Úrlausnir.is


Merkimiði - Aðgangseyrir

Síað eftir merkimiðanum „Aðgangseyrir“.
Sýna merkimiða.
ⓘ = Hlekkurinn inniheldur nánari upplýsingar um efni merkimiðans.

Úrlausnir Hæstaréttar Íslands

Úrlausnir sem hafa þennan merkimiða. Athugið að taka ekki þessum lista sem tæmandi.

Hrd. 1941:243 nr. 45/1941 (Miðilsstarfsemi) [PDF]


Hrd. 1945:226 nr. 149/1944 [PDF]


Hrd. 1952:572 nr. 133/1951 [PDF]


Hrd. 1953:134 nr. 17/1952 (Almannaheill) [PDF]


Hrd. 1954:199 nr. 180/1953 (Tjarnarbíó) [PDF]


Hrd. 1962:783 nr. 24/1962 [PDF]


Hrd. 1978:344 nr. 47/1978 [PDF]


Hrd. 1980:89 nr. 214/1978 (Guðmundar- og Geirfinnsmálið) [PDF]


Hrd. 1980:686 nr. 59/1978 (Skemmtanaskattur) [PDF]


Hrd. 1981:785 nr. 185/1978 [PDF]


Hrd. 1985:331 nr. 114/1983 (Höfundarréttarbrot) [PDF]


Hrd. 1985:953 nr. 171/1985 [PDF]


Hrd. 1987:1690 nr. 69/1987 [PDF]


Hrd. 1991:910 nr. 36/1991 [PDF]


Hrd. 1999:3633 nr. 242/1999[HTML] [PDF]


Hrd. 2001:2211 nr. 83/2001[HTML] [PDF]


Hrd. 2005:1373 nr. 356/2004[HTML] [PDF]


Hrd. 221/2007 dags. 13. mars 2008 (Höfundaréttur)[HTML] [PDF]
Í útgáfu ævisögu Halldórs Laxness voru fjölmargar tilvitnanir sem taldar voru brjóta gegn höfundarétti. Hæstiréttur taldi að málshöfðunarfrestur til að hafa uppi refsikröfu í einkamáli hefði verið liðinn og var þeim kröfulið vísað sjálfkrafa frá héraðsdómi.

Hrd. 423/2007 dags. 17. apríl 2008 (Dyravörður - Hæll)[HTML] [PDF]


Hrd. 385/2007 dags. 5. júní 2008 (Baugsmál II)[HTML] [PDF]


Hrd. 83/2015 dags. 8. október 2015 (Geysir)[HTML] [PDF]
Íslenska ríkið átti Geysi og einkaaðilar áttu umliggjandi svæði í sérstakri sameign. Einkaaðilarnir ákváðu að stofna einkahlutafélagið Landeigendafélagið Geysi í kringum rekstur svæðisins án samþykkis íslenska ríkisins og þrátt fyrir mótmæli þess. Félagið ákvað svo að setja gjaldskrá þar sem innheimt væri gjald af ferðamönnum á svæðinu og sóttist þá íslenska ríkið eftir lögbanni á gjaldheimtuna, sem var til meðferðar í dómsmáli þessu.

Hæstiréttur vísaði til óskráðrar meginreglu að meiri háttar ráðstafanir eigenda sérstakrar sameignar þyrftu samþykki þeirra allra. Að auki hafði ráðstöfunin áhrif á landsvæði sem var að fullu í eign íslenska ríkisins. Þar sem samþykki íslenska ríkisins skorti vegna þessara ráðstafana hefði setning umræddrar gjaldskrár verið óheimil. Staðfesti Hæstiréttur því lögbannið í ljósi þess að innheimta gjaldsins hefði brotið gegn eignarréttindum íslenska ríkisins.

Hrd. 378/2015 dags. 18. febrúar 2016[HTML] [PDF]


Hrd. 847/2017 dags. 4. október 2018[HTML] [PDF]


Aðrar úrlausnir

Úrlausnir sem hafa þennan merkimiða. Athugið að taka ekki þessum lista sem tæmandi.

Dómur Héraðsdóms Vestfjarða í máli nr. S-48/2004 dags. 5. apríl 2006[HTML]


Dómur Héraðsdóms Suðurlands í máli nr. S-409/2006 dags. 22. desember 2006[HTML]


Dómur Héraðsdóms Vestfjarða í máli nr. S-34/2007 dags. 27. mars 2007[HTML]


Dómur Héraðsdóms Reykjaness í máli nr. S-185/2007 dags. 9. júlí 2007[HTML]


Dómur Héraðsdóms Suðurlands í máli nr. S-193/2009 dags. 9. febrúar 2010[HTML]


Dómur Héraðsdóms Reykjaness í máli nr. E-2/2013 dags. 11. mars 2014[HTML]


Dómur Héraðsdóms Reykjavíkur í máli nr. E-253/2013 dags. 22. maí 2014[HTML]


Dómur Héraðsdóms Suðurlands í máli nr. E-89/2014 dags. 31. október 2014[HTML]


Dómur Héraðsdóms Reykjavíkur í máli nr. E-5162/2013 dags. 4. mars 2015[HTML]


Dómur Héraðsdóms Reykjavíkur í máli nr. S-494/2016 dags. 9. desember 2016[HTML]


Dómur Héraðsdóms Suðurlands í máli nr. E-353/2020 dags. 8. apríl 2021[HTML]


Lrd. 191/2021 dags. 27. maí 2022[HTML]


Lrd. 191/2021 dags. 12. október 2023[HTML]


Lrd. 210/2022 dags. 12. október 2023[HTML]