Úrlausnir.is


Merkimiði - Lög um bann við okri, dráttarvexti o.fl., nr. 58/1960

Síað eftir merkimiðanum „Lög um bann við okri, dráttarvexti o.fl., nr. 58/1960“.
Sýna merkimiða.
ⓘ = Hlekkurinn inniheldur nánari upplýsingar um efni merkimiðans.

Álit umboðsmanns Alþingis

Álit sem hafa þennan merkimiða. Athugið að taka ekki þessum lista sem tæmandi.

Álit umboðsmanns Alþingis nr. 101/1989 dags. 3. maí 1990[HTML] [PDF]


Álit umboðsmanns Alþingis nr. 113/1989 dags. 3. maí 1990[HTML] [PDF]


Álit umboðsmanns Alþingis nr. 152/1989 dags. 3. maí 1990[HTML] [PDF]


Úrlausnir Hæstaréttar Íslands

Úrlausnir sem hafa þennan merkimiða. Athugið að taka ekki þessum lista sem tæmandi.

Hrd. 1966:287 nr. 35/1965 [PDF]


Hrd. 1967:544 nr. 201/1966 [PDF]


Hrd. 1969:579 nr. 109/1968 [PDF]


Hrd. 1969:588 nr. 110/1968 [PDF]


Hrd. 1969:597 nr. 111/1968 [PDF]


Hrd. 1969:604 nr. 112/1968 [PDF]


Hrd. 1970:770 nr. 238/1969 [PDF]


Hrd. 1971:454 nr. 202/1970 [PDF]


Hrd. 1972:673 nr. 83/1972 [PDF]


Hrd. 1976:546 nr. 88/1974 [PDF]


Hrd. 1977:766 nr. 149/1976 (Tómasarhagi) [PDF]


Hrd. 1978:55 nr. 237/1977 [PDF]


Hrd. 1979:211 nr. 216/1977 (Fýlshólar) [PDF]
Skuldari fékk greiðslukröfu frá banka um níu dögum eftir gjalddaga handhafaskuldabréfs, mætti í bankann fimm dögum síðar en þá var búið að taka bréfið úr bankanum. Skuldarinn geymslugreiddi afborgunina daginn eftir. Hæstiréttur taldi að þó greiðslan hafi ekki farið fram tafarlaust eftir móttöku greiðslukröfunnar hefði greiðsludrátturinn ekki verið slíkur að hann réttlætti gjaldfellingu.

Hæstiréttur taldi ósannað af hálfu kröfuhafa að skuldari hafi veitt upplýsingar við geymslugreiðslu með svo ófullnægjandi hætti að kröfuhafi gæti ekki gengið að greiðslunni. Meðal annmarka var að eingöngu hafði verið tilgreint eitt skuldabréf af tveimur og ranglega tilgreint að skuldin væri á 3. veðrétti.

Hrd. 1979:1181 nr. 71/1977 [PDF]


Hrd. 1980:1239 nr. 35/1978 [PDF]


Hrd. 1980:1415 nr. 23/1978 (Litlu hjónin - Kjallaraíbúð) [PDF]
Hjón ætluðu að selja íbúð sína. Nágranni þeirra fær veður af ætlan þeirra og sannfærði þau um að selja honum íbúðina á 1,3 milljónir og að hann sem nágranni þeirra ætti forkaupsrétt. Eiginleg útborgun var engin þar sem hann greiddi með víxlum og skuldabréfi.

Talið að nágrannanum hefði átt að vera ljós aðstöðumunur er sneri að því að hjónin voru bæði með lága greindarvísitölu. Fallist var á ógildingu samningsins.

Hrd. 1981:1213 nr. 9/1980 [PDF]


Hrd. 1981:1398 nr. 61/1979 (Miðvangur - Uppboð) [PDF]


Hrd. 1982:511 nr. 113/1978 [PDF]


Hrd. 1982:613 nr. 27/1979 (Alviðrumálið - Landvernd) [PDF]


Hrd. 1982:1306 nr. 148/1980 [PDF]


Hrd. 1982:1665 nr. 133/1980 (Kig-Ind AS) [PDF]


Hrd. 1982:1921 nr. 225/1980 (Gamli frímerkjakaupamaðurinn) [PDF]
Meirihlutinn taldi að viðsemjendur mannsins hafi ekki verið grandsamir um ástand mannsins.

Athuga hefði samt að verðbólga var á undanförnu tímabili og því breyttist verðlag hratt. Það hafði eðlilega áhrif á gengi gjaldmiðla. Gamli maðurinn var ekki var um þetta og taldi sig því hafa verið að fá meira en raunin varð.

Hrd. 1983:89 nr. 50/1981 [PDF]


Hrd. 1983:306 nr. 42/1981 [PDF]


Hrd. 1983:1447 nr. 223/1981 [PDF]


Hrd. 1983:1599 nr. 80/1981 (Viktoria) [PDF]


Hrd. 1983:1826 nr. 59/1981 (Kalkkústur) [PDF]


Hrd. 1983:1867 nr. 127/1981 [PDF]


Hrd. 1983:2134 nr. 225/1981 (Skilningur á kaupmála) [PDF]
K og M deildu um gildi kaupmála sem þau gerðu sín á milli.

M hélt því fram að K hefði allt frumkvæðið og séð um fjármálin. Hún hefði heimtað að kaupmálinn yrði gerður og eignirnar væru hennar séreignir. Hún hefði ákveðið að skilja við M skömmu eftir skráningu kaupmálans. M taldi að K hefði ætlað sér að skilja við hann um leið og hann samþykkti kaupmálann.
K var með 75% örorkumat og lága greindarvísitölu og því ekki í stöðu til að þvinga kaupmálanum í gegn. M taldi sig einnig að kaupmálinn kæmi einvörðungu til framkvæmda í tilfelli andláts annars þeirra en ekki vegna skilnaðar.

Ólíkt héraðsdómi taldi Hæstiréttur að ekki ætti að ógilda kaupmálann.

Hrd. 1984:15 nr. 55/1982 (Tabú) [PDF]


Hrd. 1984:165 nr. 93/1982 (Andlegt ástand) [PDF]
M sagðist hafa verið miður sín og að K hefði beitt sig þvingunum. Það var ekki talið sannað.

Hrd. 1984:917 nr. 62/1981 (Vaxtafótur I) [PDF]


Hrd. 1985:92 nr. 167/1982 (Oddhólsmál I) [PDF]


Hrd. 1985:218 nr. 87/1982 [PDF]


Hrd. 1985:692 nr. 116/1983 [PDF]


Hrd. 1986:1723 nr. 252/1986 (Vaxtaákvarðanir Seðlabanka Íslands - Okurvextir) [PDF]


Hrd. 1986:1770 nr. 252/1984 (Kópubraut) [PDF]


Hrd. 1987:534 nr. 36/1986 (Laugavegur) [PDF]


Hrd. 1987:937 nr. 38/1987 [PDF]


Hrd. 1987:947 nr. 39/1987 [PDF]


Hrd. 1987:1185 nr. 271/1987 [PDF]


Hrd. 1987:1553 nr. 311/1987 [PDF]


Hrd. 1988:1422 nr. 244/1988 (Oddhólsmál II) [PDF]


Hrd. 1988:1673 nr. 126/1988 [PDF]


Hrd. 1988:1678 nr. 67/1988 [PDF]


Hrd. 1989:239 nr. 218/1987 (Vífilfell) [PDF]
Systkini eiga stór fyrirtæki, meðal annars Vífilfell. Þau voru misvirk í stjórn en einn bróðirinn er að reka það. Ein systirin fær heilasjúkdóm og fer í margar geislameðferðir. Augljóst var að hún hafði hlotið alvarlegan skaða. Síðan gerði hún erfðaskrá þar sem hún arfleiddi einn bróður sinn að sínum hlut.

Læknarnir voru mjög misvísandi um hvort hún væri hæf til að gera erfðaskrá. Ekkert læknisvottorð var til fyrir þann dag sem hún gerði erfðaskrána.

Allir sammála um að aðgerðirnar gerðar á K hefðu valdið einhverri andlegri skerðingu í kjölfarið. Þurfti þá að meta áhrif skerðingarinnar á hæfi hennar til að gera erfðaskrá á þeim tíma sem hún var undirrituð/samþykkt.

Vottorðið var svolítið gallað. Fulltrúi sýslumanns í Reykjavík hafði notað sama textann á vottorðið árum saman, eða jafnvel áratugum saman. Hæstiréttur leit á að það væri gallað en það kæmi ekki að sök.

Hæstiréttur klofnaði og taldi meirihlutinn hana hæfa en minnihlutinn ekki. Hún var talin hafa skilið það nógu vel um hversu mikið virði væri að ræða.

Hrd. 1990:190 nr. 162/1988 [PDF]


Hrd. 1991:1690 nr. 93/1989 (Jökull hf. - Sjávarafli) [PDF]


Hrd. 1992:1858 nr. 156/1987 (Sæból) [PDF]


Hrd. 1992:1889 nr. 97/1992 [PDF]


Hrd. 1995:447 nr. 412/1992 [PDF]


Hrd. 1996:189 nr. 412/1995 (Vextir) [PDF]


Hrd. 1996:2482 nr. 325/1995 [PDF]