3. apríl 2017^[HTML]

Hrd. 152/2017 dags. 5. apríl 2017 (Skipt að jöfnu verðmæti hlutafjár)^[HTML]
Dómkröfu K var hafnað í héraðsdómi en fallist á hana fyrir Hæstarétti þar sem litið var sérstaklega til þess að sambúðin hafði varið í 15 ár, aðilar voru eignalausir í upphafi hennar og ríkti fjárhagsleg samstaða í öllum atriðum. Einnig var reifað um að aðilar höfðu sætt sig að óbreyttu við helmingaskipti á öðrum eigum þeirra. Jafnframt var litið til framlaga þeirra til öflunar launatekna, eignamyndunar og uppeldis barna og heimilishalds, og að ekki hefði hallað á annað þeirra heildstætt séð.

Ekki var deilt um að félagið sem M stofnaði var hugarfóstur hans, hann hafi stýrt því og byggt upp án beinnar aðkomu K. Verðmætin sem M skapaði með rekstri félagsins hafi meðal annars orðið til vegna framlags K til annarra þátta er vörðuðu sambúð þeirra beggja og fjárhagslega afkomu. Ekki væru haldbær rök um að annað skiptafyrirkomulag ætti að gilda um félagið en aðrar eigur málsaðilanna.

Hæstiréttur taldi ekki þurfa að sanna framlög til hverrar og einnar eignar, ólíkt því sem hann gerði í dómi í Hrd. 254/2011 dags. 1. júní 2011 (Almenn hlutdeild í öllum eignum)^ⓘ.

Hrd. 137/2017 dags. 6. apríl 2017^[HTML]

Hrd. 389/2016 dags. 6. apríl 2017^[HTML]

Hrd. 462/2016 dags. 6. apríl 2017^[HTML]

Hrd. 492/2016 dags. 6. apríl 2017^[HTML]

Hrd. 499/2016 dags. 6. apríl 2017 (Slökkvilið höfuðborgarsvæðisins)^[HTML]

Hrd. 504/2016 dags. 6. apríl 2017^[HTML]

Hrd. 507/2016 dags. 6. apríl 2017^[HTML]

Hrd. 525/2016 dags. 6. apríl 2017 (Sjúklingatrygging)^[HTML]

Hrd. 228/2017 dags. 10. apríl 2017^[HTML]

Hrd. 437/2016 dags. 11. apríl 2017^[HTML]

Hrd. 495/2016 dags. 11. apríl 2017^[HTML]

Hrd. 524/2016 dags. 11. apríl 2017^[HTML]

Hrd. 232/2017 dags. 12. apríl 2017^[HTML]

Hrd. 189/2017 dags. 25. apríl 2017 (Hamarshjáleiga)^[HTML]

Hrd. 194/2017 dags. 25. apríl 2017^[HTML]

Hrd. 197/2017 dags. 25. apríl 2017^[HTML]

Hrd. 204/2017 dags. 26. apríl 2017^[HTML]

Hrd. 206/2017 dags. 27. apríl 2017^[HTML]

Hrd. 224/2017 dags. 27. apríl 2017^[HTML]

Hrd. 230/2017 dags. 9. maí 2017^[HTML]

Hrd. 255/2017 dags. 9. maí 2017^[HTML]

Hrd. 189/2016 dags. 11. maí 2017^[HTML]

Hrd. 250/2017 dags. 11. maí 2017^[HTML]

Hrd. 571/2016 dags. 11. maí 2017^[HTML]

Hrd. 587/2016 dags. 11. maí 2017^[HTML]

Hrd. 621/2016 dags. 11. maí 2017^[HTML]

Hrd. 211/2017 dags. 12. maí 2017^[HTML]

Hrd. 212/2017 dags. 12. maí 2017^[HTML]

Hrd. 248/2017 dags. 12. maí 2017^[HTML]

Hrd. 251/2017 dags. 12. maí 2017^[HTML]

Hrd. 196/2017 dags. 16. maí 2017^[HTML]

Hrd. 264/2017 dags. 16. maí 2017^[HTML]

Hrd. 537/2016 dags. 18. maí 2017^[HTML]

Hrd. 563/2016 dags. 18. maí 2017 (Kjötbökumálið)^[HTML]
Matvælastofnun hafði keypt eina pakkningu af kjötbökum til rannsóknar og fann ekkert nautakjöt í bökunni. Fyrirtækið var beitt viðurlögum og birti Matvælastofnun tilkynningu um það á vefsíðu sinni.

Fyrirtækið fór í mál. Hæstiréttur vísaði til þess að með reglugerð var búið að ákveða að heilbrigðiseftirlitið hefði þurft að birta slíkar upplýsingar og brast því Matvælastofnun heimild til þess.

Hrd. 596/2016 dags. 18. maí 2017^[HTML]

Hrd. 709/2016 dags. 18. maí 2017 (Styrkleiki fíkniefna)^[HTML]

Hrd. 391/2016 dags. 24. maí 2017^[HTML]

Hrd. 239/2017 dags. 1. júní 2017^[HTML]

Hrd. 308/2017 dags. 1. júní 2017^[HTML]

Hrd. 445/2016 dags. 1. júní 2017^[HTML]

Hrd. 485/2016 dags. 1. júní 2017^[HTML]

Hrd. 501/2016 dags. 1. júní 2017 (Tímabil atvinnuleysisbóta)^[HTML]

Hrd. 510/2016 dags. 1. júní 2017^[HTML]

Hrd. 541/2016 dags. 1. júní 2017 (Hæfi dómara)^[HTML]
Aðili taldi að dómari málsins í héraði hefði spurt einkennilega og ekki gætt sín nægilega vel. Hæstiréttur taldi að það hafi gengið svo langt að vísa ætti málinu á ný til málsmeðferðar í héraði.

Hrd. 636/2016 dags. 1. júní 2017 (Of mikið burðarþol hjólbarða)^[HTML]

Hrd. 768/2016 dags. 1. júní 2017 (Ferðaþjónusta fatlaðra)^[HTML]

Hrd. 778/2016 dags. 1. júní 2017^[HTML]

Hrd. 80/2017 dags. 1. júní 2017^[HTML]

Hrd. 584/2016 dags. 8. júní 2017^[HTML]

Hrd. 604/2016 dags. 8. júní 2017^[HTML]

Hrd. 624/2016 dags. 8. júní 2017 (101 Skuggahverfi)^[HTML]

Hrd. 313/2017 dags. 12. júní 2017^[HTML]

Hrd. 317/2017 dags. 12. júní 2017^[HTML]

Hrd. 369/2017 dags. 14. júní 2017^[HTML]

Hrd. 193/2017 dags. 15. júní 2017 (Kröflulína 4 og 5)^[HTML]

Hrd. 527/2016 dags. 15. júní 2017 (Umtalsverðar eignir - Riftun - Kaupmáli)^[HTML]
K og M hófu sambúð árið 2002 en gengu hjónaband 31. janúar 2009. Þau gerðu kaupmála 28. janúar 2009 og var hann móttekinn til skráningar í kaupmálabók sýslumanns 30. s.m. Þann dag afsalaði M þremur bifreiðum í sinni eigu til K.

Í hrd. 204/2014 var tekin til greina krafa Landsbankans hf. um að bú M yrði tekið til gjaldþrotaskipta. Frestdagur við skiptin var 12. febrúar 2013 og lauk kröfulýsingarfresti 10. maí 2014. Lýstar kröfur í búið námu 2.336.688.534 kr.

Við skoðun skiptastjóra á eignum og skuldum búsins taldi hann að M hefði ráðstafað verulegum hluta eigna sinna án endurgjalds. Höfðað var mál til riftunar á ráðstöfunum samkvæmt kaupmálanum og afsals á bifreiðunum. Málið var þingfest en K mætti ekki á þing. Málið var dómtekið en vísað frá þar sem það hafði verið höfðað að liðnum málshöfðunarfresti skv. 148. gjaldþrotalaga. Hæstiréttur felldi úr gildi frávísunarúrskurðinn með dómi í máli nr. 495/2015 og lagði fyrir héraðsdóm að taka það til efnismeðferðar. Dómur gekk síðan í málinu þar sem ráðstöfununum var rift og K gert að afhenda þrotabúinu eignirnar. K óskaði endurupptöku á málinu og var fallist á þá beiðni og kvað upp þann dóm sem áfrýjað var í þessu máli.

Hrd. 605/2016 dags. 15. júní 2017^[HTML]

Hrd. 607/2016 dags. 15. júní 2017 (Jón Óskar)^[HTML]

Hrd. 672/2016 dags. 15. júní 2017^[HTML]

Hrd. 486/2016 dags. 20. júní 2017 (Samverknaður við nauðgunarbrot)^[HTML]

Hrd. 688/2016 dags. 20. júní 2017^[HTML]

Hrd. 703/2016 dags. 20. júní 2017 (Hluti eignar/öll eign - Klofinn dómur)^[HTML]
Deilt um það hvort veðskuldabréfin báru það með sér að öll fasteignin hefði verið sett að veði, ekki eingöngu eignarhluti E. Ekki lá fyrir annað en að K og E hefði átt eignina að jöfnu í óskiptri sameign.

Undirritun K á veðskuldabréfin báru ekki skýrt með sér að hann hafi samþykkt veðsetningu síns eignarhluta í fasteigninni og önnur gögn málsins veittu ekki vísbendingu um aðra ætlun K. Í hf. vísaði til venju við undirritun þinglýstra eigenda á veðskjöl en studdi þetta ekki með gögnum og yrði slíkri málsástæðu ekki beitt gegn mótmælum K.

Litið var svo á að þar sem Í hf. væri fjármálastofnun væru gerðar kröfur til þeirra um að skjalagerð og skjalafrágangur sé vandaður þegar um er að ræða mikilvægar ráðstafanir eins og þessar og tryggi skýrar og ótvíræðar sannanir fyrir veðréttindum. Slíkan óskýrleika verði að túlka Í hf. í óhag.

Hrd. 334/2017 dags. 21. júní 2017^[HTML]

Hrd. 407/2017 dags. 27. júní 2017^[HTML]

Hrd. 451/2017 dags. 31. júlí 2017 (Landsréttur)^[HTML]

Hrd. 452/2017 dags. 31. júlí 2017 (Landsréttur)^[HTML]

Hrd. 432/2017 dags. 2. ágúst 2017 (Aðild Landverndar - Kröflulína 4)^[HTML]

Hrd. 352/2017 dags. 21. ágúst 2017^[HTML]

Hrd. 388/2017 dags. 21. ágúst 2017^[HTML]

Hrd. 457/2017 dags. 21. ágúst 2017^[HTML]

Hrd. 391/2017 dags. 22. ágúst 2017^[HTML]

Hrd. 392/2017 dags. 22. ágúst 2017 (Krókur hótel)^[HTML]

Hrd. 425/2017 dags. 22. ágúst 2017^[HTML]

Hrd. 447/2017 dags. 22. ágúst 2017 (Málsóknarfélag hluthafa Landsbanka Íslands)^[HTML]

Hrd. 448/2017 dags. 22. ágúst 2017 (Málsóknarfélag hluthafa Landsbanka Íslands II)^[HTML]

Hrd. 449/2017 dags. 22. ágúst 2017 (Málsóknarfélag hluthafa Landsbanka Íslands III)^[HTML]

Hrd. 365/2017 dags. 28. ágúst 2017^[HTML]

Hrd. 366/2017 dags. 28. ágúst 2017^[HTML]

Hrd. 399/2017 dags. 28. ágúst 2017^[HTML]

Hrd. 437/2017 dags. 28. ágúst 2017^[HTML]

Hrd. 467/2017 dags. 28. ágúst 2017 (Grjóthleðsla)^[HTML]

Hrd. 468/2017 dags. 28. ágúst 2017 (Grjóthleðsla)^[HTML]

Hrd. 479/2017 dags. 30. ágúst 2017^[HTML]

Hrd. 569/2017 dags. 13. september 2017^[HTML]

Hrd. 283/2016 dags. 21. september 2017^[HTML]

Hrd. 500/2016 dags. 21. september 2017^[HTML]

Hrd. 572/2016 dags. 21. september 2017^[HTML]

Hrd. 597/2016 dags. 21. september 2017 (Úttekt af bankareikningum - Fasteign afsalað til sonar sambýliskonu)^[HTML]
Dánarbú eldri manns (A) er tekið til skipta. Búið er tekið til opinberra skipta. Fyrir andlátið hafði A selt syni sambýliskonu sinnar (B) fasteign. Dánarbúið fór svo í mál gegn B þar sem kaupverðið var greitt en ekki í peningum.

Hæstiréttur taldi í ljósi þess að seljandinn hafi verið með Alzheimer og samkvæmt læknismati hafi hann verið heilabilaður við samningsgerðina, og að B hafi átt að vera fullkunnugt um það ástand.

Deilt var um fjármuni sem B hafi átt að hafa tekið út af bankareikningi A. B tókst ekki að sýna fram á að fjármunirnir hafi verið nýttir í þágu A né verið innan umboðsins og var því gert að endurgreiða fjármunina.

Hrd. 619/2016 dags. 21. september 2017^[HTML]

Hrd. 653/2016 dags. 21. september 2017^[HTML]

Hrd. 656/2016 dags. 21. september 2017^[HTML]

Hrd. 664/2016 dags. 21. september 2017 (Stakkholt)^[HTML]

Hrd. 779/2016 dags. 21. september 2017^[HTML]

Hrd. 24/2017 dags. 28. september 2017^[HTML]

Hrd. 599/2017 dags. 28. september 2017^[HTML]

Hrd. 93/2017 dags. 28. september 2017 (Djúpidalur)^[HTML]

Hrd. 94/2017 dags. 28. september 2017 (Hvassafell)^[HTML]

Hrd. 173/2017 dags. 5. október 2017^[HTML]

Hrd. 266/2017 dags. 5. október 2017^[HTML]

Hrd. 610/2016 dags. 5. október 2017^[HTML]

Hrd. 616/2017 dags. 11. október 2017^[HTML]

Hrd. 505/2016 dags. 12. október 2017^[HTML]

Hrd. 555/2016 dags. 12. október 2017^[HTML]

Hrd. 562/2016 dags. 12. október 2017 (Fagurhóll og Grásteinn)^[HTML]

Hrd. 634/2016 dags. 12. október 2017 (Hálönd við Akureyri)^[HTML]

Hrd. 635/2016 dags. 12. október 2017 (Reynivellir)^[HTML]

Hrd. 649/2016 dags. 12. október 2017^[HTML]

Hrd. 682/2016 dags. 12. október 2017 (Ártún)^[HTML]

Hrd. 625/2017 dags. 17. október 2017^[HTML]

Hrd. 627/2017 dags. 17. október 2017^[HTML]

Hrd. 628/2017 dags. 17. október 2017^[HTML]

Hrd. 634/2017 dags. 17. október 2017^[HTML]

Hrd. 629/2017 dags. 19. október 2017^[HTML]

Hrd. 684/2016 dags. 19. október 2017 (Kostnaður vegna málsmeðferðar í umhverfisráðuneytinu)^[HTML]

Hrd. 633/2017 dags. 24. október 2017^[HTML]

Hrd. 678/2017 dags. 1. nóvember 2017^[HTML]

Hrd. 681/2017 dags. 1. nóvember 2017^[HTML]

Hrd. 372/2017 dags. 2. nóvember 2017^[HTML]

Hrd. 633/2016 dags. 2. nóvember 2017 (Úkraínskt félag)^[HTML]

Hrd. 643/2016 dags. 2. nóvember 2017^[HTML]

Hrd. 644/2016 dags. 2. nóvember 2017^[HTML]

Hrd. 645/2016 dags. 2. nóvember 2017^[HTML]

Hrd. 665/2017 dags. 2. nóvember 2017^[HTML]

Hrd. 671/2016 dags. 2. nóvember 2017^[HTML]

Hrd. 730/2016 dags. 2. nóvember 2017^[HTML]

Hrd. 731/2016 dags. 2. nóvember 2017^[HTML]

Hrd. 610/2017 dags. 7. nóvember 2017^[HTML]

Hrd. 20/2017 dags. 9. nóvember 2017 (Byggingarsamvinnufélag II)^[HTML]
Hér er um að ræða sama fjöleignarhús og í Hrd. 2003:422 nr. 400/2002 (Byggingarsamvinnufélag I)^ⓘ nema verklaginu hafði verið breytt þannig að kaupendur gengust undir sérstaka skuldbindingu um hámarkssöluverð með umsókn um félagsaðild, ásamt því að kvaðirnar voru tíundaðar í kauptilboði í íbúðina og í kaupsamningi. Hæstiréttur taldi það hafa verið fullnægjandi þannig að erfingjar dánarbús eiganda íbúðarinnar voru bundnir af þeim.

Hrd. 464/2017 dags. 9. nóvember 2017^[HTML]

Hrd. 716/2016 dags. 9. nóvember 2017 (Upphlutur)^[HTML]

Hrd. 780/2016 dags. 9. nóvember 2017^[HTML]

Hrd. 693/2017 dags. 13. nóvember 2017^[HTML]

Hrd. 671/2017 dags. 16. nóvember 2017^[HTML]

Hrd. 687/2016 dags. 16. nóvember 2017^[HTML]

Hrd. 770/2016 dags. 16. nóvember 2017^[HTML]

Hrd. 771/2016 dags. 16. nóvember 2017^[HTML]

Hrd. 862/2016 dags. 16. nóvember 2017 (Staðarmörk Reykjavíkur)^[HTML]

Hrd. 668/2017 dags. 21. nóvember 2017 (Orkuveita Reykjavíkur)^[HTML]

Hrd. 514/2016 dags. 23. nóvember 2017^[HTML]

Hrd. 642/2016 dags. 23. nóvember 2017 (Kaplaskjólsvegur)^[HTML]

Hrd. 680/2016 dags. 23. nóvember 2017 (K/F Stjörnan)^[HTML]

Hrd. 868/2016 dags. 23. nóvember 2017 (Kraninn)^[HTML]

Hrd. 694/2017 dags. 28. nóvember 2017^[HTML]

Hrd. 702/2017 dags. 29. nóvember 2017^[HTML]

Hrd. 703/2017 dags. 29. nóvember 2017^[HTML]

Hrd. 114/2017 dags. 30. nóvember 2017^[HTML]

Hrd. 655/2016 dags. 30. nóvember 2017^[HTML]

Hrd. 753/2016 dags. 30. nóvember 2017^[HTML]

Hrd. 669/2017 dags. 5. desember 2017^[HTML]

Hrd. 681/2016 dags. 7. desember 2017^[HTML]

Hrd. 718/2016 dags. 7. desember 2017^[HTML]

Hrd. 863/2016 dags. 7. desember 2017^[HTML]

Hrd. 710/2017 dags. 13. desember 2017^[HTML]

Hrd. 415/2017 dags. 14. desember 2017 (Hatursorðræða)^[HTML]

Hrd. 577/2017 dags. 14. desember 2017 (Hatursorðræða)^[HTML]

Hrd. 711/2017 dags. 14. desember 2017 (Eignarnámsbætur)^[HTML]

Hrd. 791/2016 dags. 14. desember 2017^[HTML]

Hrd. 10/2017 dags. 19. desember 2017^[HTML]

Hrd. 591/2017 dags. 19. desember 2017 (Skipun landsréttardómara)^[HTML]

Hrd. 592/2017 dags. 19. desember 2017 (Skipun landsréttardómara)^[HTML]

Hrd. 617/2016 dags. 19. desember 2017 (Gunnar - Endurgreiðsla ofgreiddra skatta)^[HTML]

Hrd. 646/2016 dags. 19. desember 2017^[HTML]

Hrd. 86/2017 dags. 19. desember 2017^[HTML]

Hrd. 867/2016 dags. 19. desember 2017^[HTML]

Hrd. 762/2017 dags. 3. janúar 2018^[HTML]

Hrd. 801/2017 dags. 4. janúar 2018^[HTML]

Hrd. 778/2017 dags. 5. janúar 2018^[HTML]

Hrd. 782/2017 dags. 8. janúar 2018^[HTML]

Hrd. 808/2017 dags. 8. janúar 2018^[HTML]

Hrd. 736/2017 dags. 9. janúar 2018^[HTML]

Hrd. 804/2017 dags. 11. janúar 2018^[HTML]

Hrd. 845/2017 dags. 11. janúar 2018^[HTML]

Hrd. 750/2017 dags. 16. janúar 2018^[HTML]

Hrd. 791/2017 dags. 16. janúar 2018 (Ekki jöfn skipti á öðrum eignum)^[HTML]

Hrd. 846/2017 dags. 16. janúar 2018^[HTML]

Hrd. 823/2017 dags. 17. janúar 2018^[HTML]

Hrd. 856/2017 dags. 17. janúar 2018^[HTML]

Hrd. 666/2016 dags. 18. janúar 2018^[HTML]

Hrd. 667/2016 dags. 18. janúar 2018^[HTML]

Hrd. 677/2016 dags. 18. janúar 2018^[HTML]

Hrd. 740/2016 dags. 18. janúar 2018^[HTML]

Hrd. 832/2016 dags. 18. janúar 2018^[HTML]

Hrd. 776/2017 dags. 23. janúar 2018^[HTML]

Hrd. 4/2017 dags. 25. janúar 2018^[HTML]

Hrd. 435/2017 dags. 25. janúar 2018^[HTML]

Hrd. 683/2016 dags. 25. janúar 2018^[HTML]

Hrd. 804/2016 dags. 25. janúar 2018 (Lóð við Reykjaneshöfn)^[HTML]

Hrd. 514/2017 dags. 1. febrúar 2018^[HTML]

Hrd. 720/2016 dags. 1. febrúar 2018^[HTML]

Hrd. 22/2017 dags. 8. febrúar 2018^[HTML]

Hrd. 77/2017 dags. 8. febrúar 2018^[HTML]

Hrd. 828/2016 dags. 8. febrúar 2018^[HTML]

Hrd. 120/2017 dags. 15. febrúar 2018 (Mamma veit best)^[HTML]
Ágreiningur var um rétta tollflokkun tiltekinnar vöru. Dómari í héraði sýknaði af kröfu byggt á niðurstöðu eigin Google-leitar er leiddi á upplýsingar um vöruna á vef framleiðanda vörunnar og nefndi að þessar upplýsingar voru öllum aðgengilegar. Hæstiréttur ómerkti niðurstöðuna þar sem hann taldi það ekki heimilt.

Hrd. 53/2017 dags. 15. febrúar 2018^[HTML]

Hrd. 54/2017 dags. 15. febrúar 2018 (Greiðslumat)^[HTML]

Hrd. 74/2017 dags. 15. febrúar 2018^[HTML]

Hrd. 869/2016 dags. 15. febrúar 2018^[HTML]

Hrd. 101/2017 dags. 22. febrúar 2018 (Happdrætti Háskóla Íslands)^[HTML]

Hrd. 195/2017 dags. 22. febrúar 2018 (Vitneskja um ójafna hluti)^[HTML]

Hrd. 49/2017 dags. 22. febrúar 2018 (Goðatún)^[HTML]

Hrd. 55/2017 dags. 22. febrúar 2018^[HTML]

Hrd. 70/2017 dags. 22. febrúar 2018^[HTML]

Hrd. 71/2017 dags. 22. febrúar 2018^[HTML]

Hrd. 81/2017 dags. 22. febrúar 2018^[HTML]

Hrd. 88/2017 dags. 22. febrúar 2018^[HTML]

Hrd. 107/2017 dags. 1. mars 2018^[HTML]

Hrd. 125/2017 dags. 1. mars 2018^[HTML]

Hrd. 141/2017 dags. 1. mars 2018^[HTML]

Hrd. 158/2017 dags. 1. mars 2018^[HTML]

Hrd. 18/2017 dags. 1. mars 2018^[HTML]

Hrd. 200/2017 dags. 1. mars 2018^[HTML]

Hrd. 201/2017 dags. 1. mars 2018^[HTML]

Hrd. 848/2016 dags. 1. mars 2018 (Langvinnar deilur)^[HTML]

Hrd. 148/2017 dags. 8. mars 2018 (Landsbankinn Luxemborg)^[HTML]

Hrd. 149/2017 dags. 8. mars 2018^[HTML]

Hrd. 151/2017 dags. 8. mars 2018^[HTML]

Hrd. 159/2017 dags. 8. mars 2018 (Greiðsluaðlögun)^[HTML]
Skuldari fór í greiðsluaðlögun og fékk greiðsluskjól er fólst í því að enginn kröfuhafi mátti beita vanefndaúrræðum á hendur skuldaranum á þeim tíma. Þegar greiðsluskjólið leið undir lok fór einn kröfuhafi skuldarans í dómsmál og krafðist dráttarvaxta fyrir það tímabil.

Hæstiréttur synjaði dráttarvaxtakröfunni fyrir tímabilið sem greiðsluskjólsúrræðið var virkt á þeim forsendum að lánardrottnar mættu ekki krefjast né taka við greiðslum frá skuldara á meðan það ástand varaði og ættu því ekki kröfu á dráttarvexti. Hins vegar reiknast almennir vextir á umræddu tímabili.

Hrd. 164/2017 dags. 8. mars 2018^[HTML]

Hrd. 172/2017 dags. 8. mars 2018^[HTML]

Hrd. 175/2017 dags. 8. mars 2018^[HTML]

Hrd. 191/2017 dags. 8. mars 2018^[HTML]

Hrd. 215/2017 dags. 8. mars 2018 (Fiskverkun)^[HTML]

Hrd. 5/2018 dags. 8. mars 2018^[HTML]

Hrd. 89/2017 dags. 8. mars 2018^[HTML]

Hrd. 217/2017 dags. 15. mars 2018^[HTML]

Hrd. 218/2017 dags. 15. mars 2018^[HTML]

Hrd. 236/2017 dags. 15. mars 2018^[HTML]

Hrd. 262/2017 dags. 15. mars 2018^[HTML]

Hrd. 278/2017 dags. 15. mars 2018^[HTML]

Hrd. 28/2017 dags. 15. mars 2018^[HTML]

Hrd. 63/2017 dags. 15. mars 2018^[HTML]

Hrd. 814/2016 dags. 15. mars 2018^[HTML]

Hrd. 115/2017 dags. 22. mars 2018^[HTML]

Hrd. 221/2017 dags. 22. mars 2018 (Hýsing)^[HTML]

Hrd. 279/2017 dags. 22. mars 2018 (pr.pr. Ístraktor)^[HTML]
Kona hafði fengið umboð til að skuldbinda Ístraktor en umboðið hennar var ekki prókúruumboð. Haldið var því fram að undirritun hennar hefði ekki væri rétt. Hæstiréttur taldi að þar sem konan hafði umboðið til að undirrita samninginn og því myndi sú yfirsjón að rita pr.pr. ekki hagga gildi undirritunarinnar.

Hrd. 288/2017 dags. 22. mars 2018^[HTML]

Hrd. 340/2017 dags. 22. mars 2018^[HTML]

Hrd. 91/2017 dags. 22. mars 2018^[HTML]

Hrd. 170/2017 dags. 27. mars 2018 (Eyrartröð)^[HTML]

Hrd. 261/2017 dags. 27. mars 2018 (Handveðsettir fjármálagerningar)^[HTML]

Hrd. 305/2017 dags. 27. mars 2018^[HTML]

Hrd. 42/2017 dags. 27. mars 2018 (Heiðarvegur 10 - Græðisbraut)^[HTML]
Óþinglýstur réttur til bílastæða á landi sem tilheyrir þriðja aðila. Reyndi á grandleysi þegar landið var selt. Hæstiréttur vísaði til augljósra ummerkja á landinu og hefði kaupandinn þá átt að kynna sér nánar forsögu þeirra.

Hrd. 169/2017 dags. 20. apríl 2018^[HTML]

Hrd. 216/2017 dags. 20. apríl 2018 (Gólfflísar)^[HTML]
Kaupandi hélt eftir fjórum milljónum króna greiðslu á grundvelli gagnkröfu sinnar upp á tvö hundruð þúsund.

Hrd. 238/2017 dags. 20. apríl 2018 (Endurákvörðun virðisaukaskatts)^[HTML]

Hrd. 269/2017 dags. 20. apríl 2018 (Þrotabú KNH ehf.)^[HTML]

Hrd. 271/2017 dags. 20. apríl 2018 (Skaginn hf.)^[HTML]
Ágreiningur var um riftun vinnusamnings er klæddur hafði verið í búning verksamnings. Starfsmaðurinn sýndi tómlæti við að skila inn umsömdum vinnustundum sem var látið átölulaust í nokkurn tíma. Viðsemjandi fyrirtækis starfsmannsins rifti þeim samningi svo fyrirvaralaust. Hæstiréttur mat ekki svo að um hefði verið um verulega vanefnd að ræða og að vanefndirnar hefðu verið þess eðlis að viðsemjandinn hefði átt að veita áminningu áður en hann færi að rifta samningnum. Hefði því komið til greina skaðabótakrafa ef slíkri hefði verið haldið uppi, en slíkri kröfu var ekki til að dreifa í málinu.

Hrd. 303/2017 dags. 20. apríl 2018^[HTML]

Hrd. 328/2017 dags. 20. apríl 2018^[HTML]

Hrd. 403/2017 dags. 20. apríl 2018^[HTML]

Hrd. 438/2017 dags. 20. apríl 2018^[HTML]

Hrd. 439/2017 dags. 20. apríl 2018^[HTML]

Hrd. 493/2017 dags. 20. apríl 2018^[HTML]

Hrd. 237/2017 dags. 26. apríl 2018^[HTML]

Hrd. 243/2017 dags. 26. apríl 2018 (Litli-Saurbær)^[HTML]

Hrd. 287/2017 dags. 26. apríl 2018^[HTML]

Hrd. 411/2017 dags. 26. apríl 2018^[HTML]

Hrd. 738/2017 dags. 26. apríl 2018 (Byggingarfulltrúi starfsmaður og undirmaður aðalhönnuðar og hönnunarstjóra mannvirkisins)^[HTML]

Hrd. 739/2017 dags. 26. apríl 2018^[HTML]

Hrd. 309/2017 dags. 3. maí 2018^[HTML]

Hrd. 321/2017 dags. 3. maí 2018^[HTML]

Hrd. 367/2017 dags. 3. maí 2018^[HTML]

Hrd. 404/2017 dags. 3. maí 2018^[HTML]

Hrd. 418/2017 dags. 3. maí 2018^[HTML]

Hrd. 478/2017 dags. 3. maí 2018^[HTML]

Hrd. 506/2016 dags. 3. maí 2018^[HTML]

Hrd. 620/2017 dags. 3. maí 2018^[HTML]

Hrd. 850/2017 dags. 3. maí 2018^[HTML]

Hrd. 312/2017 dags. 9. maí 2018^[HTML]

Hrd. 342/2017 dags. 9. maí 2018^[HTML]

Hrd. 40/2017 dags. 9. maí 2018^[HTML]

Hrd. 424/2017 dags. 9. maí 2018^[HTML]

Hrd. 431/2017 dags. 9. maí 2018^[HTML]

Hrd. 440/2017 dags. 9. maí 2018^[HTML]

Hrd. 443/2017 dags. 9. maí 2018^[HTML]

Hrd. 462/2017 dags. 9. maí 2018 (Atvinnurekandi)^[HTML]

Hrd. 187/2017 dags. 17. maí 2018^[HTML]

Hrd. 488/2017 dags. 17. maí 2018^[HTML]

Hrd. 494/2017 dags. 17. maí 2018 (Kvistir ehf.)^[HTML]
Einstaklingur var ráðinn sem bústjóri hjá fyrirtæki með hrossarækt. Hann keypti svo hryssu með öðum manni í gegnum einkahlutafélag á sex milljónir króna og seldi hana svo til eiganda hrossaræktarbúsins á níu milljónir króna. Hagnaðnum af sölunni skipti hann svo með viðskiptafélaga sínum, og fékk hvor 1,5 milljónir króna í sinn hlut. Vinnuveitandinn taldi hann hafa með þessu brotið gróflega gegn ráðningarsamningi sínu með þessu athæfi og rak starfsmanninn fyrirvaralaust úr starfi.

Hæstiréttur taldi að um hefði verið að ræða gróft brot starfsmanns á starfsskyldum er talin voru réttlæta riftun vinnuveitanda hans á samningi þeirra.

Hrd. 511/2017 dags. 17. maí 2018^[HTML]

Hrd. 600/2017 dags. 17. maí 2018^[HTML]

Hrd. 601/2017 dags. 17. maí 2018^[HTML]

Hrd. 752/2017 dags. 17. maí 2018^[HTML]

Hrd. 789/2017 dags. 17. maí 2018^[HTML]

Hrd. 10/2018 dags. 24. maí 2018 (Umferðarlagabrot)^[HTML]

Hrd. 387/2017 dags. 24. maí 2018^[HTML]

Hrd. 445/2017 dags. 24. maí 2018 (Slysatrygging - Dagpeningar)^[HTML]

Hrd. 455/2017 dags. 24. maí 2018^[HTML]

Hrd. 501/2017 dags. 24. maí 2018^[HTML]

Hrd. 527/2017 dags. 24. maí 2018^[HTML]

Hrd. 543/2017 dags. 24. maí 2018^[HTML]

Hrd. 613/2017 dags. 24. maí 2018^[HTML]

Hrd. 728/2017 dags. 24. maí 2018^[HTML]

Hrd. 14/2018 dags. 30. maí 2018^[HTML]

Hrd. 344/2017 dags. 31. maí 2018^[HTML]

Hrd. 423/2017 dags. 31. maí 2018 (Vinnuslys)^[HTML]

Hrd. 472/2017 dags. 31. maí 2018^[HTML]

Hrd. 485/2017 dags. 31. maí 2018^[HTML]

Hrd. 491/2017 dags. 31. maí 2018^[HTML]

Hrd. 522/2017 dags. 31. maí 2018^[HTML]

Hrd. 556/2017 dags. 31. maí 2018^[HTML]

Hrd. 583/2017 dags. 31. maí 2018^[HTML]

Hrd. 817/2017 dags. 31. maí 2018^[HTML]

Hrd. 8/2018 dags. 5. júní 2018^[HTML]

Hrd. 471/2017 dags. 7. júní 2018^[HTML]

Hrd. 552/2017 dags. 7. júní 2018^[HTML]

Hrd. 557/2017 dags. 7. júní 2018^[HTML]

Hrd. 575/2017 dags. 7. júní 2018^[HTML]

Hrd. 578/2017 dags. 7. júní 2018^[HTML]

Hrd. 584/2017 dags. 7. júní 2018^[HTML]

Hrd. 585/2017 dags. 7. júní 2018^[HTML]

Hrd. 604/2017 dags. 7. júní 2018^[HTML]

Hrd. 611/2017 dags. 7. júní 2018 (Perlan RE sökk)^[HTML]

Hrd. 619/2017 dags. 7. júní 2018 (Andlegt ástand)^[HTML]
Ekki hafði komið ógildingarmál af þessum toga í nokkra áratugi fyrir þennan dóm.
K var lögráða en með skertan þroska, á við 6-8 ára barn, samkvæmt framlögðu mati.
M hafði áður sótt um dvalarleyfi hér á landi en fengið synjun. Talið er að hann hafi gifst henni til þess að fá dvalarleyfi. Hann sótti aftur um dvalarleyfi um fimm dögum eftir hjónavígsluna.
Ekki deilt um það að hún hafi samþykkt hjónavígsluna hjá sýslumanni á þeim tíma.
Héraðsdómur synjaði um ógildingu þar sem dómarinn taldi að hér væri frekar um að ræða eftirsjá, sem væri ekki ógildingarástæðu. Hæstiréttur sneri því við þar sem hann jafnaði málsatvikin við að K hefði verið viti sínu fjær þar sem hún vissi ekki hvað hún væri að skuldbinda sig til.

Hrd. 622/2017 dags. 7. júní 2018^[HTML]

Hrd. 631/2017 dags. 7. júní 2018^[HTML]

Hrd. 7/2018 dags. 7. júní 2018^[HTML]

Hrd. 815/2017 dags. 7. júní 2018 (Lögreglumaður)^[HTML]

Hrd. 15/2018 dags. 13. júní 2018^[HTML]

Hrd. 267/2017 dags. 14. júní 2018^[HTML]

Hrd. 560/2017 dags. 14. júní 2018^[HTML]

Hrd. 582/2017 dags. 14. júní 2018^[HTML]

Hrd. 594/2017 dags. 14. júní 2018^[HTML]

Hrd. 660/2017 dags. 14. júní 2018^[HTML]

Hrd. 598/2017 dags. 21. júní 2018^[HTML]

Hrd. 615/2017 dags. 21. júní 2018^[HTML]

Hrd. 617/2017 dags. 21. júní 2018^[HTML]

Hrd. 618/2017 dags. 21. júní 2018^[HTML]

Hrd. 623/2017 dags. 21. júní 2018 (Lambhagabúið)^[HTML]
Ekki er nægilegt að skuldari hafi boðið fram tillögu að lausn gagnvart kröfuhafa, án þess að bjóða fram greiðsluna sjálfa.

Hrd. 626/2017 dags. 21. júní 2018^[HTML]

Hrd. 647/2017 dags. 21. júní 2018 (Kálfaströnd)^[HTML]

Hrd. 651/2017 dags. 21. júní 2018^[HTML]

Hrd. 747/2017 dags. 21. júní 2018^[HTML]

Hrd. 755/2017 dags. 21. júní 2018^[HTML]

Hrd. 756/2017 dags. 21. júní 2018 (Stapi lífeyrissjóður)^[HTML]
Framkvæmdastjóri lífeyrissjóðs komst að því að nafn hans hafi verið í Panama-skjölum nokkrum og samkvæmt þeim átti hann tvö félög í Panama án þess að hafa upplýst stjórn sjóðsins um það. Þegar hann varð uppvís um væntanlega fjölmiðlaumfjöllun um eignarhaldið ritaði hann tilkynningu á vef sjóðsins að hann myndi stíga til hliðar. Stjórn sjóðsins ræddi málið og ákvað að synja honum um lausn í uppsagnarfresti á grundvelli meintra brota á trúnaðarskyldu framkvæmdastjórans.

Framkvæmdastjórinn var ekki sammála þessu mati sjóðsins og fór í dómsmál til að innheimta launin í uppsagnarfrestinum og vann það mál í héraði þar sem litið var svo á að yfirlýsingin á vef sjóðsins hefði ekki falið í sér afsal á þeim launum auk þess sem þetta væri ekki svo mikil vanefnd að réttlætti fyrirvaralausri riftun. Hæstiréttur staðfesti svo hinn áfrýjaða dóm með vísan til forsendna hans.

Hrd. 792/2017 dags. 21. júní 2018^[HTML]

Hrd. 802/2017 dags. 21. júní 2018 (Sigurður Steinar gegn Verði)^[HTML]

Hrd. 636/2017 dags. 26. júní 2018^[HTML]

Hrd. 637/2017 dags. 26. júní 2018^[HTML]
Sveitarfélagið Ölfus sagði upp stuðningsfulltrúanum B í kjölfar atviks sem hann átti í gagnvart einum íbúa sambýlis sem hann starfaði á. Hæstiréttur taldi að brot sveitarfélagsins á rannsóknarskyldu þess leiddu þegar af þeirri ástæðu til þess að brottvikning B úr starfi hefði verið ólögmæt, og því dæmt til að greiða B skaðabætur og miskabætur.

Hrd. 729/2017 dags. 26. júní 2018 (Ærumeiðing)^[HTML]

Hrd. 160/2017 dags. 20. september 2018^[HTML]

Hrd. 495/2017 dags. 20. september 2018 (Hagaflöt 20)^[HTML]
Fasteign var keypt á 71 milljón króna. Kaupandi taldi hana verulega gallaða og aflaði sér matsgerðar um þá. Samkvæmt henni námu gallarnir alls 3,2 milljónum (4,5% af kaupverðinu). Kaupandi bar fyrir sig að seljandi hefði bakað sér sök vegna vanrækslu upplýsingaskyldu sinnar.

Hæstiréttur féllst ekki á hina meintu vanrækslu upplýsingarskyldunnar og taldi að gallarnir væru ekki nógu miklar til að heimila riftun án hinnar meintu sakar. Hins vegar féllst hann á skaðabótakröfu kaupandans upp á 1,1 milljón króna.

Hrd. 644/2017 dags. 20. september 2018^[HTML]

Hrd. 760/2017 dags. 20. september 2018^[HTML]

Hrd. 798/2017 dags. 20. september 2018 (Langalína 2)^[HTML]
Banki tók ákvörðun um húsbyggingu og var stjórnin ekki talin bera ábyrgð, heldur bankinn sjálfur.

Hrd. 806/2017 dags. 20. september 2018^[HTML]

Hrd. 814/2017 dags. 20. september 2018^[HTML]

Hrd. 824/2017 dags. 20. september 2018^[HTML]

Hrd. 853/2017 dags. 20. september 2018^[HTML]

Hrd. 521/2017 dags. 27. september 2018 (Guðmundar- og Geirfinnsmálið II - Sýkna)^[HTML]

Hrd. 638/2017 dags. 27. september 2018^[HTML]

Hrd. 639/2017 dags. 27. september 2018 (Gjaldeyriseftirlit Seðlabankans)^[HTML]

Hrd. 364/2017 dags. 4. október 2018^[HTML]

Hrd. 434/2017 dags. 4. október 2018^[HTML]

Hrd. 589/2017 dags. 4. október 2018^[HTML]

Hrd. 590/2017 dags. 4. október 2018^[HTML]

Hrd. 656/2017 dags. 4. október 2018^[HTML]

Hrd. 847/2017 dags. 4. október 2018^[HTML]

Hrd. 848/2017 dags. 4. október 2018^[HTML]

Hrd. 154/2017 dags. 11. október 2018^[HTML]

Hrd. 614/2017 dags. 11. október 2018^[HTML]

Hrd. 805/2017 dags. 11. október 2018^[HTML]

Hrd. 816/2017 dags. 11. október 2018^[HTML]

Hrd. 827/2017 dags. 11. október 2018^[HTML]

Hrd. 249/2017 dags. 18. október 2018^[HTML]

Hrd. 25/2017 dags. 18. október 2018^[HTML]

Hrd. 329/2017 dags. 18. október 2018^[HTML]

Hrd. 838/2017 dags. 18. október 2018^[HTML]

Hrd. 849/2017 dags. 18. október 2018^[HTML]

Hrd. 106/2017 dags. 25. október 2018 (aðgengi fatlaðs einstaklings að fasteignum á vegum sveitarfélags)^[HTML]

Hrd. 275/2017 dags. 25. október 2018 (Jarðhitaréttindi í Skútustaðahreppi)^[HTML]

Hrd. 306/2017 dags. 25. október 2018^[HTML]

Hrd. 788/2017 dags. 25. október 2018^[HTML]

Hrd. 812/2017 dags. 25. október 2018^[HTML]

Hrd. 373/2017 dags. 1. nóvember 2018 (Deloitte ehf.)^[HTML]

Hrd. 385/2017 dags. 1. nóvember 2018^[HTML]

Hrd. 492/2017 dags. 1. nóvember 2018^[HTML]

Hrd. 735/2017 dags. 1. nóvember 2018 (Fögrusalir)^[HTML]

Hrd. 844/2017 dags. 1. nóvember 2018 (Yfirdráttur)^[HTML]

Hrd. 851/2017 dags. 1. nóvember 2018^[HTML]

Hrd. 463/2017 dags. 8. nóvember 2018^[HTML]

Hrd. 834/2017 dags. 8. nóvember 2018 (Fífuhvammur)^[HTML]

Hrd. 795/2017 dags. 15. nóvember 2018^[HTML]

Hrd. 855/2017 dags. 15. nóvember 2018 (Gerðakot)^[HTML]

Hrd. 544/2017 dags. 22. nóvember 2018^[HTML]

Hrd. 545/2017 dags. 22. nóvember 2018^[HTML]

Hrd. 546/2017 dags. 22. nóvember 2018 (Innnes II)^[HTML]

Hrd. 576/2017 dags. 22. nóvember 2018^[HTML]

Hrd. 632/2017 dags. 22. nóvember 2018 (Grenlækur)^[HTML]

Hrd. 811/2017 dags. 22. nóvember 2018^[HTML]

Hrd. 508/2017 dags. 6. desember 2018 (Huginn - Úthlutun aflaheimilda í makríl)^[HTML]
Í lögum um veiðar fyrir utan lögsögu íslenska ríkisins er kveðið á um að ef samfelld veiðireynsla liggur fyrir mætti úthluta með tilteknum hætti.

Hrd. 509/2017 dags. 6. desember 2018^[HTML]

Hrd. 30/2018 dags. 20. desember 2018^[HTML]

Hrd. 18/2018 dags. 16. janúar 2019 (Álag á skattstofna og ábyrgð maka - Ekki ábyrgð á álagi)^[HTML]
K var rukkuð um vangoldna skatta M og lætur reyna á allt í málinu. Meðal annars að verið sé að rukka K um bæði skattinn og álagið. Álagið er refsing og því ætti hún ekki að bera ábyrgð á því.

Hæsturéttur vísaði í dómaframkvæmd MSE og þar var búið að kveða á um að skattaálög séu refsikennd viðurlög. Löggjafinn hafði ekki orðað það nógu skýrt að makinn bæri ábyrgð á greiðslu álagsins og þurfti K því ekki að greiða skattinn þar sem bæði skatturinn og álagið voru saman í dómkröfu.

Hrd. 21/2018 dags. 23. janúar 2019^[HTML]

Hrd. 25/2018 dags. 30. janúar 2019^[HTML]

Hrd. 601/2015 dags. 20. febrúar 2019^[HTML]

Hrd. 26/2018 dags. 27. febrúar 2019^[HTML]

Hrd. 29/2018 dags. 22. mars 2019^[HTML]

Hrd. 34/2018 dags. 14. maí 2019 (Jöfnunarsjóður sveitarfélaga - Tekjustofnum sveitarfélaga breytt með reglugerð)^[HTML]
Gerð var breyting á lögum og með reglugerð var kveðið á um að sum sveitarfélög fengju ekki jöfnunargjöldin lengur. Sveitarfélagið var ekki sátt og fer fram á það við dómi að íslenska ríkið greiði þeim samsvarandi upphæð og ef niðurfellingin hefði ekki orðið.

Hæstiréttur klofnaði í niðurstöðu sinni. Meiri hlutinn taldi að hér væri um að ræða of víðtækt framsal valds og féllst því á kröfu sveitarfélagsins. Ágreiningurinn milli meiri og minni hluta virðist felast í því hversu strangar kröfur þarf að gera til slíks framsals.

Hrd. 12/2018 dags. 21. maí 2019 (Endurupptaka - Skattur - Ne bis in idem)^[HTML]

Hrd. 33/2018 dags. 21. maí 2019 (Hluthafasamkomulag)^[HTML]
Tvær fjölskyldur áttu saman hlutafélag, um helming hvor. Önnur þeirra samanstóð af fjórum einstaklingum, er gerðu hluthafasamning sín á milli árið 2010 og svo var hluthafasamningur milli allra hluthafa. Í fyrrnefnda samningnum var ákvæði um að samþykki allra aðila þess samnings þyrfti svo einn gæti framselt hlut sinn. Einn aðilinn að fyrrnefnda samningnum framseldi hluta sinn til erlends einkahlutafélags, án þess að afla slíkrar heimildar, og það félag framseldi svo þann hluta til einkahlutafélags í fullri eigu þess einstaklings. Þessir gjörningar voru álitnir heimilaðir samkvæmt síðarnefnda samningnum, svo breyttum árið 2014.

Hæstiréttur taldi að fyrstnefndi framsalsgerningurinn væri brot á fyrrnefnda samningnum þrátt fyrir að hinn endanlegi eigandi væri fyrirtæki í fullri eigu viðkomandi einstaklings. Litið var á að hluthafinn ætti um 34% hlut í hlutafélaginu er stæði af 69% af þeim 50% hlut sem hluthafasamningurinn næði yfir. Sá sem rifti samningnum var talinn eiga verulegra hagsmuna að gæta í þessu og ekki væri tryggt að félagið sem ætti þennan 34% hlut kæmist ekki í eigu utanaðkomandi aðila. Væri því um verulega vanefnd að ræða og gæti hver og einn hinna aðila hluthafasamningsins rift honum á þeim forsendum.

Hrd. 3/2019 dags. 28. maí 2019 (Reiknistofa bankanna I)^[HTML]

Hrd. 4/2019 dags. 28. maí 2019 (Reiknistofa bankanna)^[HTML]

Hrd. 7/2019 dags. 31. maí 2019 (Áreiðanleikakönnun)^[HTML]
Einkahlutafélag lét fjármálafyrirtæki gera áreiðanleikakönnun og taldi hinn síðarnefnda hafa gert hana illa.

Engar skráðar reglur lágu fyrir um framkvæmd áreiðanleikakannana en litið var til fyrirheita sem fjármálafyrirtækið gaf út. Ekki var talið hafa verið til staðar gáleysi af hálfu fjármálafyrirtækisins fyrir að hafa ekki skoðað fleiri atriði en það hefði sjálft talið upp.

Hrd. 5/2019 dags. 4. júní 2019 (Vogun)^[HTML]
Í málinn var deilt um hvaða dag ætti að telja sem stofndag skaðabótakröfu enda skipti það máli upp á það hvort krafan ætti að teljast fyrnd. Krafan beindist að fyrrum hluthafa í Landsbankanum fyrir efnahagshrunið 2008 af hálfu annarra hluthafa. Meðal ágreiningsefna málsins var hvort fyrningartíminn færi eftir eldri, er giltu út árið 2007, eða nýrri fyrningarlögum er tóku við. Hæstiréttur mat það svo að í þeim tilvikum þar sem atvikin höfðu átt sér stað árið 2007 færi fyrningarfresturinn eftir eldri lögunum, þrátt fyrir að tjónið hefði ekki uppgötvast fyrr en löngu síðar. Öðrum ágreiningsefnum var vísað til lægri dómstiga til nýrrar meðferðar.

Dómurinn er einnig til marks um að Hæstiréttur lítur til kenninga fræðimanna.

Hrd. 6/2019 dags. 4. júní 2019^[HTML]

Hrd. 9/2019 dags. 5. júní 2019^[HTML]

Hrd. 20/2019 dags. 12. júní 2019^[HTML]

Hrd. 8/2019 dags. 12. júní 2019 (Kleifar)^[HTML]

Hrd. 11/2019 dags. 26. júní 2019 (Stórkostlegt gáleysi v/bílslys)^[HTML]
Einstaklingur krafðist miskabóta skv. 26. gr. skaðabótalaga, nr. 50/1993, vegna umferðarslyss. Byggði hann á því að tjónið hefði orðið vegna stórfellds gáleysis. Deilt var um hvort tjónvaldur hefði valdið því að stórfelldu eða einföldu gáleysi.

Ökumaðurinn hafði farið yfir á öfugan vegarhelming og keyrði á bíl konu sem var á leið úr hinni áttinni. Deilt var um hvort ökumaðurinn hefði verið að tala í farsíma eða teygja sig í farsíma, en það var ósannað. Einnig haldið því fram að liðið yfir hann. Læknisgögn lágu fyrir um að hann hefði verið illa fyrirkallaður þar sem hann hafði hvorki borðað né sofið í nokkra daga fyrir slysið auk þess að keyra of hratt. Talið var að um hefði verið að ræða stórfellt gáleysi í þetta sinn.

Inniheldur umfjöllun í kafla 3.2 um muninn á almennu og stórfelldu gáleysi.

Hrd. 29/2019 dags. 27. júní 2019^[HTML]

Hrd. 33/2019 dags. 29. ágúst 2019^[HTML]

Hrd. 26/2019 dags. 18. september 2019^[HTML]

Hrd. 43/2019 dags. 23. september 2019 (Kyrrsett þota)^[HTML]
Heimild var í loftferðarlögum um kyrrsetningar á flugvélum á flugvöllum. Fallist var á aðfarargerð um að fjarlægja þotuna af vellinum en síðar úreltust lögvörðu hagsmunirnir þar sem þotan var farin af flugvellinum.

Hrd. 23/2019 dags. 25. september 2019 (Slys á sjó)^[HTML]
Sykursjúkur sjómaður slasast á tá á sjó og leiddi slysið til örorku tjónþola. Inniheldur umfjöllun um sennilega afleiðingu.

Hrd. 27/2019 dags. 30. september 2019^[HTML]

Hrd. 32/2019 dags. 9. október 2019 (Hótel Esja)^[HTML]
Eigandi eignar setti hömlur á hvaða atvinnustarfsemi mætti reka á tiltekinni húseign við Hallarmúla.

Hrd. 17/2019 dags. 23. október 2019^[HTML]

Hrd. 18/2019 dags. 30. október 2019 (Stýriverktaka)^[HTML]
Íslenskir Aðalverktakar gerðu samning 2006 um byggingu Hörpunnar. Sömdu um stýriverktöku þegar bílakjallarinn var byggður. ÍAV hélt því fram að þetta næði yfir allan bílakjallarann. Deilt var um hvort stýriverktakan væri kvöð á eigninni eða kröfuréttindi. Hæstiréttur taldi að um væru kröfuréttindi að ræða.

Til þess að eignarréttindi geta stofnast þurfa þau í eðli sínu að geta talist vera hlutbundin réttindi og að það hafi verið ætlan samningsaðila að stofna slík réttindi. ÍAV áttu því eingöngu kröfu um þetta gagnvart gamla eigandanum á grundvelli síðara atriðisins.

Hrd. 21/2019 dags. 30. október 2019^[HTML]
F skilaði inn umsókn um leyfi til að taka barn í fóstur. Barnaverndarstofa synjaði umsókninni án þess að bjóða henni að taka námskeið þar sem hæfi hennar yrði metið, á þeim grundvelli að það væri tilhæfulaust sökum ástands hennar. Hæstiréttur taldi að synjun umsóknar F á þessu stigi hefði verið brot á rannsóknarreglu stjórnsýsluréttarins.

Hrd. 47/2019 dags. 18. nóvember 2019^[HTML]

Hrd. 22/2019 dags. 20. nóvember 2019^[HTML]

Hrd. 25/2019 dags. 9. desember 2019^[HTML]

Hrd. 40/2019 dags. 16. desember 2019^[HTML]

Hrd. 36/2019 dags. 20. desember 2019 (Verktaki nr. 16)^[HTML]
Í málinu lá fyrir munnlegur samningur eiganda mannvirkis við byggingarstjóra þrátt fyrir að í lögum um mannvirki var kveðið á um skyldu um skriflegra samninga í þeim tilvikum. Hæstiréttur minntist á meginregluna um formfrelsi samninga og leit hann svo á að í lögunum væri ekki áskilið að gildi samningsins sé bundið við að hann sé skriflegur, og stæði því umrætt lagaákvæði ekki í vegi fyrir gildi hins umdeilda samnings.

Hrd. 41/2019 dags. 22. janúar 2020 (Niðurrif á friðuðu húsi)^[HTML]
Fólk höfðaði mál gegn Hafnarfjarðarbæ um að fá tiltekið deiliskipulag fellt niður þar sem þau vildu rífa niður hús og byggja annað í staðinn. Minjastofnun féllst á það með skilyrði um að nýja húsið félli að götumyndinni. Hæstiréttur taldi skilyrðið ólögmætt þar sem Minjastofnun var ekki lagalega heimilt að setja skilyrði um nýja húsið.

Hrd. 31/2019 dags. 29. janúar 2020^[HTML]

Hrd. 19/2019 dags. 5. febrúar 2020^[HTML]

Hrd. 49/2019 dags. 12. febrúar 2020^[HTML]

Hrd. 58/2019 dags. 10. mars 2020^[HTML]

Hrd. 1/2020 dags. 31. mars 2020 (Náttúruvernd 2 málsóknarfélag)^[HTML]

Hrd. 30/2019 dags. 28. apríl 2020 (LMFÍ lagði fram kvörtun á hendur félagsmanni)^[HTML]

Hrd. 51/2019 dags. 4. maí 2020^[HTML]

Hrd. 7/2020 dags. 20. maí 2020^[HTML]

Hrd. 8/2020 dags. 20. maí 2020 (JTWROS)^[HTML]
Dómurinn er til marks um það að Hæstiréttur getur beitt erlendum réttarreglum.

Hrd. 52/2019 dags. 25. maí 2020^[HTML]

Hrd. 53/2019 dags. 25. maí 2020^[HTML]

Hrd. 39/2019 dags. 4. júní 2020 (Norðurturninn)^[HTML]
Um er að ræða áfrýjun á Lrd. 647/2018 dags. 7. júní 2019 (Norðurturninn)^ⓘ þar sem komist var að þeirri niðurstöðu að hinn áfrýjaði dómur skyldi verða óraskaður.

Hrd. 55/2019 dags. 4. júní 2020^[HTML]

Hrd. 56/2019 dags. 8. júní 2020^[HTML]

Hrd. 57/2019 dags. 9. júní 2020^[HTML]

Hrd. 3/2020 dags. 16. júní 2020^[HTML]

Hrd. 2/2020 dags. 19. júní 2020^[HTML]

Hrd. 4/2020 dags. 23. júní 2020^[HTML]

Hrd. 5/2020 dags. 26. júní 2020^[HTML]

Hrd. 6/2020 dags. 26. júní 2020^[HTML]

Hrd. 10/2020 dags. 24. september 2020^[HTML]

Hrd. 13/2020 dags. 8. október 2020^[HTML]

Hrd. 16/2020 dags. 15. október 2020^[HTML]

Hrd. 19/2020 dags. 29. október 2020^[HTML]

Hrd. 14/2020 dags. 19. nóvember 2020^[HTML]

Hrd. 33/2020 dags. 25. nóvember 2020^[HTML]

Hrd. 20/2020 dags. 10. desember 2020^[HTML]

Hrd. 21/2020 dags. 10. desember 2020^[HTML]

Hrd. 25/2020 dags. 17. desember 2020^[HTML]

Hrd. 42/2019 dags. 7. janúar 2021^[HTML]

Hrd. 36/2020 dags. 28. janúar 2021^[HTML]

Hrd. 17/2020 dags. 4. febrúar 2021^[HTML]

Hrd. 18/2020 dags. 4. febrúar 2021^[HTML]

Hrd. 28/2020 dags. 4. febrúar 2021^[HTML]

Hrd. 9/2020 dags. 5. febrúar 2021^[HTML]

Hrd. 6/2021 dags. 9. febrúar 2021^[HTML]

Hrd. 22/2020 dags. 11. febrúar 2021^[HTML]

Hrd. 23/2020 dags. 11. febrúar 2021^[HTML]

Hrd. 27/2020 dags. 11. febrúar 2021^[HTML]

Hrd. 30/2020 dags. 18. febrúar 2021 (Heilari)^[HTML]

Hrd. 26/2020 dags. 4. mars 2021^[HTML]

Hrd. 34/2019 dags. 12. mars 2021^[HTML]

Hrd. 35/2019 dags. 12. mars 2021 (Markaðsmisnotkun - Landsbankinn)^[HTML]

Hrd. 34/2020 dags. 18. mars 2021 (Dómur Landsréttar ómerktur og vísað heim)^[HTML]
Ákæruvaldið vildi láta spila skýrslu yfir nafngreindum lögreglumanni en taldi í upphafi ekki þarft að spila skýrslu ákærða, og verjandi andmælti því ekki. Svo tók ákæruvaldið þá afstöðu að spila ætti einnig skýrslu ákærða.

Ákveðið var að kveða ákærða til skýrslutöku en ákærði beitti þagnarréttinum fyrir Landsrétti. Skýrsla ákærða fyrir héraðsdómi var ekki spiluð fyrir Landsrétti. Þrátt fyrir það endurskoðaði Landsréttur sönnunargildi munnlegs framburðar hins ákærða í dómi sínum. Hæstiréttur ómerkti þann dóm og vísaði málinu aftur til Landsréttar til löglegrar meðferðar og dómsálagningar að nýju.

Hrd. 29/2020 dags. 25. mars 2021^[HTML]

Hrd. 7/2021 dags. 15. apríl 2021^[HTML]

Hrd. 20/2021 dags. 18. maí 2021^[HTML]

Hrd. 3/2021 dags. 27. maí 2021^[HTML]

Hrd. 4/2021 dags. 27. maí 2021^[HTML]

Hrd. 5/2021 dags. 3. júní 2021^[HTML]

Hrd. 23/2021 dags. 23. júní 2021^[HTML]

Hrd. 29/2021 dags. 28. júní 2021^[HTML]

Hrd. 15/2021 dags. 23. september 2021 (MeToo brottvikning)^[HTML]

Hrd. 17/2021 dags. 6. október 2021^[HTML]

Hrd. 18/2021 dags. 3. nóvember 2021^[HTML]

Hrd. 21/2021 dags. 11. nóvember 2021^[HTML]