Úrlausnir Hæstaréttar Íslands
Úrlausnir sem hafa þennan merkimiða. Athugið að taka ekki þessum lista sem tæmandi.
Hrd. 274/2010 dags. 25. nóvember 2010 (Greiðsluaðlögun - Kröfuábyrgð - Sparisjóður Vestmannaeyja)[HTML] [PDF]Þann 1. apríl 2009 tóku í gildi breytingarlög, nr. 24/2009, er breyttu gildandi lögum um gjaldþrotaskipti o.fl., nr. 21/1991 til að innleiða úrræði um greiðsluaðlögun. Alþingi samþykkti jafnframt annað frumvarp til laga um ábyrgðarmenn, nr. 32/2009, er höfðu þau áhrif að nauðasamningar og aðrar eftirgjafir, þ.m.t. nauðasamningar til greiðsluaðlögunar er kváðu á um lækkun krafna á hendur lántaka hafa sömu áhrif til lækkunar kröfu á hendur ábyrgðarmönnum. Það frumvarp var samþykkt á sama degi og frumvarp til breytingarlaganna en tók gildi 4. apríl það ár.
D fékk staðfestan nauðasamning til greiðsluaðlögunar með úrskurði héraðsdóms þann 15. september 2009. Í þeim nauðasamningi voru samningskröfur gefnar eftir að fullu. S, einn lánadrottna D, stefndi B og C til innheimtu á sjálfskuldarábyrgð þeirra fyrir skuld D gagnvart S. Málatilbúnaður B og C í málinu var á þá leið að þrátt fyrir að ákvæði laga um ábyrgðarmenn stönguðust á við eignarréttarákvæði stjórnarskrárinnar yrði afleiðingin ekki sú að S gæti gengið á ábyrgðina, heldur yrði íslenska ríkið bótaskylt gagnvart S vegna tjóns sem S yrði fyrir sökum skerðingarinnar.
Að mati Hæstaréttar var um að ræða afturvirka og íþyngjandi skerðingu á kröfuréttindum sem yrði ekki skert án bóta. Forsendurnar fyrir niðurfellingunni í löggjöfinni voru þar af leiðandi brostnar og því ekki hægt að beita henni. Af þeirri ástæðu staðfesti Hæstiréttur kröfu S um að B og C greiddu sér umkrafða fjárhæð.
12. gr. laga um ábyrgðarmenn, nr. 32/2009 130. gr. laga um meðferð einkamála, nr. 91/1991 1. mgr. 130. gr. laga um meðferð einkamála, nr. 91/1991 1. mgr. 60. gr. laga um gjaldþrotaskipti o.fl., nr. 21/1991 1. mgr. 6. gr. laga um vexti og verðtryggingu, nr. 38/2001 3. mgr. 9. gr. laga um ábyrgðarmenn, nr. 32/2009 60. gr. laga um gjaldþrotaskipti o.fl., nr. 21/1991 6. gr. laga um vexti og verðtryggingu, nr. 38/2001 9. gr. laga um ábyrgðarmenn, nr. 32/2009 Aðför Afborganir Afleiðingar Afturvirkni Afturvirkni laga Alþingi Andmæli Ábyrgð Ábyrgðarmaður Áfrýjendur Bótaleysi Bótaskylda Breytingar á lögum Bætur Dómarar Dómkröfur Dómstjórar Dómstólar Dómsúrlausnir Dómtökur Dómþing Dráttarvextir Efndir Eftirstöðvar Eignarréttur Einstaklingar Evrópa Fjárhæðir Flutningar Friðhelgi Friðhelgi eignarréttarins Gagnaöflun Gagnkvæmir samningar Gildistökuákvæði laga Gildistökur Gjalddagar Gjaldþrotaskipti Greiðsluaðlögun Greiðsludagur Greiðslur Greiðsluskilmálar Héraðsdómur Reykjavíkur Héraðsdómur Suðurlands Innheimta Íþyngjandi Íþyngjandi afturvirkni laga Íþyngjandi lög Jafnræðisreglan Kröfur Kröfuréttindi Kröfuréttur Lagaákvæði Lagafrumvörp Lagarök Lagasetning Lagastoð Lán Lántakendur Lántökur Loforð Löggjafinn Löggjöf Lögmenn Lög um ábyrgðarmenn, nr. 32/2009 Lög um breyting á lögum um gjaldþrotaskipti o.fl., nr. 21 26. mars 1991 (greiðsluaðlögun), nr. 24/2009 Lög um gjaldþrotaskipti o.fl. (gþl.), nr. 21/1991 Lög um mannréttindasáttmála Evrópu, nr. 62/1994 Lög um meðferð einkamála (eml.), nr. 91/1991 Lög um samningsgerð, umboð og ógilda löggerninga, nr. 7/1936 Lög um vexti og verðtryggingu (vxl.), nr. 38/2001 Mannréttindasamningar Mannréttindasáttmáli Evrópu Mannréttindi Málavextir Málsaðilar Málsástæður Málskostnaður Málsmeðferðir Málsóknir Meðalhófsreglan Meginreglur Móðir Nefndarálit Reikningar Réttindi Ríkissjóður Samningar Samningaréttur Samræmi Sjálfskuldaraábyrgðarmenn Sjálfskuldarábyrgð Sjónarmið Skuldabréf Skuldarar Skuldir Skyldur Stefnandi (dómsmál) Stjórnarskrá Systkini Sýkna Tjón Tryggingar Úrskurðir Útgjöld Valdheimildir Vanskil Vextir Virðisaukaskattur Vísitölur Vísitölur neysluverðs XVII. kafli laga um meðferð einkamála, nr. 91/1991 Yfirlýsingar Þóknanir