Úrlausnir.is

Hrd. 1936:500 nr. 94/1936 (Tímadómurinn) ^[PDF]
Bóndi hafði fengið tímarit í mörg ár án þess að hafa óskað sérstaklega eftir því og án greiðslu. Tímaritið gerði svo rassíu og tilkynnti að það myndi krefjast greiðslu fyrir áskriftina eftir ákveðið tímamark. Litið var svo á að bóndinn þyrfti að greiða fyrir áskriftina.

Hrd. 1938:50 nr. 100/1936 ^[PDF]

Hrd. 1938:83 nr. 46/1935 ^[PDF]

Hrd. 1938:264 nr. 134/1936 ^[PDF]

Hrd. 1938:484 nr. 10/1938 ^[PDF]

Hrd. 1938:607 nr. 29/1938 ^[PDF]

Hrd. 1938:704 nr. 45/1937 ^[PDF]

Hrd. 1939:45 nr. 53/1937 ^[PDF]

Hrd. 1939:349 nr. 102/1938 ^[PDF]

Hrd. 1939:400 nr. 47/1939 (Innlausn veiðiréttar) ^[PDF]

Hrd. 1939:581 nr. 126/1938 (Björgunarlaun) ^[PDF]

Hrd. 1942:134 nr. 98/1941 ^[PDF]

Hrd. 1942:250 nr. 19/1942 ^[PDF]

Hrd. 1943:92 nr. 109/1942 (Bifreiðaeinkasala ríkisins) ^[PDF]
Með lögum var ríkisstjórninni heimilt til að taka einkasölu á tilteknum vöruflokkum, þar á meðal bifreiðum og var henni veitt heimild til að ákveða skipulag sölunnar með reglugerð. Eftirspurn eftir bifreiðum jókst og skipaði ráðherra nefnd manna til að gera tillögur um úthlutun það haustið. Ráðherra vildi ekki hlíta sumum tillögum nefndarinnar og varð einhver óánægja á þingi. Alþingi samþykkti í kjölfarið þingsályktun þar sem sett var á fót önnur nefnd er færi með úthlutun þeirra bifreiða sem Bifreiðaeinkasala ríkisins hafði flutt inn.

Ósættir voru milli ráðherra og nefndarinnar sem Alþingi stofnaði og gaf þá ráðherra út reglugerð sem nam brott reglugerðina sem Bifreiðaeinkasalan sótti stoð í ásamt því að leggja hana niður. Hann skipaði síðan tveggja manna skilanefnd er sæi um að ganga frá búinu.

Stefnendur málsins sóttu um úthlutun einnar vörubifreiðar og þingkjörna nefndin úthlutaði þeim svo slíka bifreið eftir afnám reglugerðarinnar. Þeir fóru síðan á leit skilanefndarinnar um að fá afhenda bifreiðina en var synjað. Hæstiréttur mat svo að með þessu fyrirkomulagi hafi ráðuneytið haft æðsta vald í málefnum einkasölunnar í öllum atriðum og gat því þingsályktun er lýsir vilja Alþingis ekki breytt gildandi lögum og reglugerð um þetta efni. Úthlutun bifreiðarinnar til stefnenda var því ólögmæt og því sýknað af kröfunum.

Hrd. 1943:224 nr. 22/1943 ^[PDF]

Hrd. 1943:245 nr. 23/1943 ^[PDF]

Hrd. 1943:256 nr. 87/1942 (Handleggsdómur) ^[PDF]
Maður krafðist bóta af ríkinu vegna harðræðis sem hann varð fyrir vegna handtöku hans sem leiddi til þess að hann handleggsbrotnaði. Engin lög voru til staðar er kváðu á um bótaskyldu ríkisins í þessum efnum en Hæstiréttur vísaði til þess að réttlátt væri og eðlilegt að þjóðfélagið bæri ábyrgð á mistökum sem þessum.

Hrd. 1945:161 nr. 82/1944 ^[PDF]

Hrd. 1945:220 nr. 69/1944 (Bifreið í verra ásigkomulagi) ^[PDF]

Hrd. 1946:129 nr. 158/1945 (Fyrning skips) ^[PDF]

Hrd. 1946:226 nr. 144/1945 ^[PDF]

Hrd. 1946:297 nr. 101/1945 ^[PDF]

Hrd. 1946:429 nr. 143/1944 ^[PDF]

Hrd. 1946:594 nr. 30/1946 ^[PDF]

Hrd. 1947:130 nr. 156/1945 ^[PDF]

Hrd. 1948:88 nr. 6/1948 (Takmörkun á næturakstri leigubifreiða - Skömmtun bensíns) ^[PDF]
Lagaákvæðin voru almenn og óljós en heimilt var að refsa viðkomandi. Líklega ekki niðurstaðan ef dæmt í dag.

Hrd. 1948:155 nr. 122/1945 (Einkaleyfi til kvikmyndahússrekstrar) ^[PDF]
Kvikmyndahús var ekki talið hafa einkaleyfi til reksturs kvikmyndahúss þar sem engin lagaheimild var fyrir slíku einkaleyfi.

Hrd. 1948:336 nr. 60/1947 ^[PDF]

Hrd. 1948:434 nr. 38/1947 (Leigunám húsaleigunefndar Reykjavíkur) ^[PDF]

Hrd. 1950:248 nr. 9/1950 ^[PDF]

Hrd. 1951:105 kærumálið nr. 1/1951 ^[PDF]

Hrd. 1952:71

Hrd. 1952:391 nr. 163/1951 ^[PDF]

Hrd. 1952:434 nr. 80/1952 (Stóreignaskattur) ^[PDF]

Hrd. 1953:7 nr. 30/1950 ^[PDF]

Hrd. 1953:142 nr. 190/1952 (Skattlagning félaga) ^[PDF]

Hrd. 1953:246 nr. 24/1953 ^[PDF]

Hrd. 1954:73 nr. 5/1953 (Stóreignaskattur og fjárhagskerfið) ^[PDF]

Hrd. 1954:199 nr. 180/1953 (Tjarnarbíó) ^[PDF]

Hrd. 1954:327 nr. 157/1953 ^[PDF]

Hrd. 1954:547 kærumálið nr. 20/1954 ^[PDF]

Hrd. 1954:584 nr. 108/1953 ^[PDF]

Hrd. 1954:727 nr. 10/1954 ^[PDF]

Hrd. 1955:489 nr. 125/1954 ^[PDF]

Hrd. 1956:68 nr. 34/1955 ^[PDF]

Hrd. 1957:597 nr. 118/1957 ^[PDF]

Hrd. 1958:808 nr. 16/1958 ^[PDF]

Hrd. 1959:49 nr. 191/1958 (Ættleiðingarleyfi) ^[PDF]

Hrd. 1959:116 nr. 38/1957 ^[PDF]

Hrd. 1959:572 nr. 149/1959 ^[PDF]

Hrd. 1959:625 nr. 79/1959 ^[PDF]

Hrd. 1960:139 nr. 1/1960 ^[PDF]

Hrd. 1960:856 nr. 210/1960 ^[PDF]

Hrd. 1961:157 nr. 98/1960 (Sýsluvegur) ^[PDF]

Hrd. 1961:294 nr. 84/1960 ^[PDF]

Hrd. 1961:359 nr. 223/1960 ^[PDF]

Hrd. 1961:506 nr. 95/1961 ^[PDF]

Hrd. 1961:613 nr. 130/1961 (Herstjórnandi varnarliðs Bandaríkjanna á Íslandi) ^[PDF]

Hrd. 1962:330 nr. 13/1962 ^[PDF]

Hrd. 1962:460 nr. 146/1961 (Lyfsöluleyfi) ^[PDF]
Aðili hafði fengið konungsleyfi til reksturs verslunar en hafði verið sviptur leyfinu á árinu 1958. Í dómnum er rekið þetta sjónarmið um stigskipt valdmörk og taldi að ráðuneytið gæti ekki svipt leyfi sem konungur hafði veitt á sínum tíma, heldur heyrði það undir forseta.

Hrd. 1962:916 nr. 184/1962 ^[PDF]

Hrd. 1963:295 nr. 51/1963 ^[PDF]

Hrd. 1963:674 nr. 104/1962 (Ólöglegur innflutningur á vörum og gjaldeyrisskil) ^[PDF]

Hrd. 1964:138 nr. 93/1963 (Steinkastsdómur) ^[PDF]

Hrd. 1964:596 nr. 55/1963 ^[PDF]

Hrd. 1964:618 nr. 13/1963 ^[PDF]

Hrd. 1964:638 nr. 103/1963 (Fiskiðjuver Ísfirðings) ^[PDF]

Hrd. 1964:887 nr. 70/1964 ^[PDF]

Hrd. 1964:897 nr. 100/1964 ^[PDF]

Hrd. 1965:169 nr. 221/1960 (Varmahlíð) ^[PDF]
Skagafjörður vildi stofnsetja héraðsskóla árið 1936. Var framkvæmdin sú að íslenska ríkið tók jörðina Varmahlíð eignarnámi af V og leigði félagi sem sveitarfélagið stofnaði undir þann rekstur.

Þingmaður Varmahlíðar tjáði við V að hann ætlaði sér að leggja fram frumvarp um eignarnám eða leigunám á landi Varmahlíðar þar sem enginn vilji væri fyrir sölu jarðarinnar. V vildi ekki láta af hendi alla jörðina en lýsti sig reiðubúinn til að selja hluta jarðarinnar en því var ekki tekið. Frumvarpið varð síðar samþykkt sem lög nr. 29/1939 er veitti ríkisstjórninni heimild til eignarnámsins í þeim tilgangi. Samningar tókust ekki þannig að V sá til tilneyddan til að gefa út afsal fyrir jörðinni til ríkisins áður en eignarnámið fór fram, en í því var enginn áskilnaður um héraðsskóla.

Ríkisstjórnin afsalaði svo félaginu jörðinni með því skilyrði að reistur yrði héraðsskóli. Ekki var byrjað að reisa héraðsskólann fyrr en árið 1945 en stuttu eftir það urðu grundvallarbreytingar á skólakerfinu þar sem héraðsskólar urðu hluti af almenna skólakerfinu. Í kjölfarið hættu framkvæmdir við byggingu skólans. Árið 1956 var samþykkt ályktun um að reisa þar í staðinn heimavistarbarnaskóla ásamt útleigu húsakynna undir ýmsan atvinnurekstur.

Þá krafði V ráðherra um að afhenda sér aftur jörðina sökum þess að grundvöllur eignarnámsheimildarinnar væri brostinn. Er ráðherra féllst ekki á það krafðist V fyrir dómi að samningur sinn um afhendingu jarðarinnar til ríkisstjórnarinnar yrði ógiltur, ásamt ýmsum öðrum ráðstöfunum sem af því leiddi. Meðal málatilbúnaðar V var að umfang eignarnámsins hefði verið talsvert meira en nauðsyn krafði, að hann hefði verið neyddur til að selja jörðina sökum hættu á að hann hefði fengið enn minna fyrir hana en ella. Þó afsalið hefði ekki minnst á héraðsskóla hefði það samt sem áður verið forsendan fyrir útgáfu þess.

Hæstiréttur staðfesti hinn áfrýjaða dóm með vísan til forsendna en í þeim dómi kom fram að ekki yrði hnekkt mati löggjafans um almenningsþörf með setningu þessara sérlaga um eignarnám á jörð í hans eigu. Augljóst þótti að forsendur þess að V hafi látið af hendi nauðugur af hendi væru þessi sérlög, þó að kaupverðinu undanskildu, og yrði því ekki firrtur þeim rétti að geta endurheimt jörðina sökum skorts á fyrirvara í afsalinu ef notkun hennar væri svo andstæð þeim tilgangi sem lá að baki eignarnámsheimildinni að hann ætti af þeim sökum lögvarinn endurheimturétt.

Ekki var fallist á ógildingu afsals ríkisins til félagsins þar sem það var í samræmi við þann tilgang sem eignarnámsheimildin byggðist á, og félagið væri enn viljugt til að vinna að því markmiði, og því enn í samræmi við tilgang eignarnámsins. Þá skipti máli að V gerði engar virkar og raunhæfar ráðstafanir í langan tíma frá því að honum varð ljóst að forsendurnar hefðu brostið, til endurheimt jarðarinnar. Kröfum V um ógildingu eignarnámsins var því synjað.

Hrd. 1965:260 nr. 30/1964 ^[PDF]

Hrd. 1965:372 nr. 66/1965 ^[PDF]

Hrd. 1965:400 nr. 129/1964 ^[PDF]

Hrd. 1966:718 nr. 98/1966 ^[PDF]

Hrd. 1966:795 nr. 26/1966 ^[PDF]

Hrd. 1966:801 nr. 27/1966 ^[PDF]

Hrd. 1966:808 nr. 28/1966 ^[PDF]

Hrd. 1966:1038 nr. 217/1965 (Heimtaugagjald) ^[PDF]

Hrd. 1967:251 nr. 151/1966 (Landgræðsludómur) ^[PDF]

Hrd. 1967:877 nr. 68/1967 ^[PDF]

Hrd 1967:951 nr. 60/1967 (Aðstöðugjald) ^[PDF]

Hrd. 1967:1014 nr. 120/1967 ^[PDF]

Hrd. 1967:1021 nr. 121/1967 ^[PDF]

Hrd. 1967:1029 nr. 122/1967 ^[PDF]

Hrd. 1967:1082 nr. 25/1967 ^[PDF]

Hrd. 1968:71 nr. 147/1966 (Landsmiðjan - Landhelgisgæslan) ^[PDF]

Hrd. 1968:292 nr. 109/1967 ^[PDF]

Hrd. 1968:416 nr. 58/1968 ^[PDF]

Hrd. 1968:925 nr. 169/1968 ^[PDF]

Hrd. 1968:1045 nr. 97/1968 ^[PDF]

Hrd. 1968:1079 nr. 198/1968 ^[PDF]

Hrd. 1968:1269 nr. 19/1968 ^[PDF]

Hrd. 1969:345 nr. 170/1968 ^[PDF]

Hrd. 1969:432 nr. 45/1969 ^[PDF]

Hrd. 1969:570 nr. 72/1969 ^[PDF]

Hrd. 1969:1090 nr. 121/1969 ^[PDF]

Hrd. 1969:1101 nr. 117/1969 ^[PDF]

Hrd. 1969:1113 nr. 171/1969 ^[PDF]

Hrd. 1969:1192 nr. 205/1968 ^[PDF]

Hrd. 1969:1201 nr. 128/1968 ^[PDF]

Hrd. 1969:1312 nr. 163/1969 ^[PDF]

Hrd. 1970:415 nr. 16/1970 (Meðferð við drykkjusýki) ^[PDF]

Hrd. 1970:479 nr. 45/1970 (Húsfélag - Fjölbýlishús - Hitunarkostnaður) ^[PDF]

Hrd. 1970:977 nr. 195/1970 ^[PDF]

Hrd. 1970:1122 nr. 153/1970 ^[PDF]

Hrd. 1971:160 nr. 67/1970 ^[PDF]

Hrd. 1971:175 nr. 137/1970 ^[PDF]

Hrd. 1971:217 nr. 90/1970 ^[PDF]

Hrd. 1971:385 nr. 17/1971 ^[PDF]

Hrd. 1971:543 nr. 9/1971 ^[PDF]

Hrd. 1971:600 nr. 55/1971 ^[PDF]

Hrd. 1971:703 nr. 23/1971 ^[PDF]

Hrd. 1971:755 nr. 109/1970 ^[PDF]

Hrd. 1971:817 nr. 129/1971 ^[PDF]

Hrd. 1971:1004 nr. 39/1970 (Grímshagi) ^[PDF]

Hrd. 1971:1236 nr. 173/1971 ^[PDF]

Hrd. 1972:215 nr. 223/1970 ^[PDF]

Hrd. 1972:441 nr. 22/1972 ^[PDF]

Hrd. 1972:657 nr. 116/1971 ^[PDF]

Hrd. 1972:821 nr. 63/1971 ^[PDF]

Hrd. 1973:39 nr. 21/1972 ^[PDF]

Hrd. 1973:137 nr. 34/1973 ^[PDF]

Hrd. 1973:194 nr. 123/1972 ^[PDF]

Hrd. 1973:278 nr. 108/1971 (Smáraflöt 49) ^[PDF]

Hrd. 1973:442 nr. 149/1972 ^[PDF]

Hrd. 1973:648 nr. 39/1973 ^[PDF]

Hrd. 1973:656 nr. 133/1973 ^[PDF]

Hrd. 1973:660 nr. 115/1973 ^[PDF]

Hrd. 1973:700 nr. 82/1972 ^[PDF]

Hrd. 1973:962 nr. 128/1972 ^[PDF]

Hrd. 1973:1000 nr. 152/1972 ^[PDF]

Hrd. 1974:306 nr. 59/1973 ^[PDF]

Hrd. 1974:329 nr. 41/1974 ^[PDF]

Hrd. 1974:452 nr. 174/1973 ^[PDF]

Hrd. 1974:571 nr. 71/1974 ^[PDF]

Hrd. 1974:823 nr. 68/1973 (Skattframkvæmd á reiki) ^[PDF]

Hrd. 1975:132 nr. 70/1973 ^[PDF]

Hrd. 1975:164 nr. 37/1973 (Fóstureyðing - Rauðir hundar) ^[PDF]

Hrd. 1975:212 nr. 104/1974 ^[PDF]

Hrd. 1975:601 nr. 23/1974 (Hundamál) ^[PDF]
Borgarstjórinn í Reykjavík hafði synjað áfrýjanda um leyfi til að halda hund af íslensku fjárhundakyni á heimili sínu. Eldri lög veittu bæjarstjórnum og hreppsnefndum heimild til að takmarka eða banna hundahald í kaupstöðum og kauptúnum í formi reglugerðar staðfestum af stjórnarráðinu, og nýtti Reykjavík þá heimild á þann veg að banna hundahald á kaupstaðarlóð Reykjavíkur en hægt var að sækja um leyfi fyrir þarfahundum. Ný lög voru sett er tóku við af þeim eldri er höfðu sömu heimildir til banns á hundahaldi en kröfðust samþykktar staðfestri af heilbrigðismálaráðuneytinu.

Hæstiréttur taldi að þessar breyttu kröfur um setningarhátt yrðu ekki til þess að raska gildi reglugerðar sem sett hafði verið með stoð í eldri lögin. Synjaði hann einnig málsástæðu um að tiltekin lagaákvæði hafi verið talin hafa fallið úr gildi þar sem banni við hundahaldi í Reykjavík sbr. reglugerð, hafi ekki verið framfylgt.

Hrd. 1975:728 nr. 141/1975 (Missagnir - Ritvillur) ^[PDF]

Hrd. 1975:804 nr. 134/1973 ^[PDF]

Hrd. 1975:873 nr. 133/1974 ^[PDF]

Hrd. 1975:895 nr. 141/1974 ^[PDF]

Hrd. 1975:944 nr. 164/1975 ^[PDF]

Hrd. 1975:1077 nr. 168/1975 ^[PDF]

Hrd. 1976:22 nr. 178/1976 ^[PDF]

Hrd. 1976:456 nr. 108/1974 (Nefndalaun) ^[PDF]
Þrír starfsmenn nefndar hafi verið starfsmenn HÍ en fengu lægri laun. Hæstiréttur taldi óheimilt að mismuna þeim á þennan hátt.

Hrd. 1976:680 nr. 155/1974 ^[PDF]

Hrd. 1976:1011 nr. 132/1974 ^[PDF]

Hrd. 1977:58 nr. 20/1974 ^[PDF]

Hrd. 1977:343 nr. 37/1975 (Botnvörpungur losnaði frá bryggju) ^[PDF]

Hrd. 1977:537 nr. 144/1976 ^[PDF]

Hrd. 1977:907 nr. 171/1974 ^[PDF]

Hrd. 1977:1025 nr. 148/1975 ^[PDF]

Hrd. 1978:27 nr. 150/1975 ^[PDF]

Hrd. 1978:63 nr. 217/1977 ^[PDF]

Hrd. 1978:97 nr. 50/1976 (Hafnargjöld) ^[PDF]
Bræðsluskip var leigt og loðnunni landað í þetta skip töluvert undan höfninni. Rekstraraðilar hafnarinnar voru ósáttir þar sem bátarnir lögðust ekki að höfninni, er leiddi til tekjutaps fyrir sveitarfélagið. Álitamálið var hvort heimilt hafi verið að leggja á hafnargjaldið í slíkum tilvikum. Hæstiréttur taldi að það hafi verið óheimilt þar sem hvorki lög né reglugerður veittu heimild til að rukka gjaldið gagnvart skipum utan marka kaupstaðarins.

Hrd. 1978:293 nr. 143/1975 ^[PDF]

Hrd. 1978:447 nr. 50/1978 ^[PDF]

Hrd. 1978:514 nr. 165/1976 ^[PDF]

Hrd. 1978:563 nr. 119/1975 (Fiskveiðasjóður Íslands) ^[PDF]

Hrd. 1978:659 nr. 66/1975 ^[PDF]

Hrd. 1978:782 nr. 76/1976 (Ferðaskrifstofan Sunna hf.) ^[PDF]

Hrd. 1978:1173 nr. 75/1977 ^[PDF]

Hrd. 1978:1283 nr. 55/1977 ^[PDF]

Hrd. 1978:1302 nr. 2/1977 ^[PDF]

Hrd. 1978:1322 nr. 204/1976 ^[PDF]

Hrd. 1979:211 nr. 216/1977 (Fýlshólar) ^[PDF]
Skuldari fékk greiðslukröfu frá banka um níu dögum eftir gjalddaga handhafaskuldabréfs, mætti í bankann fimm dögum síðar en þá var búið að taka bréfið úr bankanum. Skuldarinn geymslugreiddi afborgunina daginn eftir. Hæstiréttur taldi að þó greiðslan hafi ekki farið fram tafarlaust eftir móttöku greiðslukröfunnar hefði greiðsludrátturinn ekki verið slíkur að hann réttlætti gjaldfellingu.

Hæstiréttur taldi ósannað af hálfu kröfuhafa að skuldari hafi veitt upplýsingar við geymslugreiðslu með svo ófullnægjandi hætti að kröfuhafi gæti ekki gengið að greiðslunni. Meðal annmarka var að eingöngu hafði verið tilgreint eitt skuldabréf af tveimur og ranglega tilgreint að skuldin væri á 3. veðrétti.

Hrd. 1979:403 nr. 189/1977 ^[PDF]

Hrd. 1979:511 nr. 76/1979 ^[PDF]

Hrd. 1979:544 nr. 86/1977 (Launaflokkur) ^[PDF]
Starfsmaður fékk greitt samkvæmt einum launaflokki en taldi sig eiga að fá greitt samkvæmt öðrum launaflokki, og höfðaði mál til að fá mismuninn. Í héraði breytti dómari kröfunni í viðurkenningu en hún var upprunalega greiðslukrafa. Hæstiréttur taldi þá kröfu ódómhæfa enda hvarf fjárhæðin út, og vísaði málinu frá héraðsdómi.

Hrd. 1979:562 nr. 165/1977 (Hveragerði) ^[PDF]

Hrd. 1979:775 nr. 162/1975 ^[PDF]

Hrd. 1979:846 nr. 164/1976 ^[PDF]

Hrd. 1979:1057 nr. 124/1979 ^[PDF]

Hrd. 1979:1077 nr. 63/1975 ^[PDF]

Hrd. 1979:1157 nr. 173/1978 (Umgengnisréttur eftir óvígða sambúð) ^[PDF]

Hrd. 1979:1213 nr. 174/1977 (Fiskveiðasjóður Íslands) ^[PDF]

Hrd. 1979:1224 nr. 199/1979 ^[PDF]

Hrd. 1979:1251 nr. 39/1978 (Verksamningur) ^[PDF]

Hrd. 1980:681 nr. 202/1978 ^[PDF]

Hrd. 1980:686 nr. 59/1978 (Skemmtanaskattur) ^[PDF]

Hrd. 1980:713 nr. 114/1977 ^[PDF]

Hrd. 1980:787 nr. 178/1977 ^[PDF]

Hrd. 1980:1065 nr. 63/1980 ^[PDF]

Hrd. 1980:1068 nr. 30/1978 ^[PDF]

Hrd. 1980:1426 nr. 209/1977 ^[PDF]

Hrd. 1980:1474 nr. 115/1980 ^[PDF]

Hrd. 1980:1568 nr. 176/1980 ^[PDF]

Hrd. 1980:1647 nr. 187/1980 ^[PDF]

Hrd. 1980:1948 nr. 18/1979 ^[PDF]

Hrd. 1980:1961 nr. 123/1978 ^[PDF]

Hrd. 1981:145 nr. 110/1980 ^[PDF]

Hrd. 1981:160 nr. 13/1979 ^[PDF]

Hrd. 1981:633 nr. 101/1981 ^[PDF]

Hrd. 1981:815 nr. 131/1978 (Tjarnarból) ^[PDF]

Hrd. 1981:834 nr. 198/1978 (Bæjarlögmaður) ^[PDF]

Hrd. 1981:910 nr. 131/1979 ^[PDF]

Hrd. 1981:928 nr. 151/1979 ^[PDF]

Hrd. 1981:965 nr. 191/1978 ^[PDF]

Hrd. 1981:1138 nr. 191/1981 ^[PDF]

Hrd. 1981:1183 nr. 154/1979 (Leigubílstjóri) ^[PDF]

Hrd. 1981:1449 nr. 30/1981 ^[PDF]

Hrd. 1981:1584 nr. 199/1978 (Landmannaafréttardómur síðari) ^[PDF]
Íslenska ríkið hóf mál fyrir aukadómþingi Rangárvallasýslu árið 1975 með eignardómsstefnu þar sem krafist var viðurkenningar á beinum eignarrétti ríkisins á Landmannaafrétti. Tilefnið var ágreiningur um réttarstöðu afréttanna vegna virkjanaframkvæmda hins opinbera við Tungnaá og Þórisvatn. Ríkið taldi sig ávallt hafa átt svæðið án þess að formleg staðfesting hafi verið á þeim rétti, en tók þó fram að það viðurkenndi þegar áunninn upprekstrarréttindi og önnur afréttarnot annarra aðila reist á lögum og venjum.

Meiri hluti aukadómþingsins féllst á kröfu íslenska ríkisins. Sératkvæði eins dómandans hljóðaði upp á sýknu af þeirri kröfu.

Meiri hluti Hæstaréttar taldi að málsvörn áfrýjenda um að þeir ættu landið en ekki ríkið hefði þegar verið tekin fyrir og dæmd í öðru máli málsaðilanna, hrd. Landmannaafréttur I. Enginn áfrýjenda gat sýnt fram á að þeir hafi haft neinn rýmri rétt til afréttanna en málsaðilar téðs máls Hæstaréttar. Annar málatilbúnaður og gögn var síðan ekki sinnt ýmist vegna vanreifunar eða vegna óskýrleika.

Þrátt fyrir þetta taldi meiri hlutinn sig bæran til að leysa úr viðurkenningarkröfu ríkisins um að það ætti beinan eignarrétt á Landmannaafrétti. Gat hann þess að Alþingi hafi ekki sett lög um þetta efni sem hefði verið eðlileg leið. Meiri hlutinn féllst ekki á þann málatilbúnað að íslenska ríkið hafi átt svæðið frá stofnun allsherjarríkisins né að beinn eignarréttur hafi stofnast með lögum eða öðrum hætti eins og eignarhefð. Tilvísanir íslenska ríkisins í námulög, vatnalög og eldri lög um nýbýli voru ekki talin duga að þessu leyti. Meiri hlutinn taldi að bærir handhafar ríkisvalds gætu sett reglur í skjóli valdheimilda sinna um meðferð og nýtingu landsvæðisins. Með hliðsjón af þessu taldi meirihlutinn að ekki væri unnt að taka kröfu íslenska ríkisins til greina.

Sératkvæði tveggja manna minni hluta Hæstaréttar voru um hið andstæða á þeim forsendum að í meginatriðum um þegar hefði verið leyst úr þeim hluta málsins fyrir Hæstarétti er varðaði veiðirétt og vatnsföll á sama svæði af hálfu sömu aðila, án þess að málatilbúnaðurinn hafi verið til þess fallinn að aðgreina það fordæmi né lögð fram ný gögn er gæfu tilefni til annarrar niðurstöðu.

Hrd. 1982:139 nr. 18/1982 (Synjað um frest) ^[PDF]

Hrd. 1982:192 nr. 96/1980 (Málskot til dómstóla - Gildi sveitarstjórnarkosninga) ^[PDF]

Hrd. 1982:771 nr. 8/1982 ^[PDF]

Hrd. 1982:928 nr. 168/1981 ^[PDF]

Hrd. 1982:969 nr. 228/1981 (Frystihús á Stokkseyri) ^[PDF]

Hrd. 1982:1328 nr. 159/1982 (Lögbann) ^[PDF]

Hrd. 1982:1334 nr. 217/1979 ^[PDF]

Hrd. 1982:1434 nr. 198/1982 ^[PDF]

Hrd. 1982:1629 nr. 232/1980 ^[PDF]

Hrd. 1982:1701 nr. 12/1981 ^[PDF]

Hrd. 1982:1831 nr. 69/1981 ^[PDF]

Hrd. 1983:85 nr. 185/1981 ^[PDF]

Hrd. 1983:173 nr. 30/1982 ^[PDF]

Hrd. 1983:541 nr. 44/1983 ^[PDF]

Hrd. 1983:701 nr. 267/1981 (Anna í Ámundakoti II) ^[PDF]

Hrd. 1983:1110 nr. 2/1981 (Bræðraborgarstígur 41) ^[PDF]

Hrd. 1983:1179 nr. 66/1981 (Vestmannaeyjar) ^[PDF]

Hrd. 1983:1318 nr. 37/1983 (Hundamál II) ^[PDF]

Hrd. 1983:1322 nr. 72/1983 ^[PDF]

Hrd. 1983:1342 nr. 4/1983 ^[PDF]

Hrd. 1983:1605 nr. 171/1983 ^[PDF]

Hrd. 1983:1655 nr. 205/1981 ^[PDF]

Hrd. 1983:1913

Hrd. 1983:2225 nr. 220/1983 ^[PDF]

Hrd. 1983:2231 nr. 203/1982 ^[PDF]

Hrd. 1984:208 nr. 85/1981 (Gatnagerðargjöld í Mosó) ^[PDF]

Hrd. 1984:560 nr. 39/1982 (Ónýtt bundið slitlag) ^[PDF]

Hrd. 1984:573 nr. 48/1982 ^[PDF]

Hrd. 1984:587 nr. 84/1982 (Danfosshitakerfi) ^[PDF]

Hrd. 1984:641 nr. 18/1984 ^[PDF]

Hrd. 1984:775 nr. 88/1982 (Starfsmannavegabréf) ^[PDF]
P krafði ríkissjóð um bætur fyrir ólögmæta handtöku þar sem hún hafði einungis framvísað starfsmannavegabréfi í stað gestavegabréfs. Handtakan var réttlætt með vísun í reglugerð settra með heimild í eldri lögum er giltu þá. Þau lög voru síðar afnumin með tilkomu laga um notkun nafnskírteina og talið að þá hafi grundvöllur reglugerðarinnar brostið. Krafa P um skaðabætur var því samþykkt.

Hrd. 1984:906 nr. 220/1982 (Ásgarður) ^[PDF]
Hjón höfðu með erfðaskrá arfleitt nokkra aðila að jörðinni Ásgarði. Hjónin létust og ákvað sveitarfélagið að nýta lögboðinn forkaupsrétt sinn. Lög kváðu á að verðágreiningi yrði skotið til matsnefndar eignarnámsbóta.

Dánarbú hjónanna var ekki sátt við verðmat nefndarinnar og skaut málinu til aukadómþings, þar sem það teldi jörðina margfalt verðmætari sökum nálægra sumarhúsalóða og veiðiréttarins sem jörðinni fylgdi, er myndi fyrirsjáanlega auka eftirspurn. Rök sveitarfélagsins voru á þá leið að jörðin væri ekki skipulögð undir sumarhús auk þess að samkvæmt lögum væri bannað að nota jarðir undir sumarhús sem ekki væri búið að leysa úr landbúnaðarnotum, og því ætti ekki að taka tillit til slíkra mögulegrar framtíðarnýtingar í þá veru.

Dómkvaddir matsmenn mátu jörðina og töldu virði hennar talsvert nær því sem dánarbúið hélt fram, og vísuðu til nálægðar við þéttbýlisbyggð og náttúrufegurðar. Dómþingið tók undir verðmat þeirra matsmanna og nefndi að hægt væri að leysa jörðina úr landbúnaðarnotum án þess að því yrði mótmælt og því jafnframt mögulegt að skipuleggja sumarhúsabyggð á jörðina í framtíðinni. Aukadómþingið taldi því að sveitarfélagið skyldi greiða dánarbúinu upphæð samkvæmt mati hinna dómkvöddu matsmanna.

Hæstiréttur staðfesti dóm aukadómþingsins en hækkaði upphæðina vegna veiðiréttindanna sem fylgdu jörðinni.

Hrd. 1984:943 nr. 153/1982 (Bifreiðastöð Steindórs sf.) ^[PDF]
Gert var samkomulag um að fjölskylda manns hans fengi leyfið hans eftir að hann lést. Þegar fjölskyldan vildi framselja leyfið var það talið hafa farið út fyrir leyfileg mörk. Talið var að skilyrðið með leyfinu hafi verið heimil.

Hrd. 1984:1096 nr. 165/1982 (Vélbáturinn Hamravík) ^[PDF]
Aðilar sömdu um kaup á vélbáti (Hamravík) og lá fyrir við samningsgerð að lög heimiluðu ekki innflutning á bátnum. Menn voru að reyna að leggja fram sérstakt frumvarp um innflutning á þessum bát en það náði ekki fram að ganga.

Hæstiréttur taldi samningurinn hafa fallið úr gildi og hvor aðili bæri ábyrgð gagnvart hinum vegna þessa. Vísað var til þess að samningsaðilarnir hafi vitað hver lagalegan staðan hefði verið á þeim tíma.

Hrd. 1984:1117 nr. 194/1984 ^[PDF]

Hrd. 1984:1281 nr. 213/1984 ^[PDF]

Hrd. 1985:225 nr. 151/1983 (Malarnáma - Efnistaka vegna Austurlandsvegar) ^[PDF]

Hrd. 1985:463 nr. 122/1983 ^[PDF]

Hrd. 1985:479 nr. 124/1984 ^[PDF]

Hrd. 1985:642 nr. 196/1983 ^[PDF]

Hrd. 1985:854 nr. 222/1983 ^[PDF]

Hrd. 1985:870 nr. 145/1985 ^[PDF]

Hrd. 1985:1085 nr. 194/1985 ^[PDF]

Hrd. 1985:1317 nr. 257/1985 ^[PDF]

Hrd. 1985:1389 nr. 38/1984 ^[PDF]

Hrd. 1985:1440 nr. 141/1984 (Rafveita Hafnarfjarðar) ^[PDF]
Rafveita Hafnarfjarðar setti fram lögtaksbeiðni gegn Gísla Jónssyni, prófessor í rafmagnsverkfræði og fyrrverandi framkvæmdastjóra Sambands íslenskra rafveitna, til tryggingar á gjaldskuld. Sú skuld átti rætur að rekja til rafmagnsreiknings. Breytingar höfðu átt sér stað á gjaldskránni er leiddu til hækkunar en Gísli greiddi einvörðungu upphæðina skv. eldri taxtanum, og beindist því lögtakið að mismuninum þar á milli.

Deilt var í málinu hvort hinir breyttu skilmálar hafi verið rétt birtir. Gísli hélt því fram að skv. orkulögum skuli skilmálar settir í reglugerðum en ekki í gjaldskrá. Rétturinn tók ekki undir þá málsástæðu þar sem skilmálarnir eru staðfestir af ráðherra og birtir í B-deild Stjórnartíðinda, og því „hliðsett stjórnvaldsregla reglugerðinni og því gild réttarheimild“.

Hrd. 1985:1465 nr. 238/1985 ^[PDF]

Hrd. 1985:1516 nr. 60/1984 (Miðbraut) ^[PDF]

Hrd. 1986:66 nr. 223/1983 ^[PDF]

Hrd. 1986:462 nr. 204/1985 (Þungaskattur í formi kílómetragjalds) ^[PDF]
Vörubifreiðastjóri fór í mál til að endurheimta skatt sem hann greiddi.
Síðar voru sett lög sem heimiluðu endurgreiðslu ofgreiddra skatta.

Hrd. 1986:518 nr. 180/1983 ^[PDF]

Hrd. 1986:619 nr. 34/1984 (Vextir af skyldusparnaði) ^[PDF]

Hrd. 1986:706 nr. 133/1984 (Hlunnindaskattur Haffjarðarár - Utansveitarmenn) ^[PDF]

Hrd. 1986:714 nr. 134/1984 ^[PDF]

Hrd. 1986:1022 nr. 37/1985 (Þórsgata - Skattlagning á sölugróða) ^[PDF]

Hrd. 1986:1219 nr. 250/1984 (Magnhemill) ^[PDF]

Hrd. 1986:1361 nr. 114/1985 (Búnaðarmálasjóðsgjald I) ^[PDF]

Hrd. 1987:373 nr. 138/1986 (Slys við byggingarvinnu - Vextir af bótum) ^[PDF]

Hrd. 1987:546 nr. 114/1987 ^[PDF]

Hrd. 1987:560 nr. 174/1985 (Ísafoldarprentsmiðja) ^[PDF]

Hrd. 1987:788 nr. 199/1985 ^[PDF]

Hrd. 1987:972 nr. 12/1986 (Kjarnaborvél) ^[PDF]

Hrd. 1987:1119 nr. 47/1986 ^[PDF]

Hrd. 1987:1168 nr. 203/1985 ^[PDF]

Hrd. 1987:1263 nr. 229/1986 (Lyfjapróf Jóns Páls) ^[PDF]

Hrd. 1987:1273 nr. 258/1986 ^[PDF]

Hrd. 1987:1400 nr. 291/1986 (Munnleg arfleiðsla) ^[PDF]
M fær slæmt krabbamein og var lagður inn á spítala. M var talinn hafa gert sér grein fyrir því að hann væri að fara að deyja. Hann gerði erfðaskrá til hagsbóta fyrir sambýliskonu sína til þrjátíu ára.

Móðir hans og systkini fóru í mál til að ógilda erfðaskrána.

Gögn voru til úr tækjum spítalans og af þeim mátti ekki sjá að hann hefði verið óhæfur til að gera hana.

Hrd. 1987:1495 nr. 296/1987 ^[PDF]

Hrd. 1987:1575 nr. 237/1987 ^[PDF]

Hrd. 1987:1735 nr. 331/1987 (Hafskip) ^[PDF]

Hrd. 1988:413 nr. 222/1987 ^[PDF]

Hrd. 1988:742 nr. 321/1986 ^[PDF]

Hrd. 1988:1049 nr. 169/1987 ^[PDF]

Hrd. 1988:1127 nr. 198/1988 ^[PDF]

Hrd. 1988:1334 nr. 188/1987 (Laufásvegur - Vextir af málskostnaði) ^[PDF]

Hrd. 1988:1341 nr. 282/1987 ^[PDF]

Hrd. 1988:1532 nr. 239/1987 (Framadómur) ^[PDF]
Í reglugerð var kveðið á um það skilyrði fyrir atvinnuleyfi að bifreiðastjóri yrði að vera í Bifreiðastjórafélaginu Frama. Bifreiðarstjórinn fékk atvinnuleyfi árið 1984 og skuldbatt sig til að fylgja ákvæðum reglugerðarinnar í einu og öllu. Árið eftir hætti hann að greiða félagsgjöldin og taldi sig vera óskylt að vera í félaginu. Umsjónarnefnd leigubifreiða innkallaði atvinnuleyfið að ósk félagsins og staðfesti ráðherra þá ákvörðun. Bifreiðarstjórinn höfðaði mál til ógildingar á þeirri ákvörðun.

Í lögunum, sem reglugerðin byggði á, var ekki mælt fyrir um skyldu atvinnuleyfishafa til að vera í stéttarfélagi eða einungis megi veita atvinnuleyfi til þeirra sem væru í stéttarfélagi bifreiðastjóra. Hæstiréttur taldi að ákvæði stjórnarskrár um atvinnufrelsi kvæði á um að lagaboð þyrfti til að leggja bönd á atvinnufrelsi manna og vísaði þá í sett lög frá Alþingi, og þar af leiðandi dygðu reglugerðarákvæðin ekki ein og sér. Taldi dómurinn því að óheimilt hafi verið að svipta bifreiðarstjórann atvinnuleyfinu á þeim forsendum.

Hrd. 1988:1689 nr. 412/1988 ^[PDF]

Hrd. 1989:28 nr. 5/1989 (Ríkisendurskoðun) ^[PDF]
Ríkisendurskoðun hafði krafist aðgangs að sjúkraskýrslum ákveðins tímabils í því skyni að sannreyna hvort gjaldskrárreikningar sem nafngreindur heimilislæknir hafði gert og fengið greitt fyrir ættu stoð í skýrslunum. Eingöngu trúnaðarlæknir stofnunarinnar fengi að kynna sér efni skýrslnanna en ekki aðrir starfsmenn stofnunarinnar. Í málinu var vísað til almenns ákvæðis í lögum þar sem stofnunin hefði fengið víðtækar heimildir til þess að kanna gögn er lægju til grundvallar reikningsgerð á hendur ríkinu. Læknirinn mótmælti og krafðist þess að aðgangi stofnunarinnar og trúnaðarlæknisins yrði synjað á grundvelli einkalífsvernd sjúklinganna og leyndarskyldu lækna.

Hæstiréttur taldi í ljósi eðli málsins að aðrir starfsmenn heilbrigðisstofnunarinnar hljóti að hafa vitneskju um gögnin og þar að auki bera reikningarnir með sér að tilteknar aðgerðir hafi verið gerðar. Því væri ekki um að ræða meginbreytingar varðandi leynd gagnanna þó trúnaðarlæknir, sem bundinn væri þagnarskyldu, myndi kynna sér gögnin á vegum Ríkisendurskoðunar að því marki sem krafist var í málinu. Var því lækninum skylt, að mati réttarins, að verða við kröfu Ríkisendurskoðunar um aðgang að gögnunum.

Í ræðu framsögumanns þingnefndar í neðri deild Alþingis, við afgreiðslu frumvarpsins, sagði að viðhorf þingnefndarinnar að til að viðhalda trúnaði við sjúklinga myndi sérstakur trúnaðarlæknir á vegum Ríkisendurskoðunar annast athuganir stofnunarinnar á sjúkragögnum er lægju til grundvallar greiðslum til lækna. Talið er að ræðan hafi haft verulega þýðingu fyrir úrslit málsins í Hæstarétti.

Hrd. 1989:58 nr. 84/1988 ^[PDF]

Hrd. 1989:131 nr. 238/1987 (Síritinn - Líkamstjón við fæðingu) ^[PDF]

Hrd. 1989:512 nr. 306/1988 (Áhrif mótþróa) ^[PDF]
Maður var álitinn handtekinn þegar hann sýndi mótþróa gagnvart lögreglu.

Hrd. 1989:583 nr. 322/1987 (BEC) ^[PDF]

Hrd. 1989:828 nr. 160/1989 (Frímúrarar) ^[PDF]

Hrd. 1989:961 nr. 187/1989 ^[PDF]

Hrd. 1989:1108 nr. 29/1988 (Gjaldskrá fyrir talsíma til útlanda) ^[PDF]

Hrd. 1989:1211 nr. 343/1989 ^[PDF]

Hrd. 1989:1315 nr. 216/1988 ^[PDF]

Hrd. 1989:1427 nr. 308/1987 ^[PDF]

Hrd. 1989:1603 nr. 466/1989 ^[PDF]

Hrd. 1989:1627 nr. 252/1989 (Áfengiskaup hæstaréttardómara) ^[PDF]
Forseti Hæstaréttar var sakaður um að hafa misnotað hlunnindi sem handhafi forsetavalds með því að kaupa mikið magn áfengis á kostnaðarverði, þ.e. án áfengisgjalds, með lagaheimild sem þá var til staðar. Forseti Íslands veitti forseta Hæstaréttar lausn um stundarsakir og svo höfðað dómsmál um lausn til frambúðar. Settur Hæstiréttur í málinu taldi að skortur á hámarki í lagaheimildinni skipti ekki máli og með þessu athæfi hefði hæstaréttardómarinn rýrt það almenna traust sem hann átti að njóta og staðfesti þar af leiðandi varanlega lausn hans úr embættinu.

Hrd. 1990:322 nr. 264/1988 ^[PDF]

Hrd. 1990:409 nr. 219/1988 ^[PDF]

Hrd. 1990:1037 nr. 267/1990 ^[PDF]

Hrd. 1990:1398 nr. 85/1990 (Riðuveiki í sauðfé) ^[PDF]

Hrd. 1990:1427 nr. 153/1988 ^[PDF]

Hrd. 1990:1693 nr. 443/1990 ^[PDF]

Hrd. 1990:1703 nr. 401/1988 (Eskiholt) ^[PDF]

Hrd. 1991:138 nr. 166/1989 ^[PDF]

Hrd. 1991:312 nr. 89/1991 ^[PDF]

Hrd. 1991:348 nr. 53/1990 (Lánskjaravísitala) ^[PDF]

Hrd. 1991:367 nr. 210/1990 (Lánskjaravísitala) ^[PDF]

Hrd. 1991:449 nr. 93/1988 (Vaxtafótur v. örorkubóta) ^[PDF]

Hrd. 1991:795 nr. 89/1990 (Götuljóð) ^[PDF]
Tímarit birti ljóðið Götuljóð og beitti fyrir sig undanþáguákvæði höfundalaga um endurgjaldslausa sanngjarna notkun. Héraðsdómur tók ekki undir þær forsendur tímaritsins og túlkaði ákvæðið þröngt vegna markmiðs ákvæðisins til að gegna tilteknu kynningarhlutverki en víðari skilningur á ákvæðinu myndi grafa undan ákvörðunar- og fjárhagslegum rétti höfundar. Hæstiréttur staðfesti dóms héraðsdóms með vísan til forsendna hans.

Hrd. 1991:1334 nr. 364/1989 ^[PDF]

Hrd. 1991:1412 nr. 354/1991 ^[PDF]

Hrd. 1991:1474 nr. 173/1989 (Ólöglegt hús) ^[PDF]

Hrd. 1991:1550 nr. 477/1989 ^[PDF]

Hrd. 1991:1624 nr. 399/1991 ^[PDF]

Hrd. 1991:1630 nr. 421/1991 ^[PDF]

Hrd. 1991:1690 nr. 93/1989 (Jökull hf. - Sjávarafli) ^[PDF]

Hrd. 1991:1807 nr. 283/1990 (Lífeyrissjóður leigubílstjóra) ^[PDF]

Hrd. 1991:1817 nr. 432/1991 ^[PDF]

Hrd. 1991:1820 nr. 437/1991 ^[PDF]

Hrd. 1991:1827 nr. 354/1989 (Hreppsnefnd Skorradalshrepps - Hvammur í Skorradal) ^[PDF]

Hrd. 1991:1867 nr. 175/1990 ^[PDF]

Hrd. 1991:1922 nr. 279/1988 ^[PDF]

Hrd. 1992:84 nr. 7/1992 ^[PDF]

Hrd. 1992:352 nr. 42/1992 ^[PDF]

Hrd. 1992:401 nr. 274/1991 (Staðahaldarinn í Viðey) ^[PDF]

Hrd. 1992:1006 nr. 217/1992 ^[PDF]

Hrd. 1992:1259 nr. 247/1992 ^[PDF]

Hrd. 1992:1462 nr. 307/1990 ^[PDF]

Hrd. 1992:1511 nr. 286/1989 (Óttarsstaðir) ^[PDF]

Hrd. 1992:1557 nr. 354/1992 (Helmingaskiptaregla laga nr. 60/1972 - Stóragerði) ^[PDF]
Athuga þarf fordæmisgildi dómsins sökum tiltekinna breytinga sem urðu með gildistöku hjúskaparlaga nr. 31/1993.

M og K slitu samvistum og tók M margar sjálfstæðar ákvarðanir um öflun eigna. Hann vildi halda eignunum utan skipta en Hæstiréttur taldi það ekki eiga við þar sem M var ekki að koma með þær inn í búið.

Hrd. 1992:1563 nr. 93/1990 ^[PDF]

Hrd. 1992:1886 nr. 402/1992 ^[PDF]

Hrd. 1992:1896 nr. 426/1991 ^[PDF]

Hrd. 1992:2122 nr. 162/1992 ^[PDF]

Hrd. 1992:2214 nr. 95/1992 ^[PDF]

Hrd. 1993:12 nr. 437/1992 ^[PDF]

Hrd. 1993:320 nr. 467/1989 (Vogahöfn - Vörugjöld vegna nota af hafnarmannvirkjum) ^[PDF]
Málið var höfðað til innheimtu á vörugjaldi vegna löndunar á hafbeitarlaxi á hafnarsvæði Vogahafnar. Fyrirtækið hafði áður leigt afmarkað svæði innan hafnarsvæðis sveitarfélagsins.

Við úrlausn málsins skipti máli hver merking hugtaksins ‚höfn‘ væri í skilningi tiltekins ákvæðis hafnalaga sem gjaldskráin fékk heimild í. Við túlkun ákvæðisins leit Hæstiréttur til skilgreiningar hugtaksins í öðru lagaákvæði lagabálksins og sá ekki annað en að í bæði reglugerðinni og gjaldskránni sem byggðu á lögunum kæmi sá skilningur glögglega fram. Fyrirtækið var því ekki talið vera að nota höfnina og þar af leiðandi sýknað af kröfum sveitarfélagsins.

Hrd. 1993:431 nr. 338/1991 ^[PDF]

Hrd. 1993:644 nr. 42/1990 (Torfufell - Viðskiptafræðingur) ^[PDF]
I gaf út skuldabréf sem skuldari við G. Á fyrsta veðrétti hvíldu 24 þúsund krónur. Á öðrum veðrétti voru tvö veðskuldabréf sem G átti. Á veðskuldabréfunum voru fyrirvarar um að kröfuhafa væri var um þinglýstar kvaðir sem á eigninni hvíldu. Þeim var þinglýst athugasemdalaust en það hefði ekki átt að gera. Ekki var greitt af bréfinu. Íbúðin var svo seld á nauðungarsölu og nýtti Íbúðastofnun ríksins þá rétt sinn og tók hana til sín á matsverði, sem var talsvert lægra en fyrir skuldunum. G gat ekki innheimt skuldina gagnvart skuldara né þrotabúi hans og fór í mál við ríkið.

Talið var að þinglýsingarstjórinn hefði átt að setja athugasemd um þessar kvaðir. Hæstiréttur taldi að um mistök þinglýsingarstjóra væri að ræða en texti fyrirvaranna gaf til kynna að G hefði verið kunnugt um kvaðir sem þessar. G væri viðskiptafræðingur en ætlað var að hann ætti að vita nóg til að sýna aðgæslu.

Hrd. 1993:672 nr. 107/1993 ^[PDF]

Hrd. 1993:1000 nr. 470/1989 ^[PDF]

Hrd. 1993:1137 nr. 88/1991 ^[PDF]

Hrd. 1993:1156 nr. 275/1990 (Mæðralaun - Sambúð) ^[PDF]

Hrd. 1993:1217 nr. 124/1993 (Leigubílastjóraaldur) ^[PDF]

Hrd. 1993:1246 nr. 69/1993 ^[PDF]

Hrd. 1993:1457 nr. 175/1993 ^[PDF]

Hrd. 1993:1475 nr. 293/1993 (Niðurfelling ákærufrestunar) ^[PDF]

Hrd. 1993:1481 nr. 311/1993 ^[PDF]

Hrd. 1993:1703 nr. 24/1990 ^[PDF]

Hrd. 1993:1792 nr. 228/1993 ^[PDF]

Hrd. 1993:2011 nr. 340/1990 ^[PDF]

Hrd. 1993:2061 nr. 291/1993 (Hrönn hf.) ^[PDF]

Hrd. 1993:2205 nr. 325/1990 (Brekka) ^[PDF]

Hrd. 1993:2448 nr. 513/1993 (Haldlagning á fatnaði) ^[PDF]
Verndarhagsmunir að ekki yrði seldar buxur merktar Levi’s sem ekki væru Levi’s. Ekki var fallist á afhendingu haldlagðs fatnaðs svo verslunin gæti selt hann aftur á meðan ekki hafði verið greitt úr málinu.

Hrd. 1994:79 nr. 442/1993 (Skinkumál) ^[PDF]
Deilt var um hvort framleiðsluráð gæti kveðið á um bann við innflutningi á vöru á grundvelli lagaákvæðis sem skyldaði umleitan álits framleiðsluráðs þegar flytja ætti inn landbúnaðarvöru.

Meirihluti Hæstaréttar (4 af 7) túlkaði lagaákvæðið með þeim hætti að verið væri að tryggja rétt framleiðsluráðsins til umsagnar en ekki sjálfstæða heimild til innflutningstakmörkunar á landbúnaðarvörum. Stjórnvaldsákvarðanir ráðherra um synjun á tollafgreiðslu varanna voru því ógiltar.

Hrd. 1994:245 nr. 28/1991 (Brot á söluskattslögum) ^[PDF]

Hrd. 1994:461 nr. 435/1993 ^[PDF]

Hrd. 1994:469 nr. 198/1993 (Flugumferðarstjórar) ^[PDF]

Hrd. 1994:728 nr. 101/1992 ^[PDF]

Hrd. 1994:748 nr. 300/1991 (Einangrunarvistin - Agaviðurlög í fangelsi) ^[PDF]
Lög kváðu á um að beiting agaviðurlaga með setningu fanga í einangrun teldist ekki til afplánunartímans, og lengdi því refsinguna. Hæstiréttur taldi það andstætt 2. gr. stjórnarskrárinnar að gera slíkt án dóms. Fallist var því á skaðabótakröfu fangans.

Hrd. 1994:947 nr. 105/1992 (Lóðajöfnunargjald) ^[PDF]

Hrd. 1994:1043 nr. 81/1994 ^[PDF]

Hrd. 1994:1051 nr. 144/1994 ^[PDF]

Hrd. 1994:1421 nr. 435/1991 (Langamýri 10) ^[PDF]

Hrd. 1994:1683 nr. 369/1994 ^[PDF]

Hrd. 1994:1809 nr. 397/1994 ^[PDF]

Hrd. 1994:2030 nr. 299/1992 ^[PDF]

Hrd. 1994:2325 nr. 245/1992 ^[PDF]

Hrd. 1994:2374 nr. 443/1994 ^[PDF]

Hrd. 1994:2412 nr. 459/1994 ^[PDF]

Hrd. 1994:2575 nr. 363/1994 ^[PDF]

Hrd. 1994:2844 nr. 222/1992 ^[PDF]

Hrd. 1995:540 nr. 434/1992 (Þverholt) ^[PDF]
Þinglýst tryggingarbréf á Þverholt 20 en síðan er eigninni skipt upp í Þverholt 20, 22, 24, 26, 28, 30, og 32. Við skiptin lætur þinglýsingarstjórinn bréfið eingöngu á Þverholt 20 hlutann.

Hrd. 1995:577 nr. 100/1992 ^[PDF]

Hrd. 1995:791 nr. 74/1995 (Hreindýradráp - Niðurfelling máls hjá ríkissaksóknara) ^[PDF]

Hrd. 1995:797 nr. 66/1995 ^[PDF]

Hrd. 1995:1075 nr. 269/1992 (Klausturhólar) ^[PDF]

Hrd. 1995:1103 nr. 96/1995 ^[PDF]

Hrd. 1995:1444 nr. 103/1994 (Dómarafulltrúi - Aðskilnaðardómur VI) ^[PDF]

Hrd. 1995:1493 nr. 56/1993 ^[PDF]

Hrd. 1995:1586 nr. 232/1994 (Húsvarðaríbúðin í Efstaleiti) ^[PDF]

Hrd. 1995:1789 nr. 205/1995 (Selbraut) ^[PDF]

Hrd. 1995:1932 nr. 293/1995 ^[PDF]

Hrd. 1995:1934 nr. 294/1995 ^[PDF]

Hrd. 1995:1936 nr. 225/1995 ^[PDF]

Hrd. 1995:1963 nr. 251/1995 ^[PDF]

Hrd. 1995:2091 nr. 296/1994 ^[PDF]

Hrd. 1995:2130 nr. 26/1993 ^[PDF]

Hrd. 1995:2300 nr. 478/1993 (Þungaskattur) ^[PDF]

Hrd. 1995:2383 nr. 398/1993 ^[PDF]

Hrd. 1995:2417 nr. 359/1994 (Prestadómur) ^[PDF]
Forseti Íslands gaf út bráðabirgðalög er skylduðu Kjaradóm til að taka nýja ákvörðun í stað fyrri ákvörðunar er hækkuðu laun tiltekinna embættis- og starfsmanna ríkisins, og dró þessi nýja ákvörðun úr fyrri hækkun. Prestur stefndi ráðherra fyrir dóm og krafðist mismun þeirra fjárhæða.

Meirihluti Hæstaréttar taldi ekki ástæðu til þess að efast um það mat bráðabirgðalöggjafans á brýnni nauðsyn í skilningi 28. gr. stjórnarskrárinnar, sem hann framkvæmdi við setningu bráðabirgðalaganna, né að hann hafi misbeitt því valdi.

Í þessum dómi reyndi í fyrsta skipti á hin hertu skilyrði 28. gr. stjórnarskrárinnar um setningu bráðabirgðalaga eins og henni hafði verið breytt árið 1991.

Hrd. 1995:2712 nr. 344/1993 ^[PDF]

Hrd. 1995:2760 nr. 366/1995 ^[PDF]

Hrd. 1995:2777 nr. 373/1995 ^[PDF]

Hrd. 1995:2871 nr. 375/1995 ^[PDF]

Hrd. 1995:2886 nr. 326/1994 (Baader Ísland hf.) ^[PDF]
Gefið var út veðskuldabréf vegna skuldar sem var þegar til staðar. Veðið var sett á fiskvinnsluvél en þinglýsingarstjóra láðist að minnast á að um 40 önnur veð voru á undan.

Hæstiréttur taldi að um þinglýsingarmistök hefðu átt sér stað en efaðist um að Baader hefði orðið fyrir tjóni þar sem það hefði ekki haft nein áhrif á stofnun skuldarinnar sem tryggja átti.

Hrd. 1995:3023 nr. 399/1995 (Farbann) ^[PDF]

Hrd. 1995:3054 nr. 247/1993 (P. Samúelsson) ^[PDF]

Hrd. 1995:3059 nr. 52/1995 (Tannsmiðir) ^[PDF]

Hrd. 1996:189 nr. 412/1995 (Vextir) ^[PDF]

Hrd. 1996:470 nr. 15/1996 ^[PDF]

Hrd. 1996:582 nr. 282/1994 (Búseti) ^[PDF]

Hrd. 1996:780 nr. 74/1996 ^[PDF]

Hrd. 1996:949 nr. 42/1994 (Túlkun á samningi) ^[PDF]

Hrd. 1996:990 nr. 44/1995 ^[PDF]

Hrd. 1996:1070 nr. 312/1994 ^[PDF]

Hrd. 1996:1114 nr. 115/1996 ^[PDF]

Hrd. 1996:1338 nr. 136/1996 ^[PDF]

Hrd. 1996:1541 nr. 172/1996 ^[PDF]

Hrd. 1996:1673 nr. 231/1994 (Lóðamörk) ^[PDF]

Hrd. 1996:1955 nr. 310/1995 ^[PDF]

Hrd. 1996:2290 nr. 238/1996 ^[PDF]

Hrd. 1996:2318 nr. 267/1996 (Flateyri) ^[PDF]
Stefnandi var að renna á tíma til að beita ákvæði um ógildingu samnings um skilnaðarkjör en það mál endaði svo sem útivistarmál. Héraðsdómari hafi síðar skoðað málið og séð að lögheimili stefnda hafi farist í snjóflóði en flutti í nálægt sumarhús. Stefndi hafi verið á ferðalagi til Reykjavíkur og ekki von á honum fyrr en eftir lok stefnufrests. Stefnandi hafi svo ákveðið að birta stefnuna í Lögbirtingablaðinu. Dómari taldi því að ekkert hefði því verið í fyrirstöðu að stefna stefnda með öðrum vægari hætti, og leit á birtinguna sem ólögmæta. Hæstaréttur staðfesti svo þann dóm með vísan til forsendna.

Hrd. 1996:2489 nr. 240/1995 ^[PDF]

Hrd. 1996:2776 nr. 230/1995 (Veiðileyfissvipting) ^[PDF]

Hrd. 1996:2956 nr. 110/1995 (Útflutningsleyfi - Samherji) ^[PDF]
Ekki mátti framselja vald til ráðherra um að hvort takmarka mætti innflutning á vöru og hvernig.

Hrd. 1996:2987 nr. 330/1995 ^[PDF]

Hrd. 1996:3002 nr. 221/1995 (Fullvirðisréttur og greiðslumark í landbúnaði - Greiðslumark I - Fosshólar) ^[PDF]

Hrd. 1996:3448 nr. 415/1996 ^[PDF]

Hrd. 1996:3466 nr. 25/1996 (Kirkjuferja - Kaup á loðdýrahúsum) ^[PDF]
Meirihluti Hæstaréttar skýrði orðið ‚lán‘ í skilningi 40. gr. stjórnarskrárinnar rúmt þannig að það næði jafnframt yfir tilvik þar sem veitt væri viðtaka eldri lána í gegnum fasteignakaup. Gagnstæð skýring hefði annars leitt til víðtækari heimildir framkvæmdarvaldsins til lántöku en stjórnarskrárgjafinn ætlaðist til og skert þannig fjárstjórnarvald Alþingis.

Það athugast að oft er vísað til þessa blaðsíðutals í tengslum við dóminn ‚Kirkjuferjuhjáleiga‘, en sá dómur er í raun hrd. 1996:3482. Þessi mál eru samt sams konar.

Hrd. 1996:3482 nr. 26/1996 (Kirkjuferjuhjáleiga) ^[PDF]

Hrd. 1996:3628 nr. 278/1995 ^[PDF]

Hrd. 1996:3683 nr. 56/1996 ^[PDF]

Hrd. 1996:3789 nr. 152/1996 ^[PDF]

Hrd. 1996:3802 nr. 329/1996 ^[PDF]

Hrd. 1996:3804 nr. 101/1996 ^[PDF]

Hrd. 1996:3872 nr. 436/1996 (Framlenging gæsluvarðhalds) ^[PDF]

Hrd. 1996:4031 nr. 437/1996 (Sambúðarfólk - Gjaldheimtan í Reykjavík) ^[PDF]

Hrd. 1996:4076 nr. 73/1996 ^[PDF]

Hrd. 1996:4139 nr. 245/1996 ^[PDF]

Hrd. 1996:4248 nr. 432/1995 (Verkfræðistofa) ^[PDF]

Hrd. 1996:4260 nr. 427/1995 (Jöfnunargjald á franskar kartöflur) ^[PDF]
Almenn lagaheimild var til staðar til að hækka jöfnunargjaldið á franskar kartöflur. Gjaldið var svo hækkað úr 40% í 190%. Ekki voru talin vera fyrir hendi réttlætanleg sjónarmið um að hækka gjaldið eins mikið og gert var. Íslenska ríkið gat ekki sýnt fram á að vandi við niðurgreiðslur og erlendir markaðir hafi verið sjónarmið sem íslenska ríkið hafi byggt á við beitingu þeirrar heimildar.

Hrd. 1997:52 nr. 18/1995 (Línulög eignarnema - Sjónmengun - Ytri-Löngumýri) ^[PDF]

Hrd. 1997:195 nr. 187/1996 (Hundahald I) ^[PDF]

Hrd. 1997:350 nr. 290/1995 ^[PDF]

Hrd. 1997:602 nr. 88/1996 ^[PDF]

Hrd. 1997:667 nr. 231/1996 (Umferðarslys) ^[PDF]

Hrd. 1997:759 nr. 163/1996 ^[PDF]

Hrd. 1997:829 nr. 220/1996 (Fíkniefnahundar) ^[PDF]

Hrd. 1997:850 nr. 85/1997 ^[PDF]

Hrd. 1997:977 nr. 224/1996 (Fjármögnunarleiga) ^[PDF]

Hrd. 1997:1008 nr. 255/1996 (Útsendingarstjórar) ^[PDF]

Hrd. 1997:1063 nr. 118/1997 ^[PDF]

Hrd. 1997:1248 nr. 167/1997 ^[PDF]

Hrd. 1997:1890 nr. 228/1997 (Niðurfelling saksóknar) ^[PDF]

Hrd. 1997:1948 nr. 196/1997 ^[PDF]

Hrd. 1997:2252 nr. 321/1997 (Fljótasel, húsaleiga, tímamark, skipti á milli hjóna) ^[PDF]
M og K höfðu slitið samvistum og K flutti út.
K vildi meina að M hefði verið skuldbundinn til að greiða húsaleigu vegna leigu á húsnæðinu sem K flutti í. Þeirri kröfu var hafnað á þeim grundvelli að maki gæti einvörðungu skuldbundið hinn á meðan samvistum stendur.

M var eini þinglýsti eigandi fasteignar. K hélt því fram að hún ætti hluta í henni.
Framlögin til fasteignarinnar voru rakin.
Þinglýsing eignarinnar réð ekki úrslitum, þó hún hafi verið talin gefa sterkar vísbendingar.
Strangt í þessum dómi að eingöngu sé farið í peningana og eignarhlutföll í þessari fasteign og fyrri fasteignum sem þau höfðu átt, en ekki einnig farið í önnur framlög K.
K var talin hafa 25% eignarhlutdeild.

Hrd. 1997:2275 nr. 336/1997 (Meðlagsskuld) ^[PDF]

Hrd. 1997:2563 nr. 42/1997 (Reykhóll) ^[PDF]

Hrd. 1997:2578 nr. 43/1997 ^[PDF]

Hrd. 1997:2625 nr. 156/1997 (Kirkjugarðar Reykjavíkurprófastsdæma) ^[PDF]

Hrd. 1997:2707 nr. 435/1996 (Vistun á Unglingaheimili ríkisins) ^[PDF]
Óljóst var hvernig framlenging á vistun á unglingaheimili þjónaði þeim tilgangi að stúlka öðlaðist bata. Hún var á móti framlengingunni.

Hrd. 1997:2828 nr. 302/1997 (Framsal sakamanna til Bandaríkjanna) ^[PDF]
Bandarísk hjón voru framseld til Bandaríkjanna. Bandarísku stjórnvöldin handtóku hjónin með því að setja þau í járn. Talið var að íslensk stjórnvöld hefðu átt að skilyrða framsalið til að koma í veg fyrir vanvirðandi meðferð.

Hrd. 1997:3023 nr. 52/1997 ^[PDF]

Hrd. 1997:3039 nr. 97/1997 (Freyja hf. - Eftirlaunasamningur) ^[PDF]

Hrd. 1997:3182 nr. 94/1997 ^[PDF]

Hrd. 1997:3217 nr. 442/1997 ^[PDF]

Hrd. 1997:3224 nr. 441/1997 ^[PDF]

Hrd. 1997:3399 nr. 466/1997 ^[PDF]

Hrd. 1997:3700 nr. 495/1997 (Gæsluvarðhaldsúrskurður dómarafulltrúa) ^[PDF]

Hrd. 1997:3776 nr. 325/1996 (Starfsuppsögn) ^[PDF]

Hrd. 1997:3786 nr. 326/1996 ^[PDF]

Hrd. 1998:137 nr. 286/1997 (Siglfirðingur ehf.) ^[PDF]

Hrd. 1998:207 nr. 331/1996 ^[PDF]

Hrd. 1998:227 nr. 124/1997 (Levis gallabuxur) ^[PDF]

Hrd. 1998:500 nr. 208/1997 (Barnsburðarleyfi) ^[PDF]

Hrd. 1998:536 nr. 224/1997 (Aukatekjur presta) ^[PDF]

Hrd. 1998:718 nr. 259/1997 (Lögmannafélagið) ^[PDF]
Einn félagsmaðurinn í Lögmannafélaginu neitaði að borga félagsgjöldin á þeim grundvelli að félagið hefði farið út fyrir hlutverk sitt, m.a. með sumarbústaðastarfsemi. Hæstiréttur komst að þeirri niðurstöðu að það þyrfti að skilja þá starfsemi frá lögbundna hlutverkinu.

Hrd. 1998:881 nr. 310/1997 ^[PDF]

Hrd. 1998:1094 nr. 150/1997 (Skattlagning söluhagnaðar af fasteign) ^[PDF]

Hrd. 1998:1300 nr. 500/1997 ^[PDF]

Hrd. 1998:1361 nr. 132/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:1376 nr. 280/1997 (Húsnæðisstofnun) ^[PDF]

Hrd. 1998:1662 nr. 347/1997 (Lyfjaverðlagsnefnd) ^[PDF]

Hrd. 1998:1762 nr. 281/1997 ^[PDF]

Hrd. 1998:1800 nr. 173/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:1949 nr. 198/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:1976 nr. 311/1997 (Breytt mat á örorku - Reikniregla) ^[PDF]
Sett var ný reikniregla um umreikning. Haldið var því fram að reiknireglan væri gölluð því hún bætti ekki alla starfsorkuskerðingu. Hæstiréttur var ósammála þar sem veita ætti löggjafanum svigrúm til að stilla þetta af.

Hrd. 1998:2140 nr. 368/1997 (Lífeyrissjóður sjómanna - Sjómaður) ^[PDF]

Hrd. 1998:2270 nr. 218/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:2299 nr. 221/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:2390 nr. 478/1997 ^[PDF]

Hrd. 1998:2528 nr. 418/1997 (Sjálfstæði dómarafulltrúa og 6. gr. MSE) ^[PDF]
Mál hafði verið dæmt af dómarafulltrúa í héraði sem var svo talin vera andstæð stjórnarskrá. Málsaðilinn höfðaði skaðabótamál vegna aukins málskostnaðar og var fallist á bótaskyldu vegna þessa, þrátt fyrir að slíkt fyrirkomulag hafi tíðkast lengi vel.

Hrd. 1998:2821 nr. 297/1998 (Myllan-Brauð hf. og Mjólkursamsalan í Reykjavík) ^[PDF]

Hrd. 1998:2930 nr. 36/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:2971 nr. 85/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:3194 nr. 453/1997 ^[PDF]

Hrd. 1998:3259 nr. 242/1997 (Notaðir vélsleðar) ^[PDF]

Hrd. 1998:3398 nr. 101/1998 (Kvensjúkdómalæknir lokar skurðstofu) ^[PDF]

Hrd. 1998:3451 nr. 396/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:3460 nr. 50/1998 (Lyfjaeftirlitsgjald I) ^[PDF]
Lyfsala var gert að greiða Lyfjaeftirliti ríkisins eftirlitsgjald sem skilgreint var í reglugerð sem tiltekið hlutfall „veltu og/eða umfangi eftirlitsskyldrar starfsemi“. Hæstiréttur taldi að skýra hefði lagaákvæðið á þann hátt að um væri að ræða heimild til þess að leggja á þjónustugjald og ekki voru færð viðhlítandi rök af hálfu stjórnvalda fyrir því að veltan ein og sér endurspeglaði þörfina á eftirliti með einstökum lyfjabúðum. Eftirlitsgjaldið sem lagt var á með reglugerðinni var ekki talið standast kröfur 40. og 77. gr. stjórnarskrárinnar.

Hrd. 1998:3599 nr. 46/1998 (Héraðsdýralæknir) ^[PDF]

Hrd. 1998:3682 nr. 53/1998 (Slökkviliðsmenn) ^[PDF]

Hrd. 1998:3832 nr. 457/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:3844 nr. 102/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:3857 nr. 151/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:4180 nr. 146/1998 (Jöfnunargjald) ^[PDF]

Hrd. 1998:4262 nr. 167/1998 (Ferðaþjónusta á Breiðamerkursandi - Jökulsárlón) ^[PDF]

Hrd. 1998:4406 nr. 166/1998 (Iðnaðarmálagjald) ^[PDF]

Hrd. 1998:4450 nr. 463/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:4515 nr. 490/1998 ^[PDF]

Hrd. 1998:4524 nr. 494/1998 (Snóksdalur) ^[PDF]

Hrd. 1998:4552 nr. 312/1998 (Flutningur Landmælinga Íslands) ^[PDF]
Ráðherra gaf út fyrirmæli um að færa ætti Landmælingar Íslands frá Reykjavík til Akraness. Hæstiréttur taldi að þrátt fyrir að engin bein fyrirmæli væru um það í lögum að ríkisstofnunin skuli staðsett í Reykjavík væri það ekki til þess að ráðherra hefði frjálst val um staðsetningu hennar. Ákvarðanir um heimili stofnunar og varnarþing væru meðal grundvallaratriða í skipulagi hennar og því yrðu breytingar sem þessar að hafa skýra heimild í almennum lögum.

Hrd. 1998:4578 nr. 473/1998 ^[PDF]

Hrd. 1999:379 nr. 253/1998^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:568 nr. 328/1998 (Gamli Álafoss hf.)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:654 nr. 278/1998 (Framleiðsluréttur á mjólk)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:686 nr. 279/1998 (Framleiðsluréttur á mjólk)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:919 nr. 317/1998^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:957 nr. 275/1998^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:973 nr. 343/1998^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:1298 nr. 388/1998^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:1404 nr. 81/1999 (Flutningur sýslumanns)^[HTML] ^[PDF]
Sýslumaður var fluttur á milli embætta en kaus að fara á eftirlaun. Litið var svo á að um væri að ræða fleiri kröfur um sama efnið þar sem ein krafan var innifalin í hinni.

Hrd. 1999:1680 nr. 284/1998 (Laugavegur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:1709 nr. 403/1998 (Ósoneyðandi efni)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:1877 nr. 164/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:1946 nr. 286/1998^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:2105 nr. 393/1998^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:2362 nr. 513/1998^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:2482 nr. 484/1998^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:2628 nr. 37/1999 (Fiskiðjan Ver)^[HTML] ^[PDF]
G var sjómaður sem ráðinn var til starfa hjá félaginu I sem leigði skipið af félaginu K. G krafði H, eiganda skipsins, um greiðslu ógreiddra launa vegna starfa á skipi hans. Kröfuna byggði hann á ákvæði siglingalaga um að hann hefði sjóveðrétt í skipinu og heimildarákvæði sömu laga til að sækja fullnustu slíkra krafna hvort sem er hjá eiganda eða skipstjóra þess.

Hæstiréttur skýrði síðarnefnda ákvæðið þannig að það leiddi ekki sjálfkrafa til þess að eigandi skipsins bæri persónulega ábyrgð á greiðslu krafna sem sjóveðréttur væri í, og leit til þess að bæði eldra ákvæðið og hið nýja væru efnislega hin sömu. H hafði ekki persónulega ábyrgst greiðslu á slíkum kröfum og því gæti G ekki beint kröfu sinni til hans. Þá skipti máli að G hafði heldur ekki áður beint launakröfu að I né sótt mál til fullnustu hennar. Var málinu því vísað frá héraðsdómi.

Hrd. 1999:2794 nr. 450/1998 (Kolbeinsstaðarhreppur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:2809 nr. 451/1998^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:2972 nr. 313/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:2997 nr. 302/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:3079 nr. 254/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:3189 nr. 24/1999^[HTML]

Hrd. 1999:3386 nr. 65/1999 (Good Morning America)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:3589 nr. 168/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:3750 nr. 156/1999 (Skattaupplýsingar)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:3780 nr. 64/1999 (Bára Siguróladóttir - Búnaðarmálasjóðsgjald II)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:3921 nr. 26/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:3931 nr. 103/1999 (Stjórn Viðlagatryggingar Íslands)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:4007 nr. 91/1999 (Landbúnaðargjöld)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:4208 nr. 271/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:4316 nr. 131/1999 (Hekla hf.)^[HTML] ^[PDF]
Hekla krafðist endurgreiðslu vaxta af kröfu vegna ofgreidds virðisaukaskatts og deilt var um í málinu hvort krafan bæri dráttarvexti eða aðra vexti þar sem lög um tekju- og eignaskatt kváðu á um dráttarvexti en ekki lög um virðisaukaskatt. Hæstiréttur taldi að túlka bæri ákvæðið þröngt þar sem víðari túlkun fæli í sér frávik frá þeirri meginreglu kröfuréttar um dráttarvexti við endurheimtu ofgreidds fjár.

Hrd. 1999:4622 nr. 260/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:4631 nr. 211/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:4662 nr. 472/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:4769 nr. 195/1999 (Lífeyrissjóður sjómanna - Kjartan Ásmundsson)^[HTML] ^[PDF]
Á sumum prófum hefur verið ranglega vísað til ártals dómsins sem 1994.

K var stýrimaður á skipi árið 1978 þegar hann varð fyrir slysi við sjómennsku. Hann fékk 100% örorkumat er kom að fyrri störfum. Varanleg almenn örorka var metin sem 25%.

Á þeim tíma sem slysið var voru viðmið örorku á þann veg að hún var metin með hliðsjón af því starfi sem viðkomandi gegndi á þeim tíma. Árið 1992 voru sett lög sem breyttu því mati þannig að eingöngu væri byggt á hæfi til almennra starfa og til að eiga rétt á greiðslum frá L yrði almenna örorkan að vera a.m.k. 35%. Við þessa breytingu missti K rétt sinn til greiðslu lífeyris úr sjóðum L.

Í málinu hélt K því fram að lífeyrisréttur sinn nyti verndar 72. gr. stjórnarskrárinnar og þyrfti að byggja á skýrri lagaheimild. L vísaði til hallarekstur sjóðsins og því hefði L óskað eftir lagabreytingum sem varð síðan af.

Hæstiréttur taldi að málefnalegar forsendur hefðu legið að baki skerðingunum og að breytingin hefði verið almenn og tók til allra sem nutu eða gátu notið örorkulífeyris úr sjóðnum. Lagabreytingin kvað á um fimm ára aðlögunarfrest sem gilti jafnt um alla sjóðfélaga. Sýknaði því Hæstiréttur Lífeyrissjóðinn og íslenska ríkið af kröfum K.

K skaut síðan málinu til Mannréttindadómstóls Evrópu (umsókn nr. 60669/00) sem dæmdi honum síðan í hag.

Hrd. 1999:4820 nr. 267/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:4883 nr. 477/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1999:4906 nr. 332/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:318 nr. 34/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:383 nr. 277/1999 (Uppsögn lektors í spænsku við HÍ)^[HTML] ^[PDF]
Samkvæmt reglum er giltu á þeim tíma þurfti staðfestingu ráðherra til að ráða starfsfólk. Óheimilt var að segja upp lektornum án staðfestingar ráðherra þar sem ráðherra kom að staðfestingu ráðningar hans.

Hrd. 2000:447 nr. 371/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:468 357/1999 (Starfslokasamningur starfsmanns við Landsbanka Íslands)^[HTML] ^[PDF]
Landsbankinn, sem þá var í ríkiseigu, sagði upp starfsmanni. Gerðu aðilar sín á milli starfslokasamning þar sem fram kom að um væri að ræða endanlegt uppgjör og hvorugur aðili ætti kröfu á hinn.

Hæstiréttur tók undir með héraðsdómi að um ekki hefði verið ólögmæt nauðung að ræða þar sem efni samningsins kvað á um betri hagsmuni fyrir stefnanda heldur en ef honum hefði verið sagt upp. Hins vegar ógilti Hæstiréttur nokkur ákvæði samningsins á grundvelli 36. gr. samningalaga, nr. 7/1936, þar sem þau fólu í sér afsal á greiðslum sem starfsmaðurinn hefði ella hlotið við niðurlagningu starfs síns. Bankastjórn hefði með því hlunnfarið starfsmanninn og við samningsgerðina naut starfsmaðurinn ekki aðstoðar lögmanns.

Hrd. 2000:516 nr. 367/1999 (Fiskveiðibrot)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:545 nr. 393/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:571 nr. 356/1999 (Matsreglur ríkisskattstjóra)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:701 nr. 412/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:809 nr. 61/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:897 nr. 310/1999 (Lækur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:1002 nr. 360/1999 (Menntamálaráðuneytið)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:1056 nr. 378/1999 (Landsbanki Íslands)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:1072 nr. 377/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:1174 nr. 358/1999 (Jöfnunargjald)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:1183 nr. 359/1999 (Jöfnunargjald - Sama sakarefni)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:1211 nr. 329/1999 (Jöfnunargjald)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:1252 nr. 340/1999 (Óvirk lífeyrisréttindi - Lífeyrissjóður sjómanna)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:1322 nr. 407/1999 (Brúnir og Tjarnir - Jarðasala I)^[HTML] ^[PDF]
Íslenska ríkið seldi tilteknar jarðir til S án auglýsingar. Þ var ekki sáttur við það og sóttist eftir ógildingu sölunnar og útgáfu afsalsins til S. Hæstiréttur nefndi að ákvarðanir stjórnvalda um ráðstafanir á eignum ríkisins gilti meðal annars jafnræðisregla stjórnsýsluréttarins er myndi leiða til þess að auglýsa skyldi fyrirætlaðar sölur á eignum ríkisins til að veita öllum borgurum sama tækifæri til að gera kauptilboð. Hins vegar taldi rétturinn málsástæður í þessu máli ekki nægar ástæður til þess að ógilda gerningana.

Hrd. 2000:1353 nr. 435/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:1500 nr. 361/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:1597 nr. 128/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:1621 nr. 15/2000 (Stjörnugrís I)^[HTML] ^[PDF]
Of víðtækt framsal til ráðherra um hvort framkvæmdir þyrftu að fara í mat á umhverfisáhrifum.

Hrd. 2000:1855 nr. 492/1999 (Hundahald)^[HTML] ^[PDF]
Samningur var gerður um að greiða fyrir ákveðinn fjölda hunda en sá samningur var ekki gildur þar sem engin lagaheimild var fyrir því að afmarka tiltekinn fjölda hunda.

Hrd. 2000:2008 nr. 501/1999^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:2131 nr. 486/1999 (Dómnefnd um lektorsstarf)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:2174 nr. 69/2000 (Skilyrði fyrir kindakjöt og mjólk - Greiðslumark II)^[HTML] ^[PDF]
Greiðslukerfi í landbúnaði var breytt og höfðaði sauðfjárbóndi einn mál þar sem verið væri að hygla kúabændum við þær breytingar.

Hæstiréttur féllst ekki á að í því fælist óheimil mismunun í skilningi jafnræðisreglu stjórnarskrárinnar þar sem löggjafanum hafi ekki verið skylt að láta sömu lagareglur gilda um allar greinar landbúnaðar. Þá hafi þeir breytingar sem áttu sér stað verið gerðar í lögmætum tilgangi, til þess fallnar að ná fram ákveðnum markmiðum í sauðfjárrækt og náðu til allra er stunduðu hana.

Hrd. 2000:2301 nr. 70/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:2315 nr. 73/2000 (Fiskistofa)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:2387 nr. 49/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:2665 nr. 347/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:2713 nr. 150/2000 (Lóðir í Hafnarfirði - Kjóahraun)^[HTML]

Hrd. 2000:2819 nr. 346/2000 (Opinber gjöld)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:2829 nr. 351/2000 (Dagsektir)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:2878 nr. 105/2000 (Framhaldsskólakennari - Áminning)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:2922 nr. 124/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:2946 nr. 91/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:3118 nr. 92/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:3168 nr. 173/2000 (Sýslumaðurinn á Húsavík)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:3239 nr. 178/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:3252 nr. 157/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:3268 nr. 158/2000 (Sýslumaður)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:3467 nr. 143/2000 (Brunabótafélagið)^[HTML] ^[PDF]
Fyrirkomulag var um að félagsmenn í tryggingafélagi myndu eingöngu fá tilbaka það sem þeir lögðu í félagið ef því yrði slitið.
Félagsmaður lést og erfingjar hans kröfðust þess að fá hans hlut í félaginu, en var synjað um það.
Hæstiréttur taldi að eignarhluturinn hefði ekki erfst og hefði fallið til félagsins sjálfs við andlátið.

Hrd. 2000:3517 nr. 400/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:3543 nr. 218/2000 (Ísfélagsdómur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:3563 nr. 195/2000 (Héraðsnefnd Austur-Húnvetninga)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:3951 nr. 416/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:3986 nr. 159/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:3995 nr. 160/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:4016 nr. 295/2000 (L.A. Café)^[HTML] ^[PDF]
Veitingastaður sótti um rýmkun á afgreiðslutíma áfengis þar sem slík rýmkun hafi verið almennt leyfð á öðru svæði innan Reykjavíkurborgar. Meiri hluti Hæstaréttar taldi að afmörkun svæðisins sem almenna rýmkunin gilti um væri málefnaleg.

Hrd. 2000:4228 nr. 431/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:4354 nr. 289/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:4389 nr. 447/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2000:4480 nr. 125/2000 (Öryrkjadómur I)^[HTML] ^[PDF]
Niðurstöðu málsins fyrir Hæstarétti er oft skipt í tímabil: Fyrri tímabilið er krafa er átti við 1. janúar 1994 til 31. desember 1998 og hið seinna frá 1. janúar 1999. Ástæða skiptingarinnar er sú að forsendur úrlausnarinnar fyrir sitt hvort tímabilið voru mismunandi í mikilvægum aðalatriðum.

Þann 1. janúar 1994 tóku gildi ný heildarlög til almannatrygginga en við setningu þeirra var í gildi reglugerð, um tekjutryggingu, heimilisuppbót og heimildarhækkanir, með stoð í eldri lögunum. Ný reglugerð, um tekjutryggingu, var síðan sett 5. september 1995 með stoð í nýju lögunum en þar var kveðið á um heimild til lækkunar á greiðslum byggðum á tekjum maka örorkulífeyrisþegans. Þann 1. janúar 1999 var reglugerðarákvæðinu færð lagastoð með gildistöku breytingarlaga nr. 149/1998.

Ágreiningurinn í máli er varðaði fyrra tímabilið sneri í meginatriðum um hvort íslenska ríkið hafi haft lagaheimild til að skerða tekjur örorkulífeyrisþegans með umræddum hætti á meðan því stóð. Er kom að seinna tímabilinu kom það ekki sérstaklega til álita enda hafði lögunum verið breytt til að koma slíkri á en þá reyndi sérstaklega á samræmi hennar við stjórnarskrá.

Niðurstaða Hæstaréttar var sú að skerðingarheimildin hafi verið óheimil vegna beggja tímabilanna. Allir dómararnir sem dæmdu í málinu voru sammála um fyrra tímabilið. Tveir dómaranna skiluðu sératkvæði þar sem þeir lýstu sig ósammála meirihlutanum um niðurstöðuna um seinna tímabilið en voru sammála að öðru leyti.

Forsendur niðurstöðu meirihlutans um seinna tímabilið voru í megindráttum þær að þar sem tekjur maka skiptu ekki máli við annars konar greiðslur frá ríkinu, eins og slysatrygginga og sjúkratrygginga, væri talið í gildi sé sú aðalregla að greiðslur úr opinberum sjóðum skuli vera án tillits til tekna maka, og vísað þar til jafnræðisreglu stjórnarskrárinnar. Þó megi taka tillit til hjúskaparstöðu fólks varðandi framfærslu ef málefnaleg rök styðja slíkt.

76. gr. stjórnarskrárinnar, nr. 33/1944, spilar hér stórt hlutverk. Meirihlutinn taldi að þrátt fyrir að löggjafinn hafi talsvert svigrúm til mats við að ákveða inntak þeirrar aðstoðar sem ákvæðið kveður á um, þá komist dómstólar ekki hjá því að taka afstöðu til þess hvort það fyrirkomulag sé í samræmi við önnur ákvæði stjórnarskrárinnar eins og þau séu skýrð með hliðsjón af þeim þjóðréttarlegu skuldbindingum sem íslenska ríkið hefur undirgengist.

Þá leit meirihlutinn svo á að við breytingarnar sem urðu að núverandi 1. mgr. 76. gr. stjórnarskrárinnar, nr. 33/1944, en við þær breytingar var fellt út orðalag um undanþágu ríkisins frá því að veita slíka aðstoð í þeim tilvikum þegar viðkomandi nyti ekki þegar framfærslu annarra en í greinargerð var lýst því yfir að ekki væri um efnislega breytingu að ræða. Meirihluti Hæstaréttar taldi að þrátt fyrir staðhæfinguna í lögskýringargögnum hefði breytingin á ákvæðinu samt sem áður slík áhrif.

Eftirmálar dómsúrlausnarinnar fyrir Hæstarétti voru miklir og hefur Hæstiréttur í síðari dómaframkvæmd minnkað áhrif dómsins að einhverju leyti.

Hrd. 2001:123 nr. 314/2000 (Atvinnuleysistrygging launþega)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:157 nr. 322/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:362 nr. 9/2001^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:426 nr. 323/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:879 nr. 49/2001^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:1058 nr. 52/2001^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:1090 nr. 58/2000 (Vatnsendi)^[HTML] ^[PDF]
ÞH gerði kröfu á hendur L um niðurfellingu eignarnáms á spildu af landi Vatnsenda er fram hafði farið árið 1947. Kröfuna byggði hann á að því sem eignarnáminu var ætlað að ná fram á sínum tíma hefði ekki gengið eftir, og að L ætlaði að selja Kópavogsbæ landið undir íbúðabyggð í stað þess að skila því.

Við nánari eftirgrennslan kom í ljós að eingöngu lítill hluti af hinu eignarnumda landsvæðis hafði verið notað til þess að reisa fjarskiptamannvirki og því stórt svæði sem ekki hafði verið notað í þeim tilgangi. Héraðsdómur taldi að afsalið sem gefið var út árið 1947 hafi verið algert og því ætti eignarnámsþolinn enga kröfu til þess að fá aftur landspildur sem væru ekki notaðar í samræmi við eignarnámsheimildina. Hæstiréttur staðfesti niðurstöðu héraðsdóms en tók þó fram slík endurheimt á landi þyrfti ekki að fara fram nema fyrir lægi lagaheimild eða sérstakar aðstæður.

Hrd. 2001:1188 nr. 354/2000 (Tolleftirlit með bókasendingum)^[HTML] ^[PDF]
Hæstiréttur taldi að sú framkvæmd að opna allar fyrirvaralaust og án samþykkis viðtakenda póstsendinga til þess að finna reikninga í pökkum, væri óheimil. Tollyfirvöld sýndu ekki fram á að það hefði verið nauðsynlegt.

Hrd. 2001:1212 nr. 266/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:1368 nr. 377/2000 (Saurbær)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:1382 nr. 368/2000 (Lögreglumaður)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:1398 nr. 390/2000 (Jarðasala II)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:1736 nr. 454/2000^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:1756 nr. 146/2001 (Haffærnisskírteini)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:1885 nr. 25/2001 (Sýslumannsflutningur - Tilflutningur í starfi)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:2028 nr. 113/2001 (Stjörnugrís II - Hæfi ráðherra)^[HTML] ^[PDF]
Stjörnugrís hf. (S) leitaði til heilbrigðisnefndar um fyrirhugaða stækkun svínabús í samræmi við nýsett lög um umhverfismat. Við meðferð málsins aflaði heilbrigðisnefndin skriflegs álits umhverfisráðuneytisins um hvort henni væri heimilt að gefa út starfsleyfi samkvæmt eldri lögunum eða hvort það yrði að gefa út samkvæmt nýju lögunum þar sem krafist væri mats á umhverfisáhrifum. Ráðuneytið leit svo á að nýju lögin ættu að gilda. S kærði niðurstöðuna til umhverfisráðherra og krafðist ógildingar á ákvörðun heilbrigðisnefndarinnar og krafðist þess að bæði umhverfisráðherra og allt starfsfólk ráðuneytisins viki sæti í málinu.

Hæstiréttur taldi að umhverfisráðherra hefði verið vanhæfur til meðferðar málsins á æðra stjórnsýslustigi þar sem álitið sem heilbrigðisnefndin aflaði frá ráðuneytinu hafi verið skrifað í umboði ráðherra og þar af leiðandi falið í sér afstöðu ráðherra sjálfs, óháð því hvort ráðherrann sjálfur hafi kveðið upp úrskurðinn eða starfsmenn þeir sem undirrituðu bréfið.

Hrd. 2001:2352 nr. 7/2001^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:2477 nr. 111/2001 (Fannafold - Sameign, öll eignin veðsett)^[HTML] ^[PDF]
M og K áttu hvorn sinn helminginn.
Talið var að K hefði eingöngu skrifað undir samþykki maka en ekki sem veðsali. Hins vegar stóð í feitu letri í tryggingarbréfinu að öll eignin væri veðsett og var því litið svo á að K væri einnig að veðsetja sinn hluta.

Hrd. 2001:2485 nr. 81/2001 (Húsfélagið Glæsibæ)^[HTML] ^[PDF]
Formaður húsfélagsins var talinn bera bótaábyrgð vegna undirritunar samnings fyrir hönd húsfélagsins. Um var að ræða eftirmála skuldabréfamáls þar sem færri málsvarnir komast að og gat húsfélagið ekki beitt fyrir sig umboðsleysi formannsins. Formaðurinn var talinn bera persónulega ábyrgð gagnvart húsfélaginu vegna þeirra skuldbindinga.

Hrd. 2001:2505 nr. 17/2001 (Lánasýslan)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:2547 nr. 40/2001^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:2659 nr. 246/2001 (Útvegun fæðis - Tölvupóstur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:2687 nr. 258/2001^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:2795 nr. 284/2001^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:2901 nr. 117/2001 (Kaupskylda sveitarstjórnar)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:2917 nr. 114/2001 (Byggingarleyfi fellt úr gildi - Heiðargerði)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:3025 nr. 3/2001 (Eystrasalt)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:3069 nr. 102/2001^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:3101 nr. 356/2001 (Bræðurnir Ormsson ehf)^[HTML] ^[PDF]
M sat í óskiptu búi og vildi taka lán til að fjárfesta meiru í einkahlutafélagið Bræðurnir Ormsson þar sem fyrirtækið var í fjárkröggum og veðsetti hlutabréf sín í fyrirtækinu til að fjármagna það.

Eitt barnið var ósátt við það og vildu fá móðurarfinn sinn úr búinu. Fallist var á það.

Hrd. 2001:3534 nr. 410/2001^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:3537 nr. 411/2001^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:3577 nr. 145/2001 (Ríp)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:3962 nr. 417/2001 (Gagnagrunnur á heilbrigðissviði)^[HTML] ^[PDF]
Ágreiningur var hvort dóttir látins manns hefði lögvarða hagsmuni af kröfu um að tilteknar upplýsingar um föður sinn færu ekki í gagnagrunn Íslenskrar erfðagreiningar. Hæstiréttur taldi að með því að hægt væri að ráða heilsufarsupplýsingar um hana út frá gögnum um föður sinn, þá hefði hún lögvarða hagsmuni af þeirri úrlausn.

Hrd. 2001:4188 nr. 229/2001^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:4237 nr. 393/2001^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:4319 nr. 195/2001 (Hópuppsagnir)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:4330 nr. 196/2001 (Kaupfélag Þingeyinga)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:4532 nr. 319/2001^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:4559 nr. 204/2001 (Lífeyrissjóður sjómanna V)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2001:4634 nr. 419/2001^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:44 nr. 152/2001^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:143 nr. 331/2001^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:243 nr. 5/2002^[HTML]

Hrd. 2002:257 nr. 450/2001^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:678 nr. 355/2001 (Tollurinn út fyrir valdmörk sín - Sake)^[HTML] ^[PDF]
Mjöður hafði verið tollaður sem sósa í mörg ár en hann var áfengur. Lagt var hald á eina sendinguna og óvissa var um hvort álitaefnið ætti heima hjá tollyfirvöldum eða lögreglunni.

Hrd. 2002:774 nr. 38/2001^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:1006 nr. 243/2001 (Farmbréf - Flutningur á báti - Vextir)^[HTML] ^[PDF]
Í farmbréfi var tekið fram að bætur bæru enga vexti fram að dómsuppsögu. Hæstiréttur taldi skilmála í farmbréfi standast þrátt fyrir að viðskiptavinurinn bar fyrir ósanngjörn skilmálaákvæði. Hæstiréttur miðaði upphafstíma vaxta við dómsuppsögu í héraði.

Hrd. 2002:1078 nr. 98/2002^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:1212 nr. 306/2001 (Lögmaður og vitni)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:1277 nr. 153/2002 (Amfetamín ekki refsivert)^[HTML] ^[PDF]
Verjandi taldi að tiltekin amfetamíntegund sem sakborningur var sakaður um að hafa haft undir höndum væri ekki refsiverð þar sem hún var ekki tilgreind í reglugerð, og þar af leiðandi væri ekki tilefni fyrir því að sakborningur væri í gæsluvarðhald. Kröfu sakbornings var vísað frá héraðsdómi en Hæstiréttur leit svo á að beiting lögreglu á ákvæði laga um meðferð sakamála um hvort rétt væri að leysa sakborning úr haldi væri málefni sem héraðsdómi bæri að leysa úr á þessu stigi máls ef eftir því væri leitað.

Hrd. 2002:1568 nr. 186/2002 (Fiskverkunarhús)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:1572 nr. 187/2002^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:1639 nr. 177/2002 (Húsleit hjá olíufélögum - Samkeppnisstofnun - Tölvupóstur)^[HTML] ^[PDF]
Deilt um í málinu hvort rétt hefði að afrita öll þau gögn sem haldlögð voru í stað þess að afrita eingöngu þau sem talin höfðu hafa sönnunargildi.

Hrd. 2002:1652 nr. 178/2002 (Húsleit hjá olíufélögum)^[HTML] ^[PDF]
Deilt um í málinu hvort rétt hefði að afrita öll þau gögn sem haldlögð voru í stað þess að afrita eingöngu þau sem talin höfðu hafa sönnunargildi.

Hrd. 2002:1697 nr. 66/2002^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:1755 nr. 387/2001^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:1981 nr. 448/2001 (Íbúðalánasjóður - Langholtsvegur)^[HTML] ^[PDF]
Íbúðalaunasjóður krafðist nauðungarsölu á íbúð með áhvílandi láni frá þeim. Hann kaupir svo íbúðina á sömu nauðungarsölu á lægra verði. Fólkið sem bjó í íbúðinni vildi kaupa íbúðina á því verði sem hann keypti hana á.

Hrd. 2002:2241 nr. 231/2002 (Kárahnjúkavirkjun)^[HTML] ^[PDF]
Aðilar sem nutu rýmkaðrar aðilar á stjórnsýslustigi gátu ekki notið hennar fyrir dómstólum þar sem löggjöf sem aðilarnir nýttu til að eiga aðild að stjórnsýslumálinu sjálfu var afmörkuð við stjórnsýslumálsmeðferð en náði ekki til meðferðar dómsmála vegna þeirra. Fyrir dómi varð því að meta lögvörðu hagsmunina á grundvelli almennra reglna, en stefnendur málsins í héraði voru ekki taldir njóta lögvarinna hagsmuna til að fá leyst úr þeim tilteknu dómkröfum sem þeir lögðu fram.

Hrd. 2002:2361 nr. 53/2002 (Kjöt og Rengi)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:2409 nr. 23/2002 (Sæþotur)^[HTML] ^[PDF]
Líkamstjón hlaust af notkun sæþota. Tveir strákar leigðu tækin og annar slasaðist. Við leigutökuna undirrituðu strákarnir samning um takmarkanirnar á bótaábyrgð leigusalans.

Hrd. 2002:2547 nr. 340/2002^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:2553 nr. 323/2002 (Eignarhaldsfélagið Hvammskógur ehf. gegn Kára Stefánssyni)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:2606 nr. 347/2002 (Fiskeldisstöð, Vatnsleysa)^[HTML] ^[PDF]
Sjö eigendur lóðar gerðu samning við Lindalax um leigu á spildu af jörð svo Lindalax gæti reist og rekið fiskeldisstöð. Lindalax mætti skv. samningi veðsetja þann rétt sinn.
Hæstiréttur taldi ekki heimilt að afmá veðsetningarrétt Lindalax úr þinglýsingabók þrátt fyrir að búið væri að rifta samningnum um lóðaréttindi.

Hrd. 2002:2617 nr. 291/2002^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:2631 nr. 316/2002^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:2679 nr. 124/2002^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:2888 nr. 127/2002 (Uppgjör bóta fyrir missi framfæranda I - 639 gestir í erfidrykkju)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:2931 nr. 95/2002 (Varmidalur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:3118 nr. 445/2002 (Lífeyrisréttindi, tímamörk í mati)^[HTML] ^[PDF]
Hreinræktað dæmi um dóm um hvort lífeyrisréttindin eigi að vera utan eða innan skipta.

K krafðist að lífeyrisréttindi M ættu að koma til skipta.
Deilt var um verðmat á þeim.
K fékk matsmann til að framkvæma verðmat miðað við viðmiðunardag skipta.
K hefði átt að miða fjölda stiga í lífeyrisréttindunum við viðmiðunardag skipta en verðmætið við þann dag sem verðmat fór fram.

Hrd. 2002:3175 nr. 230/2002 (Hljómalind - Innborgun)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:3210 nr. 294/2002^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:3310 nr. 101/2002 (Lífeyrissjóður hjúkrunarfræðinga)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:3459 nr. 142/2002^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:3733 nr. 495/2002^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:3795 nr. 235/2002^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:3835 nr. 243/2002 (Fylgjulos)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2002:3861 nr. 223/2002 (Safamýri 27)^[HTML] ^[PDF]
Fasteignasali og seljandi fasteignar voru báðir dæmdir í in solidum ábyrgð gagnvart kaupanda til að greiða honum bætur vegna gólfhalla sem var í fasteign. Bótaábyrgð seljandans var túlkuð vera innan samninga en bótaábyrgð fasteignasalans utan samninga.

Hrd. 2003:115 nr. 343/2002 (Starfslokasamningur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:165 nr. 571/2002^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:173 nr. 572/2002 (Skífan - Innheimta sektar)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:271 nr. 16/2003^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:506 nr. 329/2002 (Bátasmiður - Gáski)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:596 nr. 70/2002 (Forkaupsréttur - Dalabyggð - Sælingsdalstunga)^[HTML] ^[PDF]
Sveitarfélag nýtti sér forkaupsrétt á grundvelli þess að ætlunin var að efla ferðaþjónustu. Kaupandinn taldi að ræða hefði átt við hann um að rækja þetta markmið. Hæstiréttur féllst ekki á mál kaupandans.

Hrd. 2003:673 nr. 568/2002 (Kárahnjúkamál II)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:730 nr. 349/2002^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:784 nr. 542/2002 (Einkadans)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:913 nr. 462/2002 (Læknaráð)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:1024 nr. 72/2003^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:1085 nr. 438/2002 (Lyfjaeftirlitsgjald II)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:1158 nr. 388/2002 (Eignarnám - Fífuhvammur)^[HTML] ^[PDF]
Afkomendur eignarnámsþola, er hafði þurft að sæta eignarnámi í hluta lands hans árið 1945, kröfðust viðurkenningar á eignarrétti sínum á spildunni, til vara að eignarnámið yrði dæmt ógilt, og til þrautavara var bótakrafa vegna eignarnámsins. Töldu afkomendurnir að ósannað hefði verið að eignarnámið hefði farið rétt fram, að eignarneminn hefði ekki greitt fyrir landspilduna á sínum tíma, og að eignarheimildinni hefði ekki verið þinglýst. Varakrafan byggðist á því að nýting landspildunnar væri afar lítil og hagsmunir eignarnemans af umráðum spildunnar væru afar litlir.

Hæstiréttur tók ekki undir með afkomendunum að spildan hefði verið vannýtt. Eignarneminn hafi greitt skatta af henni, girt hana af, og reist mannvirki á henni undir þá starfsemi. Þá voru lögð fram ýmis skjöl í málinu þar sem eigendur landsins hefðu viðurkennt eignarnámið. Enn fremur væru 52 ár liðin frá því málsaðilarnir hefðu beint fyrirspurnum til eignarnemans um eignarheimild hans að landspildunni. Ósannað væri að eignarnámsbæturnar hefðu verið greiddar en kröfur um þær væru fallnar niður fyrir fyrningu. Krafa eignarnemans um viðurkenningu á eignarrétti sínum voru því teknar til greina þrátt fyrir skort á þinglýstri eignarheimild.

Hrd. 2003:1234 nr. 94/2003^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:1284 nr. 283/2002 (Rúllustigi í Kringlunni)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:1716 nr. 461/2002 (Sparisjóðsbók)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:2110 nr. 161/2003 (Hæfi við túlkun)^[HTML] ^[PDF]
Bréferfingi manns átti að fá tiltekna íbúð en síðan deyr bréferfinginn. Í stað þess að gera nýja erfðaskrá ræddi lögmaður arfleifanda við hann til að fá afstöðu hans þar sem fram gætu komið efasemdir um hæfi M ef gerð væri ný erfðaskrá.

Foreldrar bréferfingjans vildu fá hlutinn en var synjað þar sem bréfarfurinn var bundinn við tiltekna persónu en myndi ekki erfast. Lögerfingjarnir fengu þann hlut.

Hrd. 2003:2127 nr. 514/2002^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:2224 nr. 447/2002 (Siglufjarðarvegur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:2313 nr. 168/2003 (Kaupréttur að jörð - Stóri-Klofi)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:2346 nr. 560/2002^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:2989 nr. 472/2002 (Dóttir héraðsdómara)^[HTML] ^[PDF]
Héraðsdómur var ómerktur þar sem dóttir héraðsdómara og sonur eins vitnisins voru í hjúskap.

Hrd. 2003:3104 nr. 564/2002^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:3411 nr. 549/2002 (Öryrkjadómur II)^[HTML] ^[PDF]
Eftir uppkvaðningu fyrri öryrkjadómsins, hrd. Öryrkjadómur I (2000:4480), samþykkti Alþingi lög er kváðu á um skerðingar kröfuréttinda er Hæstiréttur staðfesti í þeim dómi á þann veg að kröfur vegna tiltekins tímabils teldust fyrndar og kröfur vegna annars tiltekins tímabils voru lækkaðar.

Öryrki er varð fyrir skerðingu vegna laganna höfðaði dómsmál á þeim grundvelli þess að viðkomandi ætti að fá fullar bætur. Hæstiréttur tók undir og áréttaði að kröfuréttur hefði stofnast með fyrrnefndum dómi Hæstaréttar sem mætti ekki skerða með afturvirkum og íþyngjandi hætti.

Hrd. 2003:3618 nr. 128/2003^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:3633 nr. 388/2003 (British Tobacco)^[HTML] ^[PDF]
Sett voru lög sem höfðu meðal annars þau áhrif að ekki hefði mátt hafa tóbak sýnilegt gagnvart almenningi. Tóbaksframleiðandi fór í mál gegn íslenska ríkinu þar sem það taldi lögin andstæð hagsmunum sínum vegna minni sölu. Héraðsdómur taldi framleiðandann skorta lögvarða hagsmuni þar sem ÁTVR væri seljandi tóbaks en ekki framleiðandinn. Hæstiréttur var ekki sammála því mati héraðsdóms og taldi tóbaksframleiðandann hafa lögvarða hagsmuni um úrlausn dómkröfunnar.

Hrd. 2003:3698 nr. 37/2003 (Grænmetismál)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:3836 nr. 184/2003 (Hlutafjárloforð)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:3928 nr. 106/2003 (Kristín HF 12)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:3996 nr. 238/2003^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:4153 nr. 151/2003 (Gagnagrunnur á heilbrigðissviði)^[HTML] ^[PDF]
Á grundvelli skyldna í 1. mgr. 71. gr. stjórnarskrárinnar var ekki talið fullnægjandi framkvæmd yfirlýsts markmiðs laga er heimiluðu söfnun ópersónugreinanlegra upplýsinga í gagnagrunn á heilbrigðissviði, að kveða á um ýmiss konar eftirlit með gerð og starfrækslu gagnagrunns opinberra stofnana og nefnda án þess að þær hafi ákveðin og lögmælt viðmið að styðjast í störfum sínum. Þá nægði heldur ekki að fela ráðherra að kveða á um skilmála í rekstrarleyfi né fela öðrum handhöfum opinbers valds að setja eða samþykkja verklagsreglur þess efnis.

Hrd. 2003:4182 nr. 223/2003^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:4317 nr. 285/2003^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:4340 nr. 212/2003^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:4351 nr. 171/2003 (Reiknireglur varðandi varanlega örorku barna)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:4366 nr. 145/2003^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:4476 nr. 177/2003 (Greiðslumark III)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:4547 nr. 447/2003^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2003:4582 nr. 228/2003 (Vífilfell)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:96 nr. 487/2003^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:171 nr. 280/2003 (Kárahnjúkavirkjun)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:615 nr. 337/2003^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:624 nr. 338/2003^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:671 nr. 322/2003^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:1017 nr. 86/2004^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:1178 nr. 365/2003^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:1239 nr. 344/2002 (Sara Lind Eggertsdóttir - Slagæðaleggur)^[HTML] ^[PDF]
Þessi dómsúrlausn Hæstaréttar var til umfjöllunar í Dómur MDE Sara Lind Eggertsdóttir gegn Íslandi dags. 5. júlí 2007 (31930/04)^ⓘ.

Hrd. 2004:1293 nr. 275/2003 (Niðurlagning stöðu - Prófessor við læknadeild)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:1392 nr. 355/2003 (Samvistarslitin)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:1485 nr. 125/2004^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:1718 nr. 341/2003^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:1732 nr. 407/2003^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:2104 nr. 428/2003^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:2194 nr. 5/2004^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:2336 nr. 15/2004^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:2354 nr. 477/2003 (Handtaka án tilefnis)^[HTML] ^[PDF]
Lögreglumaður á vakt hugðist fara í sjoppu til að kaupa snarl. Kúnni fór að abbast upp á hann með því að taka mynd af lögreglumanninum að borða og handtók lögreglumaðurinn kúnnann. Honum var vikið úr starfi og hann svo sakfelldur.

Hrd. 2004:2448 nr. 482/2003^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:2578 nr. 27/2004 (Mismunandi flokkar bótaþega samkvæmt almannatryggingalögum)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:2632 nr. 162/2004^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:2760 nr. 52/2004 (Brottvísun útlendings - Hættulegur hagsmunum almennings)^[HTML] ^[PDF]
K kom til Íslands frá Litháen og var með dvalarleyfi. Dvalarleyfið var síðan afturkallað þar sem útlendingaeftirlitið hefði komist á snoðir um ákæru fyrir glæp í heimalandi sínu en síðan dæmdur sekur en verið ósakhæfur, og að útlendingaeftirlitið efaðist um réttmæti útskriftar hans. Hann var síðan útskrifaður sem heilbrigður og fer síðar til Íslands. Greint var á um það hvort heimilt hefði verið að afturkalla það, meðal annars á þeim forsendum að málið hefði ekki verið rannsakað nægilega.

Hæstiréttur felldi úr gildi afturköllunina á dvalarleyfi K og þar af leiðandi grundvöll brottvísunarinnar. Í síðara máli Hrd. 56/2008 dags. 16. október 2008 (Bætur vegna hrd. 52/2004)^ⓘ fékk K miskabætur vegna brottvísunarinnar.

Hrd. 2004:2806 nr. 76/2004 (Landspítali)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:2861 nr. 75/2004^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:2964 nr. 266/2004^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:3052 nr. 247/2004^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:3059 nr. 248/2004^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:3066 nr. 249/2004^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:3097 nr. 276/2004 (Markaðssetning á lyfjum)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:3232 nr. 8/2004^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:3368 nr. 50/2004 (Slys á Keflavíkurvegi)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:3474 nr. 33/2004^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:3691 nr. 174/2004 (Atlantsskip)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:3796 nr. 48/2004 (Biskupstungur - Framaafréttur - Úthlíð)^[HTML] ^[PDF]
Íslenska ríkið stefndi í héraði nánar tilgreindum aðilum til ógildingar á tilteknum hluta úrskurðar óbyggðanefndar er fjallaði um tiltekin mörk milli eignarlands og þjóðlenda. Gagnsakarmál voru höfðuð af tveim stefndu í málinu.

Niðurstaða héraðsdóms var staðfesting úrskurðar óbyggðanefndar að öllu leyti nema að landið í kringum Hagafell, eins og það var afmarkað í úrskurðinum, teldist afréttur Bláskógabyggðar. Öðrum kröfum gagnstefnenda var vísað frá dómi.

Hæstiréttur staðfesti héraðsdóm, að hluta til með vísan til forsendna hans. Í dómnum rekur Hæstiréttur niðurstöðu hrd. Landmannaafréttur I og II, markmið laga þjóðlendulaga, og III. kafla laganna um setningu og hlutverk óbyggðanefndar. Fyrsta landsvæðið sem nefndin fjallaði um var norðanverð Árnessýsla sem hún gerði í sjö málum. Málið sem var skotið til dómstóla var eitt þeirra.

Hæstiréttur taldi greina þurfti, í ljósi þjóðlendulaganna, á milli þjóðlendna og ríkisjarða þar sem íslenska ríkið ætti ekki beinan eignarrétt að svæðum er teljast til þjóðlendna. Sérstaða þjóðlendna væri sú að um væri að ræða forræði yfir tilteknum heimildum á landi sem enginn gæti sannað eignarrétt sinn að.

Fyrir dómi hélt íslenska ríkið því fram að óbyggðanefnd hafi hafnað málatilbúnaði íslenska ríkisins um að nánar afmörkuð landsvæði teldust til þjóðlenda en án þess að taka afstöðu til þess hvaða aðilar teldust vera handhafar eignarréttinda innan þess. Taldi íslenska ríkið því rétt að krefjast endurskoðunar á þeim hluta úrskurðarins þar sem óbyggðanefnd á að hafa lagt alla sönnunarbyrðina á íslenska ríkið um að ekki sé um eignarland að ræða.

Til stuðnings máli sínu vísaði ríkið meðal annars til landamerkjalaga nr. 5/1882 en þar hafi fyrst verið kveðið á um skyldu til jarðeigenda um að gera landamerkjabréf fyrir jarðir sínar. Þau bréf hafi verið einhliða samin og því ekki tæk sem sönnun á eignarhaldi og þar að auki merki um að jarðeigendur hafi í einhverjum tilvikum verið að eigna sér eigandalaust land. Um mörk landsvæða í slíkum landamerkjabréfum sé um að ræða samning milli hlutaðeigandi aðila sem sé ríkinu óviðkomandi. Þá væri heldur ekki hægt að líta svo á að athugasemdalausar þinglýsingar landamerkjabréfa hafi falið í sér viðurkenningu ríkisins á efni þeirra, hvort sem það hafi verið með athöfn eða athafnaleysi.

Af hálfu stefndu í málinu var þeim málflutningi ríkisins andmælt á þeim forsendum að landamerki hvað aðliggjandi jarðir ræðir séu samkomulag þeirra eigenda og að íslenska ríkið ætti að bera sönnunarbyrðina fyrir því að hin þinglýstu jarðamerki væru röng. Séu lagðar fram ríkari kröfur um eignarheimildir myndi það leiða til meira ónæðis og kostnaðar en gagnvart öðrum landeigendum, ásamt því að leiða til óvissu um eignarréttinn. Athugasemdalaus þinglýsing hafi þar að auki falið í sér réttmætar væntingar þinglýsenda.

Hæstiréttur taldi að þinglýsing landamerkjabréfa væri ekki óyggjandi sönnun á mörkum lands heldur þyrfti að meta hvert bréf sérstaklega. Þar leit hann meðal annars á það hvort eigendur aðliggjandi jarða hafi samþykkt mörkin og hvort ágreiningur hefði verið borinn upp. Þá voru aðrar heimildir og gögn jafnan metin samhliða. Með hliðsjón af þessu mati var ekki fallist á kröfu íslenska ríkisins um ógildingu úrskurðar óbyggðanefndar.

Hrd. 2004:3895 nr. 47/2004 (Biskupstungnaafréttur „norðan vatna“)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:3973 nr. 80/2004 (Þveráraurar)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:4063 nr. 417/2004^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:4134 nr. 194/2004^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:4438 nr. 236/2004 (Gaffallyftari II - Vinnuvélar)^[HTML] ^[PDF]
Maður var ákærður fyrir að stjórna lyftara án leyfis. Vinnueftirlitinu hafði verið falið heimild til að ákvarða hvers konar háttsemi væri refsiverð, en það taldi Hæstiréttur ekki heimilt.

Hrd. 2004:4482 nr. 424/2004^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:4507 nr. 434/2004^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:4663 nr. 439/2004^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:4709 nr. 154/2004^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:4816 nr. 465/2004 (Erfðafjárskattur I)^[HTML] ^[PDF]
Þann 31. mars 2004 voru birt ný lög um erfðafjárskatt, nr. 14/2004, er felldu brott eldri lög um erfðafjárskatt, nr. 83/1984. Nýju lögin giltu einvörðungu um skipti á dánarbúum eftir þá er létust 1. apríl 2004 eða síðar. Engan fyrirvara mátti finna um að eldri lögin giltu áfram um skipti einstaklinga er létust fyrir þann dag. Samkvæmt lögunum var erfðafjárskattur lagður á þegar erfðafjárskýrslan væri afhent sýslumanni. Bráðabirgðalög, nr. 15/2004, voru birt þann 20. apríl 2004 þar sem settur var slíkur fyrirvari en þá hafði sýslumaður ekki tekið afstöðu til skýrslunnar.

Í umræddu máli lést arfleifandinn 29. desember 2003, erfingjarnir fengu leyfi til einkaskipta þann 16. febrúar 2004, og var erfðafjárskýrslunni skilað til sýslumanns þann 13. apríl 2004. Meirihluti Hæstaréttar mat það sem svo að engri lagaheimild var til að dreifa til að leggja á erfðafjárskatt þegar umræddri skýrslu var skilað og því þurftu erfingjarnir ekki að greiða neinn erfðafjárskatt af arfinum. Ekki væri hægt að beita ákvæðum bráðabirgðalaganna í málinu þar sem þau höfðu þá ekki tekið gildi.

Í sératkvæði var ekki tekið undir niðurstöðu meirihlutans með vísan til ætlunar löggjafans og 65. gr. stjórnarskrárinnar. Taldi dómarinn að afnám skattskyldu þyrfti að vera ótvíræð en því væri ekki að dreifa í tilfelli þeirra sem ekki höfðu lokið skiptum við gildistökuna, og með það í huga hefðu eldri lög um erfðafjárskatt eingöngu fallið niður hvað varði búskipti eftir þá sem látist eftir 1. apríl 2004.

Hrd. 2004:4871 nr. 326/2004 (Almannahætta vegna íkveikju - Greiðsla skaðabóta)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:4974 nr. 482/2004 (Brautarholt)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2004:4988 nr. 295/2004 (Bergur-Huginn)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:74 nr. 506/2004^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:315 nr. 306/2004 (Síldarvinnslan hf.)^[HTML] ^[PDF]
Síldarvinnslunni var gert að greiða stimpilgjald þegar fyrirtækið óskaði eftir að umskrá þinglýstar fasteignir annars fyrirtækis eftir að samruna fyrirtækjanna beggja. Fór þá hið álagða stimpilgjald eftir eignarhlut í hinu sameinaða félagi. Í lögunum sem sýslumaður vísaði til voru ákvæðin bundin við tilvik þar sem eigendaskipti eiga sér stað, en ekki væri um slíkt að ræða í tilviki samruna.

Hæstiréttur túlkaði lögin um stimpilgjald með þeim hætti að stimpilskylda laganna ætti ekki við um eigendaskipti vegna samruna fyrirtækja, og því uppfyllti gjaldtakan ekki skilyrði stjórnarskrár um að heimildir stjórnvalda til innheimtu gjalda af þegnum yrðu að vera fortakslausar og ótvíræðar.

Hrd. 2005:530 nr. 354/2004 (Bótanefnd samkvæmt lögum nr. 69/1995)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:613 nr. 370/2004^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:743 nr. 382/2004^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:955 nr. 84/2005^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:1043 nr. 404/2004^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:1208 nr. 311/2004 (Háttsemi sakbornings)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:1237 nr. 349/2004 (Þjórsártún)^[HTML] ^[PDF]
Vegagerðin sóttist eftir eignarnámi á spildu úr landi Þjórsártúns vegna lagningu vegar yfir Þjórsá. Eignarnámið sjálft studdi við ákvæði þágildandi vegalaga er kvað á um skyldu landareigenda til að láta af hendi land vegna vegalagningar. Síðar sendi hún inn beiðni um að matsnefnd eignarnámsbóta mæti hæfilega eignarnámsbætur og beiðni um snemmbær umráð hins eignarnumda sem nefndin heimilaði. Hún mat síðan eignarnámið með þremur matsliðum.

Þegar K leitaði eftir greiðslum eignarnámsbótanna kvað Vegagerðin að hún ætlaði eingöngu að hlíta úrskurðinum hvað varðaði einn matsliðinn og tilkynnti að hún ætlaði að fara fram á dómkvaðningu matsmanna. K andmælti þar sem hún taldi Vegagerðina bundna af úrskurði matsnefndarinnar og að matsgerð þeirrar nefndar sé réttari en matsgerð dómkvaddra matsmanna. Vegagerðin hélt því fram að lögin kvæðu á um heimild dómstóla um úrlausn ágreinings um fjárhæðir og því heimilt að kveða dómkvadda matsmenn.

Hinir dómkvöddu matsmenn komust að annari niðurstöðu en matsnefnd eignarnámsbóta og lækkuðu stórlega virði spildunnar. Héraðsdómur féllst á kröfu K um að farið yrði eftir úrskurði matsnefndar eignarnámsbóta þar sem mati matsnefndarinnar hefði ekki verið hnekkt.

Hæstiréttur tók undir með héraðsdómi að heimilt hefði verið að leggja ágreininginn undir dómstóla en hins vegar væru úrskurðir matsnefndarinnar ekki sjálfkrafa réttari en matsgerðir dómkvaddra matsmanna heldur yrði að meta það í hverju tilviki. Í þessu tilviki hefði úrskurður matsnefndarinnar verið lítið rökstuddur á meðan matsgerð hinna dómkvöddu manna væri ítarlegri, og því ætti að byggja á hinu síðarnefnda. Þá gekk hann lengra og dæmdi K lægri fjárhæð en matsgerð dómkvöddu mannana hljóðaði upp á þar sem hvorki matsnefndin né dómkvöddu mennirnir hafi rökstutt almenna verðrýrnun sem á að hafa orðið á landinu meðfram veginum með fullnægjandi hætti, né hafi K sýnt fram á hana með öðrum hætti í málinu.

Hrd. 2005:1402 nr. 107/2005^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:1547 nr. 519/2004 (Svipting ökuréttar)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:1609 nr. 167/2005^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:1870 nr. 475/2004^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:2217 nr. 215/2005^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:2315 nr. 216/2005^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:2397 nr. 212/2005 (Vörubretti)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:2503 nr. 20/2005 (Starfsleyfi álvers í Reyðarfirði)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:2700 nr. 46/2005 (Byggingarleyfi kært eftir að kærufrestur rann út)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:2734 nr. 234/2005^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:2774 nr. 281/2005^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:2821 nr. 342/2005^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:2900 nr. 320/2005^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:2925 nr. 312/2005^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:2945 nr. 377/2005^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:3015 nr. 367/2005 (Skaftafell I og III í Öræfum - Óbyggðanefnd)^[HTML] ^[PDF]
Íslenska ríkið var stefnandi þjóðlendumáls og var dómkröfum þess beint að nokkrum jarðeigendum auk þess að það stefndi sjálfu sér sem eigenda sumra jarðanna sem undir voru í málinu. Hæstiréttur mat það svo að sami aðili gæti ekki stefnt sjálfum sér og vísaði frá þeim kröfum sem íslenska ríkið beindi gegn sér sjálfu.

Hrd. 2005:3099 nr. 399/2005^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:3106 nr. 344/2005^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:3380 nr. 51/2005 (Kostnaður vegna skólagöngu fatlaðs barns)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:3830 nr. 108/2005^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:3850 nr. 525/2004^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:3920 nr. 149/2005^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:4074 nr. 439/2005^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:4094 nr. 180/2005^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:4199 nr. 185/2005^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:4216 nr. 197/2005 (Frístundahús)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:4604 nr. 480/2005 (Ný lögreglurannsókn)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2005:4701 nr. 478/2005 (Erfðafjárskattur II)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:12 nr. 4/2006^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:192 nr. 388/2005 (Vatnsréttindi Króks)^[HTML] ^[PDF]
Jörð var seld án þess að getið hefði verið um aðskilnað vatnsréttinda frá henni en það hafði átt sér stað árið 1918 (um 74 árum áður). Talið var að kaupandinn hefði verið grandlaus, þó þekkt höfðu verið mörg tilvik í því nágrenni að algengt hefði verið að skilja slík réttindi frá.

Hrd. 2006:241 nr. 31/2006^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:444 nr. 69/2006^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:519 nr. 321/2005^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:572 nr. 351/2005 (Leiguhúsnæði skóla)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:607 nr. 328/2005 (Vorsabær)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:783 nr. 409/2005^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:1051 nr. 97/2006 (Bankareikningar lögmannsstofu)^[HTML] ^[PDF]
Viðskipti með stofnfjárbréf voru kærð. Lögregla leitaði til Fjármálaeftirlitsins um gagnaöflun og voru þau svo afhent lögreglunni. Deilt var um hvort lögreglan gæti nýtt atbeina annarra aðila til að afla fyrir sig gögn. Hæstiréttur taldi að slíkt væri heimilt.

Hrd. 2006:1149 nr. 384/2005^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:1278 nr. 443/2005 (Þverfell)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:1296 nr. 406/2005^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:1444 nr. 134/2006^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:1589 nr. 403/2005^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:1643 nr. 170/2006^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:1689 nr. 220/2005 (Tóbaksdómur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:1776 nr. 462/2005 (Bann við að sýna tóbak)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:1899 nr. 168/2006^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:2279 nr. 496/2005 (Fjall og Breiðármörk í Öræfum - Skeiðársandur (Skaftafell II))^[HTML] ^[PDF]
Íslenska ríkið lýsti yfir kröfu á hluta tiltekinna jarða. Dómurinn er sérstakur fyrir það að ekki væri um að ræða afréttir, heldur jarðir. Á þessu tímabili hafði verið hlýindaskeið og jöklar því hopað. Landamerkjabréfin voru gerð þegar jöklarnir höfðu skriðið fram megnið af landinu. Í mörg hundruð ár höfðu ekki verið nein raunveruleg afnot af því landi sem jöklarnir höfðu skriðið yfir. Síðar hopuðu jöklarnir eitthvað.

Hrd. 2006:2405 nr. 209/2006 (Upplýsingar um IP-tölur)^[HTML] ^[PDF]
Lögreglan krafðist þess að öll símafyrirtæki léti af hendi upplýsingar um notendur tiltekins vistfangs á tilteknum tíma. Hæstiréttur féllst á beiðni lögreglunnar um upplýsingar og féllst ekki á beiðni fyrirtækisins um að vita hvort lögreglan hefði getið aflað þessara upplýsinga frá því án dómsúrskurðar.

Hrd. 2006:2418 nr. 235/2006 (Beiting forkaupsréttar - Bálkastaðir ytri)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:2449 nr. 466/2005 (Garður)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:2469 nr. 511/2005 (Fjarskiptamastur - Gullver)^[HTML] ^[PDF]
Ætlunin var að segja upp fjarskiptamastur á tiltekinn stað. Talið var að eignarnámsþolinn bæri sönnunarbyrðina um að rannsókn í undirbúningi ákvörðunar um eignarnám hefði verið ófullnægjandi.

Hrd. 2006:2556 nr. 520/2005 (Aðfangaeftirlitið)^[HTML] ^[PDF]
Rukkað var þjónustugjald fyrir svokallað aðfangaeftirlit. Reynt á hvort það mátti leggja gjaldið og hvort rækja mætti eftirlitið. Brotið var bæði á formreglu og heimildarreglu lögmætisreglunnar.

Hrd. 2006:2650 nr. 210/2006^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:2705 nr. 36/2006 (Lífeyrir)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:2872 nr. 517/2005^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:2894 nr. 8/2006 (Tómas Zoëga)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:3013 nr. 307/2006^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:3349 nr. 368/2006^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:3476 nr. 354/2006 (Frávísun kröfuliða)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:3515 nr. 475/2006^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:3542 nr. 467/2006^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:3605 nr. 101/2006 (Kostnaður vegna umgengni)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:3810 nr. 498/2005 (Stafafell - Lón í Hornafirði)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:3963 nr. 133/2006 (Hrunaheiðar)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:4128 nr. 503/2005^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:4655 nr. 559/2006^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:4891 nr. 195/2006 (Sendiráðsprestur í London)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:5186 nr. 579/2006 (Verðmat á jörð)^[HTML] ^[PDF]
Hjón deildu um verðmat á jörð og K fer fram á verðmat en vill að miðað sé við tvö tímamörk. Biður fyrst um verðmat miðað við framlagningu umsóknar en síðan einnig um verðmat frá 2005 þegar óskað var opinberra skipta. Matið fer fram árið 2006.
Dómstóllinn segir að verðmatið eigi að miða við gangverð á þeim tíma sem verðmatið fór fram. Synjað var því dómkröfu K um verðmat á þeim dögum sem hún vildi miða við.

Hrd. 2006:5328 nr. 610/2006^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:5575 nr. 180/2006 (Þverfell)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:5584 nr. 340/2006^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 2006:5653 nr. 637/2006^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 651/2006 dags. 10. janúar 2007 (Djúpiklettur)^[HTML] ^[PDF]
E lenti í vinnuslysi þann 6. mars 2002 um borð í skipi sem D átti, og stefndi E því bæði D og vátryggingafélagi hans til greiðslu skaðabóta með stefnu birtri 24. maí 2006. Í millitíðinni höfðu verið sett ný lög um vátryggingarsamninga, nr. 30/2004, er tóku gildi 1. janúar 2006. Nýju lögin fólu í sér breytingu á málsóknarreglum eldri laga er kváðu á um að stefna skuli bæði vinnuveitandanum og vátryggingafélaginu, í stað þess að stefna einvörðungu vinnuveitandanum.

Hæstiréttur taldi að hin nýju lög kvæðu ekki nógu skýrt um lagaskil varðandi atvik sem áttu sér stað fyrir gildistöku laganna og dómsmál óhöfðuð. Af þeim orsökum væri ekki hægt að beita nýju lögunum að því leyti, heldur þeim eldri. Samkvæmt eldri lögunum eignaðist tjónþolinn ekki kröfu á hendur ábyrgðartryggjanda fyrr en bótakrafan hefði verið dæmd á hendur tjónvaldi, en um slíkt hefði ekki verið að ræða í þessu tilviki. Niðurstaðan varð því að kröfum E gagnvart vátryggingarfélagi D var vísað frá dómi.

Hrd. 640/2006 dags. 10. janúar 2007 (Höfðabakki)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 632/2006 dags. 16. janúar 2007^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 304/2006 dags. 8. febrúar 2007^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 91/2007 dags. 19. febrúar 2007^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 278/2006 dags. 1. mars 2007 (Bubbi fallinn)^[HTML] ^[PDF]
Bubbi krafðist bóta frá bæði útgefanda og ritstjóra fjölmiðils þar sem hann taldi að umfjöllun fjölmiðilsins hafa vegið að friðhelgi einkalífs hans. Ábyrgðarkerfið sem lögin um prentrétt setti upp kvað á um að hægt væri að krefjast bóta frá útgefandanum eða ritstjóranum. Hæstiréttur túlkaði ákvæðið á þann veg að eingöngu væri hægt að krefjast bótanna frá öðrum þeirra en ekki báðum.

Hrd. 405/2006 dags. 8. mars 2007 (Djúpavogshreppur)^[HTML] ^[PDF]
Með lögum var kveðið á um lokun B-deildar Lífeyrissjóðs starfsmanna ríkisins gagnvart nýjum launagreiðendum en launagreiðendur er höfðu fyrir gildistöku laganna heimild til að greiða í hann mættu gera það áfram. Sveitarstjóri Djúpavogs hafði áður greitt í þá deild fyrir gildistöku laganna. Lögum um lífeyrissjóðinn hafði þá verið breytt til þess að heimila sveitarfélögum að greiða iðgjöld fyrir starfsmenn sína en það væri samt háð samþykki stjórnar sjóðsins, og með breytingarlögunum er lokuðu deildinni hefði einnig verið bætt við ákvæði er kvæði á um að kennarar og skólastjórnendur skóla reknum af sveitarfélögum skyldu vera sjóðsfélagar í lífeyrissjóðnum og greiða iðgjöld til hans. Djúpivogur túlkaði þetta ákvæði á þann veg að þar með væri sveitarfélagið komið með slíka heimild án takmarkana.

Með vísan til frumvarps laganna, sögulegri skýringu og almennu markmiði laganna skýrði Hæstiréttur lagaákvæðið á þann veg að sveitarfélagið gæti einvörðungu greitt áfram vegna þeirra starfsmanna sinna sem höfðu sérstaka heimild stjórnar sjóðsins til slíks, en þannig háttaði ekki um sveitarfélagið. Ef lögin yrðu túlkuð á þann hátt sem Djúpivogur taldi að ætti að túlka þau væri ekki hægt að ná því markmiði laganna að loka B-deild sjóðsins. Lífeyrissjóðurinn var því sýknaður af viðurkenningarkröfu sveitarfélagsins.

Hrd. 315/2006 dags. 8. mars 2007 (Glútaraldehýð)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 345/2006 dags. 8. mars 2007 (Kaupþing banki hf. - Skattaupplýsingar)^[HTML] ^[PDF]
Ríkisskattstjóri óskaði eftir ítarlegum upplýsingum um stóran hóp aðila hjá Kaupþing banka en var synjað. Hæstiréttur taldi að afhending upplýsinganna ætti að fara fram og vísaði til þess að tilgangurinn með lagaheimildinni hefði verið málefnalegur og beiting ríkisskattstjóra hafi verið í samræmi við meðalhófsreglu stjórnsýslulaganna.

Hrd. 333/2006 dags. 8. mars 2007 (Glitnir banki hf.)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 325/2006 dags. 8. mars 2007 (Landsbanki Íslands hf.)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 117/2007 dags. 14. mars 2007^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 455/2006 dags. 15. mars 2007 (Skattfrelsi Orkuveitu Reykjavíkur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 373/2006 dags. 15. mars 2007^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 425/2006 dags. 15. mars 2007 (Kambasel 69-85)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 505/2006 dags. 15. mars 2007^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 498/2006 dags. 29. mars 2007^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 543/2006 dags. 3. maí 2007^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 255/2007 dags. 11. maí 2007^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 598/2006 dags. 24. maí 2007^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 642/2006 dags. 24. maí 2007^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 4/2007 dags. 31. maí 2007 (Höskuldsstaðir)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 254/2007 dags. 1. júní 2007 (Baugsmál I)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 580/2006 dags. 14. júní 2007^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 54/2007 dags. 14. júní 2007^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 403/2007 dags. 3. september 2007^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 404/2007 dags. 3. september 2007^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 406/2007 dags. 3. september 2007^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 405/2007 dags. 3. september 2007^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 523/2006 dags. 20. september 2007 (Starfsmannaleigur - Impregilo SpA)^[HTML] ^[PDF]
Spurt var um hver ætti að skila skattinum. Fyrirætlað í lögskýringargögnum en kom ekki fram í lagatextanum, og því ekki hægt að byggja á lagaákvæðinu.

Hrd. 479/2007 dags. 25. september 2007^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 516/2007 dags. 15. október 2007 (Ólögmæt handtaka, fjártjón/miski)^[HTML] ^[PDF]
Aðili bar upp viðurkenningarkröfu vegna meintrar ólögmætrar handtöku og einnig bótakröfu. Hæstiréttur taldi að um væri að ræða tvær aðskildar kröfur.

Hrd. 109/2007 dags. 25. október 2007 (Þjóðkirkjan og önnur trúfélög - Ásatrúarfélagið)^[HTML] ^[PDF]
Í þessu máli reyndi á í fyrsta skipti á þau forréttindi sem Þjóðkirkjan fær umfram önnur trúfélög. Ásatrúarfélagið stefndi ríkinu á þeim forsendum að aukin fjárframlög ríkisins til Þjóðkirkjunnar miðað við önnur trúfélög fælu í sér ólögmæta mismunun.

Hæstiréttur mat það svo að þær auknu skyldur sem ríkið setur á Þjóðkirkjuna leiddu til þess að hún og Ásatrúarfélagið væru ekki í sambærilegri stöðu og því væri ekki um mismunun að ræða.

Hrd. 67/2007 dags. 25. október 2007^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 554/2007 dags. 31. október 2007^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 560/2007 dags. 6. nóvember 2007 (Vatnsendi 4)^[HTML] ^[PDF]
Krafist var ógildingar á erfðaskrá MEH þar sem veigamikil brot höfðu verið á framkvæmd ákvæða hennar og brostnar forsendur um gildi hennar. Þeim málatilbúnaði var hafnað þar sem hún hefði verið lögð til grundvallar skipta á þremur dánarbúum og andmælum við skipti á dánarbúi MEH hefði verið hafnað á sínum tíma, og leiðir til að krefjast ógildingar höfðu ekki verið fullnýttar þá. Málinu var því vísað frá.

Hrd. 7/2007 dags. 8. nóvember 2007^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 135/2007 dags. 8. nóvember 2007^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 163/2007 dags. 8. nóvember 2007 (Pétursbúð)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 566/2007 dags. 15. nóvember 2007 (Dómkvaðning matsmanna)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 201/2007 dags. 6. desember 2007^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 611/2007 dags. 10. desember 2007^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 634/2007 dags. 10. desember 2007 (Framsal sakamanns)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 9/2008 dags. 23. janúar 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 21/2008 dags. 8. febrúar 2008 (Ríkislögreglustjóri - Skattrannsóknarstjóri - Skattur)^[HTML] ^[PDF]
Klofinn dómur.
Rannsókn á stóru og umfangsmiklu máli leiddi til uppgötvana um vantalinn skatt. Lögreglan hafði sent skattayfirvöldum til útreiknings á ætluðum skattaundanskotum. Niðurstaða skattayfirvalda hljóðaði eingöngu upp á tvo einstaklinga en ekki hinn þriðja, en sá þriðji hafði ítrekað synjað um afhendingu gagna. Lögreglan taldi að hinn þriðji ætti að hljóta sömu meðferð og krafðist húsleitarheimildar hjá dómstólum.

Í þessu máli vissi aðgerðarþoli og skattrannsóknarstjóri af beiðninni og kærði hinn síðarnefndi úrskurðinn.

Hrd. 38/2008 dags. 8. febrúar 2008 (Eftirfararbúnaður á bifreið)^[HTML] ^[PDF]
Sakborningur fann eftirfararbúnað í bifreið sinni og krafði hann dómara um að þeirri aðgerð yrði hætt. Dómari féllst á kröfuna.

Hrd. 645/2006 dags. 21. febrúar 2008 (Jarðefni - Gangadómar - Reyðarfjarðargöng)^[HTML] ^[PDF]
Snerist um borun jarðganga um Almannaskarð, og Reyðarfjarðar og Fáskrúðsfjarðar. Eignarnám var gert í fjöllunum. Vegagerðin nýtti jarðefnið til að leggja vegi og deilt var um hvort eignarnámið hafi náð yfir jarðefnanýtingu. Hæstiréttur taldi að jarðefnið væri hluti fjallsins en efnatakan var svo dýr að hún hefði ekki verið arðbær, og því hefði jarðefnið ekki verðgildi gagnvart jarðeigandanum.

Hrd. 644/2006 dags. 21. febrúar 2008 (Jarðefni - Gangadómar - Almannaskarðsgöng I)^[HTML] ^[PDF]
Snerist um borun jarðganga um Almannaskarð, og Reyðarfjarðar og Fáskrúðsfjarðar. Eignarnám var gert í fjöllunum. Vegagerðin nýtti jarðefnið til að leggja vegi og deilt var um hvort eignarnámið hafi náð yfir jarðefnanýtingu. Hæstiréttur taldi að jarðefnið væri hluti fjallsins en efnatakan var svo dýr að hún hefði ekki verið arðbær, og því hefði jarðefnið ekki verðgildi gagnvart jarðeigandanum.

Hrd. 124/2008 dags. 7. mars 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 221/2007 dags. 13. mars 2008 (Höfundaréttur)^[HTML] ^[PDF]
Í útgáfu ævisögu Halldórs Laxness voru fjölmargar tilvitnanir sem taldar voru brjóta gegn höfundarétti. Hæstiréttur taldi að málshöfðunarfrestur til að hafa uppi refsikröfu í einkamáli hefði verið liðinn og var þeim kröfulið vísað sjálfkrafa frá héraðsdómi.

Hrd. 318/2007 dags. 13. mars 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 558/2007 dags. 10. apríl 2008 (Ummæli yfirmanns Samkeppnisstofnunar)^[HTML] ^[PDF]
Forstjórinn mætti á fund kúabónda og hraunaði yfir fundarmenn.
Hæstiréttur taldi það ekki hafa leitt til vanhæfis í því tilviki.

Hrd. 156/2008 dags. 16. apríl 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 418/2007 dags. 23. apríl 2008 (Teigarás - Akrar)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 366/2007 dags. 23. apríl 2008 (Portus - Tónlistarhúsið Harpan)^[HTML] ^[PDF]
Tveir aðilar sem höfðu ekki verið valdir til að fá sérleyfi til byggingar, eign og rekstur tónlistar- og ráðstefnuhúsið Hörpuna, kröfðust afrits af samkomulags sem Austurhöfn-TR ehf., fyrirtæki stofnað af íslenska ríkinu og Reykjavíkurborg, gerði við Portus ehf. Þeirri beiðni var synjað af hálfu Ríkiskaupa og Reykjavíkurborgar og var henni skotið til úrskurðarnefndar upplýsingamála sem féllst svo á beiðnina.

Hæstiréttur hafnaði málsástæðu um að samningurinn félli utan við gildissvið upplýsingalaga og vísaði þar á meðal að í þeim lögum hefði ekki verið neinn áskilnaður um ákvörðun er varðaði rétt eða skyldu manna. Þá var einnig getið þess í dómnum að Ríkiskaup sáu um þau innkaup sem voru aðdragandi samningins auk þess að hann var undirritaður af fulltrúum íslenska ríkisins og Reykjavíkurborgar. Ljóst var að Ríkiskaup og Reykjavíkurborg höfðu haft samninginn undir höndum vegna verkefna þeirra á sviði stjórnsýslu.

Hrd. 425/2007 dags. 23. apríl 2008 (Ósæmileg ummæli í stefnu)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 183/2008 dags. 28. apríl 2008 (Tvöfalt líf)^[HTML] ^[PDF]
Maður er í hjónabandi og þau ættleiða barn þar sem maðurinn gat ekki eignast börn. Hann veiktist alvarlega árið 2006 og síðan deyr hann. Kona frá Englandi kemur í kjölfarið með tvítugan son og segir hún að maðurinn væri faðirinn. Sonurinn gat ekki sannað að hann væri sonur þessa manns og vildi ekki fara í mannerfðafræðilega rannsókn.

Framhald atburðarásar: Hrd. 160/2009 dags. 8. maí 2009 (Tvöfalt líf II)^ⓘ

Hrd. 228/2008 dags. 29. apríl 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 195/2008 dags. 29. apríl 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 411/2007 dags. 30. apríl 2008 (Sálfræðingafélagið)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 269/2008 dags. 26. maí 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 288/2008 dags. 3. júní 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 292/2008 dags. 5. júní 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 282/2008 dags. 16. júní 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 264/2008 dags. 18. júní 2008 (Vestfjarðarvegur - Fuglaverndarfélag Íslands)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 397/2007 dags. 19. júní 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 404/2008 dags. 2. september 2008 (Arnórsstaðir)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 401/2008 dags. 2. september 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 417/2008 dags. 2. september 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 358/2008 dags. 5. september 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 357/2008 dags. 8. september 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 550/2006 dags. 18. september 2008 (Faxaflóahafnir)^[HTML] ^[PDF]
Aðili taldi að Faxaflóahöfnum hafi verið óheimilt að setja áfenga og óáfenga drykki í mismunandi gjaldflokka vörugjalds hafnarinnar og höfðaði mál á grundvelli meints brots á jafnræðisreglu 11. gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993 og 65. gr. stjórnarskrárinnar.

Hæstiréttur leit svo á að áfengar og óáfengar drykkjarvörur væru eðlisólíkar og því ekki um sambærilegar vörur að ræða, og hafnaði því þeirri málsástæðu.

Hrd. 544/2007 dags. 18. september 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 640/2007 dags. 2. október 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 619/2007 dags. 2. október 2008 (Veiðifélag Norðurár í Skagafirði)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 514/2008 dags. 3. október 2008 (Valitor)^[HTML] ^[PDF]
Skattyfirvöld vildu upplýsingar um alla sem áttu erlend greiðslukort með tiltekinni heimild. Meiri hluti Hæstaréttar taldi lagaákvæðið vera nógu skýrt.

Hrd. 23/2008 dags. 9. október 2008 (Jörðin Brakandi)^[HTML] ^[PDF]
Jörðin var seld einu barnanna fyrir nokkuð lítið fé miðað við virði hennar. Barnið hafði búið á jörðinni og sá um rekstur hennar.

Hrd. 231/2008 dags. 16. október 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 78/2008 dags. 16. október 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 576/2008 dags. 27. október 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 70/2008 dags. 30. október 2008 (Kostnaður vegna málsmeðferðar í Landbúnaðarráðuneytinu - Varnargarður í Hvítá III - Blöndal)^[HTML] ^[PDF]
Ekki algengt að slík bótaskylda sé dæmd. Hæstiréttur taldi að mistökin á stjórnsýslustigi hefðu verið svo mikil að háttsemin teldist saknæm og ólögmæt og bæri ríkið því bótaskyldu vegna kostnaðar aðilanna vegna meðferð málsins á stjórnsýslustigi.

Hrd. 129/2008 dags. 30. október 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 580/2008 dags. 6. nóvember 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 566/2008 dags. 6. nóvember 2008 (Skálmholtshraun í Flóahreppi)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 634/2008 dags. 2. desember 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 152/2008 dags. 4. desember 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 209/2008 dags. 11. desember 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 128/2008 dags. 18. desember 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 663/2007 dags. 18. desember 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 427/2008 dags. 18. desember 2008^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 670/2008 dags. 15. janúar 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 668/2008 dags. 16. janúar 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 19/2008 dags. 22. janúar 2009 (Fasteignir Vesturbyggðar ehf.)^[HTML] ^[PDF]
Stjórnin vildi reka framkvæmdastjórann og taldi hann að ekki hefði verið rétt staðið að uppsögninni þar sem stjórnin hefði ekki gætt stjórnsýslulaganna við það ferli. Hæstiréttur taldi að um einkaréttarlegt félag væri að ræða en ekki stjórnvald. Þó félaginu væri falin verkefni stjórnvalda að einhverju leyti er stjórnsýslulög giltu um, þá giltu þau ekki um starfsmannahald félagsins. Hins vegar þurfti að líta til þess að í ráðningarsamningnum við framkvæmdastjórann hafði stjórn félagsins samið um víðtækari rétt framkvæmdastjórans er kæmi að uppsögn hans þannig að hann átti rétt á bótum vegna uppsagnarinnar.

Hrd. 248/2008 dags. 22. janúar 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 247/2008 dags. 22. janúar 2009 (Markleysa - Vatnsendi)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 255/2008 dags. 29. janúar 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 33/2009 dags. 2. febrúar 2009 (Hjónin að Bæ)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 47/2009 dags. 9. febrúar 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 56/2009 dags. 18. febrúar 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 342/2008 dags. 26. febrúar 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 402/2008 dags. 26. febrúar 2009 (Fosshótel - Barónsstígur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 395/2008 dags. 26. febrúar 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 75/2009 dags. 2. mars 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 359/2008 dags. 5. mars 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 63/2009 dags. 6. mars 2009 (Framsal sakamanns IX)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 363/2008 dags. 19. mars 2009 (Slys í jarðgöngum eftir sprengingu)^[HTML] ^[PDF]
Synjað um hlutlæga ábyrgð á grundvelli þess að ekki væri um lögfesta heimild fyrir henni. Dæmd var bótaskylda á grundvelli sakarreglunnar.

Hrd. 444/2008 dags. 7. apríl 2009 (Sumarhús af sameiginlegri lóð - Miðengi - Sunnuhvoll II)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 536/2008 dags. 7. apríl 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 495/2008 dags. 6. maí 2009 (Neðristígur 11)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 562/2008 dags. 14. maí 2009 (Vatnsréttindi Þjórsár - Landsvirkjun - Skálmholtshraun)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 190/2009 dags. 15. maí 2009 (Rafstöðvarvegur II - Krafa um breytingu á þinglýsingu)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 575/2008 dags. 28. maí 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 577/2008 dags. 11. júní 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 298/2009 dags. 11. júní 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 297/2009 dags. 11. júní 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 604/2008 dags. 18. júní 2009 (Vanhæfur dómari)^[HTML] ^[PDF]
P krafðist frekari bóta í kjölfar niðurstöðunnar í Dómur MDE Pétur Thór Sigurðsson gegn Íslandi dags. 10. apríl 2003 (39731/98)^ⓘ.

Hæstiréttur féllst á að íslenska ríkið bæri bótaábyrgð en P sýndi ekki fram á að niðurstaða málsins hefði verið önnur ef annar dómari hefði komið í stað þess dómara sem álitinn var vanhæfur. Taldi hann því að P hefði ekki sýnt fram á að hann ætti rétt á frekari bótum en MDE hafði dæmt P til handa.

Hrd. 667/2008 dags. 18. júní 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 327/2009 dags. 22. júní 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 484/2009 dags. 9. september 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 24/2009 dags. 24. september 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 102/2009 dags. 24. september 2009 (Brú á Jökuldal)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 596/2008 dags. 24. september 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 696/2008 dags. 1. október 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 35/2009 dags. 8. október 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 693/2008 dags. 8. október 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 345/2008 dags. 8. október 2009 (Jarðgöng 3 - Almannaskarðsgöng II)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 550/2009 dags. 16. október 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 544/2009 dags. 23. október 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 685/2008 dags. 29. október 2009 (Afréttur Seltjarnarness hins forna - Lyklafell)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 112/2009 dags. 29. október 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 37/2009 dags. 5. nóvember 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 255/2009 dags. 12. nóvember 2009 (Leó - Stimpilgjald af fjárnámsendurritum)^[HTML] ^[PDF]
Á grundvelli kröfu L var gert fjárnám í þremur fasteignum og afhenti L sýslumanni endurrit úr gerðabók vegna þessa fjárnáms til þinglýsingar. Var honum þá gert að greiða þinglýsingargjald og stimpilgjald. L höfðaði svo þetta mál þar sem hann krafðist endurgreiðslu stimpilgjaldsins. Að mati Hæstaréttar skorti lagastoð fyrir töku stimpilgjaldsins þar sem lagaákvæði skorti fyrir innheimtu þess vegna endurrits fjárnámsgerðar enda yrði hún hvorki lögð að jöfnu við skuldabréf né teldist hún til tryggingarbréfa. Ákvæði 1. mgr. 77. gr. stjórnarskrárinnar stóð því í vegi fyrir beitingu lögjöfnunar í þessu skyni.

Hrd. 122/2009 dags. 19. nóvember 2009 (Arnórsstaðapartur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 120/2009 dags. 19. nóvember 2009 (Arnórsstaðir)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 69/2009 dags. 19. nóvember 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 601/2009 dags. 25. nóvember 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 95/2009 dags. 26. nóvember 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 633/2009 dags. 26. nóvember 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 664/2009 dags. 10. desember 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 181/2009 dags. 10. desember 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 663/2009 dags. 10. desember 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 699/2009 dags. 16. desember 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 676/2009 dags. 16. desember 2009^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 665/2008 dags. 17. desember 2009 (Gildi lífeyrissjóður)^[HTML] ^[PDF]
Á þeim tíma þurfti ráðherra að staðfesta samþykktir lífeyrissjóða væru réttar (þ.e. færu að lögum og reglur, jafnræði, eignarrétt, og þvíumlíkt). Í stjórn sjóðsins sat ráðuneytisstjóri fjármálaráðuneytisins og kom ráðuneytisstjórinn ekki að málinu innan ráðuneytisins og vék því ekki af fundi þegar ráðherra undirritaði breytinguna. Hæstiréttur taldi að ráðuneytisstjórinn hefði ekki verið vanhæfur.

Hrd. 711/2009 dags. 8. janúar 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 166/2009 dags. 14. janúar 2010 (Starfsmannaleiga)^[HTML] ^[PDF]
Fyrirtækið S var ráðið til að setja upp loftræstikerfi í Flugstöð Leifs Eiríkssonar á árinu 2000. S fékk portúgalska fyrirtækið M sem undirverktaka sem myndi útvega þjónustu starfsmanna. Fyrirtækið M sæi síðan um launagreiðslur til starfsmannanna sem það útvegaði. Skattstjórinn taldi að umræddir starfsmenn fyrirtækisins M bæru skattskyldu hér á landi og því bæri S að halda eftir staðgreiðslu af launum þeirra.

Hæstiréttur taldi að fyrirtækið M væri launagreiðandinn en ekki S. Tvísköttunarsamningur milli Íslands og Portúgals hafði verið undirritaður var 2. ágúst 1999 og var gildistaka hans auglýst af utanríkisráðuneytinu 31. maí 2002, en hann var ekki auglýstur í C-deild Stjórnartíðinda fyrr en 18. desember 2003. Mat Hæstiréttur því sem svo að hin takmarkaða skattskylda M hefði fallið niður frá ársbyrjun 2003 þó birtingu hans hafi skort á þeim tíma. Úrskurður skattstjóra var því ógiltur.

Hrd. 759/2009 dags. 20. janúar 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 143/2009 dags. 28. janúar 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 53/2010 dags. 1. febrúar 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 15/2010 dags. 3. febrúar 2010 (Fjármálaeftirlitið / Baldur Guðlaugsson - Innherjaupplýsingar)^[HTML] ^[PDF]
Maður var til rannsóknar hjá Fjármálaeftirlitinu fyrir innherjasvik. Málið var svo fellt niður að gefnum skýringum mannsins, en sú niðurfelling af bundin einhverjum skilyrðum. Málið var svo tekið aftur upp og vildi maðurinn meina að skilyrðið hafi verið ógilt. Hæstiréttur féllst ekki á málatilbúnað mannsins að þessu leyti þar sem ákvörðunin hafi verið til þess fallin að ná markmiði rannsóknarinnar.

Hrd. 88/2009 dags. 4. febrúar 2010 (Arðskrá Veiðifélags Miðfirðinga)^[HTML] ^[PDF]
Arði var úthlutað eftir aðskrá. Þegar arðskrá er metin er horft til fjölda atriða. Hæstiréttur taldi sér óheimilt að endurskoða þetta nema hvað varðar ómálefnanleg sjónarmið.

Hrd. 237/2009 dags. 4. febrúar 2010 (Skálabrekka)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 618/2009 dags. 4. febrúar 2010 (Framleiðsla fíkniefna)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 169/2009 dags. 18. febrúar 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 142/2009 dags. 25. febrúar 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 90/2010 dags. 25. febrúar 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 109/2010 dags. 26. febrúar 2010 (Framsal til Brasilíu)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 73/2010 dags. 26. febrúar 2010 (Skilyrði kyrrsetningar)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 86/2010 dags. 2. mars 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 315/2009 dags. 11. mars 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 370/2009 dags. 11. mars 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 115/2010 dags. 18. mars 2010 (Rafbréf)^[HTML] ^[PDF]
Tekist var á um hvort rafbréf taldist víxill. Ráðist af víxillögum. Hafnað að rafrænt verðbréf gæti verið skjal í þeim skilningi.

Hrd. 378/2009 dags. 18. mars 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 167/2010 dags. 24. mars 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 486/2009 dags. 25. mars 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 404/2009 dags. 25. mars 2010 (Mýrar á Fljótsdalshéraði - Fljótsdalslína 3 og 4)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 409/2009 dags. 25. mars 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 186/2010 dags. 20. apríl 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 187/2010 dags. 20. apríl 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 215/2010 dags. 29. apríl 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 449/2009 dags. 12. maí 2010 (Umferðarslys á Arnarnesvegi - Sjúkrakostnaður)^[HTML] ^[PDF]
Kveðið á um að eingöngu sá er varð fyrir tjóninu geti krafist bótanna.

Hrd. 301/2010 dags. 21. maí 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 268/2010 dags. 21. maí 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 184/2009 dags. 3. júní 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 266/2010 dags. 14. júní 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 457/2009 dags. 16. júní 2010 (Gæsluvarðhald)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 315/2010 dags. 16. júní 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 372/2010 dags. 21. júní 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 436/2010 dags. 19. júlí 2010 (Aðalskipulag Flóahrepps - Urriðafossvirkjun - Flýtimeðferð)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 440/2010 dags. 13. ágúst 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 418/2010 dags. 20. ágúst 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 423/2010 dags. 26. ágúst 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 473/2009 dags. 16. september 2010 (Krepputunga)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 371/2010 dags. 22. september 2010 (Skattálag - Ne bis in idem I)^[HTML] ^[PDF]
A, B, C, og D voru ákærð fyrir skattalagabrot. Fyrir héraðsdómi var málinu vísað frá að hluta en ákæruvaldið kærði þann úrskurð til Hæstaréttar. Þau ákærðu héldu því fram að þau myndu annars þurfa að þola tvöfalda refsingu þar sem skattayfirvöld höfðu þá þegar beitt refsingu í formi skattaálags.

Hæstiréttur vísaði til 2. gr. laganna um mannréttindasáttmála Evrópu um að dómar MDE væru ekki bindandi að landsrétti. Þrátt fyrir að innlendir dómstólar litu til dóma MDE við úrlausn mála hjá þeim væri það samt sem áður hlutverk löggjafans að gera nauðsynlegar breytingar á landsrétti til að efna þær þjóðréttarlegu skuldbindingar. Þá vísaði Hæstiréttur til þess að dómaframkvæmd MDE hvað úrlausnarefnið varðaði væri misvísandi. MDE hafi í sinni dómaframkvæmd hafnað því að 4. gr. 7. viðaukans yrði metin á þann hátt að mögulegt væri að fjalla um endurákvörðun skatta og beitingu álags í sitt hvoru málinu. Sökum þessarar óvissu vildi Hæstiréttur ekki slá því á föstu að um brot væri að ræða á MSE fyrr en það væri skýrt að íslensk lög færu í bága við hann að þessu leyti.

Úrskurðurinn var felldur úr gildi og lagt fyrir héraðsdóm að taka málið til efnismeðferðar.

Hrd. 574/2010 dags. 5. október 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 575/2010 dags. 5. október 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 722/2009 dags. 7. október 2010 (Hvammur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 379/2009 dags. 7. október 2010 (Heiðarmúli)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 723/2009 dags. 7. október 2010 (Laxárdalur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 748/2009 dags. 7. október 2010 (Vatnsendi, Svalbarðshreppi)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 749/2009 dags. 7. október 2010 (Þverfellsland)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 517/2009 dags. 7. október 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 772/2009 dags. 7. október 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 750/2009 dags. 7. október 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 706/2009 dags. 14. október 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 779/2009 dags. 14. október 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 504/2008 dags. 18. október 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 584/2010 dags. 18. október 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 519/2010 dags. 20. október 2010 (Strýtusel 15)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 559/2009 dags. 21. október 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 708/2009 dags. 4. nóvember 2010 (Óttarsstaðir - Straumsbúið o.fl.)^[HTML] ^[PDF]
Ætlað tjón vegna umhverfismengunar. Tjónþoli taldi að hann ætti rétt á bótum þar sem hann mætti ekki nota landið til að reisa íbúðarhús.

Hrd. 262/2010 dags. 8. nóvember 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 188/2010 dags. 18. nóvember 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 147/2010 dags. 18. nóvember 2010 (Réttarvörsluhvatir)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 426/2010 dags. 18. nóvember 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 113/2010 dags. 25. nóvember 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 770/2009 dags. 25. nóvember 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 726/2009 dags. 25. nóvember 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 736/2009 dags. 25. nóvember 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 731/2009 dags. 25. nóvember 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 742/2009 dags. 25. nóvember 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 738/2009 dags. 25. nóvember 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 732/2009 dags. 25. nóvember 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 730/2009 dags. 25. nóvember 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 741/2009 dags. 25. nóvember 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 727/2009 dags. 25. nóvember 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 729/2009 dags. 25. nóvember 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 739/2009 dags. 25. nóvember 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 743/2009 dags. 25. nóvember 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 735/2009 dags. 25. nóvember 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 737/2009 dags. 25. nóvember 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 734/2009 dags. 25. nóvember 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 728/2009 dags. 25. nóvember 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 733/2009 dags. 25. nóvember 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 740/2009 dags. 25. nóvember 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 223/2010 dags. 25. nóvember 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 488/2009 dags. 2. desember 2010 (Ásbjarnarnes)^[HTML] ^[PDF]
Snýr að reglu 20. kapítúla Kaupabálkar Jónsbókar um rétt til að slíta sameign.

Hrd. 242/2010 dags. 2. desember 2010 (LÍN)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 79/2010 dags. 9. desember 2010 (Biðskýlið Njarðvík - Skaðsemisábyrgð og EES tilskipun - Sælgætisúði)^[HTML] ^[PDF]
Framleiðendur og dreifingaraðilar voru álitnir bótaskyldir gagnvart stúlku sem lenti í tjóni vegna sælgætisúða.

Hrd. 80/2010 dags. 9. desember 2010 (Kiðjaberg - Brottflutningur mannvirkis)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 653/2010 dags. 14. desember 2010 (Sparisjóður Mýrarsýslu II)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 646/2010 dags. 14. desember 2010^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 212/2010 dags. 20. janúar 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 679/2010 dags. 24. janúar 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 244/2010 dags. 27. janúar 2011 (Hjúkrunarfræðingur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 145/2010 dags. 27. janúar 2011 (Leiruland)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 675/2010 dags. 28. janúar 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 678/2010 dags. 28. janúar 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 677/2010 dags. 28. janúar 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 676/2010 dags. 28. janúar 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 299/2010 dags. 10. febrúar 2011 (Valþjófsstaðir)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 579/2010 dags. 10. febrúar 2011 (Flóahreppur - Urriðafossvirkjun)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 1/2011 dags. 18. febrúar 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 58/2011 dags. 18. febrúar 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 21/2011 dags. 8. mars 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 341/2010 dags. 10. mars 2011 (Meðgöngueitrun)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 517/2010 dags. 10. mars 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 42/2011 dags. 10. mars 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 626/2010 dags. 31. mars 2011 (Ummæli yfirmanns eftirlitssviðs RSK)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 390/2010 dags. 31. mars 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 437/2010 dags. 31. mars 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 496/2010 dags. 7. apríl 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 199/2011 dags. 11. apríl 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 412/2010 dags. 14. apríl 2011 (Bótaábyrgð ráðherra vegna dómaraskipunar)^[HTML] ^[PDF]
Sérstök dómnefnd hafði farið yfir umsóknir um skipun í embætti héraðsdómara og flokkaði þrjá efstu umsækjendurna sem hæfustu. Aðili sem raðaðist í 5. sæti í röð dómnefndarinnar hafði verið aðstoðarmaður dómsmálaráðherra er fór með skipunarvaldið. Ad hoc ráðherra var svo settur yfir málið og vék frá niðurstöðu dómnefndarinnar með því að skipa þann aðila.

Einn af þeim sem dómnefndin hafði sett í flokk hæfustu fór svo í bótamál gegn ríkinu og ad hoc ráðherrann sjálfan. Hæstiréttur sýknaði aðila af kröfunni um fjárhagstjón þar sem umsækjandinn hafði ekki sannað að hann hefði hlotið stöðuna þótt ákvörðun ad hoc ráðherrans hefði verið í samræmi við niðurstöðu dómnefndarinnar. Hins vegar taldi Hæstiréttur að bæði ad hoc ráðherrann og íslenska ríkið bæru sameiginlega miskabótaábyrgð með því að fara framhjá honum á listanum og velja umsækjanda sem var neðar á lista dómnefndarinnar.

Hrd. 500/2010 dags. 14. apríl 2011 (Jöfnunarsjóður alþjónustu)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 560/2010 dags. 14. apríl 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 577/2010 dags. 19. apríl 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 186/2011 dags. 3. maí 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 282/2010 dags. 12. maí 2011 (Íslenskir aðalverktakar)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 473/2010 dags. 12. maí 2011 (Réttur til að skila úthlutaðri lóð)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 474/2010 dags. 12. maí 2011 (Réttur til að skila úthlutaðri lóð)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 475/2010 dags. 12. maí 2011 (Réttur til að skila úthlutaðri lóð)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 302/2011 dags. 27. maí 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 338/2011 dags. 9. júní 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 326/2011 dags. 14. júní 2011 (Sjóður 9)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 379/2011 dags. 7. júlí 2011 (BSI Spain Wealth Management A.V., S.A.)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 456/2011 dags. 27. júlí 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 488/2011 dags. 23. ágúst 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 479/2011 dags. 19. september 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 40/2011 dags. 29. september 2011 (Hóll)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 56/2011 dags. 29. september 2011 (Hvannstaðir og Víðirhóll)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 75/2011 dags. 29. september 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 530/2011 dags. 30. september 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 81/2011 dags. 13. október 2011 (Kaupþing - IceCapital)^[HTML] ^[PDF]
Bankar keyptu mikið af eigin bréfum en kappkostuðu við að fara ekki yfir 5% mörkin.

Fyrirtækið IceCapital ehf. (þá Sund ehf.) hafði gert samning við banka um eignastýringu. Fjárfestingarstefnunni hafði verið breytt þannig að heimilt hafði verið að fjárfesta öllu fénu í hlutabréf. Bankinn nýtti sér það til að láta fyrirtækið kaupa hlut í sjálfum sér. Handveð voru lögð fram í hlutabréfunum sjálfum.

Hæstiréttur taldi ósannað að beitt hafi verið svikum, þrátt fyrir að Rannsóknarskýrsla Alþingis hafi verið lögð fram.

Hrd. 720/2010 dags. 20. október 2011 (Skuld vegna húsbyggingar)^[HTML] ^[PDF]
M og K ætluðu að byggja hús.
K sagði að þau hefðu keypt lóðina og þau hafi ætlað að byggja hús. Einnig að þau hefðu ákveðið að K yrði skráður þinglýstur eigandi en M yrði einn skráður lántaki.
M sagðist hafa fengið lánið og samið við verktakann.
Verktakinn var byrjaður að byggja þegar efnahagshrunið 2008 varð og í kjölfarið varð M gjaldþrota.
Verktakinn vildi láta líta út fyrir að hann hefði samið við þau bæði. Hann hafði gefið út reikning sem var greiddur af bankareikningi K.
Niðurstaðan var sú að verktakinn hefði samið við M og eingöngu við hann. Ekki hafði talist sannað að K bæri ábyrgð á skuldbindingunni gagnvart verktakanum.

Hrd. 706/2010 dags. 20. október 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 340/2011 dags. 28. október 2011 (Neyðarlögin - FSCS)^[HTML] ^[PDF]
Við hrun fjármálamarkaðarins árið 2008 voru sett svokölluð neyðarlög (nr. 125/2008). Í 6. gr. laganna var bætt við nýju ákvæði í lög um fjármálafyrirtæki er kvað á að „[v]ið skipti á búi fjármálafyrirtækis njóta kröfur vegna innstæðna, samkvæmt lögum um innstæðutryggingar og tryggingakerfi fyrir fjárfesta, rétthæðar skv. 1. mgr. 112. gr. laga um gjaldþrotaskipti o.fl.“. Þetta olli ósáttum við slitameðferð Landsbanka Íslands hf. og fór það fyrir dóm.

Einn kröfuhafinn, breskur tryggingarsjóður fyrir viðskiptavini viðurkenndra fjármálafyrirtækja (FSCS), krafðist viðurkenningar á kröfu sem slitastjórnin hafði samþykkt sem forgangskröfu. Aðrir kröfuhafar voru ekki sáttir og báru upp ágreining sinn við slitastjórnina. Slitastjórnin vísaði ágreiningnum til héraðsdóms.

Hæstiréttur viðurkenndi kröfu FSCS um að krafa þeirra skyldi sett í hærri forgang við skipti búsins. Við úrlausnina þurfti Hæstiréttur að meta stjórnskipulegt gildi 6. gr. laga nr. 125/2008. Þar mat hann svo á að aðstæður fjármálamarkaðarins væru slíkar að bæði stjórnvöld og Alþingi töldu ókleift að endurfjármagna bankana með fé úr ríkissjóði svo þeir gætu starfað áfram. Að auki stefndu önnur stærri fjármálafyrirtæki í óefni og var staða þeirra tæp. Með hliðsjón af „þeim mikla og fordæmalausa vanda, sem við var að etja, og þeim skýru markmiðum sem stefnt var að, verður við úrlausn um lögmæti ákvarðana löggjafans að játa honum ríku svigrúmi við mat á því hvaða leiðir skyldu farnar til að bregðast við því flókna og hættulega ástandi sem upp var komið“.

Þegar kom að mögulegu tjóni sóknaraðila vegna lagabreytinganna var litið til þess að Landsbankinn hafði þegar á þessu stigi höfðað nokkur skaðabótamál og riftunarmál en óljóst væri um árangur þeirra málsókna þegar dómurinn var kveðinn upp og því ókleift að vita á þeim tíma hve mikið myndi fást greitt af þeim þegar uppi væri staðið.

Rök Hæstaréttar varðandi breytingar á rétthæð krafna voru í grunni séð þau að allt frá 1974 hafi komið ítrekað fram í löggjöf breytingar á ákvæðum laga um skipun krafna í réttindaröð á þann veg að forgangskröfur hafi verið ýmist rýmkaðar eða þrengdar, sem hefur áhrif á stöðu annarra krafna í hag eða óhag. Með hliðsjón af þessu var ekki fallist á málatilbúnað sóknaraðila um að þeir hafi haft réttmætar væntingar til þess að reglunum yrði ekki breytt þeim í óhag.

Kröfuhafar komu á framfæri málatilbúnaði um að löggjöfin fæli í sér afturvirkar skerðingar á réttindum þeirra. Hæstiréttur mat málatilbúnaðinn á þann veg að breytingarnar sem löggjöfin fól í sér giltu um skipti almennt sem hæfust eftir gildistöku laganna. Löggjöfin mælti ekki fyrir um breytingar á skipan skipta sem væru þegar hafin eða væri þegar lokið. Af þeirri ástæðu hafnaði hann þeirri málsástæðu kröfuhafanna.

Hrd. 313/2011 dags. 28. október 2011 (Neyðarlögin)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 312/2011 dags. 28. október 2011 (Neyðarlögin)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 341/2011 dags. 28. október 2011 (Neyðarlögin)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 301/2011 dags. 28. október 2011 (Neyðarlögin)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 300/2011 dags. 28. október 2011 (Neyðarlögin)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 314/2011 dags. 28. október 2011 (Neyðarlögin)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 310/2011 dags. 28. október 2011 (Neyðarlögin)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 311/2011 dags. 28. október 2011 (Neyðarlögin)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 453/2009 dags. 3. nóvember 2011 (Veiðifélag Miðfirðinga - Veiðiréttur í Ytri Rangá - Kotvöllur)^[HTML] ^[PDF]
Skógræktarfélag Rangæinga krafðist viðurkenningar á veiðirétti sínum í Eystri-Rangá og Fiská á grundvelli jarðarinnar Kotvöllur sem lá þó ekki að þeim, byggt á að...:

Félaginu hafði verið ákvörðuð hlutdeild í arðskrá Veiðifélags Eystri-Rangár árið 1999.
Umráðamenn Kotvallar hafi um áratugabil átt aðild að því veiðifélagi og forvera þess.
Kotvöllur hafi átt land að Eystri-Rangá fram til landskipta er fóru fram árið 1963, auk hlutdeildar landsins í sameiginlegu landi Vallartorfu ásamt meðfylgjandi hlunnindum þeirra, sem aldrei hafi verið skipt.
Veiðirétturinn hafi unnist fyrir hefð.

Hæstiréttur taldi ósannað í málinu að Kotvellir hafi fram til landskiptanna tilheyrt óskiptu landi er lægi að þessum ám, og bæri skógræktarfélagið þá sönnunarbyrði sem það axlaði svo ekki. Væri því ekki hægt að líta svo á að réttlætt væri undantekning frá meginreglunni um að veiðiréttur væri eingöngu á hendi þeirra sem ættu land að vatni.

Hrd. 705/2010 dags. 3. nóvember 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 577/2011 dags. 9. nóvember 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 151/2011 dags. 17. nóvember 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 616/2011 dags. 23. nóvember 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 615/2011 dags. 23. nóvember 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 120/2011 dags. 24. nóvember 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 690/2010 dags. 7. desember 2011 (Völuteigur 31 og 31a)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 614/2011 dags. 7. desember 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 258/2011 dags. 8. desember 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 612/2011 dags. 8. desember 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 318/2011 dags. 15. desember 2011 (Ferð úr landi)^[HTML] ^[PDF]
M sóttist eftir að fara með barnið úr landi til umgengni.
K kvað á um að ekki mætti fara með barnið úr landi án hennar samþykkis.

Hrd. 244/2011 dags. 15. desember 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 643/2011 dags. 19. desember 2011^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 661/2011 dags. 10. janúar 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 700/2011 dags. 12. janúar 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 668/2011 dags. 17. janúar 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 26/2012 dags. 17. janúar 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 4/2012 dags. 17. janúar 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 386/2011 dags. 19. janúar 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 443/2011 dags. 19. janúar 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 37/2012 dags. 24. janúar 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 25/2012 dags. 24. janúar 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 685/2011 dags. 25. janúar 2012 (Kyrrsetning felld úr gildi vegna dráttar á rannsókn máls IV)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 684/2011 dags. 25. janúar 2012 (Kyrrsetning felld úr gildi vegna dráttar á rannsókn máls III)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 682/2011 dags. 25. janúar 2012 (Kyrrsetning felld úr gildi vegna dráttar á rannsókn máls I)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 683/2011 dags. 25. janúar 2012 (Kyrrsetning felld úr gildi vegna dráttar á rannsókn máls II)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 175/2011 dags. 26. janúar 2012 (HH o.fl. gegn íslenska ríkinu)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 40/2012 dags. 26. janúar 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 62/2012 dags. 31. janúar 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 64/2012 dags. 3. febrúar 2012 (Skipti/erfðaskrá)^[HTML] ^[PDF]
Kaupmáli og erfðaskrár lágu fyrir, ásamt breytingum. Allt þetta var ógilt nema ein erfðaskráin.

Hrd. 205/2011 dags. 9. febrúar 2012 (Icelandair – Lækkun sektar vegna samkeppnislagabrota)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 342/2011 dags. 16. febrúar 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 279/2011 dags. 17. febrúar 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 83/2012 dags. 17. febrúar 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 468/2011 dags. 23. febrúar 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 72/2011 dags. 23. febrúar 2012 (Valitor/Borgun - Upplýsingar um kreditkortanotkun)^[HTML] ^[PDF]
Valitor á að boðið viðskiptavinum Borgunar upp á ókeypis notkun á posum hjá þeim. Borgun veitti upplýsingar sem Samkeppniseftirlitið þurrkaði út að hluta áður en þær voru afhentar Valitor. Dómstólar töldu að Samkeppniseftirlitið hefði átt að framkvæma mat á hagsmunum einstaklinganna sem komu á framfæri ábendingum.

Valitor gerði kröfu um ógildingu á ákvörðunar áfrýjunarnefndar samkeppnismála og einnig ógildingu á ákvörðun Samkeppniseftirlitsins. Hæstiréttur taldi að ekki þyrfti að krefjast ógildingar á ákvörðun lægra setta stjórnvaldsins.

Hrd. 471/2011 dags. 23. febrúar 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 525/2011 dags. 23. febrúar 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 76/2012 dags. 23. febrúar 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 495/2011 dags. 1. mars 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 505/2011 dags. 8. mars 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 492/2011 dags. 8. mars 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 113/2012 dags. 12. mars 2012 (Norðurklöpp)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 124/2012 dags. 12. mars 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 144/2012 dags. 13. mars 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 145/2012 dags. 13. mars 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 112/2012 dags. 22. mars 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 150/2012 dags. 30. mars 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 141/2012 dags. 17. apríl 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 263/2011 dags. 26. apríl 2012 (Skattlagning aflamarks)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 212/2012 dags. 26. apríl 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 231/2012 dags. 27. apríl 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 229/2012 dags. 27. apríl 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 206/2012 dags. 27. apríl 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 216/2012 dags. 27. apríl 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 622/2011 dags. 3. maí 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 248/2012 dags. 3. maí 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 272/2012 dags. 7. maí 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 539/2011 dags. 10. maí 2012 (Skortur á heimild í reglugerð)^[HTML] ^[PDF]
Íbúðalánasjóði krafðist bankaábyrgðar til tryggingar fyrir láni á grundvelli stjórnvaldsfyrirmæla sem áttu sér svo ekki lagastoð.

Hrd. 593/2011 dags. 16. maí 2012 (Fjármálaeftirlitið)^[HTML] ^[PDF]
Fjármálaeftirlitið taldi að aðildar féllu undir a-lið reglugerðarákvæðis. Fyrir dómi taldi það að aðilinn félli undir b-lið þess.

Hrd. 325/2012 dags. 16. maí 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 319/2012 dags. 22. maí 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 536/2011 dags. 24. maí 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 347/2012 dags. 29. maí 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 404/2011 dags. 31. maí 2012 (Ráðstöfun byggingarréttar)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 369/2011 dags. 31. maí 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 391/2011 dags. 31. maí 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 568/2011 dags. 31. maí 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 327/2012 dags. 6. júní 2012 (Drómi)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 535/2011 dags. 7. júní 2012 (Skil á lóð til Reykjavíkurborgar)^[HTML] ^[PDF]
Dómurinn er dæmi um réttarframkvæmd þar sem krafist er þess að hver sem vill bera fyrir sig venju þurfi að leiða tilvist og efni hennar í ljós. Í málinu tókst ekki að sýna fram á að það hafi verið venjuhelguð framkvæmd að hægt væri að skila lóðum til Reykjavíkurborgar með einhliða gjörningi lóðarhafa og fengið endurgreiðslu á lóðargjöldum.

Hrd. 563/2011 dags. 14. júní 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 655/2011 dags. 14. júní 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 3/2012 dags. 15. júní 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 32/2012 dags. 19. júní 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 460/2012 dags. 22. ágúst 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 461/2012 dags. 22. ágúst 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 506/2012 dags. 6. september 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 594/2012 dags. 13. september 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 65/2012 dags. 20. september 2012 (Bræðraklif - Reykjahlíð)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 350/2011 dags. 27. september 2012 (Hofsafréttur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 552/2012 dags. 9. október 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 457/2011 dags. 11. október 2012 (Krýsuvík)^[HTML] ^[PDF]
Deilur um landamerki um Stóru Vatnsleysu og Krýsuvíkur. Sem sagt hvaða landamerki ættu að gilda og landamerki Krýsuvíkar var talið gilda, en um hundrað árum síðar komu aðrir aðilar sem sögðu að eigendur Krýsuvíkur á þeim tíma hefðu ekki verið raunverulegir eigendur. Hæstiréttur vísaði til gildi þinglýstra skjala þar til annað kæmi í ljós.

Hrd. 703/2011 dags. 11. október 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 233/2011 dags. 18. október 2012 (Kárahnjúkavirkjun)^[HTML] ^[PDF]
Samið var um árið 2005 um framsal vatnsréttinda á vatnasvæði Kárahnjúkavirkjunar sem reisa átti á svæðinu og að réttarstaðan samkvæmt samningnum yrði að öllu leyti jafngild eignarnámi þeirra réttinda. Á grundvelli samningsins var skipuð sérstök matsnefnd sem ákveða ætti umfang og verðmæti þeirra réttinda. Sumir landeigendanna voru sáttir við niðurstöðuna en margir þeirra ekki.

Hópur landeigenda fór í dómsmál til að hnekkja niðurstöðu nefndarinnar hvað varðaði verðmæti réttindanna, og vísuðu til matsgerðar tveggja dómkvaddra matsmanna. Töldu þeir að nefndin hefði beitt rangri aðferðafræði og því hefðu bæturnar verið alltof lágar.

Hæstiréttur nefndi að þar sem fallréttindi væru afar sérstök þyrfti að beita afbrigðum frá hinum hefðbundnu aðferðum við mat á eignarnámsbótum enda lítill eða enginn virkur markaður fyrir nýtingu slíkra réttinda hér á landi. Hann féllst á aðferðafræðina sem matsnefndin beitti þar sem hún var í samræmi við gildandi réttarframkvæmd í viðlíka málum. Þá þyrfti einnig að hafa í huga þær miklu fjárfestingar er fælust í leit og vinnslu á þeirri orkuauðlind, markað fyrir orkuna, og fleiri atriði. Þó féllst hann á með héraðsdómi að við hæfi væri að hækka þær bætur sem landeigendur áttu að fá samkvæmt matsnefndinni.

Hrd. 464/2012 dags. 18. október 2012 (Borgarbyggð)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 176/2012 dags. 25. október 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 659/2012 dags. 30. október 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 66/2012 dags. 1. nóvember 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 277/2012 dags. 8. nóvember 2012 (Stjörnugríssamruni)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 547/2011 dags. 8. nóvember 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 60/2012 dags. 15. nóvember 2012 (Húsfélag við Hverfisgötu - Hverfisgata 68a)^[HTML] ^[PDF]
Húsfélag fór í mál við H, sem var einn íbúa hússins, með kröfu um að hún myndi selja íbúð sína eða flytja úr henni sökum þess að hún geymdi mikið magn af rusli í íbúðinni og sameigninni. H bar fram þá málsástæðu að brottrekstur hennar bryti í bága við stjórnarskrárvarins réttar hennar um friðhelgi eignarréttarins.

Hæstiréttur féllst á kröfu húsfélagsins þar sem aðgerðirnar uppfylltu þau skilyrði sem stjórnarskráin gerir, þá einkum skilyrðið um almannaþörf og meðalhóf, og að sérstakt mat hafi farið fram á þessu. Lagastoð væri svo uppfyllt með 55. gr. laga um fjöleignarhús. Þá þyrfti jafnframt að virða friðhelgi eignarréttar hinna íbúðareigenda innan fjöleignarhússins en á því hefði verið brotið vegna verðrýrnunar er athæfi H hefði falið í sér. Óvissan um að hægt yrði að fá endurgjald vegna viðgerða hinna á kostnað H, þrátt fyrir lögveð, var of mikil að sú leið teldist raunhæf.

Með þeirri leið að H geti annaðhvort sjálf séð um sölu eignarinnar eða knúið væri á um uppboð samkvæmt lögum um nauðungarsölu, taldi Hæstiréttur að með því væri nægilega tryggt að H fengi fullt verð fyrir íbúðina í skilningi eignarréttarákvæðis stjórnarskrárinnar.

Hrd. 430/2012 dags. 15. nóvember 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 175/2012 dags. 15. nóvember 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 431/2012 dags. 15. nóvember 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 177/2012 dags. 29. nóvember 2012 (Krókabátur og kvótaálag - Vinnslustöðin)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 677/2012 dags. 30. nóvember 2012 (Skuldabréf)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 218/2012 dags. 6. desember 2012 (Samruni fyrirtækja)^[HTML] ^[PDF]
Átt að sekta Símann fyrir að brjóta gegn tveimur skilyrðum sem samkeppnisyfirvöld settu vegna samruna. Talið var að um væri að ræða skýrt brot gegn öðru skilyrðinu en hitt var svo óskýrt að það væri ónothæft sem sektargrundvöllur.

Hrd. 153/2012 dags. 6. desember 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 703/2012 dags. 10. desember 2012 (Al-Thani)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 713/2012 dags. 11. desember 2012^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 222/2012 dags. 19. desember 2012 (Grímsborgir I - Ásborgir)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 169/2011 dags. 17. janúar 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 752/2012 dags. 21. janúar 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 10/2013 dags. 24. janúar 2013 (Landsbankinn gegn Flugastraumi)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 542/2012 dags. 24. janúar 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 46/2013 dags. 24. janúar 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 761/2012 dags. 29. janúar 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 437/2012 dags. 31. janúar 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 162/2012 dags. 31. janúar 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 439/2012 dags. 7. febrúar 2013 (Skipulagsvald sveitarfélags - Borgarholtsbraut)^[HTML] ^[PDF]
Maður vildi breyta aðkomu að eign sinni og var synjað af Kópavogsbæ. Hæstiréttur taldi sig ekki geta ógilt þá synjun.

Hrd. 390/2012 dags. 14. febrúar 2013^[HTML] ^[PDF]
Glitnir tók stjórnendaábyrgðatryggingar hjá TM. TM endurtryggði svo áhættuna hjá bresku vátryggingafélagi með öðrum skilmálum. Glitnir fékk framlengingu. Ef tiltekin skilyrðu væru uppfyllt gilti 72ja mánaða tilkynningartími.

Erlenda félagið dekkaði eingöngu tilkynningar vegna atburða á tilteknu tímabili er tilkynntar voru innan ákveðins frestar.

Degi fyrir lok frestarins óskaði starfsmaður Glitnis að endurnýja trygginguna og ef það væri ekki hægt að kaupa viðbótartímabil. TM svaraði að þau þyrftu tiltekin gögn til að meta það. Glitnir sendi ekki umsóknina né umbeðnar fjárhagsupplýsingar. Í lok júní 2009 kemur tölvupóstur frá Glitni um að þau séu búin að kaupa tryggingu annars staðar.

Einhverju síðar gerði Glitnir kröfur í trygginguna. Byggt var á hluta A3 þar sem þau töldu að TM hefði neitað. TM byggði á því að neitun hefði ekki átt sér stað þar sem eingöngu hefði verið beðið um gögn og þar að auki hafi Glitnir ekki greitt gjaldið sem hefði átt að greiða fyrir viðbótarverndina.

Hrd. 484/2012 dags. 14. febrúar 2013 (Ferjubakki)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 433/2011 dags. 21. febrúar 2013 (Steinvarartunga)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 53/2013 dags. 27. febrúar 2013^[HTML] ^[PDF]
Kaupþing keypti tryggingu í London og spurt hvort þurfti að stefna öllum tryggjendunum eða einum. Hæstiréttur taldi að hið síðarnefnda ætti við.

Hrd. 432/2011 dags. 28. febrúar 2013 (Þorbrandsstaðatungur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 534/2012 dags. 28. febrúar 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 508/2012 dags. 28. febrúar 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 533/2012 dags. 14. mars 2013 (MP banki hf.)^[HTML] ^[PDF]
Kona setti með handveðsetningu til MP banka sem tryggingu og einnig tiltekinn reikning í hennar eigu hjá Kaupþingi. Innstæða hafði verið flutt af þessum reikningi til MP banka. Hún krafði bankann um féð þar sem hún taldi bankann hafa ráðstafað fénu án leyfis. Hæstiréttur taldi að handveðsetningin hefði ekki fallið niður vegna þessa.

Hrd. 355/2012 dags. 14. mars 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 137/2013 dags. 14. mars 2013 (Útgáfa afsals)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 642/2012 dags. 21. mars 2013 (Ábyrgð þriðja manns á raforkuskuldum)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 652/2012 dags. 26. mars 2013 (Smyrill)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 601/2012 dags. 26. mars 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 217/2013 dags. 27. mars 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 155/2013 dags. 8. apríl 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 186/2013 dags. 9. apríl 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 203/2013 dags. 9. apríl 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 185/2013 dags. 9. apríl 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 180/2013 dags. 16. apríl 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 614/2012 dags. 18. apríl 2013 (Lóðir í Reykjavík)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 615/2012 dags. 18. apríl 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 616/2012 dags. 18. apríl 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 206/2013 dags. 22. apríl 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 672/2012 dags. 24. apríl 2013 (Lýsing hf.)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 695/2012 dags. 24. apríl 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 612/2012 dags. 24. apríl 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 225/2013 dags. 24. apríl 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 190/2013 dags. 24. apríl 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 681/2012 dags. 2. maí 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 715/2012 dags. 2. maí 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 290/2013 dags. 7. maí 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 262/2013 dags. 8. maí 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 261/2013 dags. 8. maí 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 14/2013 dags. 8. maí 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 247/2013 dags. 10. maí 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 276/2013 dags. 14. maí 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 596/2012 dags. 16. maí 2013 (Deka Bank Deutsche Girozentrale gegn íslenska ríkinu)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 15/2013 dags. 16. maí 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 330/2013 dags. 17. maí 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 49/2013 dags. 23. maí 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 340/2013 dags. 29. maí 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 52/2013 dags. 30. maí 2013 (Stjórnvaldssekt)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 62/2013 dags. 6. júní 2013 (Óvátryggt ökutæki)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 85/2013 dags. 6. júní 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 131/2013 dags. 6. júní 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 345/2013 dags. 11. júní 2013 (Sameign, hluti eignar veðsettur)^[HTML] ^[PDF]
Íbúðalánasjóður keypti fasteign K á nauðungaruppboði, en hún var fyrir þann tíma þinglýstur eigandi fasteigninnar. K bjó þar og fluttu ekki þaðan þrátt fyrir tilmæli Íbúðalánasjóðs.

K byggði mál sitt á að nauðungarsalan hafi verið ólögmæt þar sem undirritanir K á veðskuldabréfi því sem var grundvöllur nauðungarsölunnar, hafi verið falsaðar samkvæmt skjalarannsókn sem lögreglan hafi látið framkvæma á árunum 2009 og 2010. K hélt því einnig fram að andvirði veðskuldabréfsins hafi runnið inn á reikning fyrrverandi eiginmanns hennar og hún ekki vitað af þessu.

K hafði ekki leitað úrlausnar héraðsdómara um ógildingu á veðskuldabréfinu samkvæmt fyrirmælum XIII. kafla laga um nauðungarsölu og ekki heldur samkvæmt XIV. kafla sömu laga. Í skýrslunni um meinta fölsun gerði höfundur skýrslunnar þann fyrirvara um verulegt skriftarlegt misræmi þar sem hann hefði ekki frumgögn undir höndum, og þá lá fyrir að lögreglan hætti rannsókn málsins.

Hæstiréttur, ólíkt héraðsdómi, mat svo að undirritun K bæri ekki með sér að hún hafi samþykkt veðsetningu síns eignarhluta og veittu önnur gögn málsins ekki vísbendingu um slíka ætlan. Því væri einungis hægt að túlka undirritanir K á þá vegu að K hafi samþykkt sem maki, og annar þinglýstra eigenda, að M hafi mátt veðsetja sinn hluta eignarinnar, en ekki veðsetningu síns eigin hluta.

Hæstiréttur taldi að uppboðsbeiðni Íbúðalánasjóðs hefði gengið lengra en veðréttur hans hefði veitt honum, og því hafi nauðungarsala á eignarhluta M verið án heimildar í lögum. Hins vegar hafi K ekki neytt úrræða XII. og XIV. kafla laga um nauðungarsölu innan þeirra tímafresta sem þar væru. K væri því bundin af nauðungarsölunni og myndi framangreindur annmarki ekki standa í vegi þeim rétti sem Íbúðalánasjóður öðlaðist á grundvelli kvaðalausa uppboðsafsalsins. Hæstiréttur útilokaði ekki að sækja mætti skaðabætur eða aðra peningagreiðslu á grundvelli 1.-3. mgr. 80. gr. laga um nauðungarsölu.

Hrd. 61/2013 dags. 13. júní 2013 (Bótaréttur og búsetuskilyrði)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 98/2013 dags. 19. júní 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 409/2013 dags. 28. ágúst 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 392/2013 dags. 28. ágúst 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 497/2013 dags. 30. ágúst 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 543/2013 dags. 16. september 2013 (Tjarnarvellir)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 656/2012 dags. 19. september 2013 (Möðruvallaafréttur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 616/2013 dags. 19. september 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 519/2013 dags. 19. september 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 617/2013 dags. 19. september 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 553/2013 dags. 24. september 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 411/2012 dags. 26. september 2013 (Þingeyjarsveit)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 413/2012 dags. 26. september 2013 (Bleikmýrardalur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 491/2013 dags. 26. september 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 142/2013 dags. 3. október 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 589/2013 dags. 4. október 2013 (TIF)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 645/2013 dags. 4. október 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 649/2013 dags. 8. október 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 70/2013 dags. 10. október 2013 (Kaup á hlutabréfum í Glitni)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 617/2012 dags. 10. október 2013 (Land á Hellisheiði)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 453/2013 dags. 11. október 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 586/2013 dags. 15. október 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 191/2012 dags. 17. október 2013 (Frávísun norsks ríkisborgara)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 405/2013 dags. 24. október 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 552/2013 dags. 28. október 2013 (Commerzbank II)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 201/2013 dags. 31. október 2013 (Nauðungarvistun I)^[HTML] ^[PDF]
Bótaréttur vegna frelsissviptingar af ósekju getur verið viðurkenndur þrátt fyrir að lagaheimild sé fyrir frelsissviptingunni og hún framkvæmd í góðri trú.

Hrd. 325/2013 dags. 31. október 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 314/2013 dags. 31. október 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 200/2013 dags. 7. nóvember 2013 (Viðskiptablaðið)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 707/2013 dags. 7. nóvember 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 334/2013 dags. 7. nóvember 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 368/2013 dags. 7. nóvember 2013 (Stoðir)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 677/2013 dags. 21. nóvember 2013 (Gálgahraun)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 396/2013 dags. 28. nóvember 2013 (Orkuveita Reykjavíkur - Vatnsgjald I)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 397/2013 dags. 28. nóvember 2013 (Vatnsgjald II)^[HTML] ^[PDF]
Lagaákvæði í vatnsveitulögum gerði ráð fyrir því að innheimt væri vatnsgjald af öllum fasteignum þar sem vatn gátu notið. Hæstiréttur taldi að orðalagið vera slíkt að óheimilt væri að heimta vatnsgjaldið vegna tímabils áður en búið væri að tengja vatnið.

Hrd. 546/2012 dags. 28. nóvember 2013 (Eyvindarstaðaheiði)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 721/2013 dags. 28. nóvember 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 737/2013 dags. 6. desember 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 430/2013 dags. 12. desember 2013 (Flugastraumur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 762/2013 dags. 13. desember 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 517/2013 dags. 17. desember 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 798/2013 dags. 20. desember 2013^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 817/2013 dags. 20. janúar 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 824/2013 dags. 20. janúar 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 814/2013 dags. 22. janúar 2014 (Norræn handtökuskipun)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 529/2013 dags. 23. janúar 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 568/2013 dags. 23. janúar 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 388/2013 dags. 23. janúar 2014 (Verkaskipting stjórnarformanns og framkvæmdastjóra)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 570/2013 dags. 23. janúar 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 768/2013 dags. 24. janúar 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 769/2013 dags. 24. janúar 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 811/2013 dags. 27. janúar 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 812/2013 dags. 29. janúar 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 808/2013 dags. 30. janúar 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 809/2013 dags. 30. janúar 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 799/2013 dags. 31. janúar 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 62/2014 dags. 5. febrúar 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 613/2013 dags. 6. febrúar 2014 (Orkuveita Reykjavíkur - Fráveitugjald)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 584/2013 dags. 6. febrúar 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 805/2013 dags. 10. febrúar 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 607/2013 dags. 13. febrúar 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 606/2013 dags. 13. febrúar 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 99/2014 dags. 20. febrúar 2014 (Hjúkrunarheimilið Eir)^[HTML] ^[PDF]
Eir er sjálfseignarstofnun. Skv. lögunum sem hjúkrunarheimilið starfaði eftir voru takmarkanir á sölu og veðsetningu, þ.e. að afla þurfi samþykkis tiltekinna aðila.

Eir veðsetti margar öryggisíbúðir án þess að samþykkin lágu fyrir og voru þau þinglýst. Mál var höfðað um gildi þinglýsingarinnar. Hæstiréttur taldi að um hefði verið að ræða mistök við þinglýsingu að ræða en málinu var vísað frá þar sem skorti lögvarða hagsmuni.

Hrd. 642/2013 dags. 20. febrúar 2014 (Skjaldberg)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 643/2013 dags. 27. febrúar 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 651/2013 dags. 27. febrúar 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 128/2014 dags. 3. mars 2014 (Viðurkenning um myntkörfulán og krafa um greiðslu samkvæmt sama láni)^[HTML] ^[PDF]
Skuldari bar upp viðurkenningarkröfu um ólögmæta gengistryggingu en kröfuhafi krafðist greiðslu á tilteknum skuldum í öðru máli. Skuldarinn taldi að síðarnefnda málið væri hið sama og hið fyrra og ætti að vísa síðara málinu frá. Hæstiréttur tók ekki undir það.

Hrd. 108/2014 dags. 3. mars 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 136/2014 dags. 13. mars 2014 (Fljótsdalur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 161/2014 dags. 13. mars 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 167/2014 dags. 13. mars 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 133/2014 dags. 14. mars 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 175/2014 dags. 24. mars 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 734/2013 dags. 27. mars 2014 (Lífland)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 546/2013 dags. 27. mars 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 179/2014 dags. 1. apríl 2014 (VG Investment A/S)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 211/2014 dags. 2. apríl 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 749/2013 dags. 3. apríl 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 206/2014 dags. 4. apríl 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 240/2014 dags. 29. apríl 2014 (Vefsíður)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 239/2014 dags. 29. apríl 2014 (STEF)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 238/2014 dags. 29. apríl 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 290/2014 dags. 7. maí 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 662/2013 dags. 8. maí 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 265/2014 dags. 13. maí 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 304/2014 dags. 14. maí 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 760/2013 dags. 22. maí 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 286/2014 dags. 22. maí 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 287/2014 dags. 23. maí 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 281/2014 dags. 23. maí 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 373/2014 dags. 5. júní 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 308/2014 dags. 6. júní 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 350/2014 dags. 10. júní 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 774/2013 dags. 12. júní 2014 (Lóð í Þormóðsdal)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 353/2014 dags. 16. júní 2014 (Wow air)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 122/2014 dags. 18. júní 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 414/2014 dags. 24. júní 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 429/2014 dags. 15. júlí 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 443/2014 dags. 18. ágúst 2014 (Landesbank - Vanlýsing og stjórnarskrá)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 527/2014 dags. 18. ágúst 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 469/2014 dags. 25. ágúst 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 400/2014 dags. 25. ágúst 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 419/2014 dags. 25. ágúst 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 396/2014 dags. 25. ágúst 2014 (Fasteignaverkefni - Berlin ehf.)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 562/2014 dags. 9. september 2014 (Heiðarvegur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 90/2014 dags. 11. september 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 591/2014 dags. 17. september 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 24/2014 dags. 18. september 2014 (Vaskárdalur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 557/2014 dags. 22. september 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 556/2014 dags. 22. september 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 51/2014 dags. 25. september 2014 (Ráðning sveitarstjóra)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 560/2014 dags. 30. september 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 92/2013 dags. 2. október 2014 (Atli Gunnarsson)^[HTML] ^[PDF]
Synjað var skaðabótakröfu vegna ætlaðra mistaka við lagasetningu þar sem ekki var talið að meint mistök hafi verið nógu bersýnileg og alvarleg til að dæma bætur.

Hrd. 311/2014 dags. 9. október 2014 (Nauðungarvistun II)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 111/2014 dags. 9. október 2014 (Vífilfell)^[HTML] ^[PDF]
Deilt var um hvort kolsýrðir drykkir teldust til vatnsdrykkja og taldi Vífillfell það ekki nógu vel rannsakað. Fyrir Hæstarétti byrjaði Samkeppniseftirlitið að koma með nýjar málsástæður og málsgögn. Hæstiréttur taldi að ekki væri horft á gögn sem voru ekki til fyrir.

Hrd. 279/2014 dags. 16. október 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 172/2014 dags. 23. október 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 672/2014 dags. 27. október 2014^[HTML] ^[PDF]
Í kaupleigusamningi einstaklings við Lýsingu var að finna samningsákvæði um gengistryggt lán. Hann greiddi ekki samkvæmt samningnum í einhvern tíma og rifti Lýsing þá samningnum. Síðar greiddi svo upphæð sem hann taldi sig skulda og taldi að það hefði verið fullnaðaruppgjör. Hæstiréttur taldi að eftirfarandi greiðsla einstaklingsins hróflaði ekki við riftuninni sjálfri og fæli jafnframt í sér viðurkenningu á skuldinni.

Hrd. 82/2014 dags. 6. nóvember 2014 (Grimsborgir II - Ásborgir)^[HTML] ^[PDF]
Aðili keypti af sveitarfélagi tvær byggingarlóðir í landi og ætlaði að koma þar upp íbúðarbyggð. Fáeinum árum eftir kaupin uppgötvar kaupandinn umræður um það hvort skilgreina ætti svæðið einnig sem atvinnusvæði, og svo verður af því. Hæstiréttur taldi að seljandinn hefði brotið á samningsskyldum sínum með saknæmum hætti með þeirri endurskilgreiningu. Þetta var talið vera eftirfarandi vanefnd á kaupsamningi þeirra.

Hrd. 707/2014 dags. 10. nóvember 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 160/2014 dags. 20. nóvember 2014 (Fasteignamatsgjald)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 112/2014 dags. 27. nóvember 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 745/2014 dags. 28. nóvember 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 741/2014 dags. 1. desember 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 753/2014 dags. 2. desember 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 293/2014 dags. 4. desember 2014^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 800/2014 dags. 17. desember 2014 (Háskólinn í Reykjavík)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 854/2014 dags. 15. janúar 2015 (Landsnet)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 346/2014 dags. 15. janúar 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 823/2014 dags. 30. janúar 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 24/2015 dags. 30. janúar 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 46/2015 dags. 2. febrúar 2015 (Gjald vegna skipunar tveggja sérfræðinga til að hafa sértækt eftirlit með rekstri hans)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 294/2014 dags. 5. febrúar 2015 (Shaken baby syndrome)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 32/2015 dags. 10. febrúar 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 105/2015 dags. 17. febrúar 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 95/2015 dags. 18. febrúar 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 129/2015 dags. 2. mars 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 751/2014 dags. 5. mars 2015 (Vatnsendi 8)^[HTML] ^[PDF]
Litið var svo á að ákvörðun skiptastjóra dánarbús MSH um að úthluta beinum eignarrétti jarðarinnar Vatnsenda til ÞH væri ógild þar sem MSH hefði fengið jörðina afhenta til umráða og afnota, þar sem hinn beini eignarréttur hefði ekki verið til staðar á þeim tíma. Hæstiréttur leit svo á að þau réttindi gætu aldrei gengið til baka til dánarbúsins, óháð því hvort það sé vegna brostinna forsendna fyrir erfðaskránni, andláts MSH né brot ÞH á erfðaskránni, en í síðastnefnda tilvikinu myndi jörðin ganga til næsta rétthafa frekar en aftur til dánarbúsins.

Hrd. 149/2015 dags. 10. mars 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 174/2015 dags. 16. mars 2015 (Landamerki)^[HTML] ^[PDF]
Ágreiningur var um landamerki milli tveggja jarða. Héraðsdómari taldi gögnin of óskýr til að leggja mat á mörkin vegna skorts á hnitum. Hæstiréttur taldi að dómaranum í héraði hefði verið rétt að kalla eftir hnitsettum kröfum.

Hrd. 179/2015 dags. 18. mars 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 187/2015 dags. 18. mars 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 601/2014 dags. 19. mars 2015 (Verðmæti miðað við eignir búsins)^[HTML] ^[PDF]
Reynt á sameiginlega og gagnkvæma erfðaskrá.

K hafði gefið börnunum eignir upp á hundrað milljónir á meðan hún sat í óskiptu búi. Reynt var á hvort um væri að óhæfilega gjöf eða ekki.

Hæstiréttur minnist á hlutfall hennar miðað við eignir búsins í heild. Eitt barnið var talið hafa fengið sínu meira en önnur. K hafði reynt að gera erfðaskrá og reynt að arfleifa hin börnin að 1/3 til að rétta þetta af, en sú erfðaskrá var talin ógild.

Hrd. 583/2014 dags. 26. mars 2015 (Hjarðarhagi)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 218/2015 dags. 27. mars 2015 (Kröfuhafar Glitnis hf.)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 235/2015 dags. 27. mars 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 236/2015 dags. 27. mars 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 421/2014 dags. 31. mars 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 242/2015 dags. 16. apríl 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 237/2015 dags. 16. apríl 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 228/2015 dags. 17. apríl 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 251/2015 dags. 21. apríl 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 250/2015 dags. 21. apríl 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 594/2014 dags. 22. apríl 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 268/2015 dags. 24. apríl 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 283/2015 dags. 30. apríl 2015 (Um hvað er sáttameðferðin?)^[HTML] ^[PDF]
Sáttameðferð var í umgengnisdeilu K og M.
M höfðaði svo forsjármál.
Málshöfðun M var ruglingsleg þar sem hann gerði ekki greinarmun á umgengni og lögheimili.
Niðurstaðan var að sáttavottorð um umgengni væri ekki nóg fyrir mál um forsjá og lögheimili.

Hrd. 605/2014 dags. 30. apríl 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 585/2014 dags. 7. maí 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 580/2014 dags. 7. maí 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 160/2015 dags. 13. maí 2015 (Verðtrygging)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 53/2015 dags. 13. maí 2015 (Umráðataka vegna Suðurnesjalínu 2)^[HTML] ^[PDF]
Ágreiningur var um úrskurð matsnefnd eignarnámsbóta vegna snemmbærrar umráðasviptingu landspilda fimm jarða vegna lagningu Suðurnesjalínu 2. Ráðherra hafði áður orðið við beiðni Landsnets um heimild til eignarnáms þessa lands, með vísan til almannaþarfar.

Hæstiréttur taldi að ekki dugði að vísa eingöngu til þeirra almennu sjónarmiða um nauðsyn eignarnámsheimildarinnar, heldur þyrfti einnig að færa fram rök fyrir matsnefndinni að snemmbær umráðasvipting skv. 14. gr. laga um framkvæmd eignarnáms, nr. 11/1973, væri nauðsynleg. Þar sem slík rök voru ekki flutt fyrir matsnefndinni brast henni lagaskilyrði til að verða við þeirri beiðni, og þar af leiðandi var sá úrskurður hennar felldur úr gildi.

Hrd. 802/2014 dags. 28. maí 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 371/2015 dags. 3. júní 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 336/2015 dags. 5. júní 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 373/2015 dags. 8. júní 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 837/2014 dags. 11. júní 2015 (Creditinfo)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 822/2014 dags. 18. júní 2015 (Isavia ohf.)^[HTML] ^[PDF]
Á höfðaði skaðabótamál gegn Isavia ohf. vegna brottreksturs hans úr starfsþjálfun til flugumferðarstjóra, sem Isavia sá um. Með lögum nr. 102/2006 var ríkisstjórninni heimilt að stofna það hlutafélag sem stefnt er í þessu máli og öðlaðist það félag ýmsar lagaheimildir til að annast tilteknar skyldur Flugmálastjórnar Íslands, þar á meðal umrædda starfsþjálfun. Leit Hæstiréttur svo á að ákvæði stjórnsýslulaga giltu um þær ákvarðanir innan þess verksviðs enda hefðu starfsmenn stjórnsýslunnar þurft að fylgja þeim hefði ákvörðunin verið tekin þar. Sökum skilmálana er giltu um námið var ekki talið að hann ætti rétt á bótum vegna fjártjóns en hins vegar voru dæmdar miskabætur.

Hrd. 408/2015 dags. 13. ágúst 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 409/2015 dags. 17. ágúst 2015 (Margar fasteignir)^[HTML] ^[PDF]
K sagðist hafa fengið föðurarf og hafði hún fjárfest honum í fasteign(um).
Kaupmáli hafði verið gerður um að sá arfur væri séreign.
K gat ekki rakið sögu séreignarinnar, heldur reiknaði út verðmæti hennar en Hæstiréttur taldi það ekki vera nóg.
Kröfugerð K var einnig ófullnægjandi.

Hrd. 491/2015 dags. 17. ágúst 2015 (LÍN og Lýsing)^[HTML] ^[PDF]
Reynt á tvö atriði: Hjón reyndu bæði að berjast fyrir um hvaða skuldir færu til hvors.

M vildi meina að LÍN-skuld yrði utan skipta en í mesta lagi helmingur hennar. M hélt því fram að upphæðin hefði verið órökrétt þar sem K myndi greiða af því í samræmi við tekjur. M hélt að hún gæti ekki greitt nema um fjórar milljónir á grundvelli tekna og lífslíkna og því væri eingöngu hægt að draga þá upphæð frá.

M hafði tekið bílalán sem fór í vanskil eftir afborganir í nokkur ár og einhver vafi var um hvort honum hafi verið skylt að greiða það. M greiddi tiltekna upphæð í kjölfar dómsáttar eftir tímamarkið og vildi K meina að við þá greiðslu hefði skuldin fyrst orðið til og ætti því að vera utan skipta. Þá taldi hún að M hefði getað varist kröfunni eða jafnvel samið um lækkun.

Dómstólar féllust ekki á neina af ofangreindum málsástæðum.

Hrd. 520/2015 dags. 20. ágúst 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 489/2015 dags. 26. ágúst 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 470/2015 dags. 27. ágúst 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 533/2015 dags. 7. september 2015 (Karl Steingrímsson gegn Þrotabúi Vindasúla)^[HTML] ^[PDF]
Sóknaraðili krafðist afhendingu gagna sem voru í vörslum skiptastjóra þrotabús sem búið var að ljúka skiptum á. Þrotabúið var því ekki talið hæft til að eiga aðild að dómsmáli.

Hrd. 517/2015 dags. 11. september 2015 (Mál eftir ættleiðingu I)^[HTML] ^[PDF]
Búið að slaka aðeins á þeirri ströngu kröfu að móðir þyrfti að hafa sagt að viðkomandi aðili væri faðirinn. Hins vegar ekki bakkað alla leið.

Skylt er að leiða nægar líkur á því að tiltekinn aðili hafi haft samfarir við móðurina á getnaðartíma barnsins.

Minnst á ljósmyndir er sýni fram á að barnið sé líkt meintum föður sínum.

Hrd. 26/2015 dags. 24. september 2015 (Tollafgreiðsla flugvélar)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 81/2015 dags. 24. september 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 49/2015 dags. 24. september 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 15/2015 dags. 24. september 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 22/2015 dags. 8. október 2015 (Þjóðskrá - Skráning og mat vatnsréttinda - Jökulsá á Dal)^[HTML] ^[PDF]
Sveitarfélagið tók upp á því að vatnsréttindi yrðu skráð sérstaklega en það vildi Landsvirkjun ekki. Fallist var á sjónarmið sveitarfélagsins á stjórnsýslustigi. Landsvirkjun hélt því fram að það hefði ekki verið gert með þessum hætti. Ekki var talið að komin hefði verið á stjórnsýsluframkvæmd hvað þetta varðaði.

Hrd. 83/2015 dags. 8. október 2015 (Geysir)^[HTML] ^[PDF]
Íslenska ríkið átti Geysi og einkaaðilar áttu umliggjandi svæði í sérstakri sameign. Einkaaðilarnir ákváðu að stofna einkahlutafélagið Landeigendafélagið Geysi í kringum rekstur svæðisins án samþykkis íslenska ríkisins og þrátt fyrir mótmæli þess. Félagið ákvað svo að setja gjaldskrá þar sem innheimt væri gjald af ferðamönnum á svæðinu og sóttist þá íslenska ríkið eftir lögbanni á gjaldheimtuna, sem var til meðferðar í dómsmáli þessu.

Hæstiréttur vísaði til óskráðrar meginreglu að meiri háttar ráðstafanir eigenda sérstakrar sameignar þyrftu samþykki þeirra allra. Að auki hafði ráðstöfunin áhrif á landsvæði sem var að fullu í eign íslenska ríkisins. Þar sem samþykki íslenska ríkisins skorti vegna þessara ráðstafana hefði setning umræddrar gjaldskrár verið óheimil. Staðfesti Hæstiréttur því lögbannið í ljósi þess að innheimta gjaldsins hefði brotið gegn eignarréttindum íslenska ríkisins.

Hrd. 306/2015 dags. 15. október 2015 (Baklóð - Laugavegur 87)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 716/2015 dags. 21. október 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 69/2015 dags. 22. október 2015 (Bílvelta á Hellisheiði eystri)^[HTML] ^[PDF]
Maður verður fyrir alvarlegu slysi.
75% varanleg örorka og 90 stig í varanlegan miska.
Sé grunur um að meta þurfi eitthvað framtíðartjón.
Maðurinn krafðist fjár til að kaupa smáhjól til að stunda þau áhugamál sem hann væri að stunda. Hæstiréttur ræðir um hvort útgjöldin teljist nauðsynleg og eðlileg og í þessu tilviki teljist krafan um kaup á smáhjólinu og aðstoðarmönnum sé utan bótamarka.

Hrd. 743/2014 dags. 22. október 2015 (Nýjabæjarafréttur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 130/2015 dags. 22. október 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 724/2015 dags. 28. október 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 115/2015 dags. 29. október 2015 (Söfnunarsjóður lífeyrisréttinda)^[HTML] ^[PDF]
Fjallar um mörk stjórnvalds og einkaréttarlegs lögaðila.
Umboðsmaður hafði í mörg ár byggt á því að þar sem Söfnunarsjóðinn ynni á grundvelli sérlaga félli sjóðurinn undir eftirlit umboðsmanns. Hæstiréttur var ósammála þar sem sjóðurinn starfaði einnig samkvæmt hinum almennu lögum um lífeyrissjóði.

Hrd. 229/2015 dags. 5. nóvember 2015 (Erfingjar sjálfskuldarábyrgðarmanns - Námslán)^[HTML] ^[PDF]
SH gekkst í sjálfskuldarábyrgð fyrir námslánum annars aðila en hann lést síðan. Um mánuði eftir andlátið hætti lánþeginn að greiða af láninu. Síðar sama ár var veitt leyfi til einkaskipta á búinu. Um tveimur árum eftir andlát SH tilkynnti lánveitandinn lánþeganum að öll skuldin hefði verið gjaldfelld vegna verulegra vanskila. Erfingjar SH bæru sem erfingjar dánarbús hans óskipta ábyrgð á umræddri skuld.

Í málinu var deilt um það hvort erfingjarnir hafi gengist undir skuldina. Erfingjarnir báru fyrir sig að hún hefði fallið niður við andlát sjálfskuldarábyrgðarmannsins, lögjafnað frá ákvæði er kvæði um niðurfellingu hennar við andlát lánþegans. Hæstiréttur synjaði þeirri málsástæðu á þeim forsendum að með sjálfskuldarábyrgðinni á námslánunum hefðu stofnast tryggingarréttindi í formi persónulegra skuldbindinga sem nytu verndar eignarréttarákvæðis stjórnarskrárinnar, er kæmi bæði í veg fyrir að ákvæðið væri túlkað rýmra en leiddi af því í bókstaflegum skilningi orðanna og að beitt yrði lögjöfnun með þessum hætti.

Þá var jafnframt hafnað málsástæðu um ógildingu á grundvelli 36. gr. samningalaga, nr. 7/1936.

Hrd. 226/2015 dags. 5. nóvember 2015 (Sértæk skuldaaðlögun á Gnoðarvogi 60)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 210/2015 dags. 5. nóvember 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 211/2015 dags. 5. nóvember 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 721/2015 dags. 12. nóvember 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 198/2015 dags. 12. nóvember 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 217/2015 dags. 12. nóvember 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 775/2015 dags. 18. nóvember 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 745/2015 dags. 18. nóvember 2015 (Háfell)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 243/2015 dags. 26. nóvember 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 261/2015 dags. 10. desember 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 168/2015 dags. 17. desember 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 288/2015 dags. 17. desember 2015^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 812/2015 dags. 7. janúar 2016 (RR-Skil)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 787/2015 dags. 7. janúar 2016 (Afhending gagna)^[HTML] ^[PDF]
Fallist var á kröfu um afhendingu gagna sem voru eingöngu afhend matsmönnum en ekki gagnaðila.

Hrd. 246/2015 dags. 21. janúar 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 318/2015 dags. 21. janúar 2016 (Tollkvóti)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 319/2015 dags. 21. janúar 2016 (Tollkvóti)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 193/2015 dags. 21. janúar 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 317/2015 dags. 21. janúar 2016 (Aðföng - Tollkvóti)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 42/2016 dags. 22. janúar 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 462/2015 dags. 28. janúar 2016 (Eyrarhóll)^[HTML] ^[PDF]
Rækjuveiðar voru kvótasettar en síðan var kvótinn afnuminn af stjórnvöldum. Nokkrum árum síðar voru rækjuveiðar aftur kvótasettar. Aðili er hafði áður fengið kvóta til rækjuveiða vildi aftur kvóta en fékk ekki þar sem hann uppfyllti ekki skilyrði laganna. Hæstiréttur taldi aðferðina málefnalega og synjaði kröfu hans. Aðilinn gæti hins vegar keypt kvóta.

Hrd. 461/2015 dags. 28. janúar 2016 (Halldór fiskvinnsla)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 282/2015 dags. 28. janúar 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 12/2016 dags. 3. febrúar 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 272/2015 dags. 4. febrúar 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 396/2015 dags. 11. febrúar 2016 (Snorri í Betel)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 411/2015 dags. 11. febrúar 2016 (Markarfljót - Varnargarður við Þórólfsfell)^[HTML] ^[PDF]
Krafist var ógildingar á framkvæmdarleyfi vegna varnargarðs sem hafði eyðilagst og endurreistur með öðrum hætti en hann var.

Landeigendur komu með ýmsar ábendingar um legu varnargarðsins sem átti að endurbyggja, annmarka á plönum, ásamt öðrum atriðum, er leiddi til þess að sönnunarbyrðin um að rannsóknarskyldu í undirbúningi ákvörðunar um eignarnám fluttist yfir til stjórnvaldsins.

Hrd. 157/2015 dags. 11. febrúar 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 113/2016 dags. 16. febrúar 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 560/2015 dags. 18. febrúar 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 477/2015 dags. 25. febrúar 2016 (Harpa-tónlistarhús)^[HTML] ^[PDF]
Harpa kvartaði undan háum fasteignagjöldum. Snerist um það hvort að aðferðin sem beitt væri við fasteignamatið væri rétt. Harpa taldi aðferðina ranga og fór með sigur á hólmi í málinu.

Hrd. 418/2015 dags. 3. mars 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 476/2015 dags. 3. mars 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 142/2016 dags. 9. mars 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 450/2015 dags. 10. mars 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 121/2016 dags. 16. mars 2016 (Vatnsendi 10)^[HTML] ^[PDF]
Hæstiréttur felldi úr gildi úrskurð héraðsdóms um frávísun máls er sneri að því hvort Kópavogsbær hafi greitt réttum aðila þær eignarnámsbætur sem ÞH fékk. Hæstiréttur taldi þýðingarmest í málinu að fyrir liggi eðli og umfang þeirra óbeinu eignarréttinda sem hvíla á jörðinni. Héraðsdómi var gert að taka málið til efnismeðferðar.

Hrd. 464/2015 dags. 17. mars 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 506/2015 dags. 22. mars 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 236/2016 dags. 30. mars 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 231/2016 dags. 6. apríl 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 205/2016 dags. 8. apríl 2016 (Aðför vegna Suðurnesjalínu 2)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 204/2016 dags. 8. apríl 2016 (Aðför vegna Suðurnesjalínu 2)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 202/2016 dags. 8. apríl 2016 (Aðför vegna Suðurnesjalínu 2)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 203/2016 dags. 8. apríl 2016 (Aðför vegna Suðurnesjalínu 2)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 649/2015 dags. 14. apríl 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 291/2016 dags. 20. apríl 2016 (Haldlagning farsíma)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 297/2016 dags. 20. apríl 2016 (Haldlagning farsíma)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 243/2016 dags. 26. apríl 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 419/2015 dags. 28. apríl 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 615/2015 dags. 28. apríl 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 227/2016 dags. 29. apríl 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 225/2016 dags. 29. apríl 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 235/2016 dags. 2. maí 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 195/2016 dags. 3. maí 2016 (Fasteign skv. skiptalögum / séreignarlífeyrissparnaður)^[HTML] ^[PDF]
Deilt um verðmat á fasteign sem verður til í hjúskapnum fyrir samvistarslit.

K var að reka fyrirtæki þar sem hún var búin að ganga í ábyrgðir. Sá rekstur gekk illa og borgaði M skuldir þessa fyrirtækis.
M þurfti að verjast mörgum einkamálum ásamt sakamálum í kjölfar efnahagshrunsins 2008 og var að bíða eftir afplánun. Óvíst var um hverjir tekjumöguleikar hans yrðu í framtíðinni.

Hjónin voru sammála um að fá verðmat frá fasteignasala. K var ósátt við það verðmat og vildi fá annan fasteignasala og þau sammæltust um það. K var heldur ekki sátt við það og fá þau þá þriðja matið. K var einnig ósátt við þriðja matið og krafðist þess að fá dómkvadda matsmenn til að verðmeta fasteignina. Það mat var lægra en möt fasteignasalanna og miðaði K þá kröfu sína um annað mat fasteignasalanna.
Ekki var krafist yfirmats né krafist vaxta af verðmati til skipta.
M hafði safnað um 185 milljónum í séreignarlífeyrissparnað á um tveimur árum.

Hæstiréttur nefndi að í málinu reyndi ekki á 102. gr. hjskl. hvað séreignarlífeyrissparnað hans varðaði þar sem M gerði enga tilraun til þess að krefjast beitingar þess lagaákvæðis. Engin tilraun var gerð til þess að halda honum utan skipta. M reyndi í staðinn að krefjast skáskipta og var fallist á það.

Hæstiréttur taldi enn fremur að ef ósættir séu um verðmat eigi skiptastjórinn að kveða matsmenn, og síðan fengið yfirmat séu ósættir við það. Aðilar geti því ekki látið framkvæma nokkur verðmöt og velja úr þeim. Því var ekki hægt að miða við mat fasteignasalanna.

Hrd. 585/2015 dags. 4. maí 2016 (Kostnaður vegna málsmeðferðar fyrir Tryggingastofnun ríkisins)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 130/2016 dags. 4. maí 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 266/2016 dags. 9. maí 2016 (Félagsstofnun stúdenta)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 265/2016 dags. 9. maí 2016 (Félagsstofnun stúdenta)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 264/2016 dags. 9. maí 2016 (Félagsstofnun stúdenta)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 263/2016 dags. 9. maí 2016 (Félagsstofnun stúdenta)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 262/2016 dags. 9. maí 2016 (Kaupþing - Félagsstofnun stúdenta)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 261/2016 dags. 9. maí 2016 (Kaupþing - Félagsstofnun stúdenta)^[HTML] ^[PDF]
Kaupþing tók að sér fjárfestingar fyrir hönd Félagsstofnun stúdenta en efnahagshrunið 2008 leiddi til mikillar verðrýrnunar. Skv. matsgerð höfðu sumar þeirra leitt til tjóns þrátt fyrir að Kaupþing hefði haldið sig innan fjárfestingarstefnu sinnar. Því var ekki talið sýnt að vanefndin hefði leitt til tjónsins.

Hrd. 316/2016 dags. 11. maí 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 541/2015 dags. 12. maí 2016 (Suðurnesjalína 2)^[HTML] ^[PDF]
Ógilt eignarnám er framkvæmt var vegna raforkuvirkis.

Hrd. 512/2015 dags. 12. maí 2016 (Suðurnesjalína 2)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 511/2015 dags. 12. maí 2016 (Suðurnesjalína 2)^[HTML] ^[PDF]
Landsnet ákvað að láta setja upp háspennulínur í lofti milli Hafnarfjarðar og Reykjanesbæjar árið 2008 í þeim tilgangi að styrkja afhendingaröryggi raforku á Suðurnesjum. Fyrir var Suðurnesjalína 1 sem var á hámarksnýtingu og eina línan þar á milli. Línan myndu þá fara um tugi jarða, þar á meðal jörð Sveitarfélagsins Voga. Ráðherra ákvað árið 2014 að heimila Landsneti ótímabundið eignarnám á tilteknum svæðum í þeim tilgangi.

Sveitarfélagið taldi að ekki hefðu verið uppfyllt skilyrði um almenningsþörf og meðalhóf sökum þess að ráðherrann sinnti ekki rannsóknarskyldu sinni áður en hann veitti heimildina, að samráðsskyldan gagnvart sér hafi verið brotin, og að brotið hafi verið gegn andmælareglunni. Íslenska ríkið andmælti þeim málatilbúnaði þar sem hann hafi boðað til kynningarfunda um málið og að tillögur Landsnets hafi farið í gegnum viðeigandi ferli hjá Skipulagsstofnun og Orkustofnun.

Meiri hluti Hæstaréttar tók undir með sveitarfélaginu að þeir möguleikar að grafa háspennulínuna ofan í jörð hafi ekki verið skoðaðir nógu vel af hálfu Landsnets. Þá hafi eignarnámsþolarnir andmælt tillögunum á sínum tíma og bent á raunhæfa kosti þess að grafa þær í staðinn ofan í jörð. Þrátt fyrir þetta hafi Landsnet ekki farið í neitt mat á þeim möguleika og vísað í staðinn til almennra sjónarmiða um kosti og galla jarðstrengja. Ráðherra hafi þrátt fyrir að málið hafi verið í þessum búningi látið hjá líða að láta rannsaka þann valkost betur. Með hliðsjón af því sem kom fram féllst meiri hluti Hæstaréttar á ógildingu ákvörðunar ráðherra um heimild til eignarnáms. Minni hluti Hæstaréttar taldi að ekki væru efni til að fallast á ógildingarkröfuna.

Hrd. 513/2015 dags. 12. maí 2016 (Suðurnesjalína 2)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 597/2015 dags. 19. maí 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 627/2015 dags. 26. maí 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 324/2016 dags. 31. maí 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 595/2015 dags. 2. júní 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 531/2015 dags. 2. júní 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 420/2015 dags. 2. júní 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 661/2015 dags. 9. júní 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 580/2015 dags. 9. júní 2016 (Gildi krafna)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 427/2016 dags. 10. júní 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 422/2016 dags. 14. júní 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 663/2015 dags. 16. júní 2016 (Íbúðalánasjóður og SPÞ)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 408/2016 dags. 16. júní 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 467/2016 dags. 22. júlí 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 450/2016 dags. 31. ágúst 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 465/2016 dags. 5. september 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 529/2016 dags. 7. september 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 546/2016 dags. 7. september 2016 (Sjálfstæðisflokkurinn fyrir hönd hóps íhaldssamra stjórnmálaflokka innan Norðurlandaráðs)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 455/2016 dags. 7. september 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 601/2016 dags. 14. september 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 816/2015 dags. 15. september 2016 (Loforð fjármálaráðherra um endurgreiðslu skatts)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 850/2015 dags. 29. september 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 30/2016 dags. 29. september 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 23/2016 dags. 6. október 2016 (Grettisgata 6)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 498/2015 dags. 6. október 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 623/2016 dags. 12. október 2016 (Vaxtaendurskoðun)^[HTML] ^[PDF]
Vísað var til að sökum þess að engin fyrirmæli voru í nýju lögunum um lagaskil þeirra og eldri laganna bæri að leysa úr ágreiningi um skyldur er stofnaðar voru í tíð eldri laga á grundvelli eldri laganna en ekki þeirra nýrri. Skipti þá engu þótt skyldurnar hafi að einhverju leyti verið ítarlegri skilgreindar í nýju lögunum en þeim eldri.

Í þessu máli var ágreiningur um skyldu lánveitenda um upplýsingagjöf um vexti við gerð lánssamnings að því leyti að bankinn tilgreindi ekki við hvaða aðstæður óbreytilegir vextir myndu breytast. Staðfesti Hæstiréttur því niðurstöðu Neytendastofu og áfrýjunarnefndar neytendamála um að bankinn hefði brotið eldri lögin að þessu leyti.

Hrd. 828/2015 dags. 13. október 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 20/2016 dags. 13. október 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 855/2015 dags. 20. október 2016 (SPB)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 84/2016 dags. 20. október 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 845/2015 dags. 27. október 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 707/2016 dags. 9. nóvember 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 322/2016 dags. 10. nóvember 2016 (Hnjótafjall)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 323/2016 dags. 10. nóvember 2016 (Skíðadalsafréttur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 92/2016 dags. 10. nóvember 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 705/2016 dags. 17. nóvember 2016 (VBS)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 33/2016 dags. 24. nóvember 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 135/2016 dags. 24. nóvember 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 78/2016 dags. 1. desember 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 769/2016 dags. 14. desember 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 18/2016 dags. 15. desember 2016 (Kæra stjórnvalds á máli til lögreglu)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 212/2016 dags. 15. desember 2016 (Íslandsstofa)^[HTML] ^[PDF]
Íslandsstofa stofnaði til útboðs um rammasamning. Hæstiréttur taldi hana bundna af meginreglum stjórnsýsluréttar þar sem hún var (þá) ótvírætt stjórnvald í skilningi íslenskra laga.

Hrd. 660/2016 dags. 15. desember 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 218/2016 dags. 15. desember 2016^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 82/2016 dags. 20. desember 2016 (Festir)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 840/2016 dags. 6. janúar 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 826/2016 dags. 12. janúar 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 808/2016 dags. 12. janúar 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 838/2016 dags. 17. janúar 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 839/2016 dags. 17. janúar 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 858/2016 dags. 17. janúar 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 850/2016 dags. 17. janúar 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 278/2016 dags. 26. janúar 2017 (Umboðsmaður skuldara)^[HTML] ^[PDF]
Starfsmaður umboðsmanns skuldara skipti sér af þremur málum fyrrverandi eiginmanns síns. Hæstiréttur taldi að veita hefði átt starfsmanninum áminningu þar sem afskiptin voru ekki það alvarleg að þau réttlættu fyrirvaralausa brottvikningu úr starfi.

Hrd. 260/2016 dags. 26. janúar 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 59/2017 dags. 1. febrúar 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 250/2016 dags. 2. febrúar 2017 (Bjargráðasjóður - Stjörnugrís III)^[HTML] ^[PDF]
Einstaklingur sem þurfti að borga búnaðargjald (vegna landbúnaðarstarfsemi) vildi fá það endurgreitt. Það gjald hafði runnið til Svínaræktarfélags Íslands, Bændasamtakanna og Bjargráðasjóðs. Vildi einstaklingurinn meina að með skyldu til greiðslu gjaldanna til þessara einkaaðila sé verið að greiða félagsgjald. Hæstiréttur nefndi að í tilviki Bjargráðasjóðs að sökum hlutverks sjóðsins og að stjórn sjóðsins væri skipuð af ráðherra yrði að líta til þess að sjóðurinn væri stjórnvald, og því væri um skatt að ræða.

Hrd. 312/2016 dags. 2. febrúar 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 300/2016 dags. 2. febrúar 2017 (Samþykki veðsetningar)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 223/2016 dags. 9. febrúar 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 15/2017 dags. 15. febrúar 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 575/2016 dags. 16. febrúar 2017 (Framkvæmdaleyfi vegna Suðurnesjalínu 2)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 102/2017 dags. 16. febrúar 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 519/2016 dags. 23. febrúar 2017 (Skapa frið um tvíbura)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 809/2015 dags. 23. febrúar 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 127/2017 dags. 23. febrúar 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 840/2015 dags. 2. mars 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 387/2016 dags. 2. mars 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 392/2016 dags. 2. mars 2017 (RED)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 134/2017 dags. 15. mars 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 418/2016 dags. 16. mars 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 399/2016 dags. 16. mars 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 345/2016 dags. 16. mars 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 85/2017 dags. 16. mars 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 161/2017 dags. 21. mars 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 367/2016 dags. 30. mars 2017 (Staðgöngumæðrun)^[HTML] ^[PDF]
Lesbíur fóru til Bandaríkjanna sem höfðu samið við staðgöngumóður um að ganga með barn. Dómstóll í Bandaríkjunum gaf út úrskurð um að lesbíurnar væru foreldrar barnsins.

Þær komu aftur til Íslands og krefjast skráningar barnsins í þjóðskrá. Þjóðskrá Íslands spyr um uppruna barnsins og þær gefa upp fyrirkomulagið um staðgöngumæðrun. Þjóðskrá Íslands synjar um skráninguna og þær kærðu ákvörðunina til ráðuneytisins. Þar fór ákvörðunin til dómstóla sem endaði með synjun Hæstaréttar.

Barnið var sett í forsjá barnaverndaryfirvalda sem settu það í fóstur, þar var því ráðstafað í fóstur hjá lesbíunum sökum tengsla við barnið.

Hrd. 384/2016 dags. 6. apríl 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 504/2016 dags. 6. apríl 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 492/2016 dags. 6. apríl 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 499/2016 dags. 6. apríl 2017 (Slökkvilið höfuðborgarsvæðisins)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 189/2016 dags. 11. maí 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 309/2016 dags. 11. maí 2017 (Nikótínfilterar í rafsígarettur - CE merkingar)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 563/2016 dags. 18. maí 2017 (Kjötbökumálið)^[HTML] ^[PDF]
Matvælastofnun hafði keypt eina pakkningu af kjötbökum til rannsóknar og fann ekkert nautakjöt í bökunni. Fyrirtækið var beitt viðurlögum og birti Matvælastofnun tilkynningu um það á vefsíðu sinni.

Fyrirtækið fór í mál. Hæstiréttur vísaði til þess að með reglugerð var búið að ákveða að heilbrigðiseftirlitið hefði þurft að birta slíkar upplýsingar og brast því Matvælastofnun heimild til þess.

Hrd. 258/2017 dags. 30. maí 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 768/2016 dags. 1. júní 2017 (Ferðaþjónusta fatlaðra)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 360/2017 dags. 9. júní 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 313/2017 dags. 12. júní 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 369/2017 dags. 14. júní 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 193/2017 dags. 15. júní 2017 (Kröflulína 4 og 5)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 402/2017 dags. 26. júní 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 432/2017 dags. 2. ágúst 2017 (Aðild Landverndar - Kröflulína 4)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 474/2017 dags. 21. ágúst 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 392/2017 dags. 22. ágúst 2017 (Krókur hótel)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 425/2017 dags. 22. ágúst 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 447/2017 dags. 22. ágúst 2017 (Málsóknarfélag hluthafa Landsbanka Íslands)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 449/2017 dags. 22. ágúst 2017 (Málsóknarfélag hluthafa Landsbanka Íslands III)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 448/2017 dags. 22. ágúst 2017 (Málsóknarfélag hluthafa Landsbanka Íslands II)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 437/2017 dags. 28. ágúst 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 537/2017 dags. 29. ágúst 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 470/2017 dags. 8. september 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 93/2017 dags. 28. september 2017 (Djúpidalur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 94/2017 dags. 28. september 2017 (Hvassafell)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 505/2016 dags. 12. október 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 634/2016 dags. 12. október 2017 (Hálönd við Akureyri)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 684/2016 dags. 19. október 2017 (Kostnaður vegna málsmeðferðar í umhverfisráðuneytinu)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 692/2017 dags. 6. nóvember 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 708/2017 dags. 10. nóvember 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 862/2016 dags. 16. nóvember 2017 (Staðarmörk Reykjavíkur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 672/2017 dags. 20. nóvember 2017^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 680/2016 dags. 23. nóvember 2017 (K/F Stjörnan)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 577/2017 dags. 14. desember 2017 (Hatursorðræða)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 617/2016 dags. 19. desember 2017 (Gunnar - Endurgreiðsla ofgreiddra skatta)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 677/2016 dags. 18. janúar 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 683/2016 dags. 25. janúar 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 4/2017 dags. 25. janúar 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 796/2016 dags. 15. febrúar 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 120/2017 dags. 15. febrúar 2018 (Mamma veit best)^[HTML] ^[PDF]
Ágreiningur var um rétta tollflokkun tiltekinnar vöru. Dómari í héraði sýknaði af kröfu byggt á niðurstöðu eigin Google-leitar er leiddi á upplýsingar um vöruna á vef framleiðanda vörunnar og nefndi að þessar upplýsingar voru öllum aðgengilegar. Hæstiréttur ómerkti niðurstöðuna þar sem hann taldi það ekki heimilt.

Hrd. 195/2017 dags. 22. febrúar 2018 (Vitneskja um ójafna hluti)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 149/2017 dags. 8. mars 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 814/2016 dags. 15. mars 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 278/2017 dags. 15. mars 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 221/2017 dags. 22. mars 2018 (Hýsing)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 303/2017 dags. 20. apríl 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 738/2017 dags. 26. apríl 2018 (Byggingarfulltrúi starfsmaður og undirmaður aðalhönnuðar og hönnunarstjóra mannvirkisins)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 478/2017 dags. 3. maí 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 309/2017 dags. 3. maí 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 418/2017 dags. 3. maí 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 431/2017 dags. 9. maí 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 501/2017 dags. 24. maí 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 817/2017 dags. 31. maí 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 8/2018 dags. 5. júní 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 815/2017 dags. 7. júní 2018 (Lögreglumaður)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 631/2017 dags. 7. júní 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 552/2017 dags. 7. júní 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 598/2017 dags. 21. júní 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 636/2017 dags. 26. júní 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 729/2017 dags. 26. júní 2018 (Ærumeiðing)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 806/2017 dags. 20. september 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 644/2017 dags. 20. september 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 11/2018 dags. 20. september 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 656/2017 dags. 4. október 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 154/2017 dags. 11. október 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 827/2017 dags. 11. október 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 816/2017 dags. 11. október 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 33/2017 dags. 18. október 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 25/2017 dags. 18. október 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 788/2017 dags. 25. október 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 735/2017 dags. 1. nóvember 2018 (Fögrusalir)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 463/2017 dags. 8. nóvember 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 828/2017 dags. 15. nóvember 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 632/2017 dags. 22. nóvember 2018 (Grenlækur)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 811/2017 dags. 22. nóvember 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 576/2017 dags. 22. nóvember 2018^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 857/2017 dags. 6. desember 2018 (Zoe)^[HTML] ^[PDF]
Foreldrar barns kröfðust þess að úrskurður mannanafnanefndar um að synja barninu um að heita Zoe yrði ógiltur, og einnig viðurkenningu um að barnið mætti heita það. Úrskurðurinn byggði á því að ekki mætti rita nöfn með zetu. Hæstiréttur vísaði til reglugerðar þar sem heimilt var að rita mannanöfn með zetu. Hæstiréttur ógilti úrskurð mannanafnanefndar en vísaði frá viðurkenningarkröfunni.

Eftir málslokin komst mannanafnanefnd að þeirri niðurstöðu að hún mætti heita Zoe.

Hrd. 18/2018 dags. 16. janúar 2019 (Álag á skattstofna og ábyrgð maka - Ekki ábyrgð á álagi)^[HTML] ^[PDF]
K var rukkuð um vangoldna skatta M og lætur reyna á allt í málinu. Meðal annars að verið sé að rukka K um bæði skattinn og álagið. Álagið er refsing og því ætti hún ekki að bera ábyrgð á því.

Hæsturéttur vísaði í dómaframkvæmd MSE og þar var búið að kveða á um að skattaálög séu refsikennd viðurlög. Löggjafinn hafði ekki orðað það nógu skýrt að makinn bæri ábyrgð á greiðslu álagsins og þurfti K því ekki að greiða skattinn þar sem bæði skatturinn og álagið voru saman í dómkröfu.

Hrd. 29/2018 dags. 22. mars 2019^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 34/2018 dags. 14. maí 2019 (Jöfnunarsjóður sveitarfélaga - Tekjustofnum sveitarfélaga breytt með reglugerð)^[HTML] ^[PDF]
Gerð var breyting á lögum og með reglugerð var kveðið á um að sum sveitarfélög fengju ekki jöfnunargjöldin lengur. Sveitarfélagið var ekki sátt og fer fram á það við dómi að íslenska ríkið greiði þeim samsvarandi upphæð og ef niðurfellingin hefði ekki orðið.

Hæstiréttur klofnaði í niðurstöðu sinni. Meiri hlutinn taldi að hér væri um að ræða of víðtækt framsal valds og féllst því á kröfu sveitarfélagsins. Ágreiningurinn milli meiri og minni hluta virðist felast í því hversu strangar kröfur þarf að gera til slíks framsals.

Hrd. 12/2018 dags. 21. maí 2019 (Endurupptaka - Skattur - Ne bis in idem)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 29/2019 dags. 27. júní 2019^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 33/2019 dags. 29. ágúst 2019^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 43/2019 dags. 23. september 2019 (Kyrrsett þota)^[HTML] ^[PDF]
Heimild var í loftferðarlögum um kyrrsetningar á flugvélum á flugvöllum. Fallist var á aðfarargerð um að fjarlægja þotuna af vellinum en síðar úreltust lögvörðu hagsmunirnir þar sem þotan var farin af flugvellinum.

Hrd. 47/2019 dags. 18. nóvember 2019^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 41/2019 dags. 22. janúar 2020 (Niðurrif á friðuðu húsi)^[HTML] ^[PDF]
Fólk höfðaði mál gegn Hafnarfjarðarbæ um að fá tiltekið deiliskipulag fellt niður þar sem þau vildu rífa niður hús og byggja annað í staðinn. Minjastofnun féllst á það með skilyrði um að nýja húsið félli að götumyndinni. Hæstiréttur taldi skilyrðið ólögmætt þar sem Minjastofnun var ekki lagalega heimilt að setja skilyrði um nýja húsið.

Hrd. 1/2020 dags. 31. mars 2020 (Náttúruvernd 2 málsóknarfélag)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 30/2019 dags. 28. apríl 2020 (LMFÍ lagði fram kvörtun á hendur félagsmanni)^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 50/2019 dags. 4. maí 2020^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 52/2019 dags. 25. maí 2020^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 39/2019 dags. 4. júní 2020 (Norðurturninn)^[HTML] ^[PDF]
Um er að ræða áfrýjun á Lrd. 647/2018 dags. 7. júní 2019 (Norðurturninn)^ⓘ þar sem komist var að þeirri niðurstöðu að hinn áfrýjaði dómur skyldi verða óraskaður.

Hrd. 3/2020 dags. 16. júní 2020^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 5/2020 dags. 26. júní 2020^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 54/2019 dags. 17. september 2020^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 13/2020 dags. 8. október 2020^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 19/2020 dags. 29. október 2020^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 24/2020 dags. 22. desember 2020^[HTML] ^[PDF]

Hrd. 42/2019 dags. 7. janúar 2021^[HTML] ^[PDF]