Úrlausnir.is


Merkimiði - 1. mgr. 6. gr. laga um vexti og verðtryggingu, nr. 38/2001

Síað eftir merkimiðanum „1. mgr. 6. gr. laga um vexti og verðtryggingu, nr. 38/2001“.
Sýna merkimiða.
ⓘ = Hlekkurinn inniheldur nánari upplýsingar um efni merkimiðans.

Álit umboðsmanns Alþingis

Álit sem hafa þennan merkimiða. Athugið að taka ekki þessum lista sem tæmandi.

Álit umboðsmanns Alþingis nr. 4243/2004 dags. 28. desember 2005[HTML] [PDF]


Úrlausnir Hæstaréttar Íslands

Úrlausnir sem hafa þennan merkimiða. Athugið að taka ekki þessum lista sem tæmandi.

Hrd. 2001:2894 nr. 75/2001[HTML] [PDF]


Hrd. 2001:2940 nr. 10/2001[HTML] [PDF]


Hrd. 2001:2963 nr. 46/2001[HTML] [PDF]


Hrd. 2001:2995 nr. 95/2001[HTML] [PDF]


Hrd. 2001:3040 nr. 93/2001 (Skeiðsfossvirkjun í Fljótum)[HTML] [PDF]


Hrd. 2001:3080 nr. 77/2001 (Timburborð)[HTML] [PDF]


Hrd. 2001:3134 nr. 57/2001[HTML] [PDF]


Hrd. 2001:3168 nr. 165/2001[HTML] [PDF]


Hrd. 2001:3203 nr. 119/2001[HTML] [PDF]


Hrd. 2001:3396 nr. 104/2001 (Traktor)[HTML] [PDF]


Hrd. 2001:3451 nr. 129/2001 (Slys í Vestfjarðagöngum - Áhættutaka III - Farþegi í bifreið)[HTML] [PDF]
Tímamótadómur þar sem breytt var frá fyrri fordæmum um að farþegar missi bótarétt þegar þeir fá sér far með ölvuðum ökumönnum þar sem um hefði verið að ræða áhættutöku, og talið að farþegar undir slíkum kringumstæðum beri í staðinn meðábyrgð á tjóninu.

Hrd. 2001:3470 nr. 87/2001[HTML] [PDF]


Hrd. 2001:3484 nr. 144/2001 (Staðgengilslaun - Skagstrendingur)[HTML] [PDF]


Hrd. 2001:3566 nr. 90/2001[HTML] [PDF]


Hrd. 2001:3597 nr. 122/2001 (Eykt ehf. - Ísfell)[HTML] [PDF]
Hæstiréttur sýknaði af kröfu um févíti sökum tómlætis þar sem eitt og hálft ár leið frá verklokum og þar til févítiskrafan var höfð uppi.

Hrd. 2001:3621 nr. 100/2001 (Sparisjóður Mýrarsýslu I)[HTML] [PDF]


Hrd. 2001:3638 nr. 92/2001[HTML] [PDF]


Hrd. 2001:3659 nr. 157/2001 (Langeyrarvegur)[HTML] [PDF]


Hrd. 2001:3669 nr. 201/2001 (Skaðabætur)[HTML] [PDF]


Hrd. 2001:3761 nr. 205/2001[HTML] [PDF]


Hrd. 2001:4025 nr. 215/2001 (Persónutrygging - Örorka)[HTML] [PDF]
Fyrir gildistöku skaðabótalaga, nr. 50/1993, var ekki gerður sérstakur greinarmunur á varanlegri örorku og varanlegum miska.

Tjónþoli í áburðarverksmiðju missti annan fótinn og var metinn með einhvern varanlegan miska og varanlega örorku. Kjarasamningsbundin trygging vinnuveitandans kvað eingöngu á um greiðslu vegna læknisfræðilegrar örorku, og eingöngu þær greiddar. Hæstiréttur taldi að svo ætti ekki að fara og dæmdi aukalegar bætur til tjónþola af hendi vinnuveitanda mannsins.

Hrd. 2001:4036 nr. 78/2001 (Rótarfylling á jaxli)[HTML] [PDF]
Talið var að allt verklag hefði verið rétt.

Hrd. 2001:4134 nr. 182/2001 (Skíði í Austurríki)[HTML] [PDF]
Árekstur var í skíðabrekku. Skoðaðar voru alþjóðlegar reglur skíðasambandsins um það hver væri í rétti og hver í órétti.

Hrd. 2001:4159 nr. 217/2001[HTML] [PDF]


Hrd. 2001:4163 nr. 74/2001[HTML] [PDF]


Hrd. 2001:4188 nr. 229/2001[HTML] [PDF]


Hrd. 2001:4201 nr. 69/2001[HTML] [PDF]


Hrd. 2001:4214 nr. 103/2001[HTML] [PDF]


Hrd. 2001:4311 nr. 143/2001[HTML] [PDF]


Hrd. 2001:4341 nr. 197/2001[HTML] [PDF]


Hrd. 2001:4350 nr. 198/2001[HTML] [PDF]


Hrd. 2001:4359 nr. 199/2001[HTML] [PDF]


Hrd. 2001:4368 nr. 214/2001[HTML] [PDF]


Hrd. 2001:4377 nr. 203/2001 (The Fashion Group)[HTML] [PDF]


Hrd. 2001:4384 nr. 221/2001[HTML] [PDF]


Hrd. 2001:4390 nr. 178/2001[HTML] [PDF]
Íslenska ríkið var krafið um skaðabætur þar sem sakborningur í nauðgunarmáli var ekki í gæsluvarðhald né farbanni eftir rannsókn málsins og þar til tekin var ákvörðun um ákæru. Urðu afleiðingarnar þær að hann fór til Grænlands áður en ákæra og fyrirkall hafði verið birt honum. Tilraun ríkissaksóknara um að fá hann framseldan tókst ekki þannig að hann taldi sig ekki geta aðhafst frekar.

Hæstiréttur staðfesti sýknudóm héraðsdóms á þeim grundvelli að ákvörðun ríkissaksóknara um að krefjast ekki gæsluvarðhalds eða farbanns sæti ekki endurskoðun dómstóla.

Hrd. 2001:4417 nr. 176/2001 (Gaukshólar 2)[HTML] [PDF]


Hrd. 2001:4435 nr. 183/2001[HTML] [PDF]


Hrd. 2001:4454 nr. 210/2001[HTML] [PDF]


Hrd. 2001:4495 nr. 265/2001 (VÍS I)[HTML] [PDF]


Hrd. 2001:4504 nr. 249/2001[HTML] [PDF]


Hrd. 2001:4518 nr. 290/2001[HTML] [PDF]


Hrd. 2001:4559 nr. 204/2001 (Lífeyrissjóður sjómanna V)[HTML] [PDF]


Hrd. 2001:4576 nr. 234/2001 (Slys í fiskkari)[HTML] [PDF]


Hrd. 2001:4589 nr. 224/2001 (Selásblettur I)[HTML] [PDF]


Hrd. 2001:4604 nr. 225/2001 (Selásblettur II)[HTML] [PDF]


Hrd. 2001:4655 nr. 264/2001[HTML] [PDF]


Hrd. 2001:4693 nr. 242/2001 (Vörukassi)[HTML] [PDF]


Hrd. 2001:4743 nr. 189/2001[HTML] [PDF]


Hrd. 2002:20 nr. 321/2001[HTML] [PDF]


Hrd. 2002:44 nr. 152/2001[HTML] [PDF]


Hrd. 2002:128 nr. 254/2001[HTML] [PDF]


Hrd. 2002:143 nr. 331/2001[HTML] [PDF]


Hrd. 2002:342 nr. 244/2001 (Vinnuskólinn - Vatnsskvetta)[HTML] [PDF]
Unglingar hrekktu starfsmann sveitarfélags með því að skvetta vatni á hann á meðan hann var með höfuð sitt undir ökutæki, sem olli því að hann hrökk við og rak höfuð sitt í undirlag þess.

Hrd. 2002:393 nr. 266/2001 (Sambúðarslit - Kranabíllinn ehf.)[HTML] [PDF]
Deilt var um fjárslitasamning á milli M og K. Þau höfðu rekið saman einkahlutafélag og M vanefnir þá skuldbindingu samkvæmt samningnum. Hann beitti fyrir sér að K hefði ekki getað borið fyrir sig samninginn á grundvelli 33. gr. samningalaga, nr. 7/1936.

Hæstiréttur sneri héraðsdómi við og taldi samningsákvæðin vera skýr og að þau bæði hefðu verið fullkunnugt um þá þætti fyrirtækisins sem skiptu máli. Hæstiréttur hafnaði einnig að 36. gr. samningalaganna ætti við.

Hrd. 2002:404 nr. 329/2001[HTML] [PDF]


Hrd. 2002:428 nr. 334/2001 (Sápugerðin Frigg II)[HTML] [PDF]


Hrd. 2002:524 nr. 302/2001[HTML] [PDF]


Hrd. 2002:599 nr. 272/2001 (SP-Fjármögnun)[HTML] [PDF]


Hrd. 2002:631 nr. 289/2001[HTML] [PDF]


Hrd. 2002:643 nr. 255/2001[HTML] [PDF]


Hrd. 2002:655 nr. 312/2001 (Tennisæfing)[HTML] [PDF]


Hrd. 2002:688 nr. 285/2001[HTML] [PDF]


Hrd. 2002:697 nr. 304/2001[HTML] [PDF]


Hrd. 2002:765 nr. 318/2001 (Helga RE 49)[HTML] [PDF]


Hrd. 2002:796 nr. 349/2001 (Ármúli)[HTML] [PDF]


Hrd. 2002:806 nr. 353/2001[HTML] [PDF]


Hrd. 2002:815 nr. 248/2001[HTML] [PDF]


Hrd. 2002:826 nr. 346/2001[HTML] [PDF]


Hrd. 2002:837 nr. 279/2001[HTML] [PDF]


Hrd. 2002:891 nr. 320/2001 (Byggingarfélagið Kambur hf.)[HTML] [PDF]


Hrd. 2002:900 nr. 298/2001 (Samkaup - Verslunarstjóri)[HTML] [PDF]
Verslunarstjóra hafði án fullnægjandi ástæðu verið vikið fyrirvaralaust úr starfi en ekki þótti réttlætanlegt að víkja honum svo skjótt úr starfi. Fallist var á bótakröfu verslunarstjórans, er nam m.a. launum út uppsagnarfrestsins, en hins vegar var sú krafa lækkuð þar sem starfsmaðurinn hafði ekki reynt að leita sér að nýrri vinnu á því tímabili.

Hrd. 2002:930 nr. 420/2001 (Kynferðisbrot I)[HTML] [PDF]


Hrd. 2002:1000 nr. 343/2001[HTML] [PDF]


Hrd. 2002:1006 nr. 243/2001 (Farmbréf - Flutningur á báti - Vextir)[HTML] [PDF]
Í farmbréfi var tekið fram að bætur bæru enga vexti fram að dómsuppsögu. Hæstiréttur taldi skilmála í farmbréfi standast þrátt fyrir að viðskiptavinurinn bar fyrir ósanngjörn skilmálaákvæði. Hæstiréttur miðaði upphafstíma vaxta við dómsuppsögu í héraði.

Hrd. 2002:1051 nr. 326/2001 (Hársnyrtistofa)[HTML] [PDF]
Kona hafði verið ráðin til starfa og í ráðningarsamningnum var í uppsagnarákvæðinu skylda hennar til að greiða tilteknar greiðslur. Hæstiréttur taldi að þó ákvæðið hefði verið óvenjulegt var það samt sem áður nokkuð skýrt og ekki hægt að teygja þá túlkun.

Hrd. 2002:1065 nr. 454/2001[HTML] [PDF]


Hrd. 2002:1148 nr. 384/2001 (Kampýlóbakter)[HTML] [PDF]
Baktería kom upp á kjúklingabúi. Neytendur keyptu kjúkling beint af því búi, grilluðu hann, og urðu svo fyrir sýkingu. Ljóst þótti að þau hefðu ekki grillað hann nógu vel þar sem þeim hefði tekist að drepa bakteríuna ef þau hefðu gert það. Var því ekki fallist á bótakröfu neytendanna.

Hrd. 2002:1160 nr. 383/2001 (Lífeyrissjóður Vesturlands)[HTML] [PDF]
Í málinu var deilt um merkingu hugtakið ‚frestdagur‘ þar sem hún skipti máli til að meta hvort lífeyrissjóðsiðgjöld fyrirtækis er tekið var til gjaldþrotaskipta nyti ábyrgðar Ábyrgðasjóðs launa eður ei. Umrædd iðgjöld féllu í gjalddaga eftir frestdag en áður en bú fyrirtækisins voru tekin til gjaldþrotaskipta þar sem starfsemi félagsins hélt áfram í smá tíma eftir að krafa um gjaldþrotaskipti var lögð fram fyrir dóm.

Hæstiréttur taldi að það væri nokkuð skýrt að með hugtakinu frestdagur eins og það væri notað í lögum um ábyrgðasjóð launa væri verið að skírskota til hugtaksins í skilningi laga um gjaldþrotaskipti þrátt fyrir að lagabreyting er breytti fyrirkomulaginu hafi ekki innihaldið rökstuðning fyrir breyttu orðalagi.

Hrd. 2002:1176 nr. 354/2001 (Söltunarfélag Dalvíkur)[HTML] [PDF]


Hrd. 2002:1195 nr. 363/2001 (Garðsendi 21)[HTML] [PDF]


Hrd. 2002:1212 nr. 306/2001 (Lögmaður og vitni)[HTML] [PDF]


Hrd. 2002:1327 nr. 332/2001[HTML] [PDF]


Hrd. 2002:1429 nr. 339/2001[HTML] [PDF]


Hrd. 2002:1441 nr. 340/2001[HTML] [PDF]


Hrd. 2002:1452 nr. 341/2001[HTML] [PDF]


Hrd. 2002:1464 nr. 342/2001[HTML] [PDF]


Hrd. 2002:1476 nr. 307/2001 (Blikanes - Þrotabú)[HTML] [PDF]
K og M gengu í hjúskap 23. mars 1969. M hafði keypt kaupsamning um hluta húseignar 22. nóvember 1968 og fengið afsal fyrir henni 12. nóvember 1970. Þau fluttu þar inn eftir giftinguna. M seldi eignina 13. desember 1972 og fékk afsal fyrir annarri eign 25. apríl 1973, en ekki lá fyrir í málinu kaupsamningur um þá eign. Sú eign var seld með afsali 26. október 1984 en þann 15. maí 1984 hafi M fengið afsal fyrir tiltekinni eign í Garðabæ. Andvirðið af sölu fyrri eignarinnar var varið í þá næstu.

M tók þátt í rekstri tveggja sameignarfélaga og rak þau bæði með föður sínum. K kvaðst ekki hafa tekið þátt í þeim rekstri og hafi ekki verið í ábyrgð fyrir kröfum á hendur þeim. Viðvarandi taprekstur var á þessum félögum leiddi til þess að M tók ítrekað lán með veðsetningum í tiltekinni fasteign í Garðabæ frá vori 1990 en með því fleytti hann áfram taprekstri sameignarfélaganna sem stöðugt söfnuðu skuldum, án þess að reksturinn væri á vegum K.

Bú M var tekið til gjaldþrotaskipta þann 18. janúar 2000 með úrskurði héraðsdóms, og var skipaður skiptastjóri. Á fundi 9. febrúar það ár tjáði M við skiptastjóra að hann væri eignalaus en hefði áður átt tiltekna fasteign í Garðabæ sem hann hefði selt 9. apríl 1999 fyrir 20 milljónir króna, sem hefði rétt svo dugað fyrir áhvílandi veðskuldum. Söluandvirðið samkvæmt kaupsamningnum var 19,5 milljónir þar sem 5 milljónir yrðu greiddar við undirritun og frekari greiðslur á nánar tilteknum upphæðum á tilteknum dagsetningum, sú seinasta þann 10. júní 2000. Kaupendur myndu yfirtaka áhvílandi veðskuldir er námu 1,17 milljónum króna. Seljendur tóku þá að létta verulega af veðskuldum eignarinnar og létu tiltekinn lögmann um það gera það fyrir þeirra hönd.

Þrotabúið krafðist þess að hluti þess söluandvirðis, um 5,1 milljón króna tilheyrði þrotabúinu. Til tryggingar á fullnustu kröfunnar krafðist þrotabúið kyrrsetningar á eign K, þar sem hún var kaupandi eignarinnar skv. umræddum kaupsamningi ásamt eiginmanni sínum, er tilgreindi að eignarhluti hennar yrði 99% og M ætti 1% eignarhluta. Þrotabúið leit svo á að um hefði verið gjafagerning að ræða í tilraun til þess að skjóta undan eignum.

Fyrir héraðsdómi fólust varnir K aðallega í sér málsástæður sem ættu heima í deilum um eignaskipti milli hjóna. Fasteignin í Garðabæ var þinglýst eign M og því hefðu skuldheimtumenn hans mátt ætla að fasteignin stæði óskipt til fullnustu á kröfum á hendur honum. Því var lagt til grundvallar að eignin væri hjúskapareign M. Fallist var því á dómkröfur þrotabúsins.

Hæstiréttur fer, ólíkt héraðsdómi, efnislega yfir málsástæður K sem reistar voru á grundvelli ákvæða hjúskaparlaga. Að mati réttarins þótti K ekki hafa sýnt nægilega vel fram á það að hún hafi raunverulega innt af hendi greiðslur til kaupanna né tengsl hugsanlegra framlaga hennar til kaupverðs nokkurra þeirra kaupsamninga sem um ræddi í málinu né hvað varðaði tilhögun á greiðslu þeirra. Því hafi K ekki tekist að sanna að tiltekin fasteign í Garðabæ hafi verið að hluta til hjúskapareign þeirra. Var því talið að ráðstöfun á hluta andvirðis eignarinnar til K hafi verið gjafagerningur. Þar sem K hafi ekki getað sýnt fram á að M hafi verið gjaldfær við greiðslu fyrstu þriggja greiðslnanna var fallist á kröfu þrotabúsins um riftun. Fjórða greiðslan fór fram um tveimur vikum eftir að úrskurður gekk um gjaldþrotaskipti á búi M og því hlyti K að hafa verið kunnugt um að M hefði þá misst rétt til að ráða yfir þeim réttindum sem til búsins skyldu falla. Sú greiðsla var því ólögmæt og ber K því að endurgreiða þrotabúinu þá upphæð án þess að til riftunar kæmi á þeirri ráðstöfun.

Hæstiréttur breytti tímamarki vaxta frá því sem hafði verið dæmt af héraðsdómi. Hæstiréttur minnist ekki í dómsorði um gildi dóms héraðsdóms en tekur samt afstöðu til dómkrafna. Hann kveður á um riftun þriggja greiðslna af þeim fjórum sem þrotabúið hafði krafist, greiðslu K á samtölu upphæðar til þrotabúsins sem jafnast á við allar fjórar greiðslurnar. Í dómsorði er ekki að finna afstöðu til staðfestingu kyrrsetningarinnar sem hann staðfestir þó í niðurstöðukafla sínum.

Hrd. 2002:1521 nr. 10/2002[HTML] [PDF]


Hrd. 2002:1708 nr. 293/2001 (Njörvasund 27)[HTML] [PDF]


Hrd. 2002:1755 nr. 387/2001[HTML] [PDF]


Hrd. 2002:1791 nr. 457/2001 (Samskip)[HTML] [PDF]


Hrd. 2002:1805 nr. 108/2002 (Samskip)[HTML] [PDF]


Hrd. 2002:1865 nr. 104/2002[HTML] [PDF]


Hrd. 2002:1886 nr. 83/2002[HTML] [PDF]


Hrd. 2002:1922 nr. 434/2001[HTML] [PDF]


Hrd. 2002:1936 nr. 456/2001 (Barnsmóðir og móðir falsara)[HTML] [PDF]


Hrd. 2002:2013 nr. 439/2001[HTML] [PDF]


Hrd. 2002:2048 nr. 257/2001 (Rauðagerði 39 - Tré felld í heimildarleysi)[HTML] [PDF]


Hrd. 2002:2056 nr. 7/2002 (Eldsvoði - Gastankur lyftara)[HTML] [PDF]
Reynt á hvað teldist vera eldsvoði. Gasknúnir lyftarar voru í hleðslu yfir nótt. Gasslanga losnaði og komst rafneisti í er olli sprengingu. Skemmdir urðu á húsnæðinu og nærliggjandi húsi.

Vátryggingarfélagið er tryggði nærliggjandi húsið bætti skemmdirnar á því húsi og endurkrafði vátryggingarfélag fiskþurrkunarinnar. Síðarnefnda vátryggingarfélagið synjaði og beitti undanþágu er fjallaði um tjón af völdum eldsvoða. Vísað var í greinargerð eldri laga um brunatryggingar er innihélt skilgreiningu á hugtakinu eldsvoði. Hæstiréttur kvað á um að greiða skuli endurkröfuna.

Hrd. 2002:2065 nr. 16/2002[HTML] [PDF]


Hrd. 2002:2082 nr. 391/2001 (Dalbraut - H-Sel - Dráttarvextir vegna húseignakaupa)[HTML] [PDF]


Hrd. 2002:2114 nr. 445/2001 (Vörugámar)[HTML] [PDF]
Flytjandi vörugáma hélt því fram að venja hefði myndast um að í viðskipti milli síns og gagnaðilans um að hinn síðarnefndi leitaði til tiltekins verktaka um að flytja gámana til sín frá flytjandanum, en Hæstiréttur taldi það ósannað og yrði því ekki beitt í málinu gegn andmælum gagnaðilans.

Hrd. 2002:2124 nr. 24/2002 (Skiptaverðmæti)[HTML] [PDF]