Úrlausnir.is


Merkimiði - Stefnubirtingarvottorð

Síað eftir merkimiðanum „Stefnubirtingarvottorð“.
Sýna merkimiða.
ⓘ = Hlekkurinn inniheldur nánari upplýsingar um efni merkimiðans.

Úrlausnir Hæstaréttar Íslands

Úrlausnir sem hafa þennan merkimiða. Athugið að taka ekki þessum lista sem tæmandi.

Hrd. 1923:448 nr. 13/1923 [PDF]


Hrd. 1934:833 nr. 50/1934 [PDF]


Hrd. 1968:16 nr. 2/1968 (Annar á skrifstofu) [PDF]
Lögpersóna höfðar skuldamál fyrir annarri lögpersónu, og verður þar útivist. Birt var á skrifstofu í sama húsi en ekki á stjórnstöðinni sjálfri. Málinu var vísað frá ex officio.

Hrd. 1971:596 nr. 219/1970 [PDF]


Hrd. 1979:647 nr. 186/1977 [PDF]


Hrd. 1983:2252 nr. 152/1983 (Útburður eiganda) [PDF]


Hrd. 1984:354 nr. 46/1984 [PDF]


Hrd. 1992:1092 nr. 96/1989 [PDF]


Hrd. 1992:1900 nr. 161/1990 [PDF]


Hrd. 1994:2120 nr. 343/1992 [PDF]


Hrd. 106/2011 dags. 10. nóvember 2011[HTML] [PDF]


Hrd. 694/2013 dags. 11. nóvember 2013 (Karl Emil Wernersson)[HTML] [PDF]
Ágreiningur um hvort stefna hafði verið rétt birt. Stefndi vildi kalla til vitni til að bera vitni um að aðilinn sem stefnan var birt fyrir væri ekki nægilega náinn samverkamaður. Hæstiréttur tók undir synjun héraðsdómara á þeirri beiðni enda talið óþarft sökum þess að vitnisburðurinn myndi ekki ráða úrslitum.

Hrd. 317/2014 dags. 18. desember 2014[HTML] [PDF]


Hrd. 517/2016 dags. 7. september 2016 (Samtök sparifjáreigenda)[HTML] [PDF]
Samtök sparifjáreigenda höfðuðu mál á hendur fimm mönnum er voru að afplána refsingu í fangelsinu að Kvíabryggju. Í héraðsdómi var máli vísað frá á þeim forsendum að fangar teldust ekki eiga fasta búsetu í fangelsinu sbr. ákvæði laga um lögheimili þar sem fram kom að dvöl í fangelsi ígilti ekki fastri búsetu, og því væri ekki hægt að byggja afplánunarstað fangans sem grundvöll fyrir varnarþingi í málinu í skilningi 1. mgr. 32. gr. laga um meðferð einkamála, nr. 91/1991.

Hæstiréttur var sammála því mati héraðsdóms en ógilti svo þann úrskurð á þeim forsendum að slíkt hefði verið heimilt skv. 4. mgr. 32. gr. laganna. Stefnandi í héraði vísaði til þess ákvæðis í munnlegum málflutningi en stefndu í héraði andmæltu því á þeim vettvangi þar sem þess hefði ekki verið getið í stefnu, en héraðsdómari sinnti ekki þeim andmælum. Hæstiréttur tók fram að eigi væri skylt að taka fram í héraðsdómsstefnu á hvaða grundvelli stefnandi teldi stefna eiga varnarþing í þeirri þinghá, né að stefnandinn þurfi að svara fyrir fram atriðum sem stefndi gæti reynt að beita sér fyrir í þeim efnum. Með hliðsjón af þessum atriðum og öðrum felldi hann úrskurð héraðsdóms úr gildi og kvað á um að málið skyldi hljóta efnislega umfjöllun hjá héraðsdómi.

Aðrar úrlausnir

Úrlausnir sem hafa þennan merkimiða. Athugið að taka ekki þessum lista sem tæmandi.

Lyrd. 1883:201 í máli nr. 9/1883 [PDF]


Lyrd. 1887:146 í máli nr. 7/1887 [PDF]


Lyrd. 1903:646 í máli nr. 30/1903 [PDF]


Lyrd. 1917:199 í máli nr. 37/1917 [PDF]


Dómur Héraðsdóms Reykjavíkur í máli nr. E-92/2007 dags. 11. júní 2007[HTML]


Dómur Héraðsdóms Reykjavíkur í máli nr. E-1396/2006 dags. 10. janúar 2011[HTML]


Dómur Héraðsdóms Reykjavíkur í máli nr. E-2118/2013 dags. 20. desember 2013[HTML]


Úrskurður Héraðsdóms Vesturlands í máli nr. E-37/2016 dags. 1. júlí 2016[HTML]